Hoe gaat het met

LOFTROMPET VOOR BEJAARDE JOEP EN JONIE

‘De beste zomer ooit!’

TEKST: MARGIT WARMINK FOTO’S: JOOST

Heen en weer gesleept worden is niet leuk, en zeker niet voor twee hoogbejaarde katten. Dujour en Tempest zochten daarom een allerlaatste adres, met recht hun forever home. Ze waren precies wat Joost nodig had, in die eerste coronamaanden van dit jaar. Hoezo dat dan?

Ze kwamen voor elkaar als geroepen: Dujour, Tem- ouder, omdat ik ooit weer naar het buitenland wil. pest én Joost. Broer en zus, rond de 20 jaar oud, za- Liefst twee, omdat ze dan elkaar hebben als ik een ten op dat moment in een gastgezin, in afwachting paar uurtjes weg ben. Mijn zus heeft alles geregeld van een nieuwe baas die hun leeftijd geen probleem zou vinden. Joost, “De keuze voor deze omdat ik dat zelf op dat moment niet aankon. De namen heb ik wel vaak in het buitenland, zat op dat mo- twee oude dieren is veranderd, ik heb ze Joep en Jonie ment thuis in Utrecht. Reizen was er niet bij door corona, zijn contacten in Nederland waren vervaagd en hij kon voor mij heel goed geweest, en ook genoemd, dat bekt iets lekkerder.” Hoe ging het daarna? Kon je wel wel wat gezelschap gebruiken. voor hen.” voor huisdieren zorgen? “Het heeft me ongelofelijk goed Hoe kwam je uit bij dit kattenduo in Ede? gedaan. Het zijn de kleine dingen: ze wachten op je “Ik kampte met een depressie, woonde alleen en als je thuis komt, je moet ze eten geven, en vooral daarom wilde ik heel graag een huisdier. Liefst wat Jonie was heel aanhankelijk. Liep me voor de voe-

ten, wilde steeds op schoot. Op het irritante af soms (lacht), maar ik wist, dit is wie zij is, ze kan niet anders. Maar helaas is Jonie vorige week overleden.”

Ach, wat triest...

“Ja, ik ben er heel verdrietig van, maar het klinkt misschien raar: dat verdriet komt voort uit dankbaarheid. Het is niet in woorden uit te drukken wat Jonie en Joep voor me betekend hebben - Joep nog steeds. Dit voorjaar zag het er somber voor me uit, maar ik kan nu alleen maar zeggen: het is de beste zomer ooit geworden. En daar hebben zij een heel groot aandeel in gehad. Ik ben blij dat Jonie hier nog een fijne 7 maanden heeft meegemaakt.”

Hoe is dat gegaan, hoe reageerde jij op haar dood?

“Ik was wezen fietsen en was net huis. Toen ik haar zag wist ik dat het mis was. Ze sleepte zich naar me toe, alsof ze op me gewacht had. Ik kon mijn hand nog op haar buik leggen en toen ging ze dood, binnen een paar minuten. Heel onverwacht, ze was niet ziek. Ik ben er erg van geschrokken, het was heel intens. Maar voor haar was het beter dat het zo snel ging denk ik.”

Jonie (helaas inmiddels overleden) en rechts Joep

En hoe reageerde Joep?

“Hij heeft nog even aan haar gesnuffeld maar verder heb ik niet veel aan hem gemerkt. Ze zouden broer en zus zijn, maar het waren geen vriendjes. Je kunt zeggen: duldden elkaar. Joep kreeg nog wel eens een uithaal van zijn dominante zus. Het grappige is nu, dat Joep veel aanhankelijker is geworden. Misschien is het voor hem zelfs beter zo, hij lijkt meer ontspannen. Als Joep nu op schoot zit, hoeft hij niet meer bang te zijn dat hij een tik van zijn zus krijgt.”

Hoe ga je nu de donkere maanden in?

“Met Joep erbij gaat het beter, ik ben gewapend tegen de winter. Hij is oud, dus hij slaapt veel en dat is mooi om naar te kijken. De keuze voor deze twee oude dieren is voor mij heel goed geweest, en ook voor hen. Wat je noemt een win-winsituatie.”

ADVERTENTIES