Terugblik op de speciale corona afdeling in Oostburg Inmiddels is de ziekenhuiszorg in Oostburg terug opgestart en wordt weer ‘gewone’ zorg aangeboden, inclusief operaties. Eerder lag de zorg er wegens corona stil en was afdeling 2 van het Antonius ziekenhuis een speciale cohortafdeling voor coronapatiënten. Er werd gedurende een maand ondersteunende medische en verpleegkundige zorg gegeven door enthousiaste medewerkers uit de thuiszorg, ouderenzorg en het ziekenhuis. Zij dienden infusen en antibiotica toe, boden een plaats om aan te sterken en te revalideren (bijvoorbeeld na een intensieve opname in het ziekenhuis) en boden zelfs begeleiding in de palliatieve fase. De coronapatiënten werden vanaf thuis opgenomen óf kwamen uit het ziekenhuis in Terneuzen of Goes waar hun opname niet (langer) strikt noodzakelijk is. In totaal zijn 13 patiënten ondersteund op de corona afdeling in Oostburg. Gwenda Reijnecke, verpleegkundige vertelt: “Het werk op de corona-19 afdeling in Oostburg zit erop, wat een onwerkelijke maar bijzondere tijd… Het vroeg veel, maar dat maakte voor mij niet uit, daarvoor heb ik dit vak immers gekozen. Fysiek was het zwaar, de pakken waren warm en door de maskers kun je bijna niet ademen. We moesten regelmatig de afdeling af zodat we ons masker af konden zetten.” “Het is een ervaring om nooit meer te vergeten. Wat het moeilijk maakte is dat het contact met je patiënt heel anders was. Normaal gesproken heb je “gewoon” contact met je patiënt, nu ziet diegene alleen maar twee ogen, meer niet. De patiënten hebben geen idee wie er achter dat masker zit. Ik ben het gewend mijn patiënt voor te bereiden op wat komen gaat, nu kon dat niet, simpelweg omdat we het zelf ook niet wisten. De eenzaamheid op de afdeling en de angst om alleen te moeten sterven was groot. Ik heb een grote waardering voor mijn collega’s, iedereen deed zo zijn best. Daarnaast hebben we goed op elkaar gelet. Dat was ook wel nodig!” Gwenda Reijnecke, met op de borst een foto van zichzelf zodat patiënten toch een idee kregen wie er aan hun bed stond.
Huis-aan-huis magazine van ZorgSaam
Monique Dietz-Broodman, normaal gesproken medewerker afdeling radiologie in Terneuzen werkte op de corona afdeling in Oostburg. Ze schreef haar gevoel als volgt op.
Onze Helden.... Wie zijn dat nu eigenlijk? Ik hoor het zo vaak noemen, onze helden die in de frontlinie staan. Ik heb in de frontlinie gestaan op de corona afdeling in Oostburg. Een compleet nieuw team met zeer gedreven mensen. De eerste patiënten komen en dan merk je pas wat een lastig virus dit is. Waar het dat ene moment goed gaat met je patiënt kan dit zo omslaan of komen er klachten waarvan we niet weten of dat erbij hoort of niet. Een hele zoektocht, ook voor de artsen. Wat mij het allermeest bij zal blijven is hoe sterk deze patiënten waren en wat voor vechters! De dagen duren lang, want je hebt eigenlijk niets om naar uit te kijken. Er mag geen bezoek komen. Het eten smaakt door dit virus vaak niet. Je bent vreselijk moe en voelt je akelig en toch word je gestimuleerd om uit bed te komen en allerlei oefeningen te doen. Ik heb deze mensen zien vechten met hun emoties. Deze mensen voelden zich bezwaard om iets te vragen; bang om “lastig” gevonden te worden. Ik heb deze mensen zien huilen van diepe rouw, eenzaamheid, onmacht en heel veel onzekerheid. Hoe dankbaar ze waren met het bij hen zitten en luisteren naar hun verhalen, hun verdriet, angst. Hoe dankbaar ze waren dat je hun hand vast hield. Het was een levensles die nogmaals laat zien hoe ontzettend kwetsbaar we met zijn allen zijn, gelukkig ook veerkrachtig. Wat ben ik ontzettend dankbaar dat ik voor deze mensen heb mogen zorgen en wat ben ik ontzettend trots op ze. Voor mij zijn DIT de echte helden!!
9
