In de wolken by Anouk Timmermans

Adviesprijs Benelux euro 3,50 13 januari 2014

In de wolken ] Nummer 1

Blogs

Anouk’s verhalen uit de trein

Gastcolleges “Ik ben fan van Taylor Swift”

Seminaar

Storytelling on steroids

Dossier Creative Industry 4.2 Studentnummer 498968

Editorial Ja , ook mijn eerste editorial begint lekker cliché. Daar is het dan, mijn eerste zelfgemaakte magazine. Een erg leuke opdracht, maar WOW, wat gaat daar veel tijd in zitten! De teksten schrijven, de opmaak van het tijdschrift en het uitzoeken van de foto’s, het heeft me dagen gekost. Maar wat me het meeste tijd kostte? DE NAAM! Weken heb ik er over nagedacht. Wat past bij mij, bij de verhalen, welke naam dekt de lading? Ik kon niets bedenken. Alle namen die bij me op kwamen vond ik uiteindelijk toch stom, te saai of niet goed genoeg. En al zoveel anderen noemen het tijdschrift naar zichzelf. Lastig hoor, dat perfectionisme wat dan op speelt. Ik heb het gelukkig de afgelopen jaren steeds meer los kunnen laten, dat gevoel dat alles maar tot in de puntjes goed moet zijn. Niet tevreden zijn met een dikke zeven voor mijn tentamen. Niet voldoen aan het beeld dat ik graag voor me zag. Ik werd er alleen maar ongelukkig van. Liefde en gelukkig zijn is waar het in deze wereld omdraait of zoals bij Rocking up life zo mooi werd gezegd ‘Niemand heeft op zijn sterfbed ooit gezegd, dat hij graag meer had willen werken in zijn leven”. Het is inderdaad een kleine kans dat je het fijn gaat vinden als in jouw laatste dagen alleen je aktetas naast je staat... Je hebt op het vinden van liefde en geluk beide invloed. Blijf voor al lekker dromen. Ik word van veel dingen erg gelukkig! Van liedjes zingen in de regen, van feestdagen met familie, van mijn oma van 86 die gekke bekken trekts, van het urenlang films en tv-series kijken en van op een gewone dag schuimtaart eten. Al deze dingen hebben echter een ding met elkaar gemeen; het is lang niet zo leuk alleen als met anderen.

“Ik heb duizenden wensen en ideeën”

“Mijn oma die gekke bekken trekt”

“Liefde is als Sinterklaas, je moet er wel in blijven geloven” (Alles is liefde).

Maar als ik dan toch even alleen ben, dan is dromen mijn favorite bezigheid. In de wolken, dat is waar ik graag ben. In de trein kan ik de hele rit dromerig voor me uitstaren, ik heb duizenden wensen en ideeën en als dit allemaal, gewoon allemaal eventjes goed kan gaan, dan ben ik helemaal vrolijk en tevreden. En mochten de wolken toch voor regen zorgen, dan blijf ik er maar in geloven dat na regen, zonnenschijn komt.

Liefs, Anouk 5

Blogs Toy Story 14 Retourtje in de tijd 24

Curriculum Vitae 8 Anouk Timmermans 8

Interview

Melissa Knollenburg 16

Gastcolleges

Joe Pine

Petra Befort 20 Rip! a remix manifesto 21 Handshake 28 Judith Vermeij 29 Rocking up life 36

MultiVerse 25

Het Rijksmuseum Infographic 34

Inhoud

Seminaar Storytelling on steroids 32

Social Media

Twitter, Facebook en meer.. 27

Word of Mouth Light my ride 10

Bijlagen Printscreen 38 Moodboard 39

Curriculum Vitae Personal Anouk Timmermans 13-07-1991 498968@student.inholland.nl

ls l i k s r e t u p m o C e

Offic Microsoft

sign

e Adobe Ind

toshop

o Adobe Ph

Education 2010-2014 Vrijetijdsmanagement, Hogeschool Inholland, Diemen

2003-2009 Havo, NSG, Nijmegen

Curriculum Vitae Work

and,

ool Inholl

gesch Buddy Ho Diemen

Opkikker, Stichting Almere Brasserie Wijchen

Living,

Strenghts/ Weaknesses

@Anouk1991

am + Behulpza eugen + Goed geh er + Teamplay

www.pleisure.tk xx.Anouk.xx Anouktimmermans Anouktimmermans

ist - Perfection rag - Uitstelged eid - Onzekerh

Anouktimmermans

Social Media

Hobbies Lezen, Zingen, Terrasjes pakken, Tv-Series kijken, Bloggen, Social Media, DIY.

Word of Mouth Tijdens onze brainstormochtend in Magnetico was de opdracht om een word of mouth actie te bedenken voor Light my Ride, een onderdeel van het Amsterdamse Light Festival! Tijdens dit event wordt de deelnemers gevraagd hun skateboard, fiets of skates te verlichten en mee te rijden in een tocht door Amsterdam. Tijdens de rit komt de stoet langs de lichtobjecten van het Amsterdam Light Festival.

Samen met Sander Herbschleb, Lieke Otten, Esther van Staa en Katie Westerhout vormde ik een groep. Na een klein uurtje brainstormen kwamen we uit op een idee voor dit evenement. Een aantal jaren geleden was het programma ‘Pimp my ride’ van MTV een groot succes. Auto’s, die bij de voordeur van de garage voor de APK al afgekeurd waren, kregen een gehele make-over. Later kwam er ook nog een ontzettende slechte rip-off in Nederland “De grote beurt”. Erg leuk zo’n programma, maar miljoenen euro’s om auto’s te pimpen voor een word of mouth actie zullen er bij Light my ride niet klaar liggen. Vandaar dat we met idee kwamen om van de fiets van nietsvermoedende voorbijgangers lichtpuntjes te maken. Met een grote partytent op de Nieuwmark, een rookmachine

en een klaarover kan het event beginnen. De bedoeling is dat de klaarover mensen de tent in dirigeert. Door de rook heen worden de fietsers de beleving binnen gehaald. Eenmaal in de tent staat er een heus pimpteam klaar, die de fietsen voor zien van lichtjes en bloemenslingers. Hoe feestelijker, hoe beter. Ondertussen krijgt de fietser een heerlijk kopje koffie, een koekje en natuurlijk een hele stapel flyers,posters en stickers van Light my ride. Als het pimpteam klaar is, wordt de fietser weer op zijn/haar fiets geholpen en door de rook weer naar buiten gestuurd voor het ‘Back to the future’- gevoel.

is geld en dat is nou juist wat de ondernemers/sponsoren zo graag willen zien. Al is die toerist er maar een keer en kan het geld maar een keer worden uitgegeven. Maar hoe zou het als bewoner van Amsterdam zijn om de goodwille n de humor van bijvoorbeeld de HEMA in levende lijve te ondervinden door met een gratis versierde fiets naar huis te gaan? Ik zou het wel weten…

“Een partytent op de Nieuwmarkt, een rookmachine en een klaarover “

Om deze actie te laten slagen zijn er een aantal vrijwilligers nodig en sponsoren. De vrijwilligers zullen het evenement leiden en van de sponsoren zullen lichtjes, versiersels

Datum: 9 januari 2013 Tijd: 19.30 uur Plaats: Nieuwmarkt, Amsterdam Info & Foto’s: www.lightmyride.nl

“Maak van de fietsen van nietsvermoedende fietsers lichtpuntjes”

en versnapperingen worden gevraagd. What’s in it for them? Light my ride is onderdeel van het Light Festival in Amsterdam en een festival als deze trekt toeristen! Toeristen

Word of Mouth: Facebook

Anouk

ANouk blogt over haar belevenissen in de trein

Blog 1: Toy Story 15.45 uur, de trein stopt op Amsterdam Amstel. Ik ben op weg naar huis, op naar Nijmegen. Naast me zit een moeder met haar twee kinderen. ‘Mamma, moeten we er hier al uit?’ ‘Nee, schat, we moeten er pas uit als het al donker is, als Klokhuis begint.’ ‘ECHT?!’ Met een open mond kijkt het jongetje zijn moeder zwaar verbaasd aan. Samen met zijn moeder en zusje is het jongetje op weg naar een vakantiepark vlakbij de Belgische grens. Nu het kleine meisje in slaap is gevallen, zit mams echter toch echt vast in haar stoel. Met een vijfjarige druktemaker tegenover haar die zijn enthousiasme bijna niet kan bedwingen. ‘Mamma, Mamma, Mamma!!!’ ‘Ga maar even met je action figuren spelen lieverd.’ Een leeuw en een grote beer komen uit zijn tas. ‘GRRRRR… ‘ ‘AAAAAH’, ‘AAAUW’, ‘BOOOOOM’. De kreten vliegen door de coupé. ‘Lieverd, even wat zachter hoor.’ Maar het jongetje is al helemaal verzonken in zijn eigen gedachten. ‘WHAAAAAA… Nu is ie bewustenloos. Dat gaat die leeuw toch ook in de Leeuwenkoning? ‘Eigenlijk leeft ie niet meer, arme Mousaka.’ ‘Maar hij heet toch niet Mousaka, hij heet toch…’ ‘Jawel, de vader is Mousaka, de slechterik is Scar.’Zegt mams, nu ze het net heeft opgezocht op Wikipedia. ‘Ohja, maar die valt ook van een berg later, toch, en dan is ie dood-bewustenloos, dat is dan niet erg want die andere is toch stout, hè mama!’ Ik kan mijn lachen al bijna niet meer inhouden. Nu er een jongeman naast het jochie gaat zitten is het hek van de dam. Het jochie haalt al zijn actiefiguren uit zijn tas, nadat hij net een schone luier, iPod oplader en zijn knutselwerk uit zijn schooltas heeft gegooid. ‘Wie is dit en dit en dit en deze?’ ‘X-men!’ zegt de jongeman vol overgaven. ‘Neehee, Wolverine!’ Nu kan ook zijn moeder haar lach bijna niet meer inhouden. Maar het kleine ventje heeft niets door. Hij praat aan een stuk door over al zijn verschillende actiefiguren tegen de met stomheid geslagen jongeman. Dan zijn we bijna bij Utrecht en wijst moeder gauw op een grote zandberg. ‘Kijk Jaï�r, daar zijn ze op zoek naar fossielen.’ ‘Echt?! Waar, waar, waar’ ‘Daar bij die grote bergen, ze hebben alles opgegraven’. Jaï�r springt op en neer en begint als een gek op de ramen te bonken. ‘Jaaa, ik ga op die raam slaan en dan grrrrrrrrrrr… sla ik er door heen en dan ga ik dit en dat en….’ Ik kan deze lachstuip niet meer onderdrukken en beginnen kei hard te lachen. Nu begint de jongeman ook heel hard te lachen. ‘Nou weet ik wat jij allemaal roept, je hebt gisteren The Hulk gekeken.’ Ik zou bijna gaan geloven dat kleine Jaï�r de Hulk is, maar in zijn fel blauwe trui en met zijn klein lichaampje doet hij me eerder denken aan een Smurf. De conducteur roept de overstaptijden voor het volgende station om en Jaï�r begint weer met volle overtuiging aan het verhaal, dit keer met verschillende soorten Spiderman poppetjes in de hoofdrol. De trein rolt het perron binnen. ‘Hakuna Matata’ roep ik nog voordat ik, met een grijns van oor tot oor de trein, verlaat.

Liefs, Anouk

n j i z ies

s s a p e t o r! r g s ’ e t a s a s e i l h e t M n e s dan

Melissa (19):

“Ik ben meer een maker dan een speler”

Melissa: "Het is saai om realistische dromen te hebben!" Al jaren is Melissa Knollenburg een van mijn beste vriendinnen. Ze is 19, woont in Weesp en studeert Theaterwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Zelf heb ik natuurlijk ook hobbies, maar deze varieren om de zoveel jaar. Naar mate ik ouder word vind ik andere dingen leuk, dan dat ik vroeger vond. Bij Melissa is dit niet zo. Al zo lang als dat ik haar ken, en dat is inmiddels toch wel ruim acht jaar, is ze bezig met dans en theater. Ik heb veel respect voor haar doorzettingsvermogen en hoe goed ze altijd weet wat ze wilt. Al had ik maar één van deze eigenschappen, dan mocht ik mezelf al gelukkig prijzen.

Anouk: “Je bent helemaal into theater en dans, kan je hier wat meer over vertellen?” Melissa: “Ik zou het niet echt into theater en dans willen noemen, omdat het tegenwoordig meer is dan een hobby. Ik studeer dus Theaterwetenschap en heb daarvoor gekozen, omdat ik na zeven jaar in de praktijk te hebben gewerkt veel behoefte had aan theorie. Ik vind het heel interessant om te kijken hoe bepaalde stromingen in dans en theater zijn ontstaan, en waarom de grote revolutionairen in het theaterveld dan zo in opstand kwamen tegen de situatie waarin ze toen leefden binnen dat veld. Dat heeft dus eigenlijk veel meer te maken met filosofie en sociologie. Maar het is allemaal natuurlijk wel begonnen met een passie voor theater en dans. Ik begon intensief met dansen toen ik 16 was. Dat is best laat voor een danser, te laat ook om een dansopleiding te kunnen doen. Ik had gewoon niet genoeg techniek om daar aangenomen te worden, en heb dus niet eens auditie gedaan. Nu ben ik blij dat het zo gelopen is, omdat ik veel meer een `maker’ ben dan een `speler’ zoals ze dat altijd zo mooi noemen.”

Anouk: “En wat maakt dat juist dat je theater en dans zo leuk vindt?” Melissa: “Wat me zo aan spreekt aan theatermaken en dansen is vooral dat het zo’n tijdelijke vorm van kunst is. Je kunst een voorstelling 100 keer opvoeren, of tien keer dezelfde dans doen, maar je krijgt nooit dezelfde reactie van je publiek. Het is een vorm van communicatie die heel erg gebonden is aan 1 moment. Het is zoals ik al eerder zij vooral het sociale aspect wat me heel erg aanspreekt. Ik vind het ook heel leuk om voor kinderen te spelen, omdat zij nog zo in zo’n andere wereld kunnen geloven. Maar theater kan ook therapeutisch werken. Er zijn zo veel aspecten, omdat het niet alleen een kunstvorm is en al zo lang bestaat dat ik het heel moeilijk vind om een ding te noemen wat mij dan zo aan spreekt.”

“Lowlands was een onbegrijpelijke kans”

Anouk: “Ik weet dat je op het gebied van vooral dans al veel bijzondere dingen hebt mogen doen! Op welke prestatie ben je het meest trots?” Melissa: “Sorry, ik kan weer niet kiezen. Een van mijn eigen prestaties waar ik het meest trots op ben is de tour door Nederland die ik heb gedaan met de voorstelling `Piece’. Een dansvoorstelling die o.a. op Lowlands, de Nederlandse dansdagen in Maastricht, Julidans festival heeft gestaan. We hebben daarmee op de grootste festivals mogen staan en in theaters waar ik nooit van had durven dromen dat ik er zelf een voorstelling zou dansen. Vooral Lowlands was echt een onbegrijpelijke kans. Maar daar heb ik persoonlijk heel weinig invloed op gehad, en dat was echt een prestatie van de hele groep en het hele artistieke team wat daar achter zat. Dat had ik nooit alleen waar kunnen maken.”

Anouk: “Je gaf ook dansles aan anderen, hoe was dat?” Melissa: “Dat doe ik nog steeds, maar elk jaar eigenlijk in een andere vorm. Het is wel een prestatie waar ik zelf het meeste invloed op heb gehad. Ik ben begonnen met een programma op een basisschool waar ik dansen theaterlessen gaf en vorig jaar ben ik choreograaf geweest voor een theaterproductie van een middelbare school. Ik vind het zo prachtig om te zien hoe kinderen, en trouwens ook jongeren

van mijn leeftijd, zo kunnen opleven na een intensieve dansles. Ik heb toen ook echt de liefste berichtjes en cadeautjes gehad. Maar het grootste cadeau is altijd wel, hoe cliché het ook klinkt, om te zien hoe ze dan genieten op het podium. Vooral de transformatie van verlegen meisjes die in een kostuum ineens zelfverzekerde diva’s zijn. Dat vind ik echt heel mooi!” Anouk: “Ik kan wel merken dat je erg trots bent op de kinderen die je les geeft. Wat is nou nog jouw grote droom?”

Melissa: “Mijn grote droom is denk ik om met mijn huidige dansdocent en leden van mijn dansgroep lessen te geven aan kinderen in een ontwikkelingsland en daar vervolgens een enorm succesvol boek over te schrijven. Zo goed als onbereikbaar, maar het is ook zo saai om van die realistische dromen te hebben, toch?”

Anouk: “Wat maakt dat jij zoveel doorzettingsvermogen hebt voor deze passie?” Melissa: “In een zware periode, daarmee bedoel ik als ik weer te veel hooi op mijn vork heb genomen, houden kinderen me toch altijd op de been. Als ik zie dat ik kinderen inspireer en dat zij gelukkig kunnen worden door hun `dromen’ te volgen weet ik weer waarvoor ik het doe. Kinderdromen zijn vaak prinses worden, brandweerman of politieman. Of superheld. In theater kan dat allemaal, voor heel even. Soms moet je kinderen laten zien dat ze uniek zijn en zelf hele mooie dingen kunnen maken.”

“Mijn grote droom is dansles geven in een ontwikkelingsland!”

Anouk: “Toen ik Melissa leerde kennen waren we allebei nog ontzettend jong. We woonden ver weg van elkaar en zagen elkaar weinig. Nu we ouder zijn wordt zien we elkaar steeds meer, maar ook als we na een jaar elkaar pas weer zien voelt het als gisteren. Hoelang ik haar ook niet zie of spreek, ik zal nooit vergeten hoe bijzonder ze voor me is!”

Gastcolleges

Dinsdagmiddag en weer tijd voor het eerste echte gastcollege van blok 4.2. Dit gastcollege wordt gegeven door Petra Befort van de stichting Cultuur Ondernemen. Petra heeft al eerder veel ervaring opgedaan bij andere bedrijven zoals een gallerie, een reclamebureau, een muziektheater, een uitgeverij van fotoboeken en bij een filmproductie (16 uur per dag op je benen staan en doorwerken, brak haar uiteindelijk op). Bijna nergens heeft ze hoeven te solliciteren omdat ze meestal via haar netwerk voor de baan werd gevraagd. 70% van de banen wordt mensen ook aangeboden via hun netwerk! Wel belangrijk blijft de Elevatorpitch van twee minuten, om zo snel mogelijk jezelf te kunnen verkopen.

Volgens haar persoonlijke visie is het belangrijk om nieuwschierig te zijn, geinformeerd te zijn en kennis te verzamelen (google de mensen met wie je werkt, lees het jaarverslag van het bedrijf), open en relatiegericht zijn (belangrijk om eerst vrienden te worden en daarna zaken te doen) en visueel te denken (herinner hoe iets eruit zag).

t r o f e

B ra

Binnen het bedrijf vind ze het belangrijk om zicht te verplaatsen in de opdrachtgever. Met plezier oplossingsgericht kijken. Er zijn geen problemen enkel uitdagingen. Ze kijkt altijd eerst de kat uit de boom, om zo de ‘problemen’ uit te sluiten die met een sisser kunnen aflopen. Daarnaast vindt ze het tijdens gesprekken belangrijk om te schakelen, de manier van spreken is anders tussen haar en een directeur dan tussen haar en de medewerkers. En als laatste vindt ze de after sales belangrijk. Stuur de relatie een bedankje na het evenement. Ook noemde Petra belangrijke punten binnen de creativiteit. Zo vond ze het erg belangrijk om in kaart de brengen welke doelen ze had en hierbij te durven dromen over de stip aan de horizon. Bij een brainstorm vond ze het belangrijk om je gedachten te sturen en out of the box te denken. Al vond ze hierbij wel dat het ook belangrijk was om binnen de kaders te blijven. Zo kan er wel samengewerkt worden door vrije geesten of technische mensen.

t e P

Zoals gezegd werkt bij Petra bij de stichting Cultuur Ondernemen. Binnen het bedrijf zijn 35 werknemers bezig met projectontwikkeling en acquisitie bij bedrijven voor kunstenaars. Plat gezegd is het doel van Petra en haar team om €200.000 te verdienen.Opdrachtgevers zijn onder andere festivals zoals bijvoorbeeld Into the great wide open, het Boekenbal en de RTL voor de visualisatie. De bedoeling is om kunstenaars te koppelen aan deze opdrachtgevers en zo een samenwerking te creeeren. Creatieve oplossingen bedenken voor maatschappelijke uitdagingen. Binnen Cultuur Ondernemen wordt er gewerkt binnen verschillende sectoren zoals media & entertainment, design, mode en architectuur.

Nederland staat in de top 9 van landen die het best presteren in de creatieve sector. Bedrijven die voor deze belangrijk zijn geweest zijn onderandere Droog design, Guerilla games, G-star en Endemol. De belangrijkste tip uit dit gastcollege, welke ik zeker mee ga nemen met het afstuderen, was als volgt; Concentreer je op de opdrachtgever en bespreek niet te veel over de telefoon. Spaar je vragen op en verstuur deze via de mail of maak een afspraak om deze in een keer te stellen. Zet in een mail ook altijd een opmerking als ‘het zou fijn zijn als u binnen nu en een week kunt reageren”.

Gastcolleges

Van te voren wist ik eigenlijk niet wat ik van deze documentaire moest verwachten. De titel is natuurlijk ook niet echt veel zeggend als je de documentaire nog niet hebt gezien. De eerste paar minuten van de documentaire zat ik met gefronste wenkbrauwen te kijken. Wat was dit in hemelsnaam? Pas bij de introductie van Girl Talk begon ik het onderwerp te begrijpen. Girl Talk is een artiest die mash up’s maakt met zijn computer als zijn instrument. “Zijn noten zijn samples van duizenden bekende popliedjes, die hij verknipt en plakt tot nieuwe nummers.” De documentaire draait om copyright, auteursrecht. Want de nummers die Girl Talk gebruikt, zijn oorspronkelijk niet van hem, maar van bijvoorbeeld de Beatles, AC/DC, Hall and Oates of the Black Eyed Peas. Voor dat het internet werd ontdekt, was een bedenker van een idee ook daadwerkelijk de eigenaar. Maar met het ontstaan van het internet, waardoor het delen van bestanden makkelijker werd, werden consumenten ook de creatievelingen die dingen op het internet konden plaatsen. Men haalde een aantal bestanden van het internet af en vervormde dit tot een ander product, dit proces werd remixen genoemd. Uiteraard waren de platenbazen en artiesten er niet echt blij mee. Zij zijn van mening dat zij het product hebben gecreeërd en hier dan ook als enigste de opbrengst van zouden moeten krijgen. De muziek is een product en voor producten moet je immers betalen. Hier door ontstond er een ‘oorlog van ideeën met als slagveld het internet’. Met aan de ene kant team ‘Copyright’ en aan de andere kant team ‘Copyleft’. Copyright vond de muziek interlectueel eigendom van de artiest en Copyleft is voor het delen van muziek met elkaar en het kunnen ontwikkelen tot een nieuw creatief product.

Advocaat Lawrence Lessing schreef hierbij het zogenaamde Manifest. De basis van het Manifest was als volgt; Cultuur bouwt altijd verder op het verleden. Het verleden probeert altijd de toekomst te bepalen. Onze toekomst wordt steeds minder vrij. Om een open maatschappij te creeëren moeten we zorgen dat het verleden minder controle heeft.

En de mening van de documentaire maker? Copyright is alle controle kwijt, het gaat alleen nog maar om het idee dat platenbazen zoveel mogelijk geld kunnen verdienen en niet meer om het beschermen van creatieve uitingen. Via deze documentaire vol met mash-up’s wilt hij laten zien hoe doorgedraaid deze wet is. Maar mag dat allemaal dan wel? Tot op zeker hoogte, ja. Doormiddel van de wet van ‘Fair Use’ kan hij zijn punt duidelijk maken. Hij mag beschermd materiaal gebruiken, onder het mom van vrijheid van meningsuiting, om daarmee zijn argument kunt onderbouwen. Toen ik in Engeland zat voor mijn minor, volgde ik daar ook het vak Music Industry Management. Bij dit vak werd ook langdurig stil gestaan bij Copyright. Ik ben door dit vak zeker anders gaan denken over Copyright, want als je als artiest zolang met een album bezig bent, is het belachelijk als je bekijkt wat de artiest uiteindelijk verdiend aan de downloads. Ja, ik zou veel liever willen legaal downloaden. De tijden zijn veranderd. Muziek van tegenwoordig heeft een vele kortere levensduur dan vroeger. Een nummer staat echt geen jaar meer in de hitlijsten. En daarbij blijf ik een student en heb ik echt het geld niet om mijn hele iPod vol te zetten met legale muziek. Mijn excuses aan Taylor Swift, Bruce Springsteen, Passenger, Icona Pop en alle andere muziekhelden!

Anouk

ANouk blogt over haar belevenissen in de trein

Blog 8: Retourtje in de tijd De afgelopen weken heb ik op deze blog mijn verhalen uit en over de trein bijgehouden. Na al die jaren in de trein had ik al vele verhalen gehoord. Maar deze verhalen was ik ook bijna allemaal al weer vergeten. Nu ik eindelijk een aantal van deze verhalen heb opgeschreven, kijk ik hier met veel plezier op terug. Het is gek om je te bedenken, dat mensen zo veel waarde hechten aan hun privacy, maar het blijkbaar niet erg vinden om zoveel van zichzelf te delen met compleet vreemden. De liefdes- en familieverhalen, maar ook hele slaapkamerverhalen die ik niet gedocumenteerd heb. Het is heel vervelend voor je lieverd, dat je je vriendje al twee volle, lange, oneindige weken niet hebt gezien. Maar ik denk niet dat iemand zit te wachten op een gedetaileerde beschrijven over hoe jullie elkaars kleren van het lijf gaan scheuren. To much information!!

Ik weet zeker dat als ik nog meer aandacht zou hebben voor de mensen om me heen, dat ik dan een heel boek zou kunnen vullen met korte verhalen. Mensen zijn vreemde wezens en dat zullen ze altijd blijven. Ik blijf gefascineerd over de wijze waarop sommige mensen denken of wat sommigen als normaal beschouwen. Een ding weet ik zeker, ik pas voortaan wel op over wat ik zelf zeg. Dat treinritje van Nijmegen naar Amsterdam, verzonken in mijn boek en mijn iPodoortjes vastgeplakt in mijn oren, ik zal het toch allemaal erg gaan missen. De laatste twee weken was ik natuurlijk niet in de trein te vinden zo met die fijne kerstvakantie. Vandaar dat mijn verhalen even wat anders waren dan daarvoor. Maar over de trein, de NS, Prorail en de vele stations blijft altijd wel een discussie te voeren. Ik hoop maar dat ook deze verhalen hebben kunnen boeien.

Voor nu kedeng, kedeng, ik nog een weekje door, retourtje Amsterdam. Ik stop met mijn blogs, ik vind het mooi geweest. Want hoe leuk sommige verhalen ook op papier zijn, ze zullen nooit de emoties van dat moment kunnen overbrengen. De vreugde, het verdriet of de plaatsvervangende schaamte. Je had er gewoon bij moeten zijn!

Liefs, Anouk

Alle blogs van Anouk lezen? Ga naar spitsuur.tumblr.com

e s r e V i lt

n i P e o J

u M eâ&#x20AC;&#x2122;s

Is de theorie net zo wazig als deze foto?

Multiverse In een van de communicatie colleges werd het MultiVerse model van Joe Pine behandeld. Het model bestaat uit “the realms of the real” en “the realms of the virtual.” Deze “realms” kunnen vervolgens beide ook weer onderverdeeld worden vier verschillende begrippen. Bij de “realms of the real” zijn dit Alternate Reality, Warped Reality, Virtual Reality en Augmented Reality. Bij de “realms of the virtual” zijn dit Mirror World, Augmented Virtuality, Physical Virtuality en Physical World.

Om een beter idee te geven van de realms hierbij een aantal voorbeelden. Alternate Reality is bijvoorbeeld een speurtocht met een GPS systeem en Warped reality bijvoorbeeld LARPen; Life Action Role Play. World of War craft is nog een voorbeeld van Virtual Reality. Binnen de realms of the virtual zijn er de volgende voorbeelden; bij Augmented Virtuallity is het de Wii, bij Psysical Virtuality de 3D-printer en bij Mirrored Virtuality de buienradar.

Binnen ons concept voor de Blauwe Loper hebben we ook inderdaad gebruik gemaakt van een aantal van de realms. Zo wordt er gebruik gemaakt van Alternate Reality doordat er een opdracht wordt gegeven via de applicatie, die in de echte wereld moet worden uitgevoerd, namelijk het maken van foto’s op een bepaalde plek en deze uploaden in de app. Daarnaast maakt My Blue Carpet ook gebruik van ‘Mirrored Virtuality’. De echte wereld wordt namelijk digitaal vast gelegd door de gebruiker en uiteindelijk omgezet tot een nieuw filmpje met ‘Augmentend reality’, de toegevoegde gebeurtenissen. Het is allemaal een beetje uitzoeken, maar vooral goed lezen, dat idee van Joe Pine. Maar uiteindelijk is het toch best te doen.

Social Media Op de inhoudspagina heb ik alle manieren om mij op social media te vinden, al neer gezet. Ik gebruik zelf vaak de kanalen; Twitter, Tumblr, Pinterest en Facebook.

Om eerlijk te zijn is Linkedin zeg maar niet echt mijn ding. Ik vind het saai, maar vooral ook niet gebruiksvriendelijk. Plus dat ik mezelf niet interessant genoeg vind om iets te posten. Dat probleem heb ik overigens op bijna alle social media. Wie gaat mij nou volgen? Toch geen kip die naar mijn geblaat wilt luisteren? Blijkbaar valt dat nog behoorldijk mee, zelfs op Twitter heb ik bijna 90 followers, en ook al klinkt dat op het eerste moment niet erg veel, het zijn wel bijna allemaal mensen die ik vaag of zelfs helemaal niet ken. Op dit moment kan ik best zeggen dat ik Twitterverslaafd ben. Ik vind het heerlijk om op anderen te reageren en hele discussies te voeren. Ik heb zelfs al een aantal mensen op Twitter met wie ik regelmatig online zit te kletsen, op die manier was Twitter vast niet bedoeld! Iets anders was ik ontzettend leuk vind om te doen is bloggen. Ik vind het heerlijk om verhalen op mijn digitale velletje te tikken. Sinds kort ben ik ook begonnen met mijn echte blog; pleisure.tk. Een blog over alle dingen die je in je vrije tijd kan doen, zodat niemand zich ooit nog hoeft te vervelen. En ach, als niemand het leest, dan heb ik er in ieder geval zelf plezier aan beleefd!

Facebook gebruik ik eigenlijk vooral om in contact te blijven met mijn internationale vrienden waarvan in de meeste tijdens mijn minor in Engeland heb leren kennen. Ook gebruik ik Pinterest, maar dat is vooral om voor hobbies inspiratie op te doen. Ik vind Tumblr en Twitter ook leuk om voor de opleiding te gebruiken. Linkedin is een slapend account en de andere kanalen gebruik ik dan weer meer persoonlijk.

Ook het uitproberen van nieuwe social media vind ik erg leuk. Ik was er al vroeg bij toen Hyves werd opgericht en ook heb ik een Google+ account, al kan ik daar nog niet echt mee uit de voeten. Ook heb ik social media zoals Tinychat, Instagram, Snapchat, Hash, We heart it, Meow en Tinder uitgeprobeerd. Al is die vleeskeuring op Tinder, toch niet helemaal mijn ding…

“Ik vind mezelf niet interessant genoeg”

Gastcolleges Op woensdag 11 december vond Handshake nummer acht plaats. De locatie voor deze middag? De oude shell toren bij ’t Ij. Het zou een meeting worden met ondernemers uit de creatieve industrie. Sparren voor creatieve problemen waar deze ondernemers tegen aan liepen.

Ik moet eerlijk toegeven, ik heb nooit erg veel verwachtingen van verplichte bijeenkomsten. Ontzettend enthousiast of geen zin, het maakt niets uit want de uitkomst blijft hetzelfde; ik moet. Daarnaast vind ik enthousiast zijn over dingen sowieso moeilijk, aangezien ik niet zo goed met teleurstellingen om kan gaan. En als je van te voren ergens maar matig positief over bent, kan het alleen maar meevallen en heb je vaak ook leuke verrassingen.

“Wachten met onze jassen aan”

Het eerste probleem was al de pont. Voor het geval het je nog niet ten oren is gevallen, ik kom uit Nijmegen. Daar hebben we geen tram, geen metro en ook geen pont. Dus kom mij niet vragen hoe je aan de overkant van ‘t Ij moet komen, want ik antwoord doodleuk; ‘zwemmen?!” Zwemmen heb ik zo midden in de winter toch maar niet gedaan. Maar ik geloof dat het wel sneller was geweest. Ja, Sander, Bianca en ik hadden de verkeerde pont. Ah well, shit happens! Gelukkig scheen de zon en na een stukje uitwaaien kwamen we helemaal fris binnen, tijd om heerlijk om te warmen! Of niet… Hoe kan een gebouw, waar ooit een bedrijf in zat, nou geen centrale verwarming hebben?! Na een tijdje wachten met onze jassen nog aan en een introductie toespraakje van Sieb, die nu na een paar dagen weinig slaap het toch wel redelijk gehad had, begon het speeddaten met de ondernemers. Het spijt me, maar het was niet erg lekker georganiseerd. We hebben van de in totaal twee uur, het overgrote deel moeten wachten. Het evenement was overigens mede georganiseerd door de Glazenstudentenbus, die bezig waren met radio maken voor Serious Request van 3FM.

Handshake VIII

Uiteindelijk had iedereen een speeddate van vijf minuten, met een ondernemer. De ondernemer waarmee ik kon praten was Margit Bosch. Het hele gesprek ging over wat ik na mijn studie wilde doen, of ik al keuzes had gemaakt. Niet helemaal zeker waar dit vragenvuur naar zou leiden, antwoorde ik eerlijk dat ik geen flauw idee heb. Dat bleek dus Margit haar ding te zijn, het helpen bij het maken van keuzes met haar bedrijf a bunch of choices. Eerlijk is eerlijk, de manier waarop ze zichzelf en haar bedrijf presenteerde maakte indruk! Daarna vroeg Margit, samen met een groep, te brainstormen over hoe studenten en ondernemers met elkaar in contact konden komen en wat aan elkaar konden hebben. Ze had een grote partner al binnen; Sail. Maar hoe maak je andere grote bedrijven enthousiast? Het was Leisure Exposure (LEX) all over! Geen moeite en ik was op dreef. Ook al was het zo ontzettend koud dat ik me nog moeilijk kon concentreren. Ik hoop maar dat Margit wat aan de ideeën heeft gehad, maar aan hoe hard ze ja zat te knikken te zien, zal dat wel goed gekomen zijn!

“Je moet mij niet vragen hoe je aan de overkant van ‘t Ij komt!“

Gastcolleges

Op 17 december kwam Judith Vermeij een gastcollege geven over haar werk als fotografe. Het college gaf vooral veel niewe inzichten in dit beroep. Zo vertelde Judith dat het vaak hard werken is en dat ze vrijwel nooit alleen werkt. Bij een fotoshoot komt veel meer kijken dan alleen het maken van foto’s, zo is er naast de fotograaf ook een visagist (€300.- per dag), stylist en model (€600 per dag) nodig en moet er rekening gehouden worden van props en de studio (€1000 per dag incl. fotograaf). Als fotografe heeft Judith veel interessante dingen meegemaakt zoals de shoot voor presentator Arie Boomsma en haar tripje naar Zuid-Afrika voor een andere shoot. Maar van deze sporadische top opdrachten is het moeilijk je brood te verdienen. Daarom geeft ze ook les aan bijvoorbeeld tandartsen over esthetische tandheelkunde fotografie; het fotograferen en documenteren van voor en na een behandeling. En naast de esthetische tandheelkunde fotografie heeft Judith ook veel shoots voor mode, eten, producten, goede doelen en interieur oftewel wervende fotografie. Er komt veel kijken bij fotografie. Want hoe komt een beeld eigenlijk tot stand? (theorie) Zie hiervoor het onderstaande schema: Tip: pas in het aller laatste stadium in beeld denken! 1. Vraag (doelstelling) formuleren - Doelgroep (doelgroep onderzoek/kennis) - Verwachting - Key Points – wat wil de opdrachtgever /wil iemand, wat zijn de kernwaarden. 2. Voor productie - Planning (wat heb ik nodig aan mensen/materieel) - Agenda bepalen en vullen 3. De productie (eerst testen dan pas schieten) 4. Selectie – verwerking – conclusie

Fotografie is niet alleen om dingen te verkopen, maar ook om te communiceren of gebeurtenissen vast te leggen. Iedereen fotografeert tegenwoordig om verjaardagen en de ontwikkeling van de kindjes vast te leggen. Er is een grote ontwikkeling in beeldconsumptie, maar er is ook steeds meer vraag. Uiteindelijk raakt de markt hierdoor wel verzadigd. Als je een foto van een appel nodig hebt zijn er al standaard foto’s te vinden. Met de komst van digitale fotografie is er veel veranderd. Digitale foto’s zijn makkelijk te bewerken, makkelijk te delen en er kunnen meer foto’s op een kaartje worden opgeslagen dan op het oudewetse rolletje. Daarnaast zijn er ook minder chemicalien nodig om de foto te ontwikkelen. Ook gaf Judith aan dat het erg belangrijk is om goed naar de opdrachtgever te luisteren. Om de vraag van de opdrachtgever goed te begrijpen, om bijvoorbeeld te weten wat voor een soort tijdschrift het is. Alles moet uiteindelijk goed, mooi en snel verstuurd zijn. Via mail en telefonisch contact moet je veel te weten kunnen komen. Maar het is vooral belangrijk om gewoon lekkerje ding te doen en te genieten van het werk. Laat het werk ook los, uiteindelijk ben jij niet de eindredactie. Andere tips die ze gaf waren dat je altijd possitief moet terugkoppelen en dat je de leukste selectie pas moet geven als het geldverhaal duidelijk is.

Als laatste gaf Judith nog een leuke tip voor de applicatie iMotion HD. Met deze applicatie kan jezelf door vele foto’s achter elkaar te plaatsen een kort filmpje maken. Ook gaf ze de tip om een wit papiertje voor je flitser te doen van je telefoon als je een foto maakt, omdat dit de foto zachter maakt.Denk hierbij bijvoorbeeld aan een Risla fluutje voor het lichtje te plakken. Dit komt van het idee van de softbox. Met het papiertje maak je het oppervlakte groter en hoe groter het oppervlakte hoe zachter het licht. Hetzelfde effect kan je creeeren door een flitser te laten kaatsen in een paraplu. http://www.udid.com/ - mail@u-did.com

Judith Vermeij 29

Seminaar Verslag seminaar “Storytelling on steroids” Op donderdagavond 12 december vond om 20.00 uur de seminaar “Storytelling on steroids” plaats in de Pakhuis de Zwijger. Ik vond de colleges over storytelling erg leuk, dus een seminaar over storytelling zou toch al helemaal uit te houden moeten zijn. Ik gaf het al eerder aan. Ik bereid me niet voor op dit soort dingen, ik zie wel wat er komen gaat. Ik was dan ook erg verrast toen bleek dat het een boekpresentatie was. Het boek was van John Welch. De presentatrice leek zo veel op Chantal Janzen, dat ik haar de rest van het verslag ook gewoon zo zal noemen. Chantal sprak de avond aan elkaar. John had een aantal spreker uitgenodigd, die hij ook had geinterviewd voor zijn boek of die in ieder geval bij de ontwikkeling van het boek betrokken waren.

g n i l l e yt

De eerste spreker werd door Chantal geintroduceerd als Tommy Zee, werkzaam bij Massive Music. Hij vertelde een anekdote over een zwerver die naar hem toe kwam op “Buffalo station”. Hij wilde op bezoek bij zijn broer. Tommy twijfelde of hij hem geld moest geven, het was immers een zwerver. Maar het verhaal over zijn broer was zo oprecht dat hij het toch deed. Het was overduidelijk dat de man aan de drugs was. De geur van de rook die met de adem van de man was vermengt is niet te over te brengen op anderen. Het is iets wat je zelf moet hebben geroken. Tommy kwam tot de conclusie dat het niet uitmaakt waar je om vraagt op straat. Als je het geld nodig hebt, is de strategie om met een goed verhaal te komen en mensen over te halen. De basis van crowdfunding. Hierbij had hij ook een quote van Tom Wats “Crowdfunding is an economic model, disquised as an emotional contract”. Als muziekman kon een voorbeeld uit de muziekbranche natuurlijk niet ontbreken. Het verhaal van Radiohead. Radiohead bracht een gratis album uit. De fans mochten zelf beslissen wat zij voor het album over hadden. Iedereen had het lange tijd over de release, het was een goed verhaal, goede marketing. Maar niemand sprak

r o t S

nog over de muziek van Radiohead.

Chantal bedankte Tommy en vroeg vervolgens Nathalie Brähler van 60 layers of cake balance achter de microfoon plaats te nemen. “The golden age of gamification”was Nathalie’s specialiteit. Ze beschreef dit principe als het spelelement, het leuke vinden in de dingen die je moet doen. Het is eigenlijk het negeren van het moeten, door het spelelement toe te voegen. De wereld veranderd en games en de karakters nemen een steeds grotere plek in het leven van de speler. Karakters worden nieuwe vrienden, voor sommige een lang gemiste vaderfiguur of voor ouders

s d i o r te

s on

de perfecte babysitter voor hun kinderen. 60% van de kinderen van 12 jaar en ouder heeft immers toegang tot internet en 46% procent van de spellen die zij spelen zijn puur en alleen voor de fun.

Weer mocht Chantal heel even in de schijnwerpers staan om haar ding te doen. Op naar de volgende spreker, Camiel Bulder van Kessels Kramer. Camiel hield zijn zegje doormiddel van het voorbeeld van het Hans Brinker hotel in Amsterdam. Hoe kan je van slechte publiciteit een geweldige marketing campagne maken. Het Hans Brinker hotel zette zich zelf op de markt als het aller slechtste hotel ter wereld. Het hotel bestaat nog steeds omdat de werknemers inmiddels echte karakters zijn geworden en zij het verhaal precies kunnen buigen zoals ze hetzelf willen. Rob Penris gaf in een interview to dat er volgens de wet een stoel in de hotelkamer moet staan, maar dat er geen plek voor is. De oplossing? Gewoon lekker een poster op hangen van een stoel! Ook adverteren ze hun douches als “tropical rainshowers”, heerijk die humor! Of zoals Camiel zelf ook zei: “Storytelling doesn’t have to epic!” En ja hoor, daar was de lieftalige Chantal weer. Die John had het toch maar goed bekeken! Ik stel u voor aan Ebele Wijbenga; auteur van “The editorial way”, columnist en journalist. Ebele vertelde zijn visie op storytelling. Het is

niet moeilijk, maar het is wel belangrijk dat je een aantal punten absoluut niet met je verhaal doet. “The 5 ways to screw your story.” Als eerste is het not done om je advertenties te verschuilen achter een verhaal. Met net doen alsof kom je uiteindelijk helemaal nergens. Ook het liegen over je achtergrond, de herkomst van het product scheen een no go te zijn. Als je jouw merk pas tien jaar oud is, zet er dan neer dat het uit 2004 komt en niet uit 1904 ook al staat dat misschien volgens jou interessanter. Daarnaast stond het pushen van je product naar de consument ook in de top vijf. Consumenten moeten soms ook een beetje het product uitvinden en het steeds maar weer adverteren in het verhaal helpt hierbij niet. Ook vragen om het te delen helpt niet om je klanten tevreden te houden. En als laatste was er “corrupt independement media”, maar wat dat nou in hield is me nog steeds een raadsel. Voel je hem al aankomen? Daar was mevrouw Janzen weer, voor de laatste introductie van de avond. De laatste spreker was Marcel Kampman van Picnic. Deze Tedx spreker kwam ons een aantal tips meegeven voor het maken van je eigen “story.” De belangrijkste tip kwam van Carry Finch; “If you don’t have a story to tell, don’t say anything!” En daar was Marcel het mee eens. Hij gaf ons vijf tips om tot een goede Tedx-talk te komen. Spreek over je verleden, Spreek over ervaringen, geef het publiek nieuwe inzichten, trek een conclusie en ga vervolgens weer terug naar het verleden, je kindertijd. Verhalen zijn er altijd en het belangrijkste zijn altijd het verhaal, de vertellen, de manier waarop het verteld wordt en natuurlijk het publiek. Ook als je verhaal een lied is. “Imagine a song as a big circle. If there is a story, cut out the heart and you have a donut, a song.” Ter afsluiting warden alle sprekers nogmaals naar voren geroepen, door Chantal uiteraard, om vragen van het publiek te beantwoorden. Chantal gaf de microfoon aan Nathalie, die te lang voor het blok werd gezet bij een vraag die niet binnen haar specialisatie zat. Bleek deze Chantal Janzen toch net zo awkward te zijn als de echte!

Het Rijksmuseum Tien jaar lang werd het Rijksmuseum drastisch gerenoveerd De opening van het Rijksmuseum vond plaats op 13 april 2013. Uiteraard was dit een hele happening, omdat het Rijksmuseum zo lang maar half geopend was. De opening met toen nog koningin Beatrix werd dan ook live uitgezonden bij de publieke omroep. Uiteraard werd niet de hele opening uitgezonden, aangezien deze twaalf uur lang duurde.

Voorafgaand aan de opening van het Rijksmuseum werd op de publieke omroep een vierdelige documentaire, “het nieuwe Rijksmuseum”, uitgezonden van Oeke Hoogendijk. De documentaire was een verslag van de verbouwing waarbij directeur Wim Pijbes volledig werd gevolgd. “Wat een enkelvoudige documentaire moest worden over Nederlands grootste culturele schatkamer, groeide uit tot een vierdelig epos over een opmerkelijke mengeling van ambitie, liefde voor beeldende kunst en oer-Hollandse besluitvorming.” In de week voor de opening van het Rijksmuseum had de Bijenkorf in het hartje van Amsterdam, haar winkeletalage een speciale inrichting gegeven (Paid media). Ook waren er pakken zuivel bij de Albert Heijn (Paid media) te koop met daarop bekende topstukken uit het Rijksmuseum afgebeeld. Vanaf 99 dagen voor de opening werd er op de website van het Rijksmuseum al afgeteld tot de grote dag (Owned media). De avond voor de opening vond er nog een voorbeschouwing plaats bij de Wereld Draait Door. (Earned media - Word of mouth bij de Wereld Draait Door en andere media/nieuwsprogramma’s). De opening op 13 april 2013 duurde maar liefst 12 uur. Een deel van de festiviteiten werd live uitgezonden door de publieke omroep. Na de opening door koningin Beatrix, was de entree tot het museum voor een dag geheel gratis. De meeste communicatie vond plaats via televisieprogramma’s en dat maakte dit proces nogal eenduidig. Het enige verhaal dat gevonden kan worden is het verhaal van het begin van het Rijksmuseum, de renovatie en uiteraard de opening van het Rijksmuseum. Vervolgens was er een actie met de ING, dat rekeninghouders bij die bank 50% korting op een entreeticket kregen op vertoon van de bankpas. Er is veel te doen geweest over de opening van het Rijksmuseum. De verbouwing heeft lang geduurd met vele tegenslagen zoals een brandje. Ook is er veel gespeculeerd over de fietspoort. De vraag was of deze nog openbaar zou zijn na de verbouwing. Er is hier toen weinig gesproken. Tijdens de openingsceremonie werd dus pas duidelijk wat het resultaat zou zijn van de verbouwing. Tijdens de opening liep koningin Beatrix over een oranje loper. Deze oranje loper staat symbool voor Nederland als ‘Koningrijk’ Ook draaide de koningin de sleutel van het Rijksmuseum om wat symbool staat voor het teruggeven van het museum aan het publiek. Daarna kwam er vuurwerk vanuit het gebouw in de kleur rood-wit-blauw en oranje wat refereert aan ‘ons’ Nederland. Tevens vloog een oud KLM vliegtuig een ‘ererondje’ boven het museum om ‘saluut’ te brengen. Saluut is een militaire groet.

Het doel van de organisatie voor de heropening van het Rijksmuseum om een deel van het Nederlandse Koningsrijk en zijn geschiedenis te laten zien. De kleuren en het feit dat de koning aanwezig was zorgt voor een nationalistisch gevoel. Er zijn veel mensen op afgekomen. Echter is het publiek niet degene die het verhaalt vertelt of participeert. Het verhaal wordt opgepikt door de bezoekers aan kennis/ vrienden die het bijvoorbeeld deelden op social media (earned media) en via de media zoals de krant en tv (owned media).

De grote leiderschapsshow!

Sydney en Thijs hebben de sleutel tot succes in handen!

Gastcolleges

Het laatste gastcollege periode was een bijzondere. Het gastcollege vond dit maal plaats in de RPP en het was al redelijk vol toen ik samen met mijn projectgroepje binnen kwam lopen. Het gastcollege werd gegeven door Sydney Brouwer en Thijs Lindhout van Rocking up life. Rocking up life, de grote leiderschapsshow. Sydney en Thijs zijn beide van mening dat je alleen gelukkig kunt worden als je eerst leiding neemt over jezelf en daarna pas over anderen. Maar hoe doe je dat dan? Bestaat het leven dan niet alleen uit toeval? Het antwoord is nee, het leven bestaat niet uit alleen toeval. Nog sterker, als je alleen in toeval gelooft, dan kon je bij dit college wel meteen opstaan en weglopen.

g n i k oc

Thijs gaf opelijk toe dat hij fan is van Taylor Swift. En met haar als voorbeeld gingen we het college in. Drie onderwerpen stonden volgens de mannen in dit college centraal; psychologie, positieve psychologie oftwel the science of happiness en selfhelpmotivation. Dat science of happiness klonk iedereen wel als muziek in de oren, wist je dat het een echte studie is? Een studie die in Nederland overigens niet te volgens is. Misschien wel om dat gelukswetenschappen bij mij geen gevoel van blijheid oproept. Ik word sowieso niet echt warm of koud van ‘wetenschap’! Waarom het zoeken naar je eigen geluk zo belangrijk is? De meest gehoorde quote van familie voor iedere student is “Oh, mijn studententijd, dat was de beste tijd van mijn leven, dus geniet er nog maar van!” Sydney vroeg zich vervolgens hard op af er met de rest van het leven met deze personen gebeurt. Gaat het dan alleen nog maar bergafwaarts? Mensen hebben op hun sterfbed altijd spijt van dingen die ze niet gedaan hebben, maar bijna nooit van dingen die ze wel gedaan heb-

ben. De top drie bestaat uit; “Te weinig gedaan wat ik zelf wilde doen (te veel geluisterd naar anderen)”, “Te veel gewerkt en te weinig tijd met mijn gezin doorgebracht” en “Ik zou willen dat ik mezelf gelukkiger had laten zijn”. Het is waar. Ik kan me niet voorstellen dat ik in mijn laatste adem tegen de mensen om me heen zeg “Goh, jongens. Ik zou echt willen dat ik wat meer had gewerkt in dit leven, maar houdoe hé”. Eigenlijk ging het college vooral over hoeveel dingen jezelf in de hand hebt. Met het voorbeeld van Pietje en Klaasje als uitleg. Het gaat er niet om, in welke situatie je beland. Het gaat er om hoe je jezelf weer uit die situatie haalt. Haal het positieve uit een situatie en zoek de schuld eens vaker bij jezelf dan bij anderen. Veel mensen zien geld, liefde, ontwikkeling en gezondheid als belangrijke dingen in hun leven, de sleutel tot succes. Maar succes behaal je niet zomaar. Voor succes moet je hard werken. En daarbij heb je vier stappen; “know your outcome in detail”, “take massive action”, “check your results” en “change your approach, until you get what you want!” En om weer terug te komen bij Taylor Swift, zij doet dit allemaal. Ze wist vanaf jongs af aan al dat ze zangeres wilde worden. Ze ging na school tijd niet buitenspelen met vriendinnetjes, maar speelden uren lang op haar gitaar en schreef haar eigen nummers. Met deze zelfgeschreven nummers ging ze langs alle platenbazen in Nashville. Maar toen ze een contract had bij een label dat haar niet zinde, liep ze weg en probeerde het opnieuw. Nu is Taylor Swift een van de grootste country/pop artiesten van het moment.

e f i l up

Voor zo’n vechter kan je inderdaad alleen maar respect hebben, Thijs. En stiekem, ben ik best ook wel een beetje fan!

Bijlage ]: Printscreen

Bijlage ]: Moodboard

Anouk: “Je kunt alleen afwijken van ideeën die je ooit hebt gehad”