«ΜΕΤΑ ΑΙ ΔΟΥΣ Κ Α Ι Σ Ω Φ Ρ Ο Σ Υ Ν Η Σ »

Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ Μ Η Ν ΙΑ ΙΟ Ν Π Ε Ρ Ι0 Δ ΙΚ 0 Ν 0 Ρ Γ Α Ν 0 Ν Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ο Υ ΙΕ Ρ Α Π Ο ΣΤ Ο Λ ΙΚ Η Σ Α Δ ΕΛ Φ Ο ΤΗ ΤΟ Σ

Μέ λύπην μου μεγάλην κατά τάς Κυριακάς καί έορτάς, κατά τάς όποίας μέ ήλέησεν ό Κύριος νά λειτουργήσω μέχρι τοϋδε και νά ομιλήσω εις ναούς τής Μητροπολιτικής μου πε- ριφερείας, μεταξύ των άλλων παρετήρησα και το έξης θλιβερόν φαινόμενον, το όποιον χρήζει άμεσου έπεμβάσεως και διορθώσεως. Ε ις τούς ναούς προσέρχονται πρός εκκλησιασμόν γυναίκες, αί όποΐαι δεν είνε ένδεδυμέναι κοσμί- ως. Μέ χέρια γυμνά από τούς ώμους καί τις πλάτες, μέ στήθη ξεγυμνωμένα, μερικα ί δέ καί μέ έμφάνισιν τελευταίου συρμού, μέ «μίνι-φού- στα», τολμούν νά είσέρχωνται εις τούς ναούς, δπου ’Άγγελοι καί ’Αρχάγγελοι καλύπτουν τά πρόσωπά των ενώπιον τής Θείας Μεγαλειότητος.

Δέν λέγω ότι αί γυναίκες αί ούτω πως είσερχόμεναι εις τους ιερούς ναούς στερούνται ήθικής. Ό χ ι. Αί πλεΐσται έξ αότών, διά νά μη εϊπω τό σύν- ολον, κατά τό μάλλον καί ήττον θρησκεύουν. Ά πόδειξις δέ τής θρησκευτι- κότητός των είνε καί ό πόθος των νά έκκλησιάζωνται, διότι έκεΐναι πού δέν θρησκεύουν, δέν εκκλησιάζονται. Καυχώνται μάλιστα διά τάς δήθεν προοδευτικάς των ιδέας, καί επιδεικνύουν την άσέβειαν καί την άπιστίαν των. Τοιαϋται δέ γυναίκες είνε όλίγαι έν Έ λλά δ ι καί άποτελούν τερατώδεις υπάρξεις, καθόσον άρνούνται τό βαθύτερον καί εύγενέστερον τών αισθημάτων, ώς είνε τό θρησκευτικόν, διά τό όποιον διακρίνεται ανέκαθεν ή γυναικεία φύσις. Θρησκεύουν λοιπόν αί έκκλησιαζόμεναι γυναίκες, καί είνε άξιαι επαίνου διά τον πόθον τού εκκλησιασμού. Δέν είνε όμως άξιαι

Ο ΑΔΗΣ ΚΑΙ 01 Ψ Υ Χ Ε Σ

Μέρος ΕΓ (τελευταίο)

Τού Νικ. Ίω. Σωτηροπούλου

Ο"τι δέ στόν άδη ύπάρχει κα’ι δυσάρεστη και εύχάριστη κατάστασι, τοϋτο φαίνεται άπό τήν παραβολή του άσπλάγχνου πλουσίου καί του πτωχού, άρρώστου καί ύπομονητικοϋ Λαζάρου. “Οταν πέθανε ό Λάζαρος, πήγε στο άνω μέρος τοϋ φδου, « ε |ς τόν κόλπον τοϋ ’Αβραάμ», ένφ ό πλούσιος πήγε στό κάτω μέρος τοϋ άδου. «Καί έν τφ ρδη έπάρας (ύψώ- σας) τούς οφθαλμούς αύτοϋ, ύπάρχων έν βασάνοις, όρά τόν ’Αβραάμ άπό μακρόθεν καί Λάζαρον έν τοΤς κόλποις αύτοϋ. Καί αύτός φωνήσας είπε- Πάτερ Αβραάμ, έλέησόν με καί πέμψον Λάζαρον, ΐνα βάψρ τό άκρον τοϋ δακτύλου αύτοϋ ϋδατος καί καταψύξη την γλώσσάν μου, ότι όδυνώμαι έν τη φλογΐ ταύτη- Είπε δέ ’Αβραάμ- Τέκνον, μνήσθητι ότι άπέλαβες σύ τά άγαθά σου έν Tfj ζωή σου, καί Λάζαρος ομοίως τά κακά' νϋν δέ ώδε παρακαλεϊται (έχει άπόλαυσι), σύ δέ όδυνάσαι (έχεις οδύνη)» (Λουκ. ιστ' 22, 23-25). "Οπως δέ ή εύχάριστη κα- τάστασι στόν άδη λέγεται «κόλπος ’Αβραάμ», έτσι λέγεται καί «παράδεισος». Στόν καλοπροαίρετο καί μετα- νοήσαντα ληστή, πού σταυρώθηκε μαζί μέ τό Χριστό, ό Χριστός είπε: «’Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ έμοϋ έσπ έν τφ παραδείσω» (Λουκ. κγ' 43). ’Επίσης ή εύχάριστη κατάστασι στόν άδη λέγεται καί «βασιλεία τών ουρανών». Ό Χριστός είπε σέ άκολού- θους του Ιουδαίους: «Λέγω ύμϊν ότι

πολλοί άπό άνατολών καί δυσμών ήξουσι καί άνακλιθήσονται μετά ’Α βραάμ καί ’Ισαάκ καί ’Ιακώβ έν τη βασιλεία τών ούρανών» (Ματθ. η' 11). Ό ’Αβραάμ στόν άδη, ό όποιος είνε κάτω, στά κατώτατα της γής ή καταχθόνια, ό ’Αβραάμ καί στή βασιλεία, ή όποία είνε άνω, στούς ούρανούς. Κατά τό βιβλίο τής Άποκαλύψεως, όπως εϊδαμε, οί νεκροί είνε στόν άδη. Άλλά κατά τό αύτό βιβλίο οί 24 πρε- σβύτεροι, έκπρόσωποι τοϋ άνθρωπί- νου γένους, είνε στόν ούρανό (δ' 4), στόν ούρανό δέ είνε καί οί ψυχές τών μαρτύρων (στ' 9-11) καί ένα άνα- ρίθμητο πλήθος άνθρώπων (ζ' 9-17). Παράδοξοι λόγοι, άλλά λόγοι τής Γραφής, θεόπνευστοι καί άληθινοί.

Τό «κάτω» γιά τόν άδη καί τό «άνω» γιά τόν ούρανό είνε συμβατικά καί σχετικά. Στήν πραγματικότητα δέν ύπάρχει άνω καί κάτω. Ό άδης κάτω καί ό ουρανός άνω σημαίνουν άπερινόητες μεταφυσικές πραγματικότητες. ’Επειδή οί μεταφυσικές πραγματικότητες είνε άσύλληπτες, ή Γ ραφή περί αύτών, γιά νά διδάξη (ορισμένα πράγματα, όμιλε! μέ εικόνες, παραστάσεις, παραδείγματα καί έννοιες άπό τό φυσικό κόσμο. Γιά νά διδάξη τήν ταπείνωσι, τήν όποία ό νεκρός ύφίσταται λόγφ τών άμαρτι- ών του, λέγει, ότι κατεβαίνει στόν άδη (Γεν. λζ' 35, Ψαλμ. ριγ' 25. Πρβλ. Ματθ. ια' 23). ’Επίσης δύναται νά λ έ γεται, ότι, όταν πεθαίνη ό άνθρωπος, τό πνεύμα του άνεβαίνει στόν ούρανό μέ τήν' έννοια, ότι περιέρχεται στήν άπόλυτη δικαιοδοσία τοϋ Θεού, ό όποιος, γιά νά δειχθή τό μεγαλείο του, παρίσταται ώς κατοικών στόν ούρανό. Στό βιβλίο τοϋ ’Εκκλησια-

Ανάστασι

0"σοι πιστεύουμε πραγματικώς στόν Χριστιανισμό, έωρτάσα- με τήν Άνάστασι τού Αρχηγού τής Πίστεώς μας, τοΰ Κυρίου κα'ι Θεού καί Σωτήρος Ιη σ ο ύ Χριστού. Ή Άνάστασι τοϋ Χριστού, αύτοανάστασι και ένδοξη άνά- στασι, μετά τήν όποία δέν ύπάρ- χει έπιστροφή στόν θάνατο, καί διά τής όποίας έχει έξασφαλισθή ένδοξη άνάστασι όλων τών ευσεβών κατά τήν μεγάλη καί επιφανή ήμερα τής Δευτέρας Παρουσίας, εινε τό μεγαλύτερο και ενδοξότερο γεγονός καί θαύμα στόν χώρο τής Χριστιανικής Πίστεως.

Μετά τήν Άνάστασι του ό Ι η σούς έμεινε στή γή έπί σαράντα ήμέρες «και παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά τό παθεϊν αυτόν έν πολλοϊς τεκμηρίοις» (Πράξ. α' 3), καί άπέδειξε δηλαδή τόν έαυτό του ζωντανό, άναστημένο, μετά τόν θάνατό του μέ πολλά τεκμήρια, μέ πολλές άποδείξεις. Ή πί- στι στήν άνάστασι τοϋ Ίησοϋ δέν εινε τυφλή, στηρίζεται σέ πολλά τεκμήρια, σέ πολλές άποδείξεις. Τεκμήρια δέ, όχι μόνο «τφ καιρώ .έκείνιμ», άλλά καί διά μέσου όλων τών χριστιανικών αιώνων, και σήμερον.

Μέ τήν πίστι στόν Χριστό και τήν δύναμι τοϋ Χριστοϋ γίνονται καί στούς χαλεπούς καιρούς μας θαύματα, καί δημιουργοϋνται άγιοι, μάρτυρες καί θαυματουργοί, τών όποιων καί τά όστά εύωδιά- ζουν καί θαυματουργούν. Ίσασιν οί μεμυημένοι. Γνωρίζουν οί έ- χοντες πνευματικά ενδιαφέροντα καί έρευνώντες τά τεκμήρια τής Πίστεως, πράγματα ύπερθαύμα- στα καί πρόσωπα ύπερθαύμαστα.

Ό σύρων τις γραμμές αύτές πιστεύει στόν Χριστό μετά λόγου γνώσεως. Καί θεολόγους καί άλλους, οί όποιοι άπορρίπτουν τήν Απολογητική, ή όποία διαπραγματεύεται τά τεκμήρια τής Πίστεως, θεωρεί, τό όλιγώτερο, έπι- πολαίους.

Ά ν ά λ η ψ ι

Α’φοΰ παρήλθαν σαράντα ήμέρες μετά τήν Άνάστασι του, ό Ίησοϋς άνελήφθη στόν ούρανό. Ποιον ούρανό; Τόν φυσικό ούρανό; Δισεκατομμύρια έτη φωτός εινε τό ϋψος τοϋ φυσικού ούρα- νοϋ. Ά λ λ ’ ύπάρχει ούρανός ύψη- λότερος τοϋ φυσικού ούρανοϋ. Εινε ό ούρανός τοϋ ούρανοϋ, ό ύπερφυσικός ούρανός, ή ύψίστη σφαίρα, ή σφαίρα τής Θεότητος.