การโดดเดี่ยวไม่จำ�เป็นต้องเดียวดายเสมอ...
ถ้าเมื่อไร “คนเรามักนึกอยากทำ�บางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยทำ� แล้ว...คิดว่ามันดี” ถ้และได้ าเมื่อลไรงมื“เราอยากทำ �บางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยทำ� แล้ว...คิดว่ามันดี” อทำ�เสียตั้งแต่วันนี้ นั่นคือ “การเริ่มต้นยุติความเหงา” และเป็นจุดเริ่มต้นของความมีชีวิตชีวา
และได้ลงมือทำ�เสียตั้งแต่วันนี้ นั่นคือ “การเริ่มต้นยุติความเหงา” มันคือจุดเริ่มต้นของความมีชีวิตชีวา
ยามเราเกิดก็เกิดมาเพียงคนเดียว เราอยู่คนเดียวและเราก็ตายคนเดียว มีเพียงความรักและมิตรภาพของเราเท่านั้นที่ลวงตาขณะนั้นว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนี้
“นี่คือเหงา นี่แหล่ะเหงา” นี่คือความจริงที่ได้เจอ เจ็บปวดทรมาน ลึกลงข้างในใจ โอ้ความเหงา มันช่างหนาว มันช่างยาวนานและทุกข์ทน รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน