Ασ μιλήςουμε για το παιχνίδι
Το παιχνίδι είναι ζνα αντικείμενο ι μία δραςτθριότθτα, ατομικι ι ομαδικι, για ψυχαγωγία ι διαςκζδαςθ με τθν οποία περνάσ ϊρεσ χαράσ και ευτυχίασ.
Τα παιχνίδια χωρίηονται ςε δφο μεγάλεσ κατθγορίεσ, ςε παιχνίδια-αντικείμενα και ςε παιχνίδια –δραςτθριότθτεσ. Αρκετά παιχνίδια που παίηονταν παλιά διατθροφνται μζχρι ςιμερα, όπωσ για παράδειγμα το κρυφτό, θ μακριά γαϊδοφρα και το τηαμί. Παιχνίδια υπιρχαν ακόμα και ςτθν αρχαιότθτα από πυλό και από ξφλο.
Το παιχνίδι χαρακτθρίηει κυρίωσ τθν παιδικι θλικία του ανκρϊπου αν και ο άνκρωποσ ςε κάκε μεταγενζςτερθ φάςθ τθσ ηωισ του αναηθτεί ςτο παιχνίδι διαφυγι από τθ ρουτίνα, αναψυχι και απαςχόλθςθ.
Οι άνκρωποι δεν ςταματοφν να παίηουν επειδι γερνάνε. Γερνάνε επειδι ςταματοφν να παίηουν Oliver W. Holmes 1809-1894 Αμερικάνοσ Συγγραφζασ
Τα άλογα, τα γαϊδοφρια και άλλα οπλθφόρα μερικζσ φορζσ τρζχουν, κυνθγοφν το ζνα το άλλο και κλωτςοφν χωρίσ προφανι λόγο. Τα ςκυλιά ζχουν ςυγκεκριμζνεσ ςτάςεισ του ςϊματοσ για να δελεάςουν άλλα ςκυλιά ςε μια ψεφτικθ μάχθ-παιχνίδι.
H εξζλιξθ του παιχνιδιοφ ακολουκεί τα ςτάδια τθσ νοθτικισ εξζλιξθσ του παιδιοφ.
Διάφοροι ψυχολόγοι κεωροφν το παιχνίδι ωσ εξάςκθςθ για τθν ανάπτυξθ των ςωματικϊν και πνευματικϊν λειτουργιϊν του παιδιοφ. Επίςθσ το παιχνίδι εξετάηεται ωσ κοινωνικοϊςτορικό φαινόμενο και κεωρείται ςθμαντικό μζςο για τθν κοινωνικοποίθςθ του παιδιοφ.
Η εφευρετικότθτα των Ελλινων που ςυμβαδίηει με τθ δίψα για γνϊςθ και για ηωι (το ευ ηθν) τουσ κάνει δθμιουργοφσ μιασ τεράςτιασ ποικιλίασ πνευματικϊν, τυχερϊν και παιδικϊν παιχνιδιϊν, ςε τζτοιο ςθμείο, που πολφ λίγα προςτζκθκαν ςτθν ςυνζχεια ….
Αιγφπτιοσ ιερζασ :«Σόλων, εςείσ οι Ζλλθνεσ είςτε πάντοτε παιδιά. Ζλλθνασ γζροσ δεν υπιρξε ποτζ. Είςτε όλοι νζοι ςτθν ψυχι γιατί θ ψυχι ςασ δεν κρατά καμία από τισ παλιζσ δοξαςίεσ τθσ παράδοςθσ οφτε από τισ πανάρχαιεσ γνϊςεισ.»
Μερικά παιχνίδια που υπάρχουν μζχρι ςήμερα είναι:
Η Απόρραξισ Η απόρραξισ ι αλλιϊσ ανακρουςία παιηόταν από κορίτςια με τθ «ςφαίρα», μπάλα από δζρμα ι κομμάτια φφαςμα, ραμμζνα και παραγεμιςμζνα με αλογότριχεσ, άχυρο ι μαλλί. Με αυτι τθ ςφαίρα χτυπάνε ςτον τοίχο ι ςτο ζδαφοσ.
Τα Σφαιρία Βϊλοι, δθλαδι ςφαιρίδια από πθλό ι γυαλί ι θμιπολφτιμεσ πζτρεσ αποτζλεςα τθν βάςθ για αναρίκμθτα παιχνίδια από τα προϊςτορικά χρόνια μζχρι ςιμερα. Βϊλοι ζχουν βρεκεί ςε γεωμετρικοφσ και αρχαϊκοφσ οικιςμοφσ τθσ Αττικισ (8οσ 7οσαι.)
Τα Κυβεία Οι "κφβοι» ιταν και είναι τα γνωςτά ςε όλουσ «ηάρια». ΄Ηταν μια εφεφρεςθ του Παλαμιδθ, «του επινοθτικοφ με τα μεγάλα μάτια, αλλά άτυχου ιρωα» όπωσ αναφζρει ο Φιλόςτρατοσ, όταν ςτθν Αυλίδα προετοιμάηονταν οι ΄Ελλθνεσ να πλεφςουν εναντίον τθσ Τροίασ. Ο Παυςανίασ ανζφερε, ότι τουσ αφιζρωναν ςτο ναό τθσ Τφχθσ. Οι κφβοι λζγονταν και «πεςςοί και ιταν -όπωσ μασ λζει ο Σοφοκλισ- «μια τερπνι γιατριά τθσ απραγίασ»
Η πλαγγόνα Η κούκλα είναι από ηα πλέον διατρονικά και πιο διαδεδομένα ζε όλοσς ηοσς πολιηιζμούς παιτνίδια. Η αρταία Ελλάδα είτε λαμπρή παράδοζη ζηις κούκλες, ηην παροσζία ηων οποίων ανιτνεύοσμε αδιάκοπα ζε όλες ηις ιζηορικές περιόδοσς, όποσ έκαναν ηην εμθάνιζή ηοσς διάθορα είδη από κούκλες με ποικίλες ονομαζίες : είδωλα, πλαγγόνες, νύμθες, κόρες, κοροκόζμια ή κορύλλια, δάγσνα, γλσνές και νεσρόζπαζηα.