ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ

«Θυμάμαι τον εαυτό μου με μια μπάλα παντού και πάντοτε».

Μεγάλωσα σε «ποδοσφαιρική» οικογένεια. Ο πατέρας μου και ο αδελφός μου ήταν φανατικοί οπαδοί του ποδοσφαίρου και αναπόφευκτα η τηλεόραση «έπαιζε» μπάλα συνεχώς.

Όταν μεγαλώνεις σε τέτοιο περιβάλλον είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις κι εσύ από αυτό «τρυπάκι». Όπως ήταν φυσικό, λάτρεψα το ποδόσφαιρο κι εγώ. Θυμάμαι τον εαυτό μου με μια μπάλα παντού και πάντοτε. Σε όλα τα μέρη, όλες τις ώρες.

Όταν ήμουν 12 χρονών, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, παίζαμε ποδόσφαιρο στη γειτονιά. Μια μέρα ήρθε ένας σκάουτερ της Χετάφε και μας παρακολούθησε που παίζαμε. Όπως φαίνεται του άρεσα και ζήτησε άδεια από τους γονείς μου να μου επιτρέψουν να πάω για δοκιμαστικά.

Δυστυχώς το άγχος ήταν πάρα πολύ και δεν μου επέτρεψε να ξεδιπλώσω το ταλέντο μου. Ότι έκανα ήταν λάθος. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι πείστηκαν από τις προηγούμενες εμφανίσεις μου και μου έδωσαν την ευκαιρία να παραμείνω στην ομάδα. Επέλεξαν εμένα ανάμεσα από 100αδες παιδιά.

Εν τέλει, κατέληξα να αγωνιστώ σε όλες τις ηλικιακές ομάδες της Χετάφε από τα 12 μέχρι και την ανδρική ομάδα.