64 WONEN
DE TELEGRAAF ZATERDAG 11 NOVEMBER 2017
Niets leuker dan gluren bij de buren! Wat hebben zij wat u niet heeft en wat heeft u wat zij niet hebben? Onze styliste Berber Govaars kijkt deze week binnen bij Marloes Bosch en Robert Hanstede uit Enschede.
Van studentenkrot tot droomhuis
VRIJ ZATERDAG 11 NOVEMBER 2017
WONEN 65
Binnen kijken Bewoners Marloes en Robert, Pippa (8) en Niene (5)
Oppervlakte 110 m2
Bouwjaar 1913
Kamers 4
Beste woonkoop „De hangstoel. Een echte oude!”
Dit is waardevol Marloes: „Ik wissel gemakkelijk spullen om. Daar hecht ik me niet zo aan. Maar het kaartenrekje met oude familiefoto’s en ansichtkaarten met berichtjes zijn me het dierbaarst en zal ik nooit weggooien.”
J
e kunt het meisje uit het bos halen, maar het bos niet uit het meisje. Marloes Bosch (nomen est omen!) is er het bewijs van. De Enschedese woonde vroeger op een boerderij in het bos, maar is al bijna twintig jaar in de binnenstad van Enschede te vinden. Waarom? Omdat de huidige tuin wel veertig meter diep is. „Toen we de eerste keer kwamen kijken, was het een dennenbos. Het huis was jarenlang een studentenhuis geweest. Die lieten het lekker groeien.” Marloes tekende niet lang daarna met echtgenoot Robert Hanstede het koopcontract. Een studentenhuis dus met veertig meter dennenbos: dat klinkt niet direct als een droomhuis. Menig vriend en kennis verklaarde het stel inderdaad destijds voor gek dat ze zo’n bouwval vol kleine kamertjes kochten. Marloes: „Ik durfde mijn ouders pas binnen te laten toen het sloopwerk was gedaan.”
Marloes Bosch, Robert Hanstede, en dochter Pippa (8) houden wel van een klusje. FOTO’S RENE BOUWMAN
De afgelopen jaren is zo’n beetje elke vierkante centimeter van het huis door Robert, Marloes of hun twee dochters aangepakt. Alle vier nemen ze zonder schroom de verfroller ter hand, maar ook bouwkundig is het huis van voor naar achter onder handen genomen. Want Marloes weet als interieurstylist precies hoe het worden moest. Ook buiten werd gewerkt. Het bos werd gekapt en daar zit ook meteen een beetje de pijn. Want ondanks de liefde die je voor een huis opvat dat je eigenhandig zo in ere herstelt, droomt Marloes stiekem van een huis dichtbij water en bos, net buiten de stad. Veel potentiële droomhuizen passeerden al
’Ouders mochten pas binnen nadat sloopwerk was gedaan’
de revue, zonder resultaat. Marloes: „Het zou ideaal zijn als we dit huis konden optillen en in het bos konden planten!” Dus blijven ze, al mijmerend over een volgende woning, schilderen, opknappen, herinrichten en vooral veel stylen aan het huis in de stad dat stiekem nog altijd op hun liefde kan rekenen. Inspiratie voor nieuwe projecten is er altijd, want Monique heeft haar eigen interieurstylingbureau Roodbosch. Behalve hier en daar een zelfgemaakt boomstammeubel („de boomstamschijven laat ik bij een zagerij op maat zagen”) put Marloes voor de styling uit een soort archief. In de kelder en op zolder staan kasten vol woonspullen. Resultaat van een passie voor lampen, vazen en kussens. Marloes: „Ik loop geregeld tegen mooie spullen aan, bijna altijd tweedehands, die ik niet kan laten liggen. Dus regelmatig wisselen de accentkleuren en items. Altijd leuk!” l
Analyse van Berber Een van de gouden grepen die Marloes en Robert in het oude studentenhuis toepasten, was de buitenmuur van de lange en iets smallere keuken te vervangen door een grote raampartij. Al dat licht maakt de keuken ruim in plaats van de pijpenla die zo’n vertrek achter het huis vaak wordt in oude stadswoningen zoals deze. Het licht valt ook nog eens fijn de voorliggende woonkamer in. Top, want waar licht is, is ruimte. Omdat direct om de hoek van de keuken de openslaande deuren naar de tuin zijn, kon Marloes in de keuken een vaste pui plannen. Ze maakte de hele pui van glas, helemaal in de stijl van het huis dat begin vorige eeuw werd gebouwd. De ramen hebben allemaal een onderverdeeld bovenraam dat niet alleen mooi is, maar ook nog praktisch, want die kunnen worden opengezet.