Το μικρό ξύλινο ρομπότ και η πριγκίπισσα που κοιμόταν... ξερή
Για τον Ben και τον Jack Ευχαριστώ τους Matthew Forsythe, Daphne Gauld, Iris Gauld, Billy Kiosoglou και Jo Taylor.
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΞΥΛΙΝΟ ΡΟΜΠΟΤ ΚΑΙ Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΤΑΝ... ΞΕΡΗ Τίτλος πρωτοτύπου: The little wooden robot and the log princess Κείμενο και Εικονογράφηση © 2021 by Tom Gauld Επιμέλεια σειράς ΦΟΥΡΦΟΥΡΙ: Νίκος Χατζόπουλος Μετάφραση και διόρθωση: Δήμητρα Λυμπεροπούλου Σχεδιαστική προσαρμογή: Λίλα Κούπριζα Eκτύπωση: Αναστάσιος Ποδαράς & ΣΙΑ Ε.Ε.
Copyright © 2023 για την ελληνική γλώσσα: Εκδόσεις Φουρφούρι, Brainfood Εκδοτική Σεπτέμβριος 2023 ISBN: 978-618-5488-91-8
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο αντιγραφή, φωτοανατύπωση, αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.
TOM GAULD
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα που κυβερνούσαν με μεγαλοψυχία μια όμορφη και πλούσια χώρα. Το μόνο που τους βασάνιζε ήταν ότι δεν είχαν παιδιά.
Έτσι, ένα βράδυ ο βασιλιάς πήγε να δει την εφευρέτρια του βασιλείου και η βασίλισσα να συναντήσει μια σοφή γριά μάγισσα που κατοικούσε στο δάσος. Και οι δύο ζήτησαν το ίδιο πράγμα: ένα παιδί.
Η εφευρέτρια στρώθηκε αμέσως στη δουλειά. Χρησιμοποίησε τα πιο περίτεχνα εργαλεία της και τα πιο έξυπνα σχέδιά της και έφτιαξε ένα υπέροχο, αψεγάδιαστο μικρό ξύλινο ρομπότ.
Η μάγισσα, από την άλλη, πήρε ένα κούτσουρο από το πανέρι που ήταν δίπλα στη φωτιά της και χρησιμοποίησε όλα τα μαγικά κόλπα της για να ζωντανέψει το ξύλο με τη μορφή μιας τέλειας μικρής πριγκίπισσας.
Ο βασιλιάς, η βασίλισσα, η πριγκίπισσα και το ρομπότ αγαπήθηκαν αμέσως.
Η πριγκίπισσα ήταν τολμηρή και έξυπνη, αλλά είχε ένα μυστικό: Kάθε βράδυ, όταν αποκοιμιόταν, γινόταν πάλι κούτσουρο και παρέμενε έτσι μέχρι να ξυπνήσει με τα μαγικά λόγια: «Ξύπνα, μικρό κούτσουρο, ξύπνα!»
Το μικρό ξύλινο ρομπότ ήταν γενναίο και καλοσυνάτο. Τόσο καλοσυνάτο, ώστε άφησε μια οικογένεια σκαθαριών να φωλιάσει στον μηχανισμό του, παρότι γαργαλιόταν μερικές φορές.
Κάθε μέρα, το ρομπότ ξυπνούσε την αδελφούλα του για να παίξουν στο κάστρο και στους κήπους, μέχρι να βασιλέψει ο ήλιος και να κουραστούν.
Ένα πρωί, ωστόσο, ένα περιπλανώμενο τσίρκο έκανε την εμφάνισή του στο κάστρο και το ρομπότ έτρεξε στην αυλή χωρίς να ξυπνήσει την αδελφή του. Στη σκάλα, προσπέρασε μια υπηρέτρια που πήγαινε να καθαρίσει το υπνοδωμάτιο της πριγκίπισσας.
Όταν η υπηρέτρια είδε το κούτσουρο, είπε: «Ω! Ένα παλιοκούτσουρο είναι στο κρεβάτι της πριγκίπισσας! Τι ντροπή!» Και το πέταξε έξω από το παράθυρο.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το μικρό ρομπότ σκέφτηκε την αδελφή του. «Τι εγωιστής που είμαι!» μονολόγησε. «Χάνει όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα». Και έτρεξε στην κάμαρά της για να την ξυπνήσει.
Κοίταξε το άδειο κρεβάτι με τρόμο. «Πού είναι το κούτσουρο;» φώναξε. «Ω, εκείνο!» είπε η υπηρέτρια. «Το πέταξα από το παράθυρο».
Το ρομπότ κοίταξε έξω και είδε το κούτσουρο να κατρακυλάει στην αυλή.
Έτρεξε αμέσως να το πιάσει, αλλά το κάστρο ήταν στην κορφή ενός απότομου λόφου, και το κούτσουρο είχε περάσει ήδη κατρακυλώντας την πύλη και την κρεμαστή γέφυρα κατευθυνόμενο προς το χωριό.
Ένας καλικάντζαρος έσπρωχνε ένα καρότσι με κούτσουρα διασχίζοντας το χωριό και η μαγεμένη πριγκίπισσα κατρακύλησε προς το μέρος του. «Σήμερα είναι η τυχερή μου μέρα!» είπε. «Άλλο ένα ωραίο κούτσουρο για το φορτίο μου».
Ο καλικάντζαρος πήγε τα κούτσουρα στο ποτάμι, όπου ήταν δεμένη μια βάρκα. Ο καπετάνιος τον πλήρωσε με ένα χάλκινο νόμισμα και τα κούτσουρα του καροτσιού κατέληξαν στη βάρκα, όπου ανακατεύτηκαν με εκατοντάδες άλλα.
Το ρομπότ έτρεξε προς τα εκεί. «Σας παρακαλώ, κύριε!» είπε στον καπετάνιο. «Ένα ξεχωριστό για μένα κούτσουρο είναι στη βάρκα σας. Μπορώ ν’ ανέβω επάνω να το βρω;»
«Μπορείς» είπε ο καπετάνιος. «Αλλά πρέπει να σαλπάρουμε αμέσως, όσο ο άνεμος είναι ούριος».
Έτσι, το ρομπότ σκαρφάλωσε επάνω και η βάρκα έβαλε πλώρη για τον παγωμένο Βορρά. Ταξίδευαν για μέρες, αλλά τα κούτσουρα ήταν τόσα πολλά, ώστε, ακόμα και με τη βοήθεια του πληρώματος, το μικρό ξύλινο ρομπότ δεν μπορούσε να βρει το σωστό.
Τελικά, έφτασαν στον προορισμό τους και ξεφόρτωσαν το φορτίο. «Γύρισε μαζί μας» είπε ο καπετάνιος. «Ο Βορράς είναι επικίνδυνο μέρος και εύκολα μπορούμε να σου βρούμε ένα άλλο κούτσουρο όταν φτάσουμε στην πατρίδα». «Δεν μπορώ» είπε το ρομπότ. «Αυτό το κούτσουρο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο για μένα. Δεν φεύγω χωρίς αυτό!»