Atlas Planetarnej Przemocy – program by biennalewarszawa

BIENNALE WARSZAWA

9.04â&#x20AC;&#x201D;26.05.2018

MUZEUM SZTUKI NOWOCZESNEJ W WARSZAWIE

Atlas Planetarnej Przemocy

#praca #przemo #populiz #przestrz #przyszĹ&#x201A;o #polityka #planeta #nowapr 2

oc zm rzeń ość a arność praca

Atlas planetarnej przemocy Bartek Frąckowiak, Paweł Wodziński

Trudno obiektywnie zmierzyć skalę czy intensywność przemocy. Wydaje się jednak, że obecnie, w świecie intensywnych planetarnych przepływów ludzi, towarów, kapitału, ideologii i mediów, przemoc ani nie straciła na znaczeniu, ani nie stała się mniej okrutna, barbarzyńska czy dotkliwa. Dokonała się jednak reorientacja przemocy. Globalizacja wytworzyła zarówno jej nowe formy, jak i nowe narzędzia jej dystrybucji. To, co dla jednych oznacza nowe możliwości zarobku i inwestycji, dla innych staje się powodem cierpienia, konieczności migracji, ucieczki czy uchodźstwa, wywłaszczenia, grabieży ziemi czy nowoczesnych form niewolnictwa. To, co stanowi uwolnienie z więzów rozmaitych barier i granic, co może dawać przyjemność związaną z bezpośrednim dostępem do miejsc, ludzi, zjawisk, obrazów i obiektów położonych daleko poza naszym lokalnym środowiskiem, zarazem staje się przyczyną nierówności. Zderegulowany, upłynniony kapitał „śmiga” po planetarnych rynkach, z wielką prędkością wprowadzając chaos w życie wielu społeczeństw, doprowadzając do niespodziewanych i nieprzewidywalnych zmian cen towarów i surowców, powodując lęk i niestabilność tych, dla których towary czy surowce nie są przedmiotem spekulacji, tylko zasobami koniecznymi do godnego życia. O ile granice są całkowicie przepuszczalne dla płynnego kapitału i zazwyczaj nie stawiają oporu transportowi towarów, o tyle dla wielu ciał ludzkich stają się barierami bardzo trudnymi do pokonania. Ich celem nie jest jednak pełne blokowanie przepływów, ale ich regulowanie, spowalnianie, ukierunkowywanie, w zgodzie z logiką i interesem kapitału. Porowate granice planetarnych puzzli w coraz 5

większym stopniu dopełniane są nową infrastrukturą przemocy. Na całym świecie powstają nowe mury, by wspomnieć tylko ten najbardziej spektakularny na granicy amerykańsko-meksykańskiej, które w materialny sposób uzupełniają cyfrowy system kontroli. Przemoc staje się też odpowiedzią na lęk związany z egzystencją w świecie nieprzewidywalnych zmian, nieoczekiwanych wydarzeń i niepewnego jutra. Prawica potrafi grać tym lękiem, wzmacniać go, rozbudzać i przekierowywać na najbardziej wrażliwe i podatne grupy społeczne, jak uchodźcy. Realny gniew związany z nierównościami społeczno-ekonomicznymi, wywłaszczeniami, gentryfikacją, prekarną pracą, społeczną i ekonomiczną degradacją klasy robotniczej i średniej, skanalizowany zostaje na tych, którzy zmuszeni zostali do opuszczenia swoich domów i podróży w celu zachowania podstawowych warunków do życia dla siebie i swoich rodzin. Dlatego coraz ważniejsze staje się zrozumienie archeologii zwrotu prawicowego i prawicowego populizmu. Nie wystarczy powtarzanie tez o powracającej historii i przywoływanie schematów działania faszystowskiej i nacjonalistycznej prawicy z początku XX wieku; dzisiejsza prawica jedynie remiksuje dawne języki i strategie, w istocie tworząc kompleksowy, wizyjny projekt, który jest odpowiedzią na aktualną sytuację globalnego kapitalizmu, określonego przez finansjeryzację, ultraszybki, płynny kapitał, rozmaite formy neokolonialnego wyzysku. To zupełnie inna odpowiedź i inna sytuacja niż ta, którą dawała prawica w czasach po rewolucji październikowej. Ten temat podejmuje i analizuje Paweł Wodziński w spektaklu Globalna Wojna Domowa. Przemoc dotyka także największej w historii liczby migrantów (250 mln) i ponad 40 milionów nowoczesnych niewolników, z których większość to ludzie, którzy za przymusową pracę nie otrzymują żadnego wynagrodzenia. Oba zjawiska są ze sobą ściśle powiązane – to właśnie migranci i uchodźcy najbardziej narażeni są na niewolniczy wyzysk. Oba zjawiska to część procesu akumulacji pierwotnej kapitału, powracającego w okresach kryzysów kapitalizmu i spowolnienia wzrostu gospodarczego. Grabież, wywłaszczenie, neokolonializm, niewolnictwo i migracje pojawiają się wtedy, gdy zwrot z inwestycji okazuje się niewystarczający, a krzywa wzrostu nurkuje lub staje się płaska. Nie jest to jednak abstrakcyjny, zdelokalizowany proces. Jak podaje raport Global Slavery Index, w samej Polsce w 2016 r. żyło ponad 181 tysięcy nowoczesnych niewolników. Dlaczego to zjawisko jest niewidoczne, nieobecne w debacie publicznej? Dlaczego te nieprawdopodobne dane są ta mało znane? Gdzie są w Polsce niewolnicy i o jakich sytuacjach mówimy? Bartek Frąckowiak i Natalia Sielewicz podejmują swoiste dokumentalne 6

śledztwo w spektaklu Modern Slavery, by opowiedzieć o lokalnych ekspresjach tego planetarnego zjawiska. Z ogromnego katalogu nowych form strukturalnej przemocy związanej z globalizacją, tej realnej fizycznej i tej równie realnej symbolicznej, postanowiliśmy skupić się na kilku przypadkach i poddać je analizie. To między innymi zwrot prawicowy, nowoczesne niewolnictwo i nowe formy elastycznej pracy. Ułożyliśmy te zjawiska w formę atlasu. Nie jest on ani kompletny, ani zakończony. Stanowi raczej początek, punkt wyjścia do wielowątkowej, wieloetapowej analizy zjawiska planetarnej przemocy. Formuła atlasu pozwala na wyłapanie z gęstego chaosu współczesnego świata kilku konkretnych przypadków, a następnie ich zestawienie w nowe konfiguracje. Pozwala opóźnić przepływ, zatrzymać i utrwalić sytuację, nawet za cenę uproszczenia i wszystkich grzechów klasyfikacji. Uchwycenie momentu ze stanu świata daje szansę na zbudowanie innych relacji i namysł, na anatomiczną wiwisekcję badanych zjawisk. Pozwala też na rozciągnięcie i wydłużenie czasu i przestrzeni, a w konsekwencji na uobecnienie – choćby poprzez reprezentację – tego, co było nieobecne i oddalone w relacjach opartych na zapośredniczeniu i dystansie. Życie w świecie intensywnych transnarodowych relacji i globalnych współzależności nie oznacza od razu, że te relacje i współzależności się dostrzega. Nie oznacza też, że są one zawsze widoczne. Wiele z nich celowo poddano zamazaniu, zatarciu czy zasłonięciu. Celem naszej krytycznej i politycznej działalności jest ich odkrywanie, a następnie umieszczanie w atlasie. W nowych, pozwalających na lepsze poznanie, konfiguracjach. Zamknięcie przemocy w atlasie służyć ma nie tylko jej poznaniu, ale też najdosłowniej zamknięciu, by otworzyć przestrzeń dla nowych możliwości; alternatywnych projektów, nadziei, radykalnych utopii i zmiany.

Pl 8

la Biennale Warszawa

Biennale Warszawa jest publiczną instytucją nowego typu oraz nazwą nowego międzynarodowego programu kulturalno-politycznego, łączącego działalność badawczą, aktywistyczną i artystyczną. Ideą Biennale Warszawa jest gromadzenie i porządkowanie wiedzy na tematy związane ze współczesną kulturą, sztuką, ale także polityką. W jego ramach tworzone są i poddawane refleksji nowe idee artystyczne, polityczne, społeczne, ekonomiczne, ekologiczne a także wypracowywane alternatywne modele działania w post-kryzysowym świecie. Koncept kuratorski programu Biennale Warszawa wynika ze sposobu myślenia oraz założeń działalności Instytucji w trzech obszarach: sztuki/kultury, badania/dyskursu oraz aktywizmu/polityki. Połączenie tych obszarów działania artystycznego daje szansę na wzajemne wzmacnianie potencjału każdego z nich, osiągnięcie synergii, a także pozwala zapobiec marnowaniu idei, dzieł i inicjatyw, które zostały wypracowane. Taki styl działania oznacza również transfer idei, wiedzy i pomysłów w obie strony pomiędzy nauką i sztuką, włączanie sztuki w działania interwencyjne i aktywistyczne w przestrzeni publicznej lub tworzenie projektów badawczo-artystycznych (art-based research). Pomaga w wypracowywaniu nowych, alternatywnych i pozytywnych projektów życia, polityki, wspólnoty, ekonomii i kultury. Istotne jest to, by z wielości perspektyw i doświadczeń nie tworzyć niemożliwych do zniesienia różnic, a nowy świat zaprojektować poprzez uaktywnienie wyobraźni, która ogniskuje uwagę na tym, co wspólne i uniwersalne, a nie na tym, co dzieli i segreguje. Pierwsza edycja Biennale Warszawa odbywa się w latach 2017/2019 w Warszawie. Jest realizowana zarówno w ramach stałego programu, jak i kilkutygodniowego festiwalu, zamykającego dwuletni cykl pracy.

ne 10

et Departament Obecności

Departament Obecności to nowy program publiczny w Muzeum na Pańskiej. Jest formą „instytucji wewnątrz instytucji”, nie-hierarchiczną eksperymentalną placówką badawczo-edukacyjną, która wychodzi od doświadczeń z różnymi formami wypowiedzi artystycznej, aby dyskutować kwestie polityczne, społeczne i ekonomiczne. Kształt współczesnej debaty determinują dziś problemy obecności i nieobecności poszczególnych tematów i aktorów życia publicznego. Brak języka, za pomocą którego można opowiedzieć o radykalnych zmianach zachodzących w społeczeństwie, przyszłości Europy poza organizacją państwa narodowego, kryzysie polityk migracyjnych, autonomizacji dużych miast, to palący problem współczesności, który podlega postępującej manipulacji i dezinformacji w sferze mediów. Departament Obecności jest próbą „startu od zera” – postawieniem podstawowych pytań o kształt i język przyszłości. Departament Obecności testuje performatywne formy uczestnictwa w specjalnie zaprojektowanej przestrzeni, której sercem jest instalacja Demos Andreasa Angelidakisa, prezentowana wcześniej podczas Documenta 14 w Atenach w ramach programu Parlamentu Ciał, poświęconego demokracji, suwerenności i gościnności we współczesnej Europie. Departament podzielony jest na bloki – „programy rezydencyjne” dla instytucji, ośrodków badawczych, kolektywów, a także indywidualnych twórców i badaczy, którzy zaproszą publiczność Muzeum do wspólnej negocjacji stanowisk i postaw. Gośćmi pierwszej edycji Departamentu Obecności będą m.in. Kem – platforma współczesnej choreografii i performansu, nowo powołane Biennale Warszawa, interdyscyplinarna instytucja publiczna łącząca działalność badawczą, aktywistyczną i artystyczną oraz hiszpański filozof i pisarz Paul B. Preciado. Ponadto w Departamencie Obecności przewidziane są pokazy kina syryjskiego, cyfrowe interwencje samozwańczych start-up’ów, mikrorezydencje artystów performansu oraz działania Grupy Rekonstrukcyjnej, której celem jest poszukiwanie nowych znaczeń i zastosowań dla dzieł oraz praktyk artystycznych z XX i XXI wieku.

Beata Bandurska / Jaku Bendyk / Martha Bouziou / Harry Cleaver / Irena D Domosławski / Bartek Frą las-Kosil / Michał Głaszc Agnieszka Graff / Zuzann Grzymisławski / Jane Ha / Marek Jeżewski / Krzy Kaczmarczyk / Anna Mar roslava Keryk / Witold Kl / Joanna Krakowska / K Kyrylow / Andrzej Leder / Paul Mason / Magda M pelski / Maciej Pesta / Saneh (Majdalanie) / Na Sobolewski / Anita Soko / Łukasz Maciej Szymbors Przemysław Wielgosz / P rad Wosik 12

ub de Barbaro / Edwin uri / Magdalena Celmer Dawid-Olczyk / Artur ąckowiak / Anna Gaczka / Jill Godmilow / na Grajcewicz / Piotr ardy / Magda Igielska ysztof Kaliski / Paweł ria Karczmarska / Mylaus / Maciej Konieczny Krzysztof Król / Sławek / Magda Malinowska Mosiewicz / Karol NeMartyna Peszko / Lina atalia Sielewicz / Jan ołowska / Artur Szczęsny ski / Maria Świetlik / Paweł Wodziński / Kon13

ne 9/4/2018, PONIEDZIAŁEK, 18:00

OTWARCIE

ATLAS PLANETARNEJ PRZEMOCY. INAUGURACJA

11–17/04/2018

REZYDENCJA ARTYSTYCZNA

→ s.24

9/4/2018, PONIEDZIAŁEK, 19:00

WYKŁAD

REWOLUCJA, NACJONALIZM, INTERNACJONALIZM ANDRZEJ LEDER → s.25

DRAMATURGIES OF THE OTHER: SELF-MAKING & SENSE-MAKING IN CONTEMPORARY DOCUMENTARY THEATRE WARSZTATY MARTHY BOUZIOURI → s.26

14/4/2018, SOBOTA, 19:00

17/4/2018, WTOREK, 19:00

SPEKTAKL

GLOBALNA WOJNA DOMOWA (GLOBAL CIVIL WAR) REŻYSERIA PAWEŁ WODZIŃSKI → s.28

POKAZ PRACY WARSZTATOWEJ

15/4/2018, NIEDZIELA, 19:00

SPEKTAKL

GLOBALNA WOJNA DOMOWA (GLOBAL CIVIL WAR) REŻYSERIA PAWEŁ WODZIŃSKI → s.28

DRAMATURGIES OF THE OTHER: SELF-MAKING & SENSE-MAKING IN CONTEMPORARY DOCUMENTARY THEATRE MARTHA BOUZIOURI → s.32

ej 13/4/2018, PIĄTEK, 19:00

SPEKTAKL

12/4/2018, CZWARTEK, 19:00

SPEKTAKL / PREMIERA

GLOBALNA WOJNA DOMOWA (GLOBAL CIVIL WAR) REŻYSERIA PAWEŁ WODZIŃSKI

GLOBALNA WOJNA DOMOWA (GLOBAL CIVIL WAR) REŻYSERIA PAWEŁ WODZIŃSKI → s.28

→ s.28

14/4/2018, SOBOTA, 17:00

DEBATA

NOWE FORMY GLOBALNEJ PRZEMOCY WYTWARZANE PRZEZ KAPITALIZM PROWADZENIE PRZEMYSŁAW WIELGOSZ → s.30

23–27/04/2018

26/4/2018, CZWARTEK, 10:00

REZYDENCJA ARTYSTYCZNA

PLAYING-REPLAYING WARSZTATY LINY MAJDALANIE → s.33

SEMINARIUM

25/4/2018, ŚRODA, 19:00

WYKŁAD

PRZECIW-PRACA 1 (COUNTER-LABOUR 1) / CZY WYZWOLĄ NAS MASZYNY? (WILL WE BE FREED BY MACHINES?) PAUL MASON

PRZECIW-PRACA 1(COUNTER-LABOUR 1) / CZY WYZWOLĄ NAS MASZYNY? (WILL WE BE FREED BY MACHINES?) PAUL MASON PROWADZENIE EDWIN BENDYK → s.36

→ s.35

Pr 10/5/2018, CZWARTEK, 10:00

SEMINARIUM

27/4/2018, PIĄTEK, 19:00

POKAZ PRACY WARSZTATOWEJ

PLAYING-REPLAYING LINA MAJDALANIE → s.37

9/5/2018, ŚRODA, 19:00

WYKŁAD

MIGRANCI, PRACOWNICY LOKALNI I NOWE SOLIDARNOŚCI: PRZYPADEK WIELKIEJ BRYTANII/ (MIGRANT, INDIGENOUS WORKERS AND NEW SOLIDARITIES: THE CASE OF BRITAIN) JANE HARDY → s.38

19/5/2018, SOBOTA, 19:00

20/5/2018, NIEDZIELA, 19:00

SPEKTAKL

MODERN SLAVERY REŻYSERIA BARTEK FRĄCKOWIAK

→ s.42

MIGRANCI, PRACOWNICY LOKALNI I NOWE SOLIDARNOŚCI: PRZYPADEK WIELKIEJ BRYTANII/ (MIGRANT, INDIGENOUS WORKERS AND NEW SOLIDARITIES: THE CASE OF BRITAIN) JANE HARDY PROWADZENIE MAGDA MALINOWSKA → s.39

23/5/2018, ŚRODA, 19:00

WYKŁAD

PRZECIW-PRACA 3 (COUNTER-LABOUR 3) / ROZBIJANIE DIALEKTYKI. WALKA PRZECIW PRACY W ERZE FINANSJERYZACJI (RUPTURING THE DIALECTIC. THE STRUGGLE AGAINST WORK IN FINANCIALIZATION ERA) HARRY CLEAVER → s.44

rze 13/5/2018, NIEDZIELA, 19:00

DEBATA

17/5/2018, CZWARTEK, 19:00

SPEKTAKL / PREMIERA

MODERN SLAVERY REŻYSERIA BARTEK FRĄCKOWIAK → s.42

18/5/2018, PIĄTEK, 19:00

SPEKTAKL

MODERN SLAVERY REŻYSERIA BARTEK FRĄCKOWIAK → s.42

→ s.40

24/5/2018, CZWARTEK, 10:00

25/5/2018, PIĄTEK, 12:00—14:00

SEMINARIUM

PRZEGLĄD FILMOWY

PRZEGLĄD WKURWU 1 JILL GODMILOW → s.47

25/5/2018, PIĄTEK, 15:00—16:00

PRZEGLĄD FILMOWY

PRZEGLĄD WKURWU 2 JILL GODMILOW → s.48

→ s.45

em 25/5/2018, PIĄTEK, 19:00

26/5/2018, SOBOTA, 15:00—16:00

PRZEGLĄD FILMOWY / WYKŁAD

PRZEGLĄD WKURWU 3 JILL GODMILOW QUESTION OF SILENCE REŻYSERIA MARLEEN GORRIS WPROWADZENIE KURATORSKIE JILL GODMILOW → s.49

PRZEGLĄD FILMOWY

26/5/2018, SOBOTA, 12:00—14:00

PRZEGLĄD FILMOWY

PRZEGLĄD WKURWU 4 JILL GODMILOW → s.50

PRZEGLĄD WKURWU 5 JILL GODMILOW → s.51

m 26/5/2018, SOBOTA, 19:00

PRZEGLĄD FILMOWY / PREMIERA / DYSKUSJA

PRZEGLĄD WKURWU 6 JILL GODMILOW TA STRASZNA MIZANDRIA, CZYLI VALERIE SOLANAS JAKO WYPARTE DRUGIEJ FALI FEMINIZMU AGNIESZKI GRAFF SCUM MANIFESTO REŻYSERIA JILL GODMILOW / JOANNA KRAKOWSKA / MAGDA MOSIEWICZ → s.52

oc Biennale Warszawa ul. Mokotowska 29a

Muzeum Sztuki Nowoczesnej ul. PaĹ&#x201E;ska 3

biennalewarszawa.pl departament.artmuseum.pl

cy Udział we wszystkich wydarzeniach w ramach Atlasu Planetarnej Przemocy jest darmowy. Na spotkania, wykłady i przegląd filmowy wstęp wolny. Na warsztaty Marthy Bouziouri oraz Liny Majdalanie obowiązuje rekrutacja. Wszyscy chętni do wzięcia udziału w seminariach proszeni są o nadesłanie zgłoszenia na adres mailowy zapisy@biennalewarszawa.pl. Liczba miejsc jest ograniczona, do udziału zostaną zaproszone osoby według kolejności zgłoszeń. Wstęp na spektakle Globalna Wojna Domowa oraz Modern Slavery na podstawie darmowych biletów dostępnych od 22 marca – na stronie internetowej biennalewarszawa.pl – w portalu ewejsciowki.pl – w siedzibie Biennale Warszawa przy ul. Mokotowskiej 29a – w siedzibie Muzeum Sztuki Nowoczesnej przy ul. Pańskiej 3 – w Kiosku Kultury przy ul. Krakowskie Przedmieście 5—7

Progr 22

ram 23

9/4/2018, PONIEDZIAŁEK, 18:00

OTWARCIE

ATLAS PLANETARNEJ PRZEMOCY. INAUGURACJA Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

9/4/2018, PONIEDZIAŁEK, 19:00

WYKŁAD

REWOLUCJA, NACJONALIZM, INTERNACJONALIZM ANDRZEJ LEDER Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

Rozważania o faszyzmie dzisiejszym. Faszyzm wrócił. Jako odpowiedź na kryzys polityczny i ekonomiczny pojawił się w międzywojniu, dziś nawiązuje do tamtej formy. Moje rozważania podchodzić będą więc do kwestii faszyzmu od strony owej repetycji; do jakiego stopnia rzeczywiście jest to powtórzenie, a na ile tylko jego pozór; czy groźba którą nasilanie się faszyzmu reprezentuje jest ta sama, podobna, czy też zupełnie inna; wreszcie, czy odpowiedź antyfaszystów powinna być analogiczna do tej z lat 30. i 40.? Te pytania mogą być rozpatrywane w różnych perspektywach, poza tymi oczywistymi – ekonomiczną i polityczną, będę chciał poruszyć trzy inne. Zastanawiać się będę nad sposobem funkcjonowania dzisiejszego faszyzmu w przesyconej przestrzeni symbolicznej, nad specyfiką afektywną współczesnego militaryzmu i nad złymi konsekwencjami polityk tożsamościowych. W tle przewijać się będzie myśl Waltera Benjamina o faszyzmie jako estetyzacji polityki, sposobie działania, który zmienia wszystko po to, by nie zmienić nic. Andrzej Leder 25

11–17/04/2018

REZYDENCJA ARTYSTYCZNA

DRAMATURGIES OF THE OTHER: SELF-MAKING & SENSE-MAKING IN CONTEMPORARY DOCUMENTARY THEATRE WARSZTATY MARTHY BOUZIOURI Biennale Warszawa, Mokotowska 29a Muzeum na Pańskiej

REKRUTACJA DO 16.03.2018 KOORDYNACJA ANNA GALAS-KOSIL

POKAZ PRACY WARSZTATOWEJ 17.04.2018 → S. 32

Warsztat wskazuje na problem stereotypowej, nadmiernie uogólnionej reprezentacji tożsamości uchodźcy w dominującym, zachodnim dyskursie (w mediach, polityce i czasami także sztuce) i zachęca do tworzenia przeciwstawnych narracji, podkreślających niedoreprezentowane, zróżnicowane i subtelne aspekty tożsamości osób z doświadczeniem uchodźczym, wykraczających poza zwodniczy duopol „ofiary albo zagrożenia“. W takim kontekście teatr dokumentalny pojawia się jako odpowiedź na reprezentację hegemoniczną i prezentuje się jako przestrzeń, w której obowiązują zasady włączania, zorientowania na człowieka i która sprzyja samookreślaniu się oraz społeczno-politycznej świadomości. Wspólnie z uczestnikami nakreślone zostaną paralele pomiędzy badaniami etnograficznymi a tworzeniem współczesnego teatru dokumentalnego. Korzystając z danych etnograficznych (nieformalne rozmowy, wywiady, notatki z pracy w terenie, rejestracje audiowizualne), odkrywając je na nowo, wspólnie się nad nimi zastanawiając i pracując nad ich dramaturgicznym przetworzeniem zostanie stworzony scenariusz nadający się do publicznej prezentacji w formie eksperymentalnego spektaklu dokumentalnego.

12/4/2018, CZWARTEK, 19:00 — PREMIERA 13/4/2018, PIĄTEK, 19:00 14/4/2018, SOBOTA, 19:00 15/4/2018, NIEDZIELA, 19:00

SPEKTAKL

GLOBALNA WOJNA DOMOWA (GLOBAL CIVIL WAR) REŻYSERIA PAWEŁ WODZIŃSKI Muzeum na Pańskiej

DARMOWE BILETY DOSTĘPNE NA BIENNALEWARSZAWA.PL, PORTALU EWEJSCIOWKI.PL, W SIEDZIBIE BIENNALE WARSZAWA PRZY UL. MOKOTOWSKIEJ 29A, W MUZEUM NA PAŃSKIEJ ORAZ W KIOSKU KULTURY PRZY ULICY KRAKOWSKIE PRZEDMIEŚCIE 5—7 CZAS TRWANIA 90 MINUT

Nowa konstelacja ruchów politycznych, w których powraca widmo idei faszystowskiej stała się faktem. Wszystkie te ruchy przedstawiają szereg wspólnych cech, a wśród nich są przejawy ksenofobii i islamofobii oraz odrzucenie globalizacji na rzecz społecznie regresywnego i nacjonalistycznego protekcjonizmu. Włoski historyk Enzo Traverso charakteryzuje te polityczne ruchy mianem post-faszystowskiej konstelacji w tym sensie, że mają różne ideologiczne matryce i pochodzenie. Niektóre formacje mają wyraźnie neofaszystowski profil, taki jak Złoty Świt w Grecji lub organizacje, starające się ożywić nacjonalistyczną tradycję lat trzydziestych, jak choćby Obóz Narodowo-Radykalny nawiązujący do przedwojennego ugrupowania faszyzującego o tej samej nazwie. Niektóre ruchy w Europie Zachodniej, takie jak Front Narodowy we Francji, mają neofaszystowskie pochodzenie, ale starają się ewoluować poprzez zmianę ich dyskursu; inne mają różne korzenie, ale zbliżają się do tej samej orientacji. Tak jest choćby w przypadku UKIP w Wielkiej Brytanii i Alternative für Deutschland (AfD) w Niemczech. Na naszych oczach przemoc ponownie jest upolityczniana. Tylko, że tym razem odbywa się w demokratycznych ramach, bez ambicji autorytarnych, jak miało to miejsce w latach 30. ubiegłego wieku. Odpowiedzią na barbarzyństwo neoliberalnego świata, staje się równie barbarzyński kontrprojekt narodowo-konserwatywny, cynicznie wykorzystywany przez populistów. Trwa globalna wojna domowa ludzkości, przed którą trudno szukać schronienia.

Koncept, reżyseria i scenografia Paweł Wodziński Opracowanie dramaturgiczne Piotr Grzymisławski Muzyka Karol Nepelski Asystent kompozytora Sławek Kyrylow Video Magda Mosiewicz Produkcja Magda Igielska Obsada Beata Bandurska, Magdalena Celmer, Maciej Pesta, Martyna Peszko, Jan Sobolewski, Konrad Wosik

14/4/2018, SOBOTA, 17:00

DEBATA

NOWE FORMY GLOBALNEJ PRZEMOCY WYTWARZANE PRZEZ KAPITALIZM PROWADZENIE PRZEMYSŁAW WIELGOSZ („LE MONDE DIPLOMATIQUE — EDYCJA POLSKA”) GOŚCIE MARIA ŚWIETLIK (AKCJA DEMOKRACJA), ARTUR DOMOSŁAWSKI (DZIENNIKARZ, „POLITYKA”), MACIEJ KONIECZNY (PARTIA RAZEM) Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

Kiedy nadzieja na przezwyciężenie neoliberalnego kapitalizmu się oddala, horyzont polityczny brunatnieje. Wraz ze wzrostem wpływów skrajnej, post-faszystowskiej prawicy w życiu publicznym zaczyna się szerzyć przemoc. Przemoc – dyskursywna, symboliczna i fizyczna – staje się odpowiedzią na lęk związany z egzystencją w świecie nieprzewidywalnych zmian, nieoczekiwanych wydarzeń i niepewnego jutra. Prawica potrafi grać tym lękiem, tak aby nie przerodził się on w społeczny gniew i rebelię wobec panującego systemu. Wzmacnia go zatem, rozbudza i przekierowuje na najbardziej wrażliwe i podatne grupy społeczne, jak uchodźcy. Realny gniew związany z nierównościami społeczno-ekonomicznymi, wywłaszczeniami, gentryfikacją, prekarną pracą, społeczną i ekonomiczną degradacją klasy robotniczej i średniej, skanalizowany zostaje na tych, którzy zmuszeni zostali do opuszczenia swoich domów. Dlatego coraz ważniejsze staje się zrozumienie archeologii zwrotu prawicowego i prawicowego populizmu. Nie wystarczy powtarzanie tez o powracającej historii i przywoływanie schematów działania faszystowskiej i nacjonalistycznej prawicy z pierwszej połowy XX wieku; dzisiejsza prawica jedynie remiksuje dawne języki i strategie, w istocie tworząc paczłorkowy, czasem wewnętrznie sprzeczny, ale działający w praktyce projekt, który jest odpowiedzią na aktualną sytuację globalnego kapitalizmu. Przemoc zastępuje w nim skompromitowaną politykę, hierarchia formalną równość, która została realnie podważona przez neoliberalny kapitalizm, wreszcie lojalność wobec grupy etno-kulturowej wypiera identyfikację klasową i ponadetniczne formy obywatelstwa. Przemoc imperialnych wojen i konfliktów zbrojnych o nieokreślonym statusie prowadzonych przez państwa, agencje ochrony, milicje religijne i partyjne, armie prywatnych korporacji i zwykłe gangi rozlewa się na ogromnych obszarach globalnego Południa. Wyprodukowały one ok. 60 milionów uchodźców, którzy są częścią największej w historii liczby migrantów (250 mln). Naga przemoc dotyczy też stosunków pracy. Na świecie jest dziś 40 milionów nowoczesnych niewolników. Oba zjawiska są ze sobą ściśle powiązane. Grabież, wywłaszczenie, neokolonializm, niewolnictwo i migracje pojawiają się wtedy, gdy zwrot z inwestycji okazuje się niewystarczający, a krzywa wzrostu nurkuje lub staje się płaska. Nie jest to jednak abstrakcyjny, zdelokalizowany proces. Jak podaje raport Global Slavery Index, w samej Polsce w 2016 r. żyło ponad 181 tysięcy nowoczesnych niewolników. Dlaczego to zjawisko jest niewidoczne, nieobecne w debacie publicznej? Dlaczego te nieprawdopodobne dane są ta mało znane?

17/4/2018, WTOREK, 19:00

POKAZ PRACY WARSZTATOWEJ

DRAMATURGIES OF THE OTHER: SELF-MAKING & SENSE-MAKING IN CONTEMPORARY DOCUMENTARY THEATRE MARTHA BOUZIOURI Biennale Warszawa, ul. Mokotowska 29a Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY KOORDYNACJA ANNA GALAS-KOSIL

23–27/04/2018

REZYDENCJA ARTYSTYCZNA

PLAYING-REPLAYING WARSZTATY LINY MAJDALANIE Biennale Warszawa, Mokotowska 29a Muzeum na Pańskiej

REKRUTACJA DO 6.04.2018 KOORDYNACJA ANNA GALAS-KOSIL

POKAZ PRACY WARSZTATOWEJ 27.04.2018 → S. 37

„Jestem wszystkimi imionami w historii“, mówi Nietzsche. Według Waltera Benjamina wszystko jest „cytowalne“: nie ma drobnych historii, w opozycji do wielkich historii. Celem warsztatu jest zgłębienie, poprzez grupowe i indywidualne ćwiczenia praktyczne, relacji pomiędzy sferą prywatną i publiczną, historią i biografią, tutaj i tam, fikcją i rzeczywistością, dokumentem i dziełem sztuki, znanym i obcym, wertykalnym i horyzontalnym.

PRZECIW-PRACA (COUNTER-LABOUR) PRZEMYSŁAW WIELGOSZ Historyczne zdobycze klasy robotniczej i ruchu robotniczego, takie jak demokracja polityczna i społeczna są dziś kwestionowane. Czy to znaczy, że emancypacyjna rola walki robotników i robotnic uległa wyczerpaniu? Główny nurt debaty publicznej w Europie od lat wydaje się nie mieć w tej kwestii wątpliwości. Nowe formy kapitalizmu – sfinansjeryzowane, zglobalizowane, zdigitalizowane – odsyłają tradycyjne problemy związane z pracą – jej funkcją i znaczeniem dla reprodukcji systemu – na śmietnik historii. Sam postęp technologiczny zmienia świat i przesądza o tym, że stosunki pracy przestały być istotnym polem walki o kształt naszego życia. A może fakt, że jak dotąd żadne nowe podmioty na lewicowej scenie nie zdołały uzyskać podobnej skuteczności co dawny ruch robotniczy, świadczy o potrzebie odbudowy politycznej siły pracowników? Ostatnie lata skutecznie obaliły większość teorii o końcu pracy z początków XXI wieku. Kryzys ekonomiczny, Arabska Wiosna i ruchy Occupy, bunty w chińskich i bengalskich strefach przemysłowych, strajki generalne w Indiach przypominają, że kwestia pracownicza znajduje się w samym sercu świata, w którym żyjemy. Antagonizm między siłą roboczą, a kapitałem nigdzie się nie ulotnił. To od oporu i walki pracowników i pracownic zależy dziś, czy przymus pracy w dalszym ciągu będzie określał ramy naszej egzystencji, czy uda się go przezwyciężyć. Innymi słowy marzenie o emancypacyjnym ruchu przeciw-pracy nie spełni się bez walki na polu stosunków produkcji. Jak zatem wygląda mapa współczesnych ruchów pracowniczych? Jaka jest ich specyfika? Czy w obecnych warunkach konflikt na linii siła robocza-kapitał odgrywa kluczową rolę w zmianie społecznej? Czy stosunki pracy – rozproszone, zdestabilizowane, zglobalizowane nadal są tym poziomem społecznej rzeczywistości, gdzie podmiotowość klas ludowych może znaleźć punkt oparcia dla swego upolitycznienia i tym samym wpłynąć na układ sił społecznych? 34

25/4/2018, ŚRODA, 19:00

WYKŁAD

PRZECIW-PRACA 1 (COUNTER-LABOUR 1) / CZY WYZWOLĄ NAS MASZYNY? (WILL WE BE FREED BY MACHINES?) PAUL MASON Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY SPOTKANIE ODBYWA SIĘ W JĘZYKU ANGIELSKIM

Kryzys i jego społeczne konsekwencje pokazały dobitnie, że kapitalizm nie działa. Czy jednak mamy jakiś pomysł co mogłoby go zastąpić? Zamiast oddawać się wymyślaniu utopijnych wizji Paul Mason proponuje poszukać zwiastunów innego, sprawiedliwszego świata w otaczającej nas rzeczywistości. Upadający kapitalizm nosi w sobie zarodki postkapitalizmu. Poziom rozwoju technicznego, ekspansja nowych technologii informacyjnych, czy robotyzacja tworzą przesłanki dla nowych form społecznej kooperacji, wytwarzania podmiotowości, demokracji bezpośredniej, a także takich przekształceń gospodarki, które mogą nas uwolnić od konieczności pracy. Jakie są bariery na drodze do postkapitalizmu? Jakie warunki muszą zaistnieć, by wyjście poza kapitalizm było możliwe?

26/4/2018, CZWARTEK, 10:00

SEMINARIUM

PRZECIW-PRACA 1(COUNTER-LABOUR 1) / CZY WYZWOLĄ NAS MASZYNY? (WILL WE BE FREED BY MACHINES?) PAUL MASON PROWADZENIE EDWIN BENDYK Muzeum na Pańskiej

WSZYSCY CHĘTNI DO WZIĘCIA UDZIAŁU W SEMINARIUM PROSZENI SĄ O NADESŁANIE ZGŁOSZENIA NA ADRES MAILOWY ZAPISY@BIENNALEWARSZAWA.PL DO 19 KWIETNIA. LICZBA MIEJSC JEST OGRANICZONA, DO UDZIAŁU ZOSTANĄ ZAPROSZONE OSOBY WEDŁUG KOLEJNOŚCI ZGŁOSZEŃ. SEMINARIUM ODBYWA SIĘ W JĘZYKU ANGIELSKIM

27/4/2018, PIĄTEK, 19:00

POKAZ PRACY WARSZTATOWEJ

PLAYING-REPLAYING LINA MAJDALANIE Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY KOORDYNACJA ANNA GALAS-KOSIL

9/5/2018, ŚRODA, 19:00

WYKŁAD

MIGRANCI, PRACOWNICY LOKALNI I NOWE SOLIDARNOŚCI: PRZYPADEK WIELKIEJ BRYTANII/ (MIGRANT, INDIGENOUS WORKERS AND NEW SOLIDARITIES: THE CASE OF BRITAIN) JANE HARDY Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY SPOTKANIE ODBYWA SIĘ W JĘZYKU ANGIELSKIM

Migracje towarzyszą kapitalizmowi od jego początków. Do dziś transgraniczne przepływy siły roboczej mogą być źródłem wielkich zysków i formą brutalnego zarządzania klasami podporządkowanymi, stanowią kapitał polityczny dla skrajnej prawicy i pretekst dla ekspansji nowych form kontroli i dyscyplinowania. Zarazem jednak tworzą przestrzeń dla nowych postaci solidarności i walki o pracowniczą podmiotowość. Na przykładzie sytuacji w Wielkiej Brytanii Jane Hardy przygląda się przykładom samoorganizacji migranckiej siły roboczej i sojuszom zawieranym wbrew podziałom etnicznym, kulturowym i obywatelskim w imię rewindykacji praw i aspiracji politycznych, które współczesny kapitalizm tak zaciekle zwalcza.

10/5/2018, CZWARTEK, 10:00

SEMINARIUM

WSZYSCY CHĘTNI DO WZIĘCIA UDZIAŁU W SEMINARIUM PROSZENI SĄ O NADESŁANIE ZGŁOSZENIA NA ADRES MAILOWY ZAPISY@BIENNALEWARSZAWA.PL DO 30 KWIETNIA. LICZBA MIEJSC JEST OGRANICZONA, DO UDZIAŁU ZOSTANĄ ZAPROSZONE OSOBY WEDŁUG KOLEJNOŚCI ZGŁOSZEŃ. SEMINARIUM ODBYWA SIĘ W JĘZYKU ANGIELSKIM

13/5/2018, NIEDZIELA, 19:00

DEBATA

WSPÓŁCZESNE NIEWOLNICTWO, PRACA PRZYMUSOWA CZY NADUŻYCIA, KTÓRE SIĘ ZDARZAJĄ? – CZYLI O TYM, JAK SĄ TRAKTOWANI PRACOWNICY-CUDZOZIEMCY OŚRODEK BADAŃ NAD MIGRACJAMI UW PROWADZENIE WITOLD KLAUS GOŚCIE DEBATY IRENA DAWID-OLCZYK (FUNDACJA LA STRADA); MYROSLAVA KERYK (FUNDACJA NASZ WYBÓR); PAWEŁ 40

KACZMARCZYK (OŚRODEK BADAŃ NAD MIGRACJAMI UW) Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

Ludzie od zawsze zmieniali miejsca swojego zamieszkania w poszukiwaniu lepszego życia. Rozwój komunikacji sprawił, że przemieszczanie się jest coraz łatwiejsze. Ale migracje mają także swoją czarną stronę. Migranci stoją na słabszej pozycji i nierzadko są wykorzystywani przez pracodawców. Skala tych nadużyć jest różna – od oszustw po zniewolenie. Dzieją się one jednak nieustannie. Mogą mieć miejsce nawet teraz i to bardzo blisko – na zapleczu w Twoim sklepie osiedlowym czy ulubionej restauracji albo w bloku obok. Będziemy rozmawiali, czy tak być musi, jak identyfikować wykorzystywanie cudzoziemców oraz jak im pomagać.

17/5/2018, CZWARTEK, 19:00 18/5/2018, PIĄTEK, 19:00 19/5/2018, SOBOTA, 19:00 20/5/2018, NIEDZIELA, 19:00

SPEKTAKL / PREMIERA

MODERN SLAVERY REŻYSERIA BARTEK FRĄCKOWIAK Muzeum na Pańskiej

W zasadzie są wszędzie. W znanych warszawskich restauracjach, na placach budowy, w zamkniętych zakładach produkcyjnych, w przetwórniach, sadach i na farmach. Pochodzą z Ukrainy, Białorusi, Korei, Filipin, Chin, Wietnamu. Niekiedy są Polakami. Raport Global Slavery Index ujawnia, że w Polsce w 2016 r. żyło ponad 181 tysięcy nowoczesnych niewolników, co odpowiada 0,476% populacji Polski. Niewolnictwo nie jest tu jednak metaforą określającą każdy rodzaj wyzysku. Mówimy o sytuacjach niepłatnej pracy przymusowej, związanej z handlem ludźmi czy fikcyjnym zadłużeniem. Postanowiliśmy przeprowadzić śledztwo i sprawdzić, skąd biorą się takie statystyki, z jakimi sytuacjami, miejscami i historiami są związane. A ostatecznie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego to zjawisko jest całkowicie niewidoczne i rzadko komentowane w debacie publicznej. Z tego działania powstał spektakl-wystawa. Pokazujemy niewolnictwo jako współczesne zjawisko globalne, mające swoje rozmaite odsłony i ekspresje, związane z dramatami i biografiami bardzo różnych ludzi, z różnych kultur, religii i ras. Chcemy jednak podkreślić to, że niewolnicy nie żyją daleko na fantazmatycznych i nierealnych plantacjach, ale również tuż za ścianą sali najbardziej wykwintnej warszawskiej restauracji. W końcu Polska w statystykach niewolniczych zajmuje niechlubną pierwszą pozycję w Unii Europejskiej. Opowiemy zatem również o dzisiejszej Warszawie i jej niewolniczych historiach, historiach konkretnych ludzi. To właśnie w tym celu podjęliśmy próbę dokumentalnego śledztwa. Jego rekonstrukcja stanowi istotną część spektaklu-wystawy. Z próby zrozumienia niewolnictwa we współczesnej Warszawie wyłania się rodzaj nowej topografii miasta. Opowiadamy o niej tworząc swoistą alternatywną kontrkartografię miejskiej przemocy. Koncept, reżyseria Bartosz Frąckowiak Koncept, dramaturgia Natalia Sielewicz Scenografia, kostiumy Anna Maria Karczmarska Muzyka, dźwięk Krzysztof Kaliski, Łukasz Maciej Szymborski Światło Michał Głaszczka Mapy i wizualizacja danych Jakub de Barbaro Asystentka reżysera Zuzanna Grajcewicz Produkcja Magda Igielska Obsada Beata Bandurska, Magdalena Celmer, Martyna Peszko, Anita Sokołowska, Maciej Pesta, Konrad Wosik

23/5/2018, ŚRODA, 19:00

WYKŁAD

WSTĘP WOLNY, SPOTKANIE ODBYWA SIĘ W JĘZYKU ANGIELSKIM Finansjeryzacja gospodarki trwająca od lat 70. XX wieku nie jest procesem wynikającym z autonomicznej logiki ekspansji ekonomicznej. Harry Cleaver dowodzi, że stanowiła ona odpowiedź kapitalizmu na rosnąca siłę protestów pracowniczych. Polityki narzucane przez finansjerę (zaciskanie pasa, prywatyzacja usług publicznych i systemów zabezpieczenia społecznego, prekaryzacja pracy) wywołują nowe formy oporu siły roboczej. Ruchy indignados, Occupy, czy nowe partie takie jak Podemos i Syriza, w różny sposób i w różnym stopniu reprezentują sprzeciw wobec pracy w erze kapitału finansowego. Czy są w stanie wypracować skuteczną strategię oporu wobec kompleksu władzy finansjery i wspierającego ją państwa? 44

24/5/2018, CZWARTEK, 10:00

SEMINARIUM

WSZYSCY CHĘTNI DO WZIĘCIA UDZIAŁU W SEMINARIUM PROSZENI SĄ O NADESŁANIE ZGŁOSZENIA NA ADRES MAILOWY ZAPISY@BIENNALEWARSZAWA.PL DO 17 MAJA. LICZBA MIEJSC JEST OGRANICZONA, DO UDZIAŁU ZOSTANĄ ZAPROSZONE OSOBY WEDŁUG KOLEJNOŚCI ZGŁOSZEŃ. SPOTKANIE ODBYWA SIĘ W JĘZYKU ANGIELSKIM

PRZEGLĄD WKURWU JILL GODMILOW Przegląd filmów, które dokumentują, wyrażają, problematyzują, manifestują gniew i sprzeciw wobec władzy, systemu, ładu społecznego, porządku kultury, patriarchatu i kapitalizmu. Ze szczególnym naciskiem na gniew, wściekłość, wkurw, które mogą być zarówno pochodną bezsilności, jak i zapału rewolucyjnego. Pokazywane filmy są zatem wyrazem społecznego wrzenia, artystycznym performansem, zapisem działania albo jedynie metaforycznym wyrazem stanu świadomości. Gniew i wściekłość nieraz prowadzą do przemocy. Przemoc rodzi zaś przemoc i grozi spiralą gwałtu. Pora jeszcze by to zatrzymać. Ale pora też podjąć dogłębną refleksję na temat przemocy, związku przemocy z kapitalizmem i związku przemocy z patriarchatem. W programie filmowym przygotowanym przez Jill Godmilow, amerykańską reżyserkę i aktywistkę, zobaczymy niepokazywane dotąd w Polsce filmy dokumentalne i fabularne, ale też przypomnimy sobie o takich, o których niesłusznie zapomnieliśmy. W ramach przeglądu odbędzie się też polska premiera ostatniego filmu Jill Godmilow SCUM Manifesto – zrealizowanej w Polsce i z polskimi aktorkami – repliki francuskiego filmu z lat siedemdziesiątych. Premierze towarzyszyć będzie wykład Agnieszki Graff. Pierwszego dnia przeglądu zapraszamy na spotkanie z Jill Godmilow kuratorką i reżyserką, autorką między innymi filmów Daleko od Polski, What Farocki Taught, Waiting for the Moon. Restrospektywa jej twórczości odbyła się Muzeum Sztuki Nowoczesnej w 2015 roku, a film Daleko od Polski został zakupiony do kolekcji muzeum. Jill Godmilow: “Kobietom mającym zmysł obywatelski, odpowiedzialnym i śmiałym nie pozostaje nic innego jak tylko obalić rząd, zlikwidować system monetarny…”

25/5/2018, PIĄTEK, 12:00—14:00

PRZEGLĄD FILMOWY

PRZEGLĄD WKURWU 1 JILL GODMILOW Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

25/5/2018, PIĄTEK, 15:00—16:00

PRZEGLĄD FILMOWY

PRZEGLĄD WKURWU 2 JILL GODMILOW Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

25/5/2018, PIĄTEK, 19:00

PRZEGLĄD FILMOWY / WYKŁAD

PRZEGLĄD WKURWU 3 JILL GODMILOW QUESTION OF SILENCE REŻYSERIA MARLEEN GORRIS WPROWADZENIE KURATORSKIE JILL GODMILOW Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

26/5/2018, SOBOTA, 12:00—14:00

PRZEGLĄD FILMOWY

PRZEGLĄD WKURWU 4 JILL GODMILOW Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

26/5/2018, SOBOTA, 15:00—16:00

PRZEGLĄD FILMOWY

PRZEGLĄD WKURWU 5 JILL GODMILOW Muzeum na Pańskiej

WSTĘP WOLNY

26/5/2018, SOBOTA, 19:00

PRZEGLĄD FILMOWY / PREMIERA / DYSKUSJA

WSTĘP WOLNY 52

Nie ma jak dotąd polskiego wydania SCUM Manifesto Valerie Solanas z 1967 roku. Francuski film SCUM Manifesto Carole Roussopoulos i Delphine Seyrig z 1976 roku jest oficjalnie niedostępny. Nasz film, będący wierną repliką pierwowzoru, można więc potraktować jako rodzaj antidotum na obie te dokuczliwości. Jego celem było przywrócenie pamięci o Valerie Solanas, a zarazem złożenie hołdu francuskim artystkom, które jej manifest przeniosły na ekran. Odwołanie się do najradykalniejszego feministycznego wystąpienia w radykalnej filmowej formie nie jest jednak ani historyczne, ani przypadkowe. Pozwala bowiem wyrazić wściekłość wobec tego, co dziś w Polsce, w Ameryce i na świecie można utożsamiać z męską władzą. To przemoc militarna, fundamentalizm religijny i wyzysk ekonomiczny. To także wszelka nierówność, która zaczyna się od nierówności kobiet wobec mężczyzn w rodzinie, w pracy, w strukturach władzy, w życiu publicznym, w dyskursie historycznym. Mamy poczucie, że wobec konserwatywnego zwrotu dającego się zaobserwować w wielu krajach – a na pewno w Polsce i w Stanach Zjednoczonych – ta nierówność będzie się pogłębiać, odbierając kobietom prawa cywilne między innymi przez ograniczanie praw reprodukcyjnych i optowanie na rzecz tradycyjnych ról społecznych. W tych okolicznościach w roku 2017 – zważywszy na skutki działań oszalałych dyktatorów, militarystów, suprematystów, kapitalistów, nacjonalistów, fanatyków i zważywszy na ich retorykę, w której patriotyczne i religijne hasła podszyte są przemocą i pogardą – słowa Valerie Solanas nie wydają się już ani przesadne, ani niedorzeczne. Jej feministyczny manifest uderza dziś w czułą strunę i pozwala wyrazić sprzeciw i gniew. A jednocześnie nie pozwala zapomnieć, że jego autorka też kiedyś sięgnęła po broń i użyła faktycznej, a nie poetyckiej przemocy przeciw drugiemu człowiekowi. Świadome tych dawnych i tych współczesnych kontekstów mamy poczucie, że naszą bronią może być jedynie solidarność. Dlatego namawiamy do kręcenia kolejnych replik SCUM Manifesto we wszelkich językach. Nasz film to bowiem podjęcie pałeczki, a zarazem przekazanie jej dalej. Jill Godmilow / Joanna Krakowska / Magda Mosiewicz

Ludzi 54

ie 55

Beata Bandurska Aktorka. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Debiutowała w Teatrze Nowym w Warszawie rolą Maryny w Weselu w reż. Adama Hanuszkiewicza (1990). Z Teatrem Nowym związana do roku 1998. Współzałożycielka Towarzystwa Teatralnego, niezależnej organizacji, która wprowadziła do polskiego życia teatralnego dramaturgię zaangażowaną społecznie. W latach 2000—2003 aktorka Teatru Polskiego w Poznaniu, a w latach 2014—2017 w zespole Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Od lat 90. związana z krytycznym nurtem polskiego teatru, występowała w spektaklach m.in. Anny Augustynowicz, Jana Klaty, Pawła Wodzińskiego, Pawła Łysaka, Wiktora Rubina, Pawła Szkotaka, Grażyny Kani, Anji Susy, Katarzyny Szyngiery, Bartka Frąckowiaka. Zagrała kilkadziesiąt ról teatralnych m.in. Cate w Zbombardowanych Sarah Kane(1999), Rimma w Martwej królewnie Nikołaja Kolady (2002), Pani Rollison w Mickiewicz. Dziady. Performance (2011), Matka w Ślubie Witolda Gombrowicza (2012), Pani Collbert w spektaklu Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy Jolanty Janiczak (2016), K3 w Workplace (2017). Laureatka nagród za kreacje indywidualne m.in. na Festiwalu Prapremier, Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu, Festiwalu Kontrapunkt oraz nagród zespołowych m.in. na Festiwalu Raport i Festiwalu Nowego Teatru.

Jakub de Barbaro Projektant. Zajmuje sie grafiką wydawniczą, identyfikacjami i systemami informacyjnymi. Absolwent ASP w Krakowie. Współzałożyciel Spółdzielni Goldex Poldex. Członek STGU. Współpracuje m.in. z Galerią Raster, Muzeum Sztuki w Łodzi, Korporacja Ha!art, Krakowskim Festiwalem Filmowym i Filharmonią Wrocławską. Projektował m.in. dla European Conference of Promoters of New Music (Holandia), Arnolfini (Wielka Brytania), Villa Reykjavik (Islandia), Villa Tokyo (Japonia), WNF (Austria), Corpovia (Francja). Był wykładowcą w Raffles Design Institute w Szanghaju, autor tekstów do magazynu „2+3D”, „VJ”, kurator wystawy psa Pimpka.

Edwin Bendyk Dziennikarz, publicysta, pisarz. Pracuje w tygodniku „Polityka”. Autor książek m.in. Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci (2004), Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu (2009), Bunt Sieci (2012). W 2014 r. opublikował wspólnie z Jackiem Santorskim i Witoldem Orłowskim książkę Jak żyć w świecie, który oszalał. Na Uniwersytecie Warszawskim prowadzi w ramach DELab Laboratorium Miasta Przyszłości. Wykłada w Collegium Civitas, gdzie kieruje Ośrodkiem badań nad Przyszłością. Członek Polskiego PEN Clubu.

Martha Bouziouri Multidyscyplinarna praktyczka sztuki i nauk humanistycznych. Dzieli swoją pracę pomiędzy trzy odrębne, ale organicznie zachodzące na siebie obszary: tworzenie teatru, realizowanie międzykulturowych projektów crossmediowych oraz badania etnograficzne. Ukończyła Wyższą Szkołę Sztuki Dramatycznej przy Greckim Teatrze Karolosa Kouna oraz Wydział Komunikacji i Medioznawstwa Uniwersytetu Ateńskiego, gdzie uzyskała tytuł magisterski. Obecnie kończy doktorat w zakresie antropologii społecznej. Martha jest także członkinią-założycielką firmy producenckiej PLAYS2PLACE, w której odpowiada za projekty teatralne i crossmediowe. W swoim podejściu do pracy posiłkuje się metodologią etnograficzną i skupia się na odkrywaniu źródeł dokumentalnych, wzmacniając je dodatkowymi środkami wyrazu na scenie (nagrania wideo, instalacje, nagrania dźwiękowe) i poza sceną (wystawy, interwencje artystyczne w przestrzeni publicznej, konferencje, eseje, raporty). Wszystkie jej projekty opierają się na dłuższych okresach pracy w terenie i stanowią refleksję nad dynamicznymi społeczno-politycznymi przemianami i wyzwaniami, zachodzącymi w regionie Europy, Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki. Jej prace był prezentowane w Grecji (Festiwal Athens & Epidaurus, Grecki Teatr Narodowy, Biennale w Atenach) i poza jej granicami (Chantiers d’Europe - Théâtre de la Ville, Biennale w Wiesbaden, Festiwal Spielart, Festiwal Prapremier, Fundacja Razem Pamoja i inne). Do jej najbardziej aktualnych projektów teatralnych, crossmediowych i badawczych należą m.in.: Inicjatywy podejmowane przez uchodźców w regionie Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej: zagadnienia reprezentacji, własności i upodmiotowienia (2017), Ślady (2016), Dome Event (2016), Sprawa Farmacosi albo prawo do wody (2015), MINDEPENDANCE (2015), Opowieści wysiedlonych: sztuka i edukacja w obozach dla uchodźców w Libanie (2015), Opowieści rodzinne (2014), Sieci i praktyki solidarnościowe: nowe wymiary obywatelskości w Atenach w trakcie kryzysu (2014). W roku 2018 na Festiwal w Atenach przygotowuje spektakl z nurtu teatru dokumentalnego, zatytułowany Amarinthos, a w Teatrze Maksyma Gorkiego w Berlinie spektakl Pokoje z punktem widzenia.

Magdalena Celmer Aktorka. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną w Łodzi. Po zdobyciu głównej nagrody na Festiwalu Szkół Teatralnych trafiła do zespołu Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. W okresie dyrekcji Pawła Wodzińskiego i Bartosza Frąckowiaka zdążyła zagrać we wszystkich przedstawieniach mających premierę w sezonie 2016/2017 (Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy w reżyserii Wiktora Rubina, Komuna Paryska w reżyserii Weroniki Szczawińskiej, Bóg w dom w reżyserii Katarzyny Szyngiery, Solidarność. Rekonstrukcja w reżyserii Pawła Wodzińskiego, Workplace w reżyserii Bartka Frąckowiaka). Obecnie współpracuje z zespołem Biennale Warszawa, gdzie zagrała w spektaklu Solidarność. Nowy projekt w reżyserii Pawła Wodzińskiego. W przygotowaniu są dwa kolejne spektakle: Modern Slavery w reżyserii Bartka Frąckowiaka oraz Globalna Wojna Domowa w reżyserii Pawła Wodzińskiego.

Harry Cleaver Wykładowca wydziału ekonomicznego na Uniwersytecie Teksańskim w Austin, gdzie prowadzi kurs poświęcony założeniom marksizmu autonomistycznego. Autor publikacji podejmujących problematykę bieżących walk społecznych i krytykę ekonomii politycznej. Od lat zaangażowany w działania ruchów społecznych walczących o autonomię od instytucji państwowych i kapitalistycznych, m.in. ruchu zapatystowskiego w Meksyku. W Polsce ukazały się jego dwie książki: Polityczne czytanie kapitału (2011) oraz Teoria Kryzysu jako teoria walki klas (2017).

Irena Dawid-Olczyk Współzałożycielka pierwszego europejskiego networku przeciwdziałającego handlowi ludźmi „La Strada International”, następnie założycielka i członkini Zarządu Fundacji Fundacji Przeciwko Handlowi Kobietami La Strada. Z wykształcenia kulturoznawcafilmolog. Ukończyła Helsińską Szkołę Praw Człowieka. Od ponad 15 lat pomaga ofiarom handlu ludźmi, którymi stają się głównie kobiety, wykorzystywane później seksualnie. Jest także członkiem Rady ds. Pokrzywdzonych przy Ministrze Sprawiedliwości. Od 1999 roku prowadzi interaktywne szkolenia dla policjantów, prokuratorów, sędziów i pracowników socjalnych wg autorskich programów.

Artur Domosławski Polski teatrolog, dziennikarz, pisarz, reportażysta, laureat nagrody Grand Press (2010), od 2011 dziennikarz tygodnika „Polityka”. Zajmuje się głównie tematyką Ameryki Łacińskiej, ruchu antyglobalistycznego, konfliktów społecznych oraz zagadnieniami religijnymi. Autor książek m.in. Gorączki Latynoamerykańskiej (2004), Kapuściński non-fiction (2010), Wykluczonych (2016).

Bartek Frąckowiak Zastępca Dyrektora Teatru „Scena Prezentacje” oraz Biennale Warszawa. W latach 2014–2017 Zastępca Dyrektora Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. Reżyser teatralny, dramaturg, kurator-producent. Absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i międzyuczelnianych studiów w Akademii “Artes Liberales”. Doktorant w Katedrze Teatru, Dramatu i Widowisk UAM. Jako reżyser debiutował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku spektaklem Ksiądz H., czyli Anioły w Amsterdamie na podstawie tekstów M. Pankowskiego w 2009 r.; jako dramaturg Tramwajem zwanym pożądaniem w reż. Wiktora Rubina w Teatrze Polskim w Bydgoszczy w 2006 r. Od 2010 r. pełnił funkcję prezesa zarządu i dyrektora programowego HOBO Art Foundation, fundacji działającej na rzecz rozwoju sztuk performatywnych i wizualnych, realizującej koprodukcje teatralne i performatywne (m.in. Komornicką. Biografię pozorną z TPB Bydgoszcz, Katastronautów w reż. I. Gańczarczyk z Nowym Teatrem w Warszawie, Wykłady performatywne z Fundacją Bęc Zmiana) oraz projekty z obszaru edukacji kulturalnej i artystycznej, promującej znoszenie granic między sztuką a nauką w imię zasady łączenia kreacji z badaniem. Reżyser przedstawień: m.in. Komornickiej. Biografii pozornej (2012); W pustyni i w puszczy. Z Sienkiewicza i z Innych W. Szczawińskiej i B. Frąckowiaka w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu (2011); wykładu performatywnego Sztuka bycia postacią (2012), Afryki Agnieszki Jakimiak (2014 r.), Granic Julii Holewińskiej (2016) i ostatnio Workplace Natalii Fiedorczuk (2017). Kurator m.in. Wykładów performatywnych, wspólnego projektu HOBO Art Foundation i Fundacji Bęc Zmiana (2012). Dramaturg spektakli Igi Gańczarczyk, Agnieszki Olsten, Moniki Pęcikiewicz, Wiktora Rubina i Weroniki Szczawińskiej. Publikował w różnych pismach teatralnych i społeczno-kulturalnych („Dialog“, „Didaskalia“, „Krytyka Polityczna“, „Teatr”).

Anna Galas-Kosil Jest kuratorką, teatrolożką, tłumaczką, absolwentką Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, absolwentką prestiżowego programu dla menedżerów kultury: European Diploma in Cultural Project Management. Była stypendystką Wydziału Reżyserii i Dramaturgii Królewskiej Wyższej Szkoły Sztuki Dramatycznej w Madrycie. Zaangażowana w przygotowanie polskiej ekspozycji na międzynarodowej wystawie scenografii i architektury teatralnej – Praskie Quadriennale 2007, 2011 i 2015. Współpracowała z Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Festiwalami R@port w Gdyni i Warszawskimi Spotkaniami Teatralnymi. Była producentką Chóru Kobiet Marty Górnickiej oraz spektakli w reżyserii Pawła Wodzińskiego: Wolnej Trybuny i Samuela Zborowskiego. Obecnie jest szefową zarządu międzynarodowej sieci On The Move, zajmującej się mobilnością w sektorze kultury. Do końca 2017 roku kierowała działem współpracy z zagranicą w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, gdzie zrealizowała wiele projektów międzynarodowych m.in. europejski projekt SharedSpace: Music Weather Politics 2013–2016, showcase Polska New Theatre, Dni Polskiego Teatru w Teheranie, Performing Art. In Central Europe – Focus on Visegrad, Odzyskana Awangarda (Reclaimed Avant-garde). Od 2018 roku jest kuratorką programu międzynarodowego Biennale Warszawa.

Michał Głaszczka Michał Głaszczka, reżyser światła oraz realizator oświetlenia. Absolwent Instytutu Etnologii i Antropologii Kultury Uniwersytetu Warszawskiego oraz Szkoły Teatralnej Jana i Haliny Machulskich. Obecnie związany z Teatrem WARSAWY i Stowarzyszeniem Teatru Konsekwentnego. Zaprojektował światło do ponad trzydziestu spektakli teatralnych w Polsce. Współpracował na stałe z Teatrem Rozmaitości w Warszawie i Teatrem Powszechnym w Warszawie. Realizator wielu koncertów, sesji fotograficznych oraz nagrań telewizyjnych.

Jill Godmilow Reżyseruje i produkuje filmy od 1966 roku, jest emerytowaną profesorką University of Notre Dame, mieszka w Nowym Jorku. Zrealizowała między innymi nominowany do Oscara dokument Antonia: A Portrait Of The Woman (1974); Far from Poland (1984), post-realistyczny dokument o polskiej Solidarności; Waiting for the Moon (1987), feministyczny film fabularny o życiu literackiej pary Alice B. Toklas i Gertrude Stein (nagrodzony na Festiwalu Filmowym Sundance); What Farocki Taught (1998), replikę filmu Haruna Farockiego. Jill Godmilow była laureatką stypendiów fundacji Guggenheima i Rockefellera. W 2003 film Antonia: A Portrait of The Woman został wpisany na prestiżową listę Dziedzictwa Narodowego w Bibliotece Kongresu Amerykańskiego. W 2015 roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zorganizowało retrospektywę filmów Jill Godmilow, podczas której odbyła się polska prapremiera filmu Daleko od Polski. Swój ostatni film SCUM Manifesto, replikę francuskiego oryginału z 1976 roku, Godmilow zrealizowała w Warszawie wspólnie z Joanną Krakowską i Magdą Mosiewicz.

Agnieszka Graff Jest pisarką, publicystką, feministką, amerykanistką, wykładowczynią Ośrodka Studiów Amerykańskich i Gender Studies UW, współtwórczynią Kongresu Kobiet. Wydała między innymi książki Świat bez kobiet (2001), Rykoszetem (2008), Magma (2010), Matka feministka (2014), jest także autorką licznych artykułów naukowych i publicystycznych poświęconych myśli feministycznej, płci w kulturze popularnej i ruchowi kobiecemu w Stanach Zjednoczonych i w Polsce. Jest bohaterką wywiadu rzeki Graff. Jestem stąd (2014) i felietonistką „Wysokich Obcasów”.

Zuzanna Grajcewicz Urodziła się w 1994 roku w Szczecinie. Wychowała się w Łobzie, małym miasteczku w województwie zachodniopomorskim. Skończyła studia licencjackie na kierunkach: Wiedza o teatrze oraz Filmoznawstwo i wiedza o nowych mediach na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Obecnie jest studentką drugiego roku Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi. Jest autorką filmu dokumentalnego pt. Wycinka, który opowiada o trudnej sytuacji Teatru Polskiego we Wrocławiu.

Piotr Grzymisławski Jest dramaturgiem, kuratorem oraz teatrologiem. Absolwent Wiedzy o Teatrze Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Kurator projektów badawczych i wydawniczych w Biennale Warszawa. Wiceprezes Poznańskiego Stowarzyszenia Inicjatyw Teatralnych. Członek Zarządu HOBO Art Foundation. Jako dramaturg współpracował z Bartoszem Frąckowiakiem przy teatralnym projekcie dokumentalnym Hans Paasche: Grosspolen Hero (2013), z Waldemarem Raźniakiem przy Otellu Williama Shakespeare’a w Teatrze Miejskim w Gdyni (2015) oraz z Rabihem Mroue przy spektaklu Tu Wersalu nie będzie! w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2015) oraz ostatnio z Pawłem Wodzińskim przy spektaklach Solidarność. Rekonstrukcja i Solidarność. Nowy projekt (2017) oraz Globalna wojna domowa (2018). Współpracował również przy spektaklu Happy Project w reżyserii Nigela Charnocka zrealizowanego w ramach programu kuratorskiego „Stary Browar Nowy Taniec” Art Stations Foundation. Redaktor publikacji o współczesnej polskiej dramaturgii pt. 20/20 (2014) oraz współredaktor antologii najnowszego dramatu polskiego pt. Ikony, pseudoherosi i zwykli śmiertelnicy (2015). Prowadził zajęcia ze studentami w Katedrze Dramatu, Teatru i Widowisk UAM w latach 2009–2014. W sezonie 2011/12 członek komisji artystycznej Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Publikował w pismach naukowych i teatralnych (m.in. „Przestrzenie teorii”, „Teatr”). Pełnił funkcję Dramaturga oraz redaktora publikacji w Teatrze Polskim im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy w okresie dyrekcji Pawła Wodzińskiego i Bartosza Frąckowiaka (2015–2017). Od jesieni 2017 jest kuratorem ds. badawczych i wydawniczych Biennale Warszawa

Jane Hardy Jest profesorą ekonomii politycznej na Uniwersytecie w Hertfordshire (Wielka Brytania). Specjalizuje się w badaniach nad transformacją poskomunistycznych gospodarek i społeczeństw Europy Środkowo-Wschodniej, w szczególności Polski. Napisała Restructuring Krakow: Desperately Seeking Capitalism (1996 wraz z Alem Rainnie).

Michel Husson Administrator francuskiego Krajowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (INSEE), badacz w Instytucie Badań Gospodarczych i Społecznych (IRES), członek Rady Naukowej Stowarzyszenia na rzecz Opodatkowania Transakcji Finansowych i Pomocy Obywatelom (ATTAC), Fundacji Kopernik i komitetu redakcyjnego czasopisma „Critique Communiste”. Husson jest autorem wielu prac z zakresu ekonomii i statystyki, m.in. Misere du capital: Une critique du néolibéralisme (1996), Le grand bluff capitaliste (2001). W Polsce ukazała się jego książka Kapitalizm bez znieczulenia (2011).

Magda Igielska Absolwentka biotechnologii medycznej na Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. W Zespole Biennale Warszawa pełni funkcję Producentki. Związana z Teatrem Polskim w Bydgoszczy w latach 2006–2017. Współpracę z bydgoskim teatrem rozpoczęła jeszcze w klasie maturalnej jako szatniarka, wkrótce pełniła obowiązki specjalistki ds. promocji. Następnie koordynowała działania Teatru z pozycji partnera w programie Komisji Europejskiej Kultura 2007–2013, w tym m.in. koordynowała logistycznie i terminowo pracę artystyczną, budżet projektu oraz produkcję spektaklu z pozycji lidera. W projekcie udział wzięły teatry z Niemiec, Chorwacji, Wielkiej Brytanii i Polski. Powróciła na 3 miesiące do pracy naukowej jako wolontariuszka University College London w departamentach specjalizujących się medycyną regeneracyjną. Wróciła jednak do Teatru Polskiego w Bydgoszczy, by kontynuować pracę jako producentka. W kolejnych latach produkowała cykliczny Festiwal Prapremier, w ramach którego była odpowiedzialna m. in. za aplikowanie o zewnętrzne dofinansowania (m. in. RPO, MKiDN), stworzenie i bieżące koordynowanie budżetu oraz harmonogramu, ustalanie warunków udziału zaproszonych zespołów / artystów, organizację miejsc noclegowych i transportu, pozyskiwanie partnerów i sporządzanie umów barterowych / sponsorskich, sporządzanie raportów i rozliczeń z wydarzenia. Poza projektami koordynowała produkcyjnie bieżącą działalność teatru.

Paweł Kaczmarczyk Adiunkt na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW (Zakład Demografii) i od 2016 r. dyrektor Ośrodka Badań nad Migracjami UW. Współpracownik gremiów zajmujących się problematyką mobilności oraz migracji: Komitetu Badań nad Migracjami Polskiej Akademii Nauk oraz Zespołu Doradców Marszałka Senatu RP ds. Poakcesyjnych Migracji Zarobkowych Polaków. Od 2008 do 2011 roku członek Zespołu Doradców Strategicznych Prezesa Rady Ministrów. Uczestniczył m.in. w pracach grupy roboczej odpowiedzialnej za przygotowanie strategii migracyjnej Polski oraz grupy roboczej ds. migracji powrotnych Polaków.

Krzysztof Kaliski Gitarzysta, autor muzyki teatralnej, twórca projektów dźwiękowych. Współpracuje z Weroniką Szczawińską, Bartoszem Frąckowiakiem, Wiktorem Rubinem, Magdą Szpecht, Marcinem Liberem. Jest autorem muzyki do m.in. takich spektakli jak: Geniusz w golfie [Narodowy Stary Teatr], Niewidzialny chłopiec [Wrocławski Teatr Współczesny], Wojny, których nie przeżyłam, Afryka, Komuna Paryska, Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy, Workplace [Teatr Polski, Bydgoszcz], Klęski w dziejach miasta, K. Albo wspomnienie z miasta [Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego, Kalisz], Vernon Subutex [Teatr im. Juliusza Słowackiego, Kraków]. W 2012, wraz z innymi twórcami, otrzymał wyróżnienie w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za spektakl Komornicka. Biografia pozorna. Laureat Nagrody Głównej dla Osobowości Artystycznej na Festiwalu Nowego Teatru w Rzeszowie [2015]. Gitarzysta w zespołach Alameda 4 i itzan svihm.

Anna Maria Karczmarska Artystka wizualna, performerka, scenografka i kostiumografka. Ukończyła studia na ASP w Krakowie. Jest laureatką nagród: Samsung Art Master, CSW (2006) oraz festiwalu Boska Komedia w Krakowie - najlepsza scenografia (kostiumy) w spektaklu Odyseja (2010). Jej prace śledzą performatykę „wyglądu” pod kątem społecznym, historycznym i kulturowym. Od kilku lat tworzy krótkie filmy na taśmie 16 mm, które pokazywała m.in. Goldex Poldex w Krakowie, Museum Moderner Kunst w Passau, Muzeum Narodowym w Krakowie, a także New Museum w Nowym Jorku. W 2007 roku stworzyła cykliczny performance Objawienie w PKiN w Warszawie. Od 2005 roku związana z teatrem. Współpracowała m.in. z reżyserami: Michałem Borczuchem (m.in. Lulu w Teatrze Starym, Portret Doriana Graya i Metafizyka Dwugłowego cielęcia w TR ), Krzysztofem Garbaczewskim (m.in. Odyseja w Teatrze Kochanowskiego w Opolu, w ramach którego wyreżyserowała wraz z Olą Cwen performance Monolog kobiecy), Cezarym Tomaszewskim (m.in. Wesele Figara w Muzeum Narodowym w Krakowie, Orfeusz i Eurydyka w Tow. Gimnast. „Sokół” w Krakowie), a obecnie głównie z Radosławem Rychcikiem (m.in. Dziady w Teatrze Nowym w Poznaniu, Kartoteka w Teatrze Studio w Warszawie) i Bartoszem Frąckowiakiem (m.in. Afryka i Workplace w Teatrze Polskim w Bydgoszczy). Wystawiała m.in w CSW w Warszawie, Kuenstlerhaus w Dortmundzie, Muzeum Czartoryskich w Krakowie, Mica Moca w Berlinie. Żyje i pracuje w Warszawie.

Myroslava Keryk Historyczka, socjolożka, specjalistka ds. migracji i społeczności ukraińskiej w Polsce. Wykłada na Uczelni Łazarskiego. Prezeska Fundacji Nasz Wybór oraz Redaktorka Naczelna miesięcznika „Nasz Wybir”. W swojej pracy łączy działania ukierunkowane na integrację społeczności ukraińskiej w Polsce z realizacją licznych projektów naukowo-badawczych w obszarze migracji.

Witold Klaus Doktor habilitowany nauk prawnych, kryminolog i badacz migracji; adiunkt w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk oraz w Ośrodku Badań nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego, Prezes Stowarzyszenia Interwencji Prawnej, stypendysta Max Planck Society for the Advancement of Science oraz rządu USA, absolwent Szkoły Praw Człowieka Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka oraz Podyplomowego Studium Ewaluacji Programów Społecznych prowadzonego przez Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, laureat Społecznego Nobla 2008 dla innowatora społecznego (nagroda przyznawana przez Fundację Ashoka – Innovators for the Public), laureat II Nagrody w XLIV Ogólnopolskim Konkursie „Państwa i Prawa” na najlepsze prace habilitacyjne i doktorskie z dziedziny nauk prawnych, autor wielu prac z zakresu kryminologii, praw człowieka, migracji i uchodźstwa.

Maciej Konieczny Działacz na rzecz włączania obywateli w podejmowanie decyzji o ważnych dla nich sprawach. Wcześniej przepracował wiele lat na śmieciówkach między innymi jako magazynier, dziennikarz, sprzedawca, menadżer kultury, ochroniarz, tłumacz, koordynator dużych imprez i pracownik fizyczny. Równolegle działałem w ruchu ATTAC Polska na rzecz demokracji, praw pracowniczych i opodatkowania spekulantów. Jest jednym z inicjatorów i założycieli Partii Razem.

Joanna Krakowska Jest historyczką teatru współczesnego, eseistką i redaktorką, profesorką Instytutu Sztuki PAN i wicenaczelną miesięcznika Dialog. Wydała monografie Mikołajska (2011) i PRL. Przedstawienia (2016). Jest współautorką książek Soc i sex (2009) i Soc, sex i historia (2014), a także współredaktorką antologii (A)pollonia. Twenty First Century Polish Drama and Texts for the Stage (2014) oraz słownika Platform. East European Performing Arts Companion (2016). Wydała antologię tekstów dla teatru Transfer! (2015). Kieruje projektem HyPaTia www. hypatia.pl – poświęconym kobietom w historii polskiego teatru. Stypendystka Fulbrighta, laureatka Nagrody im. Jerzego Giedroycia. Jako uczestniczka teatralnego kolektywu była współautorką dwóch spektakli Kantor Downtown (Teatr Polski w Bydgoszczy, 2015) i Pogarda (Komuna //Warszawa, 2016).

Krzysztof Król Aktywista, wydawca, tłumacz. Współzałożyciel i działacz kolektywu WorkersWildeWest oraz Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza. Wydawca i tłumacz pism Harry’ego Cleavera, Johna Matticka, Silvii Federici i innych autorów reprezentujących operaistyczny nurt krytyki społecznej.

Andrzej Leder Filozof kultury; w swej twórczości naukowej łączy podejście psychoanalityczne z warsztatem historyka idei i filozofa. Profesor nadzwyczajny w PAN, kieruje tam Zespołem Filozofii Kultury w Instytucie Filozofii i Socjologii. Autor książek, m.in.: Przemiana mitów, czyli życie w epoce schyłku, Prześniona rewolucja. Ćwiczenie z logiki historycznej oraz Rysa na tafli. Teoria na polu psychoanalitycznym (historia filozofii światowej na tle traum XX w.).

Magda Malinowska Działaczka związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza, pracowniczka polskiego oddziału Amazona. Działa na rzecz propagowania idei skróconego czasu pracy, jako istotnego postulatu ruchu pracowniczego. Reżyserka Strajku Matek (Think Tank Feministyczny) – dokumentu o warunkach pracy i życia kobiet w Wałbrzychu oraz taktykach oporu.

Paul Mason Dziennikarz telewizji BBC i Channel 4 specjalizujący się w tematyce gospodarczej. Za swoje reportaże był nominowany do nagrody Emmy i dwukrotnie do Nagrody Orwella. Prowadzi bloga. W Polsce ukazały się jego książki Finansowy kataklizm. Koniec wieku chciwości (2010) oraz Skąd ten bunt? (2013).

Magda Mosiewicz Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wydział Operatorski PWSFTiTv w Łodzi. Autorka dokumentów Ciągle wierzę (2011) i Ustalenia, które zostały ustalone (2016). Współautorka spektakli Kantor Downtown (TPB Bydgoszcz 2016) i Pogarda (Komuna Warszawa 2017) razem z Jolantą Janiczak, Joanną Krakowską i Wiktorem Rubinem oraz Koniec przemocy (Artloop/Konfrontacje Teatralne 2017) z Bogną Burską. Tekst Koniec przemocy znalazł się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej 2017. Autorka wideo do spektakli Komuny Warszawa, Michała Zadary, Barbary Wysockiej, Pawła Wodzińskiego. Współpracowała z artystami wizualnymi Yael Bartana, Mają Bekan, Michałem Korchowcem, Arturem Żmijewskim. Autorka zdjęć do filmów dokumentalnych, m.in. Spacer z Pawłem Althamerem (reż. Łukasz Gorczyca, Michał Kaczyński) i Solidarność według kobiet (reż. Marta Dzido, Piotr Śliwowski)

Karol Nepelski Kompozytor. Ukończył kompozycję na Akademii Muzycznej w Krakowie z tytułem doktora w klasie prof. dr hc. Krzysztofa Pendereckiego; obecnie pracuje tam na stanowisku adiunkta; w 2005 roku studiował w Staatliche Musikhochschule Stuttgart; otrzymał „Stypendium dla wybitnych młodych naukowców” przyznawane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2011). W 2008 r. zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Marka Stachowskiego za utwór Feu Eternel na orkiestrę symfoniczną oraz przebywał w Bourges (Francja) jako kompozytor–rezydent. W 2009 r. pracował w studiu NOTAM w Oslo. Prowadził wykłady m. in. w Rotterdamie, Kijowie i Budapeszcie. Jest kompozytorem-rezydentem programu LPO Young Composers na rok 2017/2018 w London Philharmony Orchestra. Jest autorem muzyki instrumentalnej, scenicznej (opera i dramat), muzyki do filmu. Zajmuje się także muzyką elektroakustyczną, instalacją muzyczną, a także performancem. Jego twórczość była prezentowana na wielu festiwalach krajowych i zagranicznych oraz wykonywana przez m.in. Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, musikFabrik, Neue Vocalsolisten Stuttgart, Orkiestrę Akademii Beethovenowskiej, Kwartet Śląski, Ricciotti Ensemble z Amsterdamu. Kompozycje Karola Nepelskiego, były prezentowane na Ogólnopolskiej Konferencji Estetycznej pt. Materia Sztuki (2008) oraz Estetyka Sztuk Performatywnych (2012), a także Światowym Kongresie Estetycznym Aisthetics in Action (2013). 69

Maciej Pesta Aktor, performer. Absolwent Studium Aktorskiego w Olsztynie oraz PWFSTviT w Łodzi. W 2009—2013 aktor Teatru Żeromskiego w Kielcach, w 2013—2017 związany z Teatrem Polskim w Bydgoszczy. Obecnie freelancer. Zaangażowany również w projekty pozainstytucjonalne. Współpracował m.in. z Anną Smolar (Henrietta Lacks — nagroda aktorska na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, nagroda dla zespołu na Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu), Wiktorem Rubinem i Jolą Janiczak (Joanna Szalona Królowa, Żony Stanu..., Rasputin), Weroniką Szczawińską, Agnieszką Jakimiak, Mają Kleczewską, Aną Vujanovič, Bartkiem Frąckowiakiem, Pawłem Wodzińskim, Radkiem Rychcikiem, Marcinem Liberem i Michałem Zadarą. Nie boi się wzywań, lubi eksperymenty i budyń czekoladowy.

Martyna Peszko Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Za swoją rolę dyplomową w spektaklu Po deszczu Sergi Belbel’a w reżyserii Jana Peszka dostała jedną z głównych nagród na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi w 2003 r.. W 2013 r. trzymała nagrodę im. Jana Machulskiego dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Póki wilk syty w reżyserii Olgi Kałagate na Międzynarodowym Forum Niezależnych Filmów Fabularnych. Jeszcze będąc na studiach grała w Teatrze Ludowym w Krakowie, między innymi Florence Michalon w Zimie pod stołem Rolanda Topora w reżyserii Krzysztofa Rekowskiego i Rózię w Dożywociu Aleksandra Fredry w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego. Po skończeniu studiów pojechała do Paryża uczyć się w Międzynarodowej Szkole Teatralnej Jacques’a Lecoq’a i Conservatoire National d’Art Dramatique w Paryżu. Współpracowała również z Teatrem Starym w Krakowie, między innymi z Michałem Zadarą przy projekcie Korek w ramach festiwalu Baz@rt, jak również z Teatrem Narodowym w Warszawie grając w spektaklu Urojenia Pawła Jurka w reżyserii Krzysztofa Rekowskiego. Pracowała z Jerzym Stuhrem grając w filmie w jego reżyserii pod tytułem Pogoda na jutro, również z Leszkiem Wosiewiczem przy filmie Rozdroże cafe i Rafałem Wieczyńskim przy filmie Popiełuszko. Wolność jest w nas. Przez kilka sezonów związana z Teatrem Laboratorium Dramatu w Warszawie prowadzonym przez Tadeusza Słobodzianka. Przez lata również wiele podróżowała i pracowała poza granicami Polski. Zagrała główną rolę w spektaklu SnowAngel w reżyserii Loli Cohen

w Teatrze Marylin Monroe w Instytucie Lee Strasberga w Nowym Jorku. Współpracuje z francuską grupą teatralno-performatywną Xtnt i Compagnie Tabasco. W latach 2015-2017 związana z Teatrem Polskim w Bydgoszczy pod dyrekcją Pawła Wodzińskiego, gdzie zagrała między innymi w spektaklach Faust J.W. von Goethego w reżyserii Michała Borczucha, Krew na kocim gardle R.W. Fassbindera w reżyserii Ani Susy, Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy J. Janiczak w reżyserii Wiktora Rubina i Bóg w dom M.Wlekły/K.Szyngiera/G.Niziołek w reżyserii Katarzyny Szyngiery.

Lina Saneh (Majdalanie) Libańska aktorka i dramatopisarka. Członkini komitetu programowego Home Workspace Program, prowadzonego przez Ashkal Alwan (Bejrut, 2010—2014). Stypendystka w Międzynarodowym Centrum Badawczym Interweaving Performance Cultures w Wolnym Uniwersytecie Berlińskim (2009/2010). Prowadziła zajęcia w HEAD – Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Genewie (2008–2013), DasArts – Akademii Teatru i Tańca w Amsterdamie (2012) i Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie (2016). Autorka m.in. sztuk i prac: Czy cię znam? (2017), Kropla potu (2015), 33 obroty i kilka sekund (2012), Foto-romans (2009), Appendix (2007), Miałam sen, mamo (wideo, 2006), Biokraphia (2002). Kuratorka wystaw i festiwali: Relatively Universal (HAU-Berlin, 2017), Beyond Beirut (Mousonturm, 2016), Vues (La Kunsthalle, Mulhouse, 2015) i Motion-Less (Tanzquartier, Wiedeń, 2009).

Natalia Sielewicz Historyczka sztuki i kuratorka w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Absolwentka Central Saint Martins College i Courtauld Institute w Londynie. Kuratorka wystawy Chuliganki (2017), problematyzującej performatywność i taniec jako narzędzia kobiecego oporu, wystawy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Intymność jako tekst (2017), poświęconej afektom i poetyce wyznania w literaturze i sztukach wizualnych. Jest również kuratorką Ustawień prywatności (2014), jednej z pierwszych, instytucjonalnych wystaw przyglądającej się wpływowi nowych technologii na kondycję człowieka w dobie późnego kapitalizmu, oraz wystawy Chleb i Róże. Artyści wobec podziałów klasowych (2015, wspólnie z Łukaszem Rondudą). Kuratorka i producentka licznych performansów i projekcji filmowych.

Jan Sobolewski Aktor/performer/wokalista/tancerz. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W latach 2015—17 etatowy aktor Teatru Polskiego w Bydgoszczy, gdzie z powodzeniem brał udział i współtworzył spektakle: Solidarność. Rekonstrukcja Pawła Wodzińskiego, Komuna Paryska oraz Wojny, których nie przeżyłam Weroniki Szczawińskiej, Tu Wersalu nie będzie Rabiha Mroué, Granice Bartka Frąckowiaka, Dybuk Anny Smolar, Detroit. Historia ręki Wiktora Rubina, Faust Michała Borczucha, czy Fanon Agnieszki Jakimiak. Ponadto występował w spektaklach m.in. Podwórko Krzysztofa Garbaczewskiego (Łódź Czterech Kultur); Stalker Aśki Grochulskiej (Reminiscencje Teatralne Nie Boska); Delfin, który mnie kochał Magdy Szpecht (kolektyw 1A); Wyznanie Olivera Frljića (Pop Up Kraków); A Wiktora Rubina (PPA Wrocław); Mikro Dziady Anny Smolar (Komuna Warszawa); Henrietta Lacks Anny Smolar (Nowy Teatr w Warszawie); Makro Teatr Wojtka Ziemilskiego (Komuna Warszawa), a ostatnio Ośrodek wypoczynkowy w reż. Anny Smolar, (Komuna Warszawa) oraz w Oratorium w reż. She She Pop (Hebbel am Uffer Berlin). Zdobywca nagród m.in. Głównej Nagrody Jury na Festiwalu 100 Grad w HAU w Berlinie; Nagrody Marszałka Województwa KujawskoPomorskiego w kategorii Teatr; 2-óch Nagród Indywidualnych na 57. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych 2017. Ponadto był zgłoszony do Paszportu Polityki 2015 w kategorii Teatr i wyróżniony w Podsumowanie Roku 2015 w Dwutygodniku w kategorii Teatr.

Anita Sokołowska Aktorka teatralna i telewizyjna, skończyła Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną w Łodzi. Współpracowała z reżyserami teatralnym takimi jak Dejmek, Prus, Rubin, Frąckowiak, Wodziński, Brzyk.

Artur Szczęsny Magister sztuki, ukończył studia na Wydziale Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Pełnomocnik dyrektora ds. komunikacji w Biennale Warszawa. Był kierownikiem działu komunikacji i promocji w Teatrze Polskim w Bydgoszczy w okresie dyrekcji Pawła Wodzińskiego i Bartosza Frąckowiaka (2015–2017). Wcześniej kierował działem promocji i PR w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. Był rzecznikiem prasowym 72

Regionalnego Ośrodka Kultury w Katowicach. Współpracował z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, m.in. przy organizacji Warszawskich Spotkań Teatralnych i koordynacji projektu e-teatr.tv oraz z Biurem Europejskiej Stolicy Kultury 2016 Katowice — Miasto Ogrodów. W latach 2011—2013 był przedstawicielem Marszałka Województwa Śląskiego w kapitule nagrody teatralnej Złota Maska. W 2009 r. założył Stowarzyszenie Prokulturamedia w Katowicach. Działalność pozarządową kontynuuje jako zastępca prezesa zarządu HOBO Art Foundation w Warszawie.

Łukasz Maciej Szymborski Kompozytor, muzyk, multi-instrumentalista, producent, realizator dźwieku, aktor, performer, reżyser, projektant instalacji multimedialnych, konstruktor aparatury dźwiękowej. W swej twórczości porusza się swobodnie po wszystkich gatunkach muzycznych. Sprzęża technologię z antycznym dążeniem do katharsis. Zaczął komponować muzykę do spektakli już po tym, jak swój żywot zakończył współtworzony przez niego zespół Something Like Elvis. Stworzył muzykę do kilkudziesięciu spektakli teatralnych i pracuje z najlepszymi twórcami w kraju. Jest autorem wielu dźwiękowych instalacji interaktywnych współtworzących scenografię w spektaklach teatralnych. Obecnie jest właścicielem firmy Szymborski Projects.

Maria Świetlik Działaczka, aktywistka, dziennikarka, od czterech lat angażuje się w kampanie przeciwko umowom o wolnym handlu — TTIP i CETA; członkini Akcja Demokracja i związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza.

Przemysław Wielgosz Jest dziennikarzem i publicystą lewicowym. Redaktor naczelny „Le Monde diplomatique – edycja polska” oraz serii książkowej „Biblioteka Le Monde diplomatique” Na przełomie lat 80. i 90. działał w ruchu anarchistycznym. Redagował pismo „Rewolta” i działał w polityczno-artystycznej wspólnocie Komuna Otwock. Obecnie jest redaktorem naczelnym polskiego wydania miesięcznika „Le Monde diplomatique” oraz redaktorem naczelnym serii książkowych: Biblioteki Le Monde diplomatique i Biblioteki alternatyw ekonomicz-

nych. Redagował również półrocznik polityczno-artystyczny „Lewą Nogą”. Publikował w „Nowym Robotniku”, „Nowym Tygodniku Popularnym”, „Trybunie”, „Recyklingu Idei”, „Wiadomościach Kulturalnych”, „Przeglądzie” i „Przekroju”. Jest m.in. autorem książki Opium globalizacji (2004), redaktorem i współautorem książek Koniec Europy jaką znamy (2013) i TTIP - pułapka transatlantycka (2015). Dyktatura długu (2016) oraz Realny kapitalizm. Wokół teorii kapitału monopolistycznego (2018) i może współkurator wystawy Uchodźcy obecni-nieobecni w galerii Księgarnia / Wystawa (Kraków, listopad 2016). W swoich tekstach krytykuje globalny system kapitalistyczny i światową dominację USA. Popularyzuje myśl Róży Luksemburg.

Paweł Wodziński Dyrektor Teatru „Scena Prezentacje” oraz Biennale Warszawa. Reżyser teatralny. Ukończył Wydział Aktorski (1989) i Wydział Reżyserii Dramatu (1993) PWST im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Debiutował w Teatrze Dramatycznym w Warszawie przedstawieniem Woyzeck Georga Büchnera w 1992 r.. W 1998 r. założył a następnie był szefem Towarzystwa Teatralnego – stowarzyszenia powołanego do promocji współczesnej dramaturgii oraz głoszenia idei teatru społecznie zaangażowanego. W latach 2000–2003 Dyrektor Naczelny i Artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu. W roku 2010 dyrektor programowy 5. Międzynarodowego Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@PORT w Gdyni. W latach 2014 –2017 Dyrektor Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy, gdzie wyreżyserował sztukę Stanisława Wyspiańskiego Powrót Odysa (2007) oraz spektakle Krasiński. Nie-Boska komedia. Instalacja teatralna (2008), Słowacki. 5 dramatów. Rekonstrukcja historyczna (2010), Mickiewicz. Dziady. Performance (2011) oraz Ślub Witolda Gombrowicza (2012). W ostatnich sezonach zrealizował również spektakle: Ifigenię (2014), Thermidora (2014), Samuela Zborowskiego (2015) czy Grona gniewu (2016) oraz ostatnio Solidarność. Rekonstrukcja i Solidarność. Nowy projekt (2017). Jest także autorem blisko 40 scenografii. Pisze teksty teoretyczne i felietony.

Konrad Wosik W roku 2014 ukończył PWST we Wrocławiu, które opuścił z dwiema nagrodami Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi i nagrodą Wicemarszałka Województwa Dolnośląskiego za najlepszy dyplom; na roku dyplomowym współpracował z Pawłem Łysakiem - Ryszard III. Fragmenty, Remigiuszem Brzykiem - Królestwo i Agatą Dudą74

Gracz — Odyseje 2014, z którą po ukończeniu szkoły zrealizował kolejne dwa spektakle, między innymi Ciekawa pora roku wystawiony w Muzeum Powstania Warszawskiego. Po ukończeniu szkoły współpracował z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu gdzie grał w przedstawieniach Radio Armageddon w reż. Tomasza Hynka i Niewidzialny Chłopiec w reż. Weroniki Szczawińskiej; związany był także z Teatrem Polskim w Bydgoszczy, w którym pracował z Anją Susą (za spektakl Krew na Kocim Gardle zespół otrzymał nagrodę na Festiwalu Nowego Teatru w Rzeszowie), Weroniką Szczawińską, Katarzyną Szyngierą i Pawłem Wodzińskim; obecnie współpracuje z Biennale Warszawa.

Biennale Warszawa

Zespół Biennale Warszawa Paweł Wodziński dyrektor Bartosz Frąckowiak zastępca dyrektora Agnieszka Kala-Ciemniecka główna księgowa Artur Szczęsny kierownik ds. komunikacji Magda Igielska producentka Anna Galas-Kosil kuratorka programu międzynarodowego Piotr Grzymisławski kurator ds. projektów badawczych i wydawniczych Jan Sowa kurator programu dyskursywnego i badań Agata Siwiak kuratorka projektów społeczno-artystycznych Marek Jeżewski kierownik techniczny Katarzyna Nowik-Popławska zastępczyni głównej księgowej Dorota Miąsko specjalistka ds. finansowo-księgowych Bożena Marczykowska kierowniczka biura Grażyna Reczulska biuro instytucji Mateusz Saczywko zamówienia publiczne Anna Komorowska obsługa kadr i płac Paweł Siemianowski (Klimaszewska, Smyk & Wspólnicy Kancelaria Radców Prawnych i Adwokatów sp.k.) obsługa prawna Michał Markowicz obsługa IT Marcin Kasperek (KLARstudio.pl) projektowanie graficzne Monika Stolarska foto

Instytucja Kultury m.st. Warszawy

Teatr Scena Prezentacje prowadzący działalność pod marką Biennale Warszawa Mokotowska 29a, 00-560 Warszawa T: 0048 22 6208288 / F: 0048 22 6203490 biuro@biennalewarszawa.pl www.biennalewarszawa.pl