Një Kauboj në Nju Jork

Nje Kauboi ne Nju Jork Agim Bacelli Copyright © 2008 Agideba All Rights Reserved Arti Grafik.....

Redaktor: Ilir Buzali Sponsorë: Ermal & Erkend Bacelli Shtëpia Botuese “D.I.J.A. Poradeci” Faqja e Jonit & Kendit (Dua te shkruaj dicka per djemte) ...................................

Email Address of Author: Agideba@poetic.com Parathënie: (E Ilir Buzalit) .................................

Një mik që e dua shumë, më ka këshilluar, "Agim, të lutem shkruaj vetëm humor se nuk ke talent për asnjë gjë tjetër!" Më duhet të zbatoj këshillën e mikut.

S'kam patur asnjë përfitim nga tërë ato poezi apo tregime dashurie dhe lufte që kam bërë! Kam krijuar poezi dashurie, mbi 300, dhe s'kam dashuruar asnjëherë, tregime të luftës 30, dhe s'kam bërë kurrë luftë! Në humor..., po, është ky libër, të cilin ua fal të gjithë ju, miqve e shokëve të mi ta lexoni kur të jeni të mërzitur. Nëse nuk do t'jua heq dot mërzitinë, le të bashkohem dhe unë me ju, duke qarë hallet e njëri-tjetrit.

Tregimet dhe skicat janë krijime të miat apo përkthime nga unë.

Autori HUMOR POLITIK Ç'është Politika?

Një fëmijë pyet babanë: Baba, çfarë është politika? Babai mendohet pak dhe pastaj i shpjegon: Po ta tregoj me një shembull, biri im; unë që punoj dhe sjell në shtëpi para jam kapitalisti, nëna jote, që i administron paratë e mia është qeveria, gruaja që na fshin shtëpinë është klasa punëtore, ti biri im që

ke të drejtat e tua mbi këtë kapital, je populli, motra jote që porsa na ka lindur, është e ardhmja.

Djali i nguliti mirë në mendje këto thënie të babait të vet dhe shkoi të flejë, duke menduar përsa i tha i ati. Pas orës dy të natës, djali ishte akoma zgjuar dhe mendohej, ndërkohë qan motra e tij e vogël dhe ai shkon t’i flasë dikujt që të përkujdesej për motrën. Shkon tek babai por nuk e gjeti, shikon nënën në një gjumë të thellë, shkon tek pastruesja dhe e atje gjen me të atin, që ishin mbërthyer keq...

Atëherë djali kthehet tek motra e vogël që qante dhe i thotë: "Motra ime, mos qaj më, se unë e kam kuptuar mirë se çfarë është politika. Kapitalisti rri sipër klasës punëtore, ndërsa qeveria fle gjumë për shtatë palë qejfe dhe popullin e shkretë nuk e dëgjon askush, ndërsa e ardhmja dhitet në brekë."

Test parlamentar

Sipas akuzave që i bëjnë njëri-tjetrit parlamentarët shqiptarë, del se: 65% e deputetëve janë hajdutë, 11% janë kurvarë, 10% janë “të tredhur politikisht”, 4% janë idiotë, 3% janë vrasës, 3% janë spiunë të papërcaktuare se të kujt, 2% janë grekë, 1% sërbë, dhe 1% terbeshë (maqedonas).

Të gjithë këta bëjnë 100% të Parlamentit Shqiptar.

Nëse nuk u besojmë këtyre shifrave, atëherë del se parlamentarët shqiptarë janë shpifës dhe se Parlamenti Shqiptar drejtohet nga shpifës!! Nëse u besojmë akuzave të mësipërme, atëherë parlamentarët janë ata që akuzohen. Kujt t’i besojmë?

Më i zgjuar se Einstein!!

Një ditë, kur Nano ishte në Itali dhe u takua me presidentin e Italisë z.Çampi, në prezencën time u zhvillua kjo bisedë:

"I dashur “Xhuxhmaxhuxh”, (është kuptimi i emrit Nano në italisht), unë nuk kam parë ndonjë udhëheqës tjetër kaq të zgjuar sa ju! Faleminderit për vizitën tepër të këndshme dhe po ashtu për dhuratat tuaja shumë të çmuara.

Ju lutem më lejoni t'ju them, i dashur “Xhuxhmaxhuxh” se, gjithçka që keni thënë sot tek unë, ishte shumë e zgjuar; mendoj, (Çampi qesh pak), se ju jeni më i zgjuar se Einstein.

S'ka nevojë për biseda të tjera pasi për mua, gjithëçka është shumë e qartë. Edhe njëherë faleminderit."

"Me nder qofsh, z. president, pasardhës i lavdishëm i Ponc Pilatit, Neronit dhe Jul Qezarit grandioz! Vlerësimi brilant i ekselencës suaj për mua, do më angazhojë më tej që të jem vërtet një big ëig për popullin tim tropo povero. Ju jeni një pezzo grosso dhe big image tek ne. Ju jeni miku jonë glorioz. Laudetus a te!"

Nano u nda me presidentin e Italisë, por i ngelën në mendje fjalët e tij se Nano është më i zgjuar se Einstein!! Tërë kohës ai mendonte, "vallë, të jem vërtet kaq i zgjuar dhe të mos e njoh veten si më të zgjuarin e botës?!"

Pastaj mendonte se vërtet mund të jetë më i zgjuari botës, pasi në Shqipëri i bën të gjithë ta duartrokasin, miq dhe armiq, ca nga dashuria dhe ca nga zilia! Hypën në pushtet kur t’i dojë bytha dhe zbret nga pushteti kur t’i teket! Nuk ka një shqiptar të dytë si Nano!

Ndoshta edhe në botë?!

Këto mendime nuk shkuan gjatë; kur u takua me z. Meta - Gjysma, (fjala Metta do të thotë “gjysmë” sipas italishtes), dhe e pyeti, pse Presidenti i Italisë ja tha ato fjalë, “Gjysma” iu përgjegj: "I dashur Tosi! Nëse Çampi të ka thënë se je më i zgjuar se Einstein, kjo do të thotë se askush s’të kupton! Einsteinin e kuptuan vetëm pak njerëz kur ishte gjallë."

Dy Statujat Na ishte një herë e një kohë një vend në mes të Tiranës ku qëndronin dy statuja të mëdha ballë për ballë njëra-tjetrës. Të dyja statujat qenë ngritur në një nga vendet më të rrahura nga njerëzit dhe në mes të gjelbërimit të dy parqeve. Njëra statujë ishte ngritur tek një park fare i vogël, që kufizohej nga Muzeu i Arteve, Hotel Dajti dhe Bulevardi i Madh. Tjetra statujë, ishte ngritur tek "Parku Rinia", që ishte jo fare i vogël dhe që kufizohej me Ministritë, Shallvaret, Lanën dhe Bulevardin "Dëshmorët e Kombit."

Monumentet, siç e thamë më lart, i ndante në mes bulevardi më i madh në Shqipëri, i cili, një natë dimri e mori emrin "Dëshmorët e Kombit" pas një badërdie e kasaphane të paparë në këto anë.

Statujat ishin ngritur të dyja në piedestale të larta, që arrinin lartësinë mbi 10 m. Statujat tregonin dy burrat më të mëdhenj të B.S. Njëri burrë-statujë ishte qeroz me kapelen në dorën e majtë dhe dorën e djathtë e mbante të fshehur në gjoks midis kopsave të jelekut, nën kapotën e rëndë dimrore. Ai dukej tepër energjik dhe të jepte përshtypjen se po lëvizte.

Tjetra statujë, qe një burrë ushtarak hijerëndë, truprëndë, vështrimrëndë, mustaqelli dhe i veshur po ashtu me rroba dimërore. Njërën dorë e kishte të shtrirë si shpatë drejt

kalimtarëve në Bulevardin e Madh dhe dorën tjetër, po ashtu si statuja përballë tij, e mbante të fshehur në gjoks, nën kapotë.

Sa herë kaloja atje, po të ishte behar, ata do më kujtonin dimrin dhe po të ishte dimër, do mendoja se ata "fatzinj" kanë vetëm dimër!

Sa herë i shikoja duart e tyre të fshehura, më kujtohej shprehja popullore, "ata hedhin gurin dhe fshehin dorën!"

Hijerëndi dukej sikur i kërcënonte kalimtarët që bënin xhiron e mbrëmjes: "Ç'bëni, o shqiptarë të marrë që si kali në lëmë vini vërdallë?! Shumë liri ju ka dhënë ky Enveri im!"

Ndërsa statuja tjetër përballë dukej sikur thoshte: "O Stalin, pse shqetësohesh kot, lëri shqiptarët dembela të lodhen pak në xhiro, pasi ata i kanë bërë mutin punës."

Po le të tregojmë badërdinë e kasaphanën, pa u zgjatur shumë, që ata të dy bënë një natë.

Ajo badërdi nuk do të harrohet kurrë, derisa sa të regëtijë edhe shpirti i shqiptarit të fundit mbi dhe!

Një natë tek ata vjen një Engjëll dhe u thotë: "Kam vendosur t'ju sjell në jetë vetëm dhjetë minuta, bëni kujdes që të mbaroni punë për çfarë ju ka ngelur më shumë merak ngatërë këto vite që shikoni dhe nuk veproni dot këtu në Tiranë."

Statuja e Leninit iu lut Engjëllit që t'ua zgjatë jetën edhe pak minuta më shumë si dhe t'u japë atyre çfarë ju nevojitej gjatë minutave të jetës. Për këtë, kjo statujë u lut që Engjëlli t’i sjellë ata në jetë, një ditë të shtunë.

Ndërsa Stalini i tha se si kohë sigurisht është shumë pak, por nuk është ndonjë problem i madh. Ai kërkoi vetëm një mitroloz me municion dhe asgjë tjetër.

Engjëlli i pranoi kërkesat e tyre, por kohën 10 minuta nuk pranoi ta rritë.

Erdhi e shtuna dhe fiks në orën 7:00, kur bulevardi mes tyre ishte plot e përplot me njerëz, Engjëlli zbriti në tokë dhe u dha të dyve jetë. Të parit i dha jetë Leninit, i cili menjëherë u bëri thirrje kalimtarëve që të shkonin në aksionin "E Shtuna Komuniste". Shqiptarët qeshën me qesëndi dhe ashtu të qeshur e ngjeshur, disa prej tyre, megjithëse të mërzitur në kulm, iu bindën Leninit dhe shkuan në aksion. Me kokën ulur rrëmbyen kazmat dhe filluan të këndojnë e punojnë."

Pas dhjetë minutash i dha jetë Stalinit, i cili i vrau të gjithë ata që nuk kishin ikur akoma në aksion, por vinin vërdallë në bulevard. Gjaku rrodhi rrëke dhe shkoi deri tek këmbët e statujës së Skënderbeut. Ai, hypur mbi kalë pa gjithçka, dhe me lot në sy, iu lut Engjëllit ta ngjallë të paktën vetëm për pesë minuta që ta shpëtonte Shqipërinë dhe djemtë e saj të ngelur pa një zot. Engjëlli nuk pranoi që ta ngjallte Skënderbeun sepse Shqipëria e kishte një zot; djalin e bukur të dy statujave.

Thonë, që nga ajo ditë edhe emri i bulevardit më të madh shqiptar mban emrin e atyre fatzinjve që u vranë për hiçmosgjë nga Stalini dhe në sytë e Kryetrimit Shqiptar, në sytë e Skënderbeut që për herë të parë u tregua shumë i paaftë.

Një dhuratë për ditëlindjen

"Alo, a është zyra e Komisarit të Policisë kjo?"

"Po. Çfarë mund të bëjmë për ju zotëri?"

"Jam duke ju telefonuar që t'ju raportoj si një qytetar i ndershëm i Shqipërisë së lirë, pasi kam bërë një zbulim shumë të madh; komshiu im i cili quhet Fatos Ruçi, është duke fshehur drogë në stivën e tij të druve të zjarrit, duke e futur brënda druve. Droga është marijuanë e presuar dhe mund të rëndojë 20 kg. por e ndarë në 100 a më tepër qeska të vogla. Ju lutem, mos hajdeni tani sepse ai është duke e fshehur drogën atje. Sapo ai të mbarojë punë, unë do t'ju lajmëroj dhe ju ejani menjëherë."

"Ju falënderoj shumë për këtë informacion të rëndësishëm, zotëri."

Pas pak, Komisari i Policisë mori telefonatën e dytë dhe menjëherë mori disa policë e mbërriti në shtëpinë e Fatosit. Ata kontrolluan stivën e druve, bile i çanë të gjitha drutë se mos e kishin marijuanën brënda por asgjë. Tërë mundimi u shkoi kot. I kërkuan të falur z Ruçi dhe u larguan.

Pasi kaloi pak kohë nga kontrolli i policisë, komshiu që e kishte raportuar Fatosin dhe që quhej Gramoz Nano, e merr Fatosin në telefon.

"Fatos, jam Mozi, a erdhi gjë Komisari i Policisë tek shtëpia jote?"

"Po erdhi."

"Ai t’i preu drutë e zjarrit?"

"Po!" "Gëzuar ditëlindjen! S'mund të bëja gjë tjetër më të mirë për ju. Ju puth Mozi."

Ndeshja Shqipëri - Greqi Në përbërje të ekipit mbrojtës shqiptar bënin pjesë edhe Alfred Moisiu, Luan Memushi, Bashkim Zeneli, Filip Rrumbullaku dhe Roland Bimo.

Sulmi i ekipit grek përbëhej nga Kostandin Stefanopulos, Mariori Marieta Xhanaku, Evripis Stilianidis, Pantelis Karkabasis dhe Konstantinos Ailianos.

Loja fillon.

Kostandin Stefanopulos merr topin dhe sulmon portën shqiptare në qendër, atje ku ishte Alfred Moisiu dhe ndalet para tij duke i thënë: "Gomar! Po nuk më hape rrugën për në portë unë do të vras!" Moisiu mbledh me të shpejtë mbrojtjen e tij dhe konsultohet.

Të gjithë janë në një mendje që Kostandin Stefanopulos të mos ndalet, se është miku ynë, por topi i tij të mos lejohet të hyjë në rrjetë! Kështu që ata bëjnë nja gardh në portë.

Kostandin Stefanopulos gjuan fort. Gjuajtja ishte fatale sepse prek në kokën tullace të një mbrojtësi shqiptar, i cili vdes në vend.

Porta shpëtoi për mrekulli nga goli. Stadiumi "Qemal Stafa" brohoret me të madhe, sa oshëtin e tërë Shqipëria: "FITORE!!"

Kostandin Stefanopulos me keqardhje i afrohet një mbrojtësi të vet dhe e pyet: "Pse bërtasin kaq shumë këta shqiptarë? A nuk e shikojnë që ne vramë një nga ata?!"

Greku i zgjuar ia kthen përgjigjen: "Shqiptarët kanë më të shenjtë portën se sa kokën."

Kostandin Stefanopulos kruan kokën dhe thërret: "Atëherë le t’i vrasim të gjithë shqiptarët dhe topin ta futim në portën tonë, kështu që ata do të dehen nga fitorja!"

Djali i Vogël, Zoti dhe Nano Një djalë i vogël nga Poloska e Devollit, i lutej të atit përditë që t’i jepte 10.000 lekë të vjetra. I jati ia preu shkurt, "Mos u lut kot, s'të jap asnjë qindarkë!"

Djali shumë i mërzitur vendosi t’i shkruajë letër Zotit dhe kështu bëri.

Mori një fletë të bardhë letre dhe shkruajti me gërma të mëdha "I dashur Zot, babi nuk më jep asnjë lek të ble një palë atlete dhe unë eci zbathur. Të lutem më jep 10.000 lekë (të vjetra) të ble një palë atlete dosido. Të puth Maksi nga Poloska."

E mbylli letrën në një zarf, i vuri dhe një pullë dhe po mendohej se ku do të jetë adresa e Zotit. E vrau sa e vrau mendjen e më në fund shkrojti "Merr Zoti Perëndi, Tiranë Shqipëri" dhe e hodhi në postë.

Postieri, të cilit i ra kjo letër në dorë, qëlloi njeri jo shumë i zgjuar dhe mendoi: "Perëndi dhe Zot për ne është Nano dhe unë do t'ia dërgoi atij." I vuri adresën e Kryeminstrit dhe e nisi.

Nanos as i ra fare në dorë kjo letër, por e mori një nga ata dhjetra zyrtarë të tij që merren me letrat e popullit në kryeminstri. Zyrtari pasi e lexoi letrën, u vu në siklet të madh sepse s'mund t’i nxirrte nga xhepi ato 10.000 lekë që kërkonte ai vogëlush, kështu që vendosi t’i tregojë zotit Nano, i cili sapo e pa letrën, futi dorën në xhep dhe nxori një 1.000 lekëshe e ia dha zyrtarit duke i thënë "Jepja nga unë këtij vogëlushi këto 100 lekë" dhe iku tutje.

Zyrtari i nisi një letër djalit të vogël dhe i futi brenda 1.000 lekët e Kryeministrit dhe në fund vuri shënimin “Dërgon Fatos Nano. Djali, kur mori 1.000 lekëshin që ishte me emrin e Nanos, mendoi: "Zoti më ka dërguar mua 10.000 lekë por, Nano ka mbajtur 9.000 lekë si taksë shteti dhe më dërgon mua vetëm 1.000 lekë. Do t’i ankohem Zotit që Kryeministri jonë është një hajdut!"

Testamenti i Nanos Nano vdiq. Avokati i tij lexon testamentin e Nanos para njerëzve të tij më të dashur: "Gruas time të dashur i lë 5 vila me gjithsej 50 hektarë tokë. Po ashtu i lë edhe 1,000.000 dollarë amerikanë. Gjithashtu, i lë një vend pranë meje kur të vdesë.

Rojeve të mi u them të bëjnë kujdes, që ajo të mos më tradhëtojë, kështu, ata do të kenë një rrogë mujore nga unë, prej 300 dollarë.

Djalit tim i lë një vilë, një Lexues të Madh dhe një Jaguar. Po ashtu edhe 1,000.000. dollarë amerikanë.

Vajzës time i lë dy hotele, një Jaht dhe 500.000 dollarë amerikanë.

Partisë time të dashur i lë llampadarin tim prej ari, që e quaj "Dielli im", i cili ta ndriçojë mirë, sigurisht kur të ketë drita.

Popullit? Popullit po i lë vetë popullin. Kaq." Firmosur nga Fatos Thanas Nano d.v., Klubi i Natës "Pylli i Pish Poros", 31 Mars 2004 Inteligjenca në politikën shqiptare -Test

Zoti Fatos Nano bëri një vizitë të shkurtër në Itali dhe takoi Presidentin italian, zotin Çampi. Pas përshëndetjes së zakonshme, presidenti italian i bëri një pyetje zotitNano: -Ju e flisni mirë italishten, a mund të më thoni se çfarë do të thotë në gjuhën tonë mbiemri juaj, z. Nano?

-E di, zoti President, por ky mbiemër nuk ka të bëjë fare me italishten. Nano në shqip do të thotë "dorëdhënë"!

-Në fakt edhe xhuxhët janë "dorëdhënë," -ndërhyri presidenti italian, -por... unë dua të di nëse ju në Shqipëri bëni teste të inteligjencës në politikë?

Më pas Çampi i kërkoi Nanos të dijë se kush është filozofia e udhëheqësit sipas tij, Nano iu përgjigj se kjo është në vartësi të personit dhe inteligjencës së tij.

Në këtë pikë Nano pyeti se si mund të gjendet se sa inteligjent jam.

-E kuptoj. Për këtë duhet bërë një pyetje e drejtë, -përgjigjet Çampi. -Më lejoni, zoti Nano ta demostroj atë.

Presidenti italian atëherë i telefonoi Berluskonit duke i thënë: -Zoti Kryeministër, ju lutem përgjigjuni kësaj pyetje: Nëna juaj ka një fëmijë dhe babai juaj ka një fëmije, ky fëmijë nuk është as motra dhe as vëllai juaj. Kush është?

Berluskoni përgjigjet shpejt dhe saktë: -Sigurisht që jam unë!

-Faleminderit dhe mirë u dëgjofshim, -tha Çampi.

Bashkëshortja e presidentit ndërhyri dhe e pyeti Nanon: -E keni kuptuar, zoti Nano?

-Sigurisht. Faleminderit shumë. Kështu do të bëj edhe unë si ju, sapo të mbërrij në Tiranë.

Kur Nano mbërriti atje, vendosi të parin të verë në provë kryetarin e Parlamentit, zotin Dokle. Telefonoi atë dhe e pyeti: -Kërkoj të di përgjegjen e një pyetje.

-Sigurisht, cila është pyetja? Për ndonjë lloj pije?

-Hëm, nëna jote, or Dokle, ka një fëmijë dhe babaj yt sigurisht që ka një fëmijë dhe ky fëmijë nuk është as vëllai dhe as motra jote.Kush është?

Kryetari u mendua pak dhe pastaj i zënë shumë ngushtë tha: -Më ler të mendohem mirë dhe pastaj të jap një përgjigje të saktë.

Nano ra dakort dhe Dokle shkoi të organizojë një mbledhje me deputetët e tjerë të PS, të cilët e shtrydhën trurin për orë të tëra, por askush nuk dha ndonjë përgjigje të saktë.

Në këtë pikë Nano vendosi të thërrasë Ramiz Alinë e t’i shpjegojë situatën.

-Të lutem dëgjo pyetjen, shoku Ramiz: Nëna jote ka një fëmijë dhe babai yt ka një fëmijë dhe ky fëmijë nuk është as vëllai dhe as motra jote; kush është?"

-Jam unë! -bërtiti sa kishte në kokë Ramizi. - Jam unë sepse Shqipëria s'ka patur kurrë një fëmijë kaq të vlefshëm sa mua.

-Dale, dale, shoku Ramiz... Më vjen keq,... Ju shoku Ramiz i ngatërroni gjërat.... Kjo pyetje s'është aq e thjeshtë, se kush do të jetë ky fëmijë?!

Si përfundim Nano shkoi tek Meta dhe i tha: -Zoti kryeministër,... babai juaj... -dhe me radhë...blla, blla, blla...

-Kush është?

-Jam unë, se nuk kam vëlla, -tha Meta.

Nano ngeli i pakënaqur dhe i tha: -Tërë shqiptarët janë budallenj. Eshtë Berluskoni i Italisë.

Loja me kungulleshka e pusht-etarëve shqiptarë -Unë kam një kungulleshkë, them ta bëj asnjë, -thotë Doktor Saliu.

-Pse, çfarë do ta bësh tjetrën? -pyet profesor Nano.

-Do të ta fut ty! -bërtet Saliu dhe qesh i kënaqur.

-Unë kam një "Piramidë Fajde," them t’i bëj dy, -thotë përsëri Berisha.

-Pse dy? -thotë Tosi.

-Po sa? -thotë Berisha.

-Bëji njëzetë! -thotë Tosi.

-Unë kam një "Gërryerje të lumenjve" -thotë Nano, -them t’i bëj dy.

-Pse dy? -pyet Saliu.

-Po sa? -thotë Nano.

-Po ti ke dhjetë. Gënjeshtar! -bërtet Saliu.

-Unë them tua shes të huajve një "Bankë," -thotë doktori.

-Pse një? -pyet profesor Tosi.

-Po sa? -pyet i habitur doktori.

-Po shiti të tëra! -bërtet profesor Tosi.

-Unë kam një "Vend Thesari" -thotë Berisha, -them ta lë një.

-Pse një? -thotë Tosi.

-Po sa? -e pyet Berisha.

-Qindra! Shpërndaje në popull! -thërret Tosi.

-Unë kam 20 "Diga Lumenjsh dhe Liqejsh" them t’i bëj 21, -thotë Saliu.

-Pse 21? -pyet Nano.

-Po sa? -i përgjigjet duke e pyetur Saliu.

-Po asnjë! Hapi digat! -bërtet Nano.

-Unë kam tre kulla të El Sajed-it, -thotë Sal Gjatovina, -them t’i bëj katër.

-Pse katër? -thotë Tos Mjekrroshi.

-Po sa? -pyet Sal Gjatovina.

-Po një, -thotë Tos Mjekrroshi.

-Po çfarë t’u bëj atyre të trejave?

-Veru kazmën! -i jep zgjidhjen Tos Mjekërroshi.

-Unë kam dy kungulleshka, -thotë Saliu, -them t’i bëj tre.

-Pse tre? -pyet Tosi.

-Po sa?

-Gjithë ky zdap që je, o Sal, nuk të dalin as tre mijë!... Hahahaaaaaaa...

Kanibalët dhe Peshkaqenët Shqiptarë

Një herë një grup kanibalësh kishin vendosur që të hanin zyrtarë nëpër zyrat shqiptare në ministritë e Shqipërisë. Kryetari i i tyre i mblodhi dhe u tha këto fjalë:

-Shkoni djemtë e mi të hani VIP-ër, me një fjalë "peshq të mëdhenj" dhe jo cironka.

Njëkohësisht, nga VIP-at mos prekni Presidentin dhe Kryeministrin! Qartë? Nëse nuk zbatoni këtë urdhër, do ta paguani me jetën tuaj! Nisuni e ju vaftë mbarë!

Grupi i kanibalëve u nisën me dhëmbët e mprehur dhe me këngën në gojë për të ngrënë mish njeriu:

Hej, ju, o peshkaqenë shqiptarë!

Mjaft më, është radha jonë sot!

Do t'ju hamë duke ju lënë pa varre, kurrë të mos ringjalleni më dot!..

Më në fund arritën tek zyrat e Ministrive Shqiptare dhe e filluan me radhë të hanë ministra, zv. ministra, drejtorë drejtorish, këshilltarë të lartë dhe bosa të tjerë që e kalonin kohën nëpër kafenetë dhe nëpër sallat e thashethemeve.

Një kanibali të ri i vajti syri tek një punonjëse e thjeshtë dhe shumë e bukur, por mbi të gjitha e njomë dhe e tipit “shumë e shijshme” që punonte me kokën ulur dhe “peshkaqenë” të markave të ndryshme i vërtiteshin rreth e rrotull. "Po sikur ta ha këtë? - mendoi kanibali.

-Besoj askush nuk do të më shohë, që të më raportojë tek shefi". Kështu mendoi dhe kështu veproi. E bukura përfundoi në stomakun e kanibalit.

Kur kanibalët kishin mbaruar punë, dëgjuan që u dha alarmi dhe thirrjet "Një punonjëse e re mungon! Mbyllni të gjitha dyert dhe bëni kontrolle se ku mund të jetë!" Një ushtri e tërë rrethoi të gjitha ministritë dhe e bëri të pa mundur daljen e kanibalëve. Kanibalët e frikësuar u mblodhën në një qoshe dhe duke u dredhur e qarë filluan të diskutojnë se ku ishte gabimi i tyre, që ranë në sy.

Më i vjetri i tyre u hodh e tha: "Kush nga ju ka ngrënë ndonjë punonjëse të thjeshtë? A nuk ju paralajmëroi shefi jonë për këtë?"

Kanibalët u arrestuan dhe me një gjyq të shkurtër u dënuan me nga 15 vjet burg secili.

Aktakuza ishte: Kanë ngrënë një punonjëse të vogël të Administratës së Lartë Shqiptare!

Asnjë fjalë nuk u tha për ministrat, zëvendësit e tyre, drejtorët, etj. pezzo grosso sepse mungesa e VIP-ave nuk ndihet kurrë në punët e Shqipërisë.

"Mjalta e Nanos"

Fytyrë rrumbullaku, në të cilin ishin vendosur dy sy të përshkëndijuar nga një kënaqësi e fshehtë, filloi të flasë baballëkshe me atë gjuhën e tij laramane nga pasuria e neologjizmave nanoiste:

"Të nderuar zotërinj mini-s-tra!

Më lejoni që në këtë miting të parë të Qeverisë së re socialiste të ndaj me ju sadisfaksionin tim obligativ e grandioz për konsideratën që na bëri Konventa e Shqipërisë nëpërmjet një vote vastive, përfaqësuese dhe angazhuese. Ky votbesim maksimal e fabuloz, si instrument politik dhe legjitim e robust të maxhorancës së zgjedhësve na obligon të gjithëve xhointli si një seksion impresiv, por edhe secilin prej jush veçmas për të patur një veprimtari intente të qeverisë kurajoze në dipenin' e reformave që përshpejtojnë integrimin evropian të vendit që kështu të kemi çfarë t’i indikojmë shqiptarëve se ne jemi në gjendje të bëjmë, larg dizinsetivave..."

Të gjithë anëtarët e qeverisë se re socialiste dhe anëtarë të lartë të kryesisë së Partisë Rozë që ishin të ftuar në këtë eveniment tronditës për nga madhështia, shikonin njëri- tjetrin, por askush nuk merrte dot guximin të pyeste për atë çfarë mendonte. Asnjëri nuk mori dot vesh se për çfarë fliste z. Nano, kryeministër për herë të katërt në Shqipërinë tepër varfanjake.

Ai fliste rrjedhshëm dhe goja e tij si një mulli që bluan pa ndërprerje e që flak miellin rrathë-rrathë, nxirrte pështymën - miell-mjaltë që shpërndahej gjithandej podiumit ku ai qëndronte.

Dalngadalë "mielli -mjaltë" i zotit Nano e mbushi hambarin qeveritar plot e përplot dhe qeveritarët së bashku me udhëheqësit e lartë socialistë, filluan të lëpijnë dyshemenë, muret, tavolinat, karriket, ...dhe më në fund njëri-tjetrin, duke falënderuar bletën oratore për këtë bujari të pashoqe. Mirëpo ata qeveritarë e partiakë harruan se edhe mjalti të sëmur, kështu që hëngrën duke lëpirë sa mundën dhe më në fund disa u sëmurën rëndë.

Ambulanca me emrin "Nano Ik!" rrinte e gatshme tek dera për t’i nxjerrë jashtë qeverisë.

Ata më të fortit që i rezistuan mbingopjes, kur panë se mjalti i Nanos po mbarohej, filluan të lëpijnë mishin e shokëve që ishin sëmurë, por që Nano nuk i la t’i largonin nga salla, madje edhe t’i kafshojnë nëpër vendet ku ata kishin më shumë tule. Por kur panë se edhe mishi filloi të mbarohej, atëherë ata filluan të lëpijnë kockat e shokëve...

Nanua shumë i zgjuar rrinte dhe vështronte i kënaqur. Kur shikonte ndonjë ministër të fortë që nuk dorëzohej kollaj dhe që e kishte bërë ministër pa dëshirën e tij, i hidhte më shumë "mjaltë" sepse duke e ditur tamaqarllëkun e armikut të tij, e dinte shumë mirë se do ta sëmurte dhe hiqte qafe... Shokët e tij më të afërt çuditeshin me këtë bujari nanoiste.

Gramoz Ruçit nuk iu durua dot dhe i hidhet Nanos: "Z.Nano, sa bujar je me ata që mundohen të të bëjnë keq dhe sa koprac je me ne miqtë dhe shokët e tu më të afërt që edhe kemi vrarë njerëz për ty?!"

"Budalla! -ia kthen Nano, -nuk e kupton që unë u jap më tepër armiqve të mi se kështu ata do të sëmuren nga makutëria e tyre babëziste dhe nuk do të jenë në gjëndje të punojnë dot në qeverinë time e kështu populli do t’i cilësojë makutër të pangopur dhe do t’u kthejë shpinën e unë do t’i fundos... Pirdhu, Gramoz!"

"Nano! Ti je budalla e jo unë. Armiku nuk luftohet me mjaltë, por me plumb ballit. Sa për popullin, ne s'kemi popull, por militantë partie, atyre edhe sikur thikën t’u vemë në fyt, siç ua kemi vënë, ata do të votojnë për PS e jo për makutërinë tonë. Le të sëmuren qeveritarët tanë sa të duan nga "mjalta" jote, le të bëhen hajdutë me çizma, le të dalin të dehur në

publik si ti nganjëherë, le të shesin nder e besë,... ky popull që na ndjek prapa edhe sikur vetëm një mut t’i japim, do të jetë përherë me ne."

Nano ndali "mullirin e blojes" dhe ra në mendime. Salla, (ata që ishin në gjëndje), psherëtiu thellë e shqetësuar pë prijësin mjaltaxhi. Fatosi vuri dorën në ballë dhe ashtu u gozhdua për orë të tëra. Ministrat e rinj dhe Kryerozakët prisnin në heshtje ndonjë mjaltë tjetër ose ndonjë rrufe nanoiste. Nano në mendje kishte vetëm fjalët e mikut besnik Gramoz Ruçi.

“Ndoshta më duhet të ndërroj taktikë”, filloi të bluajë Nano për vete. “Do t’u sulem hapur armiqve të mi brënda dhe jashtë qeverisë sepse ne nuk kemi popull që të na ndalë”, dhe filloi t’i sjellë në mendje një e nga një armiqtë; i pari iu shfaq Nikoll Lesi... dhe psherëtiu. "Ah lehës, o lehës që kërkon të kafshosh tët zot!" Të dytin..., Sirenat alarmante të autoambulancave "Nano Ik" e larguan nga topitja. Fytyra tulane filloi të qeshë si në fillim dhe goja shafrane filloi të bluajë përsëri shafranin "mjaltë" për,... për militantizmin popullor, për mbarë Shqipërinë dhe shqiptarët.

Rroftë Fatos Nano!

"O me ne, o kundër nesh, rrugë të mesme nuk ka!" ka thënë E.Hoxha. Po çfarë thotë Bushi?

So Why Did the Chicken Cross the Road?

We don't really care why the chicken crossed the road. We just want to know if the chicken is on our side of the road or not. Our side of the road is the right side of the road and the chicken is either against us or for us. There is no middle ground for any chicken.

GEORGE W BUSH

E ardhmja e Shqipërisë...

Tre shqiptarë udhëtonin me një avion të vogël nga Lumalasi në Laprakë. I pari ishte një shkencëtar i vjetër i Akademisë së Shkencave Shqiptare, i dyti qe një nga politikanët më të shquar shqiptarë dhe i treti ishte një student i Universitetit "Fan S. Noli" në Korçë. Befas avioni pësoi një difekt dhe filloi të bjerë poshtë. Të tre pasgjerët kishin vetëm një parashutë shpëtimi dhe filluan të zihen se kush ta marrë atë. Shkencëtari tha: "Unë duhet të shpëtoj, pasi jam ai që do të ruaj jetën e kombit tonë. Unë kam detyrën më të rëndë ndaj kombit, nëse vdes unë, kombi shqiptar nuk do të ekzistojë gjatë!"

Politikani u hodh me vrull: "Unë jam çobani i kombit, nëse vdes unë, popullin shqiptar do ta gjejë si ajo delja e braktisur nga çobani që përfundon në gojën e ujkut."

Studenti shumë i qetë u tha: "Unë jam e ardhmja e kombit, nëse vdes unë, do të vdesë e ardhmja."

Ndërsa studenti po fliste, shkencëtari i zgjuar rrëmbeu çantën e parashutës dhe u hodh duke e lënë politikanin me gojë të hapur. Studenti i qetë filloi të qeshë. "Mos je gjë i çmendur, që po qesh para vdekjes?!" i thotë politikani tepër i shqetësuar.

"Jo, nuk jam i çmendur, pasi “mençuria e kombit” u hodh me çantën time të shkollës dhe ti “çobani kombit” duhet të shpëtosh, pasi kombin na i ha ujku nëse ti vdes. Merre këtë çantë që ka parashutën dhe hidhu!" i tha sudenti politikanit, i cili nga hutimi i madh nuk e vuri re që studenti i dha çantën e shkencëtarit dhe u hodh.

“E ardhmja e Shqipërisë” qetë -qetë mori parashutën dhe u hodh në lartësi të ulët dhe pas 5 minutash u gjend në tokë shëndoshë e mirë.

Humor rruge Çupka nga Devolli Një devolli i vjetër kishte harruar hapur zinxhirin e pantallonave. Ai po ecte rrugës kryesore të Bilishtit. Papritur dëgjoi një të qeshur femre. Një vajzë e bukur po qeshte pikërisht me të. Për një moment devolliu u turbullua, por më pas e mori veten dhe e pyeti çupën e bukur: "Mos kam lënë gjë dyqanin hapur që argalisesh me mua?!"

Vajza qeshi akoma më shumë dhe ia ktheu serbes: "Jo zotëri, ju keni harruar zgjidhur koliben e qenit, por me sa duket, qeni juaj duhet të jetë aq plak sa nuk të kafshon dot!"

Devolliu, i cili nuk e dinte se e kishte hapur zinxhirin e pantallonave, u vu në mendime.

Mendoi se vërtet mund ta kishte lënë koliben e qenit hapur dhe nxitoi hapat drejt shtëpisë.

Kur mbrriti atje, e gjeti qenin të lidhur brenda kolibes së mbyllur! Atëherë ai mendoi se vajza e kishte me të hedhur dhe u kthye përsëri në rrugë për t’u hakmarrë.

Për fat, vajza ishte akoma në rrugë duke ecur e shkujdesur. Devolliu e arriti dhe i tha: "Moj çupkë e bukur pe Devolli, mos patë gjë ndonjë ushtar që bënte roje atje në ballë të kolibes së qenit tim?"

Devolleshka u mendua pak dhe ia ktheu: "Jo, seriozisht nuk pashë ndonjë ushtar.

Atje pashë një veteran lufte të shpartalluar nga lufta dhe vitet!"

Qethje falas

Një ditë tek një berber gjirokastrit erdhi të qethet një prift. Si mbaroi punë, prifti desh të paguante, por berberi nuk pranoi dukei i thënë se ai i shërbente Zotit. Të nesërmen berberi gjeti tek dera e dyqanit dhjetë bibla.

Një ditë tjetër erdhi të qethet një polic. Edhe polici provoi ta paguajë, por berberi nuk pranoi duke i thënë, se ai është ditë e natë në shërbim të qetësisë dhe ruajtjes së popullit. Të nesërmen berberi gjeti tek dera e dyqanit të tij disa petulla të ngrohta që policit ia bënte e ëma për t’i ngrënë në punë.

Një herë tjetër tek berberi erdhi për t’u qethur një avokat. Berberi nuk i mori para as avokatit, duke i thënë se avokatët i shërbejnë Sistemit të Drejtësisë në Shqipëri. Të nesërmen tek dera e dyqanit, berberi gjeti në radhë tërë avokatët e qytetit të tij!

Budallai, më i mençur se i zgjuari Një herë ka ndodhur kjo histor jo shumë e zakonshme; del drejtori i spitalit të të sëmurëve mendorë për të shkuar në shtëpi. Kur arrin te makina e tij në oborrin e spitalit, sheh se njërën rrotë ia kishin vjedhur. Drejtori nxjerr rrotën rezervë, por i mungonin bullonat për ta shtërnguar dhe mbetet duke shikuar nga rruga, nëse dikush do t'i vijë në ndihmë.

E vret mendjen se ç'mund të bëjë, por pa asnjë rezultat. Drejtori i zgjuar ngeli në rrugë i rrethuar vetëm nga budallenj. Nga një cep i oboorit të spitalit, një i sëmurë mendor i thotë: "O zoti drejtor, nxirrua të tri rrotave nga nji bulonë dhe bëji të gjitha rrotat me nga tri bullona, dhe kështu mundesh ta zgjidhësh problemin".

Drejtori mbetet i habitur nga zgjuarsia e pacientit të tij.

Kompjuteri dhe qentë Dy qenër po shkonin në rrugë... Pa pritur njëri u ndal dhe i tha shokut të vet, "më prit një minutë se më erdhi era se dikush po më kërkon..." dhe hyri në një shtëpi.

Kaluan një, dy, ...60 minuta dhe qeni s'po kthehej. Shoku u bë kureshtar dhe hyri në shtëpinë ku kishte hyrë shoku i vet. Ç'të shohë! Shoku ishte duke luajtur game në kompjuter.

-S’të vjen turp që më le mua në rrugë duke të pritur?! -iu drejtua atij.

-Më vjen, si s'më vjen, por... ky mut kompjuter s'më lëshon... Eshtë si punë e buçes tonë.

Ku është më mirë, në Punë apo në Burg?

(Këtu bëhet fjalë për zyrtarët amerikanë dhe jo shqiptarë) Sidoqoftë, ju kurrë nuk mund të jeni në të njëjtën kohë, në Punë dhe në Burg. Prandaj ju duhet të vendosni qartë se ku do të qe më mirë të ishit.

NË BURG... ju harxhoni pjesën më të madhe të kohës në qeli, e cila është me këto përmasa: 2x3m.

NË PUNË... ju pjesën më të madhe e kaloni në kubikun tuaj që ka përmasat 1.5X2m.

NË BURG... ju merrni tre herë në ditë ushqim dhe falas.

NË PUNË... ju keni vetëm një pushim për të ngrënë dhe duhet të paguani për të.

NË BURG... ju keni shumë kohë pushim dhe nuk ju kërkohet të bëni asgjë për të fituar kohë të lirë.

NË PUNË... ju duhet të punoni shumë që të fitoni një kohë të lirë.

NË BURG... dera juaj hapet e mbyllet nga roja.

NË PUNË... duhet të mbash me vete një kartë sigurimi që të hapësh derën; nëse nuk e ke atë, ngelesh pas derës.

NË BURG... ju mund të shikoni TV ose të luani lodra.

NË PUNË... ju do të përzihesht nga puna nëse do të kapeshit duke parë TV ose duke luajtur lodra.

NË BURG... ju keni banjën tuaj.

NË PUNË... ju keni një banjë me shumë të tjerë dhe ndoshta ndonjë idiot mund të pshurrë në vendin ku ju vini bythën!

NË BURG... do t'ju lejojnë t’ju vijnë për vizitë nga familja ose shoqëria.

NË PUNË... ju as mund të telefononi dot familjen, pa le që t'ju vijnë t'ju shohin në zyrë!

NË BURG... taksapaguesit paguajnë të gjitha shpenzimet tuaja.

NË PUNË... ju do të paguani për gjithçka, bile do t'ju mbajnë taksa edhe për të paguar për të burgosurit.

NË BURG... ju kaloni shumicën e kohës brenda, prapa banakëve duke pritur që të dilni jashtë banakëve.

NË PUNË... ju mezi prisni të dilni jashtë, që të shkoni të rrini diku prapa banakëve.

NË BURG... ju mund të merreni vesh me shefat tuaj në çdo kohë.

NË PUNË... ju nuk keni shefa për të bërë marrëveshje, por keni vetëm drejtues që ju thonë çfarë duhet të bëni.

Tani, ju lutem, zgjidhni se ku duhet të shkoni?

Anyway. Have a Great Day at WORK!!

Mburrja Një ditë mësuesja e një klase të ciklit të ulët të shkollës fillore në Progonat të Tepelenës i porositi fëmijët që të mbledhin nga një histori me moral nga familjet e tyre dhe t’i tregonin në klasë ditën tjetër.

Të nesërmen në klasë filluan të tregohen historitë e sjella nga fëmijët. I pari që e mori fjalën ishte Agroni: "Babai im është një rritës i mirë i pulave. Një ditë ai mori një shportë të madhe dhe mblodhi shumë vezë e i futi në të; pastaj mori “dumdumin”, (një traktor i vogël), dhe u nis për në market që t’i tregtojë. Rrugës “dumdumi” i babit u përplas lehtë me një “dumdum” tjetër, atje ku ishte shporta dhe të gjitha vezët u thyen. Morali i historisë është, mos i futni të gjitha vezët në një shportë."

Mësuesja u kënaq dhe së bashku me nëxënësit e tjerë e duartokitën Agronin.

Pastaj e mori fjalën Maria: "Edhe ne jemi fermerë. Ne kishim 20 vezë për t’i vënë klloçkës (pula që çel zogjtë) dhe prisnim të na dilnin 20 zogj pule. Pas 21 ditësh shikojmë se vetëm 10 vezë çelën zogj! 10 vezë kishin qenë kllënqka, (të prishura).

Morali i kësaj historie është, të mos i numurojmë zogjtë që në vezë!"

"Shumë bukur," tha mësuesja dhe të gjithë e duartrokitën Marien.

Pastaj e mori fjalën Luftëtari, ai e filloi historinë kështu: "Babi më ka treguar shpesh këtë histori për motrën e tij, pra për hallën time. Ajo ka qenë partizane dhe ka luftuar me trimëri.

Njëherë, kompania e saj u rrethua nga gjermanët dhe nuk kishte për partizanët asnjë rrugëdalje. Komandanti u tha që të luftonin si luanë dhe të vdisnin si trimat, se shpëtim për ta nuk kishte! Halla ime mbante gjithmonë me vete një pagure me raki, një mitraloz dhe një jatagan turk që e kishte patur gjyshi."

"Jepi Luftëtar, se qenka histori e bukur," i tha mësuesja.

E që thoni ju, halla ime ngriti paguren e rakisë dhe e piu të gjithën, pastaj rrëmbeu mitralozin dhe me të në shpinë shkoi dhe hyri në mes të gjermanëve, të cilët kur e panë që halla ime ishte një vajzë e re, e bukur dhe e vetme me mitralozin në shpinë, nuk u trembën, por e lanë që t’u afrohej duke qëndruar vigjilentë! Halla me shpejtësi e hodhi mitralozin në dorë dhe i kositi gjermanët. 100 gjermanë u këputën siç pritet prasi. Shiriti i fishekëve kishte mbaruar dhe ajo e hodhi mitralozin në tokë. Nxori shpatën dhe iu vërsul gjermanëve që kishin ngrirë si të hipnotizuar, duke ua këptur kokat siç këputet bostani! Nja tridhjetë gjermanë ngelën pa koka. Më në fund kur jatagani nuk priste më, ajo e flaku atë dhe iu turr gjermanëve me duar, duke mbytur nja dhjetë! Gjermanët e tjerë ikën nga sytë këmbët, duke u munduar të fshihen. Kompania e hallës shpëtoi."

"Histori është shumë e bukur, po ku është morali i kësaj historie sipas babit tënd?" e pyeti mësuesja Luftëtarin dhe ftoi fëmijët që ta duartrokisnin.

"Qëndroni larg nga halla ime, kur ajo është e dehur..."

Zoti do ta shkatërrojë Botën!

Bush, Putin dhe Bill Gates u ftuan për darkë nga Zoti.

Gjatë darkës Ai u thotë: "Kam nevojë për tre persona të rëndësishëm për të përhapur mesazhin tim tek i gjithë njerëzimi, sepse nesër unë do ta shkatërroj tokën!"

Putin menjëherë mblodhi Këshillin e tij dhe u thotë: "Kam dy lajme të këqia; e para që Zoti ekziston me të vërtetë dhe e dyta që nesër Ai do të shkatërrojë tokën!"

Bush thirri me urgjencë Senatin e Kongresin dhe u tha: "Kam dy lajme; një të mirë dhe një të keq, lajmi i mirë është se Perëndia ekziston me të vërtetë dhe lajmi i keq është se Ai nesër do ta shkatërrojë tokën!"

Bill Gates kthehet tek Microsoft i qeshur dhe i lumtur si pas një Pashke dhe deklaron: "Kam dy lajme fantastike; e para, unë jam një nga tre personat më të rëndësishëm në tokë dhe e dyta se problemi BUG (i virusit) për vitin 2006 është zgjidhur përfundimisht.

Thashë Një!

Për të festuar 25-vjetorin e martesës, gruaja dhe unë, vendosëm të shkojmë diku jashtë kallaballëkut dhe zhurmës së qytetit, pasi gruan e kam nga ato tipa që flet vetëm njëherë në hënë.

Për të bërë këtë udhëtim lexuam në gazetë se është një vend i përshtashëm shumë i qetë në Malin e Tomorrit, diku afër Tyrbes së Kulmakut. Atje ka një motel me një restorant shumë të qetë, i cili vetëm një javë në vit është plot e përplot, në Ditën e Baba Tomorrit, pastaj atje nuk shkon më njeri, vetëm ndonjë çoban a kalimtar i rastit. Për të shkuar atje, ne morëm në Berat dy gomerë me qira dhe u nisëm. Më parë, unë lajmërova radion lokale Tomorri për të bërë të ditur vizitën tonë. Gomerët tanë lëviznin me shumë kujdes dhe ecnin pa u ndalur.

Befas gomari i gruas ndali. Gruaja që nuk kishte folur tërë rrugës, thirri me zë sfidanteje: "Thashë Një!"

Pas pak gomari i gruas ngeci përsëri. Gruaja foli: "Thashë dy!"

Nuk kishim bërë as dy km, kur gomari i gruas ngeci përsëri dhe nuk lëvizte më. Unë i futa një dru prapa dhe ai u çapos përpara, por gruaja këtë radhë bërtiti shumë fort: "Thashë tre!"

Pastaj e qetë i zbriti gomarit, nxori një kobure nga xhepi dhe ia mbajti në lule të ballit gomarit të shkretë! Veshgjati ngordhi sakaq. Unë renda t’i vija në ndihmë gomarit e me lot në sy po i fërkoja kokën e skuqur nga gjaku. I kthehem gruas duke i thënë: po ç'na bëre moj lanete?!

Gruaja fare e qetë, pasi i fryu grykës së kobures, e futi në xhep dhe ashtu e qetë si përherë m’u drejtua mua, "Thashë një!"

Macja dhe njeriu Një burrë ishte bezdisur tmerrësisht nga macja e së shoqes. Një ditë mori vendim që ta përzejë macen nga shtëpia. E merr me makinë, shkon nja 2 fshtra larg dhe e lë macen aty.

U kthye në shtëpi, por sapo hapi derën për të hyrë brenda, macja hyri para tij! Të nesërmen shkon 4 fshtra larg. Kur vjen në shtëpi, macja kishte mbërritur para tij! I mërzitur dhe nevrikosur e merr macen përsëri dhe e dërgon në cepin tjetër të rrethit. Macja prapë në shtëpi.

Ky burri kishte qëlluar tip shumë këmbëngulës, ndaj një të dielë e merr macen me vete dhe niset, del nga rrethi, kalon një urë, futet në një rrugë fshati, kalon edhe një urë tjetër, futet në një pyll, ngjitet në një mal, shkon ku as vetë nuk e dinte se ku dhe kur i mbushet mendja se kësaj radhe macja s'kishte sesi ta gjente më rrugën e kthimit, e lë macen në një vend ku iu mbush mendja.

Pas 3 orësh merr në telefon të shoqen: -Eshtë macja aty?

-Po, -i thotë e shoqja, -ç’ke që pyet?

-Ma nxirr pak në telefon se kam humbur rrugën.

Një ari në mes të Tiranës Në mes të Tiranës, në një nga baret e shumta që kanë mbirë si kërpudhat pas shiut, një ditë hyri një ari dhe pasi i dha porosinë banakierit, u ul. Kamarieri i shpejtë ia solli me vrap porosinë duke i thënë, mirëserdhët i dashuri ari. Ariu thartoi turinjtë dhe e kapi kamarierin për zverku: -Dëgjo këtu, spurdhjak! Unë nuk e kam emrin ari, por Panda dhe herë tjetër mos e bëj më këtë gabim, se ta heq kokën. Qartë?

-Më fal z.Panda. Kurrë s'do ta bëj këtë gabim.

Panda, pasi hëngri dhe piu, pagoi duke i lënë kamarierit një bakshish të mirë. Në dalje e sipër ndaloi dhe qiti një revolver, ia drejtoi kamarierit në kokë dhe qëlloi. Plumbi fluturoi sipër kokës së tij dee goditi në banak një shishe "Raki Rushi Skrapari", duke e bërë atë copë e cikë. Pastaj tha faleminderit dhe doli jashtë. Tek dera mbrriti pronari i lokalit dhe i tha: -I dashur Panda, ku është e meta jonë që ju qëlluat me revolver në lokal?

-Po ku duhet të qëlloja sipas jush?

-Asgjëkundi. Armët në Shqipëri janë të ndaluara dhe të qëllosh me të në publik mund të hash 3 vjet burg.

-Spurdhjak! Hajde me mua të shkojmë në rajonin Nr. 3 të policisë së Tiranës dhe të shohësh që unë kam lejë për të bërë atë që bëra.

E kapi për zverku pronarin dhe shkuan në polici. Tek hyrja e rajonit policor, mbi mur qëndronte një pikturë e madhe dhe e bukur; një Pandë me një shishe birre në njërën dorë dhe në tjetrën një revole e poshtë diçitura: "Panda, ha, pi, paguan dhe qëllon me revolver."

-Çfarë bëra unë më shumë në lokalin tuaj se sa thotë kjo pankartë e policisë së Tiranës?! E shikon guak? Eshtë detyra ime të ha, pi, paguaj dhe qëlloj. Tani mbushu dhe mos më pengo më në detyrën time. Të rrojë shefi i Rajonit të Policisë Nr. 3 në Tiranë!

Humor amerikan Një djalë i ri pasi mori lejën e qarkullimit rrugor, i kërkoi të atit hua makinën që ta ngiste. I ati e mori mënjanë, duke i shpjeguar që marrja në dorë e makinës është një përgjegjësi e madhe, pastaj i tha: -Le të bëjmë një marrëveshje, bir! Studio pak më shumë, që notat t'i çosh nga B në C, lexo dhe pak Ungjillin, qethi flokët si njeri e pastaj flasim për makinën.

Djali u mendua për një moment dhe ra dakord. Kaluan gjashtë javë dhe ai vendosi t'ia bëjë sërisht kërkesën të atit. I ati e merr mënjanë e i thotë: -Bir, jam i kënaqur me ty, notat i ke përmirësuar e të kam parë që çoku lexon dhe Biblën, se të dielave ke filluar të marrësh pjesë edhe në klasën e studimit, por punës së flokëve si i bëhet?

I riu i tha:

-Baba, jam menduar edhe për flokët, por në bibël kam mësuar që Samsoni kishte flokë të gjatë, Gjon Pagëzori, Moisiu,... të gjithë, deri edhe Jezusi i kishte të gjata...

I ati u përgjigj: -Po, or bir, por a nuk lexove ti se ata të gjithë ngado që shkonin, ecnin më këmbë?

Balenat, Vajza & Mësuesi Një vajzë e vogël ishte duke folur me mësuesin e saj rreth balenave. Mësuesi i thoshte se është krejt e pamundur fizikisht që një balenë të gëlltitë një njeri, sepse sado e madhe që të jetë balena, ajo e ka shumë të ngushtë grykën. Vajza qëndronte në të sajën që në Bibël thuhet se Joni është gëlltitur nga një balenë. Mësuesi i nxehur nga ky qëndrim, nguli këmbë që kjo gjë është e pamundur. Vajza atëherë tha:"Kur unë të shkoj në parajsë, do ta pyes Jonin." Mësuesi e pyeti: "Po nëse Joni do të jetë në ferr?" Vajza e vogël ia ktheu: "Në këtë rast do ta pyesni ju."

Dy plakat Dy plaka ishin ulur pranë njëra-tjetrës në karriket e një radhe në kishë. Pas pak njëra i foli shoqes: "Shumë gjatë po i bie prifti kësaj radhe dhe mua më duket se bytha po më fle gjumë!" Tjetra shumë serioze i kthehet: "Pa më thënë ti, unë e mora vesh se po të fle bytha, pasi pak më parë i hapej goja dhe më pas e dëgjova të gërhasë!"

Martesa e djalit 6-vjeçar

Një djalë i vogël 6-vjeçar i thotë të atit: "Babi, unë kam rënë në dashuri me çupën që e ka shtëpinë përballë nesh dhe të dy duam të martohemi. Ne e biseduam këtë gjë sot dhe ramë dakort të pyesim njëherë prindërit. Si thua, babi, do të më japësh lejë të martohem me Mozën?"

I ati, një njeri me kulturë të lartë dhe shumë i edukuar, mendohet pak dhe i përgjigjet: "Mirë, biri im, po a e keni menduar gjatë këtë punë?" Djali nuk priti dhe ia ktheu: "Ne kemi një vit që flasim vetëm për martesën tonë."

Babai i zënë ngushtë, mendohet të gjejë argumenta që djali i tij të mos mendojë për këtë punë. Më në fund i bie ndërment që ata s'kanë shtëpi, s'kanë para dhe s'mund të jetojnë bashkë. Ia thotë këto gjëra djalit, por ai përgjigjet shpejt: "Ne, more babi, e kemi menduar dhe këtë gjë, një javë do të rrimë në dhomën time dhe një javë në dhomën e saj!" I jati u vu në mendime, pasi nuk po gjente dot një argument që t’i mbushte mendjen djalit të hiqte

dorë nga ky mendim, më në fund i shkrepi në mendje një ide: "Dakort, biri im, por nëse unë dhe mami bëjmë një vëlla apo motër vitin tjetër, dhoma jote na duhet për bebin?"

-Atëherë në do të rrimë në dhomën e Mozës, -ia pret menjëherë djali.

-Po sikur dhe nëna e Mozës të lindë? -e pyeti babi.

-E kemi menduar dhe këtë gjë. Ne do të rrisim fëmijët tuaj.

-Po mirë, po sikur ju të lindni fëmijë? Si do bëhet me fëmijët tanë?

-Eh, more babi, po unë nuk jam budalla, sa herë ta shikoj Mozën të rrijë mbi vezë, do t'ia thyej vezët dhe ne s'do të kemi fëmijë derisa të rritemi dhe ca!

Këtu babi u dorëzua dhe filloi të qeshë me të madhe.

-Ju qoftë për hajër martesa!

Plaku dhe "papagalli"

Eshtë bërë e modës që disa të rinj e të reja të vishen e ngjyhen e lyhen sikur të ishin shpendë pylli e të sillen në një mënyrë të egër, që të kujtojnë vërtet faunën e një xhungle!

Po t’i pyesësh pse vishen kështu, ata të përgjigjen me krenari se u pëlqen e veçanta dhe egërsia!

Një ditë në një stol në një park afër një pazari të madh, ishin ulur pranë e pranë një plak dhe një djalë lara-lara, arna-arna, pala-pala, me flokët e ngrira përpjetë, ca të kuqe e ca jeshile, me fytyrë të verdhë e hundë të kuqe... Ishte aq qesharak djali sa plaku i shkretë mezi po e mbante të gajasurën dhe shtërngohej që të mos shpërthente por, ...nga kjo i shpëtoi një pordhë. Djali e pa me egërsi dhe e pyeti: -Xhaxho! Çfarë qe ajo që bëre?

-Më pyeti për ty...

-E çfarë të tha?

-Kush je ti...

-E ti si i the?

-Unë i thashë le ta pyes, mbase është im bir pasi një herë e një kohë unë isha i dehur dhe bëra seks me një papagalle...

Babi im është magjistar "Çfar pune bën babi juaj?" pyeti sekretarja e shkollës një djalë në ditën e parë të shkollës.

"Ai është magjistar, zonjë", tha djali.

"Sa i zoti është babai juaj magjistar të bëjë magji dhe cila magji është më e preferuara e tij?"

"Ai mund t’i bëjë njerëzit përgjysëm." "Çudi!! Tani unë kam një pyetje tjetër. Sa vëllezër dhe motra ke?"

"Unë kam një gjysëm vëllai dhe dy gjysma motra."

Nuk është babai jot!

Një djalë i ri kishte rënë në bela të madhe, pasi nuk po martohej dot. Sa herë që ai binte në dashuri me një vajzë të mirë e të bukur dhe vendoste të martohej, i ati e këshillonte që të mos lidhej me atë, pasi ajo ishte motra e tij nga babai...

U bënë disa raste që i ati ia prishi djalit dhe më në fund i biri vendosi që t’i hapet së ëmës: "Nëna ime e dashur, unë nuk do të martohem dot kurrë, sepse babai im paska kaq shumë vajza me të dashurat, sa po më duket se gjithë çupat e fshatit qenkan bijat e tij! Çfarë të bëj?

"Mos u shqetëso më, biri im. Merr për grua cilën të mbushet mendja se ai nuk është babai jot i vërtetë."

Një kauboj në Nju Jork

Një kauboj ndaloi kalin afër një klubi në Nju Jork dhe zbriti për të pirë një birrë e për t’u freskuar pak. Eci tërë pordhë, siç dinë të ecin vetëm kaubojsat dhe posa arriti tek banaku, i ra tavolinës me grusht.

-Hej, banaaa-kier! Shpejt një krikëll birrë!

Banakieri ia solli me vrap. Kaubojsi e piu birrën me një frymë dhe pasi qiti tërë tangërllëk një pesë dollarëshe e përplasi mbi banak me forcë.

-Mbaje kusurin, zuzar! -i tha banakierit.

Të gjithë njujorkezët e klubit shikonin këtë mostër. Askush nuk fliste dhe kjo i dha akoma më shumë zemër kaubojsit që të shesë më shumë pordhë. Ashtu siç erdhi me hapa sikur i numëronte, ashtu filloi të dalë nga lokali... Kur vajti tek vendi ku kishte lidhur kalin, ai nuk ishte atje. "Të dhjefsha tangërllëkun", -i tha vetes. Befas i lindi ideja që të tregohet tamam

kauboj. Rrëmbimthi kthehet përsëri në lokal dhe sapo hapi derën, qiti revolverin e qëlloi më tym mbi kokat e njujorkezëve, pa parë asnjë në fytyrë.

-Pandehët se jam një klloun, një lolo? Jam një kauboj i vërtetë nga Teksasi. Vetëm 5 minuta kohë keni sa të pi një birrë tjetër dhe kalin e dua në vend, përndryshe do t’jua bëj siç bëra në Teksas...

Pasi piu birrën me një të ngritur, fshiu mustaqet me kurrizin e dorës së majtë, ia dha një të qeshure të llahtarshme, sa vërtetë atyre që ishin atje u hyri frika. Pistoletën e vuri mbi banak dhe mendoi, "s'paska ndonjë budalla të vërtetë që të vijë e të ma marrë revolverin e të më japë një grusht turinjve e unë t’i ha mutin!"

Kaluan pesë minuta dhe kauboj para se të dilte jashtë mori pesë dollarëshin, që pagoi më parë, nga banakieri. Doli jashtë. Kali i tij ishte atje! U turr me vrap që ta hipte kalin pa e vënë këmbën në yzengji që ta shihnin ata se ç'ishte në gjendje të bënte, por u pengua dhe ra përtokë. "Gomar! -i tha vetes. -Kur s'ke bythë, pse i bën këto numra?" Shpejt e mblodhi mendjen dhe u shtri si pa ndjenja. Kur klubistët u afruan për të parë çfarë i kishte ndodhur, ai vërtik u ngrit dhe hypi mbi kalë duke u thënë: -Shpëtuat paq sot.

-Kauboj, -ishte zëri i banakierit që i vërtiteshin në mendje fjalët e kaubojt "...do t’jua bëj siç bëra në Teksas..." , -të lutem më thuaj çfarë ke bërë në Tekasas?

Kaubojsi u mendua një copë herë dhe i vinte t’i theshte që “u hëngra mender mutin” teksasasve, por e mbajti veten dhe iu përgjegj sinqerisht: -Shkova në shtëpi.

Klienti i çuditshëm në restorant-“berberanë” Në një restorant të Ersekës hyn një bari dhe ulet në tavolinë. Ai merr mbulesën e tavolinës dhe e var në qafë, pastaj merr thikën dhe e fërkon pas bishtit të pirunit. Pronari i lokalit e shikon shumë i habitur dhe thërret një nga kamarierët e tij.

"Bëj kujdes me këtë njeri se mos është i çmendur, por me shumë takt. Sidoqoftë ai mund të hajë dhe paguajë e ne mund të fitojmë një klient qoftë edhe budalla..."

Shkon kamarieri tek klienti i çuditshëm dhe e pyet: "Xhaxha, a u lodhët sot?”

-Pasi mori një tundje të lehtë të kokës, kamarieri vazhdoi, -“Mos keni ngatërruar gjë adresë, këtu nuk është berberanë, por restorant."

Klienti e shikoi kamarierin që nga koka tek këmbët dhe qeshi hidhur, duke i thënë: "Eh, mor axhami, je akoma i vogël që t’i kuptosh të mëdhenjtë! Unë e di mirë që ju “të rruani dhe qethni mirë”, por do të lutesha që sot vetëm të më ”rruani” pak se jam hallexhi."

Plaka dhe Piloti Avioni amerikan “Delli” bënte fluturimin rutinë nga New York në Tiranë. Një nga pjestarët e ekuipazhit kishte marrë detyrën që të qëndronte tek dera gjatë kohës që pasagjerët do të hynin në bord. Ai qëndronte me një buzëqeshje në fytyrë duke u thënë të

gjithëve: "Mirësevini në bordin e avionit xyz dhe faleminderit që na zgjodhët ne." Ndërsa aviatori thoshte këto fjalë mundohej që të mos i shikonte njerëzit drejt e në sy pasi dikush mund të bënte ndonjë pyetje shumë të mençur dhe ai nuk do të dinte t’i jepte përgjigje. I kishin thënë se shqiptarët bëjnë pyetje që askush s'mund t’u përgjigjet! Më në fund, një plakë nga Vaqarri hyri në avion dhe qëndroi përballë tij. Aviatori për t'iu shmangur ndonjë pyetje, i futi krahun duke i thënë: "Ku e keni vendin që t'ju ndihmoj të shkoni atje?" Plaka e shkathët i përgjegjet: "Mos u shqetëso se unë e gjej vetë. Nuk jam aq plakë sa më kujton ti, por më ler të bëj një pyetje çuno?"

Aviatori i zënë ngushtë, iu përgjigj pa qejf: "Me gjithë dëshirë, zonjë e nderuar." Plaka vazhdoi: "A mundesh me më dhënë një përgjigje ekzakt, nëse ne do të ulemi në pistë apo do të rrëzohemi diku e të thyejmë qafën?"

Dy turistë në Voskopojë

Dy turistë të huaj mbrritën në Voskopojë, dhe duke shkuar përgjatë rrugëve të qytetit, mundoheshin të shqiptonin emrin e qytetit. "Unë mendoj se shqiptohet kështu: Vozzzz=kappppp-osss-oiiiiii" tha i pari. "Më duket se shqiptarët e shqiptojnë kështu: Vassss-koppppp-aseiiii-aaaaaa" tha i dyti.

Erdhën sa erdhën vërdallë me emerin e Voskopojës në gojë, më në fund erdhi koha e drekës dhe shkuan në një vend për të ngrënë diçka.

-Le ta pyesim këtë shitësen ezmerkë se ku jemi që të dëgjojmë emrin e qytetit, -argumentoi i pari turist dhe kështu bënë.

-Zonjë, ju lutem mund të na thoni se ku jemi?

-Ju jeni në një burrrrr-ekkkkk-torrrrr-eeeee, -tha shitësja.

Jay Leno - Kopshti Human...

"Urime Zonjës Gwyneth Paltrow, e cila lindi para ca ditësh një vajzë dhe i vuri emrin Mollë. Miss Gwyneth thotë që shikon të ketë pas një viti një tjetër bebe femër dhe që do t'ia verë emrin Dardhë. Tani nuk do të kemi vetëm kopshte natyrore, por edhe kopshte humane me mollë, dardha, kumbulla, e pse jo, edhe me kunguj..." -thotë Jay Leno.

Gruaja që "s'dëgjon mirë nga veshët"

Një burrë shkon tek doktori dhe i thotë se gruaja ime nuk dëgjon mirë nga veshët. Doktori e pyet se në çfarë distance nuk dëgjon gruaja. Burri përgjigjet se nuk e di. Atëherë doktori i thotë që të shkojë në shtëpi dhe të bëjë këtë provë; në distancën 15 këmbë larg gruas të pyesë gruan se çfarë është duke bërë, kur është duke punuar në kuzhinë. Nëse nuk e dëgjon, ai të afrohet edhe 5 këmbë më afër, nëse ajo përsëri nuk do ta dëgjojë, ai të bëjë edhe 5 këmbë të tjera më afër asaj. Por edhe në se ajo përsëri nuk mund ta dëgjojë, le të afrohet edhe 5 këmbë të tjera.

-Zemra ime çfarë je duke gatuar? -e pyet burri nga distanca 15 këmbë.

Asnjë përgjigje. Burri bën të njëjtën pyetje nga distanca 10 këmbë, por nuk merr asnjë përgjigje. Afrohet edhe 5 këmbë dhe e pyet përsëri, por pa asnjë përgjigje. Më në fund i qëndron ngjitur tek shpina dhe e pyet: -Zemra ime, çfarë je duke gatuar sot?

-Po gatuaj pulë, o burrë i dashur, po sa herë të të them se po gatuaj pulë?! Eshtë e katërta herë që të jap përgjigje dhe ti vazhdon të më pyesësh. Shko tek doktori dhe vizitohu!

Një fëmijë i thotë babait

"Babi sot fitova 50 lekë" "E si i fitove?"

“Po ja, në vend që t’i hipja autobusit, e ndoqa pas gjer në stacionin e Kombinatit, kështu fitova paret e biletës.”

"Bravo, por po të kishe ndjekur një taksi, mund të kishe fituar dyfishin."

Vetëm në Amerikë Këtu më poshtë po përshkruaj vetëm një nga anët më të ndritshme të amerikanëve...

1. Vetëm në Amerikë pizza mund të vijë në shtëpi më shpejt se ambulanca!

2. Vetëm në Amerikë invalidët mund të parkojnë brenda në fushat e patinazhit në akull!

3. Vetëm në Amerikë i sëmuri duhet të shkojë deri në fund të dyqanit për të blerë ilaçet dhe i shëndoshi mund të blejë cigare që tek dera!

4. Vetëm në Amerikë njerëzit porositin dopio hamburger me djathë dhe shumë patate të skuqura, që i shoqërojnë me një Koka Kola dietike!

5. Vetëm në Amerikë lihen hapur të gjitha dyert e bankave dhe lidhen me zinxhir stilolapsat që plotësojnë llogaritë bankare!

6. Vetëm në Amerikë të gjitha makinat e mira lihen në rrugë dhe ato që nuk bëjnë, i mbyllin në garazhet që quhen Junk Yard!

7. Vetëm në Amerikë bëhet dashuri me telefon!

9. Vetëm në Amerikë përdoret fjala “politics” për të përshkruar shumë mirë një proces: “Poli” në latinisht do të thotë “shumë” dhe “tics” do të thotë “shushunja” (krijesa gjakpirëse) 10. Vetëm në Amerikë uikendeve kurrë nuk bie shi. (Kjo vetëm në lajmet televizive!)

Doni më për Amerikën?

Humor nga Rusia Lenini tregoi se çdokush mund të drejtojë. * Stalini tregoi se vetëm një mund të drejtojë. * Hrushovi tregoi se një idiot mund të drejtojë. * Brezhnjevi tregoi se një idiot s’mund të drejtojë.

Në Zoopark Një vizitor pa një nga rojet e Zooparkut që po qante sepse kishte marrë vesh që kishte ngordhur një elefant. Vizitori iu drejtua: -Sigurisht që e paske dashur shumë këtë elefant...

-Jo, jo nuk është kjo arsyeja, -u hodh një rojë tjetër që vazhdimisht qeshte, -arsyeja është sepse ky ka radhën t’i hapë gropën elefantit, -vazhdoi roja tjetër.

Shakaja e Ditës

Në derën e Shën Pjetrit, që pret shpirtërat pasi ne vdesim, dikush trokiti. Pjetri hapi derën dhe pa një burrë. Sapo Sh. Pjetri hapi gojën të flasë, burri u zhduk. Pas pak u dëgjua përsëri një trokitje. Sh.Pjetri mbrriti menjëherë tek dera dhe pa përsëri atë burrë. Sapo hapi gojën

ta pyesë se kush është, burri përsëri u zhduk. Pas pak minutash një trokitje tjetër. Shën Pjetri e hapi dorën me njëherë dhe pa të njëjtin burrë!

Sh.Pjetri i nervikosur i bërtiti fort: "Je duke luajtur kukufshehtas me mua? Kush je ti?"

Këtë radhë erdhi një përgjigje që vinte duke u vagëlluar, pasi burri përsëri ishte duke u larguar si hije: "Jo, nuk jam duke luajtur me ty, por doktorët po mundohen të më ringjallin."

Sekreti i rritjes së sisëve Një grua po i mbushte mendjen burrit të shkonin në Kirurgjinë Plastike për të bërë implantimin e gjoksit që e kishte shumë të vogël.

-Burrë, do të jetë më mirë për ty të kem një gjoks të madh. Nuk kushton aq shumë, rreth $5.000. Si thua?

-Unë të kam thënë që ti vetë mund ta rritësh gjoksin, pa shkuar tek doktorët. Mjafton një letër higjenike tre herë në ditë, me të cilën ta fërkosh gjoksin poshtë e lart dhe të shohësh se sa shpejt do të rritet.

-Po si mund të rritet gjoksi nga një fërkim me letër, kur mijëra duar për vite me radhë e kanë fërkuar gjoksin e një mikeje dhe nuk i është rritur?!

-Unë them se jo dora, por letra higjenike e rrit. Ja, shiko sa të janë rritur bythët, ngaqë i fërkon me të!

Për Gratë dhe Burrat Burra! Hapni sytë nga gratë!

"Ato nuk janë më të zgjuara, por janë më dhelparake nga ne."

Nga një burrë anonim Një burrë dhe një grua që udhëtonin në drejtime të kundërta me makinat e tyre, befas u përplasën dhe makinat u shkatërruan plotësisht. Për fat të mirë, që të dy shpëtuan për bukuri. Gruaja doli e para dhe e ndihmoi burrin të dilte nga makina e tij.

-Je plagosur gjë mjalti im? -pyeti ajo gjithë delikatesë.

-Një çiçkë, zemra ime e ëmbël, po ti?

-Një çiçkëz. Deshte i Madhi Zot që ne të ngeleshim gjallë, -shtoi gruaja.

-E di zemra? -vazhdoi gruaja e bukur, -Zoti ka menduar për ne që të bashkohemi si makinat tona, si thua? -Buzët e saj morën formën e një sulmi.

-Je shumë e bukur dhe një dhuratë të tillë kurrë nuk e kam patur. - Tha burri dhe i shkëlqyen sytë si dy bula vese nën dritën e diellit. Ai u bë i gatshëm ta përballojë "sulmin" e saj.

-Por prit, o shpirt, prit pak se pa e lagur një çikë nuk festohet... -Dhe shkoi zonja e bukur tek makina e saj dhe se ku gjeti një shishe verë të pathyer. Ia zgjati burrit: -Ngrije, o mjalti im!

Dhe burri e ngriti duke e pirë me një frymë gati gjysmën e shishes, pastaj ia zgjati përsëri gruas. Gruaja nuk pranoi.

-Shpirti, pse ti nuk pi një çiçkë? Hajt pije se të bën mirë, - dhe ia ngjiti buzët në faqe...

-Jo zemra. Unë nuk do pi, sepse jam duke pritur policin.(!!)

Dy bashkëshortët...

Një grua shoqëronte burrin e saj tek doktori. Pasi e vizitoi burrin, ai thirri gruan në një dhomë më vete dhe i tha: "Dëgjomë mirë se çfarë do të të them. Burri yt ka sëmundje të keqe dhe mund të vdesë brenda disa muajve. Për t’i zgjatur jetën, unë do të të jap disa këshilla që t’i kesh parasysh. Nëse do të veprosh pikë për pikë sipas porosive të mia, ai do të rrojë të paktën edhe 4 vjet e ndoshta nuk do të vdesë për një kohë shumë të gjatë. Puna jote me të konsiston vetëm në 10 muajt e parë, sa t’i kthehet vullneti për të jetuar, pasi ai ka një stres të jashtëzakonshëm, nga i cili i vijnë të gjitha të tjerat si edhe rreziku i vdekjes.

Ti do të veprosh kështu; çdo mëngjes do t’i përgatitësh një ushqim shumë të mirë, sipas dëshirës së tij, duke i thënë fjalët më të ëmbla që një grua ia thotë të dashurit të vet. Po ashtu edhe për drekën dhe darkën. Nuk do të lejosh kurrë që të bëjë punë në shtëpi dhe jashtë saj. Çdo ditë të javës, pa fundjavën, do të bësh dashuri dhe seks me burrin, duke e përkëdhelur butë. Nuk do të lejosh askënd që ta prekë ose lëndojë me fjalë. Nëse ti je e mërzitur, mos ia thuaj atij këtë gjë dhe mos diskuto me të rreth stresit tënd dhe problemeve të kësaj natyre.

Nëse vepron kështu, atij do t’i ripërtërihen qelizat e trupit dhe do të ndihet mirë.

Sëmundjen do ta luftojë me një kurajë të madhe, sepse do të jetë i dashuruar me jetën. Pas 10 muajsh ai do të jetë si më parë. Garancia është 100% e sigurtë." Këtu e mbylli doktori bisedën me gruan dhe i shtërngoi dorën, duke i uruar suksese.

Burri që e priste me ankth, e pyeti: "Zemër, çfarë të tha doktori?

-E do ta them tani, apo do të presësh sa të shkojmë në shtëpi?

-Tani, zemra ime, se kam merak ç'do ndodhë me mua...

-Doktori më tha se burri yt do të vdesë brenda një ose dy javësh!

Kujdes nga pleqëria!

Një çift i vjetër vlonjat, që ishte duke festuar 60-vjetorin e martesës në Tiranë, vendosën të kthehen në vendin e lindjes, pasi i martuan dhe i rregulluan të gjithë fëmijët e tyre. Kështu, ata shkuan të pleqërojnë në Vlorë. Një ditë duke u mbajtur për dore si dikur, kur ishin fëmijë, ata u drejtuan për në shkollë, ku kishin mësuar për herë të parë. Ishte mbasdite dhe shkolla qe e hapur e pa fëmijët e zhurmshëm. Ata hynë direkt tek një klasë, ku kishin studiuar dhe u ulën pikërisht në të njëjtën tavolinë si atëherë, kur ai i tha asaj për herë të parë: "Të dua, moj qëne."

Gjatë rrugës së kthimit për në shtëpi, një thes plot me para ra nga një makinë e blinduar private që transportonte paratë e firmës "Gjallica". Thesi duke u rrokullisur erdhi deri tek

këmbët e tyre. Plaku dhe plaka u bënë të rinj nga gëzimi. Ata e morën thesin pa asnjë vështirësi dhe e shpunë në shtëpi. E hapën dhe i numëruan paratë -pesëdhjetë mijë dollarë amerikanë! Në thes qe edhe një letër ku shkruhej: "Ja, kështu vidhet, o të q... udhët!"

Plaka i tha plakut: "Duhet të lajmërojmë policinë. Këto para nuk janë tonat." Plaku nuk qe dakort. "Hallalli nuk bëhet lanet, -tha ai. -Ne duhet t’i fshehim paratë në çati."

Kështu bënë.

Të nesërmen, dy agjentë të lagjes që kërkonin paratë trokitën në derë. "Na falni, mos keni gjetur dje një thes me para?" pyetën policët. Plaku u përgjegj shpejt me një "JO" të fortë, por plaka e ndali duke thënë: “Burri gënjen, ne i kemi fshehur paratë në çati."

"Të dashur policë, gruaja vuan nga sëmundja e harresës dhe nuk di se çfarë thotë. Ju lutem mos ia vini re, se e ka nga pleqëria. Ju e dini se gratë plaken më shpejt se ne burrat."

Policët u kthyen nga plaka dhe filluan ta pyesin: "Ju lutemi, na i thoni historinë që nga fillimi."

"Po ja, -filloi plaka, -kur po ktheheshim dje nga shkolla...”

Polici që dukej se qe shefi, i thotë kolegut: "E dëgjon?! Paskan qenë në shkollë dje! Jemi në adresë të gabuar. Hajt të shkojmë!"

Dhjetë Urdhëresat e Martesës Urdhëresa 1. Martesat janë bërë në qiell. Kështu që ato kanë shkrepëtima dhe bubullima.

Urdhëresa 2. Nëse dëshiron që gruaja të jetë shumë e heshtur për ato që i thua, foli kur ajo të jetë në gjumë.

Urdhëresa 3. Martesa është e shkëlqyer. Divorci është të paktën 100 herë më i shkëlqyer!

Urdhëresa 4. Koha e Martesës është një zhgënjim i madh. Në vitin e parë të martesës burri flet dhe gruaja dëgjon. Në vitin e dytë, gruaja flet dhe dëgjon burri. Në vitin e tretë flasin të dy njëherësh dhe i dëgjon lagjja...

Urdhëresa 5. Kur një burrë hap derën e makinës për gruan e tij, të jini i sigurtë për një gjë: O është gruaja e re, ose makina.

Urdhëresa 6. Martesa është kur një burrë dhe një grua bëhen një. Shqetësimi fillon kur ata fillojnë të dallojnë se janë dy.

Urdhëresa 7. Para martese, një burrë do të rrijë syhapur gjithë natën për ta dëgjuar të fejuarën e tij, pas martese atë do ta zërë gjumi që në fjalën e parë!

Urdhëresa 8. Çdo burrë dëshiron që të ketë një grua të bukur, të kuptueshme, ekonomike dhe kuzhiniere të mirë. Por fatkeqësisht ligji lejon që ai të ketë vetëm një grua.

Urdhëresa 9. Martesa dhe Dashuria janë dy lëndë kimike të ndryshme, prandaj gruaja e trajton burrin si mbeturinë toksike dhe shikon për një lëndë kimike të pastër...

Urdhëresa 10. Një burrë është i pakompletuar gjersa të martohet. Pasi martohet, ai është krejt i mbaruar...

Ah jeta, jeta!

Dy vetë po luanin golf aty pranë një varreze, ndërkohë një kortezh i përmortshëm hyri në varreza. Njëri nga lojtarët e golfit, hoqi kapelën e vuri atë tek zemra dhe ashtu ndenji pa

lëvizur derisa përfundoi cermonia e varrimit. Tjetri shumë i habitur e pyeti: "Pse e bëre këtë veprim? Ne nuk marrim pjesë në atë varrim!"

Përgjigja erdhi pak e vonuar dhe me një zë shumë të drobitur e të lëshuar: "Kishim kaluar bashkë 40 vjet martesë dhe ky qe veprimi i fundit që unë munda të bëj për të ndjerën. Ah, jeta, jeta!"

Rrëfimi i grave (Sipas tregimit të mikut tim amerikan. S.G.) Një prift katolik ishte shumë i shqetësuar për qytetin e tij të vogël pasi tërë gratë e qytetit kur i rrëfeheshin atij, thoshin përditë se i tradhëtonin bashkëshortët. Kjo gjë e kishte mërzitur së tepërmi priftin e vjetër, sidomos fjalët banale që përdornin gratë dhe vendosi që t'u ndryshojë fjalorin e keq atyre; në vend që ato të thoshin se e kishin bërë kaq e aq herë me burra të tjerë, do të thoshin "jam rrëzuar kaq e aq herë”, pa i zënë meshkujt me gojë.

Kështu që gratë tani nuk thoshin më se e kam bërë atë punë, por se jam rrëzuar. Këtë kod të ri rrëfimi e dinte vetëm prifti dhe gratë.

Një ditë, prifti i vjetër u transferua papritur dhe nuk pati kohë që ta takonte priftin e ri që ishte emëruar në vend të tij e ta vinte në dijeni për këtë ndryshim në rrëfimin e grave.

Kështu ai këtë sekret ia tha kryetarit të bashkisë duke e porositur që t'ja thoshte priftit të ri sapo të vinte në qytet. Por qëlloi që kryetari harroi ta bënte atë gjë.

Gratë e qytetit vinin për javë tek prifti i ri dhe të gjitha i thoshin se janë rrëzuar kaq e aq herë për... Prifti shumë i çuditur po mendonte se gratë rrëzoheshin nga që rrugët ishin të pa shtruara mirë dhe se duheshin marrë masa urgjente që të rregulloheshin rrugët sa më parë, pasi kishte rrezik që ato të thyenin ndonjë këmbë.

Një ditë, prifti i ri shumë i mërzitur shkon të ankohet tek kryetari i bashkisë: "Urgjentisht duhet të rregullohen rrugët e qytetit, pasi tërë gratë e këtushme rrëzohen për ditë. Bile edhe gruaja juaj është rrëzuar shumë herë. Këtë javë zonja jote, i dashur kryetar i bashkisë më tha se brenda një dite qe rrëzuar 9 herë, si asnjë grua tjetër!!"

Dashuria e vërtetë në pleqëri (!!!)

Thonë se dashuria e çiftit bashkëshortor vjen e shtohet shumë në moshën e pleqërisë, kjo ndoshta nga që ata ndihen të braktisur nga të tjerët apo thjeshte sepse një jetë e tërë bashkëshortore i ka bërë ata që të afrohen kaq shumë! Unë nuk jam shumë në gjendje t’i jap një përgjigje të saktë pse ndodh kjo gjë. Nëse dikush ka ndonjë mendim, do t’i lutesha të ndihej i lirë të më dërgonte mendimin e tij pa asnjë hezitim. Ndoshta kjo histori e shkurtër e një çifti të vjetër, që unë do të tregoj më poshtë, ka një kuptim të vërtetë se sa e thellë është dashuria në këtë moshë. (!)

Një tetëdhjetëvjeçare u arrestua në një dyqan ndërsa vodhi. Kur ajo u ndodh përpara gjykatësit, ai e pyeti: "Çfarë vodhët?" Plaka iu përgjigj: “Vodha një kanaçe me pjeshkë.”

Gjykatësi më pas e pyeti: “Pse vidhni në këtë moshë. Kjo jo vetëm është turp, por edhe tregon se ju do të keni vjedhur tërë jetën.” Përgjigja e plakës ishte sepse ajo ndihej shumë e

uritur atë ditë. Atëherë gjykatësi e pyeti se sa pjeshkë ishin në kanaçe dhe gruaja e vjetër i tha se ishin vetëm 6 pjeshkë. Gjykatësi ngriti zërin duke bërtitur: "Atëherë shkoni gjashtë ditë në burg!"

Duhet thënë, përpara se gjykatësi të shpallte vendimin për gjashtë ditë burg dhe të largohej nga salla e gjyqit, burri i plakës i kërkoji leje atij që të mund të thoshte dy fjalë. Gjykatësi sigurisht i dha lejë. Burri duke iu drejtuar gruas i tha: "Ti e dashur ke vjedhur edhe një kanaçe me oriz, të kujtohet?"

Martesa e dy pleqve...

Halimi 90 vjeç dhe Fatimja 82 janë shumë të entuziazmuar rreth martesës së tyre. Ata të dy shkuan të diskutojnë bashkë se si do ta organizojnë dasmën.

-Le ta fillojmë nga farmacia, -qe propozimi i Fatimes.

-Shumë mirë zemra ime.

Hynë në një farmaci dhe Halimi kërkoi pronarin: -Ju jeni pronari?

-Po, unë jam.

-A keni ilaçe për zemrën?

-Sigurisht që kemi.

-Po për reumatizëm?

-Nga të gjitha llojet që ka bota.

-Po viagra?

-Kemi nga më të fuqishmet që edhe të vdekurit ia ngrenë.

-Ndonjë ilaç për kujtesën?

-Sigurisht që kemi nga më të mirat.

-Po vitamina?

-Të të gjitha llojeve.

-Ilaçe gjumi?

-Kemi që nga ato të lehtat deri nga ato që edhe elefantin e vënë në gjumë.

Halimi u kthye nga Fatimja duke i thënë: -Shpirti im, le ta bëjmë celebrimin këtu në farmaci dhe bashkë me celebrimin edhe dhuratat farmaceutike për njëri-tjetrin.

Një alegori për shkencëtarët Tregojnë, një herë e një kohë, në një fshat që kishte vetëm një burim ujë, vjen një magjistare nga një fshat tjetër armik dhe bën magji që kushdo, i cili do të pinte ujë në atë burim, të çmendej! U çmendën fshatarët e parë dhe nuk e morën dot vesh se si. I tërë fshati u çmend.

Një plak, që mbahej më i zgjuari i fshatit, e kuptoi këtë gjë dhe e porositi plakën që të mos mbushte ujë në atë burim, po të mblidhte ujin e shiut dhe ta rezervonte për të pirë dhe gatuar. Plaka ashtu bëri. Kur tërë fshati u çmend, familja e plakut të mençur i shpëtoi çmendurisë. Por këtu fillojnë edhe vuajtjet e familjes së plakut që janë më të tmerrshme se çmenduria vet. Të gjithë të çmendurit e fshatit ndiheshin të lumtur, pasi nuk kishin më

asnjë preokupacion. Plaku me familjen e tij vuante pa masë, pasi gjendeshin në mesin e budallenjve pa qenë të tillë. Ç'të bënin?

Duruan sa duruan dhe një ditë plaku e thirri plakën dhe e urdhëroi: "Shko dhe na sill ujë nga Burimi i Çmendurisë, le të bëhemi edhe ne si të tjerët që të mos vuajmë më!"

Morali. Plaku i Mençur nuk u tregua i zgjuar, ai së bashku me familjen e tij duhet të largoheshin nga ai vend i helmatisur.

Me sa po shikoj unë, edhe "pleqtë e mençur" të këtij forumi shkencor, në vend që t’i largohen të keqes së çmendurisë, po bëhen pjesmarrës në të.

Shumë e nxehtë...

Një çift i vjetër ishte ulur si zakonisht në tavolinën e ngrënies dhe po hanin mëngjesin.

Plaka i drejtohet burrit: "I dashur, të kujtohet kur ishim të rinj, para 50 vjetësh? Ne ishim ulur ja këtu, në të njëjtin vend siç jemi sot dhe të dy, në vend të hanim mëngjesin, fërkoheshim pasi ishim dhe lakuriq... Ti më thoshe se isha shumë e nxehtë dhe më thithje cicat si bebush i pangopur. Edhe unë ta thithja ty i dashur." Plaku psherëtiu, pasi solli në mendje ato vite të lavdishme dhe shtoi: "Si nuk më kujtohet! Ne ishim si dy zogj pylli që nuk ngopeshim me ëmbëlsinë e dashurisë. O tempora, o mores!”

Plaka e vazhdoi më tej bisedën: "I dashur, pse nuk i provon edhe një herë cicat e mia? Ato janë po aq të nxehta si dikur!" Plaku e pyeti i çuditur: "Ç'do të thuash me këtë, që ne të zhvishemi lakuriq?!" Plaka qeshi butësisht: "Unë nuk e thashë atë, por... nëse ti i dashur, pëlqen të zhvishemi, pse jo..."

Të dy pleqtë ndihmuan njëri-tjetrin për t’i hequr rrobat dhe më pas plaku e mori plakën në pëqi dhe filloi t’ia thithë cicat.

"A nuk janë po aq të nxehta si dikur?" pyeti plaka.

"Po, janë të nxehta çfarë ke sjellë në tavolinë; njëra është kafeja dhe tjetra është supa. Iku vapa me gushtin, plakëëëë!"

Kurrë s'mund ta nënvleftësosh fuqinë e gruas Një çift vendosi që të shkojë me pushime larg shtëpisë së tyre, në një breg liqeni të Minnesotës. Burri që ishte qejfli peshkimi, mori të gjitha pajisjet për peshkim dhe gruaja mori me vete disa libra për të lexuar. U vendosën në vendin e caktuar dhe pasi ngritën çadrën dhe rregulluan gjithçka që u duhej, burri shkoi në breg dhe bëri gati varkën e peshkimit. Gruaja shtroi një batanije në barin buzë liqenit dhe filloi të lexojë.

Atë ditë burri gjuajti gjatë tërë ditës dhe i lodhur u kthye në breg tek gruaja e vet. Pasi ishte shumë i lodhur i tha gruas që do të shtrihej për të marrë një sy gjumë dhe kështu bëri.

Gruaja nga ana e saj, për të shmpirë këmbët vendosi të bëjë një xhiro me varkën e burrit.

Pasi ndezi motorrin, voziti për një kohë të gjatë dhe diku u ndal, fiku motorrin dhe filloi të sodiste liqenin. Papritur, një oficer i patrullës së liqenit erdhi pranë saj dhe ndali.

-Njatjeta, zonjë e nderuar. Çfarë jeni duke bërë?

-Asgjë, zoti oficer. Ja, po sodit bukuritë e liqenit.

-Jo. Ju jeni duke peshkuar.

-Jeni i verbër zoti oficer; a nuk më shikon që po rri e vështroj?!

-Ju shoh mirë madam, por, në varkën tënde ndodhen tërë ato paisje peshkimi dhe ato nuk janë kot atje. Ti mund të fillosh të peshkosh nga momenti në moment dhe këtu është i ndaluar peshkimi, prandaj unë do të të arrestoj.

-Nëse ju e bëni atë gjë, unë do t'ju akuzoj juve për përdhunim.

-Po unë s'ju kam prekur fare zonjë!

-Nuk më keni prekur, por ju i keni me vete të gjitha pajisjet që ta kryeni atë në çdo moment.

"Have a nice day ma'am", tha polici dhe u largua.

A e dini ju se kur quheni plak?...

1) Kur ju dhe dhëmbët tuaj nuk flini bashkë.

2) Kur ju s'mund të vishni dot çorapet tuaja.

3) Kur ju jeni duke ngrënë dhe dremisni.

4) Kur shpirti juaj bredh nëpër "lëndina" të blerta me femra, por bytha juaj qëndron në shtëpi.

5) Kur zgjoheni në mëngjes dhe keni pamjen e fotografisë në patentën e shoferit.

6) Kur provoni të ngriheni nga kolltuka dhe nuk e bëni dot.

7) Kur provoni të urinoni dhe s'mundeni dot.

8) Kur koha juaj më e lumtur është "një sy gjumë".

9) Kur ju jeni me pushime në një vend të bukur dhe ju lënë fuqitë duke e patur akoma xhepin plot.

10) Kur u drejtoheni fëmijëve tuaj me ato fjalë që ju thoshte nëna juaj dhe që ju i urrenit.

11) Kur ju festoni ditëlindjen tuaj, gjëja më e rëndësishme për ju është që të mos jua përmendin moshën.

12) Kur ju dilni në rrugë dhe e këqyrni mirë rrugën nëse ajo është atje...

13) Kur ideja juaj e ngritjes së peshave është vetëm një fantazi.

14) Kur ju pushoni aq shumë sa lodheni ose ju dhemb bytha.

15) Kur në librin e adresave keni vetëm emra doktorësh dhe ilaçesh.

Besnikëria e Gruas Njëherë e një kohë në një fshat jetonte një gjahtar me familjen e tij. Ai shpesh shkonte për gjah në pyllin afër dhe me vete merrte dy qentë e tij të gjahut. Një ditë, teksa po ecte mes pyllit, dëgjoi një rënkim. Me intuitën e një gjahtari të sprovuar e kuptoi nga i vinte ai rënkim njeriu dhe pa vonuar vrapoi drejt zërit vajtues. Pas pak minutash mbërriti atje. Një djalë i ri dhe i pashëm gjendej i shtrirë poshtë një trungu peme dhe përpëlitej më kot që të dilte nga gracka vdekjeprurëse. Gjahtari pa humbur kohë, ia preu degët pemës për ta bërë më të lehtë lëvizjen e saj dhe i tha djalit të plagosur të mos lëvizte. Ai me shumë mund më në fund e lëvizi pemën e copëtuar dhe e pyeti djaloshin nëse ishte plagosur. Për fat ai ishte shëndoshë e mirë pasi vendi ku e kishte rrëzuar pema, ishte një gropë e vogël që e mbrojti nga goditja vdekjeprurëse.

Gjahtari i dha dorën dhe e ngriti djalin, i cili e falënderoi me fjalët më superlative që kishte fjalori i tij dhe e ftoi në shtëpi që nuk ishte shumë larg nga vendi i takimit; një kasolle e bukur rrethuare me pemë të mëdha. Atje djaloshi iu lut që të vinte një ditë tjetër për gosti dhe me vete të merrte më besnikun e jetës së tij. E gostiti me shalqi dhe arra me mjaltë dhe i dha me vete edhe një lepur të egër që e kishte vrarë atë ditë.

Gjahtari iku shumë i kënaqur në shtëpi ku së bashku me gruan e gatuan mishin e lepurit dhe pinë edhe raki duke falënderuar fatin dhe djaloshin e pyllit.

Pasi kaloi ca kohë, një ditë gjahtarit i ra ndërmend për djalin dhe kërkesën e tij që t’i vinte një ditë për gosti. Iu kujtua dhe porosia që i kishte thënë ai se duhet të vinte me më besnikun e tij. U mendua për gjë kohë të gjatë të gjente kë kishte më besnik në jetë dhe ra dakort që të vinte me gruan pasi ai mendonte se vetëm gruaja është qenia më besnike e burrit. Kështu ata të dy u nisën drejt kasolles së djaloshit sigurisht duke bërë edhe disa dhurata të vogla.

Gruaja ndenji gati dy orë para pasqyrës duke u lyer dhe rregulluar sa më bukur. Qentë, që e ndoqën pas, siç bënin sa herë burri dilte nga shtëpi, i përzuri.

Pasi ecën disa orë, më në fund arritën tek kasollja e djaloshit. Dera e kasolles ishte hapur dhe gjahtari, pasi thirri një herë për të zotin e shtëpisë, nuk mori përgjigje dhe të dy hynë brenda. Kasollja ishte bosh. Panë rreth e rrotull por nuk dukej askund njeri. Më në fund vendosën që të presin pak. Ata u ulën në dy frona druri dhe po dremisnin. Burri i tha gruas që po shtrihet pak se i vinte gjumë dhe nëse do të vinte i zoti shtëpisë, ajo ta zgjonte.

Gjahtarin e zuri gjumi sa kaq. Pas pak një dritë verbuese u duk tek hyrja e kasolles dhe në portë u shfaq djaloshi i veshur në ar dhe argjend dhe i pashëm si një engjëll. Gruas filloi t’i rrahë zemra me vërtik dhe gjaku i mbuloi fytyrën e fryma po i zihej nga një epsh dhe dalldisje; pa e kontrolluar veten, iu sul në krahë me të puthura.

Në atë kohë kur ajo po e shtërngonte në krahë, burri i saj u zgjua dhe i pa ata ashtu të përqafuar. Djaloshi e shtyri pak gruan e gjahtarit dhe iu drejtua atij: "Të thashë, i dashur mik, që të më vish me më besnikun që ti ke dhe jo me këtë tradhëtare. Nuk mund të të pranoj në gosti me gruan e pabesë. Shko dhe një ditë tjetër hajde siç të kam thënë.

Burri i fyer shumë që kishte menduar se gruan e kishte njeriun më besnik në jetë, një ditë e la atë vetëm në shtëpi dhe u nis për tek djaloshi i pyllit. Do t’i thoshte se ai nuk ka asnjë njeri besnik në jetë dhe kjo ishte arsyeja që po i shkonte i vetëm.

U nis vetëm. Qeni i tij i gjahut, që ishte mësuar ta ndiqte pas kur ai dilte vetëm, nuk iu nda, megjithëse ai disa herë e përzuri. Kur mbërriti tek kasollja, gjeti të njëjtën situatë, kasollja ishte bosh. Gjahtari e përzuri përsëri qenin dhe vetë hyri brenda në kasolle. Priti sa priti dhe më në fund i erdhi gjumi dhe u shtri. Filloi të gërhasë. Në këtë kohë vjen djaloshi dhe merr një gur të madh dhe i matet t’i bjerë me të në kokë, por qeni i gjahtarit vërtik iu sul dhe i kapi krahun me dhëmbë. Gjahtari u zgjua nga ulurima e qenit dhe pa skenën, djaloshi me një gur të madh në dorë dhe qeni që i kishte mbërthyer njërin krah!

-Largoje qenin! -i bërtiti djaloshi.

-Mos ki frikë se nuk të vras. Vetëm bëra një provë për të të treguar ty se sa besnike e ke këtë kafshë fisnike!

Duke luajtur si bashkëshortë...

Një burrë dhe një grua që kurrë nuk ishin njohur më parë, rasti ua solli që të takohen në një tren ndërkombëtar dhe të kenë të njëjtën dhomë gjumi, bile të njëjtin krevat dysh; gruaja në pjesën e poshtme dhe burri në atë të sipërmen. Të dy kishin qëlluar të turpshëm dhe ngaqë ishin edhe të lodhur, ranë të flenë secili në vend të vet.

Aty nga ora 2 e natës burri zgjohet pasi kishte ngrirë dhe instinkti i mashkullit e bëri që t’i flasë gruas: "Zonjë, ka mundësi të zgjatësh dorën dhe të marrësh një batanije tek sirtari afër teje? Ngordha së ftohti."

Gruaja që u zgjua menjëherë, e kuptoi dredhinë mashkullore dhe me zgjuarsi iu përgjigj: "Ne as jemi parë dhe as do të na vijë rasti që të shihemi përsëri, a bëjmë lojën sikur jemi bashkëshortë sa për sonte? Edhe unë kam shumë ftohtë." "Kjo është fantastike! Ti qenke tamam grua", bërtiti burri shumë i entuziazmuar. "Atëherë, -vazhdoi gruaja, -shërbeji gruas tënde dhe vetes, zbrit e merr dy batanie!"

Si rrojnë bashkë burrë e grua?

Krijuesi harxhoi të gjitha materialet kur bëri burrin dhe po mendohej se me çfarë ta gatuajë gruan. Përnjëherë i erdhi në mendje një ide e bukur, ta bëjë gruan sa më të këndëshme në sytë e burrit dhe për kënaqësinë e tij mori rrotullimin e hënës, tundjen e llastarit, dredhjen e dredhzës, hollësinë e kallamit, çeljen e luleve, shkëlqimin e diellit, ëmbëlsinë e mjaltit, lotët e reve, padurimin e erës, butësinë e qengjit dhe të maces, frikën e lepurit, mbretërinë

e tigrit, ngrohtësinë e zjarrit, ftohtësinë e dëborës, gugatjen e guguçeve, imitimin e papagallit, ndërrimin e reve dhe qëndresën e maleve dhe me të gjitha këto, bëri gruan dhe ia dha burrit.

Nuk kaloi as një javë dhe burri erdhi tek Krijuesi e i tha: -Krijues i dashur, ajo që më ke dhënë ishte e mirë vetëm natën e parë, pastaj ma ka nxirë jetën... Të lutem merre prapë, nuk e dua më.

-Pse, çfarë të ka bërë?

-Më ngacmon shumë, flet pa pushim, kërkon shumë salltanet e përkujdesje, pothuajse më ha të gjithë kohën me gjëra së koti dhe çirret oreçast.

-Dakort. Unë do ta marr, por mos hajde ta kërkosh prapë.

-Jo, -tha burri dhe pasi ia dha, u largua.

Nuk kaloi as një javë dhe burri erdhi përsëri te Krijuesi dhe i thotë: -Të lutem, o Atë, më fal. Nuk mund të rroj dot pa të. Vërtet është shumë e bezdisshme, por ama s'më lë shkretë dhe unë engledisem nga pak dhe kënaqem shumë kur shkojmë të flemë... Ishte kaq e ëmbël, sa... S'di si të them... Ajo qeshte shumë, luante me mua, më puthte si askush, ishte shumë e bukur për t’u parë dhe e butë për t’u prekur...

-Dakort! Ti do ta marrësh, por mos hajde tek unë përsëri!

Zori e mbajti burrin të mos e kthente që natën e dytë, por pas tre javësh nuk duroi dot dhe shkoi ta dorëzojë njëherë e përgjithmonë: -O Zot, nuk mundem të rroj dot me të. Ma nxiu jetën. Nuk e dua kurrë! Merre për fare!

-Jashtë prej meje, o njeri, se edhe ti u bëre i padurueshëm tek unë! Mbaje gruan se vetë më the që s’e sjell më...

-Thashë se është e mirë dhe s'rroj dot pa të, por edhe nuk rroj dot me të...

-Shumë mirë. Shko në shtëpi dhe këto gjëra zgjidhini bashkë... Kur të duhet mbaje dhe kur të mërzitet ndaje. Këtu mos e sill më! Kuptove?

Që atëherë ka ngelur që të gjithë burrat i ndajnë dhe i marrin sa herë të duan grate. Sepse s'mund të rrojnë dot me GRUAN, por as që mund të rrinë dot pa GRUAN.

Një pyetje djallëzore e grave

Na del që Nastradini kishte dy gra. Një ditë ato të dyja erdhën në një kohë tek Nastradini dhe filluan t'i bien më qafë atij: "Cilën do më shumë, mua apo atë?" Nastradini i gjorë u zu ngushtë; duke iu shmangur përgjigjes, ai tha ca fjalë boshe e pa kuptim si: "Të dyja".

Por ato nuk u kënaqën me aq dhe gjithmonë e ngacmonin. Midis të tjerave, gruaja më e re i tha: "Po ja, ta zëmë se ne të dyja vozisim nëpër liqenin e Akshehirit: varka jonë përmbyset dhe ne të dyja biem në ujë, kurse ti në këtë kohë ndodhesh në breg. Cilën nga ne të dyja do të shpëtoje më parë?"

Nastradini, i dëshpëruar nga pamja dramatike që përfytyroi, u trondit shumë dhe, duke iu drejtuar gruas më të vjetër, tha: "Dëgjo, po ti më duket se di pak not, apo jo?"

Plaku i mençur

Në një klub nate të rinjtë panë të hynte një plak dhe një vajzë e re bionde. Vajza ishte rreth të 20-25-tat dhe shumë e bukur. Të gjithëve u ra në kokë bukuria e saj dhe të tërë ishin shumë të çuditur se si ky plak 60-70 vjeç të kishte një të dashur të tillë!

Iu afruan rreth e rrotull dhe nga padurimi filluan pyetjet, sapo vajza u largua pak nga plaku: "Si keni mundur xhaxha që ta shtini në dorë këtë zogë?"

Plaku krojti fytin dhe i qetë tha: "Ajo nuk është një dashnore e rëndomtë, por gruaja ime."

Të rinjtë panë njëri-tjetrin në fytyrë dhe vazhduan hetimet: "Po si mundët që ta bënit gruan tuaj xhaxha?"

"Shumë thjesht, -u përgjegj xhaxhai, -duke e gënjyer për moshën."

Të rinjtë e paduruar e pyetën përsëri: "Ju i thatë asaj se jeni 40-50 vjeç?"

"Jo. Unë i thashë se jam 90 vjeç."

Jetët e Njeriut

Shumë barcaleta tregohen për njeriun dhe të gjitha ato, për mua kanë një domethënie të vërtetë sepse, në fund të fundit, vetëm nga hiçi del një hiç, gjërat e tjera nuk janë një hiç, por diçka që ka dalë nga diçkaja. Por le t’i referohemi tregimit të sotëm që shpjegon “shkencërisht” pse njeriu i shkretë ka tre lloj jete në "kuletën" e jetës së tij. Këtë gjë, më së miri mund ta kuptojnë ata që i kanë kaluar të “tre jetët”, por edhe ne që i shohim ata, kuptojmë një domethënie të madhe...

I Zoti krijoi gomarin dhe i tha: “Ti do të punosh rëndë që nga mëngjesi deri në darkë, do të mbash në kurriz pesha të rënda, do të hash pak bar e gjëmba, nuk do të jesh shumë i zgjuar dhe do të jetosh 50 vjet në shërbim të tjerëve. Ti do të jesh një gomar!”

Gomari kur e pa se ç’e priste në jetë, iu përgjigj flakë për flakë: “Unë do të jem vërtet një gomar, por që të jetoj 50 vjet më duken shumë, të lutem nëm vetëm 20 vjet, boll i kam.”

Zoti i dha të drejtë dhe i caktoi vetëm 20 vjet jetë.

II Zoti krijoi qenin dhe i tha: “Ti qen do të ruash shtëpinë e njeriut dhe do të lehësh për të trembur hajdutët. Ti do të jesh një kafshë besnike e njeriut, ti do të hash çfarë të të japë zoti

yt, ti do të flesh jashtë në të ngrohtë e në të ftohtë dhe unë po të jap të rrosh 30 vjet jetë. Ti do të jesh një qen e bir qeni.”

Qeni jo shumë i kënaqur iu përgjegj: “Të jetoj 30 vjet pas njeriut, kushedi se si do të jetë ai, me duket shumë kohë e gjatë për vuajtje, të lutem më jep 10 vjet, janë boll.” Zoti i dha 10 vjet.

III Zoti krijoi majmunin dhe i tha: “Ti do të kërcesh dru më dru dhe do të bësh budallallëqe, por do të jesh argëtues për njerëzit dhe kafshët e tjera, do të rrosh vetëm 20 vjet e do thirresh majmun.”

Majmuni iu përgjegj: “Zot, të bëhem gazi i botës dhe të rroj kaq shumë! Të lutem më jep vetëm 10 vjet.” Dhe Zoti i dha 10 vjet jetë.

IV Më në fund, Zoti krijoi njeriun dhe i tha: “Ti do të jesh njeri, e vetmja qënie e arsyeshme në tokë, ti do të përdorësh mendjen që të kontrollosh të gjitha kafshët, shpendët dhe qëniet e tjera të gjalla dhe do të zotërosh tërë botën; në tokë, në ujë dhe në ajër. Ti do te jetosh për 20 vjet.”

Njeriut të shkretë iu bë qejfi që do të ishte sundimtar i Botës dhe gjithëçkaje që ajo ka brënda por ishte njëkohësisht edhe i pakënaqur për jetëgjatësinë dhe i tha Zotit: “Nuk janë mjaft për mua 20 vjet; pse nuk më jepni edhe 30 vitet që ia hoqët gomarit, 20 vitet e qenit që i refuzoi dhe 10 vjetët e majmunit që nuk i pranoi?”

I plotfuqishmi u mendua pak dhe më në fund e pranoi propozimin e njeriut. Kështu njeriut ju bënë tetëdhjetë vjet jetë: 20 vitet e tij + 30 vitet e gomarit + 20 vitet e qenit + 10 vitet e majmunit = 80 vjet.

V Që nga ajo kohë njeriu jeton, në fillim 20 vitet e veta si njeri, pastaj 30 vitet e gomarit si një gomar, duke punuar fort e duke u ngarkuar, kur i ngrënë dhe kur i pangrënë, pastaj jeton 20 vitet e qenit, në këtë kohë njeriu fillon e leh si qen vend e pa vend dhe s’i mbyllet goja duke vrojtuar me imtësi gjithçka përreth shtëpisë dhe ha çfarë t’i japin. Pastaj vijnë 10 vitet e majmunit që janë vitet e pleqërisë dhe njeriu bëhet si majmun i vërtetë, fillon të zbavitë nipër e mbesa dhe të gajasë të rriturit... Por ka edhe më keq në këtë moshë, disa bredhin shtëpi më shtëpi dhe nuk u ze "bytha vend", sa tek njëri fëmijë, tek tjetri e më keq akoma, kur del si "një baba ose nënë më tepër."

Ju në cilën fazë jeni, i (e) dashur?

FETARE Edhe ju Engjëj gënjeni?

Me një mik të vjetër u ulëm në një bar të pijmë nga një birrë. Miku im shquhet shumë për barcaleta dhe humor të këndshëm. Pa zënë mirë vend ai filloi nga tregimet e tij të zakonshme.

"Lindjen edhe mund ta ndalësh, por vdekjen kurrsesi. Ti si thua?" më pyeti mua. Unë hapa më shumë sytë dhe mblodha buzët si për t’i thënë se ti i di mirë këto punë. Pastaj ai sikur të më lexonte një Bibël më tha: "Mos e provoko Zotin. Mos e kërko vdekjen me zor. Mos bëj sikur je i pavdekshëm, kur ti je një vdekatar si të gjithë ne."

Unë qesha dhe ai më tha pse duhet të qeshja kur duhet të qaja!!

-Shpëtim, -iu drejtova, -të lutem më trego ndonjë histori nga ato që di ti, por jo banale, sesa të më mbash me këto morale. Nuk më pëlqejnë këto moralizime.

-Okay, okay miku im, -filloi tregimin e radhës Shpëtimi, të cilin unë po e ndaj sot me ju.

-Njëherë një grua e re pati një atak zemre dhe në gjendje të rëndë u shtrua në spital. Atje i bënë shpejt një operacion për ta shpëtuar. Ndërkohë që gruaja ishte në gjendje kome dhe afër vdekjes, pa që po shkonte drejt dhe tek engjëlli roje i të vdekurve, i cili nxori një listë të gjatë dhe pasi e pyeti gruan për emrin, pa listën. Në fund u kthye nga një engjëll tjetër dhe i tha: "Kjo zonjë nuk e ka radhën sot, por pas 40 vjetësh, gabimisht e kemi thirrur dhe duhet ta lemë të kthehet prapë tek të gjallët." Engjëlli tjetër i bëri shenjë ta linte zonjën të shkonte.

Pas pak kohe zonja e re u përmend dhe e pa veten në spital, mes mjekëve dhe të dashurve të saj. Të gjithë ishin të pikëlluar dhe prisnin me shpresë që ajo të ndihej mirë dhe të fliste.

Gruaja e re u buzëqeshi dhe duke kujtuar fjalët e engjëllit që tha se ajo ka dhe 40 vjet të tjera jetë, iu drejtua atyre: "Mos u bëni hiç merak, unë nuk do të jem mes jush për një kohë të gjatë dhe jam shumë mirë, bile nëse doktorët do të pranojnë, unë po dal që tani nga spitali!"

Doktorët e mbajtën edhe një javë dhe pasi gruaja u bë shumë mirë, e lanë të dalë nga spitali. Ajo eci me këmbët e veta. Bile u tha shoqëruesve të vet që rrugën për në shtëpi, e cila nuk ishte shumë larg, ta bënin në këmbë dhe ashtu bënë.

Tërë rrugës gruaja shiste mend dhe i dukej vetja e pavdekshme, bile në disa raste provokonte makinat duke u dalë përpara tërë tangërllëk dhe drejtueseve të tyre u nxirrte gjuhën si fëmijë. Aty afër po vinte me shpejtësi edhe një ambulancë që kishte një urgjencë të ngutshme. Gruaja i doli përpara ambulancës dhe e provokoi shoferin me një grykë shishe të gjatë që e fuste dhe e nxirrte në gojë... Shoferi u mundua të devijojë, por nga shpejtësia e madhe ndeshi në gruan e çuditshme dhe e përplasi 20m tutje. Gruaja vdiq në vend.

Përsëri ajo e pa veten të shkonte në të njëjtin vend tek engjëjt rojtarë. Pasi e njohu atë që i tha se do të rronte edhe 40 vjet të tjerë, iu drejtua me tërbim: "Po edhe ju engjëjt gënjeni si ne në tokë?"

Engjëlli iu afrua ngadalë dhe pasi i vuri dorën mbi flokë i tha: "Merre ngadalë zonjë. Unë nuk jam gënjeshtar, por radhën e parë të ngatërrova ty me një tjetër dhe na u desh të bënim verifikimin e duhur dhe të thirrëm përsëri."

Njëqindvjeçari dhe Zoti Një plak i moçëm, i cili nuk mungonte kurrë në sinagogën e tij, një ditë kur ai mbushi 105 vjeç, nuk shkoi në sinagogë. Të gjithë besimtarët e sinagogës u shqetësuan, pasi ai tërë jetën e vet kurrë nuk kishte munguar.

Rabbi (drejtuesi i sinagogës) shkoi në shtëpinë e 105-vjeçarit për të parë se çfarë kishte

ndodhur. Kur mbërrin atje pa se plaku ishte shëndoshë e mirë. I çuditur Rabbi e pyeti: -Si është e mundur që ti je shëndoshë e mirë dhe nuk erdhe në sinagogë të lutesh e falesh?

-I dashur Rabbi, mos e shqetësoni fare për mua se unë nuk vij më të lutem e falem.

-Pse, çfarë ka ndodhur?!

-Zoti është shumë i zënë me punë dhe nuk më dëgjon mua, sado që të lutem e falem... -iu përgjigj plaku.

- Ç'po thua kështu i dashur?! A nuk ke qenë ti që na thoshe se Zoti është i pranishëm kudo dhe në çdo kohë?!

-Isha, isha, por tani e shoh që Zoti nuk ka kohë të merret me mua... Ja dëgjo. Kur unë mbusha 90 vjeç, iu luta Zotit për herë të parë që të më merrte dhe ai nuk më dëgjoi, pastaj u luta përsëri në moshën 95 e më pas në 100 e tani u bëra 105 dhe vazhdoj të lutem për ditë që Zoti të më marrë, por Ai s'më dëgjon hiç. Unë mendoj se Zoti do të jetë shumë i zënë, prandaj nuk po vij as në sinagogë, pasi Ai s'ka kohë të më dëgjojë mua.

Një histori e mrekullueshme Njëherë e një kohë, një grua e mirë kishte qëndruar prapa shtëpisë në kopshtin e vet. Jashtë kopshtit ulur në bar qëndronin tre pleq mjekërbardhë dhe bisedonin. Gruaja i përshëndeti me mirësjellje dhe duke menduar se mund të kenë nevojë të pinë a të hanë diçka, u tha: "Ju lutem hajdeni brenda në shtëpinë time t’u bëj një çaj të ngrohtë ose të hani diçka." Pleqtë panë njëri tjetrin dhe njëri prej tyre iu drejtua gruas: “Faleminderit, o grua e mirë, por më parë le të prezantohemi; unë quhem Pasuri, ky këtu quhet Suksesi dhe ky tjetri është Dashuri, ne nuk mund të vijmë kurrë të tre bashkë në shtëpinë tuaj, por vetëm njëri. Dhe tani na thuaj a është burri jot në shtëpi, që njëri prej nesh të vijë?"

"Jo nuk është, por do të vijë shumë shpejt, po ju ejani brenda" -tha gruaja.

Ata kundërshtuan dhe zonja shkoi në shtëpi. Kur burri i saj erdhi ajo i tregoi historinë, burri pa pritur që ajo të mbarojë, i thotë: "Shko me vrap dhe ftoje Pasurinë të bëhemi të pasur." Por gruaja e kundërshtoi duke i thënë se me Suksesin vijnë të gjitha të tjerat, se një komshija e tyre i thotë se janë shumë të suksesshëm dhe duke qënë të tillë kanë para e çdo gjë të mirë në jetë.

Nusja e djalit që i dëgjonte më në fund u tha: "Vetëm dashuria është gjëja më e mirë e kësaj bote, të gjitha shkojnë e vijnë, por pa dashuri asgjë nuk gëzohet." Diskutuan edhe një copë herë dhe më në fund vendosën të ftojnë Dashurinë.

Shkon gruaja tek vendi i pleqve dhe ata i gjen atje, në të njëjtin vend.

"Burri im, -tha gruaja, -vendosi të ftojë Dashurinë." Ata u çuan të tre në këmbë dhe e ndoqën gruan nga pas. Gruaja e çuditur u tha: "Ju më thatë të ftoja vetëm njërin prej jush e tani po vini të tre?! Shumë mirë, hajdeni të tre."

Njëri prej tyre hapi gojën duke thënë: "Nëse ti do të ftoje Pasurinë, do të vinte vetëm Pasuria, nëse ti do të ftoje Suksesin, do të vinte vetëm Suksesi, por nëse ti do të ftoje Dashurinë siç edhe bëre, ne do të vijmë të tre, pasi ne nuk mund të rrojmë dot pa atë.

Vetëm dashuria na mban të bashkuar."

Vizita e Pastorit

Në një qytet shkoi një pastor i ri për të punuar. Të premten e parë në mbrëmje ai vendosi që të shkojë t’i takojë besimtarët në shtëpitë e tyre. Dikur ai u ndodh në shtëpinë e një besimtari të mirë, trokiti atje disa herë, por dera nuk iu hap. Pastori i mërzitur nxori nga xhepi një pusullë e në të shkrojti: "Zbulesa 3:20" dhe e ngjiti në derën që nuk iu hap.

Ditën tjetër, të shtunë, ai shkoi përsëri tek besimtari që nuk i hapi derën. Pusullën e tij e gjeti atje në derë, poshtë shkrimit të tij ishte shënuar, "Zanafilla 3:10."

Ja çfarë shkruhet në Bibël: Zbulesa 3:20 Ja, unë qëndroj te dera dhe trokas; nëse dikush dëgjon zërin tim dhe hap derën, unë do të hyj tek ai dhe do të ha darkë me të dhe ai me mua.

Zanafilla 3:10 Ai u përgjigj: "Dëgjova zërin tënd në kopësht dhe pata frikë sepse isha lakuriq dhe u fsheha".

Uturaku i Enverit

Befas Sali Berisha vdiq. Sipas traditës së lashtë shqiptare ai para se të vdiste kishte kërkuar t’i vinin në gojë një monedhë që të kushtonte mundësisht sa tërë Shqipëria! Meqë kishte lënë pas shumë militantë të devotshëm, ata pa një pa dy, shitën Shqipërinë dhe ia vunë në gojë të ndjerit.

Kur vajti tek porta e Shën Pjetrit, Saliu i zgjati atij bakshishin dhe Pjetri pa e zgjatur e dërgoi Saliun në Parajsë. Kur mbrriti atje, i pari që e priti doli Skënderbeu: -Kam dëgjuar shumë për ty, o malësor i egër! -i foli Gjergji dhe vazhdoi, -ti je Sali Berisha që më ke djegur Shqipërinë në bashkëpunim me ata kopukët e tjerë, që herë të rrëzonin nga pushteti dhe herë të ndihmonin të vije në pushtet. Sipas ligjeve tona shqiptare, edhe këtu në Parajsë, unë kam me të dënue. Të vetmin privilegj që të bëj është që ta zgjedhësh vetë dënimin. Hajt, si mendoni?

-Gëzohem që të shof, o trimi i rrallë! Eshtë një kënaqësi e veçantë të jem ballë për ballë me trimin dhe burrin më të madh që ka nxjerrë Shqipëria jonë. Mirë se të kam gjetur, o Kryetrim! -u përgjegj Saliu.

Ndërkohë Gjini, një mik i vjetër i Skënderbeut, iu hodh në fyt për ta mbytur, shokët e Skënderbeut mezi ia nxorën nga thonjtë.

-O i madhi Skënderbe! Përse sulmohem kështu nga Gjini?! Unë jam ushtari yt dhe kam bërë çdo gjë sipas urdhërave që na keni lënë ju...

-Pusho! Bastard! Çfarë urdhëri të ka lënë ty Skënderbeu?! Të djegësh Shqipërinë në emër të karriges sate! Të vrasësh shqiptarët! Të zihesh dhe puthesh me Fatos Nanon e Xhoanës!

Apo të gënjesh shqiptarët bashkë me kopukun Edi Rama! Ku e gjete ti të drejtën të shesësh Shqipërinë dhe me paret e saj të sigurosh Parajsën këtu?! Punët e tua të zeza janë me mijëra, prandaj unë të dënoj me vdekje këtu në Parajsë! Si mendon, o Prijsi Ynë? -bërtiti shumë i nxehur Gjini.

-Një minutë Gjin, -e ndërpreu Skënderbeu, -Berishën ne nuk do ta vrasim, po do ta dërgojmë tek ai bastardi tjetër, Enver Hoxha, i cili kur erdhi këtu na tha: "Bëmëni çfarë të doni, por kur të vijnë Saliu, Fatosi, Gjinushi, Gramozi, Edi, Iliri ..., m’i sillni mua se më ka zënë malli shumë. Ata ma kanë kaluar edhe mua nga zullumi." Prandaj shkoni dhe pyeteni Enverin se përse e don Berishën?

-Si urdhëron!

Gjini shkoi takoi Enverin dhe pas pak u kthye shumë i gëzuar duke thënë: -O i Madhi Ynë, Enveri e kërkon Saliun ta ketë si uturak!

Lutja

Një grua kishte dy papagaj femra, por ato nuk dinin gjë tjetër të thoshin kur hynte njeri në shtëpinë e saj, vetëm këto fjalë: "Tung. Ne jemi prostituata. A doni të kënaqeni?"

Gruaja takoi një ditë një prift në rrugë dhe iu ankua: "Eshtë e tmerrshme, kushdo që hyn e del në shtëpinë time do të dëgjojë vetëm këto fjalë nga papagajt e mi femra: “Tung. Ne jemi prostituata. A doni të kënaqeni?” Çfarë të bëj, papa?"

Prifti kroi pak kokën dhe tha: "Edhe unë kam dy papagaj meshkuj që i kam vënë të mësojnë Biblën dhe ata tërë kohën luten dhe falen në heshtje si ne besimtarët e ndershëm.

Silli ato “prostituatat” e tua tek unë dhe t’i futim tek papagajt e mi, të cilët do t’u mësojnë atyre Biblën e nuk do të flasin më budallallëqe."

Gruaja ashtu bëri. Një ditë i mori “prostitutat” në një shportë dhe ia shpuri priftit, ky i futi brenda tek kafazi i dy papagajve të tij meshkuj, të cilëve u zgjidhi gojët e lidhura. Ato sapo hynë në kafazin e meshkujve thanë me një gojë: "Tung. Ne jemi prostituata. A doni të kënaqeni?"

Papagajt meshkuj panë njëri-tjetrin në sy, më në fund njëri i thotë shokut të vet: "A të pata thënë se një ditë lutjet tona do të plotësoheshin?! Flake Biblën dhe le të marrim kënaqësinë që na erdhi sot! Lutjet tona patën një përgjigje të bukur."

Fuqia e vargjeve të Biblës

Një grua e vjetër po kthehej nga kisha në shtëpi një mbrëmje. Befas ajo shtangu; një hajdut me makinë po vidhte shtëpinë e saj. Plaka nuk kishte asnjë lloj fuqie për të vepruar përveç mësimeve të Biblës që i besonte shumë, prandaj ajo bërtiti disa fjalë nga Bibla; "Stop! Veprat 2:38!"

Hajduti për çudi ndali i zënë ngushtë në makinë, pa kuptuar se ç'deshën të thoshin ato pak fjalë të plakës! Atëherë plaka qetë thirri policinë dhe shpjegoi se çfarë kishte ndodhur.

Policia arriti sakaq dhe e prangosi vjedhësin.

Oficeri i policisë shumë i çuditur për këtë dorëzim të hajdutit e pyeti atë: "Pse nuk ikët, por qëndruat si i ngrirë?! Plaka nuk ju tha asgjë tjetër veçse pak fjalë nga Bibla."

"M’u duk sikur plaka komandonte një repart policie!"

Një test midis Jezusit (Isait) dhe Shejtanit (Djallit)

Jezusi dhe Shejtani patën një debat se kush është më i shpejtë dhe më i saktë në kompjuter, të dy punonin shumë dhe bënin shumë punë, por Shejtani kishte më shumë tifozë, që i rrinin për rreth dhe e duartrokisnin, ndërsa Jezuesi kishte pak simpatizantë dhe shumë të tjerë që e tallnin dhe ngandonjëherë e qëllonin me kamxhik.

I shikon Zoti dhe u thotë, se duhet që t’i provojë në një test dhe se nga ai test do të vendoset kush është më i shpejtë, më i saktë dhe më i mirë në punë. Vetëm rezultati i tij do ta përcaktojë punën e tyre.

Ata ranë dakort dhe u ulën para PC duke i vënë duart mbi keyboard-et, dhe me të marrë shenjën nga Zoti, filluan të shtypin... Ata bënë fakse, përdorën mouse-in, ata nisën email-a, ata bënë downloade, bënë spreadsheets, copy, krijuan home pages, bënë raporte të ndryshme, ata edit-en foto dhe krijuan grafiqe, me një fjalë bënë gjithçka që bëhet në kompjuter. Jezusi punonte rëndë dhe me efikasitet ndërsa Shejtani punonte shumë shpejt.

Disa minuta para se të përfundonte koha e rregullt e testit, befas qielli shkreptiu nga rrufeja, pastaj u dëgjuan bubullima dhe filloi të bjerë shi. Për një moment ikën dritat dhe u bë errësirë. Shejtani filloi të shajë dhe mallkojë e të përdorë një fjalor të tillë, sa nuk la fjalë banale pa thënë, që tërë njerëzimi i botës i përdor. Jezusi vetëm psherëtiu dhe mori frymë thellë. Më në fund dritat erdhën përsëri. Ata të dy rifilluan punën në kompjuter. Shejtani thirri sa kishte në kokë, çdo gjë që krijova, ka humbur! Unë humba tërë atë mund e punë nga këto drita të flamosura dhe askush nuk mund ta shikojë punën time! Gjithçka është fshirë! Ndërkaq Jezusi tepër i qetë filloi të printojë tërë punën e tij. Shejtani po e shikonte dhe tha, prit, kjo nuk është e ndershme, Jezusi më ka mashtruar! Si vallë ai e ka tërë punën e tij në kompjuter dhe unë jo?

Zoti duke mbledhur supat i tha: "Jezusi është shpëtimtar..."

Gjërat nuk ndryshojnë kurrë

Një mace e mirë, pas vdekjes shkoi në Parajsë, atje takoi Zotin i cili i tha: "Ju keni qenë një mace kaq e mirë në tokë sa e meritoni të bëni një jetë përrallore këtu, hapeni gojën dhe kërkoni gjithçka doni e unë do t'jua plotësoj."

Macja u mendua pak dhe tha: " Unë nuk dua gjë tjetër veçse një vend të mirë për të fjetur dhe të mos më trazojë kush sepse kur isha në tokë unë flija në dysheme në një shtëpi fshati që ishte shumë e varfër, por bereqavesën që kishte shumë minj."

Zoti i dha krevat, jastëqe me pupla, dyshek sfungjeri dhe jorgan të ngrohtë dhe shumë të lehtë. Macja u kënaq pa masë.

Pak ditë më vonë, gjashtë minj ngordhën në një aksident tragjik dhe shkuan edhe ata në parajsë. Zoti u bëri të njëjtën pyetje edhe minjve. Ai i pyeti ata çfarë dëshironin dhe minjtë i thanë se deshën patina me rrotka që të mos lodheshin kur të iknin, pasi në tokë minjtë ishin lodhur shumë nga ndjekjet e maceve, qenve, shpendëve dhe bile nga gratë me fshesën në dorë. Dëshira e tyre u plotësua sakaq.

Pas një jave Zoti shkoi të takojë macen dhe ta pyesë se si ia kalonte. Macja e kënaqur dhe përgjumësh me një sy të mbyllur përgjysëm dhe tjetrin të pahapur e falënderoi shumë duke i thënë: "Ushqimi që më keni dërguar ishte i hatashëm sepse më erdhi me rrotka!"

Gabimi priftëror

Një prift dhe një kalogjer po qëndronin në qoshe të rrugës duke mbajtur një pankartë, ku shkruhej: "Fundi është pranë. Ndërroni rrugë para se të jetë shumë vonë!"

Kalon makina e parë dhe shoferi nxjerr kokën jashtë nga dritarja e thërret: -Zhdukuni nëpër shtëpitë tuaja, priftërinj budallenj! -dhe shkel gazin më shumë.

Nuk kaloi as 5 sekonda dhe dëgjohet një frenim dhe në fund një goditje e tmerrshme.

Kthehet prifti nga kalogjeri dhe i thotë: “Ore mik, mos duhej të shkruanim më mirë, Kujdes, urë e shembur?"

Për Policët Polici i zgjuar Një burrë po ngiste me shpejtësi makinën në një autostradë. Të gjitha makinat e tjera rreth tij shkonin me të njëjtën shpejtësi, sikur të ishin në garë. Në këtë kohë ai parakaloi një nga makinat e policisë që kanë interceptorët e radarëve, të cilët kontollojnë rrugën. Policia menjëherë u vu në ndjekje të burrit në fjalë dhe pasi e arriti, i bëri shenjë që të ndalojë jashtë rrugës në një xhep anësor. Burri ndaloi. Një polic iu afrua, ndërkohë burri i foli policit: "Zoti oficer, e di që isha shumë shpejt, por të betohem që kisha të njëjtën shpejtësi me nja 20 a më shumë makina, unë jam shumë shofer i zoti dhe nuk paraqes asnjë rrezikshmëri dhe s'mund të shkoja më ngadalë se të tjerët. Pse më ndalët vetëm mua?"

-Shkoni ndonjëherë për peshkim? -e pyeti polici.

-Po, shkoj.

-Hëm, ju kur gjuani peshq, mos vallë i kapni të gjithë peshqit?

Polici "Sheme" Një burrë i vjetër nga Vlora, por me origjinë korçare që kishte punuar për Fitim Gërxhalliun tek Gjallica, bleu me paratë e vjedhura një makinë të re tip Mercedes. Një ditë ai mori rrugën për Tiranë me një shpejtësi prej 70 km/orë. Makina ka pjesën e sipërme të lëvizshme dhe plaku qefli e lëvizi mbrapa atë duke lënë erën që t’i merrte ato pak flokë të thinjura e t'ja valëviste si dikur, kur ai ishte i ri dhe ngiste biçikletën me shpejtësi sidomos kur vlonjatkat e bukura e shikonin vjedhurazi.

"Qenka mrekullia vetë," mendoi plaku duke hyrë në Fier. Mbas Fierit rruga qe më e mirë dhe plaku shtypi më shumë pedalen e gazit duke arritur në 120 km/orë; në të hyrë të autostradës në Rrogozhinë- Durrës, plaku e shtoi akoma më shumë shpejtësinë duke arritur në 140 km/orë.

Hedh sytë në pasqyrën që shikon mbrapa dhe pa se një makinë policie po e ndiqte me sirenën dhe dritat e alarmit të hapura. "Do t'ia dhjes policit të Salës," mendoi plakushi dhe e shtoi akoma më shumë shpejtësinë e makinës duke e lënë policin shumë mbrapa. I parakaloi të gjitha makinat e rrugës duke fërshëllyer si kapadai dhe duke i habitur shumë djemtë e rinj që guidonin shpejt! Pastaj e mblodhi mendjen dhe i tha vetes: "Or hajvan, s'ke bythë ti të matesh me djemkat, por ule shpejtësinë se do hash kokën dhe dorëzoju tek polici, mbase ai është polic i Tosit!"

E uli shumë shpejtësinë dhe më në fund e nxori në një xhep të rrugës duke pritur policin.

Polici si i marrë fluturonte që të kapte plakun dhe nuk e pa që ai kishte ndaluar, por plaku i zgjuar e ndoqi nga prapa derisa e arriti dhe i doli në krah duke i thënë: "O Sheme! Ku vete, mor derëzi? Nuk më shikon mua? Ja ku jam." Të dy bënë mënjanë rrugës dhe filluan të debatojnë.

"Pse guidove me aq shumë shpejtësi, kur ajo e lejuara është jo më shumë se 80 km/orë? e pyeti polici, -nuk e shikon që je plak dhe mund të hash kokën? Ligji të dënon rëndë për këtë."

"I dashur polic. Nuk të jap asnjë përgjigje, po nuk m’u betove se do të më përgjigjesh me sinqeritet se i kujt je, i Salës apo Tosit?"

Polici që ishte një socialist i tërbuar u zu ngushtë; nëse do t’i thoshte se qe i Tosit, pensionisti mund të qe një njeri me peshë tek pushtetarët e sotëm, të cilët mund ta linin pa punë, prandaj vendosi të gënjejë e t’i thotë policit se është i Saliut.

"Meqë qënke i Salës, unë s’të jap asnjë përgjigje dhe ti bëj çfarë të duash me mua. Po të ishe i Tosit ne do të ndaheshim si miq."

"Ti qënke i Tosit?! Po ti qënke miku im! Të them si burrë s'ma mbajti të tregoja të vërtetën.

Fol or mik, pse ke ecur aq shpejt dhe ke rrezikuar veten dhe të tjerët?"

"Meqë jemi të një ideje po të tregoj. Sa herë që unë ngas makinën duke hyrë në zonën e Durrësit dhe shikoj policë, unë iki me shpejtësi. Prandaj dhe kam blerë një makinë të re dhe të shpejtë që t'ju fshihem policëve durrsakë. Sot u tremba nga shpejtësia shumë e madhe prandaj dhe u dorëzova tek ty se kurrë nuk u dorëzohem gjallë policëve durrsakë."

"Po çfarë ke me policët durrsakë?" e pyeti polici.

"E shikon këtë makinë, e kam blerë me paratë e shumë policëve nga Durrësi që i kishin depozituar tek piloti Fitim Gërxhalliu ku unë punoja."

Polici e puthi në ballë duke i thënë: "Mirë ua ke bërë! Makinën ta gëzosh dhe më ler të të shoqëroj deri në hyrje të zonës së Tiranës."

Polici tamam polic

Një polic ndali një makinë në anë të rrugës për shpejtësi. Polici iu drejtua shoferit: "Ju ishit me shpejtësi mbi 140 km/orë, zotëri."

Shoferi iu përgjigj: "Zoti oficer, unë e kam patur nën kontroll shpejtësinë dhe ajo nuk ka qenë më shumë se 80 km/orë, ju lutem ndreqni radarin tuaj se nuk është në rregull."

Gruaja e shoferit që dëgjonte, i drejtohet burrit: "I dashur mos u bëj budalla, makina jonë nuk ka një kontrollues shpejtësie."

Ndërsa polici ishte duke plotësuar një fletë-gjobe, burri i drejtohet gruas: "As nuk mund ta qepësh atë gojë të paktën vetëm në këtë rast?"

Gruaja buzëqeshi hidhur dhe tha: "Ti duhet t’ia dish për nder dedektorit të radarit tënd që ishte mbyllur, kur duhet të ishte hapur dhe që s’të punon kurrë."

Polici pasi mbushi fletë-gjobën e parë, ia nisi të plotësojë një fletë-gjobe tjetër, ndërkohe burri i drejtohet gruas përsëri, "Mbylle sqepin të thashë! Se prej teje po hamë gjobën tjetër."

Polici i vrenjtur tha: "Unë pashë se ju nuk keni vënë as rripin e sigurimit zotëri dhe merrni direkt një gjobë tjetër prej 100.000 lekësh të vjetra."

Shoferi ia kthen: "I dashur oficer, unë e kisha rripin vënë, por kur ju më ndalët e hoqa që të marr dokumentat, pasi me rrip vënë s’mund t’i nxirrja dot nga kroskota."

Gruaja llafazane dhe budallaqe i drejtohet përsëri burrit: "I dashur pse gënjen, a nuk kemi thënë që nuk do gënjejmë kurrë?! Ti nuk e vendos asnjëherë rripin e sigurimit, mund të gënjesh policin, por jo mua."

"Plaç gomare!" i tha burri gruas i revoltuar.

Polici nxori të mbushë fletë-gjobën e tretë duke iu drejtuar përsëri burrit: "Përse e fyeni gruan, ndërsa unë kryej detyrën? Ajo është duke ndihmuar drejtësinë."

Pasi e pa mirë e mirë gruan, polici iu drejtua: "Më thoni zonjë, gjithmonë burri ju flet në këtë mënyrë?"

"Jo, zoti oficer! Burri im flet në këtë mënyrë vetëm kur ka kthyer ca gota në klub."

Polici bëri gati prangat...

Humor amerikan

Në një qytet të vogël një djalë i ri ecte me shpejtësi me një motoçikletë. Një polic rrugor e pa dhe iu qep pas, pasi e arriti dhe e ndali i kërkoi dokumentat. Djali i tha: "Të lutem zoti oficer, më ler të shpjegohem pse ecja me shpejtësi..." Polici iu përgjigj se po e hape më gojën do të të fut në burg. Djali përsëri i lutet të shpjegohet, por polici qëlloi shumë i sertë dhe pa e zgjatur e arrestoi dhe e futi në burg. Të nesërmen polici shkoi ta shohë djalin dhe i tha: "Ti do dalësh nga burgu kur të vijë nga dasma shefi im, i cili martoi çupën dje dhe ngaqë është në qejf, ma thotë mendja që do të lirojë shpejt." Djali iu lut përsëri që të shpjegohet dhe polici tërë qejf i dha lejën të fliste.

"Unë, -tha djali, -jam dhëndëri i shefit tënd!"

Zbavitje, Kuriozitete, Lodra

Problem për t’u zbavitur

Sa zogj janë dhe sa degë ka pema?

Në një pemë janë disa zogj. Kur zogjtë hypin nëpër degët e pemës dy e nga dy, një degë ngelet pa zogj. Kur zogjtë hypin nëpër degë një e nga një, një zog ngelet në tokë. Sa zogj janë dhe sa degë ka pema?

Zgjidhja Pavarësisht nga numrat e vegjël unë e zgjidha me këtë ekuacion: Shënojmë nr. e zogjve me X dhe nr. e degëve të pemës me Y. Kur zogjtë hypën një nga një, një zog ngel në tokë d.m. th, se kemi një zog më shumë se nr. i degëve, atëherë: X=Y+1 kur hypin dy nga dy, një degë ngelet bosh, atëherë: 2(Y - 1) = X duke zhvilluar këtë ekuacion del: 2(Y - 1) = Y+1 2Y - 2 = Y + 1

2Y - Y = 2 + 1 Y=3 X = 3 + 1= 4 Pra 4 zogj dhe 3 degë.

Phone Number Trick 1) Merr një kalkulator dhe shtyp tre numrat e parë të telefonit tënd (pa prefiksin) 2) Këtë numër shumëzoje me 80.

3) Shto 1.

4) Shumëzoje me 250.

5) Shto katër numurat e fundit të telefonit tënd.

6) Shto përsëri katër numrat e fundit të telefonit tënd.

7) Hiq 250.

8) Pjestoje me 2.

Ju doli numri juaj i telefonit?

Now, what crazy (genius?) person had the time to think of this?!?

Lojë logjike

Kemi dy qirinj, të cilët mund të ndizen nga të dyja anët e tyre! Këta kanë formë shumë të çrregullt (dmth nuk mund të themi që kur njëri prej tyre është shkrirë deri në mesin gjeometrik ka kaluar gjysëm ore), e vetmja gjë që dihet është se secili prej tyre kur ndizet nga një anë duron 1 orë para se të shkrihet i tëri. Problemi është: Si mund të masim një interval prej 45 minutash me anë të shkrirjes së këtyre qirinjve?

Për qirinjtë zgjidhja është kjo: Qiririn e parë e ndezim nga të dyja anët kurse qiririn e dytë e ndezim vetëm nga njëra anë dhe i lemë të digjen.

Kur qiriri i parë që ishte i ndezur nga të dyja anët, do të shkrihet plotësisht, atëherë dimë që kanë kaluar tridhjetë minuta! Tamam në atë moment ndezim qiririn tjetër dhe nga ana tjetër. Pra kur qiriri tjetër të harxhohet plotësisht, dihet se kanë kaluar 45 minuta fiks.

Qiriri i dytë kishte harxhuar 30 minuta duke u djegur, këtë e dimë, është independente nga gjeometria e qiririt. Pra dimë se po ta lemë duke u djegur vetëm nga njëra anë përsëri siç ishte më parë do të arrijë dhe 30 minuta më shumë. Por kur i vemë flakën nga ana tjetër, kjo do të thotë që koha përgjysmohet, pra bëhet 15 min! Kështu që rezultati është 45 minuta.

Gjeometria është një shkencë apo një lojë?

Të gjithë e dimë nga gjeometria se, katrori i hipotenuzës, në një trekëndësh kënddrejtë, është i barabartë me shumën e katrorëve të dy kateteve.

C2 = a2 + b2 Por ja që mundet të jetë edhe ndryshe!! ku, C2 = a + b !!!

Nuk e besoni?

Le ta shpjegojmë: (C2 = a2 + b2) <=> (C2 = a + b) ? ku, katrori i hipotenuzës është i barabartë me shumën e dy kateteve!!

Që ta besoni, ndiqeni këtë ushtrim vërtetimi: Shënojmë me “C” hipotenuzën, me “a” katetin vertikal dhe me “b” katetin horizontal. E marrim “a” të barabartë me 0.4 cm, marrim “b” të barabartë me 1.2 cm dhe bëjmë zëvendësimet në formulë sipas rregullit gjeometrik, do të kemi pra; C2 = 0.4 (2) + 1.2 (2) <Në kllapa është katrori i numurit> nga kjo formulë do të kemi: C2 = 0.16 + 1.44, pra C2 = 1.6 Pra, C2 do të jetë baraz me 1.6 cm Por edhe shuma a + b është e barabartë me 1.6 a + b = 1.6 sepse 0.4 + 1.2 = 1.6 Konkluzioni: C2 = a + b = 1.6 dhe C2 = a2 + b2 = 1.6 Pra, përfundimi: C2 = a2 + b2 është e barabartë me C2 = a + b !!

A nuk është befasuese?! A ka ndonjë gabim në këtë shprehje gjeometrike? Nëse jo, gjeometria është një lojë apo një shkencë?!

The Stupid Test!

OK. Përqëndrohu.

Këtu është një test shumë i thjeshtë përfshirë katër pyetje të lehta që përcaktojnë nivelin tuaj intelektual.

Përgjigjet tuaja duhet të jenë spontane dhe të menjëhershme, pa paramendim ose kërkim kohe shtesë.

Fillojmë?

1. Ju jeni konkurrent në një garë vrapi dhe kaloni vrapuesin që është në vend të dytë. Çfarë vendi keni zënë ju?

Përgjigja: Nëse ju thoni se jeni në vendin e parë, jeni gabim!

Ju parakaluat vrapuesin e vendit të dytë d.m.th. zutë vendin e tij, prandaj ju jeni në vendin e dytë.

Për pyetjen tjetër provoni të mos jeni kaq i dobët. Dakort?

2. Nëse ju parakaloni vrapuesin e fundit, në çfarë pozicioni ju do të jeni?

Përgjigja: Nëse do të thoni se jeni i dyti nga fundi, ju përsëri jeni gabim.

Pa mendohuni pak...

Si mundet që ta parakaloni personin e fundit duke qenë vetë i fundit?!

Ju jeni prapa të gjithëve, asnjë s'mund të jetë i fundit përveç jush.

Deri tani ju jeni shumë i dobët, por le të vazhdojmë...

Sidoqoftë ne kemi një pyetje tjetër për t'ju dhënë rastin që ju të përmirësoni imazhin e një njeriu idiot. Provoni të mos jeni i tillë.

Ju lutem mos merrni shënime, mos pyesni njeri dhe mos mbani ndonjë kalkulator me vete sepse atëhere ju e keni shpallur tamam se nuk jeni gjë tjetër veçse një idiot kalibri.

Ju kujtojmë edhe njëherë se përgjigjet tuaja duhet të jenë të çastit.

3. Merr 1000. Shto 40. Shto akoma 1000.

Shto 30. 1000 përsëri. Plus 20.

Plus 1000. Shto edhe 10.

Sa është totali?

Përgjigja: 5000?

Përsëri Gabim!

Përgjigja e saktë është 4100.

Provoni edhe një herë me një kalkulator të mirë.

Siç duket sot nuk është dita juaj, por sidoqoftë le t’ju japim rastin e fundit që ju t’i përgjigjeni drejt...

4. Babai i Maries ka 5 çupa: 1. Çaça 2. Çeçe 3. Çiçi 4. Çoço 5. ????

Pyetje: Cili do të jetë emri i vajzës së pestë?

Mendoni shpejt... ju do ta gjeni përgjigjen më poshtë.

Përgjigja juaj: Çuçu?

GABIM! Do të jetë 100% Marie!

Lexoni pyetjet siç duhen miku im. * You are clearly the weakest link.

A doni të punoni apo jo?!

Lojë me ditët e punës Le t’i hedhim një sy çfarë kërkoni. Viti ka 365 ditë që janë të përshtatshme për punë. Viti ka gjithashtu dhe 52 javë ku ju merrni dy ditë pushim për çdo javë duke lënë për punë 261 ditë, (365-52=261). Meqë ju shpenzoni 16 orë çdo ditë larg punës, ju keni përdorur tashmë mbi 170 ditë! Nga 261 heqim 170, ngelen për punë 91 ditë. Mos harrojmë që çdo ditë pune ju harxhoni 30 minuta për kafe dhe cigare, të cilat bëjnë 23 ditë në vit. Po t’i heqim 91 ditëve për punë këto 23 ditë, ngelen 68 ditë për punë. Mos harrojmë që në punë bëhet dhe një orë pushim në drekë dhe po t’i mbledhim në vit këto njëorëshet bëjnë 46 ditë. Nga 68 heqim 46, ngelen vetëm 22 ditë për punë në vit. Tani heqim edhe dy ditë në vit që janë Ditë Klinike për vizita, ngelen vetëm 20 ditë në vit për punë! Heqim edhe 5 ditë që janë festa në vit, ngelen 15 ditë punë. Heqim dhe dy javë lejen e zakonshme dhe na ngelet për të punuar vetëm një ditë në vit! Tani ju vini dhe kërkoni tek unë një ditë pushim, të vetmen ditë që ju ka ngelur të punoni!

Kështu, totalja juaj për punë në vit shkon zero!!

Doni apo s'doni të punoni?

A ekziston rastësia?

1) New York City ka 11 shkronja...

2) Afghanistan ka 11 shkronja...

3) Ramsin Yuseb (Terroristi që tentoi të shkatërronte Kullat Binjake në1993) ka 11 shkronja...

4) George W. Bush ka 11 shkronja...

Mund të jetë një koincidencë, por nuk mbaron me kaq: 1) New York është shteti i 11-të i SHBA-së.

2) Avioni i parë që goditi Kullat Binjake ishte avioni me numër udhëtimi 11.

3) Ky avion kishte të regjistruar 92 pasagjerë. 9 + 2 = 11 4) Avioni me numër udhëtimi 77, i dyti që goditi Kullat Binjake, kishte të regjistruar 65 pasagjerë. 6 + 5 = 11 5) E gjithë kjo ndodhi me 11 Shtator, ose 9/11 siç njihet në publik. 9+1+ 1 = 11 6) Ky kombinim numrash (911) është i njëjtë me numrin e telefonit për Emergjencat në SHBA. 9 + 1 + 1 = 11. Koincidenca?! Vazhdojnë...

1) Numri total i viktimave në të dy avionët është 254. 2 + 5 + 4 = 11.

2) 11 Shtatori është dita e 254 e vitit kalendarik. Sërish 2 + 5 + 4 = 11.

3) Bombardimet në Madrid ndodhën më 3/11/2004. 3 + 1 + 1 + 2 + 4 = 11.

4) Tragjedia e Madridid ndodhi fiks 911 ditë mbas tragjedisë në New York.

Tani gjërat bëhen pak më të çuditshme: Përveç vizave dhe yjeve që formojnë flamurin e SHBA-së, ky shtet kanjë simbol tjetër me të cilin njihet në botë, shqiponjën.

Teksti i mëposhtëm është shkëputur nga Kurani: "Një bir i Arabisë do të zgjojë frikën e Shqiponjës.

Zemërimi i Shqiponjës do të godasë gjithë tokat e Allahut edhe pse një pjesë e këtyre tokave do të gëzohen për këtë. E megjithatë zemërimi i Shqiponjës do të pastrojë tokat e Allahut dhe paqe do të jetë sërish."

Ky është paragrafi numër 9.11 në Kuran.

Nëse je akoma i pabindur provo këtë gjënë më poshtë: Hap Microsoft Word dhe bëj si vijon: 1. Shkruaj me të mëdha Q33 NY. Ky ishte emri teknik i avionit të parë që goditi Kullat Binjake.

2. Selektoje tekstin Q33 NY. 3. Zmadhoje fontin në masën 48.

4. Ndryshoje emrin e fontit në WINGDINGS.

.  PROBLEMA LOGJIKE 1-Takimi i raketave Dy raketa fluturojnë në drejtim të njëra -tjetrës me shpejtësi 9.000 km/orë dhe 21.000 km/orë. Bazat e tyre të nisjes gjenden 1977 km larg njëra-tjetrës. Pa përdorur laps e letër, llogaritni sa larg ndodhen raketat një minutë para takimit?

2-Një grup aeroplanësh gjenden në pistën e fluturimit.

Serbatorët e secilit aeroplan zënë aq karburant sa lejojnë një fluturim rreth gjysmës së globit të tokës. Furnizimi me karburant mund të kryhet edhe në ajër nga njëri aeroplan tek tjetri avion. (Supozojme që koha e furnizimit të mos llogaritet).

Sa duhet të jetë numri më i vogël i avionëve që mund t’i sigurojnë vetëm njërit avion ta kryejë fluturimin e plotë rreth tokës? Harxhimi i karburantit dhe shpejtësia e avionëve është e njëjtë, gjithashtu të llogaritim që secili avion të kthehet shëndoshë e mirë në bazën e ngritjes.

3-Aeroplani dhe Era Një avion fluturon në vijë të drejtë nga aerodromi A në atë B dhe pastaj kthehet përsëri në A. Shpejtësia e fluturimit është e njëjtë dhe erë s’ka. Tani pyetja është kjo: Si do të jetë koha (më e madhe, më e vogël, apo e njëjtë) kur fluturimi kryhet sipas të njëjtit itinerar me të njëjtën shpejtësi, por kur era fryn vetëm në një drejtim nga A në B? Përgjigjet e dy problemave të parë: 1- Përgjigje:

Raketat afrohen me një shpejtësi prej (9000+21000) 30.000 km/orë ose 500 km/orë (30.000:60=500). Deri sa të takohen raketat duhet të fluturojnë edhe një minutë, pra do të përshkojnë një largësi prej 500 km. Pra një minutë para takimit të tyre ato do të ndodhen po 500 km larg njëra-tjetrës.

2- Përgjigje: Për t’i garantuar një avioni fluturim të plotë rreth tokës duhen edhe dy avionë të tjerë. Si realizohet kjo?

Furnizojmë plotësisht të tre avionët dhe i ngrejmë në ajër në të njëjtën kohë. Avionët po i shënojmë me gërmat A, B dhe C. Pasi të kenë kryer 1/8 e gjatësisë së rrugës avioni C furnizon me karburant A dhe B duke u dhënë atyre nga 1/4 e sasisë së karburantit dhe me 1/4 që i ngelet ai kthehet në pistë. Avionet A dhe B vazhdojnë fluturimin dhe pasi përshkojnë edhe 1/8 e rrugës, avioni B furnizon A, duke i dhënë 1/4 e sasisë së karburanti.

Në serbatorin e B ngelet 1/2 e sasisë së karburantit të mjaftushme për t’u kthyer në bazë.

(Eshtë llogaritur që avioni kur të kthehet në pistë karburanti ka mbaruar i gjithi).

Avioni A vazhdon fluturimin për rreth tokës. Në çastin që atij do t’i mbarohet karburanti ai është larg pistës 1/4 e rrugës. Këtu vjen avioni C, i cili i jep atij 1/4 e sasisë së karburantit dhe të dy vazhdojnë fluturimin drejt bazës. Në largësinë 1/8 e rrugës kur atyre u mbarohet karburanti, ata i pret avioni B i cili u jep të dyve nga 1/4 e sasisë. Pas këtij furnizimi, në serbatorët e të treve ka aq karburant që i lejon të tre të kthehen shëndoshë e mirë në bazë.

Pra A-ja e kreu me sukses një fluturim të plotë rreth tokës.

Pakëz Banale Pasuordi jo shumë i gjatë

Një grua ishte duke e ndihmuar burrin e saj që të bënte set up kompjuterin e tij, dhe në një pikë të procesit, ajo i tha burrit se i nevojitej pasuordi i tij që të vazhdonte me të log on.

Burri ishte në gjendje të mërzitur, nuk ia dëgjoi pyetjen gruas dhe ashtu më kot tha një fjalë, "PENIS".

Kështu që gruaja kur kompjuteri tha të fuste pasuordin, ajo shkroi PENIS. Në këtë kohë gruaja ia plasi të qeshurit të papërmbajtur dhe burri kurioz e pyeti sesi ishte puna! Ajo i përgjigjet duke qeshur akoma më shumë se kompjuteri i tha:

"Pasuordi jo shumë i gjatë"

Dikush tjetër Një herë një plak, rreth të 80-ave, shkoi tek doktori dhe i tha: "Dua të bëj një kontroll të përgjithshëm." Doktori e pa plakun që nga koka tek këmbët dhe i tha: "Si ndihesh?"

I moshuari pasi mori frymë thellë, iu përgjigj: "Kurrë nuk jam ndjerë kaq mirë! Gjithçka e bëj në mënyrë perfekte, bile dua të tregoj një sekret, jam martuar me një vajzë të re 18 vjeçe..."

Doktori që po e dëgjonte i habitur, e pyeti: "Vërtet?!"

"Jo vetëm që jam martuar, por e kam lënë vajzën me barrë dhe së shpejti pres të bëhem baba."

Doktori nuk dinte se çfarë t’i thoshte. Mendohet gjatë dhe më në fund i tregon këtë histori: -Na ishte një herë një gjahtar i mirë, i cili shpesh dilte për gjah. Një herë, kur mori çiften dhe do dilte malit për gjah, pa që binte shi, u kthye në shtëpi për të marrë një ombrellë, por ndërkohë harroi pushkën. Me ombrellën në dorë hyri në pyll. Befas një ari i madh i doli përpara duke i skërmitur dhëmbët gati për sulm. Gjahtari i drejton ombrellën ariut dhe e merr në shenjë për ta qëlluar, bën ta shkrepë, por më kot, ombrella nuk ishte për atë punë.

Në atë çast dëgjoi një të shtënë dhe pa ariun të vrarë tek këmbët e tij. I çuditur po shikonte se si u bë kjo punë! Po besonte se vërtet e kishte vrarë ariun me ombrellë!!

-E pabesueshme doktor! Nuk vritet ariu me një ombrellë! Ndoshta dikush tjetër e vrau, - u hodh me rrëmbim plaku.

-Drejt. Ja këtë desha të të them ty... -tha doktori Zgjedhja e bashkëshortes Një beqar i pasur vendosi të martohej. Për këtë ai bëri një provë për gruan që do të merrte.

Ajo që do ta kënaqte më shumë me shpenzimin e 10 mijë dollarëve që do t'i falte secilës prej tyre, do të bëhej gruaja e tij.

E para mori dhjetë mijë dollarë dhe shkoi tek një sallon bukurie ku urdhëroi ta bëjnë vajzën më të bukur në botë! Atje e zbukuruan dhe e veshën sa ajo dukej sikur ishte engjëllushe e bukur që kishte zbritur nga qielli.

E dyta shkoi tek një dyqan rrobash për burra dhe bleu veshje shumë të mira për burrin e saj të ardhshëm duke i harxhuar të gjitha paratë.

E treta shkoi dhe i futi paratë në një Firmë Piramidale me një fitim prej 200% pas çdo muaji! Muajin e parë ajo i mori mbrapsht $10.000 e saj dhe më pas luajti me fitimin...

Kaluan disa muaj dhe kandidati për burrë i thirri të tria. Ai e pyeti të parën: "Si i shpenzove paratë e mia?"

"Jam bërë e bukur, pasi të dua shumë dhe dua që të jem sa më tërheqëse për ty."

Beqari i befasuar i tha: "Vërtet je shumë e bukur dhe unë jam i kënaqur."

Më pas pyeti të dytën: "Po ti s'paske blerë asgjë për vete?!"

"I dashur, unë dua të jem jotja, çdo gjë imja duhet të të përkasë ty, prandaj të kam bërë dhurata."

Beqari ngeli edhe me të dytën shumë i kënaqur dhe iu drejtua të tretës: "Po ti zemër, pse je me duar bosh?"

"Unë i dashur, paratë e tua i futa në një Firmë Piramidale dhe që muajin e parë i mora dhjetë mijë dollarët e tua, ja ku i ke, merri. Tani me fitimin ne duhet të mendojmë për të ardhmen tonë që ta ndërtojmë sa më bukur."

Beqari ngeli shumë i kënaqur edhe me idenë e së tretës.

Që të tria kishin bërë nga një zgjidhje të bukur dhe beqari e kishte shumë të vështirë që të zgjidhte njërën. Po mendohej gjatë, ndërkohë sytë i shkojnë tek gjokset e të trijave, atje ku zakonisht shikojnë tërë meshkujt e botës. Ato kishin gjokse të mëdhenj, por njëra e kishte shumë të madh dhe ai, pa e zgjatur zgjodhi atë.

Shënim: Sot në botë paratë më të shumta prishen për qejf; femrat harxhojnë miliarda për implantimin e gjoksit, burrat po ashtu për të blerë viagra dhe për ta rritur dhe ngritur. Sikur vetëm një e qinda e këtyre parave të harxhohej për kërkimet shkencore për të parandaluar kancerin e gjoksit dhe prostatit, sot në botë nuk do të kishte gra e burra që vdesin nga këto sëmundje.

Tregime të vërteta Merushja Një herë pas luftës së dytë botërore, Mehmet Shehu shkoi për të takuar fshatarët e Oparit në rrethin e Korçës, atë e shoqëronte K.K.Ekzekutiv të Korçës, M. G. dhe veterani i luftës, oparaku, Agush Gjergjevica. Fillimisht ai e filloi takimin me fshatarët e Lavdarit. Me të mbrritur në Lavdar, ata i thanë një fshatari që të lajmëronte kryetaren e Këshillit të fshatit, shoqen Merushe. Nuk vonoi dhe shoqja Merushe mbrriti para M.Shehut, ajo mbante në dorë një furkë me një goxha shtëllungë dhe tirrte lesh. Pa e hequr dorën nga furka dhe druga, ajo u uroi mirëseardhjen shtetarëve dhe i ftoi të uleshin nën hijen e një vidhi, që gjendej në të hyrë të fshatit, pranë varrezave. Ndërkohë ajo i dha urdhër një burri që e shoqëronte që të lajmëronte fshatin që të mblidheshin të gjithë aty, pasi Mehmeti donte t’u fliste.

-Mirë se na keni ardhur shokë të partisë dhe të pushtetit, -do ta fillonte fjalën Merushja, pa më thoni si e kam Enverin?

-Ai është shëndoshë e mirë dhe të bën të fala, -ia kthen Mehmeti.

-Gjersa të mblidhen fshatarët, unë mendoj që ju jeni të lodhur dhe doni të hani një kafshatë bukë e të pini një gotë dhallë, si thoni?

-Nuk duam asgjë pasi kemi ngrënë, -i tha M.G. -Keni ngrënë një mut! -iu përgjigj Merushja dhe i dha urdhër një fshatari që të shkonte në shtëpinë e tij dhe të përgatiste diçka shpejt e shpejt për të ngrënë mysafirët.

Të tre mysafirët panë njëri-tjetrin, kur dëgjuan fjalën mut nga Merushja, e cila e kishte shprehje të zakonshme që e përdorte përherë, kur deshte të mohonte diçka.

-Ne nuk kemi ngrënë mut, shoqja kryetare, por kemi ngrënë bukë, - u hodh Mehmeti i ndezur flakë në fytyrë.

-Mut, o mut keni ngrënë, e di unë, por mos na llomotit shumë se tani do t'ju vijë buka e ngrohtë që do hani. Mos na i vini re se po ju nxjerrim çfarë na u ndodh; bukë misri të ngrohtë, djathë, qepë dhe nga një pagure me dhallë, -iu kundërvu Merushja.

Buka erdhi, por Mehmeti nuk vuri asgjë në gojë ndërsa M.G. dhe Agushi morën nga një pagure me dhallë dhe e pinë. Pasi u mblodhën fshatarët, Merushja që nuk e ndali për asnjë çast tjerrjen e leshit, iu drejtua fshtarëve: -U mbollisët shumë, o derdimenë! Të deleguarit e partisë kanë një orë po dërdëllisin dhe ju mezi lëvizët bythët! Këta s'kanë ardhur të hanë mut kot! Tani qepeni gojët dhe shqepni veshët të dëgjoni se çfarë do t’ju thotë shoku Mehmet!

Mehmeti ndihej shumë i nevrikosur, por Myftari që i njihte mirë fshatarët e Lavdarit e qetëson duke i thënë se këtu fjala mut është njëlloj siç ne themi shpesh "për ideal të partisë"!

Mehmeti e mori fjalën dhe foli për rreth një orë. Diku nga fundi i turmës disa fshatarë bënin llogje. Merushja e inatosur iu drejtohet: -Mja hëngrët mut ju nga fundi, se shoku Mehmet nuk po ha mut kot!

"Eshtë turp nga xhaxhi!"

Lutjeve të njëpasnjëshme dhe ftesës me përgjërime që unë të isha mysafir i tij, iu pëgjigja pa mëdyshje se e pranoja këtë ftesë dhe se dëshiroja që të njihesha me familjen e tij dhe për këtë ndihesha i lumtur.

Sapo mbrrita tek dera e shtëpisë së shokut, pashë se babai i mikut tim, ishte lajmëruar që më parë, pasi ai më hapi derën pa trokitur, duke më thënë, "Bujrum!" në vend të fjalës shqipe urdhëroni.

Hyra në dhomën e pritjes ku më dolën përpara nusja e shokut dhe vjehrra e tij. Që të dyja të veshura bukur dhe të stolisura si për festë. U dhashë dorën duke u thënë se gëzohesha shumë që isha në shtëpinë e tyre mikpritëse. Pa u ulur në kolltukun që më afruan, dy fëmijë çamarrokë më sulmuan; i pari më tha,"Hej plako, how u doin'?" Ndërsa tjetri më zgjati pëllëmbën e dorës duke më thënë, "Hej plako, give me five!" Iu përshtata fëmijëve (desha apo s'desha) të cilët kur panë se unë ua zgjata, filluan të luanin me mua. Të mëdhenjtë e shtëpisë filluan të gajaseshin me çapkënllëqet e fëmijëve të tyre!

Kjo gjendje kaloi gati gjysëm ore dhe asnjë nga të mëdhenjtë e shtëpisë nuk po m’i largonte fëmijët dhe as që po më bënin ndonjë bisedë a të më pyesnin! Po ndjeja bezdi, por edhe s'mundesha dot t’i përzeja, pasi ata duke thënë vetëm një fjalë shqip, "plako" dhe fjalët e tjera në anglisht, ju sillnin shumë kënaqësi të mëdhenjve...

Ju thashë disa herë fëmijëve se, "enough is enough!" por kujt pra?! Ata filluan në kor të më përqeshin, "Enough is enough plako! Enough is enough plako! Enough is enough plako!..."

Mundohesha të buzëqeshja kur isha në kulmin e nervave dhe zemërimit. Zemërimi m’u shtua më shumë kur të mëdhenjtë qeshin e kënaqeshin me gjithë shpirt kur shikonin fëmijët e tyre që luanin plot hare me mua!

Mendova ta pickoj njërin nga fëmijët që të më largohej dhe pastaj edhe tjetrin. Ashtu bëra, me pak marifet e pickova atë më të madhin në bythë. Ai bërtiti, Hej plako! u pinch me?!

Maa! Plako griped me! Pastaj më nxori gjuhën. Fëmija i zëmëruar m’u afrua përsëri, por këtë radhë më ktheu prapanicën dhe pasi bëri një big fart u largua. Pas fëmijës se madh, u largua dhe i vogli dhe kështu shpëtova nga i siklet.

Që përtej korridorit dëgjova zërin e së ëmës që e "kritikonte" djalin e madh duke i thënë: "Jo të keqen mami, mos pirdh ashtu se është turp nga xhaxhi!"

Erdhi koha të largohesha.

Një pijanec nga Teksasi

Disa studentë në Teksas po bënin një mbrëmje dëfrimi. Njëri nga studentët kishte pirë shumë si zakonisht dhe mezi qëndronte në këmbë, shoqet dhe shokët e tij po i luteshin të mos pinte më dhe të shkonte në shtëpi, por ai nuk dëgjonte, më në fund, një polic e kap për krahu dhe i thotë eja të të shpie në shtëpi, ndryshe do të marr në polici. Djaloshi u bind dhe të dy dolën jashtë.

Shtëpia e djalit ishte vetëm dy blloqe larg, ku banonte me gruan e tij të re, e cila e priste në shtëpi.

-Do të të shpie unë me makinë në shtëpi, -i tha polici.

Policit në kohën që dolën jashtë, i ra telefoni. Një vjedhje ishte bërë rreth 30 metra larg vendit ku ndodhej ai. Polici me vrap e pa humbur kohë u nis andej nga i dhanë drejtimin, ku edhe dhjetra policë të tjerë po mbrrinin me shpejtësi. Djalit, si ngeli vetëm, iu mbush mendja të shkojë vetë në shtëpi dhe kështu bëri. Kur mbrriti në shtëpi i tha gruas nëse vinte dikush ta kërkonte i thuaj që unë kam qenë tërë ditën i sëmurë me grip dhe nuk kam dalë fare nga shtëpia. Pas nja dy orësh erdhi polici që do ta shoqëronte në shtëpi dhe pyeti gruan se a ka ardhur burri i saj. Ajo "e çuditur" i tha se burri i saj nuk ka dalë fare nga shtëpia sot!

Polici i befasuar iu kthye, "po ne kemi çelsat dhe makinën e tij! A mund të shikoj garazhin e makinës?" Gruaja e gatshme doli me policin dhe hapi garazhin. Ç'të shohë atje! Një makinë policie me dritat e alarmit të ndezura ishte brenda!

Njgjarja është e vërtetë dhe këtë ndodhi e tregojnë edhe sot të gjithë policët dhe studentët e Teksasit.

"Budallai" nga Mirdita

Ishte një kohë që shqiptarët shikonin vetëm stacionet televizive të huaja, pasi TVSH jepte vetëm "sukseset" e shpifura të Shqipërisë Socialiste. Përditë ishe i detyruar të shikoje si mbillet, si korret, si tejkalohen normat, si rron shqiptari i lumtur, si punohet për shekullin e ardhshëm... Atëherë, të gjithë ata që ishin mërzitur me këto lajme, kërkonin rrugë të reja për të dëgjuar se çfarë thoshte bota. Shumica dëgjonin lajmet e RAI UNO pasi kishin mësuar italisht. Një nga ata që kishte mësuar italisht dhe që nuk shikonte kurrë lajmet e TVSH isha edhe unë.

Një mbrëmje po ndiqja në RAI (Radiotelevisione Italiana) një konkurs për njohjen e Europës. Drejtuesi i konkursit bëri një pyetje tepër interesante për mua dhe unë po e ndiqja me shumë vëmendje: -Ju lutem më thoni kush e di se në cilin shtet ballkanik bie një krahinë që thirret me një emër që në italisht përkthehet Bongiorno? Askush nuk e di? Po jua lehtësoj një çikë pyetjen. Kjo krahinë është në një vend malor. Harrova t'ju them se në gjuhën vendase thuhet Mirdita.

Më kot priti drejtuesi i konkursit që ta gjejnë tre konkurruesit e tij. Kur ai ishte gati ta mbyllte këtë pyetje, një zë nga salla foli: -A mund ta them unë?

-Po. Ju lutem ejani këtu në skenë.

Një plak i mbajtur mirë u ngjit atje dhe u prezantua: -Më quajnë Massimo Muratori. Kam qenë në këtë krahinë në Luftën e Dytë Botërore dhe kam kujtime të çuditshme. Nëse më lejoni do t'ju tregoj vetëm një kujtim?

-Sigurisht. Ju dëgjojmë i dashur Massimo.

-Kjo krahinë ndodhet në Shqipëri. Një herë, kur kam qenë atje, me një autokolonë me 5 makina ushtarake të mbushura plot e përplot me armatim, ushqime dhe veshmbathje po ngjiteshim rrugës nga Fani për në Rrëshen që është qendra e Mirditës. Ishte natë e kthjellët.

Në këtë zonë, duhet thënë, askush nuk na kishte trazuar ndonjëherë. Përpara printe makina jonë me pesë vetë, që ishim dhe rojet e autokolonës. Befas në një kthesë na doli një bari me një shkop në dorë dhe me një cigare të trashë në gojë. Cigarja qe e fikur dhe ai me shenja na u lut që në dritën e makinës të ndizte cigaren. Shoferi jonë tha, "le të tallemi me këtë leckaman" dhe i bëri shenjë që ta ndezë cigaren në fenerin e majtë duke fikur të djathtën, në kohën që fshatari shkoi tek e majta, ai e fiku të majtën dhe ndezi të djathtën, kur shqiptari shkoi tek e djathta, shoferi fiku të djathtën dhe ndezi të majtën! Kjo lojë vazhdoi gjatë dhe ne po argëtoheshim e po qeshnim me të madhe me budallallëkun e një leckamani siç e quanim neve. Në fund, pasi kaloi nja 15 minuta, unë zbrita poshtë dhe ia ndeza cigaren me

çakmakun tim. Fshatari vuri dorën në zemër dhe me një përkulje fisnike më falënderoi.

Nën dritat e makinës pashë fytyrën e tij, një fytyrë burrërore që të ngjallte frikë dhe krenari.

Më zgjati dorën dhe unë i dhashë timen. Ma shtrëngoi në një mënyrë sikur ta kishte patur prej hekuri! Për çudi më uroi dhe natën e mirë në gjuhën time. Autokolona u nis dhe ne, tërë rrugës deri në Rrëshen, kishim në gojë bariun budalla. Në fakt budallenjtë ishim ne se kur vajtëm në Rrëshen dhe hapëm makinat, ç’të shohim, tërë makinat ishin bosh pasi shokët e "budallait" na kishin vjedhur!

Kam qeshur me të madhe...

Isha duke parë lajmet në CNN kur ra telefoni im: -Alo, jam R.Ç. nga Albany.

Pasi folëm pak për shëndetin, punën dhe miqtë ai më tha: -E di pse të kam marrë në telefon? Sigurisht që nuk e di. Të mora të të them se shokun tënd e ka lënë mendja.

-Cilin? -nuk m’u durua ta pyes me të shpejtë.

-Po mua, o mua, më ka lënë mendja.

-Nuk e besoj. Të shoh që je në rregull dhe po të kish lënë mendja vërtetë, ti nuk do ta kishe kuptuar dhe të më thoshe për këtë gjë -iu përgjigja jo pa shaka.

-Më beso, të lutem mos qesh. Dëgjomë dhe më vlerëso drejt. Apo të vjen keq që dëgjon lajme të këqia për mikun tënd?

-Po hë, më thuaj si të ka ikur mendja? Vërtet po më dukesh i tillë, -e nxita të më tregojë se çfarë djallin ka kurdisur ky R.Ç.

-Sot isha në varrimin e nënës së një shokut tim këtu në Albany.

-Dhe pastaj? -e pyeta duke pritur me padurim të më tregojë...

-Shkuam në varrezat dhe atje unë ndenja pranë shokut tim që po varroste nënën për t’i dhënë kurajo. Pas pak ai me pyeti: -Si është nëna jote?

-Mbahet, -i thashë. -Po jotja? .......

Heshtëm pak të dy. Pastaj me hipi të qeshurit dhe nuk e dëgjova më se çfarë po më thoshte.

Kam qeshur me lot. Vetëm pasi kaloi goxha kohë mezi e mblodha veten dhe e pyeta: -Po ai si t’u përgjigj?

-Ai me pa kaq i habitur, por s'bëri zë. Dëgjova prapa shpinave tona të qeshura të mbytura.

Nuk ja fal vetes këtë budallallëk kaq të madh. Ne po varrosnim nënën e tij unë e pyeta se si është ajo!

-Dëgjo, -i thashë, -kot i dhanë vendin e parë asaj barcaletes angleze, është kjo e jotja 100 herë më e mirë.

-Ah, sikur të ishte vërtet barcaletë, o my friend, e mbylli historine e vet miku im. -Tani do mbahem mend në histori si budalla.

Humor Poetik

Made in Albania

Natën e kaluar, ndërsa po flija, pashë ëndërr se vdiqa, kështu që shkova drejt parajsës në qiell.

Atje më priti Shën Pjetri në portën e tij, "Nëm dokumentin për kontroll -më tha ai dhe ulu këtu të ngrohesh në Diell.

"Unë shoh, -vazhdoi Shën Pjetri -se ju keni gënjyer shumë, dhe më pas jeni betuar i qetë se thoni vetëm të vërtetën.

Të këqijat që keni bërë kanë rrjedhur si lumë...

Shumë vetëve u keni marrë edhe jetën."

I frikësuar ula kokën, me padurim prisja vendimin.

Më pas egër Pjetri bërtiti: "Këtu s'ka vend TIRANIA!" Thashë se vdiqa për herë të dytë, por jo.

Shën Pjetri, pasi pa firmën nga vija, ndryshoi ton dhe u bë i butë, ëmbël lexoi; MADE IN ALBANIA, e më pas më tha: "Hajde këtu djali im" Dhe më shpuri tek Bosi i Madh.

I Madhi urdhëroi: "Mbajeni këtë djalë afër dhe bëjini nder.

Ai ka punuar si QORR KOMUNIST Dhe ka qenë një herë në FERR."

Bjondina kozmonaute

Në NASA punojnë një bjonde, një brunetë e një kokëkuqe, që të treja janë të reja, të bukura dhe plot huqe.

Ato trajnohen për të shkuar shumë shpejt në hapësirë; qielli kurrë ndonjëherë s'ka për të parë të tillë mysafirë!

Bruneta thotë, "Në Mars dëshiroj të shkojmë, atje, të papriturat e Marsit le t’i shijojmë."

Kokëkuqja ia pret, "Më mirë në Hënë le të vemë, Marsi është shumë larg, nuk ja kemi ngenë."

Fillon kështu sherri midis kokëkuqes dhe brunetës, dhe nervat ja ngrenë bjonde kokëshkretës!

Bjondia e bukur ndërhyn për të shuar sherrin dhe menjëherë ajo grindjes i ven frerin, "Nuk do të shkojmë as në Mars e as në Hënë!

Do të shkojmë në Diellin e bukur pikë-rënë!"

"Hahahaa, -qeshën të dyja shoqet porsa dëgjuan e të gajasurën, dot nuk e ndaluan.

"Po si moj bjonde e bukur, -u hodh bruneta, -nuk e di që Dielli është zjarr e atje mbaron jeta?!"

"Moj budallaqe! -përgjigjet bjondia, -ç'më dini mua?

Jam e zgjuar sa t’ju sorollas krua më krua, t’ju le të zhuritur nga etja për tërë jetën, pasi vetëm unë në këtë botë e di të vërtetën!

Jam komandantja juaj dhe sot vendosim datën, që të mos digjemi në Diell do të udhëtojmë natën!"

Metamorfoza e natës Një natë me shi më tha shpirti pi!

Piva dhe u bëra tapë E më pllakosi një vapë.

Mezi gjeta shtëpinë Duke kapërcyer avllinë.

Më pas s'kujtoj asgjë Se rakia pa mend të lë.

Kur u ngrita në mëngjes Dëgjova të lehë një këndes E një qen bukur cicëronte, Lopa me macen kuvendonte Dhe ca më tutje dy të rinj Lëpiheshin si maçokë të zinj.

Macja e shtëpisë Më hapi portën e avllisë.

Një mjaullimë vinte nga brenda E kuptova ajo ishte nëna.

Dola në rrugën përrua Një aeroplan m’u afrua...

Sa shumë çudi!

Brenda një nate Ishin bërë qindra mrekulli. Çdo gjë kishte ndryshuar Si me magji.

Mos! Mos u mundo të prefeksionosh çdo gjë Kjo sjell mërzitje edhe tek miqtë për kokë!

Mos u mundo të vesh një rregull ideal Kjo do t'ju lejë pa miq e shokë!

Mos u mundo të gjesh simetrinë për çdo gjë Kjo do t'ju bëjë një paranojak!

Mos u kërko të tjerëve atë që nuk e kanë, Për këtë do të qeshin dhe e ke me hak!

Mos mendo kurrë se edhe të tjerët Duhet të mendojnë njëlloj si ty.

Kjo do të të bëjë qesharak!