CΟΑρχιτεκτονικός Σχεδιασμός & Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
2020 2021
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
CΟΑρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ Ακαδ. Έτος: 2020-2021 Συντονίστρια: Καθηγήτρια Πολυξένη Μάντζου Επιμέλεια τεύχους: Αναστάσης Φλώρος Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
[01]
COΑρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Ξάνθη, Σεπτέμβριος 2021
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Περιεχόμενα
[03]
[05]
Ι. Εισαγωγικό Κείμενο
Πολυξένη Μάντζου / Αναστάσης Φλώρος
[07]
01. Co- formula: “σημεία και τέρατα”
Ιωάννης Δέδες / Βίκυ Σιμιτοπούλου
[09]
02. Co-existence
Μαργαρίτα Αλεξίου
[11]
03. Co-metabolism
Μαγδαληνή Γρηγοριάδου
[15]
04. Co-mposing (post)|COVID urban ECO-logies
Αιμιλία Καραποστόλη
[19]
05. Co-operation: exploring togetherness
Κατερίνα Ψεγιαννάκη / Francisco Triviño
[23]
06. Co-mic
Έφη Γιαννοπούλου
[27]
07. Co-creating hybrid worlds
Ελισάβετ Μανδουλίδου
[31]
08. Co-tour: re-inventing tourism
Νεκτάριος Κεφαλογιάννης
[33]
09. Co-mmon spacing
Ορέστης Πάγκαλος
[37]
10. Co-formation
Ευάγγελος Πανταζής / Ιάσων Πανταζής
[41]
ΙΙ. Βιογραφικά
Περιεχόμενα
[04]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Ι.
Εισαγωγικό κείμενο Πολυξένη Μάντζου / Αναστάσης Φλώρος
Το μάθημα Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ, του 6ου εξαμήνου για το 2021-22 ήταν μία αρθρωτή, συνεργατική εκπαιδευτική εμπειρία. Προγραμματίστηκαν 10 αυτόνομες διαλέξεις και αυτοτελείς ασκήσεις που έγιναν από καλεσμένους σε συνεργασία με τη συντονίστρια του μαθήματος Καθηγήτρια Πολυξένη Μάντζου αλλά και άλλους συνεργάτες του AVLab. Το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο κινήθηκαν οι καλεσμένοι, οι παρουσιάσεις τους αλλά και οι ασκήσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια του μαθήματος και συζητήθηκαν μέσα στο μάθημα αφορούσαν το co-, collaboration, co-working, co-living, co-creating, commune, co-activation… Το ακόμα ευρύτερο πλαίσιο αναφέρεται στον τίτλο του μαθήματος κι επιχειρεί να συνδέσει το co- με τον τρόπο με τον οποίο οι Νέες τεχνολογίες επαναπροσδιορίζουν τον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό. Οι προσκεκλημένοι κλήθηκαν να παρουσιάσουν ένα θέμα που άπτεται των δικών τους ερευνητικών ενδιαφερόντων κι εντάσσεται στο συγκεκριμένο πλαίσιο, σε μία διάλεξη που απευθύνεται σε φοιτητές που βρίσκονται στη μέση των σπουδών τους και διαρκούσε 40’. Στη συνέχεια έδωσαν μία άσκηση σχετική με το θέμα που αναπτύχθηκε και η οποία διεξήχθη σε χρονικό διάστημα 60’-90’ ώστε να παρουσιαστούν οι ασκήσεις και να σχολιαστούν στο μάθημα.
[05]
[06]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
01.
Co- formula: “σημεία & τέρατα” Ιωάννης Δέδες / Βίκυ Σιμιτοπούλου
Σημεία και Τέρατα: Η παρούσα διάλεξη είναι ένα εννοιολογικό ταξίδι ανάλυσης της ευρέως γνωστής φράσης. Στόχος η διερεύνηση και κατανόηση της προέλευση του όρου σχέδιο (design εκ του signo > de-signo), η σχέση του με την παραγωγή έργου (creator - create creature) και η διαδικασία δημιουργίας μέσω (ετερόκλητων) στοιχείων. Αναπόφευκτα οδηγούμαστε στα τέρατα, ιερά και μη· στα ιδιαίτερα εκείνα “πλάσματα” που εξ’ ορισμού ξεχωρίζουν από το σύνολο και αποτελούν μια μοναδική δημιουργία. Ποιά η συσχέτιση μεταξύ των σημείων και των τεράτων, και ποιά η σχέση τους με τους δημιουργούς τους; Ποιά είναι τα τέρατα της Αρχιτεκτονικής και τί μας διδάσκουν;
Ομάδα 32 Γιώργος Καλταπανίδης Λία Μούκου Αρετή Χρυσανίδου
[07]
Co- formula:“σημεία και τέρατα”
Ομάδα 18 Βούλα Ευαγγελία Ζαρίφογλου Μαρία Κατσίκη Δέσποινα
περιγραφή άσκησης Η άσκηση έχει τίτλο CADAVRE EXQUIS (εξαίσιο πτώμα) και έχει ως στόχο την δημιουργία μιας συλλογικής ιστορίας, συνδυάζοντας ετερόκλητα μεταξύ τους στοιχεία. Σε κάθε μικροομάδα καλείται να επιλέξει μεταξύ των τριών παραμέτρων και να δημιουργήσει/ περιγράψει: α) έναν χαρακτήρα, β) ένα χωρικό σενάριο, γ) μια συνθήκη (χρόνος ή/και σχέση). Μετά καλούνται σε μεγαλύτερη ομάδα των έξι μικροομάδων να συνθέσουν και να παρουσιάσουν μια ιστορία χρονικής διάρκειας πέντε λεπτών στην οποία υπάρχουν δύο χαρακτήρες, δύο χώροι και δύο συνθήκες. Αυτό στο τέλος ζητείται να παρουσιαστεί γραφικά με την δημιουργία ενός storyboard το οποίο αν και τελικό ζητούμενο μπορεί να είναι βάση για άλλους τρόπους παρουσίασης της ιστορίας.
[08]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
02.
Co- existence Μαργαρίτα Αλεξίου
Η διάλεξη, καθώς και το περιεχόμενο της άσκησης, αφορούσαν το ζήτημα της συνύπαρξης παραγόμενων, μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης, αρχιτεκτονικών μορφών, με τις υπάρχουσες κατασκευές και αρχιτεκτονικές δημιουργίες που έχουν παραχθεί στο πρόσφατο, αλλά και στο μακρινό παρελθόν.
Αρχικά, στο πλαίσιο της διάλεξης, έγινε μια γενική αναφορά στην τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης, στα υλικά που χρησιμοποιεί και στην εξέλιξη των μεθόδων της στο χρόνο. Παρουσιάστηκαν οι τομείς στους οποίους έχει βρεί εφαρμογή και ειδικότερα αυτός της κατασκευής κτηρίων, έγινε αναφορά σε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα σύγχρονων κτισμάτων και τέλος παρουσιάστηκαν τα πλεονεκτήματα, αλλά και τα μειονεκτήματά της.
[09]
Co- existence
Στο πλαίσιο της άσκησης ζητήθηκε από τις ομάδες των φοιτητών να επιλέξουν ένα κτίσμα κατασκευασμένο μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης, συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής, καθώς και ένα άλλο κτήριο, κατασκευασμένο με συμβατικές μεθόδους, παρόμοιας λειτουργίας, κλίμακας κ.λπ., οποιασδήποτε χρονικής περιόδου, της ίδιας γεωγραφικής περιοχής. Οι ομάδες παρουσίασαν τα κτίσματα που επέλεξαν και ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων. Ποικίλα θέματα αλληλεπίδρασης, ένταξης, αρμονικής ή μη συνύπαρξης κ.ά. θίχτηκαν στο πλαίσιο αυτής της άσκησης. Στόχος ήταν το περιεχόμενο και τα συμπεράσματα της συζήτησης να προβληματίσουν τους φοιτητές και να τους βοηθήσουν να γράψουν ένα σύντομο κείμενο, για τα δύο κτήρια που επέλεξαν.
περιγραφή άσκησης Κάθε ομάδα κλήθηκε να επιλέξει ένα κτίσμα κατασκευασμένο μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης, σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή (π.χ. Ευρώπη, Αμερική, Ασία), καθώς και ένα δεύτερο κτήριο, της ίδιας γεωγραφικής περιοχής και οποιασδήποτε χρονικής περιόδου, παρόμοιας λειτουργίας και κλίμακας, κατασκευασμένο με συμβατικές μεθόδους. Οι ομάδες παρουσίασαν τα κτίσματα που επέλεξαν, ανά περιοχή, και ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων. Στο τέλος της συζήτησης κάθε ομάδα έγραψε ένα σύντομο κείμενο, στο οποίο περιέγραφε (αρχιτεκτονικά/κατασκευαστικά) τα δύο κτήρια, συγκρίνοντάς τα και εκφράζοντας τη δική της άποψη για το τελικό αποτέλεσμα. Στόχος της άσκησης ήταν ο προβληματισμός και η ευαισθητοποίηση των φοιτητών σε θέματα συνύπαρξης, αλληλεπίδρασης και ένταξης, στο πεδίο της αρχιτεκτονικής δημιουργίας.
[10]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
03.
Co-metabolism Μαγδαληνή Γρηγοριάδου
Η υβριδική συνθήκη του co-metabolism αποτελεί μια αφορμή συζήτησης για ουτοπικές, δυστοπικές και ουχρονικές (uchronic) φαντασιώσεις χώρου και αρχιτεκτονικής σκέψης. Συνδέεται με τη σύγχρονη βιο-τεχνολογία και τους πειραματισμούς πάνω σε νέα υλικά ή δομές που απαιτούν είτε μεταβολές σε συνάρτηση με τον χρόνο, είτε βασίζονται στην έμφυτη προσαρμοστική ικανότητα κάποιων οργανισμών σε δυναμικά περιβάλλοντα. Η διαδικασία του “co-metabolism” αναδεικνύει μια από τις τρεις βασικές ενέργειες ενός ζωντανού οργανισμού - δηλαδή αναπνοή, αναπαραγωγή και μεταβολισμό – και την εξερευνά μέσα από νέες δυνατότητες καθώς προϋποθέτει την ύπαρξη μιας έτερης οντότητας. Το διπλό σώμα, το υβριδικό αρχικό σώμα μεταχειρίζεται στοιχεία και χαρακτηριστικά από τα συστατικά του μέρη ώστε να μπορέσει να μετουσιωθεί, να μεταβληθεί ή να βιο-διασπαστεί, διευρύνοντας το πεδίο της αρχιτεκτονικής φαντασίας, κατανοώντας τα κτίρια ως “ζωντανές” οργανικές κατασκευές. Νέες ανθεκτικές πόλεις RC, προσωρινές πόλεις TC, inclusive πόλεις IC, εμφανίζονται ως απαντήσεις στις μεταβολές του περιβάλλοντος. Οι co-metabolic πόλεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εκείνες που προσπαθούν να συνυπάρξουν, να αντισταθούν και να ανακάμψουν από κρίσεις, όχι μόνο κοινωνικές, πολιτιστικές, οικονομικές αλλά και οικολογικές. Οι πόλεις αυτές δεν έρχονται σε άμεση αντιπαράθεση με τη φύση, μα προσπαθούν να την ενσωματώσουν μέσα στην αστική τους δομή, να λειτουργούν σαν ανοικτές εγκυκλοπαίδειες ιστορίας, σε μια διαρκή διαδικασία δημιουργίας παλίμψηστου και ιστορικών στρωμάτων. Ταυτόχρονα είναι πόλεις προσωρινές, με διακοπές, τροποποιήσεις, αλλαγές, αναπροσαρμογές, καταστροφές, επιμηκύνσεις και ανασυναρμολογήσεις, καθώς είναι ατελείς και διφορούμενες, ενώ παλεύουν να επιβιώσουν
[11]
[12]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Σύμφωνα με την ανάλυση του Cocco (2006) η έννοια της ουτοπίας δεν είναι παρά η πρώτη ύλη του μετά-χώρου, όπου η κάθε παρόρμηση αντικειμενοποιείται, ενώ το κάθε αντικείμενο μπορεί να γίνει αφηρημένη έννοια. Πρόκειται για μια αντιστοιχία μεταξύ φυσικότητας ή υλικότητας και σκέψης, για ένα διαρκές παιχνίδι πραγματικότητας συμπεριλαμβάνοντας σε αυτήν και το φανταστικό, ως νοητική σύλληψη. Η έννοια του co-metabolism προτείνει μια σκέψη δυνητικότητας, μια διαρκή μετατόπιση μεταξύ δυνατού και αδύνατου, μεταξύ πιθανού και απίθανου μέσα στην ανθρώπινη επιθυμία. Το δυστοπικό/ουτοπικό σκηνικό παρουσιάζεται σαν μια ευκαιρία, σαν μια φιλοσοφία που προσαρμόζεται στον τόπο και επιβεβαιώνεται από αυτόν.
Ομάδα 14 Αλαμανιώτη Πέτρα Ζέκα Βασιλεία Κουκοπούλου Αναστασία Παπανίκα Αναστασία-Σιμόν
Η παρόρμηση της δυστοπικής/ουτοπικής ή ακόμα και ουχρονικής σκέψης είναι η κατάλυση/επαναδιαπραγμάτευση των συνόρων και ταλαντεύεται όχι μόνο μεταξύ του τι θεωρείται χωρικό ή χρονικό σύνορο, αλλά επεκτείνεται και πέρα τη φυσική πραγματικότητα, φτάνοντας τα σημασιολογικά άκρα, τις συντακτικές δομές σκέψης και τη διάρθρωση του κατανοητού. Η ουτοπική εικόνα, με τον τρόπο αυτό, παρουσιάζεται ως σημαντικός καταλύτης για τη σκέψη μέσω της εικονολογίας, δηλαδή διαμέσου της σφαίρας των εικόνων/ιδεών μέσα στο φαντασιακό συμβολικό σύστημα σε μια σχέση απόλυτης αυτοαναφορικότητας. Η δυστοπία, όπως άλλωστε και το αντίθετο νοητικό σχήμα, η ουτοπία, δομούνται μέσα από τη χρονικότητα και καταλύει τη σύνδεση τους με την προϋπάρχουσα λογική δομή, προσφέροντας με τον τρόπο αυτό ρωγμές για καινοτομίας και πρωτοτυπίας.
[13]
Co- metabolism
Ομάδα 23 Βλαχοπούλου Θάλεια Γκιονπαπάι Τζουλιάνα Κοτσώνη Κατερίνα
Μέσα από αυτό το πρίσμα, η κύρια πρόθεση αυτής της εναρκτήριας λέξης είναι η απομάκρυνση από ένα δυαδικό ή διπολικό σύστημα σκέψης, όπως το νεωτερικό σχήμα φύση/κτισμένο περιβάλλον, αλλά προτείνεται μια ματιά σε αρχιτεκτονικές πρακτικές που χρησιμοποιούν ήδη μικρο-οργανισμούς ως στοιχεία συνθέσεων, στηριζόμενη σε μια παρουσίαση έργων από διαφορετικά ιστορικά ρεύματα της αρχιτεκτονικής σκέψης.
περιγραφή άσκησης Η άσκηση δομείται μέσα από μια σειρά διαστρεβλωμένων, χακαρισμένων, υβριδικών εικόνων collage και montage (gifs), φτιάχνοντας μικρές, ατίθασες και απρόσμενες ιστορίες “co-metabolic” δομών που παράγουν νέα σώματα στην πόλη. Οι ομάδες καλούνται να επιλέξουν ένα εικονικό κτίριο ή μια περιοχή μιας πόλης μέσα από τρισδιάστατες αναπαράστασεις του διαδικτύου (π.χ. μέσα από Google Earth ή open-source βιβλιοθήκες) πάνω στο οποίο θα εφαρμόζουν ένα φανταστικό, δική τους επινόησης ή έμπνευσης, οργανισμό (π.χ. όπως βιολογικοί οργανισμοί, βακτήρια, μύκητες, κύτταρα ή ακόμα και μικροκυκλώματα υπολογιστών). Ο τέχνο-μικρο-οργανισμός και το κτίριο αρχίζουν να μεταβολίζουν και να μεταβολίζονται μαζί δημιουργώντας μια εξελικτική αφηγηματική μυθοπλασία. Τα στάδια αυτής της ιστορίας “co-metabolism” θα αποτελέσουν τις βασικές εικόνες collage που θα συνθέτουν το τελικό προϊόν της άσκησης που είναι ένα montage ή μια διαδοχή εικόνων (gif) που θα συνοψίζει και θα εξιστορείται αυτή την αφήγηση μεταβολής σωμάτων σε ένα δυναμικό, προσαρμοστικό και εντυπωσιακό σώμα ετεροτήτων.
[14]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
04.
Co-mposing (post)|COVID urban ECO-logies Αιμιλία Καραποστόλη
Σκοπός της διάλεξης είναι να αναδείξει σύγχρονες πραγματικότητες και ερωτήματα σχετικά με την τεχνολογία και την εμπειρία του αστικού ηχοτοπίου, εστιάζοντας στην αναγκαία και θεμιτή εξάλειψη της διχοτομίας μεταξύ ψηφιακού και φυσικού, ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας της νόσου του κορονοϊού (COVID-19). Το θεωρητικό υπόβαθρο της παρουσίασης και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται (στην παρουσίαση δεδομένων αλλά και στην άσκηση) βασίζονται στις έννοιες: ακουστική οικολογία, ψυχογεωγραφία, ηχητική και ψηφιακή τέχνη. Οι προσωπικοί χάρτες που παρουσιάζονται στο μάθημα εστιάζουν την προσοχή σε αστικούς χώρους, που κρίνεται αναγκαίο να μετασχηματίσουν τις τυπολογίες τους λόγω της πανδημίας COVID-19, αποσυνδεόμενοι από την υλικοτητα τους,
[15]
Co-mposing (post)|COVID urban ECO-logies
χρησιμοποιώντας κάθε είδους ψηφιακών δεδομένων για να επιστρατεύσουν τα απαραίτητα νέα χαρακτηριστικά. Η μελέτη ολοκληρώνεται με μια αισιόδοξη άποψη για το μέλλον, όπου οι άνθρωποι ενεργούν περισσότερο ως κοινότητα και λιγότερο ως άτομο για την ενεργοποίηση των νέων χωρικών δεδομένων.
περιγραφή άσκησης Η πανδημία του COVID-19 έχει καταστήσει την εμπειρία του μη αστικού χώρου αδύνατη. Με την βοήθεια όμως της τεχνολογίας του ηχου μπορούμε να βελτιώσουμε αυτή τη κατάσταση.
Σχεδιάστε έναν χάρτη (ψηφιακό κολάζ) μιας γνώριμή και σύντομης
Ομάδα 15 Μωυσίδου Μαγδαληνή Παυλοπούλου Ισιδώρα Τρέντσιου Αθανασία Τσουδερού Εβελίνα
[16]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
ηχοδιαδρομής με 3 ή 4 στάσεις ιδιαίτερου ενδιαφέροντος (δηλώστε ποιο είναι αυτό). Σημειώστε αναλυτικά τους ήχους που ακούγονται σε αυτες τις στάσεις (τι υπάρχει και τι προστέθηκε) είτε λεκτικά, είτε με εικόνες, σκίτσα και με τη βοήθεια links από τους διαδικτυακούς τόπους youtube, soundcloud, mixcloud, free sound, κτλ ώστε να έχουμε κάποια
Ομάδα 16 Παπά Φωτεινή Σιδερά Σοφία Αλεξίου Αικατερίνη-Ελένη Αλμπανίδης Παύλος
[17]
ηχητικά δείγματα της πρότασής σας. Εχετε κατα νου πως το ηχοτοπίο
Co-mposing (post)|COVID urban ECO-logies
δεν ορίζεται ως ένα αντικείμενο, αλλα περισσότερο ως μια διαδικασία. Το ζητούμενο της άσκησης είναι να εμπλουτίσετε το υπάρχον ηχοτοπίο με ήχους (πχ από ζώα της επιλογής σας) αλλά και ηχητικά φαινόμενα (πχ ηχώ) τα οποία θα μπορεί να βιώσει ο περιπατητής χρησιμοποιώντας ακουστικά και κατεβάζοντας στο κινητό του τηλέφωνο την αντίστοιχη (θεωρητικη) εφαρμογή. Παραδοτέο αποτελεί μια ψηφιακή εικόνα με τον ηχητικό χάρτη, με τους ανάλογους συνδέσμους (links) και τα προτεινόμενα ψηφιακά ηχοτοπία, όπως επίσης και τον σκοπό της ύπαρξής τους (πχ να καλύψουν τον ήχο του δρόμου, να δημιουργηθεί η αίσθηση της παραθαλάσσιας αύρας, να δημιουργήσουν ένα ηχητικό δίκτυο περιοχών, κτλ).
[18]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
05.
Co-operation: exploring togetherness Κατερίνα Ψεγιαννάκη / Francisco Triviño
Για να κατανοήσουμε καλύτερα πώς μπορεί να λειτουργήσει η έννοια της συνύπαρξης στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομία, θα θέλαμε να επισημάνουμε μερικές από τις έννοιες που χρησιμοποιεί ο Richard Sennett, για να εξηγήσει αυτό που αποκαλεί «ανοιχτές μορφές». Όπως εξηγεί τα άκρα (edges) υφίστανται σε δύο μορφές, ως σύνορα (borders) και ως όρια (boundaries). Γνωρίζουμε αυτήν τη διάκριση στο πιο στοιχειώδες βιολογικό επίπεδο μεταξύ κυτταρικών τοιχωμάτων και κυτταρικών μεμβρανών. Τι είναι ένα κυτταρικό τοίχωμα; Το κυτταρικό τοίχωμα είναι μια άκαμπτη δομή που προσπαθεί να είναι απλά ένα δοχείο. Τι είναι μία κυτταρική μεμβράνη; Η κυτταρική μεμβράνη είναι ένα όριο που είναι πιο εύκαμπτο και πιο ανοιχτό.
[19]
Co-operation: exploring togetherness
Στα φυσικά οικοσυστήματα, ένα όριο προορίζεται για να σηματοδοτήσει μια περιοχή όπου η αλληλεπίδραση σταματά. Εάν το διασχίσεις, κινδυνεύεις. Σκεφτόμαστε τα όρια ως μορφές σχετικού θανάτου, σε αυτά δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα γιατί είναι εκεί για να εμποδίσουν την ανταλλαγή. Αντιθέτως ένα σύνορο είναι ένα μέρος όπου η αλληλεπίδραση μεταξύ διαφορετικών ειδών αυξάνεται και όπου η βιολογική δραστηριότητα είναι μεγαλύτερη. Τα σύνορα είναι μέρη μιας πιο έντονης μορφής ζωής, όπου οι διαφορές πρέπει να διαπραγματευτούν και όπου η ανταλλαγή μπορεί να γίνει έντονη καθώς και περίπλοκη. Η έννοια της μεμβράνης μας βοηθά να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ ενός συνόρου και ενός ορίου και μας προκαλεί να εξερευνήσουμε περαιτέρω εκείνες τις αρχιτεκτονικές και αστικές μορφές που μπορούν να λειτουργήσουν περισσότερο ως μεμβράνες παρά ως τοιχώματα. Αυτό που μας ενδιαφέρει στις μεμβράνες είναι ότι είναι ταυτόχρονα πορώδεις και ανθεκτικές και επιλύουν την ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο δυναμικών συνθηκών.
Γιατί μας ενδιαφέρει να εργαστούμε με αυτές τις έννοιες; • • •
Είναι έννοιες πολλαπλής κλίμακας. Μπορούν να εργαστούν τόσο σε αστικό όσο και σε αρχιτεκτονικό επίπεδο. Δεν δουλεύουν με τους αποκλεισμούς. Επιτρέποντας σε όλους τους παράγοντες να αναπτύξουν ικανότητες συνεργασίας μεταξύ τους. Λειτουργούν με μία σκόπιμη πολυπλοκότητα, πράγμα που εξελίσσει τις αρχιτεκτονικές λύσεις.
[20]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Πώς μπορούμε να εργαστούμε με αυτές τις έννοιες; • • •
Ομάδα 7 Κωνσταντινίδη Σοφία Ναστάκου Σταυρούλα Ποτόλια Μαρία
[21]
Δημιουργώντας χώρους σύγχρονους, που παρόλο που είναι δύσκολο να σχεδιαστούν, μπορούν να προσφέρουν μια πιο ενθαρρυντική εμπειρία ανταλλαγής στους χρήστες τους. Συγκεντρώνοντας τις κοινότητες των ανθρώπων διαμέσου μίας αρχιτεκτονικής που αντί να δημιουργεί χώρους που αποκλείουν και διαχωρίζουν, δημιουργεί χώρους ανταλλαγής. Εκπαιδεύοντας την συνεργασία, με προγράμματα, δραστηριότητες και στρατηγικές που προωθούν τη συνεργασία μεταξύ ανθρώπων που διαφέρουν.
Co-operation: exploring togetherness
Ομάδα 16 Παπά Φωτεινή Σιδερά Σοφία Αλεξίου Αικατερίνη-Ελένη Αλμπανίδης Παύλος
Οι τρεις παραπάνω προσεγγίσεις μας έχουν κατευθύνει σε πολλές από τις δουλειές που έχουμε φέρει εις πέρας στο αρχιτεκτονικό μας γραφείο Kune Office και πάντα προσπαθούμε να ερμηνέυσουμε την συμβολή μας στην αρχιτεκτονική παραγωγή δια μέσου αυτών των όρων: τη δημιουργία συγχρονικών χώρων που προωθούν τη συγκέντρωση της κοινότητας και προτίνουν δραστηριότητες που βοηθούν τους ανθρώπους να εκπαιδεύσουν τις δεξιότητές τους στη συνεργασία.
περιγραφή άσκησης Η άσκηση συνίσταται στον σχεδιασμό και την επεξεργασία ορισμένων αρχιτεκτονικών στοιχείων (elements of architecture), όπου η συνεργασία μεταξύ χρηστών, προγραμμάτων και δραστηριοτήτων προκύπτει από το σχεδιασμό, δημιουργώντας νέες συγχρονικότητες και προσφέροντας νέες οπτικές σε παραδοσιακές αρχιτεκτονικές μορφές όπως η σκάλα, η ράμπα, το παράθυρο, η πόρτα και ο τοίχος.
[22]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
06.
Co-mic Έφη Γιαννοπούλου
Με μία ματιά αυθαιρεσίας, ο όρος « comic » θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως μία σύνθετη λέξη με πρώτο συνθετικό τη λέξη « c0- » και δεύτερο τη λέξη « mic », συντομογραφία της λέξης microphone. Σε μία τέτοια περίπτωση, comic θα σήμαινε την από κοινού χρήση ενός μικροφώνου στη σύνθεση μίας μελωδίας ή μιας συνομιλίας. Αν και μία αυθαίρετη ερμηνεία, δεν απέχει από την πραγματική σημασία και προέλευση της λέξης κωμωδία: ο «κώμος» στην Αρχαία Αθήνα είναι η συν-τροφιά εύθυμων αντρών που μεθυσμένοι γυρίζουν στην πόλη, τραγουδούν, γλεντούν, πειράζουν και συχνά χλευάζουν τους συμπολίτες τους. Η «κωμωδία» ξεκινά ως η ωδή, τα τραγούδια και χοροί του κώμου, όμως στη συνέχεια εξελίσσεται στην αρχαία κωμωδία, όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Στο ξεκίνημά της την απασχολούν τα θέματα της πόλης και διακωμωδεί τον δημόσιο βίο και τη πολιτική σκέψη, ενώ αργότερα ασχολείται με τον ιδιωτικό βίο. Κάπως έτσι, όπως μία κωμωδία, η διάλεξη θέλει να προκαλέσει τον φοιτητή σε μία συ-ζήτηση και ποιητική δια-κωμώδηση της αυθαιρεσίας που εμπεριέχουν τα καλούπια της αρχιτεκτονικής σκέψης, τόσο σε ζητήματα σχετικά με την πόλη, όσο και με τον ιδιωτικό χώρο. Η άσκηση co – mic, κάτω από αυτό τον τίτλο, προσκαλεί τον φοιτητή στην προσέγγιση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού μέσα από την έννοια του ρυθμού και της αφήγησης σε αντιδιαστολή με τις έννοιες της τάξης και του προγράμματος. Η αφορμή για τη σύγκριση της έννοιας της τάξης και του ρυθμού προέρχεται από την παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζονται οι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί στην ελληνική και αγγλική γλώσσα: στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για τον Κορινθιακό, Δωρικό και Ιωνικό Ρυθμό, ενώ στην αγγλική γλώσσα είναι αντίστοιχα Corinthian, Doric και Ionic Order. Ο ρυθμός προέρχεται από το ρέω, τη ροή, ενώ η τάξη από το τάσσω, το κατατάσσω που σημαίνει ταξινομώ, αλλά και τηρώ τους κανόνες, μεταξύ άλλων.
[23]
Co-operation: exploring togetherness
[08]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Η έννοια της τάξης και της οργάνωσης εισάγετε στην αρχιτεκτονική σκέψη στην Νεωτερικότητα, με τον Le Corbusier να ορίζει την αρχιτεκτονική ως την πράξη που βάζει το κόσμο σε τάξη. Η οργάνωση του χώρου απαιτεί την από έξω και από πάνω προς τα κάτω παρατήρηση της ζωής, η οποία θεωρεί τα στοιχεία που την περιβάλλουν και τη συνθέτουν ως αντικείμενα που έχουν μία μορφή και μία λειτουργία, για να μπορέσει τα να βάλει σε τάξη. Με τον ίδιο τρόπο, από ψηλά και από μακριά, ο άνθρωπος από κάτοικος ενός χώρου που τον περιβάλλει θεωρείται ως ο χρήστης ενός αντικειμένου, του οποίου η μορφή πρέπει να ακολουθεί τη λειτουργία του. Αν η αρχιτεκτονική των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα έχει κατηγορηθεί ως ψυχρή και απ-άνθρωπη είναι ακριβώς γιατί με την εμμονή της οργάνωσης και της τάξης πηγαίνει κόντρα στη ροή της ζωής: η ζωή δεν γεννήθηκε γιατί ένας Δημιουργός σχεδίασε τον κόσμο βάζοντας το χάος σε τάξη, αλλά ακριβώς το αντίθετο· η ζωή γεννήθηκε όταν ένα απόλυτα κλειστό και οργανωμένο σύστημα βρέθηκε στη μεγάλη έκρηξη των εσωτερικών του δυνάμεων και πέρασε στην αταξία, που συνεχώς επιταχύνεται και προκαλεί τη ροή και το ρυθμό της ζωής.
Ομάδα 9 Αντωνίου Κωνσταντίνος Μπίμπας Σπυρίδων-Χρήστος Νικηταράς Θεοδόσιος
[25]
Co-mic
Ομάδα 14 Αλαμανιώτη Πέτρα Ζέκα Βασιλεία Κουκοπούλου Αναστασία Παπανίκα Αναστασία-Σιμόν
περιγραφή άσκησης Η άσκηση επιθυμεί την προσέγγιση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ως τη χάραξη του ρυθμού της ζωής, αντί για τη σύνθεση λειτουργιών και σχημάτων. Ζητά τη μεταφορά της αίσθησης ενός τραγουδιού ως κάτοψη ή τομή ενός συμβατικού ή φαντασιακού χώρου με τη χρήση διαφορετικών αφηγηματικών μέσων. Προϋπόθεση είναι η προσπάθεια για το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα, καθώς μέσα από αυτό γίνεται κατανοητός ο βαθμός που οι αυθαίρετοι κανόνες του καλύτερου περιορίζουν τη δημιουργικότητα και τη ζωή. Στόχος είναι η εξ-άσκηση της κριτικής σκέψης απέναντι σε όποια αρχιτεκτονικά πρότυπα, της ικανότητας συνεργασίας, προσαρμοστικότητας και ευελιξίας, και του συσχετισμού και τοποθέτησης ανάμεσα σε διαφορετικά επιστημονικά πεδία, όπως η μουσική και η αρχιτεκτονική.
[26]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
07.
Co-creating hybrid worlds Ελισάβετ Μανδουλίδου
Η διάλεξη εστιάζει στην συν-δημιουργία υβριδικών κόσμων, δηλαδή στην συν-εργασία και δημιουργία μαζί με τους άλλους. Εξετάζονται όροι σχετικοί με την συν-δημιουργία, όπως peer-topeer, open source, crowdsourcing, Do It With Others, συμμετοχικός σχεδιασμός, co-design και co-create. Πολλοί από αυτούς τους όρους συχνά συγχέονται, καθώς αφορούν διαδικασίες συλλογικής δημιουργικότητας. Πολλοί από αυτούς αφορούν καινούριους τομείς, για τους οποίους πολλά online λεξικά δεν έχουν ακόμα ορισμούς. Οι καινούριοι τομείς που αναδύονται συμπεριλαμβάνουν οπτικό και επικοινωνιακό σχεδιασμό, πληροφορική και διαδραστικό σχεδιασμό και βασίζονται σε συμμετοχικές πρακτικές.
[27]
Co-creating hybrid worlds
Ομάδα 36 Ιωαννίδου Ιωάννα
Επιχειρείται μία συνεργατική, διαδραστική και παιχνιδιάρικη προσέγγιση του σχεδιασμού που χαρακτηρίζεται από ανοικτότητα και δεκτικότητα και από την οποία αναδύονται απρόσμενα αποτελέσματα. Ο σχεδιασμός χαρακτηρίζεται από την κοινή δέσμευση και διαμόρφωση των συμμετεχόντων συστημάτων που οδηγεί σε ένα νέο συλλογικό σύστημα το οποίο έχει διαμορφωθεί και αναδυθεί από τις κοινές τους διαδράσεις. Αυτές οι νέες σχεδιαστικές αρχές μπορούν να προσφέρουν καλύτερη κατανόηση της υβριδικής φύσης του σύγχρονου αντικείμενου του σχεδιασμού, δεδομένου ότι θολώνουν τα όρια μεταξύ των παραδοσιακών αναλογικών αντικειμένων και των σύγχρονων ψηφιακών και γίνονται πιο διεπιστημονικές σχεδιαστικές προσεγγίσεις (multidisciplinary, crossdisciplinary, interdisciplinary και transdisciplinary), που περιλαμβάνουν και ειδικούς από τομείς όπως πληροφορική και εμβιομηχανική (bioengineering).
[28]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Ομάδα 14 Αλαμανιώτη Πέτρα Ζέκα Βασιλεία Κουκοπούλου Αναστασία Παπανίκα Αναστασία-Σιμόν
[29]
Co-creating hybrid worlds
Ο σχεδιασμός μπορεί να πάρει την μορφή παιχνιδιού και η συνεργατική εξερεύνηση μπορεί να πάρει την μορφή αφηγήσεων και διαγραμμάτων και να δημιουργήσει μικρόκοσμους όπου η παιχνιδιάρικη συμπεριφορά ενεργοποιεί τους συμμετέχοντες να διερευνήσουν το «τι θα μπορούσε να γίνει» ή «τι θα γινόταν αν».
περιγραφή άσκησης Η άσκηση έχει ως θέμα τον μετα-εξοπλισμό της αρχιτεκτονικής σχολής του ΔΠΘ (ενδεικτικά: καμαρίνι / επιφάνεια προβολής (αναλογικής + ψηφιακής) / επιφάνεια εργασίας – γραφείο - καρέκλα / βιβλιοθήκη / …). Η σχεδιαστική μέθοδος που προτείνεται είναι το παιχνίδι Do, Redo & Undo. Οι ομάδες έχουν ως σημείο εκκίνησης ένα concept για τον μετα-εξοπλισμό ενός αντικειμένου / περιοχής της σχολής, σκεπτόμενοι και ως σχεδιαστές αλλά και ως χρήστες. Στην συνέχεια, προχωρούν σε brainstorming για το τι λάθη μπορεί να γίνουν και δημιουργούν ένα σετ από σενάρια για την εξερεύνηση του undoing και του redoing.
Ομάδα 24 Παπαγεωργίου Σταματία Καρακάλου Ευθυμία Τουτσερίδης Γιώργος
[30]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
08.
Co-tour: re-inventing tourism Νεκτάριος Κεφαλογιάννης
Ο Μεσογειακός χώρος αλλά και ειδικότερα η Ελλάδα έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από το τουριστικό φαινόμενο. Ο Τουρισμός είναι τομέας πολύ σημαντικός για την ελληνική οικονομία. Αλλά και πέρα από την οικονομική διάσταση, ο τουρισμός έχει επιδράσεις και σε πολιτιστικό επίπεδο. Τι συμβαίνει όμως στο χώρο; Το τελευταίο διάστημα, με έμφαση στην Ισπανία, έχει εμφανιστεί ο όροφος “τουριστοφοβία”, που περιγράφει τα αισθήματα που εκφράζουν κάποιοι κάτοικοι μιας πόλης ή τουριστικής περιοχής, όταν αισθάνονται ενόχληση ή απειλή από τη υπερβολική έκθεση της κοινωνίας τους στον τουρισμό. Για τα ελληνικά δεδομένα, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την επίδραση του τουρισμού στις σύγχρονες πόλεις αλλά και στον παράκτιο χώρο. Η πρώτη περίπτωση (γνωστή ως city break) αναφέρεται στις πόλεις που προσελκύουν τον τουρισμό, είτε γιατί έχουν μια ισχυρή ιστορική διάσταση, είτε γιατί η πολιτιστική δράση που φιλοξενούν είναι
[31]
Co-tour: re-inventing tourism
έντονη και ελκυστική. Στη δεύτερη περίπτωση, στον παράκτιο χώρο, η Μεσόγειος έχει μια μεγάλη παράδοση στο τουριστικό προϊόν “ήλιος και θάλασσα”, με αποτέλεσμα μέρος της τουριστικήςπροσφοράς της να εντοπίζεται στις παράκτιες περιοχές της. Αυτή η πραγματικότητα πάντως έχει οδηγήσει στη διάχυση (sprawl) των κατασκευών (που φιλοξενούν τους τουρίστες) στον παράκτιο χώρο, δίνοντας την αίσθηση ενός συνεχούς που κατατρώει το φυσικό περιβάλλον κοντά στις ακτές. Σε μια τέτοιο συνθήκη, πως μπορούμε να διαχειριστούμε το τουριστικό φαινόμενο ώστε να το καταστήσουμε πιο ενδιαφέρον και πιο φιλικό, κοινωνικά και περιβαλλοντικά; Μπορεί η τεχνολογία μαζί με την αρχιτεκτονική συνδυαστικά να βοηθήσουν; Αντί να προσελκύουμε τουρίστες με δέλεαρ μόνο τον ήλιο και τις θάλασσές μας, μπορούμε να “εμπλέξουμε” το πλούσιο πολιτιστικό και ιστορικό υπόβαθρό μας για να καταστήσουμε πιο πολυδιάστατο το τουρισμό που προσφέρουμε; Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την τεχνολογία ευρείας χρήσης (πχ κινητά ή τάμπλετς) in situ για να πληροφορήσουμε τους επισκέπτες για το πολιτιστικό και ιστορικό υπόβαθρο της περιοχής (την άυλη κληρονομία της) και για να τους οδηγήσουμε σε διαδρομές που αλλιώς ποτέ δεν θα έκαναν; Ποιες προϋποθέσεις και τι είδους σχεδιασμός χρειάζεται;
περιγραφή άσκησης Η κάθε φοιτητική ομάδα θα πρέπει να επιλέξει μια περιοχή στην οποία θα ήθελε να λάβει χώρα η άσκησή της. Μια περιοχή που να έχει τουριστική δραστηριότητα και να τη γνωρίζει σχετικά καλά. Σε μια τέτοια περιοχή, η φοιτητική ομάδα θα επιλέγει 8-10 σημεία ενδιαφέροντος που θα θεωρεί ότι θα άξιζε τον κόπο να τα επισκεφτεί ένας τουρίστας που φιλοξενείται στον τόπο αυτό. Η άσκηση κινείται σε δύο επίπεδα: το ψηφιακό και το υλικό. Στο ψηφιακό επίπεδο, οι φοιτητές καλούνται να φανταστούν μια εφαρμογή που να διασυνδέει με πληροφορίες τα σημεία που έχει επιλέξει. Στο υλικό επίπεδο, οι φοιτητές καλούνται να σχεδιάσουν τα σημεία αυτά ώστε να είναι φιλόξενα και ελκυστικά.
Ομάδα 19 Γκιοκλάι Κλαούντια Πουγαρίδη Θεοδώρα Τσιροπούλου Κωνσταντίνα
[32]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
09.
Co-mmon spacing Ορέστης Πάγκαλος
Στην παρουσίαση εξετάστηκαν εισαγωγικά οι πολλαπλότητες του δημόσιου και ιδιωτικού χώρου καθώς και η έννοια των κοινών με αναφορές στα βιβλία του Δημήτρη Κωτσάκη και του Σταύρου Σταυρίδη. Σε συνομιλία με το παραπάνω πλαίσιο παρουσιάστηκαν παραδείγματα από έργα, δράσεις και πρακτικές σε ποικιλία τόπων στην πόλη και στην ύπαιθρο, που αναδεικνύουν ζητήματα χρήσης και τροπής των χώρων σε τόπους των κοινών. Οι τόποι και τα μέσα επέμβασης των εξεταζόμενων παραδειγμάτων, επίσης ευρύνονται σε ένα φάσμα τυπολογιών: από πλατείες, κτίρια και υπόγειους χώρους, μέχρι άλση, αιγιαλούς και κάθε τόπο στην ύπαιθρο,
[33]
Co-mmon spacing
με κατασκευές, προβολές και επιτελέσεις, με χρήση οπτικοακουστικών μέσων, εφαρμογών και προγραμματισμού. Οι δράσεις επιτελούνται με διάφορες αφορμές, συγκυρίες και σκοπούς, από διάφορα υποκείμενα και ομάδες, με πολλαπλές διεργασίες. Πέρα από τις εικαστικές και εννοιολογικές προεκτάσεις, σχολιάζονταν ποικιλοτρόπως τα αναδυόμενα ζητήματα χρήσης του χώρου, δικαιώματος στην πόλη, κοινών αγαθών, στέγασης, βιοτικού επιπέδου, μνήμης και συμβολισμών, τέχνης στον δημόσιο χώρο, εικόνας της πόλης, περιφράξεων, αποκλεισμού και προσβασιμότητας, κάλυψης διάφορων λειτουργικών αναγκών, καθώς και ζητήματα υποκειμένων, ηλικιακών ομάδων, ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων κοκ.
Ομάδα 27 Ανδρεανίδου Σοφία / Λεοντή Χαριτωμένη / Μπουζέλου Σταυρούλα-Δέσποινα
Σκοπός της παρουσίασης είναι η περεταίρω εξοικείωση με τις έννοιες του δημοσίου, ιδιωτικού και κοινού, με αφορμή τον σχολιασμό των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε παραδείγματος. Αλληλένδετα, επιθυμητή είναι η αντίληψη και αντιμετώπιση του χώρου ως ένα πεδίο δυνατοτήτων. Σε αυτό το πνεύμα, ο εντοπισμός και η κατανόηση των ευρύτερων φυσικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών κάθε πιθανού τόπου είναι δυνατό να αποτελέσουν ορισμένα από τα εφόδιά μας προκειμένου να επεμβαίνουμε ποικιλοτρόπως ως αρχιτέκτονες σε αυτούς.
[34]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
περιγραφή άσκησης Με αφετηρία τα ερεθίσματα της παρουσίασης οι φοιτητές/τριες καλούνται να επιλέξουν έναν τόπο της πόλης ή της υπαίθρου ώστε να επεξεργαστούν πρόταση για έργο, δράση ή πρότζεκτ, χρησιμοποιώντας μέσα της επιλογής τους. Πέρα από την έννοια του δημόσιου και ιδιωτικού χώρου και των κοινών, οι φοιτητές/τριες καλούνται επίσης να
Ομάδα 27 Ανδρεανίδου Σοφία / Λεοντή Χαριτωμένη / Μπουζέλου Σταυρούλα-Δέσποινα
[35]
Co-mmon spacing
διερευνήσουν ζητήματα διάδρασης, συμμετοχικότητας, καταγραφής και κοινοποίησης των δράσεων, σε συνδυασμό με ζητήματα λειτουργικών αναγκών, θεματολογίας/περιεχομένου, αισθητικής και ηθικής. Για την επεξεργασία της άσκησης, είναι χρήσιμη μία σύντομη ανάλυσηπεριγραφή των ιδιαίτερων φυσικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών του κάθε τόπου επέμβασης τα οποία συνδέονται με την περιγραφή και την υποστήριξη της πρότασης.
Ομάδα 32 Γιώργος Καλταπανίδης Λία Μούκου Αρετή Χρυσανίδου
[36]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
10.
Co-formation Ευάγγελος Πανταζής / Ιάσων Πανταζής
H διάλεξη Co-Formation εστιάζει στην εργαλειακή χρήση υπολογιστικών μεθόδων και ψηφιακών μέσων κατασκευής για τη δημιουργία σύνθετων τρισδιάστατων μοντέλων μέσα από την αναφορά ενός συνόλου δραστηριοτήτων του γραφείου αρχιτεκτονικής έρευνας Topotheque Design Studio με κύριο άξονα το design από την Αρχιτεκτονική και την ψηφιακή κατασκευή, έως τον παραμετρικό σχεδιασμό και τις εφαρμοσμένες τέχνες. Οι δραστηριότητες αυτές λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία τα οποία ενημερώνουν το ένα το άλλο σε ένα διαρκές feedback ενώ παράλληλα ενημερώνονται από ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής που κινείται από την ελληνική επαρχία στις μητροπόλεις του κόσμου σε μία συνεχή αναζήτηση των πανανθρώπινων αξιών που διαμορφώνουν τα κτίρια που ζούμε, τα καθημερινά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε, τις ιδέες που επικοινωνούμε, τα έργα που συγκινούν.
[37]
Co-formation
Σε αυτό το πλαίσιο, το αντικείμενο της διάλεξης συνίσταται στη διήθηση των αξιών αυτών στη σχεδιαστική διαδικασία μέσω της χρήσης νέων ψηφιακών μέσων σχεδιασμού και κατασκευής και στον περαιτέρω πειραματισμό πάνω στη σχέση των άυλων παραμέτρων του σχεδιασμού και της απτικής ταυτότητας του τελικού αντικειμένου είτε πρόκειται για ένα κτίριο, μία εγκατάσταση ή ένα αντικείμενο. Όλες αυτές οι απόπειρες στοιχειοθετούν ένα ερευνητικό index, ένα αρχείο “τόπων” που προσπερνά την χωρική έννοια ενός αρχιτεκτονικού γραφείου εντάσσοντας την πρακτική του στα υπερτοπικά πλαίσια της σύγχρονης κοινωνίας των δικτύων.
περιγραφή άσκησης Κατά τη διάρκεια της άσκησης οι συμμετέχοντες καλούνται να χρησιμοποιήσουν ένα online παραμετρικό εργαλείο σχεδιασμένο από το γραφείο αρχιτεκτονικής έρευνας Topotheque Design Studio και βασισμένο πάνω στο λογισμικό Grasshopper και στη διαδικτυακή πλατφόρμα Shapediver μέσω form finding μεθοδολογίας. Κάθε φοιτητής κάνοντας χρήση του σχεδιαστικού εργαλείου μπορεί να πειραματιστεί πάνω στο σχήμα,στο πρόγραμμα, στην τυπολογία και στον όγκο μίας ελαφριάς κατασκευής και να εξάγει τη τρισδιάστατη γεωμετρία για περαιτέρω επεξεργασία. Στην συνέχεια τα τελικά μοντέλα αντιπαραβάλλονται και αναπτύσσονται ad-hoc κριτήρια για την αξιολόγηση τους στα πλαίσια του εργαστηρίου.
Ομάδα 11 Διαμάντη Ηλέκτρα Οικονόμου Αναστασία Φώτη Ευαγγελία
[38]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Ομάδα 9 Αντωνίου Κωνσταντίνος Μπίμπας Σπυρίδων-Χρήστος Νικηταράς Θεοδόσιος
Ομάδα 17 Ιφιγένεια Πασχάλη / Αναστασία Ράμπια / Αναστασία Γιαπιτζή
[39]
[40]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
ΙΙ.
Βιογραφικά Ο Ιωάννης Δέδες είναι αρχιτέκτονας Δ.Π.Θ., υΔρ ΤΑΜ ΔΠΘ. Νομάς με επίσημη βάση στην Αίγινα. Σχεδιάζει, κατασκευάζει, ασχολείται με ιερούς χώρους και επανεξετάζει την αισθητική τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τον υπόλοιπο χρόνο γράφει και μιλάει για αυτά όπου τον καλούν (ritual theory/space, existentialism, symbolic forms, materiality etc) όπως επίσης και ασχολείται με την εικαστική δημιουργία (ζωγραφική, Installations, performances). Ξιφουλκεί στον ελεύθερο χρόνο του. Η Βίκυ Σιμιτοπούλου απόφοιτος Δ.Π.Θ, με δίπλωμα στην Αρχιτεκτονική και με μεταπτυχιακό του Institute for Advanced Architecture of Catalonia, με τίτλο Master in Design for Emergent Futures. Είναι researcher στην κατεύθυνση των στρατηγικών και διεπιστημονικών προσεγγίσεων με έμφαση στον συνδυασμό του σχεδιασμού με κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, ψυχολογία και νευροεπιστήμη. Είναι design activist με στόχο την δημιουργία σεναρίων και πρότζεκτ που θα ανταποκρίνονται σε ένα μέλλον όπου κυριαρχούν η κοινωνική ενσωμάτωση, προσιτότητα, ποικιλομορφία, βιωσιμότητα και ισότητα. Η Μαργαρίτα Αλεξίου είναι Διπλωματούχος Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε.Μ.Π. (2001), Msc Προστασία Μνημείων Ε.Μ.Π., Υποψήφια Διδάκτορας Ε.Μ.Π. Διδασκαλία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Π.Δ. 407/80 στη βαθμίδα του Λέκτορα (2018-2021). Διδακτικό έργο στο Τμήμα Εκπαιδευτικών Πολιτικών Μηχανικών της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. (2020-2021) Συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα του Ε.Μ.Π. Ατομικό και συλλογικό μελετητικό έργο, με αντικείμενο τόσο την αποκατάσταση ιστορικών κατασκευών, όσο και τη δημιουργία σύγχρονων. Δημοσιεύσεις στο αντικείμενο της αποκατάστασης ιστορικών κατασκευών. Εθνικές και διεθνείς διακρίσεις με το αρχιτεκτονικό γραφείο «Πολυάννα Παρασκευά και συνεργάτες». Βραβείο Europa Nostra 2021, με το Ε.Μ.Π., για το έργο «Γεφύρι Πλάκας».
[41]
Βιογραφικά
Η Μαγδαληνή Γρηγοριάδου είναι πτυχιούχος αρχιτέκτονας (2007) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακό (2008) στη “Ψηφιακή Επικοινωνία και Πολυμέσα των Αρχιτεκτονικών Έργων“ και κατέχει διδακτορικό τίτλο (2014) από το Πολυτεχνείο της Μαδρίτης. Εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα (2016-2017) με τίτλο “Σπαράγματα: θραύσματα ευάλωτων σωμάτων σε μια πολυδιάστατη πόλη“ στην πόλη του Μεξικού. Στην παρούσα φάση είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Εργαστήριο Π.Ε.Ο.Τ. του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας όπου αναπτύσσει το ερευνητικό έργο Disembody “Επαυξημένες ενσώματες εμπειρίες στο υπερ-τεκτονικό περιβάλλον ψηφιακής πλατφόρμας”(2018-2021). Η Αιμιλία Καραποστόλη είναι αρχιτέκτονας Α.Π.Θ. με διδακτορικό δίπλωμα πάνω στον ήχο, την αρχιτεκτονική θεωρία και τον σχεδιασμό (2016) και με Μ.Α. στις Μουσειακές Σπουδές. Είναι ,επίσης, επαγγελματίας φλαουτίστρια από το 2004. Σήμερα εργάζεται ως αρχιτεκτονας, αλλά και ως ερευνήτρια, συμμετέχοντας σε διεθνή και εθνικά επιστημονικά συνέδρια και προγράμματα, λαμβάνοντας μέρος σε καλλιτεχνικές εκθέσεις και διαγωνισμούς και ως διδάσκουσα σε πανεπιστημιακά τμήματα αρχιτεκτόνων. Ο Francisco García Triviño είναι αρχιτέκτονας του E.T.S.A. της Γρανάδας, UGR (2006) και PhD Architect από το E.T.S.A. της Μαδρίτης, UPM (Cum Laude, 2014). Eίναι Αναπληρωτής Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Alcala de Henares (UAH). Η διατριβή του «Άτλας και τοπολογία των σφαλμάτων στην αρχιτεκτονική» είναι μια θεωρητική προσέγγιση στην αρχιτεκτονική παραγωγή. Έχει συνεργαστεί με αρχιτεκτονικά γραφεία στην Ισπανία και την Ολλανδία. Η Κατερίνα Ψεγιαννάκη είναι αρχιτέκτονας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (2005) και PhD Architect από το E.T.S.A. της Μαδρίτης, UPM (Cum Laude, 2015). Η διατριβή της «Θεωρητικό πλαίσιο της παιδαγωγικής πράξης της διδασκαλίας και εκμάθησης του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού» είναι μια θεωρητική προσέγγιση της εκπαίδευσης στα στούντιο διδασκαλίας του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.
[42]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
Διδάσκει στο τμήμα Εκπαίδευσης πλαστικών και Εικαστικών Τεχνών της Σχολής Κατάρτισης και Εκπαίδευσης Εκπαιδευτικών στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης (UAM). Από το 2009 είναι ιδρυτικά μέλη και διευθυντές του περιοδικού HipoTesis (www.hipo-tesis.eu) και διατηρούν το αρχιτεκτονικό γραφείο Kune Office (kuneoffice.com) tου οποίου η κύρια πρακτική επικεντρώνεται στην εξερεύνηση των αρχιτεκτονικών δυνατοτήτων της συνάντησης και με το οποίο έχουν διακριθεί σε διάφορους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Αυστρία. Η Έφη Γιαννοπούλου, είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός Δ.Π.Θ. (2005), με Ερευνητική Επάρκεια (DEA) από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου της Μαδρίτης (ETSAM, UPM, 2008), διδάκτωρ (ETSAM, UPM, 2016), με τίτλο διατριβής ΑΝΑΜΕΣΑ: Ξαφνικά, Χωρίς Τέλος, Το Χωρίς Όνομα, διαμορφώνει τις ερευνητικές της γραμμές και το εικαστικό και αρχιτεκτονικό της έργο ακολουθώντας την έννοια του Ανάμεσα της καθημερινότητας και της δημιουργικής διαδικασίας. Σήμερα, στα πλαίσια του Προγράμματος Απόκτησης Ακαδημαϊκής Εμπειρίας, είναι καθηγήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, για το μάθημα της Σκηνογραφίας του Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών και για μαθήματα του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών, σχετικά με την Τέχνη και το Δημόσιο Χώρο. Η Ελισάβετ Μανδουλίδου (1981) είναι Αρχιτέκτων μηχανικός ΔΠΘ 2005, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα ΕΜΠ 2008, Διδάκτωρ ΔΠΘ 2014 με διδακτορική διατριβή: Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες. Από την αναλογική διαδικασία στην ψηφιακή επεξεργασία. Διδάσκων ως ακαδημαϊκή υπότροφος (2020-21) στο Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Μέλος ΣΕΠ (2018-21) στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του ΕΑΠ Γραφικές Τέχνες – Πολυμέσα. Συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα και διεθνή συνέδρια, δημοσιευμένα άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά σχετικά με ζητήματα που αφορούν τον σχεδιασμό του αρχιτεκτονικού και δημόσιου αστικού χώρου και τις νέες ψηφιακές και υβριδικές τεχνολογίες. Μελετητής ιδιωτικών και δημόσιων έργων και ερευνήτρια στην ερευνητική ομάδα SINdeFIN (2014- ) www.sindefin.org.
[43]
Βιογραφικά
Ο Νεκτάριος Κεφαλογιάννης είναι Αρχιτέκτονας Μηχανικός ΕΜΠ (2002). Master “Αρχιτεκτονική – Σχεδιασμός του Χώρου”, ΕΜΠ (2004). Master in Advanced Architecture από το Institute for Advanced Architecture of Catalunya (IaaC) και το UPC (2005). Master in Theory and Practice of Architectural Design από το ETSABarcelona (UPC) (2007). Διδάκτορας από το ETSABarcelona, στον Τομέα του Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού. Έχει συνεργαστεί με το ερευνητικό και εκπαιδευτικό κέντρο Intelligent Coast για θέματα Παράκτιου Σχεδιασμού και επίδρασης του τουρισμού στον παράκτιο χώρο.Έχει συμμετάσχει με διακρίσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και εκθέσεις, σε συνέδρια και συμπόσια. Κείμενα και αρχιτεκτονικές προτάσεις του έχουν παρουσιασθεί σε ελληνικά και διεθνή αρχιτεκτονικά περιοδικά. Έχει διδάξει, ως εντεταλμένος διδάσκοντας, στα Τμήματα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης και του Πανεπιστημίου Πάτρας. Ο Ορέστης Πάγκαλος είναι αρχιτέκτονας, Διδάκτωρ Θεωρίας της Τέχνης, και εικαστικός. Είναι διδάσκων στο ΠΜΣ Εικαστικές Τέχνες - Τέχνη και Δημόσιος χώρος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και στο ΔΠΜΣ Σημειωτική, Πολιτισμός και Επικοινωνία του ΑΠΘ, ενώ έχει επίσης διδάξει και πραγματοποιήσει διαλέξεις σε διάφορα Μεταπτυχιακά Προγράμματα. Από το 1993 ασχολείται ενεργά με την τέχνη του δρόμου έχοντας πραγματοποιήσει εκατοντάδες τοιχογραφίες και δεκάδες δημόσιες εγκαταστάσεις. Οι δραστηριότητές του περιλαμβάνουν εκδόσεις, εγκαταστάσεις σε εκθέσεις, δημιουργία μουσικών βίντεο και συμμετοχή στη δημιουργία ντοκιμαντέρ. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα, και είναι συνεπιμελητής της σειράς βιβλίων Η ιστορία του γκραφίτι στην Ελλάδα. Ο Ευάγγελος Πανταζής είναι Διπλωματούχος Αρχιτέκτων Μηχανικός (2010) της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.). Το 2014 αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα με τίτλο “Computer Aided Architectural Design”, από το Πανεπιστήμιο του ETH της Ζυρίχης στην Ελβετία, στο οποίο εργάσθηκε ως διδακτικός βοηθός το διάστημα 2012-2013. Από το 2014 είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο τμήμα των Πολιτικών Μηχανικών (Viterbi School of Civil and Environmental Engineering) του Πανεπιστήμιο του USC της Νότιας Καλιφόρνιας στις ΗΠΑ, όπου
[44]
Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ
και εργάζεται ως βοηθός καθηγητή. Παράλληλα με τις προπτυχιακές του σπουδές, ο Ευάγγελος απέκτησε δίπλωμα σχεδιασμού και κατασκευής χειροποίητου κοσμήματος (2006) απο το Πιστοποιήμενο Ιδιωτικό Ίδρυμα Επαγγελματικής Καταρτισης (Ι.Ι.Ε.Κ) ΜΟΚUME στη Θεσαλλονική. Έχει εργασθεί ως αρχιτέκτονας σε διεθνούς βεληνεκούς, τεχνικά γραφεία όπως οι: GRAFT architects στο Βερολίνο/Γερμανία και το Studio Pei Zhu, στο Πεκίνο/Κίνα, όπου είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή και να αποκτήσει εμπειρία με αρχιτεκτονικά έργα μεγάλης κλίμακας (μουσειακές εγκαταστάσεις, ξενοδοχειακές μονάδες κά.). Είναι συνιδρυτής του γραφείου αρχιτεκτονικής έρευνας Topotheque Design Studio, το οποίο δραστηριοποιείται στον τομέα του αλγοριθμικού σχεδιασμού και της έρευνας. Το έργο του έχει εκτεθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό: Η διπλωματική του εργασία με τιτλο « Crystal Decoded», επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στη 3: Biennale Θεσσαλονίκης, ενώ ως υπότροφος του ιδρύματος ΙΚΕΑ εξέθεσε έργα του στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Λωζάννης. Επιπλέον συμμετείχε μεταξύ άλλων: στη Biennale Αρχιτεκτονικής στη Βενετία (2016), στην έκθεση “Sublime” στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονική (2006), στο «7ply festival» στην Τεχνόπολη Γκαζι στην Αθηνα. Έχει παρουσιάσει την έρευνα του πάνω στον αλγοριθμικό σχεδιασμό και σε καινοτόμους τρόπους κατασκευής στην εκθέση «Utopia» στο Dynamo Project Space στη Θεσσαλονικη (2010) και στην έκθεση «New View» στον πολιτιστικό χώρο ΡΟΜΑΝΤΣΟ στην Αθήνα (2014). Μελέτες του έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια (eCaade, ACADIA) και έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά (Automation in Construction), αρχιτεκτονικές εκδόσεις(ΔΟΜΕΣ) και διεθνή blog καθώς επίσης και στον εγχώριο τύπο. Ο Ιάσων Πανταζής είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός Α.Π.Θ. (2005). Master of Science in Advanced Architectural Design, Columbia University (2007)/ Υπότροφος Ιδρύματος Fulbright και Ιδρύματος Γεροντέλη. Τechnical University of Delft, Master in Architecture / Υπότροφος Erasmus. Ιδρυτικό μέλος του γραφείου αρχιτεκτονικής έρευνας Topotheque Design Studio και διευθυντής του Κέντρου Ψηφιακής Καινοτομίας Fab Lab Ioannina. Έχει διδάξει Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό, Τεχνολογία και Αναπαραστάσεις σε προπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Πατρών, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων όπου εργάζεται από την ίδρυση της Αρχιτεκτονικής Σχολής το 2015. ‘Εχει διατελέσει μέλος κριτικών επιτροπών αρχιτεκτονικών και
[45]
Βιογραφικά
New Media εργαστηρίων στα Πανεπιστήμια Columbia University και New York University και έχει συνδιοργανώσει εκπαιδευτικά εργαστήρια για τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Το προσωπικό και συλλογικό του έργο εκτείνεται από την Αρχιτεκτονική και το Design έως τις Εφαρμοσμένες Τέχνες και την Ψηφιακή Κατασκευή και έχει εκτεθεί στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, στο AIA New York Centre of Architecture, στο Μουσείο Μπενάκη και στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
[46]
CΟΑρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες ΙΙ Ακαδ. Έτος: 2020-2021 Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης