• Programi i kopshtit
• Koncepti i modulit të kopshtit
• Koncepti I kopshtit
• Projekti i kopshtit
• Vizualizime
• Olifantenpaadjes
• Koncepti I parkut
• Plansistemim
• Vizualizime
“Olifantenpaadjes”, të njohura si “rrugët e elefantit” në gjuhën holandeze, janë shtigje joformale të krijuara nga njerëzit që marrin rrugën më të shkurtër ose më të përshtatshme midis dy pikave, shpesh në kundërshtim me shtigjet formale ose projektet e planifikimit urban. Këto shtigje dalin natyrshëm me kalimin e kohës si rezultat i sjelljes njerëzore.
Në planifikimin urban, olifantenpaadjes mund të kenë disa implikime dhe ndikime:
• Dizajni me përdoruesin në qendër: Olifantenpaadjes përfaqësojnë një formë të dizajnit urban nga poshtë-lart, ku modelet e lëvizjes njerëzore diktojnë nevojën për shtigje ose lidhje të caktuara. Vëzhgimi i këtyre shtigjeve mund të sigurojë njohuri të vlefshme se si njerëzit lundrojnë në mjedisin e tyre dhe cilat rrugë janë më të dëshiruara.
• Cikli informal i reagimit: Duke vëzhguar se ku njerëzit zgjedhin të ecin, planifikuesit mund të identifikojnë zonat ku mungojnë shtigjet formale ose ku mund të nevojiten rregullime në infrastrukturën ekzistuese për të akomoduar më mirë trafikun e këmbësorëve.
• Efikasiteti dhe aksesueshmëria: Olifantenpaadjes shpesh përfaqësojnë rrugët më efikase dhe më të drejtpërdrejta ndërmjet destinacioneve. Përfshirja e tyre në planifikimin urban formal mund të ndihmojë në përmirësimin e aksesit dhe lidhjes brenda qyteteve, duke e bërë më të lehtë për njerëzit të lëvizin midis vendndodhjeve kryesore.
• Përshtatshmëria dhe fleksibiliteti: Qytetet që pranojnë olifantenpaadjes si pjesë e procesit të tyre të planifikimit demonstrojnë një gatishmëri për të evoluar dhe për t'iu përgjigjur nevojave dhe sjelljeve të banorëve të tyre.
• Integrimi me dizajnin formal: Planifikimi i suksesshëm urban përfshin gjetjen e një ekuilibri midis elementeve formale të projektimit dhe modeleve organike të sjelljes njerëzore të përfaqësuara nga “shtigjet e elefantit” . Integrimi i “olifantenpaadjes” në kornizat formale të projektimit mund të ndihmojë në krijimin e mjediseve urbane që kanë në qendër përdoruesin.
Në rastin e sheshit të përzgjedhur për hapësira rekreative, nuk ndeshemi me një ambient urban të konsoliduar. Në të kundërt, vendosemi përballë një “tabula rasa”. Ishujt e gjelbër me funksone të ndryshme rekreative (park lojrash për fëmijë, shatërvan, ambiente sportive) të shpërndarë nëpër park, lidhen midis tyre me shtigje të cilat imitojnë “olifantenpaadjes” . I njëjti koncept është aplikuar edhe tek hapësirat rekreative brenda blloqeve të banimit
