Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΛΕΞΗ «ΓΙΑΧΙΔ». Χρήστος Σαλταούρας

Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΛΕΞΗ «ΓΙΑΧΙΔ»

Χρήστος Σαλταούρας «Και ἐγένετο μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα ὁ Θεός ἐπείρασε τὸν ῾Αβραὰμ καὶ εἶπεν

αὐτῷ· ῾Αβραάμ,

῾Αβραάμ. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ. καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ, καὶ πορεύθητι εἰς τὴν γῆν τὴν ὑψηλὴν καὶ ἀνένεγκον αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκάρπωσιν» Γένεση 22:1-2 (Κείμενο Εβδομήκοντα).

Γιατί οι Εβδομήκοντα γραφουν την φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας»;;; Δεν εννοείται ότι κάποιος που είναι ΑΓΑΠΗΤΟΣ έχει ΑΓΑΠΗΘΕΙ; Υπήρχε περίπτωση κάποιος που δεν έχει ΑΓΑΠΗΘΕΙ να ονομαστεί ΑΓΑΠΗΤΟΣ; Γιατί λοιπόν οι Εβδομήκοντα μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης γραφουν την φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας»; Η λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ δεν είναι καταληπτή; Χρειάζεται επεξήγηση; Περιττολογούν; Μεταφράζουν λάθος το Εβραϊκό κείμενο; Γιατί εκφράζονται ούτως;

Αγαπητέ αναγνώστη οι Εβδομήκοντα ούτε περιττολογούν ούτε μεταφράζουν λάθος το Εβραϊκό κείμενο. Απλώς η λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ στο εδάφιο αυτό δεν σημαίνει τον «αγαπητό» με την έννοια αυτού που έχει αγαπηθεί- του αγαπημένου. Εδώ η λέξη «αγαπητός» δεν σημαίνει το ίδιο με την λέξη «ἠγάπησας». Άλλωστε οι Εβδομήκοντα με τις λέξεις «αγαπητός» και «ἠγάπησας» ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΟΧΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΛΕΞΗ ! Και εδώ βρίσκεται το κλειδί της ερμηνείας της φράσεως «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας» η οποία ακούγεται σαν περιττή επανάληψη της ίδιας έννοιας χωρίς όμως να είναι.

Ας δούμε την φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας» σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο :

= Τον ΜΟΝΟΓΕΝΗ σου τον οποίο αγάπησες.

Oι Εβδομήκοντα μεταφράζουν την λέξη Γ Ι Α Χ Ι Δ ( ) =ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ με την λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ. Ο Μονογενής είναι ο κατ’εξοχήν αγαπητός. Η λέξη λοιπόν ΑΓΑΠΗΤΟΣ του εδαφίου Γένεση 22:2 χρησιμοποιείται ως συνώνυμη της λέξεως ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ, γιαυτό η ακολουθούσα φράση «ὃν ἠγάπησας» δεν είναι περιττή ούτε λάθος αλλά μετάφραση άλλης

Εβραϊκής λέξης( =ἠγάπησας)που σημαίνει όχι τον Μονογενή αλλά τον αγαπημένο. Το γεγονός δηλαδή ότι οι Εβδομήκοντα μεταφράζουν την λέξη ΓΙΑΧΙΔ ως ΑΓΑΠΗΤΟΣ σε συνδιασμό με την αμέσως ακολουθούσα έκφραση «ὃν ἠγάπησας» καθιστά φανερό πλέον το νόημα της χρησιμοποιούμενης από το κείμενο των Εβδομήκοντα

λέξης ΑΓΑΠΗΤΟΣ στο εδάφιο Γένεση 22:2. ΑΓΑΠΗΤΟΣ=ΓΙΑΧΙΔ =ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ.

Ίσως κάποιος ρωτήσει : ΠΩΣ είναι δυνατόν ο Ισαάκ για τον οποίο γίνεται λόγος στο εδάφιο Γένεση 22:2 να ονομάζεται ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΣΤΟΝ

ΑΒΡΑΑΜ ( =Μονογενή ΣΟΥ) και να έχει αυτή την έννοια το ΑΓΑΠΗΤΟΣ των Εβδομήκοντα αφού ο Ισαάκ ήταν ο ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΟΣ υιός του Αβραάμ;;;

ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ :

Η λέξη ΓΙΑΧΙΔ σημαίνει το απολύτως μοναδικό δεν επιδέχεται παρεμηνείας, σημαίνει τον απολύτως μεμονωμένο και όταν αναφέρεται

σε τέκνο σημαίνει τον ΜΟΝΟΓΕΝΗ. Οι Εβδομήκοντα χρησιμοποιούν την λέξη «αγαπητός» ως συνώνυμη του «μονογενής»- τους επιβεβαιώνει ο Απ. Παύλος: Εβραίους 11:17 «Πίστει προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζόμενος, και τον μονογενή προσέφερεν ο τας επαγγελίας αναδεξάμενος» Το εδάφιο Εβραίους 11:17 γράφτηκε στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Και στα Ελληνικά ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ σημαίνει αυτόν που δεν έχει αδέλφια (με φυσική ή νομική έννοια). Ο Ισαάκ ήταν ΝΟΜΙΚΑ Μονογενής στον Αβραάμ αφού ο Ισμαήλ εκδιώχθηκε με εντολή του Θεού και ακόμη δεν είχαν γεννηθεί τα τέκνα της Χετούρα. Γένεση 21:9-12 « ιδούσα δε Σάρρα τον υιόν Άγαρ της Αιγυπτίας, ος εγένετο τω Αβραάμ, παίζοντα μετά Ισαάκ του υιού αυτής· και είπε τω Αβραάμ· έκβαλε την παιδίσκην ταύτην και τον υιόν αυτής· ου γαρ μη κληρονομήσει ο υιος της παιδίσκης ταύτης μετά του υιού μου Ισαάκ. σκληρόν δε εφάνη το ρήμα σφόδρα εναντίον Αβραάμ περί του υιού αυτού. είπε δε ο Θεός τω Αβραάμ· μη σκληρόν έστω εναντίον σου περί του παιδίου και περί της παιδίσκης· πάντα αν όσα είπη σοι Σάρρα, άκουε της φωνής αυτής, ότι εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα».

Οι Εβδομήκοντα μεταφράζουν την λέξη ΓΙΑΧΙΔ με τους εξής τρόπους:

Γένεση 22:2 «καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν ( =Μονογενή σου), ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ».

Γένεση 22:12 «καὶ εἶπε· μὴ ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὸ παιδάριον μηδὲ ποιήσῃς αὐτῷ μηδέν· νῦν γὰρ ἔγνων, ὅτι φοβῇ σὺ τὸν Θεὸν καὶ οὐκ ἐφείσω

τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ (

=Μονογενή σου) δι᾿ ἐμέ» Γένεση 22:16 «κατ᾿ ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, οὗ εἵνεκεν ἐποίησας τὸ

ρῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ ( =Μονογενή σου) δι᾿ ἐμέ» Κριτές 11:34 «Καὶ ἦλθεν ᾿Ιεφθάε εἰς Μασσηφὰ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἐξεπορεύετο εἰς ὑπάντησιν ἐν τυμπάνοις καὶ χοροῖς· καὶ

αὕτη ἦν μονογενής ( ), οὐκ ἦν αὐτῷ ἕτερος υἱὸς ἢ θυγάτηρ»(Σημ:

=Μονογενής για θηλυκό/ = Μονογενής για αρσενικό)

Ψαλμός 21(22):21(20) «ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς

κυνὸς τὴν μονογενῆ μου ( =Μονάκριβη)»

Ψαλμός 24(25) : 16 «ἐπίβλεψον ἐπ ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς ( = Μεμονωμένος)καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ» Ψαλμός 34(35):17 «Κύριε, πότε ἐπόψῃ; ἀποκατάστησον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῆς κακουργίας αὐτῶν, ἀπὸ λεόντων τὴν μονογενῆ μου( =Μονάκριβη)»

Ψαλμός 67 (68):7(6) «ὁ Θεὸς κατοικίζει μονοτρόπους( ἐν οἴκῳ» =Μόνους)

Παροιμίες 4:3 «υἱὸς γὰρ ἐγενόμην κἀγὼ πατρὶ ὑπήκοος καὶ ἀγαπώμενος(

=Μονογενής) ἐν προσώπῳ μητρός»

Αμώς 8:10 «καὶ μεταστρέψω τὰς ἑορτὰς ὑμῶν εἰς πένθος καὶ πάσας τὰς ὠδὰς ὑμῶν εἰς θρῆνον καὶ ἀναβιβῶ ἐπὶ πᾶσαν ὀσφὺν σάκκον καὶ ἐπὶ πᾶσαν κεφαλὴν φαλάκρωμα καὶ θήσομαι αὐτὸν ὡς πένθος ἀγαπητοῦ ( =Μονογενής) καὶ τοὺς μετ ᾿ αὐτοῦ ὡς ἡμέραν ὀδύνης»

Ζαχαρίας 12:10 «καὶ κόψονται ἐπ ᾿ αὐτὸν κοπετόν, ὡς ἐπ ᾿ ἀγαπητῷ (

=Μονογενής)»

Ιερεμίας 6:26 «θύγατερ λαοῦ μου, περίζωσαι σάκκον, κατάπασσε ἐν σποδῷ,

πένθος ἀγαπητοῦ( =Μονογενής) ποίησαι σεαυτῇ, κοπετὸν οἰκτρόν, ὅτι ἐξαίφνης ἥξει ταλαιπωρία ἐφ’ ὑμᾶς»

Ο Θεός μέσω των Προφητών (Ιερεμία , Αμώς) τονίζει το μεγάλο μέγεθος του πένθους- ως πένθος αγαπητού ( ΓΙΑΧΙΔ). Μεγάλο το πένθος του γονέα που χάνει το αγαπημένο του παιδί. Αν όμως το παιδί συμβαίνει να είναι και ΓΙΑΧΙΔ = το ΜΟΝΟ παιδί τότε ο γονέας βιώνει το ΥΨΙΣΤΟ ΠΕΝΘΟΣ. Ο Θεός προλέγει μέγιστο πένθος σαν πένθος για ΜΟΝΟΓΕΝΗ τέκνο. Το Μονογενές τέκνο είναι αποδέκτης αποκλειστικός όλης της αγάπης του γονέα. Γιαυτό ο γονέας όταν χάνει το ΜΟΝΟ παιδί που έχει είναι σε ύψιστο βαθμό απαρηγόρητος. Ο Θεός δηλαδή προλέγει ότι θα έλθει το

μεγαλύτερο δυνατόν πένθος που θα μπορούσαν να φανταστούν οι

ασεβείς- πένθος Μονογενούς. Όταν ένας γονέας χάνει ένα από τα παιδιά του έχει κάποια παρηγοριά από τα άλλα και παίρνει κουράγιο από τα άλλα. Όταν όμως χάνει το ΜΟΝΑΔΙΚΟ παιδί του, που θα βρεί παρηγοριά; Πού θα βρεί ελάφρυνση; Πουθενά.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΓΕΝΕΣΗ 22:2 ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ Γένεση 22:2 (Κείμενο Εβδομήκοντα) «καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν

ἀγαπητόν ( =Μονογενή σου), ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ».

Μερικοί αιρετικοί λέγουν ότι η φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας» είναι Εβραϊσμός από τους πολλούς ανάλογους που χρησιμοποιεί η Γραφή για να δώσει έμφαση. Δηλαδή η φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας» σημαίνει σύμφωνα με τους αιρετικούς «αυτόν που αγάπησες πολύ» και άρα και η λέξη «Γιαχίδ» σημαίνει τον «αγαπημένο» στο εδάφιο αυτό και όχι τον «Μονογενή» ! Μάλιστα δίνουν και ανάλογα παραδείγματα, πχ :

«σε ηγάπησα αγάπησιν αιώνιον» Ιερεμίας 31:3 (Εβραϊκό κείμενο).

Ορίστε, λέγουν, όπως έχουμε Εβραϊσμό στο εδάφιο Ιερεμίας 31:3 έτσι έχουμε και στο Γένεση 22:2 !

Όμως μία προσεκτική μελέτη των λέξεων του Εβραϊκού κειμένου αποδεικνύει το ψεύδος του επιχειρήματος των αιρετικών !

«σε ηγάπησα ( )αγάπησιν ( ) αιώνιον» Ιερεμίας

31:3 (Εβραϊκό κείμενο).

« λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν ( ), ὃν ἠγάπησας ( ) » Γένεση 22:2 (Εβραϊκό κείμενο).