Kościół katolicki jako ważny aktor w szukaniu odpowiedzi na globalny kryzys ekologiczny Katarzyna Ugryn
Jednym z ważnych obszarów nauczania katolickiego, obecnym w naukach papieża Franciszka, są globalne wyzwania środowiskowe, przed którymi stoi w dzisiejszych czasach ludzkość. W encyklice Laudato si’ papież wyraża pogląd, że odpowiedzią na kryzys ekologiczny – zmiany klimatyczne, ale również zmniejszanie różnorodności biologicznej czy wielkie przedsięwzięcia gospodarcze, naruszające równowagę w przyrodzie – powinno być budowanie powszechnej solidarności. Degradacja środowiska przyrodniczego dotyka bowiem najbardziej ludzi ubogich i bezbronnych wobec zachodzących zmian. Podkreśla on także, iż w procesie tym uwzględnione muszą być wszystkie grupy i aktorzy społeczni, którzy powinni współpracować, prowadząc dialog, by wspólne działania uczynić jak najbardziej skutecznymi. Papież wprost mówi też o konieczności globalnej energetycznej transformacji, polegającej
na odejściu od paliw kopalnych i zwróceniu się ku odnawialnym źródłom energii. W Kościele katolickim w Austrii czy Niemczech już dzisiaj prowadzone są konkretne działania na rzecz odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej. U źródeł tych przedsięwzięć znajdują się zarówno motywacje ekonomiczne (chęć oszczędności), jak i społeczne oraz etyczne – są one bowiem rozumiane jako wzięcie moralnej odpowiedzialności przez każdego człowieka za Boskie dzieło stworzenia. Organizacje i instytucje kościelne należą do grupy najważniejszych aktorów gospodarczo-społecznej modernizacji, u której podstaw leżą przemiany energetyczne – dzieje się tak zarówno dzięki ich nauczaniu, jak i dzięki ich aktywności w praktyce. We wszystkich austriac kich diecezjach powstać mają strategie energetyczno-klimatyczne, zawierające konkretne plany wdrożenia tak, by do roku 2020 dokonać w orga-
