Dusan Djordjevic: Coach van het Jaar

Dusan Djordjevic is “MVP van het seizoen” en “Ster van de coaches” ‘Door die awards krijg ik extra motivatie en verlangen’

Voor het tweede seizoen op rij kreeg de Servische strateeg Dusan Djordjevic (32) de onderscheiding “MVP van het seizoen”, een referendum van dagblad Le Soir. Bovendien is hij voor het eerst ook de winnaar van de “Ster van de coaches”, een poll van dagblad Het Nieuwsblad. Een terechte laureaat met spelkennis, intelligentie, wilskracht, teamspirit en impact. Nooit op de voorgrond wanneer zijn team goed draait maar steeds zijn verantwoordelijkheid opnemend in de moeilijke momenten. Het voorbeeldige leiderschap!

In de zomer van 2011 zette de Servische spelverdeler Dusan Djordjevic de Sloveense Eurochallenge-winnaar Krka Novo Mesto voor Oostende. In de vier volgende seizoenen stuurde hij steeds zijn team naar de landstitel, inmiddels vier op een rij. Ook schoof hij andere trofeeën in de prijzenkast: drie bekers van België en twee Supercups. een vlotte zege tegen Antwerp Giants, werd Djordjevic al gekozen tot MVP van deze cupwedstrijd. Het was zijn allereerste persoonlijke trofee. Toen dus slechts van één match, inmiddels twee keer van een hele competitie. “Ik was verrast om mijn eerste seizoensaward. Ik dacht dat de speler met de meeste indexpunten dit zou winnen. Toen ik vernam dat coaches, spelers en journalisten met hun stemmen de MVP aanduidden, deed me dat veel deugd. Dat maakt deze onderscheiding nog specialer. Vooral de inbreng van coachesstemmen, zoals het ook in de ‘Ster van de coaches’, is belangrijk voor mij. De tweede keer op rij was eveneens speciaal. Vorig seizoen worstelde ik met enkele blessuren en ik voelde me niet steeds zo goed. Sommige matchen was ik wel heel goed maar mentaal en fysiek was ik niet zo goed. De tweede opeenvolgende award gaf me extra motivatie om dit nieuwe seizoen voor te bereiden. Het verhoogt mijn verlangen om te blijven wedijveren en nog meer te trainen om in vorm te blijven.”

Ook in een terugblik op deze drie seizoensawards blijft Dusan “The General” Djordjevic heel nederig. “Verscheidene andere spelers zijn ongetwijfeld meer getalenteerd en ze produceren meer op het terrein. Ik heb het geluk – en dat meen ik waarlijk – dat mijn ploegmaats en de coach me toelaten om de echte leiders op het terrein te zijn. Dat vormt het verschil voor wie de matchen bekijkt en voor in het bijzondere coaches. Daarop ben ik echt trots. Ja, veel anderen verdienen ook die award maar ik speel in de beste ploeg van België. De ploegmaats en de coach maken mij tot de speler die ik nu ben. Dat geloof ik ten volle.”

Vesa Petrovic

gen van Vesa Petrovic en Dusan Djordjevic, twee Belgrado-vrienden in Oostende. De kustploeg bereikte geen nieuw akkoord met Petrovic waardoor Djordjevic kapitein werd. Djordjevic moest meteen ook de kleedkamer leiden zonder zijn voorbeeld en vriend. “Ja, dat was even moeilijk want hij hielp me hier bij mijn aankomst in Oostende. Altijd kon ik op hem rekenen. Voor elke vraag gaf hij een antwoord. Ja, hij is mijn vriend en dat blijft hij altijd.”, zegt Djordjevic die in de Servische competitie nog tegen Petrovic baskette. “Ik speelde in mijn eerste profseizoen bij Radnicki, hij was toen bij Partizan Belgrado.”

“Het was eenvoudiger wanneer we samen in de ploeg speelden. Maar je moet je in je carrière en in het leven soms aan nieuwe situaties aanpassen. Nieuwe

ploegmaats kwamen in Oostende en ik paste me dus aan. Het is eenvoudig wanneer je goede jongens in je team hebt. Eerlijk, mijn job is hier heel eenvoudig! Ze luisteren naar mij, ze weten dat ik steeds het beste voor ogen heb! En ik durf ook wel eens te schreeuwen, maar dan niet op een negatieve wijze, wel om iedereen te doen ontwaken, te steunen en te motiveren. Dat doe ik ook naar mezelf wel eens.”

Petrovic is nu assistentcoach van Mega Leks Belgrado. “Ik zie mezelf niet die weg op te gaan. Nu denk ik er niet aan. Maar eerlijkheidshalve, hij dacht er ook niet aan om een team te coachen. Zeg dus nooit het woord nooit. Nu geniet ik nog vooral van te spelen, zo lang mogelijk. Na mijn spelerscarrière neem ik wellicht afstand van het basketbal. Heel lang train en basket ik al. Ik was nog een kid wanneer ik serieus begon te trainen. Het kan ook eens voldoende zijn. Maar wat er na een periode zonder basket kan gebeuren, weet ik ook niet”, zegt Djordjevic die nog tot en met het seizoen 2016-2017 onder contract bij Oostende ligt. “Wie weet wat er daarna volgt.”

Coach Dzikic

Djordjevic is dus al vier seizoenen succesvol aan de slag buiten zijn landsgrenzen. Voor zijn Europese winst bij het Sloveense Novo Mesto was hij ook al verscheidene seizoenen elders actief. Hij baskette in de Russische en in de Griekse competitie. Daarna keerde hij terug naar Vojvodina om in de Adriatic League te spelen. Voor een point guard als ik was het wellicht te vroeg om al naar het buitenland te trekken. Op dat ogenblik had ik echter niet zoveel mogelijkheden. Een point guard verbetert naar mate hij ouder wordt. Dat gebeurde ook. Op mijn 27ste-28ste speelde ik heel goed. Ik ben overigens geen scorende point guard. Ik werd opgeleid om eerst assists uit te delen en pas daarna naar mezelf te kijken. De ervaring uit verscheidene competities heeft me ook geholpen. Ik kende ook eens een minder seizoen. Coach Dzikic hielp me echt om terug te keren op een hoog niveau. In Novo Mesto mocht ik e echt een leider zijn in een team met goede gasten! Dat was het seizoen voor ik naar Oostende kwam”, vertelt Djordjevic die schitterde op de Final Four van de FIBA Eurochallenge in Oostende. “Maar ik denk dat ik hier ook een contract had getekend indien die Final Four niet in Oostende was gespeeld. Voor dat tornooi hadden we al een akkoord, weliswaar zonder handtekening, bereikt. Oostende en Novo Mesto speelden in dezelfde Europese competitie en zo waren ze me op het spoor gekomen.”

Ambities in de FIBA Europe Cup

Vier jaar geleden won Dusan Djordjevic dus met het Sloveense Krka Novo Mesto de FIBA Eurochallange. “Ik vermoed dat deze FIBA Europe Cup zich op het niveau van die FIBA Eurochallenge bevindt. Hier kunnen we goede resultaten neerzetten. Waarom mogen

d a co em indie nog beter? Maar we moeten het wel op het terrein realiseren. Laten we eerst de tweede ronde bereiken en kijken welke tegenstanders we daar bekampen. We moeten het match per match bekijken”, benadrukt Dusan Djordjevic. “In de Eurocup botsten we op sterke teams met Euroleague-ervaring. Twee jaar geleden behoorden Valencia en Kazan, de latere

ent keren s Waarom In mogen we niet dromen van een nog beter?

Last 32. Zonder beide teams waren we tot onze poule waardoor we opnieuw niet verder konden dan de Last 32. In de allerlaatste groepsmatch in Litouwen Veel Eurocup-teams hebben een Euroleague-niveau. Tegen deze topteams basketten we altijd heel goed. Thuis klopten we zelfs Unics Kazan en Lietuvos Rytas Vilnius. Tegen Turow Zgorzelec lukte het niet omdat ik in de slotfase twee vrijworpen miste. In deze FIBA Europe Cup zijn er geen zo’n sterke teams. Ik houd wel van het principe in de FIBA Europe Cup dat elk land teams kan afvaardigen. Dat is eerlijk! Volgend seizoen plant de FIBA trouwens een Champions League. Dat zou interessant zijn voor elke landskampioen.”

Ervaring

Het gevaar loert om de hoek dat Oostende minder gemotiveerd is tegen de zogenaamde kleinere opponenten. “Dat maakt net het verschil tussen goede spelers en team en heel serieuze spelers en teams. Je moet steeds geconcentreerd zijn. Vandaag speelt iedereen waar dan ook basketbal. Je kan jezelf geen slechte avond veroorloven. In Varese en misschien ook wel tegen Södertälje toonden we waartoe ons collectief in staat is. Op bezoek bij ons hebben sommige clubs zoals bijvoorbeeld Zweedse en Hongaarse clubs niets te verliezen. De Zweden shotten van overal naar de korf en dat maakte het ons heel moeilijk. Pita (ex-Luik) vertelde me over de trainingsarbeid. Ze werken daar heel hard. De coach van Södertälje is overigens de bondscoach van de nationale ploeg van Zweden.”

“Wij zijn ook maar mensen. We trachten alles professioneel aanpakken. Maar natuurlijk heb je niet hetzelfde gevoel wanneer je tegen Valencia of Kazan speelt dan tegen de zogenaamd kleinere namen. Als we iets groot willen bereiken, moeten we ook deze tegenstanders kloppen! We moeten onszelf pushen. Dat toont welk karakter je hebt. Al twee jaar hebben we overigens die ervaring al uit de Belgische competitie. Kleinere teams basketten heel stevig tegen ons want ze hebben niets te verliezen. Wij willen opnieuw kampioen worden en we kunnen ons niet meer dan drie slechte dagen veroorloven”, besluit Dusan Djordjevic.