ZAMEK Z SESIMBRZE (CASTELO DE SESIMBRA) Początki Zamku Sesimbra sięgają IX wieku, okresu muzułmańskiej okupacji terytorium. W 1165r. zostaje zdobyty przez D. Afonso Henriquesa, a następnie w 1191r. przegrywa z Almohads. Ostatecznie, w 1199r. zamek zostaje odzyskany z inicjatywy D. Sancho I, monarchy który jako pierwszy nadaje wiosce Sesimbra kartę miasta i zostaje uwieczniony na pomniku. Przez cały okres średniowiecza, biorąc pod uwagę jego strategiczne znaczenie w obronie morskich i lądowych granic królestwa, zamek jest celem licznych roszczeń i ataków. Począwszy od XV wieku, wraz z rozwojem działalności morskiej, takiej jak rybołówstwo czy budowa statków, w Póvoa Ribeirinha ludność stopniowo osiadała wzdłuż zatoki. W 1516, w roku wizytacji D. Jorge de Lencastre, mistrza Zakonu w Santiago, widoczne były już wyraźne oznaki opuszczenia miasta, które zostały zaakcentowane w kolejnych stuleciach. Zaawansowany stan ruiny zamku kończy się w latach 1933-1945, a prace konserwatorskie prowadzone są i nadzorowane przez Generalne Kierownictwo Budynków i Zabytków Narodowych.
KAPLICA PAMIĘCI (ERMIDA DA MEMÓRIA)
W
roku 2018 w ramach Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego oraz we współpracy z wolontariuszami z projektu Erasmus +, ANIME. PAF stworzył ilustrowaną broszurę, która pokazuje ogromne dziedzictwo regionu Sesimbra i jej położenia geograficznego w różnych językach, pozwalając każdemu zainteresowanemu na odkrycie tego regionu.
DZIEDZICTWO ARCHEOLOGICZNE HISTORYCZNE BUDOWLE
Według legendy Matka Boska opuściła morze, wspinając się na klif Pedra da Mua, na plaży Lagosteiros, osadzonej na mule, w którym zostały odciśnięte ślady dinozaurów. W tym miejscu powstała mała i piękna kaplica (Pustelnia Pamięci) zbudowana w XV wieku. Jej wnętrze pokryte jest do połowy wysokości płytkami, opowiadającymi historię sanktuarium.
JAZIDA DOS ICONOFÓSSEIS DE DINOSSÁURIO DOS LAGOSTEIROS Na szczycie północnego wierzchołka zatoki Lagosteiros znajdują się ślady dinozaurów Lagosteiros. Pochodzące z okresu dolnej kredy (± 135 mln lat temu) wykopaliska są jednymi z najciekawszych w Europie i jedyną z tego okresu w Portugalii. W znaleziskach znajdują się ślady teropodów (dwunożnych mięsożernych) i prawdopodobnie ornitopoda (trawożernego dwunożnego dinozaura). To miejsce jest częścią PR2SSB – Maravilhas do Cabo.
MUSEU MARÍTIMO DE SESIMBRA Morze jest integralną częścią historii Sesimbry i jej społeczności. Museu Marítimo de Sesimbra, otwarte dla publiczności od 2016 roku, łączy elementy, które pozwalają nam zrozumieć tę historię i doświadczenie pięciu tysięcy lat. Obszar ten stanowi cenne dziedzictwo związane z morzem i rybołówstwem, głównie ze względu na bliskość społeczności rybackiej. 5.000-letni łańcuch kotwicy związany z żeglugą w okresie rzymskim oraz zestaw haczyków i ciężarów z okresu pomiędzy 2500 a 200 pne są najstarszymi artefaktami wystawy i przenoszą zwiedzającego w czasie tak by spotkać narody które przeszły przez to terytorium, a także jego silny związek z morzem.
JAZIDA DOS ICONOFÓSSEIS DA PEDRA DA MUA Na południowym brzegu zatoki Lagosteiros, w płytach wapienia pochodzących z okresu późnej jury (± 150 mln lat temu), możemy zaobserwować szczątki dinossáurio de Pedra da Mua. W tym znaleziskach znajdują się ślady pozostawione przez dinozaury zauropodów (czworonogi i roślinożerne) i teroboty (dwunożne i mięsożerne). Szczątki pozostawione przez zauropody, uważane są za dobry przykład, że zwierzęta te zachowywały się w sposób stadny. Niektóre z tych znalezisk będą początkiem legendy Matki Bożej Przylądkowej, pochodzącej ze średniowiecza (przynajmniej z XIV wieku), która mówi o śladach gigantycznego muła (lub mua, w archaicznym języku portugalskim), pozostawionych na górze, który niósłby Matkę Boską lub jej wizerunek od poziomu morza po szczyt Przylądka.
Region Lagoa Pequena / Lagoa de Albufeira daje dostęp do miejsc lęgowych ptaków, tworząc równocześnie w tym rejonie specjalny obszar ochrony ptaków. Jest to ogrodzony obszar o powierzchni ok 1,3 km2, obejmujący Lagoa Pequena i tereny zalewowe, zwane Lagoa da Estacada, obszar najbardziej wrażliwy ekologicznie. Omawiany obszar podzielony jest na dwie trasy i trzy obserwatoria. Ogromna różnorodność siedlisk i warunków schronienia, żywności i wodopoju dla ptactwa wodnego, mieszkańców i migrantów, to warunki, które doprowadziły do obowiązkowej integracji tej przestrzeni w programie obserwacji ptaków w Portugalii.
Znajduje się na zachodnim wybrzeżu, w pobliżu kanału łączącego Lagoa de Albufeira z morzem. Podlega wiatrom z północny i zachodu przez co wiele dni w roku są tu wysokie fale, co czyni go bardzo popularnym wśród fanów surfingu, bodyboardingu i skimboardingu.
PRAIA DAS BICAS
Praia das Bicas znajduje się na południe od plaży Moinho de Baixo, niedaleko kempingu Campimeco. Jest skierowana na zachód i jako taka jest bardziej narażona na wiatr północny i południowy. Jest to obszar bardzo ceniony przez surferów i bodyboarderów z powodu wysokich fal. 4 km od miejscowości Sesimbra, park Augusto Pólvora, w Maçã, jest idealną przestrzenią dla tych, którzy szukają chwili relaksu, odpoczynku czy miejsca do uprawiania sportów. Na przestrzeni około 5,5 hektara znajdują się miejsca odpoczynku i kontemplacji, połączone ścieżką dla pieszych. Ponadto znajdują się tam różnego rodzaju atrakcje z naciskiem na Skate Park, który jest na poziomie najlepszych w Portugalii, oraz na centrum wsparcia aktywności na świeżym powietrzu, o nazwie EcoTrilhos, dla użytkowników szlaków oraz rowerów terenowych, które dostarczają informacje oraz stację mycia rowerów.
JAZIDA DOS ICONOFÓSSEIS DA PEDREIRA DO AVELINO W regionie Zambujal de Cima, w obszarze wydobycia wapienia, znajduje się Pedreira do Avelino. Kamieniołom ten zaprzestaje swoją działalność po odkryciu ciekawych śladów dinozaurów w niektórych wapiennych płytach górnej jury (± 155 mln lat temu), odsłoniętych przez prace demontażowe w kamieniołomie, co doprowadziło do zakwalifikowania obszaru jako pomnika przyrody, a później do budowy Kamieniołomu Avelino. Kilka dobrze zachowanych śladów zauropodów obserwuje się na co najmniej czterech poziomach stratygraficznych. Jeden z tych poziomów ujawnia w sumie 108 śladów, z których niektóre są szczególnie ważne, ponieważ wskazują na obecność bardzo różnych osobników.
PRAIA DA LAGOA DE ALBUFEIRA
Park Ekologiczny Da Varzea (PEV) w Quinta do Conde znajduje się w podmokłej strefie przylegającej do rzeki Coina, głównego obszaru rezerwatu rolniczego i ekologicznego, znajdującego się w miejscowości Quinta do Conde. Ma powierzchnię około 112 000 m2. Jest to przestrzeń o wielkiej wartości przyrodniczej, umieszczona w największym korytarzu ekologicznym tego powiatu, łączącego Park Narodowy Arrábida z rzeką Tag i od kilku lat łączy również mieszkańców miasta z tym jak istotne jest utrzymanie i szacunek do dziedzictwa przyrodniczego.
PRAIA DO OURO
Położona w Zatoce Sesimbra, Praia do Ouro na ogół prezentuje spokojny i piaszczysty obraz z niewielkim stokiem, bez płycizny, co czyni go idealnym miejscem dla rodzin i dzieci. Jest to jedna z portugalskich plaż, która posiada odznaczenie Błękitnej Flagi Europy przez wiele lat. Została również wyróżniona Flag of Accessible Beach, przyznając kąpieliskom dostępność dla osób o ograniczonej sprawności ruchowej oraz Beach with Quality of Gold, wyróżnienie kąpieliska, które prezentowały doskonałą jakość wody.
PRAIA DA RIBEIRA DO CAVALO Plaża Ribeiro do Cavalo, położona nieco ponad 1,5 km na zachód od zatoki Sesimbra, zachowuje naturalne piękno, dlatego uważana jest za jedną z najpiękniejszych plaż na wybrzeżu Arrábida. Jej wody, bogate w morskie życie i faunę, zachwycają miłośników nurkowania, często obserwując niezwykłe gatunki ryb, skorupiaków i mięczaków.
DZIEDZICTWO EDUKACYJNE JAZIDA DOS PINHEIRINHOS
ETNOGRAFIA OCALONA NATURALNE DZIEDZICTWO
AKWEDUKT AZOIA I ŁAŹNIA CABO ESPICHEL XVIII-wieczny akwedukt, który zaczyna się w wiosce Azoia i kulminuje w łaźni przylądka Espichel o długości 2 km, gwarantuje zaopatrzenie w wodę dla sanktuarium, w tym źródła, zbiorniki i studnie dla pielgrzymów. Łaźnia przylądka Espichel jest budynkiem zbudowanym przez króla Józefa około 1770 r., z okazji pobytu dworu w sanktuarium. Obiekt był zaopatrywany w wodę z Azoii poprzez akwedukt. Łaźnia ma sześciokątny układ, a we wnętrzu znajduje się źródło w kamieniu liozowym, zaopatrywane wodą z akweduktu. Ściany wewnętrzne wyłożone były niebiesko-białymi kafelkami przedstawiającymi sceny kurtuazyjne i myśliwskie, których pozostałości są do dziś widoczne.
ARTE XÁVEGA
Ten połów o tysiącletniej tradycji jest prowadzony przy pomocy aiola, typowego statku pochodzącego z Sesimbry, który rozprowadza sieć w wodzie od jednego punktu na plaży do drugiego, poprzez wykonywanie okrężnych ruchów. Następnie sieć jest wyciągana z wody przez rybaków. Do połowu tradycyjnie przyłączają się osoby kąpiące się, które pomagają wyciągać sieć na plażę, a co za tym idzie mają prawo do części wyłowionych ryb.
LATARNIA MORSKA PRZYLĄDKA ESPICHEL (FAROL DO CABO ESPICHEL) Przez wiele stuleci portugalskie wybrzeże było znane obcym okrętom, zwłaszcza brytyjskim, jako „czarne wybrzeże”, ponieważ nie istniał żaden system oświetlenia wspomagający nawigację. Na przełomie XVIII i XVIII wieku, aby droga była bezpieczniejsza, Marquês de Pombal zbudował sieć latarni morskich, w tym latarnię morską na przylądku Cabo Espichel, jedną z najstarszych w Portugalii, zbudowaną w 1790 roku. Podziwianie krajobrazu z wierzchołka 32-metrowej wieży jest samo w sobie wyjątkowym przeżyciem wartym wspinaczki po 135 kamiennych stopniach i dodatkowych 15 żelaznych, które trzeba pokonać, aby się tam dostać. Na wysokości 168 metrów n.p.m. latarnia Cabo Espichel daje światło na odległość 26 mil morskich, tj. około 48 km i wytwarza białe światło emitujące trzy błyski co 12 sekund. Urządzenie optyczne, mniejsze niż oryginał, składa się również z paneli powietrzno-morskich, które wytwarzają światło, nie tylko na horyzoncie, ale także na niebie.
TWIERDZA SANTIAGO (FORTALEZA DE SANTIAGO) Twierdza Santiago została wybudowana w Sesimbrze 365 lat temu. Została zbudowana w czasie, gdy niebezpieczeństwo pochodziło z morza, a granice morskie musiały być chronione, jednak bieg historii sprawił, że straciła ona przewagę obronną. Jest to budowa z XVII wieku, po zastąpieniu bastionu z XVI wieku wzniesionego za panowania D. Manuela I (1495-1521). Twierdza została przebudowana pod kierunkiem ks. João Cosmandera, jezuity flamandzkiego pochodzenia i inżyniera pułkownika D. João IV (1640-1656). Prace zostały ukończone w 1648 roku. Po dokładnej i specjalistycznej rekonstrukcji, która w pełni zachowała oryginalną strukturę obiektu, twierdza Santiago została otwarta w lipcu 2014 roku, w pełni odnowiona. .
TWIERDZA BARALHA (FORTE DA BARALHA) KAPLICA ALFARIM (CAPELA DE ALFARIM) Skromna XVII-wieczna świątynia o prostym planie, wybudowana została kosztem miejscowej ludności. Zakrystia jest opuszczona, ale można w niej znaleźć XVIII-wieczny obraz św. Jakuba, XVIII-wieczny obraz przedstawiający Dziewicę i Dzieciątko oraz złoty rzeźbiony tabernakulum z wyrytą pieczęcią, prawdopodobnie pochodzący już z XIX wieku.
KAPLICA ESPÍRITO SANTO DOS MAREANTES (CAPELA ESPÍRITO SANTO DOS MAREANTES Wybudowana w XV wieku przez spółkę marynistyczną Sesimbry, kaplica Ducha Świętego początkowo funkcjonowała jako kaplica i szpital. W 1755 r. trzęsienie ziemi spowodowało znaczne uszkodzenia budynku, który pozostał zamknięty do połowy XX wieku, kiedy to został ponownie otwarty jako Biblioteka Miejska. W latach 70. obiekt był miejscem wykopalisk, które ujawniły struktury dawnego szpitala, między innymi rysunki starych statków na ścianach, monety, gliniane rury.
„Forte de São Domingos da Baralha”, znany również jako „Forte da Baralha”, znajduje się w pobliżu Cabo Espichel, nad zatoką Baleeira, w pobliżu Sesimbry, w dystrykcie Setúbal, w Portugalii. Był częścią linii obronnej odcinka wybrzeża znanego dziś jako „Costa Azul”, który w XVII wieku rozciągał się od Albarquel do Sesimbra, uzupełniając obronę ważnej morskiej osady Setúbal.
Budynek wiejski położony na Ziemi Kalaryjskiej.
Przestrzeń zajmowana przez ludność początkowo podczas paleolitu (od 100 do 10 tysięcy lat pne). Później, w okresie neolitu (VI-IV wiek pne), była to wioska założona przez społeczność w rejonie Lapa do Fumo. Jest to obszerny teren, położony na północnym zboczu klifu Serra dos Pinheirinhos, o wysokości od 202 do 226 metrów. Znajduje się on około 700 metrów od wioski i stosunkowo blisko Lapa do Fumo.
Parque Da Ribeira powstał we wrześniu 2013 roku i ma powierzchnię około 40 000 m2 i powstał z potrzeby skorzystania z grupy jezior blisko powiązanych z rzeką Coina i otoczonych przez gatunki rodzimych drzew. Przestrzeń ta funkcjonuje jako odrębny obszar naturalny, który oferuje schronienie wielu gatunkom zwierząt, które tu przebywają i tworzą swoje siedliska.
Znajduje się nieopodal sanktuarium Cabo Espichel. Jest to plażaz trudnym dostępem jednak rekompensuje nam to piękny krajobraz. Między klifami Cabo Espichel można obserwować ślady stóp dinozaurów występujących w tym rejonie około 150 milionów lat. Miejsce znajduje się na jednej z małych tras oznaczonych w okolicy.
LAPA DO BUGIO PALÁCIO DE SAMPAIO ROÇA DO CASAL DO MEIO Jaskinia naturalna położona na południowo-zachodnim zboczu Arrábidy, używana jako nekropolia z okresu neolitu (4-3 tysiąclecia pne) przez społeczność głównie rolniczą. Wnęka o planie trójkątnym, szerokości 9,80m, długości 8,80m i wysokości 4,40m, podzielona na przestrzeń grobową i komorę przejściową, obie sekcje sztucznie utworzone.
LAPA DO FUMO
Naturalna jaskinia znajdująca się w południowo-zachodniej części Arrábida, używana jako nekropolia społeczności w okresie neolitu, IV tysiąclecia pne, aż do islamskiej okupacji w XII wieku, pełniąca również funkcję nadzoru wybrzeża. Wnęka zawiera wapienną galerię skamieniałości o długości 70 metrów podzieloną na kilka pomieszczeń, o wysokości najwyżej 12 metrów i szerokości 7 metrów. Ludzkie szczątki znajdują się w pierwszej dużej sali wejściowej.
MORZE ANCÃO (MAR DE ANCÃO)
To podwodne złoże, położone na południowy wschód od przylądka Espichel, prawdopodobnie pomiędzy V a II wiekiem pne służyło jako kotwicowisko przeznaczone dla jednostek pływających. Ma około 25 metrów głębokości i znajduje się pomiędzy zatoką Baleeira, a zachodnią ostrogą przylądka Espichel.
Arystokratyczny pałac z XVIII wieku, powstały w czasach pierwszego hrabiego Sampaio, D. António de Lusignan. W kaplicy znajduje się neoklasycystyczny ołtarz z damą ze skałą. Jest ozdobiony płytkami rocaille. W jego wnętrzach odbywa się we wrześniu popularna uczta Nossa Senhora da Luz, która obecnie zwiększa działalność turystyki wiejskiej.
Grobowiec zbudowany w X wieku pne, był powiązany z ważnym obszarem przygranicznym, w którym mieszkała elita rządząca, posiadająca władzę gospodarczą i polityczną w wyniku kontaktów ze wspólnotami o śródziemnomorskim pochodzeniu. Miał okrągłą pokrywę o średnicy 11,50 metrów, ograniczoną przy podstawie przez ortostaty. Mieścił on wewnętrzną komorę o średnicy 3,30 metra, dostępną korytarzem o długości 15 metrów. Został zaklasyfikowany jako własność publiczna zgodnie z dekretem z mocą ustawy nr 29/84 z 25 czerwca.
PALÁCIO DO CALHARIZ
Pałac Calhariz był własnością księcia Palmeli, bezpośredniego potomka Francisco de Sousa (1631-1711), dla którego żony zbudowany został pałac - Uważa się, iż powstał on w ostatniej ćwierci XVII wieku, być może w oparciu o fakt, że płytki w kaplicy pochodzą z 1696 roku. Przekazywano ją w ciągu ostatnich pięciu wieków obecnym właścicielom, czy to przez małżeństwo, czy przez dziedziczenie, nigdy nie będąc przedmiotem aktu sprzedaży. Ten dom, położony na środku wsi posiada piękny widok na górę Arrábida.
SANTUÁRIO DO CABO ESPICHEL Sanktuarium Nossa Senhora do Cabo Espichel już od XIII wieku stanowiło cel licznych pielgrzymek. Na początku XVIII wieku wzniesiony został tu barokowy kościół (z inicjatywy króla D. Pedro II). W drodze do kościoła miniemy długie rzędy opuszczonych (niestety zdewastowanych) cel pielgrzymów. W XIV wieku powstała tu mała kapliczka w której przechowywany był cudowny obraz Matki Bożej. Wewnątrz kościoła zobaczyć możemy wykonane w pracowni Joaquima Antonio Fontanes Peresa organy oraz barokowe malowidła.
PALÁCIO DO PERÚ
XVIII-wieczny pałacyk mieszkalny, zbudowany przez Antoniego Cremera, który w 1725 r. uzyskał królewskie pozwolenie na produkcję prochu strzelniczego w Lizbonie. Pierwotny budynek został zniszczony przez pożar, a obecny budynek pochodzi z XX wieku, zgodnie z projektem architekta Raul Lino.
SERRA DO RISCO
Serra do Risco, to najwyższy punkt w portugalii kontynentalnej (380 metrów w Píncaro, prawie do morza), z najwyższą skarpą wapienną w Europie.
TWIERDZA CAVALO (FORTE DO CAVALO OU DE SÃO TEODÓSIO) Został zbudowany w latach 1648-1652 w celu uzupełnienia obrony Zatoki Sesimbra. W 1755 r. został uszkodzony przez trzęsienie ziemi, ponownie otwarty po pracach rekonstrukcyjnych na początku XIX wieku. Porzucony po walkach, ostatecznie w 1895 roku zaczął pełnić funkcję latarni morskiej. Budynek o rzucie nieregularnego wielokąta, z dwoma kwadratowymi wychodzącymi na południe balkonami, które chroniły kompleks mieszkalny garnizonu i wieżę będącą składowiskiem broni.
KOŚCIÓŁ MATRIZ DE SANTIAGO (IGREJA MATRIZ DE SANTIAGO)
CASA DO DESEMBARGADOR
PRAIA DOS LAGOSTEIROS
Kościół Matriz de Santiago to XVI-wieczny kościół, który przechodzi między stylem manuelińskim a renesansem. Jego budowa rozpoczęła się w 1533r. Budowie kościoła towarzyszy również rozwój wsi Sesimbra. Prace miały zostać zakończone w 1564 r. Podczas prac budowlanych przeprowadzano nabożeństwa, aby nie dopuścić do tego, by mieszkańcy udali się do kościoła Matki Boskiej na zamku, jedynego, który istniał w tym czasie.
MOAGEM DE SAMPAIO
PRAIA DA CALIFÓRNIA
Plaża Da California znajduje się w strefie Zatoki Sesimbra i posiada spokojny brzeg z niewielkim nachyleniem. Plaża posiada Niebieską Flagę od kilku lat. Dzięki stuletniej historii, Moagem de Sampaio jest punktem zwrotnym w przemysłowej i technologicznej ewolucji hrabstwa. Prostokątna budowla, biała i z czerwonawymi drzwiami, początkowo funkcjonowała jako stajnia, a później została przystosowana do mielenia, otrzymując ziarna z całego regionu. W środku można dostrzec przestrzenie, które niegdyś wykorzystywane były jako pomieszczenia szlifierskie oraz magazyny.
MOINHO DA AZOIA Zbudowany w dziewiętnastym wieku, był najbardziej wysuniętym na zachód młynem w sieci wiatraków, które istniały na kilku wzgórzach zwróconych na południe, działał do końca XX wieku, został niedawno odrestaurowany i wyposażony, by powrócić do działalności. Jest zbudowany z kamienia i wapna, z okrągłym dachem o średnicy 7 metrów, 5.50 metrów wysokości i ścianach o grubości 1,60 metra. Mieścił on młyn, przymocowany na najniższym piętrze do zbiornika, a na piętrze do żagli.
PRAIA DA FOZ
Położona na zachodnim wybrzeżu, pomiędzy Cabo Espichel i Praia das Bicas, Praia da Foz jest wciąż dość nieznana Ma małą piaszczystą plażę, idealną dla tych, którzy wolą być z dala od tłumów. Morze jest czasami wzburzone i tworzy prądy, tym samym zaleca się pewną ostrożność ze strony kąpiących się.
SOLAR DA QUINTINHA
Barokowy budynek, położony w miejscowości Cotovia, składający się z kilku zmodernizowanych skrzydeł, z których główny posiada taras wsparty na biegnącej arkadzie. Ma prywatną kaplicę z bardzo prostą fasadą z 1738 roku i klasyczny ołtarz, na którego tronie znajduje się obraz Matki Bożej Bolesnej.
N
Lagoa de Albufeira
PRAIA DA LAGOA DE ALBUFEIRA
PALÁCIO DO PERÚ
PRAIA DO MOINHO DE BAIXO
ARTE XÁVEGA
EAN
PRAIA DAS BICAS SOLAR DA QUINTINHA
eir Rib a d e C o i na
O ATLÂNTICO
PENÍNSULA DE SETÚBAL
OC
JAZIDA DOS ICONOFÓSSEIS DA PEDREIRA DO AVELINO
L A R U T A N
MOAGEM DE SAMPAIO
PARQUE
PRAIA DA FOZ
DA
PALÁCIO DE SAMPAIO CASTELO DE SESIMBRA JAZIDA DOS ICONOFÓSSEIS DE DINOSSÁURIO DOS LAGOSTEIROS
PRAIA DOS LAGOSTEIROS
CASA DO DESEMBARGADOR MOINHO DA AZOIA
ROÇA DO CASAL DO MEIO
A R R SE
JAZIDA DOS ICONOFÓSSEIS DA PEDRA DA MUA
AQUEDUTO DA AZOIA E CASA DA ÁGUA DO CABO ESPICHEL
IGREJA MATRIZ DE SANTIAGO FORTE DO CAVALO OU DE SÃO TEODÓSIO
JAZIDA DOS PINHEIRINHOS
SANTUÁRIO DO CABO ESPICHEL
FORTE DA BARALHA
LAPA DO BUGIO
CAPELA DO ESPÍRITO SANTO DOS MAREANTES
LAPA DO FUMO
DA
AR
A D I B Á
PRAIA DO OURO PRAIA DA CALIFÓRNIA
FAROL DO CABO ESPICHEL
R R A
PALÁCIO DO CALHARIZ
FORTALEZA DE SANTIAGO
ERMIDA DA MEMÓRIA
A D I B RÁ
CAPELA DE ALFARIM
PRAIA DA RIBEIRA DO CAVALO
SERRA DO RISCO
MUSEU MARÍTIMO DE SESIMBRA
MAR DE ANCÃO
A
PARQUE MARIN
H N A D L A S S Í U L R HO PROFESSO
OCEANO ATLÂNTICO