Vestingstad met roerige geschiedenis

Van Vuurliniewoningen Tot Luxe Wonen Aan De Vecht

Het is mei 1355 als Willem van Beieren, de graaf van Holland, stadsrechten verleent aan het dijkdorp ‘Wesepe’. Er volgt een lange periode van welvaren voor Weesp, tot in 1508 de stad wordt geplunderd door Gelderse troepen. Weesp wordt herbouwd en groeit uit tot een bolwerk voor alcoholische dranken. Op grote schaal wordt er bier en brandewijn gebrouwen en gebrand.

Na de Franse belegering van 1672 besluit het stadsbestuur om van Weesp een vestingstad te maken, om het rijke Amsterdam te kunnen beschermen, samen met Naarden en Muiden. Er wordt een gracht gegraven, waardoor in de Vecht het eiland ‘de Ossenmarkt’ ontstaat.

Onder leiding van Johan Maurits van Nassau wordt een viertal bastions aangelegd; twee op de Ossenmarkt en twee aan de zuidkant van de oude stad. Er zouden nog vier andere bastions worden ontworpen, maar deze zijn door geldgebrek nooit gerealiseerd. Aan de vorm van de Herensingel en de Singel is wel nog altijd te zien waar deze vier bolwerken gebouwd hadden moeten worden.

In 1861 wordt, na twee jaar, de bouw voltooid van een bomvrije toren op de Ossenmarkt. Het Torenfort aan de Ossenmarkt is een van de laatste forten waarmee de Nieuwe Hollandse Waterlinie wordt versterkt en maakt vanaf 1892 ook deel uit van de Stelling van Amsterdam. Aan het Molenpad en de Utrechtseweg liggen nog de kenmerkende ‘vuurliniewoningen’, de houten huizen in de kleine kring rondom de vestingwerken, die platgebrand konden worden om het schootsveld snel vrij te kunnen krijgen.