Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ Α Ν Α Σ ΤΑ Σ Ε Ω Σ

μοί κόσμος έσταύρωται κάγώ τώ κοσμώ» (Γαλ. 6 ,1 4 ).

Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ

Μ Η Ν ΙΑ ΙΟ Ν ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ν 0 Ρ Γ Α Ν 0 Ν ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

"λες, άγαπητοί μου, δλες οί ήμερες του έτους, έφ’ δσον κάποιος ζή κατά Θεόν, εφαρμόζοντας τις άγίες εντολές του, ε!νε ήμερες χαράς και άγαλλιάσεως. «Τό άγαθόν συνειδός», ή μαρτυρία δηλαδή τής συνειδήσεως, ότι καλώς κάποιος συμπεριφέρεται στον κόσμο, άποφεύγοντας μ’ όλη του τή δύναμι τό κακό κα'ι κάνοντας τό καλό πρός όλους, είνε πηγή εσωτερικής χαράς, τήν όποίαν αισθάνεται ό άνθρωπος και όταν άκόμη ζή κάτω άπό τις πλέον δυσμενείς έξωτερικές συνθήκες. Όντως «ή βασιλεία τοΰ Θεοΰ έντός ήμών έστιν» (Λουκ. 17, 21). Όλες οί ήμέρες τοΰ έτους άπ’ αότή τήν άποψι είνε για τον πιστό ήμέρες χαράς και άγαλλιάσεως. Ά λ λ ’ υπάρχει μία ήμέρα, κατά τήν όποία ή χαρά τοΰ πιστοϋ κορυφώνεται. Και ή ήμέρα αυτή είνε ή ήμέρα τοΰ Πάσχα, ή ήμέρα της Άναστάσεως τοΰ Κυρίου. Στήν ήμέρα αότή κατ’ έξοχήν άρμόζει τό ψαλμικό, «Αυτη ή ήμέρα, ήν έποίησεν ό Κύριος· άγαλλιασώμεθα και εόφρανθώμεν εν αότή» (Ψαλμ. 117, 24).

Προ τής Άναστάσεως τοΰ Κυρίου δεν υπήρχε πραγματική χαρά κα'ι άγαλλίασι στον κόσμο. Αισθήματα λύπης και μελαγχολίας γέμιζαν τις καρδιές των άνθρώπων. Ψ υχικό σκοτάδι απλωνόταν σ’ όλη τήν οικουμένη. Σκοτάδι, τό όποιο δημιουργοϋσε ή είδωλολατρεία και ή παγκόσμια διαφθορά. Νύκτα βαθειά, όπως θαυμασίως ψάλλει ή Κασσιανή στο περίφημο τροπάριό της· «Οϊμοι, λέγουσα, ότι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος άκολασίας, ζοφώδης τε και άσέληνος, ερως τής άμαρτίας». Νύκτα χωρίς σελήνη κα'ι άστρα, σκοτάδι βαθυ επικρατούσε και στά θεωρούμενα ώςτά πλέον πολιτι-

Έ κ ο υ σ ίω ς σ τα υρώ θηκε καί αύτεξουσίω ς ά να σ τήθϊ]κε

Είνε τόσο τρα γικό και φ ο β ερ ό πράγμα ή αμαρτία, ώστε γιά τήν άφεσί της χρειάσθηκε ό ϊδιος ό Θ εός νά γίνη άνθρωπος και νά σταυ- ρωθή ώς άνθρωπος, νά ύποστή τό φρικτότερο καί έξευτελιστικώτερο μαρτύριο. Οί άνθρωποι «τόν Κύριον τής δόξης έσταύρωσαν» (Α' Κορ. 2, 8), τόν ένδοξο Γιαχβέ άνέβασαν στο σταυρό! Δ έ ν χωρεϊ, ο ύ τε θά χωρέση ποτέ τό ανθρώπινο μυαλό τόσο μεγάλο γεγονός, τόσο μεγάλη συγκατάβασι τού 'Υψ ίσ το υ πρός τήν ήμετέρα ταπεινότητα, άσημο- τητα και άθλιότητα. Ά λ λ ’ οϋτε άγ- γελικός νοϋς χωρεϊ αύτό τό γ ε γ ο νός καί αύτή τή συγκατάβασι.

Ό Κύριος έξ αιτίας τής άπειρης άγάπης του έκουσίως παραδόθηκε στήν άνθρωπίνη θηριωδία καί σταυ- ρώ θηκε ύπέρ ήμών, μετά δέ τήν προσφορά τής ύπερτάτης θυσίας αύτεξουσίως άναστήθηκε, όπως είχε προείπει μέ λόγια άδιανόητα και άνεπινόητα φυσικώς κα'ι άνθρωπί- νως. «Δύσατε τόν ναόν τούτον, και έν τρισίν ημέραις έγερώ αύτάν» (Ίωάν. β' 19). Θανατώσετε αύτό τό σώμα, και σέ τρεις, ή μέρες έγώ ό ίδιος θά τό άναστήσω. «Έγώ τίθημι τήν ψυχήν μου, ϊνα πάλιν λάβω αύ- τήν. Ούδεις αίρει αύτήν άττ’ εμού, άλλ’ έγώ τίθημι αύτήν άπ’ έμαυτού. Εξουσίαν έχω θεϊναι αύτήν, και εξουσίαν εχω πάλιν Ααβεϊν αύτήν» (Ίωάν. Γ 17-18). Έγώ θυσιάζω τή ζωή μου, καί θά τήν λάβω πάλι. Κανείς δ έ ν μπορεϊ νά τήν άφαιρέση άπό μένα, άλλ' έγώ τή θυσιάζω μέ τή θέ- λησί μου. Έ χ ω τή δύναμι νά τή θυσιάσω, και έχω τή δύναμι νά τή λάβω πάλι, νά αύτοαναστηθώ.

Ή σταύρωσι τοΰ Κυρίου άπόδειξι τής άπειρης άγάπης του. Και ή άνά- στασι του Κυρίου, αύτοανάστασι, άπόδειξι τής άπειρης δυνά μεώ ς του.

Δ υ νά μ ει του στα υρού καί της άναστάσεως

Στή ζωή μας ώς χριστιανοί πολλά καλά πράγματα σκεπτόμεθα, καί γιά πολλά καλά πράγματα ομιλούμε. Ά λ λ ’ ύπεράνω πάντων πρέπει νά σκεπτώ μεθα τή σταύρωσι καί τήν άνάστασι. τοΰ Κυρίου καί Θεοΰ κα! Σωτήρος Ίησοΰ Χρίστου, καί γι' αύτά τά δύο γεγονότα, τά μεγαλύτερα κα! σημαντικώτερα όλων τών γ εγο νό τω ν, πρέπει νά ομιλούμ ε. Καί στις προσευχές μας νά λέγωμε: Κύριε Ίησοΰ Χριστέ! Διά πρεσβειών όλων τών άγίων σου, άνθρώπων και αγγέλων, έξαιρέτως τής Θεοτόκου, κα! ύπέρ πάντα δυνάμει τοΰ τίμιου καί ζωοποιού σταυρού και τής έ ν δοξου άναστάσεως σου έλέησον,