Gezond in Limburg regio Midden-Limburg, uitgave d.d. 19 maart 2019

Gezond in

dinsdag 19 maart 2019

Dit is een commerciĂŤle bijlage bij De Limburger.

Deze bijlage valt niet onder de verantwoordelijkheid van de hoofdredactie van De Limburger

Speciale uitgave:

Leren en werken in de zorg

Professor Jos Schols optimistisch over de zorg in Nederland

Beeld: Moniek Wegdam

ADVERTENTIE

| gezond in limburg RO

klaar voor een nieuwe Volgens ons zijn er twee soorten mensen. Mensen die opzien tegen de maandag. En mensen die de maandag zien als een frisse start van de week. Een kans om iets nieuws te doen. Om het verschil te maken.

Maandag® detacheert dit soort professionals in de publieke sector.

Iedere dag een bijzondere werkdag bij Proteion hebben. Het contact met de cliënt is wat me blij maakt. Naast de zorgtaken die ik uitvoer, stuur ik twee wijkteams aan. In die rol vind ik het belangrijk om kansen te creëren voor mijn medewerkers, zodat zij kunnen ‘shinen’ bij de cliënt”.

Ben jij er daar een van? Ga dan naar maandag.nl en bekijk onze laatste vacatures.

maandag.nl

zorg is overal

Jordi, 1e wijkverpleegkundige in Venray “Als ik op route ga, heb ik zin om mijn cliënten te zien en bijzondere momenten met ze mee te maken. Ik probeer me altijd zo goed mogelijk in te leven in de situatie van hen.

Het zit ‘m vaak in de kleine dingen; stilstaan voor een kopje koffie, een praatje maken en luisteren naar wat de mensen écht te zeggen

Dani, student en helpende+ bij Proteion De Merwijck in Kessel “Wanneer ik na een week studeren op de fiets stap, heb ik weer zin om de mensen te zien.

Als ik dan bij De Merwijck binnenkom en ik zie een bewoner die ik al een tijdje niet meer ontmoet heb, geeft dat een mooi gevoel. Je hebt toch een bijzondere band samen. Een lach op iemands gezicht kan veel doen. Dat is iets wat mijn dag heel goed maakt.”

Direct aan de slag in de geestelijke gezondheidszorg, gehandicaptenzorg, thuiszorg of ouderenzorg. Wil jij meezorgen dat mensen lekker in hun vel zitten?

Gilde Zorgcollege heeft een ruim aanbod maatwerktrainingen om accreditatie punten te halen, zodat je voldoet aan de aan de wettelijke verplichtingen.

Meer info?

Mail naar: loketzorgwelzijn@rocgilde.nl Bel naar: (088) 468 25 12

Wil jij, net zoals Jordi en Dani, ook iedere werkdag bijzonder mooie momenten meemaken? Ga dan snel naar werkenbijproteion.nl.

Werk jij graag in een professionele en kleinschalige organisatie?

Zorgcentrum Beek & Bos is een zelfstandig Zorgcentrum in Heythuysen. Wij zijn een kleine veerkrachtige organisatie met alle voordelen van dien! Je vindt bij ons een huiselijke sfeer en persoonlijke aandacht. Dat geldt niet alleen voor onze bewoners maar zeker ook voor onze medewerkers!

Bewuste keuze voor de zorg “Mensen die voor een vak in de zorg kiezen, kunnen dat hier waarmaken”, vertelt Mariëlle Tijssen, zorgmanager bij Beek & Bos. “Als verzorgende of verpleegkundige krijg je van ons alle ruimte om je vak uit te oefenen. Als werkgever zorgen wij vanzelfsprekend voor de juiste randvoorwaarden.”

Samen de beste zorg bieden Hilly is verzorgende IG en werkt 32 uur per week bij Beek & Bos. “Ik heb veel nieuwe collega’s, waaronder ook verpleegkundigen. Die hadden we vroeger niet. Een grote verandering zijn de huiskamers. We hadden er vroeger één en nu zijn er twee per afdeling. Een groot deel van de dag gaan de bewoners naar de

huiskamer. Van 8.30 tot 13.30 uur en vanaf 15.30 uur. Als verzorgende werk je mee in de huiskamer met een collega verzorgende of met een huiskamermedewerker. Hier geven we de bewoners structuur en aandacht. De bewoners eten samen in de huiskamer, krijgen er hun medicatie uitgereikt en kunnen er activiteiten doen. Beek & Bos staat voor huiselijkheid. De huiskamers zijn huiselijk en gezellig en er hangt een fijne sfeer. Gezamenlijk bieden we zo de best mogelijke zorg.”

Je bouwt hier een band met de bewoners op Jane werkt 30 uur per week als verpleegkundige op een afdeling met bewoners met lichte dementie of fysieke aandoeningen. “Het kleinschalige en daardoor persoonlijke aspect spreekt mij heel erg aan.

Je komt hier thuis. Mensen wonen hier en als verpleegkundige kan ik een band met bewoners én hun familie opbouwen. De zorg wordt tegelijkertijd complexer en voor

een verpleegkundige ligt daar ook de uitdaging. Wij signaleren en handelen snel als het nodig is. Beek & Bos heeft veel aandacht voor scholing. Zo mogen we als verpleegkundigen onze collega’s uit de verzorging een BIG training geven. Dat zijn verpleegkundige handelingen zoals zwachtelen en injecteren.

Heb jij net als wij hart voor de zorg?

In het kader van de extra verpleeghuismiddelen die de overheid beschikbaar stelt, zijn wij op zoek naar gemotiveerde verzorgenden en verpleegkundigen. Heb jij net als wij een passie voor kwalitatief hoogwaardige zorg? Dan nodigen wij je van harte uit om te reageren! Ga voor meer informatie naar www.beekenbos.nl/vacatures.

Aan de slag als leerling verzorgende?

Vanaf september 2019 hebben wij drie BBL-plekken. BBL staat voor Beroepsbegeleidende Leerweg. Je gaat werken en leren tegelijk. Samen met het ROC/Gilde Opleidingen Roermond leiden wij jou op tot een echte zorgprofessional!

Op onze website lees je hier meer over.

Verzorgende Hilly en verpleegkundige Jane zijn enthousiast over het werken bij Beek en Bos

Zorgcentrum Beek & Bos L’Unionlaan 1 6093 GE Heythuysen T. (0475) 39 17 00 E. info@beekenbos.nl I. www.beekenbos.nl

Gezond in

3 dinsdag 19 maart 2019

Er wordt volgens de Maastrichtse hoogleraar Jos Schols te veel gesomberd over de zorgsector.

Hij is gespecialiseerd in de ouderengeneeskunde en vindt dat we in Nederland best iets trotser mogen zijn.

“De chronische zorg heeft vaak een slecht imago, maar in werkelijkheid hebben we internationaal gezien kwalitatief ronduit goede zorg. In het buitenland zijn ze jaloers op onze sterke verpleeghuiszorg.”

Tekst: Peter Swelsen Beeld: Moniek Wegdam

Professor Jos Schols is optimistisch over de zorg in Nederland

‘Buitenland is jaloers op goede Nederlandse verpleeghuiszorg’

N

atuurlijk ziet Schols wel dat er in de ouderenzorg uitdagingen zijn. “Er is inderdaad een groot personeelstekort in de zorg”, vertelt hij. “En natuurlijk moet de kwaliteit van de zorg worden gewaarborgd. Maar je moet oppassen dat de kritiek op de zorg niet doorschiet. In de pers komen regelmatig schrijnende gevallen langs, die niet representatief zijn. Door mediahypes lijkt het erger dan het is. Het is goed om niet te vergeten dat de zorg in Nederland in vergelijking met de meeste andere landen uitstekend is. Er zijn verpleeghuizen met een dusdanig hoog niveau van zorg dat ze daar elders in de wereld met bewondering naar kijken. Er zijn hier helpenden, verzorgenden-IG, verpleegkundigen, artsen, fysiotherapeuten, ergotherapeuten, psychologen en logopedisten. En iedereen mag gebruik maken van al die kennis en kunde. Het is dan ook belangrijk dat media, studenten in de zorg en zorgprofessionals hun positieve ervaringen delen. Tevens is er een fikse inhaalslag in de zorg nodig op het gebied van imago en arbeidsvoorwaarden.

Net zoals voor leerkrachten in het onderwijs geldt, moet er ook weer meer status komen voor veel beroepen in de zorg.”

Scheve man-vrouwverhouding “Zeker is dat de tekorten in de zorg hardnekkig zijn, want mensen zijn lastig te krijgen én lastig te houden. Medewerkers in de zorg hebben regelmatig te veel tijd nodig voor de bureaucratie en te weinig voor de ontmoeting, die juist zo belangrijk is voor de relatie tussen cliënt en professional. Het gaat niet alleen om meer geld, maar vooral om meer autonomie. Dus geef ze daar de ruimte voor, dan wordt het beroep aantrekkelijker. Natuurlijk is het belangrijk dat er meer mensen worden opgeleid, dat innovatieve technologie op de juiste wijze wordt ingezet en dat

Professor Jos Schols gewerkt wordt aan versterking van zorgteams. Denk aan meer differentiatie van personeel, aan de juiste skills mix van verpleegkundigen en verzorgenden en aan goede interdisciplinaire samenwerking. Maar vergeet ook niet om aandacht te besteden aan de man-vrouwverhouding. Ik zeg dat niet omdat ik man ben, maar de zorg is, zoals het onderwijs, een echt vrouwenberoep geworden.

Wat meer mannen in de zorg zou de zorg geen kwaad doen. Uit onderzoek is immers bekend dat gemengde teams nog beter presteren. We moeten dus loskomen van de huidige tunnelvisie op zorg en niet alleen blijven denken in termen van méér personeel.”

Muren en muurtjes afbreken Schols vindt sowieso dat je je niet alleen moet focussen op de problemen op de arbeidsmarkt.

COLOFON

“Een andere visie op zorg kan óók helpen om problemen op te lossen of voor te zijn. Zorg er bijvoorbeeld voor dat mensen zich beter voorbereiden op het ouder worden. Dat ze tijdig verhuizen of aanpassingen aan hun huis laten doen en zich realiseren dat het handig is dat er een sociaal netwerk is op het moment dat je hulp nodig hebt. Verder is het belangrijk om de zorg niet te veel te medicaliseren. Het is niet langer zo dat artsen bepalen wat er allemaal moet gebeuren. Er kunnen nog flink wat muren en muurtjes tussen de verschillende professionals worden geslecht. Een probleem als eenzaamheid kan door alleen de huisarts bijvoorbeeld niet worden opgelost. Daarvoor moet je andere oplossingen inzetten zoals multidisciplinaire sociale teams, met een grote rol voor de wijkverpleegkundige. Het

is ook de kunst om niet bij elk medisch probleem meteen door te verwijzen naar een specialist.

De eerste, tweede en derde lijn moeten veel meer op natuurlijke wijze in elkaar gaan overlopen en zo meer fluïde worden. Geef ouderen zelf het heft in handen en laat hen samen met de familie en vrienden verantwoordelijkheid nemen. Dat willen ze best. In Japan heb je de morele plicht als burger om hand-en-spandiensten te bieden in de zorg. Daar kunnen wij van leren. Japanners weten: ‘Later ben ik zelf aan de beurt.’

De uitdagingen van de toekomst in de zorg vragen erom dat je dingen geheel anders gaat doen en daarbij is creativiteit nodig.

Op het moment dat het thuis écht niet meer lukt, blijf je trouwens welkom in één van de zeer goede verpleeghuizen in Nederland.”

Gezond in Limburg verschijnt 4 keer per jaar in een oplage van 125.000 exemplaren in heel Limburg.

EINDREDACTIE: Lawrence Spierings. REDACTIE: Peter Swelsen, Melissa Vijgen, Maurice van der Linden, Katja Waltmans, Jos Cortenraad, Willy Janssen, John Huijs, Daniëlle Hellebrand, Judith Houben. BEELD: Arnaud Nilwik, Bas Quaedvlieg, Petra Niessen, Laurens Eggen, Moniek Wegdam, Nico Bastens, Charlotte Heynen, Lé Giesen, John Peters, Katja Waltmans. VORMGEVING: Bee in Media. COÖRDINATIE: Els Spronk.

Gezond in Limburg: Mercator 3, 6135 KW | Sittard | Tel. 046 – 411 71 40 | E-mail: limburggezond@delimburger.nl AUTEURSRECHT: Op de inhoud van deze bijlage rust auteursrecht. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de uitgever. Gezond in Limburg is een commerciële uitgave van Mediahuis Limburg.

ADVERTENTIE

| gezond in limburg VL

Pas jij bij PSW? En past PSW bij jou?

PSW zet zich in voor kinderen en volwassenen met een beperking en ondersteunt

jij

bij wonen, werken, dagbesteding, onderwijs en vrije tijd. Ieder mens is uniek. Dat betekent dat medewerkers elke dag opnieuw met andere uitdagingen, dromen en talenten te maken hebben.

PSW heeft regelmatig interessante vacatures in Noord- en Midden-Limburg.

Zo kun je werken in een woonbegeleidingscentrum of dagbestedingslocatie.

Of als begeleider bij iemand thuis, op school of op de kinderopvang. Of ligt jouw interesse bij het begeleiden van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt?

Bekijk de mogelijkheden op

www.werkenbijpsw.nl Onze passie kent geen beperkingen

Werken bij een bijzondere zorgorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking?

In Nederland zijn verschillende zorgorganisaties die werken vanuit een antroposofische mensvisie. Elivagar in Roggel (onderdeel van DeSeizoenen) is er een van.

Centraal in die visie staan gelijkwaardigheid tussen begeleider en cliënt en de ontwikkeling van ieder individu in verbinding met de mensen en de wereld om zich heen.

Accent op mogelijkheden in plaats van beperkingen In de antroposofische gezondheidszorg richten we ons vooral op wat goed gaat en op het versterken van initiatiefkracht, in plaats van op wat niet goed gaat. We leggen het accent op kwaliteiten, talenten, wensen en mogelijkheden van mensen.

Een extra perspectief Medewerkers bij Elivagar zijn regulier opgeleid, maar hebben zich daarnaast verdiept in de antroposofische visie op mens en gezondheid. Ze beschikken dus over een extra perspectief. Antroposofische gezondheidszorg is wat betreft diagnose en therapie een verruiming van de reguliere geneeskunde. Door de gezonde en zieke mens en ook de natuur met een spirituele blik waar te nemen, ontstaan nieuwe inzichten.

Een ‘luisterende’ houding Antroposofische organisaties gaan verder dan het alleen het zorgen voor iemands fysieke en psychische welzijn. Het gaat om het vinden en benutten van ontwikkelingsmogelijkheden. Daarvoor zijn een goede sfeer, het mogen zijn wie je bent, het aandacht hebben voor elkaar en het voelen dat je van waarde bent belangrijke voorwaarden. Voor zowel cliënt als medewerker! Een ‘luisterende’ houding is voor medewerkers van antroposofische organisaties essentieel.

Altijd op zoek naar goede Begeleiders!

Voel je je aangesproken door deze visie? Kijk dan eens op de website van DeSeizoenen en in het bijzonder Elivagar via www.deseizoenen. org. Wij zijn doorlopend op zoek naar goede Begeleiders! Je kunt ons ook altijd even bellen via 0475-390 520. Anita Manders, locatiemanager van Elivagar, staat je graag te woord.

Medewerkers van Elivagar aan het woord Medewerker Sanne: “Toen ik bij Elivagar kwam werken koos ik niet speciaal voor de antroposofie. Maar het heeft echt een meerwaarde. Onze cliënten hebben een stem, krijgen verantwoordelijkheid. Er heerst hier ook een hele prettige sfeer, dat vind ik zelf, maar ook de mensen die hier komen.

Medewerker Linda: Ik werk nu bijna 2 jaar bij Elivagar. Daarvoor bij een reguliere, niet antroposofische organisatie, en ik merk wel echt verschil. De sfeer is hier uniek. Er wordt veel meer naar het individu gekeken. De combinatie van het fijne team en de cliënten zorgen ervoor dat we er iedere dag weer een plezierige dag van maken!”

Gezond in

5 dinsdag 19 maart 2019

In de zorg ontstaat een steeds groter tekort aan gekwalificeerd personeel.

In 2023 zijn er in Nederland waarschijnlijk 125.000 vacatures in de zorg. In Limburg proberen zorgorganisaties creatief in te spelen op de arbeidsmarktproblemen. Nieuwe medewerkers worden óók uit andere sectoren geworven.

Zogeheten zijinstromers komen regelmatig uit de horeca, maar ook uit tal van andere sectoren. Voormalig horecamedewerker Mandy Geelen en pensioenadviseur Max Berlijn vertellen waarom ze kozen voor een carrière in de zorg.

M

ax Berlijn (54): ‘Ik heb mezelf opnieuw uitgevonden’

Dertig jaar lang is Max Berlijn pensioenadviseur geweest. Hij had plezier in zijn werk, maar merkte wel dat zijn werk steeds sneller veranderde door digitalisering. Max: “Ik voelde me er niet meer zo thuis en wilde iets anders. Maar dat is op je 53e makkelijker gezegd dan gedaan.

Toch lukte het me om mezelf opnieuw uit te vinden. Van oudsher heb ik al interesse in de zorg en dat werd sterker toen ik een aantal jaren mantelzorger voor mijn ouders werd.”

Tot zijn grote blijdschap werd hij bij Sevagram uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek.

“Mijn leeftijd was niet relevant en mijn motivatie maakte indruk.

Andersom was ik gecharmeerd van deze organisatie, waar wordt gewerkt volgens de Planetree-visie. De kern van die zorgvisie is dat alle mensen in kwetsbare situaties recht hebben op veiligheid, vakmanschap, volle aandacht en autonomie. Dat spreekt me erg aan en je ziet dat hier terug in het HR-beleid, waar de mens ook centraal staat.”

Werken en leren “Ik werk nu vier dagen per week in zorgcentrum Dr. Ackenshuis en ga één dag per week naar

Tekst: Peter Swelsen Beeld: Arnaud Nilwik

M

andy (28): ‘Ik geniet als ik kan helpen’

In eerste instantie leek Mandy Geelen geboren te zijn voor de horeca. Op haar 15e deed ze in de weekenden al de afwas in lunchroom De Klinker in Kerkrade. Na de middelbare school haalde ze haar mbo-diploma voor gastvrouw en kwam ze in de bediening terecht bij grand café Jules. “Het was hard werken, heel erg druk en heel leuk om te doen.” Wel vond ze het contact met de gasten een beetje oppervlakkig. Toen haar vriend een darmperforatie kreeg, zorgde Mandy een tijdje voor hem en zag ze dat je in de zorg meer voor mensen kunt betekenen.

“Roeping is misschien een zwaar woord, maar het sprak me wel enorm aan. Ik kwam toentertijd regelmatig in het ziekenhuis en dacht eigenlijk dat ik een beetje ‘vies zou zijn’ van verzorgend werk. Maar ik vond het juist mooi en interessant. Vanaf dat moment ben ik serieus gaan

school. Mijn werkgever vergoedt die opleiding.” Max heeft van oorsprong een hbo-diploma en je zou dus zeggen dat de opleiding tot Verzorgende IG voor hem niet zo lastig is. “Dat valt echter nog best tegen”, vertelt hij. “De theorie is voor mij goed te doen, maar het is stevige lesstof. Het kost me echter vooral de nodige moeite om alle technische vaardigheden, die je tot in de puntjes moet kennen, aan te leren. Ik kan met bewondering kijken naar collega’s die dat allemaal al perfect onder de knie hebben. Of het nu gaat om verzorging, cliënten verplaatsen of om het zuurstofexamen, je moet het uiteindelijk wel allemaal op de juiste manier doen. Gelukkig lukt het me wel, vooral ook dankzij fijne collega’s die elkaar waar mogelijk elke dag helpen.

Financieel ben ik er weliswaar op achteruitgegaan in vergelijking met mijn vorige baan, maar emotioneel ga ik er op vooruit. Hier doe je werk dat er écht toe doet.”

Max Berlijn

Pensioenadviseur en horecamedewerker kiezen voor de zorg nadenken over een switch van de horeca naar de zorg.”

Getagd op Facebook Het kwartje viel definitief toen haar schoonmoeder een oproep voor verzorgenden van Meander op Facebook doorstuurde. “Zij werkt in zorg- en revalidatiecentrum Hambos en weet natuurlijk dat ik óók interesse in de zorg heb. Ze tagde die oproep naar mij en mijn schoonzusje en we besloten allebei toe te happen. Nu zijn we dus een echte zorgfamilie!”

Ze solliciteerde bij Meander en kreeg de kans om een opleidingstraject tot verzorgende IG te volgen. Inmiddels werkt ze 24 uur per week in verpleeghuis Lückerheide, op een afdeling met bewoners met korsakov. Tevens volgt ze een opleiding. “Ik zit hier echt op mijn plek. Mensen vertrouwen je en hebben allemaal hun eigen verhaal. Tijdens mijn stage lopen de tranen regelmatig over mijn wangen. Het is fijn dat je een luisterend oor kunt bieden en écht iets kunt betekenen voor mensen. Als ik op deze manier nog dertig jaar kan werken, ben ik een gelukkige vrouw!”

Mandy Geelen

Gezond in

6 dinsdag 19 maart 2019

De zorg zit te springen om personeel.

Gilde Opleidingen en zorgorganisaties zetten alles op alles om zoveel mogelijk nieuwe medewerkers aan te trekken.

Ben jij er een van?

Tekst: John Huijs Beeld: John Peters

Zorg zet voordeur wagenwijd open voor zij-instromers Opleidingen op maat voor zij-instromers

Ben je uitgekeken op je baan en denk je aan een toekomst in de zorg, dan is het de moeite waard om met Gilde Zorgcollege contact op te nemen. „Samen met zorgaanbieders ontwikkelen we opleidingen op maat voor elk type ‘zij-instromer’”, vertelt Jos Hegeman, directeur van Gilde Zorgcollege. „Specifiek voor het opleiden van zij-instromers werken we heel intensief samen met zorg- en welzijnsorganisaties, waaronder Proteion, Zuyderland, De Zorggroep en Land van Horne.” HR-coördinator Lonneke Peters van Proteion: „Afhankelijk van de wensen en de achtergrond van de zij-instromers die zich bij ons of bij Gilde Zorgcollege melden, kijken wij of ze het beste verzorgende, verpleegkundige, helpende of zorghulp kunnen worden.”

Veel zij-instromers nodig

De zij-instromers gaan werkend leren: ze krijgen een arbeidsovereenkomst en zitten daarnaast een dag per week in de schoolbanken. Hoe lang de omscholing duurt, hangt onder meer af van de gekozen opleiding, de vooropleiding en de ervaring.

De vakscholen Gilde Zorgcollege, Gilde School voor Pedagogiek en Gilde Academie voor Medisch Assisterenden in Noord- en Midden-Limburg tellen zo’n vierduizend studenten. Ongeveer een kwart daarvan zijn zij-instromers. „We kunnen er nog veel meer gebruiken”, vertelt Jos Hegeman.

Personeelstekort in de zorg

Vreemd is het niet dat de zorg met een personeelstekort zit.

Nederland vergrijst en wordt steeds ouder, zodat er steeds meer verzorgende handen nodig zijn. Lonneke Peters: „Tegelijkertijd gaat ook een deel van het zorgpersoneel met pensioen.”

Het aantal moeilijk vervulbare vacatures groeit. Vorig jaar waren er naar schatting ruim 130.000 nieuwe vacatures in de zorg. Voor 2019 gaat UWV uit van een stijging naar meer dan 140.000 vacatures. Het aandeel werkgevers met moeilijk vervulbare vacatures neemt toe. Als gevolg van de krimp en grote

Jos Hegeman en Lonneke Peters zorgvraag loopt het tekort in deze regio verhoudingsgewijs nog sneller op.

Maak het verschil in de zorg

Het werk in de zorg is sowieso aan het veranderen, zegt Lonneke Peters. „Vroeger was het vooral lichamelijke zorg die je moest geven. Nu we steeds ouder worden, zie je dat dementie en

eenzaamheid en daarmee het sociale aspect een steeds belangrijker onderdeel van het werk in de zorg aan het worden is. Dat maakt het werk soms complexer, maar tegelijkertijd ook uitdagender. In de zorg kun je het verschil gaan maken, het is werk wat ertoe doet en zin en voldoening geeft.”

Ben je uitgekeken op je baan? Of wil je gewoon eens iets anders?

Dan is een baan in de zorg misschien iets voor jou. Neem contact op met Karin Kleinen, coördinator Bureau Maatwerk (06-10834195), of mail naar loketzorgwelzijn@rocgilde.nl om dit te onderzoeken.

Wil jij het anders doen in de ggz?

Bij Vincent van Gogh geloven wij dat het anders kan. Onze ambitie is een ggz die bijdraagt aan sneller herstel, met een grotere rol voor de sociale omgeving. Daar werken we keihard aan.

We bedenken nieuwe zorgconcepten, gebruiken digitale en technische middelen. En we zoeken de samenwerking – binnen én buiten de zorg.

Gewoon anders, maar eigenlijk heel normaal.

Dan zijn we op zoek naar jou!

Je bent een gedreven zorgprofessional.

Met lef, passie, ambitie en doorzettingsvermogen.

En je gelooft net als wij in een betere ggz.

Bekijk onze vacatures op www.vvgi.nl/werkenbij

Gezond in

7 dinsdag 19 maart 2019

Natuurlijk vind je in de zorgsector nog steeds de nodige verzorgenden, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers en artsen.

Maar er ontstaan in hoog tempo tal van nieuwe functies.

Die banen ontstaan doordat mensen steeds ouder worden, waardoor er meer gecombineerde complexe lichamelijke en geestelijke problematiek ontstaat. Hiernaast is er medisch-technologisch aanzienlijk meer mogelijk dan vroeger. Al die ontwikkelingen zorgen voor meer vraag naar nieuwe specialisten zoals zorgtechnici en verpleegkundig specialisten.

Tekst: Peter Swelsen Beeld: Arnaud Nilwik

Nieuwe beroepen rukken op in de zorgsector

B

art Verberne (24): ‘Een zorgtechnicus is technisch én sociaal’

In een groot lokaal zijn twee meiden bezig met het programmeren van een zorgrobot. Een jongeman repareert een scootmobiel en weer een ander is geconcentreerd in de weer met een stukje elektronica voor een domoticatoepassing. We zijn beland op de afdeling Zorgtechniek van het Techniekcollege aan de Schandelermolenweg Heerlen. Het betreft een relatief nieuwe opleiding op mbo-niveau vier. Student Bart Verberne (24) vertelt: “Het mooie van deze studie is dat theorie en praktijk hier hand in hand gaan.”

Momenteel loopt hij als aankomend zorgtechnicus stage bij Stichting Gehandicapten Zorg Limburg (SGL). “Ik geef aan cliënten en medewerkers onder andere uitleg over de werking en de precieze instelling van hulpmiddelen zoals elektrische rolstoelen, beveiligingsapparatuur als valsensoren en oproepsystemen. Maar ik zorg er ook voor dat videoconferenties met verpleegkundigen goed werken of voor de juiste instelling van de tovertafel die uitgerust is met flink wat bewegingssensoren.”

Werk genoeg werk voor zorgtechnici

In feite is een zorgtechnicus de verbindingsofficier tussen zorg en de techniek. Naast technische vaardigheden heb je in deze functie heel wat sociale vaardigheden nodig. Hij of zij moet namelijk goed overweg kunnen met cliënten, verpleegkundigen, managers en alle andere medewerkers die betrokken zijn bij de vele technologie die je tegenwoordig in de zorg kunt vinden.

Bart Verberne Bart: “Juist die combinatie van techniek en sociale vaardigheden maakt dit werk zo interessant.

Ik denk dat je juist om die reden hier ook relatief meer meiden ziet dan bij andere technische studies. Het aandeel zal momenteel in het eerste jaar ruim een derde zijn en het vrouwelijke aandeel in de opleiding blijft groeien.”

Aankomende zorgtechnici hoeven zich over werk in de toekomst geen zorgen te maken, want ze zijn zeer gewild op de arbeidsmarkt. De meeste laatstejaarsstudenten krijgen al voordat ze zijn afgestudeerd een leuke baan aangeboden.

Peggy Storms: ‘Een verpleegkundig specialist mag medicijnen voorschrijven’

Peggy Storms (34) is van oudsher

hbo-verpleegkundige. Tijdens haar loopbaan kreeg ze behoefte aan verdere verdieping. Een tweejarige master bij Zuyd Hogeschool, die opleidt tot verpleegkundig specialist, bood haar precies waar ze behoefte aan had. Peggy: “Je doet die master naast je werk, waardoor je heel snel groei kunt doormaken, in je vak én als mens.”

Inmiddels werkt ze alweer vijf jaar als verpleegkundig specialist bij Adélante met cliënten met niet aangeboren hersenletsel, zoals een trauma door een ongeluk of een herseninfarct. “Ik ben als verpleegkundig specialist vaak het aanspreekpunt voor patiënten en communiceer met verpleegkundigen, familie, artsen en alle andere betrokkenen. In feite ben je als verpleegkundig specialist de case manager ofwel

Peggy Storms

de spin in het web.”

Het multidisciplinaire karakter van haar werk spreekt Peggy erg aan. Ze is van a tot z, dus voor langere tijd, bij het wel en wee van cliënten betrokken. “Ik geniet ervan als mensen een stapje vooruit kunnen zetten. Regelmatig worden al die kleine stapjes samen een grote stap, maar het komt ook helaas voor dat er minder of geen vooruitgang is.

Master verpleegkundig specialist

“Uiteindelijk is het zeer belangrijk dat mensen leren omgaan met de nieuwe situatie en het is ook dankbaar als het lukt om daarbij te adviseren en te begeleiden”, zegt Peggy. “Interessant is dat je als verpleegkundig specialist naast je verpleegkundige kennis ook medische kennis, onderzoek en behandelingen in de praktijk toepast. Je mag bijvoorbeeld lichamelijk onderzoek doen. Inmiddels coach ik trouwens ook andere verpleegkundigen die de master tot verpleegkundig specialist doen.”

Bij Adélante, maar ook bij andere zorginstellingen, zijn steeds meer verpleegkundig specialisten te zien. Zij zijn nodig omdat er technisch steeds meer mogelijk is en er daardoor simpelweg meer specialisten nodig zijn. Er zijn meer verpleegkundig specialisten gekomen door de toenemende en complexer wordende zorgvraag.

Dankzij hen kan de kwaliteit en de continuïteit van de zorg beter worden gewaarborgd. Tot slot is het handig dat cliënten die langdurig begeleid moeten worden op een laagdrempelige manier een centraal aanspreekpunt hebben.

Die rol neemt de verpleegkundig specialist graag op zich.

Gezond in

8 dinsdag 19 maart 2019

Ontdek de Zorg Werken in de zorg is waardevol en onmisbaar. Zorg en welzijn is een prachtige sector met een eigen dynamiek, in een maatschappij die steeds meer gericht is op gezondheid, preventie en eigen regie. Helaas kampt de sector met een imagoprobleem.

Om het stereotiepe beeld van ‘billen wassen’ kwijt te raken en een breder en meer realistisch beeld te scheppen, introduceerde het ministerie van VWS de landelijke campagne Ik Zorg, waarin medewerkers uit de zorg vertellen over hun achtergronden en interesses.

Gezond in Limburg ging in gesprek met een vijftal zorgambassadeurs over hun vakgebied.

Enthousiast geworden? Kijk voor meer informatie en verhalen op www. ontdekdezorg.nl

Teksten en beeld: Katja Waltmans

“Thuisbegeleiding vergt andere mindset” Opgroeien in een boerengezin maakt dat Anja van den Beuken-Roeven vertrouwd raakt met de zorgtaken binnen een gezin. Ze wist meteen: de zorg, dat is het!’

Na de opleiding KVJV gaat Anja bij Daelzicht aan het werk in de gehandicaptenzorg. Geleidelijk aan groeit bij haar het besef dat ze gezinnen met kinderen die een beperking hebben, graag thuis zou willen begeleiden. “Het kan toch niet zijn dat kinderen met een beperking altijd naar een instelling moeten?”

Anja van den Beuken

Een fijn leven in elke fase

M

oeder werkt in de bejaardenzorg en vader had een dienstverlenend beroep. Het zorgen voor anderen zit Koen en Bram Manders min of meer in het bloed.

Ze volgden elk een totaal andere route en werken in uiteenlopende disciplines, maar beiden houden van de diversiteit en dynamiek van werken met mensen.

tijdens hun laatste levensfase. Ons streven is om die periode zo fijn mogelijk te maken.”

Koen ontwikkelde de compositiebenadering, een werkwijze met vastgestelde structuren. “De ervaring leert dat mensen met dementie gebaat zijn bij een vast dagritme. Maar iemand die zijn leven lang als bakker werkte heeft een ander dagritme dan iemand die gewend is te kunnen uitslapen. Hiermee proberen we rekening te houden.”

Na zijn mbo-opleiding tot verpleegkundige komt Koen tot de conclusie dat hij het welzijnselement mist.

“Het accent lag voor mij te veel op de verzorging zelf, terwijl ik ook het gedrag van mensen interessant vind.” Hij breidt zijn kennis uit met een studie Social Work en de specialisaties gerontologie en geriatrie. “In de ouderenzorg begeleid je mensen

Fijne jeugd

Anja is haar tijd vooruit.

Ambulant werk stond medio jaren tachtig nog in de kinderschoenen. Daarom blijft ze werken in woongroepen, volgt allerlei opleidingen op gebied van bestuurskunde, wordt lid van een politieke partij én ORlid. “Zo leerde ik de andere kant van de zorg kennen: beleidszaken en het volgen van geldstromen. Heel interessant vond ik de achtergronden van de bezuinigingen in de zorg.”

Verzorgen en ontzorgen

Nadat de zorgzame Anja zelf kinderen krijgt, gaat ze parttime werken. Ambulante begeleiding is eind jaren negentig steeds meer in opkomst en

Bram wilde altijd al met kinderen werken. Na zeven jaar vwo stroomt hij door naar de universiteit, maar ontdekt dat hij het vak liever niet vanuit de banken leert. Bram switcht naar hbo pedagogiek en kan door middel van stages direct in de praktijk aan de slag bij onder andere Bureau Jeugdzorg. “Ik heb een ideaalbeeld: anderen net zo’n fijne jeugd gunnen als ik zelf heb gekend. Het interessante zit ‘m voor mij in het ‘systeem’ van het gezin en minder in het onderwijsgedeelte.” Nu de jeugdhulp vanuit gemeenten wordt geregeld, komt Bram niet meer zelf bij de gezinnen, maar begeleidt hij de jeugdhulpverleners. “Af en toe kriebelt het echter toch nog. Dan denk ik: oh, hier wil ik zelf naartoe!”

Koen Manders (rechts op foto) Verpleegkundige ouderenzorg en gedragsverpleegkundige Gastdocent en zorgambassadeur Zuid-Limburg

Bram Manders en Koen Manders

Bram Manders (links op foto) Jeugdhulpverlening Midden-Limburg

Maya Gulikers-Kraft

eindelijk kan de Midden-Limburgse aan de slag in de thuisbegeleiding. “Het werken in een gezin vergt een totaal andere mindset. Je werkt niet meer samen met collega’s, maar zelfstandig binnen een gezin. Naast het verzorgen van de cliënt ben je bezig met het ontzorgen van ouders.

Niet alleen op fysiek en emotioneel gebied, maar ook met betrekking tot het papier- en regelwerk. Door alle regels en instanties is het zeer complex geworden.”

Anja is naast haar werk zorgambassadeur en verzorgt gastlessen op zorgopleidingen. Soms neemt ze Laurens, een van haar oud-cliënten, mee. “Voor studenten is dit vaak een eerste kennismaking met iemand met een beperking. Ze vinden het knap dat ik hem kan verstaan. Soms is er herkenning: dat wil ik ook!” Voor Anja blijft het een prachtig vak. “Door ons werk kunnen kinderen zo lang mogelijk thuis blijven wonen.”

Anja van den Beuken Ambulant begeleider gehandicaptenzorg en OR-lid Zorgambassadeur in Noorden Midden-Limburg

Gezond in

9 dinsdag 19 maart 2019

Multipotentieel: de kracht van zij-instromers

W

e focussen ons op technolo gie waar we breintechnisch en cultureel nog niet zo goed raad mee weten. Tegelijkertijd kampen we met een schreeuwend tekort aan mensen in de zorg. Vermoedelijk zijn over een aantal jaren de nodige administratieve banen echt verdwenen. En die mensen hebben we heel hard nodig in onder andere de zorg!

Rik Poeth

“Geen dag is hetzelfde!”

“E

en dynamisch werkveld, waarin geen dag hetzelfde is!”

Enthousiast omschrijft Rik Poeth zijn baan als ambulant medewerker in de maatschappelijke opvang. “Ik leer nog elke dag bij en hoewel je dat misschien niet zou verwachten bij deze specifieke doelgroep; je krijgt veel dankbaarheid terug!”

Rik wilde eigenlijk graag het leger in. “Door blessures destijds lukte dat helaas niet. Ik deed de opleiding SPH (nu Social Work) en kwam bij kinderdagverblijven en geriatrische instellingen terecht als activiteitenbegeleider.” Daarin kon Rik zijn energie echter niet voldoende kwijt. “Dat was het absoluut niet voor mij.”

Na vele omwegen vindt doener Rik dertien jaar geleden een baan als groepsleider dag- en nachtopvang bij Moveoo in Venlo. “De problematiek van deze doelgroep past beter bij mij. Ook hier is geen dag hetzelfde en weet je nooit wat je te wachten staat.

Het is een kwetsbare doelgroep.

Je ziet feitelijk de keerzijde van de maatschappij.” Rik bloeit hier op en wordt uiteindelijk zelfs teamleider.

Grip

De onregelmatigheden van deze baan in combinatie met zijn jonge gezin doen Rik uiteindelijk besluiten door te stromen naar de ambulante begeleiding. “Ik werk nu met (ex-)verslaafden of mensen zonder werk, die moeilijk hun dagen doorkomen. Hoe mooi is het dan als je het voor elkaar krijgt dat iemand bijvoor-

beeld een diploma kan halen als verkeersregelaar en daardoor weer een paar uur per week aan de slag kan?”

Het dagritme dat ontstaat door het hebben van geregeld werk, maakt dat mensen weer grip krijgen op hun leven. “Dat geeft een enorme voldoening. Natuurlijk maak je ook minder leuke dingen mee, maar gaandeweg leer je te relativeren.” Rik heeft zijn draai gevonden. “Tussen de vrouwen haha...” lacht de energieke begeleider, waarmee hij doelt op het feit dat de meeste collega’s in de zorg nog steeds vrouwen zijn.

Rik Poeth Ambulant (sociaal) medewerker maatschappelijke opvang Zorgambassadeur in Noord- en Midden-Limburg

In een wereld waar we materieel alles hebben, is aandacht het nieuwe goud. Zorg is een van de belangrijkste sectoren, waar we grote pijn voelen als die niet goed uitgevoerd wordt. Want daar zitten de banen die we nooit zullen kunnen outsourcen. Menselijke aandacht is in het hier en nu.

Ik heb het volste vertrouwen in de multipotentiële capaciteiten van de mens. Een multipotentieel is iemand die interesses en passies heeft op meerdere, soms nogal uiteenlopende gebieden. Ik geloof dat we in de toekomst meerdere carrières gaan hebben.

Zelf ben ik ook een soort van zij-instromer. Na de Hoge Hotelschool in Maastricht en twintig jaar in het bedrijfsleven te hebben gewerkt, heb ik op mijn 44e, het roer omgegooid. Heb mijn baan opgezegd en ben weer gaan studeren en heb me verdiept in psychologie, neurobiologie en neurowetenschappen. Ik spreek, schrijf en coach over onder andere het brein op de werkplek.

Was het een gemakkelijke keuze?

Niet echt, ik heb er lang over gedaan om ‘mijn ei te leggen‘. Het heeft ook even geduurd eer ik

mijn weg gevonden had. Was het de overstap waard? Heel zeker!

Ik doe nu dingen die veel meer bij me passen. Ik sluit zelfs niet uit dat ik in de komende vijftien jaar nog een andere richting uit zal gaan.

Een van de eerste stappen die ik zette was het wegnemen van belemmeringen die ik voelde. Vervolgens bouwde ik nieuwe, goede relaties op die me verder konden helpen op mijn pad, waarbij ik me ook kwetsbaar op kon stellen met al mijn twijfels en vragen. We zijn immers geen eilanden. We bestaan in een gemeenschap, in een samenleving.

Al schrijvend realiseer ik me dat er veel meer mensen zijn zoals ik.

En dat multipotentiëlen zelfs van onschatbare waarde kunnen zijn.

Want zij brengen alle door hen opgedane werkervaring mee in alles wat ze doen. En kijken steeds weer met een frisse blik naar alles waar ze mee bezig zijn of mee geconfronteerd worden. We krijgen dus een ander soort professional.

De toekomst verlangt meer ‘mens-zijn‘ en zeker niet minder.

Meer dingen die alleen wij mensen kunnen doen, zoals zorgen voor elkaar, waarde scheppen, empathie hebben.

Een boek dat kan helpen op het moment dat je voor belangrijke keuzes in je leven staat is Ontwerp je eigen leven van Bill Burnett en Dave Evans. Het helpt je concreet op weg met vragen, tips, suggesties en voorbeelden van mensen en hun aanpak.

Want ons werk voelt pas echt zinvol als we andere mensen helpen.

Zoals in de zorg.

Daniëlle Hellebrand Coaching & consulting

Moeders verwennen is mooi werk

“E

lke bevalling is zoiets moois.

Ik raak er nog steeds ontroerd door.

Dichter bij de natuur kun je niet komen.” Kraamverzorgster Maya Gulikers-Kraft is trots op haar vak en vindt het jammer dat het vaak als ‘poetswerk’ wordt gezien. “Poetsen is bijzaak.

Veel belangrijker zijn de begeleiding (ook psychisch), de dagelijkse gezondheidscheck en de verzorging van moeder en kind. Daarnaast ondersteunen wij bij het goed op gang brengen van borstvoeding.”

Maya begon pas op haar 42e in dit vak. “Na mijn diploma Kinder- en Jeugdverzorging ging ik eerst aan de slag in kinderdagverblijven.

Vanwege het werk van mijn man verhuisden we regelmatig en zo vond ik later werk als receptioniste en secretaresse. Ik miste echter het werken met kinderen.” Als de Maastrichtse op kraamvisite is bij een familielid vraagt ze de aanwezige kraamverzorgster het hemd van het lijf. “Ik raakte zo enthousiast dat ik me heb aangemeld voor de opleiding. Vanwege mijn vooropleiding kon ik al na vier maanden aan de slag bij Geboortezorg Limburg!”

Huilen is een vorm van communiceren

In die eerste dagen na de bevalling gaat het vooral om de hechting tussen moeder en kind. “Je leert de moeder luisteren naar de verschillende huiltjes van haar kindje. Heeft het honger, krampjes, een vieze luier? Is de baby gewoon moe of zit een boertje dwars? Huilen hoort erbij, zo communiceren baby’s. Daarnaast ben je vertrouwenspersoon. Er komen gedurende de kraamdagen veel levensverhalen los.”

Als kraamverzorgende komt Maya terecht in de meest uiteenlopende

gezinnen. Het kan gaan om een eerste kindje, maar ook om de vijfde in een familie. Het gezin kan arm zijn, maar ook rijk. “In welke laag van de maatschappij je ook terechtkomt: als je zonder vooroordelen erop afstapt, ontdek je dat elke moeder met kind prachtig is. Jonge moeders verwennen en voorbereiden op de nieuwe situatie is het mooiste werk dat er is.”

Maya Gulikers-Kraft Kraamverzorgster Zorgambassadeur in Zuid-Limburg

ADVERTENTIE

| gezond in limburg VL

Teamgenoten gezocht “Hoi, ik ben Wilma, helemaal rechts op de foto. Ik werk als wijkverpleegkundige van Groene Kruis Wijkverpleging. Naast me staat Karel, een heel lieve man die een jaar geleden werd getroffen door een beroerte. Nooit ziek, super sportief en ineens kon hij niets meer.

Zijn zus Rina en kleinzoon Jochem doen wat ze kunnen om Karel er weer bovenop te helpen. En Karel zelf is ongelooflijk gemotiveerd om uit het leven te halen wat erin zit. Helemaal de oude wordt hij nooit meer, maar Karel is een vechter en geeft niet op.

Met z’n allen doen we er alles aan om Karel letterlijk weer op de been te krijgen.

Ook ik kan echt iets betekenen. Daar ben ik trots op en word ik blij van.”

Samen doen. Doe je mee?

Wil jij ook werken in de zorg?

Kijk dan op www.werkenbijdezorggroep.nl WAARDERE EN

Teamopstelling: 1. Cliënt Karel, 2. Wijkverpleegkundige Wilma 3. kleinzoon Jochem, 4. wijkverpleegkundige Sandra en 5. Rina, zus van Karel.

o

Onderdeel van De Zorggroep

ME ONS T EE

wijkverpleging

N

5

1

2 CLIËN T

4

N

3

Gezond in

11 dinsdag 19 maart 2019

Dertig jaar staat ze voor de klas. “Het mooiste beroep in de wereld”, zegt Carla BemelmansDaemen uit Hulsberg. Sinds drie jaar heeft ze er met haar eigen bedrijf een passie aan toegevoegd: KIEM - kinderen en mindfulness.

Tekst: Maurice van der Linden Beeld: Laurens Eggen

Carla de kikkerjuf

M

indfulness, het lijkt iets van deze tijd, maar niets is minder waar.

In het Boeddhisme wordt het al 2.500 jaar toegepast. “Maar in de westerse wereld is het wel degelijk iets van deze tijd”, begint Carla Bemelmans (51) haar verhaal. “En ‘de tijd’ heeft ervoor gezorgd dat het door steeds meer mensen als toegevoegde waarde in het leven wordt gezien.”

We staan 24 uur per dag op ‘aan’.

Infobesitas is volksziekte nummer 1. We krijgen op één dag net zoveel informatie te verwerken als iemand uit de middeleeuwen in een heel jaar. De dopamine in ons brein is niet aan te slepen.

En dit geldt ook voor kinderen.

“Concentreren is steeds vaker een item bij kinderen, zowel op school als erbuiten”, legt Carla uit. “Kun jij je nog herinneren hoeveel vriendjes ’s ochtends al televisie hadden gekeken voordat ze naar de basisschool kwamen?

Ik denk dat je ze op één hand kon tellen. Tegenwoordig is dat vrijwel ieder kind. En televisie mag je vandaag de dag hernoemen tot ‘schermen’. Mindfulness helpt kinderen om balans te vinden.

Het is meer dan tools en meer dan een methode. Het is een manier van leven.”

Metafoor Maar is dit voor kinderen niet een ver-van-hun-bedshow? “Nee hoor”, is Carla stellig. “Een baby wordt mindful geboren. Een baby is bewust aanwezig in het mo-

ment, maakt zich niet druk over het volgende uur of de volgende dag. Is niet oordelend en mild.

Ieder van ons heeft deze kwaliteiten dus in zich. Het is echter van belang ze te onderhouden en te trainen zodat ze niet verloren gaan. Eline Snel, een van de toonaangevende mindfulnesstrainers in Nederland, ontwikkelde daarom een internationale methode, speciaal voor kinderen. De kikker is hierbij de metafoor. Een kikker kan heel lang stilzitten, reageert alleen als het echt nodig is en zal geen energie verspillen.

Hij merkt alle drukte om zich heen wel op, maar springt er niet meteen op af. Een kikker ademt duidelijk zichtbaar, zijn buik beweegt op en neer. Van een kikker kun je leren hoe je mindful kunt zijn. Stop, merk op, relax en reageer zijn hierbij de vier sleutelwoorden. En het is geen zaak om kinderen stil te laten zitten, maar om rust en vertrouwen te creëren.”

Hulpmiddel om bij kinderen te visualiseren hoe je een hoofd vol gedachten tot rust kan brengen is (wederom) de kikker, maar nu in een glazen dwarrelbol. “Door de bol flink te schudden en hem daarna stil te houden kun je zien dat de gouden dwarrels als vanzelf zakken. Het water wordt weer helder en rustig. Net zoals je hoofd. En vanuit een helder hoofd maak je betere keuzes. Een mooi praktijkvoorbeeld maakte ik in de klas mee. De kinderen vroegen mij vijf minuten voor het eind van de les: ‘Mogen we nog even achter de computer?’ Mijn

antwoord was: ’nee’. ‘Wat moeten we dan doen?’, was de volgende vraag. Ik liet ze vervolgens vijf minuten naar buiten kijken, zonder iets te zeggen. In het begin vonden ze dat vreemd, maar nu is het een heel gewoon iets. Even niets doen, alleen maar ‘zijn’. En dit is precies hoe mindfulness zijn werk doet. Door kinderen het dagelijks te laten ervaren, wordt het een vanzelfsprekendheid.

Wellicht nog niet direct bewust, maar er wordt iets in gang gezet.

Zo krijgt mindfulness een plek in onze 24-uurs maatschappij.

Als herinnering aan de training krijgen de kinderen na afloop een klein kikkertje van mij. Kinderen zien mij ook niet als de juf die mindfulness geeft, maar als de ‘kikkerjuf’.”

Curlingouders Carla is gekwalificeerd mindfulnesstrainer voor kinderen en jongeren en op dit moment in de afrondende fase van de MIO-opleiding (Mindfulness in opvoeding en onderwijs) aan de

Academie voor Mindful Teaching.

Die opleiding is bedoeld om ouders en docenten te leren zichzelf te ondersteunen in alledaagse (hectische) situaties door regelmatig mindfulness in te zetten.

Juf Ank van de televisieserie De Luizenmoeder had het gekscherend over de ‘curlingouders’.

Ouders die het liefst alle obstakels in het leven van hun kind wegbezemen. En dat doen ze met alle goede bedoelingen, maar het staat wel de zelfredzaamheid van een kind in de weg. Mindfulness in opvoeding gaat over ruimte geven aan gevoelens van jezelf en je kind. Daarbij respecterend dat een zaadje van een roos altijd zal ontkiemen en uitgroeien tot een roos. Het zal nooit een tulp worden. Je kunt er wel aan bijdragen dat het een prachtige roos wordt. Accepteer daarom de karaktereigenschappen van een kind en probeer hen er op ‘de juiste manier’ mee te leren omgaan. Golven in de zee kun je niet laten verdwijnen, je kunt er wel op leren surfen.”

Carla Bemelmans-Daemen

Gezond in

12 dinsdag 19 maart 2019

Werken in een forensisch psychiatrisch centrum blijft iets dat tot de verbeelding spreekt. Het onbekende maakt nieuwsgierig en tegelijkertijd onzeker. Maar eenmaal binnen verdwijnen die gevoelens snel, zegt de 36-jarige sociotherapeut Thijs.

Tekst: John Huijs Beeld: Lé Giesen

Een leven lang leren bij de Rooyse Wissel

W

e proberen zo transparant mogelijk te zijn en de drempel voor sollicitanten en potentiële kandidaten om hier een kijkje te nemen zo laag mogelijk te maken, zegt recruiter Natascha Poels. Dat doet ze bijvoorbeeld door Meet & Greet-bijeenkomsten te organiseren. De bijeenkomsten zijn bedoeld voor mensen met een achtergrond in de zorg die op een laagdrempelige manier willen ontdekken of het werken in de forensische psychiatrie bij hen past.

Prikkelen

Behalve van Meet & Greet-bijeenkomsten maakt de recruiter gebruik van onder meer social media, banenmarkten, functievideo’s en voorlichtingsbijeenkomsten op scholen om mensen te prikkelen om bij de organisatie te komen werken. „Ook hebben we een heleboel ambassadeurs, medewerkers die trots zijn op wat ze doen en dat graag uitdragen. Deze ambassadeurs zijn heel waardevol voor ons, want wie kan het verhaal beter overbrengen dan degene die het werk doet

Natascha Poels

waarin een kandidaat geïnteresseerd is?’’

Voor sociotherapeuten heeft de Rooyse Wissel geregeld vacatures. „We zoeken kandidaten met een relevante mbo- of hbo-opleiding en een krachtige persoonlijkheid,” aldus Natascha.

Daarnaast zoekt de kliniek geregeld psychiaters, gz-psychologen en klinisch psychologen.

De vraag die in elk sollicitatiegesprek aan bod komt, is waar de kandidaat naartoe wil en waar die over vijf jaar wil staan. Is er een ambitie om door te leren?

Ook eenmaal in dienst krijgen medewerkers die vraag jaarlijks.

Enkele opleidingen en trainingen om de kennis op peil te houden zijn voor bepaalde groepen werknemers verplicht. Daarnaast hebben medewerkers alle vrijheid om zich verder in de breedte of de diepte te ontwikkelen.

Sociotherapeut Thijs: „Niemand staat hier stil; ook als je geen specifieke opleiding volgt, leer je hier steeds nieuwe dingen, al is het maar van collega’s die wel een opleiding volgen.”

Trots

Vroeger werkte Thijs (36) als timmerman in de bouw. Via via kwam hij in de zorg terecht. „Ik

zie wel overeenkomsten tussen de bouw en het werk dat ik nu doe. Ook in de bouw werk je met een groep vaklui vanuit je eigen rol aan een gemeenschappelijk einddoel: een gerieflijk en veilig huis. Bij de Rooyse Wissel werk je ook met meerdere disciplines samen, alleen is hier het einddoel niet het bouwen van een huis maar de wederopbouw van een persoon. Als ik een huis zie waar ik aan heb meegebouwd, vervult me dat met een gevoel van trots.

Minstens zo trots ben ik als ik een oud-patiënt tegenkom waar ik iets voor heb kunnen betekenen en die het goed doet.”

Hoewel Thijs al best het een en ander gewend was bij de psychiatrische instelling die zijn vorige werkgever was, vond ook hij het toch een beetje spannend toen hij voor het eerst naar de Rooyse Wissel reed. „Er zijn natuurlijk meerdere bedrijven met een slagboom bij de ingang van het terrein, maar bij de Rooyse Wissel heeft die slagboom een heel andere betekenis. Pas toen ik door de detectiepoortjes was, viel de spanning weg. Toen ontdekte ik dat er een gewone wereld achter zit.”

Bij de Rooyse Wissel wilde Thijs, die een week geleden zijn

hbo-diploma kreeg, van meet af aan doorgroeien, van mbo- naar hbo-niveau. „Omdat ik vind dat de patiënten de beste zorg verdienen die er is. Dus ik dacht, als ik het aankan om op hbo-niveau te werken, dan moet ik dat zeker proberen. Studeren naast je werk is trouwens best pittig, ook omdat het gevolgen heeft voor je privéleven. Mijn vrouw vond het niet altijd leuk dat ik ’s avonds en in het weekend nog de boeken indook. Toch beschouw ik hbo-verpleegkunde nog als een tussenstap. Uiteindelijk wil ik verpleegkundig specialist, de schakel tussen de sociotherapeut en de psychiater, proberen te worden.”

Privésituatie

Of dat erin zit, is nog even afwachten. Natascha: „We geven ambitieuze medewerkers graag de ruimte om zich te ontwikkelen, maar doorgroeien moet ook voor de organisatie zin hebben.

Bovendien proberen we te peilen of de medewerker de opleiding aankan en of die qua timing aansluit bij de privésituatie. Soms is het beter om de opleiding een jaartje uit te stellen. Dat bekijken we van persoon tot persoon.”

Gezond in

13 dinsdag 19 maart 2019

Ze zit in een rolstoel en kan zich helemaal niet bewegen. Alleen haar hoofd doet het nog.

En hoe…! Monique Hagemans (52) uit Ulestraten bruist van de energie en weigert te capituleren voor multiple sclerose (MS), een aandoening van het centrale zenuwstelsel.

Tekst: Judith Houben Foto: Nico Bastens

Krachtpatser met MS

J

e zou misschien verwachten dat Monique Hagemans in een hoek van de kamer wegkwijnt, mijmerend over die mooie tijd toen ze pijnvrij door

het leven ging en haar armen en benen volop in bedrijf waren, nadenkend over de heftige spierpijnen en het ‘sjravelen’ naar de woonkamer. En dat voor-

al na het eten van bijvoorbeeld kerrie, paprika en kaneel. Had ze toen maar geweten over voeding wat ze nu weet. Maar haar kaarten werden anders geschud en de diagnose MS luidde het grote afscheid in. Afscheid van haar lichaam en haar man. Hij was na 25 jaar meer verpleger geworden dan echtgenoot. Zijn vertrek in 2011 betekende bijna ook het

afscheid van haar zonen die nu 24 en 21 jaar oud zijn, want Monique kon niet meer zelfstandig wonen.

Bijna… De vechter in haar werd wakker en er kwam een strijdplan. “Ik wilde mijn jongens niet kwijt. Stel je voor dat ze me in een verzorgingshuis tussen de oudjes zouden moeten opzoeken.

De overlevingsdrang na het vertrek van mijn man was enorm.

Ik dacht: ik ben clever genoeg om alles zelf te regelen mits er voldoende budget is.”

Maar het hield niet over. Ze moest zich drie jaar behelpen met onverstaanbare Slowaakse verzorgsters voordat haar persoonsgebonden budget verhoogd werd. Nu heeft ze een team van veertien Nederlandse vrouwen om zich heen verzameld die haar bijna 24/7 verzorgen. Alleen ’s middags is ze een paar uur alleen en kan ze schrijven of de verzorgingsroosters voor haar team bijwerken.

Missie ‘thuis blijven’ geslaagd, maar het knokken gaat door. In april 2018 lanceerde Monique haar website (msnatuurlijknatuurlijkms.nl) voor lotgenoten.

Het idee ontstond na een geslaagd experiment met allergietabletten die antihistamine bevatten.

Monique Hagemans

“Een logopediste adviseerde die pillen, toen mijn spraak achteruitging. Na die eerste tablet stroomde het bloed keihard door mijn aderen en ’s morgens tintelden mijn lippen. Na pil twee was mijn spraakprobleem verdwenen. Blijkt dat die pillen bepaalde eiwitten in je lichaam opruimen, waardoor de pijn en

de stijfheid verdwenen. Ik ben geen wetenschapper, maar voor mezelf weet ik dat er een link is tussen eiwitten, voeding en MS. Specialisten willen de discussie hierover niet aangaan, omdat er nog weinig bekend is over MS, maar via mijn website kan ik toch lotgenoten informeren.”

De antihistamine bracht geen verdere genezing. Maar het hielp wel, net als het middel Fampyra baat had bij veel andere MS-patiënten. “Onbegrijpelijk dat Fampyra nu uit het basispakket is gehaald. Toen ik de diagnose kreeg, gaven de artsen me nog 20 tot 25 jaar. Dat is nu 30 jaar geleden. Misschien dankzij de antihistamine. Dus als anderen baat hebben bij Fampyra zou dat vergoed moeten worden.”

Maar haar belangrijkste boodschap voor MS-patiënten is: “Geef nooit op, hoe uitzichtloos het ook lijkt!” Deze boodschap draagt ze sinds dit jaar ook uit via haar site onder de Maastrichtse titel Vreije MinS. Via de telefoon of Skype wil ze een luisterend oor zijn voor iedereen die dat wil. Dat Monique zelf nooit opgeeft, bewijst haar verhaal én haar gsm-lepeltje. Met deze lange metalen lepel in haar mond typt ze vlot handsfree op haar mobiele. “Mijn vader heeft op het uiteinde een tabletpen bevestigd waardoor ik kan typen op mijn iPhone.” Nu de Action die pennetjes niet meer verkoopt, brainstormt Monique over een spraakcomputer. Het wordt haar zoveelste overwinning. En zo blijft haar leven ondanks die ellendige MS mooi, uitdagend en bijzonder. “Dat wil ik anderen ook meegeven.”

ADVERTENTIE

| gezond in limburg RO

Leerling verzorgende IG

J���l� ���n , ����l� �������

Kijk voor meer informatie over onze opleidingen op www.werkenbij.landvanhorne.nl

Heb jij een zorghart?

Dan zijn we op zoek naar jou! We starten weer met de opleiding tot verzorgende IG via de Beroeps Begeleidende Leerweg (BBL). Dé kans om te werken en te leren. In 3 jaar tijd heb jij je diploma behaald en kun je zelfstandig aan de slag. Ben je gemotiveerd en houd je van aanpakken? Kijk dan op onze website (pagina: studie of stage) voor meer informatie.

WWW.WERKENBIJ.LANDVANHORNE.NL | 088 987 84 63

Gezond in

15 dinsdag 19 maart 2019

In november 2018 opende Huize Ter Beegden haar deuren. Het is het eerste all-inclusive woonzorgproject van Compartijn in Limburg, met 19 appartementen voor ouderen met een zorgvraag. Huize Ter Beegden is een bijzondere en sfeervolle plek om te wonen. De voormalige boerderij werd uitgebouwd tot een luxe woonzorgomgeving, waar kwetsbare ouderen in een huiselijke omgeving prettig kunnen wonen en leven.

Tekst: Willy Janssen Beeld: Charlotte Heynen

Huize Ter Beegden:

Thuis als thuis niet meer gaat

H

uize Ter Beegden oogt als een carréboerderij rondom een prachtige besloten tuin en ligt vlak bij een uitgestrekt wandelgebied. Vrouw des Huizes Marja Loeff leidt ons graag rond: “Met ons team van medewerkers zijn we hier te gast bij de bewoners van Huize Ter Beegden. De individuele wensen van onze bewoners zijn leidend in onze dienstverlening. Het is al moeilijk genoeg als je op enig moment moet constateren dat thuis blijven wonen niet meer gaat, bijvoorbeeld door psychogeriatrische gezondheidsproblemen zoals dementie of fysieke klachten. Dan is het belangrijk dat je je in een nieuwe omgeving toch weer thuis gaat voelen en zelf zoveel mogelijk de regie houdt. We werken hier met goed opgeleid personeel om iedereen daarvoor de benodigde aandacht en zorg te geven.”

Omdat het oorspronkelijke karakter van de voormalige boerderij behouden bleef, ademt het hele huis een prettige, luxe en authentieke sfeer. Met veel smaak en oog voor detail zijn de gezamenlijke ruimtes ingericht.

De mooie appartementen van de bewoners liggen in twee woonlagen rondom de binnentuin. De appartementen van 40 tot 45 m2 kunnen helemaal naar eigen wens ingericht worden en zijn voorzien van een eigen kitchenette, badkamer en praktische domotica ten behoeve van zorgmonitoring en alarmering. Bij Huize Ter Beegden kunnen ook echtparen

terecht waarvan slechts één partner zorgbehoevend is. Daarnaast kan het complex als zorghotel fungeren voor wie slechts tijdelijk niet thuis kan wonen.

Luxe en comfort

Alle bewoners worden omringd met luxe en comfort en krijgen alle zorg die nodig is om zich veilig en thuis te voelen. Bezoekers mogen in de eigen appartementen ontvangen worden, maar ook in de gezamenlijke huiskamer of de knusse bibliotheek. Dagelijks worden de activiteiten in Huize Ter Beegden afgestemd op de wensen, behoeften en mogelijkheden van de bewoners. Zodat iedereen zoveel mogelijk kan leven zoals hij of zij dat thuis gewend was. Dit in de wetenschap dat het zorgpersoneel 24 uur per dag aanwezig is.

In de gezamenlijke woonkamer ontmoeten we een bewoonster (93) bij de open haard, puzzelend aan een kruiswoordraadsel. “Tot voor kort woonde ik zelfstandig, maar na mijn ziekenhuisopname was dat opeens niet meer verantwoord. In mijn eentje voelde ik me ook niet altijd meer veilig.

Dat ik hier zo snel terecht kon was fijn. Maar ik moet nog erg wennen. Het waren ook zoveel veranderingen in zo korte tijd.

De mensen van Marja’s team hier zijn erg vriendelijk en begripvol en helpen me wel. Maar al hun namen kan ik nog niet onthouden hoor. Mijn familie en mantelzorgers die me thuis altijd geweldig geholpen hebben, zijn ook blij dat ik nu hier woon en zo goed verzorgd wordt. Ze zoeken me vaak op. Het voelt voor mij heel prettig om hier te wonen.”

Marja Loeff

De verpleging, verzorging, begeleiding en huishoudelijke hulp in Huize Ter Beegden worden vergoed vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz) in de vorm van een persoonsgebonden budget (pgb).

Hiervoor is een indicatie van het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) nodig. De bewoners betalen een eigen inkomensafhankelijke bijdrage en de woonservicekosten.

Voor meer informatie kunt u een e-mail sturen naar: familymanagement@compartijn.nl of kijk op www.huizeterbeegden.nl.

ADVERTENTIE

| gezond in limburg RO

Wonen Zuid maakt toekomstbestendig wonen mogelijk Wonen Zuid wil graag dat iedereen prettig kan wonen.

En vooral de mensen die hierbij hulp nodig hebben.

Wij vinden het dan ook belangrijk dat onze woningen en wijken toekomstbestendig zijn. Daarom hebben we een plan opgesteld op het gebied van wonen en zorg.

Wat gaan we de komende jaren precies doen?

Woningaanpassingen We passen een deel van onze bestaande woningen aan de wensen van bewoners aan, die aangewezen zijn op een loophulpmiddel of zorg nodig hebben.

Samen met onze zorgpartners kijken we naar wat huurders nodig hebben om langer zelfstandig in een woning te kunnen wonen. Zo moet een woning goed toegankelijk zijn en moet het mogelijk zijn om hulp, ondersteuning of (beperkte) zorg te krijgen.

Nieuwbouw Bij nieuwbouw houden we ook rekening met bewoners die een beetje hulp nodig hebben. Zo komt het voor dat bij een woningproject een deel van de woningen geschikt

wordt gemaakt voor mensen met een zorgvraag. Bijvoorbeeld door de bouw van nultreden woningen, of door de bouw van “kangoeroewoningen”, waar zorgverlener en zorgvrager samen onder een dak wonen. In Roermond worden dit jaar onder andere aan de Pastoor Adamsstraat vier woningen gebouwd die hier perfect geschikt voor zijn.

Vitale mix Door een vitale mix (gemengd wonen) in woongebouwen willen we de leefbaarheid verbeteren. Wij willen in meer woongebouwen jong en oud naast elkaar laten wonen. Als het nodig is kan elkaar een helpende hand worden toegestoken.

Bewoners happy met woning op maat We kijken verder of we zorgvastgoed kunnen aankopen. Zo ook in Nuth, aan de Ping. Dit pand hebben we geschikt gemaakt voor een woongroep. De bewoners van Co-coon hebben een extra steuntje in de rug nodig en dat krijgen ze hier in de vorm van begeleiding op maat.

“Belangrijk is dat het onderling klikt”, zegt begeleider Peter. “Om zes uur is het hoogtepunt van de dag. Gezellig met z’n allen aan tafel. Heel gewoon eigenlijk, en dat is precies de bedoeling.”

Geïnteresseerd? Kijk dan voor meer informatie op wonen-zuid.nl of neem telefonisch contact met ons op.

Een ander voorbeeld waar we trots op zijn is Pergamijn in Born. Dit gebouw werd in 2018 geopend. Pergamijn begeleidt hier cliënten met een licht verstandelijke beperking. Begeleidster Ellen: “De 36 studio’s zijn perfect voor cliënten die wel begeleiding en zorg nodig hebben, maar die toch een stapje naar verdere zelfstandigheid hebben gezet”.

Bewoner Ashwin is helemaal happy met zijn eigen studio. ”In mijn kamer is genoeg plaats voor mijn bed, twee zitbanken en mijn tv. Er is zelfs plaats voor de caviakooi van Juulke. Ik heb nu mijn eigen huisdier! Ik verzorg hem helemaal zelf. Het is gezellig”.

088 - 66 53 653 info@wonen-zuid.nl wonen-zuid.nl

Vroegtijdige opsporing van kanker is een prachtig doel

“Fijn dat ik hier een bijdrage aan kan leveren” cliënt haar spanning achter zich laat en met een goed gevoel naar buiten gaat, geeft dat nóg meer voldoening. Onlangs kwam een cliënt ons bedanken omdat wij een tumor in haar borst hadden ontdekt. Daardoor is ze op tijd behandeld. Uiteindelijk is dat natuurlijk waar je het voor doet.”

den regelmatig intervisies en kwaliteitscontroles plaats.

Tijdens de periodieke fotobesprekingen met een radioloog worden ervaringen uitgewisseld en krijg je de gelegenheid om vragen te stellen. Kwaliteit staat bij ons hoog in het vaandel”.

Diverse vacaTures Werk jij graag in een organisatie met een maatschappelijk belang, waar veel aandacht is voor jou, voor de kwaliteit van het werk, de cliëntgerichte dienstverlening en de onderlinge contacten?

Dan voel jij je vast thuis bij Bevolkingsonderzoek Zuid.

Teamwork Mia werkt in een team van acht MBB’ers, in de leeftijd variërend van 29 tot 64 jaar. Daarover zegt ze: “De samenwerking met collega’s is heel goed. Iedereen stelt zich flexibel op. Zo krijgen we altijd de planning rond, zodat elke dag voldoende mensen werken en iedereen Wij zijn op zoek naar MBB’ers in de screening. Je Werken bij Bevolkingsonderzoek Zuid is uitdagend toch tijd heeft voor de thuissituatie.” werkt in een klein team met bevlogen en enthousiaste en afwisselend. Je dient een belangrijk maatschappecollega’s. Samen met je collega’s help jij mee borstkanlijk doel. Dankzij vroegtijdige opsporing van kanker Fijne werkgever ker vroegtijdig op te sporen.

“Onze organisatie vindt het belangrijk dat de medeis de kans op genezing en een minder ingrijpende werkers zich blijven ontwikkelen en heeft een uitgebehandeling groter. Mia Einerhand is MBB’er* in de screening bij Bevolkingsonderzoek Zuid. Zij vertelt breid scholingsprogramma. De klinische lessen die wij Ben je enthousiast geworden en zie jij jezelf bij onze waarom het zo leuk is om voor deze organisatie te als MBB’ers regelmatig volgen zijn altijd erg interessant. organisatie werken? Kijk voor onze actuele vacatures en Net zoals de congressen die wij elk jaar bezoeken. Op voor meer informatie op www.werkenbijbevolkingsonwerken. die manier kun je je kennis uitbreiden en je verdiepen in derzoek.nl. We zien je sollicitatie graag tegemoet! bepaalde onderwerpen. Dat is belangrijk, want ons vakDankbaar werk Mia heeft 27 jaar als radiodiagnostisch laborant in een gebied is volop in ontwikkeling” aldus Mia. “Ook vin- *Medisch Beeldvormings- en Bestralingsdeskundige ziekenhuis gewerkt, voordat ze MBB’er werd bij Bevolkingsonderzoek Zuid. Een groot verschil met haar huidige werk: “In het onderzoekscentrum werk je zelfstandig en tijdens kantooruren”, zegt Mia. “Daarnaast specialiseer je jezelf in het maken van kwalitatief goede borstfoto’s. Ik zie het als een sport om mijn specialisatie tot in de perfectie uit te voeren. Zeker als een cliënt gespannen is, vind ik het een uitdaging om de perfecte borstfoto’s te maken. Als het me bovendien lukt dat de

ADVERTENTIE

dinsdag 19 maart 2019 | gezond in limburg RO

Zorggroep Zuyd: betrokken maatwerk in ambulante Zorg

HEERLEN Het is woensdagmiddag en de werkruimte van Ateljee Z stroomt langzaam vol. Jill (15) staat zoals altijd al klaar om te helpen met klaarzetten van de werkmaterialen en het dekken van de tafel. Omdat Jill een verstandelijke beperking heeft en op het VSO zit heeft zij hulp nodig bij veel alledaagse dingen.

Nickie, pedagoge en ambulant begeleidster, is sinds 2016 werkzaam voor Zorggroep Zuyd en begeleidt Jill iedere week in het stimuleren van haar ontwikkeling.

Dit gebeurt geheel in het tempo van Jill en met betrokkenheid van haar ouders.

‘Werken bij Zuyd is fijn door de korte lijntjes tussen jou als begeleider, de cliënt en ons team,’ vertelt Nickie terwijl ze Jill een knipoog geeft en ook Lieke (20) begroet bij binnenkomst, die vandaag verdergaat met het sieradenproject, ‘er is oprecht tijd en gelegenheid voor de vaak zo nodige persoonlijke aandacht in de begeleidingen. Omdat de doelgroep zo divers is en er veelzijdigheid van jou als begeleider wordt verwacht is werken bij Zuyd een uitdaging. De ene keer betekent dit dat je met een cliënt de allereerste keer over de drempel stapt van zijn nieuwe woning, dan zit je weer in de auto met een cliënte die erg zenuwachtig is voor haar eerste gesprek bij een Beschut Werk-voorziening en vandaag laten we Jill ervaren wat een gezonde lunch is en dat deze net zo lekker kan zijn als de frietjes die ze zo graag lust!’

Zuyd ambulant Daarmee heeft Nickie in een notendop de belangrijkste pijlers benoemd die het zorgaanbod van Zuyd kenmerken en die de jonge, groeiende organisatie sinds haar ontstaan in 2016 onmiskenbaar op de Limburgse zorgkaart hebben gezet. In samenwerking met professioneel netwerkpartners als bewindvoerders, curators, huisartsen, gemeenten, landelijke en regionale zorginstellingen met een diversiteit aan behandelexpertises en ook vastgoedpartners streeft Zuyd ernaar een thuisbasis te vormen voor

mensen die (opnieuw) de overstap naar zelfstandigheid willen maken, bijvoorbeeld na een periode van klinische opname en stabilisatie, verblijf in een (jeugd) opvang, detentie of verslavingszorg of voor jongvolwassenen die vanuit huis de eerste stappen naar zelfstandig wonen willen zetten. Door een verstandelijke beperking en/of psychische kwetsbaarheid en moeilijk verstaanbaar gedrag hebben deze mensen behoefte aan een extra steun in de rug, die Zuyd biedt door professionele en betrokken ambulante begeleiding.

Zuyd woont ‘Ons zorgaanbod en de veelzijdigheid aan nieuwe woon- en leefmogelijkheden die wij willen bieden voor de cliënt onderscheidt Zuyd van veel zorgaanbieders die de cliënt in het verleden mogelijk gewend is,’ vertelt Gijs, ambulant hulpverlener en een van de gedreven initiatiefnemers achter de organisatie. ‘Als groeiende onderneming in de zorg ontdekten we al snel dat met name binnen de woon- en huisvestingsfeer vaak een schrijnende hulpvraag ligt,’ vult compagnon Karlijn, psychologe, aan, ‘een hulpvraag die vaak langdurig onbeantwoord blijft vanwege lange wachtlijsten en een soms moeilijk plaatsbare doelgroep.’

Zuyd verbindt Zuyd streeft ernaar om, altijd op betrokken maatwerkniveau, de coördinerende en vertalende spil te vormen van een efficiënt netwerk-samenspel rond de cliënt, ook als het gaat om voorzien in woningbehoefte. Bij Zuyd woon jij als cliënt zelfstandig in de gewone wijk, in een woonomgeving passend bij jouw situatie en behoeften en waarbinnen Zuyd voor jou indien gewenst een schakelfunctie heeft vervuld. ‘Ambulant begeleiden is heel anders dan werken binnen een traditionele instelling,’ vertelt Gijs verder, ‘als begeleider zijn wij in de eerste plaats te gast thuis bij de cliënt, die zelfstandigheid vaak als een nieuwe uitdaging ziet waarin hij of zij nog zoekende is. Samen bereiken we op deze manier meer in het zorgtraject en werken we efficiënt om de cliënt te blijven stimuleren’. Gerichte doe-

len en regelmatig evalueren maken het traject van de cliënt inzichtelijk, zowel voor de cliënt zelf als voor het betrokken netwerk.

Zuyd werkt ‘Cliënten met behoefte aan een weekstructuur en dagactivering of met een afstand tot de arbeidsmarkt kunnen bij Zuyd ook terecht in onze Werkfit!-trajecten bij Ateljee Z,’ vertelt Karlijn. Deelnemers van de Werkfit!-groepjes kunnen vanuit hier in samenwerking met bijvoorbeeld de gemeente doorstromen naar een passende werkomgeving. Momenteel zijn de sieradenprojecten van Ateljee Z, waaraan Lieke en Jill deze woensdagmiddag deelnemen, de seizoensgerichte themaprojecten en ook de regelmatige ontspanningsactiviteiten bij Zuyd favoriet. In 2019 wil Zorggroep Zuyd uitbreiden naar een vertakking van Ateljee Z voor heren en ook de ambulante begeleidingstak wordt versterkt om nieuw instromende cliënten zich sneller en beter thuis en geholpen te laten voelen.

Wil je meer weten over het ondersteuningsaanbod van Zorggroep Zuyd en/of spreekt de organisatie en doelgroep jou aan, neem dan een kijkje op de website www.zorggroepzuyd.nl.

bart over zijn ervaring bij Zuyd BRUNSSUM Bart (50) is al vanaf het begin in zorg bij Zuyd. Het verleden maar ook de dagelijkse problematiek van Bart wordt naast zijn verstandelijke beperking gekleurd door ontremd gedrag, psychosen en middelengebruik. Vorig jaar is Bart opnieuw enige tijd opgenomen op een klinische detox-afdeling.

Hij is blij dat hij na zijn behandeling weer terug mocht komen en opnieuw de kans kreeg om zelfstandig te wonen bij Zorggroep Zuyd. Ook zijn taakstraftraject mag Bart bij Zuyd volbrengen in samenwerking met Reclassering Nederland. Met zijn begeleiders Gijs en Niek van Zuyd vecht de trotse, amicale Bart tégen terugval en vóór stabiliteit. ‘Ik ben vast niet de makkelijkste, grijnst Bart, ‘ik hou mijn begeleiders behoorlijk bezig en vind het nog altijd apart om te horen dat ik een verstandelijke beperking heb en begeleiding nodig heb. Mijn begeleiders behandelen me met veel respect en we kunnen tussendoor met elkaar lachen, ik kan ze zelf iets te drinken aanbieden in mijn eigen huis en hen in mijn vertrouwde omgeving ontvangen, dat vind ik zo belangrijk!’

gezond in limburg | dinsdag 19 maart 2019 RO

Zelden zullen twee mensen zo enthousiast over hun werk praten als Jessie Oudenhoven en Patrick Hochstenbach. Met twinkelende ogen vertellen ze over het moment dat voor hen het kwartje viel. De dag waarop ze wisten dat ze in de ouderenzorg bij zorginstelling Zuyderland wilden werken. Zuyderland zou in principe elke maand wel een paar nieuwe klassen willen opleiden, want er zijn nog veel meer handen aan het bed nodig.

Tekst: Judith Houben Beeld: Moniek Wegdam

Het kwartje is gevallen: heerlijk, een zorgjob!

P

atrick Hochstenbach en Jessie Oudenhoven hebben alletwee een loopbaan die in de verste verte niets met de zorg te maken heeft. Patrick (49) begon als elektromonteur. “Na een jaar of acht ben ik productiewerk gaan doen, vervolgens was ik vijftien jaar procesoperator en daarna zat ik zeven jaar in de logistiek.

Een stressbaan. Tot mijn vrouw vroeg of de zorg niets voor me was. Toen viel het kwartje.”

Inmiddels heeft Patrick gesolliciteerd bij zorginstelling Zuyderland. Na een pittig assessment volgt hij nu sinds juni de achttien maanden durende opleiding tot verzorgende C. Intussen draait hij na zijn eerste examens en het oefenen op een lespop ook al volledig mee als leerling op de afdeling voor dementerenden in zorgcentrum Lemborgh in Sittard. Hij verzorgt en ondersteunt patiënten in de algemene dagelijkse levensbehoefte, helpt met aankleden en deelt medicijnen uit. Eén ochtend per week kruipt hij weer terug in de schoolbanken. “Dit werk is geweldig. Als ik bezig ben, kan ik het niet laten om te neuriën.

Sommige bewoners op de afdeling zeggen niet vanwege de fase van hun dementie, maar die blik in hun ogen is genoeg. Ze zijn blij en dankbaar.”

Ook Jessie (38) heeft haar roeping gevonden. Zij heeft sinds februari haar diploma verzorgende C en werkt binnen de Thuis-

Patrick Hochstenbach

ADVERTENTIE

ADVERTORIAL

Jessie Oudenhoven zorg van Zuyderland. Misschien niet de meest logische stap na het atheneum en haar afgeronde

hbo-opleiding sociaal-juridische dienstverlening, maar wel de beste, lacht ze. “Ik heb eerst elf jaar bij de gemeente gewerkt als bijstandsconsulent en op de afdelingen WMO en bezwaar en beroep. Na de geboorte van onze jongste ben ik een jaar thuisgebleven en daarna heb ik kleinere banen gehad in de verkoop en zo.

Maar de echte passie ontbrak.

Mijn schoonmoeder had al eens gezegd dat de zorg iets voor mij is en toen een vriendin er ook over begon, ben ik me daarin gaan verdiepen.”

Niet lang daarna hakte ze de knoop door en kwam ze door de selectieprocedure. “Bij de gemeente had ik al het gevoel dat ik iets voor mensen kon betekenen, maar dit gaat verder. Je komt veel dichter bij de mensen. Moet je je eens voorstellen iemand die zichzelf niet meer kan wassen en aankleden en dan kun jij helpen.

Dat lijkt iets kleins, maar het geeft zo veel voldoening. Je bent bezig met een mens!”

En passant rekenen Patrick en Jessie ook af met twee vooroor-

delen over de zorg: het is alleen maar billen wassen en de verzorging lijdt onder de administratieve druk. Patrick: “Het is veel meer dan billen wassen. Je betekent echt iets voor een ander.”

Jessie: “Na de verzorging werk je het dossier bij en er is geen tijd voor koffie, maar dat is ook helemaal niet de bedoeling onder werktijd.” Manager Opleidingen Else van Selst van Zuyderland knikt: “De administratie is alleen een last als je niet begrijpt waarom het zo belangrijk is.”

Extra stimulans om de zorg in te gaan, zijn de vele voordelen die Zuyderland biedt. Een salaris, een onregelmatigheidstoeslag en Zuyderland vergoedt de boeken plus opleiding mits je daarna minimaal twee tot drie jaar voor hen werkt. Maar de voldoening blijft voor Patrick en Jessie toch het allerbelangrijkste. Nog eens switchen van baan? “Nooit meer”, zeggen ze in koor.

Mocht je in de ouderenzorg willen werken en een opleiding starten, kijk dan op werkenbijzuyderland.nl bij de leerlingvacatures.

We hebben bij Thuiszorg en in de Zorgcentra diverse mogelijkheden vanaf Helpende Zorg en Welzijn tot HBO-Verpleegkundige.