Wijkkijker speciale editie by portfolio bijbeeld

WIJKKIJKER Najaar 2016 | Wijkblad Wijkraad Osseveld-Woudhuis | Speciale editie

1991 - 2016 SPECIALE EDITIE IN HET TEKEN VAN HET 25-JARIG BESTAAN VAN DE WIJKRAAD OSSEVELD - WOUDHUIS

Bosma ter Linden Advocaten Linie 596 •ter 7325 DZ Apeldoorn Bosma Linden Advocaten T 055 76 00 660 info@bosmaterlinden.nl mr Fenneke J. Bosma www.bosmaterlinden.nl en mr Samantha P. ter Linden

Biedt balans bij scheidingsbegeleiding Linie 596 ● 7325 DZ Apeldoorn T 055 76 00 660 info@bosmaterlinden.nl

www.bosmaterlinden.nl

cbs-De-Zaaier-Teuge

@DeZaaierTeuge

•

Goede cognitieve en sociale resultaten

•

Kleinschalig

•

School in de natuur

zaaier@cbsdezaaier.nl | www.cbsdezaaier.nl

Kijk op de Wijk(kijker) 25 jaar Wijkraad Osseveld-Woudhuis, waar ik sinds 2010 onderdeel van uit mocht maken. Over ‘mijn’ 6 jaar bij de Wijkraad Osseveld-Woudhuis kan ik uit eigen ervaring vertellen. Voor ‘ouder’ nieuws was er gelukkig een goed gevuld Wijkraadarchief om op terug te vallen en voor de nodige ervaringsverhalen bleek menig oud bestuurslid beschikbaar. Zo kon een stuk van de roerige Wijkraad-geschiedenis worden opgeschreven. Bewaard voor het nageslacht.

De Wijkkijker bestaat overigens ook alweer 25 jaar. De Wijkkijker begon als Infoblad voor de leden van de toenmalige TBBO (Territoriale Belangen Behartigings Organisatie) en groeide in de loop der jaren via het oude A5 formaat en zwartwitprint uit tot de huidige kleurrijke Wijkkijker op A4 formaat. Waar de Wijkraad de belangen van haar leden altijd zo goed mogelijk en zo breed mogelijk heeft willen behartigen, zo heeft de Wijkkijker ook een eigen plek verworven. De Wijkkijker is in 25 jaar tijd uitgegroeid tot een bekend en gewaardeerd wijkblad, uitgegeven dankzij de subsidie van de Wijkraad OsseveldWoudhuis met nieuws en updates vanuit de Wijkraaddossiers, interviews met bewoners, ondernemers, (sport)verenigingen e.d. De scherpte, ofwel de toon waarin werd geschreven, veranderde mee in de loop der jaren. Zo sloot de Wijkkijker door de jaren heen in meer of mindere mate inhoudelijk aan bij de fase waarin de wijk en de Wijkraad zich bevonden. Wijkraad en Wijkkijker bestaan dankzij vrijwilligers. Vrijwilligers die zich vaak jarenlang inzetten. In de ene periode meldden zich gemakkelijker nieuwe ‘commissieleden’ aan wanneer er een groot en belangrijk dossier speelde. Denk hierbij aan de verbreding van de Zutphensestraat of de inrichting van het terrein rond OBS De Bundel. ‘My backyard’ was een veel gebruikt argument voor vrijwilligers om zich (tijdelijk) in te zetten voor een betere, veilige, directe woonomgeving. Andere vrijwilligers overstegen hun eigen achtertuin of straat en kozen voor een bestuursfunctie, juist omdat je vanuit je bestuursfunctie wijk-breed kijkt. Bij elkaar hebben zeker 150 mensen zich in de afgelopen 25 jaar ingezet als commissielid, bestuurslid of als redactielid. Al deze mensen hebben bijgedragen aan de wijk waarin zij én wij nu wonen. Graag bedank ik in dit voorwoord al deze vrijwilligers, voor hun tijd, hun betrokkenheid en voor hun inzet. Voor hun bijdrage aan onze mooie wijk Osseveld-Woudhuis. Geniet u van deze dubbeldikke Feel Good Full Colour Wijk Glossy, met diverse Wijkraaddossiers, interviews met (oud)bestuursleden en (oud)redactieleden, interviews met ‘eerste’ bewoners, informatie over de drie wijkdelen en interviews met diverse vrijwilligers. Geniet van de mooie foto’s en wellicht komt u uw eigen huis wel tegen! Want het stedenbouwkundig plan en de architectuur in onze wijk zijn heel bijzonder. Hoe precies? Dat leest u allemaal in deze jubileumeditie van de Wijkkijker! Vele kijken leesplezier gewenst. Tot ziens in de wijk! Vriendelijke groeten, Wendy Le Griep Eindredacteur wijkkijker@osseveld-woudhuis.nl wendy@legriep.nl

De Wijkraad Osseveld-Woudhuis

v.l.n.r. Karlien Vinke, Willem Bonestroo, Johan te Winkel, Remco Linnenbank en Hermien Jacobs, inzet: Marcel Jongman

Beste wijkbewoners,

Met heel veel trots presenteren we hierbij de jubileumeditie van de Wijkkijker. Het gaat hier niet om zo maar een jubileum. De Wijkraad Osseveld-Woudhuis bestaat 25 jaar! Dit is voor ons reden om samen met u een feestje te vieren. Wellicht heeft u er in de achterliggende periode al iets van gemerkt: er zijn de nodige rondleidingen georganiseerd door de wijk, met de (oud) bestuursleden hebben we een hele mooie middag samen met de Klootschietvereniging beleefd (is trouwens een aanrader, een potje klootschieten, je geniet van de prachtige nabije bosrijke natuur, je bent lekker buiten sportief bezig en je hebt ook tussen de bedrijven door tijd voor een praatje). Er staan nog een paar lezingen (voor jong en oud) op stapel en onze receptie op 26 november in Het Bolwerk, waar ik u graag namens het hele bestuur voor uitnodig. En niet te vergeten deze jubileumeditie. Laat u meenemen in de rijke historie, mooie portretten en alles wat u nog niet wist over de wijk. Waarom ben ik dan trots? Trots op de mooie wijk, op alle ontwikkelingen in de wijk, op u (jong en oud, diverse achtergronden, verschillende culturen, werkzaam en niet werkzaam, actief en minder actief) omdat u de tijd voor ons neemt om ons van input te voorzien en met ons mee wilt denken.

Colofon Wijkraad Wijkraad Osseveld-Woudhuis Correspondentie: Ravelijn 55, 7325 NT Apeldoorn bestuur@osseveld-woudhuis.nl Spreekuur: Iedere tweede dinsdag van de maand in Het Bolwerk (Ravelijn 55) van 19.30-20.00 uur in de Wijkhuiskamer op de begane grond. Voorzitter: Hermien Jacobs hermien.jacobs@osseveld-woudhuis.nl Penningmeester: Johan te Winkel johan.te.winkel@osseveld-woudhuis.nl Verkeer, Milieu, Openbare Veiligheid en Bestemmingsplannen Willem Bonestroo, willem.bonestroo@osseveld-woudhuis.nl Sociale Zaken/Vice-Voorzitter: Karlien Vinke karlien.vinke@osseveld-woudhuis.nl Communicatie & Wijkkijker: Remco Linnenbank remco.linnenbank@osseveld-woudhuis.nl Algemeen: Marcel Jongman marcel.jongman@osseveld-woudhuis.nl

Maar zeker ook op alle oud-bestuursleden en oud-redactieleden, op de huidige mede-bestuursleden (Johan, Karlien, Marcel, Remco en Willem), omdat we het samen weten te maken en op de huidige redactieleden (Gert-Jan, Herma, Peter, Roely, Teja, Tessa en eindredacteur en voormalig Wijkraadbestuurslid Wendy).

Vacatures: Secretaris, Penningmeester

Trots op de samenwerking met alle professionals in de wijk: de scholen, het CJG, het jeugd-en jongerenwerk (Wilco!), Stimenz, de scouting, de wijkagent, de BOAâ&#x20AC;&#x2122;s, de samenwerking met de stadsdeelmanager Jos en wijkwethouder Paul, DenkTank Breed en op iedereen die ik niet noem, maar met wie de Wijkraad ook samenwerkt. Trots ook op het feit dat we aan de vooravond van een verandering staan: het invullen van de Toekomstagenda waar we onderdeel uitmaken van stadsdeel Noord-Oost, waarbij we aan de voorkant van ontwikkelingen gaan staan. Kortom: ik ben trots dat ik van deze Wijkraad voorzitter mag zijn! Groet, Hermien Jacobs

Website www.osseveld-woudhuis.nl Facebook osseveld-woudhuis Twitter @WijkraadOssWoud

De Wijkkijker is het huisorgaan van de Wijkraad Osseveld-Woudhuis en wordt vanaf 2015 drie keer per jaar in een oplage van 5700 stuks gratis huis-aan-huis verspreid in de wijken Het Woudhuis, Osseveld-Oost en Osseveld-West. De Wijkkijker kunt u digitaal lezen via: www.osseveld-woudhuis.nl/wijkkijker De redactie kan ingezonden kopij inkorten of weigeren. wijkkijker@osseveld-woudhuis.nl

Colofon | Contact wijkkijker@osseveld-woudhuis.nl

NB: de positieve vibe die we als Wijkraad hebben, willen we ook graag uitstralen. Houd daarom onze vernieuwde website in de gaten, die wordt echt leuk!

Advertenties wijkkijkeradvertenties@osseveld-woudhuis.nl Redactieleden Wendy Le Griep, Tessa Gruppelaar, Roely Smit, Peter Zwetsloot, Gert-Jan Tamboer, Teja Bottema, Herma Oosterloo-de Jong Opmaak Bijbeeld 055-3663640 Contact: studio@bijbeeld.nl, www.bijbeeld.nl Omslagfotoâ&#x20AC;&#x2122;s Wendy Le Griep, wendy@legriep.nl Druk New Energy, info@newenergydrukwerk.nl, www.newenergydrukwerk.nl

Foto’s: Wendy Le Griep Interview uitgewerkt door Wendy Le Griep, kader bijdragen zijn overgenomen uit Infoblad 1-4

Pionieren met de TBBO 25 jaar geleden werd de oorspronkelijke Wijkraad Osseveld-Woudhuis opgericht: de Territoriale Belangen BehartigingsOrganisatie Osseveld-West (kort TBBO hierna). Feitelijk bestond de TBBO al een jaar eerder, namelijk in februari 1990, maar wij rekenen november 1991 als oprichting, omdat toen aan alle (ambtelijke) voorwaarden werd voldaan voor een formele oprichting en een evenwichtige vertegenwoordiging van bewoners uit het gebied Osseveld-Woudhuis. Waarom werd destijds de TBBO opgericht? En wie waren de initiatiefnemers? Wat wilden zij bereiken? Wie kan dit beter vertellen dan oudbestuurslid Rob Berendsen die zeker 20 jaar actief Wijkraad bestuurswerk bleef doen, van de oprichting van de TBBO, tot inrichting van de wijk tot beheer van de openbare ruimte. Rob weet het allemaal nog èn hij vertelt graag. Ook oud-bestuurslid (ten tijde van de inrichting van Het Woudhuis) Jan Kerkhof schuift aan bij dit gesprek. Want bestuurswerk was in de beginjaren van de wijk veel pionieren, zeker als je portefeuille de Openbare Ruimte, Orde en Veiligheid betrof. Beide oud-bestuursleden doen letterlijk een boekje open en kijken terug op hun bestuursperiode.

Een periode met veel strubbelingen en jarenlang strijdvaardig opkomen voor de belangen en de rechten van de wijkbewoners, overleggen met de gemeente en diverse rechtsgangen om zaken voor elkaar te krijgen die feitelijk ‘normaal’ hadden moeten zijn, maar die destijds niet op orde waren.

Burgerlijk ongenoegen Rob: “De oorsprong van de oprichting van de TBBO ligt in zuiver burgerlijk ongenoegen. De gemeente had een ‘leeg’ bestemmingsplan gemaakt, een ruimtelijk schetsontwerp, meer was het niet, met grote lijnen van wegen en kavels, waar wij ‘oude bewoners’ alleen uit op konden maken, dat er kennelijk huizen en kavels ‘weg’ moesten…. om te worden vervangen door? Dit speelde zich af in 1989. Het voorgelegde bestemmingsplan vertelde ons eigenlijk helemaal niets, gaf geen duidelijkheid, geen zekerheid, het was een vrijbrief voor de gemeente om te doen wat hen zou believen. Bezwaar maken was zo niet mogelijk, want er was niets om bezwaar tegen te maken, het bestemmingsplan was immers zo goed als blanco. Het enige wat duidelijk was, was dat er oude woningen gesloopt zouden gaan worden en dat er privégrond aangekocht zou worden door de gemeente. Punt.”

Formeel gesprekspartner “Bewoners van de Veenhuizerweg staan op hun achterste benen als ze horen dat de gemeente hun huizen wil laten slopen. Buurvrouw Bisseling sprak duidelijke taal in het Apeldoorns Dagblad: ‘Over mijn lijk dat ze hier mijn huis tegen de grond gooien!’ Bewoners van met name de Veenhuizerweg en andere omliggende straten zoals de Osseveldweg en de Zutphensestraat (veel meer straten waren er destijds ook niet), richtten samen de TBBO op. Dat was een weldoordachte zet, want door ons te verenigen en ons in te richten zoals er reeds meer belangenbehartigingsverenigingen waren in Apeldoorn, werden wij een formeel erkende gesprekspartner voor de gemeente, konden wij de bewoners vertegenwoordigen en kregen wij rechten èn subsidie. Wij waren het niveau van enkele ontevreden bewoners snel ontstegen en werden een serieuze partij voor de gemeente.”

Cluppie “Met een cluppie van 13 bewoners hebben wij in 1989 de koppen bij elkaar gestoken: Bisseling, Bosch, Dijkhof, Driessen, v.d. Broek, Hebing, Heijn, Hulleman, Koers, Lubbers, Steunenberg, Zwemer en ik. Onze eerste actie was een gesprek met de toenmalige wethouder, Frans Buijserd.

Uiteindelijk hebben we de TBBO in december 1990 opgericht. Ons eerste bestuur bestond uit Wim Lubbers, Johan Dutman, Peer van Rijn, Harry Boerboom, Joop Schuurman en ik. We waren strijdlustig en enorm gemotiveerd.”

De leden van de TBBO, 15 personen in totaal, schreven eveneens op persoonlijke titel een bezwaarschrift en verwezen in een brief naar het algemeen bezwaarschrift van de TBBO. Zo kreeg de gemeente via meerdere wegen terug, dat hun werkwijze niet acceptabel was.”

‘Goed vertrouwen’

Rechtsgang tot aan de Raad van Staten

“Hier speelde uiteraard ook een stukje eigenbelang in mee, want wij werden allen persoonlijk benadeeld door de plannen van de gemeente Apeldoorn. Zo bedacht de gemeente dat ik 3 meter van mijn voortuin moest inleveren voor de aanleg van stoep en groenstrook, er een bushalte direct voor mijn deur zou komen en dat er naast mijn tuin een woonwagenkamp ingericht zou gaan worden. En dat alles zou in ‘goed vertrouwen’ gebeuren. Dus ja, er speelde bij de oprichting van de TBBO wel degelijk ook persoonlijke belangen mee en dat maakte het eerste bestuur juist zo strijdlustig en slagvaardig, denk ik.”

“De TBBO kreeg veel steun en advies van Theo van Swol bij alle correspondentie die wij voerden. Uiteindelijk maakte de TBBO bezwaar bij de Provinciale Staten en kwamen wij ‘last but not least’ terecht bij de Raad van Staten in Den Haag, waar wij met 13 personen ons privéverhaal konden doen en vanuit de TBBO het algemeen belang vertegenwoordigden. De rechter, de heer mr. Polak, nam de tijd en luisterde naar ieders bezwaren en argumenten. De gemeente Apeldoorn kreeg als laatste het woord. De gemeente had kort voor de zitting besloten om inderdaad een bestemmingsplan te maken zoals dit behoorde… een beetje laat.”

“Daarnaast wilden wij voorkomen dat de gemeente ‘zomaar’ wat ging bouwen zonder daar de betreffende bewoners bij te hoeven betrekken. Want feitelijk werden wij als bewoners buiten schot gehouden door de plannen zo globaal en vrijblijvend mogelijk neer te leggen, want dan had de gemeente nog alle ruimte om van koers te veranderen zogezegd. Alles wat de gemeente ging bouwen paste dan in het bestemmingsplan… artikel 19 was hiervoor leidraad. Hierdoor konden wij geen bezwaar maken tegen de nieuwbouwplannen, want alles paste zogenaamd in het voorliggende bestemmingsplan, ja, ja…”

“De rechter sprak zijn oordeel uit en stelde de gemeente Apeldoorn in het ongelijk: er moest een bestemmingsplan komen waarop alles was ingetekend, op de centimeter nauwkeurig. Door dit jarenlang achterwege te laten ontnam de gemeente Apeldoorn aan de bewoners het recht om bezwaar te kunnen maken, waardoor de gemeente jarenlang kon bouwen wat zij wenste. Juni 1993 was de officiële uitspraak van de raad van Staten: ‘De rechtsbescherming van de burger is in het gedrang…’”

“Enkele bewoners van Osseveld-West hebben een deel van hun grond verkocht aan de gemeente, maar het merendeel wilde dit niet. De werkwijze waarop de gemeente per huishouden trachtte om de grond op te kopen was in mijn ogen niet altijd netjes. Oudere bewoners waren ontvankelijker voor verkoop tegen een (te) lage grondprijs, dan de jongere bewoners, die een beter beeld hadden van de waarde van de grond. Nu jaren later kun je overigens nog zien welke oorspronkelijke bewoners hun grond niet of slechts gedeeltelijk hebben verkocht aan de gemeente; daar ben ik er één van.”

“Als bewoners keken wij uit naar deze uitspraak. De gemeente had het nakijken. Onrecht werd nu eindelijk rechtgezet. De uitspraak kwam in april 1992. Tot aan de uitspraak en gedurende het onderzoek werd er een bouwstop in Osseveld-West opgelegd. Dat was voor een aantal nieuwe bewoners wel zuur, omdat zij met een half huis bleven ‘zitten’ en op kosten werden gejaagd. Wij hebben toen namens deze 6 nieuwe bewoners verzocht om voor dit project een uitzondering op de bouwstop te maken, zodat deze nieuwe bewoners niet onnodig op onkosten zouden worden gejaagd. Dit verzoek werd goedgekeurd en zo konden zij hun huis afbouwen. Ondertussen moest de gemeente Apeldoorn het bijna lege bestemmingsplan gaan vullen.”

Vanuit de huiskamer “De vergaderingen voor de TBBO deden we vanuit onze huiskamer. Later konden we terecht in basisschool De Bundel en nog weer later ook bij basisschool De Regenboog. Vanuit de TBBO stuurden wij naar de gemeente een bezwaarschrift aangaande het bestemmingsplan.

Kaveltje voor kaveltje Rob: “Dit gelijk was waarvoor wij jaren hebben gestreden. Dat het bestemmingsplan er eindelijk kwam zoals het al vele jaren eerder had

Wat we willen en wat we zijn De belangenvereniging Osseveld-Woudhuis is opgericht op 14 november 1990 en is in eerste instantie ontstaan uit onvrede van bestaande bewoners over de manier waarop de gemeente de ijk Osseveld-West invulde (zonder wezenlijke inspraak). Inmiddels zijn wij uitgegroeid tot een belangenvereniging voor de totale driehoek tussen de Deventerstraat, de Zutphensestraat en de snelweg A50. De vereniging heeft als TBBO officiële erkenning van de gemeente en als zodanig ontvangen wij ook een kleine subsidie. TBBO staat voor Territoriale Belangen Behartigings Organisatie en dit is de omschrijving die in de Gemeente Apeldoorn gebruikt wordt voor officieel erkende belangen behartigings organisaties. Overigens komt men ook wel de naam dorps- of wijkraad tegen. Verder is er een reglement door de Gemeenteraad opgesteld, waar zowel de gemeente als wij ons aan moeten houden. De gemeente is bijvoorbeeld verplicht ons als TBBO over bepaalde zaken onze wijk aangaande, vooraf informatie te verstrekken (voorinspraak). De doelstelling van de verenging is de behartiging van de gemeenschappelijke belangen van de bewoners van het bovengenoemde gebied. Wij trachten dit te bereiken door: • Op te treden als gesprekspartner c.q. onderhandelingspartner met de gemeente en andere instellingen. • Het gevraagd en ongevraagd advies uit brengen aan de gemeente. • Het begeleiden, coördineren en organiseren van inspraak en activiteiten.

moeten worden voorgelegd, was mooi, maar de gemeente had in die jaren niet stilgezeten en was gewoon blijven bouwen… onder artikel 19, waarin sociale bouw zoals sociale huurwoningen en een school zijn toegestaan, waarvoor geen bestemmingsplan hoeft te worden voorgelegd. Maar ja, een school heeft ontsluitingswegen nodig, riolering, parkeervakken, wegen waaraan je weer huizen kunt bouwen enz. Zo heeft de gemeente kaveltje voor kaveltje van Osseveld-West ingericht zonder een onderliggend uitgewerkt bestemmingsplan. De gemeente deed destijds maar wat en dat hebben wij aangevochten.”

Kortom, alle zaken die van belang zijn voor ons aller woon- en leefklimaat. Om de afstand tussen u en de vereniging zo klein mogelijk te maken, zijn er naast het bestuur van de vereniging per deelgebied drie commissies gevormd n.l. de commissies OsseveldWest, Osseveld-Oost en Woudhuis. In de commissies zitten zoveel mogelijk mensen vanuit uw directe woonomgeving. De lidmaatschaps kosten van de vereniging bedragen fl 10,- per gezin per jaar.

Halt Jan: “Terwijl de procesgang voor Osseveld-West nog volop liep, was er in september 1992 een presentatie in de Americahal voor bewoners die interesse hadden om te gaan wonen in Het Woudhuis. Hier werd het voorlopig bestemmingsplan gepresenteerd… dit plan bleek net zo globaal en vrijblijvend als het bestemmingsplan voor Osseveld-West was.” “De term ‘Weids wonen in Woudhuis’ kwam toen in omloop. De gemeente ging strakker om met ‘snippergroen’. De voetpaden sloten strak aan op privégrond van de nieuw te bouwen woningen en er zou weinig snippergroen overblijven. Het Woudhuis zou strakker en zuiniger worden ingericht. Het groen dat wel ‘overbleef’ zou worden ingericht tot mini speeltuintje met een enkel speeltoestel (denk aan de wipkip).”

Rijdende trein Jan: “De hele voorgeschiedenis van Osseveld-West was eigenlijk al zo goed als afgerond, een rijdende trein op koers, toen ik kennis maakte met Rob. Dat was begin 1993. Ik wilde met mijn gezin graag verhuizen uit De Maten en wij zochten een nieuw huis. Wij hadden wel interesse om in Het Woudhuis te gaan wonen en wij tekenden in voor een huis in het project aan de Fortlaan/Woudhuizerallee, met zelfs nog het uitzicht op de A50. Deze huizen zouden in het voorjaar 1994 worden opgeleverd. Voor die tijd ben ik in de toenmalige TBBO (inmiddels werd deze de Wijkraad Osseveld-Woudhuis genoemd, met per wijkdeel een commissie) toegetreden in de commissie Woudhuis en hield ik mij met name bezig met de Openbare Ruimte, Orde en Veiligheid.”

Het tweede Infobulletin De afgelopen periode werd gekenmerkt door vakanties. Toch kunnen we stellen dat wij als TBBO de afgelopen periode niet bepaald stil hebben gezeten.

“In juni 1993 was Osseveld-West bijna vol en richtte de gemeente Apeldoorn meer en meer de aandacht op Het Woudhuis en OsseveldOost. Maar ook hier was geen volwaardig bestemmingsplan voor gemaakt. De Wijkraad Osseveld-Woudhuis (de voormalige TBBO) gaf de gemeente de keuze: een volwaardig bestemmingsplan uitwerken en aan bewoners voorleggen of wij zouden weer de stap naar de rechter nemen, een lange en kostbare route voor iedereen en niet het minst voor de gemeente Apeldoorn, die geen nieuwe vertraging en onkosten kon (ver)dragen.”

In het kort, de gemeente is bezig met het maken van een voor-ontwerp bestemmingsplan voor Osseveld-Oost. In de wijk Woudhuis heeft het ontwerp bestemmingsplan ter inzage gelegen en is nu voorgelegd aan Gedeputeerde Staten van Gelderland voor goedkeuring. Het bestemmingsplan van Osseveld-West is nadat het is goedgekeurd door Gedeputeerde Staten, voorgelegd aan de Raad van State voor goedkeuring. Ons bezwaarschrift en nog elf door particulieren ingediende bezwaarschriften zijn meegestuurd.

“De gemeente wist van de jarenlange rechtsgang, de vele procedures, de vertraging die alles heeft opgelopen. Dat lag nog vers in het geheugen en daarom heeft de gemeente de voorliggende niet uitgewerkte bestemmingsplannen voor Osseveld-Oost en Het Woudhuis alsnog ingevuld tot een ordelijk en precies ingevuld bestemmingsplan, zoals het overigens ook hoort!”

Omdat GS het plan niet onherroepelijk heeft verklaard, heeft de Raad van State besloten tot een onderzoek. Hangende het onderzoek heeft de Raad besloten de bouwactiviteiten in het plangebied Osseveld-West stop te zetten. De gemeente is hier uiteraard niet gelukkig mee en men heeft een verzoek tot het opheffen van de schorsende werking ingediend en hierin de medewerking van de TBBO en de particuliere reclamanten gevraagd.

Nieuwe lichting Jan: “Zodra Osseveld-West in 1993 zo’n beetje ‘klaar’ was, stopten ook veel harde kern bestuursleden. Zij hadden hun bijdrage geleverd en het was tijd voor nieuwe leden die zich wilden inzetten voor de invulling van al die plannen. Hier werd de Wijkraad met haar commissies meer bij betrokken en die handschoen hebben we ook opgepakt. Speelveld De Tol werd ingericht, het speelveld bij basisschool De Bundel, in Het Woudhuis kwamen speelterreinen en bij elk speelveld mochten de bewoners hun ideeën en voorkeuren uitspreken. Waar nu Talma Borgh staat, stond het bouwdepot van de aannemer die Het Kasteel ging bouwen. Van alle (bouw) materialen die daar in de nachtelijke uurtjes zijn ‘geleend’ zou je nu bij wijze van spreken een heel wooncomplex kunnen opzetten… De wijkagent was er goed druk mee in die periode.”

De TBBO heeft in principe haar medewerking onder voorwaarden toegezegd. Deze voorwaarden hebben wij de gemeente schriftelijk medegedeeld, maar sindsdien hebben wij niets meer van de gemeente vernomen en lijkt het erop dat de gemeente het er bij de Raad van State op aan wil laten komen. Dat is jammer want mondeling was er vrijwel overeenstemming. De gemeente is weer eens een minder betrouwbare partner gebleken. Overigens vindt ook het bestuur dat de wijk zo spoedig mogelijk moet worden afgebouwd. De zitting bij de Raad van State wordt in september gehouden.

Rob: “Vanuit de oude TBBO die bijna volledig werd gevuld met bewoners van Osseveld-West, waren 4 bestuursleden over: Wim Lubberts, Peer van Rijn, Johan Dutman en ik. Voor Het Woudhuis en Osseveld-Oost zochten we toenadering tot de nieuwe bewoners.

Namens het bestuur, Rob Berendsen, Voorzitter.

het sociale hart van de wijk, uiteindelijk verbonden door een bus-/ fietstunnel. Maar ja, dat kostte nogal wat extra en dat geld was er niet. Stukje bij beetje is het oorspronkelijke plan teruggebracht naar de uitvoering zoals deze nu is. Wij hebben ons als Wijkraad sterk gemaakt voor die bustunnel en de fietstunnel, die autovrij moest blijven. De hoofdreden hiervoor was en is nog steeds, dat je op deze manier al het sluipverkeer dat direct vanaf de Zutphensestraat de wijk wil doorsteken naar Zevenhuizen-Zuidbroek voorkomt. Deze onderbouwing geldt ook voor de oversteek ter hoogte van de Lupineweg over het spoor. Voor fietsers en wandelaars is de wijk daardoor veiliger.”

Het bestuur hield zich voornamelijk bezig met de bestemmingsplannen en de verschillende commissies die wij oprichtten hielden zich bezig met de nadere inrichting en invulling van het bestemmingsplan op straat en buurtniveau. Zo hadden we een mooie taakverdeling.” Jan: “Ik heb heel de wijk Het Woudhuis zo’n beetje uit de grond zien opkomen. Als Wijkraad commissielid Woudhuis werkte ik veel en nauw samen met Wim Bekker, de voorzitter van de commissie. Samen waren wij beurtelings aanwezig bij alle informatiebijeenkomsten voor bewoners, bij de gemeente als er weer een project werd vrijgegeven voor nieuwbouw, zelfbouw of projectbouw. Wij informeerden de bewoners van het bestaan van de Wijkraad, vertelden hen meer over de wijk, de ontstaansgeschiedenis, de problemen die zij zouden kunnen tegenkomen en wat wij voor hen zouden kunnen betekenen.”

Enerverende periode Rob: “We hebben samen, binnen ieders mogelijkheden, naast onze functie van ‘luis in de pels’, ook veel constructieve dingen bereikt dankzij veel overleg. Zeker in de loop van de tijd, in combinatie met onze vechtlust en tomeloze energie werden we meer en meer gehoord en volwaardig gesprekspartner van de gemeente. Met name op het moment dat het vechten over gaat in inrichten (speelveldjes, plantsoenen, paden, beplanting enz.) heb ik enorm genoten van de prettige constructieve samenwerking met o.a. Groenbeheerder Sieuwert Glazenburg. Vaktechnisch verstonden hij en ik elkaar dan ook prima natuurlijk. Maar ook de enthousiaste inzet van onze eerste wijk coördinator (zeg maar liason tussen TBBO en gemeente) Jaap van der Leyden verdient het om genoemd te worden.”

“Toch viel het mij op, dat betrokkenheid ook gevoed en gestuurd werd vanuit het eigen belang, want zodra een straat of een veldje of en buurtje ‘af ‘was, nam de betrokkenheid en de inzet helaas vaak af. Tussen 1993 en 1996 heb ik mijn bijdrage aan de Wijkraad OsseveldWoudhuis geleverd en daar ben ik nog steeds trots op. Ik heb heel veel gezien en meegemaakt en nauw samengewerkt met diverse gemeentelijke instanties. In 1996 kwam ik te werken in Den Haag en toen heb ik mijn functie overgedragen.”

Verlaagd winkelplein

“Wij (de pioniers) hebben vaak tegen elkaar gezegd, dat we toch in heel korte tijd een enorme doses aan algemene ontwikkeling op het gebied van wet en regelgeving omtrent Ruimtelijke Ordenings vraagstukken hebben opgepikt. Theo van Swol was tijdens dit traject onze leermeester. Een persoonlijk leer traject waar ik, zowel zakelijk als privé tot op de dag van vandaag nog altijd plezier van heb.”

Jan: “Kun je je voorstellen dat de hele driehoek met het huidige Talma Borgh, station Osseveld, Het Bolwerk en basisschool De Zonnewende er nog niet was, evenals het huidige woon- en winkelcentrum ‘t Fort? Oorspronkelijk was het een separaat bestemmingsplan en dat is later gekoppeld aan Osseveld-Oost. Ten noorden en zuiden van de spoorlijn zou een winkel-, verzorgings- en kantorengebied komen,

Rob Berendsen en Jan Kerkhof

Ziet u nog scherp?

w u Is tuur n o m og n d? e go Is uw bril nog te declareren?

Wij n e l e reg t he ! u r o o v

Kijk voor meer informatie: vanwamelenoptiek.nl

Leerzaam Rob: “Voor mij was dit een zeer leerzame periode. Ik kon aanvankelijk amper een bezwaar schrijven, maar de snel opstapelende kennis en ervaring zorgden ervoor, naast dat ik het ook heel erg leuk vond om te doen natuurlijk, dat ik als een volleerd jurist mijn brieven namens de TBBO kon schrijven richting gemeente en rechtbanken. Wauw, wat was dit een enerverende periode en wat hebben we de gemeente tegenstand geboden. Aan het einde van alle procesgangen heeft de TBBO van de rechter gelijk gekregen. Dat was aan het einde van de rechtsgang, bij de Raad van Staten, die oor en oog had voor de bewoners en die de gemeente opdroeg om een goed ingevuld en uitgewerkt bestemmingsplan van Osseveld-West voor te leggen. Ik heb zelf heel veel geleerd in deze jaren. Nu draai ik mijn hand niet meer om voor een stevige juridische brief. Ook na de eerste jaren soebatten over bestemmingsplannen bleef ik nauw betrokken bij de Wijkraad, gewoon omdat ik het heel erg leuk vond om te doen.”

Slotakkoord “Ik ben maar liefst 20 jaar bestuurslid/commissielid gebleven. Vanuit mijn bedrijf ben ik met inrichting van de openbare ruimte bezig en die kennis en kunde kwam goed tot zijn recht. Het ommetje met de hond werd in de loop der jaren steeds interessanter. Van een paar weilanden om mijn huis heen en een simpel rondje wandelen met de hond werd de wandeling steeds interessanter èn langer. De wijk groeide en ontwikkelde zich en dat deden wij ook.” Rob Berendsen Oud voorzitter TBBO / Wijkraad Osseveld-Woudhuis Jan Kerkhof Voormalig commissielid Woudhuis

Q koploper in de zorg

Zwanger? Bij ons kun je rekenen op: Zorg met passie voor jou en je gezin 24 uur per dag bereikbaar voor al je vragen 1 kraamverzorgende uit de buurt Speciale bevallingsassistent voor de meest veilige bevalling Medewerkers opgeleid volgens de nieuwste inzichten Dunstan Babytaal Babymassage

Ruim 99% van onze cliĂŤnten is tevreden tot zeer tevreden over onze kraamzorg

Kies voor Naviva Bel 088 â&#x20AC;&#x201C; 7777 666 of ga naar naviva.nl

Vertrouwd en dichtbij

Wijkkijker redactie In januari 1999 verscheen de eerste ‘blauwe’ A4 formaat Wijkkijker: hét blauwe vertrouwde boegbeeld dat zeker 11 jaar lang jaarlijks viermaal in de wijk de deurmat kleurde met allerhande groot en klein wijknieuws. De redactie van de Wijkkijker wisselde door de jaren heen regelmatig (deels) van samenstelling en korte tijd leek het erop, dat er zelfs geen Wijkkijker meer zou kunnen komen. Gelukkig waren er altijd weer wijkbewoners die op vrijwillige basis de handen uit de mouwen wilden steken om samen een herkenbaar en informatief wijkblad te maken. Nieuwe ‘look’

Het drukwerk werd destijds maatschappelijk uitbesteed aan Hodak, onderdeel van IrisZorg Hoogeland in Beekbergen. De cover/omslag werd opgemaakt door Maggie Doedens in samenwerking met Antartica. Vanuit onze eigen ideeën hebben wij de eerste blauwe Wijkkijker gemaakt. Wij waren met het snelgroeiende redactieteam echte pioniers.”

Vanaf 2010 veranderde de Wijkkijker geleidelijk van uiterlijk: het binnenwerk bleef nog een tijdje zwart-wit, maar de cover kreeg letterlijk meer kleur. De Wijkkijker stapte over van de bekende blauwe omslag naar een pastelkleurig foto-drieluik, kreeg vervolgens een strakker design ontworpen door Whitepoint en ook het binnenwerk kreeg kleur. Inmiddels zijn het binnenwerk én de cover met hulp van beeld&co (het tegenwoordige Bijbeeld) veranderd tot het huidige ontwerp met de covervullende foto en de ‘raatjes’. Veel oud-redactieleden wonen nog in onze wijk. Wie waren zij en wat hebben zij gedaan met en voor de Wijkkijker?

Lekker bezig Astrid en Peter: ‘Eén van de ideeën die wij hadden, was de ‘Straatpagina’, waarin wij zelf een straat in de wijk bezochten om deze eens goed in het zonnetje te zetten. Onze fotograaf Pieter zorgde dan voor de mooie foto’s. De bijzondere straatnamen in Osseveld-West hebben we bijvoorbeeld nagetrokken en van elke dichter hebben we een stukje geschiedenis opgenomen en een gedicht.

Pioniers Astrid en Peter vertellen: “Wij kwamen in april 1998 in de wijk wonen en waren allebei op zoek naar ‘vrijwilligerswerk in de wijk’ dat wij in combinatie met ons jonge gezin konden doen. Wij wilden de wijk graag snel beter leren kennen en dat gaat goed met het doen van vrijwilligerswerk. Een echt wijkblad ontbrak in de wijk. Dat leek ons wel wat en de Wijkraad ook. Samen hebben wij vanuit ‘het niets’ een ontwerp gemaakt voor het blad. De Wijkraad communiceerde toen via het wijkblad (internet bestond nog nauwelijks). Het eerste blad had een oplage van 3500, een jaar later lag dat op 4500 en weer een jaar later op 5500. Zo snel groeide de wijk.

In die tijd werd een voorwoord geschreven door de redactie. De Wijkraad vulde standaard twee pagina’s met nieuwe ontwikkelingen. Ze waren blij met het wijkblad, hiermee konden ze goed communiceren met de wijk.” Tekst: Team Wijkkijker Foto´s: Pieter Verdoorn en Wendy Le Griep

Wij dachten na over de rubrieken, de onderwerpen, de indeling, de lay out enz. Zo hebben we een vaste columnist gevraagd om elke Wijkkijker een bijdrage (onder pseudoniem) te schrijven. Misschien kent u de bijdragen van Bosheuvel nog wel? De vergaderingen vonden bij ons thuis plaats. In 1999 kwam Pieter Verdoorn bij de redactie als fotograaf en konden we ook terugvallen op zijn foto’s.”

Thema’s “Elke Wijkkijker had een thema zoals winkeliers (de Dirk in de noodopvang) of speeltoestellen in de wijk. Daarvoor trokken we de wijk in en hielden we interviews. Daar kregen we heel leuke reacties op én bijzondere gesprekken. De planning van de eerste Wijkkijkers was strak, maar duurde lang, omdat het aanleveren van kopij, zoals teksten en advertenties nog niet digitaal ging, maar “ouderwets” met films die per Wijkkijker ontwikkeld werden. Opmaken kostte veel tijd en ook het drukken bij het Hoogeland kostte veel tijd en bezorgen duurde vaak ook twee of drie weken. Later heeft Adri meer structuur in deze planning aangebracht, zodat de Wijkkijker 4x per jaar kon worden uitgegeven.

Toen kwam Hodak ze brengen met een busje. In het begin werd veel kopij (en ook advertenties) nog handgeschreven aangeleverd. Ook de opmaak, het drukproces en de bezorging kostten tijd. Met de intrede van het digitale tijdperk werden de lijntjes veel korter. Er kwam toen een strak tijdschema. In 2008 kwam wijkbewoner S. Groenling in beeld als columnist. Nog steeds levert S. Groenling bijna elke Wijkkijker een column aan. En nee, ik vertel jullie niet wie dit is, dat blijft een goed bewaard redactiegeheim. Voor die tijd leverde Bosheuvel columns aan. Bosheuvel woont nog in de wijk. En nee, ik verklap ook nu niet wie dit is.”

Maggie: “Ik heb mijn bijdrage geleverd aan de lay-out van deze eerste blauwe Wijkkijkers. Ik was sinds een paar jaar werkzaam als grafisch vormgever en zag dit wel als een leuke klus. Ik werkte toen nog in Quark, later werd de Wijkkijker opgemaakt in InDesign. Er komt meer bij kijken dan je zo verwacht. Na twee jaar ben ik gestopt en kon ik het opmaakwerk overdragen aan Adri, die op haar Apple thuis met InDesign goed overweg kon.” Pieter: “Fotografie is een grote hobby van mij. Eén van de eerste opdrachten was om de vele verschillende bruggetjes in de wijk te fotograferen. Nou, dat zijn er heel wat. Ook heb ik een fotoverslag gemaakt van het Kerstbal op Groot Schuijlenburgh en heb ik alle speeltoestellen in de wijk gefotografeerd. Bij dit artikel staan foto’s van uit deze ‘oude doos’. Wellicht herkent u de locaties en ziet u verschillen met nu?”

Ondernemer in de wijk Monique: “In 2000 heb ik gereageerd op een oproepje voor redactieleden en ben ik begonnen met het corrigeren van andermans stukjes. Als een heuse ‘schooljuf’ was ik streng op de punt en komma nauwkeurig, heerlijk! Later ben ik begonnen met het schrijven van de ‘Ondernemer in de wijk’. Dat was in 2005. Ik was toen overigens al enkele jaren bestuurslid bij de Wijkraad voor de portefeuille Communicatie.

Spin in het web Adri van Ommen: “In 2001 ben ik begonnen in het redactieteam. Peter en Astrid konden extra hulp goed gebruiken. Osseveld-West was toen als wijk klaar en klaarblijkelijk geheel op orde, want daar kwam weinig input meer vandaan. Wij richtten ons dus meer op de nieuwe wijken, Het Woudhuis en Osseveld-Oost.Het autovrij wonen in het Zomerpaleis, middenin Het Kasteel, was in die tijd een groot onderwerp. En aangezien ik er middenin woonde, kon ik uit eerste hand hierover schrijven.

Debbie van Wijngaarden deed de ‘Ondernemer in de wijk’ en ik genoot altijd al van deze mooie verhalen. Het voelde dus heel logisch, dat ik Debbie haar werk kon overnemen toen zij met het redactiewerk stopte. De ‘Ondernemer in de wijk’ was oorspronkelijk bedacht door Astrid, om daarna de ondernemer aan de Wijkkijker te kunnen verbinden met een advertentie.”

Mijn eerste bijdragen waren artikelen, zoals over de mogelijke komst van een windmolenpark op de EcoFactorij. Maggie stopte na twee jaar met de opmaak en dit heb ik toen van haar overgenomen. In de 10 jaar dat ik voor de Wijkkijker heb gewerkt, heb ik zo’n beetje alle redactiewerkzaamheden wel gedaan. Dat was ook nodig, want toen Astrid en Peter ermee stopten, stonden Marjolein, Vera, Ton, Henk Woudenberg en ik er alleen voor. Gelukkig reageerden Monique, Els (Brons) en Tessa, op een Wijkkijker-oproepje en werd ons team allengs weer groter.”

Bokkenpootjes “De redactievergaderingen hielden wij bij Adri thuis, gezellig op de bank, met thee en héél veel bokkenpootjes. We hebben enorm veel lol gehad. Heerlijk puzzelen om alles in die Wijkkijker te krijgen en dan superblij zijn als het ons weer was gelukt om een nieuwe Wijkkijker te maken. Ik kijk dan ook met een enorm brede grijns terug op deze tijd. Toen Adri in 2010 stopte als eindredacteur, heb ik dit deel van haar overgenomen. Ik ben zelf eind 2012 gestopt met de Wijkkijker. Vanaf de wintereditie 2013 heeft Wendy de eindredactie werkzaamheden en de advertentieadministratie overgenomen. Zij was al een aantal Wijkkijkers betrokken als verslaglegger-fotograaf. Kwam alles toch weer keurig op zijn (katten)pootjes terecht.”

Groeiende wijk Adri: “Toen de oplage boven de 5500 kwam, heb ik gevraagd om de Wijkkijkers te bundelen. Dat was gemakkelijker tellen en uitdelen. Uiteindelijk pasten ze niet meer in één keer in mijn kofferbak.

Noodkreet Ton: “In 2001 ben ik bij het redactieteam gekomen. Ik kende het programma Quark niet, maar al doende leert men. De oproep waar ik op reageerde was eerder een NOODKREET van Peter en Astrid, die met een ingeslonken opmaak waren achtergebleven en geen Wijkkijker meer konden maken. De kopijsluiting hebben we ingevoerd, om helder te hebben wanneer de volgende Wijkkijker uit zou komen. Deze duidelijkheid was ook nodig voor de adverteerders. Maar elke Wijkkijker, 11 jaar lang, zorgde toch weer voor een heel gepuzzel. De berg met kopij kreeg ik op floppy’s en CD’s aangeleverd en dan mocht ik helemaal zelf de indeling van de Wijkkijker opmaken. Dat was een flinke klus. Op een gegeven moment kwam ik in een flow, dan werkte ik een weekend stevig door en was de Wijkkijker opgemaakt en klaar om naar de drukker te gaan. Naar de drukker gaan was letterlijk naar de drukker gaan, ‘s avonds nog een CD branden met de bestanden en dan op de fiets op weg om de CD af te leveren. Er ging overigens geen Wijkkijker voorbij, zonder dat er wel iets bijzonders was… had ik bijvoorbeeld op verzoek twee A4 ruimte gereserveerd voor een toegezegde bijdrage, kwam er tekst voor een A5. Dan moest ik last minute weer puzzelen en schuiven om de leegte enigszins fatsoenlijk gevuld te krijgen. Ach, een kleurplaat kon er dan ook nog wel in of ik maakte de aangeleverde foto’s wat groter. Probleem opgelost. Na een paar jaar deed internet echt zijn intrede en konden we gelukkig via e-mail en dropbox onze bestanden uitwisselen, wat voor een aanzienlijke versnelling zorgde. We zijn toen ook van onze oude Quark versie overgestapt op InDesign wat voor de opmaak ook eenvoudiger was.”

Kort en krachtig Vera: “Tijdens mijn zwangerschap in 2003 ben ik de advertenties gaan verzorgen. Vanuit het niets heb ik toen de administratie opgezet. In die tijd ging ik op de fiets langs nieuwe ondernemers met een verzoek of zij in de Wijkkijker wilden adverteren. Er was eigenlijk nog geen email en websites waren zeldzaam. Ik deed een briefje door de brievenbus of ik sprak de ondernemers persoonlijk. Dat was best intensief. De advertenties die werden aangeleverd, waren nog niet zo flitsend opgemaakt als dat ze nu zijn.

• Peter Ambagtsheer • Het Kasteel 270 • 7325 PS Apeldoorn

• gelderland@solar-systemen.nl • T 06 514 488 32 • www.solar-systemen.nl Solar-systemen.nl Gelderland

van ons eigen blaadje vertegenwoordigt de wijkdelen die onze wijk kenmerkt, de doorgaande lijnen zijn de spoorlijn, de Laan van Osseveld, de Zutphensestraat en de Deventerstraat. De heldere vrolijke kleuren staan voor de jonge energieke wijk, met veel groen en diversiteit. Tot en met 2014 ben ik betrokken gebleven bij de Wijkkijker, daarna heeft beeld&co een nieuwe cover ontworpen en hebben zij in samenspraak met de nieuwe eindredacteur verder gewerkt aan het aanpassen van het binnenwerk.”

Het gebeurde zelfs, dat een ondernemer het logo uittekende en deze op een papiertje aan ons gaf… Na ruim twee jaar droeg ik de advertentieadministratie over aan Els Brons.”

Frisse blik Tessa: “Het grappige is, dat ik bij de redactie ben gekomen in het jaar dat ik uit de wijk ben verhuisd. Toch ben ik het redigeerwerk blijven doen. Al vanaf oktober 2008 doe ik dit tegenlezen met veel plezier. Het blijft ook nodig, want iemand die haar-zijn eigen tekst al diverse keren heeft gelezen, leest over zijn eigen fouten heen. Met mijn frisse blik haal ik elke punt en komma eruit, herschrijf ik onlogisch lopende zinnen en verwijder ik teveel ingevoegde spaties. En ja, dan nóg blijft er wel eens wat staan…”

Wendy: “Wij hebben een leuke en geïnspireerde Wijkkijkerredactie. Ieder heeft zo zijn specialisatie en interesses. Wij dragen allemaal een spreekwoordelijk steentje bij. De bijdragen vanuit de Wijkraad Osseveld-Woudhuis komen nu ook goed tot hun recht en zijn veelvuldig en prominent terug te vinden in elke Wijkkijker. De opmaak wordt al ruim 2 jaarkeurig verzorgd door Jacqueline Rabelink van Bijbeeld, het vroegere beeld&co.“

Wijkkijker vanaf 2010 Rupal: “Als grafisch ontwerper ben ik in 2010 betrokken bij de wensen voor een nieuwe vormgeving van de Wijkkijker. De Wijkraad wilde in die tijd een andere cover, een nieuw logo, een nieuwe huisstijl, website ontwerp enz. Deze opdracht heb ik toen gekregen. Het huidige logo legt een link naar het ‘blaadje’ van de gemeente Apeldoorn. De indeling

De Wijkkijker valt hopelijk nog vele jaren bij de inwoners van OsseveldWoudhuis in de brievenbus. Ook een steentje bijdragen? Laat van je lezen. Mail naar wijkkijker@osseveld-woudhuis.nl of naar bestuur@osseveld-woudhuis.nl

DUIDELIJK

• Personenauto’s • Bedrijfswagens • APK-keuringen

• Schade-afwikkeling • Auto-leasing/financiering • Export service

• Onderhoud • Reparatie

• Bosch Pechhulp • Bovag Garantie

DESKUNDIG

BANDEN NODIG? KIJK & BESTEL ONLINE! autowientjes.nl/banden

DICHTBIJ

n e d n a b k r Me , 9 3 af € van

APK AKTIE Voor alle benzineen dieselauto’s

All-in

AIRCOSERVICE Afpersen vacumeren en vullen

€ 19,- € 59,

CARWASH Osseveld-Oost 24/7 per week geopend!

AUTO WIENTJES B.V. VEENHUIZERWEG 132 | 7325 AM APELDOORN | T +31 (0)55 323 1635 | F +31 (0)55 323 1907 | INFO@AUTOWIENTJES.NL

KIJK VOOR OCCASIONS OP WWW.AUTOWIENTJES.NL

Wijkraadbestuur periode 2002-2008 Tekst: Wendy Le Griep i.s.m. oud bestuursleden Foto’s: Wendy Le Griep

Tussen 2002-2008 waren Jenny Elberts, Peter Lindeboom, Marc Sandelowsky en Eric Wiersma actief als bestuurslid. Peter was gedurende 4 jaar de man van de financiële planning en beheer, oftewel de penningmeester, Jenny gaf vorm en kleurrijke invulling aan de portefeuille Jeugd en Welzijn, Marc was ruim 2 jaar een inspirerende en op actie gerichte voorzitter, waarna hij werd opgevolgd door Eric, die deze functie 3,5 jaar stevig lobbyend tussen diverse partijen op het gemeentehuis en de wijk voortzette.

•

Optelsom Peter: “Sinds 2000 woon ik in de Landenbuurt en ik sprak destijds regelmatig de toenmalige voorzitter van de Wijkraad Zonnehoeve. Via hem en via de toenmalige voorzitter van Wijkraad Osseveld-Woudhuis, Paulus Kosters, woonde ik in 2003 een vergadering bij. De Wijkraad zocht een nieuwe penningmeester. Dat is toevallig werk wat ik dagelijks én graag doe. Dus de optelsom was snel gemaakt.”

• • • • • • •

Actiebereidheid Marc: “Ik woonde een presentatie bij over de verdubbeling van de Zutphensestraat. Dit zal ergens in 2002 zijn geweest. Paulus Kosters was toen de voorzitter bij de Wijkraad. De Wijkraad steunde de bewoners van de Zutphensestraat in hun strijd tegen deze verdubbeling. Die actiebereidheid sprak mij aan. De gemeente communiceerde in die jaren absoluut niet goed met haar inwoners. Mede door die slechte communicatie naar de bewoners, was de Wijkraad waarvan ik deel uitmaakte vooral op alles tegen: “Wij zijn teugen” was de gevleugelde leus.

Weren van de komst van een kippenmestvergister bij de Ecofactorij Behoud van de kleine skatebaan voor de wijk Behoud van de kabelbaan aan Het Verlaat Schrijven van het plan ‘Ruimte voor de jeugd’ Arcadisonderzoek naar oorzaak lage waterstand aan de Kasteelgracht Aanzet tot verbreding van de fiets-bus tunnel onder het spoor door Aanleg van een nieuwe crossbaan in de originele Vlindertuin Enz.”

(G)een plek voor tieners Jenny: “De Wijkraad was in mijn bestuursperiode actiebereid en dat was ook nodig. Ik zag vanuit mijn eigen werk - op het gebied van Zorg en Welzijn -, dat er in mijn eigen wijk helemaal geen rekening was gehouden met de opgroeiende jeugd. Ja, plek genoeg voor miniveldjes met één wipkip of duikelrekje, meer was er niet. Voor tieners was geen plek. En aangezien ik middenin de opgroeiende kinderen zat, wilde ik daar persoonlijk aan kunnen bijdragen. Mijn werk en mijn politieke betrokkenheid maakten dat dit een kolfje naar mijn hand was.“

Wij waren overigens niet op alles tegen hoor. Wij hebben ook veel projecten gerealiseerd of opgepakt: • De bouw van de Zonnewende 2 aan het spoor in plaats van de komst van nog meer kantoorgebouwen • Het krijgen van een sportzaal in de Zonnewende 2 (helaas geen kantine) • De realisatie van een Cruijff Court

Verder kijken dan je eigen straat “De uitbreiding van PCBS de Regenboog en de komst van de Zonnewende 2 waren onderwerpen in mijn portefeuille, net als de wens om een Cruijff Court naar onze wijk te krijgen, onze nauwe

Honing

betrokkenheid voor het opstellen van de Stadsdeelaanpak en de Toekomstagenda. Vanuit onze wijk was er wel betrokkenheid, maar verder kijken dan je eigen straat of buurt is gewoon lastig.”

Jenny: “Wij hadden een goede rolverdeling. Eric en Peter konden goed functioneel (en soms ook oprecht) boos worden. Ik was dan weer de ‘honing’ die de partijen bij elkaar bracht. Die rol ligt mij wel. We hebben met twee geheel verschillende typen stadsdeelmanagers gewerkt. Eerst met Jaap van Leijden en later met Wim Bergink.”

Cruijff Court “Normaal gesproken komt er alleen een Cruijff Court in zogenaamde ‘probleemwijken’, maar omdat wij onderdeel zijn van stadsdeel Noordoost, waarbij ook de wijk Zevenhuizen hoort, konden we mooi een graantje meepikken. En daar hebben we nooit spijt van gehad. Ik ben best trots op de komst van ‘ons’ Cruijff Court. Voor onze jeugd een geweldige plek om elkaar te ontmoeten.”

“Wat wij als Wijkraad moeilijk vonden, was hoe wij de bewoners konden betrekken bij de dossiers die er speelden en hoe wij vanuit de wijk input konden krijgen. Want ja, als er iets niet goed gaat, dan laten mensen vaak wel van zich horen. Destijds en ook in mijn huidige politieke werk, vind ik het belangrijk om mensen de ruimte te bieden voor inspraak. De overheid is faciliterend en is er niet om goede initiatieven te verpesten, al is dat niet uit te sluiten helaas.”

Magneet Eric: “Peter en ik kenden elkaar al, dus de stap om bij de Wijkraad te komen was klein. Na een eerste kennismaking begon ik vrijwel direct als voorzitter. Ik was veel op het gemeentehuis. Ik was als voorzitter de linking-pin tussen onze wijk, de Wijkraad en de gemeente. Ik heb de Wijkraad altijd ervaren als een club met tempo. Wij deden alles zelf. Dat was veel papierwerk, want mail, een website, dropbox, dat soort zaken waren er nog niet. Dat betekende dat wij als bestuursleden veelvuldig op ons privé telefoonnummer werden gebeld. En niet altijd met een gezellig verhaal.”

Bruine kroeg Marc: “Wij wilden graag ‘een kroeg’ in onze wijk, een plek waar mensen elkaar zouden kunnen ontmoeten. Het hoefde niet letterlijk een bruin café te zijn, een sportkantine was ook mooi geweest. Mede dankzij onze inzet is er bij de Zonnewende 2 een sporthal bijgebouwd, maar die kantine zat er helaas niet meer in.”

Bureaula Jenny: “Een ander project dat wij met en voor onze bewoners hebben opgezet, was de Toekomstagenda, het huidige ‘Vergezicht’. Wij betrokken bewoners bij het formuleren van onze wensen voor de wijk. Een mooi project. Alleen jammer dat er nooit geld is gekomen om aan al die wensen invulling te geven.”

Van actie naar beheer Marc: “Aansturen van vrijwilligers is een kunst op zich. Dat is toch anders dan werken voor een baas of werken voor je eigen bedrijf. De actiebereidheid trok mij aan, dat was mijn ding. Later richtte het Wijkraadwerk zich meer op beheer. Toen heb ik het voorzitterstokje overgedragen aan Eric. Jarenlang heb ik alle papieren dossiers nog bewaard, maar afgelopen jaar heb ik echt goed opgeruimd. Ik kon goed zien hoeveel papierwerk er in de dossiers omging, wat je nu dus digitaal uitwisselt en archiveert. Want ‘even naar de raad van State’ gaan, betekende eveneens een hele papierhandel.”

Verbreding fietstunnel Eric: “De bustunnel /fietstunnel was ook een groot dossier. De ongelukken en bijna ongelukken die hier in de oude situatie wel degelijk voorkwamen, werden niet altijd gemeld bij politie of huisarts.

Pijnlijk was, dat enkele jaren later, deze mooie Vlindertuin en door de jongeren zelf aangelegde crossbaan moest wijken voor tijdelijke parkeerruimte tijdens de bouw van de Zonnewende 2. Gelukkig werd de Vlindertuin later in ere hersteld.”

Maar wijkbewoners wisten heel goed: die tunnel is niet veilig, zeker niet voor jonge kinderen. De tunnel was door de schuin aflopende schanskorven veel te smal gemaakt. In de bestuursperiode na ons heeft de Wijkraad dit dossier verder begeleid tot het deels verwijderen van de schanskorven, een verbreding van het fietspad en het voetpad en het minder steil maken van de tunnel/hellingbaan.”

Hoogbouw Marc: “Een ander mooi ‘spontaan’ project bleek de komst van de woontoren bovenop basisschool De Regenboog in Osseveld-Oost. In Het Woudhuis waren blijkbaar te weinig woningen gebouwd en dat moest nog even worden gecompenseerd. De bouw van deze woontoren had nog heel wat voeten in de aarde. Met computersimulaties is onder meer gekeken naar windrichting, windsnelheid en schaduwwerking van deze hoogbouw.”

Goede samenwerking Peter: “Onze houding jegens de gemeente (“Wij zijn overal op teugen.”) was in die tijd nodig. Later werd de samenwerking tussen de gemeente en ons beter. Dit was mede door stadsdeelmanager Jaap van Leijden. Onze stadsdeelmanager reageerde altijd op vragen van ons. Én hij vond altijd wel een manier om ons te helpen. Zo weet ik nog dat een speeltoestel aan de Hovenlaan in vlammen opging. In overleg met Jaap hebben we het voor elkaar gekregen dat de Goede Woning en de gemeente Apeldoorn de aanschaf van een nieuw toestel samen hebben gedragen. Binnen twee maanden stond er een nieuw toestel.”

Eric: “Ook op het voormalig Dirk van der Broek terrein, naast Monuta, zou hoogbouw komen. Tot aan de Deventerstraat zou er hoogbouw volgen van 4-5 woonverdiepingen. Deze bouw ging dankzij de crisis niet door. Omwonenden hebben heel wat protestbrieven en bezwaren geschreven aan de gemeente. De bezwaren werden overigens allemaal van tafel geveegd, maar de bouw ging uiteindelijk niet door.”

Achter de schermen Eric: “Veel van ons vrijwilligerswerk gebeurde achter de schermen. De link tussen de Wijkraad en de Wijkkijker was niet zo duidelijk als nu. Dat waren meer twee aparte werelden. Wanneer er iets niet goed ging, dan lieten wijkbewoners wel van zich horen. Dan kreeg je een berg gif over je heen. Met het instellen van een voice-in-email (een antwoordapparaat met een ingesproken bericht dat je via je email kon uitluisteren) konden we onze privé telefoonnummers losmaken van ons vrijwilligerswerk.”

Resumerend Peter, Eric en Marc: “Onze jaren binnen de Wijkraad Osseveld-Woudhuis waren leerzame jaren. Je pakt ongelooflijk veel op over de werking van het gemeentelijk apparaat. Maar je leert ook veel over de politiek, besluitvormingsprocessen en hoe je vanuit de Wijkraad het hele spel kunt beïnvloeden. Nog steeds voelen wij ons betrokken bij onze wijk, al hebben we nu een andere rol. De wijk is van ons allemaal. Dus als je iets wilt veranderen of je hebt goede ideeën, laat dan van je horen en neem contact op met de Wijkraad.”

Vlindertuin 1 Peter: “De inrichting van de eerste Vlindertuin hebben we ‘cadeau’ gekregen. Wij wonnen een prijs van ongeveer 15.000 euro voor het winnende ontwerp. Een ontwerp dat wij samen met bewoners en gebruikers hadden gemaakt en ingediend.

www.homeopathiepraktijk.net

Pulzzz & More Apeldoorn Linie 540 (beg.grond, rechts) 7325 DZ Apeldoorn

Homeopathie voor druktemakers, nachtbrakers en angsthazen

• • • • •

Driftbuien Hyperactief Angsten Slaapproblemen Gebrek aan zelfvertrouwen

06 115 887 73 apeldoorn@pulzzz.nl apeldoorn.pulzzz.nl Uitsluitend op afspraak

Waarom Pulzzz?

VOORBEELD*

Pulzzz staat voor persoonlijke aandacht, professionaliteit en veilig definitief ontharen.

De meeste zorgverzekeraars vergoeden geheel of gedeeltelijk de kosten indien u aanvullend verzekerd bent.

Goedkoop? Anderen zijn gewoon te duur. Wij werken met het 1 euro per flits principe. Naarmate de behandeling vordert zult u ook steeds minder gaan betalen, want waar geen haar zit gaan

CONCURRENTIE

PULZZZ

Bovenlip

€ 35,-

± € 7,-

Wangen

€ 59,-

± € 20,-

Oksels

€ 75,-

± € 16,-

Bikinilijn

€ 79,-

± € 20,-

Bikinilijn volledig

€ 175,-

± € 50,-

Schouders man

€ 120,-

± € 60,-

Rug man

€ 350,-

± € 150,-

wij ook niet flitsen. • Professionele en goed opgeleide behandelaars

Meer informatie of een afspraak? Drs. Manon Bruins homeopaat R.Hom ® AGB-code: 9003564, Lid NVKH Waterlei 266 – 7325 GM Apeldoorn Tel.: 055-3601023

• 30 vestigingen in Nederland: altijd wel één in de buurt

1 flits

• Wij nemen echt de tijd voor u

(10cm2)

• 1 euro per flits: weet wat u betaalt

• Pulzzz IPL: ook voor blonde en rode haren en de

€1,-

‘‘ Homeopathie haalt het beste uit uw kind’’

getinte huid *bij een normale, gemiddelde haargroei

Pulzzz: uiterst veilig, professioneel en toch scherp geprijsd www.pulzzz.nl

KOM JE LEKKER SPORTEN BIJ DE LEUKSTE GYMCLUB VAN APELDOORN? Bij Gymvereniging NTK kun je terecht voor: GYMNASTIEK, TURNEN, ACROGYM, TUMBLINGSPRINGEN, BEWEEGDIPLOMA, JAZZDANCE, OUDER-KIND GYM en AEROBIC Ook geven wij speciale lessen voor kinderen met een stoornis in het autistisch spectrum

KOM 2 GRATIS PROEFLESSEN MEEDOEN! Zie voor meer informatie over lestijden: www.ntk-apeldoorn.nl

Faciliteiten Zwemles voor Survival ABC Privé, duo of trio zwemles Snelcursus (survival ABC) Meer bewegen voor ouderen Zwemmen met beperking

Eervo lle bij de vermeldin g v zwem erkiezing onder w 2012! ijzer

ZONLID - KWALITEIT - KINDVRIENDELIJK - ERVARING MEEDENKEND - PERSOONLIJK - MAATWERK

Zwemlocaties Apeldoorn Beekbergen Houttuinen Oost 40 Parc Spelderholt 055-8441356 / 06-51076480 info@zwemschool-kablau.nl

www.zwemschool-kablau.nl

Bestuursleden aan het woord De wijk is mijn achtertuin Marion Gerritsen, Monique Wolters, Jos v.d. Heiden, Mariska Kingma en Wendy Le Griep: vijf voormalige bestuursleden, die in de afgelopen jaren hun bijdrage hebben geleverd aan de Wijkraad Osseveld-Woudhuis vertellen samen met de huidige voorzitter, Hermien Jacobs, over hun ervaringen van de afgelopen 8 jaar. De bestuursleden vinden het fijn om elkaar in deze samenstelling weer te zien. Men straalt enthousiasme en vrolijkheid uit.

Motivatie Wat is voor ieder van deze (oud) bestuursleden ooit de reden geweest om voor een bestuursfunctie binnen de Wijkraad te kiezen? Verschillende drijfveren worden genoemd: betrokkenheid bij de wijk, op de hoogte willen blijven van wat er in je wijk gebeurt, je steentje willen bijdragen, belangstelling voor het sociale gebeuren. Voor iedereen geldt: als je met elkaar de krachten bundelt, dan kun je samen veel (meer) bereiken. Een paar persoonlijke motivaties

Tekst: Roely Smit Foto’s: Roely Smit en Wendy Le Griep

komen ook ter sprake. Zo vertelt Hermien: “Het viel mij op, dat er vooroordelen waren over de jeugd. ‘Ze willen niks, ze hangen alleen maar.’ Ik denk dan, hoe weet je dat? Ga je wel eens met hen in gesprek? Door jongeren te betrekken komen ze met ideeën en kun je samen iets bereiken.”

sprak zij al regelmatig met Marion en zo kwam van het één het ander. Mariska miste in haar werk juist de secretariële taken en via de functie van secretaris kon ze hierin haar hart weer ophalen.

Ook Monique weet nog wel wat haar destijds aansprak. Monique: “Ik was geïnteresseerd in communicatie, waarin ik ook ben opgeleid. Ik mocht me al snel storten op de ontwikkeling en invulling van een nieuwe website, meewerken aan de verbeterde vormgeving van de Wijkkijker en meedenken over een nieuw logo voor de Wijkraad. Dat deed ik niet vanaf mijn eilandje natuurlijk, maar in samenspraak met het bestuur en in nauwe samenwerking met een extern ontwerper.”

Woudhuis-Osseveld bleek de jongste Wijkraad van heel Apeldoorn te hebben. Ook de meest actieve en vernieuwende, zo hoorde je wel eens buiten de wijk, zonder dat de Wijkraad dit zelf door had. Hermien: “Denk hierbij bijvoorbeeld aan de bekende ledenvergadering die in een interactieve vorm werd gegoten: ‘Het Wijkcafé’. Of de Toekomstagenda die door het huidige bestuur werd omgedoopt tot ‘Vergezicht’.” Monique: “Soms moet je vaste onderdelen van je werk een nieuwe naam geven en soms ook een andere invulling. Maak het sexy!”

Jos kwam bij de Wijkraad omdat hij en zijn vrouw nog maar kort in de wijk woonden. Met vrijwilligerswerk leer je snel veel mensen kennen. Ook Wendy had tijd ‘over’ voor vrijwilligerswerk. Op het schoolplein

Jong en Jeugdig

Er komen steeds meer herinneringen naar boven…. de aanleg van de Vlindertuin, discussies over de rijrichtingen aan de Keerkring en bij de scholen enz. Wendy: “De dossiers van de Wijkraad zijn de zaken die spelen in de wijk. Zo behartig je de verschillende (en soms tegenstrijdige) belangen van heel verschillende bewoners. De Wijkraad heeft echt een toegevoegde waarde als er problemen zijn. Als mensen geen gehoor vinden bij de gemeente bijvoorbeeld, dan kan de Wijkraad een wegwijzer zijn. Soms is een luisterend oor al de helft van het oplossen van het probleem. Dat zie je nogal eens voorbij komen op het inloopspreekuur. Buurtbemiddeling inschakelen kan ook een optie zijn als tegenstrijdige belangen aan een hofje of in een straat spelen. Dit is dan op vrijwillige basis.”

De meeste bestuursleden combineren dit vrijwilligerswerk met een betaalde baan. Jos: “Daarom is het zo belangrijk dat je het leuk blijft vinden. Als je alles doet wat moet en hoort, dan gaat het leuke eraf.” Wendy: “Het is soms wel lastig om daar een goed evenwicht in te vinden, want er zijn natuurlijk heel wat formele dingen die gedaan moeten worden, zoals je jaarverslag, je begroting en je jaarplanning maken.” Hermien: “Gelukkig zijn er ook altijd mensen die het leuk vinden om de statuten, het huishoudelijk reglement bijv. nog eens door te spitten. Je verdeelt de taken.”

Herinneringen en Herijken Marion: “Rond 2010 verliep alle communicatie met de gemeente en met de bewoners met behulp van papier. Dat is inmiddels gemoderniseerd. Toen ik begon in 2008 werd ik nog ingewerkt met de uitleg hoeveel kopietjes je van elke brief moest maken en dat elke week de brievenbus geleegd moest worden. Al met al wel wat ouderwets anno 2016.”

Leerzaam en Lerend Mariska stelt hoe leuk het is om ergens geduld voor te hebben met iets dat lang gaat duren en wat uiteindelijk wat oplevert. De lange adem speelt een grote rol. Dossiers lopen vaak over jaargrenzen heen en worden zelden binnen een jaar afgehandeld. Uitzonderingen daargelaten, want de Wijkraad heeft ook speelveldjes heringericht, samen met aanwonenden en gebruikers binnen een jaar.

Jos: “Wij zijn als Wijkraad als eerste overgestapt op mail, gemeenschappelijk gebruik van dropbox, een Facebook- en een Twitteraccount, een meer moderne website, een digitale informatiebrief en indien gewenst een ‘digitale bladerversie van de Wijkkijker’.”

Marion: “Ik had eerst geen idee hoe een Wijkraad werkt. Hoe behartig je nu zulke tegenstrijdige belangen en hoe ben je gesprekspartner van de gemeente? Hoe doe je dat? Het is me gelukt dat te leren.” Hermien: “Het is alsof je met echte collega’s werkt, dat je oren en ogen moet hebben naar de anderen toe: persoonlijke aandacht voor elkaar. Dit vrijwilligerswerk doe je als een team en dan is het ook belangrijk om interesse te hebben in elkaar.”

Mariska: “’Heisessies’ werden in het leven geroepen. Waarin we een teambuilding-activiteit hadden en waarin we terugkeken op het voorafgaande jaar en vooruit keken naar het volgende bestuursjaar. De input vanuit de Heisessies gebruik(t)en we voor het opstellen van ons jaarplan en voor ons jaarverslag.” Hermien: “Die Heisessies zijn er nog steeds, maar nu iets dichter bij de wijk.”

Mariska herinnert zich nog een leermoment: dat je niet teveel e-mails in één keer moet willen versturen, waardoor je computer vast komt te zitten en je op een lijst van spammers komt te staan. En het is raadzaam om de geadresseerden onder de bcc te zetten, zodat ze onzichtbaar zijn voor anderen. Moniques grote winst aan haar Wijkraadwerk is toch wel dat zij websites heeft leren maken en een nieuwe huisstijl heeft leren ontwikkelen. Monique heeft ook zakelijk veel opgestoken van haar jaren bij de Wijkraad: “Kritisch en zakelijk kijken naar kosten die standaard terugkomen en actie ondernemen als je denkt dat het echt goedkoper kan. Als je dat goed onderbouwt, is er veel mogelijk.”

Monique: “Er zijn bestuursvergaderingen geweest, waar het wel eens heftig aan toe ging. Dat was niet erg. Uiteindelijk kwamen hier de mooiste dingen uit voort.” Hermien: “Met trots wordt er nog gesproken over de notitie Ruimte voor de jeugd in Osseveld/ Woudhuis. Deze wordt nog regelmatig gebruikt en er wordt op verder geborduurd.” Al met al bestond en bestaat de Wijkraad uit heel verschillende mensen, maar met elkaar vorm(d)en ze een team. Dat geldt ook voor de huidige Wijkraad, aldus de voorzitter: “We zien elkaar niet heel vaak, maar als we elkaar zien is het goed en als het nodig is weten we elkaar tussendoor te vinden.”

Wendy heeft geleerd om zich de mening van een ander niet persoonlijk aan te trekken. “Ik heb geleerd om tegen bewoners te zeggen: wat kunt u er zelf aan doen en wat heeft u al gedaan? En wat kunnen wij doen? Je werkt samen aan een oplossing. De Wijkraad is geen ‘vergaarputje’ van andermans problemen die nog even snel moeten worden opgelost. En een geschikte oplossing voor de één is niet persé de beste oplossing voor de ander. En alles vraagt om tijd en vaak ook om een wederzijdse inspanning en om geld…”

Doelen en Dossiers In een levendige discussie over de doelstelling van de Wijkraad is goed te zien hoe dicht deze oud-bestuursleden nog bij hun vrijwilligerswerk voor de Wijkraad staan. De Wijkraad behartigt de belangen van de bewoners. Dat is zo breed, dat alles er onder valt en het voordeel daarvan is dat een Wijkraad ook heel veel ruimte heeft om veel te doen. “Het gaat in feite om het bevorderen van de sociale cohesie”, aldus Marion.

Conclusie en Queste

Hermien: “Je zoekt een beetje naar je rol, die in de loop der tijd overigens ook weer kan veranderen. Ben je een nieuwe wijk die nog helemaal ingericht moet worden, dan wil je een ‘vinger in de pap hebben’bij de gemeente. Dat blijft natuurlijk, maar wel met andere dossiers.” Genoemd worden dossiers zoals de Kasteelgracht, de verbreding van de Zutphensestraat en de fietstunnel, de verplaatsing van de kleine skatebaan, herinrichting van het maïsveldje tot het rolstoelvriendelijke Mariëllepark, de herinrichting van de Vlindertuin en het speelveld aan de Keerkring tot aan de ontwikkeling van een HondenOntmoetingsPlaats (de HOP).

Wijkraad bestuurswerk is vooral leuk en leerzaam. Samen sta je jaarlijks stil, mag je ongegeneerd navelstaren over waarmee je bezig bent en wat je hebt bereikt en waar je naartoe wilt. Die rol die je als Wijkraad vervult of wilt vervullen verschilt van periode tot periode, afhankelijk van de fase waarin de wijk zich bevindt en de dossiers die er spelen en van de samenstelling van het bestuur. Zo groeide de Wijkraad van de TBBO (Territoriale Belangen Behartigings Organisatie) uit tot een meer op beheer en herinrichting gerichte Wijkraad. En bij elke fase spelen weer andere vraagstukken en soms ook dezelfde vraagstukken. Elke fase vraagt om nieuwe bestuursleden en dus… wie weet wel om jou?

Opeens schiet iemand de uitbreiding van Talma Borgh (met seniorenwooncomplex De Woudstaete) en de herinrichting van het terrein tussen Het Bolwerk - Ravelijn en KBS De Zonnewende 2 te binnen. “Hoe doe je dat met al het bouwverkeer zo naast de school?” Jos: “Er werden meerdere informatieavonden belegd met wijkbewoners, de Wijkraad en de gemeente. Uiteindelijk zijn daar alternatieve plannen uit voortgekomen.”

Monique: “De wijk wordt je tuin, dus wel degelijk ‘my backyard’!”

Hart for her, de gezellige sportschool van Wilma van Amersfoort, waar vrouwen zich veilig en vertrouwd voelen. Het circuit, dat zijn oorsprong kent vanuit de fysio-fitness, is geschikt voor vrouwen van alle leeftijden. Of je nu 20 of 80 jaar oud bent, sporter of beginneling, iedereen traint op haar eigen niveau. Onder professionele begeleiding, en wanneer het jou uitkomt, werk je in 30 minuten aan het versterken van alle spiergroepen en bouw je conditie op. Wil jij ervaren hoe ons circuit de kwaliteit van jouw leven kan verbeteren? Kijk dan eens op www.hartforher.nl en boek gratis jouw vrijblijvende proefles. Sinds kort werkt Wilma samen met Daisy van der Wiel. Bij haar kun je ook terecht voor advies over verantwoord afslanken, voeding, voedingssupplementen, huidverzorging en make-up. Ze werkt met de producten van LR Health & Beauty. Wil je meer weten over bijvoorbeeld het grote assortiment aloĂŤ vera producten of de voedingssupplementen? Maak dan vrijblijvend een afspraak. Je krijgt van haar persoonlijke begeleiding bij de stofwisselingskuur. Een kuur waarbij je gaat werken aan een evenwichtige gezondheid en daarbij je depotvetten kwijtraakt. Velen ervaren hierdoor, en vooral in combinatie met bewegen, de positieve effecten voor hun gezondheid. Samen organiseren ze regelmatig avonden zoals workshops, infoavonden en ladiesnights.

Adres: Linie 542

Telf: 055-3600790

Wilma: 06-14458490 â&#x20AC;&#x201C; wilma@hartforher.nl - www.hartforher.nl Daisy: 06-53393191 - info@dhbp.nl - www.dhbp.nl - www.vitaalin21dagen.nl

Architectuurrondleiding Osseveld-West Tekst: Gert-Jan Tamboer i.s.m. Ed van Gent Foto’s: Wendy Le Griep en Gert-Jan Tamboer

Ed van Gent, tot 2007 stedenbouwkundige bij de Gemeente Apeldoorn, gaf twee rondleidingen door de wijk Osseveld-West. Ed heeft in het najaar van 2015 ook meegeholpen aan het artikel in de Wijkkijker over Osseveld-West. Er waren circa 12 wijkbewoners die meeliepen. Verschillende redenen waren er bij de deelnemers om mee te lopen. Een bewoner zei: “Ik was wel nieuwsgierig naar mijn eigen wijk.”

In Osseveld-West zijn verschillende architecten aan het werk geweest, elk met hun eigen stijl en invalshoek. Opvallend waren de woningen aan de Veenhuizerweg: vrijstaande woningen waar elementen terugkwamen van vroeger. Bijvoorbeeld grote hoge luiken, die niet meer dichtgeklapt kunnen worden maar wel sfeer uitstralen.

“Osseveld-West is de wijk waarover eigenlijk niets te vertellen is”, zei Ed tegen mij toen ik hem vroeg of hij mee wilde werken aan de rondleiding. Na de rondwandeling is de conclusie van GJ: “OsseveldWest lijkt een standaard wijk, maar schijn bedriegt. Het is een wijk met veel verrassingen.” Een deelnemer aan de wandeling zei: “Wat weet die man (Ed van Gent) veel!”

Kwaliteit van de wijk

Gelopen route

Kwaliteit van een wijk wordt bepaald door veel dingen, denk aan de hoeveelheid groen, de rust en de kwaliteit van de woningen. Een aantal deelnemers gaf aan dat de kwaliteit van wonen in Osseveld-West best groot is. Iemand zei: “Wij wilden graag in deze wijk komen wonen, maar er staat weinig te koop, omdat de mensen hier tevreden zijn en hier blijven wonen.” Een andere deelnemer en bewoner van de wijk zei: “In onze wijk vinden de minste woninginbraken plaats van heel Apeldoorn.” Ook riep iemand: “Hier gebeurt eigenlijk nooit iets, iedereen is heel tevreden.”

Start- en eindpunt was voor beide rondleidingen Cafetaria Charly aan de Deventerstraat. Vandaar volgde de route via de Osseveldweg, De Tol, (De Jager), Esdoornlaan, Harriët Freezerplantsoen, Henriëtte Van Eijcklaan, Ina Boudier Bakkersingel, naar Belle van Zuylenplantsoen, Veenhuizerweg, en de Anna Bijnsring.

De vormgeving In de wijk staan verschillende typen en soorten huizen uit verschillende perioden. Eigenlijk van alles wel wat. Er staan grote vierkante jaren ‘30 woningen, die je ook veel in de Parken ziet. Vrijstaande huizen uit de jaren ‘30-‘40 aan de Veenhuizerweg met hoge puntdaken en grote achtertuinen. Ook zijn er nog een paar oude boerderijen bewaard gebleven, die omgeven zijn door nieuwbouw. Opvallend zijn de verschillende typen woningen. Vrijstaande woningen en veel tweeonder-een-kap woningen.

Bedrijven Voor de nieuwbouw en realisatie van de wijk was het een gebied met veenafgravingen. In die tijd werden er grote [bedrijfs]schuren gebouwd achter de huizen. Die schuren tref je nu nog steeds aan, veelal niet van de weg te zien. Aan de rand van de wijk is nu ook een aantal handelaren gevestigd zoals een autohandel en een fietsenmaker. “Als ik in de tuin werk moet ik altijd handschoenen aan vanwege de vele

glasscherven.” Een bewoonster aan het begin van de Henriëtte van Eijcklaan zei dit. Vroeger was dit een agrarisch gebied en stonden hier kassen, waarschijnlijk zijn bij het afbreken de glasscherven niet goed opgeruimd.

in 1514 al genoemd maar nu verdwenen. Op een kaart uit 1635 staat de boerderij De Gansefles aangegeven. Het is zelfs mogelijk dat er twee boerderijen waren, Groot Gansefles en Klein Gansefles. De naam van deze heideplas leeft voort in de familienaam Ganzevles: dertien vermeldingen in de Apeldoornse telefoongids.

Verscholen plekjes

Overgangsgebied

Tijdens de wandeling liepen we een klein paadje in vanuit de Anna Bijnsring. Dit paadje bracht ons op een speelveldje met veel bomen en omgeven door grote achtertuinen. Een speelveldje, waar kinderen zich heerlijk kunnen uitleven, dat hier en daar wat bobbels kende en vanaf de wegen niet te zien is. Heel bijzonder! Ook zo’n verscholen plekje was een klein parkje met mooie bloeiende bomen achter het rijtje huizen aan de Anna Bijnsring met huisnummers in de reeks 140. Een plekje waar je nooit komt als je door de wijk rijdt. Heel idyllisch.

Osseveld behoorde tot het overgangsgebied tussen hoog en laag land, tussen de laag gelegen IJsselvallei en in het westen het begin van de stuwwal van de Veluwe. Het was een drassig gebied waar mensen alleen konden wonen op een paar opgestoven zandkoppen of zandruggen, met rondom akkers, weiden en moerassen. De wateroverlast verminderde toen in de veertiende eeuw het oude, verbrede beekje De Grift en de gegraven Nieuwe Wetering het water afvoerden naar de IJssel. Het Apeldoorns Kanaal, in 1829 in gebruik genomen, betekende ook drogere voeten voor de inwoners van Osseveld.

De geschiedenis De geschiedenis van Osseveld-West gaat ver terug. Zo wordt het ‘Ossevelt’ al genoemd in 1652 als een plaats waar turf werd gegraven. De geschiedenis van Osseveld-West reikt terug tot de Midden-Steentijd, negenduizend tot vijfduizend jaar voor Christus. Archeologische vondsten in het oostelijk deel van de buurt wijzen daarop. Apeldoorn ligt voor een groot deel op een stuwwal, een hoge rug in het landschap, ruim honderd eeuwen voor het begin van de jaartelling ontstaan. Doordat in de laatste IJstijd zand vanaf de stuwwal ging schuiven, ontstonden er diverse dekzandruggen, ook wel ‘zandkoppen’ genoemd. Eén van die zandkoppen, in Osseveld-Oost, was in die oertijden een tijdelijke verblijfplaats van jagers en verzamelaars. Ze hadden geen vaste woonplaats, ze jaagden en zochten voedsel. In hun kampement maakten ze werktuigen, zoals pijlpunten. Restanten van zulke pijlpunten en afval van vuursteen zijn hier opgegraven.

Reactie van de gids Een mooie en zorgvuldig vormgegeven wijk, met een goede afstemming tussen bebouwing en stedenbouwkundig plan. De wijk ligt vanwege de omsluitende wegen en beperkte toegankelijkheid enigszins geïsoleerd ten opzichte van andere buurten en wijken. De wijk heeft met zijn mooie en diverse goed afgestemde woonvormen toch een wat saai karakter, mede doordat belangrijke voorzieningen buiten de wijk liggen.

Hohenheim In de eerste helft van de negentiende eeuw werden veel heidegronden in en om Apeldoorn ontgonnen, zoals het Orderveld, het Beekbergerwoud, in Ugchelen en Malkenschoten, aan de Hattemseweg en in De Maten. De particulieren en de instellingen van weldadigheid waren niet alleen weldoeners, hun eigen belangen vergaten ze niet. Grond was immers een veilige belegging en arbeid was niet duur: de mannen verdienden drie tot vier gulden in de week van zes lange

Meer dan zes eeuwen geleden - Osseveld was toen een onderdeel van het grote gebied Woudhuis - vestigden zich hier de eerste pioniers, in een nat, moerassig landschap, met kleine meertjes, zoals De Gansefles,

Bouwontwikkeling

werkdagen. Ze waren er gelukkig mee, ze wisten wat zwaar werk was, het loon lag net iets hoger dan bij anderen en er was werk voor langere tijd. Bovendien kreeg iedere arbeider zoveel grond dat hij zelf aardappelen, rogge en groenten kon verbouwen.

Na de Maten is Osseveld-West gebouwd in de periode eind jaren ‘80 t/m 1993. Osseveld-West ligt ingeklemd in een driehoek tussen de Deventerstraat, Zutphensestraat en een spoorlijn. Een lastige locatie om een buurtje te ontwikkelen, omdat ook rekening gehouden moest worden met bestaande woningen, wegen en bomen.

Osseveld, het oorspronkelijke Apeldoornsche Veld, bestond uit natte heidevelden met vennetjes, die in de tweede helft van de vorige eeuw werden ontgonnen, onder meer in 1850 en 1851 door de Maatschappij tot Nut van het Algemeen.

De verkaveling werd daarom in belangrijke mate bepaald door de bestaande wegen en mogelijkheden voor nieuwe wegen en nieuwe woningen tussen de bestaande bouw. Bestaande bouw was er onder andere aan de Osseveldweg, Veenhuizerweg en Dennenkamp. Dat betekende dat de circa 700 nieuw te bouwen woningen daaromheen moesten worden gebouwd.

De Apeldoorner Bruno Tideman stichtte hier onder meer de boerderij ‘Het Nut’, in 1865. Een andere, bekende ontginning in deze omgeving was het landgoed Hohenheim, nu Spatie. De Deventer Courant meldde in januari 1848 dat stadgenoot J.A.R. Moorrees, kwekeling van het instituut voor landhuiskunde te Hohenheim in Würtemburg, het plan had om in de gemeente Apeldoorn het geleerde in de praktijk te brengen. Hij kocht aan de Deventerstraat honderdvijftig hectare heidegrond en maakte er bos en bouwen weilanden van. Voor zichzelf bouwde hij de neoclassicistische villa, achter een oude ‘fles’, nog steeds het visitekaartje van Spatie.

Vanwege de toen reeds gesignaleerde knelpunten in de wijk De Maten is door de stedenbouwkundigen van gemeente Apeldoorn gezocht naar andere ontwerpoplossingen dan in De Maten en Zevenhuizen. Overzichtelijk Osseveld-West kenmerkt zich door een aantal specifieke dingen ten opzichte van andere wijken. In de wijk kwamen weer rechte, lange en doorgaande wegen. Zo ontstond er meer overzicht in de wijk. Ook zijn er veel vrijstaande en twee-onder-een-kapwoningen gebouwd, omdat hier eind jaren ‘80 veel behoefte aan was. Daarnaast is er een groot aandeel huurwoningen gerealiseerd.

Gevarieerd landschap Zo ontstond uiteindelijk een aantrekkelijk gevarieerd landschap met vier verschillende delen: 1. Aan de noordkant de Deventerstraat: bosachtig met lanen met beeldbepalende eiken en houtwallen. 2. Ten zuiden daarvan een smal tussengebied met open velden, 3. dan de Veenhuizerweg met voornamelijk boerenerven en 4. tenslotte bij de spoorlijn een nat gedeelte met moerasvegetatie.

5.000ste huurwoning Woningbouwvereniging Ons Huis heeft in 1990 in Osseveld-West, aan de Anna Bijnsring, haar 5.000ste huurwoning opgeleverd. Bronvermelding Bij het schrijven van dit artikel is input gehaald uit onder andere: Dik Apeldoorns Stadskookboek van o.a. Gerrit van Oosterom Het bestemmingsplan van Gemeente Apeldoorn 20 jaar Architectuurprijs Apeldoorn 1994 – 2013 van architectuurcentrum Bouwhuis Apeldoorn naoorlogse Architectuur van Evelien van Es uitgegeven door architectuurcentrum Bouwhuis

Landgoed Hohenheim, tegenwoordig Spatie (GGNet terrein), werd in de tweede helft van de negentiende eeuw aangelegd door J.A.R. Morrees uit Deventer en betekende een nieuwe stap in een reeks ontginningen in de omgeving van Osseveld.

• • •

SNEL EEN ELEKTRICIĂ&#x2039;N NODIG?

BEL 06-52428893

Stroomstoring Tuinverlichting Vernieuwen/uitbreiding groepenkast Lichtdimmers/spotjes installeren Aanleg of aanpassing aan uw elektra

www.onderspanning.com info@onderspanning.com 06-52428893

Tekst: Gert-Jan Tamboer i.s.m. Hans Timmer en Luc Bos Foto’s: Wendy Le Griep

Architectuurrondleiding door Osseveld-Oost Hans Timmer (voorheen projectmanager en verantwoordelijk vanuit de Gemeente Apeldoorn voor de realisatie van o.a. Osseveld) en Luc Bos (stedenbouwkundige Osseveld-Oost) waren een aantal keren de gids tijdens de rondleidingen door OsseveldOost.

deelwijk Het Woudhuis ligt. Logisch toch, aan de ene kant van het spoor Het Woudhuis en aan de andere kant Osseveld. Maar het zit anders. Het plein aan de kant van Het Woudhuis, dat grenst aan het station en waaraan o.a. Talma Borgh en Het Bolwerk zijn gebouwd, hoort bij Osseveld-Oost!

Schoonlocht is de oude naam van OsseveldOost. Osseveld-Oost, een wijk waar centrale thema’s zoals Het Kasteel, De Tuinen en Het Fort de wijk wel een beetje romantiseren. In gedachte zie je King Arthur op zijn paard door het romantische landschap van Engeland voorbijkomen. Osseveld-Oost is ook een wijk met geheimen. Geheimen die worden onthuld tijdens “deze reis” door de wijk.

Bij de ontwikkeling was het idee om 1 groot plein te maken. Een plein dat zou bestaan uit het plein aan de ene kant van het station (waar Talma Borgh ligt) en het plein aan de andere kant van het station (waar nu het winkelcentrum en de grote parkeerplaats zijn). Het spoor zou over het plein lopen en het station zou ook boven het plein zijn gerealiseerd. Dit was een mooi plan! Maar helaas te duur, dit idee is nooit gerealiseerd..

Groter dan je denkt

Aankopen

De start van de rondleiding was in Talma Borgh, het woon- en verzorgingscentrum aan de kant van Het Woudhuis. 90% van de bewoners denkt dat Talma Borgh in de

Voordat er huizen kunnen worden gebouwd gaat altijd een ander traject aan het bouwen vooraf. Een traject dat bestaat uit het verwerven van de gronden, het

maken van een bestemmingsplan en het voeren van verschillende (milieu) procedures, zodat er gebouwd kan worden door verschillende ontwikkelaars in combinatie met bouwaannemers. De aankopen werden verricht door gemeentelijke aankoopmakelaars. Er waren verschillende partijen waarmee onderhandeld werd, onder andere de VNB (Veluwse Nuts Bedrijven, nu NUON), die een groot terrein in Het Woudhuis had. In Osseveld-Oost zijn naast een grote kweker, op de plaats van het huidige winkelcentrum, ook een handelaar in exotisch dieren naar de Deventerstraat vertrokken om ruimte te maken voor de realisatie van de wijk.

Plan en realiteit soms anders Het Fort is een goed voorbeeld hoe een plan soms anders uit kan pakken. Bij eerste studies was er sprake van een plein dat een introvert karakter had. Het Fort zou een stevig bolwerk worden omgeven door “muren” met woningen daarin en

de muren gebouwd voor gierzwaluwen. Op dit moment maken de gierzwaluwen te weinig gebruik van de nesten. In de wijkkijker voorjaar 2016 is hier een stukje over geschreven door Yvonne Zwikker.

de binnenplaats. De plek waar de winkels zouden komen, zou niet zichtbaar zijn van buiten af. Het architectenbureau PRO is gezamenlijk gekozen als projectarchitect. De ontwikkelaar ING-Vastgoed was van mening dat de winkels vanaf de hoofdstedelijke ringweg zichtbaar moesten zijn. Daarom is het winkelplein geopend naar de westzijde, naar de Laan van Osseveld. Op deze manier is de onderlinge samenhang van de drie deelwijken groter. Het Fort als verbindende factor tussen Het Woudhuis, Osseveld-West en Osseveld-Oost.

Oud en nieuw naast elkaar “De Veenhuizerweg vind ik het mooiste stuk van de wijk.” Hans gaf aan dat er destijds heel bewust is gekozen om bestaande bouw niet af te breken, maar te integreren in de nieuw te bouwen wijk. In Osseveld-Oost is dat heel goed gelukt. Door moderne kubistische woningen te bouwen naast mooie oude woningen laat je heel bewust zien dat we in een andere tijd leven. Anders dan toen bijvoorbeeld De Maten of Zevenhuizen zijn gebouwd (jaren ‘60 en ‘70). Daar zijn hele blokken woningen gebouwd die hetzelfde zijn en weinig oude boerderijen of huizen zijn gebleven.

Ook wilden de beide ontwikkelaars van het winkelcentrum dat de winkels meer zichtbaar zouden zijn vanaf de doorgaande route, de Laan van Osseveld. Het winkelcentrum telt circa 185 woningen en er is destijds bedacht dat het goed zou zijn een tweetal supermarkten mogelijk te maken. Het winkelcentrum ging pas open toen circa 70% van de wijk was gebouwd en bewoond. Dat was het moment dat het voor ondernemers interessant werd om een winkel te openen. Aansluitend aan de winkels zijn atelierwoningen gerealiseerd met de mogelijkheid van een atelier beneden en woongelegenheid op de 1e verdieping.

Het Kruidenveld Het Kruidenveld refereert aan kruiden: de vorm, de kleuren en de geuren van lavendel, kamille en tijm. De hofjes in het Kruidenveld vormen hechte woongemeenschappen, waar samenwonen een voorwaarde is. Het Kruidenveld is een poort naar de wijk en is een contrast met bestaande woningen aan De Vosweide. Reactie van deelneemster Nanny de Winter “Verrassend zijn de kleine blokken woningen die steeds weer anders zijn. Heel anders dan Het Woudhuis waar ik zelf woon.”

Zeven tuinen van Oost Osseveld-Oost wordt ook wel de Zeven tuinen van Oost genoemd. Tuinen, omdat tuinen passen bij Apeldoorn, stad in het groen. Tuinen, die een verbinding hebben met de landgoederen en het kasteel. Tuinen geven plezier aan wonen, geven het gevoel van ruimte en vrijheid. De wijk, de tuin, is opgedeeld in 7 tuinen met een bepaald thema. De thema’s geven aan hoe er gebouwd is.

De Waterkamer Deze dubbele hof verbeeldt De Bron, van waaruit het water ontspringt naar de vijvers Ruisend Veld en Serpentine. In het centrum is een pleintje waar de fontein met borrelend en stromend water De Waterkamer verbeeldt. Kenmerkend voor De Waterkamer zijn ook de pastelgekleurde huizen, die toch een warme mediterrane uitstraling hebben. Dat is niet zo vreemd als je bedenkt dat de architect Emilios Chlimintzas uit Giekenland komt.

Korenwolftaferelen! Bij het bouwrijp maken van het de grote vijverpartij langs De Waterlei en Ruisend Veld ontstonden er soms steile wanden. Die steile wanden bleken een ideale plek voor de oeverzwaluwen te zijn om daar hun nestjes te maken. Ook in Apeldoorn zijn we zuinig op de natuur. Dat betekende dat de oeverzwaluwen eerst hun nest moesten verlaten voor er verder kon worden gegaan met de graafwerkzaamheden en het bouwen. Op een aantal plekken in Het Fort zijn nestjes in

Even voorstellen… Luc Bos

van architectuur en stedenbouw. Deze ontwerphouding paste bij zijn eerste grote praktijkopgave “Kattenbroek”. Daaraan heeft Luc binnen het werkverband Kuiper Compagnons als stedenbouwkundig ontwerper bijgedragen Naast de beroepspraktijk is Luc in die periode als hoofddocent Stedenbouw actief aan de Academie van Bouwkunst. In 2007 begint hij zijn eigen bureau in Amersfoort: LUC BOS Stedenbouwkundigen. Met zijn benadering van het ontwerp wint hij verschillende selecties en prijsvragen voor zowel nieuwe stadsuitbreidingen als voor herstructureringsgebieden.

Luc studeerde architectuur en stedenbouw aan de Technische Universiteit Delft. In zijn studieperiode groeide zijn fascinatie voor het integraal ontwerp. Zijn afstudeerplan getiteld: ‘Kunstcentrum in een binnenstedelijke context’, getuigt van een integrale benadering

Tussen de Eiken De verbinding met het bestaande landschap wordt versterkt door de eikenlanen en -wallen uit te breiden. De ontwikkeling van Tussen de Eiken is nostalgisch, behouden en klassiek van opzet.

Woonwagens Eind vorige eeuw was het beleid van de overheid om grotere locaties - zogenaamde woonwagenkampen - met veel woonwagens op te delen in kleinere locaties. Bij de bouw van de wijk waren die kleinere locaties al ingetekend. Daar om heen werden de huizen gebouwd. Het interessante in onze wijk is dat er ook mensen, die eerst in een woonwagen hebben gewoond, nu ook verspreid door de wijk bij elkaar in stenen huizen zijn gaan wonen.

De Romantische tuin Het centrale thema is de Romantische tuin. In de basisvorm is het een ommuurde tuin die is verdeeld in vier delen namelijk: De Tuinmuur, De Serpentinetuin, De Stille Tuin en De Buitentuin. De delen zijn wel verbonden met elkaar, maar hebben elk een eigen uitstraling. De slingerende waterpartij in De Romantische Tuin verbindt het bestaande met het nieuwe. De Buitentuin legt de verbinding met het landelijke gebied aan de oostzijde. In de Wijkkijker van het voorjaar 2016 wordt uitgebreid ingegaan op de verschillende tuinen en thema’s van Osseveld-Oost in het artikel “Architectuur Osseveld-Oost”.

Schanskorven Schanskorven kwamen voor de bouw van de wijk vaak voor als geluidschermen langs snelwegen, vooral in het Westen van Nederland. Nu zijn er als scheiding van de bebouwing en de Serpentine ook schanskorven geplaatst. De bedoeling was dat er hier en daar ook ruimte zou zijn voor het groeien van stuiken en planten tussen de stenen in de schanskorven. Dit is niet echt van de grond gekomen, omdat het veel onderhoud zou betekenen.

Project Osseveld-Oost Opdracht van het gemeentebestuur was om in Woudhuis een kwalitatief hoogstaande wijk te realiseren van ca. 2000 woningen in verschillende categorieën. Hans heeft amen met vele andere betrokkenen zoasl Kuiper Compagnons en Gerrit Vosselman het stedenbouwkundig plan uitgewerkt, inclusief de openbare ruimte. Vervolgens kreeg Hans een vergelijkbare opdracht voor Osseveld-Oost. Daarbij was het zo dat de gemeentelijke werkzaamheden voor een groot deel uitbesteed werden aan Kuiper Compagnons met Luc Bos als stedenbouwkundige en ontwerper van de openbare ruimte.

MEDISCHE PEDICURE, COSMETISCHE VOETVERZORGING & REFLEXOLOGIE

Behandelingen: DIABETISCHE & REUMATISCHE VOET RISICOVOETEN SPECIALISTISCHE TECHNIEKEN

COSMETISCHE VOETBEHANDELING INGROEIENDE/ INGEGROEIDE TEENNAGELS SCHIMMELNAGELS

Uw teen- en handnagels in een mooi kleurtje of strakke French? Kies dan voor Soak off lak gel! Blijft 2-3 weken zitten (handen) / 6-8 weken (teennagels) Emily Dozy • Lage Landenlaan 47 • 7325 SH Apeldoorn M 06 - 34 04 96 29 E info@jouwvoeten.nl I www.jouwvoeten.nl

Geef JOUW VOETEN de aandacht die ze verdienen!

Persoonlijke belangenbehartiging Bewind en Curatele Conflictbemiddeling Senior Care Planning

De Regt Family Office B.V. Postbus 2777 7301 EG Apeldoorn T: 06 288 922 34 E: info@deregtfamilyoffice.nl I: www.deregtfamilyoffice.nl

PGEM huisje Wie kent de afkorting nog? N.V. Provinciale Geldersche ElectriciteitsMaatschappij (PGEM), later Provinciale Gelderse Energie Maatschappij. PGEM was een Gelders nutsbedrijf. In 1994 is de PGEM opgegaan in de NUON. In de wijk staat een oud elektrahuisje (een paar meter van de Jeu de Boulesbaan). Het bijzondere is dat het huisje is “ingepakt” door hout en op deze manier beter aansluit bij de woningen in de wijk.

De Serpentine De Serpentine, een waterpartij die zich om de Veenhuizerweg en de bestaande bebouwing slingert, is het bindende element van de Romantische tuin. De rijenwoningen (de hofjes aan De Waterlei en De Zonnewende) staan dwars op de Serpentine en Veenhuizerweg. De Serpentine begint in het westen. Daar is een vijver met een maanvormige vlonder, die heet: Spiegel van de maan. De waterpartij verbindt verschillende delen van de wijk door bruggetjes en stenen muren. Ook helpt de waterpartij om de waterhuishouding op orde te houden. De wijk was vroeger moerasgebied en dus nat. Goede afvoer van regenwater is daarom des te belangrijker. Luc Bos: “Het was geslaagd, prachtig weer, leuke groep. Bewoners hebben een nieuw pad ontdekt langs de Serpentine!” De volgende reactie kwam van een deelnemer: “Hé, hier wonen wij vlak bij, nooit geweten dat je hier zo leuk kunt wandelen en er is zelfs een eilandje!”

Het Hellend veld Het Hellend Veld ligt tegen het spoor aan. In het oorspronkelijke plan lijkt het hier en daar op een heuvellandschap en een beetje wild aan de rand van het spoor. Het Hellend veld vormt de verbinding van het Fort naar het buitengebied. Het bedachte heuvellandschap was in de oorspronkelijke opzet niet haalbaar. Het was technisch te complex om het te maken en daardoor te duur. Ook het spoor speelde een belangrijke rol. De plannenmakers waren genoodzaakt om rekening te houden met het geluid van de langsrazende treinen. Het oorspronkelijke plan ging uit van een zeer geaccidenteerd terrein waarbij de woningen op verschillende niveaus zouden worden gebouwd. Dit zonder een geluidscherm. Ook bleek dat het effect van geluidsvermindering onvoldoende was. Bovendien zou het te realiseren bouwcomplex te dure woningen opleveren en dat was in strijd met de vraag naar betaalbare woningen.

De Terrassen De Balustrade is de oostelijke entree tot de wijk. De vier terrassen liggen verscholen aan de oostzijde ervan. Ze zijn iets verhoogd gelegen in het grensgebied. Men woont er in de meeste gevallen in twee-ondereen-kap woningen aan ruime pleinen met elk zijn eigen identiteit.

Nog meer info In de Wijkkijker van voorjaar 2016 heeft de stedenbouwkundige Luc Bos, die ook een rondleiding heeft verzorgd, samen met Hans Timmer een uitgebreid artikel geschreven over de beleidsuitgangspunten en de verschillende thema’s in de wijk.

Even voorstellen… Hans Timmer Hans heeft zich een groot deel van zijn ambtelijk leven bezig gehouden met allerlei aspecten van (bouw)planontwikkeling. In de loop de jaren is dat in verschillende rollen geweest

als projectleider, projectmanager, senior projectmanager, als hoofd van de afdeling Projectontwikkeling en op het laatst als Programmamanager voor een groot plandeel van Apeldoorn. Voor een deel kwamen deze rollen/functies voort uit de vele reorganisaties die Hans bij de Gemeente Apeldoorn heeft meegemaakt.Hans heeft o.a. de ambtelijke eindverantwoordelijkheid gehad voor Het Woudhuis als senior projectmanager vanaf 1992.

Openingstijden op Afspraak: Zondag/ Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag Zaterdag

Gesloten 09.30 - 17.00 / 18.30 - 21.00 09.30 - 17.00 / 18.30 - 21.00 09.30 - 17.00 / 18.30 - 21.00 09.30 - 17.00 09.30 - 14.00

Facebook.com/kapsalonjeanine.anderson

Eén naam, twee vakmannen Of u nu toe bent aan een nieuwe CV-ketel*, een nieuwe badkamer, zonnepanelen op, of nieuwe goten langs het dak, deze ervaren all-round installateurs draaien er de hand niet voor om. Herman de Boer installatietechniek is nu twee man sterk, maar nog steeds één vertrouwd adres voor al uw installatiewerk. Wel zo makkelijk, één telefoontje of mailtje en... ...

1- 2-3 , klus geklaard. *Houdt uw CV-ketel in

topconditie! Vraag naar ons onderhoudscontract

Tekst: Met bijdragen van Gerrit Vosselman, gemeente Apeldoorn en een inleiding van Wendy Le Griep Foto’s: Margriet Simmerling en Wendy Le Griep

Architectuur rondleiding door Het Woudhuis In de Winterwijkkijker van 2016 kon u uitgebreid lezen over Het Woudhuis. Stedenbouwkundige Gerrit Vosselman schreef een boeiende bijdrage over de verschillende thema’s van dit deel van onze mooie wijk. Naast schrijven voor de Wijkkijker, gaf Gerrit zijn medewerking als gids aan meerdere rondleidingen door Het Woudhuis, net als voormalig projectleider Hans Timmer en stedenbouwkundige Luc Bos dit deden voor de wijk Osseveld-Oost en Ed van Gent dit deed voor Osseveld-West. Ook landschapsarchitecten Han Goudswaard en Karsten Orth, beiden nog werkzaam voor de gemeente Apeldoorn, waren welwillend om enkele rondleidingen door de wijk te verzorgen. Het creatieve duo Jos van Langen (stedenbouwkundige) en Teja Bottema (kunstenares) gaven samen enkele rondleidingen waarin zij hun beider passies (architectuur en kunst) combineerden. Dit trok een breed publiek.

Unieke belevenis Ook al werden de rondleidingen in dezelfde wijk gegeven, elke gids vertelde vanuit haar of zijn vakgebied en betrokkenheid bij het ontwerp en de inrichting van de wijk.

Vanaf het stratenplan tot aan de keuze voor de kleur van de bakstenen. Zo werd elke rondleiding een unieke belevenis. Alle gidsen hebben in de roerige tijden van het ontstaan van Het Woudhuis met elkaar samengewerkt, ze hebben allemaal hun stempel gedrukt op de inrichting van de wijk en ze zijn nog steeds even trots en enthousiast over hetgeen ze samen hebben bereikt. In deze bijdrage combineren wij eerder gepubliceerde tekst, opgesteld in opdracht van de gemeente Apeldoorn met de uitgeschreven samenvatting voor de Woudhuisrondleiding van Gerrit Vosselman. Ook mondeling verkregen informatie van Jos van Langen, Han Goudswaard en Karsten Orth is in dit artikel verwerkt. De inrichting van de wijk Het Woudhuis ging niet altijd over rozen en de spanningen liepen soms hoog op. Toch is het gelukt om er een mooie wijk van te maken.

Het Woudhuis Bij de oorspronkelijke ontwikkeling van Het Woudhuis is aandacht besteed aan zaken die prettig wonen bevorderen. Zaken als energiebewust bouwen en de toepassing van milieuvriendelijke materialen zijn bijna vanzelfsprekend. En ook dat het veilig is op straat.

Fietsers en voetgangers kunnen overal komen, de auto niet.Maar er is meer gedaan om van Het Woudhuis iets bijzonders te maken. Het Woudhuis ziet er anders uit dan menig andere nieuwbouwwijk. De gemeente Apeldoorn heeft samen met stedenbouwkundigen, architecten en ontwikkelaars een echt kasteel, ommelanden, schepen, hoven en andere bijzondere buurtjes en woningen gebouwd. De wijk is opgebouwd vanuit een concept van zorgvuldig uitgekozen en verbeelde thema’s. Uitgangspunten waren het prachtige samenspel van tuinen en gebouwen van Paleis Het Loo, de sfeer van de Parkenbuurt, associaties met het aangrenzende landgoed Woudhuis en de situatie ter plekke. Zo ontstonden de thema’s Het Kasteel, De Buurt, Het Villabos, De Hoven, De Lage Landen en De Energiezone. Vervolgens is alles vanuit de filosofie van die thema’s vertaald: de uitstraling van de gebouwen, de keuze van de bouwmaterialen en de kleuren, tot de aankleding van de woonomgeving, de keuze van de bestrating en het openbaar groen toe. Elk onderdeel, al is het nog zo klein, draagt bij aan de thema’s. Een wijk die aan de ene kant samenhang vertoont en aan de andere kant vol contrasten zit.

De Buurt

te vinden die geschikt zijn voor verstandelijk gehandicapten. De Schuylenhof met brede woningen is een moderne hof van AG NOVA architecten Amersfoort. In de andere hoven heeft de klassieke Apeldoornse architectuur een rol gespeeld. Vooral door de toegepaste materialen (hout en steen) en de fijne detaillering, zijn deze woningen zeer geliefd. Voor de Myrtillushof heeft architect Joris Molenaar zich laten inspireren door Engelse cottagewoningen.

Vanaf de Woudhuizerallee bij Talma Borgh steken we via Ommeland door naar de Hovenlaan en ervaren wij het eenvoudige karakter van een Hollandse Buurt met straatgerichte woningen. Bij de ontwikkeling van De Buurt heeft men een Hollands tuindorp voor ogen gehouden. Daarmee is tevens afgestemd op de bestaande woningen in de Landenbuurt. Er zijn kleine overzichtelijke straatjes ontworpen met ieder een eigen uitstraling. Zo ontstonden bijvoorbeeld de ‘Golfwoningen’ in Mergelland, het met een binnenpleintje uitgevoerde Montferland en de statige piramidewoningen met de stolpdaken aan de Ommeland. Extra kwaliteit zijn de autovrije speelstraten (auto’s parkeren in zogenaamde ‘parkeerkoffers’ aan weerszijden) en grote raampartijen.

De Energiezone Vanuit de Myrtillushof gaat de rondleiding verder naar de Energiezone. Het thema hier is ‘Kasteel kan niet zonder eigen energiebron’. In de Energiezone staan experimentele, zeer energiezuinige woningen, met een moderne architectuur. Ze zijn niet alleen goed geïsoleerd en met zonnecellen voor warm water uitgevoerd, maar ook met zonnecellen die voor elektriciteit voor in huis zorgen (zogenaamde foto-voltaïsche woningen). Bovendien zijn zo veel mogelijk duurzame materialen gebruikt. Dit was het eerste project in Nederland met foto-voltaïsche cellen op het dak. De woningen zijn een ontwerp van de Belgische architect Jo Crepain uit Antwerpen. Voor een optimale benutting van het zonlicht is gekozen voor lessenaarsdaken.

De Hoven Via de Hovenlaan bezoeken we de Mansardehof, Schuylenhof en Myrtillushof. Deze hoven liggen parallel aan de Zutphensestraat. Wonen in De Hoven is als wonen in een tuinstad. Hoven hebben een besloten karakter met aangename verblijf- en speelplekken en geven een sociaal veilig gevoel. Ze verschillen in karakter. Zoals de Mansardehof met zijn ingetogen karakter dat beelden oproept van een Middeleeuws hofje, maar ook van de tuinstadhofjes die aan het begin van de 19de eeuw werden gerealiseerd.

Het Kasteel Vanuit de Hovenlaan steken we door naar Het Kasteel. In het westen van Apeldoorn ligt een paleis (Het Loo) en een kasteel (Het Oude Loo). Als tegenhanger is Het Kasteel in het oosten van Apeldoorn ontworpen. Het ligt als bindend element middenin Het Woudhuis. Het Kasteel (met gracht) bestaat uit drie ringen: de Grachtwand (bebouwing oprijzend vanuit de gracht), de Binnenmuur en de Pleinwand. Alleen de zuidzijde is i.v.m. bezonning als een afwijkende (omgevallen) grachtwand ontworpen. Rondom Het Kasteel is een gracht uitgegraven.

De Mansardehof is in een later stadium helaas doorsneden door de toegangsweg naar Het Woudhuis. Oorspronkelijk zou de Fortlaan worden doorgetrokken tot aan de Zutpensestraat, maar de toenmalige grondbezitter wenste diens grond niet te verkopen voor dit doel. Noodgedwongen is de toegangsweg vanaf de Zutphensestraat daarom verlegd. Aan de Schuylenhof wordt het Europahuis geïntroduceerd: het wonen in minimaal 6,6 meter brede woningen. In deze hof zijn ook woningen

het spoor moeten komen (is wegbezuinigd). Voor het themagebied is ingespeeld op scheepsmotieven (reizen). Dat is duidelijk te zien bij De Brug (architectenbureau TREMA uit Den Haag).

Op het verlaagde binnenplein staan objecten (woonclusters) als moderne beelden ten toon. Van buiten is Het Kasteel donkerrood van kleur. Naarmate men het Kasteelplein nadert, worden de kleuren lichter. De woninggebouwen op het Kasteelplein contrasteren door hun vorm en aparte kleurgebruik.

Langs de spoorlijn is een grote vijverpartij uitgegraven en zijn wigvormige slenken de wijk ingevoerd. De natuur kan hier zijn gang gaan. Langs het spoor (moeraszone) komen we bij het diagonaal verankerde Schip. De scheepsvormen en -elementen zijn zowel in architectuur als in de woonomgeving doorgevoerd: de vorm van de huizen met railingen, een boeg, de keuze voor lichte kleuren stenen, paden als roeispanen, speelplekken in de vorm van roeidollen. De binnenhof is ontworpen door bewoners. Het Schip is van architect Jan Poolen. Let op de twee boeien, die zijn uitgewerkt als 1,8 meter hoger gelegen speelplekken.

De auto’s die geparkeerd staan voor de huizen van de Binnenmuur, worden aan het oog onttrokken, doordat de parkeerplaatsen zijn verlaagd ten opzichte van de woningen. Bewoners kijken als het ware over de geparkeerde auto’s heen. Bij het inrichten van het groen, is het gelukt om speciale lantaarnpalen te ontwerpen. Deze ‘hangen’ als het ware boven de parkeerplaatsen en staan niet aan de rand van het groene veld. Architect van de Grachtwand + torens en het romantische gedeelte van de Pleinwand is Cornelis van der Ven uit Eindhoven. De Binnenmuur is deels van OLGA architect Jan de Graaf uit Groningen (o.a. de ‘knipmutsen’) en deels van architect Jan Poolen uit Amersfoort. Van hem zijn ook de senior woningen aan de Pleinwand plus het halfrond met de poort en de torens. Op het Plein staan het Rond (van architect Borek Sipec uit Praag), het Zomerpaleis (van OLGA architecten) en een cluster patiowoningen (van architect Jan Poolen). Het ovale centrale plein is omrand met hoge pergola’s.

Woudhuis-Oost Tussen de Lupineweg en de A50 ligt Woudhuis-Oost. Dit gedeelte lag ten tijde waarop de brochure over Het Woudhuis uitkwam nog op de tekentafel. Qua uitstraling zou Woudhuis-Oost aansluiten bij het Villabos. Er werden zowel projectmatige als individuele woningen gebouwd. Op weg naar het oostelijke parkgebied komen we langs woningen van Roy Gelders uit Amsterdam. Uniek aan de rand van dit parkgebied zijn de 37 vrijstaande woningen, die welstandsvrij zijn gebouwd. Langs de Lupineweg is de 220 meter lange (tuin)muur opvallend.

De Lage Landen Vanuit Het Kasteel vervolgt de rondleiding naar De Lage Landen. De Lage Landen ligt in het noorden van Het Woudhuis. Het is het laagste deel van Het Woudhuis. Oorspronkelijk lag er een moerasje. In de Lage Landen zijn elementen van de scheepsbouw en wonen aan het water vormgegeven. In de Oostkreek en de Westkreek liggen de schepen (de rijenwoningen) afgemeerd aan de kades met De Boeg naar Het Kasteel gekeerd. Vanaf het middendeel van de Lage Landen (De Brug) lopen we verder. Hier had een verbinding van de gracht met de waterloop langs

Daarna lopen we door en arriveren wij bij het verdedigingswerk De Burcht van architect Jan Splinter uit Den Haag. Hier is rekening gehouden met het zonlicht. Alle woningen hebben zonlicht in huis. Sommige huizen hebben om deze reden de huiskamer op de eerste verdieping, andere op de begane grond gekregen.

Lage Landenlaan 45 7325 SH APELDOORN

BEL VOOR EEN AFSPRAAK Manon Vallinga: 06 - 23033690

Kapsalon bij u in de buurt! Kom eens kennismaken met een leuke korting van maar liefst € 10,00 op knippen en kleuren! Alleen geldig voor NIEUWE klanten Een salon met kwaliteit en sfeer! Openingstijden op afspraak Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag Zaterdag Zon- en feestdagen

van 08.30 tot 20.30 uur van 08.30 tot 17.30 uur van 08.30 tot 20.30 uur van 08.30 tot 17.30 uur van 08.30 tot 17.30 uur van 09.00 tot 13.00 uur gesloten

Knippen en kleuren met een korting van maar liefst

€10,00

Korting geldig t/m 28 februari 2017. Vermeld duidelijk bij het maken van een afspraak dat u een nieuwe klant bent en proﬁteer.

www.hair-nailcare.nl

kappen: zadeldak, schilddak (stolp) en moderne woningen waarop elke kapvorm mogelijk is behalve een zadeldak of een schild(stolp)dak.

Vervolgens hebben we vanaf de Lupineweg een mooi zicht op de halfronde Voorhof met 2 torens, zijnde de hoofdentree van het landgoed naar Het Woudhuis van architect Joris Molenaar uit Delft. In zuidelijke richting wandelen we vervolgens door de Kloostertuin van de zeer bekende architect Wiel Arets uit Maastricht naar de op 22 meter hoogte gelegen uitzichttoren (met zitplekken) voor een terugblik over Het Woudhuis.

‘t Fort ‘t Fort, dat voor een deel in Het Woudhuis en voor een deel in het naburige Osseveld-Oost ligt (Talma Borgh en Het Bolwerk behoren tekentechnisch tot Het Woudhuis) is het voorzieningscentrum voor beide wijken. Vanaf de Laan van Osseveld springen de contouren van ‘t Fort onmiddellijk in het oog: machtig, statig, sterk. Een gebouwencomplex dat er staat en respect afdwingt.

Deze zogenaamde Ziggoerat (= bouwen op een verhoogd gebied) werd geïnspireerd door oude tempeltorens uit het oude Mesopotamië. De Ziggoerat is gebouwd in de vorm van een terrasvormige piramide van opeenvolgend teruglopende verdiepingen. Landschapsarchitect Han Goudswaard heeft het ontwerp van dit deel van het Park Woudhuis bedacht en uitgewerkt.

Bijzondere bomen In Het Woudhuis staan een paar bijzondere bomen. Deze zijn in het plan opgenomen. Zo krijgt een monumentale kastanje letterlijk en figuurlijk een centrale plaats op het Kasteelplein. Een esdoorn heeft een prachtig plekje gekregen in een klein hofje in de westelijke binnenmuur van Het Kasteel.

Het Villabos Vanuit het Park Woudhuis, waarvoor landschapsarchitecten Karsten Orth en Han Goudswaard het ontwerp hebben gemaakt, deels in overleg met direct aanwonenden, gaan we naar het Villabos. Het Villabos ligt aan de oostzijde van Het Woudhuis, tegen de Lupineweg aan. Het thema Villabos roept beelden op van statige lanen en villa’s in een groene bosrijke omgeving. In dit gebied kunnen Apeldoorners naar hartenlust hun klassieke of moderne droomhuis bouwen op eigen kavels.

Minder auto’s Enkele straatjes in De Buurt (Montferland, Mergelland en Gooiland) en het Kasteelplein zijn geheel of gedeeltelijk autovrij. Bewoners die vrijwillig afstand deden van bezit en gebruik van een auto, kregen 20 jaar geleden voorrang bij toewijzing van een huis op het Kasteelplein. Het hele gebied Het Woudhuis is ingericht als 30 km/uur zone. Om de snelheid te temperen is gekozen voor verkeersdrempels.

Hier vinden we onder meer het hofje de Zonnehof van Niek Kruisheer uit Zutphen. Bijzonder zijn de leistenen gevels en de entree vanaf de Zutphensestraat/Kasteellaan. De verkaveling in het Villabos is ruim. Hier staan vrijstaande woningen, gegroepeerd in drie typologieën van

Winkelcentrum ‘t Fort

Linie 101 7325 DP Apeldoorn 055 534 35 46 Leeuwisfysiogroep.nl Facebook.com/leeuwisfysiogroep

Acupunctuur Fysiotherapie

Bekkenfysiotherapie Beweegprogramma’s Echografie Handtherapie Kaaktherapie Kinderfysiotherapie Manuele therapie Medical taping Oedeemtherapie Psychosomatische therapie Revalidatie Sportfysiotherapie

Medisch fitness Oefentherapie Osteopathie Shockwave therapie

Leeuwis Fysiogroep brengt u in beweging! BESTE SERVICE - TEVREDEN PATIËNTEN - SNEL EEN BEHANDELING

Talma Borgh, staat Borg(h) voor uw: Wonen Zorg Welzijn Huishoudelijke Hulp Dienstverlening Maaltijd & Catering

In mooie, ruime appartementen Persoonlijke verzorging, verpleging, begeleiding Dagbesteding, activiteiten Op maat O.a. klusjes rondom uw woning, personenalarmering Dagelijks een warme maaltijd in restaurant ’t Trefpunt, bij u thuis of op een andere locatie in Apeldoorn

De hulp en ondersteuning wordt zowel op indicatie als ook particulier geboden. Onder de naam Talma Thuis verleent Talma Borgh ook thuiszorg. Alle vormen van dienstverlening van Talma Borgh worden aangeboden door Talma Thuis. Woon-zorgcentrum Talma Borgh Fortlaan 47 7325 ZE Apeldoorn Tel: 055-3683683 of via onze website www.talma-borgh.nl

Klootschietvereniging Het Woudhuis Tekst: Gert-Jan Tamboer Foto’s: KVW , WMLG en internet

Begin jaren ‘90 van de vorige eeuw betrokken de eerste bewoners van Het Woudhuis hun huizen. Jaren daarvoor, om precies te zijn in 1986, betrok KVW het oude schooltje aan de Lupineweg 21. Het oude schooltje is nu het verenigingsgebouw van KVW. Een interview met de 2e voorzitter van KVW Bennie Prijs, de laatste in leven zijnde oprichter van de vereniging.

Start in het Oude Woudhuis

De school in een andere jasje

De wortels van veel (oud)leden van KVW liggen in het Oude Woudhuis. Het Oude Woudhuis, zijn de woningen in het landgoed Het Woudhuis, zeg maar de woningen tussen de Zutphense straat en het spoor. In het Oude Woudhuis begon het allemaal. Hennie en Riek Pas hadden een groot landbouwbedrijf en paardenpension. Het saamhorigheidsgevoel van de bewoners in het Oude Woudhuis was groot. Men hielp elkaar bij het hooien en trof elkaar ook op feestjes en verjaardagen.

Het schoolhoofd, meneer Wildeboer, woonde naast de school in het grote vrijstaande grijze huis daar waar Het Rooster begint. De school stond een aantal jaren leeg en het was er erg muf en stoffig. De leden begonnen het gebouw te verbouwen en op te knappen. De kleine lage toiletten en de oude gevelkachels werden vervangen. De school had drie klaslokalen, maar de muren werden eruit gesloopt, zodat er een mooie grote ruimte ontstond. Het plafond was 7 tot 8 meter hoog. Erg karakteristiek en bijzonder, maar niet praktisch, omdat de energiekosten dan de pan uit rijzen. De plafonds werden dus verlaagd. Al met al zat er veel werk in, maar het resultaat was fantastisch!

Op het 12½-jarig huwelijksfeest van Hennie en Riek was Piet Bakker op bezoek. Piet Bakker was bakker (broodbakker) en ook voorzitter van de klootschietvereniging EDKV uit Deventer. Piet was zo enthousiast, dat hij veel aanwezige buurtbewoners kon overtuigen om eens te komen klootschieten. Uiteindelijk bleven er 12 buurtbewoners over die het echt leuk vonden. Het kindje was geboren! Die 12 leden zijn op 21 mei 1980 gestart met de klootschietvereniging Het Woudhuis.

Ook zijn er elementen van het oude schooltje behouden gebleven. De karakteristieke hoge ramen zijn ook nog steeds aanwezig. De kleine ruitjes lagen in de voorraadkast opgeslagen. In het begin toen de wijk nog niet was gebouwd, was het bijna maandelijks raak met het kapot gooien van de kleine ruitjes. Op een geven moment liep Bennie op zijn slippers door de weilanden, de molshopen en koeienvlaaien ontwijkend, achter de vandalen aan, om ze eens goed aan te pakken. Maar ja ze renden te snel en Bennie kreeg ze niet te pakken.

Ze hadden een clubgebouw, nou ja meer een gebouwtje van 5 bij 8 meter, op het erf van Hennie. Hennie werd voorzitter van de vereniging. De vereniging bivakkeerde illegaal in het gebouwtje, daarom stelde de gemeente de leegstaande school beschikbaar. De gemeente wilde de school niet slopen, omdat het best een bijzonder gebouw is.

Het schaap in de kruiwagen

File in landgoed Het Woudhuis

Denk je in hoe het er toen uitzag….. Veel ruimte, groene weiden, hier en daar een boerderij en spelende kinderen op het schoolplein en op het grasveld naast de school. Het schooltje idyllisch gelegen aan een landelijke weg, de Lupineweg. Tegenover de school lag een zandweggetje, dat eindigde bij de Zutphensestraat ter hoogde van Salland. Dat zandweggetje was het begin van de Lopathon, die in de jaren ‘80 werd georganiseerd om geld bij elkaar te krijgen voor de vereniging. Een groot succes! Hennie Pas liep mee met een schaap in de kruiwagen. Hennie haalde wonder boven wonder het meeste geld op. Ook waren er een paar leden die de finish haalden op stelten.

De leden hebben elke dinsdagavond hun klootschietavond. Als je dan gaat fietsen door het landgoed kom je zeker groepjes mensen tegen die aan het klootschieten zijn. Ze zijn te herkennen aan hun zwartblauwe verenigingsshirt met hun eigen logo. Het logo is een handje met daarin een kloot. Elke eerste zondag van juli is er het Woudtoernooi.

Het klootschietcentrum van de IJsselstreek Klootschietverenigingen in Nederland zijn veelal relatief kleine verenigingen, met gemiddeld 25 tot 30 leden. De meeste verenigingen hebben geen verenigingsgebouw, maar komen bij elkaar in het café op de hoek of in het lokale buurthuis. Begin jaren ‘90 had KVW de meeste leden in haar bestaan, dat waren er 88. Nu is de KVW met gemiddeld 53 leden nog steeds de grootste van de IJsselstreek. De IJsselstreek is het gebied dat ligt tussen Harfsen – Lettele – Eerbeek- Arnhem – Steenderen en Apeldoorn.

Het Woudtoernooi is een recreatief toernooi voor iedereen, die zin heeft hier aan deel te nemen, maar is niet toegankelijk voor leden van andere klootschietverenigingen. Het is puur recreatief. En het Woudtoernooi is best populair. Op zijn hoogtepunt waren er 160 teams, elk team heeft vier deelnemers. Dus file in de bossen van het Landgoed! Logistiek best een uitdaging. De ontvangst- en vertrekruimte was destijds in de werkplaats van aannemer Blikman aan de Lupineweg. Het vervoer naar het parcours was eerste klas, met tractor en aanhangwagen. Tegenwoordig gebeurt dit vanuit het clubgebouw. Verder zijn er natuurlijk regionale en landelijke competities waar de leden aan deelnemen. Vaak is dat bij de KVW. Dus dan kan het ook best druk zijn bij het clubgebouw.

Kloot op je bek

In de IJsselstreek zijn 16 verenigingen waarvan er twee een clubgebouw hebben. Het clubgebouw van KVW is bij veel verenigingen bekend en veel bezocht i.v.m. bestuurs- en ledenvergaderingen. Je kunt met recht spreken over het Klootschietcentrum van de IJsselstreek! De gemiddelde leeftijd bij KVW ligt op 42 jaar, ver beneden het landelijke gemiddelde bij een klootschietvereniging. Het jongste lid is 18 jaar. Trouwens iedereen die kan wandelen, kan klootschieten. Bennie zegt: “Niet bij onze vereniging, maar ik ken een situatie waarbij iemand in een rolstoel zat toch al klootschietend deel nam aan een wedstrijd.”

De kloten zijn best zwaar. Een kloot is een met lood verzwaarde houten kogel. Gemiddeld weegt een kloot 400 gram. Rene Jonker, die ook al jaren lid is, vertelde over Annie Eggink die jaren terug op behoorlijke afstand stond te kijken. De kloot leek tot stilstand te komen, maar door wat oneffenheden in het wegdek sprong die 3 tot 4 meter verder. Hoe klein een hoek kan zijn voor een ongeluk, heeft Annie meegemaakt. De kloot kwam tegen haar kaak en krak, een gebroken kaak was het gevolg. Als je zin hebt om zelf eens kloot te schieten en te ervaren hoe het is, neem dan contact op met Bennie 06-10939174 of prijs.b01@chello.nl

Snel starten Voor de bouw van de woningen in de wijk Het Woudhuis lag de start van het parcours voor de deur van de school. Zo uit het clubgebouw het parcours op! Nu begint het parcours in het landgoed Het Woudhuis, zeg maar net over het viaduct als je de wijk uitkomt. Het is belangrijk voor ieders veiligheid dat je het spel speelt op een rustig parcours, waar relatief weinig verkeer is. KVW heeft ook een permanente ontheffing voor het houden van klootschietactiviteiten in Het Woudhuis.

Iedereen mag op de dinsdagavond binnenlopen tussen 18.45 en 19.00 uur om een keer geheel vrijblijvend deel te nemen. De laatste dinsdagavond is altijd de dinsdag in augustus. Vanaf 1 september verplaatsen de activiteiten zich naar de zondagochtend, tot aan eind april.

DE LIJST van de Kunstkijker Tekst en foto’s: Teja Bottema

In de wijken Osseveld en Het Woudhuis staan verbazend veel kunstwerken in de openbare ruimte en als je de randen meeneemt, heb je meer dan twee uur nodig om alles goed te bekijken. De aanleiding van de rondleiding langs deze kunstwerken in 2016 door mij, Teja Bottema, was een vraag van de Wijkraad i.v.m. met het 25-jarig bestaan. Tekst en foto’s: Teja Bottema

Er vallen natuurlijk vele leuke verhalen, anekdotes en achtergronden te vertellen over deze kunstwerken, maar die laat ik hier achterwege. In mijn rondleidingen en mijn artikelen plaats ik de beelden meestal ook in een culturele en een kunsthistorische context. Daarvoor doe ik onderzoek en interview ik als het kan ook de maker. In dit jubileumnummer wordt op veler verzoek “De Lijst” van de beelden in de wijk en aan de randen, want deze beelden zijn vanuit onze wijken prominent in beeld, met een beknopte omschrijving opgenomen.

Het Woudhuis Han Goudswaard Ziggurat 2006 Houttuinen-Oost/Houtsingel Geluidswal Een Ziggurat is een heuvel met spiraalvormig pad en op de kop een trap bekroond met een pion, ufo, mannetje, hoedje of dopje. Van den Brink Staalbouw Kunstzuil/Klimtoren Apeldoorn Agrifirm Een 37 meter hoog ontwerp Van den Brink Staalbouw in opdracht van Agrifirm. Nicolas Dings ZES kooiconstructies 1994-1996 Geluidswal bij de A50 ter hoogte van het Woudhuisviaduct/Het Woudhuis Deze vogelkooien verwijzen naar de achterliggende wijk Het Kasteel in Het Woudhuis. Zij kondigen de opkomst van de zon aan en waarschuwen de bewoners voor onraad. Teja Bottema Het Schip 1994 Spoorwegovergang Lupineweg Grens Het Woudhuis/Osseveld De gestileerde scheepsboeg die dienst doet als geluidswal voor de achterliggende wijk Het Schip. Van een bepaalde afstand is het net alsof er daken op de scheepsromp staan.

Vanuit een aantal andere posities lijkt het net alsof er een trein of vrachtwagen (A 50) over de scheepsromp heen rijdt. Johan Koers Prisma 1998 Basisschool De Regenboog Lage Landenlaan/Fortlaan Het geometrische kunstwerk voor het hoofdgebouw van De Regenboog vormt een gestileerd prisma dat de stralen van het licht uiteen doet vallen in alle kleuren van de regenboog. Peter Zegveld De bewaakte spoorwegonderdoorgang 2004 Boven de fietstunnel ter hoogte van het NS station Apeldoorn Osseveld aan de kant van Het Woudhuis. Bij het door de tunnel fietsen wordt je er op geattendeerd dat er een trein aankomt door een mannetje dat zijn handen opsteekt, naar je zwaait, je begroet, met zijn oog naar je knipoogt en de trein aankondigt met een venijnig “trein, trein, trein,” indien het kustwerk werkt. Liesbeth Abbenes Drie gevelobjecten 1999 Schuylenhof Twee waterspuwers die zijn geïnspireerd op tekeningen van de bewoners van de Schuylenhof Apeldoorn. Het blauwe object boven de ingang is gebaseerd op een tekening van een hele snelle blauwe fiets.

Osseveld West/ Voorwaarts Titia Ex Stoelendans 1994 Zutphensestraat/Woonboulevard Dertien uit neonbuizen gevormde stoelen dansen boven een pand in het midden van de Woonboulevard. Door de programmering van het gekleurde licht dat aan en uit gaat, worden er door de verlichte stoelen twee mathematische figuren gevormd: een

kruisvorm en een ellips. Jos Averink Reuze fietsen & reuze tennisrackets Omnisport 2011 Voorwaarts/Omnisport Toegepaste kunst Reclame-uiting om aandacht te vragen voor tennis- en fietsevenementen. Faulkner Brouwns Architects Reclamezuil 2014 Voorwaarts/ Omnisport Toegepaste kunst Stalen staketsel met uitgesneden fietsen. Op de zuil staat reclame van de winkels van winkelcentrum De Voorwaarts en een LED-scherm waarop reclame-uitingen te zien zijn en eveneens evenementen worden aangekondigd. Han Goudswaard en Jeroen Eulderink Spoorviaduct 2010 Zutphensestraat/spoorwegtunnel De boomwortels in de tunnel verwijzen uiteraard naar de vele bomen die er in Apeldoorn zijn en specifiek naar de oude bomen langs de Zutphensestraat die moesten wijken voor…. In de steunpilaren in de tunnel zie je de gestileerde vorm van een blaadje, het logo van de gemeente Apeldoorn. Merijn Bolink Tolgaarder 1995 De Tol Het standbeeld stelt de tolgaarder voor, een man met een koffer en stropdas die het geld komt innen op de Deventerstraat bij mensen die Apeldoorn in willen. Vroeger een man van aanzien nu gedegradeerd tot speelobject. Mirjam van Tiggeloven “Gaudi- bankje” 2008 Anna Bijnsring/Belle van Zuylenbrink Basisschool De Bundel in Osseveld-West Bankje bestaand uit drie onderdelen op het

schoolplein onder een boom. Elke jaargroep heeft hiervoor een tekening aangeleverd, die in een mozaïek is vertaald.

Osseveld-Oost Dame in turnpak op het trappenhuis van de Linie De maker en titel van dit kunstwerk is nog steeds onbekend. Het verhaal doet de ronde dat het een cadeau van de aannemer was. Marlène Staals De Zonnewende 2002 Sculptuur met verschillende soorten klimplanten Basisschool De Zonnewende aan De Zonnewende Geïnspireerd op de “De Zonnewende”, de manier waarop de zon en de aarde en de planeten draaien. Buiten het winterseizoen is dit kunstwerk rijk begroeid met verschillende klimplanten die om beurten bloeien. Een plek om te schuilen, te praten en te spelen. Yvon van Wordragen Bronzen beeldengroep van spelende kinderen 2004 De Springplank/Tussen de Eiken De originele beeldengroep is in plakplastic op het pand van De Springplank afgebeeld. Een verwijzing naar de kinderen die in dit centrum komen. Hans Eijkelboom Drie filosofen 1993 Deventerstraat/voormalige GGNET/GGZ Drie filosofen langs de Deventerstraat met elk hun eigen gedachtekronkels en hersenspinsels. Tirza Verrips Plein de Bron 2000-2001 De Bron/Osseveld Waterkunstwerk en het volledige ontwerp voor een mediterraan plein “Plein de Bron”.

Verbouwing in de planning?

Bent u toe aan een nieuwe badkamer of toiletruimte? Of misschien wilt u het huis wel een stuk uitbreiden, met een serre of een grotere aanbouw. In dat geval is Arie de Hoop uw oplossing. Arie de Hoop is een vakman met ruim 35 jaar ervaring in de bouw. Daarnaast kan hij op vrijwel elk terrein goed uit de voeten. Kortom, bij een verbouwing hoeft u niet verder dan uw eigen wijk te zoeken voor een vakman die de klus tot een goed einde weet te brengen. Bezoek de website voor meer informatie.

Balustrade 22 | 7325 GP Apeldoorn | +31 6 21244530 | info@ariedehoopkleinbouw.nl | www.ariedehoopkleinbouw.nl

“IT’S NOT WHO WE ARE, BUT WHAT WE DO THAT DEFINES US” - BATMAN -

Batman, Spiderman, Superman, Designheld. Een mooi rijtje. Waarvan overigens alleen de laatste daadwerkelijk in actie komt. Die staat niet ín een boekje, maar máákt er een. Of als dat wat al te hard gaat, een visitekaartje, flyer of folder. Designheld ontwerpt namelijk. Alles. Nou ja, bijna alles. Zaken op papier, dingen op het web en presentatiemateriaal. Met het werk van Designheld komt uw organisatie altijd verrassend sterk voor de dag.

DESIGNHELD.NL KRISPIJN DE HAAS | 06-13548442 | MAIL@DESIGNHELD.NL

Geboren en getogen op de plek van de geluidswal Tekst: Roely Smit Foto’s: Ria Kwak

Ria is 1954 in Het Woudhuis geboren. Ze woonde in haar leven 20 jaar elders, maar sinds 1995 is zij weer terug op haar honk. Ze kijkt nu bijna uit op de plek waar ze vroeger met haar ouders en haar broer op de boerderij woonde. Haar grootouders woonden daar ook al. De boerderij stond aan de Woudhuizerweg, daar is nu nog een stukje van over aan de oostkant van de A50. Vroeger liep die weg, die nu doodlopend is, recht door het bos van het landgoed Woudhuis. Waar nu de geluidswal ligt had Ria’s vader een boerderij, die hij had overgenomen van zijn vader. “Opa is omgekomen in de oorlog. Hij is op de kruising Zutphensestraat – Barnewinkel met een beladen hooiwagen beschoten door een Engels vliegtuig. Zij veronderstelden dat het een Duits wapentransport was.” Bijna al het boerenland van haar ouders lag om de boerderij. Een klein gedeelte ook nog bij het bos, in de buurt van de huidige minicamping en de kikkerpoel. In het begin had Ria’s vader een gemengd bedrijf en verbouwde hij graan. Toen haar broer in de maatschap kwam zijn ze overgegaan op melkvee. Uiteindelijk hadden ze 70 koeien, waar een ligboxenstal voor gebouwd werd achter de boerderij. Het jongvee bleef in de bestaande boerderij.

Naast boerderijen stonden er aan de Lupineweg ook zogenaamde burgerhuizen, die er nu nog staan. Ook stond er aan de Woudhuizerweg een zondagsschooltje, wat tevens als verenigingsgebouwtje gebruikt werd en waar hobbyclubs gebruik van maakten. De zondagsschool, waar zij ook naar toe ging en later als leidster aan verbonden was, werd opgedoekt toen er te weinig kinderen kwamen. Waar nu de klootschietvereniging zit aan de Lupineweg is Ria de eerste 3 jaar naar de lagere school geweest: er waren 3 lokalen. Later ging ze met haar broer naar de cbs De Zaaier in Teuge. In die tijd gingen kinderen uit Het Woudhuis ook wel naar een schooltje aan de Hooilanden, waar nu de Maten ligt. Ria hielp mee op de boerderij. Ze vertelt: “Ik woonde op het platteland; kon doen en laten wat ik wilde, ondanks dat ik ook mee moest helpen op de boerderij. Ik heb goede herinneringen aan die tijd. Vanaf je 12e jaar moest je na schooltijd in het najaar knollen plukken en wat kreeg je dan koude handen. Aardappels rapen… Het hoorde er allemaal bij. Vreselijk veel lol hadden we dan, want we deden dat met de hele buurt. Iedereen hielp elkaar…. ook met het hooi binnenhalen. Het was een grote buurt hoor. Ieder jaar was er een gezamenlijke nieuwjaarsborrel, om de beurt bij de mensen thuis.”

In 1989 overleed Ria’s vader. Vrij snel daarna kwam de gemeente al met plannen voor de nieuwbouwwijk Het Woudhuis. De nieuwe wijk Osseveld-West was er al. Ria trouwde in 1977 en verhuisde naar de Cereslaan in Apeldoorn. Door de aanleg van de geluidswal ten behoeve van de nieuwe woonwijk moest haar broer de boerderij opgeven. De boerderij werd afgebroken. Ria vertelt dat zij al die jaren dicht aan de A50 gewoond hebben met al het geluid van dien. “Zo ging dat in die tijd. Je wende aan het geluid, maar als het nat weer was en je riep elkaar buiten, dan kon je elkaar amper verstaan.” Door de aanleg van de A50 werd de weg verlegd: een deel van de Woudhuizerweg werd Lupineweg. Vanaf de Veenhuizerweg begon de Lupineweg. We bekijken de oude foto’s en zien dat Ria woonde op de plaats waar nu één van de kunstwerken staat. Ria had vroeger echt niet het gevoel dat ze in Apeldoorn woonde; ze woonde voor haar gevoel ver weg van het centrum. In 1995 ging een grote wens van Ria, ooit terug te keren aan de Lupineweg, in vervulling, doordat een kavel gekocht werd, waarop een huis gebouwd werd. Het bevalt haar prima: ze zou niet meer weg willen. “Ik vind het heel leuk om hier weer te wonen, inmiddels al weer 20 jaar. Een stukje nostalgie. Waar ik nu woon graasden de koeien van mijn vader…….”

25 jaar openbare basisschool De Bundel! Tekst en Foto’s: OBS De Bundel

De beginperiode

Snelle groei

Op 7 juni 1990 werd de eerste steen gelegd bij de bouw van de nieuwe openbare basisschool De Bundel in de wijk Osseveld. De naam “De Bundel” werd gekozen vanuit de gedachte dat de school stond in een “schrijverswijk”.

De school groeide snel, zelfs zo snel dat er in mei 1991 sprake was van een tijdelijk stop voor 4-jarige leerlingen in verband met ruimtegebrek. In 1993 waren er rond de 250 leerlingen ingeschreven. Ondanks protest van ouders die streden voor alle leerlingen van De Bundel op één locatie werd er toch een dislocatie geopend in de wijk Woudhuis. Deze dislocatie groeide uiteindelijk door tot een eigen zelfstandige basisschool, de huidige obs Het Woudhuis.

Oorspronkelijk was het de bedoeling om het nieuwe schooljaar 1990 / 1991 meteen al te starten in een nieuw gebouw aan de Anna Bijnsring. Maar vermeende concentraties gif in de bouwgrond zorgden destijds voor een grote vertraging van de bouw. De verhuizing naar het nieuwe gebouw vond uiteindelijk plaats in de kerstvakantie 1990, tot die tijd was de school gehuisvest in 2 lokalen van een mooi oud gebouw aan de Molenstraat.

De ouderbetrokkenheid bij de school was de afgelopen 25 jaar er groot en is dat gelukkig nog steeds! Ouders zetten zich in voor school en ondersteunen allemaal op een eigen actieve manier.

Team en onderwijs

Opening

In de afgelopen 25 jaar is de samenstelling van het team erg veranderd. De langst zittende leerkracht op dit moment is Ellis Bollen-Kinman en ook Caroline Brinkman Bijster heeft na een onderbreking van een aantal jaren haar weg weer teruggevonden naar De Bundel.

Onder leiding van directeur Elma Bouwman vond de officiële opening plaats op 28 maart 1991 met een groot en spetterend feest. Bij de school stond de omgang met kinderen voorop. Het onderwijs werd rondom het kind opgebouwd, alles draaide (ook toen al) om het kind. De sociale en creatieve ontwikkeling van het kind was belangrijk en daar werd bewust rekening mee gehouden bij de keuzes voor de lesmethodes. De naam “De Bundel” stond voor het bundelen van leerstof met sociale en creatieve elementen.

Ook het onderwijs is sterk veranderd en meegegaan met de veranderende maatschappij. De ambitie om vernieuwend en innovatief te zijn is gedurende de afgelopen 25 jaar zeker gebleven. Op dit moment zijn er 100 leerlingen ingeschreven op De Bundel die verdeeld zijn over 4 combinatiegroepen. In de veranderende maatschappij

worden er andere en nieuwe vaardigheden van leerlingen verwacht, deze worden geïntegreerd in het aangeboden onderwijs. Speerpunten zijn de afgelopen (en komende) jaren ICT en Wetenschap en Technologie. Daarnaast blijven goed taal-, rekenen leesonderwijs erg belangrijk. De Bundel is een gezellige en knusse school waar iedereen elkaar kent. Na schooltijd vinden de kinderen elkaar weer in de wijk. Het schoolplein is dan een favoriete ontmoetingsplaats waar druk wordt gespeeld. De Bundel haalt het beste uit kinderen. Wij zorgen dat uw kind maximaal presteert. Op vrijdag 30 september is het schooljubileum met alle leerlingen gevierd. Zoals het hoort met een officiële opening, ballonnen, spelletjes, een pannenkoekenlunch en als afsluiting een geweldig “glamourdisco” voor alle leeftijden. Bent u benieuwd naar onze school en ons onderwijs? U bent van harte welkom. www.obsdebundel.nl @obsdebundel bundel@leerplein055.nl 055 3661644

Wij zijn er voor u. Voor, tijdens en na de uitvaart. Bij het verlies van een dierbare komt er veel op u af. In deze moeilijke tijd wil Monuta Apeldoorn u graag op warme en begripvolle wijze tot steun zijn. Ons team begeleidt u graag bij het regelen van een uitvaart, die een laatste herinnering vormt aan uw overleden dierbare.

Dankzij vele jaren ervaring begrijpen wij als geen ander waar u als nabestaande behoefte aan heeft. Zo hebben wij 24-uurskamers, zodat u op ieder gewenst moment uw naaste kunt bezoeken. Een persoonlijke en warme benadering vinden wij heel belangrijk. Zo zorgen we samen met u voor een afscheid met een goed gevoel.

Monuta Apeldoorn Veenhuizerweg 143 T: (055) 522 02 36 osseveld@monuta.nl www.monuta.nl/osseveld Ook als u niet of elders verzekerd bent.

bringing life to

PELDOORN

VOOR IEDEREEN DIE GOD ALS VADER WIL LEREN KENNEN. EN JEZUS CHRISTUS DE ENIGE WEG TOT DE VADER.

UUR IS ER KOFFIE, THEE EN LIMONADE. WIJ VERWELKOMEN U GRAAG.

ELKE ZONDAG IS ER OM 10.00 UUR EEN BIJEENKOMST VOOR IEDEREEN. VANAF 9.30

PELDOORN

BOLWERK | RAVELIJN 55 WWW.LIFESITES.NL

Familie Menkveld Bewoners van Het Woudhuis kennen hem vast wel, de kleine oude boerderij aan de Lupineweg, waarin een kunstatelier is gevestigd (En Passant), met aan de ene zijde het gebouw van de klootschietvereniging en aan de andere zijde het markante ‘sedum-huis’ bij de spoorwegovergang. Familie Menkveld, Anton Klaas en Clara, hebben in deze kleine boerderij jarenlang met hun gezin gewoond. Maar ook het ‘sedum-huis’ is jarenlang hun thuisbasis geweest, voordat zij aan de overkant van de Lupineweg neerstreken aan Het Schip, waar zij recent zijn gaan wonen. Tekst: Wendy Le Griep Foto’s: Familie Menkveld en Wendy Le Griep

op bestelling en vaak maakte ik series van hetzelfde. Allemaal even mooi en keurig afgewerkt, gelakt of ongelakt. Bij de opening kwam de toenmalige wijkagent zelfs nog langs om kennis te maken. Hij wilde meteen weten waar ik de kassa bewaarde en attendeerde ons erop dit goed af te schermen voor ongenode gasten.”

Clara: “In 1982 zijn wij aan de Lupineweg 17 komen wonen. Wij waren op zoek naar een huis met meer tuin. Ik tuinierde namelijk erg graag. Mijn man wilde juist meer ruimte voor zijn hobby: houtbewerking. In ons oude huis in de Indische buurt kon dit niet. Aan de Lupineweg 17 vonden we precies wat wij zochten: een huis met veel grond eromheen, ideaal voor een prachtige tuin en met veel ruimte voor een werkplaats voor mijn man. Onze kinderen waren het huis uit en wij wilden graag vrijer gaan wonen.”

“Ik werkte destijds halve dagen bij Groot Schuijlenburg en Clara werkte halve dagen bij CODA. Onze directe buur was een schooltje, waar nu de klootschietvereniging in zit. Hier kwamen de kinderen naar toe vanuit de wijde omgeving, vanuit het Buurtje, de Veenhuizerweg , Teuge en de boerderijen die in Osseveld stonden. Midden jaren ’80 is dit schooltje gesloten. Toen het duidelijk werd, dat de klootschietvereniging (KSV) vanuit een bouwkeet in het Woudhuisbos hierheen zou komen, ben ik lid geworden van de KSV. Zo leerde ik snel meer mensen kennen.”

“Zeker toen wij allebei stopten met ons werk (Anton Klaas werkte 35 jaar bij Groot Schuijlenburg en ik werkte 35 jaar bij CODA), wilden we wel ‘wat te doen’ blijven houden in onze vrije tijd. Anton Klaas vond hier dus zijn werkplaats en ik vond hier mijn tuin. Menig wijkbewoner herinnert zich nog wel ons uithangbord: ‘Houten speelgoed de Koestal’ vlak aan de weg, met een vitrinekast waarin zijn werk te zien en te koop was. Mijn tuin heeft nog meegedaan aan de ‘Groei en Bloei-Open Tuinen Dag’.”

Clara: “Het dagelijks leven zag er toen heel anders uit. Ik haalde de boodschappen in Zevenhuizen of ik ging vanuit mijn werk door voor de boodschappen in het centrum. In de winter kon je hier vaak schaatsen op het weiland! Het Woudhuis is het laagste en natste deel van Apeldoorn. Het grondwater staat hier zo’n 30 cm onder het maaiveld.”

Anton Klaas: “Ik werkte destijds op Groot Schuijlenburg bij de Technische Dienst. Wij fotografeerden de oude boerderijen die hier in het buitengebied stonden, omdat het merendeel van deze oude boerderijen zou worden gesloopt. Slechts enkele huizen zouden blijven staan. Ik heb ons huis en de winkel zelf gebouwd. Mijn klanten kwamen vanuit heel Apeldoorn. Ik maakte speelgoed op bestelling voor de Vrije School, ik maakte complete poppenhuizen en blokkenkarren, speelhoeken en handspeelgoed. Ja, ik heb twee handige handen, die altijd wat te doen wilden hebben. Wat het oog zag, dat maakten de handen.”

“We kenden elkaar hier zo’n beetje allemaal wel, al zagen we elkaar weinig. Toch was het gevoel van ‘nabuurschap’ groot. Wie nieuw kwam wonen in deze omgeving, die nodigde zijn buren uit voor kennismaking. Wij kwamen jaarlijks wel een keer bij elkaar, om de contacten aan te halen. Het had ook een heel praktische reden, want bij overlijden moest de kist gedragen worden door 6 personen.” “Voor onze kleinkinderen was het hier een speel-paradijs. Ze konden ontdekken, leerden hier fietsen, Anton Klaas bouwde een waterfiets voor ze, ze vingen salamanders en ze konden hier naar hartenlust hutten bouwen.”

Anton Klaas: “Ik maakte eigenlijk alles van hout, maar speelgoed had mijn voorkeur, van loopfietsjes tot blokkendozen en alles wat daar tussen in lag… soms maakt ik houten speelgoed op verzoek,

prijs gewonnen voor dit ontwerp. De woning is een zogenaamde ‘geluidswalwoning’ en was toen al energie-zuinig. De grote raampartijen staan pal op het Zuiden en vangen naast veel licht ook veel warmte. Duurzaamheid is nu een groot onderwerp, maar ik heb mij hier altijd al voor geïnteresseerd. In ons sedum-huis hadden we geen klussenbedrijf en werkplaats meer. Mijn houtbewerking- apparatuur had ik nog wel. We hebben nog onze herinneringen en fotoboeken vol met foto’s die Clara heeft gemaakt.”

Anton Klaas: “ In 2001 ben ik gestopt met de winkel voor houten speelgoed. Ik bleef nog wel klussen, ik was immers timmerman van beroep, maar niet meer zo intensief als eerst. Wij hebben in 2001 de boerderij en de werkplaats verkocht aan de galerie En Passant. Inmiddels was het bestemmingsplan veranderd en konden wij op onze eigen grond een tweede huis bouwen, dat werd het in de wijk wel bekende ‘sedum-huis’ nabij het spoor.” Clara: “De huidige Lupineweg liep voorheen door het bos, maar die sloot niet goed aan op de spoorwegovergang. Dus is de Lupineweg verlegd. De snelweg lag er toen overigens ook nog niet. De hier vlakbij gelegen waterpartij met veel bijzondere salamanders is hiervoor verplaatst naar de andere kant van de snelweg, waar nu de ecoboerderij van SVR te vinden is.”

Clara: “Na ons ‘sedum-huis’ zijn we verhuisd naar ons huidige huis, aan Het Schip. We wonen vlakbij onze twee voorgaande huizen. We hoefden ook niet ver te zoeken, we wonen immers prettig hier en we kennen nog veel mensen die ook in Het Woudhuis zijn blijven wonen. Zo wonen we nog steeds buiten, bijna op de grens van Apeldoorn, maar net iets meer onder de mensen en dat bevalt ons allebei heel goed.”

Anton Klaas: “Het ontwerp voor ons ‘sedum-huis’ komt bij de stedendbouwkundige dienst vandaan. De architect heeft in 1999 een

Energieneutraal wonen aan de Lupineweg Het ‘sedumhuis’ aan de Lupineweg spreekt menigeen tot de verbeelding. Naast mediaaandacht bij de bouw en verbouw van deze woning, heeft het ontwerp ook prijzen gewonnen. De huidige bewoners Peter en Astrid vertellen graag over hun huis. Een huis met een geschiedenis. Een huis, dat bij aanbouw zijn tijd al ver vooruit was.

Tuin en ruimte Wij (Astrid en Peter) wilden een huis met een grote tuin en ruimte rond het huis. Het was zoeken, zoeken, zoeken. We waren meteen enthousiast toen we in 2011 het huis aan de Lupineweg 13 bezochten. Dit was het helemaal en we kochten het. Nou ja, helemaal, we hadden direct al plannen voor een omvangrijke verbouwing. Een deel van de woning was in gebruik als werkplaats en ook de keuken was volgens ons op een onhandige plek in het huis.

Uitbouw Na de verkoop van onze vorige woning en met goede inbreng van de dichtstbijzijnde architect Arnoud Gobas werd een plan gesmeed. En alhoewel het huis al ruim was, werd er toch een uitbouw gepland, om vanuit het huis van de prachtige tuin te kunnen genieten. Met inzet van bouwbedrijf Reurink was de verbouwing gereed in de lente van 2013. Zoals gezegd, met een fantastische tuinkeuken en een paar mooie kamers erbij!

Energieneutraal Gelijktijdig met de plannen voor de verbouwing ontstond ook het idee om het huis energieneutraal te maken. Bij de gemeente begon net hiervoor de Energie Expeditie, dus dat kwam mooi uit. Via dit project kwamen vele ideeën aanwaaien. Natuurlijk was het huis (bouw 2001) al bijzonder goed geïsoleerd, lag mooi op het

zuiden, met overal dubbele beglazing en een dikke laag isolatiemateriaal er omheen. Ook zonnecollectoren voor het warme water waren al een onderdeel van het huis.

Zonnepanelen Eén van de plannen was het plaatsen van zonnepanelen. Helaas was het grote sedumdak vanwege de gerichtheid op het noorden volkomen ongeschikt. Dit is opgelost door het plaatsen van de luifel die tegenwoordig de aanblik bepaalt. Hierop zijn de zonnepanelen optimaal gericht en zijn ze ook nog een keer onzichtbaar weggewerkt. Wat een mooi idee als je merkt dat alle stroom gewoon op je eigen perceel wordt opgewekt en ruim voldoende is voor de volgende stap.

Waterpomp Die stap bestond door het bijplaatsen van een warmtepomp. Deze gebruikt de zonnestroom en zet die om in warm water voor de CV. Het huis is door de vloerverwarming hiervoor al zeer geschikt. Het inschakelen van de warmtepomp deed het gasverbruik al kelderen naar onder de 1000 kuub. Alleen op koude dagen moest er nog gas worden bijgestookt.

Houtkachel Nog vonden we dit niet genoeg en het was wat zoeken naar wat we nog meer konden doen. Na enig zoeken bleek het mogelijk om de houtkachel in de woonkamer te vervangen door een type dat op de CV kon worden aangesloten. Eerst was het nog zo dat bij hout stoken het wel erg ‘warrum’ werd in de kamer. Met de nieuwe houtkachel wordt veel warmte naar een buffervat overgebracht, waarna deze op een later tijdstip toegevoegd wordt aan de woning.

Energieneutraal Met deze stap zijn we naar energieneutraal gegaan. Natuurlijk valt er nog een hoop af te dingen op dit begrip, zoals het stoken op hout, of het opwekken van stroom in de zomer, maar voornamelijk verbruikt in de winter. Gelukkig staat de techniek niet stil en stilletjes hopen we dat er nog zo’n leuk en leerzaam project in zit. Peter en Astrid

DenkTank Breed voor een breed publiek U leest regelmatig in de Wijkkijker over ‘DenkTank Breed’ vrijwilligers die voor onze wijk diverse activiteiten organiseren. DenkTank Breed is rond 2006 opgericht om activiteiten te bedenken voor onze jonge wijk. Vrijwilligers kregen een cursus aangeboden hoe ze een plan konden maken voor activiteiten. Daarna kon elke vrijwilliger haar/zijn plan presenteren. Deze activiteiten konden later deels onder de ‘Brede School’ worden geplaatst. Tekst en foto’s: Wendy Le Griep

De Brede School was een samenwerkingsverband van scholen, kinderdagverblijven, BSO’s, Wisselwerk (het huidige Stimenz) en andere partners in de wijk. De activiteiten en de vrijwilligers verenigden zich tot DenkTank Breed. DenkTank Breed functioneert nog steeds als zelfstandig vrijwilligersinitiatief, met ondersteuning door een sociaal pedagogisch medewerker van Stimenz.

De club ‘Breed’ De ‘harde kern’ van DenkTank Breed bestaat momenteel uit: Sylvia van Ark, Sandra en Jeroen Willemsen, Bas Kemps, Mieke van Pomeren, Manon en Michel Buitenhuis, Bea Diekmann en Esther van Dijk. Ieder heeft zo haar of zijn eigen verhaal om dit vrijwilligerswerk te (blijven) doen, maar de gemeenschappelijke deler is toch wel het plezier in het (helpen) organiseren van activiteiten voor de wijk, voor een breed publiek, met als doel verbinding tussen bewoners in de wijk, ongeacht hun leeftijd.

Respectvol CV Verder was DenkTank Breed in het verleden onder meer leidend of behulpzaam bij de opening van het voormalige Maïsveldje (Mariëllepark), de Puberlezing van Marina van de Wal, de Nacht van de Nacht, het Experience Lab, de Halloween disco, de Girls

Only Meidengroep bijeenkomsten, het Repair Café, de (koninklijke) kinderkleedjesmarkten, de WOOS Olympics sport clinics enz.

Nieuwe instroom Om het goed te kunnen blijven doen, is er blijvend plek voor nieuwe ideeën en dus ook voor nieuwe vrijwilligers. Of het nu gaat om mensen die goed zijn in het meedenken of uitdenken van (nieuwe) activiteiten of mensen die gewoon graag de handen uit de mouwen steken… ze zijn allemaal van harte welkom! Mail naar denktankbreed@gmail.com of bel op 06-380 12 505.

Voorstelrondje Sylvia van Ark “Ik bedenk steeds weer nieuwe activiteiten en deze leg ik neer in onze groep om te checken of de activiteit toekomst heeft. Daarna ga ik aan de slag en helpen we elkaar om het van de grond te krijgen. Met het verdwijnen van de Brede School in 2012 zijn er ook heel veel leuke activiteiten uit onze wijk verdwenen, van kunst en cultuur, muziek en buitenschools bewegingsonderwijs. Ik zoek sponsors om aan geld te komen en daarnaast gebruik ik geld uit de verkoop van entreekaartjes om mijn onkosten te dekken. Ik weet van tevoren niet hoeveel toeloop er zal zijn en of ik weer uit de kosten kom. Gelukkig loopt de verkoop van kaartjes

meestal erg goed. Voor Letterspetter hebben we zelfs een dubbele voorstelling kunnen boeken. Dan word ik heel blij, dat het zo goed loopt. Er is in onze wijk duidelijk behoefte aan en ik ben er trots op dat ik hierin tegemoet kan komen samen met het team van DenkTank Breed.” Sandra en Jeroen Willemsen organiseren vanaf 2008 de expedities van Natuurlijk Nieuwsgierig, de laatste jaren samen met Manon & Michel Buitenhuis. Momenteel zijn dat 3 expedities per jaar, waaronder Natuurlijk Nieuwsgierig Op Kamp. Meestal vindt de expeditie buiten in de wijk plaats en in de winter eigenlijk altijd binnen in Het Bolwerk. Sandra is één van de ‘oudst gedienden’ van de DenkTank Breed en dankzij haar kwam Jeroen er ook bij. “De natuur is Jeroens hobby en ik vind het erg leuk om activiteiten voor en met kinderen te organiseren. We geven de natuur graag door. Want als je als kind het verschil niet kent tussen een mus en een merel of het verschil tussen een bloemkool en een boerenkool, dan vind ik dat echt jammer. En als dank zien we alleen maar blije kindergezichten en tevreden ouders. Daar doen we het voor.” Jeroen is de herkenbare expeditieleider (kinderen herkennen hem altijd aan zijn groene regen-vissers hoed) en hij wordt geflankeerd door de praktisch ingestelde

hun buurtbewoners te kunnen betekenen. Dat vind ik prachtig en ik hoop nog veel met hen samen te kunnen bereiken voor ‘onze’ buurt.”

Michel Buitenhuis die het eerste en tot nu toe enige buitenwijkse uitstapje organiseerde naar Attero (het afvalrecyclingbedrijf voorheen bekend als VAR). Zijn vrouw Manon zorgt ervoor dat mooie grootse plannen worden omgezet in werkbare en uitvoerbare activiteiten die dankzij haar inzet gestroomlijnd verlopen.

Bea Diekmann hielp met het maken van een activiteitenplan van waaruit later de Brede School ‘gevoed’ zou worden en ook DenkTank Breed begon. Zo zijn er dankzij dit plan paaltjes / verkeersborden geplaatst bij OBS Het Woudhuis, is er een Wijkhuiskamer in Het Bolwerk ingericht en ontstond Natuurlijk Nieuwsgierig. Bij de Buitenspeeldag helpt ze ook graag en je ziet haar vaak met schminken.

Bas Kemps is in 2011 bij de DenkTank Breed gekomen. Zijn entree maakte hij tijdens de Buitenspeeldag waar hij zijn favoriete sport badminton demonstreerde. De Buitenspeeldag rekent sindsdien elk jaar op de inzet van Bas. “De afgelopen twee jaar heb ik samen met Mieke van Pomeren de organisatie gedaan voor de Buitenspeeldag. Een prachtige dag, waarvoor wij al vele maanden tevoren de hoofden spreekwoordelijk bij elkaar steken. Als elektrotechnicus heb ik meegedaan aan “Het Repair Café” en als LED liefhebber ben ik altijd flink in de weer.

Een leuke anekdote: “Een bewoner wilde zijn auto niet verplaatsen voor de Straatspeeldag (de huidige Buitenspeeldag) en toen hebben we uit ludiek protest deze auto maar ‘ingepakt’ met een enorme strik!.” Esther van Dijk is via Bea bij de DenkTank gekomen. Ze hielp mee tijdens de Straatspeeldag en de Buitenspeeldag met organiseren en schminken. Schminken is zeker een passie van Esther, ze kan dit dan ook heel erg goed. In 2015 hebben Mieke van Pomeren en Bas Kemps de organisatie van de Buitenspeeldag overgenomen en met succes! “Bij het organiseren van elke activiteit is het weer spannend of er genoeg kinderen op af komen. Gelukkig wordt alle inzet beloond met blije en tevreden gezichten, dat is je succes. Kinderen die heel gelukkig zijn als ze prachtig geschminkt van hun krukje opstaan en blij in de spiegel kijken naar hun fraaie gezichtje. Dat geeft ons elke keer weer positieve energie.”

We doen dit jaar de doorontwikkelde Portable Escape Room. “De Berylliumkristal tijdbom” hebben we ook gebruikt bij Natuurlijk Nieuwsgierig Op Kamp en zal ook bij de Halloween Disco van DenkTank Breed aanwezig zijn. Ik ben bezig met het ontwikkelen van een volgende Portable Escape Room, dus wie weet wat we daar volgend jaar mee doen.” Malinda van Remmen werkt als Sociaal Pedagogisch Medewerker bij Stimenz in Apeldoorn Noord-Oost waarin zij voor de doelgroep van 4 – 12 jaar probeert een zo veilig en leuk mogelijke wijk te creëren. “Uiteraard kan ik dit niet alleen, dus heb ik veel contacten in de wijk die ditzelfde doel uitdragen. Met de DenkTank Breed overleg ik over wat er in de wijk gaat gebeuren, ik probeer financiële ondersteuning te bieden en te kijken naar welke mogelijkheden er zijn om de activiteiten die zij bedenken zo goed mogelijk op te zetten. Ik vind het ontzettend leuk om deel uit te mogen maken van Denktank Breed, omdat het fijne mensen zijn met het hart op de juiste plaats. Ze betekenen enorm veel voor deze wijk en investeren veel van hun eigen vrije tijd om iets voor

En als u wilt helpen, dan bent u van harte welkom! Neem gerust contact op met DenkTank Breed via Sylvia van Ark denktankbreed@ gmail.com 06-380 12 505 Of kijk op facebook.

OBS Het Woudhuis Naast OBS De Bundel in Osseveld-West, PCBS De Regenboog in Osseveld-Oost en in Het Woudhuis en KBS De Zonnewende in Osseveld-Oost en in Het Woudhuis is er nog een vierde basisschool in de wijk: OBS Het Woudhuis. De oprichting

rekening met je leerstijl, leertempo, werkhouding, leercapaciteit en sociale vaardigheden. Er worden diverse activiteiten georganiseerd op het gebied van sport en cultuur, zowel tijdens als buiten schooltijd.

Gemeente Apeldoorn vond dat de nieuwe wijk Het Woudhuis ook een openbare school moest hebben. Daarom werd er gestart met één groep in een lokaal van basisschool De Regenboog. De dependance van De Bundel was geboren. Deze groep groeide en verhuisde naar noodlokalen. Deze stonden op de plek waar nu het grasveld bij Het Bolwerk ligt. Zo groeide de dependance van De Bundel uit tot een volwaardige school. Er werd al nagedacht over een definitieve locatie.

Het Woudhuis wil voor alle kinderen die de school bezoeken een veilige school zijn. Dit betekent dat de school expliciet stelling neemt tegen pestgedrag en concrete maatregelen voorstelt bij voorkomend pestgedrag. Pesten wordt op onze school niet getolereerd! Toch kan het weleens voorkomen dat kinderen elkaar pesten. Dit willen we dan zo snel mogelijk oplossen d.m.v. een antipestprotocol. Het gedragsprotocol dient om duidelijkheid te scheppen voor de leerlingen, ouders en leerkrachten.

In eerste instantie werd de school gepland aan De Keerkring. Maar helaas, geld werd er niet gevonden, dus de bouw ging niet door. Er werd een oplossing gevonden in een samenwerking met Accres. Zo ontstond het multifunctionele centrum Het Bolwerk. Eén vleugel werd bestemd voor de school. De school groeide gestaag.

Leerplein 055

Er werd zelfs gedacht om aan de andere kant van de spoorlijn uit te breiden en de school heeft met verschillende groepen in een kantoorgebouw gezeten. Uiteindelijk was de roep om zelfstandig verder te gaan groot. De grens van 200 leerlingen werd gehaald en OBS Het Woudhuis zag het daglicht.

Het Woudhuis is onderdeel van Leerplein055. Leerplein055 is een onderwijsorganisatie met 25 openbare basisscholen in Apeldoorn. Ook 3 scholen voor speciaal basis- en voortgezet onderwijs en een Praktijkschool maken deel uit van Leerplein055. Leerplein055 staat garant voor kwalitatief hoogwaardig onderwijs. Leerresultaten van leerlingen vormen de basis voor beleid. Plezier in leren staat centraal. Ieder kind is welkom ongeacht afkomst of geloofsovertuiging. Er is veel aandacht voor waarden en normen.

Anno 2016 Openbare basisschool Het Woudhuis is een fijne school met gemiddeld 200 leerlingen. Onze school is gehuisvest in de moderne, multifunctionele wijkaccommodatie ‘Het Bolwerk’. Wij verzorgen onderwijs op maat. Uitgangpunten hierbij zijn de individuele mogelijkheden van het kind en behaalde resultaten. Het onderwijs wordt zo afgestemd dat een leerling een doorgaande ontwikkeling heeft. Een gedegen leerlingvolgsysteem waarborgt het geheel. Op Het Woudhuis kun je je eigen grenzen en mogelijkheden verkennen, je talenten ontdekken en die verder ontwikkelen. Daarbij houden we

OBS Het Woudhuis Ravelijn 55 7325 NT Apeldoorn tel: 055 360 27 11 fax: 055 360 27 91 e-mail: woudhuis@leerplein055.nl website: www.obshetwoudhuis.nl

Natuurlijk Nieuwsgierig in de wijk Tekst: Wendy Le Griep Foto’s: Marnix Klooster en Wendy Le Griep

In 2016 zijn 4 wijkbewoners de drijvende kracht achter vrijwilligers initiatief Natuurlijk Nieuwsgierig: Jeroen en Sandra Willemsen en Michel en Manon Buitenhuis. Zij zetten zich in om jaarlijks 3 (voorheen 4) ‘natuur-expedities’ te organiseren voor kinderen tussen 6 en 12 jaar met als doel bewustwording van en kennismaking met de natuur in en om de eigen wijk. Natuurlijk Nieuwsgierig maakt onderdeel uit van vrijwilligers initiatief DenkTank Breed. Jeroen: “Natuurlijk Nieuwsgierig biedt nu al een bron van mooie herinneringen waaruit ik weer put voor de toekomst. Ik heb nog levendig voor ogen, hoe de kinderen hun eerste salamander vonden of de verraste blikken bij het zien van een ooievaar die ‘even’ spontaan over onze expeditie vloog, De expeditie krijgt altijd een thema, passend bij het jaargetijde waarin deze plaatsvindt. Inmiddels hebben we samen al zeker 70 expedities georganiseerd.”

Gastsprekers

Encyclopedie

Jeroen: “Naast jaarlijks terugkerende thema’s die bij de jaargetijden passen (bloemen, vlinders, paddenstoelen, waterdiertjes e.d.) nodigen we ook regelmatig gastsprekers uit die over hun (natuur)hobby of werk kunnen vertellen. Zo hebben we van IVN, de VAR (het huidige Attero), Gemeente Apeldoorn (Handhaving /zwerfvuil) en van Stichting Veldwerk gastsprekers gehad die met materiaal, proefjes en levendige verhalen de kinderen konden boeien.”

Waardering

Sandra: “In elke expeditie hebben enkele vaste terugkerende onderdelen: een RenJe- Rot spel en een recordpoging. Zo hebben we de langste pindaketting gemaakt bij een herfstexpeditie en de langste tekening bij een winterexpeditie. Na afloop van elke expeditie is er altijd een kleine snuisterij als aandenken aan de expeditie. Wij hebben door de jaren heen veel hulp en advies gekregen van Herman de Jongh van Stichting Veldwerk, Auke Visser van de IVN en van Gerry Jan Takema van het Natuurhuis.”

Jeroen: “Voor de latere ambassadeurs (de kinderen die naar de middelbare school gingen maar nog wel betrokken wilden blijven bij NN) van NN hebben we uitstapjes georganiseerd naar de Hoge Veluwe, gingen we hagedissen vangen of bezochten wij Radio Kootwijk. Al onze expedities werden kleurrijk in beeld gebracht door Walter van Os, Marnix Klooster en ook regelmatig door Wendy Le Griep. In de Wijkkijker was en is altijd plek voor onze verhalen. Walter van Os was onze ‘wandelende encyclopedie’: had je een natuurgerelateerde vraag, dan stelde je die aan Walter.”

Sandra: “Wisselwerk heeft ons in 2009 voorgedragen voor de Louise de Brauwprijs. Een grote blijk van waardering. Deze prijs hebben we toen ook gekregen. Later werd dit de Apeldoorn Trofee: een hart onder de riem voor vrijwilligersinitiatieven. Ouders vragen soms of wij kunnen helpen bij het organiseren van een kinderfeestje met natuur als centraal thema. Ook de Wijkraad Osseveld-Woudhuis wist ons te vinden: aan de opening van het Mariëlle Park en de Vlindertuin hebben wij een grote bijdrage geleverd.”

Met de bus Michel: “Manon en ik zijn bij Natuurlijk Nieuwsgierig begonnen met een winterexpeditie in Het Bolwerk, die in het teken stond van afvalrecycling: kunstwerken creëren uit afval. Sandra en Jeroen waren op zoek naar extra hulp en ideeën, zodat we vanaf dat moment onderdeel gingen uitmaken van Natuurlijk Nieuwsgierig. Dankzij

Esmée Matthijsse, voormalig ambassadrice van Natuurlijk Nieuwsgierig vertelt: “Natuurlijk Nieuwsgierig heb ik als iets erg leuks ervaren. Ik zat al op scouting en hield van de natuur. Toen ik over Natuurlijk Nieuwsgierig hoorde op school, vond ik dit een perfecte volgende stap. Ik ben begonnen als klein meisje dat rondhuppelde in Het Bolwerk en door het bos. Hierna ben ik ambassadrice geworden. Helaas had ik geen tijd meer toen ik naar de middelbare school ging. Sinds 2 jaar organiseren ze ook het Natuurlijk Nieuwsgierig kamp. Ik werd gevraagd om te helpen als begeleiding. Dit heb ik met veel plezier gedaan. Het kamp was zeer geslaagd, vind ik. Door de combinatie van scouting en Natuurlijk Nieuwsgierig, heb ik ontzettend veel geleerd over de natuur. Deze kennis kan ik in mijn verdere leven goed gebruiken.”

mijn werkgever (VAR, het huidige Attero) konden we een jaar later met de kinderen een uniek extra (bus) bezoek brengen aan Attero. Manon hielp al veel mee op school als hulpouder. Zij zorgt bij NN voor de organisatorische puntjes op de ‘i’.”

Nieuwe instroom Jeroen: “Zo langzaam aan komt er een nieuwe instroom naar de expedities. Dat is goed, dat geeft reden om dit te blijven doen. Onze contacten met de basisscholen zijn door de jaren heen steeds beter geworden. Zo kunnen we via de verschillende schoolbrieven onze aankondigingen verspreiden en bereiken we meer kinderen.”

NN op Kamp Sandra: “Het Natuurlijk Nieuwsgierig op Kamp’ was in 2015 een experiment en meteen een groot succes. Wij hadden voor 30 kinderen een programma op de prachtige locatie van Stichting Veldwerk. In 2016 hebben we het kamp opnieuw kunnen organiseren voor 50 kinderen, aangevuld met een extra spellenmiddag voor wijkbewoners. Dit konden wij financieren dankzij de inschrijfgelden per kind, sponsoring van fruit, broodjes en milieuvriendelijk (composteerbaar) serviesgoed, een geldelijke bijdrage vanuit

de Wijkraad Osseveld-Woudhuis en dankzij de extra boodschappen bijdragen van de diverse ouders.” Jeroen: “Wij hopen nog vele jaren NN te kunnen organiseren. Extra hulp en ideeën zijn en blijven welkom. Dus ouders en grootouders die een handje willen helpen of leuke gastsprekers kennen, een tot de verbeelding sprekend natuurspel kennen o.i.d. zijn bij

Vele handen…

deze van harte uitgenodigd om bij ons aan te schuiven.” Tot ziens!! Jeroen, Sandra, Michel en Manon j.willemsen@zonnet.nl https://www.facebook.com/ NatuurlijkNieuwsgierig/

Door de jaren heen hebben veel wijkbewoners zich ingezet om Natuurlijk Nieuwsgierig te organiseren. Namen die voorbij komen zijn: behulpzame Netty, vogel spotter Peter Lindeboom, fotograaf en wandelende natuurencyclopedie Walter van Os, organisatietalent Bea Diekmann, fotograaf Marnix Klooster, Harry van Langen en landschapsarchitect Karsten Orth.

Sponsors waren onder meer Bakkerij Fuite, Attero (voorheen VAR), Intratuin, Herman de Jongh en Auke Visser van Stichting Veldwerk (momenteel samengegaan in IVN: Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid), Stimenz (het vroegere Wisselwerk), Wijkraad Osseveld-Woudhuis, JOGG (Jongeren Op Gezond Gewicht), Flip Kluin Dierenspeciaalzaak en Moonen Packaging.

…maken licht(er) werk

MaS

Maar ook de jonge ‘ambassadeurs’ van Natuurlijk Nieuwsgierig hebben hun bijdragen door de jaren heen geleverd en groeiden van deelnemers aan de expedities uit tot begeleiding tijdens de expedities: Sabrina, Esmee, Vera, Thomas, Niek, Jade en Isabel. Ook sponsors, gulle ouders en behulpzame grootouders spelen een grote rol.

Voor jongeren was (en is) er regelmatig plek om hun Maatschappelijk Stage (MaS) te doen bij Natuurlijk Nieuwsgierig. Zo hebben Sjoerd, Thomas en Isabel hun MaS-uren nuttig en milieu-educatief verantwoord en dienstverlenend kunnen inzetten.

Vormgever

Bart van Uitert Fotograaf

Vormgever

Ook voor een winter barbecue en heerlijke versgemaakte stamppotten,kunt U vanaf heden weer bestellen Vraag dan informatie op bij

Geurt Janssen Catering Durf jij het aan?

www.bartvanuitert.nl/projectkwak

DE BESTE WIJN BIJ UW GERECHT? GEEF UW KERSTMENU AAN ONS DOOR EN WIJ ZOEKEN DE PASSENDE WIJNEN ERBIJ. IN DE WINKEL OF PER EMAIL.

Werk met Toekomst

DAT IS SERVICE, WELKOM BIJ MITRA!

Mitra Driessen Apeldoorn | apeldoorn@mitra.nl Linie 305 (Winkelcentrum â&#x20AC;&#x2DC;t Fort) | 055 - 360 5212

www.bijbeeld.nl

Tekst: Gert-Jan Tamboer Citaten paragraaf Maxima en Willem Alexander Apeldoornse Courant Foto’s: van Gert-Jan, Mascha van Wamelen, Remco Bruil, Jon Moonen en Wendy Le Griep

Winkelcentrum ’t Fort 25 jaar Wijkraad en 15 jaar winkelcentrum ‘t Fort. In de uitgave van de Wijkkijker van het voorjaar 2016 kon je lezen over de stedenbouwkundige aspecten van ‘t Fort. In dit artikel vertelt een aantal winkeliers, hoe zij de afgelopen 15 jaar hebben beleefd op het winkelcentrum. brengen ze een kort bezoekje om de winkeliers te feliciteren met hun nieuwe zaak. Het winkelende publiek kijkt verbaasd om wanneer ze het paar ziet langskomen. Pas na twee keer kijken wordt het de meesten duidelijk dat het niet om het echte paar gaat. Regelmatig klinken er bewonderende woorden en lachsalvo’s.”

Het winkelcentrum kreeg 15 jaar geleden de eerste winkels. Op dat moment waren er al redelijk wat bewoners, die gebruik konden maken van de winkels op het winkelcentrum.

Inschrijven In 1998 is het project ‘t Fort bekend geworden. Vanaf dat moment konden geïnteresseerde winkeliers zich inschrijven. De verkopende partij was ING Vastgoed. In Groot Schuylenburg werd een presentatie gegeven over het winkelcentrum om de winkeliers enthousiast te maken.

Het beeld de Ballerina Een nieuwe bewoonster van ‘t Fort verscheen opeens op het dak van ‘t Fort. Ter hoogte van waar vroeger Blokker zat: een ballerina. De ballerina is het wakend oog over ‘t Fort en was een cadeau van ING Vastgoed aan de winkeliers.

‘t Fort

Het Fortfeest

‘t Fort verbindt Osseveld-Oost, Het Woudhuis en Osseveld-West. ‘t Fort is letterlijk de voorpost voor Het Kasteel en waakt over de tuinen. ‘t Fort heeft een opvallende en krachtige verschijningsvorm. Het winkelcentrum is ontworpen door architectenbureau PRO uit Den Haag als een vorm die vanaf de buitenzijde een monolithische indruk maakt. Aan de zijde van de Laan van Osseveld is deze monoliet opengebroken en het plein vormt daarmee een schakel tussen het winkelgebied en de stad.

Een jaarlijks terugkerend hoogtepunt op het winkelcentrum is het Fortfeest. Aan het begin van de zomervakantie wordt er groots uitgepakt op het winkelcentrum. Een groot feest voor jong en oud, met leuke artiesten en een braderie. Ook standhouders hebben vaak hun plekje. Al met al erg druk bezocht en een traditie in Osseveld en Het Woudhuis.

Koningsfeest

Het openingsfeest

Naast het jaarlijkse Fortfeest werd er ook jaarlijks een Koningsfeest georganiseerd door de scouting. Koningsfeest is op Koningsdag. Super gezellig en leuk, omdat kinderen ‘t Fort gebruiken als speelplein. Lekker een vuurtje maken en broodjes bakken, hutten bouwen of tokkelen op de tokkelbaan.

19 oktober 2001 was er een leuk openingsfeest, waar alle winkeliers aan mee deden. Het feest was een zoektocht voor kinderen, die eigenlijk de tovenaars waren. De tovenaars mochten bij de winkels iets afhalen om een toverdrankje te maken. Elk kind kreeg een toverboek met daarin informatie over de feestelijke dag.

De winkeliersvereniging

Maxima en Willem Alexander

De winkeliersvereniging is gelijk bij het begin van het winkelcentrum opgericht door ING Vastgoed om de activiteiten op het plein te organiseren. Nu zitten alleen ondernemers van ’t Fort in het bestuur. Zo zorgt de winkeliersvereniging voor acties met Pasen, Moederdag en Vaderdag, het Fortfeest, Sint-braderie en de kerstverlichting.

“Zaterdag waren ze er ineens toch. In een limousine compleet met politie-escorte arriveerden ze om tien uur bij het nieuwe winkelcentrum ‘t Fort aan de Linie in Osseveld-Oost, waar het paar na een welkomstspeech door het centrum wandelde. Aan alle winkels

De brillenwinkel

De kapper

Mascha en Eugène van Wamelen zijn de trotse eigenaren van Van Wamelen Optiek. 25 jaar geleden studeerden Mascha en Eugène in Rotterdam aan de optiek opleiding. Eugène, echt een specialist in de werkplaats, terwijl Mascha zich stortte op het oog-specialistische vlak.

25 jaar geleden was Meta Toonen al druk met haren knippen in haar kapsalon met de naam House of Hair Orden op het Ordenplein in Apeldoorn. Voor Meta was het een mooie uitdaging om in een nieuwe wijk met een nieuw winkelcentrum iets te gaan opbouwen

Koffers pakken

Amsterdamse sferen

Toen in 1998 ‘t Fortproject bekend werd bij Mascha en Eugène, was dat een mooi moment om na te gaan denken over de toekomst. Het nadenken sloeg snel om in actie ondernemen, eind 2000, toen Mascha en Eugène het nieuws hoorden dat ze een zaak mochten starten op ‘t Fort. Op dat moment werden de koffers ingepakt en kwam Mascha weer terug op haar geboortegrond in Apeldoorn. Voor de opening eind 2001 was er nog veel werk te verzetten. De winkels werden kaal en leeg opgeleverd. Zo leeg dat zelfs het toilet er niet was en er gebruik werd gemaakt van mobiele toiletten, die buiten stonden. Gelukkig was bakker Toet er wel, dus elke dag vers brood.

In mei 2001 kreeg Meta de sleutel van het pand dat casco, zeg maar kaal, werd opgeleverd. Gelukkig heeft het geholpen dat Meta erg creatief is en altijd vernieuwende ideeën heeft. Meta wilde een kapsalon, die er anders uitziet dan de meeste andere kapsalons. Zo werd de betonnen vloer in blokken verdeeld. De blokken werden door Meta en haar man Jon in mooie felle kleuren geschilderd. Begin 2000 was ze aan het shoppen in de Bijenkorf en zag daar hele mooie spiegels. De spiegels zijn van aluminium en hangen aan het plafond. Wil je jezelf zien in die spiegels, loop even binnen! In Amsterdam kwam ook het idee om de wastafels af te schermen met een soort vitrage. Op die manier ontstaat er een intiemere sfeer en geeft het haren wassen meer privacy.

Paarse draad Voor Mascha en Eugène was het belangrijk dat de klanten zich thuis zouden voelen in de winkel. Dus met een warme aankleding en een open karakter. De rode draad in de winkel is eigenlijk een paarse draad. Paars in de winkel is de basis voor de huisstijl. Op 18 augustus 2001 is het zover: Van Wamelen Optiek opent haar deuren.

18 juni 2001 Een warme zomerdag, de temperatuur liep op tot 30 graden, staat in het geheugen gegrift. De dag dat Meta haar tweede kapsalon opende in ‘t Fort. Om af te koelen en stil te staan bij de opening was er een ijskar aanwezig waar je overheerlijk ijs kon krijgen.

Wat doen we? Het opmeten van sterktes van ogen, het aanmeten van contactlenzen en brillenglazen en alle overige oog-gerelateerde facetten. Maar wist u ook dat ze hoortoestelbatterijen verkopen? Daarnaast beschikt Van Wamelen Optiek over een optometrist, iemand die medisch naar ogen kan kijken en kennis heeft van netvliesafwijkingen en andere oogafwijkingen en door kan verwijzen naar een oogarts.

Whisky en barbershopkoor In november 2006 werd “de mannenhoek” geopend. De mannenhoek is een deel van de kapsalon waar mannen werden geknipt en geschoren. Een hoek met een authentieke uitstraling, die vooral ontstond door het mooie houten kappersmeubel. De opening van de mannenhoek, werd gevierd met whisky en sigaren. Het barbershopkoor was aanwezig om nog meer sfeer te geven aan deze dag.

Elke dag feesten

Mannenhoek en de rommelschuur

Elke dag is een feest, zegt Mascha. Het is net een dorp, iedereen kent elkaar en alle winkeliers helpen elkaar als het nodig is. Dus niet zomaar een “brillenwinkel”. De komende 25 jaar willen Mascha en Eugène nog zitten waar ze zitten en nog meer kennis in huis halen op het gebied van oogmetingen en (nacht)lenzen.

Ook in oude schuren met tweedehands spullen was Meta te vinden. Zo vond ze aan Kanaal Noord in een schuur met voornamelijk oude winkelinventarissen haar houten kappersmeubel. Een meubel zoals je ze ook nog zou kunnen treffen in een kappersmuseum of een ingerichte kapperszaak in het Openluchtmuseum.

De bakker

25 jaar geleden was Jan Toet, de zoon van de bakkersfamilie Toet in Apeldoorn, hard aan het werk voor de winkels van Toet aan de Deventerstraat en het Musketiersveld. In 1999 kwam er groen licht om een bakkerij te starten op ‘t Fort. Wel uitdagend om je eigen concurrent te zijn. De winkel op ‘t Fort is een paar honderd meter van de winkel aan de Deventerstraat vandaan.

Mensen gelukkig maken Jan’s filosofie is om met zijn producten mensen gelukkig te maken. De verwachtingen die klanten hebben, moeten 100% uitkomen. Ook is het bieden van variatie belangrijk. Naast gewone taarten kun je bijvoorbeeld ook op maat gemaakte kindertaarten kopen. De hele keten is helder en transparant. 100% natuurlijke grondstoffen zijn de basis voor al dat lekkers.

Opening 9 april 2001 Zie het voor je: een stevig stenen fort, kleine dorpjes in de heuvels rondom het fort, met kleine smalle straatjes, waar vers gebakken brood wordt gemaakt bij de kleine bakker. Die sfeer was er op het openingsfeest bij de bakker. De broodlucht hing in de lucht en de verkoopmedewerkers waren gekleed in mooie jurken met de typische pruiken uit de tijd van Napoleon. Een feestelijke dag!

De slanke bezorger In het begin was het onmogelijk om de winkel aan de voorkant te bevoorraden. Jan had een kleine Suzuki bestelbus, zo klein dat die door het paadje achter de winkel kon rijden. De ruimte die nog vrij was in het paadje om de autodeur te openen was een kleine 30 centimeter. Gelukkig was de bezorger slank en lukte het toch om de winkel op tijd te bevoorraden.

Nummer 2 Bakkerij Toet was de tweede winkel die haar deuren opende op ‘t Fort. Nummer 1 was Hans Textiel. Hans is weg, Jan is er nog. Ja en nummer 2 is ook wel een nummer waar bakker Jan trots op is. Hij heeft de 2e plaats veroverd en draagt de titel “Beste echte bakker van Nederland”.

Gezelligheid Recent heeft de winkel een gedaanteverandering ondergaan. De indeling van de oude winkel paste niet echt bij Jan! Jan houdt van gezelligheid en warmte. Nu kom je de winkel binnen en je staat gelijk midden tussen de koekjes en broodjes. De winkel heeft een veel warmere uitstraling gekregen. Het lijkt meer op die dorpsbakkerij van 1932 waar onze oma het over had.

“Vakm In 2011 an va nh e n in 2 et Jaar” “Tege 014 lzette r van het ja ar” SERVICE- KWALITEIT - DEGELIJK - VAKMANSCHAP MEEDENKEND - PERSOONLIJK - OOG VOOR DETAIL

Voor meer informatie of een vrijblijvende offerte kunt u ons bellen of e-mailen. U kunt tevens een afspraak maken om onze showroom en tevens wellness-studio te bezoeken. 055-8441356 / 06-51076480 info@klusbedrijf-kablau.nl

www.klusbedrijf-kablau.nl Muzieklespraktijk Lessen op keyboard, orgel en piano

Pedicure Praktijk Apeldoorn

Help de Voeten Een Handje ... Bel voor een afspraak!

John van der Stok

www.johnvanderstok.nl

Meer dan 35 jaar muzikaal actief in Apeldoorn. Muzieklessen voor alle leeftijden op Keyboard en Piano. Het accent van de lessen ligt op lichte (pop)muziek en licht klassiek. Zelf een begeleiding maken? Leer akkoorden gebruiken en begrijpen. Verbind je Ipad of Androidtablet met je keyboard of digitale piano en gebruik onverwachte mogelijkheden!

06-23424504 / 06-11295792 De Terrassen 18, Apeldoorn www.pedicurepraktijkapeldoorn.nl Het is altijd even slikken zodra je beseft dat de laatste warme dagen van het jaar voorbij zijn. De herfsttijd breekt aan en gaat meestal ongemerkt over in de koude winter. De periode van luchtige kleren, slippertjes en open schoenen is voorbij en worden ingeruild voor winterse truien en dicht schoeisel. Veel mensen hebben de neiging om hun voeten alleen te verzorgen in de zomer, omdat hun voeten alleen dan voor anderen zichtbaar zijn. Maar een goede voetverzorging is juist van belang in de wintermaanden!

Vraag naar onze speciale winteraanbieding!

De lessen zijn in Gebouw „Ruisend Veld“, Het Verlaat 128 in Osseveld-Oost

Info? Kijk op de website, bel 06-51830136 of mail naar muzieklespraktijk@johnvanderstok.nl

www.johnvanderstok.nl

De cafetaria

Charly is de bekende cafetaria op ‘t Fort en ook wereldberoemd in Apeldoorn. Charly is ook één van de eerste winkels op ‘t Fort. Remco Bruil is de bedrijfsleider van Charly.

Schoolbanken 25 jaar geleden zat Remco nog in de schoolbanken van scholengemeenschap De Heemgaard. Een heel leven voor de boeg, maar hij had op dat moment nog echt geen idee wat hij wilde. Eind jaren ‘90 werd Remco gevraagd om bedrijfsleider te worden van het filiaal in ‘t Fort.

Linie 531 Linie 531 was het filiaal waar Remco begon. Mei 2001 was de eerste keer dat Remco het pand zag. Een leeg pand, dat met de hulp van een projectontwikkelaar op een frisse leuke gezellige manier werd ingericht met de vrolijke Charly regenboogkleuren.

Snackdag 23 juli 2001 was de feestelijke dag dat Charly zijn deuren opende voor het publiek. In die tijd was Osseveld-Oost nog niet gebouwd. Voornamelijk waren het bewoners van Het Woudhuis, die Charly bezochten. In die tijd werden er op vrijdagen overuren gedraaid en was er veel personeel aanwezig. De meeste bouwvakkers hadden vrijdag namelijk hun snackdag.

Zichtlocatie De nieuwe locatie op de hoek, waar vroeger de Chinees zat, is goed zichtbaar. Dit trekt ook nieuwe klanten aan. In de nieuwe locatie werd een hoek gemaakt om ook schepijs te verkopen en alles kreeg een nieuw jasje.

Sociaal social Vroeger hadden mensen tijd voor een praatje als ze op hun kroket moesten wachten. Gewoon even kletsen over koetjes en kalfjes. Het was wat socialer en gezelliger. Tegenwoordig is iedereen druk met social media. Hup snel patat bestellen en wegduiken in een hoekje om vervolgens weer twee mails te beantwoorden of het thuisfront te appen dat het toch wel erg druk is bij de cafetaria. Het verschil in mentaliteit is wel iets dat veranderd is in al die jaren, zegt patatbakker Bart van Dijkhuizen.

Raadhuisplein Sinds Charly op de nieuwe locatie zit is er een mooi terras voor de deur. Bij mooi en zonnig weer vol met mensen, een super gezellig sfeertje heerst er dan. Als er een grote zak met geld beschikbaar komt lijkt het Bart en Remco een goed idee om midden op het plein een groot terras te maken. Aan te kleden met een paar mooie oude bomen. Om zo de sfeer te krijgen, zoals het Raadhuisplein kent op een warme zomeravond.

Tekst: Wendy Le Griep Foto’s: Roel van Zeist

Weids wonen in De Kasteeltoren Op de kruising van de Lage Landenlaan met de Kasteellaan in Het Woudhuis staat een 10 verdiepingen tellend appartementencomplex: De Kasteeltoren. Elke etage telt twee ruime appartementen, waardoor bewoners vanaf elke etage een prachtig uitzicht hebben naar weerszijden van de woontoren. De Kasteeltoren staat met de voet aan de rand van de Kasteelgracht en soms, bij aanhoudende of korte hevige regenval, staat de toren bijna in het water. Doch geen nood, bewoners van het eerste uur, Gerard en Ria Fritz en hun bevriende bovenburen Jannie en Roel van Zeist, vertellen over het reilen en zeilen in en rond De Kasteeltoren.

Ria en Gerard wonen vanaf het begin op de 1e etage van De Kasteeltoren en hun bevriende bovenbuurtjes Jannie en Roel wonen vanaf het begin op de 4de etage van De Kasteeltoren. Beide stellen hadden zich tijdig ingeschreven voor een appartement. Een grote stap zo zou blijken in het gesprek. Elke drie maanden mochten de nieuwe bewoners een kijkje nemen ‘in de keuken’ van de bouw en zo zagen zij in één jaar tijd, tussen februari 1997 en maart 1998 de bouw van De Kasteeltoren vorderen.

Jannie: “Wij woonden op zich prettig in Ugchelen, maar tussen de woningen kwam steeds minder ruimte, omdat de buren allemaal gingen uitbouwen… dat werd ons wat te benauwd. Wij keken dus ook rustig rond naar een appartement. Haast hadden wij niet. Toen wij De Kasteeltoren tegenkwamen, waren wij wel meteen geïnteresseerd. Wij hebben ons voor een appartement op de 4de etage ingeschreven. Vanaf deze hoogte heb je nog wel ‘contact’ met de wereld om je heen, maar heb je ook het plezier van het schitterende uitzicht èn de mooie zonsondergangen. Daar genieten wij elke keer weer van.”

Een nieuw begin

Gerard: “Na mijn pensionering ben ik gaan tekenen en schilderen. Deze interesse had ik eigenlijk altijd al, maar ik vond er de rust niet voor. Met werk en gezin kwam het er niet van. Hier heb ik mijn eigen werkplek, mijn eigen atelier. Ik ‘exposeer’ in de flat, in de gangen, maar ook in Talma Borgh en in Beekbergen mocht ik exposeren. Misschien leest u in 2017 wel meer over mijn hobby in de rubriek ‘Creatief in de wijk’, dat zou leuk zijn.”

Ria: “We hadden een ruime huurwoning in Zevenhuizen, maar het onderhoud aan de tuin en het huis werd ons te veel. In die periode (1996), kampte ik nog met een hernia, dus wat ik kon doen was beperkt. Traplopen ging nog maar moeizaam. En mijn mooie tuin kon ik niet meer onderhouden. Een appartement leek ons beiden wel wat, maar ja, waar dan? Er waren sowieso weinig appartementencomplexen in die tijd. Wij zijn wel gaan kijken, maar vonden eigenlijk niet wat wij zochten. De Kasteeltoren bood wel alles wat wij zochten en hier op de eerste verdieping voelen wij ons ook echt thuis. Ja, de tuin heb ik nog wel erg gemist, vooral de prachtige bomen in mijn oude tuin… al dat prachtige groen.”

Roel: “De overgang van een ruime woning naar een appartement was voor mij in de eerste jaren ook wennen. Je ‘loopje’ is toch anders hè? Ik kon voorheen gemakkelijk even naar de schuur wat halen, wat klussen of wat rommelen in de tuin, maar dat gaat niet als je op de 4de verdieping woont. Maar nu, ik hoef nergens anders meer heen.

Alles is gelijkvloers en we hebben geen onderhoud meer aan de buitenkant, dat gaat immers via de Vereniging van Eigenaren (VvE).”

Kijkje achter de schermen Ria: “Tijdens de bouw mochten we elke twee-drie maanden komen kijken. Dat was leuk! Dan mochten wij ook echt inde appartementen in aanbouw komen kijken. Je kunt je eigenlijk geen voorstelling maken als je door een kale ruimte loopt met alleen nog maar de muren… Buiten was er een complete wijk in aanbouw. Het Kasteel was al vergevorderd. In de folder die wij kregen met ‘Weids wonen in Woudhuis’ laat ook een luchtfoto zien, waarop je Het Kasteel goed kunt zien, maar waar de bouw van de Kasteeltoren nog niet is begonnen.”

Gezonde VvE Roel: “De eerste bijeenkomst voor nieuwe bewoners was in de Keizerskroon. Hier hebben we een voorlopig bestuur opgericht. Ervaring met bestuurswerk had ik niet, maar ik heb mij toen wel aangemeld. Er was veel te doen. Zo moesten we een begroting maken en een meerjaren onderhoudsplanning. Er moest geld gereserveerd worden voor onderhoud, schilderwerk, vervanging van de lift, glazenwasser, inrichting en onderhoud aan de tuin, dat soort dingen. Dat heb ik met plezier de eerste drie jaar gedaan. Ook de latere bestuursleden hebben hun werk goed en zorgvuldig gedaan, dat mag best gezegd worden! Wij hebben een gezonde VvE.”

Prettig en veilig wonen Jannie: “Toen wij hier kwamen wonen was er een mooie mix van leeftijden. Vooral veel 50-ers betrokken hier een appartement, dat zijn nu dus veelal 70-ers en 80ers. Mensen wonen hier goed en blijven hier bij voorkeur wonen, ‘tot het eind’. In het begin ondernamen we meer gezamenlijk, zoals de tuin inrichten, het onkruid wieden, samen koffie drinken, het pad aanleggen op het dak, dat soort dingen. In al die jaren is hier slechts één keer ingebroken, dat wil wel wat zeggen toch? Bewoners hebben elkaar goed opgevoed, om niet zomaar open te doen voor een onbekende. Wij kijken ook goed of de voordeur weer dichtvalt achter het bezoek, want dat kunnen wij zien, dankzij de camera. In het begin kon ongewenst bezoek nog via de trap het complex in, maar deze route is nu niet meer vrij toegankelijk.”

Natte voeten Ria: “De eerste keer hoog water herinner ik mij nog goed…. dat was in augustus 2008. Het regende zo hard, dat de overstort die hier ondergronds naast De Kasteeltoren is ingebouwd, overliep en het water nergens anders naartoe kon dan naar onze laag gelegen parkeerplaatsen. Dat ging zó snel! Wij hebben met man en macht de auto’s weggehaald en de bergingen leeggeruimd of de spullen zo hoog mogelijk opgestapeld: het water stond zeker 40 cm hoog in de bergingen! Dit hebben we daarna gelukkig niet meer gehad. We hebben nog wel eens natte voeten, maar zo extreem als we het toen hebben meegemaakt gelukkig niet meer.” Gerard: “Wij wonen hier goed. De wijk heeft de faciliteiten die we nodig hebben en wat er niet is, dat kunnen wij gemakkelijk buiten de wijk vinden. Alleen de ontsluiting voor auto’s is in deze wijk niet goed uitgewerkt. Er waren destijds allerlei mooie ideeën over autovrij en auto-arm wonen, maar dat heeft in 20 jaar tijd toch heel anders uitgepakt. Hoog wonen heeft ook zo zijn nadelen, want je hebt hier natuurlijk altijd wel wat wind. Het geluid van de snelweg en de trein horen wij al niet meer, dat went. Wij willen hier niet meer weg!”

Bremweg Sjaak en Netty Ooms wonen sinds 1985 als eerste niet-medewerkers, in een voormalige dienstwoning van Groot Schuylenburg. In 1985 zochten Sjaak en Netty vanuit hun huis in De Mheen naar een ander huis: het liefst een vrijstaande woning, met meer groen in de directe omgeving en met een ruime tuin. Deze woning vonden zij aan de Bremweg. Hier staan nog steeds 4 gelijkwaardige, voormalige dienstwoningen van medewerkers van Groot Schuylenburg. Hier woonden eens de gezinnen van een timmerman, onderhoudsmonteurs en een activiteitenbegeleider. Netty: “De omgeving was heerlijk ruim, groen en rustig. Er stonden diverse appelbomen waar wij vrij van konden plukken en bramenstruiken die elke zomer garant stonden voor een rijke oogst, waar ik jaarlijks vele potjes bramenjam van heb kunnen maken. Een prachtige tijd.”

De woning van Sjaak en Netty aan de Bremweg behoorde 40 jaar lang toe aan een timmerman van Groot Schuylenburg. Na een grote renovatie in 1966 kregen de huizen aan de Bremweg hun huidige bekende uiterlijk met het zadeldak. Netty: “Voor onze beide zoons, toen 17 en 18 jaar oud, veranderde er niet zoveel. Ze konden naar dezelfde sportvereniging gaan als waar ze al lid van waren, ze gingen naar dezelfde middelbare school en ze konden hun vrienden zelfstandig blijven opzoeken, al was het maar omdat de afstand naar hun school niet veel groter werd. Wij woonden dan wel meer ‘buiten’, maar alle gemakken en voorzieningen van de stad Apeldoorn bleven ongewijzigd binnen handbereik.”

Sjaak: “Tijdens onze verhuizing werkte ik als welzijnswerker op Woonwagencentrum De Haere aan de Zwolseweg in Wenum Wiesel. Een bijzondere tijd. Zeker 10 jaar heb ik daar met en voor de bewoners gewerkt. Een van mijn eerste taken was het oprichten van een buurthuis. Ik legde er als nieuwe, bijna afgestudeerde welzijnswerker contact met de bewoners. In de loop van de jaren kwamen daar een opbouwwerker, een kinderen jongerenwerkster en een peuterleidster bij. Ja, dit waren goede, leerzame en intensieve jaren. De bewoners hielpen ons nog met de verhuizing vanuit De Mheen naar de Bremweg. Daar hoefden wij geen verhuiswagen voor in te huren, dat regelden zij wel voor ons!”

Sjaak: “De Bremweg lag midden in een bestemmingsgebied voor nieuwbouw. Wij kregen toentertijd te horen, dat de geplande nieuwbouw de komende 15 á 20 jaar niet zou plaatsvinden, doch pas nadat Zuidbroek zou zijn ontwikkeld. Dat liep wel even anders. Behalve de woningen aan de Bremweg, een enkel huis aan de Heideweg (de tegenwoordige Hovenlaan), enkele woningen en boerderijen aan de Lupineweg, dienstwoningen aan de Zutphensestraat en het toenmalige ‘buurtje’ van de Velderslanen (de huidige Landenbuurt), was hier helemaal niets. Dat was nog eens Weids Wonen (in Het Woudhuis)! Wij woonden hier werkelijk vrij, met paarden, schapen en kalveren om ons heen, met grasakkers en vergezichten tot aan de spoorlijn Deventer - Apeldoorn.”

“Een aantal jaren later is mijn werkterrein - met een tussenstop in Orden - verplaatst naar De Maten, met als aandachtsgebied onder andere de Landenbuurt. Een van mijn taken daar was het uitvoeren van een buurtonderzoek onder de bewoners, om hun woonwensen te inventariseren in verband met de ontwikkeling van Het Woudhuis in hun achtertuin. Eén van de wensen was de ondertunneling van de spoorlijn naar Deventer, zodat de bewoners en de toekomstige

Tekst: Wendy Le Griep i.s.m. Sjaak en Netty Ooms Foto’s: Sjaak en Netty Ooms

later belde de bestuurder aan of hij even mocht bellen: hij stond vast in de blubber. Daarop kwam een collega met een vrachtwagen om hem eruit te trekken. Maar ja, die vrachtwagenchauffeur vergiste zich ook in de ondergrond en voilà, die stond ook vast in de blubber! Of ze bij ons even mochten bellen… natuurlijk. Niet veel later arriveerde er een sleepauto… en ook die kwam vast te zitten! En allemaal wilden ze even bij ons thuis bellen voor hulp. Hilarisch! De vierde chauffeur, opnieuw een sleepauto, pakte het handiger aan en bleef op de harde

bewoners makkelijker onder het spoor naar de Zutphensestraat en bijvoorbeeld Zevenhuizen konden komen. De ondertunneling was destijds nog een ‘brug te ver’, maar gelukkig is ook daarin veel veranderd.” Netty: “De eerste 10 jaren die wij aan de Bremweg woonden, hadden we inderdaad het vrije uitzicht en de ruimte die wij wensten. Naast ons huis liep een zandpad, de Heideweg, met daaraan grenzend een slootje. De Heideweg en het slootje liepen door tot aan de Lupineweg. De Heideweg is inmiddels verdwenen en bebouwd met de huizen van de Hovenlaan. Ons erf konden wij uitbreiden zodat onze garage, die uitkwam op de oude Heideweg, bereikbaar bleef. De gemeente had plannen om onze garage en een markante oude berk die in onze tuin stond neer te halen. Gelukkig kregen wij de handen ineen geslagen en konden wij grond bijkopen, bleef onze garage overeind en kwam er een afscheidingshek tussen de bouwgrond voor de nieuwbouwwoningen aan de Hovenlaan en onze tuin.”

ondergrond staan en regelde lieren en lijnen om de andere auto’s uit de modder te trekken. Dat was het avondje wel! De volgende dag stond er een grote bos bloemen op de stoep als dankjewel voor onze hulp.” Netty: “De aanleg van Het Woudhuis heeft zeker 3-5 jaar voor ernstige overlast gezorgd. Vooral het heien om ons heen ging door merg en been. Ons hele huis stond te trillen. Op enig moment werd de Bremweg open gelegd om diverse leidingen te plaatsen, maar tegelijkertijd werd de lantaarnpaal weggehaald: levensgevaarlijk! Het heeft heel wat maanden, energie en telefoontjes naar de aannemers en de gemeente gekost om dergelijke onhandigheden weer vlot te trekken.”

Netty: “Op enig moment hoorden en zagen wij paarden om ons huis heen lopen. Sjaak heeft toen de politie gebeld. Deze paarden waren uitgebroken en kozen het ruime sop. Maar ja, liever niet in onze tuin. Onze buren destijds zagen Sjaak buiten staan, in het donker, waar hij stond te wachten op de politie. Ze dachten eerst dat Sjaak ze voor de gek hield… totdat de politie kwam en zij een serie schijnwerpers aanzetten…. Daarmee verlichtten ze de wijde omgeving en konden we tientallen paarden zien staan. Die moesten allemaal weer terug naar hun eigenaar. Losgebroken schapen en ook weer paarden, hebben we in de tuin gehad. Ach, dat hoort er ook wel een beetje bij als je buiten woont. En wij hielpen elkaar altijd als het nodig was. De vier gezinnen van de Bremweg hadden onderling goed contact.”

“Voor de oplettende bezoeker aan de Bremweg: de nummers 2 en 4 maken een sprong naar de nummers 12 en 14. De daartussen liggende nummers zijn er niet meer. In de Tweede Wereldoorlog is hier een vliegtuig neergestort en deze heeft in zijn crash de andere woningen vernield.” Sjaak: “Nog steeds is de Bremweg een heerlijke plek om te wonen. Wij wonen niet meer buiten Apeldoorn, maar aan de rand van een mooie woonwijk. Alle faciliteiten die we wensen, hebben we binnen handbereik of fietsbereik. Eerst was de wijk om ons heen nog kaal, maar nu, bijna 20 jaar later, is de wijk volwassen geworden, is het groen groter gegroeid en wonen we hier nog steeds naar onze zin.”

Sjaak: “Aan het begin van de bouwperiode passeerde op enig moment een personenauto de Bremweg en reed door naar het drassige terrein hierachter, waar ze begonnen waren met het bouwrijp maken. Korte tijd

‘De Tol’ bestaat (bijna) 25 jaar In de Winterwijkkijker 2016 heeft u kunnen lezen over een bureninitiatief van ‘De Schoffelaars’: omwonenden van en aan ‘De Tol’ in Osseveld-West. Elke maand gedurende de periode april-oktober komen de buren bij elkaar om samen het groen te onderhouden van het centraal gelegen gemeenschappelijk plantsoen. Dit doen zij al 20 jaar, maar het buurtje ‘De Tol’ bestaat al langer. Bewoners van ‘De Tol’ vertellen hier graag zelf over. Tekst: Harry de Weerd i.s.m. bewoners van ‘De Tol’

Van oudsher ‘De Tol’

Nieuwbouwwijk

Het buurtje ‘De Tol’ in Osseveld-West heet zo vanwege het aangrenzende knooppunt Deventerstraat/Zutphensestraat met deze naam. Hier stond immers ooit een echt tolhuis om tol te heffen van de mensen die Apeldoorn in en uit wilden, gebruikmakend van het “wegennet”. Het huidige plantsoen en straat hebben deze naam dus daaraan ontleend. Het Tollenaartje met geldkoffer in het plantsoen herinnert aan deze historie. Nu is het kunstwerk, gemaakt door Merijn Bolink in 1995, een speeltoestel voor kinderen die er over bok springen.

‘De Tol’ was bij oplevering kaal, zoals iedere nieuwe woonwijk. Bomen, struiken en al het andere groen moest worden aangelegd. De gemeente deed haar deel met de straatbeplanting en het plantsoen. De bewoners deden allemaal hun eigen deel, namelijk hun tuinen. Toen we hier kwamen wonen, stonden er alleen de huizen. Enige vorm van tuinafrastering ontbrak nog, je keek zo overal naar toe, in elke “toekomstige tuin”. Al snel gingen de kersverse bewoners aan de slag met hekwerken, muren, toegangspoortjes en natuurlijk de aanleg van tuinen, met vijvers en sierbeplanting.

Aanleg plantsoen

Sociale Vernieuwing

De aanleg van het plantsoen, zo kenmerkend midden in de compacte woonwijk, is tot stand gekomen na intensief buurtoverleg. Dat overleg met de gemeente en de buurtbewoners vond plaats in 1992 en begin 1993. In de zomer van dat jaar heeft de beplanting plaatsgevonden. Ook is er voor de kinderen een ‘ring’ gemaakt van glad asfalt zodat je er lekker kunt driewieleren, steppen of rolschaatsen.

Het project van de gemeente om het plantsoen in te richten was in die dagen ontleend aan de gedachte dat je “de buurt inspraak” moest geven. Sociale Vernieuwing heette dat. En dat is gebeurd. En eigenlijk ook nog heel goed gelopen ook. Jullie hebben dat kunnen lezen in de Winterwijkkijker van februari 2016. Onder leiding van de gemeentelijke groenvoorziening, met een planoloog, architect en groenbeheerder, is een dialoog met de bewoners opgestart. De eerste bijeenkomst was in schoolgebouw De Bundel. Daarna zijn er in werkgroepen in diverse huiskamers overleggen gevoerd en is het uiteindelijke ontwerp aan alle bewoners getoond. De Sociale Vernieuwing werkte.

‘Apeldoornse stijl’ De eerste huizen zijn in het voorjaar van 1992 opgeleverd voor bewoning. De gehele buurt was afgebouwd begin 1993. Een geheel nieuw wijkje verrees op een voormalig weiland en een groene strook die door de gemeente was aangekocht met een nieuwe bestemming. De huizen zijn gebouwd in “Apeldoornse” stijl, dat wil zeggen traditionele bouw en aanzicht, huizen met een groot dakoverstek.

Eerste boom

De gele in plaats van traditionele rode baksteen getuigde van een moderne frisse kijk van de architecten, die tevens voor de kleuren beige, lichtblauw en donkerblauw kozen. Het geeft nog altijd een mooie aanblik. De eerste steen werd gelegd door wethouder Lies Mulderij op 12 september 1991. De kopers werden hierbij uitgenodigd: ook hun ‘project’ begon op deze wijze te leven. De toenmalige “Nieuwe Apeldoornse Courant” (nu Stentor) was er uiteraard bij.

In 1993 is met dezelfde wethouder Mulderij, die de eerste steen heeft gemetseld, ook de eerste boom geplant. Aansluitend hebben alle bewoners het plantsoen helpen aanplanten in samenwerking met de Gemeentelijke Dienst Groen Natuur en Landschap. Aan belangstelling van de gemeente geen gebrek bij ‘De Tol’. De directeur Dienst Groen was steeds zelf betrokken bij de aankleding van de wijk. Zoals hij zei: “Normaal hangt in een nieuwbouwwijk eerst iedereen zijn eigen schilderijtjes op en blijven de mensen vreemd voor elkaar, maar nu

het buurtfeest. In de ochtend een fietsen spelprogramma voor de kinderen, in de middag friet eten met ouders en kinderen en in de avond een muziek- en feestprogramma. Zo herinneren wij ons de barbecue, de salades van hoge kwaliteit … het was smullen onder het genot van veelal live muziek! Ook een plaatselijk komiek zette in een jaar veel luister bij.

komen mensen bij elkaar over de vloer om te overleggen. Om dat effect gaat het bij integraal wijkbeheer.” En zo hebben veel bewoners dat ook ervaren.

Modderpoel De straten van ‘De Tol’ waren in het begin een ramp. De bouwbestrating had een nauwelijks werkende waterafvoer en bij regen werd ‘De Tol’ plaatselijk een modderpoel. Je kon goed zien hoeveel hoger de huizen met tuinen waren aangelegd. Daar hield je wel droge voeten namelijk. In het najaar van 1992 bleef de bronbemaling vooralsnog draaien. Dit omdat het oude grondgebied vervuild bleek met olie en benzine afkomstig van het voormalige tankstation aan de Zutphensestraat. Dat resulteerde in maandenlange vertraging voor de aanleg van het plantsoen. Immers, eerst moest de grond “schoon” zijn. Of dat schoon maken helemaal gelukt is, betwijfelen bewoners nog altijd. Slachtoffers zijn er niet gevallen natuurlijk, maar de eerste bomen zijn ter plekke van de plaats waar de bronbemaling stond allemaal doodgegaan. Ook de jonge struiken hadden het in deze hoek van het plantsoen moeilijker dan aan de andere kant. Wanneer je nu naar het plantsoen kijkt, is er geen verschil meer te zien, gelukkig.

Een eigen buurtkrantje Dit zorgde voor een gemakkelijke omgang in de buurt en het snel leren kennen van elkaar. 77 woningen werden uitgenodigd mee te doen, zo herinneren zich een paar organisatoren van het eerste uur. Er werd sponsorgeld opgehaald, een buurtkrantje uitgebracht en de opkomst voor de feestavond was al snel meer dan 100 mensen. In de loop van de jaren is dit initiatief gestopt. Het nieuwe was eraf, de eerste verhuizingen vonden al weer plaats en de organisatoren van het eerste uur waren ook een beetje “uitgedacht” qua vernieuwing.

Bewoners ’van het eerste uur’ blijven

Samen smullen

Hoewel de wijk de natuurlijke doorstroming van bewoners kent, is er nog altijd een goede sfeer en lijken de mensen er met veel plezier te wonen. Een flink aantal van hen vanaf het eerste uur en zij hebben veel goede herinneringen aan de beginjaren aan ‘De Tol’.

De eerste bewoners waren (en zijn dat nog …) blij met hun nieuwe huizen en hun wijkje, wat onder meer geleid heeft tot het schoffelen in het plantsoen en het organiseren van buurtfeesten. Zeker in de eerste jaren is er op het centraal liggende plantsoen uitgepakt met

Harry de Weerd namens de bewoners van en aan ‘De Tol’ in Osseveld-West.

Tekst: Gert-Jan Tamboer en gedeelten uit De Stentor van 18-11-2006 Foto’s: Wendy Le Griep, Sjaak Ooms en Netty Ooms

Buurten in het Landenbuurtje De eerste woningen van de nieuwe wijk Het Woudhuis zijn tussen 19931994 gebouwd. Voordat Het Woudhuis werd gebouwd was er al een wijk. Deze wijk wordt ook wel de Landenbuurt genoemd. Zeg maar het wijkje rond Salland en Kennemerland. De Landenbuurt is een buurt met een eigen karakter. Een buurt waar vroeger 200 mensen woonden. Een buurt waar oudere woningen staan met grote tuinen. Een op het oog rustig buurtje, mensen in de voortuin genietend van de zon.

De Schakel

Leuk om een kijkje te nemen in de Landenbuurt. Een buurt waarvan veel bewoners nog weten hoe het was voordat de nieuwe wijk kwam. Een buurt waar nog mensen wonen die hier begin vorige eeuw zijn geboren. Bewoners die de weilanden om hun wijk hebben zien verdwijnen. Rafael Cruden woont al 27 jaar in de Landenbuurt. Rafael, die in het dagelijkse leven Rafi wordt genoemd, vertelt over de wijk en haalt leuke herinneringen op.

Een nieuw buurthuis kwam er niet. Er was sprake van om het oude schooltje aan de Lupineweg tot buurthuis te maken. Ver buiten de buurt. Dus dat ging niet door. Aan de overkant van de Zutphensestraat op het terrein van Groot Schuylenburg werd de bewoners voorgesteld om een nieuw buurthuis te bouwen. Rafi: “Om er te komen ging wel, maar terug… Dan dronken die drukke weg over steken. Nou mooi niet.” En om midden in Het Kasteel het buurthuis te maken was ook geen goed idee. Gelukkig is er in Het Bolwerk een soort van buurthuis. Dus het is wel goed gekomen.

De Schakel is een begrip in de Landenbuurt. Op de plek waar nu het grasveldje is aan de Kennemerland stond tot circa 20 jaar geleden een buurthuis, De Schakel. Een buurthuis, dat echt het huis was van de buurt. Elke dag open. De plek waar bewoners elkaar troffen om te kaarten, te biljarten en een biertje te doen. Een gemis voor de bewoners toen het buurthuis werd afgebroken.

Mollen in de boom Rafi, die heel lang geleden is geboren in Venezuela en is opgegroeid op Curaçao, kwam 40 jaar geleden in Nederland terecht. Rafi was op oefening in de oerwouden van Venezuela en zei tegen zijn kameraden: “Kom we moeten de bomen in.” “De bomen in, nou ja vooruit, als jij het zegt, Rafi.” De volgende ochtend bleek waarom! Het was noodweer geweest, de rivieren waren buiten de oevers getreden en onder de bomen was het nat. De soldaten zouden het moeilijk hebben gekregen in het hoge water. Dat Rafi een neus heeft voor dingen, die in de omgeving gebeuren is duidelijk. “Ja”, zegt Rafi: “Als je duizendpoten en mollen uit de grond ziet komen en de bomen in klimmen, dan is er wat aan de hand.” Die neus voor dingen, die in de omgeving gebeuren heeft Rafi hier in Nederland ook.

Groencommissie Belangrijk voor de bewoners van de Landenbuurt was dat de wijk er mooi uitzag. De groencommissie, die bestond uit Rafi en vier ander bewoners, was bezig met de dingen buitenshuis. Ze hebben er voor gezorgd dat er een aantal speelveldjes in de buurt kwam. De groencommissie had nauw contact met de gemeente hierover. Helaas zijn er tot twee keer toe verschillende speeltoestellen in de fik gegaan. De groencommissie was ook bezig om rotzooi die op straat lag op te ruimen. Op deze manier zag de wijk er netjes uit. Nu zijn de leden van de groencommissie op leeftijd en is er helaas niemand die het stokje heeft overgenomen.

SOLO

Straatspeeldag

Rafi is nog steeds actief. Niet alleen in en om huis en in de wijk. Hij is ook elke week drie keer te zien in het jongerencentrum van de wijk. Hij heeft daar een oude spelcomputer waar hij het computerspel “fotoplay” speelt. Daarnaast helpt hij met van alles en nog wat. Het contact met de jeugd en praten over van alles, zodat ze de goede richting op gaan, doet hij graag. Hij is scheidsrechter en fluit nog regelmatig voetbalwedstrijden. En hij is voorzitter van SOLO, Super Ouwe Lullen Organisatie. “Als je 50 bent, ben je een ouwe lul en wordt je 65 jaar dan ben je voorzitter van SOLO.”

In de Landenbuurt gebeurde best veel. Begin 2000 was er elk jaar een straatspeldag. Circa 40 tot 50 kinderen uit de wijk hadden de dag van hun leven. Lekker buiten op straat volleyballen en voetballen. Helaas ook hier ging de geldkraan van de gemeente dicht. Zo ook bij de buurtfeestjes. Met zijn allen een jaarlijks gezellig avondje, meestal met een BBQ, is ook verleden tijd. Een behoorlijk aantal jaren werden de feestjes georganiseerd.

Knorrend In de Stentor van 18 november 2006 is te lezen over de Landenbuurt: In het tuintje van A. komt een uit de kluiten gewassen varken knorrend in de benen. ‘Van mijn man. Hij wandelt er wel eens mee door de buurt.’ “Hij doet veel in de buurt, organiseert feestjes, partijtjes voetbal, spelletjes. Ze mogen hem graag. Ze hadden me in het begin wel gezegd dat de mensen hier ‘mondig’ zijn. Dat de buurt asociaal werd genoemd, komt misschien omdat er ‘s zomers vaak muziek klinkt en mensen op straat leven. Ik vind het juist sociaal: mensen bemoeien zich nog met elkaar, helpen elkaar. Hier vereenzamen mensen niet.”

Het stekelige huisdier De tijd van weilanden en bosjes om het huis gaf soms ook verassingen. Op een gegeven moment had Rafi een egel in de schuur. Een egel die hij vertroetelde met groente. De egel ging en kwam. Zo vier jaar was de egel een graag geziene gast bij Rafi in de schuur.

Kerstboom Zoals op veel plaatsen gebeurt, werd er tegen de kerst een boom geplaatst. Een jaarlijks terugkerend feest waar bijna de hele buurt aanwezig was om te helpen met het optuigen. Elke avond weer een stukje versieren. Na een aantal dagen was de boom compleet opgetuigd. Hoe gezellig was het om zo af en toe samen buiten te staan met een beker warme chocolademelk. De boom werd betaald door de gemeente. Maar helaas zit de beurs van de gemeente dicht en is er geen kerstboom meer op het veldje aan het Kennemerland.

Familie Lievestro blijft in de wijk Tekst: Wendy Le Griep Foto’s: Wendy Le Griep en familie Lievestro

Wie eenmaal prettig woont, heeft geen redenen om te verhuizen. En als je dan na 47 jaar toch gaat verhuizen, omdat je kleiner wilt gaan wonen, dan zoek je een plek waar je de mensen en hun geschiedenis kent. En wat is er dan mooier, als twee dochters ook besluiten om in de wijk te blijven wonen? Dit gebeurde bij de familie Lievestro: Aart, Gijsje, Anja en Marian.

vijver en daar kon je heerlijk op schaatsen. Tussen ons huis en het weiland was een flinke strook groen waar ze in hun kindertijd veel hebben gespeeld. Een mooie tijd.”

Andere tijden Gijsje: “Ik was 23 jaar toen wij aan de Zutphensestraat kwamen wonen. Wij waren ‘eenvoudige mensen’ in vergelijking met de functies van de bewoners om ons heen. Wij woonden dan wel in een groot huis, maar in vergelijking met de andere dienstwoningen, was ons huis relatief eenvoudig versierd en ingericht met ornamenten uit die tijd. De status van de bewoner was goed af te lezen aan de grootte van het huis. Dus wij kwamen ineens in een heel andere sociale laag terecht wat wonen betrof. Sociale controle was destijds ook een stuk groter.”

Dienstwoning te huur Vader en moeder Lievestro, hierna Aart en Gijsje te noemen, verhuisden in december 1968 naar de Zutphensestraat, waar zij als jonge twintigers de voormalige dienstwoning van de boekhouder van Groot Schuylenburg konden huren. Aart: “Ik werkte op Groot Schuylenburg als timmerman. Als ‘gewone’ medewerker was het wel bijzonder dat wij deze grote dienstwoning wilden huren. Gijsje en ik zijn altijd handig geweest en konden het onderhoud en de schoonmaak zelf aanpakken.”

Spelen op Groot Schuylenburg

Gijsje: “Wij wilden graag ruimer wonen. Wij woonden toen bij mijn ouders en wij hadden geen ruimte voor ons jonge gezin. Ik weet nog goed, dat de vrouw van de directeur van Groot Schuylenburg bij ons thuis kwam kijken of wij inderdaad een grotere woning nodig hadden. Het mooie is, dat mijn schoonmoeder hier nog als dienstmeisje heeft gewerkt. Pas later, in 1986, hebben wij dit huis gekocht en kwam een jaar later mijn moeder bij ons wonen.”

Dochter Marian vertelt over haar kindertijd aan de Zutphensestraat: “Wij speelden veel buiten, maar wij gingen ook vaak naar Groot Schuylenburg. Daar was bos en ruimte, een speelweide met bijzondere speeltoestellen, aangepast aan mensen met een beperking. Wij mochten gebruik maken van alle faciliteiten op het terrein. Dus konden we ook heerlijk zwemmen vlakbij huis. Later heb ik ook nog vakantiewerk gedaan op het terrein, van schoonmaakwerk tot vakken vullen … wat er maar was.”

De buurt

Bruiloft

Aart: ”Achter de Zutphensestraat lag destijds weiland, zo ver als je oog kon zien. Waar nu de Bremweg is, stonden de gasbollen en verder was er vooral veel ruimte. Oude straten als de Velderslaan waren er natuurlijk al en het ‘Rode Buurtje’ bestond ook, maar veel meer was er niet. Later werd de weidegrond gebruikt als akkerland en korte tijd werd er achter ons huis groente verbouwd voor Groot Schuylenburg.” Gijsje: “In hun jeugd hadden onze drie dochters veel aan elkaar. Buurkinderen waren er amper. Achter het voormalige zusterhuis van Groot Schuylenburg, waar nu de Schuylenhof is gebouwd, was een

De oudste dochter van Aart en Gijsje, Anja, werkt als secretaresse op Groot Schuylenburg en woont vanaf de opbouw van Het Woudhuis in de wijk. Anja: “In Het Woudhuis zijn de Westkreek en de Oostkreek als eerste gebouwd. Vanaf ons appartement aan de Westkreek kon ik doorkijken tot aan de Zutphensestraat. Aan de Westkreek startten de bewoners allemaal tegelijkertijd. Dat schepte een band. In de eerste jaren waren wij allemaal te gast op elkaars bruiloft.

Gouden tip Van december 1993 tot juni 1997 hebben wij aan de Westkreek gewoond. Daarna hebben wij een woning gekocht aan de Ontvangst. En in 2000 zijn wij naar de Myrtillushof verhuisd. Het is een gezellige buurt. Samen met onze buren hebben we jaarlijks een buurtbarbecue. In onze buurt wonen veel jonge gezinnen. Onze kinderen zijn nu al wat ouder, maar ook zij hebben veel op het veldje voor de deur gespeeld. Het aardige is, dat wij deze woning ook dankzij mijn moeder hebben ontdekt. Zij wandelde graag door de buurt en kwam deze woning tegen. Het was een gouden tip en nu wonen wij hier alweer 16 jaar met veel plezier.” Ook dochter Marian woont al bijna haar hele leven in de wijk: “Ik stond al jaren ingeschreven bij de woningbouwvereniging, toen er in Het Kasteel jongerenappartementen van 4 hoog werden gebouwd. Mijn moeder had dit goed in de gaten. Ik kwam voor mijn opleiding terug van een stageperiode uit Londen, toen mijn moeder mij tipte. In het jaar van mijn afstuderen, 1996, ben ik op mijzelf gaan wonen, op steenworp afstand van mijn ouders. ”

In de buurt Marian: “Vanaf mijn appartementje aan Het Kasteel ben ik voor een paar maanden teruggegaan naar mijn ouders. Uiteindelijk ben ik op mijn 25ste naar De Bloementuin verhuisd. Op mijn 27ste ontmoette ik mijn man Toine die aan de Zonnewende woonde en samen hebben we destijds ons huidige huis aan De Moeraseik gekocht. Wij zijn heel tevreden met de wijk. Alles wat we nodig hebben is in de buurt. En mijn ouders en beide zussen wonen ook allemaal in de buurt. Om die reden zijn we hier natuurlijk ook gebleven. In onze straat wonen veel jonge gezinnen met kinderen.”

Positief ingestelde familie Marian: “Wij hebben een heel positief ingestelde familie. Wij pakken veel dingen samen op en wij helpen elkaar. Wij weten ook, dat het gras bij de buren (of in een andere wijk) niet persé groener hoeft te zijn… In elke buurt en in elke wijk speelt wel iets of zijn er dingen die beter zouden mogen. Maar over het algemeen genomen wonen we hier met veel plezier, wij allemaal dus!” Gijsje: “Wij zijn gewend om zelf initiatief te nemen. Er is voldoende aanbod van activiteiten in de wijk waaraan ook ouderen kunnen deelnemen. Soms is de drempel voor sommige ouderen nog te hoog. Soms heb je een duwtje nodig of een goede buur die het initiatief neemt.”

Laatste nacht thuis Aart: “Nu we zijn verhuisd, is de periode aan de Zutphensestraat voor ons ook echt afgesloten. Bij ons afscheid hebben we de meiden nog één keer allemaal thuis te logeren gehad. Later op de avond vroeg ik: “Wie wil er nog wat?” Wisten de meiden natuurlijk precies wat dit betekende… Want vroeger, toen ze nog klein waren, haalde ik ’s avonds nog wel eens wat lekkers bij de frituur. Daarmee sloten we de laatste gemeenschappelijke nacht af in ons oude huis.” Gijsje: “Sinds een jaar wonen we nu aan het Montferland. We wilden graag kleiner gaan wonen. Het is ook fijn om in de eigen wijk te blijven, want veel bewoners ‘van de oudere garde’ zijn hier ook gebleven. Wij kennen veel mensen in de wijk en zij kennen ons. Zouden wij de wijk uit zijn gegaan zijn, dan hadden we met alles opnieuw moeten beginnen. Wij wonen naar volle tevredenheid in deze wijk. En dat zijn wij van plan te blijven doen.”

“Ruisend Veld” Woongemeenschap van senioren Tekst: Wendy Le Griep i.s.m. bewoners Ruisend Veld Foto’s: Bewoners Ruisend Veld

4 leden van woongemeenschap Ruisend Veld vertellen over ‘hun’ Ruisend Veld, over de ontstaansgeschiedenis en over hun redenen om te kiezen voor deze woonvorm. Het vinden van een geschikte woonvorm, een passende locatie, de financiën, een samenwerkingspartner en het feitelijk realiseren van het ‘B complex’ vergden veel tijd en geduld. “De oorspronkelijke initiatiefnemers, die de aanzet hebben gegeven tot de oprichting van onze huidige woongemeenschap, waren leden van bevriende gezinnen die jaarlijks met elkaar op vakantie gingen naar Portugal. Al filosoferend bedachten zij hoe het zou zijn om samen te wonen in een woongroep.” Van IGOA tot Ruisend Veld Zij richtten de IGOA op, de Initiatiefgroep Groepswonen Ouderen Apeldoorn. Zij kregen belangstelling van de gemeente Apeldoorn en zij vonden ondersteuning bij St. Joseph Apeldoorn, de huidige woningcorporatie Woonmensen. “Het vinden van bouwgrond verliep moeizaam. Ik ben in 1997 lid geworden van deze groep en kon vanaf het begin bijdragen aan de verdere vormgeving en invulling van de plannen. In 2000 had de IGOA al voldoende deelnemers die zich hadden aangesloten bij de woongroep. In 2001 veranderde IGOA haar naam naar Ruisend

Veld. Wat in oktober 2002 werd vastgelegd in statuten. Samen met St. Joseph Apeldoorn hebben wij uitgedacht hoe de ideale woongroep eruit zou moeten zien.”

Meteen vol “In 2002 was er eindelijk een plan (ontwerp) voor een complex op de huidige locatie. Al onze ideeën bleken echter niet binnen het beschikbare budget gerealiseerd te kunnen worden. Zo hadden wij een prachtige binnentuin, een atrium, in gedachten, maar dat kon ‘niet uit’. Wij hebben samen met de projectontwikkelaar Landstede de plannen aangepast en zo kon uiteindelijk in 2003 worden begonnen met de bouw. In juni 2004 zijn wij verhuisd naar ons nieuwe appartement. In september 2004 waren nagenoeg alle appartementen bewoond. De appartementen waren (op 2 na) meteen verhuurd en/of verkocht. Wij hebben hier 34 appartementen gerealiseerd, waarvan 16 koopappartementen en 18 huurappartementen. Woonmensen verzorgt in principe het vullen van de huurappartementen, maar houdt altijd goed rekening met onze wensen voor de invulling.”

LVGO De Landelijke Vereniging Gemeenschappelijk wonen van Ouderen (LVGO) in Utrecht bestaat

al vele jaren. Als je hier lid van wordt krijg je regelmatig informatie over bestaande en nieuwe senioren woongroepinitiatieven. Twee andere leden waren hier reeds lid van, juist omdat zij in de toekomst wilden gaan wonen in een woongroep. Alleen was het nog de vraag, in welke woongroep precies en in welke plaats? “Wij bezochten diverse bestaande woongroepen, ook hier in Apeldoorn, maar het was het steeds net niet. Niet elke woongroep functioneert soepel en soms voldeed de woning niet aan onze wensen. Daarbij kwam dat de meeste woongroepen in het Westen des lands gelegen waren… dat had niet onze voorkeur. Dus zochten wij verder. Totdat wij in oktober 2003 bericht kregen over de mogelijkheid om ons in te schrijven in woongroep Ruisend Veld. Wij waren meteen verkocht. In september 2004 zijn wij verhuisd.”

Het moet wel ‘klikken’ De bewoners komen vanuit alle windstreken. Velen woonden daarvoor al jaren in Apeldoorn of hebben hun hele leven in Apeldoorn gewoond. Belangrijk is dat een nieuwe bewoner past binnen en bij de groep. De introductiecommissie speelt hierin een belangrijke rol. “De aspirant-leden maken kennis met onze woongroep en visa versa kijkt de woongroep of het aspirant-lid binnen

de woongroep zou passen. Leeftijd speelt een rol, de mate van zorgbehoefte speelt een rol, maar ook of het ‘klikt’. Wanneer aspirantleden niet zelfredzaam zijn, dan kunnen zij niet toetreden tot onze woongroep. Binnen de woongroep zorgen wij binnen bepaalde grenzen voor elkaar, letten wij op elkaar en steunen wij elkaar, maar iedereen is in principe zelfstandig en zelfredzaam.”

Wees er op tijd bij “Komen wonen in Ruisend Veld zou perfect zijn. Hier heb je alle faciliteiten in de nabije omgeving, van winkels, een bus- en treinverbinding, een medisch centrum en het uitzicht is fantastisch. Wij hebben veel geluk gehad dat wij hier terecht konden, want er waren destijds nog maar twee appartementen beschikbaar. Na ons zijn er slechte enkele wisselingen geweest. De mensen blijven hier graag wonen, juist omdat we het hier goed hebben met elkaar.”

Alles binnen bereik “Ja, het is hier goed wonen, deze mening delen wij allemaal. Waarom? We hebben hier prachtige ruime appartementen met allemaal een vrij uitzicht aan en boven het water, we hebben een hobbyruimte om te klussen, faciliteiten zijn nabij, openbaar vervoer als

bus en tram zijn in de wijk. we hebben twee gemeenschappelijke ruimtes voor ontspanning en ontmoeting, een kelder met bergruimte en parkeerplekken, we hebben een heerlijk terras aan het water en we hebben elkaar.”

Soms loopt het anders Eén van de bestuursleden zocht naar een tijdelijke plaatsvervanger. Op de wachtlijst vond hij een lid dat dit werk goed zou kunnen overnemen ‘for the time being’. Samen met zijn vrouw woont hij in Zonnehoeve, maar zij nemen regelmatig deel aan activiteiten van Ruisend Veld. “We hebben jaren op de wachtlijst gestaan, maar het duurde ons te lang. We zijn nu actieve buitenleden. Zelf draag ik ook graag een steentje bij en dat kan ik nu doen als tijdelijk bestuurslid. Het bijzondere aan deze woongroep is, dat er in al die jaren geen mediation nodig is geweest om conflicten op te lossen. Wij praten hier met elkaar en luisteren naar elkaar. Natuurlijk zijn de meningen wel eens verdeeld, dat mag ook. Doordat er koopen huurwoningen zijn hebben we ook een vereniging van eigenaren.” “Samen dingen met elkaar doen leeft erg sterk binnen de woongroep. Zo vieren we elk jaar een gemeenschappelijk kerstfeest en

versieren wij de gemeenschappelijke ruimtes. We hebben gezamenlijke maaltijden en een jaarlijkse BBQ. Ook staat de ontmoetingsruimte tot onze beschikking voor privéfeestjes, buffetten en BBQ-s. En we leveren allemaal een bijdrage om het hier goed te hebben en te houden. ”

Op www.ruisendveld.nl vind je nog meer informatie over de geschiedenis van de woongroep, de toelating, de kosten, de woningen enz.

Contactgegevens Ruisend Veld Woongroep voor senioren Het verlaat 100-166 Correspondentieadres Het Verlaat 166b 7325 HG Apeldoorn 055-3600243 www.ruisendveld.nl

Tekst: Wendy Le Griep i.s.m. Lous van Zeist en Desiré Groenewoud Foto’s: Lous van Zeist en Desiré Groenewoud

De Waterlei De aarde was woest en ledig… De Wijkraad bestaat inmiddels 25 jaar. Osseveld-Oost is net een paar jaar jonger. Oké, de huizen aan de Veenhuizerweg, de Deventerstraat, de Lupineweg en de Vosweide bestaan al langer, maar verder is Osseveld-Oost de jongste telg in onze wijk. Lous van Zeist en Desiré Groenewoud woonden als eerste bewoners aan De Waterlei en herinneren zich dat de aarde letterlijk woest en ledig was. Je kon vanaf De Waterlei zo doorkijken naar de Deventerstraat, de Veenhuizerweg en naar Osseveld-West. Lous: “In december 1996 ben ik hier komen wonen. Die winter was koud en lang, er waren nog geen wegen, geen trottoirs, geen straatverlichting en mijn moeder vond het doodeng dat ik als vrouw alleen in mijn nieuwe huis ging slapen. In het eerste blok dat klaar was aan De Waterlei, bracht ik de eerste nachten alleen door. De meeste buren waren nog druk bezig met verven, vloeren leggen en behangen. Ik wilde graag verhuizen en zette alles op alles om voor de kerst in mijn nieuwe huis te kunnen zijn. Dat werd een kerst ‘in the middle of nowhere’. Alles om De Waterlei heen was nog een zooitje. Er was nog geen supermarkt. De oude Dirk v.d. Broek, op het terrein naast de huidige Monuta, kwam ongeveer een half jaar later. Meer was er niet.”

Desiré: “Wij kregen de sleutel op 10 december 1996, maar kwamen hier ‘pas’ 6 januari wonen. Ik herinner mij ook de leegte, de ruimte voor de deur. Wij hadden ons voor meerdere woningen ingeschreven, in de hoop er één te kunnen kopen. Ons huidige huis was toentertijd onze 13de keus! Wij hebben nooit spijt gehad van de verhuizing.”

Noodlot

gutste op dat moment van de trappen bij de buren en rolden vinyl en vloerbedekking op. Ongelooflijk, wat een chaos! Bij alle buren knapten de leidingen van de zonneboilers en overal liep het water langs de muren. De politie kon gelukkig de boiler van mijn bovenburen op tijd afsluiten. Ik bleef gelukkig gespaard, omdat ik zelf geen zonneboiler heb. Maar ja, de bewoners van De Waterlei, die hun sleutel al hadden, die hadden dus wel waterschade en flink ook.”

Lous: “Na een paar weken, het was toen 4 januari 1997, sloeg het noodloot toe en knapten de zonneboilers kapot. Ik keek naar de Elfstedentocht op televisie, toen mijn broer langskwam. Hij vroeg me of het toch aan het dooien was, want er druppelde zoveel water langs de ramen. Het water

Desiré: “Toen wij op 6 januari hier kwamen wonen, waren de hoofdkranen al dichtgedraaid, maar waren ze dit op nummer 34 vergeten. Hier sloeg het noodlot opnieuw toe. Het was inderdaad een vreselijk koude winter, het vroor flink en de temperatuur

voelde aan als -26C. Bij onze buren is toen de boiler geknapt. En al dat water stroomde via het dak bij ons naar binnen! Via de voorkant van het huis, langs de trap, door de berging, het water bleef maar komen. Gelukkig hebben we relatief weinig schade hierdoor geleden. Nadien zijn er andere zonneboilers geplaatst.”

Project de Tuinmuur “De Waterlei bestaat uit meerdere blokken ‘tunnelbouw’ woningen. Huurwoningen en koopwoningen wisselen elkaar af. We hebben hier een leuke mix. Mijn woning heb ik in de loop der jaren aangepast, waardoor het warmer en prettiger wonen is geworden voor mij. De Waterlei maakt onderdeel uit van ‘de Tuinmuur’, maar werd in de volksmond ook wel ‘de Gevangenis’ genoemd. Vanaf de Deventerstraat en Osseveld-West kon je de kale Tuinmuur met de kleine raampartijen goed zien liggen, als een dreigende kolos in het verder kale landschap. De gelijkenis met een gevangenis was niet geheel onlogisch.” Desiré: “Toen ons blok werd gebouwd, leek de woning smal, doordat de voor- en achtergevel nog niet geplaatst waren. Dat heeft inderdaad met die tunnelbouw te maken. Maar in de loop van de bouw zie je huis wel echt een

huis worden. Voor ons huis was een zee aan ruimte… het maïsveld en de weilanden kwamen bijna tot aan onze voordeur. Dat was een prachtig uitzicht. De nieuwbouw trok ook ‘toeristen’, die nieuwsgierig van aard ‘even binnen’ kwamen kijken bij de bouw én zelfs hun neus tegen het raam drukten om het nog nét even wat beter te kunnen zien. Na de inrichting van ons huis, was in de zomer van 1997 de tuin aan de beurt. Zo koud als de winter was geweest, zo heet was de zomer… met 30 graden in de schaduw, was het meer ‘hoe overleef ik de zomer’? Kun je je voorstellen, dat in die zomer de achtertuin werd ingericht? Mijn man heeft kruiwagens gevuld met stenen moeten verplaatsen van De Waterlei-zijde naar de achtertuin… vele tientallen!”

Goede buur Lous: “Ik woon hier alweer 20 jaar met veel plezier. Alle voorzieningen zijn hier in de wijk terug te vinden. Er zijn veel oude elementen bewaard gebleven zoals oude bomen aan de Eiken en oudere woningen langs de Lupineweg en de Veenhuizerweg… die geven sfeer aan de wijk. Het is voor mij altijd goed wonen geweest aan De Waterlei. Ik heb ook

altijd fijne buren gehad. We helpen elkaar wanneer nodig en we houden over en weer een oogje in het zeil. De uitdrukking ‘beter een goede buur dan een verre vriend’ is hier zeker op zijn plaats. Zo wil ik nog wel 20 jaar aan De Waterlei kunnen blijven wonen!” Desiré: “Het aardige is, dat in ons blok nog zeker 8 andere gezinnen vanaf het begin wonen. In ons blok zijn dus nog best veel ‘bewoners van het eerste uur’ te vinden. Begrijpelijk, want de huizen zijn ruim, we hebben een flinke achtertuin, we hebben werkelijk alle voorzieningen op ‘steenworp afstand’ en ook voor het werk zit je hier vandaan zo op de snelweg. Wij wonen hier na 19 jaar nog steeds naar ons zin.”

Tekst: Wendy Le Griep Foto’s: Herma Oosterloo

Driemaal is scheepsrecht ‘Driemaal is scheepsrecht’ is een spreekwoord dat zoveel betekent als: ‘Als iets niet direct lukt, dan lukt het een derde keer vaak wel’. Soms is je derde huis de woning van je leven, zo ervaarde de familie Wooning-Van den Berg die met hun gezin maar liefst driemaal verhuisde in-aan De Zonnewende. De familie Yokaribas, bleef gedurende deze periode wonen in hun huis aan De Ontvangst. Deze beide gezinnen vertellen hun verhaal als ‘eerste bewoners’ van De Zonnewende/De Ontvangst.

Elsbeth: “Ik ben bijna een ‘echte’ Apeldoornse. Ik was 10 jaar toen ik naar Apeldoorn verhuisde. Ons gezin verhuisde regelmatig, omdat mijn vader destijds voor de vakbond werkte. Regelmatig verhuizen hoorde er gewoon bij. Misschien zit het wel in mijn bloed, want ik weet er ook wel raad mee.

Kenmerkende open vide Adnan: “Ik ben geboren en getogen in Apeldoorn en ik heb in Ugchelen en in de Metaalbuurt gewoond. Het Woudhuis was in 1990 wel zo’n beetje af en er was heel veel belangstelling voor de nieuwbouw in Osseveld-Oost. Ik herinner mij nog een informatiebijeenkomst in de Cantharel, waar het onwerkelijk druk was. Zóveel mensen waren er op zoek naar een woning. Ik was toen 25 jaar, getrouwd met mijn vrouw Beyhan en we hadden samen 2 kinderen.

Het huis aan De Ontvangst was meteen goed: genoeg slaapkamers voor alle gezinsleden, een mooie werkkamer, een ruime huiskamer én natuurlijk de kenmerkende open vide. De vide hebben we overigens door de jaren heen open gelaten, waar veel buren deze hebben dichtgemaakt. Onze kinderen waren 7 en 2 jaar toen wij naar De Ontvangst verhuisden. Aan De Ontvangst zijn wij nu één van de laatste eerste bewoners die er nog wonen.”

Van Zonnewende naar Zonnewende Elsbeth: “Dennis en ik woonden op een flatje in Kerschoten en wij wilden graag kinderen. In Het Woudhuis vonden we alles erg dicht op elkaar gebouwd en dus keken we verder, naar Osseveld-Oost. Een huis kopen was wel iets waar ik veel nachten van wakker lag… het was toentertijd toch een serieus bedrag waar je als jong mens (ik was nog geen 25

jaar) een hypotheek voor afsloot. Wij kwamen te wonen schuin tegenover de toen nog te bouwen basisschool De Zonnewende, een mooie nieuwbouw tussenwoning met prettige buren rondom, waarmee wij eigenlijk altijd fijn contact hebben gehad én nog steeds hebben.” “Na 5 jaar wilden we graag opnieuw gezinsuitbreiding , maar daarvoor kwamen wij één kamer tekort. Dus besloten we om verder te kijken. Ons oude huis raakten wij in één dag kwijt. In die jaren was er veel vraag naar woningen. Via onze oude makelaar schreven wij ons in voor een nieuwbouwproject van een blok met 8 woningen, toevallig ook gepland aan De Zonnewende. Hier hebben we in een tussenwoning 10 goede jaren gewoond. Omdat mijn man, Dennis, veel thuis werkt, wilden we dit huis uitbouwen, maar dat mocht niet van de gemeente. Om die reden zijn we opnieuw verder gaan kijken.”

“En zo kwamen we terecht op de hoek van De Zonnewende met De Keerkring, waar het enige vrijstaande huis van de straat te vinden is. De vorige bewoners hadden het hele huis geheel tot in de puntjes opgeknapt en keurig afgewerkt. Ons bedje was gespreid. We konden er echt zó in. Ons derde huis is het eerste ’tweedehandshuis’ waarin wij wonen. In de andere twee woningen aan De Zonnewende waren wij de eerste bewoners, samen met de buren om ons heen. Dat zorgde toch wel voor een band. Als tweede bewoner is dat gevoel toch minder merk ik. Sowieso is het een rustig gedeelte van de straat, waar vele mensen overdag niet thuis zijn, omdat ze buitenshuis werken.”

Een leven in én buiten de wijk Adnan: “Onze kinderen gingen naar basisschool De Regenboog. In die eerste jaren was er nog niet veel te doen in de wijk. Er was nog geen winkelcentrum en speelvoorzieningen waren er ook nog niet. Toen onze kinderen groter werden, waren er wel speelvoorzieningen voor de heel jonge kinderen, maar ontbrak het aan speelplekken voor de oudere kinderen van de basisschool. Bij vertrek en terugkeer naar je huis was het druk in de wijk. Op andere tijdstippen was en is het rustig in de wijk. Onze kinderen, Engin (nu 25 jaar) en Begüm (nu 21 jaar) gingen na de basisschool naar het Mheenpark en het Walterbosch. Beiden leiden inmiddels hun eigen leven, voornamelijk buiten de wijk.”

Elsbeth: “Onze dochters, Sofie (16 jaar) en Roos (13 jaar, bijna 14), zijn geboren en getogen in deze wijk. Na basisschool De Zonnewende zijn ze naar het voorgezet onderwijs gegaan, het Walterbosch en het AOC in Twello. Al dat verhuizen was voor onze dochters niet zo nodig. Die waren tevreden met de buurkinderen en de contacten die ze hadden opgebouwd. Gek eigenlijk, ook al woon je nog steeds in dezelfde straat, je ziet en spreekt elkaar toch minder, omdat we nu in een ander deel van De Zonnewende wonen.”

De Muur Elsbeth: “Ik herinner mij nog dat de huizen aan De Zonnewende werden omschreven als ‘De Muur’. De meningen over wat mooi of niet mooi was, wisselden sterk. De woningen werden in hoog tempo opgebouwd. Toen ik erin stond, leek het allemaal erg klein. Maar dat viel gelukkig reuze mee. Aan het uiterlijk van de huizen mocht de eerste 5 jaar niets veranderen. De architect stelde: “Het is mijn schilderij.” Nu zijn de regels wat soepeler geworden en mag je bijvoorbeeld je eigen kleur kiezen waarin je je voordeur en de kozijnen verft.”

Social media Adnan: “Van de eerste bewoners aan De Ontvangst is nu niet veel meer ‘over’… de meeste bewoners zijn inmiddels verhuisd.

Wij hebben ook een tijdje overwogen om te verhuizen, maar nu de kinderen groter zijn, is die noodzaak er niet meer. Ons huis was meteen goed voor ons gezin. Omdat ik alle dagen werkte, heb ik minder contact met de buren gehad dan mijn vrouw.” Elsbeth: “Het contact aan De Zonnewende was van begin af aan goed. Hier kwamen zo goed als alleen maar jonge stellen wonen die zo’n beetje in dezelfde periode hun kinderen kregen… dat schept ook wel een band. Dat contact is overigens door de jaren heen en ondanks onze verhuizingen goed gebleven, dankzij de social media.”

Complete wijk Elsbeth en Adnan: “De wijk OsseveldWoudhuis heeft voor ons en onze gezinnen door de jaren heen eigenlijk alles in zich wat we nodig hadden: openbaar vervoer, een winkelcentrum, een medisch centrum, basisscholen, kinderdagverblijven, sportmogelijkheden, een snelle verbinding naar Twello en het centrum van Apeldoorn. Noem maar op. Alleen voor onze oudste kinderen ontbrak het soms aan leuke ontmoetingsplekken voor jongeren, maar verder…. is het absoluut prettig wonen in Osseveld-Woudhuis, van het begin af aan!”

Tekst: PCBS De Regenboog Foto’s: PCBS De Regenboog en Jos Burgers

25 jaar PCBO De Regenboog! Wat een leuke happening! Basisschool De Regenboog bestaat 25 jaar! Overal in de wijk hangen flyers om hier aandacht aan te geven. Op Facebook wordt onze jubileumsite al meer dan 10.000 keer geliked! Om dit heugelijke feit te vieren zijn er allerlei feestelijkheden in en om De Regenboog! Zo was er een reünie op 08 oktober 2016 voor alle oudleerlingen en leerkrachten. En een feestelijke dag voor de kinderen op 10 oktober tijdens een week van feestvieren.

handjevol kinderen van verschillende leeftijden gestart. Al snel groeide het aantal leerlingen en toen de school klaar was is deze geopend door minister Deetman, in 1994. We groeiden zo snel, dat de school ons niet meer paste en er moesten noodlokalen komen. Maar ook die noodlokalen bleken niet genoeg. Eerst kwamen er tegenover Het Bolwerk vier noodlokalen, waar de konijnen en muizen vrolijk hun gang konden gaan en het groen weelderig tierde. Maar zelfs dat was niet genoeg! Er zijn toen noodlokalen gestart naast De Zonnewende, waar nu De Regenboog Osseveld staat.

De Regenboog heeft als motto KleurRijk. We hebben een kleurrijke leerlingenpopulatie, ieder kind is anders en je mag zijn wie je bent. Je wordt gestimuleerd om je eigen talenten verder te ontwikkelen. Wij zijn een Kanjerschool, waarin wij kinderen in een sfeer van veiligheid, vertrouwen en respect met elkaar om leren gaan, willen verbinden. In onze visie staan een aantal kenwoorden centraal:

In het blauwe kantoor gebouw ‘Le Brisac’ werd een tijdelijke school ingericht. Rond 2008 was de nieuwe school De Regenboog-Osseveld klaar voor gebruik. Een prachtig gebouw waar kinderen met veel plezier elke dag naartoe gaan. De beide locaties van De Regenboog hadden op het hoogtepunt wel meer dan 800 leerlingen! Die komen uit de wijken Het Woudhuis, Osseveld, Welgelegen Zuid, De Maten en Zevenhuizen. Dat we een sportieve school zijn blijkt wel uit onze prijzenkast die vol staat met bekers van allerlei verschillende sporten! Vooral in voetbal blinken we uit. De bekers passen bijna niet meer in onze kast, zoveel hebben wij er verdiend!

• ontwikkelen • samen • veilig • verbinden • plezier • vertrouwen • geloof en • ruimte Dit zijn de kernwaarden waar onze focus op ligt.

Op creatief gebied staan wij ook ons mannetje. Zo worden er in circuitvorm veel verschillende technieken aangeleerd, waarna de kinderen de aangeleerde technieken toepassen in creatieve en seizoensopdrachten, waar ieder kind zijn creativiteit in kwijt kan.

Terugkijkend op 25 jaar geschiedenis van De Regenboog is er veel gebeurd. Het schoolgebouw zoals we dat nu kennen (De Regenboog Woudhuis) was in aanbouw. Toch gingen de eerste kinderen al naar school. In barakken op het terrein van ’s Heerenloo, toen nog Groot Schuilenburg. Daar is de directeur, meester Jan Huizinga, met een

De Regenboog 25 jaar!! Twee weken feest, we vieren met elkaar dat De Regenboog 25 jaar bestaat. Naast alle activiteiten in de groepen zoals een pyjamadag, koken, knutselen, een high-ranja, een pannenkoekenrestaurant, veel verschillende spelvormen, werken over verschillende feesten etc. hebben we een aantal activiteiten met de hele Regenboog gedaan. We hebben een nieuw regenbooglied. Dit lied is door een aantal leerlingen opgenomen in een studio, de videoclip is ook erg leuk geworden. Bent u nieuwsgierig? Via de website en via onze facebookpagina kunt u het nummer bekijken: “We zingen samen met plezier, veilig ontwikkel ik mij hier, geloof verbind vertrouwen, kijk omhoog naar De Regenboog” galmt door de gangen! Dit lied hebben we met elkaar gezongen om de feestweken te openen. De toneelspelers van De Rode Prinses waren al aanwezig tijdens deze opening!

Culturele traktatie in alle groepen! Fulco, medewerker van Markant, is in alle groepen geweest voor een culturele traktatie. Samen met de kinderen heeft hij een quiz gespeeld, de winnaar krijgt alles, de verliezer helemaal niks.. Na een spannende wedstrijd hebben de winnaars van alle groepen de prijs gelukkig gedeeld met de hele klas.

Reünie Zaterdag 8 oktober hebben we met oud-leerlingen en oudleerkrachten herinneringen opgehaald. Jan Huizinga heeft veel oude herinneringen gedeeld met ons allemaal, herinneringen soms met een traan, maar meestal met een lach. Wat was het leuk voor oud-leerlingen om hun oude school terug te zien. We kijken terug op een mooie middag met veel hernieuwde ontmoetingen

Daarbij hebben wij de cultuurcarrousel waarbij kinderen kennismaken met kunst, cultuur en hoogtepunten uit de geschiedenis. Jaarlijks gaan kinderen uit de bovenbouw op excursie naar o.a. het Kröller Müller Museum of ze fietsen een kunstroute. Ook humor ontbrak niet op De Regenboog. Jaarlijks werd een 1 april grap bedacht waar menigeen iedere keer weer instonk. Bijvoorbeeld: • De luizenscanner onder de beamer van het digibord • Gereserveerde parkeerplaatsen voor de directie • Kinderen die zelf toiletpapier mee moesten nemen van thuis i.v.m. de kosten Het was altijd een groot succes.

Voorstelling De Rode prinses De leerkrachten zijn al ver voor de zomervakantie begonnen met het instuderen van een musical. In oktober hebben we drie voorstellingen gegeven in de Heemgaard. Wat was het leuk! Het verhaal van de Rode prinses was spannend en grappig. En wat was het leuk om te kijken welke rollen de juffen en de meesters hadden! Dit alles is mogelijk gemaakt door veel betrokken ouders en familieleden, hiervoor zijn we erg dankbaar! We kijken terug op twee fantastische weken en hopen dat iedereen op zijn/haar manier het feest mee heeft kunnen vieren.

De geschiedenis van De Regenboog kent ook een lach en een traan. Moeilijke periodes waren er toen er een collega overleed en een aantal lieve kinderen en ouders of mensen die geconfronteerd werden met ernstige ziektes. Het is fijn op moeilijke momenten om als christelijke school elkaar te kunnen steunen. Gelukkig hebben we ook veel hoogtepunten mogen ervaren. Zo zijn er een paar juffen en meesters getrouwd en zijn er vele baby’s geboren. Ook met elkaar zijn we De Regenboog en samen vieren we dan ook deze geschiedenis. Met elkaar hopen we een aantal feestelijke weken te beleven. Terug te denken en vooruit te kijken naar een mooie toekomst voor onze school!

De Zonnewende 1999 – 2016 Tekst: Lieselotte Steenbergen Foto’s: De Zonnewende

Snelle groei

Toen eind jaren ‘90 de wijken Osseveld en Het Woudhuis uit de grond herrezen, was de noodzaak van basisscholen in deze wijken uiteraard van belang. Voor de Veluwse Onderwijsgroep betekende dat, dat basisschool de Wingerd (De Maten) ging sluiten en in de wijk Osseveld verder ging onder de naam (heel toepasselijk) De Zonnewende.

Aanvankelijk werd het een school met 8 lokalen, want de prognoses van de gemeente waren dat we maximaal 200 leerlingen zouden krijgen. Maar al bij de officiële opening, bleek dat er minstens 2 lokalen aangebouwd moesten worden. Dit werd dan ook gelijk gerealiseerd. Maar de kinderen bleven komen. Zo veel, dat we op een gegeven moment in één schooljaar 7 nieuwe leerkrachten moesten benoemen. Het voordeel was, dat iedereen bewust koos voor een Daltonschool en ook snel kon worden meegenomen in de flow van het team.

De symboliek van de straatnaam waar de school gebouwd werd, vonden we passend bij de groei en de ontwikkeling van kinderen. Onze school zou dan ook ”De Zonnewende” heten. Vanaf de oprichting was het meteen duidelijk dat de nieuwe school een Daltonschool zou moeten worden. Een school waar vertrouwen in kinderen centraal staat, waar kinderen eigen keuzevrijheid leren hanteren en zelf verantwoordelijkheid leren te dragen voor hun (leer) gedrag.

De computer deed in die tijd zijn intrede in het onderwijs. Ook daar moesten we als moderne school in mee gaan, ondanks het feit dat de financiële middelen ontbraken. Vanuit het bedrijfsleven werden 35 afgeschreven stand-alone computers geschonken.Daar konden we aanvankelijk even mee uit de voeten.

Hoe het begon In maart 1999 is De Zonnewende gestart met 16 kinderen, een directeur, 2 leerkrachten en een conciërge, in een noodgebouw met een zeecontainer als schuurtje. We begonnen met één kleutergroep en een groep waarin kinderen zaten uit de groepen 3 t/m 8. Het was een tijd van pionieren. Er viel nog veel te ontdekken en te leren.

ABC Vanwege de snelle groei was plaatsing van noodgebouwen noodzakelijk. Uiteindelijk werd dat niet één, maar werden het 2 noodgebouwen, met bij elkaar 17 (!) lokalen. We noemden ze de A-, Ben de C-locatie (wie herinnert het zich nog?).

Klimatologisch deugde er niet veel van het schoolgebouw. In de zomer bereikten we verschillende malen de 40 graden. We hadden geen luchtverversingssysteem, geen airco. Toch was dit geen onderwerp van gesprek. Het was een gegeven en het was gezellig. Dat was voldoende.

Op basis van het leerlingenaantal en de prognoses konden we een aanvraag doen voor een 2e locatie. Deze werd gerealiseerd in september 2009 aan De Ravelijn in de wijk Het Woudhuis. Dat was ook het moment dat kinderen niet meer 2x per week met de bus naar gymzalen in De Maten of Zevenhuizen gebracht hoefden te worden. Voor De Keerkring was de gymzaal achter het gebouw en De Ravelijn kon inpandig gymmen. Dat scheelde enorm veel lestijd!

Veldmuisjes Met de groei van de wijk, groeide ook de school in razend tempo. Telkens wanneer in de loop van de tijd een accommodatie werd uitgebreid moest er in het omliggende terrein gegraven worden. De daar levende veldmuisjes zochten een veilige plek in de school. De muisjes die we vingen brachten we met de auto over de autobaan naar het Woudhuizerwoud.

Hoe is het nu? De Zonnewende is uitgegroeid tot een school met twee moderne gebouwen, met een zeer enthousiast en gedreven team, dat de ontwikkeling van de leerlingen in het Daltononderwijs hoog in het vaandel heeft staan. Zo wordt er Engels gegeven vanaf groep 1, wordt er gedifferentieerd gewerkt vanuit groepsplannen, wordt er dagelijks aan de instructietafel gewerkt met kinderen die extra hulp en begeleiding behoeven, wordt er vanaf groep 6 Spaans aangeboden aan kinderen die een extra taal

Nieuwbouw Na twee jaar in noodlokalen te hebben gezeten, werd in 2001 het prachtige gebouw aan De Zonnewende geopend. Kinderen mochten in die bouwfase “meehelpen” met het graven van de funderingen. Prachtig hoe wij met de kinderen samen het gebouw naast ons zagen ontstaan en groeien.

Kinderopvang

willen leren en is er een programmeergroep voor de kinderen die wat meer willen op ict-gebied. In groep 7 gaan de kinderen op Haps. Op die manier ervaren zij hoe het was om in de IJzertijd te leven en ervaren zij aan den lijve het verschil met de hedendaagse maatschappij. Een betere geschiedenisles kun je de kinderen niet geven. Leren door te ervaren! En het allerleukste: de wereldoriënterende vakken worden thematisch aangeboden vanuit IPC-lessen. IPC staat voor International Primary Curriculum. Een onderwijsprogramma dat kinderen onderzoekend laat leren. Een dynamische methode die kinderen uitdaagt buiten bestaande kaders te denken.

Om een goede doorgaande lijn te waarborgen, zijn we een nauwe samenwerking aangegaan met Fris! kinderdagverblijven, die voor ons de voor-, tussen- en naschoolse opvang inpandig verzorgt. Tevens hebben zij een peutergroep in het gebouw van De Zonnewende. Omdat Fris! als eerste kinderopvangorganisatie in Nederland Dalton-gecertificeerd is delen wij de visie op kinderen, onderwijs en opvang. Ook zij gaan uit van de kernwaarden: vrijheid in gebondenheid, zelfstandigheid en samenwerking.

Schaakclub Al meer dan 10 jaar kent De Zonnewende een eigen schaakclub. Elke maandagavond wordt er geschaakt op school met hulpouders. We nemen deel aan diverse toernooien in de regio.

De Zonnewende gaat van start met IPC In 2015 is De Zonnewende officieel van start gegaan met het werken volgens de richtlijnen van IPC (International Primary Curriculum) en een officiële IPC-school geworden. IPC biedt een eigentijds programma op het gebied van wereldoriëntatie, creatieve vorming en internationalisering, waarin effectief leren centraal staat.

Spaans op de Zonnewende De Spaanse lessen zijn voor de leerlingen uit groep 6 en 7 die een extra uitdaging aan kunnen en in overleg met hun leerkracht Spaans mogen volgen. De leerlingen die voor het eerst Spaans gaan volgen zullen beginnen met tellen, de kleuren en zichzelf voorstellen. De leerlingen uit groep 7 die al een jaar Spaans hebben gehad, gaan de lesstof van vorig schooljaar herhalen en daarna het lesboek uitmaken. De leerlingen krijgen elke week een uur Spaanse les en werken daarnaast ook binnen de weektaak een half uur aan Spaans. Ook maken de leerlingen toetsen waarvoor ze thuis moeten leren. De Spaanse lessen zijn niet vrijblijvend. Wij nemen deze lessen net zo serieus als de andere schoolvakken en daarom krijgen de leerlingen die Spaans volgen ook toetsen. Deze zullen ook terug te zien zijn in het rapport.

Ter vervanging van de wereldoriënterende methodes, aardrijkskunde, geschiedenis en natuurkunde, heeft een werkgroep verschillende methodes onder de loep genomen, waaronder IPC. De werkwijze IPC sluit aan op de visie van het Daltononderwijs, de uitgangspunten van ons Engels georiënteerde onderwijs en biedt veel mogelijkheden om het onderwijs aan (meer)begaafden passend te maken.

l a a i c e d p n i S k w u aar! r o vo 0-4 j van

Komt uw kind ook naar KDV De Imme? • • • • • • • •

Volledige aandacht voor kinderen van 0-4 jaar Extra lang geopend, van 6:30 tot 18:30 Pret met de spelend-leren methodiek Veel waarde aan buitenspelen Persoonlijke en huiselijke sfeer Gebruik van handige Prokino app Heel veel flexibiliteit Betrokken en ervaren medewerkers

De Imme biedt al meer dan 30 jaar kinderopvang op diverse locaties verspreid in Apeldoorn: Imme Zuid / locatie Ugchelen; in Apeldoorn Zuid (vlakbij het Gelre Ziekenhuis) Imme Noord / locatie Centrum; in de wijk Parken-Orden (naast diagnostisch centrum)

Samen groot worden

Imme Osseveld Zuidbroek; Deventerstraat/Tussen de Eiken

De Imme Kindercentra van Prokino

Kinderdagverblijf (KDV) | Peuterspeelzaal 055 - 355 19 27 | www.prokino.nl/apeldoorn | imme@prokino.nl

Programmeren op De Zonnewende Programmeren is, in een wereld waarin computers een grote rol spelen, helemaal van deze tijd. Het is erg leuk maar ook zeer leerzaam. Het vereist dat je logisch kunt nadenken en dat je leert gestructureerd te werken. Je leert door te zetten als het even tegen zit en het vraagt creativiteit in het oplossen van problemen. Daarnaast komt ook het reflecteren op eigen werk aan bod als blijkt dat er toch ergens een foutje zit. Allemaal vaardigheden die we op school goed kunnen gebruiken bij alle vakken.

De Kanjertraining Op De Zonnewende werken we aan een goed pedagogisch klimaat en leren we de kinderen sociale vaardigheden d.m.v. de Kanjertraining. Wat we de kinderen in de lessen leren: -Iedereen moet zich veilig kunnen voelen op school -Vertrouwen hebben en kunnen geven -Kunnen reflecteren op eigen handelen -Respect hebben voor kinderen en volwassenen Hierbij gaan we uit van de “Kanjerafspraken”: -We helpen elkaar -We zijn te vertrouwen -Niemand is zielig -Niemand speelt de baas -Niemand lacht een ander uit

ZON-groep Op De Zonnewende is er aandacht voor alle leerlingen. Zowel voor de leerlingen die de basisstof nodig hebben, de leerlingen die extra instructie nodig hebben als voor de leerlingen die meer aankunnen. De ZON-groep bovenbouw is een verrijkingsklas voor meerbegaafde leerlingen, waarbij het ‘leren om te leren’, samenwerken en verdieping zoeken met gelijkgestemden uitgangspunten zijn. In de ZON-groep onderbouw (ZON-tijd) komen deze uitgangspunten meer in spelvorm en korte projecten aan bod voor leerlingen die, naast het werk in de klas, een extra uitdaging/nieuwe impuls kunnen gebruiken.

Onderwijsontwikkelingen en ambitie Naast het verder implementeren van IPC, richten we ons dit schooljaar onder andere op de invoering van de nieuwe leesmethode “Lijn 3” voor groep 3. We verwachten dat dit schooljaar 7 leerkrachten hun gymbevoegdheid behalen, zodat vrijwel iedereen op De Zonnewende bevoegd is om gymlessen te geven. Onze taal-, reken-, gedrags-, icten meerbegaafdheids- en jonge kindspecialisten zullen meer gaan samenwerken met andere scholen om hun expertise verder in te zetten binnen de Veluwse Scholengroep. Kortom, we blijven meegaan in de nieuwe onderwijsontwikkelingen. U ziet, er is in 16 jaar tijd enorm veel gebeurd op De Zonnewende!

De uitgangspunten van het Daltononderwijs: Vrijheid in gebondenheid. We leren kinderen met vrijheid om te gaan en hen vertrouwen te geven om ze daarbij verantwoordelijk te maken voor eigen keuzes. Zelfstandigheid. We willen de kinderen laten opgroeien tot zelfstandig denkende en handelende volwassenen. Hierbij ontwikkelt elk kind zich op een andere manier. De leerkracht onderzoekt wat uw kind nodig heeft om iets specifieks te kunnen leren. Samenwerken. De maatschappij vraagt er om dat mensen kunnen communiceren en kunnen samenwerken met elkaar, ook met mensen

die je niet zelf uitkiest. Daarom wordt er in het Daltononderwijs veel gewerkt met coöperatieve werkvormen. Reflectie. Ook een vaardigheid waar de huidige maatschappij om vraagt. In het Daltononderwijs leren kinderen te reflecteren op hun eigen handelen en na te denken over hun eigen gedrag. Effectiviteit en doelmatigheid. In het Daltononderwijs wordt gedifferentieerd lesgegeven. Kinderen leren plannen en keuzes maken. Kinderen kunnen kiezen uit bepaalde werkvormen, tempo, tijd en werkplek.

Dit huis van hout en steen

Tekst: Corma Baas en Jaap Kappers Foto’s: Jaap Kappers en Wouter van Zoeren

Cirkel van stoelen

In 25 jaar tijd is er in Apeldoorn Oost een nieuwe woonwijk opgebouwd. Van binnen en buiten Apeldoorn zijn mensen hier komen wonen. In 1997 is er een groep mensen geweest in Apeldoorn, die zich ingespannen heeft om ook als protestantse kerk aanwezig te kunnen zijn in de wijk Osseveld-Woudhuis.

De buitenmuren zijn blijven staan, maar het interieur is compleet veranderd. Geen rijen banken meer die allemaal gericht staan naar een podium met preekstoel. Nu staat er een cirkel van stoelen, waar in het midden van de aanwezigen een verhaal uit de Bijbel gelezen wordt, waar licht aangestoken wordt voor mensen voor wie het leven donker is, waar nagedacht wordt over vragen en keuzes die we in het leven tegenkomen, waar mensen elkaar tot steun en troost willen zijn in dagen van grote vreugde en diep verdriet. Bij de opening van de verbouwde Julianakerk zongen we in een lied: dit huis van hout en steen, zal dit de plaats zijn waar God zich vinden laat? Wij hopen het en nodigen u en jou uit om met ons naar zingeving, rust en een teken van Gods aanwezigheid te zoeken.

Er werd geen nieuw kerkgebouw gebouwd, maar besloten werd - na eerst op zondagmorgen vieringen te hebben gehouden in schoolgebouw De Regenboog - om vanaf januari 2000 kerkdiensten te houden in de aula van Het Bolwerk. En zo kreeg de protestantse kerk in onze wijk al snel de naam ‘Het Bolwerk’ mee.

Een ander huis Tijden veranderen. Het huis waar u 25 jaar geleden woonde, zal niet meer dezelfde inrichting hebben. Een nieuwe keuken, een nieuwe bank, andere verlichting. Misschien een ander adres. Het huis van de kerk verandert ook. Het onderkomen, de inrichting. Zo ook in onze wijk. Vanaf 2014 worden er op zondag geen kerkdiensten vanuit de protestantse kerk meer gehouden in ‘Het Bolwerk’. Na een fusie met de kerken in Zevenhuizen en Welgelegen en wat variatie in gebouwen hebben wij vanaf 2 oktober onze definitieve intrek genomen in de Julianakerk aan de Deventerstraat 91. Dat gebouw is grondig verbouwd, zoals u kunt zien aan de foto van Wouter van Zoeren.

Luisterend oor Wees niet bang om op een zondagmorgen eens binnen te lopen. U komt er mensen tegen tussen de 0 en 99. Kinderen tot 4 jaar die met elkaar spelen bij de oppas. Kinderen van 4 tot 12 jaar die een deel van de kerkdienst met elkaar via spelen, knutselen, discussiëren, drama, bezig gaan met het thema van die betreffende zondag naar aanleiding van het gelezen of vertelde Bijbelverhaal. Ook tieners van pakweg 12-18 jaar gaan met elkaar op deze wijze aan de slag. Met elkaar vormen we

zo een groep mensen die elkaar ontmoet door bezig te zijn met wat de Bijbel ons vertelt over ons leven nu, waar mensen tot rust kunnen komen en een luisterend oor vinden, maar ook mensen die elkaar ontmoeten onder het genot van een kop koffie.

Op de foto ziet u de groep op de stoep van de Albanees Orthodoxe kerk. Lijkt het je wat om mee te gaan in de tweede week van juli 2017? Mail gerust voor informatie.

Wijkkerk

Interactief

Wist u dat wij als wijkkerk ook meedoen aan de actie ‘vakantiegeld samen delen’? In plaatselijke kranten heeft u er wellicht meer over gelezen. Mensen die spontaan een deel van hun vakantiegeld afstaan om te delen met medewijkbewoners die van een minimum moeten rondkomen. Of kent u de stichting ‘schuldhulpmaatje’, waarin vanuit verschillende kerken hulp geboden wordt om uw leven ook financieel weer op de rit te krijgen.

Zondag 30 oktober bijvoorbeeld was er om 11.00 uur een kerkdienst met medewerking van kinderen en leerkrachten van De Regenboog. Het thema dat die zondag centraal stond was ‘doorbijten’, dat werd gelezen uit de Bijbel, door kinderen uitgebeeld in een toneelstuk, er werden liederen over gezongen, er werd gevraagd mee te denken over stellingen via een interactief programma, er werd met elkaar gebeden en geld ingezameld voor mensen die met moeite rondkomen. Dit alles is mee voorbereid door ds Corma Baas.

Een grote groep mensen die samen ‘de kerk’ vormen zet zich in voor veel vrijwilligerswerk, ook in onze wijk. De motivatie daartoe ligt in het feit dat wij geloven dat elk mens waardevol is en een plaats mag vinden op deze aarde om te leven, dat elk mens kostbaar is in Gods ogen.

Hoogtepunten Tijden veranderen, maar niet waarom de kerk aanwezig wil zijn bij mensen. Wist u dat de kerk zich inzet voor mensen die leven in armoede, voor mensen die eenzaam zijn. Wist je dat je bij de kerk terecht kunt als je jouw levensverhaal kwijt wil of wil vertellen over wat jou bezighoudt en dat dat in vertrouwen kan (een dominee heeft een beroepsgeheim). Dat de kerk een plaats wil bieden aan mensen die steun zoeken in dagen van rouw door ziekte, scheiding, overlijden. Dat mensen bij de kerk aan kunnen kloppen als zij hoogtepunten in hun leven willen markeren en vieren rondom de geboorte van hun kind, het uitspreken van liefde en trouw naar elkaar toe bij samenwonen en trouwen.

Vacature Onze wijkkerk heeft op dit moment 2 predikanten (dominees) in dienst. Er is nog een vacature. Wij als ondergetekenden zijn woonachtig in Het Woudhuis en wonen daar al weer 7 jaar met veel plezier. Wij staan u graag te woord bij uw (levens)vragen. Bel ons gerust voor een afspraak of een vraag waar u mee zit. Kijk eens op onze website www.pwano.nl (=afkorting van protestantse wijkgemeente Apeldoorn-Noordoost). Daar vind je misschien al wat antwoorden op vragen of verwijzingen naar mensen en hun telefoonnummers die je verder kunnen helpen.

Jongerenreis In de Wijkkijker hebben we eerder verslag gedaan van de jongerenreis die wij als kerk elk jaar maken naar Albanië, waar 30 jongeren tussen de 16 en 24 hun handen uit de mouwen steken, om daar te helpen bij voedselprojecten, in achterstandswijken, in een psychiatrisch ziekenhuis. Zij gaan niet alleen daarheen om mensen te helpen, maar ook om zo hun eigen hart te verruimen. Om te realiseren hoe hun leven in elkaar zit, waarmee ze blij of juist ontevreden zijn.

Contact Corma Baas en Jaap Kappers 055- 7519430 cormabaas@pwano.nl, jaapkappers@pwano.nl www.pwano.nl

Kasteelbewoners aan het woord Toen Het Kasteel werd gebouwd, lag er tussen de Zutphensestraat en de Westkreek en de Oostkreek een grote leegte. In die leegte stond Het Kasteel gepland, compleet met gracht en torens. De eerste bewoners van Het Kasteel banjerden maandenlang door de modder om bij hun huizen te komen. Zij zagen Het Kasteel groeien. De Wijkkijker sprak met enkele van deze eerste bewoners: Carolien en Ton Bak, Dieke en Ron Zeën en Carel en Marion Voss.

Tekst: Carolien en Ton Bak, Marion en Carel Voss en Wendy Le Griep i.s.m. Ron en Dieke Zeën Foto’s: Carel Voss, Carolien Bak

In 1989 zijn Carolien en Ton met hun drie dochters verhuisd van Spijkenisse naar Apeldoorn. Vanaf het moment dat de eerste advertentie van ‘Weids Wonen in Woudhuis’ in de krant stond, waren ze weg van de huizen in Het Kasteel. Bovendien was er ruimte om voor iedereen een eigen slaapkamer te maken. Carolien: “Wij hadden de hele benedenverdieping voor ons zelf en de meisjes sliepen allemaal boven.”

In de maanden en jaren daarna kreeg de wijk steeds meer smoel. Huizen werden opgeleverd, tuinen aangelegd, lantaarnpalen werden geplaatst en er kwam een school en na lang wachten ook eindelijk winkels. “Ik herinner me dat ik op een van de eerste klusdagen vlak na de oplevering, voor de openslaande deuren aan de grachtkant, zat te lunchen. Met mijn voeten buiten boord, keek ik naar het kabbelende water, het leek bijna alsof ik op een woonboot zat i.p.v. In een huis.”

Klussen bij 30 graden Ton: “Ons rijtje was het eerste stuk van Het Kasteel dat opgeleverd werd. Vlak voor de bouwvak 1994 kregen we de sleutel. Daarna was het drie weken lang, met de hulp van mijn schoonvader, klussen om alles af te krijgen. Slaapkamers, inbouwkasten bouwen, verven, behangen en dat alles bij een temperatuur van 30 graden en hoger.”

Thuiskomen Ton: “Onze kinderen gingen het huis uit, trouwden of gingen samenwonen. Er kwamen kleinkinderen en die genieten van de vele speelveldjes, het kijken naar de vrachtwagens op de geluidswal en alle bruggetjes in de wijk waarop je kunt zien waar de eendjes zijn. Na al die jaren voelt ons huis en de wijk nog steeds als nieuw. Het is er prettig thuiskomen, elke dag weer.”

Grote zandbak Carolien: “Die zomer en de zomer erna waren voor onze kinderen een feest. Hun hele wereld was een grote zandbak met hoge bergen en modderpoelen. Menig vriendje en vriendinnetje wilde maar al te graag mee uit school om te spelen. Moeders waren daar helaas wat minder enthousiast over, die kregen hun kinderen supersmerig mee naar huis.”

Optie en oplevering

Carel en Marion Voss wonen ook al vanaf het begin in Het Kasteel. Zij kijken al 22 jaar uit over hun landgoed als ware kasteelheer en kasteelvrouw.

Ron: “Wij namen nog diezelfde avond een optie. Alle huizen werden nog op de avond van de presentatie verkocht. In 1994, werd ons huizenblok opgeleverd. Dat was een blok van 8 woningen. Elk huis kreeg een eindinspectie. Als iets niet goed was, denk aan een kapot raam, dan werd met het oog op de snelle oplevering, een raam gehaald uit een nog op te leveren huis en dan was je eigen huis snel compleet en dus klaar voor oplevering.”

Kasteelheer en kasteelvrouw Marion vertelt: “Wij zijn vanuit de wijk De Maten rond de jaarwisseling 1993-1994 in deze wijk neergestreken. Onze keuze voor deze stap lag in het feit dat wij moesten verbouwen of verhuizen, daar de grootte van ons gezin (7 personen inmiddels) hierom vroeg. Van een tussenwoning met vier slaapkamers gingen wij naar een hoekwoning met 5 slaapkamers. Hier kon de inmiddels studerende oudste dochter haar eigen kamer betrekken.”

Ron: “Tijdens de bouwperiode kwamen wij zeker wekelijks even kijken hoe de bouw van ons nieuwe huis vorderde. Ons huis lag zo goed als midden in het weiland, met uitzicht tot ver voorbij de Lupineweg en tot aan de Zutphensestraat. De oude kastanje die nu midden in Het Kasteel staat, hebben ze behouden, een goede keuze.”

Walhalla “Er was nog geen winkel aanwezig in die tijd. Na enige tijd hebben wij gebruik kunnen maken van de Dirk van der Broek in een noodwinkel. De eerste jaren zaten wij middenin een wijk die zich volop aan het ontwikkelen was. Voor de jongsten was het een walhalla! De dagen dat ze binnen waren, kon je op één hand tellen: omdat de bouwmaterialen in overvloed rondom het huis lagen en er volop ruimte was om je flink uit te leven. Daar werd volop gebruik van gemaakt. Zelfs schaatsen op de vijver en op de kasteelgracht.”

De laatste conifeer Dieke: “Tussen de woningen kwamen coniferen te staan. Iedere erfafscheiding kreeg er drie. Afgelopen zomer hebben wij de laatste van onze coniferen eruit gehaald. Met ons kwamen er meer jonge stellen. Zo werden er in de eerste jaren na de oplevering veel kinderen geboren. Dat zorgde zeker voor een band. Wij letten op elkaars kinderen tijdens het buitenspelen en wij zorgden samen voor een veilige straat.”

Nieuwe fase

Van ridder tot oliebol

“In de jaren na de eeuwwisseling, is het ouderlijk huis langzaamaan leeggestroomd en zijn wij in de fase van ‘opa en oma’ beland. Tot op heden zijn alle voorzieningen in de wijk nog voldoende voor ons om hier gewoon te blijven wonen, al beginnen wij ons nu langzaamaan te oriënteren op een woning die ook in de toekomst bij ons past. Denk aan kleiner wonen en beneden slapen.”

“De kinderen zijn hier samen opgegroeid. Samen met een aantal andere ouders, organiseerden wij elk jaar voor de kinderen diverse activiteiten, zoals een Sinterklaasbezoek, Paaseieren zoeken e.d. Sinds enkele jaren is er geen zomerstraatfeest meer, maar organiseren wij kort na de jaarwisseling een gezellige nieuwjaarsborrel voor de hele straat.”

Nieuwe generatie

Een leeg Woudhuis

Dieke: “In de afgelopen 22 jaar dat we hier wonen hadden we een heel goed contact met de buren. Er komen nu weer jonge gezinnen in de straat wonen. Verhuisplannen hebben wij niet… wij wonen hier bijzonder prettig, met de gracht aan de achterzijde van onze Kasteelwoning en een fijne besloten tuin aan de voorzijde.”

Dieke: “Ron en ik woonden al enige tijd samen in Orden. Wij wilden héél graag ruimer wonen. In 1992 woonden wij een informatiebijeenkomst in de Americahal bij. Heel Het Woudhuis was nog praktisch leeg. Er lag wel een globaal plan. Wij hadden interesse in een Kasteelwoning met een hoog puntdak: een ruim huis met voldoende slaapkamers en een eigen tuin.”

Contactgegevens: Woonzorgcentrum Talma Borgh Fortlaan 47 7325 ZE Apeldoorn Telefoon: 055-3683683 E-mail: info@talma-borgh.nl www.talma-borgh.nl

Woonzorgcentrum Talma Borgh Tekst: Karlien Vinke Foto’s: Talma Borgh, Wendy Le Griep

Midden in de wijk aan de Fortlaan ligt Talma Borgh. Een woonzorgcentrum met een belangrijke rol in wonen, zorg en welzijn voor onze wijk. Een gesprek met directeur Rik Brummel en activiteitenbegeleidster Ilona Achterkamp. Beiden al geruime tijd verbonden aan Talma Borgh en een vertrouwd gezicht voor veel wijkbewoners in en buiten het woonzorgcentrum. Over de geschiedenis en ontwikkeling van Talma Borgh. Winkelcentrum Het Fort

Rik Brummel: “Iedereen wil graag oud worden en gezond zijn en blijven. Toch komt voor de meeste mensen het moment dat er behoefte is aan meer zorg. Soms betekent deze nieuwe fase dat het woonzorgcentrum je nieuwe thuis wordt. Maar Talma Borgh biedt veel meer. Van thuiszorg tot een uitgebreid activiteitenprogramma, van ontmoetingsplek tot een warme maaltijd in het mooie restaurant; er is heel veel mogelijk. Talma Borgh staat klaar voor haar bewoners maar eveneens voor andere wijkbewoners. Daarnaast komen een heleboel van onze medewerkers en vrijwilligers uit Osseveld-Woudhuis. Wij zijn dus op velerlei manieren verbonden met de wijk.”

Rik Brummel: “Talma wilde graag op of in de buurt van winkelcentrum Het Fort bouwen. Wij speelden met de gedachte om een woonzorgcentrum met een gezondheidsstraat neer te zetten. Uiteindelijk is het de bouwlocatie aan de Fortlaan 47 geworden. Later zijn we nog uitgebreid met de bouw van de Woudstaete die door middel van twee loopbruggen verbonden is met Talma Borgh. Het afgelopen jaar zijn we met onze thuiszorg Talma Thuis toch nog vlakbij het winkelcentrum terecht gekomen. Talma Thuis is gehuisvest In het vernieuwde Medisch Centrum aan de Linie 602. Hier werken we nauw samen met andere zorgverleners in de wijk, zoals de huisartsen en fysiotherapiepraktijk. We zijn erg trots op deze samenwerking.”

Ilona Achterkamp: “De ontmoetingsplek is voor iedereen uit de wijk toegankelijk. Je hoeft niet bij Talma Borgh te wonen of ‘op leeftijd’ te zijn om hier naar toe te gaan.”

Ilona Achterkamp vult aan: “De eerste bewoners van Talma Borgh zijn in februari 1998 aan de Fortlaan komen wonen. Bij de verhuizing vanuit Talma Elim gingen mensen naar een veel grotere kamer. In de nieuwbouw kregen zij de beschikking over een groot appartement met een eigen douche en toilet. Ik weet nog goed dat er bewoners van in de 90 waren die nog nieuwe meubels erbij moesten kopen.”

Van Talma Elim naar Talma Borgh Rik Brummel: “De geschiedenis van Talma Borgh gaat terug tot ver in de vorige eeuw. Op 19 november 1998 is Talma Borgh aan de Fortlaan geopend, maar de geschiedenis begint al in 1933. Vanaf 23 oktober 1933 lag het toenmalige Talma Elim aan het Wilhelminapark in Apeldoorn. Er waren meerdere redenen om te verhuizen. Zoals de bouwkundige staat van de gebouwen, het provinciale en gemeentelijke huisvestingsbeleid maar ook de visie van Talma op het toekomstige ouderenbeleid. In het begin van de negentiger jaren mochten we de eerste plannen gaan maken. In eerste instantie werd Talma een bouwperceel aan de Dennenkamp in Osseveld-West aangeboden. Maar de grootte van het perceel paste niet in ons beleid. Wij vonden het veel te klein.”

Rik Brummel: “Voor het zover was zijn we al in 1995 samen met Wisselwerk (het huidige Stimenz) activiteiten gaan organiseren. Dat deden we in de algemene ruimte van basisschool De Regenboog. Eens per maand, op woensdagmiddag, kwamen er ruim veertig ouderen sjoelen, een kaartje leggen, of gezellig met elkaar praten.”

Ontmoetingsplek Talma Borgh Ilona Achterkamp: “Tegenwoordig is het aantal activiteiten aanmerkelijk uitgebreid en niet meer uitsluitend voor ouderen of voor de bewoners van Talma Borgh. Dat is echt een verandering want nu nemen ook wijkbewoners van buiten het woonzorgcentrum deel aan activiteiten. Talma Borgh is met de tijdgeest mee veel opener geworden naar de wijk.” Rik Brummel: “Inderdaad, Talma Borgh is een ontmoetingsplek in de wijk Osseveld-Woudhuis. De laatste jaren zijn er verspreid over Apeldoorn ontmoetingsplekken gekomen. Naast ontmoeting, het woord zegt het al, kan je hier ook terecht voor activiteiten, informatie en ondersteuning. Wij werken op de ontmoetingsplek samen met Stimenz.” Ilona Achterkamp: “De dynamiek is behoorlijk aan het veranderen. Veel wijkbewoners weten inmiddels dat de activiteiten in Talma Borgh niet alleen voor ouderen zijn bestemd. Nieuwe activiteiten zijn voor meerdere leeftijden en in principe is iedere wijkbewoner bij ons welkom. We doen ons uiterste best om aan te sluiten bij de behoeften die er leven. Maar we experimenteren ook weleens met activiteiten. De ene keer slaat het aan en de andere keer niet. Voor de activiteiten vragen we over het algemeen een bijdrage, maar het aanbod is gevarieerd.” Rik Brummel sluit af: “Zoals je ziet is Talma Borgh een echte ontmoetingsplek. Gelukkig weten heel veel wijkbewoners de weg naar Talma Borgh te vinden.”

Contactgegevens Scouting Marca Appoldro Voor meer informatie kun je contact opnemen met bestuurslid Monique v.d. Boor monique@scoutinggroep.com tel. 055-3667844 of via de website www. scoutinggroep.com Lupineweg 75 7325 AH Apeldoorn

Laat je uitdagen bij Scouting Marca Appoldro! Tekst en Foto’s: Scouting Marca Appoldro

Wie op zaterdagochtend afspreekt bij Scouting Marca Appoldro aan de Lupineweg valt middenin de bedrijvigheid. De Bevers, de Welpen en de Scouts zijn volop in touw. Binnen en buiten de ‘Woudhut’ doen jongens en meisjes in de basisschoolleeftijd allerlei leuke activiteiten. Tel daar de groepsleiding en een aantal bestuursleden bij op en je hebt een gezellige drukte. Op deze zonnige zaterdag heb ik een afspraak met Peter Wijsbeek, Melvin Willems en Willemien Willems. Peter is leider van de Welpen en lid van het stichtingsbestuur, Melvin is leider van de Scouts en deelnemer bij de Roverscouts, Willemien is lid van de 50+ scouts en vanwege haar verdiensten erelid van Marca Appoldro. Peter, Melvin en Willemien gaan mij alles vertellen over scouting en hun Marca Appoldro. Geschiedenis Marca Appoldro

en feestelijk de blokhut van Marca Appoldro in Het Woudhuis en onthult de naam: Woudhut. Willemien: “Als dank aan de ‘trekkers’ van de nieuwbouw is het pleintje voor de Woudhut vernoemd naar Albert Stoter en de toegangsweg naar Wim Willems.”

In 1988 besluiten enkele Matenaren een nieuwe scoutinggroep, Marca Appoldro, op te richten. De Maten is dan een van de grootste wijken van Apeldoorn en de scoutinggroep Hertog van Gelre kampt met een grote wachtlijst. Jaren later onderzoekt Marca Appoldro de mogelijkheid om vanuit De Maten te verhuizen naar een andere wijk. Meer ruimte komt de kwaliteit van de scouting alleen maar ten goede is de gedachte. De keuze valt op Het Woudhuis, een wijk in opbouw waar nog nauwelijks clubs en verenigingen voor kinderen en jongeren zijn. Marca Appoldro brengt daar verandering in. De komst aan de Lupineweg verloopt niet zonder slag of stoot. De buurt ziet het in eerste instantie niet zitten. Van de stroeve start is nu niks meer te merken. Marca Appoldro hoort er in de buurt helemaal bij.

Plezier en gezelligheid Peter: “Bij scouting leer je heel veel zonder dat je het door hebt. Plezier en gezelligheid staan centraal. Er worden allerlei activiteiten en spelen gedaan. Zoals vlotten bouwen, koken, spannende bosspelen, vliegeren, maar ook activiteiten met techniek. Ik ben zelf leider bij de Welpen en hier spelen we iedere week in een thema. Soms willen we meer te weten komen over een bepaald onderwerp en een andere keer gaan we het bos in voor een speurtocht of een spannend spel. Bij scouting ben je meestal bezig in je eigen groepje met leeftijdsgenoten. De avonturen die je beleeft en de activiteiten zijn afgestemd op jouw leeftijd. Bij ons zijn de groepen heel gevarieerd, voor elke leeftijd is er eigenlijk wel een groep.”

Bouw Woudhut In 2006 koopt Marca Appoldro een houten kantoorgebouw van het voormalige asielzoekerscentrum aan de Terwoldseweg. Dit gebouw wordt door enthousiaste vrijwilligers van Marca Appoldro in 6 weken uit elkaar gehaald. Zodra de vergunning binnen is, wordt het gebouw weer opgebouwd aan de Lupineweg om dienst te doen als blokhut. Een bedrijf stort de fundering, maar de verdere opbouw en inrichting doen opnieuw vrijwilligers van Marca Appoldro. Een gigantisch grote klus, die lukt dankzij de inzet van zoveel enthousiaste en betrokken mensen. Ondertussen gaat de scouting ook gewoon door. Op zaterdag 10 januari 2009 is het grote moment daar. Wethouder Paul Blokhuis opent officieel

Willemien: “Je bent welkom vanaf de kleuterleeftijd tot je er geen zin meer in hebt. Over het algemeen behalen kinderen eerst hun zwemdiploma en daarna mogen ze van hun ouders voor een sportclub of de scouting kiezen. De meeste nieuwe leden starten bij de Welpen en groeien door naar de volgende groepen. Maar ook als je al wat ouder bent kan je in de andere groepen nieuw instromen.”

groep heeft voor 50+. Willemien is enthousiast deelnemer van de 50+ groep, ook wel de Pioniers genoemd. Willemien: “Wij komen elke twee weken op woensdagavond gezellig bij elkaar in de ‘Woudhut’. Na een kopje koffie gaan we aan de slag. Er zijn avonden dat we iets gaan bedenken en voorbereiden voor een bijeenkomst van de jeugd. Maar het kan ook dat we ons bezig houden met een knooptechniek, een insectenhotel maken met eigen materialen of een spel uitdenken en uitproberen. Enkele avonden vullen we met een gezelschapsspel zoals Splendor, Keesen of een ander spel.

Melvin: “Op de middelbare school is het niet cool om te vertellen dat je op de scouting zit. Het heeft een stoffig imago. Ik reageer hierop door aan klasgenoten uit te leggen wat scouting nou eigenlijk is en dan blijkt het toch een stuk minder stoffig te zijn dan men denkt.” Willemien: “Vanuit het onderwijs horen we weleens terug dat je kunt merken dat een kind op scouting zit. Soms geeft de juf of meester een kind het advies om naar scouting te gaan. Het fijne is dat de basiscontributie laag is.” Melvin: “Bij de scouting kan je zelfvertrouwen groeien. Er is geen competitie en je doet soms iets waarvan je denkt dat je het niet kan of durft.”

Over gezellig gesproken, wat is er leuker dan samen eten! Dan gaan we aan de slag met het maken van tapas, gourmetten of Dutch oven. Aan het eind van de avond verorberen we alles samen. Wij doen ook actief met de jongeren mee tijdens gezamenlijke activiteiten. Door onze eigen bijeenkomsten in de ‘Woudhut’ te houden, blijven we betrokken bij de jeugd. Het houdt ons ook jong en wie wil dat nou niet! Bij de 50+ groep ontdekken we meer te kunnen dan we denken. Het geeft heel veel energie om je interesse of hobby te delen met elkaar en actief te zijn. Wie belangstelling heeft kan gerust een keertje komen kijken.”

Slapen in de achtertuin van... Je zult het maar meemaken. Ga je op zomerkamp naar Zweden en heb je geen overnachtingsplek in de buurt van Stockholm. Dan vraag je toch gewoon aan de Koning van Zweden of hij een oplossing weet. En zo gebeurt het dus dat je de volgende ochtend wakker wordt in de achtertuin van de Koning! Niet alleen de Koning van Zweden is gastvrij, onze eigen burgemeester John Berends heeft Marca Appoldro ook al eens onderdak verschaft! Op kamp gaan is voor veel scouts het hoogtepunt van het jaar. Voor de jongste kinderen is het al een heel avontuur om een paar dagen niet thuis te slapen. De oudere groepen verleggen hun grenzen zelfs letterlijk en gaan op reis naar het buitenland.

Vrijwilliger Bij Marca Appoldro kunnen ze altijd nieuwe vrijwilligers gebruiken want er zijn heel veel kinderen die op scouting willen. Peter: “Ik heb vroeger niet op scouting gezeten, maar ik ben hier in gerold via mijn kinderen. Het is leuk om als vrijwilliger betrokken te zijn. Je kunt je kwaliteiten eens op een andere manier inzetten voor anderen. Je geeft iets van je vrije tijd, maar je krijgt er ook veel voor terug. En het is niet zo dat je er elke zaterdag moet zijn.” Melvin: “Wij worden goed begeleid en getraind. De leiding wordt gecoacht door groepsbegeleiders. Scouting Nederland geeft ook allerlei trainingen waaraan je kunt meedoen. Het mooie daaraan is dat het niet alleen bijdraagt aan je kwaliteit als leider, maar ook aan je persoonlijke ontwikkeling.”

Melvin: “Marca Appoldro is een van de weinige Apeldoornse groepen die gelegenheid geeft voor een kamp in een ander land. In 2012 zijn we bijvoorbeeld met 80 deelnemers op kamp geweest in Kandersteg in Zwitserland. Er zijn ook kampen georganiseerd naar Duitsland, Zweden, Ierland en in 2014 naar IJsland.”

Veelzijdig, vernieuwend en uniek Marca Appoldro is de enige groep in Apeldoorn die plaats biedt aan kinderen met een beperking, de enige groep in Gelderland die gaat starten met luchtscouts en de enige groep in heel Nederland die een

Anna Bijnsring aan kop Tekst: Wendy Le Griep Foto’s: Brigitte van Dijk, Wendy Le Griep en Miranda Spijker

De Belangenvereniging Osseveld was in oprichting toen de eerste nieuwbouwwoningen in Osseveld-West aan de Anna Bijnsring werden opgeleverd. Brigitte van Dijk en Miranda Spijker met hun partners, destijds nog jonge twintigers, hadden het grote geluk dat zij in aanmerking kwamen voor de gewilde Premie A-koopwoningen. Zij waren met twee stellen meteen de jongste bewoners van hun straat. Er is hier niet geheid. Maar toen er werd geheid voor de bouw van de woonboulevard, dreunde het hele blok mee. De scheuren zaten in no time in de muren.”

“Het was voor ons een grote verrassing dat wij in aanmerking kwamen voor de Premie A-woningen, want wij waren de 114de op de wachtlijst”, zo vertelt Brigitte. “Ik was 21 jaar en als geboren en getogen Goudse was ik met mijn vriend meeverhuisd naar Apeldoorn vanwege zijn werk. Ik kwam net van school. In juni 1990 zijn wij hier komen wonen en in september zijn wij getrouwd. Ik weet nog, hoe wij thuiskwamen en ons huis ‘gevuld’ terugvonden: gevuld met ballonnen en duizenden bekertjes water!”

Samen met de buren Brigitte: “Vanaf het begin was het goed wonen hier. Omdat de natuur direct bij de voordeur begon, liep er wel eens natuur mee naar binnen. Zo herinner ik mij wel grote padden en egels of konijnen in de tuin. Samen met de buren hebben we in die tijd de tuinafscheiding aangelegd en zochten wij elkaar op bij een buurt-BBQ. Vanaf het begin is er goed contact tussen de buren. Wij hebben een geweldig meerdaags en jaarlijks terugkerend wijkvolleybaltoernooi in OsseveldWest, waarbij je iedereen weer even ziet en spreekt. Onze straat doet jaarlijks mee met twee teams: ‘de Bijntjes’ en ‘de Bijna’s’. Ook hebben Miranda en ik een grote Koninginnedagkleedjesmarkt georganiseerd voor de kinderen in onze wijk en hebben wij ons 12,5 jaar bestaan en vorig jaar ons 25 jaar bestaan met de buurt gevierd.”

Miranda: “Mijn hele familie komt uit en woont in Apeldoorn en omgeving. Ik ben in mijn leven één keer verhuisd en dat is van mijn ouderlijk huis naar deze woning. Ik was 20 jaar en ik moest nog examen doen. Mijn vriend was destijds net klaar met zijn dienstplicht en las in de krant een aankondiging van deze woningen. Wij hebben ons ingeschreven en mochten warempel als 6de op rij een huis uitkiezen. Wij zijn ook in juni 1990 hierheen verhuisd.”

Schurend zand “Na de oplevering hebben wij alles vlot in kunnen richten”, zo vertelt Brigitte. “Maar de straat, de stoep, of wat voor plaveisel dan ook, bleef nog zeker anderhalf jaar achterwege! De vloerbedekking die wij hadden laten leggen zag er na 11 maanden bouwstof, inloop en schurend zand uit als een wereldkaart. Ik kon wel janken. Later hebben wij de huidige plavuizen vloer laten leggen.”

Burendag 2015 “Via Burendag en het Oranjefonds hebben wij 500 euro gekregen voor een mooi feest en voor een leuke activiteit: wij hebben de groene (gras)perken opgevrolijkt door er bloembollen in te planten, samen met de buurt. Een leuke actie waar we hopelijk dit jaar allemaal de vruchten van mogen plukken. Recent hebben we er met de buurt-whatsapp voor gezorgd dat een buurvrouw die een tijd niet kon koken, elke dag een warme maaltijd kreeg van één van de buren.”

Miranda: “Ja, dat herken ik wel. Wij woonden hier natuurlijk al voordat de rest van de wijk was ingericht. Onze plavuizen vloer was na anderhalf jaar bouwstof gewoon ruw opgeschuurd en ingekrast. Al die tijd dat er bouwverkeer door de wijk reed, bestond de weg uit zand, kuilen en losliggende stenen. Onze woningen staan niet op palen.

Kneuterig Brigitte: “Bij de nieuwbouw ging er nog wel eens iets mis. Zo was vlak voor de oplevering van een ander huizenblok al het sanitair gestolen! En door het heien in de wijk ontstonden scheuren en barsten in onze woningen. Maar er waren ook veel leuke dingen, juist omdat hier alles nog wat ‘kneuterig’ was. Zo herinner ik mij het bloemenwinkeltje van mevrouw Van Maanen. Zij had enkele bakken met losse bloemen en dan kon je je eigen bosje samenstellen, heel basic. Of wat dacht je van het schaatsen op de grote vijver aan de Jacqueline van der Waalssingel… Dat was geweldig! Er waren zelfs aanwonenden die ’s avonds extra water opspoten, zodat er een mooi glad laagje ijs zou vormen op het ijs.”

Busverbinding

Fijn wonen

Miranda: “In die begintijd protesteerde de Belangenvereniging Osseveld tegen de komst van een buslijn door de wijk. De busbaan en de bussluis lagen er al, maar dankzij de inzet van de toenmalige Belangenvereniging is er geen busverbinding in onze wijk gekomen. De busverbinding stond niet opgenomen in het bestemmingsplan, dus mocht die er ook niet zomaar komen. Nu zijn wij de enige wijk zonder openbaar vervoer. Maar wij hebben meer niet gekregen wat in eerste instantie wel beoogd was. Zo is hier geen winkelcentrum gekomen en ook geen multi-medisch centrum. Voor de boodschappen weken wij altijd uit naar de Mheen, hier vlakbij. Alleen een kleine basisschool is er in Osseveld-West wel gebouwd, De Bundel.”

Miranda en Brigitte: “Het is hier in die 26 jaar altijd fijn wonen geweest en gebleven. Onze kinderen zijn hier geboren en opgegroeid en zij zijn nu bijna klaar met de middelbare school, gaan studeren, staan op eigen benen en een enkeling is het huis alweer uit. Wij zien nieuwe generaties jonge gezinnen hier komen wonen. D at is goed, anders vergrijst de wijk. Osseveld-west is een tevreden wijk, waar inderdaad niet veel gebeurt, waar relatief weinig ‘reuring’ is, maar dat vinden wij eigenlijk wel prima. Hiervandaan komen wij eenvoudig èn snel overal waar wij in Apeldoorn willen zijn. Wij zitten hier goed. Dat mag zeker nog eens 25 jaar zo doorgaan.”

bijbeeld feliciteert de wijkraad Osseveld-Woudhuis met het 25-jarig jubileum

www.bijbeeld.nl