AI, CELANOVA! DESASTRES ARQUITECTÓNICOS E URBANÍSTICOS NUNHA VILA QUE PUIDO SER FERMOSA E PROPOSTAS DE SOLUCIÓN ACHEGADAS POLO ALUMNADO DE 4º ESO
O MOSTEIRO E A SÚA CONTORNA
Dos desastres, ai, non libra nin o mosteiro: tubaxes, cables, pegadas de cemento.
A barbaridade das barbaridades: conséntense estes galpóns pegadiños á igrexa do mosteiro e a Capela de San Miguel, unha xoia prerrománica que queda tapada. Julio decora as paredes para disimular un pouco o que nunca debeu existir. Abaixo, detalle da proposta “Celanova 2000” do estudo de arquitectura Cid-Rivadulla.
E, adornando o mosteiro, estas traseiras de edificios rodeadas de silveiras e lixo. Gabriel, seguindo o proxecto “Celanova 2000” nunca realizado, tapa e crea un espazo comercial con soportais, á maneira das vilas galegas de sempre, mais cun toque contemporáneo.
Na Praza Maior, Manuela prop贸n rebaixar alturas e esconder medianeiras.
AS RÚAS VELLAS DE ABAIXO, SAN ROQUE
A Praza do Millo ĂŠ un repertorio de malas prĂĄcticas e peores materiais.
Na Rúa de Abaixo mestúranse as construcións tradicionais, moitas veces descoidadas, con materiais e alturas de novo cuño. Progreso?
As herdanzas parten as casas, literalmente, e non sempre as dĂşas partes teĂąen o mesmo criterio ĂĄ hora de rehabilitar.
Un clásico dos setenta e oitenta: desfacer as fachadas para chantar escaparates un pouco máis amplos. A Rúa de San Roque está chea de exemplos.
As galerías comerciais foron, no seu día, a última moda, pero non todo vale! Eli propón unha reconstrución da entrada posterior das que unen San Roque co Paseo.
Así tería que estar todo...
O ENSANCHE AS ZONAS Mﾃ！S NOVAS
... aínda que varias mazás, en pleno centro, están así: proxectos que non chegaron a bo porto.
En plena transición, ao lado do cárcere isabelino e dun mercado dos anos vinte, edificios de varios pisos. Nuria propón engadirlle unha altura ao máis baixiño para tapar traseiras.
Para esta transici贸n David prop贸n un edificio sinxelo coa modulaci贸n da arquitectura tradicional.
E Alicia arranxa esta fermosa esquina racionalista cunha galerĂa sinxela que case mira ao sur.
Vera crea unha nova alineaci贸n para o treito final do paseo, hoxe abandonado.
Na beirarrĂşa oposta, o proxecto de RubĂŠn: ese cine que non temos dende 1989.
Edificios elegantes ameazados por capas de onduline: o pan noso de cada dĂa.
O RURAL ENTRE O ABANDONO E O DESLEIXO
Cruzas unha rúa e empeza; aínda hai semáforos.
Mat铆as rescata do ladrillo esta casa, pero s贸 na s煤a imaxinaci贸n.
Isaac faille a estoutra un xardĂn e unha horta: pasa todos os dĂas por un esqueleto abandonado.
O romรกnico da comarca tampouco libra: Nerea elimina anexos e organiza volumes.
DifĂcil remedio: Fabiola pon pedra, terra e columnas, pero hai pouco que facer.
Fran converte un pendello nunha casa vilega coa adición dunha galería “á coruñesa”
Tal vez este traballo abra os ollos dos seus autores e as portas dun futuro mellor. Tal vez.
CURSO 2014/15 ISIDORA GIL