ΤΟ ΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΪΝ
EDWARD POWYS MATHERS ΤΟ ΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΪΝ Τίτλος πρωτοτύπου: Cain’s Jawbone Μετάφραση: Νίκος Στρατηγάκης Διόρθωση: Θάνος Καραγιαννόπουλος Σχεδιασμός εξωφύλλου – σελιδοποίηση: Πάρις Κούτσικος Copyright © 2022 για την ελληνική γλώσσα: Εκδόσεις BrainfoodΟΞΥΕκδοτική MΕΠΕ Εμπεδοκλέους 28 & Σουρή 20, 12131 Περιστέρι Τ 210 2514123 | E contact@brainfood.gr W brainfood.gr • brainfoodmedia.gr Ιούνιος 2022 ISBN: 978-960-436-867-9 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευμα τικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο αντιγραφή, φωτοανατύπωση, αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.
EDWARD POWYS MATHERS ΤΟ ΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΪΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στα 1934 ο δημιουργός σταυρολέξων του Observer, Έντουαρντ Πόουις Μάδερς, έγραψε ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα: Το Οστό του Κάιν. Για τη συγγραφή, χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο «Τορκεμάδα» και εμπνεύ στηκε τον τίτλο από την παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Κάιν σκό τωσε τον Άβελ χρησιμοποιώντας μια σιαγόνα ζώου – το πρώτο φονι κό όπλο που καταγράφηκε ποτέ. Το μυθιστόρημα δεν είναι μόνο μια ιστορία φόνων μα κι ένας από τους πιο δύσκολους και σαγηνευτικούς γρίφους όλων των εποχών. Αρχικά αναφέρθηκε ότι οι εκατό σελίδες του μυθιστορήματος –το οποίο πρωτοεμφανίστηκε ως τμήμα του Βιβλίου Γρίφων του Τορκεμά δα– είχαν εκτυπωθεί μπερδεμένα κατά λάθος και, έτσι, ο αναγνώστης έπρεπε να τις βάλει στη σειρά και, τελικά, να βρει τη λύση των αινιγ μάτων και να ξεσκεπάσει τους δολοφόνους. Υπάρχουν εκατομμύρια πιθανοί συνδυασμοί, ωστόσο μόνο ένας είναι ο σωστός. Πρόκειται για έναν γρίφο εξαιρετικά δύσκολο και μόνο τρεις άνθρωποι κατάφεραν ποτέ να τον λύσουν˙ η λύση στο πρόβλημα δεν έχει δοθεί στη δημοσι Τοότητα.Ίδρυμα Λόρενς Στερν ενδιαφέρεται για κάθε λογοτεχνικό έργο που εξερευνά περιοχές πέρα από τη γραμμική αφήγηση (όπως των Μπ. Σ. Τζόνσον, Μαρκ Σαπόρτα, Χούλιο Κορτάσαρ), βασιζόμενο στην κληρο νομιά του ίδιου του Λώρενς Στερν. Ως αποτέλεσμα, ανταποκρίθηκε μ’ ένα κράμα έκπληξης και ενθουσιασμού όταν το Βιβλίο Γρίφων του Τορκεμάδα δωρήθηκε στη σύγχρονη συλλογή του μουσείου, παρότι η λύση έλειπε. Μετά από πολλούς μήνες έρευνας μα και τύχης, το Ίδρυ μα κατάφερε να ξεκλειδώσει το μυστικό του Οστού του Κάιν. Το βιβλίο του Μάδερς έφτασε στα χέρια μας στο «Οξύ» και αποφα σίσαμε να το εκδώσουμε ώστε το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας να απολαύσει τους ελιγμούς, τα αδιέξοδα και τις λογοτεχνικές περιπέτει ες που κρύβονται στις σελίδες και να προσπαθήσει να βρει ποιοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τα φρικτά εγκλήματα…
ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ Το 1934 προσφέρθηκε βραβείο δεκαπέντε λιρών στον αναγνώστη που θα κατάφερνε να βρει πρώτος τη σωστή αλληλουχία των σελίδων και να αναφέρει τι ακριβώς συνέβη στους έξι δολοφονημένους του βιβλί ου καθώς και τα ονόματα των δραστών. Οι εκδόσεις Οξύ ανακοινώνουν έναν παρόμοιο διαγωνισμό και προσφέρουν έπαθλο στον πρώτο που θα αναφέρει τα ονόματα των δολοφονημένων και των δολοφόνων, τη σωστή σειρά των σελίδων και μια σύντομη εξήγηση για το πώς βρήκε τη λύση. Ο πρώτος νικη τής θα λάβει 2000 ευρώ. Ως προθεσμία ορίζεται η 31/03/23 ΣτείλτεΣΥΜΜΕΤΟΧΗφωτοαντίγραφο της σελίδας με τις απαντήσεις σας στο ostotoukain@brainfoodmedia.gr
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕ ΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧ Η Σ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΪΝ Στον διαγωνισμό για το ΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΪΝ, Ο άλυτος γρίφος η λύση απαρτίζεται από δύο σκέλη, ήτοι από (α) την εξεύρεση της σωστής σει ράς των σελίδων του ομώνυμου βιβλίου και (β) την εξεύρεση των ονο μάτων των δολοφόνων και των θυμάτων μέσα στην ιστορία. Η λύση είναι μία και μοναδική. Η συμμετοχή στον διαγωνισμό λαμβάνει χώρα με την αποστολή από τον διαγωνιζόμενο της πιθανολογούμενης λύσης στην εκδότρια του βιβλίου και διοργανώτρια του διαγωνισμού εταιρία BRAINFOOD ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ (δ.τ. BRAINFOOD), στην ειδική για τον δια γωνισμό ηλεκτρονική διεύθυνση ostotoukain@brainfoodmedia.gr. Με την συμμετοχή του αυτή ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται αυτοδίκαια και ανεπιφύλακτα ότι δεσμεύεται από τους παρακάτω όρους και προ Οϋποθέσεις:διαγωνισμός είναι ανοιχτός σε όλους και δεν είναι απαραίτητη η αγορά του βιβλίου. Επιτρέπεται μόνο μία συμμετοχή ανά πρόσωπο. Η εξεύρεση της λύσης θα πρέπει να αποτελεί προϊόν διανοίας του διαγω νιζομένου. Η εταιρία Brainfood επιφυλάσσεται παντός δικαιώματος ακύρωσης συμμετοχών οι οποίες αντίκεινται στο πνεύμα και στις προ θέσεις του διαγωνισμού, ιδίως αυτές που έχει αποδειχτεί ότι δεν αποτε λούν προϊόν διανοίας του διαγωνιζομένου, αλλά έτερου προσώπου. Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει έως και την 31/03/2023. Νικητής θα ανακηρυχθεί αυτός/αυτή που θα στείλει πρώτος/η τη σωστή λύση στην Brainfood. Μέσα σε δέκα (10) ημέρες από την παραπάνω προθεσμία, η διοργανώτρια εταιρία Brainfood θα ανακοινώσει στο κοινό την ανάδει ξη του νικητή, εφόσον έχει λάβει μέχρι τότε τη λύση του αινίγματος. Σε περίπτωση όμως που η Brainfood δεν έχει λάβει καμία σωστή απάντηση μέχρι και την 31/03/2023, ο διαγωνισμός θα συνεχιστεί μέχρι να εμφανιστεί νικητής. Όταν αυτό συμβεί, ήτοι όταν η εταιρία BRAINFOOD λάβει την πρώτη σωστή απάντηση, τότε θα ανακοινώσει στο κοινό την ανάδειξη νικητή και τον τερματισμό του διαγωνισμού. Ο νικητής θα λάβει βραβείο ύψους δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ και θα ειδοποιηθεί μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή τηλεφώνου βάσει των στοιχείων που έδωσε. Τα προσωπικά δεδομένα του θα χρησιμο ποιηθούν αποκλειστικά για τους σκοπούς του διαγωνισμού.
Ο νικητής υποχρεούται να απέχει από τη συμμετοχή σε κάθε άλλο δι αγωνισμό για το ΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΪΝ που διενεργείται σε άλλη χώρα. Σε περίπτωση παραβίασης του όρου αυτού, ο νικητής θα υποχρεούται να επιστρέψει το παραπάνω βραβείο στην Brainfood. Η εταιρία Brainfood δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη για συμμετο χές που χάθηκαν ή καθυστέρησαν, ανεξαρτήτως της αιτίας, συμπερι λαμβανομένης, για παράδειγμα, δυσλειτουργίας υπολογιστή, τεχνι κών προβλημάτων, ανεπαρκούς δορυφορικής ή δικτυακής κάλυψης και βλάβης υλισμικού ή λογισμικού παντός είδους. Υποχρέωση απόρρητου και εμπιστευτικότητας: Κάθε διαγωνιζόμε νος αναλαμβάνει την υποχρέωση, είτε αναδειχθεί νικητής είτε όχι, να μην αποκαλύψει την πιθανολογούμενη από αυτόν λύση με κανέναν απολύτως τρόπο, ούτε δημόσια ούτε ιδιωτικά, αλλά να την κρατήσει αυστηρώς απόρρητη, καθώς η γνωστοποίηση της (ορθής) λύσης θα στρεβλώσει/ματαιώσει τους διαγωνισμούς για το ΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΪΝ που διενεργούνται σε άλλες χώρες. Σε περίπτωση παραβίασης του παραπάνω όρου ο παραβάτης (α) εφό σον έχει λάβει ως νικητής το βραβείο, θα υποχρεούται να το επιστρέ ψει στην Brainfood, καθώς και (β) θα ευθύνεται, σε κάθε περίπτωση, να αποζημιώσει πλήρως κάθε διοργανωτή διαγωνισμού που θα μα ταιωθεί από τη γνωστοποίηση της λύσης, για κάθε ζημιά (θετική και αποθετική) που θα υποστεί από τη ματαίωση, καθώς και να καταβάλει σε αυτόν χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Η Brainfood επιφυλάσσεται παντός δικαιώματος άρνησης συμμετο χής ή άρνησης βράβευσης σε οιονδήποτε παραβιάσει τους άνω όρους & Γιαπροϋποθέσεις.κάθετυχόνδιαφορά που προκύψει από τη μη τήρηση των ανωτέ ρω όρων του παρόντος διαγωνισμού ορίζονται αποκλειστικά αρμόδια τα Δικαστήρια των Αθηνών. Για ερωτήσεις, επικοινωνήστε: ostotoukain@brainfoodmedia.gr
ιστορίας.τωνΓιαΤόποςΤηλέφωνο:Ονοματεπώνυμο:ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ......................................................................................................................................................................................................................Ηλ.διεύθυνση:.................................................................................διαμονής:................................................................................................................................................................νασυμμετάσχετεστονδιαγωνισμό,γράψτετοπώςβρήκατετηλύση,ταονοματεπώνυμαέξιδολοφονημένων,τουςδολοφόνουςτουςκαθώςκαιτησωστήσειράτων100σελίδωντης Σημειώσεις για το πώς οδηγηθήκατε στη ......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................λύση: Θύματα Θύτες π.χ. Τζον Ντο π.χ. Ελίζαμπεθ Λάζενμπι π.χ. Μπλανς Τάλμοντς π.χ. Τόμας Άτκινς 1. 1. 2. 2. 3. 3. 4. 4. 5. 5. 6. 6. Η σελίδα 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ Η σελίδα 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 πρέπει να έχει τον αριθμό: __ __ __ __ __ __ __ __ __ __
[1] Κάθομαι λοιπόν στο τραπέζι και πιάνω την πένα μου ώστε να γράψω με κάθε δυνατή λεπτομέρεια τι μπορεί να συμβεί για οποιονδήποτε τυχόν ενδιαφέρεται. Ίσως δείχνω μια νευρικό τητα, ίσως ακόμα και παράνοια˙ τουλάχιστον όμως τούτη η μικρή πένα, τούτη η Aquarius με τα μαύρα και ασημένια στίγ ματα, με τη μύτη την κατάδική μου παραγγελία φτιαγμένη στο Άμστερνταμ, να επιζητά κι άλλα. Δεν έκανε πολλή δου λειά απ’ όταν δούλεψε τόσο σβέλτα για τον νεκρό γέρο. Καθώς αγναντεύω τη θάλασσα, περνά η Κέισι Φέρις με μάτια κατεβα σμένα. Βέβαια. Έφτασε η μέρα. Ο πατέρας της μου μοιάζει σαν υποχόνδρια φώκια. Ωστόσο χρειάζεται κι αυτή, νομίζω, έναν άνθρωπο. O Άγιος Λάζαρος της Κίνας θα έχει ήδη γεμίσει, το δίχως άλλο. Μου φαίνεται πως βιάζεται˙ μα δεν είναι δική μου δουλειά. Πώς γύρω απ’ των μαρτύρων τους τάφους οι τουρλί δες κλαιν θυμάται η καρδιά μου. Περίεργο που σήμερα έρχεται στο μυαλό μου τόσο πολύ αυτός. Ελπίζω ότι πάνω από ψάρια απ’ το κύμα ξεβρασμένα τα πουλιά θα διπλώνουν τα φτερά τους. Αν και όλα τα καλά γλαρόνια αγαπούν έναν ναύτη. Χμ. ΣΕΛΙΔΑ
[2] Έκανα μπρος για μια τελευταία φορά. Αριθμοί, γράμματα και όσα απόμεναν γλίστρησαν υγρά προς τα μένα. Έπειτα τα πήρα. Δεν είχε άλλα. Κοίταξα ολόγυρα. Ένιωσα πως είχα πά ρει ό,τι άξιζα. Έτσι είναι το Λονδίνο˙ δέχεται τον περιπλανώμε νο σαν σπίτι που δείχνει μια αδιαφορία κάπως ζεστή. Εκείνης η ομορφιά ήταν, υπέθετα, βαθύτατη˙ το κρεμ της φόρεμα, που ερχόταν σε αντίθεση με το ζωηρό της χρώμα, παρουσιαζόταν εμπρός μου, μολονότι έμοιαζε πιότερο με το λευκό μπρος σε γκρίζο λίθινο μνήμα παρά με χιόνι μπρος σε τριαντάφυλλα. Ναι, ήταν τρομερή ομορφιά, όσο έφτανε το μάτι μου, και θυ μόμουν τούτες τις κοφτερές φράσεις: Που σάρωσε εκατό χι λιάδες ψυχές˙ κι όμως εγώ επιζώ. Όμως δεν ζούσε˙ πλέον ο συγγραφέας είχε περιέργως πεθάνει σήμερα. Και ξανά συνέ χισαν την άθλια διαδικασία για τρεις τέσσερις μέρες: κι όλοι κατέληξαν στον μεγάλο λάκκο προτού γεμίσει για τα καλά. Ο Χένρι πού ήταν; Ω, στεκόταν πλάι της, αρκετά κοντά της ώστε ν’ αγγίζει το προσωπάκι της, το –θα ’λεγε κανείς– πλωτό στα άνθη καθώς ήταν πάνω στον κιονωτό λαιμό της, σαν καμπα νούλες στη χωμάτινη κλίνη τους. Πώς θα του φαινόταν; ΣΕΛΙΔΑ
[3] Στη συνάντησή μας χθες, o Κλέμεντ καλόβολος και πολύ σαφής: κατά μέσο όρο λιγότερο από είκοσι χιλιάδες γιάρδες –δε καεπτά χιλιάδες εξακόσιες για την ακρίβεια– πλήρης δόση της εξαίρετης ουσίας του εκτελεστή, μια μικρή πράξη δικαιο σύνης με το πέρας λιγότερο από μιας εβδομάδας κι έπειτα το υπέροχο πράγμα σε αφθονία μια και καλή. Ένιωθα μια χαρά κατεβάζοντας το δεύτερο χάπι μου. Αν μη τι άλλο, προχωρού σα˙ είχαν συναντηθεί οι δρόμοι μας με το μεγαλύτερο ήμισυ ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου˙ πάντοτε ήταν καλοί μαζί μου, μαζί με τον Όστιν Φρίμαν, τον Όπενχαϊμ και τη Μαίρη Ρό μπερτς Ράινχαρτ. Ω, η μητέρα μου πόσο δεν ήθελε μακριά μας να φύγει, και μια βδομάδα ολημερίς στον νου την είχε, κι έναν μήνα από κοντά την είχε. Και μετά ένας στίχος ξεχασμένος. Και η γριά η ερυθρόδερμη ποτέ δεν ξανακούστηκε. Η έλλειψη του Χόντερ μου φάνηκε κρίμα: τι ωραίο όνομα για χωριό, ας ήταν και ανθρακωρύχων. Ό,τι έχω είναι ένα αδιάβροχο παλτό, καλά παπούτσια. Στη δική μου καρέκλα κανείς φίλος δεν θα βολευτεί. Δεν έχω καρέκλα.ΣΕΛΙΔΑ
[4] Και πραγματικά πιστεύω ότι θα είχα προτιμήσει τον τίτλο του Μαέστρο Τζίμσον τώρα που τούτος ο φρικώδης σωρός είναι εμπρός μου. Αλλά η βασίλισσα δεν μπορεί να κάνει κάτι άσχη μο. Η βροχή που έπεσε βαριά στεγνώνει ελαφρά. Να, χαρωπά χοροπηδά αποφεύγοντας τις λακκούβες ο λυγερός σερ Ρόλαντ Μόδαλορν, γέρικο πλάσμα κι εύθραυστο, έρχεται ν’ αγοράσει τη σημερινή του μπουτονιέρα από την Άννι πίσω από την εκ κλησία, που ’χει το πρόσωπο βαρύ από το τζιν. Θυμάμαι καθα ρά, ίσως γιατί χρειάζομαι όλη μου τη συγκέντρωση για άλλο λόγο, πώς ο πατέρας του σερ Ρόλαντ, ο σερ Γουίντον, είδε κά ποτε τον Χένρι να παίρνει τη θέση του Ζοζέφ Λεσίρκ και τον έμπλεξε με το Cirque d’ Hiver. Αντί αυτή να δώσει πραγμα τικές εξηγήσεις, μου λέει χαρούμενα να δω ένα αγοράκι που πρόκειται –έτσι λέει– να πέσει στη θάλασσα. Γυρίζω μα δεν βλέπω κανένα αγοράκι. Ίσως ήδη να κουτρουβάλησε μέσα. Στις χιονάτες συσσωρεύσεις πάνω από το πορτοκαλί φαίνεται τώρα μια τρύπα. Αυτή μου λέει να τα ανακατέψω όλα μ’ ένα κουτάλι. Ας έλεγε και μπαστούνι του γκολφ. Αλλά είναι τόσο όμορφη. Γίνεται να υπάρχουν υποψίες μεταξύ μας; ΣΕΛΙΔΑ
[5] Ένιωσα μίσος για τη ματιά μου που πήγε και πιάστηκε απ’ ό,τι δεν με ενδιέφερε: τη δυνατή λαβή του καινούργιου νεα ρού άντρα. Μα παρέλαυνε πάνω-κάτω σε κάνα δυο γράμμα τα προς κοινή θέα. Ο Τόμας Χάρντι υπήρξε, και ο ιατρός θείος μου στον πόλεμο υπήρξε ακριβώς το ανάποδο. Και θα έπρεπε να σταματήσω τις παύσεις, συνειδητοποίησα μ’ αίσθημα μαται ότητας, χάριν ενός πράγματος κάπως βουδιστικού. Συνέχισε να μας μιλά περί Μπράουνινγκ. Εγώ έβαζα σταθερά Bisto και, τέλος πάντων, ο Χένρι, ο άγγελος, έφτιαξε το πέμπτο του με Emperor’s Peg –ένα μέρος βιτριόλι κι ένα μέρος μπράντι μήλου στην περίπτωσή του– στην κορυφή ενός ερειπωμένου φάρου. Δεν βάζω τη σκόνη στη μύτη μου. Μου είπε πως, απ’ όσο μπόρε σα να καταλάβω, μια κάποια ευειδής Έβελιν Χόουπ ήταν νεκρή. Hopes; Ας πούμε… Γνώριζε κάποιος την οικογένεια; Αυτό που πραγματικά με εκνεύρισε πέραν κάθε αντοχής ήταν ο τρόπος που έπαιρνε σαν δεδομένο ότι εγώ θα προτιμούσα να τον ακούω να μιλά περί Cerebos και Cerebos και Cerebos και τέτοια παρά ν’ ακούσω τον καημενούλη μας τον ΣΕΛΙΔΑΧένρι.
αρχή τον άλλο οπαδό της
Στη
ουσία του επιτέλους κατήλθε. Δεν ήταν
[6] σκέψη μου ήρθε εκείνος ο σεβάσμιος που σκέφτηκε ο Αχιλλέας τον χειμώνα του να πάρει από τα χείλη της Χρυσηί δας. Γιατί όχι; Έβαλα φωτιά στην άκρη του χαιρέκακα και το νευρικό μου σύστημα το απόλαυσε. Ηλεκτρικό Αντιπυρετικό ίσως˙ κακό πάντως για τον μανιώδη πυρετό της ζωής. Η ενερ γή παρά γενναιόδωρο. Έκανα κηπουρικής με καμπανούλες δακτυλίτιδες. Θα το εκτιμούσε αν το μάθαινε ποτέ. Ναι, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για το αγαπημένο κορίτσι. Ευχόμουν να μπορούσα να πάρω μια οριστική απόφαση γι’ αυτήν (θα το εκτιμούσε). Αν παίρναμε την απόφαση –κι αυτό μετρούσε για μια κοπέλα– δεν θα χρειαζόταν ν’ αλλάξει τα αρχικά στα δίχρωμα ασπρόρουχά της. Σκεφτόμουν το παλιό περισσευού μενο δωμάτιο σ’ αυτό εδώ το σπίτι, όπου η κυρία Γκέι σωριαζό ταν από τα ψέματα στους επισκέπτες της. Όταν αρρώσταινα μ’ έβαζαν εκεί, με το μοναδικό κουδούνι υπηρεσίας στο σπίτι να κρέμεται πίσω απ’ το κεφάλι μου. Φυσικά και έβλεπα εφιάλτες με την κορδέλα με τις βούλες και ούρλιαζα φρικτά απ’ άκρη σ’ άκρη στο σπίτι. ΣΕΛΙΔΑ
[7] Το προηγούμενο βράδυ είχα πέσει για ύπνο έχοντας πρώτα ξαναδιαβάσει τον Τυφώνα. Πάντοτε μου φαινόταν αξιόλογο έργο. Τώρα ήταν η ώρα που ο Σαρλ Βικτόρ Ουγκό Ρενάρ-Μπενσκύ είχε ξυπνήσει νωρίς για χάρη της έρευνας του ανακριτή. Μα η φράση και μόνο έφερε μια παγωνιά σαν το χτύπημα του Φιρθ οφ Φορθ πάνω απ’ την καρδιά, βαδίζοντας πάνω στις καρβου νόσκονες το πρωί. Είχα διεξαγάγει έρευνες˙ αλλά ποιος θα πί στευε έναν ερευνητή που δεν ερχόταν από την Μπέικερ Στριτ; Ήμουν ανακριτής, δίχως όμως αυστηρό καπελάκι και δίχως μηχανισμό τέτοιο ώστε να κάνει τις ετυμηγορίες που έστηνα πραγματικότητα. Ένιωσα πως χρειαζόμουν κάτι. Θα με βό λευε ο πολτός ο δίχως σφάλματα και η ανάλογη οσμή – κι αν ήταν εβραϊκή συνταγή; Δοκίμασα κι ένιωσα ανακούφιση. Κά ποιος με είχε συμβουλέψει, πριν από μερικές μέρες, να διαβά σω Κόνραντ σε αναζήτηση της Νεότητάς του ή σε αναζήτηση του Πατέρα μήπως; Μα πάντοτε έβρισκα τον Κόνραντ στρυφ νό, μακριά από τους Άγγλους όσο κι ο Νότιος Πολωνός και δεν σκόπευα να ξαναπροσπαθήσω.ΣΕΛΙΔΑ
Μήπως έβγαζα κανέναν πράσινο καταρράκτη στο μάτι; Εξέτασα το σώμα εμπρός μου με τη βοήθεια δυνατού φακού. Πάντα δυνατός μου φαινόταν, δηλαδή, μιας και ποτέ δεν κατάλαβα πώς λειτουργούσε ακριβώς. Ήξερα πως έπρεπε να μου κρα τήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Επιτέλους έμενα ικανο ποιημένος. Μέτρησα την απόσταση προσεκτικά με το μάτι: σαράντα ολόκληρες ίντσες, μάλιστα. Είχα καταλάβει από τα λόγια του ότι ο Γκίντο είδε τελευταία σήμερα το λουκάνικό του –παρασκηνιακά γνώριζα πόσο εξαίρετο ήταν– και ότι ο Κίλμαρνοκ και ο Μπελμερίνο είχαν τρελαθεί εντελώς. Μα δεν μπορούσα να βρω αν υπήρχε σχέση αιτίου και αποτελέσμα τος. Ευχήθηκα για εκατοστή φορά να είχα καλύτερο μυαλό. Έπειτα αυτή φορούσε τον ίδιο φιόγκο –τους απεχθανόμουν κι εγώ– κι εκείνη τη φορά αυτός τους βρήκε και τους ψαλίδισε την αριστερή άκρη. Ύστερα έστριψε αυτό που κρατούσε, έτσι που πρόβαλε επιδέξια μες από τα δάχτυλά του. Μετά έπαιξε λίγο με τον μικρό μαύρο κόμπο και ο κύριος Χολ ήρθε καταπά νω μας. Ο μικρός κόμπος ήταν μαύρος και κόκκινος. ΣΕΛΙΔΑ
[8]
[9] Το κουδούνι καμπάνιζε σαν επιθετική μύγα κι έφτασε στ’ αυτιά μου. Το δάχτυλο που προκάλεσε τον ήχο ήταν, το ήξερα, ο δεί κτης ενός χεριού άκρως επιδέξου, ενός χεριού που είχε υπάρξει υπό τις εντολές μου, που θα με τραβούσε από την ντροπή – κι όμως, ενός χεριού που δεν εμπιστευόμουν απολύτως. Μα, αν οι κατώτερες τάξεις δεν μας δίνουν το καλό παράδειγμα τότε ποια η χρησιμότητά τους; Φαίνεται πως, ως κοινωνικό στρώμα, δεν έχουν καμία αίσθηση ευθύνης… Αυτά απαιτούν να είσαι στον σωστό τόνο, σαν το σωστό κλειδί στη σωστή κλειδαριά. Μου φάνηκε πως θα μου άρεσε καθώς θα το συνήθιζα. Ξανά χτύπος του κουδουνιού κι έπειτα μια ξεμακρυσμένη αίσθηση στα πό δια. Χαιρόμουν που αυτός ο άνθρωπος ήρθε˙ ο χρόνος δεν ήταν απεριόριστος. Θυμήθηκα ότι, κατά την επιστροφή μου από μια δεκαπενθήμερη απουσία κατά την οποία ο βοηθός μου, Τσαρλς Ντέι, με είχε αντικαταστήσει στις διαλέξεις μου για τη μεταλ λειολογία στο Πανεπιστήμιο του Πιμπλς, ένα αδέξιο χέρι είχε γράψει στον μαυροπίνακα: «Ας κάνουμε δουλειά όσο είναι ακό μα o ιπποκόμος της Μέρας˙ γιατί ο ιππότης της Νύχτας έρχεται όταν κανείς δεν μπορεί δουλειά να ΣΕΛΙΔΑκάνει».
[10] Και μετά ήρθε η μέρα του Υάκινθου. Γέλασε όταν το θυμήθηκε αυτό και, καθώς κάναμε βόλτα στον κήπο, μου είπε ότι σε κάθε περίπτωση ήταν πολύ αργά για τη μέρα του Γιασεμιού. Μ’ άρεσε να τον ακούω να γελάει και μου φάνηκε πως ήταν παράλογο να τον φωνάζουν με ό,τι δεν καταλάβαινε ο Μπουτς. Ο τρόπος έκφρασης αυτού του τελευταίου εμένα μου φαινό ταν παιδιάστικος˙ γιατί να χρησιμοποιούμε εμείς τον ενικό για πληθυντικό και τον πληθυντικό για ενικό; Πήγαν πίσω δυο μέρες και όρισαν το στοίχημά τους, ίσα για να βάλω τις φωνές. Αν λάμβανε και το τρίτο, θα του χρωστούσε ένα κουτί αιγυ πτιακά τσιγάρα –Γουρδούλη & Σία– κι αν εκείνη νικούσε θα της έδινε τρία ζευγάρια Etam ομίχλη της αυγής, δέκα ιντσών. Τα μακριά, κρεμαστά μαργαριτάρια της κρέμονταν πάνω από τη σούπα. Σταγόνες στ’ αυτιά τα έλεγε η μητέρα μου κι εγώ δεν θα τα ανεχόμουν ποτέ˙ μάλλον επειδή ανήκα στην άλλη πλευρά της οικογένειας. Τα φορούσε η ερωμένη μου˙ μήπως γι’ αυτό είχε αρχίσει ήδη να με ΣΕΛΙΔΑκουράζει;
[11] Αν ήταν παρών ο Χένρι, θα μου έλεγε τι να κάνω. Η βαριά του φωνή, κουρδισμένη και τανυσμένη στην τροχαλία του πλοίου, θα με είχε φέρει επιδέξια στον σωστό άνεμο. Δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου. Ήμουν, υπέθετα, συναισθηματική προσωπικό τητα και γερασμένη. Γύρισα λοιπόν και περίμενα στο Orchard, γυρνώντας το στο κεφάλι και στο μυαλό μου, εκεί που μου πα ρουσιάστηκε τυφλά εκείνη τη νύχτα ο αληθινός μου φίλος ο Ράβατζερ, που πάντα μ’ άρεσε από τον καιρό που ήμασταν σχε δόν κουτάβια και ποτέ δεν τον πείραζαν τα κοντά μου πόδια. Πολύ συναίσθημα. Όμως δεν υπήρχε λόγος να θρηνώ με το τέλος του δεύτερου σκύλου και ούτε θα έπραττα κάτι τέτοιο. Ο Χένρι μου ’χε διδάξει λίγη απ’ την τέχνη του και, περιέργως, είχε αποτέλεσμα. Άλλωστε η σαπφική Γκρούντι του είχε περι γράψει χθες μια πιο γενική αναστάτωση στην Ιρλανδία. Εγώ δεν συμφωνούσα με τον Ντε Κουίνσι ότι οι φόνοι στην Ιρλαν δία δεν μετρούσαν. Μα ίσως αυτό να ήταν μια αισιόδοξη ανά μνηση που μου έλεγε πως τέτοια πράγματα δεν γίνονταν όσο ακόμα ζούσε η πρύτανις των βασιλισσών και επίσκοπος της αυτοκρατορίας Β. ΣΕΛΙΔΑ
[12] Έτριψα τα μάτια μου και πίεσα τους κροτάφους μου με αναστραμμένα δάχτυλα. Έπειτα έχωσα δύο δισκία ασπιρίνης στο στόμα μου: η κεφαλή του Βασιλέως Καρόλου του Νόελ Κά ουαρντ. Το κεφάλι μου ήταν σε κάκιστη κατάσταση. Ενώπιος ενωπίω δεν ήταν και τόσο άσχημα, τώρα που το σκεφτόμουν, σκυμμένος πάνω από τα χαρτιά. Διόλου δεν αρμόζει σε τζέντλε μαν να διαβάζει ό,τι γράφει μια προσωπική ταμπακιέρα. Έχα σα ολίγον τι τη συγκέντρωσή μου. Αναρωτήθηκα τι θα έλεγε εκείνος σχετικά με το θέλημα μιας σκόρπιας διαθήκης. Μπο ρεί ν’ άκουγε στο ίδιο όνομα μ’ αυτόν που τραγουδούσε: «Α, σκάβεις τον τάφο μου;» Μα σπανίως είχα δει ποτέ λιγότερο σκληρό άνθρωπο. Με βελούδο, μάλιστα, στα βελούδα θα τον εμπιστευόμουν˙ μα σε μισοαναμμένα κάρβουνα ποτέ, σε καμία περίπτωση. Κι όμως, τα διερευνητικά μάτια ενέκυψαν σαν μι κροί φακοί από τοπάζι πάνω από τα γραπτά. Αισθανόμουν πως θα έπαιρνα ό,τι ήθελα απ’ αυτό τον άνθρωπο. Αλλά ύστερα θυ μήθηκα ξαφνικά τα λόγια της ποιήτριας: Λείπει η χρυσή από τα συμπόσια, κείνη, η αγαπημένη του Ατιμήτου. ΣΕΛΙΔΑ