CAMPAIGN Magazine
#NOTALONE Vol. 1 Issue 1 | ART HUB Athens | FREE PRESS
04 Editorial 06 #NotAlone Campaign 08 Σουλτάνα Ηλωρίδου 10 Sophia Savagner 12 Ελεονώρα Γεωρτσιάκη
#NOT ALONE
ISSUE 14 Ξανθή Τσαλούπη 16 Γεωργία Θεολόγου 18 Συνέντευξη με Α21- Greece 20 Podcast Spotify 22 Spotify Songs 24 Αλέξανδρος Κατιγούδης
02 | Campaign Magazine | #NotAlone
01
26 Ειρήνη Αντωνάκη 28 Ιφιγένεια Ηλία - Γεωργιάδου 30 Κερασία Τουλιάτου 32 Νίκη Τριανταφυλλοπούλου 34 Τίνα Κόντογλη 36 Κώστας Βλαχόπουλος
ART HUB Athens: Art for Social Change – Ο π ολιτισμός τέχνες έχουν τη δύναμη να ε π ιφέρουν κοινωνική αλλαγή .
Η Διεθνής Πολιτιστική Πλατφόρμα ART HUB ATHENS προωθεί και στοχεύει την κοινωνική αφύπνιση, τη βιωσιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσω της τέχνης και του πολιτισμού. Καλλιτέχνες και ακτιβιστές από όλο τον κόσμο καλούνται να εκφραστούν, να αντιμετωπίσουν θέματα και να συνεργαστούν ως κοινότητα για να ευαισθητοποιήσουν το κοινό.
CAMPAIGN MAGAZINE
Το επίκεντρό της είναι να δημιουργήσει μια ποικιλόμορφη παγκόσμια κοινότητα που αλληλοεπιδρά με βάση τη βούληση και τη δημοκρατία, με στόχο να δημιουργήσει μια δυνατή φωνή για να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα.
Έκδοση της Αστικής Μη Κερδοσκοπκής Εταιρείας
ART HUB Athens © * Vol. 1 Issue 1 * Ιανουάριος 2021 * ISSN: 2732-7302
Ιδιοκτήτης: Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ART HUB Athens
Εκδότης: Γουγουγιάννη Ειρήνη - Πρόεδρος της ΑΜΚΕ ART HUB Athens Διευθυντής Σύνταξης: Τζομάκας Ιωάννης Επιμέλεια Έκδοσης: Νησωτάκη Αντωνία Συντακτική Ομάδα:
Καλαμαράκη Ελπίδα, Μπλιούμπα Χριστίνα, Σαρειδάκη Σεβαστή Διεύθυνση: ΑΜΚΕ ART HUB Athens, Δρυόπων 27, ΤΚ 118 52, Αθήνα
Email: info@arthubathens.org Website: www.arthubathens.org Facebook: www.facebook.com/arthubathens Instagram: www.instagram.com/arthub_athens Εξώφυλλο: "Είμαι-Γίνομαι", Ελεονώρα Γεωρτσιάκη,
και οι
35 x 25 εκ,
Γύψος και γύψινες γάζες, με αποξηραμένα βρύα και λειχήνες.
All rights reserved. Reproduction without Publisher's or Artist's permission is prohibited.
EDITORIAL Η έμφυλη βία μας αφορά όλες και όλους. Στο μεγαλύτερο ποσοστό της ζωής μας όλες και όλοι έχουμε έρθει αντιμέτωπες/ οι με περιστατικά, τα οποία πολλές φορές εξαιτίας της άγνοιάς μας για το τι τελικά εστί έμφυλη βία, δυσκολευόμαστε ακόμα και να τα αντιληφθούμε ως βία και παραβίαση των ατομικών μας ελευθεριών και δικαιωμάτων. Δυστυχώς, ζώντας σε μία πατριαρχική κοινωνία, στην οποία είναι πιο εύκολο να κατηγορήσει κάποιος το θύμα για το τι του συνἐβη, παρά το θύτη για την πράξη του, οι επιζώσες έμφυλης βίας
(από εδώ και πέρα θα χρησιμοποιείται μόνο το θηλυκό του όρου για λόγους οικονομίας) καλούνται να παλέψουν σε πολλαπλά επίπεδα. Ένα από αυτά αφορά στις τύψεις που βιώνουν οι ίδιες για το ότι δεν κατάφεραν να προστατεύσουν τις εαυτές τους και να εμποδίσουν την συγκεκριμένη πράξη. Έπειτα, στην ντροπή που φοβούνται πως θα νιώσουν όταν και αν επικοινωνήσουν αυτό που τους συνέβη. Άλλοτε, η μάχη κρύβεται και στην ματαιότητα, την οποία φοβούνται πως θα βιώσουν, αφού σκέφτονται πως και να μιλήσουν ο κακοποιητής έχει ελάχιστες έως μηδαμινές πιθανότητες να τιμωρηθεί. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως, όπως προείπαμε, είναι θολή η γνώση που έχουμε γενικότερα ως κοινωνία, σχετικά με το ποιες είναι οι μορφές έμφυλης βίας. Αυτό σημαίνει πως πολλά κορίτσια και αγόρια μπορεί να έχουν βιώσει κάποιου είδους σεξουαλικής παρενόχλησης, την οποία όμως, λόγω άγνοιας, δεν την έχουν ερμηνεύσει ως θα έπρεπε. Στον αγώνα που δίνουν λοιπόν οι επιζώσες, αντιδράσεις και φράσεις όπως «τα ήθελε και τα έπαθε», «με αυτά που φοράει τι περίμενε πως θα συμβεί», μόνο επιπλέον τραυματισμό μπορούν να επιφέρουν, όχι μόνο στα εν λόγω υποκείμενα, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία, βυθίζοντάς την ακόμα περισσότερο στην άγνοια και στην, εγκληματική πολλές φορές, αντίληψη πως μπορούμε να γίνουμε οι κριτές των πάντων. Βάσει στατιστικών ερευνών στην ΕΕ, το 33% των θυμάτων έχει δεχθεί σωματική βία κατά την εφηβική ηλικία, τo 50% ψυχολογική βία από την σχέση του, τo 12.5% έχει υποστεί οικονομική ζημία, το 5% είναι θύμα βιασμού, το 33% έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, κάθε εβδομάδα 50 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους λόγω ενδοοικογενειακής βίας. Τα στατιστικά αυτά, λένε την αλήθεια, δεν είναι μόνο αριθμοί σε σχεδιαγράμματα και ποσοστά. Πόσες φορές έχουμε ακούσει το θύτη να επικαλείται τις αρχές της οικογένειας, και του κοινωνικού ευπρεπισμού, ώστε να τον συμπονέσουμε. Πόσες φορές ψελλίσαμε ότι «καλά έκανε κι εγώ το ίδιο θα έκανα». Πόσες φορές γυρίσαμε το βλέμμα, όταν έπεσε στην αντίληψη μας κάποιο γεγονός, που το συγκαλύψαμε λόγω των πλασματικών μας ηθικών αρχών. Κι έτσι λοιπόν, οι θύτες, υπό την ανοχή μας, μένουν ελεύθεροι να συνεχίζουν να βιαιοπραγούν. Οι φωνές μας πρέπει να υψωθούν και να φτάσουν στα αυτιά των επιζωσών και τα χέρια μας να τις γραπώσουν από το σκοτάδι στο οποίο έχουν βυθιστεί. Η στιγματοποίηση τους πρέπει να σταματήσει, καθώς οφείλουμε ως κοινωνία να ενημερωθούμε, να μιλήσουμε και να διαδώσουμε το μήνυμα της αλληλοβοήθειας. Είμαστε όλες εν δυνάμει θύματα και για αυτό το λόγο πρέπει να καταλάβουμε πως καμία δεν πρέπει να είναι - και ούτε είναι μόνη.
ART HUB Athens. ART for Social Change 04 | Campaign Magazine | #NotAlone
Ι. Τζομάκας
#NOTALONE CAMPAIGN BY ART HUB ATHENS Το ART HUB Athens, με αφορμή, και βάσει τους θεμελιώδεις σκοπούς ίδρυσης, καθώς και τις αρχές που διέπουν την λειτουργία του, συμμετείχε και υποστήριξε την ετήσια διεθνή εκστρατεία κατά της έμφυλης βίας με την διακριτή δράση που έφερε τον τίτλο #NotAlone, η οποία τελέστηκε υπό το πλαίσιο του προγράμματός του Art For Social Change. Η εκστρατεία ξεκίνησε στις 25 Νοεμβρίου
2020- Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, με διάρκεια 16 ημέρες, έως τις 10 Δεκεμβρίου- Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το πρώτο μέρος της δράσης, είχε ως απώτερο στόχο την ευαισθητοποίηση, ενημέρωση καθώς και την κατά δύναμιν πρόληψη ορατών και μη, μορφών έμφυλης βίας, προχωρώντας σε μια καθημερινή καμπάνια ενημέρωσης μέσω των κοινωνικών δικτύων, παρουσιάζοντας και προβάλλοντας ποικίλες μορφές Τέχνης που εστιάζουν μέσω του δημιουργικού τους έργου, στην σιωπηλή κακοποίηση που υπόκεινται τα θύματα της έμφυλης βίας, από τα στενά πλαίσια της οικογένειας, ως και τους αγνώστους θύτες που τα κατακλύζουν σε κοινή θέα.
06 | Campaign Magazine | #NotAlone
Συγχρόνως με την προβολή εγνωσμένης αξίας έργων, παρουσιάστηκε αξιόλογο έργο όπως αυτό κρίθηκε εκ μέρους του ART HUB Athens ως προς τους σκοπούς που υπηρετεί, κατόπιν ανοικτού καλέσματος στο κοινό και στο Δίκτυο Καλλιτεχνών του. Το κάλεσμα αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα και στα δίκτυα του, ενώ συγχρόνως αφορούσε ποικίλα μέσα Τέχνης, δίχως να οριοθετείται σε ένα και μόνο. Στον επίσημο λογαριασμό του ART HUB Athens στο Spotify δημιουργήθηκε λίστα τραγουδιών τα οποία έχουν γραφτεί στιγματίζοντας περιστατικά έμφυλης βίας. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε live συζήτηση (Facebook & Instagram) με την κα Λητώ Καραγκούνη, Συντονίστρια Προγραμμάτων της οργάνωσης Α21 Greece, που με τη δράση της στοχεύει στην αντιμετώπιση του φαινομένου της εμπορίας ανθρώπων, με τίτλο: “Το Sex Trafficking ως μορφή έμφυλης βίας”. Κατόπιν, αναρτήθηκε στο Spotify, ως αυτόνομο επεισόδιο στη σειρά Podcast “Art for Social Change” του ART HUB Athens, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση ακόμη μεγαλύτερης μερίδας του ευρέος κοινού σχετικά με το ζήτημα της έμφυλης βίας.
"AFTER
ALL"
«Σκοπός του συγκεκριμένου έργου είναι να θίξει το καθημερινό, παγκόσμιο φαινόμενο της έμφυλης βίας. Ένα φαινόμενο που δεν έχει σύνορα, κοινωνική τάξη, εθνικότητα, ηλικιακά κριτήρια. Το έργο αναφέρεται στη γυναίκα εξετάζοντάς την μέσα από το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον εν έτει 2020. Η γυναικεία φιγούρα στο έργο αντιπροσωπεύει μια γυναίκα η οποία δέχεται σωματική, ψυχολογική/συναισθηματική κακοποίηση στο πλαίσιο της πατριαρχικής κοινωνίας από τον σύντροφό της, τον πατέρα της αλλά και την ίδια την κοινωνία. Μια γυναίκα που γίνεται συστηματικά δέκτης οποιασδήποτε επιβλαβούς πράξης, εις βάρος της αξιοπρέπειάς της, της σωματικής και ψυχολογικής ακεραιότητάς της με αποτέλεσμα τη σωματική της κακοποίηση και την ψυχική και συναισθηματική της αποσταθεροποίηση. Σημαντικό στοιχείο της γυναικείας φιγούρας είναι ότι παράλληλα πρόκειται για τη γυναίκα που θα αντιδράσει, θα αμυνθεί και θα καταφέρει να αντεπεξέλθει στην χρήση δύναμης και εξουσίας, που χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης κοινωνικού ελέγχου, τιμωρίας και "σωφρονισμού" της. Το μικρό αγόρι στην αγκαλιά της είναι το όπλο της ενάντια στα παραδοσιακά ανδρικά πρότυπα και µοντέλα ζωής. Είναι εκεί, κοντά της, με χαρά και αγάπη πρόκειται να το μορφώσει και να το προετοιμάσει ώστε να μην είναι η συνέχεια αυτής της προβληματικής κατάστασης κάνοντάς το σύμμαχο στον αγώνα
ενάντια στην έμφυλη βία.»
Σουλτάνα Ηλωρίδου 08 | Campaign Magazine | #NotAlone
ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΗΛΩΡΙΔΟΥ "After All", μικτή τεχνική με φύλλα χρυσού και μελάνι σε χαρτί, 24 x 24 εκ.
"I
WILL RIP OUT YOUR EYES"
«Πώς εναντιωνόμαστε άραγε, στην έμφυλη βία; Θα έπρεπε να αντιδράσουμε με την ίδια βία που μας έχει προκληθεί; Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε την επανάληψη αυτής της βίας; Αυτά είναι τα ερωτήματα που με ταλανίζουν, κι εντέλει που αποτυπώθηκαν στην εικόνα. Συνήθως δημιουργώ μάσκες εμπνευσμένες από ανθρώπους και στη συνέχεια τους φωτογραφίζω. Αυτή τη φορά έκανα κάτι διαφορετικό, και θα ήθελα να σας καλέσω να ξεσηκωθείτε ενάντια στην έμφυλη βία. Επειδή αυτό το σώμα έχει νιώσει και γνωρίζει τη βία στο πετσί του, δεν πρόκειται να ξανά κρυφτεί πίσω απ’ την πανοπλία της αυτοϋποτίμησης.
Δείχνοντας τον εαυτό μου, ανακτώ τη δύναμη μου. Είναι φυσιολογικό να θέλετε εκδίκηση, να νιώθετε πραγματική οργή και μίσος εναντίον των δραστών, αλλά μην τα αφήνετε να σας κυριεύσουν να σας πληγώνουν τη καρδιά. Αφήστε αυτά τα συναισθήματα να εξασθενίσουν αργά, παρατηρήστε τα και δώστε χώρο για τη δύναμη που θα χρειαστείτε την επόμενη φορά. Το ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το μέλλον, δεν σημαίνει ότι τυφλωνόμαστε από πόνο, αλλά ότι μαθαίνουμε να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας, δίχως όμως να γινόμαστε επιθετικοί, το ίδιο με τους δράστες, κι αυτό δεν είναι μια ηθική επιταγή. Είναι ένας τρόπος να παραμένεις ειρηνικός, εν μέσω ιπτάμενων στιλέτων.»
Sophia Savagner 10 | Campaign Magazine | #NotAlone
"I will rip out your eyes", Ψηφακή Φωτογραφία
SOPHIA SAVAGNER
"ΕΙΜΑΙ
-
ΓΙΝΟΜΑΙ"
«Με την αρνητική εκδοχή των αποτυπωμάτων που το σώμα αφήνει στα αντί-καλούπια, στάθηκα απέναντι σε όλες αυτές τις εγκοπές, τους πόρους του δέρματος, τις λείες και μη λείες επιφάνειες του, σχηματίζοντας μια πολύ πιο πλήρη εικόνα αυτού. Δουλεύοντας με το δικό μου γυμνό σώμα και πειραματιζόμενη με αποξηραμένα βρύα και λειχήνες αναπτύχθηκε μια σχέση μεταξύ της φύσης και του σώματος γύρω από την έννοια της αλλοίωσης και της φθοράς, τόσο του σώματος όσο και της ίδιας της φύσης. Έτσι αναγνώρισα πως η φύση ενυπάρχει στο σώμα και υπό ένα διαφορετικό πρίσμα από αυτό που μου ήταν μέχρι πρότινος γνώριμο. Διέκρινα πως τα πάντα γύρω μας λειτουργούν σαν ένας κύκλος από την γέννηση στην ανάπτυξη και τελικά στην αλλοίωση και τη φθορά. Ένα σχήμα, που φύση και σώμα υιοθετούν. Με το αποτύπωμα του γυμνού σώματος, αφιερώθηκα σε αυτό εξυμνώντας τη γυναικεία φύση και τη μητέρα γη, καθώς μέσω των ρωγμών που εύκολα προέκυψαν αντιλήφθηκα πως ο γύψος είναι ένα εύθραυστο υλικό, πράγμα που με έκανε να αναγνωρίσω την ευθραυστότητα και την ευάλωτη πλευρά του σώματος κάνοντας τον δικό μου κύκλο,
από το Είμαι στο Γίνομαι.»
Ελεονώρα Γεωρτσιάκη
12 | Campaign Magazine | #NotAlone
ΕΛΕΟΝΩΡΑ ΓΕΩΡΤΣΙΑΚΗ "Είμαι-Γίνομαι", Γύψος και γύψινες γάζες, με αποξηραμένα βρύα και λειχήνες, 35 x 25 x 8 εκ.
"INTENSE"
«Η αυγή του 21ου αιώνα ξημερώνει και ρίχνει το φως της πάνω σε αμέτρητα ανθρώπινα επιτεύγματα που μερικούς αιώνες πριν μόνο αποκυήματα της φαντασίας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, χωρίς όμως να απεκδύεται το μαύρο πέπλο της ζοφερής και πολλές φορές βίαιης πραγματικότητας. Ένα από τα πιο μελανά σημεία της σύγχρονης και πολυδιάστατης κοινωνίας μας, το οποίο διατηρείται όχι μόνο αναλλοίωτο στο χρόνο αλλά και βαθιά ριζωμένο στις βάσεις των κοινωνικών δομών είναι αυτό της έμφυλης βίας. Ο ιλιγγιώδης ρυθμός της ζωής μας δεν συμβαδίζει με την προσαρμοστικότητα του είδους μας στις απαιτήσεις της εξέλιξης. Η ύπαρξη και ο διαχωρισμός μεταξύ του «βιολογικού» και του
«κοινωνικού» φύλου σε πολλές περιπτώσεις δεν γίνεται αποδεκτή πόσο μάλλον σεβαστή. Οι άκαμπτες έμφυλες νόρμες περιορίζουν την ταυτότητα των ανθρώπων και τους διαχωρίζουν με βάση τις εκάστοτε κοινωνικές προσδοκίες λανθασμένες και μη. Κανένας δεν ξεφεύγει από το στόχαστρο αυτού του «κοινωνικού καρκίνου», καθώς πλήττει την ανθρώπινη νόηση και συμπεριφορά ανεξαρτήτου φύλου, με μία εμφανή δυσαναλογία στις γυναίκες. Οι μορφές εκδήλωσης είναι όσα και τα σενάρια ενός μυαλού με πλούσια φαντασία: σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική, κοινωνικοπολιτισμική…Όπως σε όλα τα πράγματα υπάρχουν διαφορετικές οπτικές γωνίες έτσι και εδώ. Η πλευρά:
του θύτη, του θύματος, του παρατηρητή...»
Ξανθή Τσαλούπη
14 | Campaign Magazine | #NotAlone
"Intense", Λάδια και κάρβουνο σε καμβά, 150 x 200 εκ.
ΞΑΝΘΗ ΤΣΑΛΟΥΠΗ
"WATERFALL"
«Το βίωμα της έμφυλης βίας είναι για κάθε γυναίκα προσωπικό, όμως το συλλογικό τραύμα αφορά όλους μας. Το εγκλωβισμένο σώμα σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον δηλώνει την ενοχή και την απελπισία ενός ατόμου όπου τα όρια του έχουν καταπατηθεί και η αξία του έχει αμφισβητηθεί και αυτή είναι μόνο μία αναπαράσταση από τις ποικίλες καταστάσεις καταπίεσης. Από τις πιο ακραίες μορφές της σωματικής βίας μέχρι και τα καθημερινά παραδείγματα διάκρισης και ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων φαίνονται οι ιστορικά διαπιστωμένες κοινωνικές προκαταλήψεις. Η γυναίκα γίνεται ερωτικό σύμβολο, μία εξαίσια θέα ένα φτηνό θέαμα. Ετσι το σώμα της είναι ιερό και συμβολίζει την δημιουργία και την μητρότητα παρ' ΄ όλα αυτά δεν της ανήκει, και όσο η ίδια θα εξιδανικευτεί άλλο τόσο θα εξευτελιστεί. Με τον τρόπο αυτό οι δυνατότητες να αυτοπροσδιοριστεί είναι περιορισμένες, διότι ένα ολόκληρο σύστημα την καθορίζει και της επιβάλλει ευθύνες που δεν είναι δικές της. Το αποτέλεσμα των απόψεων που έχουν δημιουργηθεί γύρω από την γυναίκα την κάνουν πιο ευάλωτη σε πολλές μορφές κακοποίησης και μέσα από την κανονικοποίηση αυτής της κατάστασης η ίδια στιγματίζεται και κατηγορείται τις περισσότερες φορες. Η έμφυλη βία είναι ένα φαινόμενο αθέατο όμως η απελπισία της καταπίεσης δημιουργεί τα πρώτα βήματα για ένα αγώνα
για την αντιμετώπιση της.»
Γεωργία Θεολόγου
16 | Campaign Magazine | #NotAlone
"Waterfall", Λάδια σε καμβά, 60 x 80 εκ.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
Τ Ο S EX TRAFF I C K I N G Ω Σ Μ ΟΡΦΗ ΕΜΦ Υ Λ Η Σ Β Ι Α Σ Μία συνέντευξη με την κα Λητώ ΚαραγκούνηΣυντονίστρια Προγραμμάτων Ενημέρωσης της Α21 Greece
Κανένας μας δεν μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά κάθε ένας από εμάς μπορεί να κάνει κάτι. -CHRISTINE CAINE, ΕΚΠΡOΣΩΠΟΣ & ΣΥΝΙΔΡYΤΡΙΑ ΤΗΣ Α21
A21 | Greece A21.org/Greece , @A21Greece info.gr@A21.org , +30 2310 537 690
Τι είναι το Sex Trafficking και πως αποτελεί μορφή έμφυλης βίας ; Το Sex Trafficking πρόκειται για ένα έγκλημα που σκοπό έχει στο κέρδος . Στο Sex Trafficking έχουμε τον εκμεταλλευτή , διακινητή όπως τον ονομάζουμε , ο οποίος εξαπατά το θύμα του με σκοπό να το εκμεταλλευτεί οικονομικά . Σε αυτή την οικονομική εκμετάλλευση , ουσιαστικά γίνεται εκμετάλλευση της σεξουαλικής δραστηριότητας των υπηρεσιών του ατόμου , γι ’ αυτό και το ονομάζουμε Sex Trafficking. Το Sex Trafficking διαφοροποιείται λίγο από άλλες μορφές έμφυλης βίας . Είναι και το ίδιο μια μορφή έμφυλης βίας , αλλά το ιδιαίτερο σε αυτό είναι ότι μπορεί να συνδυάζει μέσα του παράλληλα και πολλές άλλες μορφές βίας .
18 | Campaign Magazine | #NotAlone
Δηλαδή , μια γυναίκα που είναι θύμα Sex Trafficking βιώνει παράλληλα και σωματική και ψυχολογική και οικονομική βία . Επίσης , κάτι άλλο που το διαχωρίζει λίγο από τις άλλες μορφές είναι ότι μιλάμε για ένα οργανωμένο έγκλημα , δηλαδή πολλές φορές έχουμε οργανωμένες εγκληματικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτό κι επίσης ότι δεν συμβαίνει απαραίτητα από ερωτικό σύντροφο , όπως συνήθως έχουμε στο μυαλό μας για την έμφυλη βία . Αφορά στην συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες και νεαρά κορίτσια , ακόμη και παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών και διαφέρει πολύ από χώρα σε χώρα . Το συναντάμε με διάφορες μορφές και με διάφορες εκφάνσεις . Στην Ελλάδα το συναντάμε κυρίως στην εργασία στο sex. Είτε σε νόμιμους χώρους , όπως οι νόμιμοι οίκοι ανοχής , είτε σε παράνομους .
Ποια η επίδραση της πανδημίας του Covid-19 στο Sex Trafficking; Καίριο ερώτημα . Η αλήθεια είναι ότι είναι νωρίς να μιλήσουμε με συγκεκριμένα δεδομένα για το πως έχει επηρεαστεί το Sex Trafficking. Το σίγουρο που ξέρουμε είναι ότι ο COVID-19 επηρέασε σημαντικά τους παράγοντες που μπορούν να κάνουν ένα άτομο ευάλωτο , και θα εξηγήσω τι εννοώ με αυτό . Ο ιός έφερε τον εγκλεισμό , την παύση της οικονομικής δραστηριότητας , οικονομικές δυσκολίες και οικονομική δυσχέρεια . Έφερε δυσκολία πρόσβασης σε κοινωνικές υπηρεσίες και υποστηρικτικές δομές και γενικότερα , έπληξε τις ομάδες που ήταν ήδη ευάλωτες κι έτσι έγιναν πιο ευάλωτες . Επίσης , με όλα αυτά υπήρχε δυσκολία από τους επαγγελματίες , όπως λέμε , να εντοπίσουν τα περιστατικά Trafficking. Πρέπει να ξέρουμε ότι το Trafficking είναι ένα αόρατο και αθέατο έγκλημα , το οποίο δύσκολα το αναγνωρίζουμε . Πολύ δύσκολα οι γυναίκες που βρίσκονται στην κατάσταση αυτή θα ζητήσουν βοήθεια . Οπότε οι γυναίκες που ήταν θύματα εκμετάλλευσης σε αυτόν τον τομέα βρίσκονται παραπάνω εκτεθειμένες . Είχαν που είχαν μηδαμινό εισόδημα έτσι κι αλλιώς , τώρα βρίσκονται ίσως σε μεγαλύτερη ανέχεια . Επιπλέον , ας σκεφτούμε λίγο και τις γυναίκες που έχουν διαφύγει από αυτό , δηλαδή που έχουν περάσει στη ζωή τους Trafficking και τώρα έχουν προχωρήσει . Ο COVID-19 τους επηρέασε και με αυτό τον τρόπο . Πιο συγκεκριμένα , πολλές φορές βρίσκονται χωρίς χαρτιά , είναι μητέρες μόνες , αναζητούν στέγαση , χρειάζονται νομική ή οικονομική υποστήριξη , είναι τραυματισμένες ψυχολογικά και αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε βοήθεια . Αυτό αυξάνει πάρα πολύ το ρίσκο στο να ξαναπέσουν θύματα , γιατί κάποιος ακριβώς θα εκμεταλλευτεί αυτή την ευάλωτή τους θέση και θα πατήσει πάνω στην ανάγκη τους .
Τώρα εμείς ως οργανισμός , για να μιλήσω λίγο εκ μέρους της δικής μας σκοπιάς , δεν παρατηρήσαμε απαραίτητα αύξηση των περιστατικών Sex Trafficking. Πρακτικά , δηλαδή , δεν είναι ότι αυτή τη στιγμή στο ξενώνα μας ή στα προγράμματά μας φιλοξενούμε περισσότερες ωφελούμενες απ ’ ότι πέρσι τον ίδιο καιρό . Επιπρόσθετα , όσον αφορά τις κλήσεις στη γραμμή παρατηρήσαμε μια μείωση των καταγγελιών ακριβώς γιατί οι πολίτες βρίσκονται σε περιορισμό κίνησης . Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι εκεί έξω ώστε να παρατηρήσουν , να αναγνωρίσουν και να καταγγείλουν . Όπως είπα πιο πριν , δεν θα ζητήσουν τα ίδια τα θύματα βοήθεια εύκολα γιατί δεν έχουν την ελευθερία να κυκλοφορήσουν , την ελευθερία να επικοινωνήσουν . Οπότε τα μάτια που θα ήταν εκεί για να δουν και να καταγγείλουν το έγκλημα , δεν βρίσκονται πλέον εκεί . Η επίδραση θα φανεί αρκετά αργότερα , δηλαδή αφού τελειώσει όλη αυτή η ιστορία και βγει το πρόβλημα στην επιφάνεια . Προς το παρόν αυτό που παρατηρούμε είναι ότι υπάρχει αδυναμία να εντοπίσουμε το έγκλημα . Υπάρχουν βέβαια οργανισμοί και φορείς όπως η Ύπατη Αρμοστεία που εξέφρασε δημοσίως την ανησυχία της για την επίδραση της πανδημίας στα περιστατικά έμφυλης βίας συνολικά . Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επίσης , μας λέει ότι οι κλήσεις γυναικών που ζητούσαν βοήθεια , επειδή δέχονταν βία από τον σύντροφό τους , αυξήθηκαν περίπου κατά 60% τον Απρίλιο του 2020 σε σχέση με το 2019 σε κάποια κράτη . Αλλά αυτό και πάλι αφορά συνολικά περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικών , οι οποίες έχουν την ευχέρεια να καλέσουν βοήθεια .
Ακούστε όλη τη συνέντευξη στη σειρά Podcast “Art for Social Change” του ART HUB Athens
ART HUB Athens
PODCAST SPOTIFY ΤΟ
SEX TRAFFICKING ΩΣ
ΜΟΡΦΗ
ΕΜΦΥΛΗΣ
ΒΙΑΣ
Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα και τι θηλυκότητα στην Ελλάδα σήμερα; Πώς βιώνεται σε καθημερινή βάση ο σεξισμός και τα έμφυλα στερεότυπα; Πόσο εύκολο είναι εν καιρώ εγκλεισμού να αντιμετωπιστούν φαινόμενα ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας; Πώς επηρεάζεται η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα; Πώς η έμφυλη βία επηρεάζει τον κοινωνικό βίο των θυμάτων; Τι μπορεί να κάνει η κοινωνία και η πολιτεία; Τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας; Σεξισμός στον εργασιακό χώρο, λεκτική και ψυχολογική βία, πού μπορούν να απευθυνθούν τα θύματα; Ποιος είναι ο ρόλος του πολιτισμού και της τέχνης στην αντιμετώπιση των φαινομένων έμφυλης βίας;
Αυτόνομο επεισόδιο στη σειρά Podcast “Art for Social Change” στον επίσημο λογαριασμό του ART HUB Athens, με σκοπό την ευαισθητοποίηση ακόμη μεγαλύτερης μερίδας του ευρέως κοινού σχετικά με το ζήτημα της έμφυλης βίας. Μια πρακτική συζήτηση με την κα Λητώ Καραγκούνη, Συντονίστρια Προγραμμάτων της Α21 Greece, που με τη δράση της στοχεύει στην αντιμετώπιση του φαινομένου της εμπορίας ανθρώπων.
20 | Campaign Magazine | #NotAlone
SPOTIFY
Στον επίσημο λογαριασμό του ART HUB Athens στο Spotify δημιουργήθηκε λίστα τραγουδιών τα οποία έχουν γραφτεί στιγματίζοντας περιστατικά έμφυλης βίας.
#AHA_NotAlone #NotAlone #ARTHUBAthens #A21Greece
22 | Campaign Magazine | #NotAlone
#NOTALONE Man Down [Rihanna] To τραγούδι 'Man Down' της Rihanna, αποτελεί ένα κομμάτι εμπνευσμένο από το 'I Shot the Sherriff' του Bob Marley, έχοντας ανάγκη την έκφραση της γυναικείας σκοπιάς. Σύμφωνα, μάλιστα, με ένα συμβάν στην ζωή της ίδιας ένα χρόνο πριν την σύνθεση του τραγουδιού, όπου είχε έναν καβγά με τον τότε σύντροφό της Chris Brown, κατά τον οποίο ο ίδιος την χτύπησε και απείλησε να την σκοτώσει.
Me and a Gun [Tori Amos] Στο τραγούδι 'Me and a Gun' η Tori Amos εξιστορεί τον βιασμό στα 21 της χρόνια. Αφού ολοκλήρωσε μια εμφάνιση σ’ ένα bar του Los Angeles, ένας θαμώνας την υποχρέωσε να την συνοδεύσει μέχρι το σπίτι της, όπου και την βίασε. Παράλληλα, την απειλούσε ότι θα την οδηγήσει στους φίλους του ώστε να την σφάξουν μ’ ένα μαχαίρι που είχε. Το τελευταίο, όμως αποτέλεσε το όπλο του δικού του θανάτου καθώς η ίδια χάρη σε αυτό και τραγουδώντας μπόρεσε να επιβιώσει εκείνη τη νύχτα.
Behind the Wall [Tracy Chapman] To τραγούδι 'Behind the Wall' μιλά εκ μέρους ενός υποτιθέμενου γείτονα που καθημερινά αποτελεί μάρτυρας ενδοοικογενειακής βίας. Ο ίδιος διστάζει να καλέσει την αστυνομία και όταν το κάνει εκείνοι αδιαφορούν. Συγκεκριμένα παρουσιάζουν αυτή την περίπτωση βίας ως IPV ή αλλιώς «βία μεταξύ ερωτικών συντρόφων». Η έκφραση περιγράφει ένα μοτίβο σωματικής, ψυχολογικής ή σεξουαλικής κακοποίησης που μπορεί να συμβεί μεταξύ των τρεχόντων ή πρώην οικείων συντρόφων.
Nameless, Faceless [Courtney Barnett] H Courtney Barnett αφορμώμενη από την φράση "Οι άντρες φοβούνται ότι οι γυναίκες θα γελάσουν μαζί τους, οι γυναίκες φοβούνται ότι οι άντρες θα τις σκοτώσουν.", έγραψε το παραπάνω τραγούδι βρίσκοντας τραγελαφικό τον τρόπο που παρουσιάζονται οι 2 αντίθετες πλευρές στην φράση με ένα καθόλου αστείο νόημα. Κι έτσι παραθέτει την ανάγκη της γυναίκας για μια ελεύθερη ζωή χωρίς φόβο.
"PROMISES"
«Το φαινόμενο της έμφυλης βίας, αν και είναι ένα φαινόμενο με παγκόσμιες διαστάσεις, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων πλήττει τις γυναίκες, με άμεσες επιπτώσεις τόσο στη σωματική τους ακεραιότητα όσο και στη ψυχική τους υγεία. Πέραν αυτού, οι γυναίκες -ανεξαρτήτου ηλικίας, τάξης, εθνικότητας- μπορεί να υφίστανται και άλλες μορφές βίας, όπως οι διακρίσεις και οι ανισότητες σε πολλαπλά επίπεδα, με αποτέλεσμα τον αυξημένο κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού.
Με αφορμή τα παραπάνω εμπνεύστηκα την
«γυναίκα - ράκος»
, μια γυναίκα η
οποία αρχικά εγκλωβίστηκε σε υποσχέσεις που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν. Με τη φωτογραφία μου θέλησα να αποτυπώσω την κατάρρευση που ακολουθεί αυτό το επώδυνο βίωμα καθώς με έκανε να αντιληφθώ την δύναμη και την εξουσία που μπορεί να έχουν οι υποσχέσεις μας ιδίως όταν δεν τηρούνται.»
Αλέξανδρος Κατιγούδης
24 | Campaign Magazine | #NotAlone
"Promises", Η σύνθεση αποτελείται από την ασπρόμαυρή φωτογραφία & τον πίνακα- Ακρυλικά σε ξύλο, 60 x 80 εκ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΤΙΓΟΥΔΗΣ
"ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΟΧΙ Ο ΛΑΙΜΟΣ" «Η έμφυλη βία αφήνει στο πέρασμά της ίχνη, ορατά ή μη. Η εμπεδωμένη νοοτροπία κοινωνικής ανοχής και η κουλτούρα του βιασμού που ενισχύεται από αυτήν, αναγκάζουν τα θύματα να βυθιστούν όλο και περισσότερο στη σιωπή τους, κρύβοντας τα σημάδια τους.
Συνένοχοι σε αυτό είμαστε όλοι μας. Έχουμε κατασκευάσει με μαεστρία ένα πλέγμα από πατριαρχικά στερεότυπα και κοινωνικές νόρμες, με γνώμονα την ανισότητα, στο οποίο εγκλωβίζονται τα θύματα, χωρίς πολλές φορές να συνειδητοποιούν την ύπαρξη του ίδιου του πλέγματος. Παραδόξως, σε αρκετά περιστατικά έμφυλης βίας, η ευθύνη προσάπτεται στα θύματα και όχι στους θύτες, τόσο από το στενό οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον, όσο και από τους φορείς εξουσίας. Δίνεται βάση στο τι φορούσε το θύμα, αν είχε πιει, γιατί δεν φεύγει από μια τοξική κατάσταση, φτάνοντας έτσι στο σημείο να εκδίδονται μέχρι και αθωωτικές αποφάσεις υπέρ βιαστών, στηριζόμενες στο χρώμα ενός εσωρούχου. Όση βία και να υφίστανται οι γυναίκες, η κοινωνία θα αναρωτιέται πάντα τι έκαναν αυτές λάθος. Είναι καιρός να σταματήσουμε να επιρρίπτουμε ευθύνες στα θύματα για προβληματικές καταστάσεις για τις οποίες δεν είναι υπεύθυνα. Ας τους δώσουμε φωνή, παίρνοντας και οι ίδιοι/-ες θέση κάθε φορά που γινόμαστε μάρτυρες ενός τέτοιου περιστατικού και καταλογίζοντας τέτοιες συμπεριφορές στους θύτες χωρίς δικαιολογίες.»
Ειρήνη Αντωνάκη 26 | Campaign Magazine | #NotAlone
"Φταίει το χέρι, όχι ο λαιμός", Digital Art, 21,44 x 24,66 εκ.
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΤΩΝΑΚΗ
"A NECKLACE TO WEAR (NOT)"
Υπάρχει ένας πολύ εύκολος τρόπος να σταματήσουμε την τρομοκρατία... Να πάψουμε να είμαστε μέρος της.” Νόαμ Τσόμσκυ
«Το έργο "a necklace to wear (not)" είναι ένα κόσμημα εξαιρετικά επίπονο. Τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένο του προσδίδουν έναν δισυπόστατο χαρακτήρα. Το μετάξι με την απαλή υφή το κάνει να δείχνει τρυφερό, ενώ οι αιχμηρές βελόνες στο εσωτερικό του, βγάζουν επιθετικότητα και επικινδυνότητα. Το βάρος του κοσμήματος δυσκολεύει τον χρήστη και τον παγιδεύει. Όμως το μεταλλικό κούμπωμα δίνει την επιλογή σε αυτόν που το φοράει να βρει τη δύναμη και να αποδεσμευτεί, να απελευθερωθεί από τη βίαιη κατάσταση.»
Ιφιγένεια Ηλία Γεωργιάδου
28 | Campaign Magazine | #NotAlone
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ "A necklace to wear (not)", Μετάξι, βαμβάκι, βελόνες, μεταλλικό κούμπωμα, 30 x 25 εκ.
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ"
«Έμφυλη βία. Η ιστορικά διαπιστωμένη έμφυλη ανισότητα οδηγεί στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών, ανεξάρτητα από την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο, την κοινωνική τάξη και την εθνικότητα. Πρόκειται για εξαιρετικά επώδυνο βίωμα με άμεσες επιπτώσεις στην σωματική ακεραιότητα και ψυχική υγεία των γυναικών που την υφίστανται, παρά το γεγονός ότι παραμένει «αόρατο», καθώς το ποσοστό καταγγελιών είναι μικρό. Απαιτείται
γνώση, ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και μηδενική ανοχή ενάντια στο καθημερινό
παγκόσμιο φαινόμενο έμφυλης βίας, προκειμένου να εξαλειφθεί.»
Κερασία Τουλιάτου
30 | Campaign Magazine | #NotAlone
ΚΕΡΑΣΙΑ ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ "Ιστορίες πίσω από τον ορίζοντα", Ακουαρέλα και ακρυλικά σε καμβά, 40 x 40 εκ.
"FLESH"
«Η έμφυλη βία δεν θα έπρεπε να είναι κοινό μυστικό στον 21ο αιώνα αλλά κοινή παραδοχή. Η λεκτική και σωματική κακοποίηση, η συνεχής απαξίωση, η αδιανόητη πίεση, η εκμετάλλευση, η εξώθηση στην καταναγκαστική πορνεία, η αποστέρηση πόρων και τόσα άλλα αποτελούν καθημερινότητα για πολλές γυναίκες ανά τον κόσμο. Και ενώ η καταπάτηση των δικαιωμάτων τους είναι τόσο πρόδηλη, η κοινωνία -στο σύνολό τηςαδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος αυτής της πληγής. Μιας πληγής που αν δεν στρέψουμε άμεσα την προσοχή μας σε αυτή μέλλεται να βαθαίνει και να βαθαίνει. Η άγνοια, η αδιαφορία και η απάθεια οφείλουν να αντικατασταθούν άμεσα από την ενημέρωση, την επαγρύπνηση και την αλληλέγγυα στάση. Αγαπάμε τα χρώματά μας, έχουμε συνείδηση της αυταξίας μας, διεκδικούμε τον σεβασμό και την ισότητα. Όλες μαζί.»
#ΚαμίαΜόνη
Νίκη Τριανταφυλλοπούλου
32 | Campaign Magazine | #NotAlone
"Flesh", Μελάνι σε χαρτί και ψηφιακή επεξεργασία χρώματος, 22 x 22 εκ.
ΝΙΚΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
"INNER
SELF"
«Η κόκκινη γραμμή· όριο της ύπαρξης. Το δικαίωμα του κάθε ατόμου στην αυτοδιάθεση και στην ελευθερία είναι αναφαίρετο και στέκεται ενάντια στον ανορθολογισμό κάθε μορφής εξουσίας και βίας κοινωνιών που ορίζονται από πατριαρχικά στερεότυπα. Τα στερεότυπα εξ ορισμού φορτίζονται με έντονα συναισθήματα και
προσωπικές αξίες,
υπακούοντας σε κανόνες που συνιστούν οι ομάδες. Με αυτόν τον τρόπο τάσσονται απέναντι στην ατομικότητα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της κοινωνικής μετάβασης στην πατριαρχία είναι η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος αποτελεί ατομική ιδιοκτησία. Με τον υποβιβασμό του ανθρώπου σε αντικείμενο καταργείται κάθε πράξη αυτονομίας και δικαιώματος αυτοκαθορισμού του ατόμου.»
Τίνα Κόντογλη
34 | Campaign Magazine | #NotAlone
"Inner self", Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 75 x 160 εκ.
ΤΙΝΑ ΚΟΝΤΟΓΛΗ
"ΤΟ
ΠΑΡΑΘΥΡΟ"
Ζωγράφισα με μολύβι ένα ψεύτικο παράθυρο στον τοίχο, για να κοιτάζω και να με βλέπω να φεύγω, χωρίς αποσκευές, χωρίς παλτό, ξυπόλητη όπως στα νεανικά μου καλοκαίρια. Ζωγράφισα ένα ψεύτικο παράθυρο στον τοίχο, για να χάνεται κάπου το βλέμμα όταν σφίγγομαι κουλουριασμένη στο πάτωμα. Ένα ψεύτικο παράθυρο για να μην βλέπω τον άδειο τοίχο. Ζωγράφισα με μολύβι ένα ψεύτικο παράθυρο στον τοίχο, γιατί τα αληθινά παράθυρα τα φοβάμαι.
Μπορεί να βρω το θάρρος και να βουτήξω.
Κώστας Βλαχόπουλος
36 | Campaign Magazine | #NotAlone
ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ "Το παράθυρο", Ακουαρέλα σε χαρτί, 28 x 35 εκ.
ARTISTS EIRINI ANTONAKI - 26 @mermigas_art
SOPHIA SAVAGNER - 10 @sophiasavagner sophiasavagner.com
IFIGENEIA ILIA GEORGIADOU - 28 @ifigeneia.ilia.georgiadou ifilgeo.weebly.com
GEORGIA THEOLOGOU - 16 @georgiatheologou_art georgiatheologou.com
ELEONORA GEORTSIAKI- 12 @eleonorageortsiaki
KERASSIA TOULIATOU - 30 @kerassiatouliatou kerassiatouliatou.gr
SOULTANA ILORIDOU - 8 @su.ltana
NIKI TRIANTAFILLOPOULOU - 32 @nikiamanikia_tattoo
ALEXANDROS KATIGOUDIS - 24 @alxktg alexkatig.com
XANTHI TSALOUPI - 14 @xanthitsaloupi 5e7f432beadaf.site123.me
TINA KONTOGLI - 34 @tina_kontogli
KOSTAS VLACHOPOULOS - 36 @kostas_eo
38 | Campaign Magazine | #NotAlone
#NotAlone Vol. 1 Issue 1 | Campaign Magazine | #NotAlone | ART HUB Athens | FREE PRESS
www.arthubathens.org ISSN: 2732-7302 2021
