Αίθουσα τέχνης Γιομιστή Κεφαλή_Απολλωνία Σίφνου Giomisti Kefali Art Gallery Apollonia_Sifnos τηλ.-fax: 22 840 32 226 e: giomisti.kefali@gmail.com
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΟΜΙΣΤΗ ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2007 «Θέλω να επιστρέψω στις ρίζες μου. Στην Τήνο. Να καταχτήσω ξανά τον ελληνικό ήλιο, που δεν βρίσκεται μονάχα στον ουρανό, αλλά και μέσα μας, κοντά στην καρδιά μας. Σαν τον πεισματάρη Οδυσσέα, τη στιγμή του θανάτου μου, τ’ Ανθρωπάκια μου θα φύγουν για κει απ’ όπου είχαν έρθει. Μακριά από εδώ. Κάπου στο βυθό της θάλασσας». Γιάννης Γαϊτης (στην οπτικοακουστική του “διαθήκη”)
Ζωτικό κομμάτι του «Κυκλάδων Χώρος», που βρίσκεται στην καρδιά της Απολλωνίας, στη Σίφνο, η γκαλερί «Γιομιστή Κεφαλή» στεγάζεται σε ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό μέσα σε 2,5 κατάφυτα στρέμματα. Το ξυλογλυπτο έργο του Γιάννη Γαϊτη που κοσμεί τον κήπο του πολυχώρου δεν επιλέχθηκε τυχαία: η γκαλερί αποτίει φόρο τιμής στον μεγάλο καλλιτέχνη που πίστευε στη μαζική διάδοση της τέχνης και που επέτυχε η δική του - σκανδαλώδης για την εποχή της - δουλειά όχι μόνο να διαδοθεί, αλλά και να γίνει καθημερινό βίωμα πολλών γενεών ανθρώπων διεθνώς. Η «Γιομιστή Κεφαλή» που προέκυψε σαν κίνηση όχι επιχειρηματιών, αλλά ερασι-τεχνών - στην κυριολεξία του όρου - υπερασπίζεται το ίδιο όραμα. Θεωρούμε ότι η τέχνη έχει πολλαπλά πρόσωπα και, στις μέρες μας, δεν μπορεί να οριστεί από τις συμβατικές ταμπέλες «-ισμών». Αγαπάμε την τέχνη ως ερέθισμα, οπτικό αλλά και ψυχικό. Ως αγαθό το οποίο όλοι έχουν δικαίωμα να απολαύσουν. Ως μια απόπειρα επικοινωνίας μεταξύ του δημιουργού-πομπού με τον θεατή-δέκτη. Αυτό το αγαθό θέλουμε να προάγουμε, αυτή την απόπειρα επικοινωνίας να ενθαρρύνουμε μέσα από τη «Γιομιστή Κεφαλή». Αναζητούμε τους καλλιτέχνες με το αφόρητα υποκειμενικό κριτήριο του τι μας συγκινεί. Αυτό όμως δεν είναι και ένας ορισμός της τέχνης; Ο κατάλογος αυτός, πέρα από την απλή παρουσίαση των εικαστικών που εκθέτουν έργα τους στη γκαλερί «Γιομιστή Κεφαλή» το καλοκαίρι του 2007, επιδιώκει να αναδείξει αυτό το παλίμψηστο από μορφές, αλλά και τεχνοτροπίες της τέχνης σήμερα. Καλλιτέχνες καταξιωμένοι, αλλά και νέοι, ζωγράφοι και graphic designers, φωτογραφία και κολάζ, καμβάς και μικτές τεχνικές δίνουν μέσα από την, φαινομενικά ασύνδετη, παράθεσή τους μια εικόνα του τι μπορεί να είναι η τέχνη σήμερα: ρεαλιστικό και αφαιρετικό, μεταμοντέρνο και ιμπρεσιονιστικό, φόρμα και αποδόμηση, συγκρούονται, εμπλέκονται, εξελίσσονται στο άπειρο χωρίς όρια και περιορισμούς. Ολα, βρίσκουν τη θέση τους εδώ - τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος της «Γιομιστής Κεφαλής» - για να αποτιμηθούν από τον θεατή, τον τελικό κριτή του τι είναι τέχνη. Εδώ, κάτω από το φως των Κυκλάδων, που τόσο αγάπησε και ύμνησε ο Γιάννης Γαϊτης... Φρίξος Πολενάκης Γιάγκος Μπασματζόλου Γιώργος Ραχιώτης
GIOMISTI KEFALI ART GALLERY SUMMER 2007 “I want to go back to my roots. To Tinos. To conquer once again the Greek sun, which lies not only in the sky, but also within us, close to our hearts. Like the stubborn Ulysses, at the very moment of my death, my “Anthropakia” will part for where they came from. Far away from here. Somewhere in the bottom of the sea”. Yiannis Gaitis
(in his audiovisual ‘will’)
A vital part of “Cycladic Area”, which lies in the heart of Apollonia, Sifnos, the “Giomisti Kefali” art gallery is located in a restored traditional mansion surrounded by 2.5 blooming acres of land. The wood-carven installation by Yiannis Gaitis, that is found in the garden has not been chosen randomly: the gallery pays homage to the great artist who propagated an art for the masses and who managed to see his own –scandalous for his times- work spread and become everyday experience for many generations of people worldwide. “Giomisti Kefali”, which has not come about as a business venture, but as an art-lovers’, an “amateurs” initiative, finds its motivation in the same vision. We perceive art today as multi-faceted and feel that it cannot be defined through the conventional labels of ‘–isms’. We love art as a stimulus - not just visual, but also emotional. As a spiritual commodity, a good that should be accessible to all. As an attempt of communication between the creator-transmitter and the spectator-receiver. This is the good we would like to promote; this is the communication attempt we are trying to encourage through “Giomisti Kefali”. When seeking artists, we are driven by the unforgivably subjective criterion of what moves us. But isn’t this after all a definition of art? This publication, apart from a presentation of the artists who exhibit their work in “Giomisti Kefali” art gallery in the summer of 2007, is an attempt to bring this kaleidoscope of diverse art forms and techniques of our days to light. Established artists as well as newcomers, painters and graphic designers, photography and collage, canvas and mixed techniques present, through their ostensibly random apposition, a picture of what art can be today: the realistic and the abstract, post-modernity and impressionism, form and deconstruction all collide, come together, interact, evolve to infinity with no restrictions or boundaries. They all find their place here - at least this is what “Giomisti Kefali” hopes to do - to be appraised by the viewer, the ultimate judge of what is art. Here, under the clear light of the Aegean, that Yiannis Gaitis so loved... Frixos Polenakis Yiagos Basmatzoglou Yiorgos Rachiotis
A picture must possess a real power to generate light... for a long time now I’ve been conscious of expressing myself through light or rather in light. Henri Matisse
01-14 ΙΟΥΝΙΟΥ ΒRAZIL ZΩΓΡΑΦΙΚΗ Εργα σύγχρονων βραζιλιάνων καλλιτεχνών που συλλέχθηκαν μετά από αναζήτηση στις γειτονιές και τις αγορές του Sao Paolo και του Rio de Janeiro, αλλά και από τις γκαλερί και τα ατελιέ της Florianopolis, της πόλης που έχει αναδειχθεί σε καλλιτεχνικό κέντρο της χώρας. Η σύγχρονη τέχνη μέσα από τα χρώματα της Βραζιλίας: Η παράδοση της Βραζιλίας στο μοντερνισμό διαφαίνεται ήδη από το 1922, όταν οργανώνεται στο Σάο Πάολο η πρώτη εβδομάδα Μοντέρνας Τέχνης: Από τους υπέρμαχους του αφαιρετικού (Tarsila do Amanal), στους νεο-ρεαλιστές (Candido Portinari), αλλά και τους κυβιστές (Lasar Segal), οι βραζιλιάνοι καλλιτέχνες βρίσκουν την έκφρασή τους μέσα από τα εικαστικά κινήματα της Ευρώπης. Σε μια χώρα όπου η πολυπολιτισμικότητα συναντά την παράδοση, η μοντέρνα τέχνη αποκτά μια δική της αναγνωρίσιμη ταυτότητα που εξελίσσεται δυναμικά όλο τον 20ο αιώνα. Το πάθος και το χρώμα της Βραζιλίας συναντά το abstract, σε αυτή την επιλογή έργων που διαφέρουν μεν σε ύφος, συνδέονται όμως σε χαρακτηριστικά κάτω από την ομπρέλα που αποκαλείται λατινοαμερικανική τέχνη.
JUNE 1-14 BRAZIL PAINTING A selection of paintings by contemporary Brazilian artists, some of which have been discovered around the neighbourhoods and markets of Sao Paolo and Rio de Janeiro, some others found in various art galleries and ateliers of Florianopolis, the city which has evolved into an artistic centre of the country. Contemporary art through the colors of Brazil: Brazil’s infatuation with modernism is already apparent in 1922, when the first “Week of Modern Art” festival is organized in Sao Paolo. From the keen supporters of abstract (Tarsila do Amanal), to new-realists (Candido Portinari), but also to cubists (Lasar Segal), Brazilian artists find their expression in the various European art movements. In a nation where ethnic diversity meets tradition, modern art develops its own discernible identity, that continues to grow and evolve throughout the 20th century. The passion and the color of Brazil meet the abstract in this selection of works which, however different in style, are closely linked in characteristics, under the same ‘umbrella’ called Latin-American art.
A photograph is a secret about a secret. The more it tells you the less you know. Diane Arbus
15-30 ΙΟΥΝΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΡΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ “Πεντέμισι μερόνυχτα” Salvador, πρωτεύουσα της Bahia, Παρασκευή βράδυ στο φόρτε του Φλεβάρη. Αφροβραζιλιάνικες δοξασίες, καποέιρα, μουσικές, χρώματα, οσμές, τα trios electricos ανεβάζουν τα ντεσιμπέλ. Η ανθρώπινη μάζα, ένας πίνακας φλου σε αέναη κίνηση... Πεντέμισι μερόνυχτα αιρετικά, για ν’ ανατρέψουν ρόλους και οριοθετήσεις, να καταργήσουν φραγμούς και κοινωνικές διακρίσεις, ο χορός δρα εξισωτικά, συνενώνει κι απογειώνει, γκρεμίζει αξίες του στυλ «ξέρεις ποιός είμαι εγώ», λατρεύει ένα και μόνο Θεό, το κορμί που λικνίζεται κι εκτίθεται στα σοκάκια και τις λεωφόρους. Μαύρα, λευκά, μιγάδικα κορμιά σε λυτρωτική απόδραση, γοφοί, χέρια, μέση, καμπύλες να διεκδικούν λίγο χώρο μέσα στη μαγευτική αταξία της μάζας που στροβιλίζεται, χοροπηδά, σπρώχνεται, φρακάρει και ξαναπλώνει, ξυπόλητα πόδια πλάι σε κατάλευκα σπορτέξ, σαρκώδη χείλια πλάι σε φίνα χειλάκια, ζέστη κι αποπνικτικά και κολλητά-κολλητά, τα τύμπανα να τρυπάνε τα στομάχια, άδεια στομάχια και παραγεμισμένα στομάχια, σταγόνες ιδρώτα ν’ αστράφτουν στα τατουάζ, μυρουδιές από ιδρώτα, μπύρα και κάτουρο να ποτίζουν τους πόρους και τον αέρα... Κι εσύ με την αδρεναλίνη στα ύψη κι απίστευτες αντοχές, παρασυρμένος από ένα παραλήρημα διασταυρούμενων θορύβων και μουσικών, ανάμεσα στο χορό, το τρεχαλητό και τις ολιγόλεπτες ανάπαυλες καταμεσής του δρόμου, αντέχοντας τις αγκωνιές, τα στιγμιαία γρονθοκοπήματα και τα κλεφτρόνια με το χέρι στις τσέπες σου, συνεχίζεις ατάραχα με φανελάκι, βερμούδα και λίγα ψιλά στο παπούτσι και τότε ανακαλύπτεις πως βγήκες έξω από αυτό που νόμιζες ότι ήταν τα όριά σου, και σου φαίνεται τόσο απίστευτα οικεία αυτή η άγρια ομορφιά... Γιώργος Τσαρμπόπουλος
Βio Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε νομικά κι εργάστηκε ως δικηγόρος. Τα τελευταία 10 χρόνια συμμετείχε σε αποστολές του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Ρουάντα, την Αγκόλα, το Ανατολικό Τιμόρ και την Κολομβία, σήμερα είναι επικεφαλής του Γραφείου στην Ελλάδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ασχολείται με τη φωτογραφία εδώ και πολλά χρόνια, ενώ τα οδοιπορικά του σε Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική τροφοδότησαν άρθρα, φωτορεπορτάζ κι εκθέσεις αλλά και πλήθος ραδιοφωνικών εκπομπών. Ατομικές εκθέσεις: • Νικαράγουα, τόσο βίαια γλυκιά (Αθήνα, 1989) • Ρουάντα, να ζεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μυτιλήνη, 1999-2000) • Στους δρόμους άλλα όνειρα (Αθήνα, 2000) • Η Κάρλα, ο Μπέμπε κι ο Σεν Λι, ιστορίες παιδιών στον Τρίτο Κόσμο (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, 2000-2001) • Σπαραγμοί και αναλαμπές (Θεσσαλονίκη, 2002. Βραβείο καλύτερης ελληνικής ατομικής έκθεσης στη PhotoSynkyria 2002) • O futuro em seus maos - Το μέλλον στα χέρια τους (Dili, Ανατολικό Τιμόρ, 2002. Συμμετοχή στις εκδηλώσεις για την ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ) • Miradas desde los cerros – Ματιές πάνω από τους λόφους (Medellin, Κολομβία, 2004) • Imàgenes y realidades – Εικόνες και πραγματικότητες (Medellin, Cali, Κολομβία, 2005) • Brillos de Carnaval – Λάμψεις Καρναβαλιού (Medellin, Κολομβία, 2005) • Πεντέμισι μερόνυχτα (Αθήνα, Σίφνος, 2007) Φωτογραφικό λεύκωμα • Ρουάντα, να ζεις (Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 1998)
JUNE 15-30 GIORGOS TSARBOPOULOS PHOTOGRAPHY Giorgos Tsarbopoulos He was born in Athens, studied law and worked as a lawyer. For the past decade he has participated in UN missions for Human Rights to Rwanda, Angola, East Timor and Colombia. He is currently the Head of Office for Greece of the UN High Commissioner for Refugees. He has been involved with photography for a series of years, while his ventures to Africa, Asia and Latin America have provided material for articles, photojournalism, exhibitions, and a variety of radio shows. At 2005, along with 4 Colombian photographers, he establishes the program “A Camera Clicks in My Neighbourhood” that draws together children from the poor neighbourhoods and refugee districts of Medellin, with workshops on photography and photojournalism, scholarships for photography schools, and travelling exhibitions both in Colombia and abroad. The present exhibition, with images from the carnival of Salvador da Bahia, has been the result of five, up to this day, journeys to Brazil. Personal Exhibitions • Nicaragua, So Violently Mellow (Athens, 1989) • Rwanda, to Live (Athens, Salonica, Mytilene, 1999-2000) • Different Dreams Cast On The Roads (Athens, 2000) • Carla, Bebey and Sem Lee, Children Stories From The Third World (Athens, Salonica, Larisa, 2000-2001) • Glimmers of Hope (Salonica 2002. Best Greek Solo Exhibition Award at the PhotoSynkyria 2002) • O futuro en seus maos – The Future in their Hands (Dili, East Timor, 2002. Participation in the celebration of the independence of East Timor) • Miradas desde los cerros – Gazes over the Hills (Medellin, Colombia, 2004) • Imagenes y Realidades – Images and Realities (Cali, Medellin, Colombia, 2005) • Brilhos do Carnaval – Carnival Sparkles (Medellin, Colombia, 2005) • Five and a Half Nights and Days (Athens, Sifnos, 2007) Photo Album • Rwanda, to Live (Kastaniotis, Athens, 1998)
There is no must in art because art is free. Wassily Kandinsky
01-14 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΜELIE ΠΑΝΑΓAΚΟΥ ZΩΓΡΑΦΙΚΗ Μας προτείνει εύθυμα ταξίδια με τα καθαρά κι έντονα χρώματα που δουλεύει πάνω στον καμβά της. Μέχρι πρότινος, η δουλειά της Amelie Παναγάκου ήταν παρμένη από τη φύση, το Αιγαίο και έναν ονειρικό μικρόκοσμο. Μικτές τεχνικές υλικών και το πάθος της χαρακτικής διακρίνονταν έντονα στα μεγάλης διάστασης έργα της. Μαζί με ορισμένα από αυτά και με μια παραλλαγή της γραφής της, προστίθεται τώρα και ο άνθρωπος. Φιγούρες ανάγλυφες, δουλεμένες με γύψο, ρητίνες και σκόνες αποτυπώνονται σ’ ένα φανταστικό περιβάλλον. Χρησιμοποιεί το ανάγλυφο και μικτά υλικά συχνά και δεν την ενοχλεί όταν ο κόσμος ακουμπάει το έργο για να “νιώσει” καλύτερα. “‘ Έρχονται πιο κοντά”, θεωρεί. Η έκθεσή της αποτελείται από είκοσι περίπου έργα μεγάλων διαστάσεων. Η Amelie Παναγάκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα από Έλληνα πατέρα και Βελγίδα μητέρα, ενώ τα τρία τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Πάρο. Bio H Amélie Παναγάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. 1995: Σπούδασε στη Σχολή ΒΑΚΑΛΟ 1996-2001: Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας στην Ιταλία, στο εργαστήρι του καθηγητή Umberto Borella, μαθητή του Vedova 2001: Αποφοίτησε με άριστα 2001-2002: Εξειδικεύτηκε με μεταπτυχιακό τίτλο στη Τέχνη της Χαρακτικής (χαλκογραφία, λιθογραφία, ξυλογραφία και συντήρηση χαρακτικών έργων) στη Σχολή IL BISONTE στη Φλωρεντία, με την επιτήρηση του καθηγητή Rodolfo Ceccotti 2002- σήμερα: Δουλεύει ως επαγγελματίας ζωγράφος Ατομικές Εκθέσεις 2007: Στα κελιά της μονής του Αγίου Ιωάννη στην Πάρο. 2007: Στην αίθουσα τέχνης “Γιομιστή Κεφαλή”, στην Απολλωνία της Σίφνου. 2005: “Ζωγραφική” στην αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Αράχωβας, Παρνασσός. 2004: “Καλοκαίρι” στον χώρο τέχνης του ξενοδοχείου Φιλοξένια, Νέα Χρυσή Ακτή, Πάρος. 2003: “Χρώματα και Ματέρια” με τη συνεργασία του τμήματος Εικαστικών Τεχνών Δήμου Καρύστου, Ανεμοπύλες στο Κάστρο Μπούρτζι, Κάρυστος. 2002: “Χαρακτική” με τη συνεργασία του τμήματος Εικαστικών Τεχνών Δήμου Καρύστου στο χώρο τέχνης Καρύστειον, Κάρυστος. Ομαδικές Εκθέσεις 2006: Amélie Παναγάκου, Ελπίδα Ιατρού, Orangedoor gallery, Πάρος 2004: “Ο Απελλής”, ζωγραφική στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, Αθήνα 2002: Χαρακτικά, Centro Dell’ Incisione, Alzaia Naviglio Grande, Μιλάνο 2002: Χαρακτικά, Mostra di fine anno, Il Bisonte, στη Galleria Via Larga, Φλωρεντία 2002: Χαρακτικά, Amelie Panagakos e Nelienke Wan Wierengen, Spazio Espositivo Negroni, Φλωρεντία 1998, 1999, 2000, 2001: Συμμετοχή στις εκθέσεις της Σχολής Καλών Τεχνών στη Φλωρεντία με έργα ζωγραφικής σε καμβά Έπαινοι 2002: Διάκριση στο Premio Italo Grandi για το χαρακτικό έργο “Andare piu’ profondo”, Μιλάνο Ιταλία Χορηγίες 2005 Jee vice και Water Action για την ατομική έκθεση “Ζωγραφική”, Παρνασσός Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Ελβετία, Ιταλία, Βέλγιο, Δανία, Ισπανία, Σερβία, Ολλανδία, Περού, Η.Π.Α., Ιαπωνία, στην Πινακοθήκη της Galleria Degli Uffizi στη Φλωρεντία, στη Civica Raccolta Delle Stampe Achille Bertarelli και στο Museo dell’Incisione – Castello dei Paleologi di Acqui Terme. Επικοινωνία Amélie Παναγάκου Πραξιτέλους 21, Γλυφάδα 166 74, 6973 847 138, m.amelie@natica.gr
JULY 1–14 AMELIE PANAGAKOS PAINTING She invites us to merry journeys through the clear and vivid colors that she uses on her canvas. Until recently, Amelie Panagakos’ work was inspired by nature, the Aegean sea and a dreamy microcosm. Mixed techniques of materials as well as her passion for engraving were apparent in her large-scale paintings. Now, the human figure comes also into play in these variations of her signature style. Embossed figures, modeled with plaster, resins and powders are depicted within an a world of fantasy. She often uses the bas-relief and mixed techniques and has no problem with people touching the painting so as to get a better feel of it. ‘They come closer’, says she. The exhibition consists of about twenty paintings - both large and small scale. Amelie Panagakos was born and raised in Athens by a Greek father and a Belgian mother. She has been living and working in the island of Paros for the last three years. Bio Amelie Panagakos was born in Athens in 1977. 1995: Studied in Vakalo School of Fine Arts. 1996- 2001: Studied in the School of Fine Arts in Florence, Italy, in the studio of Professor Umberto Borella - a student of Vedova. 2001: Graduated with full marks. 2001- 2002: Postgraduate studies on the Art of Engraving (copper engraving, lithography, wood-carving and engraving conservation) at the IL BISONTE School in Florence, under Professor Rodolfo Ceccotti. 2002- today: Works as a professional painter. Personal Exhibitions 2007: “Momentum” in the monastery cells of St Ioannis, Naousa, Paros. 2007: At “Giomisti Kefali” Art Gallery, in Apollonia, Sifnos. 2005: “Painting” in the cultural events hall of Arachova Municipality, Parnassos. 2004: “Summer” in the art hall of Philoxenia Hotel, at Nea Chrysi Akti, Paros. 2003: “Colors and materia” in cooperation with the department of figurative arts, Municipality of Karystos at Anemopyles, Mpourtzi Castle, Karystos. 2002: “Engraving” in cooperation with the department of figurative arts, Municipality of Karystos in the art gallery Karystion, in Karystos. Group Exhibitions 2006: Amelie Panagakos and Elpida Iatrou, “Orangedoor” art gallery, Paros. 2004: “Appeles”, painting in the Philological Association “Parnassos” hall, Athens. 2002: Engravings, Centro Dell’Incisione, Alzaia Naviglio Grande, Milano. 2002: Engravings, Amelie Panagakou e Nelienke Wan Wierengen, Spazio Espositivo Negroni, Florence. 1998, 1999, 2000, 2001: Participation in exhibitions of School of Fine Arts in Florence with works of painting on canvas. Awards 2002: Distinction in Premio Italo Grandi for the engraving “Andare piu profondo”, Milano, Italy. Sponsorships Jee vice and Water Action for the personal exhibition “Painting”, Parnassos. She is a member of the Chamber of Fine Arts of Greece Works of hers are found in private collections in Greece, Switzerland, Italy, Belgium, Denmark, Spain, Serbia, Netherlands, Peru, U.S.A., Japan, in the Gallery of Galleria Degli Uffizi in Florence, in Civica Racolta Delle Stampe Achille Bertarelli and in Museo dell’ Incisione – Castello dei Paleologi di Acqui Terme. Contact Amelie Panagakos 21 Praxitelous str., Glyfada 166 74, +30 6973 847 138, m.amelie@natica.gr
I put my heart and my soul into my work, and have lost my mind in the process. Vincent van Gogh
15-31 ΙΟΥΛΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΔΟΥΛΗΣ ZΩΓΡΑΦΙΚΗ Ο Γιώργος Χαδούλης στη Χώρα των Ενδιάμεσων Στοιχείων «Ώστε θα έστρωνες στο δωμάτιό σου, ή στο δωμάτιο του συζύγου σου χαλιά με απεικονίσεις λουλουδιών, - εάν ήσουν μια ενήλικη γυναίκα κι είχες σύζυγο;», ρώτησε ο κύριος. «Και γιατί θα το έκανες;» «Εάν μου επιτρέπετε, κύριε, αγαπώ πολύ τα λουλούδια», απάντησε το κορίτσι. «Και γι’ αυτό θα τοποθετούσες επάνω τους τραπέζια και καρέκλες και θ’ άφηνες ανθρώπους με βαριές μπότες να περπατούν σ’ αυτά;» «Δεν θα τους έκανε κακό, κύριε. Δεν θα χαλούσαν. Θα ήταν απλά εικόνες ωραίων κι ευχάριστων πραγμάτων που μου αρέσουν…» «Α! Μα δεν πρέπει απλά να σου αρέσουν», αναφώνησε ο κύριος… «Πρέπει όλες σου οι επιλογές να υπαγορεύονται από τη λογική. Πρέπει δια παντός να απαλλαγείς από τη λέξη μου αρέσει. Γιατί δεν μπορεί να ισχύει, για οποιοδήποτε χρηστικό αντικείμενο ή διάκοσμο, ό,τι συγκρούεται με την πραγματικότητα. Και στην πραγματικότητα δε βηματίζεις ποτέ πάνω σε λουλούδια: δεν μπορείς να βαδίσεις επάνω σε λουλούδια όταν πατάς στα χαλιά. Τα εξωτικά πουλιά και οι πεταλούδες δεν κουρνιάζουν στις πορσελάνες σου: δεν μπορείς λοιπόν να ζωγραφίσεις επάνω τους πεταλούδες κι εξωτικά πουλιά… Για όλους αυτούς τους σκοπούς», είπε ο κύριος, «πρέπει να χρησιμοποιείς συνδυασμούς και σχηματοποιήσεις μαθηματικών φιγούρων (σε βασικά χρώματα), που να αντέχουν στο βλέμμα του θεατή. Αυτή είναι η νέα ανακάλυψη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει καλό γούστο». Στο απόσπασμα αυτό από το έργο του Charles Dickens “Hard Times”, αναφέρεται ο Oleg Grabar στο βιβλίο του “The Mediation of Ornament” (Princeton University Press, 1989), αναπτύσσοντας μια σειρά απόψεων για το ρόλο που καλείται να παίξει το διακοσμητικό στοιχείο στη διαμόρφωση ενός έργου τέχνης και επισημαίνοντας τις αλλαγές που συντελέστηκαν στη σχετική αντίληψη του θεατή από τον 19ο αιώνα και εξής. Σύμφωνα με τον Grabar, η αντιμετώπιση του διάκοσμου ως συνόλου φτιαγμένου από φόρμες και τεχνικές δεν αρκεί για να γίνει κατανοητός ο ρόλος του στη σύνθεση της εικόνας. Ορθότερη θεωρεί την αντιμετώπισή του ως τρόπου δημιουργίας μιας σχέσης μεταξύ αντικειμένων ή έργων τέχνης και χρηστών ή θεατών. Μιας σχέσης που ισχυροποιείται με την παρουσία του παράγοντα αυτού που ο ίδιος αποκαλεί ενδιάμεσα στοιχεία. Τα ενδιάμεσα στοιχεία του Grabar, διατρέχουν την εικόνα απ’ άκρη σ’ άκρη, και ενώ δεν προδιαγράφουν την κατανόηση ενός οπτικού μηνύματος, χωρίς αυτά, η διαδικασία της κατανόησης θα ήταν δυσκολότερη. Στο σημείο αυτό, επανέρχεται αναπόφευκτα στη μνήμη κι η σχετική φράση του Matisse: «Δεν ζωγραφίζω αντικείμενα, ζωγραφίζω απλά τις σχέσεις μεταξύ των αντικειμένων». Κι η ζωγραφική του Γιώργου Χαδούλη; Αισθάνομαι ότι χωρά όλα τα αντικείμενα του κόσμου και τις μεταξύ τους σχέσεις ταυτόχρονα. Όλα τα κύρια θέματα, και τα ενδιάμεσα στοιχεία μαζί. Απ’ τα λουλούδια και τα φρούτα που κατέκλυζαν τα έργα των προηγούμενων εκθέσεων, απ’ τα λαμπόγυαλα, τα μαξιλάρια και τα τραπεζάκια, απ’ τις ραβδώσεις, τις κουκίδες και τις τεθλασμένες, μένουν τα χρώματα, οι όγκοι κι οι γραμμές, να πλάθονται με θαυμαστή ευκολία από την αρχή, μέχρι να χτίσουν μωβ λιθόστρωτα, μέχρι να σχεδιάσουν φυλλώματα συκιάς, θροΐσματα σε καλαμιές και θερινούς κολυμβητές, μέχρι να μεταποιηθούν σε φωτεινές θαλασσινές κηλίδες κι αναβλύζοντες πίδακες νερού, σε χαρωπές τσιρίδες μικρών και ενήλικων λουόμενων που διακινούν στόλους από βατραχοπέδιλα, πορτοκαλιά σωσίβια και φουσκωτά βαρκάκια και κολυμπούν σε ρέοντα ύδατα με ελάχιστη περίφραξη αμμουδιάς. Σε έναν θαλάσσιο τόπο που προκύπτει απ’ την ανάγκη του ζωγράφου, επινοείται –απουσία μοντέλου- η παρουσία των σωμάτων που αποστρέφονται το βλέμμα του θεατή, που άλλοτε, σε πλάνα κοντινά, γεμίζουν την εικόνα, κι άλλοτε απομακρύνονται στις παρυφές της, κρυμμένα πίσω από ριγέ ξαπλώστρες και σγουρούς βασιλικούς, πίσω απ’ τις ρόδινες κολώνες μιας σκεπαστής αμφιθεατρικής βεράντας που σερβίρει τηγανιτά μπαρμπούνια, σάρκες τομάτας και μισά φεγγάρια καρπουζιού. Στη ζωγραφική του Γιώργου Χαδούλη, η άσκηση μοιάζει να έχει σημασία μεγαλύτερη από το επιμέρους θέμα. Κι όσο η γραφή, αδηφάγα, αφήνεται σε έναν υπνωτικό αυτοματισμό που σχεδιάζεται με χρώμα, με επαναληπτικές ώχρες και κίτρινα, με τολμηρά μελιτζανί, πρασινωπά και ροζ, στις επιφάνειες εγκαθίστανται όγκοι ανόμοιοι κι εφαπτόμενοι και σταδιακά αποκαλύπτεται η ποιητική τους, η ρυθμολογία μιας εικόνας που χτίζεται αθόρυβα, μέσα από τη φαινομενικά ακατάσχετη χειρονομία του ζωγράφου. Τότε τα χρώματα και οι ύλες, ακροβατώντας ανάμεσα στην αφαίρεση και την πληθωρική παραστατικότητα, παύουν να είναι χρώματα και ύλες, τρέπονται σε αυτόνομα μέρη έκφρασης, σε βραχείες κι έμμετρες υπενθυμίσεις των συστατικών του κόσμου. Κι η ζωγραφική του Γιώργου Χαδούλη, κατάμεστη από επινοήσεις πραγματικότητας, εξακολουθεί να θέλγει – όσο και η ίδια η πραγματικότητα- τον θεατή. Ίρις Κρητικού Απρίλιος 2006
Bio O Γιώργος Χαδούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts (εργαστήριο Antonio Segui). Εργάστηκε με τον Αλέκο Φασιανό ως βοηθός σκηνογράφου στις παραστάσεις «Ορνίθες» του Αριστοφάνη (Μοντέρνο Θέατρο, Επιδαύρια 1991) και «Οδυσσέα γύρισε σπίτι» του Ι. Καμπανέλλη (Θέατρο Τέχνης, Φεστιβάλ Αθηνών 1992). Από το 1991 έχει πραγματοποιήσει εννέα ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, στην Πινακοθήκη της Ρόδου, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Μοσχανδρέου και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Aτομικές Εκθέσεις 1991: Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, Αθήνα (κείμενο Αλέκος Φασιανός) 1992: Αίθουσα Σκουφά, Αθήνα (κείμενο Γιώργος Μανιώτης) 1996: Αίθουσα Σκουφά, Αθήνα (κείμενα Γιώργος Κακουλίδης, Αλέκος Φασιανός) 1999: Αίθουσα Σκουφά, Αθήνα (κείμενα Άρης Δαβαράκης, Αλέκος Φασιανός) 2000: Γαλλικό Ινστιτούτο, Πειραιάς (κείμενα Αλέκος Φασιανός, Χάρης Καμπουρίδης, Marcel Durant) 2002: Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα (κείμενο Αλέκος Φασιανός) 2004: Αίθουσα Σκουφά, Αθήνα. 2004: Γκαλερί Χ. Καρελλά, Άνδρος. 2006; Αίθουσα Σκουφά, Αθήνα (κείμενα Γιάννης Ξανθούλης, Ίρις Κρητικού) 2007: Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Αθήνα (κείμενο και επιμέλεια Ελένη Αθανασίου) 2007: Γιομιστή Κεφαλή, Σίφνος.
JULY 15-31 YIORGOS HADOULIS PAINTING Υiorgos Hadoulis in the Land of Intermediary Elements “So, you would carpet your room –or your husband’s room, if you were a grown woman, and had a husband- with representations of flowers, would you?” said the gentleman. “Why would you?” “If you please, sir, I am very fond of flowers”, returned the girl. “And is that why you would put tables and chairs upon them, and have people walking over them with heavy boots?” “It wouldn’t hurt them, sir. They wouldn’t crush and wither, if you please, sir. They would be the pictures of what was very pretty and pleasant, and I would fancy-” “Ay, ay, ay! But you mustn’t fancy,” cried the gentleman… “You are to be in all things regulated and governed” said the gentleman, “by fact… You must discard the word Fancy altogether. You have nothing to do with it. You are not to have in any object of use or ornament, what would be a contradiction in fact. You don’t walk upon flowers in fact; you cannot be allowed to walk upon flowers in carpets. You don’t find that foreign birds and butterflies come and perch upon your crockery; you cannot be permitted to paint foreign birds and butterflies upon your crockery…. You must use” said the gentleman “for all these purposes, combinations and modifications (in primary colours) of mathematical figures which are susceptible of proof and demonstration. This is the new discovery. This is fact. This is taste.” This is the passage from Charles Dickens’ “Hard Times” which Oleg Grabar refers to in his book “The Mediation of Ornament” (Princeton University Press, 1989), developing a series of views about the role the ornament is expected to play in the formation of a work of art, and pointing out the changes which have taken place in the viewers’ perception from the 19th century and on. According to Grabar, merely treating the ornament as a whole made of forms and techniques, cannot adequately explain its role in the composition of image. He considers more appropriate to look at it as a way to create a relationship between objects -or works of art- and users -or viewers: a relationship which is reinforced by the presence of a factor that he calls “intermediary elements”. Grabar’s intermediary elements run through the picture and, although they do not predetermine the comprehension of a visual message, their absence would make the comprehension process more difficult. At this point, we inevitably recall Matisse’s quote “I don’t paint things. I only paint the difference between things.” And what about Υiorgos Hadoulis’ painting? I feel that it has room for all the objects in the world and the relations between them at the same time. For both the main themes and the intermediary elements. From the flowers and the fruit which overflowed the works of previous exhibitions, from lamp-glasses, cushions and coffee-tables, from the stripes, the dots and the deviating lines, what is left is colors: colors, volumes and lines, modeled from the beginning with admirable ease, so as to build purple stone-paved paths, to draw the leafage of fig trees, stubbles rustling and summer swimmers, to be turned into luminous stains of sea water and springing water streams, into cheerful cries of young and older bathers who carry fleets of flippers, orange lifebelts and inflatable boats and swim in flowing waters with the slightest sand fencing. In a sea world which emerges from the painter’s need, the presence of human bodies - in the absence of a model- is invented. Bodies, who turn their heads to the viewer’s gaze, who sometimes fill the picture in the foreground, and other times recede towards its fringes, hidden behind striped chaise-longues and pots of curly basil, behind rosy pillars of covered amphitheatrical verandas which serve fried mullet, red tomato flesh and watermelon crescents. In Υiorgos Hadoulis’ painting, discipline seems to be more important than the subject. And while his – voracious - expression is left to a hypnotic automatism painted in color, - in repetitive ochres and yellows, in bold aubergine, greenish and pink, - dissimilar and tangent masses settle upon the surfaces, gradually revealing their poetic, the rhythm of a picture which is being silently built, through the painter’s ostensibly incoherent gesture. Then, colours and materials balance between the abstract and the prolific figurativeness, cease to be colors and materials, and turn into autonomous parts of expression, into short and metric reminders of the world’s components. And Υiorgos Hadoulis’ painting, replete with inventions of reality, continues to seduce the viewers – as much as reality itself. Iris Kritikou April, 2006
Bio Yiorgos Hadoulis was born in Athens in 1966. He studied painting in the Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts (Antonio Segui’s workshop). He worked with Alekos Fassianos as an assistant stage designer in the theatrical productions of ‘Birds’ by Aristophanes (Modern Theater, Epidauria 1991) and ‘Ulysses, come home’ by I. Kampanellis (Art Theater, Athens Festival 1992) Since 1991, he has held nine personal exhibitions and has taken part in many group exhibitions in Greece and abroad. His paintings are found in the Museum of Modern Art by Vassilis and Eliza Goulandri, Rhodes Gallery, Moschandreou Gallery as well as in other private collections in Greece and abroad. He lives and works in Athens. Personal Exhibitions 1991: “Agathi” Gallery, Athens ( text by Alekos Fassianos) 1992: “Skoufa” Gallery, Athens (text by Giorgos Maniotis) 1996: “Skoufa” Gallery, Athens (texts by Giorgos Kakoulidis, Alekos Fassianos) 1999: “Skoufa” Gallery, Athens (texts by Aris Davarakis, Alekos Fassianos) 2000: French Institute, Piraeus (texts by Alekos Fassianos, Haris Kampouridis, Marcel Durant) 2002: “Zoumboulaki” Gallery, Athens (text by Alekos Fassianos) 2004: “Skoufa” Gallery, Athens. 2004: “H. Karellas” Gallery, Andros. 2006: “Skoufa” Gallery, Athens (texts by Giannis Xanthoulis, Iris Kritikou) 2007: Tsihritzis Figurative Arts Foundation, Athens (text and curation Heleni Athanassiou) 2007: “Giomisti Kefali” Gallery, Sifnos
The artist is not a different kind of person, but every person is a different kind of artist. Eric Gill
01-14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ POOR DESIGNERS GRAPHIC DESIGN Re:Cover_Design Alternatives Klik Records Οι “Poor Designers” είναι μια έμπειρη και βραβευμένη σχεδιαστική ομάδα που έχει στήσει το δημιουργικό της γραφείο στου Ψυρρή, στην Αθήνα, για να προσφέρει ολοκληρωμένες δημιουργικές υπηρεσίες. Το μότο της ομάδας δεν είναι τυχαία “Design or die”. Για αυτούς, το ντιζάιν είναι η ζωή τους! Το στούντιο σχεδιάζει, επεξεργάζεται και υλοποιεί ιδέες σε όλους τους τομείς της γραφιστικής τέχνης: σχεδιασμός και παραγωγή εταιρικής ταυτότητας, illustrations σε μεγάλη γκάμα τεχνικών και ύφους για κάθε σκοπό, γραφικά μόδας και print design, website και multimedia, σχεδιασμός και παραγωγή μεγάλου μεγέθους εκτυπώσεων για εξωτερικούς χώρους, αλλά και γραφιστικές προτάσεις που, σε large-scale εκτυπώσεις, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εσωτερική διακόσμηση. Ομως, η πρωτοπορία στις επικοινωνιακές προτάσεις που στοχεύουν στην αγορά είναι μόνο ένας από τους στόχους της ομάδας. Ο άλλος είναι ο δημιουργικός πειραματισμός στο design, πειραματισμός που έχει δικαιωθεί και με βραβεύσεις. Tον Σεπτέμβρη του 2006, οι “Poor designers” ξεκίνησαν να σχεδιάζουν τα εξώφυλλα για τα albums της Klik Records. Η Κlik είναι μια πρωτοπόρος ελληνική δισκογραφική εταιρία που εκπροσωπεί καλλιτέχνες από τον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής με επιτυχημένη δράση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πώς γίνεται ο ήχος εικόνα; Η μουσική είναι το μόνο ίσως είδος τέχνης που κάνει την φαντασία να εκρύγνηται σε εικόνες, σκηνές, σενάρια, τόσο αμέτρητα όσο και τα κύτταρα της μνήμης όλων όσων της δανείζουν τα αυτιά τους. Πώς μπορεί όλο αυτό το άπειρο να μετουσιωθεί σε ένα εύληπτο οπτικό μήνυμα; Το να απεικονίσεις, ειδικά τους σύγχρονους ήχους με τη γλώσσα του ντιζάιν, είναι μια πρόκληση ταυτόχρονα δημιουργική και εμπορική. H έκθεση αυτή έχει σκοπό να παρουσιαστούν τα εικαστικά που χρησιμοποιήθηκαν στα εξώφυλλα με μια νέα, διαφορετική προσέγγιση. H χρήση της μεταξοτυπίας σε καμβά, σε συνδυασμό με άλλα υλικά και τεχνικές είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της νέας προσέγγισης. H KLIK Records... ...κινείται πάνω στους ήχους της ηλεκτρονικής μουσικής. Από deep house, fusion jazz, new jazz, tech house, techno, ambient, μέχρι down tempo και lounge.. μεταξύ πολλών άλλων.. “ Όταν ξεκινήσαμε με αυτό το μουσικό μας “όνειρο” το 2003, ξέραμε ότι ο βασικός μας στόχος ήταν η δημιουργία compilation projects και η προώθηση solo καλλιτεχνών, οι οποίοι να εκπέμπουν σε όλους μας καλά vibes και θετικά συναισθήματα... Πρωταρχική μας επιθυμία είναι οι διαχρονικές παραγωγές και οι ποιοτικοί ήχοι που παραμένουν αναλλοίωτοι στο χρόνο... που ακούγονται για καιρό με την ίδια ευχαρίστηση και συνεχίζουν να εκπέμπουν τα ίδια συναισθήματα όσο και την πρώτη φορά... Γι’αυτό και θέλουμε να αναδείξουμε μουσικές από όλο τον κόσμο στην ελληνική σκηνή καθώς και να φέρουμε στην επιφάνεια τις μουσικές ελλήνων καλλιτεχνών τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό. Πάνω απ’όλα, η KLIK Records δημιουργήθηκε με σκοπό να εκπληρώσει μουσικά όνειρα...”
AUGUST 01-14 POOR DESIGNERS GRAPHIC DESIGN Re:Cover_Design Alternatives Klik Records Poor Designers is an experienced, award-winning design studio based in Athens, Greece, which offers integrated creative services. “Design or die” is their motto, because, as they say, there is nothing else they would rather do! The team works in all areas of graphic design including: the creation and implementation of corporate identity, illustrations in a wide range of styles and techniques to cater to any need, fashion graphics and print design, website and multimedia, the design and production of environmental prints and surface decoration, and finally, large-scale print graphics for interior decoration. But innovation for commercial communication purposes just isn’t enough for “poor designers” starving for creation! This studio was also set up to allow the production of experimental design work, along with the award-winning “Poor Designers Family”. Since September 2006, “Poor Designers” have been creating the covers for the albums of KLIK Records. Klik Records is a ground-breaking Greek record company. It is home to artists from Greece as well as from the rest of Europe and finds inspiration somewhere among the sounds of electronic music. How can you express sound through imagery? Music is perhaps the only art that can lead imagination to create images, scenes, or even whole stories, so innumerable as the memory brain cells of all those who lend it their ears. How can all this infinity be transformed into one clear visual message? Especially with contemporary sounds, this is a challenge in both a creative and a commercial level. This exhibit aims to revisit the original designs created for the albums through a new, alternative approach, based mainly in mixing materials and techniques... Klik records... ...moves around the sounds of electronic music ranging from deep house, tech house, techno, ambient, to down tempo, electropop and lounge among others. “When we first started off on this music “journey” of ours, we already knew that our goal was the creation of compilation projects and the promotion of solo artists who send out good vibes and positive feelings to everyone... Our primary wish is to form timeless productions with classy sounds... sounds that we can listen to with the same pleasure for a long time and that continue to bring out the same emotions as on their first listening... That is why we want to promote music from all over the world to the Greek audience as well as put Greek artists’ music on the map - not only in our own country but also abroad. Above all... KLIK Records was created to fulfill music dreams...”
I shut my eyes in order to see. Paul Gauguin
01-14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΟΦΙΑ ΓΕΩΡΓΟΒΑΣΙΛΗ ILLUSTRATION H ζωγραφική είναι μια πολύχρωμη ή και μαυρόασπρη αντανάκλαση των συναισθημάτων μου. Την ανακάλυψα στην ηλικία των 6 και εκμεταλλεύτηκα μάλλον υποσυνείδητα την ευκαιρία που μου έδωσε να μείνω με τον εαυτό μου, να εκφραστώ και να πειραματιστώ σιγά-σιγά με χρώματα και υλικά. Υλικά σαν το νερόχρωμα και το πενάκι είναι αγαπημένα. Το νερόχρωμα για το τυχαίο που προκύπτει και το πενάκι για την αυστηρότητα που επιβάλλει. Σοφία Γεωργοβασίλη Bio Η Σοφία Γεωργοβασίλη γεννήθηκε στην Πάτρα το 1980. Ζει μόνιμα στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Ανώτερη Δραματική Σχολή “Αρχή” της Νέλλης Καρρά το 2007. Ζωγραφίζει από μικρό παιδί, μιας και την ευνόησε το καλλιτεχνικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, το ατελιέ του πατέρα της που ήταν ζωγράφος. Αφιερώνει αυτή την έκθεση στο μπαμπά της ο οποίος θα χαιρόταν πολύ να βρισκόταν εδώ...
AUGUST 01-14 SOPHIA GEORGOVASSILI ILLUSTRATION Painting is a colorful or even a black-and-white reflection of my emotions. I discovered it at the age of six and I –rather subconsciously- took advantage of the chance it gave me to be left alone to myself, to express myself and to gradually experiment with colors and materials. I love materials such as the watercolors and the pen. The watercolor because what emerges from it is random, and the pen because it imposes discipline. Sophia Georgovassili Βio Sophia Georgovassili was born in Patras in 1980. She lives in Athens. She graduated Nelli Karra’s Professional Acting School ‘Archi’ in 2007. She has been painting since she was a child, having grown up in the artistic environment of her father’s atelier, who, a painter himself, encouraged her. She dedicates this exhibition to her father, who would be very happy to be here…
When I judge art, I take my painting and put it next to a God-made object like a tree or flower. If it clashes, it is not art. Paul Cezanne
15-31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΛΕΚΟΣ ΦΑΣΙΑΝΟΣ ZΩΓΡΑΦΙΚΗ Γεννήθηκε το 1935 στη Πλάκα δίπλα στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων όπου λειτουργούσε ο παππούς του παπαΑνδρέας. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1953-1960) και μετά, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, πήγε στο Παρίσι όπου παρέμεινε 30 χρόνια εκθέτοντας και συνεργαζόμενος με πολλές γκαλερί όπως την 3+2, την γκαλερί Facchetti, τη γκαλερί Ιόλας και την γκαλερί Βeaubourg. Οργάνωσε ατομικές εκθέσεις στο Παρίσι, Μιλάνο, Malmo, Ν.Υ., Mεξικό, Πεκίνο, Σαγκάη, Νορβηγία, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη. Εξέθεσε στις Βiennale του Sao Paolo και της Βενετίας. Έργα του υπάρχουν σε διάφορα μουσεία του εξωτερικού καθώς και στην Πινακοθήκη Αθηνών.
AUGUST 15-31 ALEKOS FASSIANOS PAINTING He was born in 1935 in Plaka, next to the church of Aghioi Apostoloi, where his grandfather, papas Andreas, used to celebrate Mass. He studied at the School of Fine Arts in Athens (1953-1960) and then went to Paris on a French government scholarship, to remain for 30 years, exhibiting his work and cooperating with a number of art galleries, such as 3+2, Facchetti art gallery, Iolas gallery and Beaubourg gallery. He has held personal exhibitions in Paris, Milano, Malmo, N.Y., Mexico, Beijing, Shanghai, Norway, Athens, and Constantinople. He has exhibited at the Biennale of Sao Paolo and of Venice. His works can be found in several museums abroad as well as in the National Gallery in Athens.
All art is autobiographical; the pearl is the oyster’s autobiography. Federico Fellini
01-15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΨΗ ZΩΓΡΑΦΙΚΗ Απέραντη αγάπη και φροντίδα για τη λεπτομέρεια είναι τα στοιχεία που πρωταγωνιστούν σε κάθε δημιουργία. Μέσα στα έργα είναι καλά κρυμμένη η μέθοδος της λογικής εφαρμοσμένης στο όνειρο. Σπίτια, άνθρωποι και καράβια κρύβονται σε ένα κόσμο ταυτόχρονα απειλητικό και κωμικό, ασυμβίβαστο με τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Αγαλματίδια κατασκευασμένα από λευκό και μαύρο πηλό - ανθρώπινες φιγούρες τοποθετημένες πάνω σε κομμάτια τούρτας - πλούσια σε έκφραση και κίνηση, ενίοτε ερωτικά. Οι άνθρωποι-κούκλες, πλάσματα βγαλμένα από την παιδική μας μνήμη, είναι ευάλωτοι και εύθραυστοι μέσα στο παραμύθι που κατοικούν. Ο Egon Schiele και οι ακατέργαστες φωτογραφίες των περιοδικών ήταν η έμπνευση για κολάζ και η ανάγκη της καλλιτέχνιδας να εκφραστεί με χιούμορ. Η λατρεία για το χρώμα, που έχει χρησιμοποιηθεί γενναιόδωρα, δεν υποδηλώνει απληστία, αλλά μια ακόρεστη επιθυμία ψυχής. Στόχος είναι η αποπλάνηση του θεατή στην εικαστική γοητεία των έργων.
SEPTEMBER 1-15 ANGELIKI KAPSI PAINTING Great love and care for the detail are the prevailing elements in each creation. In the paintings, well-hidden, a logical method is applied to dreams. Houses, humans and ships hide in a menacing yet comic world, which is incompatible with the restrictions of reality. Statuettes molded of white and black clay - human figures set on pieces of cakes- are exuberant in expression and movement, sometimes erotic. The human dolls, creatures emerging from our childhood memories, are vulnerable and fragile within the fairytale that they inhabit. Egon Schiele and the rough pictures from magazines, but also the artist’s need to express herself in a humorous way are the inspiration behind the collages. The adoration of color, that is used generously, does not indicate greed, but an insatiable yen of the psyche. This work aims to seduce the viewer to the artistic charm of the paintings.
Αίθουσα τέχνης Γιομιστή Κεφαλή_Απολλωνία Σίφνου τηλ.-fax: 22 840 32 226 e: giomisti.kefali@gmail.com