Όταν αναλαμβάνουν το τιμόνι του
πλοίου μου, σαρώνουν τα πάντα
στο πέρασμά τους. Ο ωκεανός μου,
άλλοτε φουρτουνιασμένος, άλλοτε
γαλήνιος, συχνά αλλάζει χρώμα.
Αυτό εξαρτάται από τους μικρούς
μου κυβερνήτες.
Είμαι ο Μαλό.
Στο κεφάλι μου υπάρχει
ένας ωκεανός γεμάτος
με απίστευτα πλάσματα:
Είναι «οι μικροί
κυβερνήτες μου».
Όταν η Λύπη κρατάει το τιμόνι, ο ουρανός είναι γκρίζος, ο ωκεανός μου μελανός. Είμαι θλιμμένος, δεν επιθυμώ τίποτε• καμιά φορά βάζω τα κλάματα. Ο λαιμός μου είναι σφιγμένος, η καρδιά μου δεμένη κόμπο.
Ο θυμός είναι κατακόκκινος.
Ο θυμός είναι κατακόκκινος.
Είναι ανεξέλεγκτος. Χειρονομεί, παίρνει
Είναι ανεξέλεγκτος. Χειρονομεί, παίρνει
φωτιά σαν ηφαίστειο. Καπνός βγαίνει
φωτιά σαν ηφαίστειο. Καπνός βγαίνει
από τ' αυτιά του, λες και πρόκειται
από τ' αυτιά του, λες και πρόκειται
να εκραγεί! Εξανίσταται, κάνει του κεφαλιού του.
να εκραγεί! Εξανίσταται, κάνει του κεφαλιού του.
Ο θυμός δεν αφήνει χώρο για τίποτε άλλο!
Ο θυμός δεν αφήνει χώρο για τίποτε άλλο!
Όταν ο θυμός κρατάει το τιμόνι, ξεσπάει καταιγίδα. Ο ωκεανός λυσσομανά, αστραπές σκίζουν τον ουρανό. Είμαι εκνευρισμένος, βρίσκομαι σε αναβρασμό! Σφίγγω τα δόντια και τις γροθιές, συνοφρυώνομαι. Καμιά φορά φωνάζω πολύ, πολύ δυνατά! Γκρρρρ!
Όταν ο Φόβος κρατάει το τιμόνι, ο ουρανός σκοτεινιάζει, ο άνεμος σφυρίζει, η θάλασσα γίνεται απειλητική. Νιώθω
μικρός, τρέμω, θέλω να κρυφτώ. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή, βαριανασαίνω. Καμιά φορά
Η Αποστροφή
είναι μαβιά.
Είναι πάντα
κακοδιάθετη, μεμψίμοιρη, γκρινιάρα.
Δεν της αρέσει τίποτε, κατσουφιάζει
με το παραμικρό!
Κλεισμένη στον εαυτό
της, καχύποπτη,
η Αποστροφή
το παίζει δύσκολη.
Τώρα που τα ξέρεις, θα καταλάβεις τι συμβαίνει μέσα σου
όταν κάποιος από τους κυβερνήτες σου κρατάει το τιμόνι.
Όλα τα συναισθήματα είναι χρήσιμα, ακόμα κι εκείνα που σου φαίνονται
δυσάρεστα. Και θα είναι πάντα εκεί, στον ωκεανό σου, πάνω στο ίδιο πλοίο.
Μάθε να τα τιθασεύεις: τότε θα μπορείς
να αντιμετωπίζεις όλες τις καταιγίδες!
Να, λοιπόν, που γνώρισες όλους τους μικρούς μου κυβερνήτες, τα συναισθήματά μου!