Interpretación da Lei de montes de Galiza by Axentes Forestais

INTERPRETACIÓN DA LEI 7/2012, DO 28 DE XUÑO, DE MONTES DE GALICIA. Texto aclaratorio onde se fixan criterios xurídicos de interpretación ao fin de propoñer unha aplicación conxunta conxunt e coordinada do texto legal referido a determinadas cuestións

INTERPRETACIÓN DA LEI 7/2012, DO 28 DE XUÑO, DE MONTES DE GALICIA. ÍNDICE Ámbito de aplicación: concepto de monte ou terreo forestal ___________________ 2 Repoboacións forestais: prohibicións e distancias (Anexo II) ___________________ 4 Cambios de actividade _________________________________________________ _________________________________________________ 19 Administración ou órgano forestal _______________________________________ ________________________________ 25 Do aproveitamento forestal de pastos ____________________________________ ________________________________ 28 Do aproveitamento forestal de madeira __________________________________ ________________________________ 36 Deslindes dos montes veciñais en man común ______________________________ 44 Eventos, actos e actividades en montes ___________________________________ ________________________________ 48 Das infraestructuras forestais ___________________________________________ ___________ 50 Procedemento ocedemento sancionador (art. 128 e 129)________________________________ 129)________________________________ 54 Aplicación dos tipos infractores da Lei 7/2012 en relación coa Lei 43/2003 e aplicación dos tipos infractores da Lei 3/2007 en relación coa Lei 43/2003. Caducidade. _____________ 54 Competencia sancionadora en materia de montes e incendios ince _____________________ 55 Indemnización (art. 21 Lei 3/2007) ____________________________________________ ________________________________ 57 Aproveitamentos de madeira ________________________________________________ ________________ 57 Obras, Ocupacións e repoboacións ou plantacións en terreos alleos: distinción ________ 61 Depósito de subprodutos e biomasa forestal ___________________________________ ________________________________ 64 Rexistro de infractores _____________________________________________________ _____________________________________________________ 67 Pastoreo ________________________________________________________________ _________________________________________________________________ 67

Lei 3/2007: Colaboración da Consellería do Medio Rural e do Mar e os concellos: xestión da biomasa ___________________________________________________ ___________________________________________________ 69

Ámbito de aplicación: concepto c de monte ou terreo forestal A Lei 7/2012 establece no seu artigo 2.2 que NON teñen consideración de monte ou terreo forestal: a) O solo urbano e o solo de núcleo rural b) O solo urbanizable delimitado, delimitado, coas excepcións sinaladas na DT 5ª (é dicir, que o aproveitamento das masas forestais xa existentes nos solos urbanizables delimitados no momento da entrada en vigor da Lei 7/2012 réxense por ela ata o desenvolvemento urbanístico deses solos –aprobación aprobación do plan de desarrollo-. desarrollo c) Os terreos de dominio público, público, agás os que integran o dominio público forestal d) Os terreos rústicos de protección ordinaria destinados ao cultivo agrícola. e) Os terreos rústicos de especial protección agropecuaria, agropecuaria, sen prexuízo do disposto na lei respecto dos cambios de actividade de agrícola a forestal –A.61-. Tampouco teñen a consideración de monte ou terreo forestal: - En xeral, os enclaves forestais en terreos agrícolas con superficie inferior ás 5 hectáreas. - En particular, os enclaves forestais en terreos agrícolas con superficie inferior a 1 hectárea cando se trate de masas de especies forestais de frondosas do anexo 1. (Artigo 2.1.e) da Lei 7/2012 a sensu contrario cont e A.5.1.e) da Lei 43/2003) O artigo 1.2 da Lei 7/2012 regula o seu ámbito de aplicación: “A lei será aplicable a todos os montes ou terreos forestais do territorio da Comunidade Autónoma de Galicia”. • En consecuencia, para aplicar a lei debemos partir do seu ámbito.. Con carácter xeral, non poderemos aplicar a lei ao solo que non ten a consideración de monte ou terreo forestal. forestal Polo que, para iniciar, de ser o caso, un procedemento sancionador, deberemos ter constancia en primeiro lugar, que tipo dee solo é o afectado. Exemplo: - O artigo 67 prohibe a repoboación forestal en solo urbano, de núcleo rural e urbanizable delimitado e no rústico de especial protección agropecuaria e o artigo 128.i).1 tipifica como infracción en materia de montes a realización zación de repoboacións en solos nos que estea prohibido. Pese a que a lei establece tal prohibición, constitúe máis unha declaración programática desta que unha prohibición de real aplicación. Non podemos iniciar un procedemento sancionador por incumprimento incumprime desta prohibición, xa que o solo sobre o que se produce a infracción non ten a consideración de monte e, polo tanto, non se encontra dentro do seu ámbito de aplicación.

Solo rústico de especial protección: - Hai que partir de que a Lei 7/2012 establece estab no seu artigo 2.2 que NON teñen consideración de monte ou terreo forestal: agropecuaria, sen prexuízo do disposto na lei e) Os terreos rústicos de especial protección agropecuaria, respecto dos cambios de actividade de agrícola a forestal –A.61-. - Logo de que a lei exclúa do concepto de monte o solo rústico de especial protección agropecuaria, o seu artigo 2.3 prevé que: “En solos rústicos de especial protección, protección os aproveitamentos forestais rexeranse polo disposto nesta lei en todo aquilo en que non se lles aplique aplique a súa normativa específica”. específica • Conclusións: 1 Ao solo rústico de especial protección agropecuaria non se lle aplica a Lei 7/2012 no relativo aos aproveitamentos forestais (porque este solo xa está excluído do concepto de monte ou terreo forestal). 2 Unha vez feita a exclusión do solo rústico de especial protección agropecuaria no apartado anterior (A.2.2.e), cómpre salientar que os solos rústicos aos que se fai referencia no apartado seguinte (A.2.3) e cuxos aproveitamentos sí se rexen pola lei son os seguintes: seguintes .Solo rústico de protección forestal .Solo rústico de protección de infraestruturas, .Solo rústico de protección de las augas .Solo rústico de protección de costas .Solo rústico de protección de espazos naturais .Solo rústico de protección paisaxística .Solo rústico especialmente protexido para zonas con interese patrimonial, artístico ou histórico O dito neste punto 2 debe entenderse sempre coa puntualización de que NON se trate de terreos de dominio público que, que consonte co artigo 2.2.c) da Lei 7/2012, están excluídos do concepto de monte, agás o dominio público forestal.

Repoboacións forestais: prohibicións e distancias (Anexo II) Prohibicións O artigo 67 regula as condicións as que deben suxeitarse as repoboacións: • Artigo 67.1: “Quedan prohibidas as repoboacións forestais en solo urbano, de núcleo rural, rural no solo urbanizable delimitado e no rústico de especial protección agropecuaria, agropecuaria, salvo os casos expresamente contemplados na presente lei

Este apartado, con carácter xeral, prohibe as repoboacións en: - Solo urbano, - Solo de núcleo rural, - Solo urbanizable delimitado, - Solo rústico de especial protección agropecuaria

- Para entender este artigo, cómpre partir do concepto de monte ou terreo forestal previsto no artigo 2.2 2 da Lei 7/2012 que indica que NON teñen consideración de monte ou terreo forestal, entre outros, os seguintes solos: - solo urbano, - solo de núcleo rural - solo urbanizable delimitado, - solo rústico de especial protección agropecuaria - Isto tería como consecuencia inmediata que: Non se iniciarán procedementos sancionadores por vulneración do disposto no artigo 67.1, dado que queda fóra do ámbito de aplicación da lei de montes de Galicia. Galicia • Artigo 67.2: “Queda prohibida sementeira ou plantación, ata de pés illados, en todo terreo forestal ou agrícola e nas zonas de influencia forestal definidas na Lei 3/2007, do 9 de abril , de prevención e defensa contra os incendios forestais de Galicia, con exemplares do xénero Acacia e calquera outro sen aproveitamento comercial relevante que se determine mediante orde da consellería competente en materia de montes”

- As plantacións do xénero Acacia xa estaban prohibidas na normativa anterior, en concreto no artigo 28º.2.c) do Decreto 105/2006, do 22 de xuño, e a vulneración desa prohibición era sancionable mediante a aplicación da Lei 43/2003, do 21 de novembro. Por esta razón a prohibición que establece o artigo 67.2 non é de nova creación –no tocante ás Acacias- e tampouco está suxeito a unha transitoria, polo que será de directa aplicación, aplicación sexa a repoboación anterior ou posterior á entrada en vigor da Lei 7/2012. - O artigo 67.2 tamén fai referencia a calquera outro exemplar sen aproveitamento comercial relevante, pero deixa en mans dunha orde o seu desenvolvemento, polo que ata a aprobación desa orde non resulta de aplicación.

- Tipo infractor: A realización de novas repoboacións nos solos ou coas especies que estean expresamente prohibidas na lei de montes de Galicia constitúe unha infracción infracc prevista no artigo 128.i).1 da Lei 7/2012. Debido á falta de cualificación específica na Lei de montes de Galicia e, en aplicación do seu artigo 129, esta infracción cualificarase como leve, grave ou moi grave consonte cos criterios previstos no artigo 68 da Lei 43/2003, é dicir, en función do prazo de reparación ou restauración. • Artigo 67.3: “As repoboacións ou sementas nos cultivos enerxéticos en terreo forestal regularanse por orde da consellería competente en materia de montes”. - O artigo 67.3 remite a unha Orde a regulación das repoboacións nos cultivos enerxéticos, polo que haberá que esperar á aprobación desa orde para a súa aplicación. - Tipo infractor: Infracción prevista no artigo 128.i).3: “O emprego nos cultivos enerxéticos efectuados no territorio forestal de especies non utilizables consonte esta lei e o seu desenvolvemento normativo”. • Artigo 67.4: “Quedan prohibidas as reforestacións e as novas plantacións intercaladas co xénero Eucalyptus naquelas superficies poboadas por especies especies do anexo 1, ata con posterioridade ao seu aproveitamento ou a súa afectación por un incendio forestal. forestal Esta prohibición non será de aplicación nos casos de rexeneración posterior á plantación ou rexeneración, rexeneración, en piso inferior ou sotobosque, de especies do anexo 1”.

- Este artigo refírese a reforestacións e ‘novas’ plantacións, polo que non se aplicará a plantacións efectuadas con anterioridade á entrada en vigor desta lei. lei - Tipo infractor: Artigo 128.i).2 da Lei de montes de Galicia - Explicación da 1ª parte do artigo 67.4: 67.4 “Quedan prohibidas as reforestacións e as novas plantacións intercaladas co xénero Eucalyptus naquelas superficies poboadas por especies do anexo 1, ata con posterioridade ao seu aproveitamento ou a súa afectación por un incendio forestal”: forestal”:

Eucaliptos

Especies do Anexo I

. Na franxa raiada, que está plantada con especies do Anexo I e que está intercalada con plantacións de eucalipto, non se poderá plantar eucalipto con posterioridade ao seu aproveitamento ou afección por incendio forestal.

- Explicación da 2ª parte do artigo 67.4: “Esta prohibición non será de aplicación nos casos de rexeneración posterior á plantación ou rexeneración, en piso inferior ou sotobosque, de especies do anexo 1”.

x Eucaliptal

Rexeneración de especies do anexo 1 en piso inferior ou sotobosque.

o que se rexeneraron especies do anexo 1 en piso inferior ou . Trátase dun eucaliptal no sotobosque. Neste caso, non está prohibida a reforestación ou nova plantación co xénero eucalipto (este caso constitúe, por tanto, unha excepción á regra xeral). Cando falamos dos estratos verticais, verticais, entendemos por ‘piso inferior o sotobosque’ o estrato inferior ao do eucaliptal no que poden desarrollarse especies –neste neste caso especies do anexo I-. I Falamos, polo tanto, dun nivel vexetal, que se distingue do nivel dos eucaliptos desarrollados porque ten menor altura. • Artigo 67.4: “5. As novas plantacións que se realicen co xénero Eucalyptus superiores ás 5 hectáreas precisarán de autorización da Administración forestal, non sendo de aplicación ás masas preexistentes de Eucalyptus nos supostos de reforestación eforestación ou rexeneración desa superficie, ou que estean incluídas na planificación dun instrumento de ordenación ou xestión forestal aprobado pola administración”. - Este artigo refírese a reforestacións e ‘novas’ plantacións, polo que non se aplicará a plantacións efectuadas con anterioridade á entrada en vigor desta lei. lei. Esta cuestión a ven a clarexa o propio artigo na súa segunda parte: “non sendo de aplicación ás masas preexistentes de Eucalyptus nos supostos de reforestación ou rexeneración rexener desa superficie, ou que estean incluídas na planificación dun instrumento de ordenación ou xestión forestal aprobado pola administración”.

- Tipo infractor: 67.h) da Lei 43/2003: “…A realización de calquera actividade non autorizada ou notificada cando do tales requisitos sexan obrigatorios”. • Artigo 67.6: “6. En todo caso, as repoboacións forestais estarán suxeitas aos supostos contemplados no Real decreto lexislativo 1/2008, de 11 de xaneiro (RCL 2008, 204) , sobre avaliación ambiental de proxectos,, e no Decreto 442/1990, de 13 de setembro ( LG 1990, 217 ) , de avaliación de impacto ambiental de Galicia”.

Este apartado non ofrece dúbidas, pero cómpre lembrar o previsto na DA 4ª, que regula a rexeneración forestal, isto é: ar unha avaliación de impacto ambiental nos casos en que: Que non é preciso efectuar . se manteña o xénero da especie arbórea principal. principal

. cando supo帽a unha transformaci贸n de eucaliptais en pi帽erais, ou . en todo caso, cando tras a rexeneraci贸n se creen masas de frondosas do anexo 1. 1

Adaptación das repoboacións forestais ás distancias do Anexo II A disposición transitoria décima da Lei 7/2012, do 28 de xuño establece que: “Disposición Transitoria décima. Procedementos en tramitación e adecuación ás distancias previstas para repoboacións 3. As repoboacións existentes á entrada en vigor da presente lei teñen un prazo máximo de dous anos desde a entrada en vigor dela para adecuarse ás novas distancias”

efectua O artigo 68 en relación co anexo 2 regula as distancias que deben respectarse ao efectuar repoboacións. A continuación represéntase nun cadro o que ten a consideración de ‘nova distancia’, distancia’ facendo un estudo comparado do que regulan o artigo 68 e anexo II da Lei 7/2012 co que regulaba a Lei 3/2007, na súa anterior redacción: Lei 7/2012 (Artigo go 68 en relación co Anexo II) Distancias q prohibe a Lei Paralelismo da Lei 7/2012 7/2012 con Lei 3/2007 a) Con parcelas forestais: 2m b) Con solo rústico de especial protección agropecuaria: 10m c) Con zonas dedicadas a labradío, cultivo, prados ou pastos non srepa: . 4 m: frondosas anexo 1 (fa1) . 10 m: resto especies d) Desde o lím do DP das vías ou do ferrocarril: . 4 m: fa1 . 10 m: resto e) Con pistas forestais principais: . 2m: fa1 . 4 m: resto . 6m: concellos ZAR f) Infraestrutura eléctrica: 5m desde a proxección do condutor máis externo g) Con canles fluviais: + de 2m h) Con edificacións, vivendas illadas, urbanizacións, depósitos de lixo, parques e instalacións ind situadas a – de 400 m do monte e fóra de solo urbano e de núcleo rural: . 15 m: fa1 . 30 m: resto

Nova distancia Xa existía

Lei 3/2007 antiga Distancias reguladas na antiga redacción da Lei 3/2007 Idéntica distancia: 10 m (artigo 26.1)

Nova distancia

No artigo 21.1.c) regulábase a zona de DP e a nova lei 7/12 desde o DP

Nova distancia

Xa existía respecto das especies contempladas na DA 3ª, pero non respecto do resto de especies. Nova distancia . Xa existía: No caso de ‘resto de especies’ ou, dito doutra forma, respecto das especies da DA3ª existía xa unha obriga de retirada máis estrita (50 m, respecto dos actuais 30 m)

No artigo 21.1.f) 5m desde a estremeira da infraestrutura.

. Existía só parcialmente: No caso das especies frondosas do anexo I agora se establece +

- Para especies da fa1: A.26.2.b) . 10 m con vivendas ou inst preexistentes.

- Para o resto: 50 m. Artigo 21.1.b): polo tanto resultaba máis prexudicial. Ademais ao non actuar a DT 3ª.2 por terse aprobado os plans de distrito, tamén afectaba as vivendas illadas.

i) Con solo urbano, de núcleo rural e urbanizable delimitado: . 25 m: fa1 . 50 m: resto j) Con campings, gasoliñeiras e ind ou instalacións preexistentes en q act perigosas: . 25m: fa1 . 50 m: resto Ollo: no caso de q se trate de gasoliñeiras e ind ou instalacións non preexistentes irán polos apartados anteriores.

esixencia 15 m, fronte aos 10 m cando eran viv ou instalac preexistentes. Consecuencia: neste caso se poda esixir de forma inmediata ata os 10 m cando se trata de viv ou inst preexistentes e se debe advertir na resol que ten unha transitoria de 2 a para os 5 m restantes. Parece lóxico empregar neste caso unha advertencia previa antes do inicio do procedemento sancionador. . No caso de viv ou inst posteriores: transitoria. Nova distancia

. 25 m con ind perigosas

Existía - Para resto especies con instalac preexis: 50 m (A.26.2.a) - Para fa1 con inst preexista ct perigosas: 25 m (A.26.2.b).ii)

• Interpretación da DT.10ª.3: A DT.10ª.3 aplícase unicamente ás ‘novas distancias’, entendendo por tales: - Tanto as que non existían de forma ningunha na anterior normativa. Exemplo: Distancia de 2 metros con parcelas forestais, - Como as que, aínda que xa se esixían na anterior redacción da Lei 3/2007, na regulación da Lei 7/2012 implican maiores esixencias. esixencias

Isto tería como consecuencia inmediata que: Segundo o cadro anterior, deberá esperarse a que transcorran 2 anos para esixir, nas plantacións efectuadas con anterioridade á Lei 7/2012, as obrigas que veñen marcadas como ‘nova distancia’,, pero tamén para para deberá esperarse 2 anos respecto desas plantacións para impoñer as maiores esixencias que regula nalgúns casos a Lei 7/2012 respecto das previstas na normativa anterior. Un exemplo disto último é o seguinte:

LEI 7/2012: Con edificacións, vivendas illadas, urbanizacións, depósitos de lixo, parques e instalacións ind situadas a – de 400 m do monte e fóra de solo urbano e de núcleo rural: . 15 m: fa1 (frondosas anexo 1) . 30 m: resto

. Existía só parcialmente: No caso das especies fa1 agora se establece + esixencia 15 m, fronte aos 10 m cando eran viv ou instalac preexistentes. . Consecuencia: neste caso se pode esixir de forma inmediata ata os 10 m cando se trata de viv ou inst preexistentes e se debe advertir na resol que ten unha transitoria de 2 anos para os 5 m restantes. Resultaría apropiado que neste caso particular se empregue unha advertencia previa antes do inicio do procedemento sancionador. No caso de viv ou inst posteriores: transitoria.

ANTERIOR LEI 3/2007: - Para especies da fa1: A.26.2.b) . 10 m con vivendas ou inst preexistentes. . 25 m con ind perigosas

Non obstante, nos casos en que as esixencias da Lei 7/2012 son menores que as anteriormente contempladas na normativa, non se concederá un período transitorio de adecuación, xa que con anterioridade existía a obriga con maior intensidade e non se pode entender que se trate dunha ‘nova distancia’ das previstas na DT10ª.3. * Esta é a opción máis axeitada á natureza tanto das disposicións transitorias en xeral, como da DT.10ª.3, que fai referencia as ‘novas distancias’. • En canto ás plantacións que se efectúen con posterioridade á entrada en vigor da Lei 7/2012 deberán respectar en todo caso os seu preceptos e, de non respectalos constituirán unha infracción fracción regulada no artigo 128 Outras posibles interpretacións: - Entender que a DT 10ª.3 se aplica a todas as distancias das repoboacións, por considerar que todas as distancias reguladas na Lei 7/2012 son ‘novas distancias’, xa que se trata dunha nova lei: * Esta sería unha opción pouco defendible, porque con independencia de que a lei estea recentemente aprobada en ningún caso poderíamos considerar que son ‘novas’ unhas distancias que xa se esixían hai anos e respecto das que se teñen abertos numerosos numerosos procedementos sancionadores, xa que estariamos desvirtuando a finalidade que teñen as disposicións transitorias.

- Entender que a DT.10ª.3 se aplica unicamente ás novas distancias, é dicir, que se aplica a aqueles casos en que a lei establece unha prohibición pro que non coincide exactamente coa prevista na normativa anterior. Só se sancionaría de forma inmediata por infraccións que xa se regulasen antes de idéntica forma * Problemática: non se considera se a regulación anterior era máis ou menos esixente que a actual, polo que vai a suceder nalgúns casos en que xa existía a obriga de retirada de especies e agora a distancias é menos esixente para o particular que antes e aínda así se lle concede un prazo de adecuación (exemplo: no caso de vivenda en que a distancia pasa de 50 a 30 metros). Isto non ten sentido.

Outros problemas interpretativos das distancias das repoboacións: en concreto o artigo 68 da Lei 7/2012 Hai conceptos do artigo 68 da Lei 7/2012 que deben ser obxecto de interpretación para obter unha aplicación uniforme en todo o territorio de Galicia (márcanse do cor amarelo) Artigo 68. Distancias das repoboacións “1. As novas repoboacións forestais que teñan lugar a partir da entrada en vigor da presente lei haberán de gardar as distancias sinaladas naladas no anexo 2 da presente lei a outros terreos, construcións, instalacións e infraestruturas. 2. As distancias mediranse desde o tronco do pé máis próximo á propiedade veciña ata o límite coa outra propiedade. En caso de tendidos eléctricos, as distancias distancias mediranse ata a proxección do condutor máis externo, considerando a súa desviación máxima producida polo vento segundo a normativa sectorial vixente. 3. Para edificacións, vivendas illadas e urbanizacións situadas a menos de 400 metros do monte e fóra de solo urbano e de núcleo rural, as distancias mediranse ata o paramento das mesmas. mesmas 4. Para cámpings, depósitos de lixo, parques e instalacións industriais industriais a menos de 400 metros do monte e fóra de solo urbano e de núcleo rural, as distancias mediranse ata o límite das instalacións”. instalacións

Interpretación: • Enténdese como ‘límite coa outra propiedade’: - O muro de división, valado, etc…, de existir.???? - En caso de que non estea dividido por tal muro….???? • Enténdese como ‘paramento’: ‘paramento’: o peche, muro ou valado da edificación e en caso de non existir????? • Enténdese como ‘límite das instalacións’?????? Aviso a denunciantes: Cando se denuncie por incumprimento incumprimento de distancias de repoboacións non debe facerse referencia ao incumprimento xeral de prohibición contemplada na Lei 7/2012, senón en concreto ás distancias que se incumpren e as especies que incumpren tales distancias (por exemplo, concretando o tipo de pino de que se trata).

Transitoria na Lei 3/2007 nova redacción: “Disposición transitoria terceira 1. En tanto non se definan as redes secundarias de faixas de xestión da biomasa nos plans municipais de prevención e defensa contra os incendios forestais, serán de directa aplicación as obrigacións derivadas do disposto no artigo 21. 2. En tanto non se definan as redes primarias e terciarias de faixas de xestión da biomasa, con arranxo ao disposto na presente lei, no Plan de defensa contra os incendios forestais de distrito, serán de directa aplicación as obrigacións derivadas do disposto nos artigos 20 bis e 21 bis, salvo a obrigación contemplada no apartado d) do artigo 20 bis,, para cuxo cumprimento as persoas responsables disporán do prazo dun ano para adaptarse ao disposto nela”. • En materia de xestión da biomasa a nova redacción da DT 3ª da Lei 3/2007 determina que os preceptos relativos a xestión da biomasa sexan de directa aplicación, sen necesidade de esperar a que se definan as redes secundarias, primarias ou terciarias nos respectivos plans municipais ou de distrito, agás no caso da regulación da obriga de xestionar a biomasa a 1 metro e medio a cada lado do eixe das conducións de transporte de gas natural, natural en que se concede un prazo dun ano para adaptarse a esta esixencia. Durante a tramitación do procedemento deberá incluírse expresa á referencia cia a esta Disposición Transitoria 3ª, co obxecto de clarificar a aplicación dos diversos artigos da xestión da biomasa, xa que en aplicación da Lei 3/2007 en su redacción anterior xa tivemos problemas na vía contenciosa, por non clarexar esta cuestión. Coherencia e compatibilización da Lei 7/2012 (anexo II) e Lei 3/2007 (na súa regulación de retirada de especies: A.20 bis, 21, 21bis): A Lei 7/2012, do 28 de xuño, de montes de Galicia regula no seu artigo 68, en relación co anexo II, as distancias que deben eben respectar as repoboacións. Existen certas coincidencias entre a Lei de montes e de incendios, polo que cómpre efectuar o deslinde de cada unha das distancias para clarexar a norma de aplicación. ANEXO II. Distancias mínimas a respetar por las nuevas nueva repoblaciones forestales

ANEXO II LEI DE MONTES

LEI DE INCENDIOS ACTUAL

a) Con parcelas forestales

2 metros

Non existe regulación similar

b) Con terrenos ubicados en suelo rústico de especial protección agropecuaria

10 metros

Non existe regulación similar

c) Con zonas dedicadas a labrantío, cultivo, prados o 4 metros cuando se empleen las pastos no clasificados de especial protección especies frondosas del anexo 1, y agropecuaria 10 metros en el resto de especies

Non existe regulación similar

d) Desde el límite del dominio público de las vías

Non existe incompatibilidade inco

4 metros cuando se empleen las

(autopistas, autovías, corredores, vías rápidas y carreteras convencionales) o ferrocarril

especies frondosas del anexo 1, y 10 metros en el resto de especies

porque a Lei de incendios actual contempla na zona de domínio público (A.20 bis a) e b) ) e a Lei de montes desde o limite do domínio público.

e) Con pistas forestales principales

2 metros cuando se empleen las especies frondosas del anexo 1; en el resto de especies, 4 metros en general, y 6 metros en los ayuntamientos declarados como zona de alto riesgo

Non existe regulación similar, similar porque o único que prevé a Lei de incendios é obriga de xestionar a biomasa no estrato arbustivo e subarbusti e na plataforma de subarbustivo rodadura do via ou camiño forestal e nos 2 m desde a súa aresta exterior (A.21.bis.c), pero non regula as retirada de espécies.

f) Desde la proyección del conductor más externo, 5 metros para todas las especies considerando su desviación máxima producida por el viento según la normativa aplicable a cada caso, de la infraestructura eléctrica

A Lei de incendios regula a obriga de retirada ada das especies da DA 3ª en 5 m desde a infraestrutura (A.20.bis.c))

Existen coincidencias de regulación entre a Lei de montes e de incendios, que son solventadas cunha interpretación lóxica dos seu preceptos

g) Con cauces fluviales de más de 2 metros de ancho

5 metros cuando se empleen las Non existe regulación similar especies de frondosas del anexo 1, y 15 metros en el resto de especies, a contar desde el dominio público. No será de aplicación en actuaciones de recuperación ambiental

15 metros cuando se empleen las especies de frondosas del anexo 1, y 30 metros en el resto de especies A Lei de incendios (A.21.1) regula a obriga de retirada das especies da DA 3ª en 30 m . Existen coincidencias de regulación entre a Lei de montes e i) Con suelo urbano, suelo de núcleo rural y suelo de incendios, que son solventadas urbanizable delimitado cunha interpretación lóxica dos seu preceptos h) Con edificaciones, es, viviendas aisladas, urbanizaciones, depósitos de basura, parques e instalaciones industriales ubicadas a menos de 400 metros del monte y fuera de suelo urbano y de núcleo rural

j) Con cámpines, gasolineras e industrias o 25 metros para especies de instalaciones preexistentes en que se desarrollen frondosas del anexo 1, y 50 metros actividades peligrosas con arreglo a lo establecido est para el resto de especies en la Ley 1/1995, de 2 de enero, de protección ambiental de Galicia, o en su normativa de desarrollo

A Lei de incendios (A.21.1) regula a obriga de retirada das da especies da DA 3ª en 50 m . Existen coincidencias de regulación entre a Lei de montes e de incendios, que son solventadas cunha interpretación lóxica.

En conclusión: 1 Con carácter xeral: Os apartados a), b), c), d), e), g) do anexo II da Lei de montes de Galicia aplicaranse se excepción,, sempre que se detecte o incumprimento das distancias neles contempladas. Cando se demostre o incumprimento de calquera destes apartados, se lle imputará ao inculpado a comisión da infracción regulada no artigo 128.i., nos seus puntos 4 e 5, segundo se trate dun caso de incumprimento das distancias establecidas no anexo II ou non adaptación a esas distancias. 2 Os apartados h), i) e j) do anexo II da Lei de montes de Galicia aplicaranse con preferencia á Lei de incendios, sempre que a repoboación estea situada en monte ou terreo forestal, forestal segundo a definición contemplada na lei, porque en caso contrario non entraría dentro do seu ámbito de aplicación. • Non obstante, cando a repoboación estea ubicada nun terreo excluído do concepto de monte ou terreo forestal non se aplicará esta lei, senón a Lei 3/2007: artigo 21, parágrafos 1 e 2). Isto é coherente co obxecto da Lei de incendios (A.1) que inclúe non só defender os montes e terreos forestais fronte aos os incendios, senón tamén protexer ás persoas e bens por eles afectados e a política activa a estende non só aos montes, senón tamén ás áreas confinantes. 3 Especialidade do apartado f) da Lei de montes de Galicia, en relación coa Lei de incendios. Tanto a Lei 7/2012 de montes de Galicia (Anexo II en relación co A.68), como a Lei 3/2007 de incendios (A.20 bis.c) regulan a obriga de que as plantacións respecten unha distancia de 5 metros, respecto das liñas de transporte e distribución de enerxía eléctrica. eléctrica Non obstante, regulan de forma diferente á persoa responsable: . A Lei 7/2012 prevé a responsabilidade do titular da repoboación,, que é quen debe respectar esa distancia. En consonancia con isto o artigo 140 da Lei 7/2012 atribúe a responsabilidade pola comisión da infracción a quen incorran nela ou quen realice directamente a actividade prohibida. . A Lei 3/2007 prevé a responsabilidade das administracións, as entidades ou as sociedades que teñan encomendada a competencia sobre a xestión da liña de transporte de enerxía eléctrica, ou cedida esta en virtude dalgunha das formas previstas legalmente (A. 21 ter.1 da Lei 3/2007). Para poder deslindar a aplicación destas normas inicialmente deberemos considerar si se trata dunha repoboación ou dun rebrote. rebrote 1 No caso de que se efectúe unha nova repoboación (é dicir, repoboacións efectuadas con posterioridade á entrada en vigor da Lei 7/2012) sen respectar a distancia de 5 metros se lle imputará a responsabilidade ao titular da repoboación, en aplicación da Lei 7/2012. O artigo 8.29 da Lei de montes define repoboación forestal como a introdución de especies forestais arbóreas ou arbustivas nun terreo, mediante sementeira ou plantación. Isto significa

que o titular da repoboación é responsable no caso de sementeira enteira ou plantación, plantación xa que é que efectúa a acción de introducir as especies forestais. O tipo a aplicar serán o seguinte: Artigo 128.i).4 da Lei 7/2012: “A realización de novas repoboacións forestais sen gardar as distancias mínimas establecidas no anexo nexo 2 a outros terreos, construcións, instalacións ou infraestruturas”. 2 No caso de que se trate de repoboacións efectuadas con anterioridade á entrada en vigor da Lei 7/2012 de especies que NON se correspondan coas previstas na DA 3ª da Lei 3/2007 esixirase irase a responsabilidade ao titular da repoboación,, pero respectando a DTransitoria 10ª.3 da Lei de montes, xa que a distancia de 5 metros respecto destas especies (das non contempladas anteriormente na DA3ª citada) é unha ‘nova distancia’, é o titular da explotación dispón dun prazo de 2 anos para adaptarse. Se transcorrido ese prazo de 2 anos non se adaptase, o tipo a aplicar sería o regulado no artigo 128.i). 5: “A non adaptación das repoboacións ás distancias sinaladas no anexo 2, no marco do establecido na disposición transitoria décima”. décima” 3 Excepción: Caso de que se trate de repoboacións forestais de especies da DA 3ª da Lei 3/2007, efectuadas con anterioridade á entrada en vigor da Lei 7/2012. A obriga de respectar a franxa de 5 metros sen especies da DA 3ª da Lei 3/2007 xa existía con anterioridade (antigo artigo 21.f) da Lei 3/2007), é dicir, non é unha distancia nova, polo que non está suxeito a transitoria ningunha. Así mesmo, a día de hoxe constitúe unha obriga regulada no artigo 20 bis.c) da Lei 3/2007, polo que, de darse este caso, deberemos aplicar a Lei 3/2007 e imputarse á entidade que teña a xestión da liña a responsabilidade pola comisión da infracción regulada no actual artigo 50.2.1) da Lei 3/2007. Entendemos que deben quedar poucos casos deste tipo e que, polo tanto, debe ser unha situación residual. 4 No caso de rebrote imputarase responsabilidade á entidade que teña a xestión da liña a responsabilidade pola comisión da infracción regulada no actual artigo 50.2.1) da Lei 3/2007, 3 en relación cos seus artigos 20 bis.c) e 21 ter, dado que este é a persoa encargada de xestionar a biomasa, tanto no tocante ao seu sentido amplo, como no de retirada das especies derivadas do dito rebrote. 5 Partindo do indicado nos puntos anteriores anteriores acerca da lei a aplicar, cómpre salientar que nos casos en que proceda aplicar a Lei 3/2007 deberá terse en consideración unha novidade prevista no seu artigo 20.bis.c), 20.bis.c que regula a obriga da persoa responsable –entidade entidade que teña a xestión da liña- de retirar as especies, sen prexuízo da facultade do propietario do terreo afectado de proceder á retirada das especies que incumpran a distancia de 5 metros establecida nel e regula o procedemento para que o responsable o poña en coñecemento do propietario. Partindo e respectando o indicado no punto 5.1. desta instrución, referente á compatibilización das dúas leis nas súas regulacións de distancias de repoboacións (Lei 7/2012) e retirada de especies (Lei 3/2007) non ofrece dúbida ningunha a aplicación da Lei 3/2007 en todo o relativo a xestión da biomasa, biomasa, considerando o disposto na DT. Terceira da Lei 3/2007,

que só posterga un ano a esixencia da xestión da biomasa na faixa de metro e medio a cada lado do eixe das conducións de gas natural. Cómpre lembrar –como como xa se regulaba anteriormenteanteriormente que a DA.3ª.2 establece as seguintes excepcións á retirada das redes primarias e secundarias: Árbores: . senlleiras . con funcións ornamentais . illadas, Que non supoñan un risco para a propagación de incendios. Distancias da Lei 7/2012 e rexeneración forestal: DA 4ª da lei 7/2012 Cómpre advertir que a Lei 7/2012 contempla a esixencia de respectar as distancias nos casos de rexeneración forestal: Disposición Adicional 4ª: “A rexeneración forestal logo dun aproveitamento forestal ou das masas afectadas por incendios, pragas ou outros desastres naturais, naturais, que haberá de cumprir en todo caso as distancias establecidas na presente lei, lei, non terá a consideración de novas plantacións para os efectos da lexislación islación ambiental cando se mantivese o xénero da especie arbórea principal, cando supuxese a transformación de eucaliptales en piñeirais ou, en todo caso, cando tras a rexeneración creásense masas de frondosas do anexo 1” Esta disposición adicional contempla cont dúas cuestións: 1 Cuestión relativa ás distancias: Que haberán de cumprirse as distancias das repoboacións –reguladas reguladas no anexo IIII da lei no caso de rexeneración forestal, isto é: . no caso de rexenerado xenerado por rebrote re ou semente, logo de efectuar unha ha corta -de eucaliptos ou piñeiros, o máis usual. . no caso de rexenerado por rebrote ou semente, semente logo de producirse un desastre natural, natural como incendios, pragas, etc. . no caso de rexenerado por rebrote ou semente, semente, conformándose unha masa mixta, haberá quee aplicar as distancias correspondentes a cada especie. Que, ademais, esta obriga de respectar as distancias ten un carácter xeral, polo que se as masas son mixtas, sexa por rexenerado ou por repoboación, aplicaranse as distancias que regula a lei para cada da unha das especies que integran a masa, é dicir, aínda que as distancias previstas na lei a respectar polas especies arbóreas secundarias foran máis esixentes, deberán cumprirse respecto das especies para as que se regula tal distancia e non só respectarse respectar a distancia regulada respecto da especie arbórea principal. 2 Cuestión relativa á avaliación de impacto ambiental*: ambiental Que non é preciso efectuar unha avaliación de impacto ambiental nos casos en que: . se manteña o xénero da especie arbórea principal. principal

. cando supoña unha transformación de eucaliptais en piñerais, ou . en todo caso, cando tras a rexeneración se creen masas de frondosas do anexo 1. 1 * O Texto Refundido de la Lei de Avaliación de Impacto Ambiental, aprobado por Real decreto lexislativo 1/2008, 08, do 11 de xaneiro (Anexo I. Grupo 1. a. en relación co artigo 3.1), só esixe que se someta a avaliación de impacto ambiental as repoboacións forestais de máis de 50 hectáreas, polo que hai que partir desta premisa para entender a Disposición Adicional 4ª. 4

Distancias de repoboacións e especies non forestais: O artigo 68 e o anexo II regulan as distancias que deben respectar as repoboacións forestais. forestais O artigo 8.29 define ‘Repoboación forestal como introdución de especies forestais arbóreas ou arbustivas mediante sementeira ou plantación, pode ser forestación ou reforestación. O artigo 8.13 define como ‘especie forestal’ a especie arbórea, arbustiva, de matogueira ou herbácea que non é característica de forma exclusiva do cultivo agrícola. Este apartado -5.4- está destinado a clarexar as dúbidas que pode xurdir con 3 especies de froito, que son: . o castiñeiro, . o cereixo, e . o nogueira. Respecto destas 3 especies cómpre efectuar unha matización con base en criterios técnicos: - Se a súaa densidade é de menos de 100 plantas por hectárea: non se lle aplicarán as distancias do anexo II, por considerar que NON se trata dunha repoboación forestal, senón dun cultivo agrícola. máis sí se lle le aplicarán as distancias - Se a súa densidade é de 100 plantas por hectárea ou máis: previstas no anexo II da lei, porque xa se trataría dunha repoboación forestal ou ben tería o carácter de mixto, pero debería en todo caso respectar tales distancias. O resto das especies de froito (diferentes do castiñeiro, cereixo reixo e nogal) teñen o carácter de agrícola (por exemplo o olivo) e non teñen que respectar as distancias contempladas no anexo II, por non constituír en ningún caso unha repoboación forestal.

Competencia ompetencia sancionadora en materia de montes e incendios Lei 7/2012 de montes de Galicia: O artigo 138 da Lei 7/2012 atribúe expresamente a competencia sancionadora á Consellería do Medio Rural e do Mar,, sen excepción. excepción Isto é coherente co ámbito de aplicación da Lei de montes, que se estende aos montes e terreos forestais, é dicir, a consellería só vai sancionar pola comisión de infraccións en montes ou terreos forestais, segundo a definición de monte que ela mesma regula. regul Isto é, non sancionará a consellería, por exemplo, por realización de vertidos fóra do monte ou por realización de repoboacións fóra do monte. A Lei 3/2007 de incendios: Como xa dixemos, o ámbito de aplicación da Lei 3/2007 difire do da lei de montes. O artigo 54 da Lei de incendios é determinante para distribuír a competencia sancionadora. Este artigo distingue a competencia de dúas administracións: a administración autonómica e local: 1 A administración autonómica, autonómica e en concreto a Consellería do Medio io Rural e do Mar, Mar é a competente para tramitar e resolver os procedementos sancionadores por infraccións cometidas nos seguintes terreos: . terreos agrícolas, . terreos forestais, e . zona de influencia forestal (A.2.13: son as áreas estremeiras que abranguen nguen unha franxa circundante dos terreos forestais cunha largura de 400 metros, excluído o solo urbano, de núcleo rural e urbanizable delimitado). 2 A Administración Local (concello, en concreto) é a competente para tramitar e resolver os procedementos sancionadores pola comisión de infraccións nos seguintes terreos: .terreos urbanos, .terreos de núcleo rural, e .terreos urbanizables delimitados A normativa aplicable serán as ordenanzas municipais e, no seu defecto, a Lei 3/2007 (artigos 21.2 e 54). En consecuencia,, respecto da competencia na Lei 3/2007: 3/2007 Cando esta consellería detecte a comisión de infraccións en terreos urbanos, de núcleo rural e urbanizables delimitados, remitirá o asunto ao concello correspondente para o inicio dun procedemento sancionador en aplicación do artigo 54 da Lei 3/2007.

Cambios ambios de actividade Significado de cambio de actividade: Na actualidade a Lei 7/2012 de montes de Galicia define como “cambios de actividade” aos cambios entre usos forestais e agrícolas, e o distingue do “cambio de uso”, que a día de hoxe implica unha actuación material ou acto administrativo que fai que o montes perda o seu carácter de tal, deixando de ser monte ou terreo forestal. Lexislación aplicable: - A Lei derroga os artigos 25 e 50.2.5 da Lei 3/2007 e pasa a regular os cambios de actividade nos seus artigos 60, 61 y 62. - A Lei tipifica a súa infracción no seu artigo 128.e): “Infraccións en materia de cambios de actividade”. - A día dee hoxe pode entenderse que están, así mesmo, derrogados os artigos reguladores do anteriormente denominado ‘cambio de uso’ do Decreto 105/2006, do 22 de xuño, polo que se regulan as medidas relativas á prevención de incendios forestais, á protección dos asentamentos entamentos no medio rural e á regulación de aproveitamentos e repoboacións forestais: artigo 3º do decreto (autorización de arroteamento). Supostos: A Lei distingue os seguintes supostos: a) Cambios de actividade forestal a agrícola Entre eles recolle os supostos que requirirán unha mera “comunicación previa”, e aqueles outros que requiren autorización. Supostos legais de comunicación

Supostos legais de autorización

SUPERFICIE DE ATA 15 HAS POBOADA POR MATOGUEIRAS OU ACACIAS.

SUPERFICIE FORESTAL DE MÁIS DE 15 HAS POBOADAS POR MATOGUEIRAS OU ESPECIES DO XÉNERO ACACIAS.

SUPERFICIE DE ATA 5 HAS POBOADA POR ESPECIES NON INCLUÍDAS ANEXO I DA LEI E QUE: NON CONSTITÚE ENCLAVADO EN SUPERFICIES ARBOREAS.

SUPERFICIE DE MÁIS DE 5 HAS POBOADAS CON ESPECIES ÁRBOREAS DISTINTAS DAS ACACIAS.*

CONSTITUINDO UN ENCLAVADO EN SUPERFICIES ARBORADAS CONTA CUNHA SUPERFICIE MÍNIMA DE 1 HA.

SUPERFICIE POBOADA CON ESPECIES INCLUÍDAS ANEXO I DA LEI CON IDADES MEDIAS SUPERIORES A 10 ANOS.*

SUPERFICIE DE ATA 5 HAS POBOADA CON ESPECIES INCLUÍDAS UÍDAS NO ANEXO I DA LEI CON IDADES MEDIAS INFERIORES A 10 ANOS E QUE: NON CONSTITÚE ENCLAVADO EN SUPERFICIES ARBOREAS.

TERREO SITUADO TUADO NUN MONTE VECIÑAL EN MAN COMÚN CON PROXECTO DE XESTIÓN FORESTAL. PARA A MELLORA DOS HABITATS DAS ESPECIES CINEXÉTICAS

CONSTITUINDO UN ENCLAVADO EN SUPERFICIES ARBORADAS CONTA CUNHA SUPERFICIE MÍNIMA DE 1 HA.

* É precisa a xustificación da actividade agrícola por parte do promotor

b) Cambios de actividade agrícola a forestal.

Supostos legais de comunicación TERREO RÚSTICO DE USO AGRÍCOLA EN ESTADO DE MANIFESTO ABANDONO E ADSCRITO AO BANCO DE TERRAS AGRARIAS OU INSTRUMENTO SIMILAR DURANTE O PRAZO DE DOUS ANOS QUE: ESTREMA CON TERREOS FORESTAIS. CONSTITÚE UN ENCLAVE DE ATA 5 HAS EN SUPERFICIE ARBORADA. ________________________________________ * DITOS TERREOS NON PODEN ESTAR SITUADOS EN SOLO DE ESPECIAL PROTECCIÓN AGROPECUARIA (SUPOSTO DE AUTORIZACIÓN).

Supostos legais de autorización TERREO SITUADO EN SOLO DE ESPECIAL PROTECCIÓN AGROPECUARIA EN ESTADO DE MANIFESTO ABANDONO E ADSCRITO AO BANCO DE TERRAS AGRARIAS OU INSTRUMENTO SIMILAR DURANTE O PRAZO DE DOUS ANOS QUE: ESTREMA CON TERREOS FORESTAIS. CONSTITÚE UN ENCLAVE DE ATA 5 HAS EN SUPERFICIE ARBORADA.

EN TODO CASO A FORESTACIÓN FARASE CON FRONDOSAS CADUCIFOLIAS.

Puntualización nos cambios de actividade de agrícola a forestal: Os casos tanto de comunicación, como de autorización son os estritamente regulados nos artigos 61 (comunicación) e 62.4 (autorización) Non caben interpretacións a sensu contrario do artigo 61, senón que só se poden plantar frondosas caducifolias e só despois dos dous anos de abandono e adscrito a un banco de terras ou instrumento similar, debe tratarse dun estremeiro con terreo forestal ou enclave de ata 5 hectáreas de superficie arborada. . En xeral precisarase dunha comunicación. . Non obstante no caso de que a forestación se queira facer en solo rústico de especial protección agropecuaria, será precisa o outorgamento dunha autorización. Pero ademais, aínda que se cumpran as condiciones condiciones de base establecidas no artigo 61 poderá non ser autorizada a forestación, por informe desfavorable e xustificado de da dirección xeral de produción agropecuaria, dado que o informe que ten que emitir non só é preceptivo, senón tamén vinculante. É dicir, no caso do solo rústico de especial protección agropecuaria, ademais de cumprirse os requisitos do artigo 61, é preciso o informe favorable da Dirección Xeral de Produción Agropecuaria para poder obter a autorización. Puntualización: Existe unha regulación regulación expresa do cambio de actividade de agrario a forestal e unha infracción asociada ao incumprimento das obrigas contempladas na lei nesta materia. En consecuencia, a Consellería do Medio Rural e do Mar deberá controlar que os cambios de actividade dee agrícola a forestal se efectúan correctamente en TODO TIPO DE SOLOS, sempre que se trate dun cambio de actividade de agrícola a forestal –éé dicir, con independencia do tipo de solo con que nos atopemos inicialmente-. inicialmente . A razón da regulación prevista no artigo art 61, referente aos cambios de actividade de agrícola a forestal, é a necesaria ordenación forestal e

protección do solo, consonte cos principios contemplados no artigo 3 da lei, polo que está plenamente xustificada a intervención da Administración.

Tramitación: Comunicacións e autorizacións

a) Comunicacións. O interesado presentará á comunicación previa especificando o suposto de cambio de actividade que pretenda facer. Aínda que a persoa interesada presente unha comunicación e non unha solicitude de autorización é preciso que se comprobe que non concorran os requisitos especiais previstos no artigo 62. As comunicacións levarán consigo un control a posteriori por parte da Administración para comprobar que a actuación comunicada se corresponde coa realidade. realidade. Para que ese control sexa efectivo é preciso que se efectúe de forma inmediata,, é dicir, en canto o interesado comunica o cambio de actividade, para poder comprobar a veracidade do comunicado, porque senón podería perder toda a súa virtualidade esta est labor de comprobación. Para elo solicitarase informe de comprobación aos Distritos correspondentes. Os distritos comprobarán que a comunicación ten encaixe nos supostos de comunicación dos artigo 60 e 61 da lei de montes de Galicia e que, ademais, non concorren concorren as maiores esixencias contempladas no artigo 62, polo que, ademais de verificar que se trata, efectivamente, dun caso de comunicación, tamén terán que comprobar: . Se a solicitude se refire a un monte veciñal en man común. . Si se trata dun solicitude tude afectante a un espazo natural protexido ou espazo da Rede Natura 2000 (aínda que nese caso non sería de competencia desta consellería senón de MATI). . Si se trata dunha zona incluída nun proceso de concentración parcelaria e, de ser o caso, si se adapta pta ao plan de ordenación de cultivos ou forestal. . Si se trata dun cambio de actividade de agrario a forestal que se realice en solo rústico de especial protección agropecuaria. . Si se pretende facer unha plantación do xénero Eucalyptus,, no sentido regulado regu no artigo 62.6. Segundo cal sexa o resultado destas comprobación, actuarase en consonancia, dado que ás veces será preciso que o interesado obteñan unha autorización e non que efectúe unha mera comunicación e, en determinados casos, resultará precisa a previa obtención de informes. No caso de que se trate dun caso real de comunicación que se axusta a tal suposto da Lei 7/2012, se lle remitirá un escrito ao interesado no que se lle indicará que esta consellería recibiu a súa comunicación que é conforme conforme ao disposto na Lei 7/2010, pero que isto non obsta a obtención das outras autorización que poida precisar por razón da lexislación sectorial específica que poida resultar de aplicación. (Por exemplo, cortas en zonas de especial protección dos valores naturais). b) Autorizacións Non existe polo de agora un desenvolvemento regulamentario e, polo tanto, tampouco un procedemento regrado, polo que para ditar a resolución sobre o outorgamento das

autorizacións estarase ás normas establecidas para o procedemento administrativo común. (Títulos V e VI da Lei 30/1992)

O procedemento seguiría, en síntese, as seguintes normas: Prazo para resolver: 3 meses (art.42.3 Lei 30/1992). Silencio administrativo:: positivo (art.43.2 da Lei 30/1992). Hai que tramitar as solicitudes con celeridade, porque unha vez transcorridos os 3 meses, enténdese concedido o cambio de actividade, polo que en caso de querer denegarse sería preciso tramitar todo un procedemento de revisión de oficio. Órgano competente para resolver: O órgano ou administración forestal: o artigo 8.1 da Lei 7/2012 de montes de Galicia indica que será –na na actualidade segundo o Decreto de estruturaestrutura o secretario xeral do Medio Rural e Montes. Entendo que será precisa unha delegación de competencias nesta materia. ateria. Non cabe a delegación de sinatura porque a lei só a posibilita no caso que se exista dependencia entre o órgano que delega a sinatura e o delegatario. En canto á delegación de competencia si que é posible e está regulada no artigo 6º da Lei 16/2010,, do 17 de decembro, de organización e funcionamento da Administración xeral e do sector público autonómico de Galicia. Un aspecto de interese para a consecución dunha maior eficacia administrativa é que cando se solicite o outorgamento da autorización para pa efectuar un cambio de uso que requira, así mesmo, o outorgamento de autorización para realizar a oportuna corta,, deberán refundirse nunha mesma resolución a concesión ou denegación de ambas autorizacións. Tramitación das solicitudes: Solicitaranse aqueles informes que sexan preceptivos polas disposicións legais para a resolución do procedemento (Artigo 82.1 da Lei 30/1992). A unidade encargada de centralizar a petición de todos estes informes será o Servizo de Montes de Xefatura Territorial correspondente.. En todas as peticións de informes que se fagan a unidades ou órganos desta consellería, advertirase de que o informe debe ser emitido nun prazo máximo de dez días e, en calquera caso coa maior brevidade posible, xa que transcorridos 3 meses desde que qu a solicitude tivera entrada no rexistro do órgano competente para resolver, entenderíase concedida por silencio administrativo, polo que debe quedar suficiente prazo desde a emisión do informe para poder ditar a notificar a correspondente resolución á persoa persoa interesada.

Resulta esencial neste punto o disposto no artigo 62 da Lei 7/2012. O previsto no artigo 3 do Decreto 105/2006 non resulta, polo tanto, de aplicación. O artigo 62 da Lei 7/2012 regula supostos especiais de cambio de actividade que precisarán precisa de esixencias específicas, tales como solicitudes de informes, etc….

Os casos que contempla o artigo 62 son so seguintes:

1 Cando o cambio de actividade se solicite nun monte veciñal en man común o seu outorgamento estará condicionado á modificación e posterior aprobación do seu instrumento de ordenación ou xestión forestal.

É dicir, se un monte veciñal xa dispón de instrumento de ordenación ou xestión precisarase de modificación e posterior aprobación para poder outorgar o cambio de actividade.

2 Cambio de actividade que afecte a un espazo natural protexido ou a espazos da Rede Natura 2000:

O artigo 62.2 da Lei 7/2012 prevé que: “Cando os cambios de actividade afecten a espazos naturais protexidos ou a espazos da Rede Natura 2000 deberán contar coa autorización da dirección xeral correspondente da consellería competente en materia de conservación da natureza”.

É dicir, o artigo 62.2 parte de dous supostos: 1 Que o cambio de actividade afecte a espazos naturais protexidos, ou 2 Que o cambio de actividade ctividade afecta a espazos da Rede Natura 2000.

Nestes dous casos a lei prevé que, ademais da preceptiva autorización ou comunicación a outorgar pola Administración forestal –segundo segundo o indicado nos artigos 60 e 61-, 61 é necesario que a consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas outorgue a súa respectiva autorización, por ter competencia en materia de conservación.

Estas dúas autorizacións son autónomas e independentes,, polo que de cumprirse os requisitos previstos nos artigos 60 ou 61 da Lei Le 7/2012 –segundo segundo cal sexa o casocaso a Administración forestal outorgará a súa autorización, sen prexuízo da necesaria autorización a outorgar pola parte de conservación da natureza, natureza, circunstancia esencial que se indicará na propia resolución.

Poden darse dúas opcións:

1 Que esta consellería ao recibir a solicitude de cambio de actividade teña coñecemento de se a zona sobre a que se solicita o cambio de actividade afecta a un espazo natural protexido ou a unha zona da rede natura 2000. Neste caso, no exercizo izo das competencias propias ditará resolución concedendo ou denegando a autorización. 1.1 No caso de que se teña coñecemento de que a zona sobre a que se solicita o cambio de actividade sí afecta a un espazo natural protexido ou zona da rede natura 2000, 2000 na resolución pola que se autorice ou denegue a solicitude indicarase que se outorga ou denega, sen prexuízo do exercizo das competencias que sobre a súa materia lle corresponde á consellería competente en materia de conservación da natureza a quen lle remiten remiten a súa solicitude para os efectos de obter un pronunciamento expreso por parte dela.

1.2 No caso de que se teña coñecemento de que as zona sobre a que se solicita o cambio de actividade non afecta a un espazo natural protexido ou zona de rede natura 2000 ditarase resolución pola que se autorice ou denegue a solicitude, sen máis trámites.

2 Que esta consellería ao recibir a solicitude de cambio de actividade NON teña coñecemento de se a zona sobre a que se solicita o cambio de actividade afecta a un espazo es natural protexido ou a unha zona da rede natura 2000. Neste caso, previamente ao ditado da resolución pola que se concede ou denega a solicitude remitirase ao Servizo de Conservación da Natureza da Xefatura Territorial correspondente un oficio no que se solicite –unicamente unicamente- se a zona de que se trate está dentro dun ‘Espazo Natural Protexido’ ou ‘Rede Natura 2000’.

Unha vez recibida esta información, actuarase da mesma forma xa indicada no punto 1.

Así pois, xa non se solicitará un informe previo a Conservación da Natureza que condicione a nosa autorización, como se facía en aplicación do Decreto 105/2006, agora derrogado neste punto-,, senón que, de darse os requisitos para o encaixe da comunicación ou da autorización por parte da Consellería do Medio Medio Rural e do Mar, recibirase a comunicación ou outorgarase a autorización correspondente. Non obstante o anterior, no caso de que a Consellería do Medio Rural e do Mar aprecie que o cambio de actividade afecta a un terreo incluído nun espazo natural protexido ou nunha zona da Rede Natura 2000, unha vez outorgada ou denegada a solicitude por parte da Administración forestal, remitirase unha copia do expediente, mediante a oficio, á Dirección Xeral de Conservación da Natureza.

Administración ou órgano forestal O artigo 8.1 da Lei 7/2012 define a Administración ou órgano forestal como o “órgano da Comunidade Autónoma, con rango de dirección xeral ou secretaría xeral, con competencias en materia de montes”, ”, é dicir, que a Administración ou órgano forestal forestal a día de hoxe, segundo a estrutura orgánica desta consellería é o secretario xeral do Medio Rural e Montes. Convén ter presente esta definición, xa que no articulado da lei ven a atribuír a este numerosas funcións, que efectivamente deben ser desempeñadas desempeñadas por él, agás que se efectúe unha delegación de competencias para os casos en que sexa preciso. Non cabe a delegación de sinatura porque a lei só a posibilita no caso que se exista dependencia entre o órgano que delega delega a sinatura e o delegatario, cousa que non sucede entre o secretario xeral do Medio Rural e Montes e os xefes territoriais. En canto á delegación de competencia, competencia si que é posible e está regulada no artigo 6º da Lei 16/2010, do 17 de decembro, de organización e funcionamento da Administración Administraci xeral e do sector público autonómico de Galicia que establece que: “Artigo 6. Delegación de competencias 1. O exercicio das competencias cuxa titularidade corresponda a órganos da Administración autonómica poderá ser delegado noutros órganos da propia propia Administración autonómica ou dalgunha entidade integrante do sector público autonómico. 2. Cando entre os órganos delegante e delegado non exista relación xerárquica e pertenzan á mesma consellería, será necesaria a aprobación previa do órgano superior común. Se delegante e delegado non pertencen á mesma consellería, requirirase a autorización da persoa titular da consellería á que pertence o órgano delegado. 3. No caso de que un órgano da Administración xeral da Comunidade Autónoma de Galicia delegue o exercicio de competencias nun órgano dunha entidade instrumental do sector autonómico, tal delegación deberá ser previamente aprobada, se os houber, polos órganos órgan dos que dependan o órgano delegante e o órgano delegado, salvo que o delegante sexa o titular da consellería de adscrición da entidade instrumental, caso en que bastará coa decisión deste. 4. En ningún caso poderán ser obxecto de delegación as competencias competencias relativas a: a) Os asuntos que deban ser sometidos a acordo da Xunta de Galicia, sen prexuízo das competencias do Consello da Xunta cuxo exercicio atribuír ás súas comisións delegadas. b) A aprobación de regulamentos. c) Os asuntos que se refiran ás relacións institucionais coa Xefatura do Estado, coa Presidencia do Goberno do Estado, coas Cortes Xerais, coas presidencias dos consellos de goberno das comunidades autónomas, co Parlamento de Galicia e coas demais asembleas asemblea lexislativas das comunidades autónomas e coa Unión Europea. d) A resolución dos recursos nos órganos administrativos que diten os actos obxecto do recurso.

e) As materias en que así se determine por unha norma con rango de lei. 5. Non constitúe impedimento edimento para que se poida delegar a competencia para resolver un procedemento a circunstancia de que a súa norma reguladora prevexa, como trámite preceptivo, a emisión dun ditame ou informe; con todo, non se poderá delegar a competencia para resolver un asunto sunto concreto unha vez que no correspondente procedemento emitiuse un ditame ou informe preceptivo achega do mesmo. 6. As delegacións de competencias e a súa revogación deberán publicarse no Diario Oficial de Galicia e figurar de forma permanente e accesible accesible na páxina web institucional da consellería ou do órgano delegante. 7. Os actos e resolucións administrativas ditados por delegación farán constar esta circunstancia, con referencia ao número e data da súa publicación no Diario Oficial de Galicia , e consideraranse ditados polo órgano delegante. 8. Salvo autorización expresa dunha lei, non se poderán delegar as competencias que se exerzan por delegación. 9. A delegación será revocable en calquera momento polo órgano que a conferiu. 10. A delegación ción de competencias atribuídas a órganos colexiados, para cuxo exercicio ordinario requírase un quórum especial, deberá adoptarse observando, en todo caso, devandito quórum”. A título de exemplo, o articulado refírese a Administración ou órgano forestal (e, polo tanto, ao secretario xeral do Medio Rural e Montes) nos seguintes artigos: - 27.2: Declaración de montes de utilidade pública - 28.1: Perda da condición de utilidade pública - 32.2: Permuta. - 37.1: Informe nos montes catalogados para o outorgamento outorgamento de autorización - 39.2: Informe de compatibilidade para outorgamento de concesións para uso privativo en montes de dominio público - 40.1: concesión de DP forestal - 41: Concesións de interese particular - 42: Suspensión de servidume en monte público - 45.3.: Convocatorias de xuntas xestoras en montes de varas, abertais… - 47: Deslindamento de montes de dominio público - 48: Deslindamento - 49.1: Resolución de inicio do procedemento de deslindamento de montes públicos - 49.3: Procedemento deslindamento - 54.1 e 2: Deslindamento de montes veciñais con propietarios particulares - 57.3: Autorización de adquisición de terreos por cmvmc - 59.1: Informe para cambio de uso - 59.2: Cambios de uso - 60: Comunicación ou autorización para cambios de actividade de forestal a agrícola

- 61: Comunicación de cambio de actividade de agrícola a forestal - 62.4: Supostos especiais de cambios de actividade: autorización - 64: Medidas de restauración - 65: Restauración hidrolóxico-forestal: hidrolóxico declaración de zonas prioritarias - 66: Informe sobre instrumento de ordenación - 78.1: Aprobación de instrucións xerais de ordenación dos montes - 81.1: Aprobación dos instrumentos de ordenación ou xestión forestal - 86.3: Resolución de condicionado de pastoreo - 87.2: Informe do plan dee ordenación cinexética - 88: Autorización de servizos no monte - 91: Aprobación de proxecto de ordenación - 92.5: Autorización de corta -94.1, 94.1, 2.: aproveitamentos en zonas de servidume e policía do dominio público - 96.1, 2.: construción de infraestruturas infraestruturas públicas non forestais e emisión de informes - 98: Autorización: pistas forestais - 103.2: Informe acerca da consideración de superficie agraria útil - 112: autorización de materiais de base para a produción de materiais forestais de reprodución - 138.3.b): Competencia sancionadora para as infraccións graves. Nalgúns dos artigos mencionados faise referencia á Administración ou órgano forestais en sentido xenérico, non obstante noutros casos faise referencia a este como órgano competente para o ditado do dun acto administrativo. Nestes últimos casos son nos que hai que revisar se a competencia está outorgada ao órgano que se quere que a exercite ou ben se é preciso efectuar unha delegación co obxecto de descentralizar as competencias nos xefes territoriais territori competentes por razón do territorio. Por exemplo, cómpre salientar a atribución de competencia ao órgano forestal nos casos de: .Convocatorias Convocatorias de xuntas xestoras en montes de varas, abertais… .Cambios de uso .Comunicación ou autorización para cambios de actividade de forestal a agrícola .Comunicación de cambio de actividade de agrícola a forestal .Supostos especiais de cambios de actividade: autorización .Resolución de condicionado de pastoreo .Autorización de servizos no monte . Autorización de corta . construción de infraestruturas públicas non forestais e emisión de informes .Autorización: pistas forestais

Do aproveitamento forestal de pastos Pastoreo: necesidade de instrumento de ordenación ou xestión ou autorización: autorización A.86 e DT Sexta.3 O artigo 86 regula o pastoreo e establece no seu parágrafo 2 o seguinte: “O aproveitamento de pastos polo gando en terreos forestais é un aproveitamento forestal segundo o establecido na presente lei. Estará expresamente regulado no correspondente instrumento de ordenación o ou xestión forestal e a súa práctica levará a cabo con arranxo ao establecido no instrumento de ordenación ou xestión ou, na súa falta, de conformidade cos condicionantes incluídos no Rexistro Público de Terreos Forestais de Pastoreo. O aproveitamento mento de pastos realizarase de xeito compatible e respectuosa coa conservación do potencial produtivo do monte e as actuacións de rexeneración do arboredo”. Este artigo hai que poñelo en relación cos artigos 81.3 e 84.3 da Lei de montes, que regulan as actividades tividades no monte e, en concreto, os aproveitamentos: Artigo 81.3: “Aprobado Aprobado o instrumento de ordenación ou xestión forestal, forestal, e cando obtivese os preceptivos informes favorables dos organismos sectoriais dependentes da Administración autonómica de Galicia a cuxas competencias puidesen resultar afectadas pola aprobación do citado instrumento, as actuacións contempladas no mesmo, cun grao de detalle suficiente, consideraranse autorizadas por aqueles cando fose preceptiva devandita autorización, requirindo só de notificación ao órgano inferior competente en materia forestal por razón do territorio”. Artigo 84.3: “Os Os aproveitamentos dos recursos forestais, forestais, os servizos ou as actividades contemplados nun instrumento de ordenación ou xestión aprobado pola Administración Administ forestal non necesitan de autorización para a súa execución, bastando unha notificación previa,, con arranxo ao artigo 81.3”. Así mesmo, a Disposición Transitoria Sexta.3 da Lei de montes sinala que: “O pastoreo nos montes en tanto non dispoñan de instrumento de ordenación ou xestión forestal aprobado requirirá autorización, autorización na que haberán de incluír un plan de aproveitamento silvopastoril,, onde se incluirá, como mínimo, localización e extensión da zona dedicada ao pastoreo, carga gandeira admisible, admisible, período de duración, actuacións planificadas, responsables dos aproveitamentos e características do gando. Este plan haberá de ser aprobado pola propiedade forestal ou o titular dos dereitos de aproveitamento, aproveitamento, sendo preciso para os montes veciñais en man común o acordo da asemblea xeral da comunidade de montes. Así mesmo, inscribiranse no Rexistro de Terreos Forestais de Pastoreo, de acordo co establecido no artigo 86.2.

Consecuencias: 1) É dicir, desde o punto de vista de montes, desde o momento en que o titular do aproveitamento dispón de instrumento de ordenación ou xestión forestal aprobado, só precisará notificar ao xefe territorial desta consellería que vai a efectuar tal aproveitamento. aproveitame Incluso non será precisa a obtención doutros informes sectoriais –exemplo: exemplo: conservación da natureza-,, cando obtivese os preceptivos informes favorables correspondentes. 2) No caso de que non dispoña de instrumento de ordenación ou xestión forestal precisará de autorización e nela haberá de incluír un plan de aproveitamento silvopastoril. Se non dispón de instrumento de ordenación ou xestión forestal o Plan ten que estar inscrito no Rexistro, cousa que non sucede de ter o instrumento de ordenación ou xestión aprobado A continuación engádese un posible modelo de solicitude para o titular do dereito de aproveitamento (O Servizo Xurídico de Lugo preparou unha serie de modelos –para facilitar a actividade do particular e se engade este aos xa creados):

SOLICITUDE DE AUTORIZACIÓN PARA PASTOREO DO TITULAR DO DEREITO DE APROVEITAMENTO QUE NON DISPÓN DE INSTRUMENTO DE ORDENACIÓN OU DE XESTIÓN FORESTAL APROBADO*1

SOLICITANTE DA AUTORIZACIÓN NOME E APELIDOS

DNI

ENDEREZO

CONCELLO

TELÉFONO

EN NOME PROPIO EN REPRESENTACIÓN DE_________________________________________CON CIF/DNI________________

IDENTIFICACIÓN DAS PARCELAS NAS QUE SOLICITA A AUTORIZA PARA O PASTOREO POLÍGONO: PARCELA:

DOCUMENTACIÓN A PRESENTAR Documentación que acredite a titularidade do dereito de aproveitamento da/s parcela/s. Documento que acredite a representación, de ser o caso. (Necesario en caso de que o solicitante non sexa o titular do dereito de aproveitamento) Plan de aproveitamento silvopastoril, onde se inclúe: localización e extensión da zona dedicada ao pastoreo pas carga gandeira admisible período de duración

actuacións planificadas responsables dos aproveitamentos características do gando (O plan debe presentarse aprobado polo titular dos dereitos de aproveitamento ou, de tratarse dunha dun comunidade de montes veciñais en man común, pola Asemblea xeral) *

*1 Normativa reguladora: Artigo 86.2 e Disposición transitoria sexta da Lei 7/2012, do 23 de xullo, de montes de Galicia (Diario Diario Oficial de Galicia, núm. 140, do 23.07.2012). * 2 Será obrigatoria a inscrición no Rexistro de Terreos Forestais de Pastoreo, consonte co artigo 86.2 e DT 6ª da Lei 7/2012. Provincia, ___ de _________ de _____ ASINADO:

En canto ao pastoreo en terreo queimado, queimado o artigo 43 da Lei 3/2007,, na redacción redacció dada pola modificación introducida pola Lei 7/2012 establece que: Artigo 43. Limitacións ao pastoreo “1. Con carácter xeral, prohíbese o pastoreo en todos os terreos forestais que resultasen afectados por incendios forestais, nun prazo mínimo a contar desde a data en que se producise o incendio ata o 31 de decembro posterior á data na que se cumprisen dous anos do mesmo e ata que as adecuadas condicións de restauración da masa arboredo, no seu caso, permítano. Neste caso, precisarase de autorización administrativa, administrativa, nos termos que se establezan ao efecto. 2. Regulamentariamente poderán contemplarse excepcións á prohibición establecida no apartado anterior, baseadas na acreditación de perdas de difícil reparación pola prohibición ao pastoreo ou na inexistencia de alternativas ao pastoreo nas áreas afectadas por incendios forestais dentro da mesma demarcación forestal, forestal salvo que se trate de superficies arboradas queimadas, ou superficies de parroquias incluídas en zonas onas declaradas como de alto risco onde, polo número de incendios forestais reiterados ou pola súa gran virulencia,, precisasen medidas extraordinarias de prevención de incendios e de protección dos montes fronte aos impactos producidos polos mesmos”. Interpretación literal e lóxica: O artigo 43 regula a imposibilidade de aplicar a excepción nel prevista a: 1) as superficies arboradas queimadas, queimadas ou 2) aos concellos ZAR nos que ademais: ademais . xa sexa polo número de incendios forestais reiterados, ou . pola súa gran virulencia, precisasen medidas extraordinarias de prevención de incendios e de protección dos montes fronte aos impactos producidos polos mesmos. A Consellería do Medio Rural e do Mar, mediante disposición regulamentaria ten que desenvolver os casos nos que se pode aplicar a excepción. e

Solución transitoria en tanto non se aprobe un decreto de desenvolvemento da lei: O Decreto 105/2006 no seu artigo 7º.1 sinala, logo de regular a prohibición xeral de pastoreo en terreos afectados por incendios, que: “Non obstante o disposto no parágrafo anterior, en casos excepcionais nos que se acrediten perdas de difícil reparación pola prohibición de pastoreo ou a inexistencia de alternativas ao pastoreo nas áreas afectadas por incendios forestais dentro da mesma comarca, e logo do informee favorable do distrito forestal, forestal poderá ser autorizado o pastoreo pola delegación provincial da consellería competente en materia forestal antes de que transcorra o prazo mínimo de tres anos”. É dicir, o artigo 7º.1 do Decreto 105/2006 regula os dous casos casos de base que xa prevé o artigo 43 da Lei 7/2012, isto é: 1 perdas de difícil reparación pola prohibición de pastoreo 2 inexistencia de alternativas ao pastoreo nas áreas afectadas por incendios forestais dentro da mesma comarca, pero non establece un verdadeiro desenvolvemento regulamentario. Non obstante poderase seguir aplicando o artigo 105/2006, por entender que non contravén a lei, requiríndose informe favorable do distrito forestal e posterior autorización do correspondente xefe territorial, pero pero resulta preciso un desenvolvemento regulamentario desta cuestión, por canto en realidade o Decreto 105/2006 non regula per se excepcións, senón que ben a reproducir o indicado na lei e unicamente engade o informe do distrito forestal e máis a autorización autorizació do xefe territorial correspondente, polo que é preciso un desenvolvemento regulamentario. Dentro dos outros modelos preparados polo Servizo Xurídico-Administrativo Xurídico Administrativo de Lugo, está o que segue a continuación, que se refire, precisamente, ao pastoreo en terreo queimado é o seguinte:

PROCEDEMENTO

SOLICITUDE DE AUTORIZACIÓN DE PASTOREO EN TERREOS FORESTAIS AFECTADOS POR INCENDIO FORESTAL POLO TITULAR DO DEREITO DE APROVEITAMENTO IDENTIFICACIÓN DO SOLICITANTE NOME E APELIDOS

DNI

ENDEREZO

CONCELLO

TELÉFONO

EN NOME PROPIO EN REPRESENTACIÓN DE___________________________________________________CON CIF/DNI____________________

SOLICITUDE

SOLICITO o aproveitamento do pasto nos seguintes terreos forestais, na/s finca/s que a continuación se detalla/n: CONCELLO

PARROQUIA

IDENTIFICACIÓN DE PARCELA(RECINTOS) / POLÍGONO/ ZONA EXTENSIÓN DA/S PARCELA/S A PASTOREAR

PENDENTE MEDIA DA/S PARCELA/S QUEIMADA/S

TIPO DE PROPIEDADE PARTICULAR MVMC OUTROS ____________________________________ MES E ANO NO QUE SE QUEIMOU A/S PARCELA/S*

MENOS DO 40% MÁIS DO 40% INSTRUMENTO DE XESTIÓN QUE POSÚE O MONTE:

CAUSA DO INCENDIO*

TIPO DE VEXETACIÓN EXISTENTE ANTES DO INCENDIO: PASTOS (____ %) MATO (____ %) ÁRBORES (____ %) (INDICAR ESPECIES: ____________________________________________________________________) TIPO DE GANDO QUE VAI PASTAR: VACÚN EQUINO CAPRINO OVINO *A cubrir pola Administración

NÚMERO DE CABEZAS _______________________________ _______________________________ _______________________________ _______________________________

ÉPOCAS DE PASTOREO (MESES E Nº DE DÍAS POR MES)

CAUSAS EXCEPCIONAIS QUE FUNDAMENTAN A SOLICITUDE Acreditación de perdas de difícil reparación provocadas pola prohibición de pastoreo Non existen alternativas ao pastoreo na mesma comarca Alto grado de rexenerado natural DOCUMENTOS A APORTAR Documentación que acredite a titularidade da parcela Planos do Sixpac ou do Catastro. Documento que acredite a representación, no seu caso, así como a autorización expresa do d propietario dos terreos para o pastoreo polo solicitante (necesario en caso de que o solicitante non sexa o propietario). Certificación de acordo para a solicitude de pastoreo así como autorización expresa a favor do solicitante pola Comunidade veciñal veciñal (necesario en caso de parcela situada en M.V.M.C). Plan de aproveitamento silvopastoril, onde se inclúe: localización e extensión da zona dedicada ao pastoreo carga gandeira admisible período de duración actuacións planificadas responsables dos aproveitamentos características do gando (O plan debe presentarse aprobado polo titular dos dereitos de aproveitamento ou, de tratarse dunha comunidade de montes veciñais en man común, pola Asemblea xeral, cando non se dispoña de instrumento nstrumento de ordenación ou xestión aprobado) Instrumento de ordenación ou xestión aprobado(no caso de dispoñer deste non é precisa a presentación de Plan de aproveitamento silvopastoril: DT.6ª.3 da Lei 7/2012

SOLICITO o aproveitamento do pasto nos nos seguintes terreos forestais, na/s finca/s que a continuación se detalla/n: CONCELLO

PARROQUIA

IDENTIFICACIÓN DE PARCELA(RECINTOS) / POLÍGONO/ ZONA EXTENSIÓN DA/S PARCELA/S A PASTOREAR

PENDENTE MEDIA DA/S PARCELA/S QUEIMADA/S

TIPO DE PROPIEDADE PARTICULAR MVMC OUTROS ____________________________________ MES E ANO NO QUE SE QUEIMOU A/S PARCELA/S*

MENOS DO 40% MÁIS DO 40% INSTRUMENTO DE XESTIÓN QUE POSÚE O MONTE:

CAUSA DO INCENDIO*

NÚMERO DE CABEZAS _______________________________ _______________________________ _______________________________ _______________________________

ÉPOCAS DE PASTOREO (MESES E Nº DE DÍAS POR MES)

SINATURA DO SOLICITANTE

_________________________ , ____ de __________ de 201__ Xefatura Territorial de ---- da Consellería do Medio Rural e do Mar

Caso: Aproveitamento de pasto por un 3º: Tampouco podemos descoñecer que o artigo 86.1 da Lei 7/2012 prevé a facultade do titular do dereito de aproveitamento de autorizar, prohibir ou regular o pastoreo, pastoreo polo que a continuación se acompaña un modelo de solicitude de autorización do 3º ao dito titular, ti de forma que se facilite a actuación dos particulares (aínda que sexa unha actuación entre eles):

SOLICITUDE DE AUTORIZACIÓN PARA PASTOREO A OUTORGAR POLO TITULAR DO DEREITO DE APROVEITAMENTO A FAVOR DUN TERCEIRO

TITULAR/PERSOA QUE AUTORIZA NOME E APELIDOS

DNI

ENDEREZO

CONCELLO

TELÉFONO

EN NOME PROPIO EN REPRESENTACIÓN DE_________________________________________CON CIF/DNI________________

IDENTIFICACIÓN DAS PARCELAS NAS QUE SE AUTORIZA O PASTOREO POLÍGONO: PARCELA: CONCELLO: ZONA:

PERSOA AUTORIZADA NOME E APELIDOS

ENDEREZO

DNI

TELÉFONO

CONCELLO

PROVINCIA

LIMITACIÓNS OU CONDICIÓNS PRAZO DA AUTORIZACIÓN: ____________________________________________________________________________ TIPO DE GANDO: ____________________________________________________________________________________ OUTRAS:___________________________________________________________________________________________ __________________________________________________________________________________________________

DOCUMENTACIÓN A PRESENTAR

Documentación que acredite a titularidade da parcela por parte da persoa que autoriza. Documento que acredite a representación, representación, no seu caso. (Necesario en caso de que o solicitante non sexa o propietario) Certificación de acordo de autorización para pastoreo da Comunidade veciñal (Necesario en caso de terreos situados en M.V.M.C).

------------,, ___ de _________ de _____ ASINADO:

Do aproveitamento forestal de madeira Como consecuencia dos preceptos dispostos no artigo 92 da Lei 7/2012, cabe concluír que é necesaria a modificación da orde que regula os aproveitamentos para adecuar tanto a orde en si, como os seus anexos –documentos documentos de solicitude-. solicitude Debemos entender que a Orde de aproveitamento está en desuso respecto das hectáreas que contempla, dado que a Lei 7/2012 esixe a preceptiva autorización sen especificar hectáreas. Só quedan excluídas as cortas de policía, rareos e outros tratamentos silvícolas (que non precisan de autorización, nin comunicación) e se especifica que os de uso doméstico só precisan de comunicación. A continuación explícase a actual regulación da Lei de montes e preséntase un cadro comparativo entre a Lei de montes e a Orde de aproveitamentos madeireiros: Actual regulación da Lei 7/2012 E da DT 6ª indican o seguinte: Artigo 92.2

92.3

92.3 e DT 6ª

92.3

Tipo de aproveitamento (Aprov.) Aprov. para uso doméstico (volume máximo a 10 m3/año por propietario) Cando NON se dispoña de instrumento de ordenación ou xestión aprobado: . Aprov. de especies non do Anexo 1, . cortas a feito, .rareos rareos ou entresacas

e que non estean en espazos suxeitos a réxime d protección Cando NON se dispoña de instrumento de ordenación ou xestión aprobado:

Acto que precisa

Prazos

Sentido do silencio

15 días hábiles antes do aprov: presentación da sol.

Comunicación

Autorización: cando a superficie sexa de 15 hect. ou -. Autorización e plan de cortas: cando a superficie sexa > 15 hect.

Autorización coas condicións que determine unha orde

Aprov., cortas a feito, rareos ou entresacas de especies non do Anexo 1 e que non estean en espazos suxeitos a réxime d protección q inclúan poucos pés do anexo 1

92.4 e DT 6ª

Cando NON se dispoña de instrumento de ordenación ou xestión aprobado: Aprov.: De especies do Anexo 1

Cando NON se dispoña de instrumento de ordenación ou xestión aprobado: Aprov.: En espazos suxeitos a réxime d protección

Autorización: cando a superficie sexa de 1 hect. ou -.

Autorización e plan de cortas: cando a superficie sexa de + de 1 hect

45 días hábiles para resolver

. Ademais prazo de 20 días hábiles para emitir informe. Silencio -,, salvo aguas.

Autorización cando: . a superficie sexa de 1 hect. ou –, se son especies do Anexo 1 . a superficie sexa de 15 hect ou –, se son especies distintas do Anexo 1 Autorización e plan de cortas cando: . cando a superficie sexa de + de 1 hect, se son especies do Anexo 1. . cando a superficie sexa de + de 15 hect, se son especies distintas do Anexo 1

92.5

Aprov. en montes CON instrumento de ord. ou xestión

Notificación

1 semana de antelación (7 días naturais)

92.5 e DT 6ª

Aprov. en montes con instrumento de ord. ou xestión, cando o aprov. non se axuste ao instrumento.

Autorización cando: . a superficie sexa de 1 hect. ou –, se son especies do Anexo 1 . a superficie sexa de 15 hect ou –, se son especies distintas do Anexo 1

15 días hábiles para ditar resolución

92.7

Corta de policía, rareos e demais tratamentos

Autorización e plan de cortas cando: . cando a superficie sexa de + de 1 hect, se son especies do Anexo 1. . cando a superficie sexa de + de 15 hect, se son especies distintas do Anexo 1 Non comunicación, nin autorización

. Ojo: posibilidade de que na resolución se esixa a modif do instrumento con posterioridade ao aproveitamento.

92.9

92.10 94.1

94.2e DT 6ª

A.42 Lei 3/2007 e 6 do Decreto 105/2006 e DT 6ª

silvícolas Aprov. en zonas afectadas por expropiación Cortas de obrigada execución por Lei 3/2007 Cortas nas zonas de servidume do dominio público hidraúlico Cortas nas zonas de policía de dominio público (excluída a z. de servidume)

Aproveitamentos madeira queimada

Comunicación

Comunicación Non competencia desta consellería. Remitiranse ao MATI Se os terreos contan con instrumento de ordenación aprobado: só notificación. Se os terreos NON contan con instrumento de ordenación aprobado: - Autorización cando: . a superficie sexa de 1 hect. ou –, se son especies do Anexo 1 . a superficie sexa de 15 hect ou –, se son especies distintas do Anexo 1 - Autorización e plan de cortas: . cando a superficie sexa de + de 1 hect, se son especies do Anexo 1. . cando a superficie sexa de + de 15 hect, se son especies distintas do Anexo 1 - Autorización cando: . a superficie sexa de 1 hect. ou –, se son especies do Anexo 1 . a superficie sexa de 15 hect ou –, se son especies distintas do Anexo 1 - Autorización e plan de cortas: . cando a superficie sexa de + de 1 hect, se son especies do Anexo 1. . cando a superficie sexa de + de 15 hect, se son especies distintas do Anexo 1

Advertencia: Lei 3/2007 –A.42 A.42- e Decreto 105/2006 –A.6 Os aproveitamentos de madeira queimada requirirán autorización do correspondente xefe territorial sempre, con independencia da especie forestal de que se trate. Non se pode descoñecer que o artigo 92 da Lei 7/2012 regula nos seus apartados 3 e 4 os procedementos para outorgar autorizacións para efectuar aproveitamentos sen distinguir si se trata de madeira queimada ou non, polo que deben aplicarse tales parágrafos e entenderse superado o procedemento contemplado no artigo 6 do Decreto 105/2006. A maiores do indicado, tamén se lle aplican aos aproveitamentos de madeira queimada o establecido na Disposición transitoria 6ª da Lei 7/2012, polo que ademais da autorización autorizac será preciso un plan de cortas, cando concorran os requisitos establecidos en tal disposición Porén, aínda que exista o requirimento que obrigue sempre a solicitar autorización (pola lei de incendios), deberase aplicar o procedemento da Lei 7/2012 (lex (lex superior) e non o artigo 6 do Decreto 105/2006. Cadro comparativo entre a Lei 7/2012 e a normativa anterior (Orde de 28.09.2004 –DOG do 06.10.2004- e Regulamento de montes. Lei 7/2012 A 92.2 (uso doméstico) A 92.3 (non existe limitación por superficie arborada) . NOTA: A Lei inclúe un parágrafo respecto a que na nova orde que regule aproveitamentos se deberá fixar unha porcentaxe máxima de especies do Anexo I permitida para entrar por este tipo de autorizaciones A 92.4 Modificacións: Modifícase o prazo de 30 días da Orde polo de 45 días da lei e sen limitar a autorización por mor da superficie arborada. Así mesmo, na lei se fixa o prazo de 20 días para que emitan informe as outras consellerías. A 92.5 . (Montes con instrumento de ordenación/gestión): Modificación de plazos pasa de 15 días (Orden) a una semana (Ley) y en esta última se abre la posibilidad a que dicha corta no estuviera contemplada en el instrumento aplicándose una autorización de 15 días (tras solicitud justificada) + la potestad de la Admón. de exigir al propietario la modificación del instrumento para la inclusión de la cortas no planificada A 92.7 (Rareos e outros trat. silvícolas sen aproveitamento comercial) A 92.8 + 92.9

Orde do 28.09.2004 A 7. Anexo IV A 2 (limitación por superficie arborada)

Regulamento de montes

Lei 3/2007

A 3 (limitación por superficie arborada) A1

A6 A

233

del

NOTA: O artigo 233 do Regulamento de montes derrógase polo A.3 do RD 367/2010. . A regulación da lei é similar coa salvidade de que no Rgto dábase un prazo máximo de 2 anos para rexenerar/repoboar superf. cortada -polo tanto interpretabamos ese prazo como máximo para realizar la corta-,, e agora coa Lei é: 1 ano +1 ano de prórroga xustificada = máx. 2 años). Art. 92.11 Ley

Rgto de montes D.485/1962

Art 27.5 Madeira queimada: Sempre obrigada autorización con silencio positivo: A.42 da Lei 3/07 e 6 do Decreto 105/2006.

A de la Orden. A DT6ª modifica a Orde do 28 de setembro set de A DT6ª.2 da Lei é similar ao A.3.4 2004 de aproveitamentos forestais, foresta xa que na regulación da orde un plan de aproveitamentos aprove asinado por facultativo só se necesitaba cando era un monte veciñal veci al >25 ha arboradas arbo sen instrumento de xestión/ordenación estión/ordenación que solicitaba cortas especies del Anexo I (art.3.4 de esa orden). Aproveitamentos en solo rústico de especial protección agropecuaria: agropecuaria Ver er punto 1.2 desta instrución.(A.2.2 e 2.3 da lei)) Resumo: Ao solo rústico de especial protección agropecuaria non se lle aplica a Lei 7/2012, 7/2012 tampouco no relativo aos aproveitamentos forestais. Aproveitamentos en zona de dominio público: público A.94 - O artigo 94, aínda que fala en xeral do dominio público non forestal, foi redactado e aplícase ao dominio público HIDRAÚLICO. HIDRAÚLICO. (non se estaba pensando, por exemplo no dominio público de costas –de de feito este último ten zona de servidume, pero non zona de policía-) policía - O artigo 2.2.e) da lei exclúe do concepto de monte os terreos de dominio público, público agás os que integran o dominio público forestal. No tocante ao dominio público hidraúlico o artigo 2.b) do Real decreto lexislativo 1/2001, do 29 de xullo, polo que se aproba o Texto refundido da Lei de augas configura como parte do dominio público hidraúlico aos cauces de correntes naturais continuas e discontinuas e o seu artigo 4 prevé que o cauce o álveo ou cauce natural de unha corrente continua ou discontinua discontinu é o terreo cuberto polas augas nas máximas crecidas ordinarias. - Unha vez excluído do ámbito de aplicación da Lei de montes ao dominio público, o artigo 94.1 prevé que é o que sucede na zona de servidume: “Calquera aproveitamento forestal que se produza produ na zona de servidume de dominio público non forestal non requirirá autorización do órgano forestal sen prexuízo das autorizacións preceptivas por outra normativa que lle sexa aplicable”. aplicable”

. A zona de servidume inclúe 5 metros de ancho desde as marxes (A. (A. 6.1.a) do Real decretodecreto lexislativo 1/2001, do 29 de xullo) . Cando a Xefatura Territorial reciba unha denuncia pola realización dunha corta nunha zona de servidume, deberá remitila aos organismos competentes, que están integrados na Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas: estes organismos son Aguas de Galicia –por por aplicación da Lei 1/2010, do 4 de novembro, de Augas de GaliciaGalicia e Conservación da Natureza –por por aplicación da Lei 7/1992, do 24 de xullo, de pesca fluvial (artigo 34.22). Non parece razoable a apertura de dous procedementos sancionadores pola comisión dunha mesma infracción, polo que a Xefatura Territorial correspondente desta consellería o remitirá con carácter xenérico á Consellería de Medio Ambiente, sen especificar o organismo o competente e serán eles quen decidan o órgano competente. - O artigo 94.2 establece que: “2. Nos terreos forestais incluídos na zona de policía de dominio público, excluídos os referidos no apartado anterior,, cando unicamente fose necesaria a autorización utorización da Administración xeral da Comunidade Autónoma ou entidades públicas instrumentais dependentes da mesma, a solicitude de autorización terá en conta o seguinte: a) Se os terreos forestais contasen cun instrumento de ordenación ou xestión forestal fores aprobado pola Administración forestal, aplicarase o disposto no artigo 81.3 da presente lei. b) Cando carecesen de devandito instrumento de ordenación ou xestión aprobado, aplicarase o disposto no artigo 92.4 da presente lei”. lei” • O punto de partida para a aplicación deste artigo é o seu ámbito de aplicación: aplicación “…cando unicamente fose necesaria a autorización da Administración xeral da Comunidade Autónoma ou entidades públicas instrumentais dependentes da mesma”: Isto sucede nas concas de competencia da Administración autonómica: as adscritas ao organismo de Aguas de Galicia, basicamente todo Coruña, parte de Pontevedra e Lugo) • A zona á que fai referencia este apartado, e sobre o que temos competencia de autorización, son os 95 metros resultantes de excluír excluír 5 metros á zona de policía, consonte se indica no debuxo seguinte:

Dominio público hidraúlico

100 m Z. d Policía 5m Z. serv. 95 m Zona do A.94.2

Máxima crecida cre ordinaria Marxe

Augas baixas

Aclaración: Partindo disto o artigo 94.2 sinala que cando a competencia sobre eses terreos corresponda á Comunidade autónoma –por por estar adscritos a esta administraciónadministración será preciso: - Ben, que se efectúe unha notificación de que se vai a realizar tal aproveitamento ao xefe territorial correspondente, de disporse de instrumento de ordenación ou xestión forestal . Puntualización: Se o aproveitamento non se axusta ao previsto sto no instrumento de ordenación ou xestión, será precisa a autorización da Administración forestal. De non emitirse resolución en 15 días: silencio positivo (enténdese outorgada) , ou oveitamento, de non - Ben, que se obteña previamente a autorización para efectuar tal aproveitamento, disporse de instrumento de ordenación ou xestión forestal. forestal. A autorización outorgarase de conformidade co establecido no artigo 92.4 da lei de montes. Cómpre salientar que, en aplicación deste artigo, resulta preceptiva a emisión dun informe polo organismo competente en materia de Augas e que, de non emitilo no prazo de vinte días desde que o solicite o xefe territorial, entenderase desfavorable, isto é, regúlase un silencio negativo en defecto de emisión no prazo establecido nese caso concreto. E que transcorrido o prazo de 45 días para resolver o silencio será estimatorio da solicitude. - O artigo 94.3: • Punto de partida para a aplicación deste artigo: “…cando o dominio público estea adscrito a administracións públicas distintas da da Administración da Comunidade Autónoma de Galicia a autorización da Administración xeral da Comunidade Autónoma ou entidades públicas instrumentais dependentes da mesma” Este artigo estase a referir ás concas adscritas ás Confederacións Hidrográficas (Miño-Sil, (Mi Duero e Norte, que abarcan parte de Lugo e Pontevedra e todo Ourense). Neste caso, dado que o dominio público está adscrito a unha administración distinta da nosa, a competencia para outorgar a autorización lle corresponde ao Ministerio, a través da d Confederación Hidrográfica correspondente. Respecto á nosa competencia, o artigo 94.3 unicamente prevé que a Administración forestal promoverá acordos para acadar procedementos de colaboración tendentes a conseguir o mesmo procedemento e resultados que no punto anterior. Aproveitamentos en masas consolidadas de frondosas autóctonas: A.93 . A. 93.1: “A Administración forestal rexistrará aquelas masas de frondosas do anexo 1 cunha superficie en couto redondo de polo menos 15 hectáreas e cunha idade medio de polo menos vinte anos. Quedan excluídas as plantacións forestais”. . Significado de “Quedan excluídas as plantacións forestais”: forestais”: As plantacións forestais son as plantacións que fai un propietario (de castiñeiro, nogueira, carballo …), e polo tanto de orixe artificial, que se caracterizan porque se organizan en filas. . A diferenza deste caso, o que regula con carácter xeral o artigo 93.1 é o das ‘masas de frondosas do anexo 1’, isto é, a masa natural que non está organizada en filas. Normalmente

nelas hai moitas especies de frondosas a diferentes estratos –carballos, carballos, castiñeiros, loureiros, bidueiros, acivros, cereixos- e non só unha ou dúas –que que sería a típica plantación-. plantación Un exemplo destas masas comúns son as masas comúns de concentración ou as típicas típic valgadas dos montes onde de forma natural creáronse masas de frondosas. . A. 93.2: Requisitos para o aproveitamento das masas consolidadas de frondosas autóctonas: aprobación pola Administración forestal dun documento compartido de xestión.

Deslindes dos montes veciñais en man común Fases do deslinde (Art 52): Poderá ser total, parcial e poderá realizarse en fases. A titularidade da propiedade acreditarase achegando: • Rexistro da Propiedade. • Catastro. • Calquera medio de proba que acredite situacións posesorias,, nos termos que se determinen regulamentariamente.

Do procedemento deslinde entre montes veciñais en man común (Art 53): 53 Procedemento: 1. Aprobación nas asembleas do deslinde provisional. 2. Traslado ao xurado provincial de montes de: a. Acta do deslinde. b. Memoria descritiva con planos topográficos en formato dixital e papel asinado polos presidentes dás comunidades. c. Acta de conciliación ante ou xulgado de paz ou primeira instancia. d. Certificación dous secretarios das respectivas comunidades da aprobación apro en asemblea xeral do deslinde. 3. Unha vez realizado o deslinde o xurado provincial de montes aprobarao nun prazo máximo de seis meses, publicarase no DOGA e notificarase ás partes, dando conta deste ao rexistro de montes. 4. Os desacordos entre as comunidades comunidades poderán ser obxecto de arbitraxe ou ser elevados á vía xurisdicional civil.

Deslinde de monte veciñal con propiedades particulares (art. 54): 1. A comunidade propietaria, logo de acordo en asemblea xeral presentará unha proposta coa liña de deslinde fundamentada histórica e legalmente entre o monte veciñal e as propiedades particulares. 2. O servizo de montes no prazo de seis meses informará sobre a existencia ou non de menoscabo na integridade do monte veciñal. veciñal. En aplicación do artigo 25 da Lei 13/1989 de montes veciñais en man común onde a Administración forestal empeñará, entre outras, as seguintes funcións “Velar pola conservación e integridade dos do MVMC”. 3. Se o informe é favorable iniciarase o procedemento con: a. Publicación no DOGA e paxina web da Consellería b. Publicación no taboleiro de anuncios do concello e lugares de costume da parroquia, con indicación do lugar onde de empraza: i. Documentación do deslinde. d ii. Plano topográfico do expediente. 4. Os interesados terán o prazo dun mes para presentar ante a comunidade propietaria as alegacións e títulos que acrediten a propiedade ou posesión dos terreos lindantes.

5. A comunidade propietaria examinará e discutirá a documentación presentada e respectando que non se produza menoscabo na integridade do monte veciñal en man común remitirá nova proposta de deslinde con plano topográfico e documentación e alegacións achegados polos particulares. 6. Examinada a proposta a Administración Administración forestal emitirá informe. En caso de ser favorable, ratificarase o deslinde provisional pola asemblea xeral, e dará traslado ao xurado provincial de montes de: a. Acta de deslinde. b. Memoria descritiva con planos topográficos en formato dixital e papel. c. Acta de conciliación ante ou xulgado de paz ou primeira instancia. d. Certificación do secretario da comunidade da aprobación do deslinde. 7. O xurado provincial de montes aprobará o deslinde, ordenará a publicación no DOGA e notificará ás partes, dando dand conta deste ao rexistro de montes. Resolverase na vía xurisdicional civil calquera deslinde que sen ser obxecto de arbitraxe se atope nunha das seguintes situacións: a. Que sexa informada negativamente a proposta inicial de deslinde provisional. b. Que non se aprobe en asemblea xeral. c. Que non exista acto de conciliación ante o xulgado de paz ou primeira instancia. Amolloamento dos montes veciñais en man común (Art ( 55): Unha vez sexa firme en vía administrativa a resolución do deslinde colocaranse fitos nos puntos tos sobresaíntes. Se se suscitasen cuestións de propiedade suspenderase ata o pronunciamento do xurado provincial ou resolución na xurisdición civil. O xurado provincial de montes comunicará ao catastro o resultado da representación cartográfica das parcelas as deslindadas. NOTA: aínda que a consellaría competente en materia de montes poderá establecer liñas de axudas económicas específicas para a realización de deslindamentos e amolloamentos (art. 55.4 e art. 119.1) existe unha obriga nomeada ás CMVMC que debemos debemos ter en conta. O artigo 125 dispón que de forma xenérica as CMVMC deberán investir, cando menos, o: 1. O 100% dos ingresos xerados a partir dos produtos resultantes de incendios forestais, pragas ou temporais (agás que conten cun seguro forestal ou se xustifique documentalmente ante a Administración forestal que non é necesario o dito nivel de reinvestimento nun prazo mínimo de dez anos). 2. O 40% de todos os ingresos xerados: a. Podendo aumentar a cota nos estatutos da Comunidade. b. Podendo diminuír a cota de forma xustificada no caso de que determinados investimentos estean satisfeitos polas cantidades xeradas nos ingresos nunha porcentaxe inferior. Cáles son estes investimentos obrigados? De forma nomeada os seguintes: i. Redacción ou actualización do instrumento instrumento de ordenación ou de xestión obrigatorio (deberá ser aprobado pola Admón. forestal).

ii. Execución dos traballos programados no dito instrumento. iii. Custes en materia de servizos de xestión que a súa aplicación comporte. Neste apartado entrarían os posibles custes cus se a CMVMC contratara a unha empresa ou autónomo de servizos para o control ou xestión dos traballos programados, ou para os servizos fiscais (IVE, imposto sociedades) que se necesitan e incluso para contratar a xestión e control na venda dos aproveitamentos aproveitamentos (organización de poxas, control de camións), entre outros. iv. Deslindamento e posterior marcaxe.

Por tanto pódese inferir do artigo 125, que de existir ingresos, os devanditos deberán ser investidos, entre outras actuacións, para o deslindamento e marcaxe marcaxe dos MVMC. Revisión dos esbozos ou croquis das carpetas fichas (DT ( 13ª): Primeiramente esta disposición debe entenderse nun determinado contexto, e para unhas determinadas situacións pero nunca en substitución dos procedementos regrados de deslinde dispostos ispostos nos artigos 53 a 55. Dita disposición establece que: Para aqueles esbozos ou croquis (usualmente a 1:25.000 aínda que non teñen consideración estricta como mapas) de montes veciñais que, pola súa antigüidade, non reúnan as características de fiabilidade bilidade e precisión que se poden acadar coas novas técnicas topográficas poderán ser obxecto de revisión axustándose e completándose con aqueles datos e documentos que se consideren necesarios, en particular os requiridos para a súa inmatriculación no Rexistro istro da Propiedade. Por tanto a súa aplicación debe estar taxada e xustificada, e a súa revisión topográfica non pode supor unha modificación nos lindes descritos en letra na resolución da súa clasificación que se pode consultar nas carpetas-ficha. carpetas Procedemento: 1. De oficio ou instancia de parte (MVMC), o xurado provincial de montes veciñais en man común poderá solicitar á Administración forestal unha proposta coa revisión e elaboración da cartografía actualizada. 2. A Administración forestal elaborará dita revisión, axustándose aos condicionantes precitados (non variación de lindes descritos en letra) e presentada informe e nova planimetría ao xurado provincial de montes veciñais en man común. 3. xurado provincial de montes veciñais en man común deberá revisar a proposta, e de selo caso, aceptala. 4. De aceptarse dita proposta poñerase en coñecemento da comunidade propietaria interesada e publicarase no Diario Oficial de Galicia para o resto de posibles interesados (outros MVMC ou particulares). NOTA: Se no procedemento emento de revisión ou marcaxe, o xurado provincial de montes veciñais en man común, a Administración forestal, ou os interesados expresasen que en

dito expediente se poden suscitar cuestións relativas á propiedade, poñerase fin ao procedemento sen máis trámites, trámites, poñéndoo en coñecemento da comunidade propietaria interesada. En dita comunicación deberá deixarse constancia que dito acordo de finalización e arquivo do procedemento non será susceptible de impugnación na vía administrativa, sen prexuízo da facultade facultade dos interesados de acudir á vía xurisdicional civil, por ser esta a competente para dirimir tal controversia. 5. No caso de ser aceptada a revisión comunicada e publicada, poderase proceder á marcaxe do monte veciñal (con mollóns ou fitos), que en todo caso caso se axustará ao plano que resulte da dita revisión. A marcaxe poderá ser realizada de oficio pola propia Administración forestal ou por instancia da comunidade propietaria.

Eventos, actos e actividades en montes O artigo 88.2 di que a realización de: 1. Actos (ou eventos),, incluíndo os deportivos de motor, que leven consigo unha afluencia de público indeterminada ou extraordinaria. (enténdese que estes actos ou eventos teñen un carácter puntual como romarías, probas deportivas, festas, encontros...). 2. Ou de actividades relacionadas co tránsito motorizado (debe entenderse que teñen un carácter máis permanente no tempo, como establecer un circuíto de motocross, de trial ou unha ruta de quads nas pistas forestais ou terreos do monte*). *). *NOTA: O artigo 98.2 prohibe o tránsito motorizado “campo “campo a través, por sendeiros, por devasas ou por vías de saca de madeira, agás para aqueles vehículos vinculados á xestión agroforestal, incluída a actividade cinexética e piscícola, á prevención e defensa contra incendios forestais, orestais, aos labores de vixilancia e tutela propios das administracións públicas e aos eventos e ás actividades que fosen autorizados pola Administración forestal consonte o artigo 88 desta lei”. A regulación destes actos ou actividades Desenvolverase mediante Orde da Consellería pero en calquera caso estará suxeita a: 1. O disposto no correspondente instrumento de planificación (PORF), ordenación ou xestión (art. 79) que deberá estar aprobado pola Administración forestal (art. 81). Estes eventos ou actividades actividades débense incluír na ordenación de recursos e servizos do monte, definidos como tal no seu artigo 84.2 “Serán, “Serán, entre outros, servizos característicos dos montes aqueles relacionados coas actividades sociorrecreativas, sexan turísticas, culturais ou deportivas, deportivas, a paisaxe, a protección dos recursos hídricos e do solo e a cultura forestal” forestal 2. Na ausencia do dito instrumento, será solicitada a autorización da Administración forestal polo promotor do acto ou da actividade, que deberá acreditar: 1. A autorización expresa do titular. (Lei 7/2012 art.88.2 e 98.3 e Lei 43/2003 básica de montes art. 54bis). 2. Correcta sinalización do acceso (Lei 7/2012 art. 98.3 e Lei 43/2003 básica de montes art. 54bis). 3. Adecuación do vial (Lei 43/2003 básica de montes art. 54bis) 4. A asunción do mantemento e da responsabilidade civil. (Lei 43/2003 básica de montes at. 54bis). Como consecuencia desta responsabilidade a Lei 7/2012 sinala no artigo 88 que “o o promotor será o responsable de toda incidencia, dano ou prexuízo que poida po producirse”.

Procedemento: • • •

A solicitude de autorización farase cun prazo mínimo de tres meses antes do desenvolvemento do acto ou da actividade. actividade Prazo para outorgar esta autorización administrativa será de dous meses. meses Transcorridos os cales sen que se dite resolución expresa entenderase estimada a solicitude. (silencio silencio positivo). positivo

Das infraestruturas nfraestruturas forestais Artigo 98. Pistas forestais Este artigo aborda unha serie de bloques que podemos diferenciar: • • • •

Definición de pista forestal. forestal Limitación ou prohibición do tránsito motorizado. motorizado Pistas forestais principais. principais Regulación. Dos instrumentos de ordenación ou xestión forestal. forestal

Pista forestal: Definición: “Todo camiño de tránsito rodado de: 1. 2. 3. 4.

Titularidade pública ou privada. privada Fóra da rede de estradas (enténdase comarcais, nacionais…). Vinculado, cando menos, a un uso: xestión forestal. Situado en solo clasificado como rústico de protección forestal.

NOTA: en aplicación de determinados preceptos da Lei 9/2002 (LOUGA) débese débe ter en conta que as pistas forestais “NUNCA terán a consideración de acceso rodado público”. Limitación ou prohibición do tránsito motorizado polas pistas forestais. Dita limitación NON AFECTA a: • •

Pistas que pertenzan a rede de estradas (a propia definición xa non as cataloga como pistas forestais). Pistas forestais afectadas de uso público porque a súa utilización sexa precisa para acceder a unha actividade de uso ou servizo público, por exemplo para o acceso a un tanque de abastecemento de auga público, ou similar. Nestes casos non n se poderá obstaculizar tampouco o acceso a tránsito pola pista forestal, sexa ou non a pista de titularidade pública.

Nas restantes pistas forestais SÓ estará permitida a circulación libre por elas “ás “ servidumes de paso a que houber lugar, e dita circulación circulación non se poderá facer en actitude de condución deportiva”. Quedan excluídas desta limitación, a circulación realizada por vehículos adscritos: • •

Á xestión agroforestal, incluída a actividade cinexética e piscícola. Aos labores de vixilancia e extinción extinción das administracións públicas competentes.

TAMÉN SE PERMITIRÁ REGULAR OU PROHIBIR a circulación por pistas forestais: • • •

Fóra da rede de estradas (xa non teñen consideración de pista forestal). Non sexan afectadas de uso público. Non sexan servidumes de paso.

Procedemento: titular. Tamén se podería entender válida a solicitude do promotor no 1. Á solicitude do titular. “caso caso de realización de eventos e actividades culturais e deportivos alleos á propiedade que se desenvolvan mediante o tránsito motorizado polas ditas pistas” (exemplo circuíto de MotoCross), MotoCross), por canto este ten a obriga de contar coa autorización expresa por parte do titular (art. 88 e 98), e de tal documento se podería inferir unha cesión de dereitos para a realización dos actos que conleve dita cesión. cesión 2. Autorización da Administración forestal trala solicitude. 3. Debendo o solicitante ter a obriga de sinalizar dita regulación nas pistas forestais obxecto de autorización. Ver artigo 128.p)1. 4. Outras condicións: a. O usuario será, en todos os casos, o responsable dos danos ou prexuízos que se poidan ocasionar, tanto a si mesmo como a terceiros, na súa utilización (eximindo por exemplo ás CMVMC de responsabilidade subsidiaria). subsid b. Sen prexuízo do disposto na lexislación en materia de prevención e defensa contra incendios forestais. ESTÁ PROHIBIDO O TRÁNSITO MOTORIZADO FÓRA DAS PISTAS FORESTAIS, nomeadamente • • • •

Campo a través. Sendeiros*. Definidos no artigo 8 como “camiños “camiños non asfaltados de largura igual ou inferior a 2 metros”. Devasas*. Vías de saca de madeira*. Definidas no artigo 8 como “trocha “trocha de carácter temporal, que non ten a consideración de pista forestal, habilitada como consecuencia de actuación imprescindible para a extracción ou o arrastre da madeira desde o lugar l de apeo ata o cargadoiro ou a pista forestal”. forestal

*NOTA: Art. 98.6 “Os sendeiros, as devasas e as vías de saca de madeira de carácter temporal non terán a consideración de pistas forestais”. DITA REGRA POSÚE TAMÉN UNHA EXCEPCIÓN permitirase o tránsito motorizado fóra das pistas forestais “para aqueles vehículos vinculados á xestión agroforestal, incluída a actividade cinexética e piscícola, á prevención e defensa contra incendios forestais, aos labores de vixilancia e tutela propios das administracións públicas e aos eventos e ás actividades que fosen autorizados pola Administración forestal consonte o artigo 88 desta lei”. lei”. Táboa resumo:

Pistas forestais (consonte definición art. 98.1)

Fóra das pistas forestais (campo a través, sendeiros, devasas ou vías de saca)

TRÁNSITO MOTORIZADO POR TERREOS FORESTAIS NON regulado Pistas forestais afectadas de uso público Pistas forestais que sexan servidume de paso, pero Permitido NUNCA en actitude deportiva. Pistas forestais que NON sexan servidume de paso NIN de uso público, á solicitude do seu titular, coa Regulado/ Regulado/Prohibido autorización da Administración Forestal e SEMPRE que fora obxecto de sinalización. Tránsito por pistas forestais (sexan servidume de paso ou non) cando estea sendo usada por actividades relacionadas coa xestión agroforestal Permitido (incluída a actividade de cinexética e piscícola) ou cos labores de vixilancia e extinción das administracións públicas competentes. Prohibido SEMPRE, de forma xeral Cando estea sendo usada por actividades relacionadas coa xestión agroforestal (incluída a actividade cinexética e piscícola), coa prevención e defensa contra incendios forestais, cos labores de Permitido vixilancia e tutela propios das administracións públicas e cos eventos e actividades activid que fosen autorizados pola Administración forestal consonte o artigo 88 desta lei.

Pistas forestais principais. Regulación. As pistas forestais principais defínense (art. 8) como: • • • • • •

Aquela pista forestal (por tanto coas características definidas no seu artigo 98.1) Pública ou privada da (dita condición xa era ostentada pola pista forestal). Con firme ou non. Que discorre polo monte para o seu acceso e para a execución de traballos ou servizos agroforestais (vóltase vóltase, ao igual que o artigo 98.1, a vincular a definición ao seu uso). uso Con máis de 5 metros de largo (inclúe largo cunetas) Con cunetas.

Regulacións relacionadas coas pistas forestais principais: 1. Características e as esixencias construtivas das pistas forestais principais (+viradoiros e parques de madeira) serán establecidas pola Administración forestal mediante orde da consellaría competente en materia de montes. 2. Obras de reforma, modificación, transformación o renovación (como a modificación modificac do firme mediante o asfaltado das pista), NON poderá alterar nin limitar o seu USO, é dicir o seu carácter prioritario agroforestal, agás autorización expresa da Administración forestal.

3. Distancias mínimas que deben respectar as novas repoboacións forestais for con pistas forestais principais (Anexo II): 2 metros cando se empreguen as especies frondosas do anexo 1; no resto de especies, 4 metros en xeral, e 6 metros nos concellos declarados como zona de alto risco.

Dos instrumentos de ordenación ou xestión xesti forestal

A construción de pistas, camiños ou calquera outra infraestrutura permanente en montes ou terreos forestais, cando non estea prevista no correspondente instrumento de ordenación ou de xestión forestal, requirirá da súa modificación, de acordo co establecido no artigo 82 desta lei. NOTA: en consonancia co artigo 67.i) (sancionadores) da Lei 43/2003 “A “A realización de vías de saca, pistas, camiños ou calquera outra obra cando non estea prevista nos correspondentes proxectos de ordenación ou plans dasocráticos de montes ou, no seu caso, PORF, ou sen estar expresamente autorizada polo órgano forestal da comunidade autónoma”. autónoma Consonte a Lei 7/2012 todo dos os montes serán obxecto de instrumentos de xestión ou ordenación, en calquera caso e de forma transitoria tra posúan dito instrumento, instrumento a realización de infraestruturas forestais debe ser autorizada pola Administración forestal ao amparo da lei básica de montes. Os instrumentos de ordenación ou de xestión forestal preverán a recuperación ou a rexeneración n da cuberta vexetal dos camiños forestais, devasas, faixas, parques de madeira ou calquera outra infraestrutura abandonada no medio forestal, co fin de evitar a súa progresiva degradación e facilitar a súa integración no ecosistema forestal.

Procedemento sancionador (art. 128 e 129) Aplicación dos tipos infractores da Lei 7/2012 en relación coa Lei 43/2003 e aplicación dos tipos infractores da Lei 3/2007 en relación coa Lei 43/2003. 43/2003 Caducidade. O artigo 128 regula as infracción en materia de montes, por vulneración do establecido na Lei 7/2012 e no seu encabezado di: “Ademais das infraccións tipificadas no artigo 67 da Lei 43/2003, de 21 de novembro, de montes, constitúen infraccións en materia de montes as seguintes:…” • Isto implica que ao instruír un procedemento sancionador haberá que aplicar en primeiro lugar as infraccións previstas na Lei 7/2012, xa que está dotadas de especificidade –principio de especialidade- e se aprobaron respectando as disposicións básicas contidas na Lei 43/2003, 43/2003 pero de non estar expresamente regulado o tipo como infracción do artigo 128, deberemos acudir ás infraccións previstas no artigo 67 da Lei 43/2003, en canto ao tipo a aplicar. A cualificación das infraccións regúlase no artigo 129 da Lei 7/2012 e establece establece que: “As infraccións en materia de montes tipificadas no artigo anterior e no artigo 67 da Lei 43/2003, de 21 de novembro, de montes, cualificaranse como leves, graves ou moi graves, conforme aos criterios previstos no artigo 68 de devandita lei, coas coas seguintes especialidades: …” • É dicir, como sucede no caso anterior, para os efectos de cualificar as infracción debemos acudir en primeiro lugar aos criterios previstos no artigo 129 da Lei 7/2012, que están dotados de especificidade e, no seu defecto, defecto, aplicarase o disposto no artigo 68 da Lei 43/2003. En canto á sanción a impoñer o artigo 131 da Lei 7/2012 remite directamente á Lei 43/2003 para a súa determinación, polo que faremos mención ao artigo 131 e máis ao artigo 74 da Lei 43/2003. Artigo 131 da Lei 7/2012: “Artigo 131. Contía das multas A contía das multas a aplicar é a contemplada na Lei 43/2003, de 21 de novembro ( RCL 2003, 2723 ) , de montes, para cada tipo de infracción leve, grave ou moi grave”. Respecto das circunstancias para a gradación gradación da sanción, non podemos esquecer que, ademais do establecido no artigo 75 da Lei 43/2003, a Lei 7/2012 regula no seu artigo 132 unha serie de circunstancias específicas a considerar á hora de efectuar tal gradación (cómpre poñer especial atención aos prexuízos causados ao monte, polo que sempre deberá ser concretado este dato nun informe que figure no procedemento). • O dito para a Lei 7/2012 resulta extensible á Lei 3/2007 con unha especificidade a ter en conta:

O artigo 51 da Lei 3/2007, que regula regula a cualificación de infraccións en materia de incendios, que se debe aplicar en primeiro lugar, contén referencias expresas a determinadas infraccións reguladas no artigo 67 da Lei 43/2003. Por exemplo nos seguintes artigos: 51.1.c), 51.2.f) e 51.2.h). • Por último, cómpre salientar que tanto na Lei de montes de Galicia (A.143.1), como na Lei de incendios (A.55.1) regúlase un prazo de 9 meses para a resolución do procedemento sancionador e que, en ambos casos o prazo é ampliable de forma motivada pola metade. m

Competencia sancionadora en materia de montes e incendios

Lei 7/2012 de montes de Galicia: O artigo 138 da Lei 7/2012 atribúe expresamente a competencia sancionadora á Consellería do Medio Rural e do Mar,, sen excepción. Isto é coherente co ámbito de aplicación da Lei de montes, que se estende aos montes e terreos forestais, é dicir, a consellería só vai sancionar pola comisión de infraccións en montes ou terreos forestais, segundo a definición de monte que ela mesma regula. regul Isto é, non sancionará a consellería, por exemplo, por realización de vertidos fóra do monte ou por realización de repoboacións fóra do monte.

A Lei 3/2007 de incendios: Como xa dixemos, o ámbito de aplicación da Lei 3/2007 difire do da lei de montes. montes O artigo 54 da Lei de incendios é determinante para distribuír a competencia sancionadora. Este artigo distingue a competencia de dúas administracións: a administración autonómica e local: 1 A administración autonómica, e en concreto a Consellería do Medio dio Rural e do Mar, é a competente para tramitar e resolver os procedementos sancionadores por infraccións cometidas nos seguintes terreos: . terreos agrícolas, . terreos forestais, e . zona de influencia forestal (A.2.13: son as áreas estremeiras que abranguen anguen unha franxa circundante dos terreos forestais cunha largura de 400 metros, excluído o solo urbano, de núcleo rural e urbanizable delimitado). 2 A Administración Local (concello, en concreto) é a competente para tramitar e resolver os procedementos sancionadores pola comisión de infraccións nos seguintes terreos: .terreos urbanos, .terreos de núcleo rural, e .terreos urbanizables delimitados A normativa aplicable serán as ordenanzas municipais e, no seu defecto, a Lei 3/2007 (artigos 21.2 e 54).

En consecuencia, respecto da competencia na Lei 3/2007: Cando esta consellería detecte a comisión de infraccións en terreos urbanos, de núcleo rural e urbanizables delimitados, remitirá o asunto asunto ao concello correspondente para o inicio dun procedemento sancionador en aplicación do artigo 54 da Lei 3/2007.

Indemnización do artigo 21.3 da Lei 3/2007: O artigo 21 da Lei 3/2007 regula a xestión da biomasa nas redes secundarias. O seu apartado 3 contempla a facultade do propietario da plantación de obter unha indemnización nos casos en que a edificación ou instalación sexa ilegal ou se incumpran os termos do proxecto que obtivera a licenza e a retirada de especies derive da necesidade necesi de gardar distancias respecto desa edificación ilegal. • Tal indemnización, ao abeiro da lei, constitúe un dereito do propietario da plantación prexudicado pola vivenda ilegal e a súa contía e percepción por este é unha cuestión inter partes e, en caso aso de discrepancia, as partes deberán acudir á vía xurisdicional civil para a súa determinación, xa que esta materia non ten encaixe nas potestades que ten atribuída a Administración, nin na sancionadora, nin noutra que o ampare, dado que a Administración ten atribuídas as súas competencias para a defensa dos intereses xerais e non dos intereses particulares, como así sucedería de intervir no procedemento de imposición dunha indemnización dun particular a favor doutro particular. • Hai que puntualizar que esta indemnización establécese na Lei 3/2007 respecto das plantacións con especies DA 3ª, 3ª pero a Lei 7/2012 non regula ningunha indemnización similar para o propietario da plantación no caso de frondosas Anexo I que incumpran as distancias respecto dunha edificación ou vivenda ilegal. • Para ara esixir a xestión da biomasa ou retirada de especies é preciso saber se a edificación é legal ou ilegal, por canto no caso de edificacións ilegais resultará de aplicación o disposto d no citado apartado 3 e a Administración deberá comunicarllo ao denunciante. O mesmo cabe dicir da aplicación da servidume de paso, tamén regulada no artigo 21.3 da Lei 3/2007, que debe ser unha cuestión obxecto de previo acuerdo entre particulares afectados • O dito sen prexuízo da facultade desta consellería de proceder á execución directa dos traballos preventivos cando se declarase un incendio forestal (artigo 22.5).

Aproveitamentos de madeira

Problemática da responsabilidade pola comisión de infraccións en materia de aproveitamentos: dualidade entre o madeirista e o propietario ou titular do aproveitamento: A.92. Na práctica, a día de hoxe non existe uniformidade na determinación da responsabilidade nos procedementos sancionadores dores en que se leva a cabo un aproveitamento forestal sen autorización ou excedendo do contido da autorización concedida, polo que resulta necesario homoxeneizar os criterios a considerar. Existen dous artigos de interese nesta materia: o 92 e o 140. tigo 92. Dos aproveitamentos madeireiros Artigo “1.. Os propietarios de montes ou terreos forestais privados que desexen realizar neles aproveitamentos de madeira ou leña terán que solicitar a preceptiva autorización do órgano inferior competente en materia forestal por razón do territorio. territorio 2. Quedan exceptuados da obrigación sinalada no apartado anterior do presente artigo os aproveitamentos para uso doméstico, que necesitarán dunha comunicación á Administración forestal, nos termos que se determinen mediante mediante orde da consellería competente en materia de montes. 3. Os donos de leiras poderán realizar aproveitamentos de masas forestais poboadas das especies que non estean incluídas no anexo 1 da presente lei, e que non formen parte de espazos suxeitos a algún alg réxime de protección, e executar curtas a feito, aclareos ou entresacas, presentando a pertinente solicitude ao órgano inferior competente en materia forestal por razón do territorio, cunha antelación mínima de quince días ao comezo do aproveitamento. Transcorrido Transcorrido o prazo sen contestación, entenderase concedida a autorización solicitada. Se a contestación fose negativa, haberá de xustificarse. En masas que cumpran cos requirimentos descritos no parágrafo anterior e inclúan pés nunha proporción reducida de especies incluídas no anexo 1, poderá admitirse o seu aproveitamento coa mesma solicitude segundo as condicións que se determinen mediante orde da consellería competente en materia de montes. 4. No caso de que os montes ou terreos forestais estivesen poboados con especies do anexo 1, ou formasen parte de espazos suxeitos a algún réxime de protección, a resolución relativa á autorización de curta haberá de ditarse no prazo de corenta e cinco días, a contar desde a entrada da solicitude no rexistro do órgano rgano competente para resolver. Recibida a solicitude de autorización, o órgano inferior competente en materia forestal por razón do territorio requirirá os pertinentes informes das administracións sectoriais correspondentes. Transcorridos vinte días desde de que este órgano solicitase devanditos informes, entenderase que son positivos de non haber contestación expresa, sen prexuízo do establecido no artigo 25.4 do Real decreto lexislativo 1/2001, de 20 de xullo, polo que se aproba o texto refundido da Lei de de augas, continuándose coa tramitación da autorización solicitada. 5. Nos montes ordenados, cando a curta fixésese de acordo co instrumento de ordenación ou xestión aprobado, non se precisará autorización, bastando a notificación á Administración forestal foresta cunha semana de antelación ao comezo dos traballos. Cando os aproveitamentos non se axustasen ao previsto no instrumento de ordenación ou xestión, o propietario solicitará, de xeito xustificado, a autorización á Administración forestal. A denegación ou o condicionamento do aproveitamento producirase no prazo de quince días mediante resolución motivada; transcorrido devandito prazo sen contestación, entenderase concedida a solicitude. A Administración forestal poderá esixir a modificación do instrumento de ordenación ou xestión con posterioridade ao aproveitamento.

6. As persoas físicas ou xurídicas que, en lugar do seu titular, realizasen a xestión ou o aproveitamento dos montes ou terreos forestais poderán solicitar as autorizacións, ou facer as comunicacións comunic ou notificacións sinaladas no presente artigo, cando xustificasen debidamente a súa representación. representación 7. As curtas de policía, clareos e demais tratamentos silvícolas sen aproveitamento comercial non requirirán comunicación nin autorización da administración admin competente. 8. O prazo máximo para a realización dun aproveitamento será de doce meses, a contar desde a data de notificación da autorización ou a data na que se considere outorgada a mesma por silencio administrativo. 9. Cando se demorase a execución dun aproveitamento por causas non imputables ao seu titular ou á empresa que o leve a cabo, o prazo para a realización dos aproveitamentos forestais a que se refire o apartado anterior poderá prorrogarse, previa solicitude xustificada, por un único prazo, que non poderá superar nalgún caso o da concesión inicial. 10. En relación cos aproveitamentos en zonas afectadas por unha expropiación, será suficiente que o órgano expropiante envíe unha comunicación ao órgano inferior competente en materia forestal por razón do territorio, debendo sinalizarse a zona expropiada polo órgano expropiante ou polo afectado, a instancia deste órgano. 11. Nas curtas de arboledo de obrigada execución, de acordo co establecido na Lei 3/2007, de 9 de abril ( LG 2007, 133 ) , de prevención e defensa contra os incendios forestais de Galicia, será suficiente unha comunicación ao órgano inferior competente en materia forestal por razón do territorio. 12. A Administración forestal simplificará os procedementos procedementos administrativos, talles como a regulación mediante orde da consellería competente en materia de montes dunha autorización compartida de diferentes propietarios de montes particulares, e impulsará o emprego dos servizos de atención telemáticos e a administración electrónica”.

Artigo 140. Suxeitos responsables “1. Serán responsables das infraccións contempladas na presente lei as persoas físicas ou xurídicas que incorresen nas mesmas e, en particular, a persoa que directamente realizase a actividade activ infractora ou a que ordenase devandita actividade cando o executor tivese con aquela unha relación contractual ou de feito, sempre que se demostre a dependencia do órgano ordenante. 2. Cando non fose posible determinar o grao de participación das distintas distintas persoas que interviñesen na realización dunha infracción, a responsabilidade será solidaria, sen prexuízo do dereito a repetir fronte aos demais participantes por parte daquel ou aqueles que fixesen fronte ás responsabilidades”.

• Posibles solucións: Resulta esencial o disposto no artigo 140 da Lei 7/2012, isto é, en principio a persoa responsable é quen realice a actividade infractora, agás que se demostre que realizase esta actividade por orde do titular do aproveitamento. Por isto, e dada a función probatoria que ten que desempeñar a Administración, inicialmente se lle imputará a responsabilidade ao madeirista. Non obstante, como actividade probatoria, probatoria en todo caso, se lle requirirá ao madeirista para que presente, de telo, un contrato ou outro documento que demostre a súa dependencia da titular do aproveitamento, que lle exima de responsabilidade en canto que mero executor dunha orde emitida polo titular do dito aproveitamento. Por exemplo, podería servir unha factura pola que se lle recoñece o pagamento que lle efectuou o propietario pola corta realizada, pero deberá ser acreditativa da dita corta, isto é, deberá indicar o número e tipo de pés talados, porque o propietario sempre pode alegar que lle encargou o aproveitamento to dun número de árbores moi inferior inferior ao que realmente cortou, ou ben deducirse claramente o número de pés da contía da factura. Por exemplo, tamén serviría unha declaración por escrito asinada polo titular do aproveitamento na que asume a responsabilidade por actuar o madeirista baixo a súa dependencia ou ben unha testifical oral do titular do aproveitamento recoñecendo tal responsabilidade, do que se faría unha dilixencia que asinaría este. Se lle imputará responsabilidade ao titular do aproveitamento cando: 1 Sexa él quen efectúe persoalmente a corta. 2 Cando no expediente conste algunha proba da relación entre o propietario e o madeirista, que demostre que o madeirista actuou por orde ou baixo a dependencia do titular do aproveitamento. Se lle imputaráá responsabilidade ao madeirista cando: Realice él directamente a actividade e non demostre, no trámite de audiencia ou durante a tramitación de todo o procedemento, a súa dependencia do titular do aproveitamento. O feito de que o artigo 92 regule a esixencia de que propietario obteña unha previa autorización para poder efectuar a corta non constitúe proba de que fose él quen lle dera a orde de corta ao madeirista. Se non hai proba da dependencia, podería o madeirista ter cortado as árbores sen sequera sequera ter coñecemento disto o propietario e, en materia sancionadora, resulta esencial a proba para os efectos de dilucidar a responsabilidade. Imputarase responsabilidade solidaria: no caso de que durante a tramitación do procedemento se probe a conivencia do o propietario e do madeirista na comisión da infracción. • Outras cuestións da tramitación: Para ara poder imputar responsabilidade pola comisión dunha infracción en materia de aproveitamentos deberá constar nun informe técnico no expediente o seguinte: . Se o aproveitamento precisa de comunicación (uso doméstico, monte ordenado con instrumento de ordenación ou xestión aprobado, expropiación) ou ben de autorización. . No caso de que non precise de autorización, porqué, porqué de ser o caso, o aproveitamento non se axustou xustou ao instrumento de ordenación ou xestión.

. No caso de que houbese autorización, en qué se excedeu da autorización outorgada. . Que non se trate de cortas de policía, rareos e demais aproveitamentos silvícolas sen aproveitamento comercial. . Resulta esencial que na acta de inspección se deixe constancia de quen é o suxeito responsable coa identificación que sexa o máis precisa posible. Por exemplo: no caso de que o axente see atope co madeirista no monte, deberán identificar ao persoal que efectúa a corta c e empresa para a que traballa, traballa ou, no caso de que na acta se especifique que quen realiza o aproveitamento é unha determinada persoa, deberá concretarse concretar nela as razóns que levaron a tal conclusión. Así mesmo, cando realicen actuacións posteriores de identificación do infractor, infractor reflectiranse nunha acta,, na que se determinen as conclusións e razóns para chegar a estas conclusións. Todo isto para evitar problemas relacionados coa exoneración de responsabilidade por parte do sancionado.

Obras, Ocupaciónss e repoboacións ou plantacións en terreos alleos: distinción Obras, cercados, etc… montes Lei 9/2002/Normativa de montes: Dualidade entre normativa de montes e normativa urbanística. Consulta: ¿Toda obra que se realice no monte ten que ter encaixe no artigo ar 67.i) da Lei 43/2003 ou cómpre ter en conta a Lei 9/2002 de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia e entender que cando permite esa obra con licenza xa non se lle pode imputar infracción ningunha ao particular que a realizou? Lei ei 43/2003 tipifica como infracción no seu artigo 67.i): “A realización de vías de saca, pistas, camiños ou calquera outra obra cando non estea prevista nos correspondentes proxectos de ordenación ou plans dasocráticos de montes ou, no seu caso, PORF, ou sen sen estar expresamente autorizada polo órgano forestal da Comunidade Autónoma” Este artigo hai que poñelo en relación cos artigos 98.7, 86.13, 97.a) da Lei 7/2012. O artigo 98.7 esixe que estea previsto no instrumento de ordenación ou xestión forestal ou que se modifique este para a construción de: . pistas, . camiños,, ou . calquera outra infraestrutura permanente

en montes ou terreos forestais

Artigo 98.7: “A construción de pistas, pistas camiños ou calquera outra infraestrutura permanente en montes ou terreos forestais, cando non estivese prevista no correspondente instrumento de ordenación ou xestión forestal,, requirirá da súa modificación,, de acordo co establecido no artigo 82 da presente prese lei”. Artigo 82: “A alteración debida á modificación de aspectos puntuais, ou ben pola revisión de aspectos substanciais, dos instrumentos de ordenación e xestión forestal adaptarase ás condicións e prazos que se establezan nas instrucións xerais para a ordenación de montes”.

O artigo 86.13 clarifica que os cerramentos ou cercados para o aproveitamento de pastos terán a consideración de infraestruturas forestais, polo que seguirán o mesmo réxime que as pistas e camiños.

Artigo 86.13: “ Os cerramentos os ou cercados para o aproveitamento de pastos, pastos, así como outros peches situados en montes ou terreos forestais, terán a consideración de infraestruturas forestais e as súas características e utilización serán reguladas mediante orde da consellería competente competen en materia de montes”.

Por infraestruturas permanentes debemos entender tamén os tanques para abastecementos de auga, e outras infraestruras similares para o servizo do monte. implica un cambio de Respecto ao resto de obras,, habería que dilucidar se a obra en cuestión implica uso, modificación substancial da cuberta vexetal ou outra actividade constitutiva de infracción, segundo o disposto na Lei 7/2012 e na Lei 43/2003. En xeral, a nosa Lei 7/2012 ao regular o proxecto de ordenación –A.79.2.a) A.79.2.a)- lle atribúe ao proxecto de ordenación a función de ‘organización estable dos distintos usos e servizos do monte’. En relación con isto o artigo 84.2 configura como servizos do monte, entre outros, aqueles relacionados coa protección do solo. Pola súa banda o artigo 81 di que aprobado o instrumento de ordenación consideraranse autorizadas as actuacións no monte que precisen de autorización. Artigo 63. Ocupacións: O artigo 63 regula a prohibición de ocupación: “Prohíbese a ocupación de terreos forestais mediante instalacións, construcións ou obras feitas sen autorización do seu respectivo titular e do seu xestor, de ser o caso”. O artigo 128.g) regula a correlativa infracción: “A ocupación de terreos forestais en montes públicos, montes veciñais en man común, montes protectores e montes particulares mediante instalacións, construcións ou obras feitas sen autorización do seu titular”. • Interpretación: Entendemos que o punto de partida para poder aplicar este artigo e imputar ao infractor a ocupación dun monte é que se demostre con total claridade que a instalación, instalación construción ou obra se efectuou nun monte cuxa titularidade corresponde a outra persoa diferente di da que efectúa a obra, construción ou instalación. No caso de que si dispoñamos de tal proba iniciarase o oportuno procedemento sancionador. Non podemos esquecer, entre outras, a función protectora dos montes veciñais en man común que ten atribuídaa a administración autonómica. Esta demostración ou proba debe considerar o seguinte: - Por exemplo: Se a obra se efectúa no interior dun monte veciñal en man común, deberá constar un informe técnico no que se indique expresamente que sen ningún xénero de d dúbidas a dita obra está realizada dentro do monte. monte. Un caso claro podería ser o do monte veciñal en man común que estivese clasificado como tal e que a obra se realiza no seu interior.

- No suposto, moi común, de que a obra se efectúe no linde do monte veciñal en man común, para poder imputarse responsabilidade ao seu autor, vía procedemento sancionador, é imprescindible que o monte estea deslindado. En consecuencia,, non se iniciarán procedementos sancionadores contra os ocupantes dun monte con base en aproximacións dos lindes ou deducións ou especulacións sobre cales son os lindes, senón que ten que existir unha proba fehaciente de que se están a vulnerar tales lindes, xa que en caso contrario estariamos asumindo unha funcións de determinación da propiedade propi que non nos compete a nós, senón á vía xurisdicional civil. Polo tanto, no caso de que a obra, instalacións ou construción se realizase nos límites (linde) dun monte que non estivese deslindado ou respecto do que non existise proba dos seus límites, arquivaríase a denuncia indicando que por falta de proba non procede a apertura do procedemento sancionador e que a cuestión relativa á propiedade das fincas deberá ser, de ser o caso, dilucidada na vía xurisdicional privada, en concreto, na vía civil. - A mesma proba debe constar nos montes das diversas titularidades. Por exemplo, no caso de montes privados será preciso un documento fehaciente (escritura pública ou similar) da que se derive que se realizou a obra en terreo alleo, porque en caso contrario estaríamos interferindo na vía civil e determinando en sede administrativa uns lindes que non están fixados previamente e incluso sancionando por actuacións efectuadas neles. Debe lembrarse que a Administración para poder exercitar a potestade sancionadora sancionado debe contar cunha proba clara e fehaciente dos feitos que se lle imputan e non cabe a intervención administración con base en meras suposicións ou especulacións. En conclusión,, para poder tramitar un procedemento sancionador é preciso que non haxa dúbidas acerca da titularidade do terreo, terreo, xa sexa pola súa clasificación, pola súa ubicación ou por ter sido deslindado, polo que en todo caso, será precisa a previa emisión dun informe técnico que clarexe este punto. No caso de que os lindes non estivesen determinados ou non existise unha proba de que a obra, instalación ou construción se localizan en terreo alleo, as partes deberán acudir as partes á vía privada civil,, para os efectos de reclamar a propiedade que se entende discutida ou vulnerada. Feitos imputables no caso de ocupacións: Partindo de que existe unha proba acreditativa de que a construción, instalación ou obra se fixo en terreo alleo, no procedemento sancionador que se inicie contra o infractor deberán imputárselle dous feitos: 1 A ocupación dun monte sen autorización do seu titular (artigo 128.g) da Lei 7/2012) 2 A realización de obras (peches, valados, infraestruturas permanentes…) sen estar previsto no instrumento de ordenación ou xestión forestal ou sen autorización da administración titular titu (artigo 67.i) da Lei 43/2003) A estes respecto convén diferenciar a autorización do titular do monte da autorización administrativa ou necesidade de constancia nun instrumento de ordenación ou xestión forestal. Non obstante o anterior, cabe entender que aínda que as autorizacións sexan diferentes unha das infraccións deriva de outra, porque dificilmente lle outorgaría a administración forestal a

autorización a unha persoa que non ten dereitos sobre o monte. A este este respecto o artigo 132.4 da Lei 7/2012 establece que: “Cando a comisión dunha infracción derive necesariamente da comisión doutra ou doutras, impoñerase unicamente a sanción correspondente á infracción máis grave cometida”. É dicir, a lei regula que unha das infracción deberá subsumirse na outra para os efecto da imposición da sanción. Outro suposto que pode presentarse é que nun monte se efectúe unha plantación sen autorización do seu titular.. Neste caso a día de hoxe non existe ningún tipo a aplicar, dado que, tanto o artigo 63 da lei, como o artigo 128.g) falan de ocupacións mediante ‘instalacións’, ‘construcións’ ou ‘obras’ e as plantacións non teñen ningunha destas 3 naturezas, polo que non se poderá perseguir en vía administrativa o feito de realizar unha plantación en solo alleo, senón que particular interesado deberá acudir, de ser o caso, á vía xudicial oportuna (civil). Plantacións en terreo propio: particularidade As plantacións, clareos lareos ou tratamentos silvícolas que se vaian a efectuar nun monte, deberán constar no instrumento de ordenación ou xestión forestal, non obstante cómpre clarexar que con carácter xeral a realización de plantacións en solo da nosa propiedade non precisa de autorización, agás no caso contemplado no artigo 112.4 da Lei 7/2012. É dicir, só será preciso obter a preceptiva autorización para realización repoboacións forestais con material forestal procedente dunha rexión distinta da rexión de procedencia en que se inclúa a superficie que se vai a repoboar.

Depósito de subprodutos e biomasa forestal Depósito de subprodutos: O artigo 24 bis da lei 3/2007 regula o depósito de subprodutos e establece o seguinte: Artigo 24 bis. Depósitos de subprodutos forestais “1. Durante os meses de xullo, agosto e setembro, setembro só será permitido o amoreamento en cargadoiro de subprodutos resultantes de corta ou extracción forestal tales como a biomasa forestal residual, estelas e cortiza, cortiza sempre que sexa salvagardada unha área sen vexetación cun mínimo de 10 metros arredor. arredor 2. Os depósitos temporais de madeira en rolo quedan expresamente excluídos da aplicación deste artigo”. • Isto implica que só se pode sancionar por incumprimento do disposto neste artigo nos caso de que: -

Durante os meses de xullo, agosto ou setembro se proceda ao amoreamento de subprodutos fora do cargadoiro, cargadoiro Ou cando, depositándose estes subprodutos en cargadoiro, non se respecte a salvagarda dos 10 metros que se deben deixar ao redor.

• A infracción a aplicar a este caso é a prevista no artigo 50.2.7 da Lei 3/2007:

“O depósito de produtos forestais e produtos inflamables en condicións distintas das previstas no artigo 24 bis desta lei”. O artigo 51.2.d) tipifica tal infracción como grave. ncia co artigo 88.3 da Lei 7/2012, o artigo 24 bis implica que se sancionará polo • En coherencia amoreamento fora de cargadoiro ou en cargadoiro pero sen facer unha devasa de 10 metros dos subprodutos resultantes da corta, pero isto non inclúe os restos forestais triturados tritura espallados polo monte. • A madeira en rolo non é un subproduto, polo que non se lle aplica o artigo 24 bis e non é preciso facer unha devasa de 10 metros sen vexetación. • Interpretación: . O artigo 50.2.7 da Lei 3/2007 cualifica como infracción: “O depósito de produtos forestais e produtos inflamables en condicións distintas das previstas no artigo 24 bis desta lei”. O artigo 24 bis fala, a título de exemplo, de ‘subprodutos ‘ resultantes de corta ou extracción forestal tales como a biomasa forestal residual, estelas e cortiza’’ e o tipo regulado no artigo 50.2.7 fala de produtos forestais e produtos inflamables’ . Entendo que por ‘produtos inflamables’ deberemos entender a biomasa, estelas e cortiza, tendo en conta o artigo 24 bis e a referencia a este este contida no artigo 50.2.7, pero non un bidón de gasolina, que irá por vertidos. vertidos. Ademais non nos encontramos coa limitación dos meses para este tipo de vertidos. Biomasa forestal O artigo 95.1 da Lei 7/2012 regula a biomasa forestal e establece a obriga de extraer ou triturar a biomasa forestal residual, agás nos casos excepcionais que contempla: Artigo 95. Da biomasa forestal “1. A realización dos aproveitamentos madeireiros implicará a extracción ou trituración da biomasa forestal residual, salvo por dificultades de mecanización xustificadas, por motivos ambientais, orografía ou condicións de pluviometría que supoñan risco de erosión, ou aqueloutras que se determinen mediante orde da consellería competente en materia de montes”. O artigo 95 parte de que existen as seguintes obrigas: 1 Extraer a biomasa forestal residual (con ou sen trituración), ou 2 Triturar a biomasa forestal residual (sen necesidade de extracción) É dicir, cabe a posibilidade de que unha persoa triture a biomasa biomasa forestal residual e a deixe no monte e non sería sancionable esta actividade. No caso de realización dun aproveitamento madeireiro sen que posteriormente se extraia ou triture a biomasa forestal residual, incorrerase nunha infracción contemplada no artigo ar 128.ñ).4. da Lei 7/2012:

“A realización de aproveitamentos madeireiros sen extracción ou trituración da biomasa forestal residual, agás nos casos establecidos nesta lei”. O artigo 95 establece unha disiuntiva entre extracción e trituración ao introducir introducir ‘OU’. Cómpre interpretar que é preciso ben a extracción, ben a trituración, por considerar que o feito de triturar a biomasa e deixala no monte non é unha acción sancionable. Puntualización 1: A infracción tipificada no 128.ñ.4 non está supeditada a que se cometa nos meses de xullo, agosto ou setembro, senón que se aplica durante todo o ano,, agás que se dean as circunstancias excepcionais contempladas no propio artigo 95.1 da lei que eximan ao inculpado da súa responsabilidade. Estas circunstancias haberán ha de ser probadas durante a tramitación do procedemento. No caso de depósito de biomasa forestal residual nos meses de xullo, agosto e setembro, deberá aplicarse o disposto no artigo 24 bis, que establece maiores esixencias, xa que non permite o amoreamento amento fora de cargadoiro de biomasa forestal residual e esixe unha devasa de 10 metros e ademais tal infracción a cualifica como grave, como xa dixemos segundo a nosa interpretación sistemática non inclúe o artigo 24 bis os restos forestais triturados espallados esp polo monte. Puntualización 2: A infracción do 128.ñ).4, ao non estar especificamente tipificada como leve, grave ou moi grave na Lei 7/2012, a súa tipificación, ao abeiro do artigo 68 da Lei 43/2003, en relación co artigo 129 da Lei 7/2012 dependerá depende do prazo de reparación ou restauración do monte.. Esta cuestión é posible que precise dun cambio lexislativo para non facer depender a cualificación do prazo de reparación, xa que logo pode ser unha infracción que revista gravidade e sen embargo que sexa de rápida reparación e que, polo tanto, nos vexamos abocados a súa cualificación como leve. A vertedura:: Artigo 88.3 da Lei de montes: O artigo 88.3 da Lei de montes establece que: “Deberanse manter os montes limpos de residuos,, quedando prohibidos a vertedura ou o abandono de residuos, materiais ou produtos de calquera natureza en montes ou terreos forestais.. As persoas responsables das verteduras e do abandono de residuos veranse obrigadas á súa recolla e retirada e á restauración restauración dos terreos afectados, sen prexuízo da indemnización que se poida reclamar polos danos causados. Non terá a consideración de residuo os restos forestais producidos como consecuencia das actividades silvícolas. silvícolas As administracións competentes poderán executar executar a súa recolla e repercutirán os custos que esta poida ter nas persoas responsables”. Esta prohibición materialízase como infracción no artigo 128.n): “A vertedura ou abandono de residuos, materiais, ou produtos de calquera natureza en montes ou terreos reos forestais, sempre que non sexan restos vexetais triturados”. triturados Puntualizacións: - A prohibición e consecuente infracción esixe o vertido ou abandono. - Ten que producirse en montes ou terreos forestais (senón xa non sería competencia desta consellería).

- Obxecto: Debe ser de: . residuos, . materiais, ou . produtos de calquera natureza - Queda excluído do seu obxecto os ‘restos vexetais triturados’: Por “restos ‘vexetais’ triturados” debemos entender tanto os ‘restos forestais triturados’ triturados como os ‘restos agrícolas triturados’. triturados’. Isto significa que o vertido ou abandono de restos triturados, xa sexan agrícolas ou forestais, non é unha actividade sancionable. Cando os restos estean triturados non se iniciará ará ningún sancionador. Isto é coherente coa interpretación que demos no punto anterior do artigo 95, xa que se, en xeral non é sancionable o depósito de restos forestais triturados, tampouco parece lóxico que sexa sancionable o depósito de restos agrícolas agrícola triturados’. •Responsabilidade: Si se demostra quen fai o vertido, se lle imputa responsabilidade, pero e se non se sabe se lle imputa ao propietario do terreo –se se este non tivera denunciado o vertidovertido . Isto está en consonancia co disposto no artigo 44.2.i) 44.2.i) da Lei 7/2012, que establece que: “Son deberes específicos das persoas propietarias dos montes privados: i) A eliminación dos residuos e do lixo resultantes das obras, usos, servizos e aproveitamentos que poidan afectar o monte, cando sexan depositados depositados pola súa actividade, e a denuncia ás autoridades competentes cando os residuos e o lixo sexan depositados por persoas alleas á propiedade”

Rexistro de infractores O artigo da Lei 7/2012 regula así o rexistro de infractores: Artigo 147. REXISTRO DE INFRACTORES FRACTORES “1. Crearase un rexistro de infractores en materia de montes dependente da consellería competente, no que se inscribirán de oficio todos aqueles infractores que fosen sancionados por resolución firme. 2. Darase conta ao rexistro de infractores das resolucións sancionadoras firmes e dos infractores”. • Este rexistro de infractores pode crearse como unha pestana da base de sancionadores.

Pastoreo Artigo 128.l.1: “A práctica do pastoreo incumprindo o establecido ao efecto no instrumento de ordenación ou xestión forestal aprobado pola administración ou no plan de aproveitamento silvopastoril,, ou, na súa falta, os condicionantes inscritos no Rexistro Público de Terreos Forestais de Pastoreo”.

• Aplícase no caso en que tendo un instrumento de ordenación ou xestión forestal aprobado ou tendo obtido a autorización con base nun determinado plan de aproveitamento silvopastoril, se incumpra, segundo os casos, o disposto no instrumento de ordenación ou xestión forestal, no plan silvopastoril silvopastoril ou no Rexistro Público de Terreos Forestais de Pastoreo. Artigo 67.h): “A realización de aproveitamentos forestais sen autorización administrativa ou, de ser o caso notificación do titular e, en xeral, a realización de calquera actividade non autorizada izada ou notificada cando tales requisitos sexan obrigatorios”. • Aplícase no caso de que se efectúe o aproveitamento polo seu titular sen ter obtido a preceptiva autorización –nos nos casos en que non ten un instrumento de ordenación ou xestión aprobado-. Artigo 128.k.2): “A realización de actuacións recollidas nun instrumento de ordenación ou xestión forestal aprobado pola Administración forestal cando for preceptiva a autorización e non fosen notificadas previamente ao órgano inferior competente en materia forestal por razón do territorio” • Aplícase no caso de que non notificase o pastoreo, cando teña un instrumento de ordenación ou xestión aprobado. Ademais, cómpre ter en conta os demais apartados non citados do artigo 128.i da Lei de montes de Galicia e o artigo 67.j): “O pastoreo nos montes onde se encontre prohibido ou se realice en violación das normas establecidas para o efecto polo órgano forestal da comunidade autónoma”, para as actuacións non comprendidas nos apartados anteriores. En concreto, o artigo 86 prevé, no seu parágrafo 1 a necesidade de obter a autorización do titular do dereito de aproveitamento cando un terceiro queira pastorear nos terreos sobre os que aquel ostente os seus dereitos. dereitos Esta autorización do titular non exclúe a necesidade necesidade de que este obteña a autorización da consellería. Non obstante o anterior, cando sexa un terceiro que efectúe o pastoreo sen contar coa autorización do titular do dereito de aproveitamento tamén será sancionable para este terceiro ao abeiro do artigo 128.l.2 1 no seu último parágrafo. Artigo 50.2.10) da Lei 3/2007 que tipifica: “A práctica do pastoreo nos terreos forestais que resulten afectados por incendios forestais vulnerando o disposto no artigo 43 desta lei ou incumprindo a autorización prevista nel”.

Lei 3/2007: Colaboración da Consellería do Medio Rural e do Mar e os concellos: xestión da biomasa Os artigos esenciais, que determinan a necesaria colaboración entre a consellería e os concellos son os seguintes:

Artigo 22. Procedemento para a xestión da biomasa no ámbito das redes de faixas “1. As persoas físicas ou xurídicas responsables, segundo o disposto no artigo 21 ter, ter procederán á execución da xestión n da biomasa no ámbito das redes de faixas de xestión de biomasa antes do 30 de xuño de cada ano e con arranxo aos criterios establecidos por orde da consellería competente en materia forestal. 2. No suposto de incumprimento do disposto no número anterior, anterio os entes locais,, no caso do artigo 21 e nas faixas as laterais das redes viarias da súa titularidade, así como a consellería competente en materia forestal nos restantes casos,, poderán notificar, de oficio ou a instancia de parte, ás persoas responsables a súa obrigación de xestión da biomasa vexetal, advertíndolles da posibilidade de execución subsidiaria en caso de incumprimento e sen prexuízo da instrución do procedemento sancionador que correspondese e da aplicación de multas coercitivas, no seu caso. 3. Se no prazo máximo de quince días naturais os citados titulares non acometesen a xestión da biomasa, as citadas administracións públicas, con arranxo ás atribucións competenciais definidas con anterioridade, poderán proceder á execución subsidiaria dos traballos de xestión de biomasa, repercutindo os custos ás persoas responsables segundo o disposto no artigo 21 ter. 4. En caso de execución subsidiaria, as persoas responsables segundo o disposto no artigo 21 ter están obrigadas a facilitar os necesarios necesarios accesos ás entidades responsables dos traballos de xestión da biomasa, que non requirirán de ningunha autorización para a execución subsidiaria da xestión da biomasa nas redes de faixas de xestión. 5. No entanto o anterior, a consellería competente en materia forestal poderá proceder á execución directa de traballos preventivos nas redes de faixas de xestión de biomasa establecidas nos artigos 20 bis, 21 e 21 bis, sen necesidade de requirimento previo, cando se declarase un incendio forestal que supuxese se un risco inminente para as persoas ou os bens». Artigo 21. Redes secundarias de faixas de xestión de biomasa “1. Nos espazos previamente definidos como redes secundarias de faixas de xestión de biomasa nos plans municipais de prevención e defensa contra contra os incendios forestais, será obrigatorio para as persoas responsables, nos termos establecidos no artigo 21 ter da presente lei, xestionar a biomasa vexetal nunha franxa de 50 metros perimetral ao solo urbano, de núcleo rural e urbanizable delimitado, así como ao redor de edificacións, vivendas illadas e urbanizacións, depósitos de lixo, parques e instalacións industriais, situadas a menos de 400 metros do monte, de acordo cos criterios para a xestión de biomasa estipulados na presente lei e na súa normativa normativa de desenvolvemento. Ademais, nos primeiros 30 metros non poderá haber as especies sinaladas na disposición adicional terceira da presente lei. As distancias mediranse desde o límite do solo urbano ou núcleo rural, no seu caso. As distancias no caso de edificacións, vivendas illadas ou urbanizacións mediranse desde o paramento das mesmas. En caso de depósitos de lixo, parques e Instalacións industriais, mediranse desde o límite das Instalacións. 2. No caso de cámpings, gasolineiras e industrias nas que se desenvolvan actividades perigosas con arranxo ao establecido na Lei 1/1995, de 2 de xaneiro ( LG 1995, 58 ), de protección ambiental de Galicia, e na súa normativa de desenvolvemento, as distancias distancias para as especies sinaladas na disposición

adicional terceira serán de 50 metros, desde o límite das instalacións. No caso dos cámpings, esta distancia medirase desde o peche perimetral. 3. A xestión da biomasa e a retirada de especies da disposición adicional adicional terceira na faixas de protección a que se refire este artigo, nas edificacións e instalacións construídas sen licenza municipal ou incumprindo os termos do proxecto que obtivese licenza darán dereito a unha indemnización polos danos e prexuízos quee puidese ocasionar, así como ao lucro cesante, a cargo das persoas propietarias dos terreos edificados e a favor do propietario das especies afectadas. Así mesmo, a xestión da biomasa será realizada pola persoa propietaria dos terreos edificados, para o que disporá dunha servidume de paso forzosa para acceder á faixa establecida. Este acceso farase durante o tempo estritamente necesario para o labor de xestión da biomasa, e polo punto menos prexudicial ou incómodo para os terreos gravados e, de ser compatible, compatible, polo máis conveniente para o beneficiario. A retirada de especies arbóreas será realizada polo propietario delas ». Artigo 54. Competencia sancionadora 1. Será competente para incoar o procedemento sancionador para as infraccións cometidas en terreos agrícolas, forestais e de influencia forestal a persoa titular da xefatura territorial da consellería con competencias en materia forestal por razón do territorio no que se cometeu a infracción ou daquel con maior superficie afectada. 2. Serán competentes mpetentes para a resolución dos procedementos sancionadores por infraccións tipificadas na presente lei e incoados no ámbito da consellería con competencia en materia forestal: a) A persoa titular da xefatura territorial da consellería competente en materia materia forestal, para a imposición de sancións pola comisión de infraccións leves. b) O órgano competente en materia forestal, para a imposición de sancións pola comisión de infraccións graves. c) A persoa titular da consellería que teña asignada a competencia competencia en materia forestal, para a imposición de sancións pola comisión de infraccións moi graves. 3. A incoación do procedemento sancionador en aplicación da presente lei, por ausencia de ordenanzas municipais respecto diso, para as infraccións cometidas en terreos urbanos, de núcleo rural e urbanizables delimitados será competencia da respectiva administración local, correspondendo a resolución dos expedientes pola comisión de infraccións leves e graves á persoa titular da alcaldía e a dos expedientes pola la comisión de infraccións moi graves ao pleno do concello, de conformidade co establecido no artigo 21 ter.2 da presente lei».

Debe distinguirse a competencia de requirimento previo da competencia sancionadora: Requirimento previo: 1 Corresponde aos concellos a facultade de requirir ás persoas responsables da súa obriga de xestión da biomasa e advertirlles da súa facultade de execución subsidiaria nos seguintes casos: Redes secundarias (A.21): 1 Xestión da biomasa vexetal nunha faixa de 50 metros perimetral perimetral ao solo urbano, de núcleo rural e urbanizable delimitado, así como ao redor de edificacións, vivendas illadas e

urbanizacións, depósitos de lixo, parques e instalacións industriais, situadas a menos de 400 metros do monte. Requirirlles para a retirada das especies reguladas na DA 3ª nunha faixa de 30 metros. 2 Xestión da biomasa vexetal nunha faixa de 50 metros perimetral aos campings, gasoliñeiras e industrias nas que se desenvolvan actividades perigosas. Requirirlles para a retirada das especies especies reguladas na DA 3ª nunha faixa de 50 metros. 3 Xestión da biomasa vexetal nas redes viarias da súa titularidade, o que inclúe: . Xestión da biomasa na zona de dominio público das estradas de titularidade local. . Xestión da biomasa nas vías e camiños forestais forestais de titularidade local no estrato arbustivo e subarbustivo na plataforma de rodadura do camiño e nos 2 metros desde a aresta exterior da vía ou camiño.

2 Corresponde á Consellería do Medio Rural e do Mar a facultade de requirir ás persoas responsables bles da súa obriga de xestión da biomasa e advertirlles da súa facultade de execución subsidiaria nos demais casos, que son os seguintes: 2.1 Nos casos das redes primarias (A.20 bis): bis) 2.1.1 Na zona de dominio público da rede de autoestradas, autovías, corredores, corredores, vías rápidas e estradas convencionais, na que deberá xestionarse a biomasa vexetal e retirarse as especies da DA3ª da presente lei, excluídas as estradas de titularidade local 2.1.2 Na zona de dominio público da rede ferroviaria, na que deberá xestionarse xestionarse a biomasa vexetal e retirarse as especies da DA3ª da presente lei. 2.1.3 Nunha faixa de 5 metros nas liñas de transporte e distribución de enerxía eléctrica, na que deberá xestionarse a biomasa vexetal e retirarse as especies da DA3ª da presente lei. l 2.1.4 Nas conducións de transporte do gas natural, nas que deberá xestionarse a biomasa nunha faixa de 1 metro e medio a cada lado do seu eixe. 2.2 Nos casos das redes terciarias (A.21bis): (A.21bis) 2.2.1 Xestionar a biomasa vexetal na totalidade da superficie das infraestruturas de uso público ou áreas recreativas, así como nunha franxa perimetral de 50 metros. 2.2.2 Xestionar a biomasa vexetal na totalidade das parcelas que se atopen dentro dunha franxa circundante de 50 metros ao redor de zonas forestais de alto valor, especificamente declaradas por orde da consellería competente en materia forestal, con arranxo ao previsto nos criterios para a xestión de biomasa definidos na presente lei e na súa normativa de desenvolvemento.

2.2.3. Nas vías e camiños forestais, forestais, a xestión da biomasa vexetal farase, no estrato arbustivo e subarbustivo, na plataforma de rodaxe do camiño e nos 2 metros desde a aresta exterior da vía ou camiño, excluídas as de titularidade local. 2.2.4 No resto de infraestruturas de prevención e defensa contra os incendios forestais (devasas, faixas auxiliares de pista, rozas, áreas devasas e outras infraestruturas de prevención e defensa contra incendios forestais), a xestión da biomasa vexetal farase de acordo co planeamento de prevención e defensa defensa contra os incendios forestais dos distritos, debendo contemplarse nos instrumentos de ordenación ou xestión forestal. 2.3 Xestión da biomasa nas novas edificacións en terreos forestais e zonas de influencia forestal e medidas de prevención de incendios incendios forestais nas novas urbanizacións (artigo 23): . Faixa de 30 metros arredor libre de vexetación . Faixa de 20 metros a partir da anterior coa biomasa xestionada. . Demais medidas de prevención contempladas no artigo 23. O caso do artigo 23 é particular porque a facultade de execución subsidiaria corresponde ao concello ao abeiro do artigo 23.4. Competencia sancionadora: 1 Consellería do Medio Rural e do Mar: - Para as infraccións á Lei 3/2007 cometidas en: . terreos agrícolas . forestais, e . de influencia forestal (Zona de influencia forestal –A.2.13 A.2.13 da Lei 3/2007: as áreas estremeiras que abranguen unha franxa circundante dos terreos forestais cunha largura de 400 metros, excluído o solo urbano, de núcleo rural e urbanizable delimitado) - Artigo 54.1 e 2: “1. Será competente para incoar o procedemento sancionador para as infraccións cometidas en terreos agrícolas, forestais e de influencia forestal a persoa titular da xefatura territorial da consellería con competencias en materia forestal por razón do territorio no que se cometeu a infracción ou daquel con maior superficie afectada. 2. Serán competentes para a resolución dos procedementos sancionadores por infraccións tipificadas na presente lei e incoados no ámbito da consellería con competencia competenc en materia forestal…”.

2 Concellos: - Para ara as infraccións cometidas en: . terreos urbanos, . de núcleo rural, e

. urbanizables delimitados - Artigo 54.3: “3. A incoación do procedemento sancionador en aplicación da presente lei, por ausencia de ordenanzas enanzas municipais respecto diso, para as infraccións cometidas en terreos urbanos, urbanos de núcleo rural e urbanizables delimitados será competencia da respectiva administración local, local correspondendo a resolución dos expedientes pola comisión de infraccións leves lev e graves á persoa titular da alcaldía e a dos expedientes pola comisión de infraccións moi graves ao pleno do concello, de conformidade co establecido no artigo 21 ter.2 da presente lei». lei

urbano de núcleo rural e urbanizable delimitado, delimitado aplicaranse os - Artigo 21.ter.2: “En solo urbano, criterios establecidos nos artigos 20 bis, 21, 21 ter, 22 e 23, 23 agás aprobacións específica de ordenanza municipal ou na falta dela, dela que poderá elaborarse de conformidade co artigo 16 desta lei”. - Polo tanto, calquera infracción en materia de xestión da biomasa do disposto nesta lei que se cometa en solo urbano, de núcleo rural ou urbanizable delimitado, deberá sancionarse polo respectivo concello. De recibir a consellería unha denuncia pola comisión dunha infracción neses solos deberá remitilo ao concello correspondente, por ser da súa competencia. Falamos de infraccións neses solos; non respecto deses solos, pero que se cometan no monte ou terreo forestal. Advertencia de interese: Coordinación competencial en materia de xestión da biomasa: artigo 22. ▪ Dada a distribución de competencias sinaladas entre a Consellería do Medio Rural e do Mar e os Concellos deberá respectarse este iter para evitar o incumprimento das nosas obrigas ou a interferencia nas competencias locais. loc ▪ Cando chegue unha DENUNCIA á Consellería do Medio Rural e do Mar o Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais (en adiante Servizo de Incendios) correspondente deberá en primeiro lugar verificar se ofrece os datos que se precisan para continuar coa tramitación. No caso de que NON inclúa tales datos, o Servizo de Incendios remitirá un requirimento de subsanación ao denunciante. A continuación se achega uns un posibles modelos (modelo 1 e 2), ), que xa se empregan emprega nalgunha Xefatura Territorial:

Modelo 1: Requirimento de subsanación da denuncia, relativa a datos do denunciante «DENUNCIANTE» «Dirección_Dte» «Lugar_Dte» «Parroquia_Dte» «CP_Dte» - «Concello_Dte»

Ref. :«Nº»/«Ano» - Lei 3/2007 documentac Asunto: subsanación de documentación

Tras recibir a súa denuncia acollida á Lei 3/2007, do 9 de abril, de prevención e defensa contra incendios forestais de Galicia, modificada pola Lei 7/2012 de montes de Galicia, comunícolle que para poder continuar co procedemento, debe presentar presentar a documentación sinalada cun X na seguinte relación:

DATOS PERSOAIS DENUNCIANTE

DATOS CATASTRAIS DA EDIFICACIÓN DO DENUNCIANTE

fotocopia otocopia DNI ou Nº e autorización para a súa consulta

«Concello_Leira_Dte»

Concello

«Poligono_Dte»

Polígono

«Parcela_Dte»

Parcela

Comunícolle que, de conformidade co artigo 71.1 da Lei de réxime xurídico das administracións públicas e do procedemento administrativo común, requíreselle para que achegue a esta unidade administrativa a documentación sinalada, no prazo máximo de 10 días,, contados a partir da recepción da presente comunicación. No caso de non remitir a documentación requirida no prazo citado entenderáselle desistido da súa petición, sen prexuízo da resolución que dite o órgano competente. Si puidese facilitarnos o seu número de teléfono, axilizaríamos os trámites. Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais

Nome e Apelidos

Modelo 2: Subsanación de documentación relativa a datos do denunciado «DENUNCIANTE» «Dirección_Dte» «Lugar_Dte» «Parroquia_Dte» «CP_Dte»«Concello_Dte»

Ref.: «Nº»/«Ano»- Lei 3/2007 Asunto: subsanación de documentación Tras recibir a súa denuncia acollida a Lei 3/2007, do 9 de abril, de prevención e defensa contra incendios forestais de Galicia, modificada pola Lei 7/2012 de montes de Galicia, comunícolle que para poder continuar co procedemento, debe presentar a documentación sinalada cun X na seguinte relación:

DATOS PERSOAIS DENUNCIADO «DENUNCIADO»

«Dirección_Do»

Calle número Calle,

«Lugar_Do»

Lugar

«Parroquia_Do»

Parroquia

«Concello_Do»

Concello

«Poligono_Do»

Polígono

«Parcela_Do»

Parcela

Así mesmo, solicítase que, na medida do posible, facilite vostede os datos da presunta persoa responsable. Para axilizar os trámites, sería importante que nos facilitase o seu número de teléfono. Comunícolle que, de conformidade co artigo 71.1 da Lei de réxime xurídico das administracións públicas e do procedemento administrativo común, requíreselle requíres para que achegue a esta unidade administrativa a documentación sinalada, no prazo máximo de 10 días,, contados a partir da recepción da presente comunicación. No caso de non remitirr a documentación requirida no prazo citado entenderáselle desistido da súa petición –denuncia-,, sen prexuízo da resolución que dite o órgano competente. Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais Nome e Apelidos

Cómpre lembrar que “As denuncias deberán expresar a identidade da persoa ou persoas que as presentan, o relato dos feitos que puideran constituír infracción e a data da súa comisión e, cando sexa posible, a identificación dos presuntos responsables” (artigo 11.1d) do Real decreto de 1398/1993). En consecuencia, aínda que se lle poidan pedir ao denunciante máis datos que se consideren convenientes para iniciar un procedemento sancionador, non se lle poderá considerar desistido da súa petición –denuncia-,, por non achegar datos diferentes dif dos mencionados neste artigo, é dicir, datos que non se esixan polo citado real decreto, decreto como a identificación certa do presunto responsable.. responsable. No caso de que o denunciante non subsanara as deficiencias contidas na súa denuncia, (entendendo por tales es deficiencias os contidos esixidos no Real decreto 1398/1993 como elementos necesarios das denuncias) o Servizo de Incendios lle remitirá unha resolución de desistimento stimento da súa solicitude. solicitude Achégase un posible modelo (modelo 3).

Modelo 3: resolución de desistimento da solicitude –denuncia- por parte do denunciante por non achegar os datos. «DENUNCIANTE» «Dirección_Dte» «Lugar_Dte» - «Parroquia_Dte» «CP_Dte» - «Concello_Dte» Ref.: «Nº»/«Ano» – Lei ei 3/2007 Asunto: Desistimento da súa solicitude

ANTECEDENTES 1 O día --.--.--- presentou vostede unha denuncia contra ------- (denunciado) pola comisión dunha presunta infracción da Lei 3/2007 de prevención e defensa contra incendios forestais. 2 O día --.--.--- esta consellería requiriulle para que no prazo de dez días achegara a seguinte documentación: -

------

ábaselle expresamente que, de non facelo así, teríaselle por No dito requirimento indicábaselle desistido da súa petición, logo de resolución, que deberá ser ditada nos termos do artigo art 42 da Lei 30/1992, do 26 de novembro. 3 A día de hoxe vostede non presentou a documentación requirida. CONSIDERACIÓNS LEGAIS E TÉCNICAS Á vista do transcurso do prazo establecido sen que esta administración teña constancia da recepción da devandita documentación, resulta procedente declararlle desistido da súa solicitude –denuncia-, en aplicación do disposto dispos nos artigos 42 e 71 da Lei 30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico das administracións públicas e do procedemento administrativo común. De acordo co anterior, RESOLVO Declarar a ------ (denunciante) desistido da súa solicitude, consistente nunha nu denuncia formulada contra ------ (denunciado) por presunta infracción da Lei 3/2007, en aplicación do previsto no artigo 71 da Lei 30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico das administracións públicas e do procedemento administrativo común. Contra esta resolución, que non pon fin á vía administrativa, poderá vostede presentar un recurso de alzada no prazo dun mes ante a conselleira do Medio Rural e do Mar, ao abeiro dos artigos 114 e 115 da Lei 30/1992, do 26 de novembro. Provincia, data O xefe territorial Nome e apelidos

▪ Unha vez subsanada a denuncia presentada ou no caso de que non fose precisa tal subsananción, o Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais deberá en primeiro lugar investigar dúas cuestións: cuestións 1 Se a denuncia afecta a unha edificación legal ou ilegal 2 O tipo de solo afectado pola denuncia: . terreos agrícolas, forestais ou de influencia forestal, ou . terreos urbanos, de núcleo rural ou urbanizables delimitados. 1 Acerca da investigación da legalidade l ou non da edificación, acompáñase un posible modelo que xa se emprega nalgunha xefatura territorial (modelo ( 4): Modelo 4: Solicitude ao denunciante de información acerca da legalidade da edificación «DENUNCIANTE» «Dirección_Dte» «Lugar_Dte» - «Parroquia_Dte» «CP_Dte» - «Concello_Dte» Ref.: «Nº»/«Ano» – Lei 3/2007 Asunto: Solicitude de documentación En relación coa súa denuncia contra «Denunciado»,, propietario/a dunhas parcelas lindeiras coa súa edificación, comunícolle que, para proceder a súa tramitación, de acordo co disposto na Lei 3/2007, do 9 de abril, de prevención e defensa contra incendios forestais de Galicia, modificada pola Lei 7/2012 de montes de Galicia, faise necesario acreditar todas as condicións que se indican: Copia cotexada da notificación da licenza municipal de obra ou certificación do concello, na que consten os datos que a continuación se indican, referidos á edificación da súa propiedade: Data da licenza municipal de construción. construción Que a licenza se corresponda coa edificación situada no polígono «Poligono_Dte» e parcela «Parcela_Dte» do concello de «Concello_Leira_Dte». De acordo co artigo 71.1 da Lei 30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico das administracións públicas e do procedemento administrativo común deberá deberá remitir a citada documentación no prazo de 10 días, do contrario se lle terá por desistido,, previa resolución que terá que ser ditada nos termos do artigo 42 da mesma lei. Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa Contra Incendios Forestais Fore Nome e apelidos No caso de que non presente tal documentación –legalidade legalidade da edificación-, edificación se lle declarará mediante resolución desistido da súa petición –denuncia-. Achégase posible modelo 5:

Modelo 5:: resolución de desistimento da solicitude –denuncia- por parte do denunciante denun por non achegar os datos referentes á legalidade da edificación «DENUNCIANTE» «Dirección_Dte» «Lugar_Dte» - «Parroquia_Dte» «CP_Dte» - «Concello_Dte» Ref.: «Nº»/«Ano» – Lei ei 3/2007 Asunto: Desistimento da súa solicitude ANTECEDENTES 1 O día --.--.--- presentou vostede unha denuncia contra ------- (denunciado) pola comisión dunha presunta infracción da Lei 3/2007 de prevención e defensa contra incendios forestais. 2 O día --.--.--- esta consellería requiriulle para que no prazo de dez días achegara a seguinte documentación: - Copia cotexada da notificación da licenza municipal de obra ou certificación do concello, na que consten os datos que a continuación se indican, referidos á edificación da súa propiedade: Data da licenza municipal de construción. construción Que a licenza se corresponda coa edificación situada no polígono polí «Poligono_Dte» e parcela «Parcela_Dte» do concello de «Concello_Leira_Dte». No dito requirimento indicábaselle expresamente que, de non facelo así, teríaselle por desistido da súa petición, logo de resolución, que deberá ser ditada nos termos do artigo 42 da Lei 30/1992, do 26 de novembro. 3 A día de hoxe vostede non presentou a documentación requirida. CONSIDERACIÓNS LEGAIS E TÉCNICAS Á vista do transcurso do prazo establecido sen que esta administración teña constancia da recepción ión da devandita documentación e tendo en consideración que ao abeiro do artigo 21.3 da Lei 3/2007 resulta esencial o dato requirido para poder tramitar a súa denuncia, resulta procedente dente declararlle desistido dela, d , en aplicación do disposto nos artigos 42 e 71 da Lei 30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico das administracións públicas e do procedemento administrativo común. De acordo co anterior, RESOLVO Declarar a ------ (denunciante) desistido da súa solicitude, consistente nunha denuncia formulada contra ------ (denunciado) por presunta infracción da Lei 3/2007, en aplicación do previsto no artigo 71 da Lei 30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico das administracións ns públicas e do procedemento administrativo común.

Contra esta resolución, que non pon fin á vía administrativa, poderá vostede presentar un recurso de alzada no prazo dun mes ante a conselleira do Medio Rural e do Mar, ao abeiro dos artigos 114 e 115 da Lei 30/1992, do 26 de novembro. Provincia, data O xefe territorial Nome e apelidos

1.1. No caso de que exista unha edificación afectada pola falta de xestión da biomasa e esta edificación sexa ilegal, resulta de aplicación o disposto no artigo 21.3 da Lei 3/2007. Este artigo prevé: . o dereito do titular do dereito de aproveitamento a obter unha indemnización pola corta, . a obriga do propietario dos terreos edificados ilegalmente de xestionar a biomasa, . a disposición dunha servidume de paso por parte parte do propietario dos terreos edificados, e . a retirada das árbores cortadas por parte do seu propietario. Como a execución destas obrigas depende de acordos entre particulares, xa que tanto a contía da indemnización, como a servidume de paso son dúas cuestións interpartes o Servizo de Incendios correspondente da consellería cando reciba unha denuncia respecto da que teña verificado que a edificación afectada é ilegal deberá remitir ao propietario dos terreos edificados ilegalmente un escrito no que se lle indique a súa situación e a normativa de aplicación e, en principio, non efectuará máis actuacións, agás os particulares cheguen previamente a acordos entre eles sobre os extremos contemplados na lei. En caso de conflito entre eles sobre o contido destes acordos, lles corresponderá acudir a vía xudicial civil, ci por ser acordos entre particulares. Acompáñase un modelo 6 neste sentido a continuación:

Modelo 6: Comunicación ao denunciante no caso de edificación ilegal

«Denunciante» «Dirección_Dte» «Lugar_Dte»--«Parroquia_Dte» «CP_Dte» «CP_Dte»-«Concello_Dte»

Ref.: «Nº»/«Ano»- Lei 3/2007 Asunto: Comunicación sobre denuncia por incumprimento da Lei 3/2007, de prevención e defensa contra os incendios forestais de Galicia, modificada pola Lei 7/2012, de montes de Galicia

Este servizo recibiu unha denuncia formulada por vostede por incumprimento do que dispón a Lei 3/2007, do 9 de abril, de prevención e defensa contra os incendios forestais de Galicia (DOG núm. 74, do 17 de abril de 2007), por non limpar a parcela «Parcela_Do», «Parcela_Do» do polígono «Poligono_Do» que se atopa a menos de x metros da edificación da súa propiedade. En aplicación do disposto no artigo 21.3 da Lei 3/2007, vostede está obrigado a cumprir o seguinte: Artigo 21.3: “A xestión da biomasa e a retirada de especies da disposición adicional terceira nas faixas de protección a que se refire este artigo, nas edificacións e nas instalacións construídas sen licenza municipal ou incumprindo os termos do proxecto que obtiver licenza licenza darán dereito a unha indemnización polos danos e perdas que poida ocasionar, así como ao lucro cesante, a cargo das persoas propietarias dos terreos edificados e a favor do propietario das especies afectadas. Así mesmo, a xestión da biomasa será realizada pola persoa propietaria dos terreos edificados, edificados para o cal dispoñerá dunha servidume de paso forzosa para acceder á faixa establecida. Este acceso farase durante o tempo estritamente necesario para o labor de xestión da biomasa, e polo punto menos prexudicial exudicial ou incómodo para os terreos gravados e, de ser compatible, polo máis conveniente para o beneficiario. A retirada de especies arbóreas será realizada polo seu propietario”. propietario Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa Contra Incendios Forestais

Nome e apelidos 2 No caso de que se comprobase que a edificación é legal deberá distinguirse o tipo de solo, é dicir, si se trata dunha infracción cometida en terreos urbanos, de núcleo rural ou urbanizables delimitados.

2.1. Se a infracción fose cometida nalgúns destes solos (solo urbano,, de núcleo rural ou urbanizable delimitado) lle corresponde ao concello, tanto efectuar a advertencia previa (artigo 22.1 da Lei 3/2007), como tramitar e resolver o procedemento sancionador (artigo 54.3 da Lei ei 3/2007), que de ser o caso de inicie. En consecuencia, o Servizo de Incendios correspondente deberá: - Realizar as actuacións que sexan precisas para verificar que a denuncia afecta a este tipo de solo (incluso, se é preciso, levantamento de acta de inspección), i - Logo de que se comprobe que nos encontramos ante un caso de plena competencia do concello –tanto tanto no tocante a advertencia previa, como no relativo ao exercizo da potestade sancionadora- deberá remitir mitir a denuncia ao concello informándolle das súas competencias (modelo 7) - Remitir un escrito ao denunciante informándolle que se efectuou tal remisión ao concello (modelo 8) Modelo 7: Remisión de denuncia a concello cando o denunciante ten unha edificación legal e o solo no que se comete a infracción é urbano, de núcleo rural ou urbanizable delimitado

CONCELLO DE ----Dirección----Ref.: «Nº»/«Ano»-Lei 3/2007 Asunto: Remisión de denuncia en materia de xestión da biomasa (Lei 3/2007, do 9 de abril)

Remítolle unha denuncia presentada pola pol persoa propietaria da edificación situada na parcela «Parcela_Dte» do polígono «Poligono_Dte» « para o exercizo das competencias de advertencia previa e, de ser o caso, tramitación e resolución do correspondente procedemento sancionador e execución forzosa (execución subsidiaria ou imposición de multas coercitivas), por tratarse dunhaa denuncia relativa a un solo cualificado como (urbano, de núcleo rural ou urbanizables delimitados),, que é da súa competencia consonte co disposto nos artigos 7, apartados d) e e), 21, 22, 23 e 54.3 da Lei 3/2007, do 9 de abril, de prevención e defensa contra ontra os incendios forestais de Galicia. Para a súa información, tales competencias se estenden ás seguintes actuacións a desempeñar polo concello: - Inspección dos terreos sobre os que se presenta a denuncia e levantamento dunha acta acreditativa dos feitos itos constatados. - De estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007 o Concello arquivaría a denuncia e, se o denunciante solicitou a apertura dun procedemento sancionador, se lle comunicará tal arquivo (artigo 11.2 do Real decreto 1398/1993, do 4 de agosto, polo que se aproba o regulamento do procedemento para o exercizo da potestade sancionadora). sancionadora - De non estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007, o Concello remitirá ao denunciado unha advertencia previa (artigo 22, parágrafos 2 e 3 da Lei 3/2007), na que lle indicará a súa obriga de xestionar a biomasa vexetal e lle advertirá de que, se non cumpre o disposto na lei nun prazo máximo de 15 días naturais, o concello concello está facultado para proceder á execución subsidiaria con repercusión dos custos á persoa responsable, así como

para a tramitación dun procedemento sancionador e, se é o caso, imposición de multas coercitivas. - Transcorrido o prazo concedido, inspeccionarase o terreo e: . De estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007, 3/2007 o Concello arquivaría a denuncia. . De non estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007, o Concello procederá a apertura do correspondente procedemento sancionador, sen prexuízo da execución subsidiaria ou imposición de multas coercitivas. . Do actuado remitirase unha comunicación á Consellería do Medio Rural e do Mar para o coñecemento da situación e actuacións practicadas, en coherencia coas competencias que lle atribúe o artigo 6 da Lei 3/2007. Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais Nome e apelidos Modelo 8:: comunicación ao denunciante informándolle que se efectuou a remisión re da súa denuncia ao concello «Denunciante» «Dirección_Dte» «Lugar_Dte» - «Parroquia_Dte» «CP_Dte» - «Concello_Dte» Ref.: «Nº»/«Ano»- Lei 3/2007 Asunto: Comunicación relativa a denuncia presentada por incumprimento da Lei 3/2007 de prevención e defensa contra incendios forestais, modificada pola Lei 7/2012 de montes de Galicia

En relación coaa denuncia presentada por vostede, comunícolle que unha vez comprobados os datos correspondentes a ela,, remitiuse a dita denuncia -ee a acta de inspección, inspección no caso de que fose preciso levantarse- orixinal orixina ao Concello de --------- por determinarse que é da súa competencia a realización das actuacións necesarias para a súa tramitación ción (artigos 22.2, 22.3 e 54.3 da Lei 7/2012), consistentes na comprobación e, se é o caso, advertencia previa, execución forzosa e tramitación dun procedemento sancionador. Polo tanto, todas as actuacións posteriores deberanse entender co devandito concello.

Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa Contra Incendios Forestais Nome e apelidos

2.2. Se a infracción fose cometida nalgún destes solos distinto de solo urbano, de núcleo rural ou urbanizable delimitado e fose unha infracción do artigo 21 ou nas faixas laterais l das redes viarias da titularidade dos entes locais lle corresponde ao concello,, efectuar a advertencia previa (artigo 22.1 da Lei 3/2007), e de ser o caso, proceder á execución subsidiaria e á Consellería do Medio Rural e do Mar, Mar tramitar e resolver o procedemento sancionador (artigo 54.3 da Lei 3/2007), que se é o caso se s inicie. Para permitir un eficaz exercizo das competencias e coordinación de ambas administracións públicas, cando a consellería reciba unha denuncia destas características características o Servizo de Incendios da xefatura territorial correspondente deberá: rdenar a realización dunha inspección previa e o levantamento dunha acta de cara a - Ordenar verificación do feitos denunciados. constatarse a comisión dunha infracción - Unha vez realizada á inspección do terreo, de constatarse remitirá ao concello,, tanto unha copia da denuncia, como da acta para que a entidade local poda exercitar as súas competencias de advertencia previa, de ser o caso, execución subsidiaria e remisión das actuacións practicadas practicadas á consellería. Achegase a continuación un modelo de remisión de denuncia e acta como modelo 9/modelo 10:

Modelo 9:: remisión de denuncia e de acta ao concello para o exercizo das súas competencias –de de advertencia e, se é o caso, execución subsidiariasubsidiaria no caso de infraccións ao disposto no artigo 21 e a infracción é en solo diferente de urbano, de núcleo rural ou urbanizable delimitado. Asunto: Remisión de denuncia en materia de xestión da biomasa (Lei 3/2007, do 9 de abril.artigo 21) O día --.--.---- a persoa propietaria da edificación situada na parcela «Parcela_Dte» do polígono «Poligono_Dte» presentou unha denuncia relativa á presunta infracción do disposto no artigo 21 da Lei 3/2007. Achégase unha copia desta denuncia. O día --.--.---- os axentes forestais dependentes desta consellería efectuaron unha inspección no lugar referido na denuncia e levantaron unha acta, cuxa copia se acompaña con este escrito, e verificaron o feito denunciado. Remítense ambos os dous documentos mencionados co obxecto de que o concello poida exercitar as atribucións que lle competen, ao abeiro do disposto nos artigos 7, parágrafos d) e e), e 22 da Lei 3/2007, consistentes no seguinte: - O concello deberá comunicar á persoa responsable a súa obriga de xestionar a biomasa, concretando as circunstancias do incumprimento do artigo 21 e lle advertirá de que, de non acometer a xestión da biomasa nun prazo de 15 días naturais desde a recepción desa comunicación, o concello poderá proceder á execución subsidiaria dos traballos de xestión da biomasa, repercutindo os custos correspondentes á persoa responsable –segundo segundo o disposto no artigo 21 ter da Lei 3/2007-. 3/2007 . Todo isto en aplicación do artigo 22, parágrafos 2 e 3 da Lei 3/2007 e sen prexuízo da tramitación dun procedemento sancionador pola Consellería do Medio Rural e do Mar. Deberá, así mesmo, lembrarlle á persoa responsable, responsable que no caso de ter que cortar arboredo, deberá comunicalo previamente ao Servizo de Montes desta d Xefatura Territorial, segundo do o Artigo 92.11 da Lei 7/2012, do 28 de xuño, de montes de Galicia. - Transcorrido o prazo de 15 días naturais natu concedido, o concello inspeccionará inspeccionar o terreo e levantará unha acta e,: . De estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007, 3/2007 o Concello arquivará a denuncia e efectuará a correspondente comunicación á consellería. . De non estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007, o Concello poderá proceder á execución subsidiaria con repercusión dos custos á persoa responsable. O concello poñerá, así mesmo, no prazo máis breve posible, en coñecemento da consellería conse todo o actuado,, co obxecto de que esta consellería poida exercitar as competencias sancionadoras que lle corresponden, segundo o disposto no artigo 54, parágrafos 1 e 2. 2 Resultan esenciais as comunicacións a efectuar a esta consellería citadas, por po mor de obter unha adecuada coordinación competencias entre as dúas administracións públicas. Respecto delas, solicítase que as remitan remitan dirixidas a este Servizo, é dicir, ao Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais de ----- (provincia),, por mor da consecución dunha maior celeridade. Indícase como correo electrónico de contacto o seguinte: ---- (resulta opcional a indicación do correo, o, pero pode ser útil). Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais F

Modelo 10:: remisión de denuncia e de acta ao concello para o exercizo das súas competencias no caso de infraccións nas faixas laterais das redes viarias da titularidade dos entes locais e téndose cometida a infracción en solo diferente de urbano, de núcleo rural ou urbanizable delimitado. Asunto: Remisión de denuncia en materia de xestión da biomasa (Lei 3/2007, do 9 de abril) u unha denuncia relativa á presunta O día --.--.---- ---------- (nome do denunciante) presentou infracción do disposto no artigo 20 bis (ou 21 bis.c) se é o caso) da Lei 3/2007. Achégase unha copia desta denuncia. O día --.--.---- os axentes forestais dependentes desta consellería efectuaron unha inspección no lugar ar referido na denuncia e levantaron unha acta, cuxa copia se acompaña con este escrito, e verificaron o feito denunciado. Remítense ambos os dous documentos mencionados co obxecto de que o concello poida exercitar as atribucións que lle competen, ao abeiro do disposto nos artigos 7, parágrafos d) e e), e 22 da Lei 3/2007, consistentes no seguinte: - O concello deberá comunicar á persoa responsable a súa obriga de xestionar a biomasa, concretando as circunstancias do incumprimento do artigo 21 e lle advertirá dvertirá de que, de non acometer a xestión da biomasa nun prazo de 15 días naturais desde a recepción desa comunicación, o concello poderá proceder á execución subsidiaria dos traballos de xestión da biomasa, repercutíndolla á persoa responsable –segundo o disposto no artigo 21 ter da Lei 3/2007- os custos correspondentes. Todo isto en aplicación do artigo 22, parágrafos 2 e 3 da Lei 3/2007 e sen prexuízo da tramitación dun procedemento sancionador pola Consellería do Medio Rural e do Mar. Deberá, así mesmo, mesmo, lembrarlle á persoa responsable, responsable que no caso de ter que cortar arboredo, deberá comunicalo previamente ao Servizo de Montes da xefatura territorial, segundo o Artigo 92.11 da Lei 7/2012, 7/2012, do 28 de xuño, de montes de Galicia. - Transcorrido o prazo de 15 días naturais concedido, o concello inspeccionará o terreo e levantará unha acta e,: . De estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007, 3/2007 o Concello arquivará a denuncia e efectuará efectuar a correspondente comunicación á consellería. . De non estar cumprindo a persoa denunciada coas obrigas previstas na Lei 3/2007, o Concello poderá proceder á execución subsidiaria con repercusión dos custos á persoa responsable. O concello poñerá, así mesmo, no prazo máis breve posible, en coñecemento da consellería todo o actuado, co obxecto de que esta consellería poida exercitar as competencias sancionadoras que lle corresponden, segundo o disposto no artigo 54, parágrafos 1 e 2. Resultan esenciais as comunicacións a efectuar a esta consellería citadas, citadas, por mor de obter unha adecuada coordinación competencias entre as dúas administracións públicas. Respecto delas, solicítase que as remitan dirixidas a este Servizo, é dicir, ao Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais de ----- (provincia), por mor da consecución dunha maior celeridade. Indícase como correo electrónico de contacto o seguinte: ---- (resulta opcional a indicación do correo,, pero pode ser útil). Provincia, data

O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais

Respecto das ACTUACIÓNS A PRACTICAR POLA CONSELLERÍA, CONSELLERÍA unha vez remitida a denuncia ao concello,, serán as seguintes: ▪ No caso de que no prazo de dous/tres meses a consellería non se reciba información ningunha por parte do concello, concello o Servizo de Incendios lle enviará un escrito recordatorio para o efecto (posible modelo 11) - Se transcorrido un prazo prudencial o concello non practica actuación ningunha, o Servizo de Incendios da xefatura correspondente deberá enviar de novo aos axentes tes forestais ao terreo para que realicen unha nova inspección (posible modelo 12) - Se desta segunda inspección resulta que o denunciado cumpriu coas súas obrigas, arquivarase o expediente. (modelo modelo 13), 1 . Se desta segunda inspección resulta que o denunciado non cumpriu coas súas obrigas, o Servizo de Incendios correspondente lle remitirá unha advertencia previa ao denunciado. denunciad Nela lle lembrará á persoa responsable, responsable no caso de ter que cortar arboredo, que deberá comunicar comunica a corta previamente ao Servizo de Montes desta Xefatura Territorial, Territorial segundo o Artigo 92.11 da Lei 7/2012,, do 28 de xuño, de montes de Galicia. . No caso de que transcorridos os 15 días o Servizo de Incendios, a través dos seus axentes, verifique erifique que o denunciado cumpriu coas súas obrigas, arquivará o expediente. . No caso de que transcorridos os 15 días o Servizo de Incendios, a través dos seus axentes, verifique que o denunciado non cumpriu coas súas obrigas, o poñerá en coñecemento do Servizo Xurídico-Administrativo Administrativo (posible modelo 14) e este iniciará un procedemento sancionador. ▪ No caso de que o concello comunique a esta consellería que o denunciado cumpriu coas súas obrigas brigas de xestión da biomasa, o Servizo de Incendios deberá: . Arquivar a denuncia, acta e demais documentación afectante a aquela. aquela. Resulta conveniente que na documentación relativa a cada denuncia e actuación inspectora figure unha dilixencia de arquivo da denuncia que acredite que se efectuou tal arquivo. O Servizo de Incendios tamén deberá: . Comunicar ao denunciante o non inicio do procedemento sancionador, no caso de que este denunciante tivera solicitado a súa apertura (modelo 15) ▪ No caso de que o concello comunique a esta consellería que o denunciado non cumpriu coas súas obrigas de xestión da biomasa, o Servizo de Incendios deberá: . Remitir a documentación de todo o actuado ao Servizo Xurídico-Administrativo Administrativo para que inicie o correspondente ndente procedemento sancionador (serve o anterior modelo 14)

Modelo 11: Recordatorio das competencias do concello Asunto: reiteración de información relativa a denuncia ao concello para o exercizo das súas competencias no caso de infracción ao disposto no artigo 21 e téndose cometida a infracción en solo diferente de urbano, de núcleo rural ou urbanizable delimitado.

O día --.--.---- a persoa propietaria da edificación situada na parcela «Parcela_Dte» do polígono «Poligono_Dte» presentou unha denuncia denuncia relativa á presunta infracción do disposto no artigo 21 da Lei 3/2007. O día --.--.---- os axentes forestais dependentes desta consellería efectuaron unha inspección no lugar referido na denuncia e levantaron unha acta, cuxa copia se acompaña con este escrito e verificaron o feito denunciado. O día --.--.--- esta consellería remitiu a ese concello, tanto unha copia da denuncia, como da acta levantada e informoulle das obrigas que lle incumben ao concello en relación coa dita denuncia, ao abeiro da Lei 3/2007. Nesa comunicación se lle indicou o carácter esencial das comunicacións a practicar desde o concello a esta consellería para obter unha adecuación coordinación competencia. Por isto, reitérase que, coa maior brevidade posible, posible remitan a esta consellería, ería, dirixidas ao Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais da Xefatura Territorial de ----, ---- todas as actuacións practicadas, co obxecto de que esta consellería poida a súa vez exercitar as competencias que legalmente lle incumben. Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais Nome e apelidos

Modelo 12: Remisión denuncias a distrito

NOTA INTERIOR DATA: --.--.---DE: SERVIZO DE PREVENCIÓN E DEFENSA CONTRA OS INCENDIOS FORESTAIS A: XEFE DO DISTRITO --ASUNTO: PROPOSTA DE INICIO DE PROCEDEMENTO SANCIONADOR

TEXTO Achéganse as denuncias que, de seguido se relacionan, e que foron remitidas aos concellos, concellos para que, coa maior brevidade posible, o persoal dese distrito efectúe unha inspección e redacte a correspondente acta: acta 1 Nº Identificación: Denunciante: Denunciado: 2 Nº Identificación: Denunciante: Denunciado: O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais Nome e apelidos Modelo 13: Dilixencia de arquivo de denuncia VISTO o expediente con nº de Identificación ---------------, e os documentos e antecedentes que nel constan, pola presente ACORDO O SEU ARQUIVO, por non concorrer os requisitos precisos para inicio dun procedemento sancionador, ao non detectarse a comisión da infracción denunciada. Provincia, data O xefe territorial Recibín: Data:

Modelo 14: Nota do Servizo de Incendios ao Servizo Xurídico-Administrativo Xurídico Administrativo para o inicio dun procedemento sancionador

NOTA INTERIOR

DATA: --.--.---DE: SERVIZO DE PREVENCIÓN E DEFENSA CONTRA OS INCENDIOS FORESTAIS A: SERVIZO XURÍDICO-ADMINISTRATIVO ADMINISTRATIVO ASUNTO: PROPOSTA DE INICIO DE PROCEDEMENTO SANCIONADOR

TEXTO Achego as seguintes dilixencias previas e as correspondentes actas de inspección en materia de xestión de biomasa, para que procedan á apertura de procedemento procedemento sancionador por falta de cumprimento dos traballos preventivos regulados na Lei 3/2007, do 9 de abril:

1 Nº identificación : --------Denunciado: ------------------Localización: polígono -;; parcela -Enderezo: ---------------------------

2 Nº identificación : --------Denunciado: ------------------Localización: polígono -;; parcela -Enderezo: ---------------------------

3 Nº identificación : --------Denunciado: ------------------Localización: polígono -;; parcela -Enderezo: ---------------------------

O xefe do Servizo de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais Nome e apelidos Recibín: Data:

Modelo 15: comunicación ao denunciante de non inicio de procedemento sancionador unicación ao denunciante de non inicio de procedemento sancionador Asunto: comunicación O día --.--.---- vostede formulou unha denuncia contra ------- (denunciado). Por mor desa denuncia inspeccionouse inspeccion o terreo e verificouse que non concorre infracción ningunha derivada do incumprimento das disposicións reguladoras da obriga de xestión da biomasa, reguladas na Lei 3/2007, do 9 de abril, de prevención e defensa contra os incendios forestais de Galicia. En consecuencia, lle COMUNICO A IMPROCEDENCIA do inicio do procedemento sancionador s instado por vostede na denuncia presentada, de conformidade co disposto no artigo 11.2 do Real decreto 1398/1993, do 4 de agosto, polo que se regula o regulamento do procedemento para o exercizo da potestade sancionadora, que prevé que: “Cando se presentara unha denuncia, deberase comunicar ao denunciante a iniciación ou non do procedemento cando a denuncia vaia acompañada dunha solicitude de iniciación”. Provincia, data O xefe territorial Nome e apelidos ▪ Respecto destas comunicacións comunicaci cómpre salientar que, con carácter xeral, xeral en materia sancionadora non se lle concede ao denunciante a condición de interesado lexitimado no procedemento, xa que en materia sancionadora o concepto de interesado é obxecto de interpretación restritiva, debido bido a que a potestade sancionadora sancionador diríxese á protección dos intereses xerais e non á defensa dos intereses particulares. Non obstante, en casos moi concretos nos que se vexan afectados dereitos e intereses lexítimos do denunciante cabe consideralo como un n denunciante cualificado coa condición de interesado. Neses casos a comunicación de non inicio de procedemento xa tería a forma de acto administrativo e sería susceptible de recurso de alzada. 2.3. Se a infracción fose cometida nalgún destes solos distinto de solo urbano, de núcleo rural ou urbanizable delimitado e fose unha infracción de xestión da biomasa distinta das contempladas no artigo 21 ou nas faixas laterais das redes viarias da titularidade dos entes locais: Nestes casos (artigo 20 bis –agás –agás faixas laterais das redes viarias de titularidade dos entes locais-,, 21 bis, 23) lle corresponde á Consellería do Medio Rural e do Mar, tanto a competencia da advertencia previa (artigo 22), como -se é o caso- a tramitación n e resolución do correspondente procedemento sancionador sancionado (artigo 54, parágrafos 1 e 2): ▪ No caso de que a consellería reciba unha denuncia que se axuste a estes supostos o Servizo de Incendios deberá solicitar dos axentes forestais a inspección do terreo o e a redacción da oportuna acta, co obxecto de comprobar si se están a vulnerar os artigos reguladores da xestión da biomasa.

▪ No caso de que non houbera incumprimento se arquivará a denuncia o Servizo de Incendios comunicará ao denunciante o non inicio do procedemento sancionador só no caso de que tivera solicitado a apertura dun procedemento desta natureza. ▪ No suposto de que se verificase que o denunciado incumpre as súas obrigas de xestión da biomasa,, o Servizo de Incendios lle remitirá unha advertencia previa na que se lle sinale a súa obriga de xestionar a biomasa, indicándolle que de non efectualo no prazo máximo de 15 días naturais poderase proceder á execución subsidiaria dos traballos de xestión da biomasa con repercusión dos custos á persoa persoa responsable e iniciarse e tramitarse un procedemento proc sancionador contra ela.. Nesta advertencia lembrarase á persoa responsable, responsable que no caso de ter que cortar arboredo, deberá comunicalo ao Servizo de Montes daa xefatura territorial t correspondente, segundo ndo o Artigo 92.11 da Lei 7/2012, 7/2012, do 28 de xuño, de montes de Galicia. (Modelo 16) Modelo 16: Advertencia previa por incumprimento da obriga de xestión da biomasa Asunto: Advertencia previa por incumprimento da obriga de xestionar a biomasa «Denunciado» «Dirección_Do» «Lugar_Do» «Lugar_Do»-«Parroquia_Do» «CP_Do» «CP_Do»-«Concello_Do» Ref.: «Nº»/«Ano»- Lei 3/2007

Comunícolle que este servizo recibiu unha denuncia formulada contra vostede por incumprir o que dispón a Lei 3/2007, do 9 de abril, de prevención e defensa contra os incendios forestais de Galicia licia (DOG núm. 74, do 17 de abril de 2007). 2007) A consecuencia disto, o axente forestal nº -- levantou unha acta na que se constata o incumprimento do disposto no artigo (20 bis, 21 bis, 23), que establece que: “--------------“. Na dita acta reflíctese a falta de xestión da biomasa por non limpar ----------De conformidade co anterior, concédolle un prazo de 15 días naturais a partir desta notificación, tal e como establece o artigo 22.3 da Lei 3/2007 para que leve a cabo o cumprimento das as obrigas relativas á xestión da biomasa. biomasa No caso de ter que cortar arboredo –en en cumprimento dos artigos citadoscitados deberá poñelo previamente en coñecemento do Servizo de Montes desta xefatura territorial ao abeiro do disposto no artigo Artigo 92.11 92.1 da Lei 7/2012,, do 28 de xuño, de montes de Galicia. Transcorrido o prazo de 15 días indicado volverá un axente forestal para realizar unha nova inspección na que se verifique si s lle deu cumprimento e levantará a oportuna acta de inspección. rido o prazo concedido nesta comunicación se constata que non cumpriu as súas Se transcorrido obrigas de xestionar a biomasa e tala das árbores iniciarase un procedemento sancionador

contra vostede,, aplicando a Lei 3/2007 de prevención e defensa contra os incendios forestais forest de Galicia e a súa modificación pola Lei 7/2012 de montes de Galicia, sen prexuízo da posibilidade de execución subsidiaria dos traballos de xestión da biomasa con repercusión dos custes ás persoas responsables –segundo segundo o disposto no artigo 22 da Lei 3/2007, 3 en relación co artigo 21 ter dela-- e da aplicación de multas coercitivas. Lémbrolle, que segundo o Artigo 92.11 da Lei 7/2012, no caso de ter que cortar arboredo, deberá comunicalo ao Servizo de Montes desta Xefatura Territorial. Provincia, data O xefe do Servizo de Prevención e Defensa Contra os Incendios Forestais

▪ Unha vez que transcorran os 15 días, o Servizo de Incendios mandará aos axentes forestais para que levanten unha nova acta de inspección: - Se a persoa denunciada estivese cumprindo cump indo a norma, o Servizo Provincial de Incendios arquivará o expediente e, de ter solicitado o denunciante a apertura de expediente sancionador, o dito servizo lle fará a oportuna comunicación. - Se o terreo non estivese cumprindo cump a norma, que se reflectirá na acta de inspección, inspección da que se lle dará unha copia ao denunciado: . O Servizo de Incendios ncendios remitirá remitir o actuado ao Servizo Xurídico-Administrativo Administrativo da xefatura territorial correspondente, de cara a apertura de expediente sancionador. sancionador. Este servizo, comunicará ao denunciante a apertura de expediente sancionador, de ter solicitado na súa denuncia o inicio de expediente sancionador contra o denunciado. ▪ Respecto da execución subsidiaria, subsidiaria cómpre facer a seguinte distinción: - Se a infracción é relativa ao incumprimento dos artigos 20 bis ou 21 bis: bis a facultade de execución subsidiaria lle corresponde á Consellería do Medio Rural e do Mar, Mar segundo dispón o artigo 22.3 da Lei 3/2007. - Se a infracción é relativa ao incumprimento do artigo 23:: lle corresponde ao concello a facultade da execución subsidiaria, segundo o disposto no artigo 23.4. Por isto, unha vez ditada a resolución do procedemento sancionador, esta consellería llo comunicará ao concello co obxecto de que proceda á execución exec subsidiaria. 3 Procedemento rocedemento no suposto de incendio forestal declarado con risco inminente para as persoas ou os bens: Neste caso, en calquera das zonas antes sinaladas, os funcionarios do distrito procederán a maior brevidade posible a levantar acta de inspección, na que se constatará si s se realizaron ou non os traballos de prevención. Consonte co previsto no artigo 22.5 da Lei 3/2007, 3/2007 no caso de que se declarase un incendio forestal que supoña un risco para as persoas e os bens a execución directa dos traballos preventivos pola Consellería non esixirá o requirimento previo pr ao propietario dos terreos, senón que a consellería procederá directamente a execucións dos traballos preventivos nas redes de faixas de xestión da biomasa.

No caso de que, a través és da inspección se constate que no terreo se incumpre o prescrito na lei: 1. A Consellaría do Medio Rural e do Mar,, mediante resolución do xefe territorial correspondente, ordenará de forma inmediata a execución subsidiaria dos traballos de prevención polaa Consellaría e realizaranse coa maior celeridade posible. O Servizo de incendios da xefatura territorial notificará esta resolución ao inspeccionado e comunicará ao concello a resolución e posterior execución subsidiaria dos traballos para a súa publicación ón no taboleiro de anuncios (durante un prazo de x días/sen prazo). Esta posibilidade de publicación non se contempla na norma,, pero quizais sería aconsellable para garantir o coñecemento por todos os afectados. Non obstante o anterior, non se esperará á recepción recepción destas notificacións para á realización dos traballos preventivos, que como dixemos se efectuarán de forma inmediata ao ditado da resolución, dada a primacía dos dereitos a protexer. 2. O Servizo Xurídico Administrativo iniciará e tramitará o expediente diente sancionador contra o denunciado/inspeccionado. Se o denunciante (de existir) solicitase, na súa denuncia, a apertura de expediente sancionador se lle comunicará o inicio deste.