ซีรี่ย์นิทานอี(ก)ศพนี้ ผมเขียนขึ้นมา เพราะอยากบอกเล่าเรื่องความมึนงงของ สังคมที่ผมอาศัพอยู่ เนื้อเรื่องบางทีอาจ เหมือนโดดๆ ขาดๆ ไปบ้าง แต่มันคือ ความตั้งใจของตัวผมเองที่อยากให้คน อ่านแล้วนำ�ไปคิดต่อเอาเองในส่วนทีข่ าดไป ที่ขึ้นต้นว่า “ซีรี่ย์” เพราะตั้งใจว่าต้อง มีตอนต่ออีก ถ้าไม่หมดอาลัยตายอยาก ไปซะก่อนคงได้เห็นเรือ่ งใหม่ในซีรย่ี น์ ทิ าน อี(ก)ศพ แน่นอนครับ c_sutham@hotmail.com
ณ.ดินแดนที่ห่างไกล ลึกเข้าไปในป่า ที่นี่ ยังคงมีชุมชนกระต่ายป่า กระต่ายทุกตัวอยู่ ร่วมกันอย่างมีความสุข
อยู่มาวันหนึ่ง แครอทซึ่งเป็นอาหารหลัก ของเหล่ากระต่ายป่า ก็เกิดแข็งขึ้นมาอย่างไร้ สาเหตุ ทำ�ให้การนำ�แครอทมากินนั้นลำ�บาก ยากเข็ญมาก นำ�มาซึ่งความทุกข์ใจของเหล่า กระต่ายเป็นอย่างยิ่ง
ด๊อกเตอร์ลอรี่ เห็นเหล่ากระต่ายในชุมชน ทุกข์ใจอย่างมาก จึงใช้ความรู้ความสามารถ ทั้งหมดของตนทุ่มเทสร้างเครื่องบดแครอท ขึ้นมา หวังให้เครื่องนี้แบ่งเบาภาระของเหล่า กระต่ายในชุมชน เพื่อให้ชุมชนกลับมามีความ สุขอีกครั้ง
เมื่อสร้างเครื่องบดสำ�เร็จ ด๊อกเตอร์ลอรี่ ได้น�ำ เครือ่ งของเขาไปให้เหล่ากระต่ายนำ�แครอท ของตนมาบด จากแครอทแข็งๆ ก็กลายเป็นเศษแครอท ชิ้นเล็กๆ ทำ�ให้ความลำ�บากในการกินแครอท หมดไป เหล่ากระต่ายกลับมามีความสุขอีกครั้ง
ความรู้ถึงหูของเจ้าเมือง เจ้าเมืองจึงเชิญ ด๊อกเตอร์ลอรี่ เข้าไปพบที่วังเพื่อขอบคุณที่ช่วย ชาวเมือง และยังมอบเหรียญตรา ยศฐาบรรดา ศักดิให้กับด๊อกเตอร์อีก และเจ้าเมืองยังได้ขอ ให้นำ�เครื่องบดมาไว้ที่วังของเจ้าเมือง โดยให้ เหตุผลว่าบรรดาคนในชุมชนจะได้เดินทางมา บดแครอทได้สะดวก และตัวด๊อกเตอร์เองจะ ได้ไม่เหนื่อยด้วย
แต่เมื่อเครื่องบดถูกนำ�มาไว้ที่วัง จากเครื่อง ที่นำ�มาไว้บดแครอท กลับกลายเป็นเครื่องมือ ไว้ลงโทษผู้ที่ต่อต้านเจ้าเมือง จากเครื่องที่นำ�พา ซึ่งความสุข เมื่ออยู่ในมือของเจ้าเมืองมันกลับ นำ�พามาซึ่งความทุกข์ และความหวาดกลัวของ กระต่ายในชุมชน
นานวันเข้า เหล่ากระต่ายในชุมชนทนกับ ความโหดร้ายของเจ้าเมืองไม่ไหว จึงรวมตัวกัน บุกเข้าวังเจ้าเมือง กะว่าจะจับตัวเจ้าเมืองมา ลงโทษซะ แต่เมื่อบุกเข้าไปถึงตัวเจ้าเมือง เจ้าเมืองก็ เป่าหูบรรดากระต่ายว่า ความผิดทั้งหมดเป็น ของด๊อกเตอร์ลอรี่ ผู้เป็นคนสร้างเจ้าเครื่องบด นีเ้ พราะถ้าไม่มเี ครือ่ งบดนี้ ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์ นี้ขึ้นมา
เหล่ากระต่ายจึงออกกันไปตามล่าตัวด๊อกเตอร์ ลอรี่ และผู้ช่วยแทน....
ภาพสุดท้ายที่ด๊อกเตอร์ลอรี่เห็นคือ บ่วง เชือกสีดำ�ทะมึนที่ห้อยอยู่กลางห้อง....
กาลเวลาผ่านเลยไม่นาน แครอทที่เคยแข็ง เป็นหินก็กลับมาอ่อนนุ่มเหมือนเดิม เจ้าเมือง ยังคงปกครองชุมชนกระต่ายป่าเหมือนเดิม และชาวบ้านกลับมามีความสุขอีกครั้ง...
http://www.facebook.com/krajorkbook