voidmagazine

Elsje Dezwarte

Manor Grunewald Postkaarten 2011

André Kertész

januari 2011

Stijn Dams 1

Kask als broedplaats voor jonge kunstenaars 21

Fien Cools

38

Natasja Mabesoone

studente Fotografie studente Grafiek

Interviews

2

4

Dries Wiewauters

30

Stijn Dams

9

Not Another Graphic Designer

34

Illustratie, daar lachen we niet mee

12

Manor Grunewald

16

Emilie Lauwers

27

Yourlastchange@kidnapyourdesigner.com

41

Raf Van Campenhoudt

Interview met Pieter De Kegel

Typograaf Interview met illustrator Elsje Dezwarte

inhoud januari 2011

En ook nog

Ik bestel...

6

Artikel met opinie

8

9

Kunstenaar in beeld

23

Das Experiment

40

Partje Poezie

46

Expo Expo

47

Volgende keer in void

Kan kunst ons redden?

Postkaarten 2011

AndrĂŠ KertĂŠsz, ik hou van U Een littekening As onder mijn bast

3

--------

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-------

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

--Font_installation Project: Font installation at de Ateliers --- Amsterdam Designer: --Dries Wiewauters Size: Digital Date: 2008-2010 -

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-----

-----

-

-

---

---

----

-

---

---

----

-

---

---

----

-

---

---

----

---

---

---

-

---

---

We leven in een cultuur met een astronomisch grote hoeveelheid data en informatie. We leven echter ook in een tijd waarin iedereen een ontwerper is.

Als je als ontwerper een bepaalde opdracht links laat liggen, zal een andere, al dan niet professioneel gevormde, ontwerper deze wel doen. Je kan dus als ontwerper selectief zijn, maar mag ook niet té selectief zijn want er zullen altijd andere mensen bereidwillig zijn.

----

Eerst stel ik elk aspect van de opdracht in vraag, gaande van de meest triviale tot meest evidente kenmerken van de op-

---

--

Interview door Kahil Janssens

---

Er zijn inderdaad enkele — verwaarloosbare — verschillen tussen beide landen die na verloop van tijd zich duidelijk manifesteerden. Zo zijn de

----

-

---

Heb je verschillen ondervonden tijdens je opleiding in België en die in Nederland? Pakje friet of kroket uit de muur?

---

Gezonde stress, mijn Elecom Scope Node, muziek en een heel fijne rode stift voor correcties.

Heb je een vaste aanpak als je aan een nieuwe klus begint?

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-

In het werk de meeste ontwerpers zie ik twee soorten invloeden: enerzijds de visuele handtekening van de ontwerper die de finale vorm beïnvloed en anderzijds zijn ontwerp methodiek.

De visuele “stijl” is een direct resultaat van de opleiding en leefomgeving van een ontwerper. Tijdens de vorming als student wordt een ontwerper sterk beïnvloed door zijn docenten, collega’s, zijn visuele omgeving (films die je bekijkt, boeken die je leest, affiches die je ziet, …), etc. Er zijn dus 1001 invloeden die de bijdragen aan mijn huidige ontwerp esthetiek. Onder ontwerp methodiek versta ik de manier waarop een ontwerper zijn concepten bedenkt, maar ook de historische basis waarop de ontwerpen zijn geënt. Zo is het grootste deel van mijn lettertypes een directe reactie op, of een indirect geënt op, een historische bron.

----

-

---

---

---

---

-

---

4

Zijn er bepaalde opdrachten die je gewoon niet zou willen doen? Moeten grafisch vormgevers een sociaal geweten hebben?

Zonder welke dingen, persoonlijke voorwerpen of gereedschappen kun je absoluut niet werken?

Welke invloeden kent je werk?

dracht: het budget, het boek als object, het beeldmateriaal, … Dit resulteert meestal in één of meerdere ideeën waarvan ik de mogelijke problemen door middel van enkele schetsen zo goed mogelijk probeer in te schatten. Wat is het gevolg van het “concept” op de rest van het boek? Op de typografie, het papier, de afbeeldingen, de kleur, …Dan is het een kwestie van de opdrachtgever hiervan te overtuigen en aan de uitwerking te beginnen, hetgeen meestal nog enkele kleine problemen aan het licht brengt waarvoor een oplossing moet worden bedacht. Elk element van dit proces bepaald de uiteindelijke vorm van het ontwerp. In het geval van een boek is de laatste stap het ontwerp van de cover, aangezien deze alle keuzes van het binnenwerk moet reflecteren.

----

-

---

WT_table Project: Installation at de Ateliers Amsterdam Designer: Dries Wiewauters Commisioner: Various Size: Various Date: 20082010 Info: A collection of work produced at the Werkplaats Typografie.

Dries Wiewauters is een jonge grafisch ontwerper uit Lokeren. Hij studeerde aan Sint-Lucas Beeldend Kunst Gent.

Erna volgde hij een 2-jarige masteropleiding aan de werkplaats typografie in Arnhem.

----

-

---

---

----

-

---

---

----

-

---

---

----

----

-

---

---

----

-

---

-

---

---

----

----

-

---

---

----

-

---

---

----

----

-

---

---

---

---

-

---

---

---

Belgische frieten beter. Is de Nederlandse “patat oorlog” (frieten + gesneden ajuin + mayonaise + pindakaas) niet te vreten. Zo stoppen de Nederlandse treinen als er een sneeuwvlokje op de rails ligt. Maar ze hebben wel verdomd lekkere roomboterkoeken.

Op het vlak van mijn opleiding vind ik dat in Nederland nog meer de nadruk werd gelegd op de ontwerper en de visuele handtekening die je als ontwerper hebt. Met andere woorden, op de visuele samenhang die duidelijk wordt als een reeks verschillende ontwerpen samen worden geplaatst.

Naast de ervaring van de docenten is dit natuurlijk ook een gevolg van de Werkplaats Typografie een zelfstandige Masteropleiding was en geen 1-jarige Master volgend op een Bachelor, met dezelfde docenten als de Bachelor opleiding.

----

--

---

----

----

http://www.drieswiewauters.eu

----

---

---

drieswiewau

--------------------------------------------------------------------------------Pantograph_Specimen Project: Pantograph & Pantograph Specimen #1-3 Designer: Dries Wiewauters (Pantograph) + Lu Liang ------& Dries Wiewauters (Pantograph Specimen) Info: Machine and -----

uters

Zijn er nieuwe tendensen die je ziet aankomen binnen de wereld van het grafisch ontwerp?

Er zijn altijd wel specifieke grafische elementen die de kop op steken en hierdoor als een “trend” worden ervaren.

Het blindelings volgen van deze trends vind ik geen gezonde werkmethode, want dan sluit men de eigen ontwerpen op in het esthetische kader van een andere ontwerper. Deze trends ontkennen is echter ook niet gezond. Natuurlijk wordt ik beïnvloed door bevriende ontwerpers en de zeitgeist, maar mijn visuele vorm zie ik hoofdzakelijk als een gevolg van mijn ontwerpproces en eerdere ervaring.

Wat zijn de belangrijkste problemen waarmee grafische vormgevers tegenwoordig worstelen?

Pitches.

Hoe ziet een gemiddelde dag er voor jouw uit?

Emails lezen en beantwoorden, werken, eten, werken, eten, werken, film zien, slapen Waar ben je momenteel aan het werken?

N 51° 6’ 41.8”, E 4° 0’ 42.4”

MildWild Project: Mild Mild / Wild Wild Designer: Hyo Kwon & Dries Wiewauters Info: Invitation for a party Date: 10-2008

--

---

----

---

---

5

http://www.pvda.be/nieuws

verrijking geraakt Wat levert het op? waardoor alle BRUSSEL -- Belgische leeghoofden geen artiesten zeggen: culturele gevoelig‘Niet in onze naam.’ heid meer bezitten.

Dansers, zangers, dichters Zij worden nu en vakbondsmensen. Vrijdag gevoed met de staan ze samen op het meest belachelijke podium in de KVS onder programma’s op de titel ‘Solidariteit maakt cultuur propageert die alles herleidt of afmeet aan één aspect: tv, ideeën. Zij een cultuur groot’. “De de taal. “In onze naam stevenen zij af op de (verdere) tweededenken alsof ze een kunstenaars willen hun beling van het land: tussen rijk en arm en tussen Vlaams en nieten dezelfde lege zorgdheid uiten over het feit Vlaams. Dan dreigt een sociale en culturele kaalslag, de jungle hersenpan bezitten. dat twee groepen tegenover van ieder voor zich. Dan wordt het eng en guur in ons land.”

Zij luisteren naar elkaar worden geplaatst”, Ze willen een maatschappijbreed verzet voeren. “Er is een nieuw muziekdeuntjes zegt actrice Maaike Neuville open verhaal nodig, van solidariteit, sociale rechtvaardigheid zonder inhoud, die samen met haar collega en culturele diversiteit”, klinkt het. zij verbrodden de Marijke Pinoy de avond aan natuur en vervuilen elkaar praat. De ene schrijft, het milieu, zij de andere acteert, zingt, Kan kunst ons redden? Ik niet zo goed mee omgaan. baren maar kinderen en dirigeert of verdedigt syndivraag me af of ik daar wel Door al die teleurstellingen, kinderen. Of wat toch moet cale rechten. Maar allemaal nog in geloof. Ik denk niet dat dat onbegrip voor kunst dat voortgaan als een kind, want zeggen ze vrijdag op het zoiets veel zal uithalen. Ten ik voel bij vele mensen, kan het zijn monsters. En dat zet podium van de KVS: we zijn eerste is het publiek dat inteik, of liever ‘durf ik’ niet meer zich maar voort in stijgende de politieke navelstaarderij resse heeft in kunst ook al zeer te geloven dat kunst een groot lijn. O help lieve deugd, kunst meer dan beu. Kunstenaars beperkt. Waardoor zo’n actie verschil kan maken op, bij is met uitsterven bedreigd. als kanaries in de koolmijn? maar een selectieve groep bevoorbeeld, politiek vlak. Het is We durven er ons niet over reikt. Het zou uiteraard mooi een illusie. Het is mijn utopie. Dit is uiteraard mijn opinie. uitspreken. Maar feit is dat zijn mocht dit wel resultaat Maar ik geloof er niet in. Als Ik zie het ook allemaal nogal hun boodschap aanslaat en hebben. Want oorspronkelijk we spreken over bekrompen pessimistisch. Maar dat recht navolging krijgt, want twee is dat een van de krachten dat nationalisme, dan zijn menheb ik. Ik ben er dan ook van dagen later wordt Brussel kunst bezit. Ze kan kritiek sen sowieso ook te bekrompen overtuigd. Helaas. Het zou getrakteerd op een betoging geven op de maatschappij, die om de boodschap van kunst te fantastisch zijn mocht ik geen van mensen uit alle hoeken gerechtvaardigd is, omdat het vatten. gelijk hebben, en er wel een van het land en alle hoeken zich via dit unieke medium verbetering op gang komt. van de samenleving. “Niet vertaalt. Echter, het jammere Kunst kan dienen als verzet Maar ik leg er mijn boontjes iedereen zit te wachten op is, dat onze samenleving niet tegen de maatschappij en niet op te week. Wees daar een monocultureel afgemeer zo’n heel groot belang de gangbare ideeën. Dat maar zeker van. scheiden Vlaanderen dat hecht aan kunst. Als je je heeft zich al meerdere malen zal opgeheven worden tot bevindt in een kunstschool, voorgedaan in de geschiedeIn tussentijd berg ik me in de in een melkwegstelsel van in een culturele sector, zal nis. Wel werd kunst ook nog bestaande kunsthabitat. vadsigheid.” men dat niet zo goed merken. misbruikt, bij voorbeeld En ik probeer me af te scherMaar buiten deze omgeving propagandakunst. Maar hier, men van al de bevolkingsdelen Het begon in het najaar zijn er heel veel mensen die in dit geval, zou het uiteraard die mijn hoofd pijn doen. met een oproep ‘Solidariteit geen voeling hebben met een goed doel ondersteunen.

Omdat ik moet denken aan maakt een cultuur groot’ kunst. Ik ben me daar heel Dus ik zeg er zeker ja tegen. hen. Voor hen. Maar nooit die door meer dan 200 kungoed van bewust. En ik weet Eigenlijk ben ik wel benieuwd met hen. stenaars werd ondertekend. niet of zoiets nog in orde hoe het zich zal voortzetten.

Er groeide een platform uit -----------------------------------------komt. Ik zie niet in waarom Maar ik heb er geen al te hoge waar ook andere bewegingen al die leeghoofden ineens de verwachtingen van. We zijn als de vakbonden, Red de sobedoeling van kunst zouden onze culturele wereld aan het lidariteit en de Vooruitgroep gaan begrijpen, laat staan dat verliezen, hoe zou net kunst aansluiting bij vonden. ze er zich voor open stellen dan hier een politiek dilemma Vrijdag volgt er een eerste ener een politieke boodschap kunnen verhelpen? Neen, hoogtepunt met een cultuurkunnen in zien. kunst is zelf slachtoffer van avond in de KVS. Leden van onze samenleving. Het wordt Les Ballets C de La B zullen We zijn een massabevolking iets dramatisch, ik voel het. er dansen. Dimitri Verhulst geworden. En de meesten zijn Want mensen hebben kunst zette zijn woede over de schapen die een leider willen nodig. Mensen hebben cultuur politieke toestand om in volgen. Ze lopen netjes in het nodig. Het voedt ze, het laat versregels. rijtje. Mensen denken niet ze nadenken. Doch, zijn we meer na. Ik kan hier helemaal wellicht alreeds te ver van deze ------------------------------------------------------------------------

Op 21 januari vindt in de KVS een bijeenkomst plaats waarop Belgische kunstenaars hun bezorgdheid zullen uiten over de politieke ontwikkelingen. Onder het motto “Solidariteit maakt cultuur groot” komen ze op tegen “het bekrompen nationalisme en de splitsingsrage”.Wie deelneemt aan het evenement wordt bekendgemaakt op 18 januari. Op de website www.nietinonzenaam.be verduidelijken de organisatoren hun doelstellingen. Ze verzetten zich tegen het nationalisme die een gesloten

http://www.standaard.be

Artikel met opinie www.cobra.be ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kan Kunst ons redden?

Belgische kunstenaars uiten bezorgdheid

6 Annelies Derudder --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“De artiesten die de oproep ondertekenden willen hun bezorgdheid uiten over het feit dat twee groepen tegenover elkaar worden geplaatst en dat men probeert een identiteit te ontwikkelen op kap van elkaar. Een identiteit ontwikkel je juist door samen te komen”, meent actrice Maaike Neuville.

“Ik was blij toen ik die tekst zag. Eindelijk eens iemand die zoiets op papier durft te zetten”, zegt actrice Marijke Pinoy. “Ik word triestig van het oprukkende cynisme: wie het woord solidariteit durft uit te spreken, wordt onmiddellijk in een bepaalde hoek geduwd. Dat is stoffig, dat is niet meer van deze tijd, dat is geitenwollensokken. Voor mij zijn mededogen en solidariteit helemaal geen stoffige begrippen.

Solidariteit betekent ook dat je sociaal-economisch voor elkaar zorgt. Als het niet tegen de Walen is dan tegen de Roma of tegen de Marokkanen. Altijd moeten we tegen zijn. Wij gaan nu juist samen voor een verhaal dat ons ook sociaal-economisch sterker maakt”, aldus Pinoy.

Ook Maaike Neuville ergert zich aan het hokjesdenken: “Wij proberen de wij/zijtegenstelling te overstijgen en net ons willen ze dan ook in een hokje duwen.

Wij nemen geen partijpolitieke standpunten in, maar zeggen wel heel duidelijk wat we niet willen. En dat is natuurlijk wel een politiek standpunt.”

Woelig slot van bijeenkomst tegen splitsing van het land

Zanger Arno (61) breide vrijdagnacht een woelig slot aan een bijeenkomst van artiesten tegen de splitsing van het land: hij haalde uit naar alle Belgicisten. ‘Een misverstand,’ zegt hij.

Arno was met een aantal artiesten en publiek samen-

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

http://www.standaard.be http://www.pvda.be/nieuws

---------------------------------------------------------------

gekomen in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) voor Niet in onze naam, een oproep van de culturele wereld ‘tegen het bekrompen nationalisme en de splitsingsrage’. Er werd gespeeld en gesproken. Ook door Arno die wenkbrauwen deed fronsen met een uithaal naar alle Belgicisten, mensen die de federale staat nog willen versterken. Gisteren kregen Arno’s vrienden en muzikanten verontruste telefoons: wat heeft Arno plots tegen de Belgen?

Gisteren kon Arno zich niet meer herinneren wat hij precies had gezegd: ‘Ik vrees dat ik daar meer dan één pintje heb gedronken.

Wat ik bedoelde is eigenlijk dit: wat is een Belgicist?

Als België tegen Duitsland voetbalt en je voor België supportert, ben je dan een Belgicist? Persoonlijk ben ik een Arnoïst, een Vlaamse Europeaan uit Oostende die in Brussel woont. Ik ben een West-Vlaming die van Limburgers houdt. Iemand die naast patatten met saucissen ook eens moussaka wil eten.

Ik ben als een oude hoer: ik sta voor alles open. Als ik in de VS optreed, zeg ik nooit dat ik ‘from Belgium’ ben.

Dat kennen ze niet. Of toch: Belgium is een stad in Texas.

Ik zeg altijd dat ik ‘from Brussels’ ben’.

ten. Waar moet Vlaanderen van leven? In het buitenland denken ze dat we hier in Sarajevo zitten, dat het hier oorlog is. Meestal zeg ik dat ik er óók geen zak van snap’.

De bijeenkomst van acteurs als Maaike Neuville en Lotte en Marijke Pinoye en zangers als Will Ferdy was geen manifestatie tegen de N-VA, maar het kwam er wel een beetje op neer.

Arno maakt daar geen geheim van. ‘Die Bart De Wever wordt betaald met ons geld en had honderdduizenden voorkeurstemmen, maar hij doet er niks mee.

Hij roept de hele tijd dat het de schuld van de anderen is.

Wat scheelt er eigenlijk met die gast? Wil die jongen de geschiedenisboeken in als een soort Julius Caesar? Hij spreekt Latijn met een Antwerps accent, zijn Latijn is beter dan zijn Nederlands. Ik was op die bijeenkomst in de KVS omdat ik opkom voor mijn vrijheid. Je weet toch wat er in Duitsland in de jaren dertig is gebeurd? Toen waren er ook veel mensen die nazileider Adolf Hitler een toffe punker vonden hè?’

‘Als artiest moet niemand mij komen zeggen in welke taal ik moet zingen. Als ik van Vlaanderen alleen moest leven, stond ik aan de dop. Ik herinner me nog dat die gasten van Clouseau in een liedje over België zongen. Begon die fucking Geert Bourgeois van N-VA zich daar toch wel mee te bemoeien, zeker? Iedereen begon Clouseau uit te schelden, je zou er schrik van krijgen. Stel je voor dat we in de republiek Vlaanderen woonden: ons voetbal zou nog meer in de miserie zit-

-----------------------------------------------------------------------------------------

7

www.ikwildoodgraageenpostkaartvananneliesderudderinmijnbrievenbus.be

Postkaarten 2011

Postkaarten 2011. 105mmX150mm.

Beschikbaar per serie van vier, zelf samen te stellen. Te bestellen op www.ikwildoodgraageenpostkaartvananneliesderudderinmijnbrievenbus.be

8

Pieter De Kegel is grafisch ontwerper in het Gentse. Zijn werk viel me voor het eerst op in Rewind Store, een kledingzaak in Gent. Ik nam daar een magazine vast die voortkwam uit een gevouwen poster met een binnenkant vol tekst en een gekleurde quote op de achtergrond. Dit bevalt me wel. Ik ben research gaan doen naar de zogenaamde ontwerper ervan die werk maakt onder het alias “not another graphic designer” Het bracht me tot in de Henri Pirennelaan. Hier gaan we.

Wat betekent kunst voor jouw?

vrij werk, ‘Hope’, 2010, groepen expo door Ladda vzw. vrij werk, expo @Martens gallery

De art issue van poster magazine, daar staat alles in (lacht).

Ja kunst, alles kan kunst zijn voor mij. Ik ben een enorme fan van conceptuele kunst, dus voor mij mag het echt wel extreem gaan. Eigenlijk vind ik alles kunst, maar er moet wel iets in zitten.

Ik ben geen fan van decoratieve zaken.

Een voorbeeld op het vlak van graffiti, ik ken massaal veel gasten die graffiti doen; dat vind ik een “kunst-je” maar geen “kunst”. Voor mij moet er in kunst altijd nog een reden zitten. Waarom je dat doet, al is dit een aanklacht tegen iets of dergelijk maar toch iets meer dan gewoon maar ‘iets maken’. Ik neem nu als voorbeeld graffiti omdat je dat daar het meest in ziet. Ook vooral in de street-art komt dit veel voor dat mensen gewoon verven om te verven, maar dat is dan niet meer dan ‘territoriaal pissen’. Je kan overal je tag gaan zetten of je sticker gaan plakken, maar het is pas als er iets mee gedaan wordt, dat dit kunst wordt.

Er zijn kunstenaars zoals Barry Mc Gee, en Banksy die er effectief iets mee doen. Die mensen laten je nadenken over iets en denken na over de ruimte die ze zullen bewerken. Taggers en mensen die losweg hun naam spuiten, dat is maar wat het is hé. Ik heb veel discussies gehad met collega’s over de art issue bij POSTR magazine. We hebben lang gediscussieerd over ‘wat is kunst’. Wat is dat nu precies? Eén van de journalisten daar bijvoorbeeld, die vind dat wel de max als er in iets enorm veel tijd gekropen heeft. Dan is dat ook kunst voor hem. Je hebt dus absoluut ook mensen die het niet appreciëren dat ze eerst een uitleg moeten krijgen over een werk voor ze het effectief kunnen zien en begrijpen. Het is ook maar na mijn lessen kunstactualiteit op Sint-Lucas dat ik geleerd heb dat het wel eens handig kan zijn de informatiebordjes te lezen naast een kunstwerk, tenzij er staat ‘untitled’ (lacht). Wat ook een misverstand aan kunst is; is dat het niet mooi hoeft te zijn. Iets kan ook verschrikkelijk lelijk en degoutant zijn, maar ook een fantastisch werk zijn. Je

Interview door Niels Benoot

not another graphic designer

9

te maken. Daarmee gaan we nu met Antenna een drie-maandelijks magazine maken, en gast-vormgevers uitnodigen.

Het is belangrijk dat je magazine een soort van ritme heeft qua lay-out en inhoud, en dat duurt wel eventjes.

vrij werk, expo @Martens gallery

Hoe werk je met lettertypes voor een magazine? Krijg je die aangeleverd of heb je een budget die je daarvoor kan aanspreken?

ziet het, voor mij kan echt alles kunst zijn. Bijvoorbeeld de kerel die zijn sokkel omdraait en ineens de sokkel voor de wereld maakt, schitterend gewoon!

(Piero Manzoni, socle du monde) Ik ben bezig een magazine te maken in duotone. Je hebt dit ook gedaan voor POSTR magazine. Wanneer gebruik jij duotonen en waarom?

Voor mij moet het een reden hebben.

Duotoon gebruik je met een reden, die is meestal om de kosten te drukken.

In duotoon werken scheelt enorm veel qua prijs op je drukwerk. Dit is ook de reden waarom bijvoorbeeld ‘Het Huis Van Alijn’ ook in duotonen werkt. De culturele sector werkt enorm veel in duotoon. Niet iedereen komt er ook mee weg. Je moet zoeken hoe je er mee omgaat; bijvoorbeeld zwart wit flyers vind Als ik zwart wit flyers zie, ik ook neem ik die altijd mee nog altijd de max. Ik spaar die en als ik er zie liggen neem ik die altijd mee. Zo leer ik wat je allemaal kan doen met zwart wit en grijswaarden. Je moet niet altijd naar full color gaan, omdat het gewoon mogelijk is.

Leren creatief zijn met nul, dat is een uitdaging. Een mooi voorbeeld is het magazine ‘ it’s nice that’. Een goed magazine met verschillende papiersoorten en zij werken ook met allerlei bewerkingen in het productieproces. Bij-

10

Sommige lettertypes heb ik reeds gekregen van klanten, bijvoorbeeld de ff meta die ik ook gebruik voor POSTR magazine had ik al gekregen van een --opdrachtgever. Maar meestal is er bij ----een magazine wel een budget om on------dermeer lettertypes mee te kopen.

----Of je maakt zelf een selectie van letter----- types en dan ga je samen met de groep ----gaan --- kijken wat er in het budget past.

----- magazine is ongeveer lowbudvoorbeeld door uit de cover een vorm POSTR ----- het was een onafhankelijk te laten stansen. En men vergist zich get, maar ---- de praktijk was POSTR ook vaak aan het feit dat een magazine magazine. -In ----- (hoofdredacteur maken met verschillende papiersoorten magazine ik, Johan ----en dergelijke enorm duur moet zijn. muziek), Ben (hoofdredacteur film) en --Niets is minder waar, je spreekt af met Kristof, de baas van het---magazine.

Dan ----je drukker wat die nog liggen heeft qua ga je niet zo snel gaan zeggen --- “Trou----resten papier om zo die te gebruiken in wens, ik heb geld nodig om lettertypes ----je magazine. mee te gaan kopen.” Dan zegt de baas -nogal snel van, “Trouwens, ik heb geld-----Naar later toe, wat zou je nog doen nodig om het magazine te gaan druk- ---------van werk en wat zie je nog zitten qua ken, dus fuck you” --opdrachten?

Het meeste is dus DIY (do it yourself), Euhm, magazines… sowieso. Binnendus voor MOVEX magazine bijvoorkort waarschijnlijk ook Antenna magabeeld, al de lettertypes die daar in zine als het erdoor komt, financieel. Ik stonden had ik al staan. was vormgever van Apollo magazine, een muziek en film tijdschrift die Hoe ben jij begonnen als grafisch ergens vorig jaar vorig jaar gepubliceerd vormgever en hoe ben jij aan je eerste werd. Het had vele goede reacties maar echte opdrachten gekomen? financieel was het een probleem om het Ik had een collectief in Aalst, team te drukken. Het had financiële midAlosta en dat was voornamelijk alles in delen nodig die er niet waren maar nu verband met hip hop, graffiti workkomt er een vervolg op die niet meer shops en dergelijke. Dus als er een Apollo maar Antenna heet. Daar is nu gelegenheid was deed ik de affiches, was in de Kinépolis cinema voor de film er nood aan een website hield iemand begint een stuk nieuws van. Antenna anders uit m’n collectief hem daarmee zou binnenkort in druk gaan dus dit bezig. Dit is eigenlijk lang blijven zal terug een groot stuk tijd van mij duren want die gasten hadden elk apart in beslag nemen. De vorige Apollo’s talenten die daarbij aansloten. Later is deed ik alleen, wat als nadeel heeft dat Steve dan Artifex graffiti shop begonje niet volluit kan vormgeven. Je moet nen, de rest ik ook verder uitgevloeid honderd pagina’s aan magazine maken in hun eigen richting. Ik ben een heel op een week, dus dat is stevig dooreind de affiches van dergelijke events werken. Een maand-magazine moet je blijven doen. In het begin was dat ook op een week kunnen maken, dus dan allemaal gratis, stilaan is dat ook beginheb je weinig tijd om er iets goed van nen groeien, ondermeer door kunsten-

---

---

---

---

---

---

-

centrum netwerk in Aalst. Zij waren de eerste die vroegen om hun affiches vorm te geven. Dan zijn de betalende opdrachten binnengekomen. Ik zat op dat moment in mijn laatste jaar.

---

---

---

- --

---

---

---

---

Eénmaal afgestudeerd, hoe ben je dan aan de bak gekomen? Ben je blijven in opdracht werken of ben je bij grafisch bureaus gaan aankloppen?

---

---------------------------------------------------------------------------

---

---

---

---

---

---

Kan je me nog meer vertellen hoe het is om éénmaal afgestudeerd, aan te komen in de werkwereld van de grafisch vormgever? Wat kan ik bv. verwachten om zelf voor een magazine te gaan werken?

--Thoh, --- grafisch vormgever in het ‘thé ----- ’ dat is echt geen job van ‘nine real lief ----de tijd dat ik werkte voor to five’. -In ----- en The Cult Of Cool, Movex magazine ----- magazines. Ik stond werkte ik voor vijf ----op om half acht en kwam --- in Brussel --aan rond tien uur dankzij --dagelijkse ----- acht files. Dan werkte ik tot ongeveer ----- dat ik uur, dan at ik en had ik twee uur ----niks deed en dan werkte ik tot drie,--vier uur ‘s nachts om dan terug op te staan.---------Dat heb ik toch een jaar volgehouden. principe dat als er iets af moet zijn, het bureaujob, iets wat veel mensen vergeDan heb ik gezegd van, dit is erover. ook---af ten. Uitzonderlijk kan je wel eens coole --- moet zijn. Je werkt tot het af is, ----het nu twee uur ‘s nachts is Je moet kunnen slapen. Een jaar los van -of dingen gaan doen. Als je zelf nog wat -slaaptekort begon op m’n gezondheid te of niet. Als -je----er het niet voor over hebt, vrij werk maakt kan je af en toe wel nog werken, vooral dan omdat ik dit zeven dan had je beter----een eens een expo doen, maar ‘thats it’.

--- ander beroep ge--op zeven deed. Als je magazines doet, kozen. Er zijn veel mensen die de fout ----dan wordt je geleefd door je magazine. maken om aan een grafische --- opleiding -----vinden, Zo simpel is het. In de grafische sector te beginnen omdat ze het tof ----is dat in principe ook zo. Als je op een zeker nu omdat grafisch vormgeving -----je bureau werkt en je wilt goed worden zo wat hip is, maar bij de job zelf zit -in wat je doet en je wilt in een tof bijna continu achter je computer dus -----bureau werken, dan werk je volgens het enorm spannend is dit niet. Het is een ------

---

-----

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-----

-----

---

---

---

-----

---

---

---

-----

---

---

---

-----

---

vrij werk, expo @Martens gallery

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Ik ben blijven in opdracht werken maar in het begin verdien je nauwelijks geld. Nadat ik afgestudeerd was ben ik wel direct bij What If? gaan aankloppen, wat nu ‘we are the ‘Je moet niet altijd future’ heet. naar full color gaan.’ Ik ben daar mijn stage gaan doen, a.k.a gewoon gratis gaan werken. Als er dan geld over was kreeg ik een deel. Daar heb ik wel zes maanden gewerkt. Het was er aangenaam te werken en het was direct ook een leerschool. Ik deed er van alles, van videoclips opnemen tot flyers ontwerpen.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

www.notanothergraphicdesigner.com

---

---

-11 -----

---

--

Manor

Grunewald

Eerst heb ik koksschool gedaan en dan ben ik naar Sint-Lucas gegaan. Dat was wel een tegenvaller, stomme opdrachten, tekenen en een aquarelleke maken. De mensen die daar les gaven waren niet bezig met hedendaagse kunst, ze namen je niet mee naar tentoonstellingen. Ze begrepen ook niet dat we niet gepassioneerd bezig waren met effectief een wijnfles en een appel te schilderen.

Dan had ik mijn hoop op de academie gezet, dat heeft wel veel geopend voor mij qua kunstactualiteit van Hans Theys, maar die kende ik dan al, ik las en lees heel veel kunst bladen en ik ga veel naar tentoonstellingen in binnen en buitenland.

Maar de manier van werken binnen het atelier stond me niet zo aan. We zaten daar met teveel in een atelier en voor grafische vormgeving werkt dat dan wel maar schilderen is dan iets redelijk persoonlijks. Je zit dan met elf man in een groot atelier

12

en iedereen komt dan zo zeveren tegen u. Dat werkte niet goed voor mij. Ik werkte dan ook altijd hier in mijn atelier. Ik ging dan af en toe naar school met alle werken die ik had gemaakt. De docenten zeiden zelf tegen mij (Paul Casaer en Vincent Geyskens):”Of je nu een diploma schilderkunst hebt of niet dat gaat het hem nu niet maken.” Als je ambitie hebt om er iets mee te doen moet je het toch zelf doen. Die hebben me daar in gestimuleerd omdat ze wisten dat ik er al jaren mee bezig was en ik was toen ook een van de enige die heel veel werkten.

Graffiti, ik vond dat ook een beetje een te beperkt medium omdat je altijd vast zit aan die spuitbussen en die latexverf.

Als ik jouw werken bekijk valt me vooral op dat er veel gelaagdheid in zit. Hoe komt dit?

Ja, inderdaad.

Moest ik geen schilder geworden zijn dan was ik wel grafisch vormgever geworden.

Het interesseert me wel, veel dingen bouw ik op dezelfde manier op als een grafisch vormgever. Zoals een vormgever in illustrator en indesign afbeeldingen en tekst over elkaar schuift en zo gelaagdheid creëert. Dit is zowat dezelfde manier van denken die ik toepas in mijn werk. Ook de manier waarop ik mijn werken tegenover elkaar plaats om zo contrast op te roepen.

Het is daarom dat ik ook niet echt een vaste stijl heb, als je al bezig bent binnen één bepaald medium is het al redelijk ridicuul om je dan te gaan toespitsen op één stijl, dat ben je na twee jaar zo beu als koude pap. Door veel te experimenteren met beelden en materialen hou je jezelf fris. Zo kom je altijd tot andere oplossingen en dit vaak ook onbewust. Uiteindelijk schilder ik zeer veel, maar veel dingen schilder ik ook kapot. Het is ook maar door dit te doen dat je leert uit je fouten. Ook al komt er niets uit voort, je hebt het toch geprobeerd en zo krijg je toch wel redelijk wat bagage die je later toch kan gebruiken. Als je bijvoorbeeld kijkt naar Mondriaan, iedereen kent alleen maar zijn bekendste werken maar

---------------------

Mijn eerste vraag, een vraag die ik zelf redelijk belangrijk vind; welke opleiding(en) heb je gevolgd?

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Het is een regenachtige woensdagmiddag, ik heb een afspraak met Manor Grunewald in zijn atelier. Ik stuur een sms’je want de bel doet het niet. Manor doet open, begroet me en zegt dat ik mijn fiets wel binnen mag zetten. We gaan binnen in het rijhuis waar zijn moeder woont en waar Manor zijn atelier heeft. Manor vraagt of ik iets wil om te drinken, een glaasje water is goed zeg ik. Wanneer hij weg is loop ik eventjes rond en zie de mafste dingen, opgezette vogels, maskers, heel veel verf en heel veel tijdschriften. Manor komt terug met mijn glaasje water en zegt dat ik gerust mag gaan zitten in één van de twee zetels die zijn atelier rijk is. Ik haal mijn laptop boven en vraag uit beleefdheid of ik het gesprek mag opnemen, het mag. Eerst en vooral een beetje informatie omtrent deze vriendelijke man. Manor Grunewald is een 25 jarige kunstenaar die geboren en getogen is in Gent. Zijn Werken omvatten schilderijen, collages, installaties, sculpturen,..

als kijkt wat voor een weg hij heeft afgelegd. Je moet veel produceren om veel te kunnen testen, ik weet ook niet of ik binnen dertig jaar nog altijd zo ruim ga werken, maar je moet het toch wel gedaan hebben. Je ziet veel bij jonge kunstenaar dat ze direct een product klaar hebben, ze zijn nog niet goed en wel afgestudeerd en ze staan al op de markt met iets “gelikt” dat er op het eerste gezicht goed uitziet, maar dat is niet onderbouwd, het mist inhoud. Bij mij is het andersom, ik ben nooit echt bezig met inhoud in mijn werk, dat is er onbewust wel, maar ik ben echt wel bezig met beelden en met schilderen. Ik vind het ook wel een beetje ridicuul om een zware uitleg te knopen aan werken terwijl dat het er niet is. Ik werk ook veel met teksten, dat zijn meestal ook gewoon dingen die ik verzamel uit kranten, tijdschriften, etc. Dan vind ik dat interessant om dit op een werk te zetten, het krijgt iets narratief maar toch weet je niet echt waarover het gaat en de toeschouwer kan dan vrij aanvullen waar ik het over heb. Het is niet dat ik antwoorden bied voor de toeschouwer, ik probeer eerder nog meer vragen te stellen. Als je bijvoorbeeld een hond schildert dan geef je automatisch een titel in verband met die hond, dat klopt niet. Je bent nog teveel gericht bezig met dat beeld en zo ben ik begonnen met het verzamelen van titels uit oude kranten en magazines, die steek ik dan in een map.

Terwijl ik aan het werk ben smijt ik deze open op mijn bureau en wanneer er een werk af is, grabbel ik tussen

snel iets kunt bereiken. Op een half uur tijd kan je iets heel groot maken dat er echt wel staat. Dat blijft altijd wel het interessante er aan. Het gegeven van graffiti en dan vooral illegale graffiti is dat op een plek waar niets is dat je je deze plek toe-eigent op een bepaalde manier. Op een half uur tijd staat daar dan iets. Dat is dan wel “wijs” maar het heeft toch zijn beperkingen.

Toch wel, op een bepaalde manier is dat wel een goeie leerschool geweest om leren om te gaan met kleur. Ik vond dat ook een beetje een te beperkt medium omdat je altijd vast zit aan die spuitbussen en die latexverf, meestal dan nog gewoon spuitbussen. Na verloop van tijd heb je dan ook alle mogelijkheden afgetast wat je daarmee kan doen. Het is ook een medium waar je snel in vast zit omdat je met veel meer beperkingen zit dan bij schilderen op doek. Het voordeel van op doek te werken is dat je een doek kunt plat leggen. Je kan er ook veel langer aan werken. Ik ben nu wel met muurtekeningen bezig voor in site-projecten. Maar dat is dan ook niet echt met spuitbussen en meer gericht op de dingen die ik doe binnen mijn schilderijen en collages. Graffiti is gewoon iets te beperkt. Soms gebruik ik wel nog spuitbussen in mijn schilderwerken om een textuur te bekomen.

Het voordeel is dat je in een atelier altijd alle materiaal voorhanden hebt. Je kunt veel meer experimenteren.

Het enige voordeel aan graffiti is dat het een zeer vluchtig medium is en dat je

----

Ik heb hier nu een rek met allemaal boekjes.

Een vriend van mij heeft eens een huis gekocht en de vorige eigenares van dat huis verzamelde allemaal van die oude boekjes en nu heeft hij 3 kubieke meter boekjes liggen, als ik boekjes nodig heb hoef ik enkel naar daar te gaan.

Ik ben nu trouwens op zoek naar een oude bomma die heel realistisch bloemetjes kan schilderen. Je hebt zo van die “meten” die op van die eieren schilderen, zo van die kuikens enzo. Ik

------------------

---------------

--

--

--

--

--

--

--

Van waar haal je al die beelden en prenten voor je collages en schilderijen?

--

--

--

--

--

--

--

--

--

--

--

--

Ik denk ook dat het te maken heeft met mijn achtergrond in de graffiti en het boeit me ook gewoon zeer sterk grafische vormgeving, ik verzamel zeer veel boeken over kunst en grafische vormgeving. Ik kan ook heel erg genieten van een mooi boek of van hoe beelden geplaatst worden binnen een doodgewone catalogus. Ik denk dat het ook een manier is die ik veel probeer toe te passen bij mijn afzonderlijke werken of hoe ik mijn werken orden en plaats binnen de ruimte voor een tentoonstelling. Daar speel ik wel mee.

--

Je werken komen zeer grafisch over. Als grafisch vormgever heb ik meer voeling met jouw werken dan bijvoorbeeld met Michaël Borremans.

--

composition 1_ Witte zaal 2009

Ik kende jou vooral door je graffiti werken en pas later voor je schilderwerk. Ligt die graffiti nu helemaal achter jou?

installation_view_gallery

---

Ja, dat is een beetje dubbel, wat is esthetiek? Dat is redelijk breed, ik vind die installaties van Thomas Hirschhorn ook zeer goed.

--

Als ik het zo hoor interesseer je je vooral in het esthetische gedeelte.

Is dat dan ook esthetiek, het valt allemaal te zien. Ik werk vooral zeer beeldgericht, van die zwaar conceptuele dingen interesseren me niet echt, tenzij ze effectief ook een interessant beeld opleveren. Ik heb eens een werk gezien van iemand die ergens aardappelen gelegd had met daar parelsnoeren tussen en dat vond ik dan wel “wijs” omdat dat iets zeer maf was.

Of dat dan goed is, is dan weer iets totaal anders. Het is uiteindelijk belangrijk dat je alles in je opneemt en dat je er voor jezelf een filter opzet om vervolgens alles te gebruiken wat je nodig hebt. Picasso zei het ook al: “Slechte artiesten kopiëren, goede artiesten stelen.” Dat is zo, het zou maar dwaas zijn dat je niets gebruikt wat je ziet. Uiteindelijk moet je je dat niet aantrekken want alles is al gebeurd.

Door klakkeloos iets over te nemen zal het niet werken, maar ik zie ook dingen ver buiten schilderkunst die mij kunnen boeien en dat neem ik in mij op. Dan moet je er dingen uithalen waar je iets mee bent.

--

deze titels. Doordat deze titels totaal hun context verloren hebben verkrijg je totaal iets anders en het vervolgens nog eens als titel aan een werk geeft dat daar volledig los van staat en zo verliezen deze titels nog meer hun oorspronkelijke boodschap. Dat vind ik wel interessant. Ik werk ook veel met bestaande beelden en door maar delen ervan te gebruiken of deze te combineren met andere beelden ontstaat er een soort van afstand. De enigste afstand die ik niet bewaar is dat ik die afbeelding over breng in een andere vorm, een foto wordt een schilderij en dat is dan niet langer het beeld op zichzelf. Als je iets schildert en andere dingen toevoegt dan wordt dat weer iets anders.

13

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

wil dan dat iemand anders een stuk van mijn werk beschildert want zelf kan ik dat niet. Als ik dat zelf doe dan zit mijn eigen “handschrift” er iets te veel in. Als je kitscherige bloemen wilt, dan moet dat ook echt zo zijn en wanneer je dat zelf gaat doen is dat totaal iets anders en komt dat niet over. Ik vind dat net tof om er mee te spelen dat iemand anders dat gedaan heeft, een totaal andere stijl. Ik speelde sowieso al met de beelden van andere mensen en nu wil ik echt andere mensen er bij betrekken.

Terug die grafisch vormgever in jou die naar boven komt door het spelen met beelden van anderen.

Ja, mijn vriendin is ook vormgeefster en ik ben wel van plan om enkele opdrachten samen te doen. Dat is wel een goede wisselwerking, zij is wel zeer goed met tekst en ik ben dan eerder bezig met beelden en zo komen we wel snel tot oplossingen.

Je speelt eigenlijk zelf graag vormgever door je werken te plaatsen op een bepaalde wijze?

Dat is ook een groot thema in jouw werken die afwezigheid en het niet tonen van dingen.

Ja ik probeer dit ook te doen binnen mijn werken zelf.

Hoe breng je de foto’s of tekeningen die je ergens anders vandaan haalt over naar je schilderijen?

Voor grote dingen dingen gebruikte ik vroeger een overheadprojector, maar nu heb ik een beamer waarmee ik veel spontaner kan werken. Ik projecteer niet alles, maar als de verhoudingen belangrijk zijn is dit wel zeer hand. Door gebruik te maken van projecties kan ik zeer spontaan werken en een gelaagdheid creëren. Het refereert ook wel een beetje naar de programma’s die grafische vormgevers gebruiken, je ziet onmiddellijk wat het resultaat zal zijn. Ik vind het zeer belangrijk om te zien wat je aan het doen bent, als je dat niet doet dan wordt het ook totaal iets anders.

Kun je zelf eigenlijk goed figuratief schilderen?

oplossing te komen. Je krijgt een vreemde combinatie van drukwerk, grafische vormgeving en schilderkunst.

Soms lijken de reproducties van mijn werken net alsof ze gezeefdrukt zijn, maar het zijn toch schilderijen en dat vind ik wel leuk om mee te spelen. Dat het niet echt duidelijk is dat het schilderkunst is.

Ik kan wel werken met die programma’s maar om echt inzicht te krijgen in typo en plaatsing enz‚ Een vriend van mij Aykan (Umut nvd) heeft ook bijna alles zelf geleerd, zelfs 3D toestanden enzo.

De kleuren rood en blauw --Ja, vroeger deed ik dat veel komen ook altijd terug in -bij mijn eerste werken maar je werken, heeft dat een -Ja, je krijgt hier net het ik voelde mezelf daar niet speciale betekenis?

--gevoel alsof je met verschilgoed bij omdat mij dat -lende bestanden werkt binbelemmerde bij mijn werk Heb je nooit overwogen om Niet echt, misschien--onbenen indesign of illustrator. omdat dat niet echt het geen effectief te zeefdrukken in je wust.

-Alle beelden die je al eens was dat ik echt wou doen. werken?

--gewoon uit hun context getrokken Vroeger werkte ik meestal Je ziet dat graag?

--hebt binnen al die werken aan één schilderij tegelijk en Daar heb ik vroeger wel -- ben ik kleren aan en dat nog verder doortrekt zo wordt het ook moeilijker aan gedacht, maar ik weet Ja,--nu door met al deze werken nog om de afstand te bewaren het niet. Ik denk dat ik nog -- het ontwerpen voor het eens te combineren tot één met je werk. Omdat je er niet uitgezongen ben met ---- kledingmerk PRIVATE en -werk. Je krijgt dan een zeer zodanig mee bezig bent en schilderen. Ook omdat--ik daar komt dat ook weer gestructureerd gegeven van vooral als je met olieverf het een beetje een gemakveel in terug. Ik heb al 2 -- vind allemaal aparte beelden. Ik werkt heb je snel de neiging kelijkheidsoplossing t-shirts gemaakt en nu ga ik -vind het ook wel boeiend dat om het kapot te werken. Het en dat het al-zoveel gebeurd kousen maken met blauwe -als ik werken tegen elkaar was niet vluchtig genoeg is, in de -jaren ruitjes en een rode kantlijn.

-- 60 en 70 zijn plaats er bepaalde delen niet voor mij. Nu werk ik meestal er massa’s Ik ben daar dan ook door -- van die dingen -meer zichtbaar zijn. aan een tiental dingen tegegeproduceerd.

Het is iets gesponsord, eigenlijk zijn dat --te gemakkelijk en zo heb je lijk en als het mij dan niet allemaal surfers en snowaanstaat heb ik ook meer --- wel makkelijk een catchy boarders maar ik kan dat geduld. Dat vlot wel beter, beeld en dat probeer ik te niet surfen of snorbaarden.

-- je -- van hebt nog die capaciteiten vermijden.

Ik ben nu mails Kleding ontwerpen is dan --dingen Moest ik geen schilder dat tekenen. Door ook aan het sturen naar ook weer een andere uitda-bijvoorbeeld geworden zijn dan was ik te combineren overal voor illustratiewerk, ging dan bijvoorbeeld graffiti -- doek of met wel grafisch vormgever met tekst--op maar dat pakt zeer moeilijk. spuiten. Als je jong bent en --grafische voorstellingeworden. van die Illustraties of posters maken je spuit graffiti dan is het een -gen zie ik wel zitten, maar logisch vervolg dat je vroeg -- en door daar maar delen -van te gebruike en er dingen om effectief vormgever te of laat begint te schilderen, -- zelf bij te schilderen of teworden zou ik toch echt een iets in de vormgeving begint -kenen om zo tot een andere opleiding moeten volgen. te doen of wat dan ook.

--

--

14

-

--

Image0004

--

--

-

-

--

-

Je bent wel goed bezig als ik dat zo hoor?

Jaja, ik doe wel redelijk veel dingen, maar financieel is dat klootvis a volonté. Ik werk nu samen met mijn galerie, maar dat is nu ook niet de grootste galerie in België.

Ik heb vrienden die bij een galerie in Duitsland zitten en die gaan vijf of zes keer per jaar naar een beurs waar hun werk dan internationaal te zien is. Heel veel mensen zien dit en dus verkoop je ook veel meer, je krijgt veel sneller projecten aangeboden in het buitenland en dan begint het te rollen. Het is gewoon een slechte keuze van galerie, ik ben aan het twijfelen om over een half jaar te zeggen tegen mijn galerie salut en de kost. En dan kan het even goed zijn dat ik een half jaar of een jaar geen galerie heb, maar in België heb ik sowieso overal tentoonstellingen. Hier heb je in principe geen galerie

-

Een kunstenaarsstatuut kreeg ik niet toegewezen omdat ik niet kon aantonen dat ik 312 dagen fulltime had gewerkt. Ik heb vorig jaar 12 tentoonstellingen gedaan, hoe moet ik in hemelsnaam fulltime gaan werken, moet ik ‘s nachts gaan werken en overdag schilderen of omgekeerd. Ik heb dan de toelating gekregen voor subsidies van de overheid maar die krijg ik dan niet uitbetaald omdat er wegens besparingen geen geld voor is. Dat is dan 7000 euro tegen mijne gilet. Dat is wel eventjes slikken. Maar als je naam hebt dan steunen ze je overal in het buitenland, dan krijg je 50.000 euro naar uw kop geslingerd om ergens een tentoonstelling te doen.

Allemaal goed en wel, maar alle jonge mensen die met iets bezig zijn worden dan in de hoek gescheten. Joke Schauvliege olé olé.

nodig. Maar dan heb je tenminste sneller de kans om bij een betere galerie te geraken, als je bij een galerie zit dan gaat een andere galerie niet vragen om samen te werken met hen.

Kan je leven van je kunst?

Om er echt van te kunnen leven moet je gewoon super veel verkopen. Anders moet je iets anders doen. Ik ga nu ook leraar opleiding doen in avondles en zo proberen les te geven aan Sint-Lucas of de Academie. Ik zie dat wel zitten. Het is het beste zo, dan heb je een vast inkomen om 2 dagen of 2,5 dagen per week les te geven en voor de rest met je eigen dingen bezig te zijn. Dan kan ik bijvoorbeeld eens een jaar geen tentoonstellingen geven en op mijn gemak in mijn atelier werken en dan terug een jaar vollen bak tentoonstellingen geven.

Interview door Jens Wijnedaele

--

--

Als ik een werk verkoop --dan -- de -van krijgt de galerie 50% -- normaal verkoop prijs, wat -is want alle galeries krijgen --ongeveer--50%.

Bijvoorbeeld een groot -- werk gaat voor -3700 euro, vervolgens gaat --daar de BTW vanaf dan --- gedeeld door 2 en dan moet ik nog eens belasting er op --betalen. Dat wil zeggen op -een groot werk van 3700 -euro krijg ik 1520 euro.

-Mijn galerie steunt mij wel -enorm en ze promoten mij --wel overal. Het geld dat zij -dan zogezegd krijgen van -mijn werken investeren ze -vervolgens in inschrijvingen --voor een kunstbeurzen, zo -één inschrijving kan al snel --400 euro kosten en dan ben -je nog niet eens zeker of je -wel geselecteerd wordt.

-

Heb-je -- trouwens een kunstenaarsstatuut?

-

--

--

--

-

--

Ik heb gehoord dat je toch al redelijk wat geld kan vragen voor jouw schilderijen.

--

--

--

--

--

--

--

--

Image0006

--

-

--

--

--

Food for thought_ 120 x 150cm olieverf, acryl op linnen 2010

15

Interview door Annelies Derudder

Emilie Lauwers is in de eerste plaats grafisch vormgever, maar houdt zich ook bezig met fotografie en illustratie. Ze studeerde in 2006 af aan Hogeschool Sint Lucas Gent, met grote onderscheiding. Een veelzijdig oeuvre dat aanspreekt. De verschillende disciplines waar ze mee bezig is maken het enorm interessant, het ene put uit het andere.

Leg je me uit wat voor jou illustratie betekent, en wat grafische vormgeving voor jou betekent?

Illustratie is mijn eerste liefde. Toen ik zestien was kreeg ik de kans mijn eerste kinderboek uit te geven.

Achteraf bekeken een echte jeugdzonde, geen bijzonder goed werk, maar wel mijn eerste contact met uitgeverij, vormgever, drukker en pers.

Toen ik naar Sint Lucas ging was het mijn bedoeling illustratie te volgen. Ik wou het vak leren. In die tijd volgde je eerst een jaar grafische vormgeving en koos je dan pas voor typografie, fotografie, illustratie of multimedia.

16

In een aantal lessen illustratie probeerden de leraars me los te maken van mijn klassieke opleiding (ik heb kunsthumaniora gevolgd).

Ik was daar toen nog niet klaar voor, had het gevoel dat ik in een bepaalde stijl geduwd werd. Dus ben ik bij grafische vormgeving blijven hangen. Ik ben tijdens mijn opleiding echt verliefd geworden op typografie en drukwerk. Ik heb een diploma grafisch vormgever, maar werk nog even vaak als illustrator. In illustratie ben ik een autodidact. Ik probeer steeds nieuwe dingen uit, probeer te leren van mijn eigen werk, steeds een klein stapje vooruit te zetten.

Waar ligt het verschil tussen deze twee?

Het verschil ligt in mijn geval vooral bij de doelgroep.

Ik illustreer meestal voor kinderen, mijn vormgeving is volwassenen-werk. Maar nog belangrijker vind ik het verschil in medium. Ik maak mijn illustraties op papier. Mijn vormgeving maak ik op de computer.

Dat is een heel andere wereld. Zoals je op m’n website gezien hebt, ben ik met veel verschillende dingen bezig. Ik ben opgegroeid in de wereld van het theater.

Ik ben tijdens mijn studies beginnen fotograferen, en werk nog steeds heel vaak als fotograaf. En dan zijn er de kinderboeken en de vormgeving. Ik geloof dat er niet zo veel verschil is qua aanpak.

Bij het maken van een beeld zijn compositie, kleur, contrast, lijn en vlak, licht en schaduw, ritme, sfeer, betekenis,... altijd belangrijk, of je nu een tekening of een foto maakt, met tekst of verf

Ik kan mezelf het best verliezen in mijn tekeningen. Als ik later rijk en beroemd ben stop ik met werken en maak ik enkel nog vrij werk. Het liefst zou ik meer met grafiek bezig zijn. Dit is een ets. ‘Icarus’.

Emilie Lauwers

bezig bent, een projectie of een decor maakt... Ik merk in elk geval dat je inspiratie overal kan vinden. Als je eenmaal hebt leren kijken, of de kunstgeschiedenis hebt doorgenomen, zijn dezelfde principes overal van toepassing.

Grafische vormgeving kan illustratief zijn. Soms mag vormgeving niet té illustratief worden. Ik hou bijvoorbeeld niet van logo›s die te letterlijk weergeven waar ze voor staan. Ook in illustratie niet: ik vind het fijn als illustraties een extra dimensie geven aan de tekst, als er in een tekening nog iets meer gebeurt. Anderzijds zijn er zoveel vormen van illustratie, dat de grens met vormgeving soms heel dun is. Ik zou heel graag ooit een boek zelf illustreren én vormgeven. Ik denk dat een goede combinatie van beide belangrijk is. Vaak zie je in boeken te veel de twee verschillende handen.

Is de een ondergeschikt aan de ander? Zou je kunnen kiezen tussen beide?

Toen ik afstudeerde, waarschuwden mijn leraars dat ik met te veel verschillende dingen bezig was. Ik krijg nog regelmatig die reactie op mijn portfolio: je kan geen tekenaar én vormgever én fotograaf zijn tegelijk. Misschien is het ergens arrogant om jezelf zo te profileren.

Strikt genomen ben ik enkel grafisch vormgever. Ik heb geen fotografie of illustratie gestudeerd. Ik zou met de beste wil van de wereld niet kunnen uitleggen hoe ik

een foto gemaakt heb, hoe mijn camera in elkaar zit.

Mijn typografie kan ik wel verklaren. Maar ik vind het fijn om met verschillende vakken bezig te zijn, daarin op zoek te gaan naar kwaliteit, op mijn eigen manier.Ze inspireren elkaar.

Soms heb ik even rust nodig aan mijn tekentafel, dan ben ik blij dat ik de laptop kan aanzetten om de computer voor me te laten werken.

Soms zit ik helemaal vast aan de computer en vind ik weer passie in de verf. Ik ben niet geduldig. Ik heb afwisseling en uitdagingen nodig. Ik word kregelig van een hele week hetzelfde doen.

Als ik écht zou moeten kiezen, zou ik illustratie overhouden. Het liefst ben ik bezig met tubes en pennen en potloden. Ik hou nog het meest van papier, omdat ik daar het meest m›n hart in kwijt kan. Als ik teken vergeet ik alles om me heen, zoals een kind. En de mogelijkheden binnen illustratie zijn eindeloos. Mijn talent ligt daar.

Zijn er vaste ideeën, waarden waar je je altijd aan houdt bij het ontwerpen van iets?

Ik weet niet of vaste ideeën wel goed zijn. Principes mogen zeker geen rem op je creativiteit worden. Zelfs binnen één ontwerp kan een grid of een structuur beperkend werken. Als ik Soms mis ik de absolute grenzeloosheid, de vrijheid van mijn schooltijd.

Typografisch experiment tijdens studies Sint-Lucas Gent.

Kan het een zonder het andere functioneren?

iets maak, verzin ik een aantal spelregels voor mezelf.

Maar het kan zijn dat ik onderweg hier en daar afwijk, omdat het beeld daar beter van wordt. Dat moet kunnen. Als er één regel is die me nauw aan het hart ligt, is dat de inhoud waar ik van vertrek. Ik ben een toegepast kunstenaar. Als ik illustreer, vertrek in van het verhaal.

Ik pas mijn materiaal aan, mijn stijl, alles. Als ik iets vormgeef net hetzelfde. Ik hou niet van vormgevers die hun eigen stijl zomaar op de inhoud plakken, als een volledig autonome laag. Sommige vormgevers lezen bij wijze van spreken het boek dat ze vorm geven niet eens.

Daar ben ik het niet mee eens. Grafische vormgeving is voor mij een dienend metier. Je staat ten dienste van bijvoorbeeld een tekst. Het is jouw taak die tekst leesbaar te maken, in de juiste sfeer te presenteren. Je kan meer of minder aanwezig zijn als vormgever, heel bescheiden of exentriek, illustratief of suggestief. Ik vind dat je werk altijd geïnspireerd moet zijn op de inhoud. Op het vlak van illustratie maakt dat van mij een weinig herkenbare illustrator. Al mijn boeken zien er anders uit, ik heb geen vaste stijl. Daardoor ben ik geen consequent kunstenaar, maar heb ik wel steeds plezier in de zoektocht naar iets nieuws. Ik vind het belangrijker om het verhaal van de schrijver te vertellen.

In hoeverre beantwoordt grafische vormgeving aan het beeld dat je ervan had voor je aan je studies/ carrière begon?

Ik heb tijdens mijn studies altijd gewerkt, dus ik had min of meer een idee van de realiteit. Laten we zeggen dat de ‘echte’ wereld veel beperkter is dan je tijdens je studies zou denken. De opdrachtgever met zijn eisen en smaak, het budget, het materiaal, de centen. De artistieke vrijheid die je hebt als student krijg je in het begin van je carrière niet op een blaadje. Misschien veel later, als je veel ervaring en een volle portfolio hebt, en

http://www.emilielauwers.be/

een opdrachtgever die een risico wil nemen met jou. Dat vind ik ook goed zo. Ik denk dat veel pas afgestudeerde kunstenaars een koude douche krijgen als ze ontdekken hoe weinig glamoureus het dagelijks leven van een gewone tekenaar of vormgever soms is. Het is belangrijk om je open te stellen, ook voor kleine of weinig prestigieuze projecten, waarin je je misschien nog niet als artiest kan profileren. Als je afgestudeerd bent moet je nog veel leren.

Kan men nog vernieuwend zijn vandaag de dag in (toegepaste) kunst?

Die vraag word vaak gesteld en eerlijk gezegd zie ik er het nut niet van in. Volgens mij bestaat alles al. Maar omdat jij een nieuwe persoon bent, in een nieuwe tijd, in een nieuwe context, is wat je maakt nieuw. Alle kleuren bestaan al. Maar als jij vandaag wéér rood en zwart of blauw en wit combineert, en je hebt daar een goede reden voor, dat past bij je project, dat vertelt jouw boodschap, dan maak je iets nieuws.

Elementen uit de traditie gebruiken, door jouw nieuwe handen laten gaan, is niet verkeerd.Het is voor mij geen doel om vernieuwend te zijn. Ik probeer goed te doen wat ik doe... Natuurlijk ga je altijd op zoek naar iets origineels, naar iets fris dat de aandacht trekt. Je probeert niet de al platgelopen paden te nemen. Maar als je de kunstgeschiedenis bekijkt, zie je daar alles al. Volgens mij is het vooral de wereld om de kunst heen die verandert. De tijden veranderen, daardoor komen dat rood en zwart of blauw en wit in een heel ander licht te staan, krijgen ze een heel andere betekenis, worden ze op een andere manier behandeld.

Ik vind het daarentegen belangrijk om vernieuwend te zijn voor mezelf. Om telkens iets nieuws te proberen, niet stil te blijven staan. Zo blijft het leuk, en blijf je eerlijk als artiest.

17

Distortion series, 1933

hou

Distortion series

Liefste André, nog nooit heeft een foto me zo ontzettend veel gedaan.

Waarom ontdek ik je nu pas? Je bent al lang dood. God hebbe je ziel. Maar je werk bestaat nog, en wat een prachtig oeuvre is me dat. Er bestaan heel veel fotografen vandaag, maar iemand als jou had ik nog niet gezien. Je bent uniek. Echt uniek. Vanaf heden sta je in mijn top tien. Proficiat!

http://en.wikipedia.org/wiki/André_Kertész

Bedankt voor je mysterieuze beelden.

Bedankt voor de diepte die je brengt.

Dankje, om de dingen in mijn hoofd te kunnen dragen en enigzins verstaanbaar te maken voor mezelf.

Bedankt, als bron van inspiratie.

Ik zag je, en ik wist het meteen.

DIT is wat ik zoek. Dit is wat iedereen mooi hoort te vinden.

Annelies Derudder

18

André Kertész (2 July 1894 – 28 September 1985), born Kertész Andor, was a Hungarian-born photographer known for his groundbreaking contributions to photographic composition and the photo essay. In the early years of his career, his then-unorthodox camera angles and style prevented his work from gaining wider recognition.

Kertész never felt that he had gained the worldwide recognition he deserved.

Today he is considered one of the seminal figures of photojournalism. Expected by his family to work as a stock broker, Kertész pursued photography independently as an autodidact, and his early work was published primarily in magazines, a major market in those years. This continued until much later in his life, when Kertész stopped accepting commissions. He served briefly in World War I and moved to Paris in 1925, against the wishes of his family.

Involved with many young immigrant artists and the Dada movement, he

achieved critical and commercial success. Due to German persecution of the Jews and the threat of World War II, Kertész decided to emigrate to the United States in 1936, where he had to rebuild his reputation through commissioned work. In the 1940s and 1950s, he stopped working for magazines and began to achieve greater international success. His career is generally divided into four periods, based on where he was working and his work was most prominently known. They are called the Hungarian period, the French period, the American period and, toward the end of his life, the International period.

Andor Kertész was born on 2 July 1894 in Budapest to the middle-class Jewish family of Lipót Kertész, a bookseller, and his wife, Ernesztin Hoffmann.

Andor, known as “Bandi” to his friends, was the middle child of three sons, including Imre and Jenő. When Lipót died in 1908 from tuberculosis,

the widowed Ernesztin was without a source of income to support their three children. Ernesztin’s brother, Lipót Hoffmann, provided for the family and acted much like a father to the boys.

The family soon moved to Hoffman’s country property in Szigetbecse. Kertész grew up in a leisurely pace of life and pastoral setting that would shape his later career path. Hoffman paid for his middle nephew’s business classes at the Academy of Commerce until his 1912 graduation, and arranged his hiring by the stock exchange soon after.

Unlike his older brother Imre, who worked at the exchange in Budapest for all his life, Kertész had little interest in the field. He was drawn to illustrated magazines and to activities like fishing and swimming in the Danube River near his uncle’s property. Kertész’s first encounters with magazine photography inspired him to learn photography. He was also influenced by certain paintings

by Lajos Tihanyi and Gyula Zilzer, as well as by poetry.Throughout most of his career Kertész was depicted as the “unknown soldier” who worked behind the scenes of photography, yet was rarely cited for his work, even into his death in the 1980s.Kertész thought himself unrecognised throughout his life, despite spending his life in the eternal search for acceptance and fame.

Though Kertész received numerous awards for photography, he never felt both his style and work was accepted by critics and art audiences alike.

Although, in 1927, he was the first photographer to have a solo exhibition, Kertész said that it was not until his 1946 exhibition at the Art Institute of Chicago, that he first felt he received

Jeu de Paume, Parijs

De foto’s van de Hongaarse Amerikaan André Kertész zouden niet misstaan als grote posters aan de muur. In werkelijkheid zijn ze verrassend klein.

Hij schonk al zijn negatieven aan de Franse staat en nu organiseert het Jeu de Paume voor het eerste een echte retrospectieve van deze grote fotograaf.

positive reviews on his work, and often cites this show as one of his finest moments in America. During his stay in America, he was cited as being an intimate artist, bringing the viewer into his work, even when the picture was that of subjects such as the intimidating New York City and even his reproduced work printed after his death received good reviews; “Kertesz was above all a consistently fine photographer”.

Kertész’s work itself is often described as predominantly utilising light and even Kertész himself said that “I write with light”. He was never considered to “comment” on his subjects, but rather capture them – this is often cited as why his work is often overlooked; he stuck to no political agenda and offered no deeper thought to his photographs other than the simplicity of life. With his art’s intimate feeling and nostalgic tone, Kertész’s images alluded to a sense of timelessness which was inevitably only recognised after his death.Unlike other photographers, Kertész’s work gave an insight into his life, showing a chronological order of where he spent his time; for example, many of his French photographs were from cafés where he spent the majority of his time waiting for artistic inspiration.

Although Kertész rarely received bad reviews, it was the lack of them that lead to the photographer feeling distant from recognition. Now, however, he is often considered to be the father of photojournalism. Even other photographers cite Kertész and his photographs as being inspirational; Henri Cartier-Bresson once said of him in the early 1930s, “We all owe him a great deal”.

Distortion series, 1933

Distortion series, 1933

28sept2010_6febr2011

http://www.cobra.be/cm/cobra/expo/expo-recensies/110112-sa-andrekertesz-claude

EXPO EXPO EXPO

André Kertész

19

20

Fien Cools

vrag

en

Fien Cools is studente fotografie aan het Kask. Een korte voorstelling van haar werk en visie.

Vanwaar haal je je inspiratie?

Door rond te lopen, veel te kijken, en mensen te leren kennen (vooral niet stil te zitten dus). Mensen en situaties zijn voor mij vaak de grootste bron van input voor mijn werk. Vaak is mijn werk ook gebaseerd op fascinaties die ik al sinds mijn kindertijd meedraag.

Dit kunnen heel banale dingen zijn: pretparken, roodharigen, flatgebouwen, een grasveld,.. Als ik er zo over nadenk, valt het me wel altijd op dat ik vooral dingen en mensen fotografeer waarvan ik hou en die me een

goed gevoel geven. Al klinkt dtit misschien clichée, het zijn gevoelens als liefde, verbazing, enthousiasme, nostalgie,.. die me het meest blijven boeien en dan ook vaak gekoppeld zijn aan die ‘banale fascinaties’.

Fien Cools

Fien Cools

Wanneer is een foto geslaagd in jouw ogen?

Emotie is voor mij een belangrijk criterium. Bij een foto wil ik vooral iets voelen, het mag me niet onverschillig laten; ik lig bij wijze van spreken bijna wakker van dat beeld. Daarmee heb ik het niet enkel over ‘zware’ of shoquerende

21

Fiens voorbeelden

Fien Cools

Timothy ‘Tim’ Walker (°1970) is een Brits (mode-)fotograaf.

Walker raakte vooral bekend dankzij zijn werk voor Vogue. Zijn stijl wordt gekenmerkt door surreële beelden die gefotoshopt lijken te zijn. Dat is echter niet het geval want Tim Walker is van de overtuiging dat de foto er al moet zijn bij het nemen van de foto en niet na het bewerken met een beeldbewerkingsprogramma achteraf. Hij fotografeert ook nog altijd analoog, zoals hij in zijn fotografieopleiding geleerd heeft.

foto’s, maar een beeld dat me vrolijk maakt kan mij minstens even veel boeien.Maar ook aspecten zoals scherpte en compositie zijn uiteraard niet onbelangrijk voor een goed beeld.

Hoe zie jij de technische kant van fotografie?

Is deze belangrijk of niet?

kijker, en dat bedenk je niet met je camera, maar met je hoofd.

Welke fotograaf is voor jouw een toonvoorbeeld?

Ik kan écht heel moeilijk kiezen, en noem daarom maar twee namen: Tim Walker & Sally Mann; Ze hebben beiden heel erg verschillend werk (qua techniek, kleur, onderwerp,...), maar hetgeen me boeit, is de bewondering en emoties die hun foto’s telkens opnieuw opwekken. Geniaal werk dat volgens mij niemand helemaal onberoerd laat.

Fien Cools

De gebruikte techniek draagt zeker bij tot een goeie foto, maar is volgens mij niet bepalend of die foto al dan niet goed wordt. Naarmate ik verschillende technieken

(studio, kunstlicht, lenzen, flits..) en camera’s leer gebruiken raak ik daar steeds meer van overtuigd. Het is een bewuste keuze die je maakt als fotograaf, waarvan je eindresultaat afhankelijk is, maar daarmee wil ik zeker niet zeggen dat duur of ingewikkeld materiaal zonder meer beter foto’s oplevert.

Een reeks met een wegwerpcamera kan beter zijn dan een reeks met de allernieuwste spiegelreflexcamera.

Het gaat nog altijd om het gevoel of beeld dat je wil overbrengen aan de

Sally Mann is an American photographer, best known for her large black-and-white photographs—at first of her young children, then later of landscapes suggesting decay and death.

22 Fien Cools

Das Experiment

23

24

25

een littekening Een litteken is een blijvend zichtbare afwijking, meestal van de huid, die resteert na genezing van een wond.

Bij genezing van een wond wordt de verbroken continuïteit van het orgaan hersteld door vorming van bindweefsel, dat op microniveau niet meer dezelfde organisatie heeft als het oorspronkelijke weefsel en dus meestal een zichtbare afwijking zal vormen. Chirurgen proberen littekens zo onopvallend mogelijk te houden door langs de splijtlijn van de huid te snijden en door de ontstane wondranden met hechtingen netjes tegen

26

elkaar te leggen, zodat de hoeveelheid te vormen bindweefsel om de wond te laten genezen minimaal is.

Bij grote open wonden, bij weefseldefecten of bij complicaties zoals infectie wordt het litteken meestal groter.

Dit is niet altijd te vermijden: ‘de chirurg maakt de snee, maar de natuur maakt het litteken’.

Het woord wordt soms verklaard als lid-teken, “teken op een ledemaat”, maar waarschijnlijker is de oorsprong lik-teken, “teken op het lichaam”, vergelijk ons woord lijk voor lichaam.

------------------------------------

Yourlastchange @kidnapyourdesigner.com we elkaar in de klas ontmoet.

Op hun verzoek heb ik daar in 2008 gedoceerd.

Ik geef nu al een tijdje twee dagen per week in Brussel les omdat ik de manier waarop ze hier omgaan met deze studierichting veel interessanter vind, het is minder praktisch gericht dan in Luik. Het is niet uit financiële noodzaak dat ik les geef, eerder omdat ik graag samenwerk met de studenten in hun onderzoek naar een grafische identiteit.

ver kiest om met ons in zee te gaan, en door de intense samenwerking sleurt hij ons een beetje mee. Zelf hebben ze mij nog niet proberen te kidnappen, tot grote vreugde van mijn moeder, want onze naam boezemde haar redelijk veel angst in.

Zij was werkelijk mijn laatste hoop. Na de bevestigende mail dat ik mocht langskomen, sprong ik op de eerste trein naar Brussel. In het centrum, niet ver van een zijgevel waar Bommel op een muurschildering de plaats van Manneken Pis inneemt, is het superleuke stekje van Kidnap your Designer gesitueerd. Achter een grote poort openbaart zich een kleine jungle. Het is een gezellig tuintje met frisse groene planten die een terrasje opfleuren, heel uitnodigend. Maar ik mag niet te lang treuzelen want ik moet Caroline Dath volgen naar het atelier. Ze zijn daar niet alleen, een architectenteam, een uitgeefster en een webdesigner delen de ruimte. Hoge rekken vol maquettes trekken mijn aandacht, en vooral piepschuimblokken met een uitgesneden doodshoofd.

-

-----

--------

Hoe bent u in godsnaam op deze naam gekomen?

-

-----

-

-----

--------

Dit idee kwam ‘s nachts in mij op. Het verwijst enerzijds naar ‘Kill your idol’. Ik stond er ook echt op, een gebiedende wijze te gebruiken, om de naam dynamiek mee te geven. We hebben een poster gemaakt met het hele proces tussen de ontwerper en de klant.

Alle etappes zijn hierin uitgepuurd weergegeven.

Het kidnappen zelf is het moment dat de opdrachtge-

-

-----

Ik heb Latijn-Grieks gevolgd in het middelbaar, altijd met de gedachte dat ik later iets met fotografie zou gaan doen. Daarvoor ging ik dan ook avondlessen volgen.

Maar op het cruciale moment van de grote beslissing heb ik toch voor Grafisch Ontwerp gekozen aan SintLucas in Luik. Mijn collega Damien zat gedurende het middelbaar onderwijs al in de kunstschool. Voor hem was het een vanzelfsprekende keuze om naar l’Ecole Supérieure des Arts Saint-Luc Liège te gaan en daar hebben

Voorlopig merken wij daar niet echt de invloed van, de meerderheid van onze klanten zijn franstalig, meestal uit Brussel en we hebben ook een paar activiteiten in Parijs. We hebben een monografische expositie gedaan in Nancy, waar we een installatie hebben gemaakt vertrekkende van papieren pixels. Het zit zo: om de relatie tussen het scherm en het papier weer te geven maakten we gebruik van blocnotes om een pixel voor te stellen. Deze waren 10 cm op 10 cm en bestonden uit gerecycleerd papierafval van bij de drukker. Deze blaadjes zijn niet bruikbaar op zich door het feit dat ze al bedrukt waren, zo zetten we het herbruikbare aspect in de kijker. Met al deze blokken naast elkaar hebben we het woord ‘Note’ gevormd en de mensen uitgenodigd op de velletjes papier te schrijven, het vel eruit te halen en aan de muur te hangen. Het gaf een leuk resultaat met allerlei persoonlijke boodschappen.

Enkele keren hebben we met Vlamingen gewerkt, maar deze communicatie verliep in het Engels omdat wij jammer genoeg geen Nederlands spreken.

--------

Welke studies hebben jullie dan gedaan?

--------

Kidnap your Designer als studio is al actief sinds 2004 en sinds 2008 word ik in mijn werk bijgestaan door Damien. Ik koos na vier jaar voor teamwerk vanuit een behoefte om mijn ideeën te confronteren met andermans ideeën, om niet alleen te staan tegenover de productie; ik had echt zin om projecten te delen, om een visie van buitenaf te hebben.

Het levert heel vruchtbaar werk op. Na mijn studies was het niet per se moeilijk om te starten als grafisch vormgever omdat ik al een klantenbasis had opgebouwd tijdens mijn studies. Familie en vrienden probeerde ik toch een beetje te mijden als opdrachtgevers. Mede door het feit dat ik ook nooit in

een ander grafisch bureau heb gewerkt, denk ik dat ik geluk heb gehad bij het opstarten van dit bedrijf.

-

-----

---------------

-----

-----

-------------------

Bacon Caravan Creek - WolfWolfWolfSheepWolf_Werken- 2010_Jewelpack - Spiegelstickers - Condat matt Périgord papier - 1000 kopies

Hoelang bestaan jullie al?

Heeft het feit dat u uw site buiten het Frans ook in het Engels hebt laten maken u al veel meer kansen kunnen opleveren? Waar bent u vooral actief?

Waar werkt u op dit moment aan?

We proberen dat altijd geheim te houden, maar daarentegen kan ik wel

27

-

Magasin de travail_Workshop - 2009_Uit een reeks van15 postkaarten Magasin de travail_Workshop - 2009_Uit een reeks van15 postkaarten - offset print

tonen wat we net hebben afgewerkt. Onder andere hebben we een soort dvdhoes die de performancesector van Wallonië en Brussel moet voorstellen. Omdat de performance sector niet zo gemakkelijk te klasseren valt was het noodzakelijk hun imago op te krikken. Dit werk is voorbestemd om de performance van Wallonië en Brussel bekendheid te geven en voor te stellen op buitenlandse festivals. Ze hadden niet echt duidelijke instrumenten om bekendheid te verwerven voor deze specifieke sector en daarom vroeg Théâtre Wallonie-

---

---

28

Het is bestemd voor buitenlandse programmatoren en wordt per post verstuurd.

We zijn bij het klassieke dvd-formaat gebleven en hebben ervoor gezorgd dat het een uitklapfolder is die in het midden een scherm vormt, door een vierkant uit Probeert u als grafisch te snijden doorheen dit alles. bedrijf rekening te houden Het accordeon-effect is een met het milieu door ecoloallusie op de performance. gisch te werken?

We proberen het object op --zich altijd tot het uiterste uit We zijn er ons zeker van -te werken, wat ten koste gaat bewust dat we een impact --van praktische problemen hebben op het milieu, --bij de drukker. We hameren omdat we ons bezighouden --erop dat het grafisch werk met materiële zaken.

Het -heel speciaal blijft binnen gebeurt wel vaak ---dat we, de standaardnorm. Voor door bijvoorbeeld één --- te slechts het dvd-hoesje werkten we of twee kleuren gebruiken, met pantone kleuren. We ecologischer te werk gaan, --hebben gekozen voor enkel ---maar het is niet een van onze fluogroen op wit papier ---- hoofdzorgen. De ene keer om zo in de marge van -het we gerecycleerd - - is gebruiken thema te blijven.Ook Salto papier terwijl we evengoed -- voor ook kunnen afkomen met een werk die we--maken -- jongeren te fluorescerende verf om iets te de overheid--om -- een beurs nodig benadrukken. bereiken--die hebben voor een buitenlands --- Via deze project. catalogus Kunt u iets vertellen over ---willen ze een vlotte comdeze postkaartjes?

- municatie tot stand brengen.

Omdat het een heel langdra- We zijn een week lang --dige tekst was hebben we die gestopt met voor de klanten -uitgepuurd tot de essentie te werken en wilden zelf een en hem autonoom --telkens project reaop de Overal lagen ontdooiende liseren. We --rechter dierenlijken en uitgerehadden geen bladkend daar moesten de leden enkel idee --zijde ge- van de groep poseren. van wat het plaatst. zou worden.

--Alle We hebben details, schema’s en daar een week op gewerkt -anekdotes staan links.

Dit zonder te weten in welk hebben we aangevuld met grafisch middel het zou uit-

---

----

Bruxelles ons om er een te creëren. We noemen het Border-stage maar al lang voor we deze opdracht hadden wisten we dat het een sector was die zich op de rand, in de marginaliteit bevond, het is niet goed vertegenwoordigd. We hebben dus gebruik gemaakt van de grenzen en dat typografisch doorgetrokken.

Alles staat netjes in kolonnen geordend. We hebben tien artiesten hierin verwerkt, één bladzijde per artiest. En achterin het boekje kun je een dvd inschuiven waarop elke artiest 10 minuten voorstellingstijd heeft.

beelden uit een video die we in verschillende delen hebben opgedeeld. Het gaat over iemand die met een parachute uit een vliegtuig springt, in verschillende etappes die gelijklopen met het opstarten van een buitenlands project. Vandaar de naam Salto. De beelden hiervan staan voornamelijk op de cover want het is een actie die in een team gebeurt. Nadien volgde een tijdschrift met de resultaten van sommige projecten. Het tweede deel dient mensen te overtuigen met foto’s, met de sterke en de zwakke punten. Alle informatie staat er duidelijk op. Omdat ons budget beperkt was hebben we, behalve zwart, voor een pantone kleur gekozen, zodat we meer bladzijden konden voorzien voor illustratie d.m.v. foto’s. Ook typografisch hebben we de aandacht willen trekken.

--------------------------------------------------------

--

----

---

----

------

------

------

-----------

----------Interview door Lynn Devos

------

Bacon Caravan Creek - WolfWolfWolfSheepWolf_Werken- 2010_Jewelpack - Spiegelstickers - Condat matt Périgord papier - 1000 kopies

------

------

------

------

------

------

------

------

------

------

------

-- dat monden. Het thema is “geliever met iemand van het andere kant van het boekje een beetje gek dat we--al -- instalzegden en citaten” geworden vak zelf te werken. Soms met de daarop afgebeelde werk deden voor--een en hieruit zijn drie reeksen trekken we zelf foto’s. Zoals dieren, maar ook jezelf. Het latie die slechts --- één nacht postkaarten geboren. Je hebt hier voor het jeugdcentrum zilveren aspect schept een kil werd tentoongesteld. We -- al het grafisch --ook uitspraken van beroemdhevan Sint-Jan-Molenbeek spiegeleffect, waardoor het hebben den. Je hebt ook gezegdes hadden we hun logo in introspectief wordt. Het is materiaal aangeleverd voor --waar iets aan scheelt. Het karton nagemaakt en zijn allemaal doordacht. Wat ook ---‘La Boutik Rock’ die onlangs is dan aan het publiek om we het zelf in het straatbeeld krankzinnig was, is het feit--- ook hun tienjarig bestaan te denken ‘nee, het is niet gaan plaatsen voor de foto’s. dat we nu wel genoodzaakt heeft gevierd. Dit met flyers, ----op … maar …’ . Ook met het Het trekt ook meteen de waren de stickers zelf al brochures, pins, cd-hoesjes, -typografisch beeld is er iets aandacht. die duizenden-exemplaren de lay-out van de website, -- single van misgelopen, tot ergernis van te plakken.--Deze enz. Ook voor ‘Big Mana’ -geraakt nu stilaan de drukker... De derde soort Wat is het gekste project dat de groep een artists managementbu-zijn gezegdes die aangevuld u ooit hebt gerealiseerd? bekend. reau maakten we een heel moeten worden. Er werd uitzonderlijk visitekaartje ---Doen jullie verder nog veel door de naam gewoon in bewust geopteerd voor een Een cd-hoes voor een - met de muziekscene? lettertype dat gemakkelijk muziekband, Bacon Caravan het dikste lettertype dat we --door de Creek, met als konden vinden te zetten.

-consutitel -WolfWolfJa, we hebben veel vaste ment WolfSheepWolf. klanten in de franstalige We hameren er op dat --zelf kan het grafische werk heel--- Hiervoor waren muziekscene. Voor Silent, -- wij zelf de art worden speciaal blijft binnen die een expositie gaf, hebaange- de standaardnorm ---directors. We ben we een soort totempaal vuld werkten samen proberen te maken met -op de met de Antgrote polystyreen blokken.

-gepaste werpse fotografe In de zijkant van de blokken -hiervoor bestemde--witruimSarah Van Marcke. Het was zijn cliché afbeeldingen van --goede feed- gek in de zin dat we als te. Omdat er een metal rock uitgehold, zoals - hebben we back op kwam locatie de werkruimte van bijvoorbeeld een doods--verkoop ze in de gelanceerd. een taxidermist (een opzetter hoofd. We zijn twee weken -- andere de ‘Bozar In--onder van dieren, nvd) hebben bezig geweest om tot het Shop’ waren ze een tijdje te gekozen. De sfeer was koud eindresultaat te komen.

- koop. Het is ook een boost en luguber.

Overal lagen Gelukkig hebben we een -- voor de Franse taal want die ontdooiende dierenlijken, meestal een stagiaire, want -gezegdes zijn nu terug een klaar om gevild te worden en soms is het heel intensief beetje “in”. uitgerekend daar moesten de werk als je maar met twee leden van de groep tussen de bent. Voor onze samenwerDoet u buiten vormgeven mousse/ schuimrubber poking met deze groep werken op zich ook iets met tekenen seren. Een ander aspect van we altijd liefst wit op wit, of fotografie? dit werk is dat we alle tekst omdat dat een koude, stille van het cd-hoesje enkel op sfeer creëert, en die werd Gemiddeld. We proberen, spiegelende stickers hebben hier geaccentueerd door de als het er echt op aankomt, gezet. Het weerspiegelt de blauwe lichteffecten. Het is

---

29

----

stijn dams

Kunt u mij eerst eens vertellen waar u zoal mee bezig bent.

Ik werk voornamelijk samen met Gert Dooreman. En zijn opdrachten die hij krijgt, maar waar we samen aan werken. Ik ben eigenlijk begonnen als zelfstandige en deed werk voor culturele centra. In begin verloopt dat heel moeilijk, maar langzaamaan bouw je je eigen netwerken uit.

Dan komt alles een beetje opgang. Toen ik bij Gert terechtkwam ging mijn loopbaan met rasse schreden vooruit. Ik werk nog 1 dag in de week voor Humo. Tekst volgens hun stramien aanpassen.

Heb je altijd samengewerkt met Dooreman?

flyer | opening

Interview door Eva Mestdagh

Neen, Gert krijgt opdrachten toegestuurd en naargelang hij hulp nodig heeft -bijvoorbeeld als hij te veel werk heeft- Dan help ik hem erbij.

Of als hij een andere visie nodig heeft. We hebben een goeie verstandhouding.

-

------

30

----

----

------

----

----

--

------

----

----

------

----

---

------

----

----

Wat heb je gestudeerd en hoe heb je die studietijd ervaren?

--

toen ik afstudeerde.

Door u toe te spitsen op een specifiek vak vergroot te kennis ervan. bv. Als je een beetje webdesign kan en een beetje grafisch vormgeving, kan je je niet profileren naar de werkgever toe.

De opdrachtgever wil liever iemand die 1 iets goed kan dan alles een beetje. Ik ben vooral vormgever: foto’s combineren met tekst.

Toen je afgestudeerd nam je alles aan wat zich opwierp?

Ik was heel kieskeurig toen ik afstudeerde.

Nu neem ik wel meer dingen aan. Hoewel ik niet te klagen heb.

Dingen die ik samen maak met Gert bv. het stam dat zijn leuke opdrachten. (Dat is trouwens bij jou school hé) Wat moet je dan specifiek doen voor de stam?

grote ontwerpers in Vlaanderen, zoals Gert Dooreman en Randoald Sabbe (hij doet de vormgeving van het huis van Alijn). Ik keek heel veel rond wat er zo allemaal rond me afspeelde, wat die mensen maakten. Ik wist in het begin niet echt hoe het in zijn werk ging, maar het sprak me wel allemaal aan.

Hoe reageerde je omgeving op je keuze voor de kunstwereld? (steunden je ouders je keuze) Mijn ouders zijn allebei sociaal assistent en Grafisch ontwerp was ver van hun bed.

Ze hebben helemaal geen feeling met de artistieke wereld. Het was niet evident om dat te gaan studeren.

Ik had daarvoor nog geen opleiding in het grafische gehad.

Wat wou je als kind worden?

De huisstijl verzorgen, eigenlijk al de Ik tekende als kind bedrukte media. wel heel veel. Ik ging De strips rond de naar de tekenacadeboomstammen heeft mie. Ik was toen niet Gert bedacht. Maar zo ambitieus, ‘t is bedrukte media kan gewoon omdat ik het je heel ruim bekijken. graag deed. Wat ik als Het leuke is dat je kind wilde worden....

-----kan samenwerken met eigenlijk heb ik daar ---al die verschillende nooit bij stilgestaan.

--------mensen. Je bent een Alles is zo een -beetje ---grote groep en je moet vanzelf Het -gekomen.

----volgde een eindtotaal kunnen --ene logisch op ---- het andere. afleveren.

----

Ik heb typografie en vormgeving gestudeerd aan Sint-Lucas.

Maar mijn hoofdvak ---was typografie. Dat ---is echt wel merk ik En is--geen ---- drang om -heel wat mensen die ---bepaalde dingen te ---afstuderen kunnen-------- bereiken?

-van alles een---beetje.

---Ik kon ook maar Ja, ik spiegelde me --toen ---altijd heel sterk aan ---- beetje typografie ---een

Zijn er zaken uit je jeugd die je werk nu beïnvloeden?

Eigenlijk niet echt. Ik denk wel dat ik beïn-

aan toe. En pas vorig jaar volde hij zich er klaar voor en vroeg me of ik met hem mee wilde helpen. Het was een hele belevenis om als die archief kasten open te maken en oude werken naar boven laten komen.

Ik was verbaasd, want ik kende zijn werk van toen ik naar sint-lucas ging. Hij was toen vooral bezig met die dikke 3D letters. Maar het werk daarvoor was voor mij eigenlijk onbekend.

Het waar meer knip en plak werken. Want hij heeft nog het pré computer tijdperk meegemaakt. Dat was voor mij een heel openbaring om dat uit de kast te zien komen

is enkel nog ambitie om de opdrachten zo goed mogelijk af te werken. Ik vind dat ik nu al enorm leuke opdrachten krijg.

Heb je nog tijd om je met andere zaken bezig te houden buiten je job?

Neen, eigenlijk niet.

En bij Gert is dat ook zo. Bij mij is dat enkel mijn atelier, maar bij Gert is dat totalitair.

Heel zijn atelier zit volgestouwd met objecten die direct en indirect iets zeggen over grafische vormgeving.

Is omdat ze met 2 in het vak zitten?

--

-gevers. Eigenlijk heb dat is eigen aan -alle ----- Neen ze werken heel je heel veel goeie marketing---mensen.

--- iets te Heb je al veel van gescheiden. Ze hebopdrachtgevers maar Ze--denken ------kennen Aan welke opdracht je dromen kunnen ben niets met elkaars soms kom je ook van vorm------heb je het meest realiseren? habitat te maken. mensen tegen die geving.

Alles wordt ---plezier beleefd? ieder heeft zijn eigen niet goed---weten zeer commercieel, het ---- wat --- Ze komen Toen ik heel krampstek. Ik heb graag ze--willen. verkoopbare wordt ----- met een soort Het stam daar heb ik achtig op zoek was een ruimte dat met -------dan iets te belangrijk. Als --al “vollen bak” aan naar werk, had ik mijn werk te maken van briefing die vaag vormgever probeer ik ----- nu gewerkt. Het is dit heel concrete dromen heeft. Maar is en dan zeggen ze daar zoveel mogelijk --goed --- de echte -naar weekend opengegaan. van dat of dit wil ik terug ‘doe eens iets’.

Maar aan te ontsnappen.

---Je werk daar een half bereiken. Maar in -------vraag.

Als ik niet werk je kan niet zomaar iets --jaar naar toe en dan feite lukte me dat dan lees ik erover. ‘t doen. vormgeving is En duw je dan je ------geeft dat wel een niet. Je steekt dat Is meer dan werk en een interactie tussen eigen mening door?

---- in je hoofd en voldoening. Vooral die zodanig hobby.

Je kan het beiemand die concrete ----wil dat te specifiek verschillende soorten-------je ter een passie noemen. problematiek stelt van Als pas afgestuurde werk waren zo--plezant gaan opvolgen. Sinds dit moet vorm krijgen wel, maar je wijkt ------ is ook voor mij.

Het dat ik nu met Gert Wat ervaar je als een en aan die bepaalde daar dan toch vanaf.

---een uitdaging geweest samenwerkte krijg ik minder leuk aspect criterea voldoen.

En Je stuit dan toch op ---een bepaalde rust. Ik van je job? de tweede hatelijkste een bepaald moment - ---om met iedereen van ---het museum samen laat gewoon de dingen opdrachtgevers zijn op een confrontatie te werken. Ook het op me afkomen. Er Moeilijke opdrachtmarketing mensen. En waar de mensen ook groot Dooreman boek was voor mij een zeer mooie opdracht. De maraton van vorig jaar zoals ik het noem. Het was zeer intens maar leerrijk. Gert liep er al jaren mee in zijn hoofd om dat boek te maken. Maar hij kwam er nooit niet

------

----

boven: mailing_bg_recto. onder: folder | belichte stad

vloed word door Gert, omdat hij een andere kijk heeft op typografie. En ik daardoor ook een volwassener uitwerking krijg. En misschien dat Dooreman daardoor ook wat verjongt is in zijn werken. We proberen toch gemeenschappelijke raakpunten te vinden. Via Gert ben ik meer op letter overgeschakeld. Op school had ik dat wel heel vaak dat ik me door ander ontwerpers liet beïnvloeden. Ik gebruikte vaak playmobile mannetjes in mijn werk. Als kleine jongen wilde ik altijd nieuwe verpakkingen maken voor lego en playmobile. Dat gene uit mijn jeugd heeft me dan beïnvloed.

31

---

-

---------

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Qua samenwerkingsverbanden denk ik dat ik het hoogste bereikt heb in Vlaanderen. Ik ambieer niet onmiddellijk iets anders. En heb ook geen behoefte om me daarvan los

Goed voor jezelf uitmaken wat je wel kan of waar je zin in hebt.

Omdat je toch nog 2 jaar tijd hebt om jezelf te vormen en je in de grote wereld te gooien. Zodra je gaat werken zal de druk nog groter worden.

Als je dan werk gaat zoeken moet je goed alles nagaan en niet het eerste het beste gaan aannemen. Laat

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-----

---

---

---

---

---

---------------

---

---

32

Ja wat lettertypes betreft; ik heb van Gert geleerd “probeer zo weinig mogelijk post-moderne letters

Wanneer je, binnen 30 of 40 jaar terug kijkt op je grafische carrière, wat zou je dan allemaal graag bereikt hebben? Wat moet er allemaal in gezeten hebben?

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-------

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-----

Heb je een vaste stijl waaraan je je houdt? bv. een specifiek kleur of lettertype.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Toen ik afstudeerde de eerst jaren keek ik vooral rond naar andere mensen wat zei deden. Maar bij het afstuderen merk je ook wel dat de mode zo fel veranderd dat wanneer je afkijkt de mode eigenlijk al voorbij is. Ge zijt al passé en je hebt nog niets gedaan. Als je alleen maar rondkijkt naar mensen die beter zijn dan je wordt je depressief.

Toen ik samen werkte met Gert counterde dat wel. Gert is zo getallenteerd dat hij zich afsluit van alles wat er rond

---

---

Waaruit put je inspiratie?

hem gebeurd. En bij mij is dat ook beetje zo gegroeid. Gert kan werk afleveren zonder te kijken naar andere mensen. Van hem heb ik geleerd om naar oude dingen te kijken. wat mij vooral boeit zijn de vormgeverstijdschriften van de jaren 50. Daar leer je nog altijd het beste uit. Ik werk nog altijd het liefst met oude lettertypes. En ook Gert is daar vooral mee bezig. Ook al kijk je naar andere mensen hun online portfolio’s het tis gewoon niet bij te houden.

---

boven: an paenhuyens | de nieuwe wereld. onder: gids | STAM nl

zeiden “het is onze opdracht!” Je probeert toch een intermenselijke relatie aan te gaan met de opdrachtgever!

---

---

---

Ja, inderdaad, want je hebt natuurlijk ook ontwerpers die gewoon hun zin doordrijven. Maar daardoor slaan ze vaak de bal mis. Bv. Ze werken graag met fluo en de eerste persoon die dan aanklopt heeft een fluo-ontwerp aan zijn rekker! (lacht) En op bepaalde manier vind ik dat niet eerlijk tegenover een opdracht gever.

---

Kan je nog een tip meegeven voor de beginnende illustrator?

---

Dus je gaat dan meer op het gevoel af?

u ook nooit door familie pushen kies voor jezelf wat het beste is.

Geniet ten volle van je opleiding! Want dan kom je van een open milieu naar een heel eng “jobke”. Hou zolang mogelijk die passie vast van je job!

De mensen die er ieder jaar door zijn maar niet gemotiveerd genoeg. Die gaan ook het snelste aan een (kut)job geraken.

Maar iemand die altijd doorzet die bereikt ook wat hij wil bereiken. Je gaat ook merken als je afgestudeerd bent dat mensen die je vrienden waren in de hogeschool concurrenten worden. Bv. Je solliciteert voor dezelfde job. Er is een soort onderlinge strijd van beheerde baantjes.

---

te rukken. Heb ook niet meer ambitie dan dat! Ik doe wat ik graag doe. En ik laat me graag op die golf meedrijven. Mijn ego is helemaal niet zo groot dat ik in de picture hoef te komen. Ik profileer me helemaal niet. Naambekendheid zou ik wel willen hebben, maar ik zou het niet nastreven.

Het is natuurlijk niet evident om de schaduw van zo een persoon te werken.

Dat is dan misschien wel de keerzijde van de medaille.

---

te gebruiken”. Postmoderne lettertypes zijn een samenvloeiing van andere lettertypes, meestal zijn dat heel gekke combinaties.

Maar ze zijn dan ook heel snel gedateerd. Ik gebruik daarom liefst de klassieke letters. Bv een baskerville, Garamond. Echt een vaste stijl heb ik niet, maar ik ga in de stijl die de opdracht voorlegt.

Gewoon associatief denken. Zoals die titel met dat lettertype bij zo een omslag heeft dat specifiek gevoel bij een boek.

--

33

Wat is volgens jou het grootste verschil tussen grafische vormgeving en illustratie? Of, is die er eigenlijk wel?

dezwarte hiervoor wil vrij maken en hoe lang je naar een beeld wil kijken.

Je bent je, meer dan bij vormgeving, bewust dat compositie, kleur, vorm etcvan belang zijn.

Maar vertel eens, Wat Als je geen illustrator geworden was, wat dan wel?

Waarchijnlijk was ik ook wel binnen de culturele wereld aan het werk geweest.

Jazzballet en theaterdans boeien mij enorm of misschien iets met mode. Mocht die culturele wereld mij niet aangesproken hebben en ik niet creatief zou zijn, dan was ik nu waarschijnlijk dierenarts.

het zien van hun werk, vaak een klap in het gezicht. En toch blijft er steeds ruimte voor humor en ironie.

Ben je tevreden met de positie dat de illustrator vandaag bekleedt?

Ik probeer de studenten altijd duidelijk te maken dat illustratie veel meer is dan het maken van prentenboeken. Het genre waartoe je je als illustator wil richten, bepaal je hoofdzakelijk zelf.

Wel is het zo dat het werk van een illustrator vaak onderschat wordt. Zelf denk ik niet in termen van ‘dit is kunst’ of ‘dit is geen kunst’.

In de huidige contexten bestaan daar ook geen slui-

tende antwoorden meer op.

‘Kunst is wat je zelf kunst noemt’is hier wel toepasbaar.

Van welke eigen illustratie ben je echt tevreden?

De cover van ‘De zee, altijd de zee’.

Waar ligt de grens tussen een tekening/kunstwerk en een illustratie? Is die grens er in feite wel?

Alle beelden probeer ik op eenzelfde manier te bekijken en ontleden. Omdat ik niet iets bestempel met ‘kunst’, zie ik ze eerder in categorieën. Doordat de ---grenzen ook meer en meer --vervagen tussen verschillende -----

34 --

--

---

----

--

---

----

Cover De zee, altijd de zee

Over de verschillen van de creatie zal ik het niet hebben, omdat daar ook geen sluitende antwoorden op bestaan. Elk creatieproces is zo verschillend en ----terzelfdertijd zo gelijkend ---dat men daartussen geen ---grenzen hoeft te trekken.

----Het grootste verschil zit hem --in de tijd en het onderbeBon, Welke kunstenaar/il----wustzijn van diegene die de lustrator/grafisch vormgever ---vormgeving en de illustratie is voor jou een toonvoor---ondergaat.Vormgeving beleef beeld?

----je onbewust ondanks de ---grote aanpak die ze behelst.

Louise Bourgeois, Sophie --Ze zorgt ervoor dat een Calle en Marlene Dumas.

---idee, een literair gegeven of Hun werk is heel eerlijk, ---de inhoud tout court op de emotioneel zonder hierbij te ----juiste manier wordt gecomvervallen in een vaak geziene ---municeerd.Een roman mag melancholie en compassie.

---nu nog zo sterk geschreven Het zijn madammen met ----zijn, maar wanneer de vorm- durf. Ze gaan telkens op -geving niet juist zit, krijgt de zoek naar de confrontatie -----lezer een wrange smaak en tussen de geslachten. Ze-----dan zal het boek waarschijnverafschuwen het preutse --lijk niet zo goed en gaan --- op zoek --beoordeeld wor- Een mens heeft het naar --- identiteit den.Illustratie is nodig om in beel------doorheen pijn.

-- Dit resulteert confronterender den te denken -en duidelijker dan ook in een ----aanwezig. Als kijker ben je kunstvorm die er staat, overje ervan bewust dat je naar ----- tuigend zonder een wijfe-een illustratie kijkt. Je kan lende afwachtende houding.

--zelf bepalen hoeveel--tijd Als toeschouwer krijg je bij --- je

Beeld Binenpoes buiten

Interview door Annelies Derudder

Zie hier zie hier, de waarheid over illustratie! Wat blijkt?

Het is absoluut geen slepende ziekte. Hebben wij even geluk!

Het heeft ook niets arty-farty.

En het is absoluut onmisbaar.

Ook is het veel meer dan kinderboeken en zeemzoete plaatjes.Het verhaal van een fijne madamme, Elsje Dezwarte. Ik noem het ‘illustratie, daar lachen we niet mee.’ Sinds ik als student illustratie infiltreer in grafische vormgeving houden verschil en gelijkenis tussen beiden me bezig. Daarom dit interview met een illustrator.

---

elsje

---------------------------------------------------------------------------------

-

---

--

---

----

---

---

----

Een mens heeft het ook is typisch aan mijn werk.

--- Ik --nodig om in beelden te denvind ruimte en antiruimte ----- heb ken. Het is een instrument, even belangrijk.---Dit -medium om alle aspecten ik geleerd in----mijn studie -- ‘Een ruimte binnen een samenleving te architectuur.

---uiten. Illustratie is overal creëren --- is even hard snijden --het wit en de lucht eraanwezig, waardoor men als in --mens niet langer stil staat ------rond.’ Daarnaast is er altijd bij de impact van illustratie. emotie in mijn beelden. Ook ----Er worden nog heel zelden contrast, tweestrijd is een --- over kritische vragen gesteld vast gegeven. Als het niet in ---- in het illustratie of beelden thema is, dan wel in kleur.

--- mensen algemeen. Weinig Mijn illustraties zien er ook ----Kan je begrijpen dat somkennen -bijvoorbeeld de altijd lief uit. Ik heb moeite --- van de prints op migen illustratie niet toeIk geloof dat het digitalisebetekenis met boze gezichten.En, waar --laten tot de wereld van de ren van alles nog maar in hun er bij sommige illustratoren --- kledij. grafische vormgeving? Waar zijn kinderschoenen staat. ----een nieuwe fantasiewereld ligt hier het misverstand?

Maar het boek zie ik niet ----Wanneer ben je er zeker van ontstaat, zoals bij voorbeeld -verdwijnen. Een digitaal dat een illustratie af is? de dieren met kleren aan bij ----Er moet uiteraard een onder- werk slaagt er nog -niet in de Carl, blijft het bij mij altijd scheid gemaakt worden tuscharmes en de ----Je ben het nooit realistisch. Het blijft een --sen de twee disciplines, maar gelaagdheid----van echte kat, een echt mens,..

Vormgeving beleef zeker, maar er -ze elkaar laten uitsluiten is het boek over is wel een punt Het worden geen karikaje onbewust --naar mijn mening een grote te brengen.

Ik waarbij je weet turen.

-----het digitaliseren ook fout. Au fond blijf je altijd zie dat het daar moet ophouden.

-aan het werk rond beeld, ------ veel ruimer dan enkel het Het is eigen aan iedere prent Van welke illustraties krijg compositie en vorm. Ze hebletterlijke overplaatsen van of werk, dat je denkt dat je je het op je heupen?

---ben elk hun eigenheid---maar een gedrukte tekst naar een het bij de volgende alweer -uiteindelijk blijft hun tekst op een beeldscherm. anders zou aanpakken. Het Blink, roze, roze, roze, …

--- doel --hetzelfde.

Ik denk dat deze letterlijke is een voordurende drive, op enfin illustraties zonder --vertaling ook niet zou stand zoek naar verbetering en verinhoud en die enkel inspelen ---- zou mogen veranAls je iets houden, maar dat ze het nieuwing. Mocht dit er niet op het ‘ik wil dat hebben’--aan deren je eigen werk, wat digitale tijdperk veel ruimer meer zijn, dan denk ik dat ik gedrag van de kindjes. Het --zou en grensoverschrijdener zou stoppen met illustreren. soort illustraties die kinderen --- dat dan wel zijn?

--moeten zien. verlammen en niet meer ---Ik werk voortdurend met Hoe zou je je eigen werk vragen een eigen mening te --mijn hoofd.

Dit wil zeggen Acht je een wereld zonder omschrijven? hebben, maar een soort algedat er al veel vast staat voor illustratie mogelijk? Zijn mene waarheid opdringen. dat ik een beeld begin uit te mensen zich bewust van de Zich afzetten tegen vaste werken. Er zijn mensen die impact/rol illustraties hebwaarden, interne dynamiek,.. Kan je met illustraties alle vanuit een soort onbezonben in ons leven?

Het zijn verstilde beelden. taboes aankaarten? Is dit nenheid tot schitterende Het schijnt dat mijn compo- verantwoord omdat het beelden kunnen komen.

Neen. De gehele geschiedesitie doorslaggevend is. Ook ‘maar’ een illustratie, ‘maar’ Ik zou het wel fijn vinden nis is gebaseerd op illustratie. de vervloeiing van figuren kunst is?

disciplines kan het beeld ook veranderen van statuut naargelang zijn eindresultaat. Vb. Een beeld kan in een galerij aan de muur gepresenteerd worden als ‘mogelijke’ kunst.

Wanneer dit beeld gebruikt wordt voor een cdhoes, dan verandert de presentatie en het statuut van het beeld… waardoor de stempel ‘kunst’ een andere benadering heeft.

mocht ik net iets meer vanuit het buikgevoel kunnen starten. Daarnaast zou ik graag beelden maken van ver bezien, zoals Carl Cneut veel toepast, en goed kan. Ik zou mijn beelden niet altijd van dicht,op de voorgrond willen maken. Of beter, ik zou ‘meer zin’ willen hebben om beelden van ver te creëren.

Geloof jij in het verdwijnen van het boek?

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-----

---

-------

---

-------

---

-------

---

-----

---

---

---

---

---

---

---

Taboes zijn er om doorbroken te worden, en als de gelegenheid zich zou voordoen, dan zou ik zeker proberen. Ook vind ik dat in de prentenboeken de kinderen geen rad voor de ogen moet gedraaid worden.

Verbloeming doet zelden goed, maar er zijn uiteraard gradaties.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-----

-----

35

--

---

---

Ik kan eigenlijk niemand bedenken, maar wel zou ik nog iets willen doen voor theater en/of muziek.

Hoe creëer je een juiste sfeer om te kunnen werken?

-------------------------------------------------------------------------------------

Met welke illustrator zou je eventueel graag samenwerken?

-

---

---

----

---

---

----

-

---

---

----

---

---

----

-

---

---

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

----

Het begint in een kamer. Al----les start netjes, met muziek.

--En op het einde loop ik ----op mijn kousen, uit schrik ----om iets mee te halen met --mijn hak. Dan ligt de grond ------vol met ----Tekst en beeld materiaal --moeten altijd en is er ----- veel verschillende voorstelPlaats je de tekst zelf bij je -complementair complete lingswijzen krijgen. Ieder beelden? Ik kan me voor----- Dat zijn en elkaar chaos. heeft zijn vorm van fantasie stellen dat je zoiets zelf in --dragen en interpretatie, wat het handen wilt hebben.

--- vind ik het --leukste.

Ik illustreren net boeiend ----heb rommel én rust nodig. maakt. Er bestaan bijvoorIk plaats niet zelf de tekst --- zeker muziek, Ik hoor En beeld veel herwerkingen bij de beelden, maar meestal --van Roodkapje en ze zijn heb ik wel inspraak. Uiter--- heel graag complexe ritmes --en intense stukken, maar ik allemaal verschillend.

Ook aard kan een boek vallen en ---kan ze niet voor de eerste daar wordt het boeiend wan- staan door de vormgeving, maal beluisteren wanneer ik neer je dit dan bijvoorbeeld dus mochten er zaken zijn aan het werk ben. reflecteert naar de kinderen. waarmee ik niet akkoord ga, Welke interpretatie moeten laat ik dat wel blijken.

Is het vaak niet moeilijk om we hen meegeven, hoe ziet het verhaal van een schrijver de Wolf er het best uit, moet Je illustreerde het nieuwe op een juiste manier te het bloederig zijn, … boek van Jaak Dreesen, ‘De vertalen in beelden? zee, altijd de zee’. Kon je je Vertel me wat over Binvinden in het verhaal?

Wanneer je aan een aantal nenpoes buiten, het is mensen een niet-geïllustreerd een prachtig boek. Ben je Tekst en beeld moeten altijd verhaal zou voorlezen, dan zelf ook tevreden met het complementair zijn en elkaar zou je nadien ongelooflijk resultaat? dragen. Dus ze moeten elk hun eigen aandeel zo goed Ik ben heel mogelijk proberen invultevreden met len zonder de ruimte van het resultaat. elkaar op te eisen. ‘De zee, Hoewel er alweer altijd de zee’ sprak me heel zaken zijn die hard aan door een beladenik nu anders heid die enorm veel ruimte zou aanpakken, gaf aan de illustraties. Als is het wel een ik een tekst krijg, dan lees prentenboek ik die een aantal keren, en waar ik volledig daarna leg ik die opzij zodat achter sta. het verhaal zijn eigen leven kan beginnen leiden. Als illustrator krijg je de vrijheid er een extra wereld aan toe te voegen. Vandaar dat ik ook denk dat het niet eenvoudig is zowel een tekst te schrijven en te illustreren.

---

---

----

---

---

---

----

-

---

---

----

---

---

----

-

---

---

----

-------------------------------------------

-------

-------

-------

----

----

----

----

Beelden Binenpoes buiten

----

----

36

--

37

--

Natasja Mabesoone

Natasja Mabesoone is studente Grafiek aan het Kask. Dit jaar doet ze haar masteropleiding. Een kleine introductie van haar prachtig werk.

Vragen Wie zijn je grote voorbeelden?

Max Neumann, Tacita Dean, Nico Lannoo en Gotthard Graubner.

Wanneer is een werk voor jou geslaagd?

Ik begin te schetsen met een gedachte of sfeer in mijn hoofd. Die heeft vaak een poëtisch, dromerig of teder karakter. Wanneer ik de ets afdruk op de voorafgemaakte tekening, laat ik het werk een tijdje liggen. Na enkele dagen haal ik het opnieuw boven en kijk of de intentie duidelijk is. Het gevoel waarmee ikzelf op dat moment kijk naar mijn werk vind ik belangrijk. Tevredenheid komt meestal pas na een langere periode, of helemaal niet, maar dat is de aard van het beestje denk ik.

Wat heb je nodig om een goede werksfeer te creëren?

Twee zaken zijn voor mij heel belangrijk: een grote tafel en rust. Voor ik aan een werk begin heb ik plaats nodig om al mijn notities en krabbels naast elkaar te leggen. Op die manier kan ik orde scheppen in de warboel van mijn overpeinzingen.

Ik hou ervan om alleen te zijn als ik teken. Zo kan ik mij het best concentreren op de wereld in mijn hoofd.

In het atelier op school ben ik vaak genoodzaakt mij te omgeven met collega’s.

Daarom bereid ik me zo goed mogelijk voor dat ik geen tijd verspil. Misschien ligt me dat ook minder omdat ik liever heb dat anderen mijn werk pas zien wanneer het echt klaar is en niet in al zijn verschillende tussenstadiums, dan ziet het er vaak nog wat vreemd uit.

Boven en onder: Natasja Mabesoone

38

http://www.maxneumann.com/index/1

Gotthard Grauber

Natasja Mabesoone Nico Lannoo

beelden

’s voor Natasja

Gotthard Graubner (born 13 June 1930) is a German painter. He was born in Erlbach, in Saxony, studied at the Academy of Fine Arts in Berlin, the Dresden Academy of Fine Arts and the Academy of Arts in DĂźsseldorf, before becoming a professor at the Academy of Fine Arts in Hamburg, in 1969. His work Black Skin was selected to feature in one of the 100 Great Paintings programmes by the BBC in 1980.

Nico Lannoo

Tacita Dean studied art at the Falmouth School of Art in England, the Supreme School of Fine Art in Athens, and the Slade School of Fine Art in London. In 1998 she was nominated for a Turner Prize and was awarded a DAAD scholarship for Berlin, Germany, in 2000. She has received the following prizes: Aachen Art Prize (2002); Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turin, Italy (2004); the Sixth Benesse Prize at the 51st Venice Biennale (2005) and the Hugo Boss Prize at the Solomon R. Guggenheim Museum, New York (2006). Dean also participated in the Venice Biennale in 2003 and 2005.

http://www.tacitadean.net/

39

partje poĂŤzie

Annelies Derudder

As onder mijn bast Ik heb gelopen door het korenveld Ik heb de blaadjes geĂŻmiteerd, ik begrijp graancirkels De wind heeft gesneden Luchtstiletto, daar op mijn vel Mijn spoor van bloed vloeit En ik heb me verstopt Verborgen onder de korenblaadjes Ik heb geproefd van de aarde Ik heb bedacht dat de aarde naar meer smaakt Tot as tot as wil ik verworden Ik heb gehuild De zaadjes prikten in mijn ogen, de minuscule leegtes Ik observeer in gaatjes de korenvelden, als een raster verkoren Ze hebben me gevonden - Mijn sporen verraden me altijd Bij mijn handen teruggetrokken, me op een stoel tentoongezet Mijn zaden systematisch geplet Ze spoelden alle aarde weg Ze droogden mijn bloed droog Ze stopten in mijn mond broodkruimels Ik moest kauwen Ik heb geproefd dat ik me overgaf Ik heb geproefd wind in mijn hoofd Ik zal me opnieuw verstoppen Vervluchten Ik verstop onder mijn bast as Tot as tot as Als ik loop door het korenveld, luchtstiletto kust mijn bloed Als ik, door het veld koor imiteren de blaadjes begrijpen de graancirkels Ik, als raster verkoren ben ik aardig geworden as onder mijn bast

40

41

Poster design for Heidi Voet’s exhibition “ If I Was Beautiful. If I Had The Time.” at the Beauvoorde Castle (Veurne, BE).

Interview door Zeger Van Garsse

www.rafvancampenhoudt.be

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Raf Van campenhoudt Raf Vancampenhoudt woont en werkt in Gent en studeerde nog niet zo lang geleden af aan Sint-Lucas, ook in Gent. Hoewel hij een voorliefde heeft voor foute Discomuziek, zit hij toch al tot over zijn oren in het werk.

Als ik je werk bekijk valt het me op dat je zeer weinig afbeeldingen gebruikt, en vooral composities maakt met tekst en andere typografische elementen. Doe

42

---------------------------------

---

---

---

---

-

----

---

--

----

---

dere gevoeligheden die ook bij grafisch ontwerp komen kijken.

--

---

Wat is tot nu toe het werk of de opdracht waar je het meest trots op bent?

---

----

---

---

-

----

---

Dat is een grappige vraag.

Het is moeilijk om er een

---

---

-

----

---

---

-

----

---

---

-

----

---

--

----

Het is een levensgroot cliché, maar meestal wordt het gewoon gedestilleerd uit de inhoud. Het is natuurlijk niet altijd een letterlijke

---

Waar haal je dan je inspiratie, qua compositie, schikking en kleurgebruik?

----

Neenee, hij is bankier, maar ook computerfreak, dus ik kwam al vrij snel in aanraking met verschillende programma’s en kon ik zo eerst op een amateuristisch niveau experimenteren, zonder te beseffen dat ik aan het vormgeven was natuurlijk. Na het middelbaar was mijn eerste studie filosofie, maar omdat ik niet echt een boekenwurm ben was dat na een jaar al afgelopen. Daarna ben ik communicatiebeheer gaan studeren, daar draaide het vooral om de theoretische kant van da zaak. Maar we kregen ook twee uur per week les over Indesign, omdat je daar in de reclamewereld veel mee in aanraking komt. En we kregen ook ‘grafische technieken’, om ons wat wegwijs te maken in de creatieve wereld.

Dat boeide me eigenlijk meer dan mijn hoofdvakken. Anderen van mijn klas zagen het meer als een vervelende bijkomstigheid, maar ik deed het heel graag. Ik heb die studie wel afgemaakt, maar daarna ben ik nog grafische vormgeving gaan studeren aan SintLukas, omdat ik voelde dat ik nog niet aan mijn einde toe was, en eigenlijk ook niet in de reclame wilde terechtkomen.

Meestel krijg ik voor mijn opdrachten carte blanche, dus het is een zelfgemaakte keuze. In eerste instantie doe ik dat omdat ik veel meer vrijheid vind als ontwerper in typografie dan in beelden. Soms moet ik van de opdrachtgever een bepaald beeld gebruiken, dan probeer ik er wel wat aanpassingen aan te doen en het in te werken, maar toch vind ik het moeilijker dan zelf je fantasie de volle loop te laten gaan in de typografie. Een beeld is altijd redelijk imposant en bepalend voor hoe je je

tekst schikt en zo. meestal vertaling van de inhoud, ik laat ik het beeld uiteinmeer bezig met sfeer schepdelijk toch zoals ik het pen. Zo gebruik ik voor een aangeleverd opdracht die gekregen heb, een familiaal en laat ik mijn Amateurvormgeving en intiem fantasie de spreekt me eigendoel heeft volle loop in lijk heel erg aan bijvoorbeeld de typografie. crèmekleurig Maar als ik papier. Soms carte blanche krijg en de focus ik meer op papieropdracht leent zich ertoe keuze, dan bijvoorbeeld een ga ik altijd beeld proberen specifiek karakter te geven vermijden. door typografie. Dat zijn an----

Is hij ook vormgever?

je dat bewust of hangt het af van de opdracht die je krijgt?

Poster design for the exhibition “8*1, The Sum of All Things Leads Us to This Place” (CC De Steiger & Stadsmuseum ‘tSchippershof, Menen, BE).

Eerder als een proces, het begon toen ik als kind hoedjes voor cassettes en mixtapes begon te maken. dat deed ik toen nog met microsoft publisher. mijn vader maakte me redelijk snel wegwijs met de computer.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoe werd je interesse voor grafische vormgeving gewekt? kwam het plotseling of als een proces?

-

---

---

-

---

---

----

----

--

---

Ik wil al lang eens een platenhoes doen, vooral omdat ik een vinylfreak ben. Het lijkt me een grote uitdaging om eens een vierkant tot

---

-

---

-----

---

---

-

----

---

--

----

---

---

----

---

---

-

----

---

---

-

----

---

--

----

---

---

----

---

---

-

----

---

--

----

---

---

----

---

---

-

----

---

---

--

----

---

---

----

---

---

-

----

---

---

-

----

---

--

----

---

---

-

-----

Daar heb ik eigenlijk nog

----

----

---

----

---

--

---

----

-

---

---

----

---

---

----

--

---

----

-

---

---

----

---

---

Heb je dan een favoriete platencover?

Design of the poster and e-mail invite for an I Love Your Work-event: “Jos de Gruyter og Harald Thys i Bergen”

---

---

----

Is er iets wat je in de toekomst zeker nog zou willen doen? een ultieme samenwerking of droomopdracht?

--------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

een krachtig compositorisch geheel te krijgen. Ik heb eigenlijk nog nooit met een vierkant gewerkt. De moeilijkheid is net zoals bij flyers of affiches dat het maar één beeld is, en dat beeld moet gekoppeld zijn aan wat de kunstenaar of artiest naar buiten wil brengen. Dat is wel een beetje riskant; in een boek heb je meer tijd om je verhaal te vertellen als ontwerper, bij een plaat moet het beeld er meteen stààn.

Het fysieke, blijvende van een vinylplaat spreekt me heel erg aan.

----

werpers ook te respecteren.

Daar kreeg ik veel vrijheid bij, op gebied van compositie en spel met tekst en beeld, en die vrijheid uit zich ook in het boek als je erdoor bladert. Ook leuk aan deze opdracht is dat hoewel de inhoud zeer gefragmenteerd is, er toch een duidelijke samenhang is tussen de verschillende delen.

----

werk uit te kiezen, want het zijn altijd heel intense processen en toffe dialogen met de opdrachtgevers. Dus eigenlijk resulteerde het altijd wel in een tevredenheid bij beide partijen over wat het geworden is. Een opdracht waar ik carte blanche voor kreeg, ‘8 maal 1’ was zeer leuk, maar ook zeer moeilijk. En op gebied van boeken vond ik ‘curator’ het leukst, een boek over een reeks van 5 tentoonstellingen waarin telkens een andere ontwerper of curator centraal stond. Het was een zeer vlotte samenwerking met de opdrachtgever. De bedoeling was om elke tentoonstelling zijn specifieke karakter te laten behouden en de ont-

nooit over nagedacht, ik heb wel mijn thesis geschreven over italoplatenhoezen (italodisco is een subgenre van discomuziek. Het kende in de jaren ‘80 een hoogtepunt, maar verdween snel weer uit de spotlights. Nu is er nog een harde kern van fans die het genre in leven proberen te houden). Het leuke daaraan is dat ze ‘anti-vormgegeven’ zijn, eigenlijk bijna niet vormgegeven dus, er is niet echt iemand bewust mee bezig geweest. Omdat het toen allemaal heel commercieel en snel moest gebeuren, was er één studio die aan de lopende band covers voor de platen fabriceerde, of er werd gewoon een standaard hoes rond de platen gedaan.

Die amateur-vormgeving spreekt me eigenlijk heel erg aan, iedereen ziet dat het lelijk en slecht vormgegeven is, maar toch heeft het ook wel zijn charmes. Mijn thesis was dus eigenlijk een onderzoek naar die platenhoezen en wat me erin aantrekt, en bij uitbreiding ook naar wat er leeft in de visuele beeldcultuur van de disco in de jaren ‘80. Ook een grote uitdaging in die thesis was om met “lelijk” beeldmateriaal een goed ontwerp samen te stellen.

Zijn er volgens jou gebreken in de dingen die je maakt, of ben je altijd 100% tevreden over het eindresultaat?

Het gebeurt eigenlijk heel weinig dat ik tevreden blijf over mijn eindresultaat, een paar maand later denk ik dan “dat had het nodig nodig, zo zou het beter geweest zijn”. Je blijft jezelf altijd evalueren. Meestal ben ik wel relatief tevreden over het beeld dat ik heb neergezet, maar het kan volgens mij altijd nog beter, ik denk dat je nooit naar je eigen werk kunt kijken als iets dat ‘af ’ is, omdat je zelf de minder sterke kanten van je werk kent, en die ook meteen ziet, terwijl anderen dat anders ervaren. Een werk doodwerken is ook gevaarlijk. Soms werk ik zodanig op iets voort dat het ergens een punt bereikt waarop het

43

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

voor jezelf niet meer goed is, het afgeleefd is en het idee voor jezelf niet meer zo springlevend is als in het begin, wanneer je met een opdracht begint. Als je voelt dat er zoiets gebeurt, kan je best je werk zo snel mogelijk een tijdje links laten liggen, er niet meer aan denken, en een paar weken later pas verder werken.

Zie je jezelf voor de rest van je leven vormgeven?

Ja, als ik bekijk hoe ik nu leef en werk zou ik graag de rest van mijn leven zo doorbrengen. Ik merk wel dat sommige opdrachten meer de gestalte aannemen van een werk op zich, of van een dialoog met kunstenaars.

Als ik bijvoorbeeld iets maak

voor een kunstenaar druk Zo zou ik bijvoorbeeld nog ik ook mijn stempel op verder willen gaan met de hun werk, en zo wordt die thesis waar ik daarnet over persoon zich soms ook meer vertelde, er andere mensen bewust van de essentie van bij betrekken en het tot het zijn werk. Daardoor raak je uiterste uitspitten. Dus missoms schien zou in heel Ik haat logo’s maken, daar ik wel meer interesben ik echt gigantisch op editoriaal sante slecht in niveau willen gegaan werken. sprekken. Soms krijg ik Door het werk dat ik doe daardoor wel zin om meer kom ik veel in aanraking met autonome dingen te gaan mensen die stuk voor stuk doen. Dus niet altijd werken leuke dingen doen, en dat in functie of als ondersteuen dat mogen vertalen naar ning van iemand of iets publicaties e.d. is natuurlijk iets. Grafisch ontwerp is ook fantastisch, maar ergens dienend, maar soms merk ik groeit op die manier toch toch dat er veel van mezelf, wel het verlangen om zelf interpretaties of eigen ideeën ook iets naar in sluipen. Dat is dan wel buiten te brengen. dankzij het werk van iemand anders, maar ik denk dat ik Grafische vormgeving is zelf ook iets te vertellen heb. constant in ontwikkeling,

hoe denk je dat de vormgeving er binnen pakweg 10 jaar uit zal zien?

Daar ben ik niet echt mee bezig. Ik lees weinig tot niets over grafische vormgeving, ik koop er ook geen boeken over. Ik hoop vooral dat ik hier over 10 jaar nog steeds zit achter mijn computer.

Ik trek me echt weinig aan van wat er gebeurt of wat er gebeurd is. Zonder dat ik het zelf besef zal ik ook wel binnen een bepaalde stijl vallen, natuurlijk is niemand los van invloeden van dingen die je rond je ziet. Toen ik studeerde ‘kickten’ we bijvoorbeeld op werkplaats typografie, dat is een hele leuke en heel hanteerbare stijl. ik doe in mijn werk geen moeite om de invloed daarvan, als die er al is, te verdoezelen maar ik probeer er zeker ook niet naartoe te werken. Ik denk dat ik in mijn werk zo veel mogelijk mezelf blijf, en ja, misschien toch onbewust bepaalde invloeden oppik. Maar dat was geen antwoord op je vraag zeker?

Design of film poster for Wim’s Movie Nights.

Nee, maar het was el een mooi antwoord. Wie is je grote voorbeeld, als je er een hebt?

44

Moeilijk te zeggen, maar misschien Mevis & Van Deursen. Ze hebben de gave om altijd een zeker ‘flow’ te creëren in hun boeken.

Ze hebben zich in zekere zin het gevoel van een boek eigen gemaakt, hun boeken voelen altijd zeer natuurlijk aan, zodat het lijkt alsof het boek erom vròeg om specifiek op die bepaalde manier vormgegeven te worden. Ze zitten er naar mijn mening altijd pal op. Ze zijn ook meesters op gebied van typografie en beelden, hun werken zijn meesterwerken.

Ik denk dat hun aanpak heel goed is en ze alles volledig beheersen, zowel op gebied van experimenteren met drukkers, als papierkeuze en bijzondere druktechnieken. Het voelt nooit als een gimmick aan en het is nooit over the top, hoewel er veel geëxperimenteerd

wordt. Als je daar als ontwerper in slaagt, ben je er geraakt.

Je hebt een stijl die te vergelijken valt met die van veel vormgevers van je generatie, is er iets wat jouw werk onderscheidt van de rest?

---

-----

---

---

---

Op visueel vlak niet echt denk ik, hoewel ik zoals ik daarnet als zei toch gewoon mezelf probeer te blijven in mijn werk. Ik denk dat de diversiteit van vormgevers vandaag vooral ligt in hoe ze hun opdrachten aanpakken, hoe ze communiceren met hun opdrachtgevers. Ik denk dat ik me daarin wel onderscheid van ‘de massa’.

Ik vind het gevaarlijk om te zeggen dat ik het qua vormgeving anders doe dan anderen. Maar ik ga er dus wel van uit dat ik elke opdracht anders aanpak, en elke opdracht een totaal verschillend product als resultaat heeft doordat er een andere inhoud is, en een andere dialoog met de opdrachtgever. Het blijft pas spannend als je jezelf constant in vraag blijft stellen, en als je steeds zoveel mogelijk probeert te breken met eerdere opdrachten.

Zo probeer ik wel andere werkwijzen op te zoeken, het mijzelf een beetje moeilijk te maken. Maar soms is het gewoon beter om terug te grijpen naar jezelf, en dingen die je gewoon goed kan.

Het is ook belangrijk snel te kunnen werken, sommige vormgevers kunnen dat niet goed, wat wel een nadeel kan zijn. Ik heb al opdrachten afgewerkt op 2 uur tijd. Het gaat dan wel om dingen die niet conceptueel onderbouwd moeten zijn, maar bijvoorbeeld folders met informatie in, zonder meer.

Die dingen komen niet op mijn website en ik ben er ook niet trots op, maar je moet het ook wel kunnen.

En dan grijp ik dus terug naar technieken die ik veel gebruik en waarvan ik zeker weet dat het resultaat wel mooi zal zijn, omdat ik het al zoveel eerder heb gedaan.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

-----

---

---

---

---

---

---

-----

-----

45

---

The reality of the lowest rank

André Kertész

Miss en scene

tot 23.01.2011

28sept2010_6febr2011

26.01.2011

Brugge Centraal

Jeu de Paume, Parijs

Me. Arenatheater Kortrijk

Met “The reality of the lowest rank” geeft Luc Tuymans zijn visie op de Oost-Europese kunst. Hij bezoekt zijn eigen expo samen met twee Poolse curatoren.

8-19 ina 1 g a p e Zi

Picture This!

The power of fantasy

Natasja Mabesoone

16.01-06.03.2011

24.06-18.09.2011

Dhondt-Dhaenens

Bozar

5 Februari

Met de tentoonstelling “Picture This!” presenteert fotografe en videaste Elke Boon nieuw werk in Museum Dhondt-Dhaenens.

Moderne en hedendaagse kunst uit Polen.

James Ensor

Het gewichtige lichaam

31.10.2010-27.02.2011

08.10.2010-08.05.2011

S.M.A.K. Gent

Museum Dr. Guislain

Doorlopend beeldende kunst tijdens Nagt. Natasja Mabesoone vraagt vijf creatieve individu’s om elk een deel van het hermetische gedicht The waste land van T.S Eliot te herinterpreteren. Aan de hand van haar beeldend werk vormt zij de rode draad doorheen de tekst.

Over dik, dun, perfect of gestoord.

Ovartaci Oppergek

05.02-08.05.2011 Museum Dr. Guislain

Louis Marcussen verbleef 56 jaar in de psychiatrische instelling van Aarhus. Onder het pseudoniem Ovartaci, Deens voor ‘oppergek’ creëerde hij zijn extreme wereld vol schoonheid.

46

Elke Andreas Boon is een zonder twijfel een multidisciplinaire kunstenares. Als zangeres van Mary & Me is ze te zien op het festival “Miss en scène - straffe madammen op de planken” in Kortrijk.

Bobby Baker

08.10.2010-27.01.2011 Museum Dr. Guislain ‘ Diary Drawings. Mental Illness and Me.’ 158 tekeningen van de Britse performancekunstenares Bobby Baker vertellen haar reis van 1997 tot 2008 door de wereld van de waanzin en psychiatrische gestichten.

cc Scharpoord Knokke-Heist

16-1

7

volgende keer in Sally Mann Andrej Babenko Karl Nawrot Andy Gilmore gratis postzegels

47

48