Γεωπολιτική Ανάλυση του Συστήµατος της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής στην παρούσα Συγκυρία1 [Ιωάννης Θ. Μάζης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήµιο Αθηνών]
Περίληψη: Στο παρόν κείµενο επιχειρείται η συστηµική ανάλυση του Γεωσυµπλόκου της Ευρυτέρας Μέσης Ανατολής µε γνώµονα τον γεωπολιτικό παράγοντα του ισλαµιστικού κινήµατος, σιιτικού τε και σουνιτικού. Η υποστηριζόµενη άποψις είναι ότι η ασκουµένη γεωστρατηγική από τους αγγλοσαξωνικούς δρώντες του Υπερσυστήµατος του συγκεκριµένου γεωσυµπλόκου αποσκοπεί στην στρατηγική αναχαιτίσεως (containment) του Ρωσικού και Κινεζικού δρώντος από το Μεσογειακό Υποσύστηµα µε συµµάχους το Κατάρ, την Τουρκία, την Σαουδική Αραβία και ένια εκ των Ηνωµένων Αραβικών Εµιράτων (όπως π.χ. το 'Αµπου Ντάµπι). Παραλλήλως, µε την άνοδο στην εξουσία των σουνιτικών ισλαµιστικών κυβερνήσεων, επιχειρείται η «εκ του µακρόθεν» άσκησις απειλής εναντίον των δύο προαναφερθέντων δρώντων προς αύξησιν του διαπραγµατευτικού οφέλους του διπόλου της Ειδικής Σχέσεως ΛονδίνουΟυάσιγκτον ενώπιον της προκαλουµένης επαναχαράξεως των συνόρων του παλαιού εθνικο-κρατικού καθεστώτος. Επίσης, αποκαλύπτεται η διάθεσις των ΗΠΑ δηµιουργήσουν ισχυρά και µόνιµα εδαφικά στρατηγικά ερείσµατα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής τα οποία θα διασφαλίσουν το επιθυµητό για την ασφάλειά του χερσαίο στρατηγικό βάθος για το Ισραήλ αλλά και για τις ΗΠΑ. Αναφερόµεθα εις το βαθµηδόν αναπτυσσόµενο στρατηγικό σχέδιο δηµιουργίας Ελευθέρου Κουρδιστάν το οποίο δύναται να εξυπηρετήσει τα συµφέροντα ασφαλείας όπως και τα ενεργειακά συµφέροντα των αγγλοσαξωνικών και ευρωπαϊκών consortia πετρελαίων αλλά και την προβολή ισχύος της Ουάσιγκτον στο Εγγύς Ρωσικό Εξωτερικό (near abroad) όπως και στο Σιν Κιάνγκ (Β/∆ Κίνα) ενισχύοντας και πάλιν την διαφορά ισχύος προς όφελος των ΗΠΑ στο κέντρο του Αναχωµατικού ∆ακτυλίου (Rimland). Λέξεις κλειδιά: Συστήµατα, Υποσυστήµατα, Υπερσύστηµα, Ενέργεια, Ευρύτερη Μέση Ανατολή, Κουρδιστάν, Κατάρ, Τουρκία, Άµπου Ντάµπι, Ρωσία-Κίνα. Α. Ο γεωπολιτικός παράγων. O γεωπολιτικός παράγων στην παρούσα ανάλυση είναι το σουνιτικό και σιιτικό ισλαµιστικό κίνηµα ως συντελεστής ανακατανοµής ισχύος στο εξεταζόµενον γεωσύµπλοκο το αναλυόµενο εις τα κατωτέρω περιγραφόµενα Συστήµατα. Η εν λόγω ανακατανοµή ισχύος εξετάζεται εις το Γεωσύµπλοκο/Σύστηµα της Ευρυτέρας Μέσης Ανατολής, του Μαγκρέµπ και της Υποσαχαρίου Αφρικής ως προς τον γεωπολιτικό παράγοντα του Ισλαµιστικού Κινήµατος. Β. Καθορισµός Συστηµικών βαθµίδων α. Το Σύστηµα: Πρόκειται περί της Ευρυτέρας Μέσης Ανατολής, του Μαγκρέµπ και της Υποσαχαρίου Αφρικής β. Τα Υποσυστήµατα: i) Ως πρώτον Υποσύστηµα θεωρείται το τρίγωνο Κατάρ - Σ. Αραβία -Τουρκία ως ο χειριστής του 1
Εισήγηση του Καθηγητή Ι. Θ. Μάζη, στο ∆ιεθνές Συνέδριο «Οι Εξεγερσεις στον Αραβο-µουσουλµανικό Κόσµο: Ζητήµατα Ειρήνης και Σταθερότητος στη Μεσόγειο», Τ.Τ.Σ.Α.Σ., Πανεπιστήµιο Αθηνών, 10, 11 και 12 ∆εκεµβρίου 2012, Αµφιθέατρον “'Αλκης Αργυριάδης”, Κεντρικόν Κτίριον Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών.
1
γεωπολιτικού παράγοντος του ισλαµιστικού κινήµατος ii) Ως δεύτερον, το υποσύστηµα το περιλαµβάνον το Μαγκρέµπ, το Μαλί και την Αίγυπτον και iii) Ως τρίτον, το Ιράν-Συρία-Λίβανος-Ισραήλ-Παλαιστινιακά εδάφη. γ. Το δρών Υπερσύστηµα: Πρόκειται ουσιαστικώς για τις ΗΠΑ, το Ηνωµένο Βασίλειο, τη Ρωσία, την Γαλλία και την Κίνα. Η ΕΕ, ως όλον, επιρρεάζεται σαφώς από την Ειδική Σχέση (Λονδίνον-Ουάσιγκτον). Ο ΟΗΕ αδρανοποιείται βραχυπροθέσµως ως Υπερσυστηµικός παράγων, λόγω της υπαρχούσης διαφωνίας µεταξύ των τριών µελών του Συµβουλίου Ασφαλείας και του ∆ιπόλου των µελών Ρωσίας-Κίνας. Γ. Αναλύσεις υποσυστηµάτων 1) Ανάλυσις του διαχειριστικού (πρώτου) υποσυστήµατος Το Κατάρ συνεργάζεται στενότατα µε την οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλµάνων» της Αιγύπτου του Καθηγητού κ. Μόρσι, όπως και µε το... Ιράν και την Τουρκία. Αυτό το πράττει, αφενός µεν ανταγωνιζόµενο τον ηγεµονισµό της Σαουδικής Αραβίας και αφετέρου διεκδικώντας ισχυρή θέση µεταξύ των Αραβικών κρατικών δρώντων στον Κόλπο και στον αραβο-µουσουλµανικό κόσµο. Άλλωστε εκµεταλλεύεται µαζί µε το Ιράν το κοινό κοίτασµα South Pars-North Field (βλ. Χάρτη 1) στον Αραβοπερσικό Κόλπο2. Ο γεωπολιτικός παράγων που χρησιµοποιείται από την Ντόχα για την επίτευξη αυτών των στόχων είναι το ισλαµιστικό κίνηµα όπως εκπροσωπείται από την οργάνωση των Αδελφών Μουσουλµάνων µέσω: i) της συνεργασίας µε την Τεχεράνη στο Μπαχρέιν και στην Υεµένη όπου υπάρχει υπεροχή του σιιτικού στοιχείου σε πληθυσµιακό επίπεδο, ii) της συνεργασίας µε την Τουρκία3 για την ανατροπή του Μπααθικού καθεστώτος στη Συρία (µε 2
3
«Οι εκτιµήσεις για το ιρανικό τµήµα του κοιτάσµατος εγγίζουν τα 500 τρις ft3 (14τρις m3) υπάρχοντος (in place) φυσικού αερίου και περίπου τα 360 τρις ft3 (10τρις m3) ανακτησίµου (recoverable) φυσικού αερίου το οποίο αντιπροσωπεύει το 36% των ιρανικών αποδεδειγµένων κοιτασµάτων φυσικού αερίου και το 5.6% των διεθνών αποδεδειγµένων αποθεµάτων φυσικού αερίου. [Iran-The Geology.- APS Review Gas Market Trends.- April 2, 2007]. Οι εκτιµήσεις για το τµήµα του αποθέµατος που ανήκει στο Κατάρ είναι 900 τρις ft3 (25τρις m3) ανακτησίµου αερίου που αντιπροσωπεύει περίπου το 99% των αποδεδειγµένων αποθεµάτων του Κατάρκαι το 14% των διεθνών αποδεδειγµένων αποθεµάτων φυσικού. [Qatar Petroleum Annual Report 2005, p.25]. Συµφώνως προς το Oil & Gas Journal, (January 1, 2011), το Κατάρ διαθέτει 25,4 δις βαρέλια αποδεδειγµένων αποθεµάτων πετρελαίου και είναι ο 16ος ισχυρότερος εξαγωγέας αργού πετρελαίου διεθνώς µε στοιχεία του 2009 ενώ κατατάσσεται 11ος εξαγωγέας αργού πετρελαίου διεθνώς µεταξύ των 12 µελών του Organization for Petroleum Exporting Countries (OPEC) [Qatar Energy Data, Statistics and Analysis - Oil, Gas, Electricity, Coal 1 of 10 file:///Z:/NewCABs/V6/Qatar/Full.html]. Η παραγωγή του Βορείου Αλιπέδου (North Field/Dome) εκτιµάται µε δεδοµένα του 2011 ως εγγίζουσα το ύψος των 23 δις ft3/d. [QatarGas, RasGas, Qatar Petroleum and Internet]» in: [http://en.wikipedia.org/wiki/South_Pars_/_North_Dome_GasCondensate_field] «Μέλη του Κόµµατος της αξιωµατικής Αντιπολιτεύσεως της Τουρκίας, του Λαϊκού Ρεπουµπλικανικού Κόµµατος καταγγέλλουν ότι Λιβάνιοι και Σαουδάραβες µαχητές εισέρχονται ελευθέρως στην Συρία δια µέσου των τουρκικών συνόρων. Αναφέρουν επίσης ότι αυτοί συνοδεύονται και προστατεύονται από τµήµατα τουρκικού στρατού µέχρι να συναντήσουν τις δυνάµεις των τροµοκρατικών οµάδων στα συριακά εδάφη. Οι αναλυτές θεωρούν ότι αυτή η επιχείρηση αποτελεί µέρος µιας αντι-συριακής συνοµωσίας σχεδιασθείσης από τις ΗΠΑ, το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία µε σκοπό να πυροδοτήσουν εκρήξεις στο σύνολο του συριακού κράτους, αυξάνοντας τον αριθµό των αντικαθεστωτικών ισλαµιστών µαχητών. «Οι τροµοκράτες περνούν στη Συρία από τα τουρκικά εδάφη. Πρόκειται για εγκληµατίες και αποφυλακισµένους κακοποιούς στο σύνολό τους. Το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία αποφυλάκισαν τους εγκληµατίες από τις φυλακές των και έστειλαν, µέσω Τουρκίας, να συναντήσουν εκεί και τους υπόλοιπους τροµοκρατικούς θυλάκους. Υπάρχουν περί τα 3.000 µέλη της Αλ Κάεντα στα σύνορα, πολεµούν στη Συρία, προκαλούν
2
ανταγωνιστή την Σαουδική Αραβία στα ίδια συριακά εδάφη) και iii) της συνεργασίας µε πρώην και νυν στελέχη της Αλ Κάιντα, ακόµη και εντός των τουρκικών εδαφών πλησίον των Συρο-τουρκικών συνόρων, τα οποία χρησιµοποιεί σε επιχειρησιακό επίπεδο στα πεδία των µαχών και των ανατρεπτικών ενεργειών µέσω ανταρτοπολέµου ή εξεγερσιακών διαδικασιών στο εσωτερικό των στοχευθέντων κρατών όπου η Ντόχα επεµβαίνει. Και επεµβαίνει στη Συρία, στο Λίβανο, στην Αίγυπτο (στην ανατροπή Μουµπάρακ και σήµερα, στην ισχυροποίηση του «Αδελφού» Μωχάµεντ Μόρσι), στη Λιβύη, στην Τυνησία, στην Υεµένη (δηµιουργώντας προϋποθέσεις αποσταθεροποιήσεως του Ουαχαβιτικού καθεστώτος του Ριάντ, άκρως επικίνδυνες για τη ∆ύση), και στη χρηµατοδότηση της τουρκικής «διαµεσολαβήσεως» στο συριακό ζήτηµα. Η συνεργασία του Κατάρ µε πρώην (;) στελέχη της Αλ Κάϊντα (όπως ο Αµπεντελχακίµ Μπελχάτζ, ο οποίος «ηργάσθη» και στην Λιβύη εναντίον του κανταφικού καθεστώτος) τα οποία τώρα έχουν µεταφερθεί δαπάναις Κατάρ (όπως και πάλιν ο ίδιος Μπελχάτζ) στα τουρκικά εδάφη πλησίον των συριακών συνόρων, για την οργάνωση του «αντικαθεστωτικού αντάρτικου» στο εσωτερικό της Συρίας. Οι δραστηριότητες αυτές είναι άκρως επικίνδυνες, ακολουθούνται όµως και από ανάλογες, σύντονες αλλά ανταγωνιστικές
θα λέγαµε, της Σαουδικής Αραβίας της αγωνιούσης για την προώθηση και προβολή της ισχύος του Κατάρ στην περιοχή, εφόσον η Ντόχα συνεργάζεται υπογείως και µε την Τεχεράνη. 2) Ανάλυσις του δευτέρου υποσυστήµατος Οι εξελίξεις στην Λιβύη πείθουν πλέον, ότι η διαλυτική ανάµειξις του ισλαµιστικού κινήµατος οδηγεί την χώρα σε διάσπαση. Ήδη την 6η Μαρτίου του 2012 η Κυρηναϊκή εκήρυξε την αυτονοµία της, στηριζοµένη στην επιθυµία των ενόπλων µαχητών της εναντίον του κανταφικού καθεστώτος και των αρχηγών των φυλών οι οποίες διαβιούν εις τα εδάφη της. Ο Σεΐχης Άχµαντ Ζουµπάιρ αλ Ζενούσι, εντάσεις στην Τουρκία και πυροδοτούν την φωτιά του πολέµου”, λέγει ο Adnan Turkkan, πολιτικός αναλυτής και Αρχισυντάκτης της ULUSAL TV». [http://www.presstv.ir/detail/2012/12/25/280115/turkey-helps-militants-enter-syria/]
3
εξάδελφος του, εκπτώτου από το κανταφικό πραξικόπηµα εν έτη 1969, βασιλέως Ιντρίς εξελέγη από τοπικό µεταβατικό συµβούλιο διοικητής της επαρχίας µε αρµοδιότητες την διαχείριση των υποθέσεων της Κυρηναϊκής και την υπεράσπιση των δικαιωµάτων των κατοίκων της. Είναι σηµαντικό να τονισθεί ότι το Εθνικό Μεταβατικό Συµβούλιο της Λιβύης δεν «αναγνωρίζει» αυτήν την αυτονόµηση ενώ αντιθέτως αυτό «αναγνωρίζεται» από την αυτόνοµη διοίκηση της Κυρηναϊκής4. Στη Λιβύη σήµερα, λειτουργούν ανεξέλεγκτα, µε καταριανή χρηµατοδότηση, σκληρές ιεροπολεµικές ισλαµιστικές οργανώσεις όπως η GICL [Groupe Islamique Combattant Libyen] η οποία δηµιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στο Αφγανιστάν. Η επίσηµη ανακήρυξη της υπάρξεώς της έγινε το 1995 και απετέλεσε µία από τις γενεσιουργές συνιστώσες της Αλ Κάιντα µαζί µε την αιγυπτιακή Αλ Γκαµάα αλ-Ισλαµέγια/Al Gemâa al Islameyya, την υεµενιτική Αλ Γκεχάντ/Al Gehad, την πακιστανική Αλ Χαντίθ/Al Hadith, τον Λιβανικό Πατριωτικό Σύνδεσµο/LLP, τον ιορδανικό Μπέιτ αλ-Εµάµ/Beith al Emâm και το αλγερινό Ισλαµικό Μέτωπο Σωτηρίας/FIS. Ισλαµιστές µε σηµαντικό τροµοκρατικό παρελθόν, όπως ο Ανάς αλ-Λιµπί/Anas al Libi (υπεύθυνος για τις επιθέσεις της 7/08/1998 στις αµερικανικές πρεσβείες στο Νταρ ες Σαλαάµ, στην Τανζανία και στο Ναϊρόµπι, και ο Αµπού Φαράτζ Φάτζ αλ Λιµπί/Abou Faradj al Libi, µέλος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Αλ Κάιντα/Al Qaeda, που συνελήφθη στο Πακιστάν το 2005, αποτελούν µέλη της5. Υπό τις συνθήκες αυτές δεν δύναται ουδείς να προδιαγράψει ένα σταθερό µέλλον για τη Λιβύη, ιδιαιτέρως όταν υπό το κράτος αυτών των εξελίξεων και κυρίως των ανεξέλεγκτων εξοπλισµών σε ριζοσπαστικούς θυλάκους στη Λιβύη, παρατηρούµε ισλαµιστική κυριαρχία σε ολόκληρο το βόρειο Μαλί σε συνεργασία µε σκληρούς πυρήνες της Αλ Κάιντα που δρούν πλέον ελεύθερα στην Υποσαχάρια Αφρική θέτοντας σε κίνδυνο την σταθερότητα στην Αλγερία αλλά πιθανότατα, εντός ολίγου, στην Μαυριτανία και στο Μαρόκο. ∆εν είναι επίσης ιδιαιτέρως σταθερή η κατάσταση στην Τυνησία και πολλοί αναλυτές αµφιβάλλουν για την ειλικρίνια και την «µετριοπάθεια» που επιθυµεί να παρουσιάσει το ισλαµιστικό κόµµα της Αλ Νάχντα, το οποίο βρίσκεται αυτήν την περίοδο στην εξουσία της Τύνιδας. 3) Ανάλυσις του τρίτου υποσυστήµατος Η Συρία αποτελεί τον κλειδόλιθο του υποσυστήµατος αυτού, πράγµα που έγινε κατανοητό ήδη από τις ανωτέρω αναλύσεις. Η καταστροφή του άξονος Τεχεράνης-∆αµασκού-Χεζµπολά και Τεχεράνης∆αµασκού-Χαµάς αποτελεί για τη ∆ύση στρατηγική ελάφρυνση για την επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήµατος µε όρους διπλωµατικούς, χωρίς εµπρηστικές εξωτερικές επιρροές. Ενα ανάλογον ενδεχόµενο θα διευκόλυνε τα µάλλα την εξοµάλυνσιν του εκρηκτικού κλίµατος εις την Μέσην Ανατολήν και θα απέτρεπε ικανόν αριθµόν τυχοδιωκτισµών από πλευράς Κατάρ, Σαουδικής Αραβίας και νεο-οθωµανικής Τουρκίας. Βεβαίως πρέπει να ληφθεί υπόψιν η άνοδος της Μουσουλµανικής Αδελφότητος εις την εξουσία της Αιγύπτου έστω και µε ένα ελαφρώς «τουρκο-κεµαλιστικού» τύπου υπόδειγµα. Η εξέλιξις αυτή, οδηγεί εις περαιτέρω σκέψεις δια την υπόθεσιν της Γάζας η οποία κατελήφθη από το Ισραήλ το 1967, και πλέον, εφόσον η Χαµάς αποτελεί θυγατρική οργάνωση των Αδελφών Μουσουλµάνων, είναι φυσικό να υπάρξει µια ποιοτικώς ανωτέρα σχέσις µεταξύ αυτής και του Καΐρου µε υποβάθµιση της επιρροής της Τεχεράνης. Από την φύση αυτής της σχέσεως, η οποία ακόµη δεν είναι σαφής, θα εξαρτηθούν πολλά σχετικώς µε την λύση του Παλαιστινιακού υπό την µορφή των ∆ύο αµιγών Κρατών: του Παλαιστινιακού και του Ισραηλινού. Πράγµα το οποίο διαφαίνεται ότι αρχίζει να τίθεται σε µια πορεία υλοποιήσεως, έστω και εις εµβρυακήν µορφή, µε την 4 5
http://fr.wikipedia.org/wiki/Cyr%C3%A9na%C3%AFque RODIER, Alain., 28-02-2006, Note d'actualité N°29, «Le Groupe Islamique des Combattants Libyens/(GICL)» http://www.cf2r.org/fr/notes-actualite/le-groupe-islamique-des-combattants-libyens-gicl.php
4
απόφασιν (A/RES/67/19) της Γενικής Συνελεύσεως του Ο.Η.Ε., για την αποδοχή της Παλαιστινιακής οντότητος ως κράτους-µη µέλους, αλλά µε το καθεστώς του Παρατηρητού. Είναι προφανές ότι η διεθνής κοινότης ηθέλησε να ενισχύσει την νηφάλια πτέρυγα της Παλαιστινιακής Αρχής, αυτήν του Προέδρου Μαχµούτ Αµπάς, η οποία οδηγείτο σε περιθωριοποίηση και απονοµιµοποίηση από την Χαµάς, ιδιαιτέρως µετά την διεθνή απήχηση της προσφάτου ισραηλινής στρατιωτικής επιχειρήσεωςαντιποίνων, της γνωστής επιχειρήσεως “Operation Pillar of Cloud” (14/1121/11/2012). Η εκτίµησίς µου αυτή ενισχύεται από τη σχετική αναφορά του Thomas Mayr-Harting, αρχηγού της Αντιπροσωπίας της ΕΕ στην συγκεκριµένη Ολοµέλεια6. Από την άλλη πλευρά, έλαβε, ασφαλώς, υπόψιν της η «διεθνής κοινότης» και το γεγονός ότι η Χαµάς αποδυναµωµένη σηµαντικά µετά από τα πλήγµατα τα οποία εδέχθη και σε επίπεδο ηγετικών στρατιωτικών στελεχών της (Αchmad al-Gabari, θαν. 14/11/2012, στην “Pillar of Cloud”) και σε λογιστικό επίπεδο είχε επιδείξει, σε επίπεδο ηγεσίας (Ισµαήλ Χανίγια και Χάλεντ Μεσάαλ) απόλυτον διάθεσιν συµπλεύσεως µε τον Μαχµούντ Αµπάς στην υπόθεση της αναγνωρίσεως της Παλαιστινιακής οντότητος ως κράτους-παρατηρητού από την Γ.Σ./ΟΗΕ. Η µελέτη των αιτιολογήσεων των θετικών ψήφων της σχετικής Εκθέσεως επί της Αποφάσεως µας πείθουν ότι αυτή ελήφθη στο πλαίσιο µιας κυριάρχου κουλτούρας «δύο Λαών-δύο Κρατών» τα οποία θα πρέπει να ζήσουν ειρηνικώς το ένα δίπλα στο άλλο. Είναι σηµαντικόν πάντως να τονισθεί ότι οι διαβουλεύσεις µεταξύ Ισραήλ και Χαµάς για την κατάπαυση του πυρός και την λήξιν της ισραηλινής επιχειρήσεως «Pillar of Cloud», παραγµατοποιήθησαν µε την διαµεσολάβησιν της Αιγύπτου του Μόρσι και όχι µε αυτήν της Αγκύρας, παρά τον διακαή πόθον της τελευταίας. Από την λύσιν του Παλαιστινιακού ζητήµατος θα εξαρτηθούν πολλά, όπως προαναφέραµε, για την ειρήνη στην περιοχή. 3.1. Ο κουρδικός συντελεστής και ο ρόλος του Άµπου Ντάµπι και του Ισραήλ. Ένα µέγα όµως πρόβληµα, παραµένει η αντίδρασις των κουρδικών πληθυσµών στην Συρία. Αυτοί δεν επιθυµούν επικράτηση των Αδελφών Μουσουλµάνων χωρίς την κατοχύρωση των εθνικών, πολιτικών και πολιτισµικών τους ελευθεριών. Οι Κούρδοι αποτελούν µια εθνότητα 32 εκατοµµυρίων ψυχών στα τέσσερα γειτνιάζοντα κράτη της περιοχής (Τουρκία-Ιράν-Ιράκ-Συρία) και µόνον οι Κούρδοι του Ιράκ απολαµβάνουν των προηρηµένων προνοµίων. Επίσης δεν επιδεικνύουν ουδεµία εµπιστοσύνη στο Συριακό επαναστατικό Συµβούλιο λόγω των επιρροών που ασκούν σε αυτό οι Αδελφοί µε την υποστήριξη του Κατάρ. Κουρδικές κινήσεις εθνικού αυτοπροσδιορισµού γίνονται συνεχώς την ώρα που γράφονται αυτές οι γραµµές και οι εκπεµπόµενες δυναµικές αποσταθεροποιήσεων είναι έντονες και συστηµατικές και µε την οικονοµική και λογιστική υποστήριξη του 'Αµπου Ντάµπι µέσω τεραστίας κλίµακος επενδύσεων που αυτό κάνει στην Αυτόνοµη Κουρδική ∆ιοίκηση του Βορείου Ιράκ7. Είναι όµως γνωστές οι σχέσεις του 'Αµπου Ντάµπι και µε τις ΗΠΑ και µε το Ηνωµένον 6 7
QUESTION DE PALESTINE, Rapport du Comité pour l’exercice des droits inaliénables du peuple palestinien (A/67/35), Rapport du Secrétaire général (A/67/364), Déclarations. βλ. σχετικώς: i) Tamsin Carlisle, «Oil strike in Iraq holds promise for Abu Dhabi», Jun 5, 2011, [http://www.thenational.ae/featured-content/channel-page/business/energy/oil-strike-in-iraq-holds-promise-for-abudhabi], ii) Isabel Coles, UPDATE 2- “Abu Dhabi's TAQA in talks for Iraqi Kurdistan oil stake”, Mon, Nov 12 2012 [http://uk.reuters.com/assets/print?aid=UKL5E8MC7GX20121112] iii) «Για το Κουρδιστάν, η στρατηγική είναι ξεκάθαρη. Εν µέρει, µεγαλώνοντας την πετρελαϊκή βιοµηχανία της, επιδιώκει να “εξασφαλίσει µεγαλύτερη αυτονοµία”, σύµφωνα µε τον Joost Hiltermann, αναπληρωτή διευθυντή του τοµέα Μ. Ανατολής του International Crisis Group. “Αυτό είναι το ελάχιστο. Ιδανικά, θέλουν να είναι ανεξάρτητοι. Κανείς δεν αµφισβητεί αυτό το στόχο”. (Σε ένα άρθρο (συνδροµητικό) στο Foreign Affairs, ο Hiltermann υποστηρίζει ότι “οι Κούρδοι θα παραµείνουν στο Ιράκ, ωστόσο επιβάλλοντας όλο και περισσότερο τους δικούς τους όρους”). Στο πλαίσιο του στόχου τους αυτού, οι Κούρδοι φέρονται να διεξάγουν συζητήσεις, σε προωθηµένο επίπεδο, µε την υπηρεσία Εθνικής Ενέργειας του Αµπού Ντάµπι για την απόκτηση πλειοψηφικής συµµετοχής σε µία πετρελαιοπαραγωγική εγκατάσταση υπό την επωνυµία Atrush», βλέπε:
5
Βασίλειον αλλά και µε το κράτος του Ισραήλ. Επίσης είναι γνωστόν ότι το Άµπου Ντάµπι, όπως και η Σαουδική Αραβία δεν βλέπουν µε ευχαρίστηση µιαν πιθανή ηγεµονία των Αδελφών Μουσουλµώνων στη Συρία, η οποία µαζί µε την πιθανή επικράτησή τους στην Αίγυπτο, στην Τυνησία και στην Παλαιστίνη-µέσω Χαµάς-θα αποτελούσαν την πιθανή βάση ενός Μεσανατολικού Χαλιφάτου µε πυρήνα το Κατάρ και έδρα το Κάιρο του Kαθηγητού κου Μόρσι. Υπό την απειλήν αυτής της δυναµικής ο γεωπολιτικός παράγων του ισλαµιστικού κινήµατος δρά απολύτως διαλυτικώς µε πιθανότητες διασπάσεως i) των αλλαουιτικών, ισµαηλιτικών και σιιτικών δωδεκαδιστών πληθυσµών αφενός (περί τα 2,2-2,5 εκατοµµύρια, 10-11% του συνολικού πληθυσµού) και συγκεντώσεών των προς τα συριακά παράλια, ii) των κουρδικών πληθυσµών (περί τα 2-3 εκατοµµύρια, 9-10% του συνολικού πληθυσµού) και συγκεντρώσεών προς τα Β/Α συριακά σύνορα σε επαφή µε την ιρακινή Αυτόνοµη Κουρδική ∆ιοίκηση, και iii) των σουνιτικών αραβικών πληθυσµών (περί τα 60 à 70 % του συνολικού πληθυσµού, δηλαδή περίπου 13,8 έως 16 εκατοµµύρια) οι οποίοι θα καταλάβουν τα λοιπά συριακά εδάφη (Βλ. Χάρτη 2). Χάρτης 2
[http://qz.com/26804/baghdad-and-kurdistan-both-need-big-oil-on-their-side-but-only-the-kurds-know-how-to-attractit/]» και iv) «Abu Dhabi Buys Into Kurdish Power Plant», [http://www.iraq businessnews.com/2012/04/09/abu-dhabibuys-into-kurdish-power-plant/(Sources: Reuters, Bloomberg, The National)]. «Τα υπόγεια κοιτάσµατα του Κουρδιστάν στο ιρακινό έδαφος υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε 45 δισ. βαρέλια (7,2×109m3) πετρελαίου. Με βάση αυτό τον υπολογισµό, πρόκειται για το 6ο µεγαλύτερο κοίτασµα παγκοσµίως. Η άντληση αυτών των κοιτασµάτων ξεκίνησε το 2007. Το πρώην καθεστωτικό Μπάαθ του Ιράκ ελέγχει τα κοιτάσµατα του Κιρκούκ και ορισµένα τµήµατα της Μοσούλης, πόλεις τις οποίες η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) έχει ζητήσει να υπαχθούν στη δικαιοδοσία της. Τον Ιούλιο του 2007. η κουρδική κυβέρνηση απευθύνθηκε σε ξένες εταιρείες, ζητώντας τους να επενδύσουν σε 40 νέες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, µε την ελπίδα να πενταπλασιαστεί η περιφερειακή παραγωγή πετρελαίου εντός πέντε ετών, ήτοι σε περίπου 1 εκατ. βαρέλια ηµερησίως (160.000 m3/d). Το φυσικό αέριο και τα κοιτάσµατα φυσικού αερίου υπερβαίνουν τα 100 τρις ft3». http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=1259429].
6
Αναφορικώς µε το Ισραήλ και τις σχέσεις του µε την Αυτόνοµη Κουρδική ∆ιοίκηση (Αutonomous Kurdish Goverment και στην κουρδική γλώσσα: Herêmî Kurdistanî-Ιρακινό Κουρδιστάν) πρέπει να τονισθεί ότι από το 1965, οι σχέσεις αυτές υφίστανται και είναι από καλές έως άριστες. Ιδιαιτέρως «από το 2003 και εντεύθεν, οι σχέσεις µεταξύ Κουρδιστάν και Ισραήλ βελτιώνονται ολοένα και περισσότερο µε αντικείµενο την εξυπηρέτηση των εθνικών συµφερόντων και των δύο πλευρών. Στην παρούσα συγκυρία των Ισραήλ έχει αναπτύξει σηµαντικές στρατιωτικές δραστηριότητες και δραστηριόττητες πληροφοριών στα εδάφη της Αυτόνοµης Κουρδικής ∆ιοικήσεως. Tον Αύγουστο του 2011το Ισραήλ εγκατέστησε βάση Μη Επηνδρωµένων Αεροσκαφών (DRONES), µε έξι µονάδες, για διεξαγωγή επιχειρήσεων εναντίον του Ιράν, µε την άδεια του Μασούντ Μπαρζάνι και χωρίς την έγκριση της κεντρικής ιρακινής κυβερνήσεως του Μαλίκι, η οποία δεν διατηρεί διπλωµατικές σχέσεις µε το Ισραήλ. Ισραηλινοί στρατιωτικοί σύµβουλοι και στελέχη των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών εστάλησαν στη Μοσούλη για να εκπαιδεύσουν τις Κουρδικές ∆υνάµεις Ασφαλείας, ενώ πολλοί κούρδοι φοιτητές σπουδάζουν σε ισραηλινά πανεπιστήµια. Στις 25 Μαρτίου 2012 οι Sunday Times δηµοσιεύουν άρθρο µε τίτλο: « Israel Spies Scour Iran in Nuclear Hunt»8 (3). Σύµφωνα µε τις ∆υτικές Μυστικές Υπηρεσίες οι ισραηλινοί εκτελούν ανάλογες επιχειρήσεις από την περιοχή του ιρκινού Κουρδιστάν εδώ και αρκετά χρόνια. Τους τελευταίους µήνες οι επιχειρήσεις αυτές έχουν ενταθεί σε υψηλό βαθµό. Σχετικά έχει αναφερθεί και ο γαλλικός τύπος9»10. 8
“The Sunday Times”, March 25, 2012, «Israel Spies Scour Iran in Nuclear Hunt»: http://www.thesundaytimes.co.uk/sto/public/sitesearch.doquerystring=”Israeli+spies+scour+Iran+in+nuclear+hunt”§ionId=7
9
«Le Mossad utilise pour cela la région autonome du Kurdistan irakien, où ses agents ont renforcé leurs infiltrations.Les Israéliens, utilisent les opposants kurdes au régime iranien qui sont réfugiés dans les régions kurdes d'Irak.» http://www.lefigaro.fr/international/2012/01/09/01003-20120109ARTFIG00640-l-iran-defie-l-amerique.php 10 AKULOV, Andrei., (SCF), «Greater Kurdistan: a New Actor on Middle East Map?», Sun, 9 Dec 2012,
7
Όµως, µια τέτοια ανακατανοµή θα πυροδοτήσει την αλυσιδωτή αντίδραση του κουρδικού αλυτρωτισµού και στα τουρκικά εδάφη. Από εκεί και πέρα η Τουρκία θα είναι υποχρεωµένη να συνεργασθεί στενά, και πάλιν, µε το Ιράν, ώστε να αντιµετωπίσουν από κοινού την κουρδική απελευθερωτική δυναµική και να αποµονωθεί εκ νέου από την ∆ύση.Το Ιράν όµως, εάν προβεί σε σχετικές παροχές προς το κουρδικό στοιχείο των εδαφών του, προβάλλοντας την φυλετική συγγένεια µε το κουρδικό στοιχείο, εφόσον οι Κούρδοι αποτελούν ιρανικό εθνοτικό φύλο, δεν θα εξέλθει µε απώλεις από την δυναµική αυτή, εγκαταλείποντας την Τουρκία να αντιµετωπίσει µόνη της το κουρδικό αποσχιστικό κίνηµα και εκδικούµενη την µέχρι τώρα στάση της Αγκύρας εις την Συρία. Eπίσης, παρατηρείται ήδη και αναµένεται να ενταθεί, η σύσφιξις των σχέσεων µεταξύ Βαγδάτης και Τεχεράνης σε βάση θρησκευτική (σιίτες) προς µεγάλη απογοήτευση των κούρδων του Β. Ιράκ αλλά και των εν Συρία, διαβιούντων, οµοεθνών τους. Γεγονός που ενδυναµώνει την εκρηκτικότητα του κουρδικού εθνοτικού υλικού στην περιοχή. Η Τεχεράνη επιδιώκει να υποκαταστήσει στρατηγικώς τη Συρία µε το Ιράκ, στην περίπτωση όπου το καθεστώς της ∆αµασκού καταργηθεί. Τα αποτελέσµατα πάντως, µιας αναλόγου επιτυχούς αλυσιδωτής εκρήξεως αποσχίσεων και κρατογενέσεων, θα επιτρέψουν εις την Ουάσυγκτον να επανακτήσει µέγα µέρος της απωλεσθείσης από αυτήν, επιρροής σε ολόκληρη την περιοχήν της Μέσης Ανατολής και του ρωσικού εγγύς εξωτερικού (near abroad), ιδιαιτέρως σήµερα όπου οι ΗΠΑ αντιµετωπίζουν και θα αντιµετωπίζουν όλο και περισσότερον ένα δυσχερώς επιλύσιµον δηµοσιονοµικόν πρόβληµα. Προσφέρουν ακόµη, ένα ασφαλές χερσαίο στρατηγικό βάθος στο Ισραήλ, το οποίον αυτήν την στιγµή διαθέτει µόνον το θαλάσσιον στρατηγικό βάθος που του προσφέρει η Κυπριακή ∆ηµοκρατία και η Ελλάδα µε το Αιγαίον και το Ιόνιον. ∆εν λησµονούµε ότι οι Κούρδοι εδαφικώς δύνανται να ελέγξουν τις πηγές και το ήµισυ της διαδροµής των ποταµών του Τίγρητος και του Ευφράτου όπως και τα πετρέλαια της Μοσούλης και του Κιρκούκ. Πάντως η νέα προκύπτουσα βάσις για δηµιουργηθησόµενη ισορροπία ισχύος ευνοεί και την Ουάσιγκτον, και το Λονδίνον και την Ιερουσαλήµ.
∆. Ανάλυσις του δρώντος Υπερσυστήµατος α. Ανάλυσις του Ρωσικού πόλου ισχύος του Υπερσυστήµατος Η Ρωσία έχει τρείς σοβαρότατους λόγους δια να µην επιτρέψει «άνευ ισοδυνάµων γεωστρατηγικών ανταλλαγµάτων» την αποµάκρυνση του Άσαντ και του κόµµατος Μπάαθ από την εξουσία: i) τον λιµένα βαθέων υδάτων της Ταρσού (Ταρτούς) του οποίου τη χρήση έχει η Ρωσία ως ναυτική βάση ελλιµενισµού του Σοβιετικού Πολεµικού Ναυτικού και του Πέµπτου Σοβιετικού Στόλου της Μεσογείου συµφώνως προς την Συρο-Ρωσική συµφωνία του 1971 η οποία µάλιστα κάλυψε τις ανάγκες που προέκυψαν για τον Σοβιετικό Στόλο, µετά την αποµάκρυνση των ναυτικών του βάσεων από την Αίγυπτο κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έτσι η Ταρσός µετετράπη στην 229η Ναυτική Βάση Υποστηρίξεως του Σοβιετικού Στόλου. Κατά τα µέσα της δεκαετίας του 1980, η Ταρσός ανεβαθµίσθη στην 720η Βάση Υποστηρίξεως του Σοβιετικού Στόλου και παρέµεινε ως τοιαύτη µέχρι το 1991. Η Ρωσία, ως διάδοχος της ΕΣΣ∆, διαγράφοντας το έτος 2005, το 73% του χρέους της Συρίας προς την Σοβιετική Μόσχα, ύψους $USA 13,4δις συνεκράτησε αφενός µεν τα δικαιώµατα χρήσεως της Ταρσού αλλά και συνέχισε να είναι η σηµαντικότερη προµηθευτής όπλων προς την Συρία των Άσαντ11. http://ikjnews.com/?p=5801 11 SYNOVITZ, Ron., 23 June 2012, “Why is Access to Syria's port at Tartus so important to Moscow”, http://www.thecuttingedgenews.com/index.php?article=74460&pageid=13&pagename=Analysis
8
Η καταστρατήγηση της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936 από την Τουρκία, µετρεψε τον δίαυλο των ∆αρδανελλίων σε Τουρκικό ∆ίαυλο τον οποίον η Άγκυρα µπορεί να κλείει και να ανοίγει κατά βούλησιν είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέµου και αυτό από το 1982. Αυτό σηµαίνει ότι για την Ρωσία η µόνη στρατηγική ναυτική βάση στην Μεσόγειο είναι η Ταρσός. Το αντιληφθήκαµε αυτό, όταν εσχάτως, (Άνοιξη 2012) το αεροπλανοφόρο Κουζνετσώφ µε σχετική υποβρυχιακή συνοδεία κατέπνευσε µέσω Γιβραλτάρ στον λιµένα της Ταρσού και τον Ιούλιο 2012, ακόµη ένα µέρος ναυτικών ρωσικών δυνάµεων κατέπλευσαν στον ίδιο λιµένα. Έχει πολύ µεγάλη σηµασία η ανάλυσις της επισκέψεως του Προέδρου Πούτιν στο Ισραήλ (1η Ιουλίου 2012) σε συνδυασµό µε τον δανεισµό των 5 δισ. Ευρώ στις Κυπριακές Τράπεζες από πλευράς Μόσχας, που ακολούθησε λίγες µέρες µετά από την επίσκεψη αυτή. Λίγη σκέψις επ' αυτών µας κάνει να αντιληφθούµε ότι εάν η Μόσχα δεν λάβει σηµαντικά ανταλλάγµατα για την Ταρσό (Ταρτούς) από το «∆υτικό/νατοϊκό στρατόπεδο», και πιθανώς στην Κύπρο, δεν πρόκειται να εγκαταλήψει τον κ. Άσαντ και την κυβέρνησή του αβοήθητους, στη ∆αµασκό ii) Το δεύτερο µέγα συµφέρον της Μόσχας του Πούτιν από το καθεστώς Άσαντ είναι το εµπόριο ρωσικών όπλων προς την ∆αµασκό. Και τα δύο αυτά στρατηγικά συµφέροντα της Ρωσίας θα πληγούν θανάσιµα από ένα καθεστώς πέραν αυτού του Μπάαθ και ιδιαιτέρως ενο καθεστώτος µε τα χρώµατα της Μουσουλµανικής Αδελφότητος. iii) το τρίτο πρόβληµα που θα δηµιουργηθεί στην Ρωσία είναι η γειτνίασης του σουνιτικού ισλαµιστικού κινήµατος προς την περιοχή του µουσουλµανικής πολιτισµικής βάσεως «εγγύς εξωτερικού» της, αυτού δηλαδή της Κεντρικής Ασίας. Επίσης ο κίνδυνος για την αποσταθεροποίηση του Ιράν που θα σήµαινε µια ανάλογη γειτνίασις, λόγω της Κουρδικής εκρήξεως που θα προακλέσει στους κουρδικούς πληθυσµούς η πιθανότης ή η πραγµατικότης µιας ισλαµιστικής διακυβερνήσεως στην Συρία. Το Ιράν δεν αποτελεί κίνδυνο για την Ρωσία. Το αντίθετον. Η αποσταθεροποίησίς του όµως µπορεί να προκαλέσει µετάδοση του σουνιτικο ισλαµιστικού κινήµατος στο µαλακόν της υπογάστριον της Κεντρικής Ασίας. β. Ανάλυσις του Κινεζικού πόλου ισχύος του Υπερσυστήµατος Το Ιράν, αποτελεί βασικό προµηθευτή της Κίνας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Επίσης σηµαντικότατο χώρο επενδύσεων για το Πεκίνο, εις τον τοµέα της ενεργείας. Εσχάτως, π.χ., η Sinopec, η πρώτη σε µέγεθος και σηµασία κινεζική εταιρεία διυλίσεως πετρελαίου υπέγραψε (9η / 12/2011) µε την Τεχεράνη συµβόλαιο ύψους δύο δις $USA για την εκµετάλλευση του ιρανικού κοιτάσµατος στο Yadavaran, στα νοτιοδυτικά εδάφη της χώρας. Το κοίτασµα αυτό έχει δυνητική παραγωγή στην πρώτη (τετραετή) φάση εκµεταλλεύσεως περίπου 85 000 βαρέλια αργού/ηµέρα (b/d) και περίπου 100 000 b/d για τα επόµενα τρία χρόνια. Συµφώνως προς τους όρους του συµβολαίου αυτού το Πεκίνο οφείλει να αγοράζει από την Τεχεράνη πετρέλαιο και υγροποιηµένο φυσικό αέριο αξίας 100δις $USA για τα επόµενα είκοσιπέντε χρόνια12. Υπάρχουν όµως και λόγοι γεωστρατηγικής ασφαλείας, ανάλογοι µε αυτούς που προβληµατίζουν την Μόσχα, οι οποίοι επιβάλλουν στο Πεκίνο να στηρίζει το σιιτικό κληρικαλιστικό καθεστώς της Τεχεράνης εναντίον του σουνιτικού ριζοσπαστικού κινήµατος το οποίο εκπροσωπούν οι Αδελφοί Μουσουλµάνοι και υποστηρίζουν το Κατάρ και η Τουρκία υπό την ανοχή των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Πρόκειται για το αποσχιστικό κίνηµα των µουσουλµάνων Ουϊγούρων στην Ν/∆ επαρχία Σιν Κιάνγκ της Β/∆ Κίνας, την συνορεύουσα µε το Καζακστάν, από όπου σχεδιάζεται αγωγός τροφοδοσίας της Κίνας µε φυσικό αέριο ο οποίος θα φθάνει µέχρι την Σανγκχάη. Η Τουρκία, στηρίζει µε κάθε δυνατό τρόπο το κίνηµα αυτό, ώστε εάν η Επαρχία Σιν Γιάνγκ αποσχισθεί από την Κίνα, να µην είναι πλέον δυνατή αυτή η τροφοδοσία της σε φυσικό αέριο από την Ρωσία και το Καζακστάν, λόγω εδαφικής παρεµβολής των ανεξαρτήτων πλέον εδαφών της αποσχισθείσης Επαρχίας Σιν Γιάνγκ. Επίσης δεν πρει να λησµονούµε ότι η Επαρχία αυτή είναι πλουσιοτάτη σε 12 http://www.jeuneafrique.com/Article/LIN16127liranesioni0/Actualite-Afrique--l-iran-joue-la-carte-chinoise.html
9
µεταλλεύµατα (συνολικά122 µεταλλεύµατα, συµπεριλαµβανοµένων 70 µη µεταλλικών µεταλλευµάτων), σε ύδατα (ετήσια ροή 88,5 δις m3 επιφανειακών υδάτων και 25,3 δις m3 αξιοποιησίµων υπογείων υδάτων. Τα εκ παγετώνων προερχόµενα ύδατα ανέρχονται σε 2,581 δις m3. Τα προβλεπόµενα κοιτάσµατα λιθάνθρακα ανέρχονται σε ποσοστό άνω του 38% του εθνικού συνόλου ενώ τα προβλεπόµενα κοιτάσµατα πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτιµώµενα σε 30δις τόνους, υπερβαίνουν το 25% του εθνικού συνόλου. Μια αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν θα µπορούσε να αλλάξει συνολικά τις ισορροπίες στην περιοχή δηµιουργώντας σηµαντικές πιέσεις στην Κίνα µέσω της προωθήσεως του ισλαµιστικού σουνιτικού κινήµατος στην πλουσία και στρατηγικής σηµασίας για την ενεργειακή σύνδεση Ρωσίας-Κίνας, αυτής Επαρχίας. Κατά την απογραφή του 2000, ο πληθυσµός των Ουϊγούρων ήταν της τάξεως των 8,39939313. γ. Ανάλυσις του πόλου της Ειδικής Σχέσεως του Υπερσυστήµατος Η ήδη αναλυθείσα δραστηριότητα του πρώτου διαχειριστικού Υποσυστήµατος, βρίσκει συµµάχους µια αδύναµη οικονοµικώς Ουάσιγκτον και την διοίκησιν Οµπάµα ευρισκοµένη σε προεκλογική περίοδο µη ούσα συνεπώς εις θέσιν να εµφανίζεται φιλοπόλεµη αλλά και το σύνολον της Ειδικής Σχέσεως να επιθυµεί να αποκλείσει πάση θυσία την επέκταση της ρωσικής επιρροής εις την Μεσόγειο και ιδιαιτέρως στην Νοτιο-ανατολικήν, την βρίθουσα τεραστίων κοιτασµάτων φυσικού αερίου τα οποία εκτιµώνται να ξεπερνούν τα 6 τρισεκατοµµύρια m3, σε ολόκληρη τη Λεκάνη της Λεβαντίνης και του Ηροδότου (Ν/Α της Κρήτης). Πρόκειται συνεπώς για την αγγλοσαξωνική πολιτική ανασχέσεως (containtment) την οποία οι ΗΠΑ, η Γερµανία και η Αγγλία χρησιµοποίησαν κατά την δεκαετία του 1990 και στη Βαλκανική στοχεύοντας και πάλι στην ανάσχεση της καθόδου της Ρωσίας στα θερµά ύδατα της Μεσογείου. Οι επιλογές όµως αυτές είναι λανθασµένες, και δεν θα έχουν επιστροφή, ιδιαιτέρως όταν η Ουάσιγκτον επιδιώκουσα να προσεταιρισθεί τα ακραία ισλαµιστικά στοιχεία της περιοχής, και βασιζοµένη εις το δόγµα «ο εχθρός του εχθρού µου είναι φίλος µου», φθάνει να αναθέτει στις αµερικανικές µυστικές υπηρεσίες να εξοπλίζουν τα ακραία αυτά τροµοκρατικά ισλαµιστικά στοιχεία για την ανατροπή, π.χ. του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία14 χωρίς να αντιλαµβάνεται ότι δεν θα δύναται κατόπιν να ελέγξει την ισλαµιστική κυβέρνηση η οποία θα προκύψει από την προσδοκουµένη ανατροπή του Σύρου ηγέτου, αλλά και την τριχοτόµιση της Συρίας σε τρία, οιονεί κρατικά (Κουρδικό, Αλαουιτικο-σιιτικό και Σουνιτικό) µορφώµατα. Εκτός και εάν αυτό ευρίσκεται εντός των επιδιώξεών της αλλά σε αυτήν την περίπτωση, η Άγκυρα δεν έχει αντιληφθεί το ελάχιστον! Συµπερασµατικό ερώτηµα: Κλείνοντας οφείλοµε να θέσοµε το, προκύπτον αβιάστως, ερώτηµα: µήπως και πάλι αυτή η 13 Tabulation of the 2000 Population Census of the People's Republic of China. China Statistics Publishing House (2002), 218–221." 14 Όπως αναφέρει ο Barry Rubin: «Βεβαίως, ένα µεγάλο κοµµάτι (µέρος) του προβλήµατος από την πολιτική Οµπάµα, είναι πώς όχι µόνο µεταχειρίστηκε εχθρούς ως φίλους και δεν πίεσε υποτιθέµενους φίλους που ενήργησαν σαν εχθροί, αλλά και συνέπραξε µαζί τους. Έτσι, η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία εξοπλίζουν αντιαµερικανικές ισλαµιστικές δυνάµεις στη Συρία µε αξιωµατούχους των αµερικανικών µυστικών υπηρεσιών να εποπτεύουν την προµήθεια του οπλισµού. Ο µόνος περιορισµός είναι να µην πηγαίνουν όπλα σε οµάδες που συνδέονται µε την Αλ Κάιντα. Αλλιώς, δεν έχει σηµασία πόσο ακραίες είναι. Στη Λιβύη, µία από τις οµάδες-που αντιµετωπίστηκαν ως οι "καλοί" – και που προµηθεύονταν όπλα από τις Ηνωµένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του εµφυλίου πολέµου, στη συνέχεια προχώρησε στη δολοφονία του πρεσβευτή των ΗΠΑ». [Barry Rubin, 30 ∆εκεµβρίου 2012, “A Paradox of U.S. Middle East Policy: The Friend Who Acts like an Enemy is an Enemy”, http://www.gloria-center.org/2012/12/a-paradox-of-u-s-middle-eastpolicy-the-friend-who-acts-like-an-enemy-is-an-enemy/January 2, 2013 ]
10
αγγλοσαξωνική πολιτική η εµπνευσµένη από την ύστερη εποχή των θεωριών του Nicolas J. Spykman sur le Rimland, µέσω των «καλών υπηρεσιών» του Κατάρ, της Σ. Αραβίας και της Τουρκίας και των ανίερων συµµαχιών του οδηγεί τελικά στην δηµιουργία ενός πανίσχυρου Γκόλεµ το οποίο θα εξαπολύσει τον Αρµαγεδδώνα στην περιοχή της Μεσογείου αλλά και θα οδηγήσει στην εκρηκτική επαναχάραξη των εθνικοκρατικών συνόρων στην περιοχή της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέµπ; Εκτός και εάν το αποτέλεσµα αυτό, είναι τελικώς και το επιδιωκόµενο...! Αρκεί να κρατηθεί η Μεσόγειος µακράν των... Ρωσικών και Κινεζικών επιρροών, ιδιαίτερα τώρα, όπου η διεθνής κρίση δεν επιτρέπει στην “Special Relationship” την πολυτέλεια της συντηρήσεως στην εξουσία φιλο-«δυτικών» ολοκληρωτικών καθεστώτων....
11
Πηγές ανοικτής πληροφορίας / Ιστότοποι και επίσηµες εκθέσεις: 1) APS Review Gas Market Trends, April 2, 2007 2) AKULOV, Andrei., (SCF), «Greater Kurdistan: a New Actor on Middle East Map?», Sun, 9 Dec 2012, http://ikjnews.com/?p=5801 3) Carlisle,Tamsin., «Oil strike in Iraq holds promise for Abu Dhabi», Jun 5, 2011, [http://www.thenational.ae/featuredcontent/channel-page/business/energy/oil-strike-in-iraq-holds-promise-for-abu-dhabi] 4) Qatar Petroleum Annual Report 2005. 5) Qatar Energy Data, Statistics and Analysis - Oil, Gas, Electricity, Coal 1 of 10 file:///Z:/NewCABs/V6/Qatar/Full.html 6) Question de Palaistine, Rapport du Comité pour l’exercice des droits inaliénables du peuple palestinien (A/67/35), Rapport du Secrétaire général (A/67/364), Déclarations 7) RODIER, Alain., 28-02-2006, Note d'actualité N°29, «Le Groupe Islamique des Combattants Libyens/(GICL)» http://www.cf2r.org/fr/notes-actualite/le-groupe-islamique-des-combattants-libyens-gicl.php 8) SYNOVITZ, Ron., 23 June 2012, “Why is Access to Syria's port at Tartus so important to Moscow”, http://www.thecuttingedgenews.com/index.php?article=74460&pageid=13&pagename=Analysis 9) “Tabulation of the 2000 Population Census of the People's Republic of China”, China Statistics Publishing House, 2002 10)
“THE
SUNDAY
TIMES”,
March/25/2012,
«Israel
Spies
Scour
Iran
in
Nuclear
Hunt»:
http://www.thesundaytimes.co.uk/sto/public/sitesearch.doquerystring=”Israeli+spies+scour+Iran+in+nuclear+hunt”§ionId=7 11) http://www.jeuneafrique.com/Article/LIN16127liranesioni0/Actualite-Afrique--l-iran-joue-la-carte-chinoise.html
12) http://www.lefigaro.fr/international/2012/01/09/01003-20120109ARTFIG00640-l-iran-defie-l-amerique.php 13) http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=1259429 14) http://fr.wikipedia.org/wiki/Cyr%C3%A9na%C3%AFque 15) http://www.iraq businessnews.com/2012/04/09/abu-dhabi-buys-into-kurdish-power-plant/(Sources: Reuters, Bloomberg, The National) 16) http://qz.com/26804/baghdad-and-kurdistan-both-need-big-oil-on-their-side-but-only-the-kurds-know-how-to-attract-it/ 17) http://uk.reuters.com/assets/print?aid=UKL5E8MC7GX20121112
12