CANTIGAS DE BIZANCIO FEITO POR: JAVIER VALENCIA E ANTÓN DE RAMOS
ÍNDICE
- INTRODUCCIÓN - RESUMO DAS CANTIGAS - RELACIÓN COS TOPÓNIMOS
INTRODUCCIÓN
Entre o conxunto de Cantigas de Santa María hai
unhas denominadas bizantinas, por mor da aparición de elementos de Bizancio e a súa localización xeográfica.
Temos un doado acceso a elas grazas ao músico
español Eduardo Paniagua, quen recolleu as 12 cantigas de Bizancio nun álbum publicado en 2007.
CANTIGAS 1ª PARTE
2ª PARTE: Santos, patriarcas e emperadores.
CANTIGA Nº9: O ICONO DE DAMASCO.
CANTIGA Nº145: SAN XOÁN ELEMOSYNARIUS.
CANTIGA Nº34: O ICONO PERDIDO.
CANTIGA Nº265: SAN XOÁN DAMASCENO.
CANTIGA Nº29: A VIRXE DA LEITE.
CANTIGA Nº131: O EMPERADOR E O
CANTIGA Nº264: VIRXE BLACHERNIOTISSA. CANTIGA Nº46: O MORO DE ULTRAMAR E A
VIRXE DA LEITE. CANTIGA Nº28: O CERCO DE
CONSTANTINOPLA.
PATRIARCA. CANTIGA Nº25: O XUDEO DE BIZANCIO. CANTIGA Nº342: ICON NA PEDRA.
REFLEXIÓN SOBRE A TOPONIMIA Comenzando a analizálas, vemos que Constantinopla
aparece como lugar onde ocorren nove das cantigas, valorándose nelas unha visión anti-iconoclasta coa narración e descrición de valiosos, fermosos e milagrosos iconos de Santa María. Son unhas cheas de sútiles e exquisitas historias que mostran a cercanía de Oriente e do outro extremo do mar Mediterráneo na Idade Media española.
As Cantigas de Santa María e polo tanto as de
Bizancio tamén, agrupan aos grupos relixiosos tanto cristiáns, como musulmáns como xudeus baixo o desexo de adulación a Virxe María, capaz de realizar unha serie de milagres e feitos asombrosos, condensados nestas historias. Deuse nun período de expansión demográfica e baixo o reinado de Alfonso X o sabio, un monarca con gran interese pola cultura e a literatura.
A devoción pola virxe atopábase na cúspide nese
siglo e frailes, clérigos e caballeros en xeral participaban nela. O rei alentaba a poetas e xuglares para que adicaran os seus esforzos e inspiracións á “Santa Dama”.
FIN