ڪيمياء سعادت.

‫ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺰﺍﻟﻲ‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬ ّ ‫ﺣﺼﻪ‬ ‫ﺍﻭﻝ‬ ‫ﺳﻨﮅي ﺗﺮﺟﻤﻮن‬

‫ﭘﺮوﻓﻴﺴﺮ ﻏﻼم ﺣﺴﻴﻦ ﺟﻠﺒﺎﮢﻲ‬ ‫ڊﺟﭩﻞ ﭨﻴﻜﺴﭧ אﻳﻨﭩﺮي‬ ‫ﻋﺒﺪאﻟﺮﺣﻴﻢ ﻧﻈﺎﻣﺎﮢﻲ‬

‫ﭘ ﺮﻳﻦ ﺟ ﻞ ﺍﻳ ﻳﺸﻦ‬

Sindhi Digital Books Conceived, designed and published by

Abdul-Majid Bhurgri majidbhurgri@yahoo.com www.sindhicomputing.com

‫ﻓ ﺮﺳﺖ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﮭﺮﻳﻮﻥ‪ :‬ﭘﻨﮭﻨﺠﻮ ﭘﺎﮠ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘﮭﺮﻳﻮﻥ‪ :‬ﺁﺩﻣﻲَء ﮐﻲ ﻴﺘﺮﻳﻦ ﺷﻴﻦ ﻣﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻴﻮ ﻭﻳﻮ‬ ‫ﺁﮬﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‪ :‬ﺩﻝ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‪ :‬ﺩﻝ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‪ :‬ﺁﺩﻣﻲَء ﮐﻲ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﮬﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‪ :‬ﺩﻝ ﺟﻲ ﻟﺸ ﺮﻥ ﺟﻮ ﻣﺜﺎﻝ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﮀﮭﻮﻥ‪ :‬ﺁﺩﻣﻲَء ﻣﻨﺠﮫ ﭼﮝﻴﻮﻥ ۽ ﻣﭡﻴﻮﻥ ﺧﺼﻠﺘﻮﻥ ﻴﺌﻦ ﭤﻴﻮﻥ‬ ‫ﭘﻴﺪﺍ ﭤﻴﻦ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺳﺘﻮﻥ‪ :‬ﮭ ﻱ ﻃﺮﺡ ﺁﺩﻣﻲَء ﺟﻮ ﺍﺻﻞ ﻓﺮﺷﺘﻦ ﺟﻮ ﺟﻮﮬﺮ ﺁﮬﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺍﭠﻮﻥ‪ :‬ﺩﻝ ﺟﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎ ﻋﺠﺎﺋﺐ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻧﺎﺋﻮﻥ‪ :‬ﺩﻝ ﺟﻲ ﺩﺭﻱ‪ ،‬ﺑﻴﺪﺍﺭﻱَء ۾ ﭘﮡ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠ ﻮﺕ ﺍﻧﮭﻦ‬ ‫ﮐﻠﻴﻞ ﺭﮬﻨﺪﻱ ﺁﮬﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﮬﻮﻥ‪ :‬ﺳﭝ ﻮ ﺁﺩﻣﻲ ﺧﺎﺹ ﻓﻄﺮﺕ ﺗﻲ ﭴﻤﻲ ﭤﻮ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻳﺎﺭﮬﻮﻥ‪ :‬ﺩﻝ ﺟﻮ ﺷﺮﻑ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻗﺪﺭﺕ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭔﺎﺭﮬﻮﻥ‪ :‬ﻧﺒﻮﺕ ۽ ﻭﻻﻳﺖ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺗﻴﺮﮬﻮﻥ‪ :‬ﮭ ﻱَء ﻃﺮﺡ ﭼﺌﺒﻮ ﺗﻪ ﺳﻠﻮ ﺟﻲ ﻭﺍ ۾ ﻋﻠﻢ ﻫ‬ ‫ﺣﺠﺎﺏ )ﺍ ( ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮ ﻫﻮﻥ‪ :‬ﺁﺩﻣﻲ ﺟﻲ ﺳﻌﺎﺩﺕ )ﺧﻮﺷﻲ( ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫۾ ﺋﻲ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺪﺭﻫﻮﻥ‪ :‬ﺁﺩﻣﻲَء ﺟﻲ ﺟﺴﻢ ۾ ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﺻﻔﺖ ﺟﺎ‬ ‫ﻋﺠﺎﺋﺐ ﻏﺮﺍﺋﺐ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮﺭﻫﻮﻥ‪ :‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻦ ﺟﮭﺎﻥ ۾ ﻧﮭﺎﻳﺖ ﻋﺠﺰ ۽ ﻧﻘﺼﺎﻥ ۾ ﺁﻫﻲ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭔﻴﻮﻥ‪ :‬ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘﮭﺮﻳﻮﻥ‪ :‬ﻧﻔﺲ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ‬ ‫ﻨﺠﻲ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‪ :‬ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﺗﻨﺰﻳﻪ ۽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‪ :‬ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﻴﺌﻦ ﭤﻮ ﻫﻼﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻨﮭﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‪ :‬ﻃﺒﻴﻌﻲَء ۽ ﻧﺠﻮﻣﻲَء ﺟﻲ ﻣﺎ ﻮ ﻱ ﺳﺎﻥ ﺗﺸﺒﻴﻪ‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‪ :‬ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﺍﻧﮅﻥ ﺟﻲ ﻮﻟﻲ ﺳﺎﻥ ﺗﺸﺒﻴﻪ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﮀﮭﻮﻥ‪ :‬ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺋﻲ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺟﻲ ﻭﺍ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺳﺘﻮﻥ‪ :‬ﻏﻠﻂ ﺭﺳﺘﺎ ۽ ﺍﺑﺎﺣﺘﻴﻦ ﺟﻲ ﺟﮭﺎﻟﺖ ﺟﺎ ﺳﺒﺐ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻴﻮﻥ‪ :‬ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﮭﺮﻳﻮﻥ‪ :‬ﺁﺩﻣﻲ ﺩﻧﻴﺎ ۾ ﮀﻮ ﺁﻳﻮ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‪ :‬ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺍﻥ ﺟﻲ ﺁﻓﺖ ۽ ﺍﻥ ﺟﻮ ﻏﺮﺽ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‪ :‬ﻲ ﺷﻴﻮﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﺍﺻﻞ ﺁﻫﻦ‪ ،‬ﮐﺎﮄﻭ‪ ،‬ﭙ ﻭ ۽ ﮔﮭﺮ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‪ :‬ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺟﺎﺩﻭَء ﺟﺎ ﻣﺜﺎﻝ ۽ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺭﻥ ﺟﻲ ﻏﻔﻠﺖ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‪ :‬ﺳﭝ ﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺷﻲِء ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻧﺎﻫﻲ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﻮﭤﻮﻥ‪ :‬ﺁﺧﺮﺕ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﮭﺮﻳﻮﻥ‪ :‬ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ۽ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺑﮭﺸﺖ ۽ ﺩﻭﺯﺥ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‪ :‬ﻣﻮﺕ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‪ :‬ﺗﻨﮭﻨﺠﻲ ‪ُ ٤‬ﺗﻮﺋﻲ‘ )ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﺎ ﻣﺎﻫﻴﺖ( ﻫﻦ ﺟﺴﻢ ﺗﻲ‬ ‫ﻣﻨﺤﺼﺮ ﻧﻪ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‪ :‬ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺭﻭﺡ ﺟﻮ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻴﺌﻦ ﺭﮐﺠﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‪ :‬ﺣﺸﺮ‪ ،‬ﻧﺸﺮ‪ ،‬ﺑﻌﺚ ۽ ﺍﻋﺎﺩﮪ ﺟﻲ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﮀﮭﻮﻥ‪ :‬ﻫﻦ ﺩﻧﻴﺎ ۾ ﺑﮭﺸﺖ ۽ ﺩﻭﺯﺥ ﺟﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻭ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺳﺘﻮﻥ‪ :‬ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻲ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺍﭠﻮﻥ‪ :‬ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ۽ ﺍﻥ ﺟﺎ ﺩﺭﺟﺎ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻧﺎﺋﻮﻥ‪ :‬ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﮐﻲ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﺍﮐﻴﻦ ﺳﺎﻥ ﺳﻲ ﻧﭥﻮ‬ ‫ﺳ ﺠﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻫﻮﻥ‪ :‬ﻗﺒﺮ ﺟﻮ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﭝﻨﻲ ﻻِء ﻧﺎﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻳﺎﺭﻫﻮﻥ‪ :‬ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻋﺬﺍﺏ ﮐﺎﻥ ﮀﻮ ﺎﺭﻱ ﺟﻲ ﻭﺍ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭔﺎﺭﻫﻮﻥ‪ :‬ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺩﻭﺯﺥ ۾ ﻦ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻲ ﺑﺎﮪ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺗﻴﺮﻫﻮﻥ‪ :‬ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺑﺎﮪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎﮪ ﮐﺎﻥ ﻭﮄﻳ ﺩﺭﺩﻧﺎ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮ ﻫﻮﻥ‪ :‬ﭤﻮﺭﻱ ﮔﻤﺎﻥ ﺗﻲ ﺁﺧﺮﺕ ﺟﻮ ﺍﻧ ﺎﺭ ﺮﮠ ﺭﻭﺍ ﻧﺎﻫﻲ‬

‫‪3‬‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﮭﺮﻳﻮﻥ‬

‫ﭘﻨﮭﻨﺠﻮ ﭘﺎﮠ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ ﻫﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﻫﺌﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻔﺲ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‪ ،‬א� ﺗﻌﺎ ﮐﻲ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺳﭹﺎﮢﮡ ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺗﻮ وٽ‪ ،‬و ﮭﻲ ۾ و ﮭﻲ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﭹﺎﮢﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﭔ ﺷ ﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﺳﭹﺎﮢﻨﺪﻳﻦ؟ ﭘﺮ‬

‫ﺟﻲ ﺗﻮن ﭼﻮﻳﻦ ﺗﻪ ﻣﺎن ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﺎن ﭤﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ِ ،‬‬ ‫אﻫﮍيء‬ ‫ﮀﺎﻻء ﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﭹﺎڻ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ ﭤﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ .‬ﺗﻮن ﺗﻪ ﻓﻘﻂ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮ‪ -‬ﻫﭥﻦ‪ ،‬ﭘ ن‪ ،‬ﮔﻮﺷﺖ‪ ،‬ﮍيءَ ۽ ﻣﭥﻲ ‪ -‬ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢ ﭤﻮ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ אﻧﺪر ﺟﻲ ﺗﻮﮐﻲ‬

‫ﻫﻲء ﺧ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﺑﮏ ﻟﮙﻴﺌﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋ ﭤﻮ ۽ ﻛﺎوڙ ﻟﮙﻴﺌﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ‬ ‫رﮘﻮ َ‬ ‫وڙﻫ ﭤﻮ وﻏ ه‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﺎن وאﻗﻒ ﭤﻴﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﺗﻮن‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء آﻫ ‪ ،‬ﻛﭥﺎن آﻳﻮ آﻫ ۽ ﻛﺎڏي وﻳﻨﺪﻳﻦ؛ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﻛﻬﮍي‬ ‫ﻛﻬﮍي‬

‫ﻛﻢ ﺳﺎن آﻳﻮ آﻫ ۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻴﻜﻲ ۽ ﺑﺮאﺋﻲ ﮀﺎ ۾ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر ۾ ﺟﻮ‬ ‫ﺘﻠﻒ ﺻﻔﺘﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﻛﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ ﺗﻪ ﻛﻲ روﺣﺎﻧﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻛﻬﮍﻳﻦ ﮐﻲ زور‬ ‫وﭠﺎﺋﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻮن وﭸﻲ א� ﺟﻲ ﺣﻀﻮر ﮐﻲ رﺳ ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻮن‬ ‫ﭤﺎ‪.‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﮭﺮﻳﻮﻥ‬

‫ﺁﺩﻣﻲَء ﮐﻲ ﻴﺘﺮﻳﻦ ﺷﻴﻦ ﻣﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻴﻮ ﻭﻳﻮ‬ ‫ﺁﻫﻲ؟‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻦ ﻻﺋﻲ ﭔﮅ‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ ﭔﻦ ﺷ ﻣﺎن ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي‪،‬‬

‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻫﻲ ﻇﺎﻫﺮي ﺟﺴﻢ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻇﺎﻫﺮي אک ﺳﺎن ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻮ‪،‬‬

‫ﭔﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺎﻃ )אﻧﺪرﻳﻦ( ﺣﻘﻴﻘﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻧﻔﺲ‪ ،‬دل ۽ ﺟﺎن ﭼﻮن ﭤﺎ‪ ،‬۽ אن‬ ‫ﮐﻲ ﻇﺎﻫﺮي אک ﺳﺎن ڏﺳﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ .‬אﺳﺎن אن ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ دل رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ‬

‫אﺳ دل ﺑﻨﺴﺒﺖ ﻛﺠﮫ ﺑﻪ ﭼﺌﻮن ﺗﻪ אن ﻣﺎن אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺮאد אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ وﻗﺖ אن ﮐﻲ روح ۽ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ ،‬אن دل ﻣﺎن אﻫﻮ ﮔﻮﺷﺖ ﺟﻮ‬ ‫ﭨﻜﺮو ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮאد ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻴ ﺟﻲ ﮐﺎﭔﻲ ﭘﺎﺳﻲ آﻫﻲ ‪ -‬אﻫﻮ ﺗﻪ ﺟﺎﻧﻮرن ۾ ﺑﻪ‬

‫آﻫﻲ ‪ -‬ﮔﻮﺷﺖ ﺟﻮ אﻫﻮ ﻇﺎﻫﺮي ﭨﻜﺮو دل ِ‬ ‫ﻻء ﺳﻮאري آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﺴﻢ ﺟﺎ ﺳﭛ‬ ‫ﻋﻀﻮא ﺳﻨﺪس ﻟﺸﻜﺮ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﭘﺎڻ ﺳﺎري ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎه آﻫﻲ‪ .‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ‪ ،‬۽ אن ﺟﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪو ﻣﺎﮢﮡ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﺻﻔﺖ آﻫﻲ‪ .‬ﻋﺒﺎدت אن‬

‫ﻻء ﻓﺮض آﻫﻲ‪ ،‬ﺛﻮאب ۽ ﻋﺬאب ﺑﻪ אن ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻻء ﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﮘﺎﻟﻬ ۾ ﺟﺴﻢ אن ﺟﻮ‬ ‫زﻳﺮدﺳﺖ آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ אﺻﻠﻲ ﻣﻜﺎن א� ﺗﻌﺎ ﺟﻮ ﺟﻨﺎب آﻫﻲ‪ُ .‬אﺗﺎﺋ آﺋﻲ آﻫﻲ ۽‬

‫אوڏאﻧﻬ ﻣﻮﭨﻲ وﻳﻨﺪي‪ .‬ﻫﺖ ﺾ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻃﻮر ﮐﻴ ءَ وאڙيءَ ِ‬ ‫ﻻء آﻳﻞ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪5‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‬

‫ﺩﻝ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﺴ َء ۾ ﺗﻪ ﻛﻮﺑﻪ ﺷﻚ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮن אﮐﻴﻮن ﮐﮣﻲ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺴﻢ ﮐﻲ وﺳﺎري ﮀﮇي‪ ،‬۽ زﻣ ۽‬

‫ﺷﻲء‪ ،‬ﺟﺎ אﮐ ﺳﺎن ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﺎ ﮐﮣﻲ ﻓﺮאﻣﻮش ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ‬ ‫آ ﺎن ۾ ﻫﺮ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﺴ َء ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ ۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺠﮭﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ‬ ‫ﭼﮝﻲء ﻃﺮح ﻏﻮر ۽ ﻓﻜﺮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﺠﮫ آﺧﺮت ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺷﺨﺺ אن ۾‬ ‫َ‬

‫ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻛﺮي وﭸﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﮘﺎﻟﮫ ﮐﺎن ﺑﻪ ﺑﺎﺧ ﭤﻲ وﭸﻲ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﺟﺴﻢ‬ ‫ﮐﺎﻧﺌﺲ ﺟﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻨﺪو‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﺳﻨﺪس )ﻫﺴ َء‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ( ﻗﺎﺋﻢ رﻫﮡ ۽ ﻓﻨﺎ‬

‫ﻧﻪ ﭤﻴﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪6‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‬

‫ﺩﻝ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫دل ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻪ אﻫﺎ ﻛﻬﮍي ﭼﻴﺰ آﻫﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﺧﺎص ﺻﻔﺖ ﻛﻬﮍي‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭔﮅאﺋﮡ ﮐﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻨﻊ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻫﻲ ﻣﻌﻠﻮم آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﺎ א�‬ ‫ﻫﻲء ﺟﺴﻢ وאﻧﮕﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﭘﺬﻳﺮ )ورﻫﺎﺋﺠﻲ‬ ‫ﺗﻌﺎ ﺟﻮ ﻫﻚ אﻣﺮ )ﺣﻜﻢ( آﻫﻲ‪َ .‬‬

‫ﺳﮕﮭﻨﺪڙ( ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻻﺋﻖ‬

‫ﺷﻲء ﺟﻲ ﭴﺎڻ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ ﻃﺮف‬ ‫ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﻫﻚ ﻃﺮف ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻲء ﮘﺎﻟﮫ‬ ‫ﻻﻋﻠﻤﻲ )ﺟﻬﻞ(‪ .‬ﻫﻚ ﺋﻲ وﻗﺖ ﻛﺎ‬ ‫ﺷﻲء ﻋﺎ ﺑﻪ ﻫﺠﻲ ۽ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﻪ‪َ ،‬‬ ‫َ‬ ‫ﺎل آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻦ ﺟﺎﮢﮭﻦ ”روح“ )دل( ﮐﻲ ﻗﺪ ﺠﮭﻴﻮ آﻫﻲ ﻳﺎ ”ﻋﺮض“ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﻴﻮ‬ ‫ﻏﻠﻄﻲء ﺗﻲ آﻫﻦ‪” .‬روح“ ﻠﻮق آﻫﻲ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ )ﺑﺮﺧﻼف ﭔﻲ ﻠﻮق ﺟﻲ(‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻲ‬ ‫َ‬

‫ﻓﻨﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪” .‬ﻋﺮض“ ﺗﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭤﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺟﻮ ”ﻋﺮض“ ﮐﻲ ﺗﻪ‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻗﻴﺎم ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ )ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﺑﻴﻬﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ( ۽ ﭔ ﺷ ﺟﻮ ﺗﺎﺑﻊ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻮ روح ﺳﻨﺪس אﺻﻠﻴﺖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺳﺎرو ﺟﺴﻢ אن ﺟﻮ ﺗﺎﺑﻊ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ وري روح ﮐﻲ ﺟﺴﻢ ﻛﺮي ورﺗﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﺑﻪ ﺳﺮאﺳﺮ ﭜﻠﻴﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﮀﺎ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺟﺴﻢ ﺗﻪ ﭨﻜﺮא ﭨﻜﺮא ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ”روح“ ﭨﻜﺮא ﭨﻜﺮא‬ ‫ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﭤﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪” .‬روح“ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﻣﺸﻜﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﺎ ﺟﻮ‬ ‫ﻛﻮﺋﻲ ﺎﻫﺪو ﻳﺎ رﻳﺎﺿﺖ ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ אن ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭴﺎﮢﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪.‬‬

‫ﻧﻬﻲء ِ‬ ‫ﻻء ﺗﻪ ﺟﻬﺎد ﺑﺨﻮﺑﻲ‬ ‫رﻳﺎﺿﺖ ﮐﺎن אڳ دل ﺟﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ ،‬א َ‬ ‫ﻛﺮي ﺳﮕﮭﺠﻲ‪.‬‬ ‫‪7‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‬

‫ﺁﺩﻣﻲَء ﮐﻲ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﺟﺴﻢ آﻫﻲ دل ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ دل ﺟﺎ ﺘﻠﻒ ﻟﺸﻜﺮ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻦ‪.‬‬

‫دل ﮐﻲ ﭘﻴﺪא ﺋﻲ אن ِ‬ ‫ﻻء ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﻌﺎدت ﺟﻲ ﺗﻼش ﻛﺮي‪ ،‬ﺟﺎ א� ﺗﻌﺎ‬ ‫ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ۾ ﺋﻲ‬

‫ﺎﻳﻞ آﻫﻲ‪ .‬א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ وري אن ﺟﻲ ﺻﻨﻌﺖ‬

‫ﺣﺴﻲ ﺟﻬﺎن ﺳﺎن آﻫﻲ‪.‬‬ ‫)ﻛﺎرﻳﮕﺮي( ﻣﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺗﻌﻠﻖ ﻫﻦ ّ‬

‫ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﻋﺠﻴﺐ ۽ ﻏﺮﻳﺐ ﺷ ﺟﻲ ﭴﺎڻ وري ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ ﭘﺮאﺋﻲ‬ ‫ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻲ ﻗﻴﺎم ﺟﻮ دאروﻣﺪאر وري ﺟﺴﻢ ﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻌﺮﻓﺖ‬

‫آﻫﻲ دل ﺟﻮ ﺷﻜﺎر‪ ،‬۽ ﺣﻮאس آﻫﻦ ﺳﻨﺪس ِ‬ ‫ﻻء ﭰﺎﺳﻲ )ﺟﻦ ﺳﺎن ﻫﻮءَ ﺷﻜﺎر‬

‫ﮐﻲ ﭰﺎﺳﺎﺋﻲ ﭤﻲ(‪ ،‬۽ ﺟﺴﻢ آﻫﻲ ﺳﻨﺪس ِ‬ ‫ﻫﻮء ﭼﮍﻫﻲ‬ ‫ﻻء ﺳﻮאري )ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻏﺮض ِ‬ ‫ﻻء دل ﮐﻲ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﺿﺮورت‬ ‫ﺷﻜﺎر ﺟﻲ ﺗﻼش ۾ ﻧﻜﺮي ﭤﻲ(‪ .‬א َ‬

‫ﭘﻮي ﭤﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﺟﺴﻢ آﻫﻲ ﻣﭩﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻫﻮא ۽ ﺑﺎه ﻣﺎن ﭠﻬﻴﻞ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻓﻄﺮﺗﺎ ً‬ ‫ﺑﭽﺎء ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻴﺲ ﭔﻦ ﻟﺸﻜﺮن ﺟﻲ ﮔﮭﺮج ﭘﻮي ﭤﻲ‪.‬‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي َ‬ ‫ﻛﻤﺰور آﻫﻲ‪ .‬א َ‬

‫ﻫﻜﮍو ﭔﺎﻫﺮﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ ﻫﭣ ﭘ ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻦ‪ ،‬ﻣﻌﺪو ۽ ﭔﻴﻮ אﻧﺪرﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ ﮐﺎﺋﮡ‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﭔﺎﻫﺮﺋ د ﻦ ﮐﻲ دﻓﻊ ﻛﺮڻ ِ‬ ‫ﻻء ﺑﻪ ﮐﻴﺲ‬ ‫۽ ﭘﻴﺌﮡ وﻏ ه ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﭔﻦ ﻟﺸﻜﺮن ﺟﻲ ﺣﺎﺟﺖ درﭘﻴﺶ אﭼﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﺑ وﻧﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﺟﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻬﮍوכ ﻫﭣ ﭘ ۽ ﻫﭥﻴﺎر‪ ،‬ﺟﻲ ﮐﻴﺲ ڏﻧﺎ وﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﭔﻴﻮ אﻧﺪروﻧﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﺟﻲ‪،‬‬

‫ﺟﻬﮍوכ ﻏﺼﻮ ۽ ﺧﻮאﻫﺶ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﻫﻲءُ ﻜﻦ ﻧﻪ ﻫﻮ ﺟﻮ ڏﺳﮡ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ﻛﺮي‪ ،‬ﻳﺎ د ﻦ ﮐﻲ ﻫﭩﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﮐﻴﺲ‬ ‫ﻫﻮء ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫َ‬ ‫‪8‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻗﻮﺗﻮن ﺑﺨﺸﻴﻮن وﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻦ ۾ ﭘﻨﺞ ﻇﺎﻫﺮي ﺣﻮאس آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ ڏﺳﮡ‪،‬‬ ‫אدرאﻛﻲ ّ‬ ‫ﻗﻮت‬ ‫ﻗﻮت ّﻴﻞ‪ّ ،‬‬ ‫ﺳﻨﮕﮭﮡ‪ ،‬ﭔﮅڻ‪ ،‬ﭼﮑﮡ ۽ ﮀﻬﮡ‪ ،‬۽ ﭘﻨﺞ ﺑﺎﻃ ﺣﻮאس آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ّ‬ ‫ﺗﻮﻫﻢ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ِ‬ ‫ّ‬ ‫ﻗﻮت ﮐﻲ‬ ‫ﻗﻮت ّ‬ ‫ﻗﻮت ّﻔﻆ‪ ،‬۽ ّ‬ ‫ﺗﻔﻜﺮ‪ّ ،‬‬ ‫ﺟﺎء دﻣﺎغ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﻫﻚ ّ‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺧﺎص ﻛﻢ ﺳﻮﻧﭙﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻚ ۾ ﺧﻠﻞ ﭘﺌﺠﻲ‬

‫آدﻣﻲء ﺟﻮ دﻳﻦ ۽ دﻧﻴﺎ ﺑﮕﮍي ﭘﻮن‪ .‬ﻫﻲءُ ﺳﺎروﺋﻲ אﻧﺪرﻳﻮن ۽ ﭔﺎﻫﺮﻳﻮن ﻟﺸﻜﺮ‬ ‫وﭸﻲ ﺗﻪ‬ ‫َ‬

‫دل ﺟﻮ ﻏﻼم آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אک ﮐﻲ ڏﺳﮡ ﺟﻮ ﺣﻜﻢ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻫﺎ ڏﺳﮡ‬ ‫ﺷﺮوع ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ زﺑﺎن ﮐﻲ ﺣﻜﻢ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻫﺎ ﮘﺎ ﺎﺋﮡ‬ ‫ﻗﻮت ﺑﻪ אن ﺟﻲ ﭼﻮڻ ﺳﺎن ﺳﻮﭼﮡ ﺷﺮوع‬ ‫ﺷﺮوع ﻛﺮي ﭤﻲ وﻏ ه‪ .‬ﻓﻜﺮ ﺟﻲ ّ‬

‫ﻛﺮي ﭤﻲ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﮐﻲ دل ﺟﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧ دאر ﺑﻨﺎﻳﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ‬ ‫ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﻦ‪ ،‬۽ دل ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﻮﺷﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺷﻜﺎر ﭘﻜﮍي ۽‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻌﺎدت ﺟﻮ ﭔﺞ ﭘﻮﮐﻲ وﭠﻲ‪.‬‬

‫‪9‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‬

‫ﺩﻝ ﺟﻲ ﻟﺸ ﺮﻥ ﺟﻮ ﻣﺜﺎﻝ‬ ‫دل ﺟﻲ ﻟﺸﻜﺮن ﺟﻮ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺗﻪ ڊﮔﮭﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻫﻲ ﺳﭛ ﺗﻮﮐﻲ ﻫﻦ ﻣﺜﺎل ﻣﺎن‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻲ وﻳﻨﺪو‪ .‬ﺠﮫ ﮐﮣﻲ ﺗﻪ ﺗﻦ )ﺟﺴﻢ( ﻫﻚ ﺷﻬﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﭣ ﭘ ۽ ﻋﻀﻮא‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺟﺎ ﭘﻴﺸﻪ ور )ﻛﺎﺳ ( آﻫﻦ‪ ،‬ﺷﻬﻮت )ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮאﻫﺶ( אن ﺷﻬﺮ ﺟﻲ ﻋﺎﻣﻞ‬ ‫)ڍل אوﮘﺎڙﻳﻨﺪڙ( آﻫﻲ‪ ،‬ﻏﺼﻮ )ﻛﺎوڙ( ﻨﺰﻟﻪ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﻛﻤﺸﻨﺮ آﻫﻲ‪ ،‬دل ﺷﻬﺮ ﺟﻮ‬ ‫ﺑﺎدﺷﺎھ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻋﻘﻞ ﺳﻨﺪس وزﻳﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺑﺎدﺷﺎھ ﮐﻲ ﻫﻨﻦ ﺳﭝ ﺟﻲ ﺿﺮورت‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲءَ ﺟﻮ ﻛﺎروﺑﺎر ﭠﻴﻚ ﻫﻠﻲ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﺷﻬﻮت‪ ،‬ﺟﺎ ڍل‬ ‫אوﮘﺎڙﻳﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻛﻮڙي‪ ،‬وאﻫﻴﺎت ۽ ﭠﻮﮘﮡ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﻋﻘﻞ وزﻳﺮ‬ ‫ﭼﻮﻳﺲ ﭤﻮ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﮧ אن ﺟﻲ ﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﺳﺪאﺋ ﻫﻦ ﺧﻴﺎل ۾ رﻫﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻠﻜﺖ ﺟﻲ ﺳﺎري ﻣﺎل ﮐﻲ ڍل ﺟﻲ ﺑﻬﺎﻧﻲ ﻫﭣ ﻛﺮي وﭠﺎن‪ .‬ﻏﺼﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻮﻟﻴﺲ‬ ‫ﻛﻤﺸﻨﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺰאج ﺟﻮ ﺳﺨﺖ ۽ ﺗﻴﺰ آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﮧ ﭰﺮﻣﺎر ﮐﻲ ﭘﺴﻨﺪ ﻛﺮي‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﺑﺎدﺷﺎھ ﺳﭝ ﮘﺎ‬ ‫ﭤﻮ‪ ،‬۽‬ ‫َ‬

‫۾ وزﻳﺮ ﮐﺎن ﻣﺸﻮرو وﭠﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻮڙي‬

‫ﻻﻟﭽﻲ ڍل אوﮘﺎڙﻳﻨﺪڙ ﺟﻲ ﻛﻦ ﻣﻬﭧ ﻛﻨﺪو رﻫﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ وزﻳﺮ ﺟﻲ ﺧﻼف‬

‫אن ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫ ﻧﻪ ﭔﮅﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﻛﻤﺸﻨﺮ ﮐﻲ אن ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ﻣﻘﺮر ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‬ ‫ﻳﺎدﺗﻲء ﮐﺎن روﻛﻲ‪ ،‬۽ ﺧﻮد ﭘﻮﻟﻴﺲ ﻛﻤﺸﻨﺮ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﺴﺎﻳﻮ‪،‬‬ ‫ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ אن ﮐﻲ ز‬ ‫َ‬

‫ﻗﺒﻀﻲ ﻫﻴﭟ رﮐﻨﺪو אﻳﻨﺪو آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺣﺪ ﻧﻪ אورאﻧﮕﮭﻲ وﭸﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ אﺋ‬

‫ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﺋﻲ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻮ אﻧﺘﻈﺎم درﺳﺖ ﻫﻠﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍي ﻃﺮح ﺳﺎن‪،‬‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ دل ﺟﻮ ﺑﺎدﺷﺎھ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وزﻳﺮ ﻋﻘﻞ ﺟﻲ ﺻﻼح ﺳﺎن ﻛﻢ ﻛﺮي‪،‬‬ ‫‪10‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫۽ ﺷﻬﻮت ۽ ﻏﺼﻲ ﮐﻲ ﻋﻘﻞ ﺟﻮ زﻳﺮدﺳﺖ ﺑﮣﺎﺋﻲ ۽ אن ﺟﻲ ﭼﺌﻲ ﻫﻴﭟ رﮐﻲ ۽ ﻋﻘﻞ‬

‫ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ آڻ ﻧﻪ ﻣﭹﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺑﺪن ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎﮬﻲءَ ﺟﻮ אﻧﺘﻈﺎم ﭠﻴﻚ ﻫﻠﻨﺪو‪ ،‬۽‬ ‫אﻻﻫﻲء ۾ ﭘﻬﭽﮡ‪ ،‬אن ِ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﺟﻲ رﺳ ﺗﻲ ﮔﺎﻣﺰن ﭤﻴﮡ ۽ ﺟﻨﺎب‬ ‫ﻻء آﺳﺎن ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﭘﺮ ﺟﻲ ﻋﻘﻞ ﮐﻲ ﺷﻬﻮت ۽ ﻏﻀﺐ ﺟﻮ ﻗﻴﺪي ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﺎدﺷﺎﮬﻲ وﻳﺮאن ﭤﻲ وﻳﻨﺪي ۽‬ ‫ﺑﺎدﺷﺎھ ﺑﻪ ﻫﻼכ ۽ ﺑﺮﺑﺎد ﭤﻲ وﻳﻨﺪو‪.‬‬

‫‪11‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﮀ ﻮﻥ‬

‫ﺁﺩﻣﻲَء ﻣﻨﺠﮭﻪ ﭼﮝﻴﻮﻥ ۽ ﻣﭡﻴﻮﻥ ﺧﺼﻠﺘﻮﻥ‬ ‫ﻴﺌﻦ ﭤﻴﻮﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﭤﻴﻦ‬ ‫دل ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﻨﻬﻲ ﺑﺎﻃ ﻟﺸﻜﺮن ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﺮ ﻫﻚ ﻟﺸﻜﺮ‬ ‫ﻣﺎن ﮐﻴﺲ ﻫﻚ ﺻﻔﺖ ۽ ﺧﻠﻖ ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻧﻬﻦ אﺧﻼﻗﻦ ﻣﺎن ﻛﻲ ﺑﺮא אﺧﻼق‬ ‫ﺗﺒﺎﻫﻲء ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﮣﺠﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﻛﻲ ﭜﻼ אﺧﻼق آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ אن ﮐﻲ‬ ‫آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﻨﺪس‬ ‫َ‬

‫ﺳﻌﺎدت ﺗﻲ ﭘﻬﭽﺎﺋ ﭤﺎ‪ .‬אﺧﻼق ﮔﮭﮣﻦ ﺋﻲ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﺌﻦ ﺟﻨﺴﻦ ۾‬ ‫ورﻫﺎﺋﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻮ‪ :‬ﻫﻜﮍא ﭼﻮﭘﺎﻳﻦ ﺟﺎ אﺧﻼق‪ ،‬ﭔﻴﺎ درﻧﺪن )ﭰﺎڙﻳﻨﺪڙ ﺟﺎﻧﻮرن( ﺟﺎ‬ ‫אﺧﻼق‪ ،‬ﭨﻴﺎن ﺷﻴﻄﺎﻧﻦ ﺟﺎ אﺧﻼق‪ ،‬۽ ﭼﻮﭤﺎن ﻓﺮﺷ ﺟﺎ אﺧﻼق‪ .‬ﻻﻟﭻ ۽ ﺷﻬﻮت ﺳﺒﺐ‬ ‫אﻧﺴﺎن ﭼﻮﭘﺎﻳﻦ وאرא ﻛﻢ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﮐﺎﺋﮡ ﭘﻴﺌﮡ ﺟﻮ ﺣﺮص وﻏ ه‪ .‬ﻏﺼﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﻛﺮي ﻛ ‪ ،‬ﺳﻮﺋﺮ ۽ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﻛﻢ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﻣﺎرڻ‪ ،‬ﻗﺘﻞ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﻣﻜﺮ‪ ،‬ﺣﻴﻠﻲ‪ ،‬ﮐﻮٽ ۽ ﻓﺘﻨﻪ‬ ‫ﻛﺮڻ‪ ،‬ﮔﺎرﻳﻮن ﮔﻨﺪ ڏﻳﮡ وﻏ ه‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻧﮕﻴﺰيء ﻛﺮي אﻧﺴﺎن ذﺋﻴ ۽ ﺷﻴﻄﺎﻧﻦ ﺟﺎ ﻛﻢ ﭤﻮ ﻛﺮي‪ ،‬وري ﻣﻨﺠﮭﺲ ﻋﻘﻞ‬ ‫א‬ ‫َ‬

‫ﺟﻲ ڏאت ﻫﺌﮡ ﻛﺮي אﻧﺴﺎن ﻓﺮﺷ ﺟﺎ ﻛﻢ ﭤﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ‪ :‬ﻋﻠﻢ‪،‬‬ ‫ﻓﻀﻴﻠﺖ‪ ،‬ﺻﻼح ۽ دوﺳ ‪ ،‬ﺑﮁﮍن ﻛﻤﻦ ﮐﺎن ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﺮڻ‪ ،‬ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ وچ ۾ ﭠﺎھ‬ ‫ﭘﻴﺪא ﻛﺮڻ‪ ،‬ﺧﺴﻴﺲ ﻛﻤﻦ ﮐﺎن ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺑﭽﺎﺋﮡ‪ ،‬ﻛﻤﻦ ﺟﻲ ﭴﺎڻ ﭘﮁﺎڻ ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﻧﻲء ﮐﻲ ﻋﻴﺐ ﺠﮭﮡ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ۾ ﮔﻮﻳﺎ אﻧﺴﺎن‬ ‫ﻛﺮي ﺧﻮش ﭤﻴﮡ‪ ،‬۽ אﮢﭵﺎﮢﺎﺋﻲ ۽ ﻧﺎدא َ‬

‫ﺟﻲ ﺳﺮﺷﺖ ﺋﻲ ﭼﺌﻦ ﺷ ﺟﻲ ﭠﻬﻴﻞ آﻫﻲ‪ُ :‬‬ ‫ﻛﺘﻴﭙﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺳﻮﺋﺮﭘﮣﻮ‪ ،‬ﺷﻴﻄﺎﻧﻴﺖ ۽‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ‪ -‬ﺧﻮﺋﻲ‪ .‬ﻛﺘﻮ ﻛﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﺻﻠﻲ ﺷﻜﻞ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺖ ۽ ﭘﻮﺳﺖ ﺟﻲ‬ ‫‪12‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻛﺮي ﺑﺮو ﻛﻮﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻋﺎدﺗﻦ ﺟﻲ ﺎظ ﮐﺎن ﺑﺮو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﻫﻮ ﭼﮝﻲ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﺳﻮﺋﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺻﻮرت ﺟﻲ ﺳﺒﺐ ﻛﺮي‬ ‫ﻣﭡﻲ ﮐﻲ ﭼﻨﺒﮍﻳﻮ وﭸﻲ‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﺧﺮאب ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺧﺒﻴﺚ ۽ ﭘﻠﻴﺪ ﺷ ﺟﻲ ﻃﻤﻊ ۽ ﺣﺮص ﺟﻲ ﻛﺮي ﺑﺮو آﻫﻲ‪.‬‬

‫آدﻣﻲء ۾‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﻛﺘﻴﭙﺎﺋﻲ ۽ ﺳﻮﺋﺮﭘﮣﻲ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻲ ﻣﻌ ‪ ،‬۽ אﻫﻲ وﺻﻔﻮن‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﺋﻲء ﺟﻮن אﻫﻲ وﺻﻔﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﺋﻲء ۽ ﻣﻼﺋﻜﭙﺎ َ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺷﻴﻄﺎﻧﭙﺎ َ‬ ‫َ‬

‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﭼﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻋﻘﻞ ﺟﻲ ﻧﻮر‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي‬ ‫َ‬ ‫ﻣﭥﻲ ڏﻳﮑﺎرﻳﻮن وﻳﻮن آﻫﻦ‪ .‬א َ‬ ‫وﺳﻴﻠﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻓﺮﺷ ﺟﻲ ُﻧﻮر ﺟﻮ אﺛﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻮ ﻣﻜﺮ ۽ ﺗﻠﺒﻴﺲ ﻇﺎﻫﺮ‬

‫ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ ﺧﻮאر ﺧﺮאب ﭤﺌﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻮ ﻓﺘﻨﻮ ﻓﺴﺎد ﻛﺮي ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻲ‪ .‬אﻧﺴﺎن ﮐﻲ‬ ‫ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﺣﺮص ۽ ﺷﻬﻮت ﺟﻲ ﺳﻮﺋﺮ ۽ ﻏﺼﻲ ﺟﻲ ﻛ ﮐﻲ ﺳﻴﮑﺖ ڏﻳﺌﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬

‫ﻣﻄﻴﻊ ﺑﮣﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ ﺳﻨﺪس ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻐ ُאﭤﻲ وﻳﻬﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻦ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﮭﻮ‬ ‫אﻧﺼﺎف ﮐﺎن ﻛﻢ وﭠﻦ ۽ ﻏﻔﻠﺖ ﺟﻮ ﭘﺮدو ﻻﻫ ﺗﻪ ڏﺳﻨﺪא ﺗﻪ ﻫﻮ رאت ڏﻳﻨﻬﻦ ﺣﺮص ۽‬ ‫ﻫﻮس ﺟﺎ ﻏﻼم آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻮ ﻇﺎﻫﺮ ۾ ﺗﻪ آدﻣﻲءَ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ۽ ﺻﻮرت رﮐﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ‬ ‫َ‬

‫ﺳﭝﺎن ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪن ﻇﺎﻫﺮ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺑﺎﻃﻦ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ وﭠﻨﺪو‪،‬‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ رאز ﮐﻠﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﺣﺮص ۽ ﻫﻮא ﮐﺎن ﻣﻐﻠﻮب آﻫﻦ‪ ،‬אﻫﻲ ﺳﻮﺋﺮ‬

‫ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ۾ ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪא‪ ،‬۽ ﺟﻦ ﺗﻲ ﻏﺼﻮ ﻏﺎﻟﺐ آﻫﻲ‪ُ ،‬אﻫﻲ ﺑﮕﮭﮍ ۽ ﻛ‬

‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﺟﻮ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺧﻮאب ۾ ﺑﮕﮭﮍ ڏﺳﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אن‬ ‫ﺟﻲ ﺻﻮرت אﺧﺘﻴﺎر ﻛﻨﺪא‪ .‬א َ‬

‫ﻣﺎن ﻣﺮאد ﻫﻲءَ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻇﺎ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻮ ﺳﻮﺋﺮ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אن ﺟﻮ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﻲءُ‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﭘﻠﻴﺪ ﺷﺨﺺ آﻫﻲ‪ .‬ﺧﻮאب ﺑﻪ ﻣﻮت ﺟﻮ ﻮﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻨﮉ ﺟﻲ ﺳﺒﺒﺎن ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻫﻦ‬

‫‪13‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺟﻬﺎن ﮐﺎن ﭘﺮي ﭘﺌﺠﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺻﻮرت ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳ ت )אﺻﻠﻴﺖ( ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ڏﺳﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫‪14‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﺘﻮﻥ‬

‫ﻱَء ﻃﺮﺡ ﺁﺩﻣﻲَء ﺟﻮ ﺍﺻﻞ ﻓﺮﺷﺘﻦ ﺟﻮ ﺟﻮﻫﺮ‬ ‫ﺁﻫﻲ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮن ﭼﻮﻧﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ آدﻣﻲءَ ۾ درﻧﺪن‪ ،‬ﭼﻮﭘﺎﻳﻦ‪ ،‬دﻳﻮن ۽ ﻓﺮﺷ ﺟﻮن‬

‫ﺧﺼﻠﺘﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫ אﺳ ﻛﻴﺌﻦ‬

‫ﺠﮭﻲ ﺳﮕﮭﻮن ﺗﻪ אﺻﻞ درﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ﺋﻜﻲء ﺟﻮ ﺟﻮﻫﺮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻲ ﺻﻔﺘﻮن ﺾ ﻋﺎرﺿﻲ ۽ אﺟﻨ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻫﻮ ﭘﮡ‬ ‫ﻣﻼ‬ ‫َ‬

‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﻓﺮﺷ ﺟﻲ אﺧﻼق ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ِ‬ ‫ﻻء ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ‬ ‫ﻛﻴﺌﻦ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ ﺗﻪ‬ ‫َ‬ ‫وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻧﻪ ﭔ ﺻﻔ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻮ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻻء‪ .‬אن ﺟﻮ ﺟﻮאب َ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﻲ‬ ‫آدﻣﻲ ﭼﻮﭘﺎﻳﻦ ۽ درﻧﺪن ﮐﺎن ﮔﮭﮣﻮ ﺷﺮﻳﻒ ۽ ﻛﺎﻣﻞ آﻫﻲ‪ .‬א� ﺗﻌﺎ ﻫﺮ‬

‫ﻛﻤﺎل ڏﻧﻮ آﻫﻲ ۽ אﻫﻮﺋﻲ אن ﺟﻮ آﺧﺮي درﺟﻮ آﻫﻲ ۽ אن ِ‬ ‫ﻻء ﺋﻲ אﻫﺎ ﭘﻴﺪא ﻛﺌﻲ‬

‫وﻳﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﺎل ﻃﻮر‪ ،‬ﮔﮭﻮڙو ﮔﮇھ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﺷﺮﻳﻒ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﮇھ ﺑﺎر ﮐﮣﮡ ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻲ ۽‬

‫ﮔﮭﻮڙو ﺳﻮאري‪ ،‬ﺟﻬﺎد ۽ ﺟﻨﮓ ۾ ڊوڙڻ ِ‬ ‫ﻻء ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬אﮔﺮچ ﻣﻨﺠﮭﺲ ﺑﺎر ﮐﮣﮡ‬

‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﮐﺎﺋﮡ‪ ،‬ﭘﻴﺌﮡ ۽ ﺎع‬ ‫ﺟﻲ ﺑﻪ ﻃﺎﻗﺖ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل آﻫﻲ ﺗﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﻛﺮڻ ۽ ﻣﺰن ﻣﺎﮢﮡ ﻳﺎ ﭔ ﺗﻲ ﻏﻠ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ِ‬ ‫ﻻء ﺧﻠﻘﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ُאﻫﻲ ﻏﻠﻂ‬

‫آﻫﻦ‪ .‬ﮐﺎڌو ﺗﻪ ُאٺ ﺑﻪ ﻣﺎﮢﮭﻮءَ ﮐﺎن ﮔﮭﮣﻮ ﭤﻮ ﮐﺎﺋﻲ ۽ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﺟﮭﺮכ ﺗﻮڙي ﭔ‬

‫ﺣﻴﻮאﻧﻦ ۾ אﻧﺴﺎن ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳﻚ آﻫﻲ‪ ،‬ﭔ ﺗﻲ ﻏﻠ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻃﺎﻗﺖ‬

‫درﻧﺪن ﮐﻲ ﺑﻪ ڏﻧﻲ وﻳﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﭼﻮﭘﺎﻳﻦ ﮐﻲ ڏﻧﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ‬ ‫ﻣﺎﮢﮭﻮء ﮐﻲ ﭘﮡ ڏﻧﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ِ ،‬‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﻃﺮح ﭼﺌﺠﻲ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﺣﻴﻮאﻧﻦ ﮐﺎن אﺷﺮف‬ ‫ﭘﻮء‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫۽ אﻋﻠﻰ آﻫﻲ؟ ﺣﻘﻴﻘﺖ ۾ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﻫﻚ אﻫﮍي ِ‬ ‫ﺷﻲء زﻳﺎده ﻋﻄﺎ ﻛﺌﻲ وﻳﺌﻲ‬ ‫‪15‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﮐﻴﺲ ﺣﻴﻮאﻧﻦ ﺗﻲ ﻓﻮﻗﻴﺖ ﺑﺨﺸﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﻫﻮ آﻫﻲ ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ ﻫﻮ‬ ‫ﺧﺪא ﺗﻌﺎ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﺳﭛ ﺻﻨﻌﺖ ﭴﺎﮢﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺷﻬﻮت ۽‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺻﻔﺖ ﺟﻲ‬ ‫ﻏﻀﺐ ﺟﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﺎن ﺑﭽﺎﺋﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻫﻲ ﻓﺮﺷ ﺟﻲ ﺻﻔﺖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ א َ‬ ‫ﻛﺮي ﻫﻮ ﭼﻮﭘﺎﻳﻦ ۽ درﻧﺪن ﺗﻲ ﻏﺎﻟﺐ آﻫﻲ‪ِ .‬אﻫﻲ ﺳﭝﺌﻲ ۽ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ِ‬ ‫روء زﻣ‬

‫ﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﺗﺎﺑﻊ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺣﻖ ﺗﻌﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”وﺳﺨﺮ ﻟﮑﻢ ﻣﺎ אﻻرض‬ ‫ﻴﻌﺎ‪“.‬‬

‫‪16‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺍﭠﻮﻥ‬

‫ﺩﻝ ﺟﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎ ﻋﺠﺎﺋﺐ‬ ‫دل ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻧﻦ ﺟﻲ ﻋﺠﺎﺋﺐ ﺟﻲ ﺗﻪ ﻛﺎ ﺣﺪ ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ ،‬۽ ﺳﻨﺪس ﺷﺮف‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺧﻮد אﻫﺎ ﺳﭝ ﺷ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻋﺠﻴﺐ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﻣﺎﮢﮭﻮ‬ ‫א َ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﺎن ﻏﺎﻓﻞ آﻫﻦ‪ .‬אن ﺟﻮ ﺷﺮف ﭔﻦ ﺳﺒ ﻛﺮي آﻫﻲ‪ :‬ﻫﻜﮍو ﻋﻠﻢ‬ ‫א َ‬

‫ﺟﻲ ﻛﺮي ۽ ﭔﻴﻮ ﻗﺪرت ﺟﻲ ﻛﺮي‪ .‬ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﻛﺮي ﺳﻨﺪس ﺷﺮف ﺑﻪ ﭔﻦ‬ ‫ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ :‬ﻫﻜﮍو אﻫﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﭛ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﭴﺎﮢﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﭔﻴﻮ وڌﻳﻚ ﭘﻮﺷﻴﺪو‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﭝﻜﻮ ﻧﭥﻮ ﺳﭹﺎﮢﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﺷﺮف ﺟﻮ ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ‬

‫ﻗﻮت آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﻫﻨﺪﺳﻪ ﺟﻮ ﻋﻠﻢ‪،‬‬ ‫אن ﮐﻲ ﺳﭝ ﻋﻠﻤﻦ ۽ ﺻﻨﻌ ﭴﺎﮢﮡ ﺟﻲ ّ‬

‫ﺣﺴﺎب‪ ،‬ﻃﺐ‪ ،‬ﻮم ۽ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﻋﻠﻤﻦ ﺟﻲ ﭴﺎڻ ﭘﮁﺎڻ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ دل ﻫﻚ אﻫﮍي‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء آﻫﻲ ﺟﺎ ﭨﻜﺮ ﭤﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻫﻲءَ ﺳﭛ ﻋﻠﻢ ﻣﻨﺠﮭﺲ ﺎﺋﺠﻲ‬ ‫وﭸﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺑﻠﻚ ﺳﺎرو ﺟﻬﺎن אن ۾ אﺋ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ‬ ‫وאريء ﺟﻮ دאﮢﻮ ﺑﻴﺎﺑﺎن ۾‪ .‬ﻫﻚ‬ ‫َ‬

‫ﺋﻲ ﭘﻠﻚ ۾ ﺳﻨﺪس ﻓﻜﺮ ۽ ﺣﺮﻛﺖ زﻣ ﮐﺎن آ ﺎن ۽ ﻣﺸﺮق ﮐﺎن ﻣﻐﺮب ﺗﺎﺋ‬

‫ﮔﮭﻤﻲ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﭘﺎڻ زﻣ ﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﮍﻳﻦ آ ﺎﻧﻦ ﺟﻲ ﻣﺎپ ﻛﺮي‬ ‫ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﻫﺮ ﻫﻚ ﺳﺘﺎري ﺟﻮ ﻣﻘﺪאر ﭴﺎﮢﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﺣﺴﺎب ﻛﺮي ﭔﮅאﺋﻲ‬ ‫ﻣﮁﻲء ﮐﻲ ﺣﻴﻠﻲ‬ ‫ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﻫﻚ ﺗﺎرو ﭔﺌﻲ ﮐﺎن ﻛﻴ ي ﻣﻔﺎﺻﻠﻲ ﺗﻲ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﺳﺎن درﻳﺎھ ﺟﻲ ﺗﺮي ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃي ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﭘﮑ ﮐﻲ ﻫﻮא ﻣﺎن زﻣ ﺗﻲ آﮢﻲ ﭤﻲ‪.‬‬

‫ﻃﺎﻗﺘﻮر ﺣﻴﻮאﻧﻦ ﺟﻬﮍوכ ﻫﺎﭤﻲ‪ُ ،‬אٺ ۽ ﮔﮭﻮڙي ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺗﺎﺑﻊ ﺑﻨﺎﺋﻲ ﭤﻲ‪ .‬دﻧﻴﺎ ۾‬ ‫ﻫﻮء ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺣﻮאﺳﻦ ذرﻳﻌﻲ‬ ‫ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﻋﺠﺎﺋﺐ ۽ ﻋﻠﻢ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﮐﻲ َ‬ ‫‪17‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﺣﻮאﺳﻦ ﮐﻲ دل ﺟﻲ ﻃﺮف رﺳﺘﻮ‬

‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻋﺎ ﺟﻲ ِ‬ ‫آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻻء ﭘﻨﺞ ﺣﻮאس دل ﺟﺎ دروאزא آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻬﮍيءَ‬ ‫َ‬ ‫ﻃﺮح روﺣﺎﻧﻲ ﻋﺎ ﺟﻲ ﻃﺮف ﺑﻪ دل ﮐﻲ دروאزو آﻫﻲ‪ .‬ﮔﮭﮣﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻋﺎ ﮐﻲ‬ ‫ﺋﻲ ﺴﻮس ﻛﻦ ﭤﺎ ۽ ﻋﻠﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﺟﻮ ذرﻳﻌﻮ ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺠﻦ ﺣﻮאﺳﻦ ﮐﻲ ﺋﻲ‬ ‫آدﻣﻲء‬ ‫ﺠﮭﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺣﺎﻻﻧﻚ ﻫﻲ ﺗﻪ ﺧﻮد ﺘﺼﺮ ۽ ﺑﻲ אﺻﻮل آﻫﻦ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺧﻮאب ۾‬ ‫َ‬ ‫ﺟﺎ ﺳﭝﺌﻲ ﻇﺎﻫﺮي ﺣﻮאس ﺑﻨﺪ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ ۽ دل ﺟﺎ دروאزא ﮐﻠﻲ ﭘﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬ ‫روﺣﺎﻧﻲ ﻋﺎ ۽ ﻟﻮح ﻔﻮظ ۽ ﻏﻴﺐ ﺟﻮن ﺷﻴﻮن ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﻳﺎ ﺻﺎف ﺻﺎف ﻳﺎ‬ ‫ﺑﻴﺪאريء ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻫﻲءُ ﻏﻴﺐ ﺟﻮن ﺷﻴﻮن ﺣﻮאﺳﻦ وﺳﻴﻠﻲ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﺜﺎل ﻃﻮر‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻧﭥﻴﻮن אﭼﻦ‪ .‬دل ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻫﻚ آﺋﻴ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ ۽ ﻟﻮح ﻔﻮظ ﺑﻪ ﻫﻚ אﻫﮍو آﺋﻴﻨﻮ‬ ‫آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺳﺎري ﻣﻮﺟﻮدאت ﺟﻮن ﺻﻮرﺗﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺻﺎف آﺋﻴ ﮐﻲ‬ ‫ﺻﻮرﺗﻦ وאري آﺋﻴ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن رﮐﺒﻮ ﺗﻪ ﺳﺎرﻳﻮن ﺻﻮرﺗﻮن אن ﺻﺎف آﺋﻴ ۾ ڏﺳﮡ ۾‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺟﮇﻫﻦ دل ﺻﻔﺎ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﺴﻮﺳﺎت ﮐﺎن ﻓﺎرغ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻟﻮح‬ ‫אﻳﻨﺪﻳﻮن‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻔﻮظ ﺟﻮن ﺳﭛ ﺻﻮرﺗﻮن ﻣﻨﺠﮭﺲ ﭘﻴﺪא ﭤ ﭤﻴﻮن‪ .‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ دل ﺴﻮﺳﺎت ۾ ﭰﺎﭤﻞ‬

‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﻋﺎ ﻣﻠﻜﻮت ﺟﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪي ﮐﺎن ﺠﻮب ﭤﻴﻮ ﭘﻮي‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻧﻨﮉ ﺟﻲ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺋﻲ دل ﺴﻮﺳﺎت ﮐﺎن ﻓﺎرغ ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺗﮇﻫﻦ ﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﺻﻠﻲ ﺟﻮﻫﺮ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ‪ ،‬ﻋﺎ ﻣﻠﻜﻮت ﺟﻮ ﻣﻄﺎﻟﻌﻮ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﻧﻨﮉ ﺟﻲ‬

‫ﻛﺮي ﺣﻮאس אﻟﮗ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء ﺗﻲ ﻗﺎﺋﻢ رﻫﻲ ﭤﻮ‪ .‬אن‬ ‫ﻛﺮي ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺑﻪ ﻧﻨﮉ ۾ ڏﺳﺠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺧﻴﺎ ﻣﺜﺎل ﺟﻲ ﻟﺒﺎس ۾ وﻳﮍﻫﻴﻞ‬ ‫ڏﺳﺠﻲ ﭤﻮ ‪ -‬ﻧﻪ ﺻﺎف ۽ ﮐﻠﻴﻞ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﺟﮇﻫﻦ آدﻣﻲ ﻣﺮي وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻧﻪ ﺧﻴﺎل ﻧﻪ‬ ‫‪18‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺳﻮאء ﭘﺮدي ۽ ِ‬ ‫ﺣﻮאس‪ .‬אن وﻗﺖ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﻫﻮ ڏﺳﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺧﻴﺎل ﺟﻲ‬ ‫ﺻﺎف ﺻﺎف ۽ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﭔﻴﻮ دﻟﻴﻞ ﺑﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﻮﺑﻪ‬ ‫ﺷﺨﺺ אﻫﮍو ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﺮوڙون ۽ ﭼﮝﺎ وﻳﭽﺎر אﻟﻬﺎم ﺟﻲ رﺳ دل ۾ ﻧﻪ‬ ‫אﻳﻨﺪא ﻫﺠﻦ‪ ،‬אﻫﻲ ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ ﻧﭥﺎ אﭼﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻚ אزﻏﻴ دل ۾ ﭘﻴﺪא ﭤ ﭤﺎ‪ .‬אن‬ ‫ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﻋﻠﻢ رﮘﻮ ﺴﻮﺳﺎت ﺟﻲ رﺳ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﭥﺎ ﭤ ‪ .‬אن ﻣﺎن ﺋﻲ‬ ‫ﺠﮭﻲ وٺ ﺗﻪ دل ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺎن ﻧﻪ آﻫﻲ ﭘﺮ روﺣﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎن ﻣﺎن آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻲ ﺣﻮאس‬

‫ﺟﻲ אﻧﺴﺎن ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ אﭘﺎﻳﺎ وﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﻋﺎ ﻣﻠﻜﻮت ﺟﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻲ ﮐﻲ ﻫﻚ‬ ‫ﻗﺴﻢ ﺟﻮ ﭘﺮدو آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻫﻮ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﻫﻨﻦ ﺣﻮאﺳﻦ ﮐﺎن ﻓﺎرغ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺻﻮرت روﺣﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﻃﺮف ﻟﻬﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪.‬‬

‫‪19‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﺎﺋﻮﻥ‬

‫ﺩﻝ ﺟﻲ ﺩﺭﻱ‪ ،‬ﺑﻴﺪﺍﺭﻱَء ۾ ﭘﮡ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠ ﻮﺕ‬ ‫ﺍﻧ ﻦ ﮐﻠﻴﻞ ﺭﻫﻨﺪﻱ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻫﻲ ﺧﻴﺎل ﻣﺘﺎن ﻛﺮﻳﻦ ﺗﻪ دل ﺟﻲ دري روﺣﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﻃﺮف‪ِ ،‬‬ ‫ﺳﻮאء‬ ‫ﻣﻮت ﻳﺎ ﻧﻨﮉ ﺟﻲ‪ ،‬ﻧﭥﻲ ﮐﻠﻲ‪ .‬ﺑﻠﻚ ﺑﻴﺪאريءَ ۾ ﺑﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ رﻳﺎﺿﺖ‬ ‫ﺋﻲء‬ ‫ﻛﺮي ۽ دل ﮐﻲ ﻛﺎوڙ‪ ،‬ﺷﻬﻮت ۽ ﺑﺪ אﺧﻼق ﮐﺎن ﭘﺎכ ﻛﺮي‪ ،‬۽ אﻛﻴﻼ َ‬

‫۾ وﻳﻬﻲ אﮐﻴﻮن ﺑﻨﺪ ﻛﺮي‪ ،‬ﺣﻮאﺳﻦ ﮐﻲ ﻣﻌﻄﻞ ﻛﺮي ۽ دل ﮐﻲ روﺣﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ‬

‫يء ﺣﺪ‬ ‫ﻃﺮف ﻟﮙﺎﺋﻲ ۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ دل ﺳﺎن )۽ ﻧﻪ زﺑﺎن ﺳﺎن( א� א� ﭼﻮﻧﺪو رﻫﻲ‪ ،‬אﻳ َ‬ ‫ﻧﺴﻮאء ﭔﻲ ﺳﭛ ِ‬ ‫ﺗﺎﺋ ﺟﻮ ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﮐﺎن ﺋﻲ ﺑﻴﺨ ﭤﻲ وﭸﻲ ۽ א� ﺟﻲ ذאت ﮐﺎ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﻲ‬

‫وﺳﺎري وﻳﻬﻲ‪ - ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺑﻴﺪאري ﺋﻲ ﮀﻮ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ‪ ،‬دل ﺟﻲ دري ﮐﻠﻲ ﭘﻮﻧﺪي‪ ،‬۽ ﺟﻮ‬ ‫ﺑﻴﺪאريء ۾ ڏﺳﻨﺪو‪ .‬ﻓﺮﺷ ﺟﻲ روﺣﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﻛﺠﮫ ﭔﻴﺎ ﻧﻨﮉ ۾ ڏﺳﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﻬﮣ ﺻﻮرﺗﻦ ۾‪ ،‬۽ ﺧﻮد ﭘﻴﻐﻤ ن ﮐﻲ ﺑﻪ ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﺎن ﻫﻮ ﮔﮭﮣﺎﺋﻲ ﻓﺎﺋﺪא ۽‬ ‫ﻣﺪدون ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻨﺪو ۽ ﻫﻮ אن ﮐﻲ زﻣ ۽ آ ﺎن ﺟﻲ ﻣﻠﻚ ڏﻳﮑﺎري‬ ‫ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ .‬ﻧﺒ ﺳﮙﻮرن ﺟﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﻫﻦ ﺋﻲ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﮐﺎن ﻫﺌﺎ‪ ،‬۽ ﻧﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ۽ ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻲ‬

‫ذرﻳﻌﻲ ﭘﺮאﻳﻞ ﻫﺌﺎ‪ ،‬۽ ﺳﭝ ﺟﻲ ﺷﺮوﻋﺎت ﺎﻫﺪي ۽ رﻳﺎﺿﺖ ﮐﺎن ﭤﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ‬ ‫َ َ ﱠۡ‬ ‫ۡ‬ ‫ﻟﻴﮧ َ ۡ ِ ۡ‬ ‫ﺗﺒﺘﻞ ِא َ ۡ ِ‬ ‫ﺗﺒﺘﻴﻼ“‬ ‫אﺳﻢ َ ِ ّ‬ ‫ﺣﻖ ﺳﺒﺤﺎﻧﮧٗ وﺗﻌﺎ ﺧﻮد אرﺷﺎد ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ” َ ُ ِ‬ ‫وאذﮐﺮ ۡ َ‬ ‫رﺑﮏ َو َ‬

‫)ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رب ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻳﺎد ﻛﺮ‪ ،‬۽ ﺳﭝ ﺷ ﮐﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎﺗﻮ ﭨﻮڙي‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺗﻦ ڏאﻧﻬﻨﺲ‬

‫ﻣﺘﻮﺟﮫ ﭤﻲءُ(‪ .‬ﻫﻲ ﻣﮍﻳﻮﺋﻲ ﺳﭛ‪ ،‬رﻳﺎﺿﺖ ۽ ﺎﻫﺪي ﺟﻮ ﭰﻞ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ دل‪ ،‬ﺧﻠﻖ‬

‫ﻲء‬ ‫ﺟﻲ ﻋﺪאوت‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ‪ ،‬۽ ﺴﻮﺳﺎت ﺟﻲ ﺷﻐﻞ ﮐﺎن ﭘﺎכ رﻫﻲ‪ .‬ﻫ َ‬ ‫‪20‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻧﻬﻲء ﻋﻠﻢ ﮐﻲ ﺳﮑﻴﺎ ﺟﻲ رﺳ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ‬ ‫آﻫﻲ رאھ ﺻﻮﻓ ۽ ﻧﺒ ّ ﺟﻲ‪ .‬ﻣﮕﺮ א َ‬ ‫ﻋﺎ ﻦ ﺟﻮ ﻃﺮﻳﻘﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﮡ ﺳﭡﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻧﺒ ۽ אوﻟﻴﺎﺋﻦ ﺟﻲ رאھ ۽ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ‬

‫ﺑﻨﺴﺒﺖ ﻛﺠﮫ ﺑﻪ ﻧﺎﻫﻲ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אﻫﻮ ﻋﻠﻢ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺣﻖ‬ ‫ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺣﻀﻮر ﻣﺎن ﺳﻨﺪن دﻟ ﺗﻲ ﻫﺎرﺟﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﮫ ﻧﻪ ذوق‬

‫ﺟﻲ رﺳ ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺟﻲ رﺳ ‪ ،‬۽ ﻧﻪ ﻋﻘﻠﻲ دﻟﻴﻠﻦ رﺳ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ‬ ‫ﮔﮭﭧ ۾ ﮔﮭﭧ ﺗﻮن אن ﺗﻲ א ﺎن رک ۽ אن ﺟﻲ ﺗﺼﺪﻳﻖ رک‪ ،‬ﻣﺘﺎن ﭨﻨﻬﻲ درﺟﻦ ﮐﺎن‬ ‫ﺮوم ﭤ ۽ ﻛﺎﻓﺮ ﭤﻲ ﭘﺌ ‪ .‬ﮔﮭﮣﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ אﻫﺎ رאھ ﺮﺑﻲ ۽ ﻋﻘﻠﻲ دﻟﻴﻠﻦ ﺳﺎن ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﭤﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪21‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻮﻥ‬

‫ﺳﭝ ﻮ ﺁﺩﻣﻲ ﺧﺎﺹ ﻓﻄﺮﺕ ﺗﻲ ﭴﻤﻲ ﭤﻮ‬ ‫ﻫﻲءُ ﮔﻤﺎن ﻧﻪ رک ﺗﻪ ﻫﻲءُ ﺳﭛ ﮘﺎ ﻴﻮن ﭘﻴﻐﻤ ن ِ‬ ‫ﻻء ﺼﻮص آﻫﻦ‪ .‬אﺋ ﻧﻪ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﺳﭝ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﺟﻲ ﻓﻄﺮت אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رﮐﻲ ﭤﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻮﺑﻪ ﻟﻮھ אﻫﮍو ﻧﻪ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻓﻄﺮﺗﻲ ﻃﻮر ﺗﻲ آﺋﻴ ﺑﻨﺠﮡ ﺟﻲ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﻪ رﮐﻨﺪو‬

‫אﻫﮍيء‬ ‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻛﭧ אن ﺟﻲ ﺟﻮﻫﺮ ﮐﻲ ﺧﺮאب ۽ ﺑﻴﻜﺎر ﻛﺮﻳﻮ ﮀﮇي‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻃﺮح אﻫﺎ دل‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﺣﺮص ۽ ﻫﻮא ﻏﺎﻟﺐ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﺎ ﻛﭩﺠﻲ ﺧﺮאب ﭤﻲ‬ ‫وﭸﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻋﻘﻠﻤﻨﺪ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ ’ﭔﻪ ﻫﻚ ﮐﺎن وڌﻳﻚ‬

‫آﻫﻦ‘‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻮאب ڏﻳﻨﺪو ﺗﻪ ’ﻫﺎﺋﻮ‪ ،‬وڌﻳﻚ آﻫﻦ‘‪ِ ،‬‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻋﺎﻗﻞ אﻫﻮ ﻧﻪ َ‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﭘﻮء ﮐﮣﻲ א َ‬

‫ﺳﺎن ﺋﻲ ﭔﮅو ﻫﺠﻲ ۽ ﻧﻪ زﺑﺎن ﺳﺎن ﺋﻲ ﻛﮇﻫﻦ ﭼﻴﻮ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻫﻦ ﺟﻮ אﻧﺪر‬

‫ﺗﻬﮍيء‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح אﻫﺎ ﮘﺎﻟﮫ ﻓﻄﺮﺗﻲ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﭝﻮﺋﻲ א َ‬ ‫ﻃﺮح ﺳﺎن א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ אﻧﺴﺎن ۾ ﻓﻄﺮﺗﻲ ﻃﻮر ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ .‬ﻋﻘﻠﻲ‬ ‫دﻟﻴﻠﻦ ۽ ﺮﺑﻲ ﻣﺎن ﭘﮡ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﮫ رﮘﻮ ﭘﻴﻐﻤ ن ِ‬ ‫ﻻء ﺼﻮص ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﻲ ﺑﻪ אﻧﺴﺎن آﻫﻦ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن رﺳﺘﻮ ﮐﻮﻟﻴﻮ وﭸﻲ ﭤﻮ ۽ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬ ‫אﺻﻼح ۽ ﻓﻼح ﺟﻮ ﻛﻢ ﮐﻴﺲ ﺠﮭﺎﻳﻮ ﭔﮅאﻳﻮ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﻫﻮ אن ﺻﻼح ۽ ﻓﻼح ﺟﻲ‬

‫ﻃﺮف ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ دﻋﻮت ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אﻫﻮ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ א� ﺗﻌﺎ ﮐﻴﺲ ﭔﮅאﻳﻮ ۽‬ ‫ڏﻳﮑﺎرﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ ﺷﺨﺺ ﮐﻲ אﻫﻮ ﭔﮅאﻳﻮ وﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬

‫ﭘﻴﻐﻤ ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﻲ ﻛﺮ ﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﭽﺎﺋﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮڻ ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻮ‬ ‫ﻛﺮي ڏﻳﮑﺎري‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ ’ﻣﻌﺠﺰא‘ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻫﮍو ﺷﺨﺺ ﻣﺎﮢﮭﻦ‬ ‫‪22‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﮐﻲ دﻋﻮت ﻧﻪ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אن ﮐﻲ و ﭼﺌﺒﻮ‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ ﺣﺎﻟ ﮐﻲ ’ﻛﺮאﻣﺖ‘‬ ‫ﻛﻮﭠﺒﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﮫ ﺿﺮوري ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﺮ אﻫﻮ ﺷﺨﺺ ﺟﻮ ﻫﻦ )ﻋﺮﻓﺎن ۽ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﺟﻲ( ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻲ ﭘﻬﭽﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ دﻋﻮت ڏﻳﮡ ۾ ﻣﺸﻐﻮل ﭤﻲ وﭸﻲ ۽ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﻫﺪאﻳﺖ ﺟﻲ ﻃﺮف ﺳﮇي‪ .‬ﺑﻠﻚ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﮫ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻗﺪرت ۾ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﻫﺪאﻳﺖ ڏﻳﮡ وאري ﻛﻢ ۾ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻪ ﻛﺮي‪ .‬אﺋ ﺗﮇﻫﻦ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ ﺟﻮ ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﺎزي ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ ۽ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ ﻫﺪאﻳﺖ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﻧﻪ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﺟﻮ دﻋﻮت ۽ ﻫﺪאﻳﺖ ﺟﺎ ﻛﻲ אﻫﮍא ﺷﺮط‬ ‫ﭘﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﻳﺎ وري א َ‬

‫ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﻦ و َء ۾ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻪ ﻫﺠﻦ‪ .‬ﺗﻮﮐﻲ ﺟﮙﺎﺋﻲ ﺗﻪ وﻟ ﺟﻲ وﻻﻳﺖ ۽‬ ‫ﻛﺮאﻣﺖ ۾ ﻳﻘ ﻛﺎﻣﻞ رک ۽ ﺠﮫ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻛﻢ ﺎﻫﺪي ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﻲ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫ﺳﻮאء אن ِ‬ ‫ﺎﻫﺪي ۽ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺮﺷﺪ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻮ ﻫﭣ אﭼﮡ ﻣﺸﻜﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ‬

‫ﮐﮣﻲ ﻫﻲ ﭔﺌﻲ ﺷﻴﻮن ﻫﺠﻦ ﺑﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻧﻪ‬ ‫ﻫﻲء ﺳﻌﺎدت ﻧﺼﻴﺐ ﭤﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪي‪.‬‬ ‫رﻫﻨﺪي‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ‬ ‫َ‬

‫‪23‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻳﺎﺭﻫﻮﻥ‬

‫ﺩﻝ ﺟﻮ ﺷﺮﻑ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻗﺪﺭﺕ‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻲ ﺟﻮﻫﺮ ﻳﻌ دل ﺟﻮ ﺷﺮف‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻲ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ رאھ ۾‬ ‫َ‬

‫وﻳﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺠﮭﻲ وٺ ﺗﻪ ﻗﺪرت رﮐﮡ ﺟﻲ ﺎظ ﮐﺎن ﭘﮡ אن ﮐﻲ ﻫﻚ ﺷﺮف ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﺟﻬﮍيء‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﮡ ﻣﻼﺋﻜﻦ ﺟﻲ ﺻﻔ ﻣﺎن آﻫﻲ ۽ ﭔ ﺣﻴﻮאﻧﻦ ﮐﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺎﻫﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻃﺮح ﻫﻲ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎن ﻓﺮﺷ ﺟﻮ ﺗﺎﺑﻊ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻄﺎﺑﻖ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ‬

‫ﺠﮭﻦ ﭤﺎ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﺮﺳﺎت وﺳﺎﺋ ﭤﺎ‪ ،‬ﻫﻮאﺋﻮن ُﮔﮭﻼﺋ ﭤﺎ‪ ،‬رﺣﻢ ۾‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح אﻧﺴﺎن ﺟﻲ‬ ‫ﺣﻴﻮאﻧﺎت ﺟﻮن ﺷﻜﻠﻴﻮن ﺑﮣﺎﺋ ﭤﺎ ۽ زﻣ ﻣﺎن אوﭜﺮ ُאﭜﺎرﻳﻦ ﭤﺎ‪،‬‬ ‫َ‬

‫دل ﮐﻲ ﺑﻪ אﺧﺘﻴﺎر ﻣﻠﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﺎ ﻛﻴ אﺋﻲ ﺟﺴﻢ ﺳﻨﺪس ﻣﺎ ﺖ آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﮭﻮءَ ﺟﻲ ﺧﺎص ﻋﺎ َ ﺳﻨﺪس ﺑﺪن آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺑﺪن وري دل ﺟﻲ ﺗﺎﺑﻊ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ‪ ،‬ﻛﺎ دل ﭔ ﮐﺎن زﻳﺎده ﺷﺮﻳﻒ ۽ ﺳﮕﮭﺎري ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻣﻼﺋﻜﻦ ﺟﻲ‬ ‫ذאت ۽ ﺟﻮﻫﺮ ﺳﺎن وڌﻳﻚ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ رﮐﻨﺪي آﻫﻲ ‪ -‬אﺋ ﺟﻮ ﺑﺪن ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﭔﻴﺎ אﺟﺴﺎم‬ ‫ﺳﭛ ﺳﻨﺪس ﺗﺎﺑﻊ ﭤﻴﻮ ﭘﻮن‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﻫﻴﺒﺖ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭘﻮي ﺗﻪ ﻫﻮ ﻋﺎﺟﺰ‬

‫۽ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﮣﺠﻲ ﭘﻮي‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺑﺎرش ِ‬ ‫ﻻء دﻋﺎ ﮔﮭﺮي ﺗﻪ ﻓﻮرאً אﻫﺎ אﭼﻲ وﭸﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻴﻤﺎر ِ‬ ‫ﻻء دﻋﺎ ﭘ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺳﺘﺖ ﭼﮝﻮ ﭜﻠﻮ ﭤﻲ ﭘﻮي‪ ،‬ﻳﺎ ﻛﻨﻬﻦ‬

‫ﭼﺮﭘﺮ ﭘﻴﺪא ﭤﻲ ﭘﻮي‪ .‬ﻫﻲ‬ ‫ﺗﻮﺟﮧ وﺟﮭﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אن ﺟﻲ אﻧﺪر ۾ ﻫﻚ ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ُ ُ‬ ‫ﻣﺎﮢﮭﻮء ﺗﻲ ّ‬ ‫َ‬

‫ﺳﭛ ﻋﻘﻠﻲ دﻻﺋﻞ ۽ ﺮﺑﻦ ﻣﺎن ﺛﺎﺑﺖ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﺳﭛ دل ﺟﻲ ﻗﺪرت ﺟﺎ ﻛﺮ ﺎ‬ ‫آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪24‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭔﺎﺭﻫﻮﻥ‬

‫ﻧﺒﻮﺕ ۽ ﻭﻻﻳﺖ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲء ﺟﻲ درﺟﻲ ﻣﺎن ﻫﻚ درﺟﻮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﻧﺒﻮت ۽ وﻻﻳﺖ אﻧﺴﺎﻧﻲ دل ﺟﻲ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻲء ﺗﻪ ﺟﺎ ﻛﺸﻒ ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﭨﻲ ﺧﺼﻠﺘﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻜﮍي َ‬

‫ﻋﺎم ﻣﺎﮢﮭﻮ ﮐﻲ ﻧﻨﮉ ۾ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻫﻦ درﺟﻲ وאري אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﺑﻴﺪאريءَ ۾ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﭔﻲ‬

‫ﻫﻲء ﺗﻪ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻮ ﻧﻔﺲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺴﻢ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔ ﭤﻲ אﺛﺮ ﻧﭥﻮ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﻟﻴﻜﻦ אﻫﮍي درﺟﻲ وאري אﻧﺴﺎن ﺟﻮ ﻧﻔﺺ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺪن ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔ ﭤﻲ ﺑﻪ אﺛﺮ‬ ‫ﺋﻲء ﺟﻮ ﺎظ رﮐﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻧﻪ ﺳﻨﺪن‬ ‫ﻛﺮي ﭤﻮ ‪ -‬ﻣﮕﺮ אن ۾ ﺧﻠﻖ ﺟﻲ ﭜﻼ َ‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻲ ﻋﻠﻮم‪ ،‬ﺟﻲ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ ﺳﮑﮡ ﺳﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪא‬ ‫ﺋﻲء ﺟﻮ‪ .‬ﭨ‬ ‫َ‬ ‫ﺑﺮא َ‬

‫آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ אﻫﮍي אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺳﮑﮡ ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر ﻣﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬

‫ﺟﻴﺌﻦ ﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﻮﺋﻲ ﺻﺎﻓﺪل ۽ ﻫﻮﺷﻴﺎر آدﻣﻲ ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﻋﻠﻢ ﺳﮑﻲ‬ ‫وﭠﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ אﻫﻮ ﺷﺨﺺ ﺟﻮ وڌﻳﻚ ﻋﺎﻗﻞ ۽ ﺻﺎﻓﺪل ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﮍﻳﺌﻲ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﻳﺎ אﭸﺎ ﺑﻪ زﻳﺎده ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﭴﺎﮢﻲ وﭠﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍي ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ﺑﺎﻃ ﻋﻠﻢ ي‬ ‫’ﻋﻠﻢ ﻟ ّﺪﻧﻲ‘ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬אﻫﻲ ﭨﻴﺌﻲ ﺧﺎﺻﻴﺘﻮن ﻛﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ۾ ﻣﻜﻤﻞ ﻃﻮر‬

‫ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن آﻫﻦ ﺗﻪ ﻛﻦ ۾ ﻏ ﻣﻜﻤﻞ ﻃﻮر‪ .‬رﺳﻮل א� ﷺ ﺟﻦ ﺟﻮ ﻛﻤﺎل ﻫﻦ‬

‫ﻛﺮي ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻨﺠﮭﻦ אﻫﻲ ﭨﻴﺌﻲ ﺧﺼﻠﺘﻮن ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻛﻤﺎل ﺻﻮرت ۾ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﻴﻮن‪.‬‬

‫ﻧﺴﻮאء ﻫﻲءُ ﺑﻪ ﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻧﺒ ﺳﮙﻮرن ۽ وﻟ ۾ אﻧﻬﻦ ﭨﻦ ﺻﻔ ﮐﺎن ِ‬ ‫אزא ِ‬ ‫ﺳﻮאء‬ ‫ﻛﻲ ﭔﻴﻮن ﺻﻔﺘﻮن ﺑﻪ ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ אﺳﺎن ﮐﻲ ﺧ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ א� ﺗﻌﺎ ﮐﻲ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫يء ﻃﺮح رﺳﻮل‬ ‫ﺳﻮאء א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﭔﻴﻮ ﻛﻮﺑﻪ ﭘﻮريءَ ﻃﺮح ﻧﭥﻮ ﭴﺎﮢﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺗﻬﮍ َ‬ ‫‪25‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔﻴﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪،‬‬ ‫א� ﷺ ﺟﻦ ﺟﻲ ﻛﻤﺎل ﮐﻲ ﺑﻪ ﭘﺎڻ ﺳﮙﻮرن ﮐﺎن‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺗﻮن ﻫﻦ ﮘﺎﻟﮫ ﺗﻲ ﻋﺠﺐ ﻧﻪ ﮐﺎءُ ﺗﻪ ﻧﺒ ﺳﮙﻮرن ۾ ﻛﻲ ﺻﻔﺘﻮن אﻫﮍﻳﻮن‬ ‫ﺑﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧ ﻧﺎﻫﻲ‪.‬‬

‫‪26‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺗﻴﺮﻫﻮﻥ‬

‫ﻱَء ﻃﺮﺡ ﭼﺌﺒﻮ ﺗﻪ ﺳﻠﻮ‬ ‫ﻫ ﺣﺠﺎﺏ )ﺍ ( ﺁﻫﻲ‬

‫ﺟﻲ ﻭﺍ ۾ ﻋﻠﻢ‬

‫ﺗﻮ ﺻﻮﻓ ﮐﺎن ﭔﮅو ﻫﻮﻧﺪو ﺗﻪ ”ﻋﻠﻢ ﻫﻦ رאه ۾ ﺣﺠﺎب )אﭨﻚ( آﻫﻲ“‪ ،‬۽ ﻏﺎﻟﺒﺎ ً‬

‫ﺗﻮ אن ﺟﻮ אﻧﻜﺎر ﻛﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺗﻮن אﻧﻜﺎر ﻧﻪ ﻛﺮ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻫﻲءُ‬ ‫ﺑﻠﻜﻞ ﺻﺤﻴﺢ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﻫﻦ ﻛﺮي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺴﻮﺳﺎت ۽ אﻫﻮ ﺳﭛ ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﺟﻮ‬ ‫ﺴﻮﺳﺎت ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ۾ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﺗﻮن ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻨﺪﻳﻦ‪،‬‬ ‫ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﻫﻲءُ )אﻻﻫﻲ( ﺣﺎل ﺗﻮ ﮐﺎن ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺋﻲ رﻫﻨﺪو‪ .‬دل ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻫﻚ ﺣﻮض‬

‫وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ ۽ ﭘﻨﺞ ﺣﻮאس אن ﺟﻮن ﻛﺴﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ وﺳﻴﻠﻲ אن ﺣﻮض ۾ ﭘﺎﮢﻲ‬ ‫אﭼﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﭼﺎﻫ ﺗﻪ ﺻﺎف ﭘﺎﮢﻲ ﺣﻮض ﺟﻲ ﺗﺮي ﻣﺎن ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ‪،‬‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء ﮐﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﺴ ذرﻳﻌﻲ ﻣﻨﺠﮭﺲ‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﻮري‬ ‫ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﺗﺪﺑ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﭘﺎﮢﻲء ﺳﺒﺒﺎن ﺣﻮض ﺟﻲ ﺗﺮي ۾ ﭴﻤﻲ وﻳﺌﻲ‬ ‫אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ אﻫﺎ ﻛﺎري ﻣﭩﻲ ﺟﺎ אن‬ ‫َ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﮃي ﭔﺎﻫﺮ ﭰﭩﻮ ﻛﺮ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﻛﺴ ﺟﻮ ﻣﻨﻬﻦ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي‬

‫ﮀﮇ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﭔﺎﻫﺮﻳﻮن ﭘﺎﮢﻲ אن ۾ אﻧﺪر ﻧﻪ אﭼﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬۽ אن ﺑﻌﺪ ﺗﻮن ﺣﻮض ﺟﻲ ﺗﺮي‬ ‫אﻫﮍيء‬ ‫ﮐﻲ ﮐﻮﭨﻴﻨﺪو رھ … ﺗﺎن ﺟﻮ ﺻﺎف ۽ ﭘﺎכ ﭘﺎﮢﻲ אﻧﺪرאن ﻧﻜﺮي אﭼﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻃﺮح ﻫﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻮ ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﺟﻮ دل ﺟﻲ אﻧﺪر ﺋﻲ אﻧﺪر ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﻛﮇﻫ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻨﻚ دل ﮐﻲ ﭔﺎﻫﺮאن آﻳﻞ ﻋﻠﻢ ﮐﺎن ﺧﺎ ﻧﻪ ﻛﻴﻮ وﻳﻨﺪو‪ ،‬ﭘﺮ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﻋﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﮑﻴﻞ ﻋﻠﻢ ۾ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻪ رﮐﻨﺪو ﺗﻪ‬

‫אﻫﻮ ﻋﻠﻢ אن ِ‬ ‫אﻫﮍيء‬ ‫ﻻء ﺣﺠﺎب ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬۽ ﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ אن ﺟﻮ אﻧﺪر ﮐﻠﻲ ﭘﻮي‪.‬‬ ‫َ‬ ‫‪27‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻃﺮح ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮐﻲ ﺧﻴﺎﻻت ۽ ﺴﻮﺳﺎت ﮐﺎن ﺧﺎ‬

‫ﭘﻮء אﻫﻲ ﮔﺬرﻳﻞ ﺧﻴﺎل אن ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻻء ﺣﺠﺎب ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪא‪ .‬ﺣﺠﺎب ﺟﻮ‬

‫ﺳﺒﺐ ﻫﻲءُ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻮ ﺷﺨﺺ אﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﺟﺎ ﻋﻘﻴﺪא ﺳﮑﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﮔﻔﺘﮕﻮ ۽ ﻣﺒﺎﺣﺜﻲ‬

‫ﭘﻮء ﻫﻲ אﻋﺘﻘﺎد رﮐﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אن ﻋﻠﻢ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺟﻲ ﺳﭝﻴﺌﻲ دﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬۽ ِ‬ ‫ﺳﻮאء‬

‫)ﺟﻮ ﭘﺎڻ ﭘﺮאﻳﻮ אﭤﺲ( ﭔﻴﻮ ﻛﻮﺋﻲ ﻋﻠﻢ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ وﻗﺖ‬ ‫ﻛﺎ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫ ﺳﻨﺪس دل ۾ ﮐﭩﻜﻲ אﭼﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﻫﻲ אن ﺟﻲ ﺧﻼف‬ ‫آﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﻣﻮن ﭔﮅو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﺎ ﮘﺎﻟﮫ אن ﺟﻲ ﺧﻼف آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺳﺮאﺳﺮ‬

‫ﻛﻮڙي آﻫﻲ“‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﮫ ﺟﻲ‬ ‫ﭘﻮء ﻧﺎ ﻜﻦ آﻫﻲ ﺟﻮ אﻫﮍي‬ ‫َ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﻲ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﻋﻘﻴﺪא ﺟﻲ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ ﺳﻴﮑﺎرﻳﺎ وﭸﻦ ﭤﺎ‬

‫ﺳﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ ﺾ ﻗﺎﻟﺐ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻧﻪ אﺻﻠﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ .‬ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﭼﺌﺒﻮ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﻧﻜﺮي‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﻫﻲ ﺳﭛ ﺣﻘﻴﻘﺘﻮن אن ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺎن‬ ‫َ‬

‫ﻧﺮوאر ﭤ ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻫﮇي ﻣﺎن ِﻣﮏ‪ .‬ﺗﻮن ﻫﻲ ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ ﺟﻮ ﺷﺨﺺ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲء ِ‬ ‫ﻻء ﻳﺎ אن ﺟﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮڻ ﺧﺎﻃﺮ‪ ،‬ﻣﻨﺎﻇﺮي ﺟﻮ ﻃﺮﻳﻘﻮ‬ ‫ﻋﻘﻴﺪي ﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﮑﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ אﮘﻴﺎن ﻛﺎﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ُﮐﻠﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻫﻮ ﭜﺎﻧﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ‬ ‫ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﻣﺎن ﭴﺎﮢﺎن ﭤﻮ ﺳﻮ ﺋﻲ ﺣﻖ آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ אﻫﮍو ﺧﻴﺎل ﻛﺮڻ ﺋﻲ ﺳﻨﺪس‬

‫ِ‬ ‫ﻻء ﺣﺠﺎب ﭤﻴﻮ ﭘﻮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻫﮍא ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻫﻦ درﺟﻲ ﮐﺎن ﺮوم رﻫﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﭘﺮ‬ ‫ﭘﻮء אن ﺟﻮ ﻋﻠﻢ ﺳﻨﺪس ِ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﻫﻦ ﻏﺮور ﮐﻲ ﮀﮇي ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫ﺣﺠﺎب ﻧﻪ ﺑﮣﺠﻨﺪو‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﻛﻨﻬﻦ ﻛﺸﻒ ﺟﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎن‬

‫ِ‬ ‫אﻫﮍي ﻛﺎ ﮘﺎﻟﮫ ﭔﮅﻳﻦ‪) ،‬ﺗﻪ ”ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﺣﺠﺎب آﻫﻲ“( ﺗﻪ אن ﺟﻮ אﻧﻜﺎر ﻧﻪ‬ ‫ﻛﺠﺎنء‪ .‬ﭘﺮ‬ ‫‪28‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻫﻲ אﺑﺎﺣ ۽ ﻧﻔﺲ ﭘﺮﺳﺖ ﻣﺎﮢﮭﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﻦ زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻲ ﮘﺎ‬

‫ﺗﻲ‬

‫ﻫﺮﮔﺰ ﻳﻘ ﻛﺮڻ ﻧﻪ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﻲ ﺧﻮد ﻫﻦ ﺣﺎل ﮐﺎن ﺑﻴﺨ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﻛﻦ ﺻﻮﻓ ﺟﻮن ﺑﻴﻬﻮده ﮘﺎ ﻴﻮن ﮐﮣﻲ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﻴﻮن אﭤﻦ‪ .‬ﺳﺎرو ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ‬ ‫ﺳﻴﻨﮕﺎرﻳﻮ אﭤﻦ‪ ،‬۽ ﻋﻠﻢ ۽ ﻋﻠﻢ وאرن ﺟﻲ ﻣﺬﻣﺖ ﻛﻨﺪא رﻫﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺳﭻ ﭘﭻ אﻫﮍא‬

‫ﻟﻮכ وאﺟﺐ אﻟﻘﺘﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺧﺪא ﺟﻲ ﻠﻮق ِ‬ ‫ﻻء ﺷﻴﻄﺎن‪ ،‬۽ ﺧﺪא ۽ אن‬

‫ﺟﻲ رﺳﻮل ﺟﺎ د ﻦ آﻫﻦ‪ .‬ﺧﺪא ۽ رﺳﻮل ﺗﻪ ﻋﻠﻢ ۽ ﻋﻠﻢ وאرن ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺌﻲ‬ ‫ﺳﺎريء دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﻃﺮف ﺳﮇﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﻫﻲ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻧﻪ ﺗﻪ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬۽‬ ‫َ‬

‫ﺣﺎل ﺟﺎ ﻣﺎﻟﻚ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻧﻪ وري ﻋﻠﻢ ﮐﺎن ﺋﻲ ﺑﻬﺮه ور‪ .‬אﻧﻬﻦ ِ‬ ‫ﻻء אﻫﮍﻳﻮن ﮘﺎ ﻴﻮن ﭼﻮڻ‬ ‫ﻛﻴﺌﻦ روא ۽ ﺟﺎﺋﺰ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬אﻫﮍن ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אﻫﮍي ﺷﺨﺺ وאﻧﮕﺮ‬

‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻫﻲ ﭔﮅو ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ”ﻛﻴﻤﻴﺎ ﺳﻮن ﮐﺎن ﺑﻬ ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ“‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ‬ ‫ﺳﻨﺪس ﺳﺎﻣﻬﻮن زر ﺟﻮ ﺧﺰאﻧﻮ ﭘﻴﺶ ﻛﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ אن ﮐﻲ ﻫﭣ ﺋﻲ ﻧﻪ ﻻﺋﻲ ۽‬ ‫ﭼﻮي ﺗﻪ ”زر ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﻲ אن ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﻗﺪر ۽ ﻗﻴﻤﺖ؟ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻛﻴﻤﻴﺎ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﺻﻞ ِ‬ ‫ﺷﻲء אﻫﺎ ﺋﻲ آﻫﻲ!“ ‪ -‬אن ﮐﻲ ﻧﻪ زر ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪي ﻧﻪ‬

‫ﻛﻴﻤﻴﺎ‪ .‬אﻫﮍو ﺷﺨﺺ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺑﺪﺑﺨﺖ‪ ،‬ﺑﮑﻴﻮ ۽ ﻛﻨﮕﺎل رﻫﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﻓﻘﻂ ﻫﻦ‬ ‫ﻫﺶ ﺗﻲ ﺧﻮش ﭤﻲ ڊאڙ ﻫﮣﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﻛﻴﻤﻴﺎ زر ﮐﺎن ﺑﻬ آﻫﻲ‪ “.‬ﻧﺒ ﺳﮙﻮرن ۽ وﻟ‬ ‫ﺟﻲ ﻛﺸﻒ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻛﻴﻤﻴﺎ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻋﺎ ﻦ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﺳﻮن‬ ‫وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻴﻤﻴﺎ ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻲ ﺳﻮن ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺗﻲ ﻓﻀﻴﻠﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻫ‬ ‫ﻫﻚ ﻧﻜﺘﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﻮ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﻓﻘﻂ אﻳ ي ﻛﻴﻤﻴﺎ‬

‫رﮐﻲ ﭤﻮ ﺟﻨﻬﻦ وﺳﻴﻠﻲ ﺳﺆ دﻳﻨﺎرن ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﺳﻮن ﺣﺎﺻﻞ ﻧﭥﻮ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺗﻪ‬ ‫‪29‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﻫﻮ אن ﺷﺨﺺ ﮐﺎن אﻓﻀﻞ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ وٽ ﺳﻮن ﺟﺎ ﻫﺰאر دﻳﻨﺎر ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﻛﻴﻤﻴﺎ ﺟﺎ ﻛﺘﺎب ۽ ﻛﻴﻤﻴﺎ ﺟﻲ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﮔﮭﮣﻴﻮن آ ﮐﺎﮢﻴﻮن ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻦ ۽ ﻛﻴﻤﻴﺎ‬ ‫ﺟﺎ ﮘﻮﻻﺋﻮ ﺑﻪ ﮔﮭﮣﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﮔﮭﮣﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ אن ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻦ ﭤﻮرڙن ﮐﻲ‬ ‫دﺳﺘﻴﺎب ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ אﻛﺜﺮ ﻣﺎﮢﮭﻮ אن ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ۾ دوﮐﻮ ﮐﺎﺋ ﭤﺎ‪ .‬ﺻﻮﻓ ﺟﻮ ﺑﻪ אﻫﮍو ﺋﻲ‬ ‫ﺣﺎل آﻫﻲ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ۽ אﺻﻠﻴﺖ אﻧﻬﻦ ۾ ﺑﻪ ﻧﺎدر ۽ ﻛﻤﻴﺎب آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍو ﻛﻮ ور‬ ‫آﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﻤﺎل ﮐﻲ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻲ ﺠﮭﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﺻﻮﻓ ﺟﻲ ﺣﺎل ﻣﺎن ﻛﺠﮫ ذرو ﻫﭣ אﭼﻲ ﺑﻪ ﭤﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ ﻛﻮ ﻫﺮ ﻋﺎ ﮐﺎن אﻓﻀﻞ‬ ‫ﭤﻮروﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﮭﮣﺎ ﺻﻮ ﺗﻪ אﻫﮍא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺗﻲ ﻣﻨﮃ ۾ ﻛﺠﮫ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺎري ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪،‬‬

‫ﭘﺮ ِ‬ ‫ﭘﻮء אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺠﮭﻦ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﭥﻲ رﻫﻲ‪ .‬ﻛﻲ אﻫﮍא ﺑﻪ آﻫﻦ ﺟﻦ ﺗﻲ ﺳﻮدא ۽ ﺧﻴﺎل‬ ‫ﻏﺎﻟﺐ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺋﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﭜﺎﻧﺌ ﭤﺎ ﺗﻪ אﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﺎ‬ ‫ﭼﻴﺰ آﻫﻲ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ אﺻﻞ ۾ אﻫﺎ ﻛﻲ ﺑﻪ ﻛ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺧﻮאب ۾ ﻛﺠﮫ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ آﻫﻲ ۽ ﻛﺠﮫ ﺧﻴﺎل ﺑﻪ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ وﺟﺪ ۽ ﺣﺎل ۾ ﺑﻪ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻋﺎ ﺗﻲ ﻓﻘﻂ אن‬ ‫ﺻﻮ َء ﮐﻲ ﻓﻀﻴﻠﺖ آﻫﻲ ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎل ۾ אﻫﮍو ﻛﺎﻣﻞ ۽ ﻣﻜﻤﻞ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻮ‬

‫ﺟﻴﻜﻮ ﻋﻠﻢ ﭔ ﮐﻲ ﭘﮍﻫﮡ ﺳﮑﮡ ﺳﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﭤﺌﻲ ﺳﻮ אن ﮐﻲ ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﺳﻮא‬

‫ﺳﮑﮡ ۽ ﭘﮍﻫﮡ ﺟﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲ درﺟﻮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺨﺖ ۽ ﻧﺎدر آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮﮐﻲ‬ ‫ﺗﺼﻮف ﺟﻲ אﺻﻠﻲ رאھ ۽ אن ﺟﻲ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺗﻲ א ﺎن رک‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ﻧﻘﻠﻲ‬ ‫ﺟﮙﺎﺋﻲ ﺗﻪ ّ‬

‫ﺻﻮﻓ ﺟﻲ ﺳﺒﺐ‪ ،‬אﺻﻠﻲ ۽ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺻﻮﻓ ﮐﺎن ﺑﺪﮔﻤﺎن ﻧﻪ ﭤﻲءُ‪ .‬ﻧﻘﻠﻲ ﺻﻮﻓ ﻣﺎن‬

‫ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﻋﺎ ﻦ ﮐﻲ ﻃﻌﻨﺎ ﻫﮣﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ ﻧﺎدאﻧﻲءَ ۽ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﮐﺎن ﺋﻲ‬

‫אﺋ ﭤﺎ ﻛﻦ‪.‬‬

‫‪30‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮ ﻫﻮﻥ‬

‫ﺁﺩﻣﻲَء ﺟﻲ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ۾ ﺋﻲ‬ ‫ﺁﻫﻲ‬ ‫ﻫ ﺗﻮن ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻮאل ﻛﺮﻳﻦ ﺗﻪ ”אﻫﻮ ﻛﻴﺌﻦ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ ﺗﻪ آدﻣﻲءَ ﺟﻲ‬ ‫ﺳﻌﺎدت א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ )ﭴﺎڻ( ۾ آﻫﻲ؟“ ﺳﻮ‪ ،‬ﺗﻮن ﻫﻲ ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ ﻫﺮ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن אن ﮐﻲ رאﺣﺖ ۽ אرאم ﻣﻠﻲ‪ ،‬۽ ﻫﺮ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻲ ﺳﻌﺎدت א َ‬

‫ﻧﻬﻲء ۾ آﻫﻲ ﺟﺎ אن ﺟﻲ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻫﺠﻲ‪ ،‬۽ ﻫﺮ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻲ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻲ ﻟﺬت א َ‬

‫ﻃﺒﻊ ﺟﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ אﻫﻮ آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﻻء אن ﮐﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ً :‬‬ ‫ﻣﺜﻼ‪ ،‬אﮐ ﺟﻲ ﻟﺬت‬ ‫ﺳﭡ ﺻﻮرﺗﻦ ﮐﻲ ڏﺳﮡ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻨﻦ ﺟﻲ ﻟﺬت ﻣﭡﻦ آوאزن ۽ ُﺳﺮن ﮐﻲ ﭔﮅڻ ۾‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح دل ﺟﻲ ﻟﺬت ﺑﻪ אن ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ אن ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ آﻫﻲ ۽ ﺟﻨﻬﻦ‬ ‫آﻫﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء אن ﮐﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﺎ آﻫﻲ ﻛﻤﻦ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬

‫ ﮀﺎ ِ‬‫ﻻء ﺟﻮ آدﻣﻲءَ ﺟﻲ دل ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ אﻫﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ۽ ﻛﺎوڙ‪ ،‬۽‬

‫ﭘﻨﺠﻦ ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ ﺴﻮﺳﺎت ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ ﺗﻪ ﺣﻴﻮאﻧﻦ ﺟﻮ ﺑﻪ ﻛﻢ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﻛﻤﻦ ﺟﻲ אﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ دل ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ آﻫﻲ‪ ،‬אن‬

‫ﻛﺮي آدﻣﻲ ﺟﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﻲ ﻧﭥﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺳﻨﺪس دل ۾‬

‫ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ אن ﮐﻲ ﺠﮭﻲ‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺠﮭﻲ وﭠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬אن ﺗﻲ ﻫﻮ‬

‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﺟﮇﻫﻦ وزﻳﺮ ﺟﻲ رאزن ﮐﺎن‬ ‫ﺧﻮش ﭤﻲ ﻓﺨﺮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬ ‫َ‬

‫وאﻗﻒ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﺧﻮش ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻮ אﭸﺎ ﺑﻪ زﻳﺎده ﺧﻮش ﻫﻦ ﮘﺎﻟﮫ ۾ ﭤﻴﻨﺪو‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﺑﺎدﺷﺎھ ﺟﻲ رאزن ۽ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ﮐﺎن وאﻗﻒ ﭤﻲ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﻣﻌﻠﻮم )ﭴﺎﺗﻞ ﺷﻲءَ( ﺟﻴ ﻳﻘﺪر زﻳﺎده ﺷﺮﻳﻒ ۽ ﻋﻤﺪي ﻫﻮﻧﺪي‪،‬‬ ‫وﭸﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫‪31‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺧﻮﺷﻲء ۽ ﻟﺬت ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﻛﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد‬ ‫אوﺗﺮﻳﻘﺪر אن ﺟﻮ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ زﻳﺎده‬ ‫َ‬

‫ﺷﻲء א� ﺗﻌﺎ ﮐﺎن زﻳﺎده ﺷﺮﻳﻒ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺳﭝ ﺷ ﺟﻮ ﺷﺮف אن ﺟﻲ‬ ‫ذאت ﮐﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎري ﻋﺎ ﺟﻮ ﺑﺎدﺷﺎھ ۽ ﻣﺎﻟﻚ אﻫﻮﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺳﺎري ﺟﮗ ﺟﻮن‬

‫ﻳﮕﺮيء ﺟﻮن ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬ ‫ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ ﺷﻴﻮن ﺳﻨﺪس ﺋﻲ ﻛﺎر‬ ‫َ‬ ‫ﻛﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ אن ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﺷﺮﻳﻒ ۽ رאﺣﺖ ﺑﺨﺶ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬۽‬ ‫ﻛﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺎرو אن ﺣﻀﺮت رﺑﻮﺑﻴﺖ ﺟﻲ ﻧﻈﺎري ﮐﺎن وڌﻳﻚ دﻟﻜﺶ ۽ وﮢﻨﺪڙ‬

‫ﻧﻬﻲء ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﻲ ﭼﺎﻫﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ אن ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ‬ ‫ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬۽ دل ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ א َ‬

‫ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﻻء א� ﺗﻌﺎ אن ﮐﻲ ﺧﻠﻘﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﺎ دل‬

‫אﻫﮍي آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ۾ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺋﻲ ﻧﻪ رﻫﻲ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אن‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻣﺮﻳﺾ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﻏﺬא ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﺋﻲ ﻧﻪ رﻫﻲ ﻫﺠﻲ‪ ،‬۽‬ ‫ﺟﻮ ﻣﺜﺎل א َ‬

‫ﻣﭩﻲء ﮐﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎن زﻳﺎده ﭘﺴﻨﺪ ﻛﺮي‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אن ﺟﻮ ﻋﻼج ﻧﻪ ﻛﺒﻮ‪،‬‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻴﺌﻦ אن ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺧﻮאﻫﺶ وאﭘﺲ وري ۽ אﻫﺎ ﻛﻮڙي ﻣﭩﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ‬ ‫ﮍيء ﻃﺮح‬ ‫وﻳﻨﺪي رﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﮍو ﺷﺨﺺ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﺑﺪ ﺑﺨﺖ آﻫﻲ ۽ ﺑﺮﺑﺎد ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬אﻫ َ‬

‫ﻧﻬﻲء‬ ‫ﺳﺎن ﺟﻨﻬﻦ ﺷﺨﺺ ﺟﻲ دل ﺗﻲ‪ ،‬א� ﺗﻌﺎ ﻏﻠﺒﻮ ﻛﺮي وﭸﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﻮ ﺑﻪ א َ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎر وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אن ﺟﻮ ﻋﻼج ﻧﻪ ﻛﻴﻮ وﻳﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﺑﺪ‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻲ‬ ‫ﺣﺴﻲ ﻟﺬﺗﻮن‪ ،‬ﺟﻲ‬ ‫ﻧﺼﻴﺐ ۽ ﻫﻼכ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬אﻫﻲ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﺧﻮאﻫﺸﻮن ۽ ّ‬ ‫َ‬

‫ﺟﺴﻢ ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭛ ﺳﻨﺪس ﻣﻮت ﺳﺎن ﮔﮇ ﻓﻨﺎ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬۽‬ ‫אﻫﻲ ﻣﮍﻳﺌﻲ ﺗﻜﻠﻴﻔﻮن ﺟﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ۾ ورﺗﻴﻮن وﭸﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮڻ ﺳﺎن ﻧﺎس ﭤﻴﻮ وﭸﻦ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﻟﺬت‪ ،‬ﺟﺎ دل ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﺎ‬ ‫‪32‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻣﻮت ﺳﺎن ﭘﺎڻ ﭔﻴﮣﻲ ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ دل ﻣﻮت ﺳﺒﺐ ﺑﺮﺑﺎد ﻧﭥﻲ ﭤﺌﻲ ۽ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﺑﺮﻗﺮאر رﻫﻲ ﭤﻲ‪ .‬دل ﭘﺎڻ زﻳﺎده روﺷﻦ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ۽ אن ﺟﻲ ﻟﺬت ﻫﻦ ﺳﺒﺐ ﭔﻴﮣﻲ ﭤﻴﻮ ﭘﻮي‬ ‫ﮀﺎﻛﺎڻ ﺟﻮ ﭔ ﺧﻮאﻫﺸﻦ ﺟﻲ ز ﺖ ﺧﺘﻢ ﭤﻴﻮ وﭸﻲ‪.‬‬

‫‪33‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺪﺭﻫﻮﻥ‬

‫ﺁﺩﻣﻲَء ﺟﻲ ﺟﺴﻢ ۾ ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﺻﻔﺖ ﺟﺎ‬ ‫ﻋﺠﺎﺋﺐ ﻏﺮﺍﺋﺐ‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻮ ﺑﺪن ﺑﺎوﺟﻮد ﺘﺼﺮ ﻫﺠﮡ ﺟﻲ ﺳﭵﻲ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﻣﺜﺎل آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫َ‬

‫ﺗﻪ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺟﻬﺎن ۾ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻮﻧﻮ אن ۾ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ .‬ﻫﮇא‬ ‫ﭘﻬﺎڙ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﮕﮭﺮ ﺑﺎرش آﻫﻲ‪ ،‬وאر وﮢﻦ ﺟﻲ ﻣﺜﺎل آﻫﻦ‪ ،‬دﻣﺎغ آ ﺎن ﺟﻲ ﻃﺮح آﻫﻲ ۽‬

‫ﺣﻮאس ﺳﺘﺎرن وאﻧﮕﺮ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﺎم ﻠﻮﻗﺎت ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻣﻨﺠﮭﺲ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﺳﻮﺋﺮ‪ ،‬ﻛﺘﻮ‪ ،‬ﺑﮕﮭﮍ‪ ،‬ﭼﻮﭘﺎﻳﻮ‪ ،‬دﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮي‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﻪ وﻏ ه‪ .‬אن ﺳﭛ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻲ وﺟﻮد ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﺳﺎري ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﻣﺰدورن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﺑﻪ אن ۾‬ ‫َ‬

‫ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ :‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ אﻫﺎ ﻗﻮت ﺟﺎ ﻏﺬא ﮐﻲ ﻣﻌﺪي ۾ ﭘﭽﺎﺋﻲ ﭤﻲ ۽ ﻫﻀﻢ ﻛﺮي ﭤﻲ‬

‫ﺑﻮرﭼﻲء وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﺎ ﺟﺎ ﺻﺎ ﻃﻌﺎم ﮐﻲ ﺟﮕﺮ ڏي ﻣﻮﻛﻠﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﭰﻮڳ‬ ‫ﺳﺎ‬ ‫َ‬

‫ﮐﻲ آﻧﮉن ڏאﻧﻬﻦ ڌﻛﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﭼﺎﻛﻲءَ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﺎ ﺟﺎ ﻃﻌﺎم ﮐﻲ ﺟﮕﺮ ۾‬

‫رت ﺑﻨﺎﺋﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﺎ رﻧﮕﺮﻳﺰ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ وﻏ ه‪ .‬ﻫﻲ ﻗﻮﺗﻮن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺪن ۾ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ۾ ﻟﮙﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻮن ﻏﻔﻠﺖ ۾ ﭘﻴﻮ آﻫ ‪ .‬ﺗﻮن אن ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ ﺟﻮ ﺷﻜﺮ אدא‬ ‫ﻧﭥﻮ ﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ אﻧﻬﻦ ﺳﭝ‬

‫ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺪﻣﺖ ِ‬ ‫ﻻء ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﻓﻘﻂ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﻻء ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻏﻼم ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ﺧﺪﻣﺖ ِ‬ ‫ﻻء ﻣﻮﻛﻠﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺗﻮن ﺳﺎري ﻋﻤﺮ ﺳﻨﺪس ﺷﻜﺮﮔﺬאر رﻫ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﺎ‬

‫ذאت ﭘﺎכ ﺟﻨﻬﻦ ﻛﻴ אﺋﻲ ﻫﺰאر ﻛﻤﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر ۾ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺪﻣﺖ ِ‬ ‫ﻻء‬

‫‪34‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻣﻘﺮر ﻛﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﻲ ﺳﺎري ﻋﻤﺮ ﻫﻚ ﮔﮭﮍي ﺑﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺎن ﻓﺎرغ ﻧﻪ ﭤﻴﺎ‬ ‫آﻫﻦ‪ ،‬אن ﮐﻲ ﺗﻮن ﻳﺎد ﺑﻪ ﻧﭥﻮ ﻛﺮﻳﻦ!‬

‫‪35‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮﺭﻫﻮﻥ‬

‫ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻦ ﺟ ﺎﻥ ۾ ﻧ ﺎﻳﺖ ﻋﺠﺰ ۽ ﻧﻘﺼﺎﻥ ۾ ﺁﻫﻲ‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻲ ﺑﺰرﮔﻲ‬ ‫ﻫﻲء ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אن ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻲ وﻳﺌﻲ ﻫﻮﻧﺪي‪ .‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎ ﺗﻮﮐﻲ ﻫﻚ ﻗﻴﻤ ﮔﻮﻫﺮ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن אن ﺟﻲ ﺗﻼش ﻧﻪ ﻛﻨﺪﻳﻦ ۽ ﻏﻔﻠﺖ ۾ رﻫﻲ אن ﮐﻲ وﭸﺎﺋﻲ‬ ‫وﻳﻬﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﮐﻲ وڏو ﮀﻴﻬﻮ رﺳﺎﺋﻴﻨﺪﻳﻦ‪ .‬ﺗﻮن אﭤﻲ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﺮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل‬ ‫ﮐﻲ ﮘﻮل ۽ אن ﮐﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ڌﻧﮅن ﮐﺎن ﻛﮃي ﻋﺰت ۽ ﻛﻤﺎل ﺟﻲ درﺟﻲ ﺗﻲ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﭔﺌﻲ ﺟﻬﺎن ۾ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟ אﻫﺎ‬ ‫ﭘﻬﭽﺎء‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אن ﺟﻮ ﺷﺮف ۽ ﻋﺰت א َ‬

‫ﺑﻲ ﻣﻼل ﺧﻮﺷﻲ‪ ،‬ﺑﻲ ﻓﻨﺎ ﺑﻘﺎء‪ ،‬ﺑﻲ ﻋﺠﺰ ﻗﺪرت‪ ،‬ﺑﻲ ﺷﺒﮫ ﻣﻌﺮﻓﺖ ۽ ﺧﺪא ﺟﻮ ﺑﻲ‬ ‫ﻛﺪورت ﻛﻤﺎل ﻣﺎﮢﻴﻨﺪي‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﺳﻨﺪس ﺷﺮאﻓﺖ אن ﮘﺎﻟﮫ ۾ آﻫﻲ ﺗﻪ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺑﺰرﮔﻲءَ ۽ ﻋﺰت ِ‬ ‫ﻻء ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﮣﺎﺋﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﻋﺰﻳﺰ ۽‬

‫ﻫﻤﺖ ۽ אرאدي‬ ‫ﺷﺮﻳﻒ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﻳﺎ ّ‬ ‫ﻗﻮت ۽ ﻗﺪرت ﺟﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﻳﺎ ّ‬ ‫ﻣﻮﭼﺎريء ﺻﻮرت ﺟﻲ ﻛﺮي ۽ ﻣﮕﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﻳﺎ‬ ‫َ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﮐﻲ ڏﭠﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ אن ﮐﺎن زﻳﺎده ﺟﺎﻫﻞ ﭔﻴﻮ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬

‫ﺋﻲء ﺟﻮ‬ ‫ﺳﻨﺪس دﻣﺎغ ﺟﻲ ﻫﻚ رڳ ڏﻧﮕﻲ ﭰﮇي ﭤﻲ ﭘﻮي ﺗﻪ ﺳﻨﺪس‬ ‫ﺗﺒﺎﻫﻲء ۽ ﭼﺮﻳﺎ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺧﻄﺮو آﻫﻲ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﺧ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ אﺋ ﮀﻮ ﭤﻴﻮ ۽ אن ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﻋﻼج آﻫﻲ؟ وري‬

‫ﻗﻮت ﮐﻲ ﺎظ ۾ رﮐﺠﻲ ﺗﻪ ڏﺳﺒﻮ ﺗﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ زﻳﺎده ﻋﺎﺟﺰ‬ ‫ﺟﻲ ﮐﮣﻲ ﺳﻨﺪس ﻗﺪرت ۽ ّ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﻫﻚ ﻣﮏ ﺟﻮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ﻧﭥﻮ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻲ‪.‬‬ ‫ﻛﺎ ﭔﻲ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻜﮍو ﻣﮁﺮ ڏאﻧﻬﻨﺲ ﻣﻮﻛﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺋﻲ ﮐﻴﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺮڻ‬ ‫‪36‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء ﻛﺎ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻚ ڏﻳﻨﭝﻮ ڏﻧﮓ ﻫﮣﻴﺲ‪ ،‬ﺗﻪ رאت ڏﻳﻨﻬﻦ آرאم ﭰﭩﻲ‬ ‫ﻧﺪيء ﺟﻲ ذري زﻳﺎن ﭤﻴﮡ ﺗﻲ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﭤﻴﻮ ﭘﻮي‪ .‬ﺑﮏ ﺟﻲ‬ ‫ﭘﻮﻳﺲ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﭼﺎ َ‬ ‫وﻗﺖ‪ ،‬ﺟﻲ ﮐﻴﺲ ﻫﻚ ﻟﻘﻤﻮ ﻧﻪ ﻣﻠﻲ ﺗﻪ ﻫﻮش ﮐﺎن ﻧﻜﺮﻳﻮ وﭸﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬

‫אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﺎل ۽ ﺻﻮرت ﺗﻲ ﻧﻈﺮ وڌي وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪو ﺗﻪ ﭘﻠﻴﺪيءَ ﺟﻲ ڍﻳﺮ‬ ‫ﻣﭥﺎن ﻫﻚ אڌوڙ وﮀﺎﺋﻲ وﻳﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻲ ﭔﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻏﺴﻞ ﻧﻪ ﻛﺮي ﺗﻪ ﻣﻨﺠﮭﺲ‬

‫אﻫﮍﻳﻮن ﺧﺮאﺑﻴﻮن ﻇﺎﻫﺮ ﭤ ﺟﻮ ﺧﻮد ﭘﺎڻ ﮐﺎن ﭘﻴﺌﻲ ﻧﻔﺮت אﻳﻨﺪﻳﺲ‪ .‬אﻧﻬﻲءَ ﮐﺎن وڌﻳﻚ‬

‫ﻛ ﭔﻲ ﻛﻬﮍي ِ‬ ‫ﺷﻲء آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺳﻨﺪس אﻧﺪر ۾ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺻﺒﺢ ۽ ﺷﺎم‬ ‫ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﻨﻴﻮ وﺗﻲ! ﺳﭻ ﺗﻪ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﮔﮭﮣﻮ ﻋﺎﺟﺰ ۽ ﺑﻲﺑﺲ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺳﭝﺎﮢﻲ ﺳﻨﺪس ﺣﺴﺎب ﻛﺘﺎب ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﺳﻌﺎدت ﺟﻲ ﻛﻴﻤﻴﺎ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺟﻲ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﺗﻲ رﮐﻨﺪو ﺗﻪ ﭼﻮﭘﺎﻳﻦ ﺟﻲ درﺟﻲ ﮐﺎن ﻧﻜﺮي ﻓﺮﺷ ﺟﻲ درﺟﻲ ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ‬ ‫وﻳﻨﺪو‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس رخ دﻧﻴﺎ ۽ אن ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ڏي ﻫﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﺳﭝﺎن‬

‫ﺳﻮﺋﺮ ۽ ﻛﺘﻮ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﺑﻬ ﻫﻮﻧﺪא‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﻲ ﺧﺎכ ﭤﻲ وﻳﻨﺪא ۽ ﺗﻜﻠﻴﻒ‬

‫ﮐﺎن ﮀﭩﻲ ﭘﻮﻧﺪא‪ ،‬۽ ﻫﻲ ﻋﺬאب ۾ رﻫﻨﺪو‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲء ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ אن ﺳﺎن ﮔﮇ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻴ ۽‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﺰت ۽‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء رﺳ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ ﭘﮡ א� ﺗﻌﺎ‬ ‫ﻛﻤﺰورﻳﻦ ﺗﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ڌري‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ א َ‬

‫ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﻛﻨﺠ ﻣﺎن ﻫﻚ ﻛﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪37‬‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭔﻴﻮﻥ‬

‫ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘ ﺮﻳﻮﻥ‬

‫ﻧﻔﺲ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ‬ ‫ﻨﺠﻲ ﺁﻫﻲ‬ ‫אﮘ ﭘﻴﻐﻤ ن ﺟﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ آﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אي אﻧﺴﺎن‪،‬‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﭴﺎڻ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رب ﮐﻲ ﭴﺎﮢ ‪ “.‬۽ ﭘﮡ ﻧﺒﻮي אﺧﺒﺎر ۽ آﺛﺎر ۾ ﻫﻲ ﻗﻮل‬ ‫ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﺟﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رب ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﻨﺪو‪ “.‬ﻫﻦ ﻣﺎن‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ دل آﺋﻴ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ۾ ﺟﮭﺎﺗﻲ ﭘﺎﺋﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺣﻖ ﺗﻌﺎ‬ ‫ﮐﻲ ڏﺳﻨﺪو‪ ،‬ﭘﺮ ﮔﮭﮣﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺻﺮف ﭘﺎڻ ﮐﻲ ڏﺳﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ א� ﺗﻌﺎ ﮐﻲ ﻧﭥﺎ ڏﺳﻦ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي دل ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻮ آﺋﻴﻨﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﺎ‬ ‫ﺳﭹﺎڻ ﭔﻦ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻲ آﻫﻲ‪ :‬ﻫﻜﮍو ﺗﻪ ﮔﮭﮣﻮ ﻣﺒﻬﻢ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻋﻮאم ﺠﮭﻲ ﻧﻪ‬ ‫ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ ،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﮫ ﮐﻲ ﻋﺎم ﻟﻮכ ﺠﮭﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻦ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﺮڻ אﺟﺎﻳﻮ‬

‫آﻫﻲ‪ .‬ﭔﻴﻮ ﻗﺴﻢ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﭛ ﺠﮭﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ﺑﺎريء‬ ‫ﻫﺴ َء ﻣﺎن א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻫﺴ َء ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺻﻔ ﻣﺎن ذאت‬ ‫َ‬ ‫ﺗﺼﺮف ﻣﺎن‪ ،‬ﺟﻮ אن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺪن ۽ ﻋﻀﻮن ﺗﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﺻﻔ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ّ‬ ‫ﺗﺼﺮف ﮐﻲ ﺧﻴﺎل ۾ آﮢﻲ ﺟﻮ אن ﮐﻲ ﺳﺎري ﺟﻬﺎن ۾ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ آﻫﻲ‪ ،‬א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ّ‬

‫אن ﺟﻮ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻫﻲ آﻫﻲ‪ :‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﺴ )ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺌﮡ( ﮐﻲ ﺎظ ۾ رﮐﻲ ۽‬ ‫ﺧﻴﺎل ﻛﺮي ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﺎن ﻛﺠﮫ ﺳﺎل אڳ ﺳﻨﺪس ﻧﺎﻟﻮ ۽ ﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﺻﻠﻲ ﭘﻴﺪאﺋﺶ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﺴ َء ﮐﺎن אڳ ﻫﻚ ﻧﻄﻔﻮ ﻫﻮ‪،‬‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء ﺟﻮ ﭰﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﭔﮅڻ ۽ ڏﺳﮡ‬ ‫ﺟﻮ ﻫﻚ ﻧﺎﭘﺎכ אﮀﻲ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻲ ﻗﻮت‪ ،‬ﻧﻪ زﺑﺎن ﻧﻪ אک‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﻧﻪ ﭘﻮﺳﺖ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻮ ﻫﻲ ﺳﭛ ﻋﺠﻴﺐ ﺷﻴﻮن אن‬

‫۾ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﮀﺎ אﻫﻲ ﻫﻦ ﺧﻮد ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮن‪ ،‬ﻳﺎ ﮐﻴﺲ ﭔﺌﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ آﻫﻲ؟ ﻫﺎﮢﻲ‬ ‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﻫﻮ אﭼﻲ ﻣﻜﻤﻞ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻚ وאر ﺟﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﺮڻ ﮐﺎن ﻋﺎﺟﺰ‬

‫آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﭘﺎﮢﻲ ﺟﻮ ﻫﻚ ﭰﮍو ﻫﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻪ وڌﻳﻚ ﻋﺎﺟﺰ ۽ ﻧﺎﻗﺺ ﻫﻮ؛ ِ‬ ‫ﭘﻮء‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﻃﺮح ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﺮي ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻴﻮ؟ אن ﻛﺮي ﺿﺮوري آﻫﻲ‬ ‫َ‬

‫ﺗﻪ آدﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﺴ َء ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺎﻟﻖ ﺟﻲ ﻫﺴ ﻣﻌﻠﻮم ﻛﺮي‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ آدﻣﻲ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺪن ﺟﻲ ﻇﺎﻫﺮي ۽ ﺑﺎﻃ ﻋﺠﻴﺐ ﺷ ﺗﻲ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪو ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﺪא‬ ‫ﻛﺮڻ وאري ﺟﻲ ﻃﺎﻗﺖ ۽ ﻗﺪرت ﮐﻲ ﺻﺎف روﺷﻦ ڏﺳﻨﺪو‪ ،‬۽ ﭴﺎﮢﻨﺪو ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﮔﮭﺮي‪،‬‬ ‫ﺧﺎﻟﻖ وڏي ﻗﺪرت رﮐﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭼﺎﻫﻲ ﺳﻮ ﻛﺮي‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻬﮍي ﻗﺪرت ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﭘﻴﺪא ﻛﺮي‪ .‬א َ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻲ ﻫﻚ ﺧﺴﻴﺲ ۽ ﮔﻨﺪي ﭰﮍي ﻣﺎن אﻫﮍو ﺑﺎﻛﻤﺎل ۽ ﺳﻬﮣﻮ ۽ ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ‬

‫ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺪא ﻛﺮي‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ آدﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﺠﻴﺐ ﺻﻔ ۽ ﻋﻀﻮن ﺟﻲ ﻓﺎﺋﺪن ﺟﻮ‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ‪ :‬ﻫﭣ‪ ،‬ﭘ ‪ ،‬אﮐﻴﻮن‪ ،‬زﺑﺎن‪ ،‬ﺟﮕﺮ‪ِ ،‬ﺗﻠﻲ ۽ ﭘﺘﻮ وﻏ ه ‪-‬‬

‫ﻬﮍيء ﺣﻜﻤﺖ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ‪-‬‬ ‫ﺗﻪ ﻫﺮ ﻫﻚ ﮐﻲ ﻫﻦ‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﻛ َ‬ ‫َ‬

‫ﺗﻪ אن ﻣﺎن ﮐﻴﺲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﭴﺎڻ ﭘﺌﺠﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ )ﻋﻠﻢ(‬

‫ﻛﻴﮇي ﻧﻪ ﻛﻤﺎل ﮐﻲ ﭘﻬﺘﻞ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﮐﻲ ﮔﮭ ﻳﻞ آﻫﻲ! ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻫﻮ אﻫﺎ‬

‫ﮘﺎﻟﮫ ﺑﻪ ﺠﮭﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אﻫﮍي ﻋﺎ ۽ ﻗﺎدر ﮐﺎن ﻛﺎﺋﻲ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﻟﻜﻞ ﻧﭥﻲ رﻫﻲ‬ ‫‪39‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺳﮕﮭﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﻋﻘﻠﻤﻨﺪ ﮐﮣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻘﻠﻦ ﮐﻲ ﻫﻚ ﻫﻨﮅ ﮔﮇ ﻛﻦ‪،‬‬

‫ﻻء وڏﻳﻮن وڏﻳﻮن ﭴﻤﺎرون ڏﻧﻴﻮن وﭸﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲءَ ِ‬ ‫۽ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﻮﭼﮡ ِ‬ ‫ﻻء ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﺳﭝ‬

‫ﻋﻀﻮن ﻣﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻜﮍي ﮐﻲ אن ﺟﻲ ﻣﻮﺟﻮده ﺻﻮرت ﮐﺎن زﻳﺎده ﺳﻬﮣﻮ ﺑﻨﺎﺋ ‪ .‬ﻫﻮ‬ ‫ﻛﮇﻫ ﺑﻪ אﺋ ﻛﺮي ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ .‬ﻣﺜﻼ ً‪ :‬ﻫﭣ ۾ ﭘﻨﺞ آ ﮜﺮﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﭼﺎر‬

‫ﻫﻜﮍيء ﺻﻒ ۾ ۽ آ ﮜﻮﭠﻮ ذرא ﭘﺮﭜﺮو ۽ ڊﻳﮕﮫ ۾ ﮀﻮﭨﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﺮ ﻫﻚ ﺳﺎن ﻣﻠﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻢ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﺳﭝ ﻣﭥﺎن ﭰﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﻫﺮ ﻫﻚ ۾ وري ﭨﻲ ﺟﻮڙ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ‬

‫آ ﮜﻮﭠﻲ ۾ ﭔﻪ آﻫﻦ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﻫﭥﻦ ﺟﻲ ﻫﻦ ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ﺟﻮڙﺟﻚ ﻣﺎن אﻧﺴﺎن ﺟﻲ‬ ‫ﻛﻴ אﺋﻲ ﻛﻢ ﭘﻮرא ﭤ ﭤﺎ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﻣﮍﻳﺌﻲ ڏאﻫﺎ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ آ ﮜﺮﻳﻦ ﺟﻲ ﻛﺎ ﭔﻲ‬ ‫وﺿﻊ ﮐﮣﻲ ﻮﻳﺰ ﻛﻦ‪ .‬אﻫﺎ ﺳﺎري ﻧﺎﻗﺺ رﻫﻨﺪي ۽ ﻫﻦ ﺟﻲ ﭜﻴﭧ ۾ ﺑﻠﻜﻞ‬ ‫ﺑﻴﻜﺎر ﺛﺎﺑﺖ ﭤﻴﻨﺪي‪ .‬ﻛﺎﻣﻞ ۽ ﻣﻜﻤﻞ אﻫﺎﺋﻲ وﺿﻊ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ א� ﺗﻌﺎ ﭘﻴﺪא‬ ‫ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻮ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻮ ﻋﻠﻢ ﺳﭛ ﮐﻲ ﮔﮭ و ﻛﻨﺪڙ آﻫﻲ‪.‬‬

‫۽ ﻫﻮ ﻫﺮ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﺎن ﺑﺨﻮﺑﻲ وאﻗﻒ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻫﺮ ﻫﻚ ﻋﻀﻮي ۾ א� ﺗﻌﺎ‬

‫אﻫﻲ ﺣﻜﻤﺘﻮن رﮐﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴ ﻳﻘﺪر زﻳﺎده ﺟﻮ אﻧﻬﻦ ﺣﻜﻤ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﻨﺪو‪،‬‬ ‫ﺗﻴ ﻳﻘﺪر زﻳﺎده ﻫﻮ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﻲ دل ۾ ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو‪.‬‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﺴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮭﺮﺟﻦ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ﮐﻲ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻋﻀﻮن‬ ‫ﺟﻲ ﮔﮭﺮج ﺴﻮس ﭤﻴﻨﺪي‪ .‬אن ﺑﻌﺪ ﮐﺎڌي‪ ،‬ﻛﭙﮍي ۽ ﮔﮭﺮ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﺟﻮ אﺣﺴﺎس‬ ‫ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء ﮐﻴﺲ ﻫﻮא‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﻦ‪ ،‬ﮔﺮم ۽ ﺳﺮد ﻣﻮﺳﻢ ﺟﻲ ﺑﻪ ﮔﮭﺮج رﻫﻨﺪي‪.‬‬

‫אﻫﮍيءَ ﻃﺮح ﺳﺎن אﮘ ﻫﻠﻲ‪ ،‬ﻫﻮ ﺻﻨﻌ ﺟﻮ ﺑﻪ ﺘﺎج رﻫﻨﺪو ۽ אﻧﻬﻦ ﺻﻨﻌ ِ‬ ‫ﻻء وري‬

‫אوزאرن ﺟﻲ درﻛﺎر رﻫﻨﺪي ‪ -‬ﻣﺜﻼ ً ﻟﻮھ‪ ،‬ﭨﺎﻣﻮ‪ ،‬ﭘﺘﻞ‪ ،‬ﺷﻴﻬﻮ وﻏ ه؛ ۽ אﻧﻬﻦ אوزאرن‬ ‫‪40‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺟﻲ ﺑﮣﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺳﮑﮡ ِ‬ ‫ﻻء ﭘﮡ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪ رﻫﻨﺪو ﺗﻪ אﻫﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﺎ ﭠﻬﻦ‪.‬‬

‫אﻧﺴﺎن אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﺷ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﮐﻲ ﺴﻮس ﻛﻨﺪي ﺠﮭﻲ وﻳﻨﺪو ﺗﻪ ﺎم‬ ‫ﻠﻮﻗﺎت ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺋﻲ ﻋﻤﺪي ۽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻮﻧﻲ ﺗﻲ ﭠﺎﻫﻲ وﻳﺌﻲ آﻫﻲ؛ ۽ אﻫﻲ ﺳﭛ ﺷﻴﻮن‬ ‫ﺟﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮن وﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ א� ﺗﻌﺎ ﻧﻪ ﺑﮣﺎﺋﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﺑﮣﺎﺋﮡ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ۾ ﻧﻪ אﭼﻲ ﻫﺎ؛ ۽ ﻫﻲ ﭘﮡ ﺠﮭﻲ وﻳﻨﺪو ﺗﻪ ﻫﻲءُ ﺳﺎري‬ ‫ﻠﻮﻗﺎت ﺾ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ر ﺖ ۽ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺳﺎن ﭠﻬﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺷﻔﻘﺖ ﮐﺎن ﺑﻪ زﻳﺎده آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻚ ﻣﺎءُ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮐ‬ ‫ﺑﻨﺪن ﺗﻲ ﺷﻔﻘﺖ א َ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح‪ ،‬אﻧﺴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﺴ ءَ ﺟﻲ ﻫﺠﮡ ﻣﺎن א� ﺗﻌﺎ‬ ‫ﭘﻴﺎכ ﭔﺎر ﺗﻲ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﺟﻲ ﻫﺴ َء ﮐﻲ ﺠﮭﻲ وﭠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻀﻮن ﺟﻲ ﺗﻔﻀﻴﻞ ﻣﺎن אن ﺟﻲ ﻗﺪرت‬ ‫ﺟﻮ אﻧﺪאزو ﻟﮙﺎﺋﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻀﻮن ۾ ﺟﻲ ﺣﻜﻤﺘﻮن ۽ ﻣﺼﻠﺤﺘﻮن رﮐﻴﻞ‬ ‫آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﻣﺎن אن ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ .‬۽ ﭘﮡ אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﺷ‬

‫ﺟﻲ אﺟﺘﻤﺎع ۾‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﻨﺪس ﺿﺮورت ۽ ﺣﺎﺟﺖ ِ‬ ‫ﻻء ﻳﺎ ﺟﻲ ﺳﻨﺪس زﻳﺐ ۽ زﻳﻨﺖ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻦ‪ ،‬ﻫﻮ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻮ ﻟﻄﻒ ۽ ر ﺖ ڏﺳﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺋﻲ ﻮﻧﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﭹﺎڻ ۽‬ ‫ﭴﺎڻ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻮ آﺋﻴﻨﻮ ۽ ﻛﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪41‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‬

‫ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻲ ﺗﻨﺰﻳﮫ ۽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح אﻧﺴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺻﻔ ﻣﺎن א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺻﻔ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﺗﻮ ۽‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ‬ ‫َ‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ذאت ﻣﺎن אن ﺟﻲ ذאت ﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﻛﻴﻮ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﺗﻨﺰﻳﮫ ۽ ﺗﻘﺪﻳﺲ )ﺻﻔﺎﺋﻲ ۽ ﭘﺎﻛﺎﺋﻲ( ﻣﺎن א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺗﻨﺰﻳﮫ ۽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺟﻲ ﭘﺮوڙ‬ ‫ﭘﻮﻧﺪي‪ .‬א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺣﻖ ۽ ﺗﻨﺰﻳﮫ ۽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺟﻲ ﻣﻌ ﻫﻲءَ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺟﻴﻜﻲ‬

‫ﻛﻲ وﻫﻢ ﻳﺎ ﺧﻴﺎل ۾ אﭼﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﺎכ ۽ ﺻﺎف آﻫﻲ؛ אﮔﺮﭼﻪ ﻛﺎﺑﻪ ِ‬ ‫ﺟﺎء אن‬

‫ﺗﺼﺮف ﮐﺎن ﺧﺎ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻫﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺟﺎء ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﺎن‬ ‫ﺟﻲ ّ‬

‫ﺑﻠﻜﻞ آزאد ۽ ﭘﺎכ آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻲ ﺗﻨﺰﻳﮫ ۽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אﻧﺴﺎن ﺧﻮد ﭘﺎڻ ۾ ڏﺳﻲ‬

‫ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﮀﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﺟﺎن ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﺳﺎن ”دل“ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻮ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﮘﺎﻟﻬ ﮐﺎن ﭘﺎכ آﻫﻲ ﺟﻲ وﻫﻢ ۽ ﺧﻴﺎل ۾ אﭼﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﭘﮡ ﻣﭥﻲ ﭼﻴﻮ‬ ‫אﭤﺌﻮن ﺗﻪ دل ﮐﻲ ﻧﻪ ﻣﻘﺪאر آﻫﻲ ﻧﻪ ﻛﻤﻴ ّﺖ‪ ،‬۽ ﻧﻪ وري ﻫﻮءَ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺟﻲ ﻗﺎﺑﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﻲ ﻧﻪ رﻧﮓ آﻫﻲ ۽ ﻧﻪ‬ ‫ﻫﻮء رﻧﮓ ﮐﺎن ﺑﻪ ﺧﺎ ﻫﻮﻧﺪي‪ .‬ﻫﺎڻ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ‬ ‫ﻻزﻣﺎ ً َ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ۾ ﺗﻪ אﻫﺎ ِ‬ ‫ﻣﻘﺪאر‪ ،‬אﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻴﺎل ۾ ﻧﻪ אﻳﻨﺪي‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﺷﻲء אﭼﻲ ﺳﮕﮭﻲ‬

‫ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧﻮد אک ڏﭠﻮ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﻨﺲ ﺟﻲ ﻛﺎ ﭔﻲ ِ‬ ‫ﺷﻲء אن ﺟﻲ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻣﺎن ﮔﺬري ﻫﺠﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲءَ ﻛﺮي رﻧﮓ ۽ ﺷﻜﻞ ﺑﻐ ﻛﺎ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﻧﻪ ﺗﻪ אﮐ‬

‫ﺳﺎن ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻲ ۽ ﻧﻪ وري ﺧﻴﺎل ۾ ﺋﻲ אﭼﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬

‫ﻛﺮي ﺗﻪ ﻓﻼﮢﻲ ِ‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﺗﻪ אن ﺟﻲ‬ ‫ﺷﻲء ﻛﻬﮍي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אن ﺟﻲ ﻣﻌ‬ ‫َ‬

‫ﺷﻜﻞ ﻛﻬﮍي آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻨﮃي آﻫﻲ ﻳﺎ وڏي؟ ﺟﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﺷﻲء ۾ אﻧﻬﻦ ﺻﻔ ﮐﻲ دﺧﻞ ﻧﻪ‬ ‫‪42‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻮאل ﻛﺮڻ ﺑﻠﻚ ﺑﻲ ﺳﻮد آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫ﭴﺎﮢﮡ ﭼﺎﻫ ﺗﻪ אﻫﺎ ﻛﻬﮍي ﭼﻴﺰ آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﭼﻮن ۽ ﭼﺮא ﺟﻲ ﺎل ﺋﻲ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻛﺮ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺟﺎ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﺗﻪ ورﻫﺎﺋﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻮ ۽ ﻧﻪ وري אن ۾ ﻣﻘﺪאر ۽‬ ‫ﻛﻤﻴﺖ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﮐﻲ ﮔﻨﺠﺎﺋﺶ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﭘﮁﻲ ﺗﻪ روح ﻛﻬﮍي‬ ‫ّ‬

‫ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺷﻲء آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אن ﺟﻮ ﺟﻮאب ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אن ۾ ”ﻛﻬﮍאﺋﻲ“ ﮐﻲ ﻛﻮ‬ ‫دﺧﻞ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﺧﻮد ﭘﺎڻ ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺻﻔ ﺳﺎن آرאﺳﺘﻪ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬ ‫ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ אﻫﮍي ﺗﻨﺰﻳﮧ ۽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺟﻮ وڌﻳﻚ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻋﺠﺐ‬

‫ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ﻛﺎ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺑﻲ ﭼﻮن ۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮن ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪي؟ ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻧﻪ ﭤﺎ ﻛﻦ‪ ،‬ﺟﺎ ﺧﻮد ﺑﻲ ﭼﻮن ۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮن آﻫﻲ ۽‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אک ڏﺳﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ .‬ﭔﻴﻮ ﺗﻪ ﭠﻬﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﺴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺴﻢ‬

‫ﺟﻲ ﻃﺮف ﻧﻈﺮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ אﺗﻲ ﺑﻪ ﻛﺌ ﺷﻴﻮن ﺑﻲ ﭼﻮن ۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮن ڏﺳﮡ‬

‫ﻟﮙﻨﺪو‪ ،‬ﻣﺜﻼ ً‪ :‬ﻋﺸﻖ ﻳﺎ درد‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אک ڏﺳﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ‬

‫’ﭼﻮﻧﻲ‘ ۽ ’ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ‘ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮڻ ﮔﮭﺮﻧﺪو‪ ،‬ﺗﻪ ﻧﺎ ﻜﻦ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾ אﻧﻬﻦ ﺷ ﮐﻲ ﻧﻪ رﻧﮓ آﻫﻲ ﻧﻪ روپ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾ אﻫﻮ ﺳﻮאل אﭤﻲ‬ ‫ﺋﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻲ ﭼﻮﻧﻲ ۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻣﺎن ﺣﻖ ﺗﻌﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﺑﻲ ﭼﻮﻧﻲ ۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﮐﻲ ﭘﺮوڙي ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﭘﮡ ﺧ ﭘﻮﻧﺪﻳﺲ ﺗﻪ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح‬ ‫”ﺟﺎن“ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ ۽ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎھ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אن ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﻨﺪڙ ﺷﻴﻮن ﺟﻦ ۾‬ ‫ﭼﻮﻧﻲ ۽ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ آﻫﻲ ﺳﻲ ﺳﭛ אن ﺟﻲ ﻠﻜﺖ )ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲ( آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﺎن ﺧﻮد‬ ‫‪43‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺑﻲ ﭼﻮن ۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮن آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻬﮍيءَ ﻃﺮح ﺟﻬﺎن ﺟﻮ ﺑﺎدﺷﺎھ ﻳﻌ ﺧﺪא ﺗﻌﺎ ﺑﻪ ﺑﻲ ﭼﻮن‬

‫۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮن آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻣﮍﻳﺌﻲ ﺴﻮﺳﺎت ﺟﻦ ۾ ﭼﻮﻧﻲ ۽ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﻨﺪس‬ ‫ﺋﻲء )ﺗﻨﺰﻳﮧ( ﺟﻮ ﭔﻴﻮ ﻗﺴﻢ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ‬ ‫ﻠﻜﺖ آﻫﻦ‪ .‬ﺣﻖ ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﭘﺎﻛﺎ َ‬

‫ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺧﺎص ِ‬ ‫ﺟﺎء ﺳﺎن ﻣﻨﺴﻮب ﻛﺮي ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺟﺎن )روح‪ ،‬دل(‬ ‫ﮐﻲ ﺑﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺧﺎص ﻋﻀﻮي ﺳﺎن ﻣﻨﺴﻮب ﻛﺮي ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ ۽ אﺋ ﭼﺌﻲ ﻧﭥﻮ‬ ‫ﺳﮕﮭﺠﻲ ﺗﻪ ﺟﺎن ﻫﭥﻦ ۾ آﻫﻲ ﻳﺎ ﭘ ن ۾‪ ،‬ﻣﭥﻲ ۾ آﻫﻲ ﻳﺎ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺣﺼﻲ‬ ‫۾‪ .‬אﺳ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎري ﺑﺪن ﮐﻲ ورﻫﺎﺋﻲ ﭜﺎﮜﺎ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﺟﺎن‬

‫)روح( ﭜﺎﮜﺎ ﭤﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪڙ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﺑﺪن‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻮ‬ ‫ﺷﻲء ﺗﻘﺴﻴﻢ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ۾ אن‬ ‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻗﺒﻮﻟﻴﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﺎ‬ ‫ﺎﺋﺠﻲ وﭸﮡ‪ ،‬ﺟﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﭤﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺎل آﻫﻲ؛ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬

‫אﻫﺎ אن ۾ ﺎﺋﺠﻲ وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﭘﺬﻳﺮ )ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﺴﻴﻢ( ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪي‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫ﺑﺎوﺟﻮد ﻳﻚ ﺟﺎن )دل‪ ،‬روح( ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻋﻀﻮي ﺳﺎن ﻣﻨﺴﻮب ﻛﺮي ﻧﭥﻮ‬ ‫ﺗﺼﺮف ﮐﺎن ﺧﺎ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﺳﭝﻴﺌﻲ‬ ‫ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻛﻮ ﻋﻀﻮو ﺳﻨﺪس ّ‬

‫אﻫﮍيء‬ ‫ﺗﺼﺮف ﻫﻴﭟ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻫﺎ ﺳﭝ ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎھ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻋﻀﻮא ﺳﻨﺪس ﻓﺮﻣﺎن ۽ ّ‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮘﺎﻟﮫ ﮐﺎن‬ ‫ﻃﺮح ﺳﺎن ﺳﺎرو ﺟﻬﺎن א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ّ‬ ‫ﺗﺼﺮف ﻫﻴﭟ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﻮ ﺧﻮد א َ‬ ‫ﺻﺎف ۽ ﭘﺎכ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺧﺎص ﺟﮙﮫ ﺳﺎن ﻣﻨﺴﻮب ﻛﺠﻲ‪ .‬אﻫﮍي‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﮐﺎن ﻫﻮ ﮔﮭﮣﻮ ﺑﻠﻨﺪ ۽ ﺑﺮي آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪44‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‬

‫ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺎﺩﺷﺎﮬﻲ ﻴﺌﻦ ﭤﻮ ﻫﻼﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻨ ﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ذאت ﺟﻲ ﻫﺴ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻲ‪ ،‬۽ אﺋ ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﺗﻪ‬ ‫ﺳﻨﺪس ﺻﻔﺘﻮن ۽ ﭘﺎﻛﺎﺋﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻪ ﭼﻮﻧﻲ ۽ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﮐﺎن ﭘﺎכ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אن ﺟﻮ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ﺧﺎص ﻣﻜﺎن ﺳﺎن ﻣﻨﺴﻮب رﻫﮡ ﮐﺎن ﭘﺎכ ﻫﺠﮡ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺠﮫ ۾‬ ‫אﭼﻲ وﻳﻮ‪ ،‬۽ ﻫﻲءَ ﺑﻪ ﺠﮭﻲ ورﺗﺌﻲ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻧﻔﺲ ﺟﻲ ﭘﮁﺎڻ ﺳﭛ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻮ ﻫﻚ ﺑﺎب رﻫﻴﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ א�‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﻃﺮح ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻫﻼﺋﻲ ﭤﻮ؛ ﻫﻮ ﻓﺮﺷ ﮐﻲ‬ ‫ﺗﻌﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻠﻜﺖ ۾‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﺣﻜﻢ ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬אﻫﻲ ﻛﻬﮍيءَ ﻃﺮح ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﺣﻜﻢ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻲ ﭘ وي ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﻛﻴﺌﻦ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ﻛﻢ ﻛﺎرﻳﻮن ﺳﺮ א ﺎم ﭤ ﭤﻴﻮن‪.‬‬

‫א� ﺗﻌﺎ آ ﺎن ﮐﺎن زﻣ ﺗﻲ ﻛﻬﮍيءَ ﻃﺮح ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺣﻜﻢ אﺣﻜﺎم ﻧﺎزل‬

‫ﻛﻬﮍيء‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن آ ﺎﻧﻦ ۽ ﺳﺘﺎرن ﮐﻲ ﺟﻨﺒﺶ ۾ آﮢﻲ ﭤﻮ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﺋﻲ ﭤﻮ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﻃﺮح אﻫﻞ زﻣ وאرن ﺟﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ﮐﻲ آ ﺎﻧﻦ ﺳﺎن ﮘﻨﮃي ﭤﻮ؛ ۽ رزق ﺟﻲ‬ ‫ﻛﻨﺠﻲ آ ﺎﻧﻦ ﺟﻲ ﺣﻮא ﮀﻮ آﻫﻴﮏ ۽ אﻫﻮ ﺳﭛ ﻛﻬﮍي ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺗﻲ ﻫﻠﻲ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫ﻫﻲء א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻮ ﻫﻚ ﺷﺎﻧﺪאر دروאزو آﻫﻲ‪ ،‬אن ﮐﻲ ’ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫َ‬

‫אﻓﻌﺎل‘ ﭼﻮن ﭤﺎ؛ ۽ ﻫﻦ ﮐﺎن אڳ ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻴﺎن ﭤﻲ ﭼﻜﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ”ﻣﻌﺮﻓﺖ‬

‫ذאت ۽ ﺻﻔﺎت“ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ .‬ﻫﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ ﭘﮡ ﻧﻔﺲ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ )ﭴﺎڻ‬ ‫ﻛﻬﮍيء‬ ‫ﺳﭹﺎڻ( آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ אﻫﺎ ﺑﻪ ﺧ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﺑﺪن ﺟﻲ ﻠﻜﺖ ۾ ﺗﻮن‬ ‫َ‬ ‫‪45‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻃﺮح رאڄ ﻛﺮﻳﻦ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ِ‬ ‫ﻫﻲء ﮘﺎﻟﮫ ﻛﻴﺌﻦ ﺠﮭﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﺟﻬﺎن‬ ‫ﭘﻮء ﺗﻮن َ‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﺣﻜﻤﺮאﻧﻲ ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬ ‫ﺟﻮ ﺑﺎدﺷﺎھ‬ ‫َ‬

‫ﺗﻮن ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﭹﺎڻ ۽ ﻓﻘﻂ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻚ ﻓﻌﻞ ﺗﻲ ﻧﻈﺮ ڌر‪ ،‬ﻣﺜﻼ ً‪:‬‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﻛﻨﻬﻦ ﻛﺎﻏﺬ ﺗﻲ ”ﺑﺴﻢ א�“ ﻟﮑﮡ ﭼﺎﻫ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אول ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل‬

‫۾ رﻏﺒﺖ ۽ אرאدو ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ ﻫﻚ ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ﺣﺮﻛﺖ ۽‬ ‫ﺟﻨﺒﺶ ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮي دل آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮐﺎﭔﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﻫﻚ ﮔﻮﺷﺖ ﺟﻮ‬ ‫ﻧﻬﻲء دل ﮐﺎن ﭼﺮي )ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮي(‬ ‫ﭨﻜﺮو آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻟﻄﻴﻒ ﺟﺴﻢ א َ‬

‫دﻣﺎغ ﺟﻲ ﻃﺮف وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻟﻄﻴﻒ ﺟﺴﻢ ﮐﻲ ﺣﻜﻴﻤﻦ ”روح“ ﺳﮇﻳﻮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﻗﻮﺗﻦ ﮐﻲ ﮐﻨﻴﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻠﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﻗﺴﻢ ﺟﻲ‬ ‫ﺟﻮ ّ‬ ‫ﺣﺲ ۽ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻲ ﻣﮍﻧﻲ ّ‬

‫روح آﻫﻲ ﺟﻮ ﺧﻮد ﺣﻴﻮאﻧﻦ ۾ ﺑﻪ آﻫﻲ ۽ ﻣﭥﺲ ﻣﻮت ﺑﻪ ﻃﺎري ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ روح ﺟﻮ‬

‫ﻧﺎﻟﻮ אﺳﺎن ”دل“ رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﺣﻴﻮאﻧﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ ۽ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻣﺮﻧﺪو‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﻮ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ِ‬ ‫آﻫﻲ؛ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﺟﺎء آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻲ )ﺣﻴﻮאﻧﻲ( روح دﻣﺎغ ۾ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ ۽ دﻣﺎغ ﺟﻲ ﭘﻬﺮﺋ ”ﺧﺰאﻧﻲ“ ۾‪ ،‬ﺟﻮ‬

‫ﻗﻮت ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء آﻫﻲ‪” ،‬ﺑﺴﻢ א�“ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﺗﺎن‬ ‫ﺧﻴﺎ ّ‬

‫ﻛﺠﮫ אﺛﺮ دﻣﺎغ ﺟﻲ ﻧﺴﻦ ۾ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ ﺟﻲ ﺳﺎري ﺟﺴﻢ ﺳﺎن ﮘﻨﮃﻳﻞ آﻫﻦ ۽ آ ﮜﺮﻳﻦ‬

‫ﺟﻲ ﭼﻮﭨ ۾ ڌאﮘﻲ وאﻧﮕﺮ ﭔﮅل آﻫﻦ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء ُאﻫﻲ ﻧﺴﻮن ﭼﺮن ﭤﻴﻮن ۽ آ ﮜﺮﻳﻦ ﺟﻲ ﭼﻮﭨ‬

‫ﮐﻲ ﭼﻮرﻳﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻲ وري ﻗﻠﻢ ۾ ّﺮכ آﮢ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ ”ﺑﺴﻢ א�“ ﺟﻲ‬ ‫ﺻﻮرت ﺧﻴﺎل ﺟﻲ ﺧﺰאﻧﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ‪ ،‬ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻲ ﻣﺪد ﺳﺎن ﺧﺎص ﻛﺮي אک ﺟﻲ‬ ‫‪46‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﻣﺪאد ذرﻳﻌﻲ ﻛﺎﻏﺬ ﺗﻲ ﻟﮑﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אک ﺟﻲ ﺿﺮورت ﮔﮭﮣﻲ ﭘﻮي‬ ‫ﭤﻲ‪.‬‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ אن ﻟﮑﮡ ﺟﻲ ﻛﻢ ﺟﻲ رﻏﺒﺖ ﺗﻮ ۾ ﭘﻴﺪא ﭤﻲ‪،‬‬ ‫ﺗﻬﮍي ﻃﺮح א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﮍﻳﻦ ﺋﻲ ﻛﻤﻦ ﺟﻲ אﺑﺘﺪא אن ﺟﻲ ﺻﻔ ﻣﺎن ﻫﻚ‬ ‫ﺻﻔﺖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ آﻫﻲ ”אرאدو‪“.‬‬ ‫ﺟﻬﮍي ﻃﺮح אن אرאدي ﺟﻮ אﺛﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء دل ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﭔ ﻫﻨﮅن ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻃﺮح א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ אرאدي ﺟﻮ אﺛﺮ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻋﺮش ﺗﻲ‬

‫ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﭔ ﺗﺎﺋ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ؛ ۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﻫﻚ ﺑﺨﺎر وאﻧﮕﺮ ﻟﻄﻴﻒ‬

‫ﻧﻬﻲء אﺛﺮ ﮐﻲ دل ﺟﻲ رﮘﻦ ﺟﻲ رﺳ دﻣﺎغ ﺗﺎﺋ ﭘﻬﭽﺎﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﺴﻢ ﮐﻲ‬ ‫ﺟﺴﻢ א َ‬

‫ﻧﻬﻲء‬ ‫”روح“ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻃﺮح א� ﺗﻌﺎ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻫﻚ ﻟﻄﻴﻒ ﺟﻮﻫﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ א َ‬ ‫ﻟﻄﻴﻒ ﺟﻮﻫﺮ ﮐﻲ ”ﻓﺮﺷﺘﻮ“ ۽ ”روح אﻟﻘﺪس“ ﺑﻪ ﭼﻮن ﭤﺎ؛ ۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح אرאدي ﺟﻮ אﺛﺮ‬ ‫دل ﮐﺎن دﻣﺎغ ڏي وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ دﻣﺎغ دل ﺟﻲ ﻣﺎ ﺖ ۽ ﺳﻨﺪس ﺣﻜﻢ ﻫﻴﭟ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﺗﻬﮍي ﻃﺮح א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ אرאدي ﺟﻮ אﺛﺮ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻛﺮﺳﻲ ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﺎ ﭘﮡ ﻋﺮش‬ ‫ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ”ﺑﺴﻢ א�“ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ‪ ،‬ﺟﺎ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺮאد ۽‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻓﻌﻞ آﻫﻲ‪ ،‬دﻣﺎغ ﺟﻲ ﭘﻬﺮﺋ ﺧﺰאﻧﻲ ۾ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻓﻌﻞ אن ﺟﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ‬ ‫ﻮدאر ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻃﺮح ﻫﺮ ﺻﻮرت‪ ،‬ﺟﺎ ﺟﻬﺎن ۾ ﭘﺪﻳﺪאر ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﻘﺶ‬ ‫ﻗﻮت ﺟﻲ دﻣﺎغ ۾ ڌرﻳﻞ‬ ‫ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻟﻮح ﻔﻮظ ۾ ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح אﻫﺎ ﻟﻄﻴﻒ ّ‬

‫آﻫﻲ ۽ ﻧﺴﻦ ﮐﻲ ﭼﻮري ﭤﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻧﺴﻮن ﻫﭣ ۽ آ ﮜﺮﻳﻦ ﮐﻲ ﭼﻮرﻳﻦ ۽ آ ﮜﺮﻳﻮن ﻗﻠﻢ‬ ‫ﮐﻲ ﻫﻼﺋ ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻃﺮح ﺳﺎن אﻫﻲ ﻟﻄﻴﻒ ﺟﻮﻫﺮ‪ ،‬ﺟﻲ ﻋﺮش ۽ ﻛﺮﺳﻲءَ ﺗﻲ ﻣﻘﺮر‬ ‫‪47‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻗﻮت ﺗﻨ ۽ ﻧﺴﻦ ﺟﻲ‬ ‫آﻫﻦ‪ ،‬آ ﺎﻧﻦ ۽ ﺳﺘﺎرن ﮐﻲ ﭼﻮرﻳﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﺟﻬﮍيءَ ﻃﺮح دﻣﺎﻏﻲ ّ‬

‫وﺳﻴﻠﻲ آ ﮜﺮﻳﻦ ﮐﻲ ﭼﻮري ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻬﮍيءَ ﻃﺮح ﺳﺎن אﻫﻲ ﻟﻄﻴﻒ ﺟﻮﻫﺮ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﻣﻼﺋﻚ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﺘﺎرن ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺷﻌﺎﻋﻦ ﺟﻲ ﮘﻨﮃن ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ ﺳﻔﻠﻲ ﻋﺎ‬

‫)ﻫﻴﭡﺌ ﻋﺎ ( ۾ אن ﺟﻲ ّאﻣﻬﺎت ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌ ﮐﻲ ﺟﻨﺒﺶ ڏﻳﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ﭼﺎر ﻋﻨﺼﺮ‬

‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﻗﻠﻢ ﻣﺲ ﮐﻲ‬ ‫ﻳﻌ ﮔﺮﻣﻲ‪ ،‬ﺳﺮدي‪ ،‬ﺧﺸﻜﻲ ۽ ﺗﺮي ﺑﻪ ﭼﻮن ﭤﺎ ‪ .‬۽‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻬﮍيء‬ ‫ﭨﻴﮍي ﭘﮑﻴﮍي ۽ ﻊ ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ”ﺑﺴﻢ א�“ ﺟﻲ ﺻﻮرت ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ﻣﭩﻲء ۽ ﭘﺎﮢﻲ ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﺮﻛﺒﺖ )ﻳﻌ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻫﻲء ﮔﺮﻣﻲ ۽ ﺳﺮدي‪،‬‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫ﻃﺮح ﺳﺎن َ‬

‫ﻣﻴﻼپ ﺳﺎن ﭠﻬﻴﻞ ﺷ ( ﺟﻲ ّאﻣﻬﺎت )אﺻﻠﻦ( ﮐﻲ ﭼﻮرﻳﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﻛﺎﻏﺬ‬ ‫وﭨﮍﻳﻞ ﻳﺎ ﻊ ﭤﻴﻞ ﻣﺲ ﮐﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﺮي وﭠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻃﺮح رﻃﻮﺑﺖ )ﺗﺮي‪ ،‬آﻻڻ( אﻧﻬﻦ‬

‫ﻣﺮﻛﺐ ﺷ )ﻣﺮﻛﺒﺎت( ﮐﻲ ﺷﻜﻞ ﺟﻲ ﻗﺎﺑﻞ )ﺷﻜﻞ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪڙ( ﺑﮣﺎﺋﻲ‬ ‫ﺧﺸﻜﻲء ﮐﻲ אن ﺟﻮ ﺎﻓﻆ ﺑﻨﺎﺋﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ אن ﺟﻲ ﺻﻮرت‬ ‫ﮀﮇي ﭤﻲ‪ ،‬۽‬ ‫َ‬

‫ﺑﺪ ﻲ ﻧﻪ وﭸﻲ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ رﻃﻮﺑﺖ )آﻻڻ( ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻪ אن ﺟﻲ‬

‫ﺷﻜﻞ ﻧﻪ ﺑﮣﺠﻲ ﻫﺎ‪ ،‬۽ ﺟﻲ وري ﺧﺸﻜﻲ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻪ אن ﺷﻜﻞ ﺟﻲ‬ ‫ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ ﻫﺎ‪ .‬۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﻗﻠﻢ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﮐﻲ‪،‬‬

‫ﻗﻮت( ﺟﻲ ﻣﺪد ﺳﺎن ﻟﮑﻲ وﭠﻲ ﭤﻮ‪،‬‬ ‫ﺧﻴﺎل ﺟﻲ ﺧﺰאﻧﻲ ﺟﻲ ﻧﻘﺶ ﻣﻄﺎﺑﻖ‪ ،‬אک )وאري ّ‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﺟﮇﻫﻦ ﮔﺮﻣﻲ ۽ ﺳﺮدي אﻧﻬﻦ ﻣﺮﻛﺐ ﺷ ﺟﻲ אﺻﻠﻦ ﮐﻲ ﻓﺮﺷ ﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﺪد ﺳﺎن ﺟﻨﺒﺶ ڏﻳﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺣﻴﻮאﻧﺎت ۽ ﻧﺒﺎﺗﺎت ﺟﻲ ﺻﻮرت ﻟﻮح ﻔﻮظ ﺟﻲ‬

‫ﺷﻜﻞ ﺟﻲ ﻣﻮאﻓﻖ ﺟﻬﺎن ۾ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪.‬‬

‫‪48‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﺳﭝ ﻛﻤﻦ ﺟﻲ ﺷﺮوﻋﺎت دل ﮐﺎن ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‬ ‫ﮨﺎﮢﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫۽ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﻋﺎ אﺟﺴﺎم )ﻫﻦ‬ ‫ﭘﻮء ﺳﭝ ﻋﻀﻮن ۾ ﭰﻬﻠﺠﻲ ﭤﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻬﺎن( ﺟﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ﺟﻲ ﺷﺮوﻋﺎت ﺑﻪ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻋﺮش ﮐﺎن ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ .‬۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻫﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ‬ ‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻋﺎ ۾ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻲ‪ ،‬אن ﺧﺎﺻﻴﺖ ﮐﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﺮڻ وאري‬

‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل آﻫﻲ ۽ ﭔﻴﺎ ﻋﻀﻮא אن ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء ُאن ﮐﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﻦ ﭤﺎ‪ .‬۽ ﻣﺎﮢﮭﻮ دل ﮐﻲ ﺗﻮﺳﺎن‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ڏﻳﻦ ﭤﺎ ۽ ﺠﮭﻦ ﭤﺎ ﭤﺎ ﺗﻪ ﺗﻮن ﺋﻲ دل ۾ رﻫﮡ وאرو آﻫ ؛‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ‬ ‫َ‬

‫א� ﺗﻌﺎ ﺟﻮ ﻏﻠﺒﻮ ﺳﭝ ﺷ ﺗﻲ ﻋﺮﺷﻦ ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻟﻮכ‬ ‫ﺠﮭﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ ﻋﺮش ﺗﻲ رﻫﻨﺪڙ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻫﻲءَ ﮘﺎﻟﮫ ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ ﺑﺎدﺷﺎھ ۽ ﺑﺎدﺷﺎﻫﺖ ﮐﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻦ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔﻴﻮ‬ ‫ﻛﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭤﻮ ﺠﮭﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ א� ﺗﻌﺎ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻜﻠﺖ ﺗﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﺑﺎدﺷﺎھ‬ ‫ﻧﻪ ﻛﺮي ﻫﺎ‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺎدﺷﺎﮬﻲءَ ﻣﺎن ﻫﻚ ﺘﺼﺮ ﻧﺴﺨﻮ ﺗﻮﮐﻲ ﻧﻪ ڏﺋﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻪ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺑﺎدﺷﺎھ ﺟﻮ‬ ‫ﺗﻮن ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ אن ﮐﻲ ﺠﮭﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺗﻮن א َ‬ ‫ﺷﻜﺮ ﻛﺮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ ۽ ﺑﺎدﺷﺎﮬﻲ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﻠﻜﺖ ﺟﻲ ﻃﺮز ﺗﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﻠﻜﺖ ﺑﺨﺸﻲ‪ ،‬۽ دل ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻋﺮش ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﮐﻲ )ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺳﺮﭼﺸﻤﻮ دل آﻫﻲ( ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ אﺳﺮאﻓﻴﻞ ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ؛ ۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫دﻣﺎغ ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺮﺳﻲ‪ ،‬۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻴﺎل ﺟﻲ ﺧﺰאﻧﻲ ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻟﻮح ﻔﻮظ‬

‫ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﮐ ‪ ،‬ﻛﻨﻦ ۽ ﺎم ﺣﻮאﺳﻦ ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻓﺮﺷﺘﺎ ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ‪ ،‬۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫دﻣﺎغ ﺟﻲ ﮔﻨﺒﺬ ﮐﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﺴﻦ ﺟﻮ ﺳﺮﭼﺸﻤﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻻ ِء آ ﺎن ۽ ﺳﺘﺎرא ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ‪.‬‬

‫آ ﮜﺮ‪ ،‬ﻗﻠﻢ ۽ ﻣﺲ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﻃﺒﻴﻌ )ﻃﺒﺎﺋﻊ( ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻏﻼم ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ‪ ،‬۽ ﺗﻮﮐﻲ ﻳﮕﺎﻧﻮ‪،‬‬ ‫‪49‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺑﻲ ﭼﻮن ۽ ﺑﻲ ﭼﮕﻮن ﭘﻴﺪא ﻛﻴﺎﺋ ۽ ﺳﭝ ﺗﻲ ﺑﺎدﺷﺎھ ﺑﮣﺎﻳﺎﺋ ‪ ،‬۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺗﻮﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋ ﺗﻪ‬ ‫ﭤﻲء‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אﺋ‬ ‫”ﺧ دאر‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻔﺲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺎدﺷﺎﮬﻲءَ ﮐﺎن ﻏﺎﻓﻞ ﻧﻪ ُ‬ ‫ﻛﺮڻ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﺮڻ وאري ﮐﺎن ﻏﺎﻓﻞ رﻫﻨﺪﻳﻦ‪“.‬‬

‫‪50‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‬

‫ﻃﺒﻴﻌﻲَء ۽ ﻧﺠﻮﻣﻲَء ﺟﻲ ﻣﺎ ﻮ ﻱَء ﺳﺎﻥ ﺗﺸﺒﻴﮫ‬ ‫وﻳﭽﺎرو ﻋﺎﺟﺰ ﻃﺒﻴﻌﻲ ۽ ﻮﻣﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﺎري ﻛﺎروﺑﺎر ﮐﻲ ﻃﺒﻴﻌ ۽ ﺳﺘﺎرن‬ ‫ﻛﻮ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻛﺎﻏﺬ ﺗﻲ ﻫﻠﻲ‬ ‫ﺗﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺠﮭﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אن‬ ‫َ‬

‫ﭤﻲ‪ ،‬۽ ڏﺳﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﻛﺎرو ﭤﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ ۽ אن ﺗﻲ ﻧﻘﺶ ﭠﻬﻲ رﻫﻴﺎ آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﻧﻈﺮ ﭰ ي ڏﺳﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﻗﻠﻢ ﺟﻲ ﻧﻮכ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﺧﻮش ﭤﻲ ﭼﻮي ﭤﻲ ﺗﻪ ”ﻫﻦ‬ ‫ﻛﻢ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﺠﮭﻲ ور ‪ ،‬۽ ﻫﺎﮢﻲ ﺑﺲ … ﻫﻲ ﻧﻘﺶ ﻗﻠﻢ ﺋﻲ ﭤﻮ ﭘﻴﻮ‬

‫ﻃﺒﻴﻌﻲء ﺟﻮ ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺪود دאﺋﺮي אﻧﺪر ﭰﺮي رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺑﮣﺎﺋﻲ‪ “.‬ﻫﻲءُ‬ ‫َ‬

‫אن ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻫﻜﮍي ﭔﻲ‬ ‫ﻛﻮ אﭼﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ אک وڏي ۽ ﻧﮕﺎه زﻳﺎده‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻴﺰ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﭼﻲ ﭼﻮي ﭤﻲ ﺗﻪ ”ﺗﻮ ﻏﻠﻄﻲ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻣﺎن אن ﻗﻠﻢ ﮐﻲ‬

‫ﭔﻲء ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﻲ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺟﻮ ﻏﻼم )ﭘﺎﺑﻨﺪ( ڏﺳﺎن ﭤﻲ ۽ ﻗﻠﻢ ﺟﻲ ﭘﺮﻳﺎن ﻛﻨﻬﻦ َ‬

‫ڏﺳﻲ رﻫﻲ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺟﺎ אﻫﻲ ﻧﻘﺶ ﭠﺎﻫﻲ رﻫﻲ آﻫﻲ‪ “،‬۽ ﻫﻦ ﮐﺎن ﺧﻮش ﭤﻲ ﭼﻮي ﭤﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻫﻲء ﺋﻲ آﻫﻲ ﺟﺎ ﻣﻮن ﺠﮭﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻧﻘﺶ آ ﮜﺮ ﻛﮃي رﻫﻲ آﻫﻲ ۽ ﻧﻪ‬ ‫”ﺣﻘﻴﻘﺖ َ‬

‫ﻗﻠﻢ ﮀﻮ ﺗﻪ ﻗﻠﻢ אن ﺟﻮ ﺗﺎﺑﻊ آﻫﻲ‪ “.‬ﻫﻲ ﻣﺜﺎل آﻫﻲ ﻮﻣﻲءَ ﺟﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻈﺮ ﮐﻲ‬ ‫אﻟﺒﺖ ﻛﺠﮫ ﭘﺮي ڊوڙאﻳﻮ‪ ،‬۽ ﺠﮭﻴﻮ ﺗﻪ ﻃﺒﻴﻌﺘﻮن ﺳﺘﺎرن ﺟﻲ ﻣﺎ ﺖ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ‬ ‫درﺟﻦ ﮐﻲ ﺧﻴﺎل ۾ ﻧﻪ آﮢﻲ ﺳﮕﮭﻴﻮ ﺟﻲ אﭸﺎ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﻣﭥﻲ ﻫﺌﺎ‪.‬‬

‫‪51‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻮﻣﻲء ﺟﻲ وچ ۾ ﻫﻲءُ ﺗﻔﺎوت ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻋﺎ ﮐﺎن‬ ‫ﻲء ۽‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﻃﺒﻴﻌ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح אﻧﻬﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ درﻣﻴﺎن ﺑﻪ ﺗﻔﺎوت آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻋﺎ אروאح‬ ‫ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫)روﺣﺎﻧﻲ دﻧﻴﺎ( ڏאﻧﻬﻦ ﺗﺮﻗﻲ ﻛﻦ ﭤﺎ؛ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﮔﮭﮣﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻫﻦ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ دﻧﻴﺎ ﮐﺎن אﮘ‬

‫ﺗﺮﻗﻲ ﻧﭥﺎ ﻛﻦ‪ ،‬۽ אن ﮐﺎن ِ‬ ‫ﻳﻦء ﻣﻨﺰل ﺗﻲ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔ ﺷ ﮐﻲ ﻧﭥﺎ ﺠﮭﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﭘﻬﺮ َ‬ ‫ﭼﮍﻫﮣﻲء ﺟﻲ وאٽ ﻣﭥﻦ ﺑﻨﺪ ﭤﻴﻮ وﭸﻲ‪.‬‬ ‫روﻛﺠﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﻋﺎ אروאح ڏאﻧﻬﻦ‬ ‫َ‬

‫روﺣﺎﻧﻲ ﻋﺎ ‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﻮرن ﺟﻮ ﻋﺎ آﻫﻲ‪ ،‬אن ۾ ﺑﻪ אﻫﮍيءَ ﻃﺮح אﻛﻴﭽﺎر ﭼﺎڙﻫﺎ ۽‬

‫ﭘﺮدא درﭘﻴﺶ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﺗﻲ ﻛﻦ ﺟﺎ درﺟﺎ ﺳﺘﺎرن ﺟﻲ درﺟﻲ ﻣﺜﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﻦ‬ ‫ﺟﺎ درﺟﺎ ﭼﻨﮉ ۽ ﺳﺞ ﺟﻲ ﻃﺮح آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻲ אﻧﻬﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ ﻛﻤﺎل ﺟﺎ درﺟﺎ آﻫﻦ‪،‬‬ ‫ﺟﻦ ﮐﻲ آ ﺎﻧﻦ ﺟﻲ ﻣﻠﻜﻮت ﺟﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪو ﻛﺮאﻳﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻣﻘﺼﺪ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻮن ﻫﻦ ﮘﺎﻟﮫ ﮐﻲ ﺠﮭ ﺗﻪ ﻃﺒﻴﻌﻲ وﻳﭽﺎرو ﺟﻨﻬﻦ ﻣﮍﻧﺌﻲ‬ ‫ﺷ ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ﮔﺮﻣﻲ‪ ،‬ﺳﺮدي‪ ،‬ﺧﺸﻜﻲ ۽ ﺗﺮي ﺟﻲ ﺣﻮא ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﭽﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻫﻲ ﭼﺎر ﻃﺒﻴﻌﺘﻮن אﻻﻫﻲ אﺳﺒﺎﺑﻦ ۾ ﻧﻪ ﻫﺠﻦ‬ ‫ﻫﺎ ﺗﻪ ﻋﻠﻢ ﻃﺐ ﻛﻮڙو رﻫﺠﻲ وﭸﻲ ﻫﺎ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﻫﻦ ﻏﻠﻄﻲ ﻫﻦ ﺳﺒﺐ ﮐﺎن‬ ‫ﻳﻦء ﺋﻲ ﻣﻨﺰل ﺗﻲ ڍﻳﺮو‬ ‫ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﺪس אک ﮔﮭﮣﻮ ﻛﻮﺗﺎھ ﺑ ﻫﺌﻲ‪ ،‬۽ ﭘﻬﺮ َ‬

‫ﻛﺮي وﻳﭡﻲ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ )ﮔﺮﻣﻲ‪ ،‬ﺳﺮدي‪ ،‬وﻏ ه( ﮐﻲ אﺻﻞ ﻛﺮي ﺠﮭﻴﺎﺋ ۽ ﻧﻪ‬

‫אﻫﮍيء‬ ‫ﺣﻜﻢ ﺟﻮ ﭘﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬۽ ﮐ ﻣﺎﻟﻚ ﮐﮣﻲ ﺗﺼﻮر ﻛﻴﺎﺋ ۽ ﻧﻪ ﻧﻮﻛﺮ ۽ ﻏﻼم‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺑﻪ‬ ‫ﻃﺮح ﻮﻣﻲ َء ﺟﻮ ﺣﺎل آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺘﺎرن ﮐﻲ אﺳﺒﺎب ﺟﻲ وچ ۾ آﻧﺪو‪ .‬א َ‬ ‫ﻛﻮڙ ﻛﻮﻧﻪ ﮘﺎ ﺎﻳﻮ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﺋ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻪ رאت ڏﻳﻨﻬﻦ‬ ‫ﻮﻣﻲء ﺟﻲ ﻏﻠﻄﻲ ﻫﻦ ﮘﺎﻟﮫ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ ﺳﺞ‪ ،‬ﭼﻨﮉ ۽‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺑﺮאﺑﺮ ﻫﺠﻦ ﻫﺎ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫‪52‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺗﺎرن ﮐﻲ אﺻﻞ ﺠﮭﻴﻮ‪ ،‬۽ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ رﺣﻢ ۽ ﻛﺮم ﺗﻲ‬

‫ﮀﮇﻳﺎﺋ ؛ אﮔﺮﭼﻪ درﺣﻘﻴﻘﺖ אﻫﻲ ﺘﺎج ۽ ﭼﺎﻛﺮ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﺎن ﻓﺮﺷﺘﺎ ﺧﺪא ﺟﻲ‬

‫ﺣﻜﻢ ﺳﺎن ﻛﻢ وﭠﻲ رﻫﻴﺎ آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪53‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‬

‫ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﺍﻧﮅﻥ ﺟﻲ ﻮﻟﻲ ﺳﺎﻥ ﺗﺸﺒﻴﮫ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻗﺴﻢ ﺟﺎ ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫ﻣﺎﮢﮭﻦ ۾ אﻛﺜﺮ אﺧﺘﻼف ﺑﻪ א َ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء‬ ‫א ﻤﻠﮧ ﻏﻠﻂ ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻛﺎﺑﻪ‬

‫ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﮫ ۾ ﺳﭽﺎ ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ‬

‫ﭘﻮريء ﻃﺮح ﻧﻪ ڏﺳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ”ﺳﭝﻜﺠﮫ ڏﭠﻮﺳﻮن‪ “.‬אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل‬ ‫َ‬

‫אﻧﮅن ﺟﻲ ﭨﻮ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﭔﮅن ﭤﺎ ﺗﻪ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ۾ ﻫﺎﭤﻲ آﻳﻮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ אن ﮐﻲ ڏﺳﮡ ِ‬ ‫ﻻء وﭸﻦ ﭤﺎ ۽‬

‫ﺠﮭﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﻫﭣ ﻻﺋﮡ ﺳﺎن ﺳﭹﺎﮢﻲ‬

‫وﻳﻨﺪאﺳﻮن‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻫﭣ ﻫﺎﭤﻲءَ ﺟﻲ ﻛﻦ ﺗﻲ ﭘﻮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ אن‬

‫ﺟﻲ ﭘ ﺗﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ڏﻧﺪن ﺗﻲ؛ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺟﮇﻫﻦ אﻫﻲ אﻧﮅא ﭔ אﻧﮅن وٽ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽‬ ‫אﻫﻲ אﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﻫﺎﭤﻲءَ ﺟﻲ وﺻﻒ ﭘﮁﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﺟﻨﻬﻦ ﻫﺎﭤﻲءَ ﺟﻲ ﭘ ﮐﻲ‬

‫ﻫﭣ ﻻﺗﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﻫﺎﭤﻲ ﭤﻨﭝﻲ ﺟﻲ ﻣﺜﻞ آﻫﻲ‪ “،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ אن ﺟﻲ ڏﻧﺪن ﮐﻲ‬

‫ﻫﭣ ﻟﮙﺎﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﻫﺎﭤﻲ ﮔﺮز وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ “،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻫﭣ אن ﺟﻲ‬ ‫ﻫﺎﭤﻲء ر َء وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ “،‬ﺳﭝ ﻫﻚ ﮘﺎﻟﮫ‬ ‫ﻛﻦ ﺗﻲ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”‬ ‫َ‬ ‫ﻛﺮي ﺳﭻ ﭼﻴﻮ ۽ ﻏﻠﻄﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺠﮭﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ אﺳﺎن ﺳﭵﻲ‬ ‫ﻫﺎﭤﻲء ﮐﻲ ڏﭠﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﺎﻻﻧﻚ ﺳﭵﻲ ﻫﺎﭤﻲءَ ﮐﻲ ﻧﻪ ڏﭠﻮ ﻫﺌﺎﺋﻮن‪ .‬אﻫﻮ آﻫﻲ ﺣﺎل‬ ‫َ‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﻲء ۽ ﻮﻣﻲ ﺟﻮ! ﻫﺮ ﻫﻚ ﺟﻲ אک رﮘﻮ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﺧﺎدم ﺗﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﭘﻴﺌﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﻮ ﻏﻠﺒﻮ ۽ ﻃﺎﻗﺖ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻋﺠﺐ ۾ ﭘﺌﺠﻲ ﭼﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ”ﺑﺎدﺷﺎھ ﺧﻮد אﻫﻮ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﻲءُ ﺋﻲ אﺳﺎن ﺟﻮ ﭘﺎﻟﮣﻬﺎر آﻫﻲ!“‬

‫‪54‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﮀ ﻮﻥ‬

‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺋﻲ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺟﻲ ﻭﺍ ﺁﻫﻲ‬ ‫א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﺷﺮح ﺗﻪ ڊﮔﮭﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ‬

‫وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ ﺗﻨﺒﻴﮫ ۽ ﺗﺸﻮﻳﻖ ِ‬ ‫ﻻء ﻛﺎ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻮ ﺣ א ﻘﺪور‬ ‫ﺳﭵﻲء ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ﻛﻦ‪ .‬אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﺳﻌﺎدت א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺳﻨﺪس‬ ‫َ‬

‫ﺑﻨﺪﮔﻲء ۽ ﻋﺒﺎدت ۾ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﻮ ﻛﺎرڻ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن אﺑﺪي ﺳﻌﺎدت א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﻲء ۽ ﻋﺒﺎدت ۾ ﺋﻲ ﺟﻮ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬אڳ ﺑﻴﺎن ﭤﻲ ﭼﻜﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫َ‬

‫آدﻣﻲء ﺟﻲ ﺳﻌﺎدت ﺟﻮ ﺳﺒﺐ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻦ ﻛﺮي‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﻣﺮﻧﺪو ﺗﮇﻫﻦ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﻨﺪس وאﺳﻄﻮ ﻓﻘﻂ א� ﺗﻌﺎ ﺳﺎن رﻫﻨﺪو‪ ،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎڻ رﻫﮣﻮ آﻫﻲ‪،‬‬

‫ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮘﺎﻟﮫ ۾ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ אن ﺟﻮ دوﺳﺘﺎر ﭤﻲ رﻫﻲ؛ ۽‬ ‫ﭘﻮء אن ﺟﻲ ﺳﻌﺎدت ﺑﻪ א َ‬ ‫ﺟﻴ ﻳﻘﺪر אن ﺳﺎن زﻳﺎده ﺒﺖ رﮐﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻴ ﻳﻘﺪر ﮐﻴﺲ زﻳﺎده ﺧﻮﺷﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪي‬ ‫ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﻟﺬت ۽ رאﺣﺖ ﺒﻮب ﮐﻲ ڏﺳﮡ ﺳﺎن زﻳﺎده ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬‫א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ دوﺳ ۽ ﺒﺖ אن ﺟﻲ دل ﺗﻲ ﻏﺎﻟﺐ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ۽‬

‫ﮔﮭﮣﻲ ذﻛﺮ ﺳﺎن‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ دوﺳﺖ رﮐﻨﺪو آﻫﻲ‬

‫ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﻳﺎدﮔ ي ﺑﻪ ﮔﮭﮣﻲ ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻴﺌﻦ زﻳﺎده ﻳﺎدﮔ ي ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح‪ ،‬ﺟﻮ ﺑﻪ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻮ دوﺳﺖ‬ ‫وڌﻳﻚ אن ﺟﻮ دوﺳﺘﺎر ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ אن ﺟﻲ ﻳﺎدﮔ ي ﺑﻪ ﮔﮭﮣﻲ ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ א� ﺟﻮ ذﻛﺮ دل ﺗﻲ‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ ﻏﺎﻟﺐ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻋﺒﺎدت ﮐﻲ ﺳﺎﻧﺪھ ﺟﺎري رﮐﺒﻮ‪ ،‬۽ ﻋﺒﺎدت ۾ ﻓﺮאﻏﺖ‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪي ﺟﮇﻫﻦ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﺟﺎ ﺳﮙﺎ دل ﻣﺎن ﭨﻮڙي ﮀﮇﺑﺎ‪ ،‬۽‬ ‫‪55‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺧﻮאﻫﺸﻦ ﺟﺎ ﺳﮙﺎ ﺗﮇﻫﻦ ﭨﭩﻨﺪא‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﮐﺎن ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛ ‪ٰ .‬ﻟﻬﺬא ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﭘﭽﺮ ﮀﮇي ڏﻳﮡ ﺋﻲ دل ﺟﻲ ﻌﻴﺖ ۽ ﻓﺮאﻏﺖ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ آﻫﻲ‪ ،‬۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﺣﻜﻤﻦ ﺟﻲ ﭘ وي ﻛﺮڻ ﻛﺮي ﺋﻲ ﺳﻨﺪس ذﻛﺮ دل ﺗﻲ ﻏﺎﻟﺐ ﭘﻮي ﭤﻮ‪.‬‬ ‫ﻋﺒﺎدت ۽ אﻃﺎﻋﺖ ﭔﺌﻲ ﺒﺖ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﺎ ﺳﻌﺎدت ﺟﻮ ﭔﺞ ۽ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ َء ﺟﻲ‬ ‫אﻫﺮيء ﻃﺮح ﺳﭝ‬ ‫ﻛﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺳﭛ ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎدت ﭤﻲ ﻧﭥﺎ ﺳﮕﮭﻦ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﺧﻮאﻫﺸﻦ ﮐﺎن ﺟﺪאﺋﻲ ﺑﻪ ﻛﺮي ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ ،‬۽ ﻧﻪ وري אﺋ ﻛﺮڻ ﺟﺎﺋﺰ ﺋﻲ‬

‫آﻫﻲ ‪ -‬ﻣﺜﻼ ً‪ :‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﮐﺎڌو ﻧﻪ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﻣﺮﻧﺪو‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮت ﻧﻪ‬

‫ﻛﻨﺪو ﺗﻪ ﻧﺴﻞ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬אن ﻛﺮي ﻛﻲ ﺧﻮאﻫﺸﻮن אﻫﮍﻳﻮن آﻫﻦ ﺟﻦ ﮐﻲ‬

‫ﮀﮇي ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ .‬אن ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻚ ﺣﺪ ﻣﻘﺮر ﻛﺮڻ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻚ ﺧﻮאﻫﺶ‬ ‫ﮐﻲ ﭔﺌﻲ ﮐﺎن אﻟﮗ ﻛﺮي‪ .‬ﺣﺪ ﻣﻘﺮر ﻛﺮڻ وري ﭔﻦ ﮘﺎ‬

‫ﺗﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ آﻫﻲ‪ :‬ﻳﺎ ﺗﻪ‬

‫ﻣﺮﺿﻲء( ﺳﺎن ﺣﺪ ﻣﻘﺮر ﻛﺮي ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻏﻮر ۽‬ ‫آدﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻘﻞ ۽ ﺧﻮאﻫﺶ )‬ ‫َ‬

‫ﻓﻜﺮ ﺳﺎن אن ﮐﻲ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮي‪ ،‬ﻳﺎ وري ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﮐﺎن ﺣﺪ ﻣﻘﺮر ﻛﺮאﺋﻲ‪.‬‬

‫ِאﻫﺎ ﮘﺎﻟﮫ ﺎل آﻫﻲ ﺟﻮ آدﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺪ ﭘﺎڻ ﻣﻘﺮر ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ‬ ‫ﺧﻮאﻫﺶ אن ﺗﻲ אﻛﺜﺮ ﻏﺎﻟﺐ رﻫﻨﺪي آﻫﻲ ۽ ﺻﺤﻴﺢ رﺳ ﮐﻲ אن ﮐﺎن ﮀﭙﺎﺋﻴﻨﺪي‬

‫آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﺎ ِ‬ ‫ﺷﻲء אن ﺟﻲ ﻣﻄﻠﺐ وﭨﺎن ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ אن ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﺻﺤﻴﺢ ۽‬

‫درﺳﺖ ﻛﺮي ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬אن ﻛﺮي ﻻزﻣﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אﺧﺘﻴﺎر ﺟﻲ وאڳ‬ ‫ويء ﻻﺋﻖ ﻧﻪ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﺣﻮא ﻛﺌﻲ وﭸﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﭘ‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫ ﺳﭛ ﮐﺎن وڌﻳﻚ دورﺑ ۽ دورאﻧﺪﻳﺶ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﺟﻲ ﺿﺮورت آﻫﻲ‪،‬‬

‫ﺟﻲ ﺧﺪא ﺟﺎ ﭘﻴﻐﻤ ﺳﮙﻮرא ﺋﻲ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻦ ﭤﺎ‪.‬‬ ‫‪56‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺿﺮوري آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﺗﺎﺑﻌﺪאري ﻛﺮي ۽ אن ﺟﻲ‬

‫ﺣﻜﻤﻦ ۽ ﺣﺪن ﮐﻲ ﻻزﻣﻲ ﺠﮭﻲ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אﻫﺎﺋﻲ ﺳﻌﺎدت ﺟﻲ رאھ آﻫﻲ ۽‬ ‫אﻫﺎﺋﻲ ﺑﻨﺪﮔﻲءَ ﺟﻲ ﻣﻌ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺑﺲ‪.‬‬

‫‪57‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﺘﻮﻥ‬

‫ﻏﻠﻂ ﺭﺳﺘﺎ ۽ ﺑﺎﺣﺘﻴﻦ ﺟﻲ ﺟ ﺎﻟﺖ ﺟﺎ ﺳﺒﺐ‬ ‫אﻫﻲ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺟﻲ אﻫﻞ אﺑﺎﺣﺖ وאرن ﻣﺎن آﻫﻦ )ﺟﻲ ﺣﺮאم ﺷ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﺎﺋﺰ ۽‬ ‫روא رﮐﻦ ﭤﺎ(‪ ،‬۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺣﻜﻤﻦ ﮐﻲ אورאﻧﮕﮭﻲ وﭸﻲ ﭘﺮي ﭘﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻏﻠﻄﻲء ۽ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﺎ ﺳﺖ ﺳﺒﺐ آﻫﻦ‪:‬‬ ‫َ‬ ‫ﭘﻬﺮﻳﻮن ﺳﺒﺐ‪:‬‬ ‫ﻧﻬﻲء ﭨﻮ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻛﺎرڻ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻫﻮ א� ﺗﻌﺎ ﺗﻲ‬ ‫א َ‬ ‫ﻧﻲء‬ ‫א ﺎن ﻧﭥﺎ رﮐﻦ‪ ،‬אن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻫﻢ ۽ ﺧﻴﺎل ﺟﻲ ﺧﺰאﻧﻲ ﻣﺎن ﮘﻮﻟ ﭤﺎ ۽ אن ﺟﻲ ﭼﻮ َ‬

‫ﻧﮕﻲء ﺟﻲ ﺗﻼش ۾ رﻫﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﺋ ﻛﺮڻ ﺳﺎن אن ﮐﻲ ﻧﭥﺎ ﭘﻬﭽﻦ ﺗﻪ‬ ‫۽ ﭼﮕﻮ َ‬ ‫אﻧﻜﺎر ﻛﺮي ﭤﺎ وﭠﻦ‪ ،‬۽ ﻮري ﻛﺎﺋﻨﺎت ﺟﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ﮐﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ ۽ ﻮم‬

‫ﺟﻲ ﻃﺮف ﻣﻨﺴﻮب ﭤﺎ ﻛﻦ ۽ ﺧﻴﺎل ﭤﺎ ﻛﻦ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن‪ ،‬ﺣﻴﻮאن ۽ ﻫﻲ ﻋﺠﻴﺐ ﺷ‬ ‫ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ ﺟﻬﺎن ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻮ آﻫﻲ؛ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﮐﺎن אﺋ ﺋﻲ ﻫﻠﻨﺪو אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﻳﺎ‬ ‫ﻫﻲ ﺳﭛ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺟﻮ ﻓﻌﻞ )ﻛﻢ( آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﭔﻴﻮ ﺳﺒﺐ‪:‬‬ ‫אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﭔﻴﻮ ﺳﺒﺐ ﻫﻲءُ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ آﺧﺮت ﺗﻲ א ﺎن ﻧﭥﺎ رﮐﻦ‪ ،‬۽‬

‫ﺠﮭﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ آدﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﺒﺎﺗﺎب ﻣﺜﻞ آﻫﻲ ﻳﺎ ﺣﻴﻮאﻧﻦ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺮڻ ﺑﻌﺪ ﻓﻨﺎ ﭤﻲ‬ ‫وﭸﻲ ﭤﻮ ۽ אن ﺗﻲ ﻧﻪ ﺣﺴﺎب آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﺰא ۽ ﺳﺰא‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﮐﺎن ﻋﺪم وאﻗﻔﻴﺖ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺣﻴﻮאن ﻳﺎ ﮔﺎھ ﭤﻮ ﺠﮭﻲ‪ ،‬۽ روح ﮐﻲ ﻧﭥﻮ‬ ‫‪58‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫آدﻣﻲء ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﺎ ﺑﻪ ﺧ ﻧﻪ אﭤﺲ ﺗﻪ אﻫﻮ אﺑﺪي آﻫﻲ ۽‬ ‫ﺳﭹﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺟﻮ‬ ‫َ‬

‫ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻣﺮﻧﺪو‪.‬‬ ‫ﭨﻴﻮن ﺳﺒﺐ‪:‬‬

‫אن ﭨﻮ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﭨﻴﻮن ﺳﺒﺐ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ א� ﺗﻌﺎ ۽ آﺧﺮت ﺗﻲ‬

‫א ﺎن رﮐﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﻨﺪن א ﺎن ﺿﻌﻴﻒ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﻣﻌ ﮐﻲ ﻧﭥﺎ ﺠﮭﻦ ۽‬

‫ﺳﻨﺪن ﭼﻮڻ آﻫﻲ ﺗﻪ ”א� ﺗﻌﺎ ﮐﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ ﻋﺒﺎدت ﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﺿﺮورت ۽ אﺳﺎن‬ ‫ﺟﻲ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﮐﺎن ﮐﻴﺲ ﻛﻬﮍي ﺗﻜﻠﻴﻒ آﻫﻲ؟ ﻫﻮ ﺑﺎدﺷﺎھ آﻫﻲ ۽ ﻟﻮﻛﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻋﺒﺎدت ﮐﺎن ﺑﻴﭙﺮوאھ‪ .‬ﻋﺒﺎدت ۽ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ אن ﺟﻲ آڏو ﺑﺮאﺑﺮ آﻫﻦ‪ “.‬ﻫﻲ ﺟﺎﻫﻞ ﻗﺮآن ﺟﻲ‬ ‫ﻃﺮف ﻧﭥﺎ ڏﺳﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﺟﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﭘﺎכ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻓﻘﻂ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺎڻ‬ ‫ﻫﻲء ﻣﻌ وﭠﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ‬ ‫ﮐﻲ ﭘﺎכ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ “.‬ﻫﻲ ﻓﺎﺳﻖ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻻء ﻛﺮڻ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ ،‬۽ ﻧﻪ ﭘﺎڻ ِ‬ ‫”ﻛﻢ ﺧﺪא ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء‪ “.‬אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אن ﺑﻴﻤﺎر وאﻧﮕﺮ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻧﻪ ﻛﺮي ۽ ﻫﻴﺌﻦ ﭼﻮي ﺗﻪ ”ﺣﻜﻴﻢ ﺟﻮ אن ۾ ﮀﺎ وﻳﻮ‪ ،‬ﻣﺎن‬ ‫ﺳﻨﺪس ﭼﻮڻ ﻣﭹﺎن ﻳﺎ ﻧﻪ ﻣﭹﺎن‪ “.‬אﺋ ﺑﺮאﺑﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אن ﺳﺒﺐ ﻫﻮ ﺧﻮد ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ‬

‫وﭸﺎﺋﻲ وﻳﻬﻨﺪو‪ .‬ﺣﻜﻴﻢ ﮐﻲ ﻛﻬﮍو ﻧﻘﺼﺎن! ﻣﮕﺮ ِ‬ ‫ﻛﺮي ﻧﻪ ﻛﺮڻ ﻛﺮي‬

‫ﺧﻮد ﻫﻼכ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬ ‫ﭼﻮﭤﻮن ﺳﺒﺐ‪:‬‬ ‫אن ﭨﻮ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﭼﻮﭤﻮن ﺳﺒﺐ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﺎﻟﻔﺖ‬

‫۾ ﻫﻴﺌﻦ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ”ﺷﺮﻳﻌﺖ دل ﮐﻲ ﺧﺮאب ﺧﻮאﻫﺸﻦ‪ ،‬ﻛﺎوڙ ۽ رﻳﺎ ﮐﺎن ﭘﺎכ‬ ‫‪59‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﺣﻜﻢ ڏﺋﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﻫﻲ ﻧﺎ ﻜﻦ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ آدﻣﻲءَ ﮐﻲ‬

‫אﻧﻬﻦ ﺋﻲ ﺷ ﻣﺎن ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אﻫﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻮ‬ ‫ﭼﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﺎري ﮐﻲ אﮀﻮ ﻛﻴﻮ وﭸﻲ‪ ،‬ﺣﺎﻻﻧﻚ אﺋ ﻛﺮڻ ﺎل آﻫﻲ‪ “.‬ﻫﻲ‬ ‫ﻧﺎدאن אﻫﻮ ﻧﭥﺎ‬

‫ﺠﮭﻦ ﺗﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ אﻫﻮ ﺣﻜﻢ ﻛﻮﻧﻪ ڏﻧﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﻛﺎوڙ ۽‬

‫ﺧﻮאﻫﺶ ﮐﻲ אﮐﻴﮍي ﻛﮃي ﮀﮇﻳﻮ“‪ ،‬ﻣﮕﺮ אﻫﻮ ﺗﻪ ”אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺿﺎﺑﻄﻲ ۾ رﮐﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ‬

‫אﻫﻲ ﻋﻘﻞ ۽ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻲ ﻏﺎﻟﺐ ﻧﻪ ﭘﺌﺠﻲ وﭸﻦ ۽ ﺳﺮﻛﺸﻲ ﻧﻪ ﻛﻦ‪ “.‬אﺋ ﻛﺮڻ‬ ‫ﻜﻦ آﻫﻲ ۽ ﮔﮭﮣﻦ ﺋﻲ ﻛﺮي ڏﻳﮑﺎرﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬א� ﺗﻌﺎ ﭘﮡ אﻧﻬﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ‬ ‫ﻛﺌﻲ آﻫﻲ ﺟﻲ ﻛﺎوڙ ﮐﻲ ﮐﺎﺋ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﻧﻪ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ )ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﺰ‬

‫ﻛﻢ ِ‬ ‫ﻻء( ﻛﺎوڙ אﭼﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﭘﻨﺠﻮن ﺳﺒﺐ‪:‬‬

‫אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﭘﻨﺠﻮن ﺳﺒﺐ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺻﻔ ﮐﺎن‬ ‫ﺑﻴﺨ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ”א� ﻛﺮ ۽ رﺣﻴﻢ آﻫﻲ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻬﮍא ﺑﻪ ﻫﺠﻮن ۽‬ ‫ﺟﻴﺌﻦ ﺑﻪ ﻫﻠﻮن‪ ،‬אﻫﻮ ﺿﺮور אﺳﺎن ﺗﻲ رﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﻨﺪو‪ “.‬ﻟﻴﻜﻦ ﻫﻮ אﻫﻮ ﻧﭥﺎ ﭴﺎﮢﻦ ﺗﻪ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﻫﻮ ﺳﺰא ڏﻳﮡ ۾ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻲ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﻫﻮ ﻛﺮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﻧﭥﺎ ڏﺳﻦ ﺗﻪ ﻛﻴ ن ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ ﻣﺼﻴﺒﺖ‪ ،‬ﺑﮏ ۽‬ ‫ﺑﻴﻤﺎريء ۾ ﻣﺒﺘﻼ رﮐﻴﻮ אﭤﺲ‪ ،‬אﮔﺮﭼﻪ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻮ ﻛﺮ ۽ رﺣﻴﻢ آﻫﻲ‪ .‬۽ ﻫﻲءُ ﻧﭥﺎ ﭴﺎﮢﻦ ﺗﻪ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﮐﻴ ۽ وﮢﺞ وאﭘﺎر ﻧﻪ ﻛﺒﻮ‬ ‫ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﻣﺎل دﺳﺘﻴﺎب ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬۽ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﻛﻮﺷﺶ ﻧﻪ ﻛﻨﺪא‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﮐ ﻋﻠﻢ‬

‫ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬אﺋ ﭼﻮڻ وאرא دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ۾ ﺗﻪ ﻛﺎ ﮔﮭﭩﺘﺎﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﭤﺎ ﻛﻦ ۽‬

‫אﺋ ﻧﭥﺎ ﭼﻮن ﺗﻪ ”א� ﺗﻌﺎ ﻛﺮ ۽ رﺣﻴﻢ آﻫﻲ‪ِ ،‬‬ ‫ﺳﻮאء ﮐﻴ ۽ ﺎرت ﺟﻲ روزي‬ ‫‪60‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ڏﻳﻨﺪو“ ‪ -‬ﺑﺎوﺟﻮد ﻫﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻲ ﺗﻪ روزي ﺟﻮ ﺿﺎﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻮ ﭘﺎڻ آﻫﻲ! ‪ُ -‬ﻫﻦ ﺗﻪ‬

‫آﺧﺮت ﺟﻮ ﻛﻢ ﻋﻤﻞ ﺟﻲ ﺣﻮא ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ אﭤﺲ ﺗﻪ ”אﻧﺴﺎن ﮐﻲ אﻫﻮﺋﻲ‬

‫ﻛﺠﮫ ﻣﻠﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬ ‫ﻻء ﻛﻮﺷﺶ ﻛﺌﻲ ﻫﻮﻧﺪאﺋ ‪ “.‬درﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻲ ﻣﺎﮢﮭﻮ א َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي‪،‬‬ ‫ﺟﻲ ﻛﺮم ﺗﻲ א ﺎن ﻧﭥﺎ رﮐﻦ ۽ رزق ﺟﻲ ﺗﻼش ﮐﺎن ﺑﻨﮫ ﻫﭣ ﻧﭥﺎ ﮐﮣﻦ‪ .‬א َ‬ ‫ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﻫﻮ آﺧﺮت ﺟﻲ ﺑﺎري ۾ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﭛ زﺑﺎﻧﻲ ۽ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺗﻠﻘ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﮀﻬﻮن ﺳﺒﺐ‪:‬‬ ‫אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﮀﻬﻮن ﺳﺒﺐ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻏﺮور ۽ ﻫﭟ ﻛﺮي אﺋ‬

‫ﺠﮭﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ”אﺳ אﻫﮍي ﻣﺮﺗ ﮐﻲ ﭘﻬﭽﻲ وﻳﺎ آﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻮ אﺳﺎن ﺟﻮ ﮔﻨﺎھ אﺳﺎن ﺟﻮ‬ ‫ﻠﻴﺪيء‬ ‫ﻛﺠﮫ ﻧﭥﻮ ﺑﮕﺎڙي‪ ،‬۽ אﺳﺎن ﺟﻮ دﻳﻦ אﻫﮍو ﻛﺸﺎدو ﺗﻼءُ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻲ ﭘﺮوאھ ﻧﺎﻫﻲ‪ “.‬אﻧﻬﻦ ۾ אﻫﮍא ﻧﺎدאن ۽ ﮔﮭﭧ ﺠﮫ رﮐﻨﺪڙ ﺑﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﮫ ۾ ﺳﻨﺪن ﺣﺸﻤﺖ ﮐﻲ ﻛ אﺋﻲ وﺟﮭﻲ ۽ ﺳﻨﺪن رﻳﺎ ۽‬ ‫ﺗﻜ ّ ﮐﻲ ﭨﻮڙي وﺟﮭﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺳﺎري ﻋﻤﺮ אن ﺟﺎ وﻳﺮي ﭤﻴﻮ ﭘﻮن‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫ﻫﻚ وﮢﻨﺪڙ ﻟﻘﻤﻮ ﮐﺎﻧﺌﻦ ﮐﺴﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ ﺳﺎرو ﺟﻬﺎن אﻧﻬﻦ ِ‬ ‫ﻻء ﺳﻮڙﻫﻮ ۽ אوﻧﺪאﻫﻮ ﭤﻴﻮ‬ ‫ﭘﻮي‪ .‬אﻫﻲ ﻧﺎدאن ﺟﻲ אﻫﮍא ﺗﻨﮓ ﻇﺮف آﻫﻦ ﺗﻦ ﺟﻲ אﻫﮍي دﻋﻮא ﻛﻴﺌﻦ ﻣﭹﻲ‬ ‫ﺳﮕﮭ ! ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﮐﮣﻲ ﻫﺠﻲ ﺑﻪ‪ ،‬ﺟﻮ ﻋﺪאوت‪ ،‬ﺷﻬﺮت‪ ،‬رﻳﺎء‬ ‫۾ ﻛﺎوڙ ﺟﻲ و ﮭﻮ ﻧﻪ وﻳﻨﺪو ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻦ دﻋﻮא ۾ دوﮐﻲ ﻫﻴﭟ آﻳﻞ‬

‫آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻫﻮ אن ﺳﺒﺐ ﻛﻮ ﭘﻴﻐﻤ ن ﺟﻲ درﺟﻲ ﮐﺎن ﻣﭥﻲ ﭼﮍﻫﻲ ﻛﻮﻧﻪ‬ ‫وﻳﻨﺪو‪ .‬ﭘﻴﻐﻤ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻟﻐﺰﺷﻦ ﺗﻲ روﺋﻨﺪא ۽ زאري ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ‬ ‫درﭔﺎر ۾ ﻣﻌﺬرت ﻃﻠﺒﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬وڏي ﻣﺮﺗ وאرא אﺻﺤﺎب ﺳﮙﻮرא ﻧﻨﮃڙن ﻧﻨﮃڙن‬ ‫‪61‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﮔﻨﺎﻫﻦ ﮐﺎن ڊپ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﻛﻦ وﻗ ﺗﻲ ﭤﻮري ﺷﻚ ﺷﺒﻬﻲ ﺳﺒﺐ ﺣﻼل ﺷ‬

‫ﮐﺎن ﺑﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪) .‬ﺗﮇﻫﻦ( ِﻫﻨﻦ ﺑﻲوﻗﻮﻓﻦ אﻫﻮ ﻛﻴﺌﻦ‬

‫ﺠﮭﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ‬

‫ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻲ دوﮐﻲ ۽ ﻓﺮﻳﺐ ﺟﻮ ﺷﻜﺎر ﻧﻪ آﻫﻦ!‬ ‫ﺳﺘﻮن ﺳﺒﺐ‪:‬‬ ‫אن ﭨﻮ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﺳﺘﻮن ﺳﺒﺐ آﻫﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻏﻔﻠﺖ ۽ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ‬ ‫ﺧﻮאﻫﺶ‪ .‬אﻫﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﮔﺮوھ ﮐﻲ ﻧﺎﺟﺎﺋﺰ رﺳ ﺗﻲ ﻫﻠﻨﺪو‪ ،‬ﻓﺴﺎد ﻛﻨﺪو‪،‬‬ ‫ﺗﺼﻮف ۽ وﻻﻳﺖ ﺟﻲ دﻋﻮא‬ ‫رﻧﮕ ﮘﺎ ﻴﻮن ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺻﻮﻓ ﺟﻲ ﭘﻮﺷﺎכ ﭘﻬﺮﻳﻮ ّ‬ ‫ﻛﻨﺪو ڏﺳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﮐ אﻧﻬﻦ ﺟﻮن אﻫﻲ ﮘﺎ ﻴﻮن ﭘﺴﻨﺪ אﻳﻨﺪﻳﻮن آﻫﻦ؛ ﺗﻪ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺗﻪ‬ ‫אﻧﻬﻦ ﺟﻲ دﻟ ﺗﻲ ﻟﻐﻮﻳﺖ ۽ ﺧﻮאﻫﺶ ﺟﻮ ﻏﻠﺒﻮ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻓﺴﺎد ﻛﺮڻ‬ ‫ﺟﻲ אﺟﺎزت ڏﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍא ﻣﺎﮢﮭﻮ אﺋ ﻛﮇﻫﻦ ﻧﻪ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ﻓﺴﺎد ﻳﺎ ﺧﺮאﺑﻲ‬ ‫ﻛﺮڻ ﺳﺎن אﺳﺎن ﮐﻲ ﻛﻮ ﻋﺬאب رﺳﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺳﻨﺪن ﻋﻴﺶ زﻫﺮ ﻧﻪ ﭤﻲ‬ ‫ﭘﻮي‪ ،‬ﭘﺮ אﻟﭩﻮ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ”ﻫﻲ ﺧﻮد ﻓﺴﺎد ﻧﻪ آﻫﻲ ۽ אﻫﮍو ﺧﻴﺎل ﻛﺮڻ ﺋﻲ ﺗﻬﻤﺖ ۽‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ )ﻧﺌ ﮘﺎﻟﮫ( آﻫﻲ‪ “،‬ﺣﺎﻻﻧﻚ ﻧﻪ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﺗﻬﻤﺖ ﺟﻲ ﻣﻌ ﺟﻲ ﺧ آﻫﻲ ۽ ﻧﻪ‬ ‫وري ﺣﺪﻳﺚ ﺟﻲ‪ .‬ﺑﮍא آدﻣﻲ ﻏﺎﻓﻞ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﭘﺮﺳﺖ ۽ ﺷﻴﻄﺎن ﺟﺎ ﺗﺒﻌﺪאر ﭤ ﭤﺎ ۽‬ ‫ﺠﮭﺎﺋﮡ ﺳﺎن ﻧﭥﺎ ﺠﮭﻦ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻛﻤﻦ ۾ ﺷﻚ ﻧﭥﻮ ﭘﻮي‪.‬‬

‫אﻫﮍن ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ ﺗﻠﻮאر ﺳﺎن ﭠﻴﻚ ﻛﺮڻ ﮐﭙﻲ ۽ ﻧﻪ ﮘﺎ‬

‫۽ دﻟﻴﻠﻦ ﺳﺎن‪.‬‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺟﻲ ﺟﻬﺎﻟﺖ אﻫﮍن ﻛﻤﻦ ۾ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻲ אن ﺟﻲ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ‬

‫ﻣﻮאﻓﻖ ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء‬ ‫אﻫﮍيء ﮔﻤﺮאﻫﻲءَ ﺟﻮ ﻣﭩﺠﻲ وﭸﮡ ڏאڍو ڏﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﺳﺒﺐ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻣﺎﮢﮭﻮ ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﻛﻨﻬﻦ ﺧﻮف ۽ ﺧﻄﺮي ﺟﻲ אﺑﺎﺣﺖ )ﻧﺎﺟﺎﺋﺰ( ﺟﻲ‬ ‫‪62‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫رﺳ ﺗﻲ ﻫﻠﻦ ﭤﺎ ۽ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ אﺳﺎن ﻣﻨﺠﮭﻴﻞ )ﺣ אن( آﻫﻴﻮن‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﮐﺎﻧﺌﻦ ﭘﮁﻴﻮ‬ ‫ﻛﻬﮍيء ﮘﺎﻟﮫ ۾ ﻣﻨﺠﮭﻴﻞ آﻫﻴﻮ؟“ ﺗﻪ אن ﺟﻮ ﻛﻮ ﺟﻮאب ﻧﭥﺎ ڏﻳﻦ‪.‬‬ ‫وﭸﻲ ﺗﻪ ”ﺗﻮﻫﺎن‬ ‫َ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺷﺨﺺ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻃﺒﻴﺐ ﮐﻲ ﭼﻮي ﺗﻪ ﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎر‬ ‫אﻫﮍن ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل א َ‬ ‫آﻫﻴﺎن ۽ ﮐﻴﺲ ﻫﻲ ﻧﻪ ﭔﮅאﺋﻲ ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻬﮍي ﺑﻴﻤﺎري آﻫﻲ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء אﻫﮍي ﺷﺨﺺ ﺟﻮ‬

‫ِ‬ ‫כ אن ﺟﻲ ﺑﻴﻤﺎري ﺟﻮ ﭘﺘﻮ ﻧﻪ ﭘﻮي‪.‬‬ ‫ﻋﻼج ﭤﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ‬

‫دﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺰرگ ُאﻫﻲ آﻫﻦ ﺟﻲ ﭴﺎﮢﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ ﺣﺮص ۽ ﺧﻮאﻫﺶ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻮ‬ ‫ﻣﻄﻴﻊ ﻧﻪ ﺑﻨﺎﻳﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אﻧﺴﺎن ﻧﻪ ﭘﺮ ڍور آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺠﮭﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ‬ ‫َ‬

‫ّ‬ ‫ﻣﻜﺎر ۽ دوﮐﻴﺒﺎز آﻫﻲ ۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﻛﻮڙﻳﻮن دﻋﻮאﺋﻮن ﻛﻨﺪو ۽ ڊאڙون‬ ‫ﻧﻔﺲ‬

‫ﻫﮣﻨﺪو رﻫﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻣﺎن ﮔﮭﮣﻮ زﺑﺮدﺳﺖ آﻫﻴﺎن‪ٰ .‬ﻟﻬﺬא ﻣﻨﺎﺳﺐ آﻫﻲ ﺗﻪ ُאن )ﻧﻔﺲ( ﮐﺎن ﺛﺎﺑ‬

‫ﻻء ِ‬ ‫ﮔﮭﺮي وﭸﻲ‪ ،‬۽ ُאن ﺟﻲ ﺳﭽﺎﺋﻲءَ ﭘﺮﮐﮡ ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺷﺮﻋﻲ دﻟﻴﻠﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﺧﻮد ﺳﻨﺪس‬

‫دﻟﻴﻠﻦ ﺗﻲ אﻋﺘﺒﺎر ﻧﻪ ﻛﻴﻮ وﭸﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ אﻃﺎﻋﺖ ۾‬

‫رﻫﻲ ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻫﻮ ﺳﭽﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺷﺮﻋﻲ ﺣﻜﻤﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻴﻼ ۽ ﺑﻬﺎﻧﺎ ۽‬ ‫ﺗﺎوﻳﻞ ﺗﻼش ﻛﺮي ﺗﻪ ﭘﻚ ﭴﺎڻ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻮ ﭘﻮﺋﻠﮗ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﺟﺎﺋﻲ وﻻﻳﺖ‬ ‫ﮔﮭﮍيء ﺗﺎﺋ אﻫﺎ ﺛﺎﺑ ﻧﻔﺲ ﮐﺎن ﭘﮁﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن‬ ‫ﺟﻲ دﻋﻮא ﭤﻮ ﻛﺮي‪ .‬ﻣﺮڻ‬ ‫َ‬ ‫دوﮐﻮ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ۽ ﺑﻴﺨ يءَ ۾ ﭘﺎڻ ﻫﻼכ ﻛﻨﺪو‪ .‬אﻫﻮ ﭘﮡ ﭴﺎﮢﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬

‫ﺟﻲ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ۾ ﻧﻔﺲ ﺟﻮ ﭘﻴﺶ ﭘﻮڻ‪ ،‬אﭸﺎ رﮘﻮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﭘﻬﺮﻳﻮن درﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭔﻴﻮن‬ ‫ﻣﻨﺰﻟﻮن אﭸﺎ ﭘﺮي ﭤﻴﻮن‪.‬‬

‫‪63‬‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻴﻮﻥ‬

‫ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘ ﺮﻳﻮﻥ‬

‫ﺁﺩﻣﻲ ﺩﻧﻴﺎ ۾ ﮀﻮ ﺁﻳﻮ ﺁﻫﻲ؟‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ‪ ،‬دﻳﻦ ﺟﻲ رﺳ ﺟﻲ ﻣﻨﺰﻟﻦ ﻣﺎن ﻫﻚ ﻣﻨﺰل آﻫﻲ‪،‬‬

‫۽ ﺣﻖ ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺣﻀﻮر ڏאﻧﻬﻦ وﻳﻨﺪڙ ﻣﺴﺎﻓﺮن ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻚ ﮔﺬرﮔﺎھ آﻫﻲ‪ ،‬ﺻﺤﺮא ﺟﻲ‬ ‫ﻛﻨﺎري ﺗﻲ ﻫﻚ ﺳﻴﻨﮕﺎرﻳﻞ ﺑﺎزאر آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رﺳ ﺟﻮ ﺳﺎﻣﺎن‬ ‫ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻦ‪.‬‬

‫دﻧﻴﺎ ﻣﺎن ﻣﻘﺼﻮد آﺧﺮت ﺟﻮ ﺗﻮﺷﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﭘﻴﺪאﺋﺶ ﺟﻮ‬ ‫وﻗﺖ ﺳﺎدو ۽ ﻧﺎﻗﺺ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אن ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻫﻦ ۾ ﻫﻚ ﺻﻼﺣﻴﺖ‬ ‫رﮐﻴﻞ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻛﻤﺎل ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي ۽ ﻣﻠﻜﻮت ﺟﻲ ﺻﻮرت ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻣﻌ ۾ ﺗﻪ وאٽ ﻟﻬﻲ ۽ א�‬ ‫ﺟﻮ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ אﻻﻫﻲ ﺣﻀﻮر ﺟﻮ ﻻﺋﻖ ﭤﺌﻲ‪ ،‬א َ‬ ‫ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺎل ﺟﻲ ﻧﻈﺎري ﺟﻲ ﭘﺴﻨﺪڙن ۾ ﺎر ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ .‬אﻫﺎﺋﻲ ﺳﻨﺪﻳﺲ‬ ‫ﻧﻬﻲء ِ‬ ‫ﻻء ﺋﻲ ﮐﻴﺲ ﺧﻠﻘﻴﻮ وﻳﻮ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﺟﻲ אﻧﺘﻬﺎ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮﺋﻲ ﺳﻨﺪس ﺑﻬﺸﺖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ א َ‬

‫آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﺳﻨﺪﻳﺲ אک ﻧﻪ ﮐﻠﻨﺪي‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﻧﻜﻲ ﻧﻈﺎرو ﭘﺴﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ ،‬۽‬

‫ﻧﻜﻲ ﺳﻨﺪس ﺎل ﺟﻮ אدرאכ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ ،‬ﺳﭛ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺳﺎن ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ‪ -‬۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪ .‬א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻛﺮﻳﮕﺮيءَ‬ ‫ﻣﭩﻲء ۽‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﺎ ﻫﻲ ﺣﻮאس آﻫﻦ‪ .‬ﭘﺮ ُאﻫﻲ ﺣﻮאس ﻫﻦ‬ ‫ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء ﻣﺎن ﭠﻬﻴﻞ ﺟﺴﻢ ﮐﺎن ﺳﻮ ِאء ﻜﻦ ﻧﺎﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲءَ ﻛﺮي ﮐﻴﺲ ﻫﻦ ﻣﭩﻲءَ ۽‬ ‫َ‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﭘﺎﮢﻲء وאري ﺟﻬﺎن ۾ ﻣﻮﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻮ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺎن ﺗﻮﺷﻮ ﻫﭣ‬ ‫َ‬ ‫ﻛﺮي‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻔﺲ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ وאري ﻛﻨﺠﻲءَ ذرﻳﻌﻲ‪ ،‬א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻨﻦ ﺣﻮאﺳﻦ ﺳﺎن ﺋﻲ ﺳﻬﻲ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻲ‬ ‫ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﻫﻲ ﺣﻮאس ﺳﺎﮢﺲ ﺷﺎﻣﻞ آﻫﻦ ۽ ﺳﻨﺪس ِ‬ ‫ﻻء ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ ﻛﻨﺪא رﻫﻦ ﭤﺎ‪،‬‬

‫ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﭼﺌﺒﻮ ﺗﻪ آدﻣﻲ دﻧﻴﺎ ۾ آﻫﻲ )ﺟﻴﺌﺮو آﻫﻲ(‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﺣﻮאس )ﮐﺎﻧﺌﺲ(‬ ‫ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ ۽ آدﻣﻲ ﺟﻮن ذאﺗﻲ ﺻﻔﺘﻮن وﭸﻴﻮ ﺑﺎﻗﻲ رﻫﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‬ ‫ﻫﻲء ﺋﻲ‬ ‫ﺗﻪ ﻫﻮ آﺧﺮت ڏي روאﻧﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ )ﻣﺮي وﻳﻮ(‪ .‬אﻧﺴﺎن ﺟﻲ دﻧﻴﺎ ۾ رﻫﮡ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ َ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺑﺲ‪.‬‬

‫‪65‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‬

‫ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺍﻥ ﺟﻲ ﺁﻓﺖ ۽ ﺍﻥ ﺟﻮ ﻏﺮﺽ‬ ‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﭔﻦ ﺷ ﺟﻲ ﺿﺮورت آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﻚ ﺗﻪ دل ﮐﻲ ﻧﺎس ﭤﻴﻨﺪڙ‬ ‫دﻧﻴﺎ ۾‬ ‫َ‬

‫ﺷ ﮐﺎن ﻔﻮظ رﮐﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ ﻏﺬא ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﺗﻪ ﺑﺪن ﮐﻲ ﺑﺮﺑﺎد ﻛﻨﺪڙ ﺷ‬

‫ﮐﺎن ﺑﭽﺎﺋﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﻮ ﻏﺬא ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﺗﻪ ﺑﺪن ﮐﻲ ﺑﺮﺑﺎد ﻛﻨﺪڙ ﺷ ﮐﺎن‬ ‫ﺑﭽﺎﺋﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ ﻏﺬא ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي‪.‬‬ ‫دل ﺟﻲ ﻏﺬא آﻫﻲ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ۽ ﺒﺖ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻲ ﻏﺬא ُאن ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻮאﻓﻖ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﺎ ُאن ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺑﺎديء ﺟﻮ‬ ‫אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺟﻮ ذﻛﺮ אڳ ﭤﻲ ﭼﻜﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ دل ﺟﻲ‬ ‫َ‬

‫ﺳﺒﺐ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔ ﺷ ﺟﻲ ﺒﺖ ۾ ﻏﺮق ﭤﻲ وﭸﻲ‪ - ،‬ﺑﺪن‬

‫ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﺑﻪ دل ﺟﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺮڻ ﮔﮭﺮﺟﻲ؛ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺑﺪن ﻓﺎﻧﻲ آﻫﻲ ۽ دل‬

‫ﺣﺎﺟﻲء ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ‪ :‬دل ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء ﺑﺪن אﺋ آﻫﻲ ﺟﻴﺌﻦ‬ ‫ﻻء ﺣﺞ ﺟﻲ رאھ ۾ ُאٺ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ‬ ‫َ‬

‫ﺣﺎﺟﻲء ِ‬ ‫אٺ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺣﺎﺟﻲء ﮐﻲ‬ ‫ﻻء ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ٰ .‬ﻟﻬﺬא‬ ‫ﻻء ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אٺ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﮙﺎﺋﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﻛﻌ ۾ ﻧﻪ ﭘﻬﭽﻲ وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﺿﺮورت آﻫﺮ ُאٺ ﮐﻲ ﮔﺎھ ﭘﭡﻮ‬ ‫ﭼﺎرﻳﻨﺪو رﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﺎرو وﻗﺖ ُאٺ ﺟﻲ ﭼﺎرڻ‪ ،‬ﺳﻴﻨﮕﺎرڻ ۽ ﭨﻬﻞ‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن‬ ‫ﭨﻜﻮر ۾ ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﺗﻪ ﻗﺎﻓﻠﻲ ﮐﺎن ﭘﭡ رﻫﺠﻲ ﻧﺎس ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ آدﻣﻲ ﺳﺎرو وﻗﺖ ﺑﺪن ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ۾ ﺧﺮچ ﻛﻨﺪو ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﮐﺎن ﺮوم رﻫﻨﺪو‪.‬‬

‫‪66‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻻء ﮐﺎڌو‪ ،‬ﭘﻬﺮڻ ِ‬ ‫ﺑﺪن ﺟﻮن ﺣﺎﺟﺘﻮن ﺑﻪ ﭨﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻧﻪ آﻫﻦ‪ :‬ﮐﺎﺋﮡ ِ‬ ‫ﻻء ﻟﺒﺎس ۽‬

‫ﻻء ِ‬ ‫رﻫﮡ ِ‬ ‫ﺗﺒﺎﻫﻲء ﮐﺎن‬ ‫ﺟﺎء ﺟﻲ ﺿﺮورت آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﮔﺮﻣﻲءَ ۽ ﺳﺮديءَ ۾‬ ‫َ‬ ‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ‬ ‫ﺳﻼﻣﺖ رﻫﻲ‪ .‬ﺑﺲ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾‬ ‫َ‬

‫ﭔﻲ ﺿﺮورت ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﻫﻲءُ ﺗﻪ ﺳﺎري دﻧﻴﺎ ﺟﻮ אﺻﻮل آﻫﻲ‪ .‬دل ﺟﻲ ﻏﺬא‬ ‫ﺧﺪא ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﺟﻴ ﻳﻘﺪر ﮔﮭﮣﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﺗﻴ ﻳﻘﺪر ﺑﻬ ‪ .‬ﺑﺪن ﺟﻲ ﻏﺬא‬

‫آﻫﻲ ﻃﻌﺎم ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﺪאزي ﮐﺎن زﻳﺎده ﻫﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﻫﻼﻛﺖ ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﮣﺒﻮ‪.‬‬

‫א� ﺗﻌﺎ ﺧﻮאﻫﺶ ﮐﻲ אﻧﺴﺎن ﺗﻲ ﻫﻦ ِ‬ ‫ﻻء ﻣﻘﺮر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﺎن ﮐﺎڌي‪،‬‬ ‫ﭘﻮﺷﺎכ ۽ ﺟﮙﮫ ﺟﻮ ﮔﮭﺮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﺎن ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﺑﺪن‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﺪس ﺳﻮאري آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﻫﻼﻛﺖ ﮐﺎن ﻔﻮظ رﻫﻲ‪ .‬ﺧﻮאﻫﺶ ﺟﻲ ﺗﻪ ﻓﻄﺮت ﺋﻲ אﻫﮍي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻚ‬

‫ﻳﺎدﺗﻲء ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ۾ رﻫﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬ ‫ﺣﺪ ﺗﻲ ُאن ﮐﻲ ﻗﺮאر ﻧﻪ آﻫﻲ ۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ ز‬ ‫َ‬

‫א� ﺗﻌﺎ ﻋﻘﻞ ﮐﻲ ﺧﻠﻘﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺪ אﻧﺪر رﮐﻲ‪ ،‬۽ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮐﻲ‬

‫ﭘﻴﻐﻤ ن ﺟﻲ وאﺗﺎن ﻫﻦ ِ‬ ‫ﻻء ﻣﻮﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺧﻮאﻫﺶ ﺟﻮن ﺣﺪون ﻣﻘﺮر ﻛﻴﻮن‬ ‫وﭸﻦ‪ .‬ﭔﺎﻟﭙﮣﻲ ۾ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﺧﻮאﻫﺶ ﮐﻲ ﺋﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אن ﺟﻲ‬

‫ﺿﺮورت ﻫﺌﻲ‪ ،‬۽ ﻋﻘﻞ ﮐﻲ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺧﻮאﻫﺶ ﺟﻨﻬﻦ‬

‫ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﺟﮙﮫ ورﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺳﺪאﺋ ﺳﺮﻛﺸﻲ ﻛﻨﺪي رﻫﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﻏﺎﻟﺐ‬

‫ﭘﺌﺠﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻋﻘﻞ ۽ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻌﺪ ۾ آﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲءَ ِ‬ ‫ﻻء ﺗﻪ ﺧﻮאﻫﺶ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﻫﻢ‬

‫ﺗﻦ ﮐﺎڌي ﻛﭙﮍي ۽ ﺟﮙﮫ ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ۾ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻪ ﻛﺮي‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺒﺐ ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ‬ ‫وﺳﺎري ﮀﮇي‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻮ ﭼﮝﻲ ﭘﺮ ﭴﺎﮢﻲ ﺗﻪ ﻫﻲ ﮐﺎڌو ۽ ﻛﭙﮍو ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺧﻮد‬

‫ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﺟﻬﺎن ۾ ﮀﺎ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻲ؟ ۽ ﭘﮡ دل ﺟﻲ ﻏﺬא ﮐﻲ وﺳﺎري ﻧﻪ وﻳﻬﻲ‪ ،‬ﺟﺎ‬ ‫‪67‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫آﺧﺮت ﺟﻮ ﺗﻮﺷﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮن دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺳﺎري ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬אن ﺟﻲ آﻓﺖ ۽‬ ‫ﻏﺮض ﮐﺎن وאﻗﻒ ﭤﺌ ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ آﻫﻲ ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﺷﺎﺧﻦ ۽ ﭜﺎﮜﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﻛﺮﻳﻦ‪.‬‬

‫‪68‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‬

‫ﻲ ﺷﻴﻮﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻮﻥ ﺍﺻﻞ ﺁﻫﻦ‪ :‬ﮐﺎﮄﻭ‪ ،‬ﭙ ﻭ ۽‬ ‫ﮔﮭﺮ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻛﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﻣﺎن ﻣﺮאد ﭨﻲ ﺷﻴﻮن آﻫﻦ‪ :‬ﻧﺒﺎﺗﺎت ﻣﻌﺪﻧﻴﺎت ۽ ﺣﻴﻮאﻧﺎت‪ .‬زﻣ‬

‫אﻻﺻﻞ رﻫﺎﺋﺶ ۽‬

‫ﻻء آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﻌﺪﻧﻴﺎت ﺟﻬﮍوכ ﭨﺎﻣﻮ‪ ،‬ﻟﻮھ ۽ ﭘﺘﻞ אوزאرن ﭠﺎﻫﮡ ِ‬ ‫زرאﻋﺖ ﺟﻲ ﻓﺎﺋﺪي ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫آﻫﻦ؛ ۽ ﺣﻴﻮאن )ﺣﻴﻮאﻧﺎت( ﺳﻮאريءَ ۽ ﺧﻮرאכ ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻦ‪ :‬אﻧﺴﺎن ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۽‬

‫ﺑﺪن ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ۾ ﺋﻲ ﮐﮣﻲ ﻟﮙﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫دل ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺷ ۾ ﻟﮙﺎﺋﮡ ﺳﺎن אن ۾ ﻛﻴ ﻳﻮن אﻫﮍﻳﻮن ﺻﻔﺘﻮن ﭘﻴﺪא ﭤ ﭤﻴﻮن‪،‬‬ ‫ﻲء ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ‪ ،‬ﺣﺮص‪ ،‬ﺑﺨﻞ‪ ،‬ﺣﺴﺪ ۽ ﻋﺪאوت‬ ‫ﺟﻲ אن ﺟﻲ ﺗﺒﺎﻫ َ‬ ‫وﻏ ه؛ ۽ ﺑﺪن ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺷ ۾ ُرﻧﭝﺎﺋﮡ ﺳﺎن دل ﭘﮡ אﻧﻬﻦ ۾ ﭰﺎﺳﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ وﺳﺎري‬ ‫ﻫﻤﺖ ﮐﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ۾ ﺻﺮف ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬ ‫وﻳﻬﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎري ّ‬

‫ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻮن אﺻﻞ ﭨﻲ ﺷﻴﻮن آﻫﻦ‪ :‬ﮐﺎڌو‪ ،‬ﻛﭙﮍو ۽ ﮔﮭﺮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ‬

‫ﺿﺮورت ِ‬ ‫ﻻء אﺻﻞ ﺻﻔﺎﻋﺘﻮن ﻳﺎ ﻫﻨﺮ ﺑﻪ ﭨﻲ آﻫﻦ‪ :‬ﻫﺎرﭘﻮ‪ ،‬ﻛﻮرﻛﻮ ۽ رאزﻛﻮ‪.‬‬

‫ﻟﻴﻜﻦ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻫﺮ ﻫﻚ ﺟﻮن ﺘﻠﻒ ﺷﺎﺧﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ﻛﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ‬ ‫ﻛﻮريء ﺟﻮ אﺳﺒﺎب ﺑﻨﺎﺋ ﭤﺎ؛‬ ‫ﺳﺎز ﭠﺎﻫ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﭘﭹﺎرو ۽ ﺳﭧ ﻛﺘﻴﻨﺪڙ‪ ،‬ﺟﻲ‬ ‫َ‬

‫ﻛﻮريء ﺟﻲ‬ ‫۽ ﻛﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﻢ ﮐﻲ ﭘﻮرت وﭠﺎﺋ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ درزي‪ ،‬ﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻢ ﮐﻲ ﻣﻜﻤﻞ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﮐﻲ ﻛﺎٺ‪ ،‬ﻟﻮھ ۽ ﮍي وﻏ ه ﺟﻲ‬

‫אوزאرن ﺟﻲ ﺿﺮورت ﭘﻮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻟﻮﻫﺎر‪ ،‬وאڍو ۽ ﺳﻮﭼﻲ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫ‬ ‫‪69‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﻫﻲ ﺳﭛ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﺎ ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﮐﻲ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﻣﺪد ﺟﻲ ﮔﮭﺮج ﭘﻴﺌﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫ﺟﻮ ﻫﺮ ﻫﻚ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻢ ﻣﻜﻤﻞ ﻃﻮر ﭘﻮرو ﻛﺮي ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪،‬‬ ‫ﻛﻮريء ۽ ﻟﻮﻫﺎر ﮐﻲ ﻣﺪد‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﻫﻮ ﺳﭛ ﭘﺎڻ ۾ ﻣﻠﻲ ﭘﻴﺎ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ درزي‪،‬‬ ‫َ‬ ‫א َ‬

‫ڏﺋﻲ‪ ،‬۽ ﻟﻮﻫﺎر وري אﻧﻬﻦ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ :‬אن ﺳﺒﺐ אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﺟﻲ وچ ۾‬

‫وﻫﻨﻮאر ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن وري د ﻨﻴﻮن ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻮن؛ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻫﺮ ﻫﻚ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ﺣﻖ ﺗﻲ رאﺿﻲ ﻧﻪ رﻫﻴﻮ ۽ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻮﻳﺎن ﭘﻴﻮ‪ .‬אن ﻛﺮي وري ﭔ ﭨﻦ ﻗﺴﻤﻦ‬ ‫ﺟﻲ ﻫﻨﺮن ﺟﻲ ﺿﺮورت ﭘﺌﻲ‪ :‬ﺳﻴﺎﺳﺖ ۽ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻮ ﻓﻦ‪ ،‬ﻗﻀﺎ ۽ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻮ‬ ‫ﻓﻦ‪ ،‬۽ ﭨﻴﻮن ﻓﻘﮧ ﺟﻮ ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﺧﻠﻖ ﺟﻲ وچ ۾ ﻧﺒ ي ﻧﮁﻴﮍي ﺟﺎ ﻗﺎﻧﻮن‬

‫ﺠﮭﻴﺎ وﭸﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻫﺮ ﻫﻚ ﭘﻴﺸﻮ ﻳﺎ ڌﻧﮅو آﻫﻲ‪ ،‬אﮔﺮﭼﻪ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﭔ ڌﻧﮅي‬

‫ﻛﻨﺪڙن وאﻧﮕﺮ ﻫﭣ ﺳﺎن وאﺳﻄﻮ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪.‬‬ ‫ﻫﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﺮي دﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﺷﻐﻞ )ڌﻧﮅא( ﮔﮭﮣﻮ وڌي وﻳﺎ ۽ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺳﺎن‬ ‫ﮘﻨﮃﺟﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﻣﺎﮢﮭﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ۾ ﮔﻢ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ ۽ ﻫﻦ ﮘﺎﻟﮫ ﮐﻲ وﺳﺎري وﻳﭡﺎ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ‬ ‫ﺳﭝ ﮘﺎ‬

‫ﺟﻮ אﺻﻞ ﭨﻦ ﺷ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ :‬ﮐﺎڌو‪ ،‬ﻛﭙﮍو ۽ ﮔﮭﺮ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﻫﻲ‬

‫ﻻء آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻫﻲ ﭨﻲ ﺷﻴﻮن ﺑﺪن ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻣﮍﻳﺌﻲ ڌﻧﮅא אﻧﻬﻦ ﭨﻦ ﺷ ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺑﺪن دل‬ ‫ﻻء ﺳﻮאري ﭤﻲ رﻫﻲ‪ ،‬۽ دل א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ِ‬ ‫وאﺳﻄﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ אن ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺣﺎﺟﻲء وאﻧﮕﺮ وﺳﺎري وﻳﭡﺎ آﻫﻦ ﺟﻨﻬﻦ‬ ‫َ‬ ‫ﭘﺮ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ۽ ﺧﺪא ﺗﻌﺎ ﮐﻲ אﻧﻬﻲءَ‬ ‫ﭼﺎﻛﺮيء ۾ ﺻﺮف‬ ‫ﻛﻌ ﺟﻲ ﺳﻔﺮ ﮐﻲ وﺳﺎري ﺳﺎرو وﻗﺖ אٺ ﺟﻲ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻴﻮ‪.‬‬

‫‪70‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻢ ﭘﻮرو ﻛﺮي‪،‬‬

‫ﻛﻮچ ﻛﺮڻ ِ‬ ‫ﻻء آﻣﺎده ﺋﻲ ﻧﻪ رﻫﻨﺪو ۽ آﺧﺮت ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﺋﻲ ﻧﻪ ﻛﻨﺪو‪ ،‬۽ دﻧﻴﺎ‬ ‫ﻧﻬﻲء دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﻧﻪ ﺳﭹﺎﺗﻮ‪.‬‬ ‫ﺟﻲ ڌﻧﮅن ۾ ﺿﺮورت ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻪ ﮔﻮﻳﺎ א َ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺟﻬﺎﻟﺖ ﮐﻲ ﺧﻴﺎل ۾ رﮐﻲ‪ ،‬رﺳﻮل א� ﷺ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”دﻧﻴﺎ ﻫﺎروت ۽ ﻣﺎروت‬ ‫א َ‬

‫ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ آﻫﻲ‪ ،‬אن ﮐﺎن ﺣﺬر ﻛﻴﻮ‪ “.‬ﺟﮇﻫﻦ دﻧﻴﺎ אﻫﮍي ﺟﺎدوﮔﺮ آﻫﻲ‪،‬‬

‫ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אن ﺟﻲ ﻣﻜﺮ ۽ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﻲ ﺠﮭﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﺎﮢﻲ وﻗﺖ آﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ אن ﺟﻲ ﻛﻤﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ڏﻳﺌﻲ وאﻗﻒ ﻛﺮﻳﻮن‪.‬‬

‫‪71‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‬

‫ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺟﺎﺩﻭَء ﺟﺎ ﻣﺜﺎﻝ ۽ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺭﻥ ﺟﻲ ﻏﻔﻠﺖ‬ ‫ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻣﺜﺎل‪ :‬دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﺟﺎدو ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮءَ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﮘﻴﺎن‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻮن ﺠﮭ ﺗﻪ ﺗﻮﺳﺎن دل ﻟﮙﻲ وﻳﺌﻲ אﭤﺲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻮء ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺗﻮﮐﺎن ﭜﭵﻨﺪي رﻫﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ درﺟﻲ‬ ‫ﺣﺎﻻﻧﻚ אﺋ ﻛ آﻫﻲ‪َ .‬‬

‫ﺑﺪرﺟﻲ ۽ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﺧ ﻧﻪ ﭘﻮي‪ُ .‬אن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﭘﺎﮀﻲ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ ﺟﻮ ڏﺳﮡ ۾ ﺑﻴﭡﻞ‬

‫ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﮔﮭﭩﺒﻮ ﺋﻲ رﻫﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﮀﺎ ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ‬

‫ُאن وאﻧﮕﺮ آﻫﺴ آﻫﺴ ﮔﺬرﻧﺪي وﭸﻲ ﭤﻲ ۽ ﻫﺮ ﻈﻲ ﮔﮭﭩﺠﻲ ﭤﻲ! אﻫﺎ دﻧﻴﺎ آﻫﻲ ﺟﺎ‬ ‫ﺗﻮﮐﺎن ﭜﭵﻨﺪي ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ رﻫﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻮن ُאن ﮐﺎن ﺑﻴﺨ آﻫ ‪.‬‬

‫ﻫﻮء ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ دوﺳﺖ ﭴﺎﮢﺎﺋﻲ‬ ‫ﭔﻴﻮن ﻣﺜﺎل‪ُ :‬אن ﺟﻮ ﭔﻴﻮ ﺟﺎدو ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ َ‬

‫ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﮣﺎﺋﻲ‪ ،‬۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﮘﻴﺎن ﻫﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﭤﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻫﻮء ﺗﻮﺳﺎن ﺳﺪאﺋ ﺳﺎزﮔﺎر رﻫﻨﺪي ۽ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﻃﺮف ﻛﺎﻧﻪ وﻳﻨﺪي‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻮء ﺗﻮﮐﻲ ﮀﮇي ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ د ﻦ وٽ ﻫﻠﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ‪ُ .‬אن‬ ‫ﻟﻴﻜﻦ אوﭼﺘﻮ ﺋﻲ אوﭼﺘﻮ‪َ ،‬‬ ‫ﻛﻤﻴﮣﻲء ۽ ﺷﺮﻳﺮ ﻋﻮرت وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ ﭠﮙﻲ ﭘﺎڻ ﺗﻲ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻮ ﻣﺜﺎل א َ‬ ‫ﻣﻮﻫﺖ ﻛﺮي ﭤﻲ ۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﮐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮭﺮ وﭠﻲ ﻣﺎرﻳﻮ ﮀﮇي‪.‬‬

‫ﭔﮃيء ﻋﻮرت ﺟﻲ‬ ‫ﺣﻀﺮت ﻋﻴﺴﻰ ﻋﻠﻴﮧ אﻟﺴﻼم ﻣﻜﺎﺷﻔﻲ ۾ دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﻫﻚ‬ ‫َ‬

‫ﺷﻜﻞ ۾ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﺎﺋ ﺗﻪ ”ﺗﻮ ﮔﮭﮣﺎ ﻣﮍس ﻛﻴﺎ آﻫﻦ؟“ ﺟﻮאب ڏﻧﺎﺋ ﺗﻪ ”אﻳ א‬ ‫ﮔﮭﮣﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﮘﺎﮢﻴﭩﻲ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ آﻫﻦ‪ “.‬ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”ﻣﺮي وﻳﺎ ﻳﺎ אﻧﻬﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﻃﻼق ڏﻧﻲ؟“ دﻧﻴﺎ‬ ‫ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﻣﻮن ﺳﭝ ﮐﻲ ﻣﺎري ﺧﺘﻢ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ‪ “.‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺣﻀﺮت‬ ‫‪72‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻋﻴﺴﻰ ﻋﻠﻴﮧ אﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ ﺗﻪ ”ﻣﻮن ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺑﻴﻮﻗﻮﻓﻦ ﺗﻲ ﻋﺠﺐ ﭤﻮ ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ڏﺳﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﭤﺎ ﺗﻪ ﺗﻮ ﭔ ﺳﺎن ﻛﻬﮍو ﺑﺮﺗﺎءُ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺑﻪ ﺗﻮ ڏאﻧﻬﻦ رﻏﺒﺖ رﮐﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﺳﺒﻖ‬ ‫ﻧﭥﺎ ﭘﺮאﺋ ‪“.‬‬

‫ﻫﻮء ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻲ ﺳﻴﻨﮕﺎري‬ ‫ﭨﻴﻮن ﻣﺜﺎل‪ :‬دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﭨﻴﻮن ﺟﺎدو ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ َ‬

‫رﮐﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﻣﻨﺠﮭﺲ ﺟﻴﻜﻲ ﻣﺼﻴﺒﺘﻮن ۽ ﻨﺘﻮن آﻫﻦ ﺗﻦ ﮐﻲ ﻟﻜﺎﻳﻮ ﮀﮇي ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻪ‬

‫ﺟﻴﺌﻦ ﺟﺎﻫﻞ אن ﺟﻲ ﭔﺎﻫﺮﺋ زﻳﺐ ۽ زﻳﻨﺖ ﺗﻲ ﭠﮙﺠﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אن ﺑﺪﺷﻜﻞ‬ ‫زאل ﺟﻴﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﮐﻲ ڍﻛﻲ ۽ َﭘﭧ ﺟﺎ وﮘﺎ ۽ ﮔﮭﮣﺎ زﻳﻮر ﭘﻬﺮي ﭘﺎڻ ﮐﻲ‬ ‫ﺧﻮب ﺳﻴﻨﮕﺎري؛ ﭘﺮي ﮐﺎن ﺟﻮ ﺑﻪ ﮐﻴﺲ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻣﭥﺲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻴﻮ ﭘﻮي‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ‬

‫ﺳﻨﺪس ﻣﻨﻬﻦ ﺗﺎن ﮔﮭﻮﻧﮕﮭﭧ ﻫﭩﺎﺋﻲ ﺗﻪ אن ﺟﻮن ﺑﮁﮍאﻳﻮن ڏﺳﻲ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤﺌﻲ‪ .‬ﺣﺪﻳﺚ‬ ‫ﺷﺮﻳﻒ ۾ آﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﺑﺪﺷﻜﻞ ﭘﻮڙﻫﻲ زאل ﺟﻲ‬

‫ﺻﻮرت ۾ ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻨﺪא ‪ -‬ﺳﻨﺪس אﮐﻴﻮن ﺳﺎﻳﻮن ۽ ڏﻧﺪ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﻞ ﻫﻮﻧﺪא‪.‬‬ ‫ﻫﻲء ﺧﻮאر ۽‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﮭﻮ אن ﮐﻲ ڏﺳﻨﺪא ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ ﮐﺎن ﭘﻨﺎھ ﮔﮭﺮﻧﺪא ۽ ﭘﮁﻨﺪא ﺗﻪ ’ َ‬

‫ﺑﮁﮍي ﻋﻮرت ﻛ آﻫﻲ؟‘ ﮐ ﭔﮅאﻳﻮ وﻳﻨﺪو ﺗﻪ ﻫﻲءَ ُאﻫﺎ دﻧﻴﺎ آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ אوﻫ‬ ‫ﻣﻐﺮور ﭤﻲ ﻫﻜﭕﺌﻲ ﺳﺎن ﺣﺴﺪ ۽ د‬

‫رﮐﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﻜﭕﺌﻲ ﺟﻮ ﺧﻮن وﻫﺎﺋﻴﻨﺪא‬

‫ﻣﭩﻲء ﻣﺎﺋﭩﻲ ﺟﺎ ﻧﺎﺗﺎ ﭨﻮڙﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ِ .‬‬ ‫ﻫﻮء‬ ‫ﻫﺌﺎ ۽‬ ‫ﭘﻮء אن )دﻧﻴﺎ( ﮐﻲ دوزخ ۾ وڌو وﻳﻨﺪو ۽ َ‬ ‫َ‬ ‫ﭘﻜﺎرﻳﻨﺪي ﺗﻪ ”אي ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﺎﻟﻚ‪ ،‬ﻛﭥﻲ آﻫﻦ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ دوﺳﺖ؟“ א� ﺗﻌﺎ ِ‬ ‫ﭘﻮء‬ ‫ﺣﻜﻢ ﻛﻨﺪو ﺗﻪ ”אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ אن ﺳﺎن ﮔﮇ دوزخ ۾ وڌو وﭸﻲ‪“.‬‬ ‫ﭼﻮﭤﻮن ﻣﺜﺎل‪ :‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺣﺴﺎب ﻟﮙﺎﺋﻲ ﺗﻪ אزل ﮐﻲ ﻛﻴ و زﻣﺎﻧﻮ‬

‫ﮔﺬرﻳﻮ آﻫﻲ ﺟﮇﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﻫﺌﻲ ﻛﺎﻧﻪ ۽ ﻫﺎﮢﻲ َאﺑﺪ ﺗﺎﺋ ﻛﻴ و زﻣﺎﻧﻮ ﺑﭽﻴﻮ آﻫﻲ‬ ‫‪73‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺟﮇﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺗﻪ ڏﺳﻨﺪؤ ﺗﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻛﻲ ﭼﻨﺪ ڏﻳﻨﻬﻦ אزل ۽ َאﺑﺪ ﺟﻲ‬ ‫درﻣﻴﺎن وﭸﻲ رﻫﻴﺎ آﻫﻦ‪ٰ .‬ﻟﻬﺬא ﺠﮭﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺟﻲ رﺳ ﻣﺜﻞ‬

‫آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ אﺑﺘﺪא ﭘﻴﻨﮕﮭﻮ آﻫﻲ ۽ אﻧﺘﻬﺎ ﻗ ‪ ،‬۽ وچ ۾ ﻛﺠﮫ ﭤﻮرڙﻳﻮن ﻣﻨﺰﻟﻮن آﻫﻦ‬ ‫ ﻫﺮ ﺳﺎل ﭴﮣﻚ ﻫﻚ ﻣﻨﺰل آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﺮ ﻣﻬﻴﻨﻮ ﻫﻚ ﻓﺮﺳﻨﮓ‪ ،‬ﻫﺮ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻚ‬‫ﻣﻴﻞ‪ ،‬۽ ﻫﺮ ﭘﺴﺎھ ﻫﻚ ِوک آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺟﺎري آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫ﻫﻚ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء אن ﮐﺎن ﮔﮭﭧ ﻳﺎ وڌ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﻣﺎٺ ﻛﻴﻮ وﻳﭡﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭴﮣﻚ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﻫ ﺋﻲ رﻫﻨﺪو ۽‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮ‬ ‫َ‬

‫אﻫﺮيء ﻃﺮح אﻧﺘﻈﺎم ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﭴﮡ ڏﻫﻦ ﺳﺎﻟﻦ ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﮐﻴﺲ אﻧﻬﻦ ﻛﻤﻦ ﺟﻲ وري ﺿﺮورت ﻧﻪ ﭘﻮي؛ ﺣﺎﻻﻧﻚ ڏﻫﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ אﻧﺪر ﻫﻮ زﻣ‬ ‫دאﺧﻞ ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫ﻧﻬﻲء‬ ‫ﭘﻨﺠﻮن ﻣﺜﺎل‪ :‬دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻫﻲ ﻫﻚ ﭔﻴﻮ ﻓﺮﻳﺐ آﻫﻲ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻣﺰن ﻣﺎﮢﮡ ۽ א َ‬ ‫ﺋﻲء ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺎ دﻧﻴﺎ وאرن ﮐﻲ ﻗﻴﺎﻣﺖ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻧﺼﻴﺐ ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ‬ ‫ﺟﻲ رﻧﺞ ۽ رﺳﻮא َ‬

‫ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אﻫﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﺳﮣﭝﻮ ۽ ﻟﺬﻳﺬ ﮐﺎڌو ﮐﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﻫﻦ ﺟﻮ‬ ‫ﻣﻌﺪو ﺧﺮאب ﭤﻲ ﭘﻮي ۽ ﻫﻮ ﻗﻲء ﻛﺮڻ ﻟﮙﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻌﺪي‪ ،‬ﻧﻔﺲ ۽ ﻗﻀﺎﺋﻲ‬

‫ﺧﻮאريء ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﺷﺮﻣﺴﺎر ۽ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ’ﻟﺬت ﺗﻪ وﻳﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ذﻟﺖ‬ ‫ﺣﺎﺟﺖ ﺟﻲ‬ ‫َ‬

‫ﺑﺎﻗﻲ رﻫﻲ‪ ‘.‬ﺟﻴﺌﻦ ﮐﺎڌو وڌﻳﻚ ﻟﺬﻳﺬ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ אن ﺟﻲ ﻛﺮﭘﭩﻲ ﺑﻪ زﻳﺎده ﺧﺮאب ۽‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻟﺬت ﺑﻪ ﺟﻴ ﻳﻘﺪر زﻳﺎده ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺗﻴ ﻳﻘﺪر‬ ‫ﮔﻨﺪي ﻫﻮﻧﺪي‪.‬‬ ‫َ‬

‫אن ﺟﻲ ﻋﺎﻗﺒﺖ زﻳﺎده ﺧﻮאر ﺧﺮאب ﭤﻴﻨﺪي‪ .‬ﻫﻲ ﺳﭛ ﻛﺠﮫ ﻣﻮت ﺟﻲ وﻗﺖ ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺷﺨﺺ ﺟﻮن دﻧﻴﻮي ﻧﻌﻤﺘﻮن )ﺑﺎغ‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﻴﻮن‪ ،‬ﻏﻼم ۽ ﺳﻮن ﭼﺎﻧﺪي‪،‬‬ ‫‪74‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺋﻲء ﺟﻮ رﻧﺞ‬ ‫وﻏ ه( ﺟﮭﺠﮭﻴﻮن ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﺎھ ڏﻳﮡ وﻗﺖ אﻧﻬﻦ ﺷ ﺟﻲ ﺟﺪא َ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺷﺨﺺ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ وٽ ﭤﻮرو ﻣﺎل آﻫﻲ‪ .‬۽ אﻫﻮ رﻧﺞ ۽‬ ‫ﺑﻪ زﻳﺎده ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺑﻨﺴﺒﺖ א َ‬ ‫ﻋﺬאب ﻣﻮت ﻛﺮي زאﺋﻞ ﻧﭥﻮ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﭨﻠﻨﺪو وڌي وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻧﻬﻦ ﺷ‬

‫ﺟﻲ دوﺳ دل ﺟﻲ ﺻﻔﺖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ دل ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء ﺗﻲ ﺑﺮﻗﺮאر رﻫﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﻣﺮي ﻧﻪ‬

‫ﭤﻲ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻫﻲ ﺑﻪ ﻫﻚ ﺟﺎدو آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮔﮭﮣﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺷﻜﺎر ﭤ ﭤﺎ‪.‬‬ ‫ﺳﺘﻮن ﻣﺜﺎل‪ :‬دﻧﻴﺎ ﺟﺎ ڌﻧﮅא ڌאڙي ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻴﺶ אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻇﺎﻫﺮ ُאﻧﭿ ڏﺳﮡ‬ ‫۾ אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﭜﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺟﮭﭧ ﭤﺎ ﭘﻮرو ﻛﺮي وﭠﻮن؛ ﭘﺮ ﻜﻦ‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﺳﺆ ﻛﻤﻦ ﻣﺎن ﻫﻚ אﻫﮍو ﻧﻜﺮي ﭘﻮي‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﺎري ﭴﻤﺎر אن ۾ ﺋﻲ‬ ‫ﺳﻴﻜﮍوء‬ ‫ﺧﺘﻢ ﭤﻲ وﭸﻲ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﻋﻴﺴﻰ ﻋﻠﻴﮧ אﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺷﺨﺺ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ ﺟﻮ درﻳﺎھ ﺟﻮ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ :‬ﺟﻴﺌﻦ وڌﻳﻚ ﭘﻴﺌﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻮ ﻣﺜﺎل א َ‬

‫ﺗﻴﺌﻦ وڌﻳﻚ אﭸﺎﺋﺠﻲ ‪ -‬ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺌﻨﺪو رﻫﻲ‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ ﭘﻴﭧ ﭰﺎﭨﻲ ﭘﻮﻳﺲ‪ ،‬ﭘﺮ ُאڃ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ‬

‫ﻟﻬﻴﺲ‪ “.‬۽ אﺳﺎن ﺟﻲ ﭘﻴﺎري رﺳﻮل ﷺ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﺟﻴﺌﻦ ﻜﻦ ﻧﺎﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﻮ‬ ‫ﻣﺎﮢﮭﻮ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء ۾ ﮔﮭﮍي ۽ آﻟﻮ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﻜﻦ ﻧﺎﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ دﻧﻴﺎ ۾‬ ‫َ‬ ‫ﻛﺎﻫﻲ ﭘﻮي ۽ ﭘﻠﻴﺪ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪“.‬‬ ‫אﭠﻮن ﻣﺜﺎل‪ :‬دﻧﻴﺎ ۾ ﺟﻮ ﺷﺨﺺ אﭼﻲ ﭤﻮ אن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אﻫﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺟﻲ ﮔﮭﺮ ﻛﻮ אﭼﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﺌﻲ‪ ،‬۽ אن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺟﻲ ﻋﺎدت ﻫﻲءَ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﮧ ﻣﻬﻤﺎﻧﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮭﺮ ﮐﻲ ﺳﻴﻨﮕﺎرﻳﻞ رﮐﻲ‪ :‬ﻫﻜﮍو ﭨﻮﻟﻮ ﮐﺎﺋﻲ وﭸﻲ ﺗﻪ‬

‫ﭔﺌﻲ ﭨﻮ ﮐﻲ ﮔﮭﺮאﺋﻲ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﺳﻮن ﺟﺎ ﻃﺒﻖ رﮐﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ﺗﻲ ﺗﺎزא ۽ ﺳﻜﺎ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺪيء ﺟﺎ وאﺳﻮڙא وאس ڌوپ ِ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﻮء ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﻻء ڌرﻳﻞ ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﭜﻞ‬ ‫ﻣﻴﻮא ۽ ﭼﺎ َ‬ ‫‪75‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻛﺮي ۽ ﻣﻴﻮא ﮐﺎﺋﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﮀﮇي وﭸﻦ ﺗﻪ ﭔﻴﺎ אﭼﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء وﭠﻦ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺟﻮ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻋﻘﻠﻤﻨﺪ آﻫﻲ ۽ אن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺟﻲ ﻋﺎدت ﮐﺎن وאﻗﻒ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ وאس ڌوپ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮﺷﻲء ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﻮء ﺟﻮ ﻣﺰو وﭠﻲ‪ ،‬ﻃﺒﻘﻦ ۽ وאﺳﻮڙن ﮐﻲ‬ ‫ﺟﻼﺋﻲ אن ﻣﺎن‬ ‫َ‬

‫ِ‬ ‫ﺟﺎء ﺗﻲ ﮀﮇي‪ ،‬۽ ﺷﻜﺮﻳﻮ אدא ﻛﺮي روאﻧﻮ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ؛ ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻴﻜﻮ ﺑﻴﻮﻗﻮف‬

‫ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺠﮭﮡ ﻟﮙﻨﺪو ﺗﻪ אﻫﻲ ﺳﭛ ﺷﻴﻮن ﻣﺎن ﮐﻲ ڏﻧﻴﻮن وﻳﻮن آﻫﻦ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺳﺎن‬

‫ﮐﮣﻲ وﭸﺎن‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء رﺧﺼﺖ ﺟﻲ وﻗﺖ ﺟﮇﻫﻦ אﻫﻲ ﺷﻴﻮن ﮐﺎﻧﺌﺲ ﮐﺴﻴﻮن وﭸﻦ ﭤﻴﻮن ﺗﻪ‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮن ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻚ وﻗﻒ ﭤﻴﻞ‬ ‫روﺋﮡ ﻟﮙﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﻏﻢ ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻧﺴﺮאء آﻫﻲ ﺟﺘﺎن وאﭨﻬﮍو ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﻮﺷﻮ ﭜﻞ ﮐﮣﻲ وﭠﻦ‪ ،‬۽ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ِ‬ ‫ﻣﻬﻤﺎ ِ‬ ‫ﺳﺮאء ۾ آﻫﻲ‬

‫ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻃﻤﻊ ﻧﻪ ﻛﻦ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﺋﻮن ﻣﺜﺎل‪ :‬אﻧﻬﻦ دﻧﻴﺎ وאرن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻛﺎروﺑﺎر ۾ ﻣﺸﻐﻮل ﭤﻲ آﺧﺮت‬ ‫يء ۾ وﻳﭡﺎ ﻫﺠﻦ ۽‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻗﻮم ﺟﻲ ﻣﺜﺎل وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﭔﻴﮍ َ‬ ‫ﮐﻲ وﺳﺎري وﻳﻬﻦ ﭤﺎ‪ .‬א َ‬

‫אﭼﻲ ﻫﻚ ﭔﻴﭧ ﺗﻲ ﻣﻨﺰل ﻛﻦ‪ ،‬۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻗﻀﺎ ﺣﺎﺟﺖ ۽ ﻃﻬﺎرت ﺧﺎﻃﺮ ﭔﻴﮍيءَ ﮐﺎن‬ ‫ﭔﻴﮍيء وאرو אﻋﻼن ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﺧ دאر! ﻛﻮ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻧﻜﺮي אﭼﻦ‪ :‬אﺗﻲ‬ ‫َ‬

‫زﻳﺎده وﻗﺖ ﺧﺮچ ﻧﻪ ﻛﺮي ۽ ﺿﺮوري ﻛﻤﻦ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻢ ۾‬

‫ﻟﮙﻲ ﻧﻪ وﭸﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﭔﻴﮍي ﺟﻠﺪي روאﻧﻲ ﭤﻴﮡ وאري آﻫﻲ‪ - “.‬ﭘ ِﻮء‪ ،‬ﻫﻮ אن )ﭔﻴﭧ(‬ ‫۾ ﭨﮍي ﭘﮑﮍي وﭸﻦ ﭤﺎ ‪ -‬אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﺟﻴﻜﻲ وڌﻳﻚ ﺳﻴﺎﮢﺎ ﺠﮭﺪאر ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﺟﻠﺪ ﺋﻲ ﻛﻢ ﻻﻫﻲ وאﭘﺲ אﭼﻦ ﭤﺎ ۽ ﭔﻴﮍي ﺧﺎ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺳﭡﻲ ﺟﮙﮫ وﭠﻲ وﻳﻬﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭔﻴﺎ‬ ‫وري אن ﭔﻴﭧ ﺟﺎ ﻋﺠﺎﺋﺐ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺣ ت ۾ ﭘﻮن ﭤﺎ‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻨﻤﺎ ﮔﻠﻦ ۽ ﻣﭡﻲ‬ ‫آوאز ﺳﺎن ﮘﺎﺋﻴﻨﺪڙ ﭘﮑ ۽ رﻧﮕﺎرﻧﮕﻲ ﭘﭥﺮن ﺟﻲ ﻧﻈﺎري ۾ ﻣﺸﻐﻮل ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽‬ ‫‪76‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮﭨﻲ אﭼﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﻛﺸﺎدي ﺟﮙﮫ ﻧﻪ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺳﻮڙﻫﻲ ۽ אوﻧﺪאﻫﻲ ﺟﮙﮫ ﺗﻲ‬ ‫وﻳﻬﻲ ﺗﻜﻠﻴﻔﻮن ﺳﻬﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻛﻦ وري אﻧﻬﻦ ﻋﺠﻴﺐ ﺷ ﺟﻲ ﻓﻘﻂ ڏﺳﮡ ﺗﻲ‬ ‫ﭔﻴﮍيء ۾ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺋﻲ ﺗﻨﮓ ﺟﮙﮫ‬ ‫אﻛﺘﻔﺎ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﺗﺎن ﻋﻤﺪא ﻋﻤﺪא ﭘﭥﺮ ﮐﮣﻲ אﭼﻲ‬ ‫َ‬

‫۾ وﻳﻬﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﭘﭥﺮن رﮐﮡ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء ﻧﻪ ڏﺳﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﺮدن ﺗﻲ رﮐﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﭔﻦ‬ ‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﭘﭥﺮن ﺟﻮ ﻣﭡﻮ رﻧﮓ ﺑﺪ ﻲ ﻛﺎرو ﭤﻲ ﭘﻮي ﭤﻮ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن‬

‫ِ‬ ‫ﺑﺪﺑﻮء אﭼﮡ ﻟﮙﻲ ﭤﻲ ‪ -‬אﮀﻠﮡ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء ﻧﻪ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻫﻮ ﮔﮭﮣﻮ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤ ﭤﺎ ۽ ﻻﭼﺎر אﻫﻮ‬

‫ﺑﻮﺟﻮ ﻛﻠﻬﻦ ﺗﻲ ﮐﮣﮣﻮ ﭤﻮ ﭘﻮﻳﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻛﻲ אﻫﮍא ﺑﻪ آﻫﻦ ﺟﻲ ﭔﻴﭧ ﺟﻲ ﺧﻮﺑﺼﻮرت‬ ‫ﺷ ﮐﻲ ڏﺳﻲ אﻳ و ﺗﻪ ﻮ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﻴﮍيءَ وאري ﺟﻮ ﻣﻨﺎدي ﻧﭥﺎ ﭔﮅن‪ ،‬۽ ﭔﻴﮍي‬ ‫روאﻧﻲ ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء אن ﺟﺰﻳﺮي ۾ رﻟﻨﺪي ﭘﻨﻨﺪي‪ ،‬ﻛﻲ ﺑﮏ ﺟﻲ وﮔﮭﻲ ﻣﺮي‬ ‫وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﻛﻦ ﮐﻲ ﻣﺮون ﮐﺎﻳﻮ ﮐﭙﺎﻳﻮ ﮀﮇﻳﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ۾ ﭘﻬﺮﺋ ﮔﺮوه ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻣﺆﻣﻨﻦ ۽‬ ‫ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎرن ﺟﻮ آﻫﻲ ۽ ﭘﻮﺋ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻛﺎﻓﺮن ﺟﻮ آﻫﻲ ﺟﻦ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮔﮇ ﺧﺪא ۽‬ ‫آﺧﺮت ﮐﻲ ﺑﻪ وﺳﺎري ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ ۽ ﺳﭵﺎ ﺋﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﭤﻲ ﭘﻴﺎ آﻫﻦ؛ وچ وאرא ﭔﻪ ﭨﻮﻻ‬ ‫ﮔﻨﻬﮕﺎرن ﺟﻲ ﻃﺮح آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ אﺻﻞ א ﺎن ﺟﻲ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺗﻪ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ دﻧﻴﺎ ﮐﻲ‬ ‫ﻳﺸﻲء ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻣﻮج ورﺗﻲ‪ ،‬۽ ﭔﺌﻲ ﭨﻮ ﻧﻌﻤ ﺟﻮ‬ ‫ﻫﭥﺎن ﻧﻪ ﮀﮇﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﻫﻚ ﭨﻮ درو َ‬ ‫ﻣﺰو ﻣﺎﮢﻴﻨﺪي ﮔﮭﮣﻮ ﻣﺎل ﮔﮇ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﺪن ِ‬ ‫ﻻء وڏو ﺑﻮﺟﻮ ﺑﮣﺠﻲ ﭘﻴﻮ‪.‬‬

‫‪77‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‬

‫ﺳﭝ ﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺷﻲِء ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻧﺎﻫﻲ‬ ‫ِ‬ ‫ﻛﺠﺎنء ﺗﻪ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺟﺎ ﻫﻲءَ ﻣﺬﻣﺖ ﻛﺌﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אن ﻣﺎن אﻫﻮ ﺧﻴﺎل ﻧﻪ‬

‫ﺟﻮ ﻛﺠﮫ دﻧﻴﺎ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﭛ ﻣﺬﻣﻮم آﻫﻲ؛ ﺑﻠﻚ دﻧﻴﺎ ۾ אﻫﮍﻳﻮن ﺷﻴﻮن ﺑﻪ آﻫﻦ‪،‬‬

‫ﺟﻲ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن ﻧﻪ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺜﻼ ً‪ :‬ﻋﻠﻢ ۽ ﻋﻤﻞ دﻧﻴﺎ ۾ آﻫﻦ ﻟﻴﻜﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن ﻧﻪ آﻫﻦ؛ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫آدﻣﻲء ﺳﺎن ﮔﮇ‬ ‫ﺟﻮ אﻫﻲ آﺧﺮت ۾ ﺑﻪ אﻧﺴﺎن ﺳﺎن ﮔﮇ ﻫﻠﻨﺪא‪ .‬ﻋﻠﻢ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ آﻫﻲ ﺗﻴﺌﻦ‬ ‫َ‬

‫رﻫﻨﺪو‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﻋﻤﻞ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﻫﻮﺑﻬﻮ ﻧﻪ رﻫﻨﺪو ﻣﮕﺮ אن ﺟﻮ אﺛﺮ ﺿﺮور رﻫﻨﺪو‪ .‬ﻫﻲ‬

‫אﺛﺮ ﭔﻦ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ :‬ﻫﻜﮍو‪ ،‬دل ﺟﻲ ﺟﻮﻫﺮ ﺟﻲ ﭘﺎﻛﺎﺋﻲ ۽ ﺻﻔﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ‬

‫ﮔﻨﺎﻫﻦ ﮐﻲ ﺗﺮכ ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﭔﻴﻮ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ذﻛﺮ ﺳﺎن ُאﻧﺲ‬

‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻋﺒﺎدت ﮐﻲ ﺟﺎري رﮐﮡ ﺳﺎن ﺋﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫אﻫﻲ ﺋﻲ ﺑﺎﻗﻴﺎت ﺻﺎ ﺎت ۾ دאﺧﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﻋﻠﻢ ۽ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺟﻲ ﻟﺬت ۽ א� ﺗﻌﺎ‬

‫ﺟﻲ ذﻛﺮ ﺳﺎن ُאﻧﺲ‪ ،‬ﭔ ﺳﭝ ﻟﺬﺗﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻲ ﺳﭛ دﻧﻴﺎ ۾ آﻫﻦ ﭘﺮ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﻣﺎن ﻧﻪ آﻫﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﭛ ﻟﺬﺗﻮن ﻣﺬﻣﻮم ﻧﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻚ אﻫﻲ ﻣﮍﻳﺌﻲ ﻟﺬﺗﻮن ﺑﻪ‬ ‫ﺑ ُﺮﻳﻮن ﻧﻪ آﻫﻦ ﺟﻲ ﮔﺬري ۽ ﻓﻨﺎ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﭔﻪ ﻗﺴﻢ آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍﻳﻮن‬ ‫אﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن آﻫﻦ ۽ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺑﻪ ﻧﻪ رﻫﻨﺪﻳﻮن‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ آﺧﺮت‬

‫ﺋﻲء ِ‬ ‫ﻻء ﺗﻼﻫﻲ ﺟﻴﺌﻦ‬ ‫ﺟﻲ ﻛﻤﻦ‪ ،‬ﻋﻠﻢ ۽ ﻋﻤﻞ ﺟﻮن ﻣﺪدﮔﺎر آﻫﻦ ۽ ﻣﺆﻣﻨﻦ ﺟﻲ ﮔﮭﮣﺎ َ‬ ‫ﻧﻜﺎح‪ ،‬ﺧﻮرאכ‪ ،‬ﻟﺒﺎس ۽ رﻫﺎﺋﺶ ﺑﺸﺮﻃﻴﻚ ﺿﺮورت ﺟﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻫﺠﻦ‪.‬‬

‫آﺧﺮت ﺟﻲ رאھ ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻲ ﺷﺮط آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﻮﺑﻪ آدﻣﻲ دﻧﻴﺎ ۾ אﻳ ي ﺋﻲ ﻗﻨﺎﻋﺖ‬

‫‪78‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻛﺮي‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﻓﻘﻂ دﻳﻦ ﺟﻲ ﻛﻤﻦ ِ‬ ‫ﻻء ﻓﺮאﻏﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﻣﻘﺼﻮد‬ ‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﻮ دﻧﻴﺎ وאرن ﻣﺎن ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ٰﻟﻬﺬא دﻧﻴﺎ ﺟﻮن ﻣﺬﻣﻮم ﺷﻴﻮن ُאﻫﻲ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن دﻳﻦ ﺟﻮ ﻛﻢ ﻣﻘﺼﻮد ﻧﻪ‬ ‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﻏﻔﻠﺖ‪ ،‬ﻓﺮאﻣﻮﺷﻲ ۽ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺳﺎن ﻧﻴﻨﻬﻦ ﻟﮙﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﻛﺎرڻ ﺑﮣﺠﻦ‪ ،‬۽‬

‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﺋﻲ رﺳﻮل א� ﷺ ﺟﻦ‬ ‫ُﻫﻦ ﺟﻬﺎن )آﺧﺮت( ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻔﺮت ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﭤ ‪ .‬א َ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”دﻧﻴﺎ ۽ ﺟﻴﻜﻲ אن ۾ آﻫﻲ ﺳﻮ ﻣﻠﻌﻮن آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ א� ﺟﻮ ذﻛﺮ ۽‬ ‫אﻫﻲ ﺷﻴﻮن ﺟﻲ אن ۾ ﻣﺪد ﻛﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﻧﻪ‪“.‬‬

‫‪79‬‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﻮﭤﻮﻥ‬

‫ﺁﺧﺮﺕ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﮡ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﭘ ﺮﻳﻮﻥ‬

‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ۽ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺑ ﺸﺖ ۽ ﺩﻭﺯﺥ‬ ‫آﺧﺮت ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ אﻳﺴﺘﺎﺋ ﻛﻮﺑﻪ ﺷﺨﺺ‬

‫ﺠﮭﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪،‬‬

‫ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻣﻮت ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﻧﻪ ﺠﮭﻲ‪ ،‬۽ ﻣﻮت ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺠﮭﻲ ﻧﻪ‬ ‫ﻧﺪﮔﻲء ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻪ ﻣﺎﮢﻴﻨﺪو‪ ،‬۽ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻪ‬ ‫ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ز‬ ‫َ‬

‫ﭴﺎﮢﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ روح ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﻨﺪو‪ ،‬۽ روح ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ وري‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻔﺲ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﺗﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻫﻦ ﮐﺎن אڳ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ آدﻣﻲ ﭔﻦ ﺷ ﺟﻮ ﭠﻬﻴﻞ آﻫﻲ ‪ -‬ﻫﻜﮍو‬ ‫ﺳﻮאريء وאﻧﮕﻲ‪ .‬آﺧﺮت ۾ ﺑﺪن‬ ‫روح ۽ ﭔﻴﻮ ﺟﺴﻢ‪ :‬روح ﺳﻮאر وאﻧﮕﻲ آﻫﻲ ۽ ﺟﺴﻢ‬ ‫َ‬ ‫ﻻء ﻫﻚ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻮﻧﺪي ﺟﻨﻬﻦ ۾ ُאن ِ‬ ‫ﺳﺎن وאﺳﻄﻲ ﺟﻲ ﻛﺮي روح ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء‬

‫ﺑﻬﺸﺖ ۽ دوزخ ﻫﻮﻧﺪو؛ ۽ ﭘﮡ روح ﮐﻲ ﺧﻮد ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ذאت ﺟﻲ ﺳﺒﺐ ﻫﻚ ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﺟﺪא ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺟﺴﻢ ﮐﻲ ُאن ﺳﺎن ﻛﺎ ﺷﺮאﻛﺖ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ ،‬۽ אن ِ‬ ‫ﻻء‬

‫ﺟﺴﻢ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺑﻪ دوزخ ۽ ﺑﻬﺸﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺷﻘﺎوت ۽ ﺳﻌﺎدت آﻫﻲ‪ .‬۽ ﻧﻌﻤﺖ‪ ،‬ﺟﺎ دل‬

‫ﮐﻲ ﺑﺪن ﺟﻲ وאﺳﻄﻲ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺣﺎﺻﻞ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻬﺸﺖ آﻫﻲ؛‬

‫۽ אﻫﻮ رﻧﺞ‪َ ،‬א ۽ ﺷﻘﺎوت‪ ،‬ﺟﺎ روح ﮐﻲ ﺑﺪن ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺣﺎﺻﻞ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ אن ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ‬ ‫”روﺣﺎﻧﻲ آﺗﺶ“ )دوزخ ﺟﻲ ﺑﺎھ( آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻧﻬﻲء‬ ‫אﻫﻮ دوزخ ۽ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺑﺪن ﺟﻮ ﺗﻌﻠﻖ آﻫﻲ ﺧﻮد ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ א َ‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻮ ﻧﺘﻴﺠﻮ آﻫﻦ ﺑﺎغ‪ ،‬ﻧﻬﺮون‪ ،‬ﺣﻮرون‪ ،‬ﻼت ۽ ﮐﺎﺋﮡ ﭘﻴﺌﮡ وﻏ ه‪ .‬۽ دوزخ ﺟﻮ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻮ آﻫﻦ ﺑﺎھ‪ ،‬ﻧﺎﻧﮓ‪ ،‬وﮀﻮن ۽ زﻗﻮم وﻏ ه‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ۽ ﺣﺪﻳﺚ ۾‬

‫آﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﺟﻮ ﺣﺪﻳﺚ ۾ آﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﻣﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺻﺎ ﭔﺎﻧﻬﻦ ِ‬ ‫ﻻء אﻫﻮ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﻪ אک ڏﭠﻮ آﻫﻲ ۽ ﻧﻪ ﻛﻦ ﭔﮅو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻧﻜﻲ ﻛﻲ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ دل ﺗﻲ‬

‫אن ﺟﻮ ﭘﺮﺗﻮو ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪ “،‬ﺳﻮ ’روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻬﺸﺖ‘ ﺟﻲ ﺑﺎري ۾ آﻫﻲ‪ .‬دل ﺟﻲ אﻧﺪرאن‪،‬‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻣﺎن אﻫﻲ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن آﺷﻜﺎر ﭤﻴﻨﺪﻳﻮن‪.‬‬ ‫ﺟﺎ دري ﻋﺎ ﻣﻠﻜﻮت ڏي ﮐﻠﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬א َ‬

‫ﺟﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻲ دل ﺟﻲ دري ﮐﻠﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ אن ﺟﻲ ﺳﭽﺎﺋﻲءَ ۾ )ﺗﻪ‬

‫روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ آﻫﻲ( ﻛﻮ ﺑﻪ ﺷﻚ ﻧﻪ رﻫﻨﺪو‪ ،‬۽ אن ﮐﻲ آﺧﺮت ﺟﻲ ﺳﻌﺎدت ۽‬ ‫ﺷﻘﺎوت ﺗﻲ ﭘﻮرو ﭘﻮرو وﻳﺴﺎھ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ۽ ﺎع )ﭔﮅڻ( ﺟﻲ رﺳ ‪ ،‬ﺑﻠﻚ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﻃﺒﻴﺐ ﭴﺎﮢﻨﺪو آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﺑﺪن‬ ‫ﺑﺼ ت ۽ ﻣﺸﺎﻫﺪي ﺳﺎن‪- ،‬‬ ‫َ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء ﺳﻌﺎدت ۽ ﺷﻘﺎوت آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺻﺤﺖ ۽ ﻣﺮض ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﻬﮍيءَ ﻃﺮح‬

‫ﺻﺤﺖ ﺟﻮ ﻋﻼج آﻫﻲ دوא ۽ ﭘﺮﻫﻴﺰ‪ ،‬۽ ﻣﺮض ﺟﻮ ﺳﺒﺐ آﻫﻲ ﮔﮭﮣﻮ ﮐﺎﺋﮡ ۽ ﺑﺪﭘﺮﻫﻴﺰي‪،‬‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﻣﺸﺎﻫﺪي ﺳﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ دل ﻳﺎ روح ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﻌﺎدت ۽ ﺷﻘﺎوت آﻫﻲ‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﻋﺒﺎدت ۽ ﻣﻌﺮﻓﺖ روح ﺟﻲ ﺳﻌﺎدت ﺟﻮ دאرون آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﻬﻞ ۽ ﮔﻨﺎھ‪ ،‬אن ِ‬ ‫ﻻء زﻫﺮ‬

‫ﻗﺎﺗﻞ ۽ رﻧﺞ ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻲءُ ﻋﻠﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ۽ ﺑﻠﻨﺪ درﺟﻲ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫ﮔﮭﮣﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺟﻦ ﮐﻲ ﻋﻠﻤﺎء ﻛﺮي ﺳﮇﺟﻲ ﭤﻮ ﺳﻲ אن ﮐﺎن ﺑﻴﺨ آﻫﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﻛﻲ ﺗﻪ‬

‫אن ﺟﻮ אﻧﻜﺎر ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﻬﺸﺖ ۽ دوزخ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔﻴﻮ رﺳﺘﻮ ﻧﭥﺎ ﻟﻬﻦ‪ ،‬۽‬ ‫آﺧﺮت ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﻲ ﺗﻘﻠﻴﺪ ۽ ﭔﮅل ﮘﺎﻟﻬ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺳﺎن ﻧﭥﺎ‬ ‫‪81‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﭴﺎﮢﻦ‪ .‬ﻫﺖ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺘﺼﺮ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﻫﻚ ﻫﻮﺷﻴﺎر‪ ،‬ﭘﺎכ‬

‫ﻻء ﻛﺎ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻲ ﺠﮭﮡ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ آﺧﺮت ﺟﻮ‬ ‫دل ۽ ﻏ ﻣﺘﻌﺼﺐ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﺘﻌﻠﻖ ﮔﮭﮣﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻮ א ﺎن ﺿﻌﻴﻒ ۽ ﻟﭽﻜﻨﺪڙ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪82‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭔﻴﻮﻥ‬

‫ﻣﻮﺕ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺗﻮن ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﻮت ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭴﺎﮢﮡ ﮔﮭﺮﻳﻦ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﻫﺌﮡ‬ ‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﭔﻪ روح آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍو ﺣﻴﻮאﻧﺎت ﺟﻲ ﺟﻨﺲ ﻣﺎن آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ‬ ‫َ‬

‫אﺳ ”ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح“ ﭼﺌﻮن ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﭔﻴﻮ ﻣﻼﺋﻜﻦ ﺟﻲ ﺟﻨﺲ ﻣﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﺳ‬

‫”אﻧﺴﺎﻧﻲ روح“ ﻛﻮﭠﻴﻮن ﭤﺎ‪ .‬ﻫﻦ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻮ ﺳﺮﭼﺸﻤﻮ دل آﻫﻲ ﺟﺎ ﺳﻴ ﺟﻲ‬ ‫ﮐﺎﭔﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﻫﻚ ﮔﻮﺷﺖ ﺟﻮ ﭨﻜﺮو آﻫﻲ؛ ﻫﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح‪ ،‬ﺣﻴﻮאن ﺟﻲ ﺑﺎﻃ‬ ‫ﺧﻠﻄﻦ ﺟﻮ ﻫﻚ ﻟﻄﻴﻒ ۽ ﻣﺰאج ۾ ﻣﻌﺘﺪل ﺑﺨﺎر آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ دل ﮐﺎن ﻧﺒﻀﻦ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ‬ ‫دﻣﺎغ ۽ ﺳﭝ ﻋﻀﻮن ۾ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﻫﻲءُ ﺋﻲ روح אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﺣﺲ ۽ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻮ‬

‫ﺣﺎﻣﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ دﻣﺎغ ۾ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אن ﺟﻲ ﮔﺮﻣﻲ )ﺣﺮאرت( ﮔﮭﭩﺠﻲ وﭸﻲ‬

‫ﻗﻮت ۽ ﻛﻨﻦ ﮐﻲ ﭔﮅڻ ﺟﻲ ﻃﺎﻗﺖ‬ ‫ﭤﻲ ۽ ﻫﻮ ﻣﻌﺘﺪل ﭤﻲ ﭘﻮي ﭤﻮ‪ .‬אﮐ ﮐﻲ ڏﺳﮡ ﺟﻲ ّ‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﭔﻴﺎ ﺣﻮאس ﺑﻪ אن ﮐﺎن ﺋﻲ ﺳﮕﮫ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻦ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن ﺋﻲ ﭘﮍﭘﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽‬ ‫َ‬ ‫א َ‬

‫ﭤﺎ‪ .‬אن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ڏﻳﺌﻲ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻚ ﮔﻮل ﮔﮭﺮ ۾ رﮐﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟ‬

‫ﺑﻪ رﮐﺠﻴﺲ ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﻛﺮي ﮔﮭﺮ ﺟﻮن ﺳﭛ دﻳﻮאرون روﺷﻦ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح א� ﺗﻌﺎ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ روﺷﻨﺎﺋﻲ دﻳﻮאرﻳﻦ ﺗﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﻧﻬﻲء روح ﮐﺎن ﺋﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﻗﺪرت ﺳﺎن ڏﺳﮡ‪ ،‬ﭔﮅڻ ۽ ﭔ ﺳﭝ ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻮن ّ‬ ‫ﻗﻮﺗﻮن א َ‬

‫ﻋﻀﻮن ۾ ﭘﻴﺪא ﭤ ﭤﻴﻮن‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ رڳ ۾ ﻛﺎ روכ ﻳﺎ رﻧﮉכ‬

‫אﭼﻲ ﭤﻲ وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﻮ ﻋﻀﻮو‪ ،‬ﺟﻮ אن رﻧﮉכ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻴﻜﺎر ۽‬

‫‪83‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻣﻔﻠﻮج ﭤﻴﻮ ﭘﻮي ۽ ﻣﻨﺠﮭﺲ ﻛﺎﺑﻪ ﺣﺲ ﻳﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﭥﻲ رﻫﻲ ۽ ﻃﺒﻴﺐ ﻛﻮﺷﺶ‬ ‫ﻛﺮي אﻫﺎ ﺑﻨﺪش ﻻﻫﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬ ‫אن روح ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ ﺑﺎھ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬دل ﻣﺜﺎل َوٽ ﺟﻲ ﻃﺮح آﻫﻲ ۽‬

‫ﻏﺬא ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﺗﻴﻞ ﺟﻬﮍو آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻬﮍيءَ ﻃﺮح ﺗﻴﻞ ﻛﮃي وﭸﮡ ﺳﺎن ڏﻳﺌﻮ‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻏﺬא ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي ﺗﻪ אن ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻮ‬ ‫وﺳﺎﻣﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﻣﻌﺘﺪل ﻣﺰאج ﺑﮕﮍي ﭘﻮﻧﺪو ۽ ﺣﻴﻮאن ﻣﺮي وﻳﻨﺪو‪ .‬۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﺗﻴﻞ ﻫﻮﻧﺪي َوٽ ﮔﮭﮣﻮ‬

‫ﺗﻴﻞ ﮀﻜﻴﻨﺪي ﺗﻪ ﺑﻪ ڏﻳﺌﻮ ﺧﺮאب ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو ۽ ﺗﻴﻞ ﻧﻪ وﭠﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻃﺮح ﺳﺎن دل ﺑﻪ‬ ‫ﮔﮭﮣﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﮔﺬرڻ ﺳﺒﺐ אﺋ ﭤﻴﻮ ﭘﻮي )ﺧﺮאب ﭤﻴﻮ وﭸﻲ(‪ ،‬۽ ﻏﺬא ﻗﺒﻮل ﻧﭥﻲ ﻛﺮي‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﻲ ڏﻳﺌﻲ ﺗﻲ ﻫﮣﮡ ﺳﺎن ڏﻳﺌﻮ وﺳﺎﻣﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪،‬‬ ‫۽ ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺣﻴﻮאن ﺑﻪ אوﭼﺘﻮ‬ ‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﮐﮣﻲ אن ۾ ﺗﻴﻞ ۽ َوٽ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺠﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﺳﺨﺖ زﺧﻢ ﭘﻬﭽﮡ ﺳﺎن ﻣﺮي وﭸﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﻫﻦ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻮ ﻣﺰאج ﻣﻌﺘﺪل آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻫﺌﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ‬

‫ﺣﺲ ۽‬ ‫ﻫﻲ روح א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺣﻜﻢ ﺳﺎن آ ﺎﻧﻲ ﻓﺮﺷ ﺟﻮ ُﻧﻮرن ﻣﺎن ّ‬ ‫ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﻟﻄﻴﻒ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن )ﺑﺎرﻳﻚ ﺣﻘﻴﻘﺘﻮن( ﻗﺒﻮل ﻛﺮي وﭠﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﭘﺮ‬ ‫ﮔﺮﻣﻲء ﻳﺎ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ‬ ‫ﺳﺮديء ﺟﻲ ﻏﻠ ﺳﺒﺐ ﻳﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺳﺒﺐ ﻛﺮي روح ﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻲء ﻣﻌﺘﺪل ﻣﺰאﺟﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﭥﻲ رﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ روح ﺑﻪ אﻧﻬﻦ ﻟﻄﻴﻒ אﺛﺮن ﮐﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﺮڻ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻲ ﻻﺋﻖ ﻧﭥﻮ رﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ آﺋﻴ ﺟﻮ ﻣﭥﺎﮀﺮو ﺻﺎف ۽ درﺳﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ‬

‫ﻣﻨﺠﮭﺲ ﻫﺮ ﻗﺴﻢ ﺟﻮن ﺻﻮرﺗﻮن ﻧﻈﺮ אﻳﻨﺪﻳﻮن ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ אن ﮐﻲ ﻛﭧ وﻏ ه ﻟﮙﻲ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ‬ ‫وﭸﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﻛﺎﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﺒﻮل ﻧﭥﻮ ﻛﺮي‪ .‬אﻫﻮ א َ‬ ‫‪84‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻛﻮ ﺻﻮرﺗﻮن ﺑﺮﺑﺎد ﻳﺎ ﮔﻢ ﭤﻴﻮ وﭸﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﺧﻮد آﺋﻴ ۾ ﺻﻮرﺗﻦ ﺟﻲ ﻗﺒﻮل‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻟﻄﻴﻒ ﻣﻌﺘﺪل ﺑﺨﺎر‬ ‫ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻧﻪ رﻫﻲ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن א َ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻲء‬ ‫ﻳﻌ ’ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح‘ ﺟﻲ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺪل ﻣﺰאﺟﻲءَ ﺗﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ َ‬ ‫ﻗﻮت‬ ‫ﻣﻌﺘﺪل ﻣﺰאﺟﻲ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﭥﻲ رﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺑﻪ ّ‬ ‫ﺣﺲ ۽ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻲ ّ‬ ‫ﮐﻲ ﻗﺒﻮل ﻧﭥﻮ ﻛﺮي‪ ،‬۽ אﺋ ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﻋﻀﻮא ﺳﻨﺪس ُﻧﻮر ﺟﻲ ﻓﻴﺾ ﮐﺎن ﺮوم‬ ‫ﺣﺲ ۽ ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﭤﻴﻮ ﭘﻮن؛ ۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻣﺎﮢﮭﻮ ﭼﻮن ﺗﻪ ﻫﻮ ﻣﺮي وﻳﻮ‪.‬‬ ‫رﻫﺠﻴﻮ وﭸﻦ ۽ ﺑﻲ ّ‬

‫ﭔﻲء‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻲ ﻣﻮت ﺟﻮ ﻣﻄﻠﺐ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ אﻧﺴﺎن ﺟﻮ ﻣﻮت َ‬ ‫َ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אن ﮐﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﮐﺎن ِ‬ ‫ﻃﺮح ﺟﻮ آﻫﻲ؛ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔﻴﻮ ﺑﻪ ﻫﻚ روح آﻫﻲ‪،‬‬

‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ’אﻧﺴﺎﻧﻲ روح‘ ﻳﺎ ’دل‘ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻮ אﭤﺌﻮن‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻫﻦ ﮐﺎن אڳ ﺑﻪ‬

‫ذﻛﺮ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻲ روح ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻲ ﻗﺴﻢ ﻣﺎن ﻧﻪ آﻫﻲ ﺟﻮ ﺻﺎف‬ ‫ﻫﻮא ﻳﺎ ﺑﺨﺎر وאﻧﮕﺮ ﻫﻚ ﻟﻄﻴﻒ ﺟﺴﻢ )ﺑﺨﺎر( آﻫﻲ ‪ -‬ﻫﻲ אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﺟﺴﻢ ﻧﻪ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﺟﺰن ۾ ورﻫﺎﺋﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ .‬א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ אن ۾‬ ‫ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻴﺌﻦ ﺣﻖ ﺗﻌﺎ ﭘﺎڻ ﻫﻚ آﻫﻲ ۽ ﭜﺎﮜﻦ ۾ ورﻫﺎﺋﻲ ﻧﭥﻮ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬ ‫ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻫﻚ آﻫﻲ ۽ ﭨﻜﺮא ﭨﻜﺮא ﭤﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ؛ א َ‬ ‫ﻛﺮي ﺋﻲ אﻫﺎ ﻫﻚ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻗﺒﻮﻟﻴﻨﺪڙ ﺟﺴﻢ ۾ ﺎﺋﺠﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ .‬אﻫﺎ אن ِ‬ ‫ﺷﻲء‬

‫۾ ﺎﺋﺠﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ِﻧﺮي ۽ ﻧﺎﺗﻘﺴﻴﻢ ﭘﺬﻳﺮ ﻫﻮﻧﺪي‪.‬‬

‫ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻓﺮض ﻛﺮي وﭠﻮ ﺗﻪ َ ِ‬ ‫وٽ‪ ،‬ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ ﺑﺎھ ۽ روﺷ ﭨﻲ ﺷﻴﻮن آﻫﻦ ‪ -‬وٽ‬

‫ﮐﻲ دل ﺟﻮ ﺳﺎﻧﭽﻮ ﻛﺮي ﺠﮭﻴﻮ‪ ،‬۽ ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ ﺑﺎھ ﮐﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح‪ ،‬۽ روﺷ َء‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ روﺷ ڏﻳﺌﻲ ﮐﺎن زﻳﺎده‬ ‫ﮐﻲ אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﮐﮣﻲ وﭠﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫‪85‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح אﻧﺴﺎﻧﻲ‬ ‫ﻟﻄﻴﻒ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﮔﻮﻳﺎ אن ﺟﻲ ﻃﺮف אﺷﺎرو ﻛﺮي ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫روح ﺑﻪ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﮐﺎن ﮔﮭﮣﻮ ﻟﻄﻴﻒ آﻫﻲ ۽ אن ڏي ﺑﻪ אﺷﺎرو ﭤﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪.‬‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ﮐﺎن ڏﺳﺒﻮ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻣﺜﺎل درﺳﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﭔﺌﻲ‬

‫ﺧﻴﺎل ﮐﺎن درﺳﺖ ﻧﻪ آﻫﻲ؛ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ روﺷ ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ ﺗﺎﺑﻊ ۽ אن ﺟﻲ‬ ‫ﻓﺮوع آﻫﻲ ۽ ﺟﮇﻫﻦ ڏﻳﺌﻮ وﺳﺎﻣﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ ﺗﮇﻫﻦ אن ﺟﻲ روﺷ ﺑﻪ ﺧﺘﻢ ﭤﻲ وﭸﻲ‬ ‫ﭤﻲ؛ ﭘﺮ אﻧﺴﺎﻧﻲ روح‪ ،‬ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻲ ﺗﺎﺑﻊ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﺳﻨﺪس אﺻﻞ آﻫﻲ ۽‬ ‫ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻲ ﻓﻨﺎ ﭤﻴﮡ ﺳﺎن ﻓﻨﺎ ﻧﭥﻮ ﭤﺌﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﭼﺎﻫﻴﻮ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻪ‬

‫ﻓﺮض ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻚ אﻫﮍو ُﻧﻮر )روﺷ ( آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ڏﻳﺌﻲ ﮐﺎن زﻳﺎده ﻟﻄﻴﻒ آﻫﻲ‪ ،‬۽‬

‫ڏﻳﺌﻲ ﺟﻮ ﻣﺪאر ﺑﻪ אن ﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻪ אن ﺟﻮ ﻣﺪאر ڏﻳﺌﻲ ﺗﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻣﭥﻴﻮن ﻣﺜﺎل ﭠﻴﻚ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬ ‫ﻫﻚ ﻧﮕﺎھ ﮐﺎن‪ ،‬ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح‪ ،‬אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء ﺳﻮאري آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﭔﺌﻲ‬ ‫ﺎظ ﮐﺎن ﻫﭥﻴﺎر آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻮ ﻣﺰאج ﺑﺎﻃﻞ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ۽ ﺟﺴﻢ ﻣﺮي‬ ‫وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﺑﺪﺳﺘﻮر ﻗﺎﺋﻢ رﻫﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﻮאري ۽ ﻫﭥﻴﺎر ﻛﻮﻧﻪ‬

‫אﭤﺲ‪ .‬وﻫﭧ ﺟﻲ ﻣﺮڻ ۽ ﻫﭥﻴﺎر ﺟﻲ‬ ‫ﺗﺒﺎﻫﻲء ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﻮ ﺳﻮאر ﺿﺎﻳﻊ ﻧﭥﻮ ﭤﺌﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫אﻟﺒﺖ ﻫﭥﻴﺎر ﺳﻮ ﺿﺎﻳﻊ ﭤﻲ ﭘﻮي ﭤﻮ‪.‬‬

‫אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﮐﻲ ﺟﻮ ﻫﻲ ﻫﭥﻴﺎر ڏﻧﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻦ ِ‬ ‫ﻻء ﺗﻪ אن ذرﻳﻌﻲ א� ﺗﻌﺎ‬ ‫ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ۽ ﺒﺖ ﮐﻲ ﺷﻜﺎر ﻛﺮي )ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي(‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫ﭘﻮء אن ﻫﭥﻴﺎر ﺟﻮ ﻧﺎس ﭤﻴﮡ ﺳﻨﺪس ِ‬ ‫ﺷﻜﺎر ﻛﺮي ورﺗﺎﺋ ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻻء ﭼﮝﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ‬

‫אن ﺟﻲ ﮐﮣﮡ ﺟﻲ ﺑﺎر ﮐﺎن ﮀﭩﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﺧﺪא ﻮאﺳﺘﻪ ﺷﻜﺎر ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ‬ ‫‪86‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﮐﺎن אڳ ۾ ﺋﻲ ﺳﻨﺪس ﻫﭥﻴﺎر ﺿﺎﻳﻊ ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אن ﺟﻲ ﺣﺴﺮت ۽ ﻣﺼﻴﺒﺖ‬ ‫ﺟﻲ ﺗﻪ ﻛﺎ ﺣﺪ ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ رﻫﻨﺪي‪ .‬ﻫﻲ درد ۽ ﺣﺴﺮت ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ﺟﻲ‬ ‫ﺷﺮوﻋﺎت آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪87‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻴﻮﻥ‬

‫ﺗﻮﺋﻲ“ )ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﺎ ﻣﺎﻫﻴﺖ( ﻫﻦ ﺟﺴﻢ‬ ‫ﺗﻨ ﻨﺠﻲ ” ُ ِ‬ ‫ﺗﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﻧﻪ ﺁﻫﻲ‬ ‫ﺗﻮن ﻫﺎﮢﻲ ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺷﺨﺺ ﺟﺎ ﻫﭣ ۽ ﭘ ﺷﻞ‬

‫ﭤﻲ ﭘﻮن‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ אﻫﻮ ﺷﺨﺺ ﺧﻮد ﺳﻼﻣﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ”ﻫﻮ ﺧﻮد“ ﻧﻪ ﺗﻪ ﻫﭣ آﻫﻲ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬ ‫ﻧﻪ ﭘ ‪ -‬ﻫﻲ ﺗﻪ אن ﺟﺎ ﻫﭥﻴﺎر آﻫﻦ ﺟﻦ ﮐﻲ ﻫﻮ ﻛﻢ ۾ آﮢﻲ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫َ‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﭟ ۽ ﭘﻴﭧ‪ ،‬ﻣﭥﻮ‬ ‫ﻫﭣ ۽ ﭘ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ”ﺗ ُﻮﺋﻲ“ )ﺣﻘﻴﻘﺖ( ﻧﻪ آﻫﻦ‪.‬‬ ‫َ‬

‫۽ ﺑﺪن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ’אﺻﻠﻴﺖ‘ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﺑﻴﻜﺎر ﭤﻲ ﭘﻮن‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻪ ﺑﻪ ﺗﻮن‬ ‫ﺑﺮﺟﺎء ﻫﻮﻧﺪﻳﻦ‪ .‬ﻣﻮت ﺟﻲ ﻣﻌ ﺑﻪ אﻫﺎﺋﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﺎرو ﺟﺴﻢ ﻣﻔﻠﻮج )ﮐ و‪،‬‬ ‫ﻫﻲء ﻣﻌ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫ﺑﻴﻜﺎر( ﭤﻲ وﭸﻲ‪ .‬ﻫﭥﻦ ﺟﻲ ﺑﻴﻜﺎر ﭤﻲ وﭸﮡ ﺟﻲ ﺑﻪ َ‬ ‫ﭼﻴﻮ ﻧﻪ ﻛﻦ‪ .‬ﻫﭥﻦ ﺟﻮ ﻫﻲءُ ﭼﻴﻮ ﻫﻚ ﺻﻔﺖ ﺳﺒﺐ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ”ﻗﺪرت“‬

‫)ﻃﺎﻗﺖ( ﭼﻮن ﭤﺎ‪ .‬אﻫﺎ ﺻﻔﺖ ﻫﻚ ُﻧﻮر آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻲ ﭼﺮאغ ﮐﺎن ﻫﭥﻦ‬ ‫ﮐﻲ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ رﮘﻦ ۾‪ ،‬ﺟﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﺎ رﺳﺘﺎ ﻳﺎ ﻟﻨﮕﮫ آﻫﻦ‪ ،‬ﻛﺎ‬ ‫رﻛﺎوٽ אﭼﻲ ﭤﻲ وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ”ﻗﺪرت“ ﻧﻜﺮﻳﻮ وﭸﻲ ۽ ﺳﻨﺪن ﻣﭹﺘﺎ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن‪ ،‬ﺳﺎرو ﺟﺴﻢ ﺟﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﭹﺘﺎ ﻛﺮي ﭤﻮ‪،‬‬ ‫ﻧﺎ ﻜﻦ ﭤﻴﻮ ﭘﻮي‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﺳﻮ ﺾ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻮ ﻣﺰאج ﺗﺒﺎه‬ ‫ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﺪن ﺑﻪ אﻃﺎﻋﺖ ﮐﺎن ﺟﻮאب ڏﻳﻮ وﭸﻲ ‪ -‬אن ﮐﻲ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ”ﻣﻮت“‪،‬‬ ‫ﺣﺎﻻﻧﻚ ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء ﺗﻲ ﺑﺮﻗﺮאر آﻫ ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﭼﻴﻮ ﻣﭹﻴﻨﺪڙ ﮔﻢ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪88‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻲ ﺑﺪن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ”ﺗﻮﺋﻲ“ ﻳﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ؟‬ ‫ﻓﻮرא ﺠﮭﻲ وﻳﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﻫﻲ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﻏﻮر ۽ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ً‬ ‫אﺟﺰאء )ﺑﺪن ﺟﺎ ﭜﺎﮜﺎ‪ ،‬ﻋﻀﻮא( אﻫﻲ אﺟﺰאء ﻧﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﻧﻨﮃﭘﮡ ۾ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﻫﻲ‬ ‫ﺳﭛ ﭔﺎڦ ﭤﻲ‪ ،‬وﭼﺎن ﻧﻜﺮي وﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻏﺬא ﺳﺒﺐ ﭔ אﭼﻲ ﺳﻨﺪن ﺟﮙﮫ ورﺗﻲ‬

‫آﻫﻲ‪ٰ .‬ﻟﻬﺬא‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺑﺪن אﻫﻮ ﺑﺪن ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻮن אﻫﻮ ﺋﻲ آﻫ ﺟﻬﮍو אڳ ﻫﺌ ‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ”ﺗﻮﺋﻲ“ )ﺣﻘﻴﻘﺖ( ﻫﻦ ﺟﺴﻢ ﮐﺎن ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﺪن ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﺒﺎه‬

‫ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺑﻪ ﺗﻮن ﺑﺬאت ﺧﻮد ﺳﺪאﺋ ﺟﻴﺌﺮو آﻫ ‪.‬‬

‫ﻟﻴﻜﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮن ﺻﻔﺘﻮن ﭔﻦ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻮن آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍﻳﻦ ۾ ﺟﺴﻢ ﺷﺮﻳﻚ‬

‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺑﮏ‪ُ ،‬אڃ ۽ ﻧﻨﮉ؛ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺟﻮ אﻫﻲ ﻣﻌﺪي ۽ ﺟﺴﻢ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫ﻧﭥﻴﻮن ﭤ ‪ .‬ﭔﻴﻮن אﻫﻲ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ۾ ﺟﺴﻢ ﮐﻲ ﺷﺮאﻛﺖ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ ،‬ﻣﺜﻼ ً א� ﺗﻌﺎ‬

‫ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ‪ ،‬אن ﺟﻲ ﺣﻀﻮر ﺟﻮ ﺎل ۽ אن ﺟﻲ دﻳﺪאر ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﺻﻔﺖ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ”ذאت“ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﺗﻮﺳﺎن ﮔﮇ رﻫﻨﺪي‪ .‬ﻛﮇﻫﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ِﺎء ﺟﻬﺎﻟﺖ‬ ‫ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ذאت ﻫﻲ ﻫﻚ ﺻﻔﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﭘﮡ ﺗﻮﺳﺎن ﮔﮇ رﻫﻨﺪي‪.‬‬ ‫אﻫﺎ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ روح ﮐﻲ אﻧﮅو ﻛﻨﺪي‪ ،‬۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺪﺑﺨ َء ﺟﻮ ﭔﺞ ﺑﮣ ‪.‬‬

‫‪89‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮﭤﻮﻥ‬

‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺭﻭﺡ ﺟﻮ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻴﺌﻦ ﺭﮐﺠﻲ‬ ‫ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﻫﻦ ﺳﻔﻠﻲ ﻋﺎ )زﻣ ( ﻣﺎن آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺧﻠﻄﻦ ﻣﺎن ﻧﻜﺮﻧﺪڙ ﺑﺨﺎرن‬ ‫ﺟﻲ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺟﻮ ﻤﻮﻋﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺧﻠﻂ ﭼﺎر آﻫﻦ‪ :‬ﺧﻮن‪ ،‬ﺑﻠﻐﻢ‪ ،‬ﺳﻮدא ۽ ﺻﻔﺮא‪ .‬אﻧﻬﻦ‬ ‫ﭼﺌﻦ ﺟﺎ אﺻﻞ ﺑﻪ ﭼﺎر آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺑﺎھ‪ ،‬ﻣﭩﻲ ۽ ﻫﻮא؛ ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﺰאج ﺟﻲ‬ ‫אﺧﺘﻼف ۽ אﻋﺘﺪאل ﺟﻮ دאروﻣﺪאر وري ﮔﺮﻣﻲ‪ ،‬ﺳﺮدي‪ ،‬ﺗﺮي ۽‬ ‫ﺧﺸﻜﻲء )ﺟﻲ‬ ‫َ‬

‫ﻛﻤﻲ و ﺑﻴﺸﻲ( ﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻃﺐ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻮ ﻣﻘﺼﺪ ﺻﺮف ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ روح אﻧﺪر‬

‫אﻧﻬﻦ ﭼﺌﻦ ﻃﺒﻴﻌ ﺟﻲ אﻋﺘﺪאل ﺟﻲ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح‪،‬‬ ‫אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﺟﻲ ﺳﻮאري ۽ ﻫﭥﻴﺎر ﺑﮣﺠﮡ ﺟﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﭤﻲ ﭘﻮي‪ .‬אﻫﻮ אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﻫﻦ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻣﺎن ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﻣﭥﺌ ﺟﻬﺎن ﻣﺎن آﻫﻲ ۽ ﻓﺮﺷ ﺟﻲ ﺟﻮﻫﺮ ﻣﺎن آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﻫﻦ‬ ‫ﺟﻬﺎن ۾ אﭼﮡ ﺾ ﻣﺴﺎﻓﺮ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ذאﺗﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﻣﻮﺟﺐ ﻫ آﻳﻞ ﻧﻪ‬

‫آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﻫﻲ ﺳﻔﺮ ﻓﻘﻂ ﻫﻦ ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺧﺪאﺋﻲ ﻫﺪאﻳﺖ ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رאھ ﺟﻮ‬ ‫ﺗﻮﺷﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي‪.‬‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح אﻧﻬﻲ ﺣﻴﻮאﻧﻲ ۽ ﺳﻔﻠﻲ روح ِ‬ ‫ﻻء אﻋﺘﺪאل آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻃﺒﻴﺐ אن‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﺑﻴﻤﺎريء ﮐﻲ אن ﮐﺎن‬ ‫ﭼﮝﻲء ﭘﺮ وאﻗﻒ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ‬ ‫ﺟﻲ אﻋﺘﺪאل ﺟﻲ אﺳﺒﺎﺑﻦ ﮐﺎن‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻋﻠﻮي روح‪ ،‬ﺟﻮ دل ﺟﻲ‬ ‫ﻫﭩﺎﺋﻲ ۽ ﻫﻼﻛﺖ ﮐﺎن ﮐﻴﺲ ﺑﭽﺎﺋﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ آﻫﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ אﻋﺘﺪאل آﻫﻲ‪ .‬ﻋﻠﻢ אﺧﻼق ۽ رﻳﺎﺿﺖ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﺷﻨﺎس‬

‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺎن ﭘﻮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﻲ אن ﮐﻲ אﻋﺘﺪאل ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾ رﮐﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﻫﻮ אﻋﺘﺪאل ﺋﻲ‬ ‫ﺳﻨﺪس ﺻﺤﺖ ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫‪90‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫آدﻣﻲء ﺟﻲ روح ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﺒﻮ‪،‬‬ ‫ﻫﻦ ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﮁﺎڻ ﮐﺎن‬ ‫ﭘﻮريء ﻃﺮح ﺳﭹﺎﮢﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﺒﻮ‪.‬‬ ‫ﺗﻴﺴ آﺧﺮت ﮐﻲ ﺑﻪ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﺣﻖ ﺟﻲ ﭘﮁﺎڻ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﺑﻪ ﻧﺎ ﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻔﺲ ﮐﻲ‬

‫ﺳﭹﺎﮢﮡ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪ .‬۽ دﻳﻦ ﺟﻮ אﺻﻞ آﻫﻲ ”א� ۽‬

‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﺋﻲ אﺳﺎن אن ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﻲ ﺳﭛ ﮐﺎن אڳ ۾‬ ‫آﺧﺮي ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ א ﺎن آﮢﮡ‪ “.‬א َ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺎء ڏﻧﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻗﻲ אن אﻧﺴﺎﻧﻲ روح ﺟﻲ وﺻﻔﻦ ﻣﺎن ﻫﻜﮍو رאز رﻫﺠﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ‬ ‫ﺟﻲ אﻓﺸﺎء ﻛﺮڻ ﺟﻲ אﺟﺎزت ﻧﺎﻫﻲ؛ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﺎ ﻓﻬﻢ אﻫﻮ ﺳﻬﻲ ﻧﻪ‬ ‫ﻧﻬﻲء رאز ﺗﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻛﻮﺷﺶ‬ ‫ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ .‬ﺣﻖ ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻛﻠﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ א َ‬

‫ﻛﺮ ﺗﻪ ﭘﺎﮢﻴﻬﻲ ﺎﻫﺪي ۽ ﻃﻠﺐ ﺟﻲ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺳﺎن אﻧﻬﻲءَ ﮐﺎن وאﻗﻒ ﭤ ‪.‬‬

‫‪91‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻮﻥ‬

‫ﺣﺸﺮ‪ ،‬ﻧﺸﺮ‪ ،‬ﺑﻌﺚ ۽ ﺍﻋﺎﺩﮪ ﺟﻲ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻲ ﺟﺎن ﺟﻲ‬ ‫ﻫﻨﻦ ﺳﭝ ﮘﺎ ﻣﺎن ﺗﻮ ﻫﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﻛﺮي ورﺗﻮ ﺗﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺬאت ﺧﻮد ۽ ﺑﺪن ﺑﻐ ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺎص ﺻﻔ ۽ ذאت ﺟﻲ ﻗﻮאم‬ ‫۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺪن ﮐﺎن ﺑﻲ ﻧﻴﺎز آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻮت ﺟﻲ ﻣﻌ אﻫﺎ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ آدﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ ۽ ﻧﺎﺑﻮد‬ ‫ﺗﺼﺮف ﭨﭩﻲ وﭸﻲ‬ ‫ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺑﻠﻚ אن ﺟﻲ ﻣﻌ ﻫﻲءَ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﺴﻢ ﮐﺎن ﺳﻨﺪس ّ‬ ‫ﭤﻮ‪ :‬ﺣﺸﺮ‪ ،‬ﻧﺸﺮ‪ ،‬ﺑﻌﺚ ۽ אﻋﺎده ﺟﻲ ﺑﻪ אﻫﺎ ﻣﻌ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻓﻨﺎ ﭤﻲ وﭸﮡ ﺑﻌﺪ‪،‬‬

‫وري وﺟﻮد ۾ آﻧﺪو وﻳﻨﺪو‪ ،‬ﺑﻠﻚ אن ﺟﻮ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻫﻚ ﻗﺎﻟﺐ‬ ‫ﺗﺼﺮف ﮐﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﺮي‪.‬‬ ‫)ﺟﺴﻢ ﻳﺎ ﺳﺎﻧﭽﻮ( ڏﻧﻮ وﻳﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﻴﻬﺮ אن ﺟﻲ ّ‬ ‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﭔﻴﻮ دﻓﻌﻮ زﻧﺪه ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﻫﻲ ﻣﻘﺼﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ אن ﮐﻲ‬ ‫َ‬ ‫אﺻﻠﻮﻛﻮ ﺟﺴﻢ ﭔﻴﻮ دﻓﻌﻮ ڏﻧﻮ وﭸﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺟﺴﻢ ﺗﻪ ﻫﻚ ﺳﻮאري آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﮔﮭﻮڙو ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ ﺗﻪ ﻛﻮ ﺣﺮج ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮאر ﺗﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺋﻲ‬ ‫يء ﺗﺎﺋ آدﻣﻲءَ ﺟﺎ אﺟﺰא ﻏﺬא ﺟﻲ ﺳﺐ ﭰﺮﻧﺪא ﮔﮭﺮﻧﺪא رﻫﻦ‬ ‫آﻫﻲ‪ .‬ﻧﻨﮃﭘﮡ ﮐﺎن وﭠﻲ ﭘ َ‬ ‫ﭤﺎ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﺗﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺋﻲ آﻫﻲ )ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻫﻮ(‪.‬‬

‫‪92‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﮀ ﻮﻥ‬

‫ﻫﻦ ﺩﻧﻴﺎ ۾ ﺑ ﺸﺖ ۽ ﺩﻭﺯﺥ ﺟﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻭ‬ ‫ٰﻟﻬﺬא‪ ،‬ﻳﻘ رک ﺗﻪ ﻣﺮڻ )ﻣﻮت( ﺳﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ذאت ۽ ﺻﻔ ۾ ﻛﺎﺋﻲ ﭰ ﮔﮭ‬ ‫ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻲ אﭼﻲ‪ ،‬אﻟﺒﺖ ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﺣﻮאس‪ ،‬ﭼﺮﭰﺮ ۽ ﺧﻴﺎل ﺧﺘﻢ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﺗﻮن אﺗﻲ‬ ‫אﻛﻴﻠﻮ ۽ ﺮد رﻫﺠﻴﻮ وﭸ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫אﻫﻲ ﻣﺎﮢﮭﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﺎڻ ﮐﺎن ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺴﻮﺳﺎت ﮐﺎن ﻏﺎﺋﺐ ﭤ ﭤﺎ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ۾‬ ‫ﺎﺋﺠﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻳﺎد ۾ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﭤ ﭤﺎ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﮐﻲ آﺧﺮت ﺟﻮن ﺣﺎﻟﺘﻮن‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪي ۾ אﭼﻦ ﭤﻴﻮن؛ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﻣﺰאج ﺟﻲ אﻋﺘﺪאل ﮐﺎن ﭰﺮي‬ ‫ﻧﭥﻮ وﭸﻲ‪ .‬אﻫﻮ אﻳ ﻳﻘﺪر ﮐﭕ و ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ אﻳ ﻳﻘﺪر א� ﺗﻌﺎ ﺟﻮ ﺧﻮف ﻣﭥﺲ‬ ‫ﻃﺎري ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ وﺳﺎري وﻳﻬﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻨﺪن ﺣﺎﻟﺖ ذري ﮔﮭﭧ ﻣﺌﻦ‬ ‫ﺟﻬﮍي ﭤﻲ ﭘﻮي ﭤﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺟﻴﻜﻲ ﻛﻲ ﭔ ﮐﻲ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء ڏﺳﮡ ۾ אﭼﻲ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬۽ ﺟﮇﻫﻦ وري ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ‬ ‫ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻨﻦ אﮘﻴﺎن א َ‬ ‫ﺳﻨﭝﺎﻟ ﭤﺎ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﺴﻮﺳﺎﺗﻲ ﺟﻬﺎن ۾ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﮔﮭﮣﻮ ﻛﺠﮫ وﺳﺮﻳﻮ‬ ‫وﭸﻲ ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻗﺪري אﺛﺮ وﭨﻦ ﺑﺎﻗﻲ رﻫﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אن ﮐﻲ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ڏﻳﮑﺎري وﺋﻲ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﭼﻬﺮي ﺗﻲ ﺧﻮﺷﻲ‪ ،‬آرאم ۽ رאﺣﺖ‬

‫ﺟﺎ آﺛﺎر ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪא‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن دوزخ آﻧﺪو وﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺗﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﭤﻜﻞ ﭨﭩﻞ ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪو‪ِ .‬‬ ‫ﺷﻲء‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻣﺸﺎﻫﺪي ﻣﺎن ﻛﺎ‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ א َ‬ ‫ﺳﻨﺪس ﺣﺎﻓﻈﻲ ۾ رﻫﻴﻞ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﺧ ڏﻳﻨﺪو ‪ -‬ﻫﻮﺑﻬﻮ‪ ،‬ﻳﺎ ﺜﻴﻞ ﻃﻮر‪ .‬ﻣﺜﻼ ً‪:‬‬

‫ﻫﻚ دﻓﻌﻲ رﺳﻮل א� ﷺ ﺎز ﭘﮍﻫﻨﺪي ﭔﺎﻧﻬﻦ ﻣﭥﻲ ﮐﻨﺌﻲ‪ ،‬۽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺎﺋﻮن ﺗﻪ ”ﻫﻚ‬ ‫‪93‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﻧﮕﻮر ﺟﻮ ﮀﮙﻮ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﺎن ﻣﻮن ﮐﻲ ڏﻳﮑﺎرﻳﺎﺋﻮن دل ﮔﮭﺮﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﮐﮣﻲ אﭼﺎن‪“.‬‬

‫ِ‬ ‫ﻛﺠﺎنء ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ אﻫﻮ ﮀﮙﻮ ﻣﺜﺎل ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﺎ دﻧﻴﺎ ۾ آﮢﻲ‬ ‫אﻫﻮ ﮔﻤﺎن ﻧﻪ‬ ‫ﺳﮕﮭ ‪ .‬ﺑﻠﻚ ﻫﻲ ﺧﻮد ﺎل آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻜﻦ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺿﺮور آﮢ‬ ‫ﻫﺎ‪ .‬ﭘﺮ‪ ،‬ﮐ ﻣﺸﺎﻫﺪي رﺳ ﻛﺸﻒ ﭤﻴﻮ ﻫﻮ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺠﮭﺠﺎنء ﺗﻪ ﻛﻮ رﺳﻮل א� ﷺ אﻫﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻲ ﺧ ﺗﻘﻠﻴﺪ‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ אﺋ ﻧﻪ‬

‫ﻃﻮر‪ ،‬ﻳﺎ ﺟ אﺋﻴﻞ ﮐﺎن ﭔﮅي‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء ڏﻧﻲ‪ .‬ﭘﺮ رﺳﻮل א� ﷺ ﻘﻴﻖ ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻲ ڏﭠﻮ‪ .‬ﺳﭻ ﺗﻪ‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻲ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ڏﺳﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ رﺳﻮل א� ﷺ ﭔﺌﻲ ﺟﻬﺎن ۾ وﻳﻮ‪ ،‬۽‬ ‫ﻫﻲء ﺑﻪ ﻫﻚ ﻗﺴﻢ ﺟﻮ ﻣﻌﺮאج ﻫﻮ‪.‬‬ ‫ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﮐﺎن ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻴﻮ‪َ .‬‬ ‫ﭘﺮ ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻴﮡ ﭔﻦ ﻮﻧﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ :‬ﻫﻚ روﺣﺎﻧﻲ روح ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﺳﺎن‪ ،‬۽ ﭔﻴﻮ‬ ‫ﺣﻴﻮאﻧﻲ روح ﺟﻲ ﮐﭕ ي ﭤﻴﮡ ﺳﺎن‪ .‬ﭘﺮ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪.‬‬ ‫ﺟﻴﺌﻦ ﺳﺖ آ ﺎن ۽ ﺳﺖ زﻣﻴﻨﻮن ﻫﻚ ﭘﺴ ﺟﻲ ﮐﻞ ۾ ﻣﺎﭘﻲ ﻛ ﺳﮕﮭﻨﺪﻳﻮن‪،‬‬

‫ﺗﻴﺌﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻮ ﻫﻚ ذرو ﺑﻪ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﻣﺎﭘﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ُ .‬ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪي ِ‬ ‫ﻻء ﺣﻮאس ﺋﻲ ﻧﺮאﻻ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ِﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﺎ ﺣﻮאس ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻲ‬

‫ﻟﺬﺗﻦ ﺟﻮ אﺣﺴﺎس ﺋﻲ ﻧﻪ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻨﺪא‪.‬‬

‫‪94‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﺘﻮﻥ‬

‫ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻲ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫ﺠﮭ ‪ .‬ﻫﻲءُ ﺑﻪ ﭔﻦ‬ ‫ﻫﻴﻨﺌﺮ وﻗﺖ آﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ﺟﻲ ﻣﻌ‬ ‫ﻧﻲء ﮐﻲ ﺗﻪ ﻫﺮ ﻫﻚ ﺠﮭﻲ ﭴﺎﮢﻲ ﭤﻮ‪،‬‬ ‫ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ :‬روﺣﺎﻧﻲ ۽ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ‪ .‬ﺟﺴﻤﺎ َ‬

‫ﺟﻨﻬﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﺗﻮ آﻫﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ روح ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻲ ﺧ אﭤﺲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺑﺬאب‬

‫ﺧﻮد ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺑﺪن ﮐﺎن ﺑﻲ ﻧﻴﺎز آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻣﻮت ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺑﻪ ﺑﺎﻗﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﭘﺮ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮت אﭼﻲ ﭤﻮ ﺗﮇﻫﻦ آل אوﻻد‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﺘﺎع‪ ،‬دوﺳﺖ رﺷﺘﻴﺪאر‪ ،‬ﺑﻠﻚ‬ ‫ﺟﻴﻜﻲ ﻛﻲ زﻣ ۽ آ ﺎن ۾ ﺣﻮאﺳﻦ ﺟﻲ رﺳ درﻳﺎﻓﺖ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ‬

‫ﺳﭛ אﻧﺴﺎن ﮐﺎن ﮐﺴﻴﻮ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس دل אﻧﻬﻦ ﺷ ﺳﺎن ﻟﮙﻞ‬ ‫ﻫﺌﻲ ۽ ﺳﭵﻮ ﺋﻲ ﻣﭥﻦ ﻓﺪא ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﺪאﺋﻲ ﺟﻲ ﻋﺬאب ۾ رﻫﻨﺪو‪ ،‬ﭘﺮ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﺷ ﮐﺎن ﺳﻨﺪس دل ﮐﻨﻴﻞ ﻫﺌﻲ ۽ ﺳﺎﮢﻦ ﻛﻮ ﻋﺸﻖ ﻧﻪ‬

‫ﻫﻮس‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﭘﺎڻ ﻣﻮت ﺟﻮ ﺧﻮאﻫﺸﻤﻨﺪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء رאﺣﺖ ۽ آرאم ۾ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬۽‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻦ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ دوﺳ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺌﻲ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ ذﻛﺮ‬

‫ﻣﺎن ُאﻧﺲ ﭘﺮאﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪאﺋ ۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﺎروﺋﻲ אن ﺟﻲ ﺣﻮא ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪאﺋ ‪ ،‬۽‬

‫دﻧﻴﺎ ﺟﻲ אﺳﺒﺎب ﮐﺎن ﺑﻴﺰאر ﭤﻴﻞ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻣﺮڻ ﺑﻌﺪ ﺑﻨﺎ روכ ﭨﻮכ ﺟﻲ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻌﺸﻮق وٽ ﭘﻬﭽﻲ وﻳﻨﺪو ۽ وﭸﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻌﺎدت ﮐﻲ رﺳﻨﺪو‪.‬‬

‫ﻣﺎﮢﮭﻮء ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﺳﭹﺎﮢﻲ ورﺗﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻣﺮڻ‬ ‫ﭤﻮرو ﺧﻴﺎل ﻛﺮي ڏس‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ‬ ‫َ‬

‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ زﻧﺪه رﻫﻨﺪو‪ ،‬۽ ﺳﻨﺪس ﭘﻴﺎرﻳﻮن ﺷﻴﻮن ﭘﭡﻴﺎن دﻧﻴﺎ ۾ رﻫﺠﻲ وﻳﻨﺪﻳﻮن‪ ،‬ﺗﻪ אن ﮐﻲ‬

‫ﻳﻘ ﻛﺮﮢﻮ ﭘﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﮐﺎن ﻣﻮﻛﻼﺋﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ دل وﮢﻨﺪڙ‬ ‫‪95‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺷ ﺟﻲ ﺟﺪאﺋﻲءَ ﺳﺒﺐ ﮐﻴﺲ رﻧﺞ ۽ ﻋﺬאب ﭘﻬﭽﻨﺪو‪ .‬ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻮ آدﻣﻲ ﻫﻲ‬

‫ﺠﮭﻲ وﭠﻲ ﺗﻪ א� ﺗﻌﺎ ﺋﻲ ﺳﻨﺪس ﺒﻮب آﻫﻲ ۽ دﻧﻴﺎ ۾ אن ﻣﻘﺪאر ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء‪ ،‬ﺟﻮ‬

‫ﻫﻦ ﺟﻮ ﺗﻮﺷﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭔﻴﻮن ﺷﻴﻮن ﺳﻨﺪس د ﻦ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﭘﻚ ﭤﻲ وﻳﻨﺪي ﺗﻪ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ دﻧﻴﺎ ﮐﺎن رﺧﺼﺖ ﻳﺎب ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ رﻧﺞ ۽ ﻏﻢ ﮐﺎن ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﭘﺎﺋﻴﻨﺪو‪،‬‬ ‫۽ آرאم ۽ ﺧﻮﺷﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪﻳﺲ‪.‬‬ ‫ٰﻟﻬﺬא ﺟﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻫﻲءُ ﮘﺎﻟﮫ ﭘﺮوڙي ورﺗﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ۾ ذرو ﺑﻪ‬

‫ﻻء ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻚ دﻧﻴﺎ دאرن ِ‬ ‫ﺷﻚ ﻧﻪ رﻫﻨﺪو‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻫﻲ ﻋﺬאب ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎرن ِ‬ ‫ﻻء آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻣﻄﻠﻘﺎ ً دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺣﻮא ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪96‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺍﭠﻮﻥ‬

‫ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ۽ ﺍﻥ ﺟﺎ ﺩﺭﺟﺎ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ﺟﻮ אﺻﻞ ﻣﻌﻠﻮم ﻛﺮي ورﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﻮ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬ ‫دوﺳ َء ﺳﺒﺐ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻮن ﻫﻦ ﮘﺎﻟﮫ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ אن ﻋﺬאب ﺟﺎ ﺑﻪ‬

‫درﺟﺎ آﻫﻦ‪ :‬ﻛﻦ ﮐﻲ ﻋﺬאب ﭤﻮرو ﺗﻪ ﻛﻦ ﮐﻲ ﮔﮭﮣﻮ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ אن ﺟﻮ ﺳﺎرو‬ ‫دאروﻣﺪאر دﻧﻴﺎ ﺳﺎن ﮔﮭﭧ وڌ ﭘﻴﺎر ﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אن ﺷﺨﺺ ﺟﻮ ﻋﺬאب‪ ،‬ﺟﻮ‬

‫دﻧﻴﺎ ۾ ﻓﻘﻂ ﻫﻚ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺳﺎن ﺻﺤﺒﺖ رﮐﻲ ﭤﻮ‪ ،‬אﻫﮍو ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﺟﻬﮍو אﻧﻬﻲءَ ﺷﺨﺺ‬

‫ﺟﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻣﺎل ۽ ﺟﺎه‪ ،‬ﺟﺎﮔ ون ۽ אﺳﺒﺎب‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﺎ ﭔﻴﻠﻲ ۽ ﺳﭛ ﻧﻌﻤﺘﻮن‬ ‫ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺠﻦ‪ ،‬۽ ﺳﭝ ﺳﺎن ﻟﻨﺆن ﻻﻳﻮ وﻳﭡﻮ ﻫﺠﻲ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻋﺬאب ۽‬

‫رאﺣﺖ ُﻫﻦ ﺟﻲ دﻧﻴﺎ ﺳﺎن אﻟﻔﺖ ۽ ﻧﻔﺮت ﺟﻲ ﻗﺪر آﻫﺮ ﻫﻮﻧﺪא‪ .‬رﺳﻮل א� ﷺ ﺟﻦ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﻛﺎﻓﺮ ﮐﻲ ﻗ ۾ ﻧﻮאﻧﻮي ﻧﺎﻧﮓ ﭘﮁﻴﻨﺪא‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ﻫﺮ ﻫﻚ ﻧﺎﻧﮓ ﮐﻲ َ َﻧﻮ‬

‫ﻣﭥﺎ ﻫﻮﻧﺪא ۽ אﻫﻲ ﮐﻴﺲ ڏﻧﮕﻴﻨﺪא ۽ ﭼﻮﺳﻴﻨﺪא رﻫﻨﺪא‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﻗﻴﺎﻣﺖ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻮ‬

‫ُאﭤﻲ‪ “.‬ﺟﻴﻜﻲ ﺑﺼ ت ﺟﺎ ﺻﺎﺣﺐ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ אﻧﻬﻦ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر ﺟﻲ אﮐ‬

‫ﺳﺎن ڏﭠﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﻲ ﺑﺼ ت ﺑﻴﻮﻗﻮف ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ”אﺳﺎن ﮐﻲ ﺗﻪ ﻗ ۾ ﻛﻲ ﻧﺎﻧﮓ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻧﭥﺎ אﭼﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﭻ ﭘﭻ ﻫﺠﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ אﺳﺎن ﺟﻮن אﮐﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻲ ﺑﻠﻜﻞ‬

‫ﺳﻼﻣﺖ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺿﺮور ڏﺳﻦ ﻫﺎ‪ “.‬אﻧﻬﻦ ﺑﻴﻮﻗﻮﻓﻦ ﮐﻲ ﭴﺎڻ ﻫﺌﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﻣﺮدي ﺟﻲ روح ﺟﻲ ذאت אﻧﺪر آﻫﻦ‪ ،‬אن ﺟﻲ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﭔﺎﻫﺮאن ﻧﻪ آﻫﻦ‪،‬‬ ‫ﺟﻮ ﭔ ﮐﻲ ﻧﻈﺮ אﭼﻦ‪ .‬ﺑﻠﻚ ﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﮐﺎن אڳ ﺑﻪ אن ﺟﻲ אﻧﺪر ۾‬

‫ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺌﺎ‪ ،‬אﮔﺮﭼﻪ ُאن ﮐﻲ ﺧ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ אن ﻛﺎﻓﺮ ﺟﻲ ﺻﻔ ﻣﺎن ﺋﻲ‬ ‫‪97‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺟﮍﻳﻞ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ﺟﺎ ﻣﭥﺎ ﺳﻨﺪس ﻣﺬﻣﻮم אﺧﻼﻗﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﺪאد ﺑﺮאﺑﺮ آﻫﻦ‪- ،‬‬ ‫ﺟﻬﮍوכ ﻛﻴﻨﻮ‪ ،‬ﺣﺴﺪ‪ ،‬ﻫﭟ‪ ،‬ﻃﻤﻊ‪ ،‬ﻣﻜﺮ‪ ،‬ڊوھ‪ ،‬د‬

‫‪ ،‬ﺟﺎه ۽ ﺣﺸﻤﺖ‬

‫ﺟﻲ دوﺳ وﻏ ه‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﺟﻲ אﺻﻞ ﺳﺮﺷﺖ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ دوﺳ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن‬ ‫ُאﻫﻲ ﺑﺮא אﺧﻼق ُﭰﭩﻲ ﻧﻜﺮن ﭤﺎ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﺟﻲ אﺻﻠﻴﺖ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﭥﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﮔﮭﮣﺎﺋﻲ ﻳﺎ ﭤﻮرאﺋﻲ‪ ،‬ﺑﺼ ت ﺟﻲ ُﻧﻮر ﺳﺎن ﺳﭹﺎﮢﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻲ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﺪאد‬

‫ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺒﻮت ﺟﻲ ﻧﻮر ﺳﺎن ﭘﺮﮐﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ אن‬ ‫ﻛﺎﻓﺮ ﺟﻲ ﺟﻨﺪ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻫﺠﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺟﻮ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﮭﻦ ﭜﺎﻧﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אن ۾ ﭘﺎڻ‬

‫אﻧﻬﻲ ﻛﺎﻓﺮ ﮐﻲ آرאم ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ آﺧﺮ ﺗﻪ אﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﮔﮭﮍي ﺳﺎﻋﺖ אن ﮐﻲ‬ ‫ڏﻧﮕﮡ ﮐﺎن ﺑﺎز رﻫﻦ ﻫﺎ‪ .‬ﭘﺮ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺳﻨﺪس ﺟﺎن ﺟﻲ אﻧﺪر دﻳﺮو دﻣﺎﻳﻮ وﻳﭡﺎ‬ ‫آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻫﻲ ﺧﻮد אن ﺟﻮن ﻋ ﺻﻔﺘﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﭜﭵﻲ ﻧﭥﻮ‬ ‫ﺳﮕﮭﺠﻲ‪.‬‬ ‫ﺟﻬﮍيءَ ﻃﺮح ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﭔﺎ ِﻧﻬﻲ وﻛﺮو ﻛﺮي ۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء אن ﺗﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺟﻮ‬ ‫ﭘﻮي‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﻮ ﻧﺎﻧﮓ ﺟﻮ ﮐﻴﺲ אﻧﺪر ﺋﻲ אﻧﺪر ڏﻧﮕﻴﻨﺪو رﻫﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אﻧﻬﻲءَ ﭔﺎ َ‬

‫ﻧﻬﻲء وﻛﺮي ﺟﻲ وאﻗﻌﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن دل ۾ ﻟﻜﻞ ﻫﻮ ‪ -‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮐﻴﺲ א َ‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح אﻫﻲ ﻧﻮאﻧﻮي ﻧﺎﻧﮓ ﺑﻪ ﻣﺮڻ ﮐﺎن אڳ‪ ،‬אن ﺟﻲ‬ ‫ﮐﺎن אڳ ﺧ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪،‬‬ ‫َ‬

‫אﻧﺪر ۾ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ אن ﮐﻲ ﺧ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ڏﻧﮓ ﺟﻮ אﺛﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻪ‬ ‫ﻧﻬﻲء وﻗﺖ ﺗﺎﺋ ﺳﻨﺪس رאﺣﺖ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﻫﻮ‪،‬‬ ‫ﭤﻴﻮ‪ .‬۽‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﻋﺸﻖ ﺧﻮد א َ‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح‪ ،‬אﻫﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﺗﺎﺋ ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻌﺸﻮق ﺳﺎن ﻫﻤﻜﻨﺎر ﻫﻮ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﻋﺸﻖ ﻓﺮאق ۾ אن ﺟﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﮣﻴﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ‬ ‫‪98‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﻫﻮ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻓﺮאق ﺟﻲ رﻧﺞ ۽ ﻏﻢ ۾ ﻧﻪ ﭰﺎﺳﻲ ﻫﺎ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻧﺪﮔﻲء ۾ رאﺣﺖ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﻣﻮت ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء‬ ‫دوﺳ ۽ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺟﻲ ز‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺟﻮ ﻛﺎرڻ ﺑﮣﻴﺎ‪ .‬ﺟﺎه ۽ ﺟﻼل ﺟﻮ ﻋﺸﻖ‪ ،‬دل ﮐﻲ אزدﻫﺎ وאﻧﮕﺮ ڏﻧﮕﻲ ﭤﻮ‪،‬‬ ‫ﻣﺎل ﺟﻮ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻧﮓ ﻣﺜﻞ‪ ،‬۽ ﮔﮭﺮﭔﺎر ﺟﻮ ﻋﺸﻖ وﮀﻮنءَ وאﻧﮕﺮ‪ ،‬وﻋﻠﻰ ٰﻫﺬאﻟﻘﻴﺎس‪.‬‬

‫ﻧﻬﻲء ﺟﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﮔﮭﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ ﻓﺮאق ۾ ﻫﻮ ﺟﻴﻜﺮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﭔﺎ َ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح א َ‬ ‫َ‬

‫درﻳﺎھ ۾ אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇي‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺎھ ۾ ﺳﺎڙي ﮀﮇي‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﻮ ﮔﮭﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ ﻛﻮﺋﻲ وﮀﻮن ﮐﻴﺲ‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬ ‫ڏﻧﮕﻲ ﺗﻪ ﻓﺮאق ﺟﻲ درد ﮐﺎن ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﺣﺎﺻﻞ ﭤﺌﻴﺲ؛‬ ‫َ‬

‫ﻗ ﺟﻮ ﻋﺬאب ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אﻧﻬﻲءَ رﻧﺞ ۽ ﻏﻢ ﺟﻲ ﺑﺪرאن ﻇﺎﻫﺮي ﻧﺎﻧﮓ‬

‫۽ وﮀﻮن ﻫﺠﻦ ﺗﻪ ﭼﮝﻮ؛ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אﻫﻲ رﮘﻮ ﺟﺴﻢ ﺗﻲ ﭔﺎﻫﺮאن زﺧﻢ ﻫﮣﻦ ﭤﺎ‪،‬‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻫﻲ ﻗ ﺟﺎ ﻧﺎﻧﮓ ۽ وﮀﻮن ﺗﻪ אﻧﺪرאن ﺋﻲ אﻧﺪر ﺟﺎن ﮐﻲ ڏﻧﮓ ﻫﮣﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ‬

‫ﻇﺎﻫﺮ אک ڏﺳﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺣﻘﻴﻘﺖ ۾ ﻫﺮ آدﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﺬאب ﺟﻮ ﺳﺎﻣﺎن ﻫﺘﺎن ﺋﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﺋﻲ‬ ‫ﮐﮣﻲ ﻫﻠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﺳﭝﻜﺠﮫ ﺳﻨﺪس אﻧﺪر ۾ ﭘﻮﺷﻴﺪه آﻫﻲ‪ .‬א َ‬ ‫ﺣﻀﺮت ﻧ ﻛﺮ ﷺ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”אﻫﻲ ﺗﻮﻫﺎن ﺟﺎ ﺋﻲ ﻋﻤﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ وري‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﺋﻲ א� ﺗﻌﺎ ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ۾ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ‬ ‫אوﻫﺎن ڏي ﻣﻮﭨﺎﻳﺎ وﻳﻨﺪא‪ “.‬۽ א َ‬

‫” ﻘﻴﻖ دوزخ ﻛﺎﻓﺮن ﮐﻲ ﮔﮭ و ﻛﻴﻮ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪ “.‬۽ אﺋ ﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ אﭤﻦ ﺗﻪ ”ﮔﮭ و‬ ‫ﻛﻨﺪو‪“.‬‬

‫‪99‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﺎﺋﻮﻥ‬

‫ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﮐﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﮐﻴﻦ ﺳﺎﻥ ﺳﻲ ﻧﭥﻮ‬ ‫ﺳ ﺠﻲ‬ ‫ﻫﻲء ﺳﻮאل ﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺮع ﮐﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮن َ‬

‫ﻇﺎﻫﺮي אﮐ ﺳﺎن ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﺒﺎ‪ُ ،‬אﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﺟﻲ ﺟﺎن ﺟﻲ אﻧﺪر ﭤ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ڏﺳﻲ‬ ‫ﻛ ﺳﮕﮭﺒﺎ‪ .‬אن ﺟﻮ ﺟﻮאب ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﺳﮕﮭﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫ﻣﺌﻞ ﺷﺨﺺ ﺋﻲ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ رﻫﮡ وאرא אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﻧﭥﺎ‬ ‫ﺳﮕﮭﻦ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ُﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻮن ﺷﻴﻮن ِﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ אﮐ ﺳﺎن ﻧﭥﻴﻮن ڏﺳﻲ‬

‫ﺟﻬﮍيء‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺷﺨﺺ )ﻣﺮدي( ﮐﻲ אﻫﮍيءَ ﻃﺮح ﻧﻈﺮ אﭼﻦ ﭤﺎ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ﺳﮕﮭﺠﻦ‪ .‬אﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ א َ‬ ‫ﻃﺮح ﻫﻮ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ِﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ڏﺳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﺗﻮن אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪﻳﻦ‪- ،‬‬ ‫ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﻧﻨﮉ ۾ ﮔﮭﮣﻮ ﻛﺮي ڏﺳﻨﺪو آﻫﻲ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻧﺎﻧﮓ ڏﻧﮕﻲ رﻫﻴﻮ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺟﻮ ﺳﻨﺪس ﭘﺮ ۾ وﻳﭡﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ڏﺳﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺣﺎﻻﻧﻚ ﻧﻨﮉ‬ ‫وאري ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء ﻧﺎﻧﮓ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻮ אن אﻳﺬאءُ ﭘﻴﻮ ﺳﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬אﮔﺮﭼﻪ‬

‫ﺳﺠﺎڳ ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻧﺎﻧﮓ ﮐﻲ ﻧﭥﻮ ڏﺳﻲ‪،‬‬ ‫ﻻء ﻧﺎﻧﮓ آﻫﻲ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ‪ .‬ﺳﺠﺎڳ آدﻣﻲ א َ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﺋ ﻧﻪ ﭼﺌﺒﻮ ﺗﻪ ﻛﻮ ﻧﻨﮉ وאري ﮐﻲ ﮔﮭﭧ درد آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﻼ ً‪ :‬ﻫﻚ ﻣﺎﮢﮭﻮ‬

‫ﺧﻮאب ۾ ڏﺳﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻧﺎﻧﮓ ڏﻧﮕﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ۾ אﻫﻮ ﻛﻨﻬﻦ د ﻦ‬ ‫ﺟﻮ ڌכ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﭥﺲ ﺳﻮڀ ﭘﺎﺋﮡ وאرو آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﻮ روﺣﺎﻧﻲ درد آﻫﻲ ﺟﻮ دل‬ ‫ﮐﻲ رﺳﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אن ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن وﭠﺒﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ ﻧﺎﻧﮓ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل‬ ‫‪100‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫آﻫﻲ‪ .‬ﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ אﻫﻮ د ﻦ ﺧﻮאب وאري ﺗﻲ ﻓﺘﺢ ﭘﺎﺋﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬ ‫ﺧﻮאب وאرو ﭼﻮﻧﺪو آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﻣﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻮאب ﺟﻮ ﺗﻌﺒ ڏﭠﻮ‪ “،‬۽ ﻫﻴﺌﻦ ﭼﻮﻧﺪو آﻫﻲ‬ ‫ﺗﻪ ”ﺷﻞ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻧﺎﻧﮓ ڏﻧﮕﻲ ﻫﺎ! ۽ ﻫﻲ د ﻦ ﻣﻮن ﻣﺎن ﻣﺮאد ﻧﻪ ﭘﺎﺋﻲ ﻫﺎ‪ “.‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ‬ ‫ﻫﻲ دل ﺟﻮ ﻋﺬאب ﻇﺎﻫﺮي ﻧﺎﻧﮓ ﺟﻲ ڏﻧﮓ ﮐﺎن وڏو آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﭼﻮﻳﻦ‬ ‫ﺗﻪ ﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﻣﻌﺪوم آﻫﻲ‪ ،‬אﺻﻞ ۾ آﻫﻲ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ‪ ،‬۽ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﻧﻨﮉ وאري ﮐﻲ‬

‫ڏﻧﮕﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺾ ﻫﻚ ﺧﻴﺎل آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אﻫﮍو ﺧﻴﺎل ﻛﺮڻ وڏي‬

‫ﻏﻠﻄﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ אﻫﻮ ﻧﺎﻧﮓ وאﻗﻌﻲ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺟﻮد ﺟﻲ ﻣﻌ آﻫﻲ ”ﻟﮅل“ ۽ ﻣﻌﺪوم ﺟﻲ ﻣﻌ آﻫﻲ ”אڻ ﻟﮅل“‪ .‬ﺟﻮ ﻛﺠﮫ‬

‫ﺗﻮن ﺧﻮאب ۾ ڏﺳ ﭤﻮ אﻫﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻖ ۾ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء ﮐﮣﻲ ﭔﻴﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ אن ﮐﻲ ﻧﻪ‬

‫ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻦ‪ .‬۽ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺗﻮن ﻧﭥﻮ ڏﺳ ‪ ،‬אﮔﺮﭼﻪ ﭔﻴﺎ ﺳﭛ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﮐﮣﻲ ڏﺳﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﮔﻮﻳﺎ‬

‫ﺗﻮ ِ‬ ‫ﻻء ﻣﻌﺪوم آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾ ﻋﺬאب ۽ אن ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﻴﺌﻲ ﻣﺌﻞ ﻳﺎ ﺳﺘﻞ ﻻ ِء‬

‫ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﭔﻴﺎ ڏﺳﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻦ ﺗﻪ ﻛﻬﮍو ﺣﺮج‪ .‬ﻓﺮق‬ ‫ﺻﺮف אﻳ و آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﺘﻞ ﺟﻠﺪي ﺟﺎﮘﻲ ﭘﻮي ﭤﻮ ۽ ﻋﺬאب ﮐﺎن ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻣﺒﺘﻼ‬ ‫ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﺎﮢﮭﻮ אن ﮐﻲ ﺧﻴﺎ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﺌﻞ א َ‬

‫رﻫﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي אﻫﻮ رﻧﺞ ۽‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻣﻮت ﺟﻲ ﻛﺎ ﭘﮁﺎڙي ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬א َ‬

‫ﻋﺬאب אن ﺳﺎن ﮔﮇ دאﺋﻤﻲ رﻫﻲ ﭤﻮ‪ .‬אزروي ﺛﺒﺎت ﻳﺎ ﻧﺎﭘﺎﺋﻴﺪאري ﺟﻲ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﺴﻮﺳﺎت ﺟﻮ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺣﺎل آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻗﺮآن ﺗﻮڙي ﺷﺮﻳﻌﺖ ۾ אﺋ ﻛﭥﻲ ﻛﻮﻧﻪ آﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻲ ﻧﺎﻧﮓ ۽ وﮀﻮن‪،‬‬

‫ﺟﻲ ﻗ ۾ ﭤ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻫﻦ ﻇﺎﻫﺮي אﮐ ﺳﺎن ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ .‬ﻫﺎ!‬ ‫‪101‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ ﻧﻨﮉ ۾ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﮐﺎن ﺑﻲ ﺣﻮאس ﭤﻲ ﭘﺮي ﻧﻜﺮي وﭸﻲ‪ ،‬۽‬

‫אن ﺗﻲ אن ﻣﺮدي ﺟﻮ ﺣﺎل ﻛﺸﻒ ﻛﻴﻮ وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻣﺮدي ﮐﻲ ﻧﺎﻧﮕﻦ ۽‬ ‫ﭘﻮء א َ‬

‫ﻟﻴﺎءא� אﻧﻬﻦ )ﻧﺎﻧﮕﻦ ۽‬ ‫وﮀﻦ ﺟﻲ وچ ۾ ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﻧ ﺳﮙﻮرא ۽ אو َ‬ ‫ِوﮀﻦ( ﮐﻲ ﺟﺎﮘﻨﺪي ﺑﻪ ڏﺳﻲ ﺳﮕﮭﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﭔﻴﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺧﻮאب ۾‬

‫ﻴﺪאريء ۾ ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﻫﻲ ﺴﻮﺳﺎﺗﻲ ﺟﻬﺎن‬ ‫ڏﺳﻦ ﭤﺎ‪ ،‬אﻫﻮ ﺳﭛ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﺑ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﻨﺪس وאﺳﻄﻲ ُﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﺷ ڏﺳﮡ ﮐﺎن ﺣﺠﺎب )ﭘﺮدو‪ ،‬رﻧﮉכ( ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪102‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻮﻥ‬

‫ﻗﺒﺮ ﺟﻮ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﭝﻨﻲ ﻻِء ﻧﺎﻫﻲ‬ ‫ﺗﻮن ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻮﻳﻦ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻗ ﺟﻮ ﻋﺬאب ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺳﺎن دل ﺟﻲ ﻟﮙﺎءُ‬ ‫ﻛﺮي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء אﻫﮍو ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﻟﭝﻨﺪو ﺟﻮ زאل‪ ،‬אوﻻد‪ ،‬ﻣﺎل ۽ ﻣﺮﺗ ﺟﻲ‬ ‫ﺒﺖ ﮐﺎن ﺧﺎ ﻫﺠﻲ‪ .‬אن ﻛﺮي ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﮐﻲ ﻗ ﺟﻮ ﻋﺬאب ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬۽ ﻛﻮﺑﻪ‬

‫ُאن ﮐﺎن ﮀﭩﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ .‬אن ﺟﻮ ﺟﻮאب ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ِאﻫﻮ אﺋ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ دﻧﻴﺎ‬

‫۾ ﻛﻴ א אﻫﮍא ﺷﺨﺺ ﺑﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ دﻧﻴﺎ ﮐﺎن ﺳ ﭤﻲ ﭼﻜﺎ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ِ‬ ‫ﻻء دﻧﻴﺎ‬ ‫۾ ﻛﺎﺑﻪ آرאم ۽ آﺳﺎﺋﺶ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﺟﺎء ﻧﻪ رﻫﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﻣﻮت ﺟﻲ آرزو رﮐﻦ ﭤﺎ‪.‬‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ ۾ ﻛﻴ אﺋﻲ دروﻳﺶ ﻫﻦ ﻗﺴﻢ ﺟﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺎﻟﺪאر ﻟﻮכ ﺑﻪ ﭔﻦ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﺎ‬ ‫آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍא אﻫﮍא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻣﺎل אﺳﺒﺎب ﺳﺎن ﭘﻴﺎر رﮐﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻮ א� ﺗﻌﺎ‬

‫ﭘﻮء אﻧﻬﻦ ِ‬ ‫ﮐﻲ دﻧﻴﻮي ﻣﺎل ۽ دوﻟﺖ ﮐﺎن زﻳﺎده ﭘﻴﺎرو ﺠﮭﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻻء ﻗ ﺟﻮ ﻋﺬאب ﻧﻪ‬

‫ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אن ﺷﺨﺺ وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺷﻬﺮ ۾ ﻫﻚ ِ‬ ‫ﺟﺎء‬ ‫آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻫﻦ ﮐﻲ ﺒﺖ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﭘﺮ رﻳﺎﺳﺖ ۽ ﺳﻠﻄﻨﺖ‪ ،‬ﻼت ۽ ﺑﺎغ ﮐﻲ אن‬ ‫ﮐﺎن زﻳﺎده ﭘﻴﺎرو ﺠﮭﻨﺪو ﻫﺠﻲ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ ﮐﻴﺲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺣﻜﻢ ﻣﻠﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﭔﺌﻲ‬ ‫ﺷﻬﺮ ۾ ﻫﻠﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻃﻦ ﮐﺎن ﺟﺪא ﭤﻴﮡ ﺗﻲ ﻛﻮ رﻧﺞ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﮀﺎ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﮔﮭﺮﭔﺎر ۽ ﺷﻬﺮ ﺟﻲ دوﺳ َء ﺗﻲ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻲ ﺒﺖ زﻳﺎده ﻏﺎﻟﺐ אﭤﺲ‪.‬‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﺎن ﻧﺒ ﺳﮙﻮرن ۽ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎر ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ ﮐﻲ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ زאل‪ ،‬אوﻻد‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﺷﻬﺮ ۽ وﻃﻦ ﺳﺎن د ﻻڙو ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺟﮇﻫﻦ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ دوﺳ ۽ ﺒﺖ‬ ‫ﻣﻨﺠﮭﻦ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ ۽ אﻻﻫﻲ ُאﻧﺲ ﺟﻮ ﻣﺰو אﻳﻨﺪو אﭤﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﺳﭛ ﺷﻴﻮن‬ ‫‪103‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ۾ ﺗﭿ ﭤﻴﻮ ﭘﻮن‪ .‬ﻫﻲ ﻣﺰو ﻣﻮت ﺳﺎن ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي אﻫﮍא‬ ‫ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ﮐﺎن ﻔﻮظ رﻫﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭔﺌﻲ ﻗﺴﻢ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ وري ُאﻫﻲ آﻫﻦ‪،‬‬

‫ﺟﻲ دﻧﻴﺎوي ﺧﻮאﻫﺸﻦ ﮐﻲ زﻳﺎده ﭼﺎﻫ ﭤﺎ‪ .‬אﻫﻲ אن ﻋﺬאب ﮐﺎن ﺑﭽﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ .‬۽‬ ‫אﻫﻲ آﻫﻦ ﺑﻪ ﮔﮭﮣﺎ‪ .‬ﻫﻲ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺪت ﺗﺎﺋ ﻋﺬאب ﺳﻬﻨﺪא رﻫﻨﺪא ۽ ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ‬ ‫ﮐﻲ دﻧﻴﺎ ڏﭠﻲ ﮔﮭﮣﻮ ﻋﺮﺻﻮ ﮔﺬري وﻳﻨﺪو‪ ،‬א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ دوﺳ ‪ ،‬ﺟﺎ ﺳﻨﺪن دﻟ ۾‬ ‫ﻟﻜﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﺎ وري ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻮ ﮀﻮﭨﻜﺎري ﺟﺎ ﻣﺴﺘﺤﻖ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪא‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אن ﺷﺨﺺ ﺟﻴﺎن آﻫﻲ ﺟﻮ ﻫﻚ ﮔﮭﺮ ﮐﻲ ﭔﺌﻲ ﮔﮭﺮ ﮐﺎن زﻳﺎده‬ ‫ﭔﻲء ﻋﻮرت ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﭘﻴﺎر ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬۽‬ ‫ﭘﺴﻨﺪ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﻚ ﻋﻮرت ﮐﻲ َ‬

‫ﭘﻮء אن ﮐﻲ ﺳﻨﺪس زﻳﺎده ﭘﻴﺎر وאري ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭔﻲء وٽ‬ ‫ﺷﻲء ﮐﺎن ﺟﺪא ﻛﻴﻮ وﭸﻲ ۽ ﮐﻴﺲ َ‬

‫وﭸﮣﻮ ﭘﻮي‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﮔﮭﭧ ﮔﮭﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﺗﺎﺋ ﻫﻮ وڌﻳﻚ ﭘﻴﺎري ِ‬ ‫ﺷﻲء‬

‫ﭘﻮء ُאن ﮐﻲ وﺳﺎري وﻳﻬﻨﺪو ۽ ِ‬ ‫ﺟﻲ وﮀﻮڙي ﺟﻲ ﻏﻢ ۽ ڏک ۾ رﻫﻨﺪو‪ ،‬ﭘﺮ ِ‬ ‫ﭔﻲء ﺳﺎن‬

‫ِﻫﺮي وﻳﻨﺪو‪ ،‬۽ אﺻﻞ دوﺳ ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻦ ﺟﻲ دل ۾ ﭘﻬﺮﺋ‬

‫ﻋﺮﺻﻲ ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ‪ ،‬وري ﭔﺌﻲ ﺒﻮب ِ‬ ‫ﻻء ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻨﺪي‪.‬‬

‫ﺒﻮب ِ‬ ‫ﻻء ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﮔﮭﮣﻲ‬

‫ﻟﻴﻜﻦ אﻫﻮ آدﻣﻲ ﺟﻮ ﺧﺪא ﺗﻌﺎ ﮐﻲ אﺻﻼ ً دوﺳﺖ ﻧﭥﻮ رﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻤﻴﺸﮧ‬

‫ﺷﻲء ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ِ‬ ‫ﻋﺬאب ۾ رﻫﻨﺪو‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﻫﺌﻲ ﺟﺎ ﮐﺎﻧﺌﺲ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אن ﺟﻲ دوﺳ ﻓﻘﻂ א َ‬ ‫ﮐﺴﻲ وﻳﺌﻲ )ﻳﻌ دﻧﻴﺎ ِ‬ ‫ﻻء(‪ .‬אﻫﮍو آدﻣﻲ ﭜﻼ ﻛﻴﺌﻦ ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﻟﻬﻨﺪو؟ ﻛﺎﻓﺮ ﮐﻲ‬

‫ﺟﻮ ﻫﻤﻴﺸﮧ ِ‬ ‫ﻻء ﻋﺬאب رﻫﻨﺪو‪ ،‬אن ﺟﻮ ﻫﻚ ﺳﺒﺐ אﻫﻮ ﺑﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫ﻛﻮ ﺷﺨﺺ دﻋﻮى ﻛﺮي ﺗﻪ ﻣﺎن ﺧﺪא ﺗﻌﺎ ﮐﻲ دوﺳﺖ رﮐﺎن ﭤﻮ‪ ،‬ﻳﺎ אن ﮐﻲ دﻧﻴﺎ‬ ‫ﮐﺎن ﮔﮭﮣﻮ ﮔﮭﺮאن ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ אﻫﻮ ﺗﻪ ﺳﺎري ﺟﻬﺎن ﺟﻮ زﺑﺎﻧﻲ ﻣﺬﻫﺐ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍي دﻋﻮى ﭘﺮﮐﮡ‬ ‫‪104‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻚ ﺗﺮאزو ۽ ﻛﺴﻮﭨﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﻫﻴﺌﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ‪ :‬ﺟﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ۽ ﺧﻮאﻫﺶ‬

‫אن ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻮ ﺣﻜﻢ ڏﻳﻦ ۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ אن ﺟﻲ ﺧﻼف‬ ‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אن وﻗﺖ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮐﻲ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺣﻜﻢ ﺟﻲ‬

‫ﭘﻮء ﭼﺌﺒﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ א� ﺗﻌﺎ ﮐﻲ زﻳﺎده ﭜﺎﻧﺌﻲ ﭤﻮ‪ِ .‬‬ ‫ﻃﺮف ﻣﺎﺋﻞ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭔﻲء ﺣﺎﻟﺖ ۾‬ ‫ﺳﻨﺪس دﻋﻮى ﻛﻮڙي آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺑﻬﺮﺣﺎل‪ ،‬ﻫﻦ ﺑﻴﺎن ﻣﺎن ﺗﻮ ﺠﮭﻴﻮ ﺗﻪ אﻫﻞ ﺣﺴﺮت ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺎﻃﻦ ﺳﺎن ڏﺳﻲ‬ ‫ﺳﮕﮭﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﻛ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ﮐﺎن ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﺪو‪ ،‬۽ ﻫﻮ ﺧﻮب‬ ‫ﭴﺎﮢﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﮔﮭﮣﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﮀﭩﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪא‪ ،‬ﭘﺮ ﻋﺬאب ﺟﻲ ﻋﺮﺻﻲ ۽ ﺳﺨ َء ۾ ﮔﮭﮣﻮ ﻓﺮق‬ ‫ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ دﻧﻴﺎ ﺳﺎن ﻟﮗ ﻻﮘﺎﭘﻦ ۾ ﺑﻪ ﮔﮭﮣﻮ ﻓﺮق آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪105‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﻳﺎﺭﻫﻮﻥ‬

‫ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﻋﺬﺍﺏ ﮐﺎﻥ ﮀﻮ‬

‫ﺎﺭﻱ ﺟﻲ ﻭﺍ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻲ א ﻖ ۽ ﻣﺖ ﻣﻮڙﻫﻴﻞ ﻫﻲءَ دﻋﻮى ﻛﻦ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻗ ﺟﻮ‬

‫ﭘﻮء אﺳ ﺳﻼﻣﺖ آﻫﻴﻮن‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אﺳﺎن ﺟﻮ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺳﺎن‬ ‫ﻋﺬאب َ‬

‫ﻛﻮ ﺗﻌﻠﻖ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬۽ دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻫﺠﮡ ﻧﻪ ﻫﺠﮡ אﺳﺎن ِ‬ ‫ﻻء ﺑﺮאﺑﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﻫﻮ‬

‫ﻫﻲء دﻋﻮى אﺟﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ وאﻗﻌﻲ‬ ‫ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻧﻪ آزﻣﺎﺋ ‪ ،‬אﻳﺴﺘﺎﺋ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ َ‬

‫אﻫﮍو ﺷﺨﺺ آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺳﭛ ﻣﺎل ﭼﻮري ﭤﻲ وﭸﻲ ۽ ﺟﺎ ﻣﻘﺒﻮﻟﻴﺖ ۽ ﺷﻬﺮت‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ אﭤﺲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﻧﺼﻴﺐ ۾ ﻫﻠﻲ وﭸﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ ﻣﮍﺋﻲ ﭘﻮﺋﻠﮗ‬ ‫ﮐﺎﻧﺌﺲ ﻣﻨﻬﻦ ﭰ ي وﭸﻦ ۽ ﺳﻨﺪس ﮔﻼ ﻛﻦ‪ ،‬۽ ﺑﺎوﺟﻮد אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﮘﺎ‬

‫ﺟﻲ‬

‫ﺳﻨﺪس دل ۾ ﻛﺠﮫ ﺑﻪ رﻧﺞ ۽ ﻏﻢ ﺟﻮ אﺛﺮ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻲ وאﻗﻌﻮ אﻫﮍو‬ ‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺟﻮ ﻣﺎل ﭼﻮري ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ ۽ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﻋﺰت‬

‫ﻟﭩﺠﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دﻋﻮى ۾ ﺳﭽﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ ﺳﻨﺪس ﻣﺎل‬ ‫ﭼﻮري ﻧﻪ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﺑﮕﮍي ﻧﻪ وﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﺗﻪ ﻫﻮ رو ۾‬

‫آدﻣﻲء ﮐﻲ ﺟﮙﺎﺋﻲ ﺗﻪ ﻣﺎل ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﮐﺎن ﺟﺪא ﻛﺮي‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮس ﮐﺎن ﭘﺮي ﭜﭵﻲ‬ ‫آﻫﻲ‪ٰ .‬ﻟﻬﺬא‬ ‫َ‬

‫۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ آزﻣﺎﺋﻲ‪ ،‬۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء אﻫﮍو ﭜﺮوﺳﻮ رﮐﻲ‪ .‬ﮔﮭﮣﺎ ﻣﺎﮢﮭﻮ אﻫﮍא ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺟﻮ ﺠﮭﻨﺪא‬ ‫آﻫﻦ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ زאل ﻳﺎ ﭔﺎﻧﻬﻲ ﺳﺎن ﻛﻮ وאﺳﻄﻮ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ زאل ﮐﻲ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮐﻲ وﻛﮣﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻫﺎ ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﺑﺎھ ﺳﻨﺪﻳﻦ دﻟ‬ ‫ﻃﻼق ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ ﻳﺎ ﭔﺎ َ‬

‫۾ ﻟﻜﻞ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﭜﮍﻛﻮ ﮐﺎﺋﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻮ ﭼﺮﻳﺎ ﭤﻲ אن ۾‬ ‫ﺟﻠﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬ ‫‪106‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺟﻴﻜﻮ ﭼﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ﮐﺎن ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﭘﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אن‬

‫ﻻء ﺿﺮوري آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺳﺎن ﺿﺮورت ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻧﺎﺗﻮ ﻧﻪ‬ ‫رﮐﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ دل ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﻻﮘﺎﭘﻦ ﮐﺎن ﺧﺎ ﻛﺮي ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﮐﻴﺲ‬

‫ﺟﮙﺎﺋﻲ ﺗﻪ دאﺋﻤﻲ ﺧﺪא ﺟﻲ ﺑﻨﺪﮔﻲءَ ۽ ذﻛﺮ ۾ ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻲ ۽ ذﻛﺮ ﺟﻲ ُאﻧﺲ‬

‫ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺗﻲ ﻏﺎﻟﺐ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ دوﺳ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ دوﺳ ﺗﻲ‬

‫ﻏﺎﻟﺐ ﭘﺌﺠﻲ وﭸﻲ‪ .‬ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﭘﻮري ﺗﺎﺑﻌﺪאري ﻛﺮي ۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺣﻜﻢ‬

‫ﮐﻲ ﻣﻘﺪم رﮐﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻧﻔﺲ ﺳﻨﺪس אﻃﺎﻋﺖ ﻣﭹﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﭜﻠﻲ ﭜﺮوﺳﻮ‬

‫ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ﮐﺎن ﺎت ﻣﻠﻨﺪي‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﺋ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ ۽‬ ‫ﱠ‬ ‫ﭘﻮء ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب ِ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺳﺮﻛﺶ رﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﻣﺎﺷﺎءא�‪.‬‬ ‫ﻻء ﺗﻴﺎر رﻫﻲ‪ِ ،‬אﻻ َ َ َ‬

‫‪107‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭔﺎﺭﻫﻮﻥ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺩﻭﺯﺥ ۾ ﻦ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻲ ﺑﺎﮪ‬ ‫ﻫﺎڻ وﻗﺖ آﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ אﺳ ’روﺣﺎﻧﻲ دوزخ‘ ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﺠﮭﺎﻳﻮن‪.‬‬ ‫”روﺣﺎﻧﻲ“ ﻣﺎن ﻣﺮאد ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎص روح ﺳﺎن ﻫﺠﻲ‪ ،‬۽ ﻧﻪ‬ ‫ﺟﺴﻢ ﺳﺎن‪ .‬ﻧﺎرא� א ﻮﻗﺪة אﻟ ﺗﻄﻠﻊ ﻋﻠﻲ אﻻﻓﺌﺪة ”א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﭜﮍﻛﺎﻳﻞ ﺑﺎھ‪ ،‬ﺟﺎ‬ ‫دﻟ ﺗﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻨﺪي‪ “،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﻣﺮאد אﻫﻮ روﺣﺎﻧﻲ دوزخ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺑﺎھ ﺟﻮ‬ ‫ﻏﻠﺒﻮ دل ﺗﻲ ﻫﻮﻧﺪو‪ُ .‬אﻫﺎ ﺑﺎھ ﺟﺎ ﺑﺪن ﮐﻲ ﭼﻬﭩﻲ ﭘﻮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ”ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ دوزخ“‬ ‫ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﭴﺎﮢﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ ’روﺣﺎﻧﻲ دوزخ‘ ۾ ﺑﻪ ﭨﻦ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻲ ﺑﺎھ ﭤﻴﻨﺪي‪ :‬ﻫﻜﮍي‬ ‫دﻧﻴﻮي ﺧﻮאﻫﺸﺎت ﮐﺎن وﮀﻮڙي ﺟﻲ ﺑﺎھ‪ ،‬ﭔﻲ رﺳﻮאﺋ ۽ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔ ﺟﻲ ﺑﺎھ‪ ،‬۽ ﭨ‬

‫ﻲء ﺟﻲ ﺎل ﮐﺎن ﺮوﻣﻲ ۽ ُ‬ ‫ﻧﺎאﻣﻴﺪيء ﺟﺎ ﺑﺎھ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﭨﻨﻬﻲ ﺑﺎﻫﻦ ﺟﻮ ﺗﻌﻠﻖ‬ ‫َ‬ ‫ﺣﻀﺮت ِאﻻﻫ َ‬ ‫دل ۽ ﺟﺎن ﺳﺎن آﻫﻲ ۽ ﻧﻪ ﺟﺴﻢ ﺳﺎڻ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺑﺎﻫ ﺟﻲ ﺠﮭﺎﮢﻲ ڏﻳﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‬ ‫ﺗﻪ ﻫﻮ אﻧﻬﻦ ﺑﺎﻫ ﻣﺎن ﻛﻬﮍي ﮐﻲ ﻫﺘﺎن )ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن( ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﮣﻲ ﻫﻠﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﻫﺮ ﻫﻚ‬ ‫ﺟﻲ ﻣﻌ ﻫﻚ دﻧﻴﻮي ﻣﺜﺎل ﺟﻲ ذرﻳﻌﻲ ﭘﻴﺶ ﻛﻨﺪאﺳ ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎن‬ ‫ﭘﺮدو ﮐﭵﻲ وﭸﻲ‪.‬‬ ‫ﻳﻦء ﺑﺎھ ﺟﻲ ﺻﻔﺖ ﺟﺎ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺸﻦ ﮐﺎن ﺟﺪאﺋﻲءَ ﺟﻲ ﺑﺎھ آﻫﻲ‪ ،‬אن‬ ‫ﭘﻬﺮ َ‬

‫ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﻗ ﺟﻲ ﻋﺬאب وאري ﺑﺎب ۾ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬آدﻣﻲ ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ﻣﻌﺸﻮق ﺳﺎن ﮔﮇ آﻫﻲ ﺗﻴﺴﺘﺎﺋ ﭴﮣﻚ ﺑﻬﺸﺖ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ אن )ﻣﻌﺸﻮق( ﮐﺎن‬ ‫ﺟﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﮔﻮﻳﺎ دوزخ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ אن )ﻣﻌﺸﻮق( ﻣﻌﺸﻮق ﮐﺎن ﺟﺪא ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ‬ ‫‪108‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﮔﻮﻳﺎ دوزخ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻋﺎﺷﻖ دﻧﻴﺎ ﺳﺎن ﮔﮇ ﺑﻬﺸﺖ ۾ آﻫﻲ‪،‬‬

‫ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﻛﺎﻓﺮ ﺟﻲ ِ‬ ‫ﻻء ﺑﻬﺸﺖ آﻫﻲ )אﻟﺪﻧﻴﺎ دوزخ אﻟﻜﺎﻓﺮ(‪ ،‬۽ آﺧﺮت ۾‬

‫ﻫﻮ دوزخ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ אن ﺟﻮ ﻣﻌﺸﻮق )ﻳﻌ دﻧﻴﺎ( ﮐﺎﻧﺌﺲ ﮐﺴﻴﻮ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‬

‫ﻫﻜﮍي ﺋﻲ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﻟﺬت ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﺑﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ وري رﻧﺞ ﺟﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ אن‬ ‫ﺟﻮن ﭔﻪ ﺘﻠﻒ ﺣﺎﻟﺘﻮن آﻫﻦ‪:‬‬ ‫دﻧﻴﺎ ۾ אن ﺑﺎھ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻫﻦ ﻃﺮح ﮐﮣﻲ ﺠﮭﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو ﺑﺎدﺷﺎھ ِ‬ ‫روء زﻣ ﺟﻮ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ آﻫﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺎ ﺖ ﺧﻮﺑﺼﻮرت زאﻟﻮن‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﻴﻮن‪ ،‬ﺑﺎغ‪ ،‬ﻼت‪ ،‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﻫﺮ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء آﻫﻲ‪ .‬אوﭼﺘﻮ ﻫﻚ ﻏﻨﻴﻢ אﭼﻲ ﮐﻴﺲ ﻗﻴﺪ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻏﻼم ﺑﻨﺎﺋﻲ ﭤﻮ ۽‬ ‫ﺳﻨﺪس رﻋﻴﺖ ﺟﻲ אﮐ آڏو ﮐﻴﺲ ﻛﻨﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﺳﭙﺮد ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻮن‬

‫ﻧﻬﻲء ﺑﺎدﺷﺎھ ﮐﻲ אن ﻛﺮي ﻛﻴ و ﻧﻪ رﻧﺞ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬۽‬ ‫ﺧﻴﺎل ﻛﺮي ڏس ﺗﻪ א َ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﺮ ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ﻧﻌﻤ ﺟﻲ ﺑﺎھ ﮐﻴﺲ ﻛﻴ ﻳﻘﺪر ﻧﻪ ﺟﻼﺋﻴﻨﺪي ﻫﻮﻧﺪي! ﻫﻮ‬ ‫ﺿﺮور ﭼﺎﻫﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻫﻜﺪم ﺧﺘﻢ ﻛﻴﻮ وﭸﻲ ﻳﺎ ﺳﻨﺪس ﺟﺴﻢ ﺗﻲ‬ ‫ﻧﻬﻲء رﻧﺞ ﮐﺎن ﮀﭩﻲ ﭘﻮي‪ .‬ﺟﻴ ي ﻧﻌﻤﺖ وڌﻳﻚ‬ ‫אﻳ ﻳﻘﺪر ﻋﺬאب ﺳﭥﻴﻮ وﭸﻲ ﺟﻮ א َ‬

‫ﻫﻲء ﺑﺎھ ﻫﻦ ِ‬ ‫ﻻء زﻳﺎده ﺗﻴﺰ‬ ‫ﻫﻮﻧﺪﻳﺲ‪ ،‬۽ وﻻﻳﺖ وڌﻳﻚ ﺻﺎف ۽ دﻟﭙﺬﻳﺮ‪ ،‬אوﺗﺮي‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻮﻧﺪي‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻴ ﻳﻘﺪر ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﺰن ﺟﻲ ﺣﺪ دﻧﻴﺎ ۾ ﻛﺸﺎدي ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬۽‬

‫ﺟﻴ ﻳﻘﺪر دﻧﻴﺎ ُאن ﺳﺎن وڌﻳﻚ ﻧﺒﺎﻫﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬אوﺗﺮﻳﻘﺪر אن ﺟﻮ ﻋﺸﻖ ڏאڍو ﻫﻮﻧﺪو‪،‬‬

‫۽ אوﺗﺮﻳﻘﺪر ﻓﺮאق ﺟﻲ ﺑﺎھ אن ﺟﻲ دل אﻧﺪر وڌﻳﻚ ﺳﺎڙﻳﻨﺪي ﻫﻮﻧﺪي‪.‬‬ ‫ﻫﻲءُ ﻣﺜﺎل آﻫﻲ ﻫﻚ ﺑﺎھ ﺟﻮ‪ .‬ﻜﻦ ﻧﺎﻫﻲ ﺟﻮ אن ﺑﺎھ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾‬

‫ﻣﻠﻲ ﺳﮕﮭﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﺟﻴﻜﻮ رﻧﺞ دل ﮐﻲ رﺳﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺟﻠﺪ ﺋﻲ‬ ‫‪109‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫زאﺋﻞ ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺟﻮ ﺣﻮאس ۽ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﺎ ڌﻧﮅא‪ ،‬ﺟﻲ دل ِ‬ ‫ﻻء ﻫﻚ‬

‫ّ‬ ‫ﻣﺘﻤﻜﻦ‬ ‫ﺣﺠﺎب آﻫﻦ‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﻣﺸﻐﻮل رﮐﻦ ﭤﺎ ۽ אﻧﻬﻲءَ ﻛﺮي ﻫﻲ ﻋﺬאب ﻣﻨﺠﮭﺲ‬

‫ﻧﻬﻲء ﺳﺒﺐ ﻛﺮي ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﻣﺼﻴﺒﺖ زده ﻧﻨﮉ ﻛﺮي אﭤﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽‬ ‫ﻧﭥﻮ ﭤﺌﻲ‪ .‬א َ‬

‫ﺳﻨﺪس ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺻﺎف ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺟﻮ زﺧﻢ دل ﮐﻲ وڌﻳﻚ‬

‫ڏﮐﻮﺋﻴﻨﺪو אﭤﺲ‪ ،‬۽ ﺴﻮﺳﺎت ڏي ﻣﻮﭨﮡ ﮐﺎن אڳ ﻣﭥﺲ زﻳﺎده אﺛﺮ ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﻼ ً‬

‫ﻧﻨﮉ ﻣﺎن ُאﭤﮡ وﻗﺖ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﻣﭡﻮ آوאز ﭔﮅﻧﺪو‪ ،‬ﺗﻪ وڌﻳﻚ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬אن‬ ‫ﭘﻮريء ﻃﻮر ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﺟﻮ ﺳﺒﺐ دل ﺟﻲ ﺴﻮﺳﺎت ﮐﺎن ﺻﻔﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾‬ ‫َ‬

‫ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﻣﮕﺮ آدﻣﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺴﻮﺳﺎت ﺟﻲ אﺛﺮ ﮐﺎن ﺻﺎف ۽‬ ‫ﺮد ﭤﻴﻮ ﭘﻮي ﭤﻮ‪ ،‬۽ رﻧﺞ ۽ رאﺣﺖ ﺳﻨﺪس دل ﺗﻲ وڏو אﺛﺮ ﭘﻴﺪא ﻛﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﻣﺘﺎن אﺋ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء‬ ‫ﺠﮭ ﺗﻪ אﻫﺎ ﺑﺎھ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺑﺎھ وאﻧﮕﺮ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ אن ﺑﺎھ ﺳ دﻓﻌﺎ َ‬ ‫ﺳﺎن ڌوﺋﻲ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﭔﻲءَ ﺑﺎھ ﺟﻲ ﺻﻔﺖ‪ :‬אﻫﺎ ﺑﮁﮍאﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺷﺮم ۽ ﭘﮁﺘﺎءُ ﺟﻲ ﺑﺎھ آﻫﻲ‪ ،‬אن ﺟﻮ‬

‫ﻣﺜﺎل אﺋ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻮ ﺑﺎدﺷﺎھ ﻛﻨﻬﻦ ﺣﻘ ۽ ﺧﺴﻴﺲ ﺷﺨﺺ ﮐﻲ ﻋﺰت‬

‫ِ‬ ‫ﺮﻣﺴﺮאء‬ ‫ڏﺋﻲ‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻠﻚ ﺟﻲ ﻧﺎﺋ אن ﺟﻲ ﺣﻮא ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﭘﮡ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣ‬ ‫ﺳﺎن وאﻗﻔﻲ ﻛﺮאﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻮﺑﻪ‪ ،‬ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﺮدو ﻧﻪ ﻛﺮي‪ ،‬۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﺎل ﺧﺰאﻧﺎ‬

‫אن ﺟﻲ ﺣﻮא ﻛﺮي‪ُ ،‬אن ﺗﻲ ﺳﭝ ﻛﻤﻦ ۾ ﭜﺮوﺳﻮ رﮐﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﻛﻤﻴﮣﻮ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﻧﻌﻤ ﮐﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي وﭠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر ۾ ﺑﺎدﺷﺎھ ﮐﺎن‬

‫ﺑﺎﻏﻲ ۽ ﺳﺮﻛﺶ ﭤﻲ ﭘﻮي ﭤﻮ ‪ -‬ﺧﺰאﻧﻲ ۾ ﺑﻴﺠﺎ ﺗﺼﺮف ﻛﺮي ﭤﻮ ۽ ﺳﻨﺪس‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﺮﻣﺴﺮאء ۾ ﺧﻴﺎﻧﺖ ۽ ﺑﺪﻣﻌﺎﺷﻲ ﻛﺮي ﭤﻮ؛ ﻣﮕﺮ ﻇﺎﻫﺮي ﻃﺮح ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺑﺎدﺷﺎھ ﺟﻮ‬ ‫‪110‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫אﻣﺎﻧﺘﺪאر ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺧﻴﺎﻧﺖ ۽ ﺑﺪﻣﻌﺎﺷﻲ ﻛﻨﺪي ڏﺳﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ‬ ‫دريء ﮐﺎن ڏאﻧﻬﺲ ﻧﻬﺎري‪ ،‬۽ ﻫﻲ ﺑﻪ ﺠﮭﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎدﺷﺎھ ﻫﺮ‬ ‫ﺑﺎدﺷﺎھ ﺑﻴﭡﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ِ‬ ‫ﻻء ﻛﺌﻲ אﭤﺲ ﺗﻪ ﭜﻠﻲ‬ ‫روز ﮐﻴﺲ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺗﺎڙي رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪ :‬۽ دﻳﺮ א َ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﻨﺪس ﺧﻴﺎﻧﺖ אﭸﺎ ﺑﻪ وڌي ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻋ ت ﺟﻬﮍي ﺳﺰא ڏﻳﺌﻲ ﻣﺎري ﺑﺮﺑﺎد ﻛﺮي‪.‬‬

‫ﺋﻲء ﮐﺎن ﺟﺎ ﺷﺮم ﺟﻲ ﺑﺎھ אن ﺟﻲ دل ۽‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺗﻮن ﻗﻴﺎس ﻛﺮ ﺗﻪ אن ﺣﺎﻟﺖ ۾ رﺳﻮא َ‬

‫ﺟﺎن ۾ ﭜﮍﻛﻨﺪي ﺳﺎ ﻛﻬﮍي ﻫﻮﻧﺪي! ﮀﺎ ﻫﻮﻫﻲءَ ﻧﻪ ﭼﺎﻫﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﺟﻴﺌﺮي ﺋﻲ زﻣ‬

‫ﮐﻴﺲ ِ‬ ‫ﺧﻮאريء ﺟﻲ ﺑﺎھ‬ ‫ﺟﺎء ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ אن ۾ ﭘﻴﻬﻲ وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻦ ﻟﭳ ۽‬ ‫َ‬ ‫ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي؟‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح‪ ،‬ﺗﻮن ﺟﻮ ﺑﻪ ﻛﻢ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﺎدت ﮐﺎن ﻛﺮﻳﻦ ﭤﻮ‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﻇﺎﻫﺮيء ﻃﻮر ﺗﻲ ﺗﻮ ﮐﻲ ﭼﮝﻮ ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ אن ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ۽ אﺻﻠﻴﺖ ُﺑﺮي ۽‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫َ‬

‫رﺳﻮא ﻛﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ ،‬ﻗﻴﺎﻣﺖ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﮇﻫﻦ אن ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﮘﻴﺎن ﮐﻠﻨﺪي‪،‬‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ رﺳﻮאﺋﻲ ﭘﮅري ﭤﻴﻨﺪي ۽ ﺗﻮن ﻧﺪאﻣﺖ ﺟﻲ ﺑﺎھ ۾ ﺟﻠﻲ ﻣﺮﻧﺪﻳﻦ‪.‬‬

‫אﻻﻫﻲء ﺟﻲ دﻳﺪאر ﮐﺎن ﺮوم رﻫﮡ ۽‬ ‫ﭨ َء ﺑﺎھ ﺟﻲ ﺻﻔﺖ‪ :‬אﻫﺎ ﺣﻀﺮت‬ ‫َ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﮐﺎن ُ‬ ‫ﺋﻲء ۽‬ ‫ﻧﺎאﻣﻴﺪيء ﺟﻲ ﺑﺎھ آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﻛﺎرڻ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ َ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻬﺎﻟﺖ آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ آدﻣﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺎن ﮐﻨﻴﻮ ﭤﻮ ﻫﻠﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﻫﻦ א�‬ ‫ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬۽ ﺎﻫﺪي ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮐﻲ ﺻﺎف ﻧﻪ‬

‫אﻻﻫﻲء ﺟﻮ ﺎل אن ۾ ﺑﮑﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺻﺎف آﺋﻴ‬ ‫ﻛﻴﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻣﺮڻ ﺑﻌﺪ ﺣﻀﺮت‬ ‫َ‬ ‫۾ ﺑﮑﻨﺪو آﻫﻲ ‪ -‬ﺑﻠﻚ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺟﻲ آﺋﻴ ﮐﻲ ﮔﻨﺎﻫﻦ ۽ دﻧﻴﺎوي ﺧﻮאﻫﺸﻦ ﺟﻲ‬ ‫‪111‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻛﭧ ﺳﺎن ﻛﺎرو ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ ﻫﺌﺎﺋ ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﻨﺪس دل אﻧﮅאﺋﻲءَ ۾‬ ‫رﻫﺠﻲ وﻳﺌﻲ‪.‬‬ ‫אن ﺑﺎھ ﺟﻮ ﻣﺜﺎل אﺋ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮن ﻛﺠﮫ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺳﺎن אﻧﮅﻳﺮي رאت ۾ ﻫﻚ‬ ‫ﺟﮙﮫ ﺗﻲ ﭘﻬﭽ ‪ ،‬ﺟ אﻛﻴﭽﺎر ﭘﭥﺮ ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻮ رﻧﮓ ﺗﻮن ڏﺳﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭ ؛‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺎﭤﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﭼﻮن ﺗﻪ ’ﺟﻴ א ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻦ אوﺗﺮא ﭘﭥﺮ ﮐﮣﻲ ﻫﻞ‪ ،‬ﮀﻮ ﺟﻮ אﺳﺎن ﭔﮅو‬

‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗﻴﻤ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻦ ۾ ﮔﮭﮣﻮ ﻓﺎﺋﺪو آﻫﻲ‪ِ ‘.‬‬ ‫ﭘﻮء אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻫﺮ ﻫﻚ‬ ‫ﺟﻴ א ﮐﮣﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ אوﺗﺮא ﮐﮣﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﺗﻮن אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻫﻚ ﺑﻪ ﻧﭥﻮ ﮐﮣ ۽ ﭼﻮﻳﻦ ﭤﻮ ﺗﻪ‬ ‫ﻫﻲء وڏي ﺑﻴﻮﻗﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ אﻳ ي ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺮدאﺷﺖ ﻛﺮﻳﺎن ۽ ﻫﻴ و ﺳﺎرو ﮘﺮو‬ ‫’ َ‬ ‫ﺑﺎر ﭘﺎڻ ﺗﻲ ﮐﮣﻲ ﻫﻼن‪ ،‬۽ ﺧﻮد אﻫﺎ ﺧ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﭝﺎﮢﻲ ﻫﻲ ﻛﻢ אﻳﻨﺪא ﻳﺎ ﻧﻪ‪‘.‬‬

‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺎﭤﻲ ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺑﺎر ﮐﮣﻲ روאﻧﺎ ﭤ ﭤﺎ ۽ ﺗﻮن אﻧﻬﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ ﺧﺎ ﻫﭥ ﻣﻮﭨ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﻣﭥﻦ‬

‫ﮐﻞ ۽ ﭠﭡﻮ ﻛﻨﺪو ﭤﻮ אﭼ ‪ ،‬۽ ﭼﻮﻳﻦ ﭤﻮ ﺗﻪ ’אﻓﺴﻮس‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻋﻘﻞ ۽ ﺠﮫ آﻫﻲ‬ ‫אﻫﻮ ﻣﻮن وאﻧﮕﺮ آرאم ﺳﺎن ﺳﻮﻟﻮ ﻫﻠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ ﺟﻮ ﻧﺎدאن آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ אﺟﺎﺋﻲ ﻃﻤﻊ ۾‬ ‫ﮔﮇھ ﻛﺮي ﺑﻮﺟﻮ ﮐﮣﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ روﺷ ءَ ۾ ﭘﻬﭽﻦ ﭤﺎ ﺗﮇﻫﻦ ﮐ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ‬

‫ِאﻫﻲ ﭘﭥﺮ ﺟﻮאﻫﺮ ۽ ﮘﺎڙﻫﺎ ﻳﺎﻗﻮت آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ﻫﺮ ﻫﻚ ﺟﻲ ﻗﻴﻤﺖ ﻫﻚ ﻟﮏ‬ ‫دﻳﻨﺎر آﻫﻲ‪ .‬אﺗﻲ אﻫﻲ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺣﺴﺮت ﮐﺎﺋ ﭤﺎ ﺗﻪ אﭸﺎ ﮀﻮ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺳﺎن زﻳﺎده ﭘﭥﺮ ﮐﮣﻲ‬

‫آﻳﺎﺳﻮن‪ ،‬۽ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﺎن ﺗﻪ ’ﮀﻮ ﺗﻪ ﮐﻨﻴﻢ‘ אرﻣﺎن ﻛﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬۽ ﺣﺴﺮت‬

‫ﺟﻲ ﺑﺎھ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎن ۾ ﭜﮍﻛﻨﺪي‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺎﭤﻲ אﻫﻲ ﻫ א ﻟﻌﻞ وﻛﮣﻲ ِ‬ ‫روء زﻣ‬

‫ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻣﺎﮢ ‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﻲ ﻧﻌﻤﺘﻮن ﭼﺎﻫ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻦ‪ .‬۽ ﺟ ﭼﺎﻫ אﺗﻲ‬

‫رﻫﻦ ۽ ﺗﻮﮐﻲ ﻏﻼم ﺑﻨﺎﺋﻲ ﺑﮑﻴﻮ‪ ،‬אﭸﻴﻮ ۽ אﮔﮭﺎڙو رﮐﻦ‪ ،‬۽ ﺗﻮن אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴ ي ﺑﻪ ﻣﻨﭣ‬ ‫‪112‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻧﻬﻲء ﻧﻌﻤﺖ ﻣﺎن ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻮ ذرو ڏﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ ﭼﻮن ﺗﻪ ”ﻛﺎﻟﮫ ﺗﻮن‬ ‫ﻛﺮﻳﻦ ﺗﻪ א َ‬

‫אﺳﺎن ﺗﻲ ﭤﻲ ﮐﻠﺌ ‪ ،‬אڄ אﺳ ﺗﻮﺗﻲ ﭤﺎ ﮐﻠﻮن‪“.‬‬

‫ﻫﻲ آﻫﻲ ﻣﺜﺎل ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻲ ﻧﻌﻤﺖ ۽ ﺣﻖ ﺗﻌﺎ ﺟﻲ دﻳﺪאر ﮐﺎن ﺮوم رﻫﮡ ﺟﻲ‬ ‫ﺣﺴﺮت ﺟﻮ‪ ،‬ﻫﻲءُ ﻫ א ۽ ﻟﻌﻞ ﻣﺜﺎل آﻫﻦ ﻋﺒﺎدﺗﻦ ﺟﻮ‪ ،‬۽ אوﻧﺪאﻫﻲ ﻣﺜﺎل آﻫﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻮ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻮء ﺟﻦ ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﺟﺎ ﻫ א ۽ ﻟﻌﻞ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﻧﻪ ﮐﻨﻴﺎ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ُאڌאري ﻧﻌﻤﺖ‬ ‫ﺟﻲ آﺳﺮي ﺗﻲ روﻛﮍو ﻛﺸﺎدو ﮀﻮ ﻛﮃون‪ ،‬אﻫﻲ ﺳﭝﺎن‪ ،‬ﻗﻴﺎﻣﺖ ڏﻳﻨﻬﻦ دאﻧﻬﻦ‬ ‫ﻛﻨﺪא ۽ ﭘﻜﺎرﻳﻨﺪא ﺗﻪ ”אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ﺑﻪ ﻛﺠﮫ ﭘﺎﮢﻲ وﻫﺎﻳﻮ )ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻧﻌﻤ ﻣﺎن‬ ‫ﻛﺠﮫ ڏﻳﻮ(‪ “.‬۽ ﮀﻮ ﺗﻪ ﺣﺴﺮت ﮐﺎﺋ ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭝﺎﮢﻲ אﻫﻞ ﻃﺎﻋﺖ ۽ אﻫﻞ ﻋﺒﺎدت ﺗﻲ‬

‫אﻳ ﻳﻦ ﺳﻌﺎدﺗﻦ ۽ אﻻﻫﻲ ﻧﻌﻤ ﺟﻲ ﺑﺎرאﻧﻲ ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻨﺠﻲ אﮘﻴﺎن ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻮن‬

‫ﺳﭝﺌﻲ رאﺣﺘﻮن ﻫﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﻲ ﻣﻘﺎﺑﻠﻲ ۾ ﻛﺠﮫ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن‪ ،‬ﺑﻠﻚ אﻫﻮ‬ ‫ﭘﮁﺎڙيء ۾ ﻛﮃﻧﺪא ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ אﻳ ﻳﻮن ﺗﻪ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ دوزخ ﻣﺎن ﺳﭝ ﮐﺎن‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻌﻤﺘﻮن ڏﻧﻴﻮن وﻳﻨﺪﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻮ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻧﻌﻤ ﮐﺎن ڏﻫﻮﮢﻴﻮن ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن‪.‬‬

‫‪113‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺗﻴﺮﻫﻮﻥ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺑﺎﮪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎﮪ ﮐﺎﻥ ﻭﮄﻳ ﺩﺭﺩﻧﺎ‬ ‫ﺁﻫﻲ‬ ‫ﺗﻮ אﻧﻬﻦ ﭨﻨﻬﻲ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻲ روﺣﺎﻧﻲ ﺑﺎﻫ ﮐﻲ ﺠﮭﻲ ورﭤﻮ‪ ،‬ﻫﺎڻ ﻫﻲءُ ﺑﻪ‬ ‫ﺠﮭﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ ﻫﻲءَ ﺑﺎھ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎھ ﮐﺎن ﮔﮭﮣﻮ ﺗﻴﺰ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﺟﺴﻢ ﮐﻲ‬

‫ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺟﻮ אﺣﺴﺎس אن وﻗﺖ ﺗﺎﺋ ﻧﭥﻮ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋ אن ﺟﻮ אﺛﺮ ﺟﺎن ﺗﺎﺋ ﻧﻪ‬ ‫ﭘﻬﭽﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺟﺴﻢ ﺟﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﻪ ﺟﺎن )روح( ۾ ﭘﻬﭽﻲ وﭸﮡ ﺳﺎن وڌي‬

‫وﭸﻲ ﭤﻲ‪ِ .‬‬ ‫ﭘﻮء אﻫﺎ ﺑﺎھ ۽ אﻫﻮ درد‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﺎن )دل‪ ،‬روح( ﺟﻲ وﭼﺎن ﭔﺎﻫﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ‬

‫ﻫﻲء ﺑﺎھ ﺟﺎن ﺟﻲ אﻧﺪرאن ﺋﻲ ﻟﮙﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﭔﺎﻫﺮאن ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻲ‬ ‫ﻻزﻣﺎ ً ﮔﮭﮣﻮ زﻳﺎده آﻫﻲ‪َ .‬‬

‫אﭼﻲ‪.‬‬

‫אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ڏﮐﻦ ﺳﻮرن ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﺎ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﺎ دل ﺟﻲ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ‬

‫ﻫﻲء‬ ‫ﺧﻼف آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ دل ﺗﻲ ﻏﻠﺒﻮ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﻣﺜﻼ ً‪ :‬ﺑﺪن ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ َ‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﻫﻲءَ ﺗﺮﻛﻴﺐ )ﺟﻮڙﺟﻚ( ﺳﺎﮢﺲ ﮔﮇ ﺳﻼﻣﺖ رﻫﻲ‪ ،‬۽ אن ﺟﺎ‬

‫ﻮرא ﻋﻀﻮא ﻫﻜﭕﺌﻲ ﺳﺎن ﺑﺪﺳﺘﻮن ﮘﻨﮃﻳﻞ رﻫﻦ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺟﺮאﺣﺖ )وڍڻ( ﺟﻲ‬

‫ﻛﺮي ﻫﻚ ﻋﻀﻮو ﭔﺌﻲ ﮐﺎن ﻋﻠﺤﺪو ﭤﻲ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﺎ ﮘﺎﻟﮫ אن ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺟﻲ‬

‫ﺎﻟﻒ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﺪن ﮐﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭘﻬﭽﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﻫﮍي ﻃﺮح ﺳﺎن ﺟﻨﻬﻦ ِ‬ ‫ﺷﻲء ﺟﻲ‬

‫دل ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬אن ﺟﻲ ِﺎء ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﺎ ﭔﻲ ﺎﻟﻒ ِ‬ ‫ﺷﻲء אﭼﻲ ﺟﮙﮫ‬ ‫وאﻻري ﺗﻪ אن ﻛﺮي دل ﮐﻲ ﺎم ﮔﮭﮣﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪.‬‬

‫‪114‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻫﺎڻ دل ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ آﻫﻲ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﺎﮢﮡ ۽ ﺳﻨﺪس دﻳﺪאر ﭘﺴﮡ‪.‬‬

‫ﺿﺪ ﻳﻌ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﺋﻲ אﭼﻲ אن ﺟﻲ ﺟﮙﮫ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ۽ ﺑﻴﻨﺎﺋﻲءَ ﺟﻲ ِﺎء אن ﺟﻮ ّ‬ ‫ﺗﻲ ﻗﺒﻀﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء دل ﺟﻲ درد ﺟﻲ ﻛﺎ ﺣﺪ ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ رﻫﻨﺪي‪.‬‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﺟﻮن دﻟﻴﻮن ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﺑﻴﻤﺎر ﻧﻪ ﻫﺠﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻮت ﮐﺎن אڳ ۾ ﺋﻲ‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح‪ ،‬ﻫﭣ ﭘ ﮐﭕ א ﭤﻲ وﻳﻨﺪא‬ ‫ﺋﻲء ﺟﻲ درد ﺟﻲ ﺧ ﭘﺌﺠﻲ وﭸ ﻫﺎ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ َ‬

‫آﻫﻦ ۽ אﻧﻬﻦ ۾ ُﺳﻮﻣﺖ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ڏﻧﭛ ﺟﻲ درد ﺟﻮ ﺑﻪ אﺣﺴﺎس ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‬

‫אﭤﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﺳﺎﮢﺎﺋﻲ ﻧﻜﺮي وﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﺨﺖ ﺳﻮر ﭤﻴﻨﺪو‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح آدﻣ ﺟﻮن دﻟﻴﻮن ﺑﻪ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﮐﭕ ﻳﻮن ۽ ﺑﻴﺤﺲ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﻴﻮن‪.‬‬ ‫אﭤﻦ‪.‬‬ ‫َ‬

‫אﻫﺎ ﮐﭕ אﺋﻲ ۽ ﺑﻲ ﺣﺴﻲ ﻣﻮت وﻗﺖ ﻫﻠﻲ وﭸﻲ ۽ ﻳﻜﻠﺨﺖ ﻫﻲءَ ﺑﺎھ אﻧﺪر ﻣﺎن‬ ‫ﭜﮍﻛﻮ ﮐﺎﺋﻲ ﭤﻲ ﻧﻜﺮي‪ .‬אﻫﺎ ﺑﺎھ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﻃﺮف ﮐﺎن ﻧﭥﻲ אﭼﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ אﻫﺎ دل‬

‫۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ آدﻣﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﻫﻤﺮאھ ﮐﻨﻴﻮ وﺗﻲ؛ ﭘﺮ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻋﻠﻢ אﻟﻴﻘ ﻧﻪ ﻫﻮ‪،‬‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אن ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻴﻮ‪ ،‬۽ ﻫﺎﮢﻲ ﺟﮇﻫ ﮐﻴﺲ ﻋ אﻟﻴﻘ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻮ‪،‬‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ אن ﮐﻲ ﺧﻮب ﺠﮭﻴﺎﺋ ‪.‬‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ دوزخ ۽ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻲ ﺷﺮح ۽ ﺻﻔﺖ زﻳﺎده ﺑﻴﺎن ﻛﺌﻲ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻦ ﻛﺮي ﺟﻮ ﺳﭝﻜﻮﺋﻲ אن ﮐﻲ ﭴﺎﮢﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ ﭤﻮ؛ ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬

‫روﺣﺎﻧﻲ دوزخ ۽ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺑﺖ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﮘﺎﻟﮫ ﻛ ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ אن ﮐﻲ ﻫﻚ‬ ‫ﻣﻌﻤﻮ ﮘﺎﻟﮫ ﻛﺮي ﺠﮭﻨﺪو‪ ،‬۽ אن ﺟﻲ ﺳﺨ ءَ ۽ ﻋﻈﻤﺖ ﺟﻲ ﭘﺮوڙ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪﻳﺲ‪.‬‬

‫ﻣﺜﻼ ً‪ :‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺎر ﮐﻲ ﭼﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ ’ﺗﻮن ﻛﺠﮫ ﺳﮏ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﭘﻲء ﺟﻲ رﻳﺎﺳﺖ ۽ وﻻﻳﺖ ﺗﻮﮐﻲ ﻧﻪ ﻣﻠﻨﺪي ۽ ﺗﻮن אﻧﻬﻲءَ ﺳﻌﺎدت ﮐﺎن ﺮوم رﻫﺠﻲ‬ ‫َ‬ ‫‪115‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫وﻳﻨﺪﻳﻦ‪ ‘،‬ﺗﻪ ﻫﻮ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﮫ ﺠﮭﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ ،‬۽ ﺳﻨﺪس دل ﺗﻲ ﻛﻮﺑﻪ אﺛﺮ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪو؛‬ ‫ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ ’ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﻧﻪ ﭘﮍﻫﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ אﺳﺘﺎد ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮘﺎﻟﮫ ﺟﻮ ﭘﻮرو‬ ‫ﻛﻦ ﻣﻬﭩﻴﻨﺪو‪ ‘،‬ﺗﻪ ﻫﻮ אن ﮐﺎن ڊﭴﻲ وﻳﻨﺪو‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ א َ‬

‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح אﺳﺘﺎد ﺟﻲ ﮔﻮ ﺎ ﺣﻖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺑﻲ אدب ﭔﺎر ﺟﻮ‬ ‫אﺣﺴﺎس آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲءُ ﺟﻲ رﻳﺎﺳﺖ ﮐﺎن ﺮوم رﻫﮡ ﺣﻖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻬﮍيءَ ﻃﺮح ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ دوزخ‬

‫ﺣﻖ آﻫﻲ‪ ،‬۽ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ﺎل ﺟﻲ دﻳﺪאر ﮐﺎن ﺮوم رﻫﮡ ﺟﻲ ﺑﺎھ ﺣﻖ آﻫﻲ‪ ،‬۽‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﮔﻮ ﺎ ‪ ،‬رﻳﺎﺳﺖ ۽ وﻻﻳﺖ ﮐﺎن ﺮوم رﻫﮡ ﺟﻲ ﭜﻴﭧ ۾ ﻛﺠﮫ ﺳﺰא‬ ‫َ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻲء‬ ‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ دوزخ ﺑﻪ روﺣﺎﻧﻲ دوزخ אﮘﻴﺎن ﻫﻚ ﻣﻌﻤﻮ‬ ‫ﻧﻪ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪116‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻮ ﻫﻮﻥ‬

‫ﭤﻮﺭﻱ ﮔﻤﺎﻥ ﺗﻲ ﺁﺧﺮﺕ ﺟﻮ ﺍﻧ ﺎﺭ ﺮﮠ ﺭﻭﺍ ﻧﺎﻫﻲ‬ ‫ﻫﻲء ﻃﺎﻗﺖ آﻫﻲ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺼ ت ﺳﺎن ﻛﻤﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﮔﮭﮣﺎ ﻧﺎدאن ﺟﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ َ‬

‫ﺠﮭﻦ ۽ ﻧﻪ وري אﻫﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ אﭤﻦ ﺟﻮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮐﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﻦ‪ ،‬ﺳﻲ آﺧﺮت ﺟﻲ‬

‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻛﻤﻦ ۾ ﺣ אن رﻫﻦ ﭤﺎ ۽ ﺷﻚ ﻫﻴﭟ آﻫﻦ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ‪ ،‬ﮘﺎﻟﮫ درאﺻﻞ َ‬

‫ﺟﮇﻫﻦ ﺧﻮאﻫﺶ אﻧﻬﻦ ﺗﻲ ﻏﻠﺒﻮ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻮﺟﺐ‬

‫آﺧﺮت ﺟﻮ אﻧﻜﺎر ﻛﺮي ﭤﺎ ﮀﮇﻳﻦ‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء ﺳﻨﺪن אﻫﻮ אﻧﻜﺎر‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ אﻧﺪر ۾‬ ‫ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ۽ ﺷﻴﻄﺎن ﻫﺮ وﻗﺖ אن ﺟﻲ ﭘﺮورش ﻛﻨﺪو رﻫﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﻫﻲءُ ﭜﺎﺋﻴﻨﺪא‬ ‫آﻫﻦ ﺗﻪ ﺟﻮ ﻛﺠﮫ دوزخ ﺟﻲ ﻣﺘﻌﻠﻖ آﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺾ ڊﻳﭵﺎرڻ وאﺳﻄﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽‬

‫ﻧﻬﻲء ﺳﺒﺐ ﻛﺮي ﻫﻮ‬ ‫ﺟﻮ ﻛﺠﮫ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺑﺖ آﻳﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ رﮘﻮ دوﮐﻮ آﻫﻲ‪ .‬א َ‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﺟﺎ ﭘ و ﺑﮣﺠﻲ‪ ،‬ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮐﺎن ﻣﻨﻬﻦ ﻣﻮڙﻳﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﻘﻂ אﻳ و‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﭘ وي ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺣﻘﺎرت ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ﺳﺎن ڏﺳﻦ ﭤﺎ ۽ ﭼﻮن‬

‫ﻗﻮت ﻛﭥﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﮍن رאزن ﮐﻲ‬ ‫ﭤﺎ ۽ אﻫﻲ دوﮐﻲ ۾ آﻫﻦ‪ .‬אﻫﮍن א ﻘﻦ ﮐﻲ אﻫﺎ ّ‬ ‫دﻟﻴﻠﻦ ﺳﺎن ﺠﮭﻲ ﺳﮕﮭﻦ‪ .‬אﻫﮍن ﻣﺎﮢﮭﻦ ﻣﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻚ ﮐﻲ دﻋﻮت ڏﺟﻲ ﺗﻪ‬

‫אﭼﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻚ ﻇﺎﻫﺮ ﮘﺎﻟﮫ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻛﺮي‪ ،‬۽ ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ‬ ‫’ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﮔﻤﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﻫﻲءُ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻚ ﻟﮏ ۽ ﭼﻮوﻳﮫ ﻫﺰאر ﭘﻴﻐﻤ ‪،‬‬

‫ﻏﻠﻄﻲء ۽ دوﮐﻲ ﻫﻴﭟ آﻳﻞ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻪ ﮀﺎ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎوﺟﻮد‬ ‫ﻣﮍﻳﺌﻲ ﻋﺎ ‪ ،‬ﺣﻜﻴﻢ ۽ و‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺣﺎل ﮐﻲ ﺠﮭﻴﻮ آﻫﻲ! ﻜﻦ‬ ‫يء ﺳﺎري ﺑﻴﻮﻗﻮ َء ۽ ﻏﺮور ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ א َ‬ ‫ﻫﻴ َ‬

‫ﻫﻲء ﻏﻠﻄﻲ ۽ دوﮐﻮ ﺗﻮ ﮐﺎن ﺋﻲ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻮ آﺧﺮت ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻲ ﺠﻲ ﻧﻪ‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ َ‬ ‫‪117‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺳﮕﮭﻴﻮ آﻫ ‪ .‬۽ ﻧﻪ وري روﺣﺎﻧﻲ ﻋﺬאب ﮐﺎن ﺋﻲ وאﻗﻒ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻴﻮ آﻫ ‪ ،‬۽ ﻫﻦ‬ ‫ﺴﻮﺳﺎت ﺟﻲ ﺟﻬﺎن ۾ روﺣﺎﻧﻴﺎت ﺟﻲ ﻣﺜﺎل ﮐﻲ ﻓﻬﻢ ۾ آﮢﮡ ﮐﺎن ﻋﺎﺟﺰ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ آﻫ ‪“.‬‬ ‫ﻏﻠﻄﻲء ﮐﻲ‬ ‫ﻫﺎڻ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ אﻫﮍو ﺑﻴﻮﻗﻮف آﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻃﺮح ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫َ‬

‫ﺗﻬﮍيء ﻃﺮح آﺋﻮن‬ ‫ﺟﻬﮍيء ﻃﺮح ﭔﻪ ﻫﻚ ﮐﺎن وڌﻳﻚ آﻫﻦ‪،‬‬ ‫ﻧﭥﻮ ﻣﭹﻲ‪ ،‬۽ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﻳﻘﻴﻨﺎ ً ﺠﮭﺎن ﭤﻮ ﺗﻪ روح ﺟﻲ ﻛﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺎﻧﻬﻲ ۽ ﻧﻪ وري אن ﮐﻲ ﻛﻮ ﺑﻘﺎ‬ ‫ﭘﻮء روﺣﺎﻧﻲ ۽ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻋﺬאب ۽ رאﺣﺖ آﻫﻲ ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ“‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﭘﻮء‬

‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن ُﻧﺎאﻣﻴﺪ ﭤﻴﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ؛ ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء‬ ‫אﻫﮍي‬ ‫آدﻣﻲء ﺟﻮ ﻣﺰאج ﺑﮕﮍي ﭼﻜﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ א َ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻮ ﻫﻮ אﻧﻬﻲءَ ﭨﻮ ﻣﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺑﺎﺑﺖ א� ﺗﻌﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن‬ ‫)אي ﺒﻮب( אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﺪאﻳﺖ ﺟﻲ ﻃﺮف ﺳﮇﻳﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻫﺮﮔﺰ رﺳﺘﻮ ﻧﻪ ﭘﺎﺋﻴﻨﺪא ‪.‬‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﭼﻮي ﺗﻪ ”אﻧﻬﻦ ﮘﺎ‬

‫ﺟﻲ ﺎل ﻫﺠﮡ ﺟﻲ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﺎ ﭘﻚ‬

‫ﻛﺎﻧﻬﻲ؛ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﮐﮣﻲ ُאﻫﻲ ﻜﻦ ﺑﻪ ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺠﮫ ﮐﺎن ﮔﮭﮣﻮ ﭘﺮي آﻫﻦ؛ ۽ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ‬

‫ﻫﻦ ﺣﺎل ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ )אﺻﻠﻴﺖ( ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻧﻪ وري ﻛﻮ ﻏﺎﻟﺐ ﮔﻤﺎن‬

‫ﺳﺎن ﺋﻲ ﻣﻌﻠﻮم אﭤﻢ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﮀﻮ ﻫﻚ ﻛﻤﺰور ﮔﻤﺎن ﺗﻲ ﻟﮙﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﭵﻲ ﻋﻤﺮ‬ ‫ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎريء ﺟﻲ دאﻣﻦ ۾ ﮔﺬאرﻳﺎن ۽ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻟﺬﺗﻦ ﮐﺎن ﺑﺎز رﻫﺎن؟“ אﺳ ﮐﻴﺲ‬ ‫َ‬ ‫ﭼﻮﻧﺪאﺳﻮن ﺗﻪ ”ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﻫﻦ ﻗﺪر ﺟﻮ אﻗﺮאر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﻋﻘﻞ ﺟﻲ ﺎظ‬

‫ﮐﺎن ﺗﻮﺗﻲ وאﺟﺐ ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻮن ﻫﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ رﺳ ﮐﻲ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮﻳﻦ؛ ﮀﺎ‬

‫ِ‬ ‫ﻻء‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﺧﻄﺮو وڏو ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺾ ﺿﻌﻴﻒ ﮔﻤﺎن ﺗﻲ ﺋﻲ ﻣﺎﮢﮭﻮ אن‬ ‫ﮐﺎن ﭜﭵﻨﺪא آﻫﻦ‪ً :‬‬ ‫ﻣﺜﻼ‪ ،‬ﺟﮇﻫ ﺗﻮن ﮐﺎڌي ﮐﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﻛﺮﻳﻦ ۽ אن وﻗﺖ ﻛﻮ‬ ‫ﻧﻬﻲء ۾ ﻣﻨﻬﻦ وڌو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫ ﺗﻮن ﻓﻮرאً ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻫﭣ אن‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ ﻫﻴﺌﻦ ﭔﮅאﺋﻲ ﺗﻪ ﻧﺎﻧﮓ א َ‬ ‫‪118‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫)ﮐﺎڌي( ﮐﺎن ﻫﭩﺎﺋﻴﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﮔﻤﺎن ﻫﻲءُ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻛﻮڙ ﭤﻮ ﮘﺎ ﺎﺋﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻮ‬

‫ﻧﻬﻲء ِ‬ ‫ﻻء ﭤﻮ ﮘﺎ ﺎﺋﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻮ אﻫﻮ ﮐﺎڌو ﺧﻮد ﮐﺎﺋﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﺑﻪ ﻜﻦ آﻫﻲ‬ ‫אﻫﻮ ﻛﻮڙ א َ‬

‫ﺗﻪ ﻫﻮ ﺳﭻ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﺠﻲ‪ 7 ،‬אن ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺗﻮن دل ۾ ﺧﻴﺎل ﻛﻨﺪو ﻫﻮﻧﺪﻳﻦ ﺗﻪ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﮐﺎڌو ﮐﮣﻲ ﻧﻪ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪس ﺗﻪ ﺑﮏ ﺟﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺳﻬﮡ آﺳﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ‬ ‫ﮐﺎﺋﻴﻨﺪس ﺗﻪ ﺑﮏ ﺟﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺳﻬﮡ آﺳﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪس ﺗﻪ ﺑﮏ ﺟﻲ‬ ‫ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺳﻬﮡ آﺳﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪس ﺗﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺳﭻ ﭼﻴﻮ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻲ ﭘﻮﻳﻦ ۽ ﻣﺮڻ ﺟﻮ‬ ‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬۽ ﻣﺎن ﻣﺮي وﭸﺎن‪.‬‬ ‫َ‬

‫ﺧﻄﺮو אﭼﻲ ورאﻳﺌﻲ‪ ،‬۽ אن وﻗﺖ ﻛﻮ ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻧﻮﻳﺲ ﺗﻮﮐﻲ ﻫﻴﺌﻦ ﭼﻮي ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ‬

‫ﻧﺪيء ﺟﻮ درم ڏي ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ אﻫﮍو ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻟﮑﻲ ڏﻳﺎن‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻮن ﺗﻨﺪرﺳﺖ ﭤﻲ‬ ‫ﻫﻚ ﭼﺎ َ‬

‫ُאﭤ ‪ ،‬ﺗﻪ אن وﻗﺖ אﮔﺮﭼﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻏﺎﻟﺐ ﮔﻤﺎن ﺗﻪ ﻫﻲ ﻫﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﻧﻘﺶ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳ ﺳﺎن‬ ‫ﻛﺎﺋﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﭥﻮ رﮐﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ وري ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﻛﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮ ﺳﭻ‬ ‫אﻫﮍيء ﻃﺮح‬ ‫ﻧﺪيء ﺟﻮ ﻫﻚ درم ﻛﺎ وڏي ﮘﺎﻟﮫ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﭼﻮﻧﺪو ﻫﺠﻲ ۽ ﭼﺎ َ‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﻫﻚ ﻮﻣﻲ ﻫﻴﺌﻦ ﭼﻮي ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﭼﻨﮉ ﻓﻼﮢﻲ ﻫﻨﮅ ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ‪،‬‬ ‫ﻮﻣﻲء ﺟﻲ‬ ‫ﺗﮇﻫ ﺗﻮن ﻓﻼﮢﻲ ﻛﮍي دوא ﮐﺎﺋﻲ ﮀﮇج‪ ،‬ﺗﻪ ﺗﻮن ﻧﻮﺑﻨﻮ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﭼﻮڻ ﺗﻲ ﺗﻮن ﻛﮍي دوא ﮐﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﺮدאﺷﺖ ﻛﻨﺪﻳﻦ ۽ ﭼﻮﻧﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﻫﻲء ﻣﻌﻤﻮ ﮘﺎﻟﮫ‬ ‫ﺳﭻ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﺠﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻲ ﻛﻮڙ ﭤﻮ ﮘﺎ ﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ دل ۾ ﭼﻮﻧﺪﻳﻦ ﺗﻪ َ‬ ‫آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪119‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻫﻚ ﻋﻘﻠﻤﻨﺪ ﺟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﻚ ﻟﮏ ﭼﻮوﻳﮫ ﻫﺰאر ﻧﺒ ‪ ،‬ﺳﭝ‬ ‫ﻮﻣﻲء‪ ،‬ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻧﻮﻳﺲ ۽ ﻧﺼﺮאﻧﻲ ﻃﺒﻴﺐ‬ ‫ﺣﻜﻴﻤﻦ‪ ،‬ﻋﺎ ﻦ ۽ وﻟ ﺟﻮ ﻗﻮل ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻲ ﻗﻮل ﮐﺎن ﮔﮭﭧ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو‪.‬‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺣﺴﺎب ﻛﺮي ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻋﻤﺮ ﻛﻴ ي آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﺑﺪ‪،‬‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ אﻧﺘﻬﺎ ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ ،‬ﻛﻴ و آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺠﮭﻲ وﻳﻨﺪو ﺗﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ‬ ‫ﭘ وي ﻛﺮڻ ۾ ﺟﺎ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﺮدאﺷﺖ ﻛﺮﮢﻲ ﭘﻮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﺎ אن وڏي ﺧﻄﺮي ﺟﻲ‬ ‫ﭜﻴﭧ ۾ ﺑﻠﻜﻞ ﮔﮭﭧ آﻫﻲ‪ .‬ﺧﻮدﺑﺨﻮد ﭼﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻧﺒ ﺳﮙﻮرن ﺳﭻ ﭼﻴﻮ‬

‫ﻧﻬﻲء ﻋﺬאب ۾ ﻫﻤﻴﺸﮧ )אﺑﺪ ﺗﺎﺋ ( رﻫﻨﺪس‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻛﺎڏي وﻳﻨﺪس ۽‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن א َ‬

‫ﻫﻲء دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﭼﻨﺪ ڏﻳﻨﻬﻦ وאري رאﺣﺖ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻬﮍو ﻓﺎﺋﺪو ڏﻳﻨﺪي‪ .‬۽ ﻜﻦ‬ ‫َ‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻲ )ﻧ ﺳﮙﻮرא( ﺳﭻ ﭼﻮﻧﺪא ﻫﺠﻦ!‬

‫ﭔﺎﺟﮭﺮيء‬ ‫ﺳﺎريء دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﮐﮣﻲ‬ ‫ﻫﻲء آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫אﺑﺪ ﺟﻲ ﻣﻌ ﺗﻪ َ‬ ‫ﭘﮑﻲء ﮐﻲ ﭼﻴﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ ﻫﺰאرﻳﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺟﻲ دאﮢﻦ ﺳﺎن ﭜﺮﺟﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻜﮍو دאﮢﻮ ُﭼﮙﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ אﻫﻲ دאﮢﻲ ﺑﻪ ﺳﭛ ﺧﺘﻢ ﭤﻲ وﭸﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ אﺑﺪ ﻣﺎن ﻛﺠﮫ‬

‫ﺑﻪ ﮔﮭﭧ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو )۽ אﻫﻮ ﺟﻴﺌﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ ﺗﻴﺌﻦ رﻫﻨﺪو(‪ .‬אﻳ و ﺳﺎرو ﻋﺮﺻﻮ ﻋﺬאب ۾‬ ‫ﮔﺬאرڻ‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء אﻫﻮ ﻋﺬאب ﺧﻮאھ روﺣﺎﻧﻲ ﻫﺠﻲ ﺧﻮאھ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻳﺎ ﺧﻴﺎ ‪ ،‬ﻛﻴﺌﻦ‬

‫ﺑﺮدאﺷﺖ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﺒﻮ‪ ،‬۽ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ زﻧﺪﮔﻲ אن ﺟﻲ ﻣﻘﺎﺑﻠﻲ ۾ ﻛﻴ ﻳﻘﺪر‬ ‫ﻫﻮﻧﺪي؟ ﻛﻮﺑﻪ ﺠﮭﺪאر אﻫﮍو ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو وڏي ﺧﻄﺮي ﮐﺎن אﺣﺘﻴﺎط ﻛﺮڻ ۽‬

‫ﺑﭽﮡ وאﺟﺐ آﻫﻲ‪ِ ،‬‬ ‫ﭘﻮء ﮐﮣﻲ ﻛﻴ و ﺑﻪ ﻛﺸﺎﻟﻮ ﻛﮃﮢﻮ ﭘﻮي‪ .‬ﻣﺎﮢﮭﻮ وאﭘﺎر ﺟﻲ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﻨﮉ ﺟﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﺮدﺳﺖ ﺳﻨﺪن ﺳﭛ ﮔﻤﺎن آﻫﻲ‪.‬‬ ‫‪120‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﻣﺎﮢﮭﻮء ﮐﻲ آﺧﺮت ﺟﻮ ﻳﻘ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﮔﮭﭧ ۾ ﮔﮭﭧ ﻛﻤﺰور ﮔﻤﺎن ﺗﻪ‬ ‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬ ‫َ‬

‫ﻧﻬﻲء ﮔﻤﺎن‬ ‫آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎل ﺗﻲ رﺣﻢ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ א َ‬ ‫ﮐﺎن ﺋﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻲ ﺗﺎﺑﻌﺪאري ﻛﺮڻ ﮔﮭﺮﺟﻴﺲ‪.‬‬

‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻋﻠﻲ ﻛﺮم א� وﺟﮧ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﺎﻓﺮ ﻳﻌ ﺧﺪא ﺟﻲ ﻣﻨﻜﺮ‬ ‫ﺳﺎن ﻣﻨﺎﻇﺮو ﭘﺌﻲ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﭼﻴﺎﺋ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﺋ ﮐﮣﻲ ﻫﺠﻲ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮن ﭤﻮ ﭼﻮﻳﻦ‬

‫)ﻳﻌ ﺧﺪא ﻛﻮﺑﻪ آﻫﻲ(‪ ،‬ﺗﻮ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﭽﻲ وﻳﺲ ۽ ﺗﻮن ﺑﻪ ﺑﭽﻲ وﺋ ‪ ،‬ﭘﺮ‬

‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﺋ آﻫﻲ ﺟﻴﺌﻦ ﻣﺎن ﭼﻮאن ﭤﻮ )ﻳﻌ ﺗﻪ ﺧﺪא آﻫﻲ(‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬ ‫ﭘﻮء ﻣﺎن ﺑﭽﻲ وﻳﺲ‬

‫ﻫﻲء ﮘﺎﻟﮫ ﺟﺎ ﺣﻀﺮت אﻣ‬ ‫۽ ﺗﻮن ﭰﺎﺳﻲ وﺋ ۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﻋﺬאب ۾ رﻫﻨﺪﻳﻦ‪ “.‬ﻫﺎﮢﻲ َ‬

‫א ﺆﻣﻨ ﻓﺮﻣﺎﺋﻲ‪ ،‬אﻫﺎ ﻫﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﺮي ﺗﻪ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﻛﻮ ﮐ א� ﺗﻌﺎ ﺟﻲ ذאت ۾‬

‫ﺷﻚ ﻫﻮ؛ ﻣﮕﺮ אﻫﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ אن ﻣﻠﺤﺪ ﺟﻲ ﻋﻘﻞ ﺟﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻮ ﭘﺎڻ‬ ‫ﺠﮭﻴﺎﺋﻮن ﭤﻲ ﺗﻪ ﻳﻘ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ אن ﮐﻲ ﺠﮫ ۾ ﻧﻪ אﭼﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺗﻮﮐﻲ ﭴﺎﮢﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ دﻧﻴﺎ ۾ آﺧﺮت ﺟﻲ ﺗﻮﺷﻲ ﻫﭣ‬

‫ﻛﺮڻ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺳﻮאء‪ ،‬ﭔ ﺷ ۾ ﻣﺸﻐﻮل آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ وڏو ﺑﻴﻮﻗﻮف آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﺳﺒﺐ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮘﺎﻟﮫ‬ ‫آﻫﻲ ﻏﻔﻠﺖ ۽ ﻧﺎﻋﺎﻗﺒﺖ אﻧﺪﻳﺸﻲ؛ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻮن ﺧﻮאﻫﺸﻮن ﮐﻴﺲ א َ‬

‫ﺑﺎﺑﺖ ﻏﻮر ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻣﻬﻠﺖ ﺋﻲ ﻧﭥﻴﻮن ڏﻳﻦ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻪ אﻫﻮ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺟﻮ آﺧﺮت )ﺟﻲ ﻋﺬאب(‬

‫ﺗﻲ ﻳﻘ رﮐﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ אﻫﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮔﻤﺎن ﻏﺎﻟﺐ آﻫﻲ ۽ אﻫﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮔﻤﺎن ﺿﻌﻴﻒ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﻋﻘﻞ ﺟﻲ ﻧﮕﺎھ ﮐﺎن אﻧﻬﻦ ﺳﭝ ﺗﻲ وאﺟﺐ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ وڏي ﺧﻄﺮي ﮐﺎن ﺣﺬر‬ ‫ﻛﻦ‪ ،‬۽ אﺣﺘﻴﺎط ۽ אﻣﻦ وאرو رﺳﺘﻮ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﻼﻣ ﭘﺎﺋﻴﻨﺪא‪.‬‬ ‫‪121‬‬

‫ﻴﻤﻴﺎِء ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫‪122‬‬