Barbara Markowska
Brak takiego zakorzenienia, schematu tożsamości regionalnej, skłania do postawy indywidualistycznej, nastawionej na wytwarzanie rozproszonych więzi z różnymi elementami rzeczywistości, gdzie jedynym spoiwem jest lokalnie osadzone w przeżywaniu teraźniejszości ja (postawa B). Nazwijmy taką postawę prywatnym „patriotyzmem” w mikroskali, związanym wyraźnie z tu i teraz. Innym wariantem tej postawy jest wynikająca z braku zakorzenienia próba wpisania się w szerszą tożsamość, np. polską lub europejską, która znosi granice i odrębności jako zbędny balast i „zakotwicza się” w ogólnej wizji zmian (postawa C). Mechanizmem legitymizującym działanie jest w tym momencie skupienie się na projektach dotyczących zmiany nie tylko swojego życia, ale zmiany systemowej i walka o lepszą przyszłość. Przyszłość, która może należeć do wszystkich.
68
