MARY BARNES
(9 Febreiro 1923 en Portsmouth, England –
29 Xuño 2001 en Tomintoul, Escocia )
Pintora e escritora inglesa – EXPRESIONISTA
PINTURAS DE MARY BARNES
MARY EDITH BARNES Mary Edith Barnes foi uhna escritora inglesa que sufría de esquizofrenia, pero recuperouse para converterse nunha exitosa pintora e artista. É especialmente coñecida pola documentación da súa experiencia na comunidade terapéutica experimental de R.D. Laing no Kingsley Hall, Londres. Mary Barnes adestrárase como enfermeira e uniuse ao exército na Segunda Guerra Mundial. Traballou en Francfort durante dous anos antes de regresar a Londres . En 1963, logo da lectura do libro
de D. Laing, contactou con el e comezou a terapia, que se
intensificou cando entrou no Kingsley Hall en 1965. Durante o proceso, descubriu un talento para a arte.
Máis tarde describiuse a si mesma como "unha embaixadora para Laing", emerxendo da súa viaxe e sendo coautora dun libro con respecto a súa experiencia con Joseph Berke, o psiquiatra residente que a axudou. As súas obras, aceites vivos que representan a miúdo temas relixiosos, foron estreadas no Camden Arts Centre en 1969. Posteriormente, converteuse nunha artista respectada, pintando evocadoras obras baseadas nas súas experiencias. Mostrou a súa obra por todo o mundo, acompañando as exposicións con charlas sobre as súas experiencias e saúde mental. En 1979, foi producida unha obra de
teatro autobiogrรกfica con guiรณn de Barnes que foi transmitida na radio da BBC no Reino Unido, mรกis recientemente, en decembro de 2011 en Radio 4 Extra. En 1985, traslรกdase a Escocia. Algo sagrado , o seu libro de conversaciรณns, escritos e pinturas, foi publicado en 1989. En 1993, mudouse a Tomintoul, onde morreu no ano 2001, aos 78 anos de idade. En 2010 unha gran retrospectiva do traballo completo Barnes tivo lugar nos estudios SPACE de Londres.
HILDEGAARD VON BINGEN
(Bermersheim von der Höhe,
Renania 1098 – Mosterio de Rupertsberg, Bingen, 17 September 1179),
MÍSTICA CRISTIÁ VISIONARIA
Hildegard von Bingen (Alemania, 1098-1179) foi unha polifacética abadesa, física, filósofa, naturalista, compositora, pintora, poetisa e lingüista do medievo. Malia que o seu traballo non sería considerado ciencia como tal no mundo moderno, brillou con luz propia durante a época medieval. Hildegard von Bingen naceu nunha familia nobre alemá en 1098. Os seus pais eran moi crentes e entregárona á Igrexa como un dezmo (por ser a menor dos seus dez fillos) cando ela tiña oito anos. Este tipo de abandono sería impensable hoxe en día, con todo, naquela época era un símbolo dos tempos (o seu nacemento coincidiu coa Primeira Cruzada que chegou a Xerusalén en 1099) e parece que isto encaixou coa súa fervente disposición desde nena. Sendo xa abadesa, afirmaba ter visións a unha idade moi temperá, que continuaron ao longo da súa vida. Estas visións fixeron que a tratasen como unha persoa en conexión co divino, o que explica en parte como foi capaz de desfacerse das restricións da igrexa medieval coas mulleres predicadoras e dedicarse á filosofía e á ciencia.De feito, a maioría das obras de Hildegard von Bingen preséntanse en forma de visións.
En 1141, cando tiña 42 anos, experimentou unha visión que recibiu como unha instrución directa de Deus, na que se lle instaba a escribir todo canto vise e oíse. Nos seus días de abadesa Hildegard avanzou rapidamente nas filas da igrexa. En 1136 foi elixida por unanimidade como magistra entre as súas irmás e compañeiras e chegou tan lonxe como para convencer á igrexa da súa época de que tomase unha medida inusual e permitíselle fundar dous mosteiros en 1150 e 1165.
Esta particular muller era tamén unha compositora consumada e segue sendo coñecida por iso hoxe en día.
OBRA DE HILDEGAARD VON BINGEN
FRIDA KAHLO (6 XULLO 1907- 13 XULLO 1954 ) PINTORA E POETISA MEXICANA- NAÏF SURREALISTA
FRIDA KAHLO Frida Kahlo naceu Magdalena Carmen Frida Kahlo e Calderón en Coyoacán, México, o 6 de xullo de 1907. Frida era unha das catro fillas dun pai xudeu-húngaro e unha nai de ascendencia indíxena-mexicana. Orixinalmente non proxectaba o converterse nunha artista. Unha supervivinte de polio, empezou un programa de pre-medicina na cidade de México. Á idade de 18, sufriu graves feridas nun accidente de autobús. Pasou ao redor dun ano na cama, recuperándose de roturas na súa columna vertebral, ombreiros e costelas, unha pelve fendida e danos no pé. Sufriu máis de 30 operacións ao longo da súa vida e durante a súa convalecencia empezou a pintar. As súas pinturas, principalmente autorretratos e naturezas mortas, eran deliberadamente inxenuas e cheas de cores e formas inspiradas en arte folclórico mexicano. Cando tiña 22 anos, casouse co muralista mexicano Diego Rivera, 20 anos maior ca ela. Esta relación tormentosa e apaixonada sobreviviu infidelidades, a presión das súas carreiras, o divorcio, unha segunda voda, os asuntos amorosos lésbicos de Frida, a súa mala saúde e a súa incapacidade de ter nenos. Frida unha vez dixo: "Sufrín dous graves accidentes na miña vida: un no cal un tranvía atropeloume e o segundo foi Diego". O accidente de tranvía deixouna invalida fisicamente e Rivera deixouna inválida emocionalmente.
Durante a súa vida, Frida creou unhas 200 pinturas, debuxos e esbozos relacionados coas experiencias da súa vida, dor física e emocional e a súa turbulenta relación con Diego. Ela pintou 151 pinturas, 55 das cales son autorretratos. Cando lle preguntaban por que pintaba tantos autorretratos, Frida contestaba: "Porque estou soa tan a miúdo, porque son a persoa que coñezo mellor". Frida foi descrita como "...unha das grandes divas da historia...unha bebedora de tequila, fumadora e narradora de chistes subidos de ton, bisexual que coxeaba polo seu barrio bohemio vestida con fastosos vestidos indíxenas e daba festivas ceas para xente como Leon Trotsky, o poeta Pablo Neruda, Nelson Rockefeller e o seu marido intermitente, o muralista Diego Rivera. Hoxe, máis de medio século logo da súa morte, págase máis diñeiro polos seus cadros que polos de calquera outra artista feminina..
Love’s embrace the Universe, Weeping coconuts. Earth
Diego and Frida
Without Hope
HILMA AF KLINT ( 26 Outubro, 1862– 21 Outubro, 1944) PINTORA SUECA - PIONEIRA DO ARTE ABSTRACTO E ESPIRITUAL
PINTURA DE HILMA AF KLINT
-
Pintaba retratos e paisaxes cun estilo moi sinxelo e natural e formou parte do Kungstraedgaarden, con outros retratistas que, coma ela, foron ben considerados pola burguesí a sueca da súa época. Con todo, o seu mundo sufriu unha forte convulsión coa morte da súa irmá Herminia, de tan só dez anos, que cambiou a súa vida e a influí u inexorablemente.
-
A Sociedade Teosófica, o esoterismo e o espiritismo inundaron a súa pintura e o seu ser, do mesmo xeito que outros grandes nomes do seu tempo, como o propio Kandinsky ou Mondrian, que tamén coquetearon con estas correntes. Pero a diferenza deles, Klint estaba obsesionada co alma e coa vida trala morte. Devoraba os libros de Madame Blavatsky, crí a na reencarnación, nos elementos que configuran a esencia do home, o seu plano terreal, o astral e o divino e na conexión co alén. Así en 1897, xunto a Anna Cassel, que se licenciou con ela, crearon o grupo das Cinco, das que só Anna e Hilma eran pintoras, estas compaxinaban as sesións de espiritismo coa pintura. Cada venres, nas súas longas reunións, recibí an ditados espirituais dos seus guí as, e ata realizaban escritura e debuxos automáticos, prácticas que se adiantaban ás que popularizaron anos máis tarde, os surrealistas. Ela, como medium, actuaba de nexo con ese mundo, e contaba cunha asombrosa capacidade para entrar en transo. Dez anos
duraron esas reunións que foron moi prolí ficas para a artista. Hilma pintou baixo o impulso deses guí as espirituais series incribles, visualmente abstractas. Pinturas cheas de cor, xeometrí a, espiritualidade e simbolismo que fací a visible o invisible, e ata garabatos. Ela sempre dixo que non pintaba, que unicamente canalizaba enerxí a, como nas súas obras do perí odo de 1906 a 1908, nas que a súa man era guiada polos seus guí as espirituais. Os dez Maiores, que representan as etapas da vida ou A estrela de sete puntas, son tamén desa época e mostran unha forza, sensualidade e simboloxí a impactante.
TAMARA LEMPICKA
TAMARA LEMPICKA (Suiza 1014- México 1980) Nada no seo dunha familia da alta burguesía, estudou nun internado en Lausana (Suíza), en 1914 marcha a vivir a San Petersburgo cunha tía. En 1916 casou cun avogado chamado Tadeusz Lempicki en San Petersburgo, Rusia. En decembro de 1917, durante a Revolución rusa, os bolxeviques deteñen o seu marido, pero ela consegue que o poñan en liberdade e marchan a París, onde ela adopta o nome de Tamara de Lempicka. Estuda arte con Maurice Denis e André Lhote, comeza a expoñer a partir de 1923 e convértese nunha coñecida retratista, desenvolvendo un estilo propio, ás veces denominado cubismo brando, pero que se desenvolve dentro da Art Déco coas súas texturas e cores frías e duras, gusto pola sensualidade do corpo pero sometido á desintegración xeométrica por medio de círculos e triángulos. Nas vésperas da Segunda Guerra Mundial, trasládase a Beverly Hills e entra en contacto coas grandes estrelas cinematográficas da época. En 1943 establécense en Nova York. Despois da morte do seu marido en 1962, Tamara trasládase a Houston e comeza a pintar nun novo estilo. En 1978 marchou a vivir a Cuernavaca, México, onde morreu en 1980.
LOUISE BOURGEOIS Nada en Paris en 1911, Louise Bourgeois foi criada polos seus pais que tiñan un negocio de restauración de tapices. Estudante con moito talento, axudaba no taller debuxando elementos nas escenas representadas nos tapices. Durante este tempo, seu pai
mantivo
unha aventura con Sadie Gordon Richmond, a súa niñeira inglesa. Esta
traizón afectou a
Bourgeois para o resto da súa vida. Máis
tarde, estudou matemáticas antes de
dedicarse á arte. Coñeceu a
Robert Goldwater, un historiador da arte estadounidense, en París. Casaron e mudáronse a Nova York en 1938. A parella tivo tres fillos. Aos seus comezos a súa produción artística céntrase en pintura e gravado. Con todo, polos anos 50 e principios dos sesenta, hai lagoas na súa produción. Logo, en 1964, Bourgeois presenta esculturas de xeso en forma orgánica que contrastan dramaticamente cos anacos de madeira totémicos que expuxera anteriormente. Alternando entre formas, materiais e escalas e saltando entre figuración e abstracción, Bourgeois continúa sondando os mesmos temas: soidade, os celos, a ira e o medo. Pero polos anos setenta e oitenta experimenta con diversos tipos de imaxes e contido. En 1982, aos 70 anos, Bourgeois finalmente asumiu o protagonismo cunha retrospectiva no Museo de arte moderna. Logo diso, crea arañas monumentais e en cuartos tamaño "Células" suxerentes figuras colgadas de cables. Nunca deixou a
pintura e o gravado. O seu lema era: "a arte é unha garantía de cordura". Bourgeois morreu en Nova York en 2010, á idade de 98 anos.
OBRA DE LOUISE BOURGEIOS
LOUISE BOURGEOIS (Paris 1911-New York 2010)
YAYOI KUSAMA (Matsumoto,
Nagano,
Xap贸n;
ARTISTA CONCEPTUAL
29
de
marzo
de
1928)
OBRA DE YAYOI KUSAMA
YAYOI KUSAMA (Matsumoto,
Nagano,
Xapón;
29
de
marzo
de
1928)
Comezou a súa carreira artística na década dos anos cincuenta. Os seus inicios estiveron moi marcados pola influencia da pintura tradicional xaponesa e polos pensamentos obsesivos e as consecuencias das súas crises alucinatorias, que a artista atribúe aos malos tratos sufridos na súa infancia. Así naceu o concepto que a artista chama redes de infinito, grandes superficies cubertas por lunares que constitúen desde entón o seu elemento plástico máis característico,
o
seu
aceno
de
identidade.
En 1957 abandonou Xapón para vivir nos Estados Unidos. Durante a súa estancia en Nova York, estableceu rapidamente a súa reputación como unha líder no movemento avant-garde. Organizou eventos extravagantes en lugares visibles e concorridos como o Central Park e a Ponte de Brooklyn. Foi enormemente produtiva, e contou con Joseph Cornell e Donald Judd entre os seus amigos e seguidores. O seu traballo comparte algúns atributos do feminismo, minimalismo, surrealismo, Art Brut, pop e expresionismo abstracto. Ela mesma descríbese como unha artista obsesiva. A súa obra está impregnada de contido autobiográfico, psicolóxico e sexual, e inclúe pinturas, esculturas, performances e instalacións. Kusama é tamén novelista e poeta, e desenvolveu un notable labor no cine e o deseño de
moda. Yayoi Kusama exhibiu o seu traballo con celebridades como Claes Oldenburg,
Andy
Warhol
e
Jasper
Johns.
Cansa mentalmente, regresou de xeito definitivo a Xapón en 1973. A mediados da década do setenta Yayoi Kusama ingresou voluntariamente nun hospital psiquiátrico preto de Tokio. A súa reclusión non lle impediu participar en exposicións e mostras de arte en todo o mundo, así como recibir importantes recoñecementos e galardóns. En 2002 participou na exposición Sunday Afternoon para a galería 303 en Nova York, en 2003 recibiu a Orde das Artes e as Letras de Francia e en 2006 converteuse na primeira muller en obter o Praemium Imperiale de Xapón, na categoría pintura. Ata o día de hoxe Yayoi Kusama detenta o récord de prezo pago pola obra dunha artista muller viva. A famosa galería Christies vendeu unha obra súa por máis de cinco millóns de dólares.
JUDY CHICAGO
JUDY CHICAGO
JUDY CHICAGO
JENNY SAVILLE
JENNY SAVILLE
JENNNY SAVILLE
MUTU WANGECHI
MUTU WANGECHI
MUTU WANGECHI
MUTU WANGECHI
LEONORA CARRINGTON
LEONORA CARRINGTON
JUDY CHICAGO Naceu en Chicago en 1939, adoptou o nome artístico de Judy Chicago pola súa cidade natal. Graduose en 1964 cun máster en arte pola Universidade de California, Os Anxos, recientemente foi galardonada con títulos honoríficos como o de Doutora Honoris Causa en Belas Artes pola Universidade de Duke, Durham, o ano 2003, entre outros A súa obra da década de 1960 e principios de 1970 xa tiña reminiscencias do Minimalismo, da abstracción e do primeiro feminismo, na medida en que utilizaba elementos que co tempo serían básicos nas súas creacións máis coñecidas, como o uso de cores consideradas femininos nos anos setenta, como o fucsia ou o turquesa. En 1971 realizou unha litografía que causou escándalo,
Bandeira
vermella,
unha
fotografía
dun
tampón
ensangrentado xurdindo do seu sexo. En 1974 comezou o seu proxecto máis coñecido, A cea, unha instalación formada por un triangulo equilátero de tres mesas.
Posteriormente
emprendeu
o
Proxecto
do
nacemento,
tras
preguntarse pola ausencia de iconografía sobre o nacemento na arte occidental. O seu proxecto máis recente é Resolución: unha puntada a tempo, iniciado en 1994 e presentado no ano 2000 no American Crafts Museum de Nova York, realizado con pinturas e labores
de
punto,
que
reinterpreta
proverbios
tradicionais
e
refranes. Está considerada a pionera da arte feminista en Estados Unidos e un dos exemplos máis destacables de mulleres artistas que inciden coas súas formulacións artísticas nos mesmos cimentos sociais
cuestionándome,
non
só
a
relación
de
dominación
patriarcal
presente ao longo da historia, senón realizando ao mesmo tempo un exercicio de reflexión sobre a identidade, o corpo, etc., temáticas
proclamadas como específicamente feministas.
JUDY CHICAGO (Chicago 1939) artista feminista conceptual
JENNY SAVILLE (Cambridge 1970) paixasista do corpo feminino.
JENNY SAVILLE Jenny Saville (Cambridge, 1970) é unha pintora inglesa, membro
do
grupo
Young
British
Artists.
É
coñecida
principalmente
polos
seus
monumentales
cadros
de
espido
feminino. Actualmente
vive
e
traballa
entre
Londres
e
Palermo.
Estudou na Glasgow School of Art (1988-1992), e concedéuselle unha beca de seis meses para a Universidade de Cincinnati, acabando a súa formación na Slade School Of Fine Art (1992-1993). Ao finalizar os seus estudos, a súa obra interesou ao coleccionista Charles Saatchi, quen comprou a súa obra completa para os próximos dous anos. Saville desenvolveu a súa carreira dentro da tradicional técnica da pintura ao óleo, nun estilo figurativo herdeiro da Nova figuración dos anos 1950 e 1960, con influencia de Rubens e Lucian Freud. Desde o seu debut en 1992, o seu temática centrouse no corpo da muller, en pinturas a gran escala, con figuras vistas desde perspectivas pouco usuais, onde os corpos semejan montañas de carne que parecen encher todo o espazo, con predilección por mostrar as zonas genitales, ou por imperfeccións e feridas da pel, con
cores
brillantes,
intensos,
dispostos
por
manchas,
predominando os tons vermellos e marróns. Xeralmente son corpos obesos frecuentemente se autorretrata a si mesma, onde a carne forma pliegues e enrrugas, cunhas formas monumentais que parecen a visión que un neno ten dun adulto. Inspirada por Courbet e Velázquez, pinta á muller real, de hoxe día, sen ningún tipo de idealización, sen buscar a beleza, só a veracidad, realizando como ela mesma denomina«paisaxes do corpo».
MUTU WANGECHI (Nairobi 1972) artista contemporรกnea africana.
MUTU WANGECHI
Wangechi Mutu (nada o 22 de xuño de 1972 en Nairobi, Kenia) é unha artista e escultora que vive e traballa en Brooklyn, Nova York. Mutu é considerada por moitos como unha das artistas africanas contemporáneas máis importantes dos últimos anos, e o seu traballo logrou moito recoñecemento mundial. Obra de Mutu foi exposta en galerías e museos de
todo o mundo incluíndo o Museo de arte
moderna de San Francisco, o Museo de arte de Miami, Tate Modern de Londres, o Studio Museum de Harlem en Nova York, Museo Kunstpalastin de Düsseldorf, Alemania, o centro Georges Pompidou en Paris e o Museo de arte Nasher da Universidade de Duke. A súa primeira exposición individual
tivo lugar na inauguración dunha
galería de arte de Ontario en marzo de 2010. A súa primeira exposición en solitario: unha fantástica viaxe] nos Estados Unidos inaugurouse no Museo Nasher de Arton 21 de marzo de 2013.
LEONORA CARRINGTON Nace o 6 de abril de 1917 no pobo de Chorley, en Lancashire, Inglaterra. No ano 1936 ingresa na academia Ozenfant de arte, na cidade de Londres. Ao ano seguinte coñece a quen a introduciu indirectamente no movemento surrealista: o pintor alemán Max Ernst, a quen volve atopar nunha viaxe a Paris e con quen non tarda en establecer unha relación sentimental. Durante a súa estancia nesa cidade entra en contacto co movemento surrealista e convive con personaxes notables do movemento como Joan Mirou e André Breton, así como con outros pintores que se reunían ao redor da mesa do Café Lles Deux Magots, Pablo Picasso e Salvador Dalí. En 1938 escribe unha obra de contos titulada A casa do medo e participa xunto con Max Ernst na Exposición Internacional de Surrealismo en Paris e Ámsterdam. Previamente á ocupación nazi de Francia, varios dos pintores do movemento surrealista, incluída Leonora Carrington, vólvense colaboradores activos do Kunstler Bund, movemento underground de intelectuais antifascistas. Leonora Carrington tiña só 20 anos cando coñeceu a Max Ernst en Londres. Entón o pintor xa contaba con 47 anos e con bastante fama como surrealista. A gran diferenza de idade, o feito de que Ernst ademais estaba casado, así como as súas posicións surrealistas radicais facían que esta relación non contase coa aprobación do pai de Leonora. Malia iso, a parella reencontrouse en Paris e pronto se foron a vivir á provincia, ao poboado de Saint-Martin-d'Ardèche,
nunha casa de campo que adquiriron en 1938. Ata hoxe consérvase na fachada desta casa un relevo que representa á parella e o seu xogo de roles: «Loplop», o alter ego de Max Ernst, un animal alado fabuloso entre páXaro e estrela de mar e súa «Desposada del Viento»: Leonora Carrington
LEONORA CARRINGTON (Lancashire 1017- México 2011) PINTORA SURREALISTA
“
A muller é o arte divino que non imita se
non que explica a divinidade com símbolos”