60 WONEN
DE TELEGRAAF ZATERDAG 3 JUNI 2017
Niets leuker dan gluren bij de buren! Wat hebben zij wat u niet heeft en wat heeft u wat zij niet hebben? Onze styliste Berber Govaars kijkt deze week binnen bij Gertrud Prins en Johan Liezen uit Wateren.
Droomhuis in niemandsland
VRIJ ZATERDAG 3 JUNI 2017
WONEN 61
Binnen kijken Bewoners Gertrud, Johan, Quint Liezen (20), Stijn de Vries (14)
Huisdieren Hond, 2 katten, 5 kippen, 1 haan
Oppervlakte 386 m2
Woz-waarde €535.000
Kamers 5
Dit is waardevol Gertrud: „Er zijn veel dingen waar ik aan gehecht ben. Zoals de oude (bureau)stoel van mijn opa, de oude spijlenstoel van mijn ouders, het Delftsblauwe vaasje van mijn schoonmoeder en de oranje stoel die we vorig jaar kochten.”
V
eel mensen zouden het zonder meer niemandsland noemen, waar Getrud en Johan in 2015 hun droomhuis vonden. Wateren telt dan ook niet meer dan een weg of drie plus een camping én een vakantiepark. Dat dan weer wel. Maar verder is het een klein dorpje. Gelukkig wel een van de prachtigste soort. Want wie wil er nou niet de reeën voorbij zien lopen als je staat te koken in je verbouwde woonboerderij? Toch keken veel mensen raar op toen het stel destijds, in hun 23 kilometer verderop gelegen nieuwbouwwijk, aankondigden naar een boerderij in het Nationaal Park ’Drents-Friese Wold’ te verhuizen. „Hadden jullie verhuisplannen dan?” Vroegen ze verbaasd. „Welnee,” antwoordde Gertrud dan, „maar we grijpen deze kans!” Beiden droomden er altijd al van om ooit ’buiten’
Het duurde even voordat Gertrud Prins en Johan Liezen vielen voor de oude boerderij. Inmiddels wonen zij met zonen Stijn (foto) en Quint in een droomhuis. FOTO’S RENE BOUWMAN
te gaan wonen. Toch moesten ze een jaar eerder niets hebben van de verbouwde woonboerderij. „Nee, het was geen liefde op het eerste gezicht”, vertelt Gertrude in de prachtige, zelf ontworpen woonkeuken. „De boerderij was van vrienden en stond al een paar jaar leeg. Het was er donker en we gingen ervan uit dat het onbetaalbaar was.” Pas een jaar later gaf het bevriende stel de sleutels van de boerderij aan ze mee. „Ga toch eens kijken”, was het advies. Samen met zoons Quint en Stijn gingen ze op pad. En toen sloeg alsnog de vonk over. Gertrud zag het ineens helemaal voor zich. „Die wand eruit, dat raam groter, de keuken daarheen en
’Het was donker en we gingen ervan uit dat het onbetaalbaar was’
die schouw eruit…” Voor ze het wisten had ze haar baan opgezegd, het koopcontract getekend en stond ze nog geen maand later die wand te slopen. Gertrud: „We hebben samen met twee neven van ons – de een is installateur en de ander aannemer – vrijwel alles zelf gedaan.” En als je nagaat dat er nu een inloopkast zit, waar voorheen een keuken stond, weet je dat het niet zomaar een verbouwing was. Een zware klus? „Welnee, ik heb er van genoten! We hebben er zo ontzettend veel van geleerd.” En u denkt dat het nu af is? Nou… Officieel wél. Maar Gertrud is nu eenmaal behept met het woonvirus. Daarom dat ze ook nog altijd haar blog en Instagram ‘Thuis op nummer 14’ weet te vullen met haar belevenissen in de boerderij. En daarom staan er ook al een paar emmers stuc in de schuur te wachten, „want ook dat kan ik best zelf! Volgende week gaat het erop!”. l
Analyse van Berber Wat heerlijk als je kunt lezen en schrijven met je aannemer. In dit geval waren het de neven van Gertrud, Ard Liezen en zijn broer Johan, die installateur is. Beiden hadden aan een half woord genoeg. Gertrud en Johan wisten precies waar beide neven toe in staat waren en zij wisten op hun beurt precies wat het stel mooi vond. Een vakkenkast stond dus met een paar aanwijzingen in elkaar. Ook de zelfontworpen keuken is zo ontstaan. Die heeft een basis van Ikea, maar het betonnen aanrechtblad werd elders besteld en de deurtjes zijn weer van Ard. Daarmee pakte ze precies de sterkste punten van de Ikea-keuken; de handig ingedeelde kastjes, goede lades en hang- en sluitwerk. Ard maakte deurtjes van Finse underlayment platen. Niet alleen mooi, maar zo werd het ook een unieke, budgetvriendelijke keuken!