Van journalist tot trouwambtenaar

De lezers van de Barneveldse Krant kennen hem vooral als journalist en schrijver van de wekelijkse column De Zevensprong. Minder bekend is dat Erik Roest sinds kort ook actief is als trouwambtenaar.

,,Mensen trouwen is een feestje.’’

Corine van de Kamp et begon allemaal bij Eriks vroegere hoofdredacteur Jur van Ginkel, die vlak voor zijn pensioen besloot trouwambtenaar te worden. Erik ging een keer mee om de kunst af te kijken. Erik was meteen enthousiast, maar deed er verder niks mee. Totdat hij vorig jaar door zijn nichtje - die zelf weddingplanner is - werd gevraagd als ceremoniespreker. ,,Daarover hoefde ik niet na te denken, ik zei meteen ‘ja’. Wat het nog mooier maakte, was dat het feest in Italië plaatsvond. Mijn eerste toespraak op een bruiloft en ook nog in het buitenland, het kon niet mooier.’’

Hmij soms een spek en bonenbabs’’, grapt Erik. ,,Ik wilde ook het officiële moment voor mijn rekening nemen. Mijn verlangen naar een benoeming als trouwambtenaar groeide.’’ naar. Ze keek op nadat ze aan haar toga werd getrokken. Een klein jongetje keek haar aan. ‘Wat doe jij?’, vroeg de vrouw. ‘Wat heb jij aangetrokken?’, vroeg het jongetje. ‘Iedereen heeft feestkleding aangetrokken en jij doet zo’n lelijke jurk aan?’’’

,,Alle onderdelen van de taken van een trouwambtenaar hebben hun charme. Eerst heb ik een gesprek met het bruidspaar, waarbij ik het liefdesverhaal naar boven haal. Hoe hebben ze elkaar ontmoet? Wat zijn de leuke en minder leuke kanten van het bruidspaar? Ik gooi al deze dingen in de dagen erna in mijn gedachten als balletjes omhoog, zodat ik tot een goed verbindend verhaal kom. Daarna schrijf ik de toespraak helemaal uit, waarbij ik meestal ook logische grappen in het verhaal verweef. Dan moet je wel weten of het bruidspaar dat op prijs stelt natuurlijk, anders houd ik mij in.’’ ,,Meestal word ik voor ceremoniesprekingen gevraagd door bekenden. Toen meer mensen om mij heen hoorden dat ik soms fungeerde als spreker, werd ik vaker gevraagd.’’ Maar Erik mocht toentertijd alleen nog spreken en niet het huwelijk zelf voltrekken. ,,Ik voelde

,,Ik zag een vacature uit Leiderdorp, wat eruit zag als het perfecte plaatje. Ik besloot te reageren. Honderdveertig reacties. ,,Zie het dan maar eens te worden’’, dacht Erik. ,,Er werden hieruit vijfendertig mensen uitgekozen, onder wie ik. Ik mocht de proefcasus doen, maar dat bleek geen makkelijke.’’ De casus ging over een man die terminaal ziek was en een vrouw die uit IJsland kwam. Daarbij hadden ze ook nog eens verschrikkelijk moeilijke achternamen om uit te spreken. Erik bedacht een creatief verhaal bij deze situatie. ,,Ik vond het goed gaan, maar ik kreeg nul respons vanuit het bruidspaar. Met een slecht gevoel ging ik naar huis. Het was mislukt om contact te maken, wat bij een ceremonie essentieel is. Ik zal het wel niet worden, dacht ik.’’

Vol verbazing werd Erik een tijdje erna gebeld dat hij het was geworden, met vijf anderen. ,,Ik werd beëdigd in Den Haag, waarbij ik werd benoemd tot trouwambtenaar in Leiderdorp. Daar ben ik op het moment gevestigd, maar ik kan overal geboekt worden’’, vertelt Erik vol trots. Het tijdperk van leuke ceremoniemomenten kon beginnen. Van emotionele situaties en mooie reacties tot blèrende kinderen in de zaal en grappige nee-zeggers. ,,Ik ben benieuwd wat ik allemaal ga meemaken’’.

Erik hoorde pas een erg grappig verhaal. ,,Het ging over een Surinaamse trouwambte-

,,Wat ik zo mooi aan een ceremonie vind, is dat de schijnwerpers niet op mij gericht staan, maar op het bruidspaar. Dat jij als trouwambtenaar bijna onzichtbaar bent en het bruidspaar op de voorgrond kan treden. Het allerbelangrijkste is dat je de dag van het bruidspaar een feestelijk tintje geeft. Gelukkig is de stemming op een trouwdag altijd goed, dan zorg jij alleen nog voor de slagroom op de taart.’’

Erik zal naast zijn werk bij de Barneveldse Krant ongeveer tien ceremoniën per jaar voor zijn rekening nemen, waarbij nog de verzoeken van bekenden komen. De link met zijn huidige vak is snel gelegd. ,,Doordat ik journalist ben, ben ik gewend om gesprekken te voeren, te luisteren en door te vragen. Daarnaast weet ik hoe je een goed verhaal in elkaar zet. Dat zijn precies de onderdelen die bij het vak van trouwambtenaar om de hoek komen kijken. Het ligt dus in het verlengde van het werk dat ik al doe.’’

,,In de toekomst wil ik het misschien wel uitbreiden door ook rouwsprekingen te doen. Dat is misschien nog betekenisvoller. Mensen hechten waarde aan de woorden die dan worden gesproken. Ik wil mensen op dat moment geven wat ze nodig hebben.’’