Column De Praktijkparkeerder

Van de praktijkparkeerder...

Parkeren komt, zoals zoveel zaken tegenwoordig, steeds meer onder tijdsdruk te staan. Langparkeren wordt steeds meer uit ons gezichtsveld verbannen: naar buiten de binnensteden of ondergronds. De rustige controleurs met bonnenboekje, met wie je nog wel eens een praatje kon aangaan als je auto werd ‘bedreigd’, zijn vervangen door anonieme auto’s met een camera op het dak die veel meer bonnen produceren. Het ultieme is nu ‘mobiel parkeren’. Hoezo: parkeren is toch stilstaan? Maar nee, met deze contradictio in terminis wordt bedoeld dat je voor parkeren betaalt met je mobiele telefoon, zodat je niet meer naar een parkeermeter hoeft te lopen. Dient het gemak hier de mens of is dit ook een gevolg van de ‘haastmaatschappij’? Kunnen we bij het parkeren nog eens een momentje rust pakken? Jawel!, zo bleek tijdens de vakantie onderweg naar het zuiden. Het tankstation langs de snelweg is daar nog steeds een Rastplatz of Aire: voorzien van restaurant en winkeltjes en soms zelfs een supermarkt. Een pleisterplaats om toch een momentje rust te pakken. Behalve onszelf kunnen we daar ook onze auto’s weer opladen met elektrische energie. Dat elektrisch opladen duurt toch wat langer dan een ouderwetse tankbeurt (ook al lijkt laden met 250 kilometer per uur best snel, een volle accu duurt dan toch een uurtje). Alle tijd voor wat shoppen, kopje koffie met een babbeltje erbij. Lijkt eigenlijk wel een beetje op een winkelcentrum met horeca en een parkeergarage ernaast, zoals we die hier in Nederland ook steeds meer zien. Wordt dit dan met het elektrisch laden toch een optie om de rust bij het parkeren te laten terugkeren?