Okapi Aalstar: Goed seizoen, met hoogtepunten en laagtepunten

O Okapi Aalstar ‘Goed seizoen, met hoogte punten en laagtepunten’

“Een goed seizoen, met hoogtepunten en laagtepunten.” Sportief manager Frank Van Impe en headcoach Brad Dean kijken tevreden terug op de voorbije campagne van Aalstar. “Wilden we meer? Ja, in de play-offs: voor een club met het vijfde of zesde budget is dat mooi. En kan je alleen maar tevreden zijn.”

Aalstar startte het seizoen weer met een totale nieuwe ploeg. Met Rotnei Clarke en Taylor Braun als nieuw koningskoppel. “Alle twee zo getalenteerd, alle twee offensief zo sterk. Speelden zij goed, het team haalde een hoog niveau. Misschien waren we wel te afhankelijk van hen. Braun werkte zijn rookie-jaar af, dan moet je wisselvalligheid incalculeren. Maar hij blijft Euroleague-kaliber. Een vergelijking met Matt Lojeski wil ik niet maken, maar hij kan een hogere competitie zeker aan. Hetzelfde geldt voor Clarke. Aanvankelijk rekruteerden we hem als ‘shooting guard’, voor de ‘2-positie’. Anthony Marshall (nu Leuven Bears) was onze startende spelmaker tot een blessure hem voor een heel seizoen langs de kant hield. Die verhuis naar de spelmakerpositie deerde Clarke hoegenaamd niet”, zegt Brad Dean. Aalstar kende een superstart van het seizoen. Won zijn eerste zeven partijen in de Scoooreleague, en ook drie maal in de EuroChallenge. “Tien op tien! Geen ploeg in Europa deed beter”, grapt Van Impe. “Als plezante noot kon dat tellen, al moet je onze Europese duels natuurlijk relativeren. Dat is geen Euroleague hé.” Maar die blitzstart werd abrupt afgebroken. De blessure van Rotnei Clarke haalde het evenwicht uit het team. Ondanks de sterke interim van Jason Clark. “Plots hoorde je twijfels of we Clark niet voor het gehele seizoen moesten houden. Dit was mijn negende jaar, nog nooit hebben we een contract van een speler doorbroken. Nu ook niet. Over de terugkeer van Rotnei Clarke bestond nooit twijfel.” Na die zeven op zeven zakte Aalstar weg in het klassement. Het eindigde de eerste competitiefase met 12 zeges na 22 speeldagen, goed voor een vierde plaats. Bij de start van de ‘Final Round’ ging het team door zijn zwartste periode. Een initiële één op zes resulteerde zelfs in crisisberaad over coach Brad Dean. De tweevoudig Coach van het Jaar kreeg zijn team net op tijd weer op de rails. Klaar voor een sterke eindjump. “We wonnen onze laatste vier partijen en pakten in extremis nog die tweede plaats achter leider Oostende”, zegt Van Impe. Net voor de play-offs werd het team opnieuw door blessureleed getroffen. De Amerikaanse kolos spierblessure op en zou de play-offs missen. labele centerspeler in de spelerskern. Een gewaagde gok vooraf, maar achteraf duur betaald. “Maar een gok die ik zou herhalen”, zegt coach Dean. “Was voor nanciële keuze. Voor het beschikbare budget was er niet de vereiste kwaliteit te vinden op de markt. Met het trio Tyren Johnson, Abe Lodwick over voldoende lengte en kracht beschikten.” In de play-offs trof Aalstar eerst Luik, de sterke tandem Anderson (nu Aalstar) en antwoord tegen de sterke presence van Fields, overleefde Aalstar toch die kwart “Ook in die play-offs behaalden we een goed niveau. Tegen Bergen startten we nipte nederlaag in de serieopener konden we nadien niet meer rechtzetten. Thuis wonnen we wel duel drie, maar twee maal gingen we in Bergen kansloos onderuit. gezeten.” Individueel viel Aalstar opnieuw in de prijzen. Niet met zijn Amerikaanse blikvangers zoals Lojeski, Copeland, Thompson of Raivio. Wel met Vincent Kesteloot. De 20-jarige Antwerpenaar bekroonde zijn ijzersterke debuutcampagne met de trofee van ‘Rookie van het Jaar’. Altijd hardwerkend, gretig en leergierig: zo dwong hij speelminuten af en zijn plaats in de vaste rotatie van coach Dean. Nieuwe Belgische belofte die zijn intrede maakte in de Scoooreleague. Ook dat was een hoogtepunt voor Aalstar.

Ook in de play-offs behaalden we een goed niveau

Raf BASTIAENSSEN