PLATFORM 14 by Brainfood

MHNIAIO FREE PRESS ΓIA THN KOYΛTOYPA TOY ΔPOMOY

ΤΕΥΧΟΣ #14 ΣEΠTEMBPIOΣ 2009

Dr. Martens: Η αναγέννηση

Boarding Pass: Το χόμπι που έγινε θεσμος

Avramiotou Guerilla Nights

vel tra e h t ue iss

FROM BRAZIL ...TO INDIA

PLATFORM _14

PLATFORM _14 2

PLATFORM _14

PLATFORM _14 4

EDITO

Editorial Περί αγνωμοσύνης και ξεπουλήματος… Αφορμή ήταν η δυσαρέσκεια βραζιλιάνων για συνοδοιπόρους τους street artists που κατέληξαν με τα καλά τους στις γκαλερί ή διακοσμούν τοίχους χαρτογιακάδων. Αφορμή ήταν μια κουβέντα που είχα με ένα πολύ αξιόλογο αρχιτέκτονα και καλλιτέχνη για την ίδια κατάσταση στην Ελλάδα. Αφορμή ήταν και μια ομάδα ανθρώπων που, ενώ χρησιμοποιούν το όνομα (Carpe Diem) που τους δόθηκε χωρίς αντίτιμο και που χτίστηκε σε συνεργασία με μια άλλη ομάδα (οξύ), όταν η δεύτερη εξέδωσε βιβλίο με τα σημαντικά έργα (graffiti/stencil) που μπορεί κανείς να βρει στους δρόμους της Αθήνας (ξέρετε, από αυτά που βγάζουν οι εκδοτικοί οίκοι και στην καλύτερη περίπτωση βγαίνουν στα χρήματά τους, αν δεν έχουν μπει μέσα για τα καλά, που είναι και το πιο συνηθισμένο), οι πρώτοι ήταν οι μοναδικοί που ζήτησαν να σβηστούν τα έργα όσων συνεργάζονται (;) από το βιβλίο, απαιτώντας και υπέρογκες σχετικά αποζημιώσεις... Και όταν λέμε να σβηστούν, εννοούμε αυτό που καταλαβαίνουμε όλοι, στην κυριολεξία. Πατώντας μαύρες γραμμές πάνω από το ήδη τυπωμένο βιβλίο και ουσιαστικά οδηγώντας το στην αχρήστευση. Μια πρώτη, δηλαδή, προσπάθεια καταγραφής του street art στη χώρα μας, έστω με περιορισμένες πιθανότητες για πωλήσεις άξιες αναφοράς, οδηγήθηκε στην αχρήστευση, χάριν μελλοντικής εκμετάλλευσης των ίδιων έργων σε άλλο βιβλίο που θα εξέδιδε αργότερα η ομάδα, σε άλλον εκδοτικό οίκο. Αφορμή ήταν όλα αυτά, απανωτά και επαναλαμβανόμενα. Και για σκέψη και για αξιολόγηση. Του πόσο θεμιτό είναι κανείς να μπορεί να βγάζει χρήματα από αυτό που αγαπάει να κάνει, χωρίς όμως να ξεφτιλίζει την τέχνη του, τη φήμη του. Πόσο όμορφο είναι να καταλαβαίνει τη διαφορά προβολής και εκμετάλλευσης, τη διαφορά του μικροκέρδους από το πνεύμα της συνεργασίας που απαιτεί μια σκηνή. Πόσο όμορφο είναι το μην ξεχνά από που προήλθε, και να μην ξεχνά γενικώς. Να βάζει πάνω απ’ όλα το όλον, μέσα στο οποίο (πολλές φορές ξεχνά ότι) υπάρχει. Ελπίζω, μόνο, ότι η νέα γενιά, που έχει εντελώς διαφορετικά μυαλά, και γίνεται υπέρ του δέοντος καυστική σ’ αυτά τα σκηνικά κάθε μορφής ξεπουλήματος (όπου υπάρχει), να μην μετανιώσει αργότερα για τα καύσιμα που ρίχνει αφειδώς τώρα... -τασοσ βογιατζησ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ Τάσος Βογιατζής, Νίκος Χατζόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ Τάσος Βογιατζής

ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Τεύχος #14 ΣEΠTEMBPIOΣ 2009 ISSN: 1791-4493 ΔιανEμεται δωρεάν

Μάνος Νομικός, Δημήτρης -ΑnapirosΑναγνώστου

ART DIRECTOR Dodo A.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑ∆Α

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, η αντιγραφή, και γενικότερα η µετάδοση µε οποιονδήποτε τρόπο και µέσο, µέρους ή ολόκληρης της ύλης του περιοδικού, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.

Πέτρος Αλμπάνης, Ροζίνα Αράπη, Θανάσης Βρεττός, Ανδρέας Γιακουμής, Ελευθερία Δημητροπούλου, Ζωή Διακουμογιαννοπούλου, Κωνσταντία Ζαρίφη, Βανέσα Θανοπούλου, Άρτεμις Θύμιου, Γιάννης ‘Πίκπας’ Iωάννου, Ορέστης Λεονταρίτης, Τάσος Μαγιόπουλος, Ναταλία Μαυρουδή, Βάσια Μπακογιάννη, Εβίτα Μπότη, Μάνος Μπούρας, Παναγιώτης Οικονομόπουλος, Παύλος Παπαπαύλου,

Νικόλ Σταυράκη, Στεφανία Στεφανίδη, Χάρης Συμβουλίδης, Άρης Adicteed, Explicit, Jenny Dee, Simbad.

ΦΩΤΟΓΡΑΦOI Δημήτρης Θεοδόσης, Σπύρος Στεργίου, Charlie Makkos, Χρήστος Μαρτάτος, Νίκος Καλλιάνης, Αρετή Σταυροπούλου

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Βασίλης Σεβδαλής, Ηλίας Παρασκευόπουλος

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Μηνάς Μιχάλοβιτς

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ-ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ∆έσποινα Παντελίδου

communication platform@avopolis.gr www.platform.gr

Εκδότης - Υπεύθυνος κατά το νόμο Τάσος Βογιατζής

Γεωργία Λαμπροπούλου

∆IANOMH B.E.S.

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ Βασίλης Σαρλάς

ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ Φωτεινή Πετράκη

Ι∆ΙΟΚΤΗΣΙΑ – ΕΚ∆ΟΣΗ Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. Θεμιστοκλέους 80, Τ.Κ. 10681, Αθήνα Τηλ.: 210 5226609 Fax: 210 5227768 e-mail: info@οχy.gr

PLATFORM _14

IN THE CITY_EVENTS

Διεθνές festival graffiti “JUST WRITING MY NAME” στον τοίχο των πρώην γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού!

Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, η εταιρία Μontana και το Revolt Shop φέρνουν το διεθνές festival graffiti “JUST WRITING MY NAME” στην Ελλάδα. Το festival θα γίνει στον Κορυδαλλό (στον τοίχο των πρώην γυναικείων φυλακών) και θα συμμετέχουν 100 writers από όλη την Ελλάδα και καλεσμένος writer από το εξωτερικό θα είναι ο “SMASH137” από το Montana writer team. Πολλά event θα πλαισιώσουν το festival όπως bbq, skate, hip hop lives... Τα παιδιά του Revolt σας περιμένουν όλους εκεί να περάσετε καλά με πολύ χρώμα, μουσική και πολλά άλλα, τα οποία θα τα μάθουν όλοι όσοι παραβρεθούν... www.justwritingmyname.com www.montana-cans.com www.myspace.com/revolt_shop_1

Δράση, άθληση και lifestyle στη Sports Show & Fashion Τον Οκτώβριο στην Αθήνα Fitness & fashion είναι οι δύο κεντρικές λέξεις του Sports Show & Fashion που διοργανώνεται φετος από 1-4 Οκτωβρίου στο πρώην δυτικό αεροδρόμιο. Το event αυτό περιλαμβάνει μόδα, άθληση, υγιεινή διατροφή, περιποίηση και ανανέωση σώματος, επιδείξεις μόδας, παιχνίδια και μουσική από live συγκροτήματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τον καθαρά εκθεσιακό χαρακτήρα της Sport Show & Fashion, ένα σύνολο από παράλληλες εκδηλώσεις, όπως σεμινάρια για τους τρόπους που διεξάγονται τα διάφορα αθλήματα, τουρνουά ποδοσφαίρου 3Χ3, τουρνουά μπάσκετ 3Χ3, skate park, paintball park, πίστα καρτ και fashion show, βραβεύσεις κορυφαίων αθλητών, επιδείξεις αθλημάτων, παρουσιάσεις νέων προϊόντων, διαγωνισμοί, επισκέψεις κορυφαίων ελλήνων και ξένων αθλητών που θα υπογράφουν αυτόγραφα αλλά και επιδείξεις πολεμικών τεχνών, θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον τόσο των επαγγελματιών όσο και των ιδιωτών επισκεπτών. Έναρξη: 015-10-2009 Λήξη: 18-10-2009 Ώρες Λειτουργίας:

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009 18:00 - 22:00 Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009 17:00 - 22:00

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009 10:00 - 22:00 Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009 10:00 - 22:00 Τόπος: ΑΚΙΝΗΤΟ ΞΙΦΑΣΚΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ

PLATFORM _14

IN THE CITY_EVENTS

8 Από την Δήμητρα Κλήμη

ReMap

στους δρόμους του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου!

H σύγχρονη τέχνη που δεν είναι δήθεν. Βασισμένη στη γειτονιά, την αισθητική, τις συνθήκες της. Για όλους όσοι περπατήσαμε, περπατάμε, ζούμε στον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο, μια διαφορετική πραγματικότητα. Που δεν είναι πολύ μακριά από αυτό που μπορούμε να ζήσουμε.

Περισσότερες πληροφορίες αλλά και το αναλυτικό πρόγραμμα μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης www. remapkm.org Ώρες Λειτουργίας:

Εκθέσεις: Τετάρτη – Κυριακή, 17.30 - 21.30 μμ Open Air Screening Room: Τετάρτη – Κυριακή, 21.00 – 11.00 μμ Credits Εικόνων:

Φωτογραφία: Κατερίνα Κανά, Tung Walsh Design: Company

Για να μην πολυλογούμε, η συγχρονη τέχνη, όπως παρουσιάζεται μέσα από τις δράσεις του ReMap, δεν αφορά λίγους κι εκλεκτούς. Αφορά όλους εμάς, αφορά και ένα μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών που εκφράζεται σε συνεργασία με εμάς. Το To ReMap ήδη «τρέχει» ξανά στους δρόμους του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου παράλληλα με την 2η Μπιενάλε της Αθήνας και θα τρέχει έως 4 Οκτωβρίου 2009. Η δεύτερη διοργάνωση του ReMap ύστερα από μια δυναμική παρουσία τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, επιστρέφει εμπλουτισμένη με νέα projects και συμμετοχές, οι οποίες περιλαμβάνουν 40 εκθέσεις και υπαίθρια έργα από γκαλερί, ανεξάρτητους επιμελητές, ομάδες καλλιτεχνών, αρχιτέκτονες και κατοίκους της περιοχής. Όλοι μαζί δηλαδή... Το ReMap2 προτείνει μια διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας του ΚΜ μέσα από επιμέρους διαδρομές στους δρόμους της γειτονιάς. Όλες οι εκθέσεις και εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε κενούς χώρους της περιοχής, οι οποίοι έχουν παραχωρηθεί στους διοργανωτές. Τί εννοούμε; Στο πλαίσιο του «Open Air Screening Room» ένα αδόμητο οικόπεδο της οδού Ιάσωνος μετατρέπεται κάθε βράδυ σε υπαίθριο χώρο προβολής! Η υποδοχή κρύβει εκπλήξεις ενώ στην αυτοσχέδια οθόνη προβάλλονται προγράμματα video art επιλεγμένα από την Μπιενάλε της Αθήνας, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και την επιμελήτρια Μαρίνα Φωκίδη. Στο πλαίσιο του «Documentation Project», η καλλιτέχνις και κάτοικος της περιοχής Κατερίνα Κανά καταγράφει φωτογραφικά και εικαστικά, όλα όσα διαδραματίζονται στη γειτονιά και τα παρουσιάζει στην ιστοσελίδα και στο blog της διοργάνωσης, σε πραγματικό χρόνο. Το ReMap τροφοδοτείται από την ιδιαίτερη αστική συνθήκη που προσφέρει η γειτονιά και ανατροφοδοτεί, με τη σειρά του, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο με ένα πυκνό πρόγραμμα καλλιτεχνικών γεγονότων και δράσεων.

PLATFORM _14

IN THE CITY_FASHION

10 Από την Ελευθερία Δημητροπούλου

Τα Η&Μ μας επιστρέφουν στα ‘80s Τέχνη του δρόμου, new-punk ύφος και μια δόση από «Δυναστεία»…

Ο.k., είναι αλήθεια ότι τα 80s πέρασαν ξανά σαν οδοστρωτήρας και στη ζωή των παιδιών των 00s, σε σημείο λατρείας ή μίσους. Από τη μουσική ως τη μόδα, αφήνοντας όμως την τελευταία έξω από το άγγιγμα της υπερβολής τους. Τα H&M τολμούν, όμως, και τη βάζουν στην πραγματικότητα σε μια σειρά από ρούχα που περιλαμβάνουν ότι αγαπήθηκε στα ‘80’s, αλλά με την πινελιά του σήμερα. Η έμφαση στους ώμους με τα φουσκωτά μανίκια μας παραπέμπουν στην… «Δυναστεία» (για τους νοσταλγικούς freaks!!), τα λαμέ φορέματα μας δίνουν μια πολυτελή «Disco» διάθεση, ενώ οι γκέτες, τα μακριά πουλόβερ με τις ζώνες και τα υπερβολικά γραφιστικά τυπώματα προσφέρουν τη χαμένη δημιουργική αναρχία της τέχνης του δρόμου. Σε όλα αυτά προστίθεται το δέρμα προσφέροντας ένα πιο εκλεπτυσμένο new-punk ύφος, η δαντέλα και τα fluorescent χρώματα στις μπλούζες τα αξεσουάρ και τα κολλάν, καθώς και τα ασφυκτικά στενά παντελόνια. Η συνέχεια αναμένεται στους ελληνικούς δρόμους!

PLATFORM _14

PLATFORM _14 12

Από τον Θέμη Λάζαρη

Ambiguous ARTISTS PADDLES EXHIBITION by New Cult: Μια πρωτότυπη έκθεση ρακέτας από... street artists!

Δεν υπαρχει αμφιβολία ότι ως brand, η Ambiguous έχει άμεση σχέση με τη street culture, δημιουργώντας ρούχα και αξεσουάρ που συνδέονται άμεσα με το skateboarding, την τέχνη και τη μουσική. Αυτά τα έχουμε πει στο αντίστοιχο αφιέρωμα που κάναμε πριν λίγους μήνες. Δεν υπάρχει, επίσης, αμφιβολία, ότι πρόκειται αυτή τη στιγμή για ένα από τα πιο δραστήρια label, με διαρκείς ενέργειες που κρατάνε το κοινό του ζεστό. Ένα από τα hot accessories της, είναι και οι ρακέτες ping pong! Είτε είστε fan του αθλήματος, είτε όχι, μη χάσετε την έκθεση AMBIGUOUS ARTISTS PADDLES EXHIBITION που φέρνει στη χώρα μας αποκλειστικά New Cult! Έτσι, μετά από πόλεις όπως η Βαρκελώνη, το Παρίσι, η Φρανκφούρτη, η Λυών, τώρα και η Αθήνα έχει την τύχη να δει τις πολύχρωμες και πρωτότυπες αυτές ρακέτες. Καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο μετέτρεψαν τις κλασικές ρακέτες σε καμβάδες, έβαλαν πολύ φαντασία και χρώμα και δημιούργησαν μια ξεχωριστή έκθεση, που ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη. Athens spot: o χώρος της New Cult στη διεθνή έκθεση «5th Sports Show and Fashion», 15-18 Οκτωβρίου, στα Ολυμπιακά Ακίνητα Ελληνικού. Επισκεφθείτε το booth 34...

PLATFORM _14

Kallirrois 57 Neos Cosmos - Metro Syngrou-Fix Tel: 210 92 17 3 17

14 Από την Ελευθερία Δημητροπούλου

Iron Fist:

Punk? Metal? Tattoo? Street? Ας μην το πολύ-κουράζουμε

BRAND IDENTITY PUSH DON’T POLLUTE SLOGAN/LOGO

Η ιστορία της Iron Fist ανήκει στις γνωστές κι αγαπημένες που μας αρέσει να ακούμε. Σ’ αυτές, δηλαδή, που φιλαράκια συγκεντρώνονται μαζί και κάνουν αυτό που γουστάρουν επάγγελμα, εταιρία, επιτυχία. Η Iron Fist φτιάχτηκε λοιπόν το 2001 από δύο φίλους (Mike van Senus και Travis Anderson) που ήθελαν να δημιουργήσουν ρούχα που θα ήθελαν να φορέσουν (deja-vu ή όχι, αυτό είναι!). Μέχρι τότε, όμως, σχεδίασαν μια μεγάλη λίστα από προϊόντα τόσο για άντρες, όσο και για γυναίκες: t-shirts, polos, jackets, and sweaters, φούστες, board shorts, καπέλα και accessories. Οι ίδιοι ήταν μέρος αυτού που λέμε skateboarding, surfing, art, music και street culture... Οι άνθρωποι της Iron Fist πιστεύουν στη δουλειά που ξεκινάει από την καρδιά. Με μια ευρεία γκάμα επιρροών, καλλιτεχνικών, μουσικών και κοινωνικών, ο στόχος τους είναι να σπασουν τα γνώριμα στερεότυπα των παιδιων. Οι ίδιοι υποστηρίζουν και σπονσοράρουν πλέον μπάντες σαν τους My Chemical Romance, the Used και Taking Back Sunday. Έχουν ιδιόκτητα καταστήματα σε 11 χώρες του κόσμου και το νέο τους σλόγκαν είναι: «Out of the Malls and into the Streets»! Η Iron Fist δεν είναι μια συνηθισμένη, μια συμβατική εταιρεία παραγωγής ρούχων. Το στυλ και το artwork της διαφέρει από πολλούς streetwear συνοδοιπόρους της. Είναι punk; Είναι metal; Είναι χωμένη στον κόσμο των tattoo; Είναι skate; Είναι πολλά μαζί, αλλά κυρίως είναι νεωτεριστική και φωνάζει τη διαφορετικότητά της. Σ’ αυτό βοηθούν μερικοί από τους καλύτερους underground και street artists που συνεργάζονται μαζί της. Η Iron Fist δεν είναι για όλους και δεν θέλει να είναι... Χωρίς καμπάνιες τρελές, με χαμηλό μπάτζετ, με πολλή προσωπική προσπάθεια... «Iron Fist is Made With Love For A Heartless World», όπως μας λένε.

USAGE WITH COLOR

Διάθεση: NEW CULT - τηλ. 210-9601018.

BLACK AND WHITE USEAGE

PLATFORM _14

PLATFORM _14 16

Από τον TAΣO BOΓIATZH

ΧΑΣΜΑ ΓΕΝΕΩΝ! «Αν ήμουν 15 ξανά...»

Η αναγέννηση των

Dr. Martens Από τη διψασμενη για άρβυλα Ηφαίστου των 80s στη street culture του τέλους των 00s!

“Θυμάμαι την εποχή της κοπάνας, της ροκοσύνης (όλοι προσπαθούσαμε να αποδείξουμε πόσο ροκάραμε), τις ατέλειωτες μπύρες, τα flight jackets φορεμένα ανάποδα, τα dr. Martens... Αν θα τα ξαναφορούσα ποτέ; Μόνο αν δεν ήταν μια απλή αναβίωση από αυτές που γίνονται κατά κόρον. Μόνο αν δεν μου κάνουν μια αρπαχτή ακόμα από τον κουβά των 80s. Μην το παρακάνουμε κιόλας... Αν ήμουν ξανά 15 βέβαια, θα ήταν και πάλι μια καλή αφορμή για να ξεχωρίσω. Αλλά δεν θα ξανασύχναζα σε goth στέκια, αυτό είναι σίγουρο!” Μιχάλης Γ. (35 ετών)

“Trust your Doctor?”

«Χρωματιστά dr. martens; Why not? Αλλά δεν νομίζω οτι θα τα φορέσω γιατί τα έβαλε η Avril Lavigne ή ο Jean-Paul Gaultier... Νομίζω ότι περισσότερο θα κοιτάξω το δικό μου στυλ. Μια δόση... punk δεν με χαλάει...” Μαρίνα Θ. (16 ετών)

1985. Την ίδια ώρα που στο Λονδίνο τα Dr. Martens είναι κομμάτι της καθημερινότητας, πιτσιρικάδες, χουλιγκάνια, πάνκηδες πέφτουν με τα μούτρα στα μαγαζιά της Ηφαίστου στο Μοναστηράκι, αναζητώντας τα δικά τους «Μαρτινάκια». Οι εγχώριοι εισαγωγείς δεν προλαβαίνουν να εφοδιάζουν τους πιτσιρικάδες και τα άρβυλα γίνονται το φετίχ της ατομικής επανάστασης του καθενός. Τα κορίτσια φαίνονται «φαντάροι» στους γονείς τους και τα σχολεία μετατρέπονται σε κινητά συγκριτικά των fans. 1988. Τα πράγματα ηρεμούν και οι πωλήσεις επανέρχονται στην προηγούμενη λανθάνουσα κατάσταση... Στη χώρα μας. Παραμένουν μόνο οι φανατικοί. Αυτοί που υπήρχαν και πριν σε ολόκληρο τον κόσμο. Και κυρίως στο Λονδίνο, στο Covent Garden, στην Carnaby Street. 30 χρόνια τότε έκλειναν από την εμφάνισή τους, αλλά η στυλιστική δίψα όσων ήθελαν να διαφέρουν, δεν θα σταματούσε ποτέ. Κατά βάθος, δεν έχει σταματήσει ούτε σήμερα. 1945. Ο Γερμανός Dr Klaus Maertens του Μονάχου, μετά από ατύχημα που είχε με σκι, είχε την ιδέα. Μια ειδική σόλα για μπότες με γερή βάση για σταθερό πάτημα και καθόλου πίεση στο πόδι... Ένα χρόνο μετά άρχισε η μαζική παραγωγή τους και η χρήση από τους ανθρώπους της γερμανικής

αεροπορίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά έκτοτε η χρήση τους πέρασε από πολλά και διαφορετικά target group, από πολλές φυλές. Από τους άγγλους ταχυδρόμους, στους χούλιγκαν, στους αναρχικούς και στις πασαρέλες, οπως είθισται (το mainstream πάντα απορροφά το extreme με διαθέσεις εκφυλισμού). 2007. Σε μια εποχή που αναζητείται το νέο μπάμ, η εταιρία προκαλεί. Χρησιμοποιεί εκλιπόντες rock αστέρες για τη νέα της καμπάνια. Οι Kurt Cobain, Joe Strummer, Joey Ramone και Sid Vicious φαίνεται να φορούν Dr. Martens για την υπαίθρια και έντυπη καμπάνια της εταιρίας. «Θέλαμε να επικοινωνήσουμε πως οι μπότες της Dr. Martens είναι «φτιαγμένες να κρατήσουν» (‘made to last’) και ανακαλύψαμε πως αυτά τα μουσικά ινδάλματα τα φορούσαν», ήταν η επισημη αιτιολόγηση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα εχουν καταφέρει. Προκάλεσαν και επανήλθαν... 2009. Έχοντας ήδη προλειάνει το έδαφος, έχοντας γίνει συνήθεια των fashionistas όπως ο JeanPaul Gaultier, Agyness Deyn, Avril Lavigne, Chloe Chevigny, Pixie Geldof, Natasha Bedingfield, Ciara, Solange Knowles, η Dr. Martens, κάνει δυναμικό come back με πολλά σχέδια και χρώματα ξεφεύγοντας από το καθιερωμένο μαύρο! Γιατί κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές

PLATFORM _14

PLATFORM _14 18 Από την Νικόλ Σταυράκη

celebrate originality Το πρώτο adidas Originals Store στην Αθήνα! Συμπίπτει με τα 60 χρόνια της συλλογής...

NEW !

Η συλλογή adidas Originals γιορτάζει φέτος τα 60 χρόνια της. Αυτό μάλλον το έχουμε ξαναπεί από αυτό το έντυπο... Αυτό που δεν έχουμε πει είναι για το σημείο διάθεσης που πλέον έχουν και στην πρωτεύουσα… Κι αν το Golden Hall δεν σας έχει κάνει το «κλικ» μέχρι τώρα για μια επίσκεψη, αυτή είναι μια καλή ευκαιρία… Για… «κοπιάστε»! Από τα Stan Smith, στα Forum και από τα SuperStar, σε μοναδικές συνεργασίες από το χώρο της υψηλής μόδας και του streetwear, μιλάμε για ένα σήμα που είναι από τα πιο ευρέως γνωστά και αγαπημένα. Τα adidas Originals, που με σήμα το τριφύλλι (trefoil), «εκφράζουν την αυθεντικότητα, τη δημιουργικότητα και τη μοναδικότητα», όπως μας λένε, παρουσίασαν το πρώτο τους store στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα στο Golden Hall και μας καλούν να το επισκεφθούμε… Σε έναν εντυπωσιακό, ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο γνωστό

εμπορικό κέντρο, βρίσκεται από τις αρχές του έτους το πρώτο adidas Originals store στην Αθήνα. Στο μοναδικό αυτό κατάστημα, συναντά κανείς τη συλλογή adidas Originals. Κάθε προϊόν της συλλογής αποτελεί και μια μικρή ιστορία με έντονα χαρακτηριστικά vintage σε διαφορετικό στιλ ώστε να εκφράζει τη μοναδικότητα του καταναλωτή. «Τα adidas Originals απευθύνονται σε αυτούς που τολμούν να διαφέρουν και αναπτύσσουν το δικό τους μοναδικό στιλ και τρόπο ζωής», μας λένε οι άνθρωποί της, και τουλάχιστον για το συγκεκριμένο brand πραγματικά το νιώθουν, το πιστεύουν και το κερδίζουν καθημερινά. Απόδειξη, οι φανατικοί του είδους που πραγματικά δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους για την σειρά που αγαπάνε... Ρωτήστε μερικούς «κολλημένους» που τριγυρνάνε στα γραφεία μας… Την πλήρη συλλογή adidas Originals θα βρείτε στα 2 καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη: Golden Hall, Λ.Κηφισίας 37Α, 2106837837 & Μακένζυ Κινγκ 10, 2310 277362, www.adidas.com

PLATFORM _14

PLATFORM _14 Από τον Tάσο Bογιατζή

BRAZIL

Rio De Janeiro, Brazil: Εκεί όπου πραγματικά η λέξη δρόμος δεν υπόκειται απλά σε lifestyle εκμετάλλευση...

BIG FEA TUR E Δεν απορούσαμε κι εμείς βλέποντας τους βραζιλιάνους να αναρωτιούνται τί στο καλό θα μπορούσε να κάνουν στη χώρα τους οι Έλληνες… Γι’ αυτούς, ένα ταξίδι “αναψυχής” (sic) ως τη δική τους πλευρά και ημισφαίριο του Ατλαντικού αντιστοιχεί με ένα δικό μας ταξίδι στην Αυστραλία. Και, πράγματι, είναι πολύ πιο μακριά απ’ ό,τι μια περιστρεφόμενη γήινη σφαίρα σε κλίμακα μπορεί να σου αποκαλύψει. Η γεωγραφική όμως απόσταση δεν αφορά κανέναν (ούτε κι εμάς) από τη στιγμή που πατάς το πόδι σου εκεί -περισσότερο είναι η πολιτισμική...

PLATFORM _14

BRAZIL

Ο ταξιτζής σε προετοιμάζει με τη σειρά του για την εγκληματικότητα που θα αντιμετωπίσεις αν κυκλοφορήσεις με πράγματα αξίας πάνω σου. Από την άλλη ισχυρίζεται ότι και αυτή με τη σειρά της είναι μύθος (αν κυκλοφορείς γυμνός, βέβαια).

Τα πρώτα σου βήματα στο Rio λούζονται σε τροπικό κλίμα (που δεν είναι ακριβώς τροπικό, αλλά θα το κρατήσουμε έτσι, χάριν καλύτερης συνεννόησης) και με αρκετή δόση γριποφοβίας, με στρατό προστατευμένο με μάσκες και δικές σου δηλώσεις του τύπου “είμαι καλά και δεν έχω αρρωστήσει την τελευταία δεκαετία”. Κάθε άλλη απάντηση εγείρει υποψίες (o.k., πλάκα κάνουμε)... Τα πρώτα χιλιόμετρα αποκαλύπτουν ένα κόσμο που ο τουρίστας θα βρει γοητευτικό. Μεγάλα βουνά υψώνονται γύρω σου, οριοθετώντας την πόλη. Στην παραλία της Copacabana, τεράστιες αμμουδιές αγγίζουν ξενοδοχεία - ουρανοξύστες. Λες και η πρόσοψη είναι φτιαγμένη για τον επισκέπτη. Από πίσω κυκλοφορούν οι ντόπιοι... Χαλαροί, χαμογελαστοί, φιλικοί, χωρίς να τσαλαπατιούνται λουσμένοι από την αρρώστια της βιασύνης και του stress. Τροπική βλάστηση παντού. Πράσινο, βουνό, θάλασσα, σύγχρονες πολυκατοικίες και παραγκουπόλεις. Όλα μαζί. Όλα μέρος της καθημερινότητας που, σκέφτεσαι, δε μπορεί να είναι μουντή. Αλλά και όλα μέρος μιας προσπάθειας να θεωρηθούν τα πάντα τουριστικές ατραξιόν. Ο ταξιτζής σε προετοιμάζει με τη σειρά του για την εγκληματικότητα που θα αντιμετωπίσεις αν κυκλοφορήσεις με πράγματα αξίας πάνω σου. Από την άλλη ισχυρίζεται ότι και αυτή με τη σειρά της είναι μύθος (αν κυκλοφορείς γυμνός, βέβαια). Στο Rio De Janeiro μπαίνεις κάπως... Και βγαίνεις κάπως αλλιώς... Φεύγεις και ένα κομμάτι από αυτό σε ακολουθεί. Όχι απαραίτητα στις ελάχιστες φωτογραφίες που έχεις την ευκαιρία να τραβήξεις (αφού προκαλείς τους κλέφτες με το να κυκλοφορείς με φωτογραφική ανά χείρας). Αλλά κυρίως στις εικόνες που έχεις μαζέψει ζώντας την πραγματική εμπειρία. Σαν ένα μακρινό ταξίδι που δεν είσαι σίγουρος αν πραγματοποίησες ποτέ. Μόνο στοιχείο είναι το συναίσθημα της νοσταλγίας που σου έχει εμφυτεύσει...

Rio: Η πόλη όπου πραγματικά η λέξη δρόμος έχει νόημα ζωής... Ακόμα κι αν περιοριζόμασταν μόνο σε στοιχεία street γι’ αυτή την πόλη, δεν θα βρίσκαμε καλύτερο ολοκληρωμένο παράδειγμα αστικού τρόπου ζωής, με όλες τις πραγματικές ανισότητες, αλλά και την αντίστοιχη εκτόνωση-έκφραση-δημιουργία. Όλα αυτά που εξετάζουμε εδώ σε υπολειτουργία, όλη η έκφραση (αθλητική, καλλιτεχνική, κοινωνική) που πραγματευόμαστε τόσο καιρό, εκεί είναι μια πραγματικότητα. Όταν η μεσαία τάξη δίνει τη θέση της είτε στον κατήφορο, είτε στον ανήφορο, τότε γεννιέται ο δρόμος, ως μέσο για να πεις πράγματα, να επικοινωνήσεις, να ζήσεις. Ο δρόμος είναι η πραγματικότητα της δικής τους ζωής, εκεί που βρίσκονται, διασκεδάζουν, αναζητούν, ανήκουν. Και αν πας ακόμα πιο βαθιά, αλλά τόσο κοντά στη χλιδή όσο δεν φαντάζεσαι, θα βρεις και την άλλη πλευρά. Αυτήν της ασύλληπτης φτώχειας και υποβάθμισης. Τόσο που σου φαίνεται σχεδόν αδύνατον να συμβαίνει. Δίπλα στην πιο ακριβή συνοικία, μια παραγκούπολη, ή -όπως είναι γνωστό σε όλους πλέον, λόγω της τουριστικοποίησής της- μια φαβέλα με χιλιάδες κόσμο στοιβαγμένο και με την ωμή βία εξοικειωμένο.

PLATFORM _14

BRAZIL

Στις φαβέλες θα βρεις 11χρονους επίδοξους δολοφόνους που επιβάλλουν το μοναδικό νόμο εκεί (το δίκιο της συμμορίας), θα βρεις και ανθρώπους μετανάστες από το Βορρά, που (όπως και στη χώρα μας) μεταναστεύουν στη δήθεν Γη της Επαγγελίας για να βρουν την τύχη τους…

Οι φαβέλες Έχουν τόσα γραφτεί για τις φαβέλες, τις παραγκουπόλεις του Rio, εκεί όπου δεν υπάρχουν ούτε οι στοιχειώσεις συνθήκες διαβίωσης του πολιτισμένου κόσμου, αλλά και παράλληλα είναι τόσα αυτά που πρέπει να πεις, που πραγματικά μια παράγραφος δεν θα προσθέσει, ούτε θα αφαιρέσει τίποτα. Θα είμαστε λοιπόν σύντομοι και περιεκτικοί, μόνο γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν. Οι φαβέλες εμφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, μετά τον «Πόλεμο των Κανούδος», όταν οι στρατιώτες που εγκαταστάθηκαν σε λόφους εκείνης της περιοχής κατά την επιστροφή τους στο Rio, πήραν την άδεια από την κυβέρνηση να εγκατασταθούν με τις οικογένειές τους σε έναν ψηλό λόφο, τον οποίο ονόμασαν Λόφο της Φαβέλας. Από την ύπαρξή τους, αυτές οι φτωχά και ελλιπώς χτισμένες συνοικίες, είναι μια ανωμαλία που μέχρι και τη σημερινή εποχή απλώς... υπάρχει δίπλα σε μια πόλη που προσπαθεί να εκσυγχρονιστεί. Οι φαβέλες αντιπροσωπεύουν όλα αυτά τα χρόνια την αδιαφορία του κράτους για το φτωχό πληθυσμό, αλλά και μια πραγματική ανάγκη του τελευταίου για να επιβιώσει. Ουσιαστικά αποτελούν κομμάτια περιφραγμένων γειτονιών, διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της πόλης, τα οποία η μεσοαστική και υψηλή τάξη θεωρεί παραφωνίες, εκτός πόλης, εκτός δικής τους πραγματικότητας... Κι όμως, βρίσκονται εκεί, μέσα

στα μάτια τους, προκαλώντας τη δυσφορία τους, ενοχλώντας... 1.000.000 άνθρωποι ζουν στο Rio κάτω από αυτές τις συνθήκες στις 500 φαβέλες της πόλης. Κι, όμως, παρά την εγκληματικότητα που διαρρέει ανάμεσά στα σπίτια της, κάτω από ένα καθεστώς “δεν βλέπω, δεν είδα, δεν ξέρω”, στις φαβέλες θα δεις ανθρώπους που έχουν ακόμα και σταθερή δουλειά, που βελτιώνουν τις παλιές κατοικίες, αλλά και ετοιμόρροπα σπίτια. Θα βρεις φαβέλες με κυβερνητική μέριμνα παρούσα, θα βρεις και αντίστοιχες παρατημένες (αν και τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια της κυβέρνησης να βελτιωθούν οι συνθήκες παντού). Θα βρεις 11χρονους επίδοξους δολοφόνους που επιβάλλουν το μοναδικό νόμο εκεί (το δίκιο της συμμορίας), θα βρεις και ανθρώπους μετανάστες από το Βορρά, που (όπως και στη χώρα μας) μεταναστεύουν στη δήθεν Γη της Επαγγελίας για να βρουν την τύχη τους, από την επαρχία που στερεύει, αλλά στην πορεία διαπιστώνουν ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και δεν έχουν σχέση με τις σαπουνόπερες που προβάλλονται στην τηλεόραση... Θα βρεις και τουρίστες που κάνουν το ομώνυμο tour που διοργανώνει το πρακτορείο Favela Tour. Αλλά μη νομίζεις ότι μπορείς να ζήσεις (ακόμα κι αν είσαι τόσο μαζοχιστής, ώστε να το ήθελες) έστω και από μακριά μια ατμόσφαιρα σαν και αυτή της συγκλονιστικής ταινίας του Φερνάντο Μεϊρέλες, «Πόλη του Θεού». Στη μεγαλύτερη φαβέλα της Βραζιλίας (και πιο ήρεμη), τη Ροζίνια, εκεί είναι εφικτή η πρόσβαση

και η περιήγηση. Κι αυτό γιατί δεν μαίνεται ο πόλεμος των συμμοριών: Μια νέα συμμορία, οι «Φίλοι των Φίλων», έχει πάρει τον έλεγχο της φαβέλας και έχει εδραιώσει τον έλεγχό της, εκτοπίζοντας το «Κόκκινο Κομάντο», την πιο ισχυρή συμμορία του Ρίο. Αλλά για την «Πόλη του Θεού», ούτε λόγος... Εκτός κι αν θέλεις να αποτελέσεις εύκολα ένα από τα 8.000 άτομα που δολοφονούνται (για πλάκα ή όχι) ετησίως στην πόλη (στην πλειοψηφία τους κάτω των 18 ετών!). Η φωτογράφιση επιτρέπεται σε συγκεκριμένα σημεία, κι αυτό με ειδική άδεια των συμμοριών. Κι έτσι, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απομυθοποιήσεις τις “δήθεν σκληρές συνθήκες” και να φύγεις με ένα αίσθημα πλαστικής και τουριστικής ικανοποίησης. Είναι σαν να περπατάς σε ένα ψεύτικο ντεκόρ πόλης του Χόλυγουντ, με την πίσω πλευρά να αποτελεί στην κυριολεξία κάτι άλλο. Μένεις με ένα χαμόγελο ικανοποίησης για μια πραγματικότητα που “δεν είναι και τόσο τραγική”, σπιντάρεις και λίγο τα επίπεδα αδρεναλίνης σου, προσθέτεις και κατιτίς στο βιογραφικό σου, αλλά μια ταινία για τις φαβέλες είναι (δυστυχώς) περισσότερο αντιπροσωπευτική... Αντίθετα, πάντως, από τους επισκέπτες τουρίστες, η συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων κατοίκων της πόλης, ούτε έχει τολμήσει, ούτε και έχει πρόθεση να επισκεφθεί της φαβέλες, κι ας είναι δίπλα...

PLATFORM _14

BRAZIL

Η ζωή στην πόλη Πέρα από τις φαβέλες, ο μέσος βραζιλιάνος ζει μια άλλη πραγματικότητα, αρκετά σύγχρονη. Από το πρωί (και μιλάμε για 6:00!), κατά μήκος των δύο μεγάλων παραλιών της πόλης θα βρεις πολλούς πολίτες να τρέχουν ή να αθλούνται, λίγο πριν μαζευτούν πάλι σπίτι για να ετοιμαστούν για τη δουλειά τους. Στη συνέχεια, η παραλιακή του Rio, η Avenida Atlantica, γεμίζει με αμέτρητα, μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα που κατευθύνονται στις δουλειές που βρίσκονται επίσης στοιβαγμένες στο κέντρο της πόλης. Τόσο που 7 με 10 το πρωί και τα δύο ρεύματα του δρόμου εξυπηρετούν μόνο μία κατεύθυνση! Μετά τις 10, όμως, όλα ηρεμούν... Ο υπόλοιπος κόσμος, ντυμένος όσο πιο χύμα γίνεται, κυκλοφορεί στους δρόμους, λιάζεται, αθλείται στις παραλίες της πόλης, βγάζει βόλτα τα (πάντα ανά δύο) σκυλιά του, κάνει skate ή κινείται με ποδήλατο στους αντίστοιχους ποδηλατοδρόμους που υπάρχουν κατά μήκος της παραλίας. Και αφού έρθει το κύμα της (πάλι μαζικής) επιστροφής από το κέντρο το απόγευμα, προετοιμάζεται για τη βραδινή του βόλτα και έξοδο... Για τον επισκέπτη, το Ρίο είναι μια διαρκής εναλλαγή εικόνων, αλλά όχι και διάθεσής του. Αν ξεπεράσεις το αρχικό σοκ που επιβάλλουν οι κανόνες που λένε ότι δεν θα κρατάς πάνω σου πράγματα αξίας, ακόμα και φωτογραφική μηχανή (εξαιτίας της εγκληματικότητας), μπαίνεις σε ένα περιβάλλον που μέχρι τώρα δεν πίστευες ότι θα μπορούσε να υπάρξει. Έχοντας δίπλα σου επιβλητικά βουνά, τις σύγχρονες ανέσεις της μεγαλούπολης, αλλά και τεράστιες παραλίες που σε περιμένουν, αναρωτιέσαι τις πρώτες μέρες αν κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι ένας επίγειος παράδεισος.

Copacabana vs Ipanema Η Avenida Atlantica, η λεωφόρος που διασχίζει την παραλία της Copacabana είναι ο σύνδεσμος μεταξύ τροπικού καταφυγίου

Σταματάς σε ένα από τα δεκάδες kiosks της παραλίας και πίνεις μία άψογη Capirinha των δύο δολαρίων, που ούτε ο υποψιασμένος barman σε ελληνικό μπαράκι δεν μπορεί να σου προσφέρει για 9 ευρώ κατ’ ελάχιστον (γιατί είναι, λέει, “κοκτέιλ”, τρομάρα του). και εργασίας. Το ατέλειωτο μάτι για καυτά μπικίνι και καλογυμνασμένα ανδρικά κορμιά (που δυστυχώς αρέσκονται στο να επιδεικνύονται). Τη διασχίζεις με τα πόδια, είτε με ένα από τα λεωφορεία-”χάρους” που κυκλοφορούν (και που προσπερνάνε Ι.Χ.), είτε με ποδήλατο (γιατί εκεί πραγματικά υπάρχουν οι συνθήκες) και χάνεσαι κυριολεκτικά. Σταματάς σε ένα από τα δεκάδες kiosks της παραλίας και πίνεις μία άψογη Capirinha των δύο δολαρίων, που ούτε ο υποψιασμένος barman σε ελληνικό μπαράκι δεν μπορεί

να σου προσφέρει για 9 ευρώ κατ’ ελάχιστον (γιατί είναι, λέει, “κοκτέιλ”, τρομάρα του). Και μόλις τελειώνει η Copacabana, διασχίζοντας ένα δρόμο στον οποίο θα βρείτε ό,τι θέλετε για το surf, σε μια σειρά από μαγαζιά που το ένα διαδέχεται το άλλο, ξεκινάει η θρυλική Praia de Ipanema ή Ipanema beach, με τα κύματά της, την υπέροχη άμμο, τα beach και foot volley τεραίν, τα body boarding και surfing... Από πίσω της όμως θα βρείτε και μια σειρά από ιδιαίτερα bar, art galleries, avant-garde θέατρα σε

ένα περιβάλλον που θυμίζει (ε, ας το ευτελίσουμε και λίγο!)... αθηναϊκά νότια προάστια.

Surfing at Rio de Janeiro Οι καλύτερες παραλίες για surfing στο Rio de Janeiro είναι οι Barra da Tijuca (μια παραλία με άσπρη άμμο και πράσινα νερά!), Prainha & Grumari στη δυτική ζωνη, Flamengo beach (μια μικρή παραλία για sports και relax, αλλά

είναι και τόπος της δημοφιλούς ομάδα της πόλης).. Εχοντας ως surf ίνδαλμα τον Kelly Slater, πολλοί επαγγελματίες surfers στο Rio ξεκίνησαν από αυτές τις παραλίες του Rio. Οι πιο διάσημοι από αυτούς είναι οι Rico de Souza, Fabio Gouveia, Teco & Neco Padaratz και Bruno Santos. Αλλά και η περιοχή κοντά στην Ipanema, η Areopador, είναι διάσημη για τους surfers της, τα surf schools και φυσικά... για τα κύματά της! Από εκεί ξεκίνησε και η πιο διάσημη surfer του κόσμου, η Maya Gabeira!

PLATFORM _14

PLATFORM _14 28

BRAZIL

Η Maya ξεκίνησε το surfing στα 14 της, και αφορμή στάθηκε ένας γκόμενος που είχε «μυηθεί» στο άθλημα... Από εκεί και πέρα άρχισε μια σκληρή, πειθαρχημένη και γεμάτη άπιαστους στόχους πορεία…

Maya Gabeira: Η ultra-sexy βραζιλιάνα που ανήκει στους top big wave surfers του κόσμου... Ξεκινάμε από το ξενέρωμα: ακούγοντάς τη να μιλάει, χάνεις λίγο από το μύθο που έχεις πλάσει στις φοβερά θηλυκές φωτογραφίες. Η Maya Gabeira, όμως, όσο κι αν μας αρέσει στα media να την παρουσιάζουμε ως μια sexy παρουσία που μπήκε βίαια σε ένα χώρο καθαρά ανδροκρατούμενο, δεν αφήνει περιθώρια για άλλες σκέψεις: είναι ένα μικρό αντράκι. Μια αθλήτρια διεθνούς βεληνεκούς (χωρίς τα αναβολικά και τα λοιπά σαχλά του πρωταθλητισμού επιδόσεων που μας αηδιάζουν) που έχει μάθει να πειθαρχεί και να πετυχαίνει. Ξεκινώντας την επανάστασή της, με το δικό της τρόπο, και με πάρα πολύ αφοσιωμένη -σ’ αυτό που κάνει- ζωή, έχει καταφέρει σήμερα να γίνει σεβαστή και διακριθείσα σε όλο το φάσμα του αθλητισμού, γι’ αυτό που έμαθε να κάνει καλύτερα: big wave surfing. H ίδια δεν χρειάστηκε να βγει από τα χαμηλά, από τη φτώχεια, τις φαβέλες... Είχε την τύχη να είναι μέλος μεσοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας της, Fernando Gabeira, είναι ιδρυτής του Βραζιλιάνικου Πράσινου Κόμματος και η μητέρα της είναι fashion designer. Μοιραία, λοιπόν, η “επανάστασή” της δεν ξεκίνησε από την εγκληματικότητα ή από το δρόμο, αλλά από τις surfing σχολές του Rio De Janeiro. Κάνοντας όμως κάτι, που μέχρι τότε, τουλάχιστον, σε επαγγελματικό επίπεδο, ήταν προνόμιο ανδρικό. Η Maya ξεκίνησε το surfing στα 14 της, και αφορμή στάθηκε ένας γκόμενος που είχε «μυηθεί» στο άθλημα... Από εκεί και πέρα άρχισε μια σκληρή, πειθαρχημένη και γεμάτη άπιαστους στόχους πορεία που έφτασε μέχρι τις συνεχείς ετήσιες βραβεύσεις της στα XXL. Στις 11 Αυγούστου, μάλιστα, επικύρωσε το status της ως top female στο big wave surfing, στο Dungeons της Νότιας Αφρικής, με το μεγαλύτερο κύμα που δαμάστηκε ποτέ από γυναίκα... Οι Los Angeles Times την αποκάλεσαν “super woman” του surfing. Χρειάζεται κάτι άλλο; Η ίδια φαίνεται ότι χρειάζεται... Ήδη δηλώνει ότι έχει θέσει ακόμα πιο μακριά τον πήχη και ετοιμάζεται για την επόμενη έκπληξη. Για την ίδια θα είναι μόνο η κορύφωση μιας ακόμα πιο σκληρής προετοιμασίας. Για μας ένα ακόμα θαύμα...

Έτος Γέννησης: 1987 Τόπος Γέννησης: Rio de Janeiro Έμαθε να σερφάρει: Σε ένα surf school στη Arpoador Beach του Rio de Janeiro. Μια τυπική της μέρα: Yoga, early morning surf, γεύμα, ξεκούραση και... surfing ξανά το απόγευμα Τίτλοι: 2009 Πήρε τον τίτλο του ESPN για Female Action Sport Athlete of the Year. 2008 Winner XXL Award for best overall female performance 2007 Winner XXL Award for best overall female performance

BRAZIL

PLATFORM _14

PLATFORM _14 30

BRAZIL

Footvolley: Βραδινή διασκέδαση στις παραλίες της Ipanema με μπάλα και... φιλέ! Στις απέραντες παραλίες της Ipanema θα δείτε ακόμα και βράδυ βραζιλιάνους να έχουν στήσει το δικό τους σημείο διασκέδασης. Και, συνηθισμένοι από τη δική μας φιλοσοφία, με τα ποτά να ρέουν στα στομάχια, τα ευρώ να διασκορπίζονται μέχρι τελικής πτώσεως και το καθισιό να εναλλάσσεται του ποτού στο όρθιο (για να καταλήξουμε ομαδικώς άπρακτοι, με ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις), μια εκδοχή βραδινής εξόδου για παιχνίδιδιασκέδαση στην παραλία, ήταν σαν να βλέπουμε εξωγήινο (αλλά απόλυτα εθιστικό) θέαμα! Στα πάμπολλα γήπεδα beach volley της τεράστιας παραλίας, παρέες έδιναν ραντεβού τα βράδια και έπαιζαν για ώρες footvolley. Κι εμείς, απροετοίμαστοι τις πρώτες μέρες, το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να χαζεύουμε στα απέναντι kiosks, πίνοντας τη μπύρα που ρέει κατά χιλιάδες λίτρα εκεί, την τοπική Sol ή Caipirinha έναντι (παρακαλώ) δύο δολαρίων... Αλλά, πάμε στο “ψητό”...

Η εμπειρία O.K., δεν το συζητάμε, τo Futevοlei, όπως το λένε οι Βραζιλιάνοι, είναι κάτι που παίζεται σε όλο τον κόσμο -το βλέπουμε και στις δικές μας παραλίες να παίζεται από ανθρώπους που κάνουν κοντρόλ με το γόνατο (εδώ δεν το πετυχαίνουν επαγγελματίες). Αυτό, όμως, που βλέπετε στις κοσμοπολίτικες και μη παραλίες του Rio De Janeiro, δεν έχει να κάνει μόνο με την τεχνική: είναι κάτι σαν γιορτή. Το τρίπτυχο παραλία-άθληση-ατμόσφαιρα party, που αποτελεί κεντρικό στοιχείο της κουλτούρας των Βραζιλιάνων, σε συνδυασμό με ασύλληπτα επίπεδα τεχνικής, εγγυώνται για το αποτέλεσμα που θα σας αφήσει με ανοικτό το στόμα, μέχρι τα όρια της παθητικής διασκέδασης. Να σημειώσουμε ότι ακόμα και στις παραλίες γνωστοί βραζιλιάνοι football stars εμφανίζονται (στις διακοπές τους) και παίζουν footvolley μανιωδώς. Παλιότεροι και νεότεροι έπαιξαν με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία; Romario, Edmundo, Ronaldo, Ronaldinho Gaucho, Junior & Edinho.

Οι κανόνες Οι κανονισμοί του αθλήματος, που φιλοδοξεί να γίνει ολυμπιακό sport το 2016, συνδυά-

Ακόμα και στις παραλίες γνωστοί βραζιλιάνοι football stars εμφανίζονται (στις διακοπές τους) και παίζουν footvolley μανιωδώς.

ζουν αυτούς του beach volleyball με εκείνες του αγγίγματος και ελέγχου της μπάλας από το ποδόσφαιρο. Οι πόντοι κατοχυρώνονται στην αντίστοιχη ομάδα, αν καταφέρει να ρίξει τη μπάλα στο τερέν της αντίπαλης ή αν η αντίπαλη δεν καταφέρει να επιστρέψει εντός του δικούς της τερέν τη μπάλα. Το σκορ ακολουθεί το rally point system (νέοι κανόνες του volleyball) και το ματς μπορεί να είναι ένα με νικητή εκείνον που θα φτάσει τους 18 πόντους ή δυο με 12 πόντους αντίστοιχα.

Η εξέλιξη Το Footvolley εμφανίστηκε στη Βραζιλία στα μέσα των 60s, χωρίς καμία επισημότητα και μόνο ως μία ακόμα εκτόνωση και επίδειξη των υψηλών δεξιοτήτων αυτού του λαού σε ό,τι έχει να κανει με τη μπάλα. Αλλά δημοφιλές έγινε στα 90s, όταν έγινε το volley επίσης αγαπητό στη χώρα. Το άθλημα ξεκίνησε στο Rio de Janeiro, αλλά πόλεις σαν τις Recife, Salvador, Santos και Florianopolis ξεκίνησαν στα 70s και έχουν την ανάλογη παράδοση. Στην εξάπλωσή του βοήθησαν και τοπικοί σπόνσορες, ένας εκ των οποίων ήταν και η Sol, η μπύρα που θα βρει κανείς παντού στη Βραζιλία, και που δεν άργησε να δει και την κατανάλωσή της να ανεβαίνει.

ΠAPOYΣIAΣH

PLATFORM _14

BRAZIL

Brazil Street Art To Rio de Janeiro δεν είναι μόνο μουσική, παραλίες, όμορφοι άντρες (άντε και μερικές καλές γυναίκες!). Η λέξη spectacular δεν αναφέρεται μόνο στο τοπίο που αντικρίζει κανείς, αυτό τον απίστευτο συνδυασμό που περιγράψαμε... Στους τοίχους που έχουν καταρρεύσει ή έχουν φθαρεί από τον αέρα που έρχεται από τη θάλασσα, υπάρχει η καλύτερη art εκδοχή του Ανατολικού Βερολίνου που θα μπορούσες να φανταστείς. Τα χρώματα στα graffiti της πόλης της δίνουν το λίφτινγκ και την κάνουν να φαίνεται νέα ξανά. Η ίδια η πολιτεία ενθαρρύνει και επιτρέπει στους καλλιτέχνες της να βάφουν παλιούς τοίχους της. Τα πάντα μπορείς να βρεις και να χαθείς σχεδόν σε κάθε γωνιά της. Από οικογενειακά πορτρέτα μέχρι πολιτικά και κοινωνικά σχόλια. Δεν είναι όμως η κάλυψη μιας μίζερης πραγματικότητας. Είναι η ελευθερία έκφρασης μιας δημιουργικότητας που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να καταπιεστεί...

της δικτατορίας στη χώρα. Σλόγκαν από spray που καταδείκνυαν τη διαφθορά της πολιτικής, ήταν η τέχνη εκείνης της εποχής. Σήμερα, η street art των δρόμων της Βραζιλίας είναι έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες διαρκώς. Εκεί είναι όμως και καθεστώς. Και δεν εννοούμε τους τοίχους των trendy γκαλερί που γεμίζουν από (και εκμεταλλεύονται) έργα street artists (και η χάρη τους έχει φτάσει μέχρι τις art galleries του Manhattan και του San Francisco), και έχουν πλέον σχεδόν ξεφτιλίσει το ίδιο το προϊόν που εμπορεύονται. Μιλάμε για την προστασία που παρέχει πλέον το κράτος, απενοχοποιώντας το... graffiti!

Η νομιμοποίηση του graffiti! O νόμος 706/07 παύει να θεωρεί εγκληματική ενέργεια το graffiti, εκτός και αν βλάπτει μνημεία που έχουν ξεχωριστή σημασία χάρη στην καλλιτεχνική τους αξία. Διαχωρίζει όμως το tagging από το graffiti, θεωρώντας το δεύτερο καλλιτεχνική έκφραση που βελτιώνει την εικόνα και την αισθητική δημόσιων ή ιδιωτικών χώρων.

Βραζιλία: Μια χώρα - έμπνευση για όλους τους καλλιτέχνες του κόσμου!

Από το δρόμο στις... γκαλερί και την εμπορική εκμετάλλευση.

Η Βραζιλία είχε τη δική της παράδοση street art, από τα 60s, με την παρουσία του ‘pichacao’, ενός τρόπου διαμαρτυρίας και έκφρασης πολιτικών μηνυμάτων σε δημόσιους χώρους, κυρίως κατά τη διάρκεια

Και τί δεν θα δεις στους δρόμους της... Σπρέι, stencil, αυτοσχέδια installations, κολλάζ, όλα υπό μία ομπρέλα. Και, όπως είπαμε, όχι πλέον μόνο στους δρόμους των πόλεων της Βραζιλίας, χάρη πλέον

BRAZIL

στη φήμη των καλλιτεχνών της, που αρχίζουν και περνούν -καλώς ή κακώς- στην άλλη όχθη, στις γκαλερί. Αλλά μήπως το ίδιο δεν γίνεται παντού; Το ίδιο δεν γίνεται και στη χώρα μας από καλλιτέχνες που προσπαθούν να καρπωθούν τα μέγιστα από τα έργα τους, με κάθε τρόπο (μ’ αυτό θα ασχοληθούμε σε ένα επόμενο τεύχος, κι έχουμε πολλά να πούμε και να αποκαλύψουμε). Όπως καθετί βρώμικο και έξω από το mainstream, ήταν φυσικό κάποια στιγμή να αγκαλιαστεί από το τελευταίο, για να πέσει αργά και σταθερά στη δική του μαύρη τρύπα.

street artists του Rio De Janeiro, γεννήθηκε στις φαβέλες και έκανε ολόκληρο αγώνα (κερδίζοντας χρήματα από αυτό που λατρεύει να κάνει) για να καταφέρει να εξασφαλίσει στο παιδί και στην οικογένειά του πιο αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Η ματιά εκείνου είναι άκρως πολιτική: η δουλειά του εκφράζει την απογοήτευση για την αδιαφορία των κυβερνήσεων για τον κόσμο, την ψαλίδα πλούσιων και φτωχών που διαρκώς μεγαλώνει. Ο ίδιος ισχυρίζεται “picking up a spraycan was better than picking up a gun” και είναι το απόλυτο παράδειγμα.

Os Gemeos: Οι άνθρωποι που είναι παγκοσμίως γνωστοί στο χώρο των graffiti kids...

Pixacao ή Tagging; Βραζιλία ή Αμερική;

Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι οι γνωστότεροι εκ των βραζιλιάνων, είναι οι Os Gemeos. Αποτελούμενοι από τους αδερφούς Otavio και Gustavo Pandolfo, δύο graffiti kids που ξεκίνησαν σεμνά και ταπεινά για να καταλήξουν οι ηγέτες της τοπικής σκηνής, και με τις ικανότητες, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους, βοήθησαν την τοπική σκηνή να αναπτύξει τι δικό της style.

Η ιστορια του Acme: Όταν η τέχνη γεννιέται στις φαβέλες. Αλλά ποιός μπορεί να πει οτιδήποτε αρνητικό για κάποιον που ξεκίνησε πάμφτωχος και έχει κερδίσει τα προς το ζειν από την τέχνη του; Χωρίς μάλιστα να ξεπουλιέται; Ο Acme, ένας από τους πιο γνωστούς

Πολλοί υποστηρίζουν ότι δύο ήταν τα παράλληλα αντίστοιχα κινήματα graffiti που αναπτύχθηκαν στα δύο ημισφαίρια, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Το ένα γεννήθηκε και ανδρώθηκε στη Νέα Υόρκη (wildstyle tagging). Το δεύτερο, ήταν το pixacao, παίρνοντας σάρκα και οστά στο Sao Paulo της Βραζιλίας. Τα δύο στυλ έχουν αρκετές ομοιότητες μεταξύ τους. Οι κοινές τους ρίζες γεννήθηκαν στις ανάλογες συνθήκες. Που μπορεί να μην ήταν πολιτικά ίδιες, αλλά είχαν αρκετές κοινωνικές ομοιότητες. Εκτός από τη χαρούμενη και επιτυχημένη Νέα Υόρκη των ταινιών, υπήρχε και η Νέα Υόρκη των ανισοτήτων. Υπήρχε μια πόλη με έλλειψη προσοχής, μέριμνας και χρηματοδότησης για την urban νεολαία. Στις αδικίες του δημάρχου Ed Koch και του προέδρου Nixon, οι νέοι δήλωναν: “Είμαστε εδώ, υποφέρουμε”. Για να κεντρίσουν την προσοχή των media είχαν μία διέξοδο. Τα μηνύματα στους τοίχους. Ομοίως και στη

PLATFORM _14

BRAZIL

Βραζιλία, με το Pixacao που ξεκίνησε στα 60s, με τον κόσμο να γράφει πολιτικά μηνύματα στους δρόμους με πίσσα (piche είναι η πορτογαλική λέξη για την πίσσα). Στο μεγαλύτερο μέρος των 70s σημείωσε μείωση, αλλά στα 80s τα παιδιά αναβίωσαν το pixacao. Μα αντί να γράφουν πολιτικά μηνύματα, έγραφαν απλά τα ονόματά τους. Το Pixacao παρέμεινε πολιτικό ως ένα όχημα των νέων για να δηλώσουν την παρουσία τους και την αξία τους. Και τα παιδιά αυτά ήξεραν ελάχιστα ως καθόλου για την παρόμοια κίνηση που ξεκίνησε στα subways της Νέας Υόρκης στα 70s. Στα 80s, τα tags, το όνομα κάποιου γραμμένου γρήγορα και με συγκεκριμένο style, πολλές φορές ακολουθούμενο από τον αριθμό του δρόμου τους, ήταν ένα πολύ δημοφιλές μέσο επικοινωνίας στην πόλη της Νέας Υόρκης.

Η μουσική ως επιρροή Και τα δυο κινήματα (Pixacao και New York tagging) επηρεάστηκαν πολύ από τις μουσικές των αντίστοιχων δεκαετιών. Το tagging της Νέας Υόρκης, από την urban κουλτούρα στην οποία ανήκε. Το Pixacao από heavy metal, αλλά και punk εξώφυλλα, εισαγόμενα από τις ΗΠΑ. Μπάντες όπως οι AC/DC, οι Iron Maiden ή οι Dead Kennedys, αλλά και αντίστοιχες τοπικές όπως οι Sepultura. Δεν ήταν λοιπόν μέρος του hip-hop κινήματος και δεν είχε αισθητικές ομοιότητες μαζί του, όπως στη Νέα Υόρκη και τον υπόλοιπο κόσμο.

Μην όντας και τόσο ευχαριστημένοι με την εμπορικοποίηση της street art, οι Βραζιλιάνοι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Πέρσι, τέτοια εποχή, μια ομάδα από 40 pixadores ξεκίνησε να επιτίθεται σε τοπικές γκαλερί, πανεπιστήμια και events καλών τεχνών!

Η φιλοσοφία του pixo/pixacao Το pixo, το αποτέλεσμα του pixacao, είναι μορφή έκφρασης από ανθρώπους περιθωριοποιημένους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν και πολύ λίγα να περιμένουν. Ο κύριος στόχος τους είναι το “ibope” (το πραγματικό IBOPE είναι το μεγαλύτερο ινστιτούτο στατιστικής στη χώρα, κυρίως για την τηλεόραση, κάτι σαν την αντίστοιχη δική μας AGB). Για να φτάσει κανείς στο σημείο αυτό, πρέπει να έχει γραμμένο το όνομά του παντού, στα πιο δυσπρόσιτα δημόσια μέρη. Όταν κανείς από αυτούς γίνεται αναγνωρίσιμος, επιτυχημένος, αυτό αποτελεί και ένα χτύπημα στην κοινωνία που το αντιμετωπίζει ως κάτι βρώμικο, ως άγριο έγκλημα. Σε μια κοινωνία, που σε αντίθεση με το graffiti, το οποίο ανέχεται (και πλέον το έχει χαρακτηρίσει ως νόμιμο), το κυνηγάει ως εγκληματική ενέργεια.

Pixadores και εμπορική εκμετάλλευση. Οι pixadores είναι οι αυτόνομοι και ακτιβιστές του χώρου. Μην όντας και τόσο ευχαριστημένοι με την εμπορικοποίηση της street art, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Πέρσι, τέτοια εποχή, μια ομάδα από 40 pixadores (οργανωμένοι από τον Rafael Pixobomb) ξεκίνησε να επιτίθεται σε τοπικές γκαλερί, πανεπιστήμια και events καλών τεχνών. Φανταστείτε ένα tag up όλης της γκαλερί, των τοίχων της, των έργων της, των πάντων... Όχι και το πιο ευχάριστο θέαμα να βλέπεις την καταστροφή της δουλειάς κάποιου άλλου, αλλά ακόμα και αυτού του είδους η οργή, έχει ένα πολιτισμικό (και πολιτιστικό) ενδιαφέρον...

PLATFORM _14

BRAZIL

Η Capoeira στην Ελλάδα Η Capoeira ήρθε στη χώρα μας πριν περίπου μια πενταετία. Από τότε η δημοτικότητά της διαρκώς ανεβαίνει. Τα τελευταία χρόνια ξεφυτρώνουν στην κυριολεξία σχολές σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ιδού μερικά εκ των πειστηρίων (ζητούμε προκαταβολικά συγνώμη αν έχουμε παραλείψει κάποια από αυτά - δυστυχώς ο κατάλογος είναι μόνο ενδεικτικός): ΑΤΤΙΚΗ Σχολή Manel ariza prieto (Regional και Angola): Φραγκουδή 18-20, Αθήνα (πίσω από την Πάντειο). AbadaCapoeira: Τζιβανοπούλου 235 & Λιοσίων, Σταθμός ΗΣΑΠ Αγ. Νικόλαος. Capoeira group Cordao de Ouro: Πειραιώς 76 Κεραμεικός.

Capoeira

Manel Αriza Prieto: Φραγκουδή 18-20, Καλλιθέα. Shantom: Τριπόλεως 35Α, Χαλάνδρι.

Πάνε περισσότερα από τρία χρόνια από τότε που ως SONIK εκδώσαμε το “CAPOEIRA - Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ” του Χρήστου Γιαταγάνα. Βέβαια, μη φανταστείτε ότι στρώσαμε ποτέ τον κώλο μας κάτω για μυηθούμε στα μυστικά (τι μυστικά δηλαδή, στην πράξη, για να κυριολεκτούμε) της βραζιλιάνικης αυτής τέχνης, αλλά αυτό είναι κάτι που μας κυνηγάει προσωπικά σαν κατάρα, αφού η δίψα υπήρχε και θα υπάρχει. Ό,τι όμως και να σας πει κάποιος, ό,τι και να διαβάσετε στους lifestyle οδηγούς, αν πραγματικά δεν το έχετε δει να συμβαίνει στους δρόμους, έχω την εντύπωση ότι είναι σαν μουσικοκριτική album που δεν θα ακούσετε ποτέ... Δεν ήμουν ποτέ fan των πολεμικών τεχνών και ίσως φταίει η όψη και το ύφος κάποιων αποκρουστικών κάγκουρων που υποτίθεται ότι “μυούν” αρκετούς κομπλεξικούς που εκτονώνονται στο δρόμο, αν τύχει και συμπορευτείς στην ίδια λεωφόρο... Αλλά αυτό το πράγμα, βρε παιδί μου, αυτό το κάτι-μεταξύ-χορού-και-πολεμικήςτέχνης, είναι απόλυτα εθιστικό να το βλέπεις, πόσω μάλλον να συμμετάσχεις. Και, να είστε σίγουροι, είναι πάνω απ’ όλα παιχνίδι για τους βραζιλιάνους. Και πως να μην είναι, αφού κάπως έτσι ξεκίνησε και με πολύ κόπο (αλλά και τις ιδιαίτερες συνθήκες) παρέμεινε έτσι. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση της Capoeira, αλλά όπως αντιλαμβάνεστε, εμείς θα επιλέξουμε τη βραζιλιάνικη. Σύμφωνα μ’ αυτήν, η capoeira δημιουργήθηκε σ’ αυτή τη χώρα από αφρικανούς σκλάβους ως μια μορφή πολιτιστικής αντίστασης, ως προσωπική άμυνα αλλά και ταυτόχρονα ως μια μορφή διασκέδασης. Οι βίαια ξεριζωμένοι αφρικανοί είχαν ως επιθυμία να φτιάξουν μια πολεμική τέχνη, η οποία όμως έπρεπε να εξασκηθεί κάτω από κάποια κάλυψη, έναντι στα... αφεντικά τους. Και αυτή την

κάλυψη προσέφεραν η μουσική και ο χορός. Η τέχνη αυτή κάθε άλλο παρά νόμιμη ήταν, βέβαια μέχρι τη δεκαετία του 30, αλλά το σημαντικό βήμα ήρθε από το Mestre Bimba, ο οποίος δημιούργησε ένα νέο στυλ που ονομάστηκε Capoeira Regional. Ο ίδιος, με πολύ κόπο, ήταν αυτός που κατάφερε να πείσει τις αρχές να την νομιμοποιήσουν, αλλά και τον κόσμο να την αγκαλιάσει ευρέως.

Τί ακριβώς γίνεται στην capoeira; Αυτό ακριβώς αναρωτιέσαι την πρώτη φορά που θα πέσεις μπροστά της. Αναρωτιέσαι αν όλος αυτός ο απίστευτος συγχρονισμός, είναι από ανθρώπους που μάχονται ή συνεργάζονται; Οι ασκούμενοι εκτελούν διάφορες κινήσεις, είτε επίθεσης, είτε αποφυγής, χωρίς όμως να χτυπάει ο ένας τον άλλον. Μιλάμε για μια ξεχωριστή αρμονία κινήσεων, στο ρυθμό που δίνει η μουσική, για ανταλλαγές κινήσεων που φανερώνουν και πνευματικές ικανότητες, επικοινωνία και πλήρη αποφυγή οποιουδήποτε τραυματισμού. Στην Capoeira (που προφέρεται καπουέρα) οι ασκούμενοι σχηματίζουν ένα κύκλο (roda) και ο καθένας με τη σειρά του παίζει ένα μουσικό όργανο, τραγουδούν και χορεύουν, με τους ρόλους τους να εναλλάσσονται, όπως ίσως και στην πραγματική ζωή. Με την Capoeira μαθαίνεις να θέτεις στόχους και να προσπαθείς να τους επιτύχεις, όπως επίσης συμβαίνει και στην πραγματική μας ζωή. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι, όπως λένε οι δάσκαλοί της, η capoeira απευθύνεται σε όλους. Όλα μαθαίνονται με την εξάσκηση, οπότε δεν πρέπει να σου φαίνεται τίποτα ακατόρθωτο...

Capoeira Banzo de Senzala Atenas: Ιερά Οδός 54, 2ος όροφος. almAcademy: Άγιος Δημήτριος, Παπάγου 1, 2ος όροφος. Todo Latino: Μεταξά 39, Γλυφάδα. Χρωματιστές Μέρες: Κηφισσίας 28 & Εμμ. Παπαδάκη, Νέο Ηράκλειο. Γυμναστήριο Αίας: Αντιγόνης 195, Σεπόλια. Latina Loca: Λεωφ. Δημοκρατίας 47, Μελίσσια. Αμάλγαμα: Ναυαρίνου 4 & Καποδιστρίου, Πειραιάς. Ballet & Contemporary Dance School:Γρηγορίου Λαμπράκη 8, Λυκόβρυση. Dance Action: Αγ. Ιωάννου 65 & Ελευθερίας 2, Αγ.Παρασκευή. Expression Dance Studio: Αρκαδίας 11, Γέρακας. Quickstep Dance School: Υμηττού 119, Παγκράτι. Salsa Caliente: Πατησίων 333, Άνω Πατήσια (πλησίον ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθερίου). ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Jacobina Arte: Πλατεία Χ.Α.Ν.Θ. Νικολάου Γερμανού 1, Θεσσαλονίκη ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ Jacobina Arte grupo de Komotini Aluno Graduado Lingerinho: στο Γυμναστήριο “Action”, Κομοτηνή Cuban Walk: 8ης Μεραρχίας 7 (Αμπελόκηποι), Ιωάννινα Yo Bailo! Dance Club: Διεθνής Ακαδημία Χορού, Ραυτοπούλου 1 & Ανδ.Παπανδρέου 51Α, Ηράκλειο Κρήτης

Και για περισσότερη... Βραζιλία στην Αθήνα: ΦΑΓΗΤΟ Maracana Grill Κολοκοτρώνη 55, Καλλιθέα Τηλ. 210 9400801 Aν θέλεις φαγητό μέχρι τελικής πτώσης, αλα churrascaria, είσαι στο σωστό μέρος. Πληρώνοντας μόνο το μενού που κοστίζει 21€, μπορείς να γεμίσεις το πιάτο σου όσες φορές θέλεις, αρκεί βέβαια να το αδειάζεις πρώτα... Στο μενού περιλαμβάνονται άπειρες δόσεις σαλατών, ορεκτικών, ένα σφηνάκι caipirinha, αλλά και καφές βραζιλιάνικος στο τέλος. ΠΟΤΟ Μπαρ Βραζιλιάνα Αρκάδων 4, πλατεία Μερκούρη, Πετράλωνα Τηλ. 211 7108428 Το απόλυτο feel good bar, με χαλαρότητα και τέλεια caipirinha!

PLATFORM _14

PLATFORM _14 38

Από τον TAΣO BOΓIATZH

Thespot.gr:

«Είναι το όνειρό μας να μπορέσουμε να ζήσουμε κάνοντας αυτό που αγαπάμε... Προς το παρόν μόνο όνειρο... Αλλά γαμ# τα όνειρα!»

Τα παιδιά του thespot.gr έχουν κατορθώσει να συσπειρώσουν μια σκηνή που μέχρι την εμφάνισή του αγωνιούσε για να έχει τη στοιχειώδη ενημέρωση για όσα events κινούνται γύρω από το χώρο του skate, των extreme sports, αλλά και των «συναφών», βλ. street art. Και τελικά η άνοδος μιας σκηνής (που μπορεί ακόμα να εξακολουθεί να τροφοδοτεί μια μικρή και κλειστή «κλίκα» ανθρώπων αλλά τελικά αφορά χιλιάδες παιδιά σε όλη την Ελλάδα) και η πληθώρα των events μπορεί να οφείλεται εν μέρει πλέον και στην ευκολία της επικοινωνίας τους στο κοινό, αλλά παράλληλα και τα παιδιά έχουν ωφεληθεί, αφού αποτελούν πλέον τον κύριο άξονα πληροφόρησης και επικοινωνίας του κοινού. Το μέσο που καρπώνεται με τη σειρά του όλη αυτή

την ενέργεια που διοχετεύει… Βέβαια, επειδή στην Ελλάδα βρισκόμαστε, κι επειδή είναι στη φύση μας (πολλώ δε μάλλον στη φύση εκείνων που φθονούν οποιαδήποτε καλή προσπάθεια) ως λαός να αμφισβητούμε και να υποπτευόμαστε ότι η λέξη «καρπώνεται», μεταφράζεται σε πολύ χρήμα, ας διαλύσουμε αυτή τη φαντασίωση από την αρχή. Τα δύο παιδιά που βρίσκονται πίσω από το site, ακόμα κι αν είναι απόλυτα θεμιτό να ζήσουν από το δημιούργημά τους, δεν ζουν από αυτό. Είναι άνθρωποι μέσα από τη σκηνή, συμβάλλουν τα μέγιστα στη δημιουργία νέων πραγμάτων, συμβουλεύουν φορείς, αλλά ζουν από τις πρωϊνές δουλειές τους. Και τα απογεύματα δουλεύουν (ειδικά πλέον πυρετωδώς) για να μας εφοδιάσουν με νέο υλικό…

«Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πουλάμε ράμπες. Η βοήθεια η δική μας είναι στο να γίνει κάτι σωστό που να τηρεί της ευρωπαϊκές προδιαγραφές... Και όχι να πεταχτούν άπλα δύο-τρεις ράμπες μέσα σε ένα χώρο, όπως έχει γίνει σε διάφορα άλλα «skate parks» στην Ελλάδα.»

Χμμ... Πώς καταφέρνετε και ενημερώνεστε (και ενημερώνετε παράλληλα) πρώτοι για κάθε event του χώρου Όταν πρωτοξεκινήσαμε το site, το να βρίσκουμε πληροφορίες για τα events που θα γίνουν στην Ελλάδα ήταν αρκετά δύσκολο... Τότε ήταν μια νεκρή περίοδος για την φάση, αφού δεν υπήρχε κάποιο άλλο site, ούτε περιοδικό για να ενημερώνει τον κόσμο. Αυτός άλλωστε ήταν και ένας από τους λόγους που μας έβαλε στη πρίζα και ξεκινήσαμε το thespot. gr. Μαθαίναμε από διαφόρους φίλους και γνωστούς τα events και ψάχναμε τον άνθρωπο που τα οργανώνει για να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Τότε Δελτία τύπου δεν έβγαζε σχεδόν κανένας, αφού δεν υπήρχε λόγος... Σε ποιον να τα έστελνε άλλωστε... Με το καιρό σιγά σιγά άρχισαν οι ίδιες οι εταιρίες (ή όποιος έκανε το event) να μας στέλνουν πληροφορίες για τα πάντα. Στην ουσία, εμείς αυτό που θέλουμε είναι να μπορεί κανείς να βρει στο thespot.gr ολα τα events, άσχετα με το πόσο μεγάλα ή μικρά είναι. Δεν μας ενδιέφερε το ποιος τα κάνει και γιατί τα κάνει...στην τελική όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα... Πώς ξεκινήσατε να βοηθάτε Δήμους στη δημιουργία skate parks; Η αλήθεια είναι ότι εμείς ποτέ δεν σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, ούτε κυνηγήσαμε κανένα

THESPOT.GR

απο τα 3 πάρκα που έγιναν... Λάβαμε τα πρώτα email από Δήμο, ο οποίος, όπως μας είπε, δεν μπορούσε να βρει κανέναν άλλον και ζητούσε βοήθεια. Ήταν τότε μια καλή ευκαιρία να γίνει ένα δημοτικό skate park στην Αθήνα και την αξιοποιήσαμε. Κάπως έτσι ξεκίνησε η όλη φάση... Στη συνέχεια είχαμε και αλλά email από άλλους Δήμους και έτσι έγιναν και τα υπόλοιπα. Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι δεν πουλάμε ράμπες. Η βοήθεια η δική μας είναι στο να γίνει κάτι σωστό που να τηρεί της ευρωπαϊκές προδιαγραφές και να προτείνουμε ράμπες που ξέρουμε ότι είναι καλές... Και όχι να πεταχτούν άπλα δύο-τρεις ράμπες μέσα σε ένα χώρο, όπως έχει γίνει σε διάφορα άλλα «skate parks» στην Ελλάδα. Μπορούμε να αναμένουμε για το μέλλον κάτι το οποίο θα ανταποκρίνεται ακόμα πιο υψηλά standards; Μια που ρωτάς για το μέλλον και για πιο ψηλά στάνταρτ, να πούμε ότι το μέγεθος του πάρκου σε όλες τις περιπτώσεις ήταν επιλογή του Δήμου και είχε καθορισθεί ήδη, πριν ακόμα μας ζητήσουν βοήθεια. Αφού λοιπόν τα πάρκα θα ήταν μικρά σε μέγεθος προτιμήσαμε να μπουν κατασκευές για αρχάριους. Αν βάζαμε κατασκευές για πιο προχωρημένους το σίγουρο είναι ότι μετά από λίγο καιρό θα το βαριόντουσαν και δεν θα πατούσε κανείς. Η σκέψη μας είναι

ότι βάζοντας κατασκευές για αρχάριους δίνουμε την ευκαιρία σε νέους να αρχίσουν το skate από το πάρκο και στην συνέχεια να βγουν στο δρόμο (μια που ακόμα στη Ελλάδα δεν απαγορεύεται...) Φανταστείτε πόσο πιο εύκολα μπορεί μια μάνα να πάρει skate στο γιο της για να πάει στο πάρκο από το να πάρει skate και να τρέχει στους δρόμους και στην πλατεία. Για το μέλλον εάν θα γίνει κάτι δεν το ξέρουμε αφού τα πάρκα στην ουσία τα κάνουν οι Δήμοι και όχι το thespot.gr. Ελπίζουμε πάντως με ή χωρίς την βοήθεια μας να γίνουν αρκετά πάρκα ...όχι όμως και παρά πολλά γιατί τότε το skate ίσως απαγορευθεί και στην Ελλάδα.... όπως έχει γίνει σε πολλές άλλες πόλεις και χώρες στον κόσμο. Ποια θεωρείτε ότι είναι η δική σας πραγματική συνεισφορά στη street σκηνή και κουλτούρα στη χώρα μας και ποια η ηθική ικανοποίηση από όλο αυτό που κάνετε; Θα ήταν καλύτερο να ρωτήσεις κάποιον άλλον για το αν έχουμε βοηθήσει... Εμείς το κάνουμε αυτό γιατί μας αρέσει και είναι κάτι που μας χαλαρώνει από όλα τα υπόλοιπα... Ικανοποίηση σίγουρα υπάρχει και αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζουμε. Είναι ωραίο να παίρνεις emails και σχόλια από όλη την Ελλάδα που σε στηρίζουν, αλλά και να βλέπεις ότι τα άρθρα τα video οι φωτογραφίες τα spots

και, γενικά, όλο το περιεχόμενο του thespot.gr το διαβάζουν μήνα με τον μήνα όλο και περισσότερα άτομα. Ποια είναι η επισκεψιμότητα του site μηνιαίως; Ανάλογα με την εποχή... Υπάρχουν μήνες που περνάμε τις 25.000 επισκέψεις τον μήνα από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο... Αν σκεφτείς ότι κυρίως τα περιεχόμενα του site είναι για skateboard, το νούμερο είναι πολύ μεγάλο... Και αυτό είναι άλλο ένα πράγμα που μας κάνει να γουστάρουμε ακόμα περισσότερο. Πιστεύετε ότι κάποια στιγμή θα μπορείτε να ζείτε από το thespot.gr; Αυτή τη στιγμή τo thespot.gr ζει από εμάς... χαχα... Ξενυχτάμε καθημερινά με αρθρογραφίες, filming, editing, ταξίδια για τα events... Είναι το όνειρό μας να μπορέσουμε να ζήσουμε κάνοντας αυτό που αγαπάμε... Προς το παρόν μόνο όνειρο... Αλλά γαμ# τα όνειρα :) Με την ευκαιρία ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι μας στηρίζουν και όσους μας διαβάζουν όλα αυτά τα χρόνια. Πολύ σύντομα θα είμαστε έτοιμοι και με το καινούργιο thespot.gr που θα τα σπάει!.. Είμαστε πολύ κοντά και ανυπομονούμε τρελά! Περισσότερα στην οθόνη σας σύντομα!! …find your spot…thespot.gr

Οι συστάσεις Fotis: Άρχισε το skate πριν το ‘90 στην Αθήνα και σύχναζε στην Αγία (τότε που είχε άφθονο μάρμαρο και μπορούσες άνετα να κάνεις παντού) μαζί με τον Σταμάτη, τον Θανάση, τον Αλέξη, τον Τσίμπλα και την υπόλοιπη τρελο-παρέα της Αγίας, για αρκετά χρόνια... Στη συνέχεια ασχολήθηκε και με το snowboard και λίγο αργότερα με wake και wake skate. Δουλεύει σε μεταφορική εταιρία και όταν μένει χρόνος τσουλάει με την μία η την άλλη σανίδα -ανάλογα με την εποχή και τα κέφια… Piperos: Γκατζετάκιας και ιντερνετάκιας… Έκανε BMX απο το ‘88, σύχναζε στα στενά του Χαλανδρίου και στην Τράπεζα (Νομισματοκοπείο) όταν είχε το χωμάτινο πάρκο... Και θαύμαζε τον piranha, τον Λεβαντή και άλλους μεγαλύτερους BMXάδες... Επίσης πολύ snowboard, μέχρι που τα έπαιξε η μέση του και εδώ και δυόμιση χρόνια δεν κάνει τίποτα απο αυτά... Δουλεύει σε μια διαφημιστική που κάνει «ψηφιακό marketing».. Ακόμα άρρωστος για snowboard skate και wake/skate...

PLATFORM _14

PLATFORM _14 Κείμενο – photos: Ορέστησ Λεονταρίτησ

INDIA

A trip to… India: Rishikesh, ο άγιος τόπος της yoga και του διαλογισμού! Στα τέλη της περασμένης χρονιάς, βρέθηκα εγκατεστημένος στο Νέο Δελχί. Εκεί με βρήκε ο νέος χρόνος, και έχοντας μερικές ημέρες ελεύθερες έψαχνα μανιωδώς τον πρώτο προορισμό μου, για να ξεφύγω επιτέλους από τους ρυθμούς της μεγαλούπολης και να ηρεμήσει λίγο το πνεύμα μου. Έπρεπε να ταξιδέψω μόνος, κι έτσι άρχισα να συζητάω με τους ντόπιους και κάποιους ξένους που είχαν ταξιδέψει ήδη αρκετά σε όλη τη χώρα. Άκουσα πολλά, αλλά μέσα στις επιλογές όλων ήταν πάντα το περίφημο Rishikesh. Ξεκίνησα να διαβάζω και να ψάχνω πληροφορίες για διάφορα μέρη, όμως νομίζω ότι δεν άργησα να καταλήξω κι έτσι αποφάσισα να επισκεφθώ το άγιο αυτό μέρος. Φτάνοντας εκεί, μετά από πολύωρο ταξίδι με το δημόσιο λεωφορείο μέχρι την πόλη Haridwar, και το τρίκυκλο ταξί ενός μεθυσμένου οδηγού που μετέφερε από εκεί επιβάτες προς το Rishikesh, ήμουν κατάκοπος αλλά και μαγεμένος από τις απίστευτες εικόνες της διαδρομής και ενθουσιασμένος που κατάφερα τελικά να φτάσω μετά από 10 ώρες.

PLATFORM _14

INDIA

Είχε ήδη βραδιάσει κι έτσι το μόνο που έκανα ήταν να κοιμηθώ σε ένα ξενώνα, αφού δείπνησα ολομόναχος σε ένα Νεπαλέζικο εστιατόριο. Ξυπνώντας στο Rishikesh, ο ήλιος έλαμπε και με κατέλαβε μια ανεξήγητη –αρχικά– θετική αύρα. Το τοπίο σε καταλαμβάνει αμέσως. Τριγύρω παντού ψηλά δέντρα, ατέλειωτες βουνοκορφές και φυσικά ο Γάγγης δεσπόζει καθώς λαμποκοπά. Τα γαλανά νερά του μοιάζουν σχετικά καθαρά ενώ υπάρχουν πολλές παραλίες με αμμουδιά, όπου μπορεί κανείς να αράξει ή να βουτήξει στο νερό τις ζεστές μέρες του χρόνου. Ο κόσμος εκπέμπει μια φοβερή ηρεμία και πνευματικότητα, πράγμα που σε παρασέρνει να χαλαρώσεις το νου σου. Το Rishikesh αποτελεί μια μικρή πόλη στη βόρεια Ινδία, στο νότιο τμήμα της επαρχίας Uttarakhand (ή Uttaranchal). Είναι χτισμένη πάνω στις όχθες του ιερού ποταμού Γάγγη, στους πρόποδες των Ιμαλαϊων, κυκλωμένη από πυκνό δάσος και λόφους, με φόντο τις αλλεπάλληλες βουνοκορφές που χάνονται στον ορίζοντα. Ο πληθυσμός της πόλης δεν ξεπερνά τους 60 χιλιάδες κατοίκους, ενώ το υψόμετρο είναι αρκετά χαμηλό, της τάξης των 532 μέτρων (μερικές φορές νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κοιλάδα, η οποία όμως ξεκινά μερικά χιλιόμετρα παρακάτω). Πρόκειται για μια από τις πιο ιερές και πνευματικές πόλεις της Ινδίας, λόγω του ποταμού αλλά και των αμέτρητων ναών και κέντρων διαλογισμού ή yoga. Προσελκύει πολλούς προσκυνητές αλλά και τουρίστες από όλο τον κόσμο. Κατά πολλούς θεωρείται η Μέκκα της Yoga, μάλιστα κάθε χρόνο διοργανώνεται το διεθνές φεστιβάλ yoga, που προσελκύει όλες τις εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου. Απέχει περίπου 6 ώρες από το Νέο Δελχί με τραίνο ή λεωφορείο (αναλόγως του οχήματος, της ημέρας και της ώρας η διαδρομή μπορεί να πάρει μέχρι και 11 ώρες) και αποτελεί συχνό προορισμό για τους backpackers αλλά

Είδα παιδιά να πολεμάνε με τις μαϊμούδες για το ίδιο φαγητό, ένα μπισκότο κάποιου τουρίστα ή μια μπανάνα. Οι αντιθέσεις είναι μεγάλες…

και τους αρκετούς νεαρούς Ινδούς που επισκέπτονται το μέρος για διακοπές. Για εκείνους που δεν ασχολούνται με τα πνευματικά, προσφέρονται διάφορες δραστηριότητες, όπως rafting, ορειβασία ή πεζοπορία. Γενικά, το μέρος μπορεί να χαρακτηριστεί ως τουριστικό – με μια πολύ ιδιαίτερη όμως έννοια, καθώς συνδυάζεται άψογα η δυτική νοοτροπία με την Ινδική, χωρίς να ενοχλεί πολύ (ακόμα). Περπατώντας στην πόλη συναντάς πολλούς τουρίστες, μοναχικούς ή μη. Οι ντόπιοι είναι πολύ φιλικοί, αν και νομίζω έχουν προσαρμόσει τη συμπεριφορά τους στις απαιτήσεις των τουριστών. Δεν λείπουν οι περιπτώσεις που σε πιέζουν να αγοράσεις κάτι ή να επισκεφτείς το μαγαζί τους, χαρακτηριστικό που υπάρχει σε αρκετά μέρη της Ινδίας. Το κλίμα πάντως είναι γενικά γαλήνιο και πολύ ασφαλές, όμως πρέπει να είναι κανείς λίγο επιφυλακτικός, ιδιαίτερα μόλις νυχτώσει. Εκτός από τους μαγαζάτορες και τους μικροπωλητές που κάθονται ήρεμοι πίνοντας το τσάι τους, στο δρόμο κυκλοφορούν και πολλοί προσκυνητές και ιερείς. Φορούν πορτοκαλί κελεμπίες συνήθως, και κουβαλάνε ένα τσίγκινο μικρό τενεκέ που φυλάνε ό,τι χρειάζονται. Συχνά διαλογίζονται στις όχθες του ποταμού ή σε πιο απόμερα μέρη, από τα οποία ακούγονται τα μακρόσυρτα μουρμουρητά «Ομ». Φυσικά δε λείπουν οι άστεγοι και οι ζητιάνοι, που κουνάνε τα τενεκεδάκια τους και καμιά φορά σε καταριούνται αν δεν τους δώσεις μερικά ψιλά. Είδα παιδιά να πολεμάνε με τις μαϊμούδες για το ίδιο φαγητό, ένα μπισκότο κάποιου τουρίστα ή μια μπανάνα. Οι αντιθέσεις είναι μεγάλες, όμως όλοι καταφέρνουν και συμβιώνουν ειρηνικά, ίσως γιατί απλά δέχονται το σύστημα με τις κάστες. Εκτός λοιπόν από τον κόσμο, η πόλη είναι γεμάτη μαγαζιά, ναούς και ashrams*, ενώ σε κάθε γωνία υπάρχει και κάποιο κέντρο yoga ή διαλογισμού. Η πόλη περιλαμβάνει δύο κρεμαστές γέφυρες από συρματόσχοινα και τσιμεντένιες πλάκες, που ενώνουν τις δύο όχθες του ποταμού (για πεζούς και μηχανάκια). Είναι χτισμένη παράπλευρά του, και ουσιαστικά αποτελεί ένα κύκλο γύρω απ’ το ποτάμι που οριοθετείται από τις γέφυρες. Πιο κάτω η πόλη μοιάζει με τις τυπικές ινδικές πόλεις της επαρχίας και δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον πέρα από την καθημερινότητα των κατοίκων. Εκεί βρίσκεται και ο σταθμός των λεωφορείων. Οι δρόμοι είναι κυρίως χωμάτινοι, εκτός από τον κεντρικό, σε μερικά σημεία με πολλές βρώμες, που προέρχονται απ’ τους ανθρώπους και τις αγελάδες. Η μυρωδιά δεν είναι ό,τι καλύτερο μα όσο

περισσότερο μείνει κανείς στην Ινδία, τόσο περισσότερο συνηθίζει. Γενικά η πρώτη εντύπωση είναι ότι βρίσκεσαι σε ένα πολύ ειρηνικό και πνευματικό μέρος, χαλαρός και ξέγνοιαστος, έχοντας όλο το χρόνο να διαθέσεις για σκέψη αλλά και παρατήρηση ή κοινωνική επαφή και πολλές δραστηριότητες. Η ανεξήγητη θετική αύρα προέρχεται από την πνευματικότητα του τόπου, όμως το τι ακριβώς σημαίνει αυτό πρέπει κανείς να το νιώσει πρώτα απ’ όλα. Εκτός από τους αμέτρητους μικρούς και μεγάλους ναούς, όπου ο κόσμος προσεύχεται ή κάνει Ινδουϊστικές τελετές που κρύβουν έναν έντονο παγανιστικό χαρακτήρα, η πόλη είναι πραγματικά γεμάτη με κέντρα yoga και διαλογισμού. Εκεί παραδίδονται μαθήματα ή καθοδηγήσεις και αρκετοί προσφέρουν εντατικά προγράμματα για απόλυτη αφοσίωση στο αντικείμενο. Η yoga δεν αποτελεί απλά μια μορφή άσκησης του σώματος αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Πρόκειται για μια εγκεφαλική και σωματική διαδικασία που απαιτεί προσήλωση και αρκετό χρόνο, συγκέντρωση, φυσική κατάσταση και ευελιξία. Υπάρχουν πολλοί «καθηγητές» που απλά έχουν πάρει ένα πτυχίο (μπορεί κανείς να το πάρει στο Rishikesh) χωρίς να έχουν κατανοήσει σε βάθος την έννοια της yoga. Οι περισσότεροι διδάσκουν στην Ευρώπη ή τη βόρεια Αμερική, όπου το επίπεδο είναι αρκετά χαμηλότερο απ ό,τι στην Ινδία και οι μαθητευόμενοι δεν έχουν την απαιτούμενη κριτική ικανότητα για να κατανοήσουν ότι ο τρόπος που πολλοί διδάσκουν τη yoga δεν είναι τίποτα άλλο από… απλή γυμναστική. Όπως μου είπαν αρκετοί προσκυνητές και gurus, χρειάζεσαι πολλές ζωές για να πετύχεις το τελευταίο επίπεδο του διαλογισμού και της yoga. Βεβαίως στην Ινδία έχουν διδαχθεί οι περισσότεροι δάσκαλοι του πλανήτη και εκεί διδάσκουν οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του αντικειμένου. Όσο για τον διαλογισμό, εδώ μιλάμε για μια πλήρως εγκεφαλική ή πνευματική διαδικασία όπου το σώμα πρέπει να μένει εντελώς ακίνητο και ο νους συγκεντρώνεται στο «μέσα». Πολύς κόσμος εξασκεί και τα δύο, όπου φυσικά συνδέονται μεταξύ τους χωρίς να αποκλείουν το ένα το άλλο. Από μόνες τους οι διαδικασίες αυτές χαλαρώνουν το νου και το σώμα. Αυτό όπως και να έχει, δημιουργεί μια εγκεφαλική δραστηριότητα από πάρα πολλούς ανθρώπους, με αποτέλεσμα να υπάρχει ατομική πνευματικότητα, που σημαίνει ότι όσοι διαλογίζονται εκπέμπουν ενέργεια στο χώρο. Είναι πολλοί οι προσκυνητές, σε ένα μικρό μέρος όπου

συνδέεται καταπληκτικά με τη φύση και τον ιερό ποταμό Γάγγη. Έτσι λοιπόν, η ανεξήγητη θετική αύρα που σε κυκλώνει με το που πατήσεις το πόδι στο Rishikesh, οφείλεται σε αυτό το τρίπτυχο, εγκεφαλική δραστηριότητα και χαλάρωση, ανθρώπινη ενέργεια και φύση. Εκτός λοιπόν από τους ναούς και τα κέντρα yoga, meditation και μουσικής, η πόλη περιλαμβάνει πολλά ταξιδιωτικά-τουριστικά πρακτορεία που οργανώνουν εκδρομές για ορειβασία, περπάτημα στο βουνό, rafting και cannoeing στον σχετικά ήρεμο Γάγγη και τέλος εξορμήσεις στο κοντινό εθνικό πάρκο Corbett Tiger Reserve, στο οποίο όμως τα τελευταία χρόνια σπάνια βλέπει κανείς τις λιγοστές τίγρεις που έχουν απομείνει. Επειδή υπάρχουν πάρα πολλά πρακτορεία, καλύτερα είναι να κάνει κανείς μια μικρή έρευνα, κυρίως σε θέμα τιμών. Η πόλη κατακλύζεται από διάφορα μαγαζιά που πουλάνε ρούχα, φουλάρια, τσάντες, πασμίνες, υφάσματα, κοσμήματα και διακοσμητικά από τη βόρεια Ινδία και το Νεπάλ, σε πολύ καλές τιμές (αν και στην Ινδία πάντα πρέπει να παζαρεύεις), γεμίζοντας το δρόμο με τα έντονα χρώματα των δειγμάτων που στέκονται κρεμασμένα απ’ έξω. Υπάρχουν αρκετά βιβλιοπωλεία και λιγοστά φαρμακεία που διαθέτουν πολλά βότανα από τα Ιμαλάια και προϊόντα ιατρικής Ayurvedic (όλα τα φάρμακα παρασκευάζονται από φυτικές ουσίες), ενώ ανά πάσα στιγμή μπορείς να βρεις ένα μπακάλικο για κρύο νερό, χυμούς και σνακ. Σε αρκετά σημεία καθώς περπατάς παίζει δυνατά μουσική από τα δισκοπωλεία και σε συνδυασμό με τα αρωματικά που καίγονται αργά, δημιουργείται μια αιθέρια ατμόσφαιρα, σαν όαση στην έρημο της μπόχας. Επίσης υπάρχουν κέντρα μασάζ, όπου μπορεί κανείς να κάνει μαθήματα, εκτός του να χαλαρώσει πληρώνοντας 7-8 ευρώ, απολαμβάνοντας ένα δίωρο μασάζ σε όλο το σώμα. Όλα αυτά τα μαγαζιά είναι σκορπισμένα σε όλα τα δρομάκια του κέντρου της πόλης, στις στοές και τα παζάρια. Βεβαίως υπάρχουν κι άλλοι τόσοι πλανόδιοι που πουλάνε φρούτα και λαχανικά, στάμπες και χρώματα για το σώμα, χέννα, βραχιόλια και σκουλαρίκια, ξύλινες κατασκευές και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα. Πάγκοι με τσάι, φυσικούς χυμούς από τροπικά και μη φρούτα ή ζαχαροκάλαμο βρίσκονταν παντού, ιδανικοί για μια γρήγορη στάση. Το φαγητό στο δρόμο δε συνίσταται, αν και οι συνηθισμένοι δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα -αναλόγως της ποσότητας των μυγών κρίνεις και αποφασίζεις.

PLATFORM _14

INDIA

Στο Rishikesh υπάρχουν πολύ όμορφα καφέ που σερβίρουν απίστευτα καλό φαγητό, χυμούς, πρωινό και φυσικά τσάι. Ενδεικτικά, ένα πλήρες γεύμα μαζί με ποτά δεν κοστίζει πάνω από 3 ευρώ. Επειδή το μέρος θεωρείται άγιο, η πώληση και κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται, αν και μπορεί κανείς να το βρει, κι έτσι ο κόσμος το ρίχνει στο χασίς, το τσάι και τους χυμούς. Κρίνεται απαραίτητη η στάση στο Little Buddha Café, μια υπερπαραγωγή από καλάμια και ξύλα που βρίσκεται υπερυψωμένο, στο οποίο κάθεσαι στο πάτωμα, πάνω σε μαξιλάρια μαζί με τους υπόλοιπους θαμώνες. Υπάρχουν κι άλλα που προσφέρουν θέα στον ποταμό, τις γέφυρες ή τον κόσμο που περνάει. Γενικά εκτός από τα café δεν υπάρχουν πολλά εστιατόρια, επειδή οι περισσότεροι ξενώνες διαθέτουν κι από ένα. Επομένως το θέμα της διατροφής λύνεται συνήθως στα καφέ ή τους ξενώνες, αλλά και το Mama’s Guesthouse, που προσφέρει thali, μια ποικιλία από τρία φαγητά μαζί με ρύζι και πίτες τσαπάτι. Ολα αυτά σερβίρονται σε κατσαρόλες πάνω στο τεράστιο ξύλινο τραπέζι στην αυλή, από τις οποίες βάζουν όλοι όσοι παρευρίσκονται (μετά δηλώσεως στην mama) στα πιάτα τους. Όσον αφορά στη διαμονή, υπάρχουν πολλοί ξενώνες τριγύρω, από τη βαβούρα του κέντρου μέχρι τη γαλήνη του Tapovan, μιας μικρής περιοχής μέσα στα δέντρα που αποτελείται από ξενώνες που συνδυάζουν τη διαμονή με εξαιρετικά εστιατόρια και φυσικά κέντρα yoga, meditation και μασάζ. Εναλλακτικά μπορεί να μείνει κανείς στα διάφορα Ashram, σε όσα προσφέρεται διαμονή, όμως το αντίτιμο είναι αρκετά υψηλότερο και με την άφιξη του τουρισμού (στα πλαίσια του καπιταλισμού) άρχισε να αλλοιώνεται το νόημα του Ashram, σαν κοινόβιο ή έστω κατάλυμα που καλύπτεται από τις δωρεές. Τελευταία μάλιστα άρχισε η κατασκευή γιγάντιων πολυτελών ξενοδοχείων... Τελευταία λύση για διαμονή είναι οι κατασκηνώσεις που βρίσκονται

Το εκπληκτικό χαρακτηριστικό όμως όλων των ανθρώπων – ξένων και ντόπιων – είναι η ευκολία της κοινωνικής επαφής. Όλοι είναι ήρεμοι και πνευματικά καθησυχασμένοι. Έτσι μπορεί κανείς να πιάσει κουβέντα οπουδήποτε και με οποιονδήποτε…

μερικά χιλιόμετρα μακριά, πάνω στις όχθες του ποταμού, και περιλαμβάνουν σκηνές ανάμεσα στα δέντρα και πάνω στην άμμο. Γύρω απ’ την πόλη υπάρχουν πολλά αξιοθέατα, δύο αρχαίοι Ινδουϊστικοί ναοί (πρόσβαση με αυτοκίνητο ή jeep ταξί), αμέτρητες παραλίες με άμμο ή πέτρες, τεράστιοι βράχοι για σκαρφάλωμα και διαδρομές για περπάτημα με ανταμοιβή καταπληκτική θέα, μοναχικές προβλήτες και σκάλες που κοιτάζουν τον ποταμό, απομονωμένα ashrams, μεταξύ των οποίων και το διάσημο Ashram του Maharishi Mahesh Yogi, στο οποίο διέμειναν οι Beatles για αρκετό καιρό και εκεί έγραψαν πολλά από τα κομμάτια του White Album. Αποτέλεσε κέντρο πολλών χίπιδων κατά τις δεκαετίες του ’60 και ’70, οι οποίοι συνέρρεαν κατά χιλιάδες στο Rishikesh. Εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, το Ashram έχει κλείσει και παραδόθηκε στη φύση. Όταν το επισκέφθηκα, έπρεπε να πληρώσουμε ένα αντίτιμο στους φρουρούς. Πρόκειται για ένα μαγευτικό μέρος, όπου μικρές ωοειδείς καλύβες ξεπροβάλλουν μέσα απ’ την πυκνή βλάστηση και τεράστια οικοδομήματα σε ταξιδεύουν στο χτες, προσπαθώντας να φανταστείς τι μπορεί να γινόταν εκείνες τις εποχές στο αχανές αυτό Ashram, κατακλυσμένο από εκατοντάδες παιδιά των λουλουδιών, όπου τριγυρνούσαν ανάμεσα στη φύση, τις καλύβες και τη μουσική. Ο περισσότερος κόσμος που συνάντησα, από πλευράς επισκεπτών, βρισκόταν εκεί για μαθήματα ή καλύτερα καθοδηγήσεις σε θέματα διαλογισμού και yoga. Ορισμένοι εκπαιδεύονταν ως μασέρ ή έκαναν μαθήματα μουσικής, δηλαδή τάμπλα ή σιτάρ. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που διέμεναν για αρκετό καιρό. Έτσι λοιπόν οι πιο πολλοί ασχολούνταν με κάποιες πρωινές δραστηριότητες, μετά τις οποίες μπορεί κανείς να κάνει μια βόλτα στην αγορά της πόλης και τριγύρω. Το εκπληκτικό χαρακτηριστικό όμως όλων των ανθρώπων – ξένων και ντόπιων – είναι η ευκολία της κοινωνικής επαφής. Όλοι είναι ήρεμοι και πνευματικά καθησυχασμένοι, άρα βρίσκονται σε πολύ καλή διάθεση, μακριά από κριτική, κουτσομπολιό ή ότι άλλο αποτρέπει την κοινωνικοποίηση μεταξύ αγνώστων. Έτσι μπορεί κανείς να πιάσει κουβέντα οπουδήποτε, στο δρόμο, στους ξενώνες, σε κάποιο ashram ή σε κάποιο απόμερο σημείο του ποταμού, αλλά και με οποιονδήποτε, έναν προσκυνητή, μια παρέα νεαρών backpackers ή έναν ηλικιωμένο μοναχικό τουρίστα.

Οι συζητήσεις μπορεί να φτάσουν μακριά, μπορεί να παραμείνουν ρηχές, όμως και στις δύο περιπτώσεις, σπάνια θα νιώσει κανείς ότι δέχεται αρνητική ενέργεια από κάποιον συνάνθρωπό του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι συζητήσεις με τους ιερείς και προσκυνητές, όπου σου εξηγούν γιατί το ποτάμι είναι άγιο ή με ποιό τρόπο κατέληξαν ότι πρέπει να διαλογίζονται. Οι τουρίστες είναι συνήθως ανοιχτών οριζόντων και μπορείς να μάθεις πολλά απ’ αυτούς, για μακρινούς τόπους, εμπειρίες ή κοινωνικές καταστάσεις για μέρη που δεν έχεις επισκεφτεί ποτέ. Γενικά πρόκειται για ένα μέρος που αξίζει να επισκευτεί κανείς, κυρίως για την ενέργεια που υπάρχει εκεί. Σίγουρα υπάρχουν πιο παραδοσιακά και πιο αντιπροσωπευτικά μέρη στην Ινδία, όμως το Rishikesh μπορεί να κατανοήσει κανείς τι σημαίνει πνευματικότητα, χαλαρή σκέψη και εσωτερική γαλήνη. Είναι ένα μέρος που αναμιγνύει τη σύγχρονη και αρχαία ινδική κουλτούρα με το δυτικό τρόπο σκέψης και νοοτροπίας, όπου οι ντόπιοι προσαρμόζονται στον τελευταίο και οι τουρίστες σέβονται την ντόπια παράδοση και τρόπο ζωής, χωρίς να αμφισβητούν αλλά να εξερευνούν και χωρίς να κριτικάρουν αλλά να δέχονται το διαφορετικό, ότι κι αν αυτό σημαίνει.

*Ashram: πρόκειται για Ινδουϊστικά ερημητήρια, όπου από τους αρχαίους χρόνους οι σοφοί κατοικούσαν στη γαλήνη και την εσωτερική ειρήνη (Shanti) δίπλα στη φύση. Θυμίζουν κοινόβια, μοναστήρια ή απλά ναούς και συνήθως διαθέτουν μια κοινή αυλή και αρκετό πράσινο ή λουλούδια. Με την πάροδο των χρόνων και τη δυτικοποίηση της Ινδίας αλλά και την άφιξη του τουρισμού, μερικά ashrams έχουν γίνει απλά κέντρα διαλογισμού και yoga, σαν διεθνείς κοινότητες υπό την καθοδήγηση του εκάστοτε πνευματικού ηγέτη. Μπορεί κανείς να μείνει εκεί πληρώνοντας μια δωρεά ή ένα συγκεκριμένο αντίτιμο, πράγμα που δε συνέβαινε παλαιότερα.

PLATFORM _14

EVENTS

Κείμενο – photos: Alexis Florakis

Boarding Pass: Το χόμπι που έγινε θεσμός! @ APMENIΣTHΣ 10-12 ΙουΛίου 2009

Τo 5o Boarding Pass ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Το χόμπι που έγινε θεσμός και κάθε χρόνο κερδίζει ολοένα και περισσότερους φίλους, έλαβε χώρα στο camping Αρμενιστής. Ένα δυναμικό τριήμερο μουσικών εκδηλώσεων σε funky, afrobeat, hip-hop, και reggae ρυθμούς, πλαισιωμένο από extreme sports σε στεριά και θάλασσα. Οι διοργανωτές του skateboard part Αλέξης Φλωράκης και του graffiti Live2store ήταν εκεί από την Πέμπτη για να είναι όλα στην εντέλεια για τους συμμετέχοντες αλλά και για τους fan. H mini ramp του microxtreme, ειδικά διαμορφωμένη για skate, είχε ήδη στηθεί από το βράδυ, έτοιμη για το πρώτο test drive από τους ανυπόμονους riders που άρχισαν να καταφτάνουν μια μέρα νωρίτερα. Το πρωί της Παρασκευής είχε αρχίσει να διαμορφώνεται κατάλληλα ο χώρος για το graffiti, ενώ συγχρόνως στηνόταν το huge jump box για το bmx από τον

Dino ramps, ώστε να συμπληρωθεί και το τελευταίο κομμάτι της διοργάνωσης. Παρά τις σποραδικές καταιγίδες, ο κόσμος είχε κατακλύσει το camping από νωρίς και το κέφι άρχισε να ανεβαίνει με γρήγορους ρυθμούς μιας και όλοι ήταν θετικά προετοιμασμένοι για το μεγάλο τριήμερο. Το Σάββατο, που ήταν και η κύρια μέρα του event, ο καιρός ήταν καλύτερος, τα πιο δυνατά ονόματα στο χώρο του graffiti αποτύπωναν με πολύχρωμα σπρέι τη δημιουργικότητά τους στις διάσπαρτες επιφάνειες. Παρόλο που η ράμπα του skate ήταν ακόμα βρεγμένη, ο κόσμος δεν έχασε το ενδιαφέρον του, μιας και οι bmxάδες είχαν πάρει σειρά προσφέροντας πλούσιο και ανεπανάληπτο θέαμα, πετώντας πραγματικά πάνω από το box και πετυχαίνοντας καταπληκτικές φιγούρες. Ενώ για τους λιγότερους τολμηρούς, η παραλία του Αρμενιστή με την καταπληκτική της θάλασσα πρόσφερε μεγάλη απόλαυση

PLATFORM _14

EVENTS

για beach volley, ρακέτες, ηλιοθεραπεία, βουτιές η απλός ένα καλό οφθαλμόλουτρο. Το βράδυ ήταν η ώρα του skate και γενικότερα της mini ramp μιας και ο διοργανωτής Α.Φ. είχε εφοδιαστεί με προβολείς και η ράμπα φωτιζόταν σαν μια νυχτερινή όαση, έχοντας μετατραπεί σε στέκι όπου η κάθε τρελή φαντασίωση μπορούσε να πραγματοποιηθεί, καθώς οι Animanation στο live stage έδιναν την δική τους χορευτική νότα κάνοντας τα κορμιά να λικνίζονται κάτω από τον ξάστερο ουρανό. Την Κυριακή το event έφτασε στο αποκορύφωμα του, συμπληρώνοντας έτσι ένα πλούσιο τριήμερο αφήνοντας σε όλους τις καλύτερες εντυπώσεις. Διοργανωτές, διαγωνιζόμενοι και θεατές απόλαυσαν την παραλία μετά από το δυνατό τριήμερο που τους πρόσφερε για ακόμα μια φορά το boarding pass και μιας και τα καλύτερα έρχονται οι διοργανωτές υπόσχονται ότι κάθε χρόνο θα γίνονται και καλύτεροι. See you NEXT YEAR!!!

PLATFORM _14

Από τον TAΣO BOΓIATZH

Avramiotou Guerilla Nights! @ αβραμιωτου ΣEΠTEMBPIOΣ 2009

Η δειλή παρουσία του Kinky, τρία χρόνια πριν, στο στενό της Αβραμιώτου, δεν προϊδέαζε για το τί θα ακολουθούσε... Τόσο που σήμερα το κοινό που στοιβάζεται στα τετραγωνικά που του απομένουν κάθε βράδυ προτού τσαλαπατηθεί, δεν έχει ουδεμία σχέση με τον πρώτο πυρήνα.

Τα indie kids που είχαν κατασκηνώσει τον πρώτο καιρό στον πεζόδρομο έχουν άλλη άποψη από το multi-mix 16χρονων που πήρε τη σκυτάλη και άραξε με μια μπύρα από το περίπτερο ανά χείρας...

Καλύτερα ή χειρότερα; Δεν έχει ποτέ νόημα αυτή η ερώτηση και πόσο μάλλον λίγους ενδιαφέρει η απάντησή της, καθώς τα indie kids που είχαν κατασκηνώσει τον πρώτο καιρό στον πεζόδρομο έχουν άλλη άποψη από το multi-mix 16χρονων που πήρε τη σκυτάλη και άραξε με μια μπύρα από το περίπτερο ανά χείρας... Μπορεί να μην άρεσε στους μαγαζάτορες όλο αυτό το «μπάχαλο», αλλά δρόμος, πεζόδρομος και ησυχία, τάξη και ασφάλεια, δεν νοείται... Καθώς η πρώτη φυλή έχει επιστρέψει για τα καλά στον πεζόδρομο του Pop, καθώς τα αφιερώματα των free press και του Βημαgazino παρουσιάζουν λιγότερο ενδιαφέρον, η Αβραμιώτου επιχειρεί να αλλάξει και πάλι την τράπουλα. Ετοιμάζει μια σειρά από events, αλλά και ριζική ανανέωση που αναμένεται να τη μεταμορφώσει σε ένα μεγάλο πολυχώρο... Με λίγα λόγια, τα μαγαζιά της οδού ενώνονται σε ένα και καθόλη τη διάρκεια που είναι... γιαπιά, οργανώνουν guerilla gigs και άλλα τινά. Βρεθήκαμε στο πρώτο από τα All September’s Parties. Τί είναι αυτά; Μια σειρά από επιλεκτικά guerilla nights τις δύο πρώτες Παρασκευές καί τα δύο τελευταία Σάββατα του Σεπτεμβρίου, στον inprogress χώρο της οδού. Πήραμε μια γεύση από τα χαλάσματα, βλέποντας αρκετούς (χαμένους) γνωστούς... Την πρώτη Παρασκευή, τα δύο live

(Mimosa’s Dream, View?) ήταν η αφορμή για να βρεθούμε εκεί. Ελάχιστα ακούσαμε και δεν είχαμε έρθει γι’ αυτό. Η πρώτη φθινοπωρινή βόλτα στους δρόμους του κέντρου, ήταν μάλλον αναγνωριστική. Μετά από το χάσιμο των διακοπών, να δούμε τις γνωστές φάτσες. Και όπου και όποιον προλάβουμε, δούμε, ακούσουμε. Το ίδιο όμως δεν θα συμβεί και για τη δεύτερη στη σειρά (AmateurBoyz presents DJ KAOS from DFA records) ή για την τρίτη (Άκου αυτό Blog Party. With Blend aka Mishkin, Urban Tropicalia, BFFs) και πάει λέγοντας... Υ.Γ. Πείτε μας ποιος εμπνεύστηκε το ακόλουθο, στο Δελτίο Τύπου των “View?”; Πρέπει να έχει φοβερό χιούμορ: Οι View? είναι μια ομάδα μουσικών που προέρχονται από πολλούς και διαφορετικούς μουσικούς χώρους και έχουν κοινό σκοπό να επικοινωνήσουν μέσα από την δημιουργία τους βασιζόμενοι στην βαθειά πεποίθηση πως δεν μπορούν να υπάρξουν σύνορα στην τέχνη. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους ψάχνουν να βρουν απαντήσεις μέσα από ένα ηχητικό σύνολο που άλλοτε δείχνει να καταρρέει μπροστά στην ομορφιά της αναπνοής και άλλοτε να μετατρέπεται σε έναν εκκωφαντικό χείμαρρο που προστάζει την εξύμνηση της κατάντιας...

Η Δώρα Ανδρουλιδάκη, υπεύθυνη για τα events της Αβραμιώτου, μας μιλάει για τα events και το νέο χώρο! «UNDER CONSTRUCTION. Ο παραπάνω τίτλος δεν είναι μόνο μια θεματική των event που γίνονται αυτό το μήνα στην οδό Αβραμιώτου, αλλά και ένας προάγγελος της συνθήκης που θα ακολουθήσει. Αυτή την χρονιά η οδός Αβραμιώτου μεταμορφώνεται. Τα μπαρ που έδρευαν στο συγκεκριμένο στενό στην καρδιά του εμπορικού τριγώνου έκλεισαν και αυτό τον Οκτώβρη ανοίγει ένας φρέσκος πολιτιστικός χώρος που θα αποτελείται από ένα multispace (συναυλιακό – θεατρικό –σεμιναριακό χώρο), μία γκαλερί (project space), art studios καθώς και ένα καφέ –μπαρ. Το Σεπτέμβρη το αθηναικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την εξέλιξη ανοικοδόμησης του νέου χώρου από την πρώτη ως την τελευταία μέρα παράλληλα με την διεξαγωγή των event!»

PLATFORM _14 PLATFORM_12

music

PLATFORM _14

PLATFORM_12

cinema

Cinema

Aπό τον Γιάννη Φελέκη

EVENT

Το Καστ του Χάρι Πότερ στην Ελλάδα! 3.000 άτομα γέμισαν την Τρίτη 25 Αυγούστου τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο έξω από τα Village Cinemas στο The Mall Athens. Οι φανς του Χάρι Πότερ υποδέχθηκαν και χειροκρότησαν τον Τομ Φέλτον (Ντράκο Μαλφόϊ) και την Ευάννα Λιντς (Λούνα Λάβγουντ), δυο από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ» («Harry Potter and the Half-Blood Prince»), οι οποίοι επισκέφθηκαν την Ελλάδα, για να γιορτάσουν μαζί μας την πρεμιέρα της νέας – έκτης ταινίας της σειράς.

Ένας χρόνος MTV Greece με τους Tokio Hotel! Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει καν ανακοινωθεί... Το ελληνικό MTV γιορτάζει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του με τους Tokio Hotel! Ένα χρόνο μετά την πρεμιέρα του ελληνικού MTV και της συναυλίας MTV DAY 2008 με τους R.E.M., Kaiser Chiefs, Gabriella και C:REAL, το ραντεβού δίνεται την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου με το MTV DAY 2009 στο ΟΑΚΑ. Οι Tokio Hotel, με τους Bill Kaulitz (τραγούδι), Tom Kaulitz (κιθάρα), Gustav Schäfer (drums) και Georg Listing (μπάσο), θα βρεθούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και θα παρουσιάσουν σε πρώτη παγκόσμια αποκλειστικότητα τη νέα τους πολυαναμενόμενη δισκογραφική δουλειά.

Eminem Relapse

…Τον Eminem δεν τον συγκαταλέγεις στους τυχοδιώκτες. Τα βιώματά του – όπως τα έχει εκθέσει στο 8 Mile – του έχουν δώσει γνήσιες λαβές συμμετοχής στο όλο πράγμα, η ικανότητά του να ραπάρει είναι αδιαμφισβήτητη, η συμμαχία του με τον Dr. Dre – η οποία συνεχίζεται και στο Relapse – σημαίνει κάτι, δεν πρόκειται απλώς για ένα εμπορικό τρικ. Από την άλλη όμως, καλό είναι να μην παραβλεφθεί και η παράμετρος της ανάγκης ενός λευκού σούπερ σταρ στην pop εποχή του hip hop. Ο Eminem είχε τις ικανότητες, το σύστημα χρειαζόταν κάποιον – ενδεχομένως πιο εύκολα κατευθυνόμενο, λιγότερο παλαβό και πιο διαθέσιμο να παίξει με τους μανατζεροκανόνες, αλλά τι να κάνουμε – οπότε όλα αυτά μεταφράστηκαν στο «φαινόμενο Eminem», συχνά κάνοντάς τον να φαίνεται πιο σημαντικός από ό,τι ίσως είναι κι επισκιάζοντας στην πορεία πιο σημαίνοντες hip hop παραγωγούς και τάσεις. Για όλους πάντως τους παραπάνω λόγους, το νέο του άλμπουμ Relapse διαθέτει ντε φάκτο ένα εκτόπισμα στα πράγματα, αποτελώντας μία από τις μεγάλες κυκλοφορίες του 2009, έστω και αν συνοδεύεται από ένα ερωτηματικό: μετά από πέντε χρόνια σιω-

πής, αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά, ενός καταστροφικού δεύτερου γάμου, της οδυνηρής δολοφονίας του κολλητού του Proof και αποφάσεων για το πού πάει η καριέρα του, αν πάει κάπου, τι έχει να μας πει ο Eminem; Έχει κάτι να μας πει νομίζω, ευρισκόμενος, για μία ακόμα φορά, να διαφωνώ με το Pitchfork. Παρόλο που το Relapse είναι ένα πιο μεγάλο σε διάρκεια άλμπουμ από όσο χρειαζόταν – το αποτέλεσμα μόνο ως σφιχτοδεμένο δεν χαρακτηρίζεται – και παρά το ότι ο Eminem συχνά-πυκνά γίνεται κουραστικός έτσι όπως επαναλαμβάνει κόλπα παλιά και δοκιμασμένα, το έκτο του άλμπουμ τον επαναφέρει στα πράγματα ως μια σημαντική δύναμη του υγιούς hip hop, ικανής να ξανανακατέψει τη mainstream τράπουλα απλώς πουλώντας μερικά εκατομμύρια αντίτυπα και σκοράροντας 2-3 Top-10 επιτυχίες. Ασφαλώς και δεν είναι politically correct – και πότε ήταν ο Eminem; Και ασφαλώς ο Dr. Dre έχει ξανακάνει μπόλικη από τη «βρωμοδουλειά», έστω αν κι αυτός επαναπαύτηκε στα δεδομένα του. Εκεί που το Relapse σκαλώνει είναι στην πρόταση. Δεν έχει στην πραγματικότητα κάτι καινούργιο να μας πει, ούτε και τη δύναμη να ηγηθεί κάποιας νέας hip hop πρωτοπορίας – βρισκόμαστε άλλωστε 10 χρόνια μετά αφότου ο Eminem με τον Dr. Dre εκτέλεσαν την κίνηση ματ στον απόηχο της οποίας ανήκει και το Relapse. Δεν πειράζει, δεν είναι απαραίτητο, αποτελεί λάθος αυτή η αυτιστική αναζήτηση της πρωτοπορίας. Ο Eminem επιστρέφει στο προσκήνιο με ένα καλό άλμπουμ, που τον βρίσκει εξίσου παρανοϊκό, μη συμπαθή και εμμονοληπτικό όπως τον ξέραμε, συνάμα όμως πιστοποιεί ότι συνεχίζει να δουλεύει δημιουργικά πάνω στα όσα σταθερά τον απασχολούν/ κυνηγάνε... - Χάρης Συμβουλίδης

ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ 4 (και σε 3D) THE FINAL DESTINATION Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ρ. Έλις Πρωταγωνιστούν: Σάντελ ΒανΣάντεν, Μπομπι Καμπο, Χέιλι Γουέμπ, Νικ Ζάνο, Κρίστα Άλεν

Κατά τη διάρκεια μιας μέρας αγώνων αυτοκινήτου που κανονικά θα έπρεπε να είναι γεμάτη δράση και συγκίνηση, ο Νικ Ο’Μπάνον έχει ένα τρομακτικό προμήνυμα: μια πλειάδα παράξενων γεγονότων προκαλούν μαζικές συγκρούσεις αυτοκινήτων. Τα φλεγόμενα οχήματα εκρήγνυνται, τα θραύσματα σκοτώνουν βίαια τους φίλους του, ενώ το άνω διάζωμα των κερκίδων υποχωρεί και τον καταπλακώνει. Ξυπνώντας από αυτόν τον τρομακτικό εφιάλτη, ο Νικ καταλαμβάνεται από πανικό και πείθει την αγαπημένη του, Λόρι και τους φίλους τους, Τζάνετ και Χαντ να φύγουν… δευτερόλεπτα πριν γίνει πραγματικότητα ο τρομακτικός εφιάλτης του. Πιστεύοντας ότι έχουν ξεγελάσει τον θάνατο, οι τέσσερις φίλοι αντιμετωπίζουν διαφορετικά τη ζωή. Δυστυχώς όμως, για τον Νικ και την Λόρι, αυτό ήταν μόνο η αρχή. Η ταινία είναι η τελευταία της σειράς «Final Destination» και η πρώτη που γυρίζεται με τεχνολογία 3D...

ORPHAN Σκηνοθεσία: Ζομ Κολέτ Σέρα Πρωταγωνιστούν: Βέρα Φαρμίγκα, Πίτερ Σάρσγκααρντ, Ιζαμπέλ Φέρμαν

Η τραγική απώλεια του αγέννητου παιδιού τους έχει καταρρακώσει την Κέιτ (Βέρα Φαρμίγκα) και τον Τζον (Πίτερ Σάρσγκααρντ), φθείροντας τόσο τον γάμο τους, όσο και την εύθραυστη ψυχική ισορροπία της Κέιτ, η οποία στοιχειώνεται από εφιάλτες και δαίμονες του παρελθόντος. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να επαναφέρουν τη ζωή τους σε κανονικούς ρυθμούς, το ζευγάρι αποφασίζει να υιοθετήσει ένα παιδί. Στο τοπικό ορφανοτροφείο, τόσο ο Τζον όσο και η Κέιτ έλκονται ανεξήγητα από ένα νεαρό κορίτσι, την Έσθερ ( Ίζαμπελ Φέρμαν). Από τη στιγμή, όμως, που θα καλωσορίσουν την Έσθερ στην οικογένεια τους, αρχίζουν να συμβαίνουν μια σειρά ανησυχητικών γεγονότων που οδηγούν την Κέιτ στο συμπέρασμα ότι το αγγελικό αυτό κοριτσάκι, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Εστιάζοντας στην ασφάλεια της οικογένειάς της, η Κέιτ προσπαθεί να κάνει τον Τζον και τους υπόλοιπους να δουν αυτό που κρύβεται πίσω από το γλυκό πρόσωπο της Έσθερ. Οι προειδοποιήσεις της όμως, περνούν απαρατήρητες μέχρι που πλέον είναι αργά… για όλους.

PLATFORM _14 PLATFORM_12

Nitro Circus @ MTV

Μαζί με τον καλύτερο motocrosser του κόσμου! Οι δημιουργοί του Jackass, Jeff Tremaine και Johnny Knoxville ενώθηκαν με την ομάδα του Nitro Circus DVD series (Travis Pastrana, Gregg Godfrey και Jeremy Rawle) και έφτιαξαν το hit show του MTV “Nitro Circus.” Το Nitro Circus ακολουθεί τον καλύτερο motocross-ίστα του κόσμου, Travis Pastrana, και τους εξίσου θεότρελους και διασκεδαστικούς κολλητούς του ενώ πραγματοποιούν ασύλληπτα επικίνδυνα κόλπα σε όλο τον κόσμο. Ο Pastrana δεν σταματάει με τίποτα! Τον βλέπουμε από το να πηδάει από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο μέχρι να κάνει διπλό back flip με μηχανάκι! Μαζί του στην ομάδα είναι o παιδικός φίλος του Pastrana και επαγγελματίας mountain biker Jim DeChamp, ο χαρισματικός υβριστής Andy Bell, ο skier/ base jumper Erik Roner, η επαγγελματίας motocrosser Jolene Van Vugt και ο ξεκαρδιστικός Streetbike Tommy.

Ο Pastrana δεν σταματάει με τίποτα! Τον βλέπουμε από το να πηδάει από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο μέχρι να κάνει διπλό back flip με μηχανάκι!

Ημέρα & ώρα προβολής: Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη στις 21.00 Ξεκινάει να προβάλλεται από Τρίτη 29/9/2009. Κάθε Σάββατο προβάλλεται η επανάληψη του Nitro Circus στις 20.00

PLATFORM _14

54 54

PLATFORM _14 PLATFORM_12

games

56 Aπό τον ΠΑΥΛΟ ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ

PLATFORM _14

PLATFORM_12

games

PS3 Slim Το PS3 επιστρέφει

2 Street Fighter IV (PC)

EA Sports Active (Wii)

FUEL (Xbox 360, PlayStation 3, PC)

Δεν πρέπει να υπάρχει φίλος της αγοράς του gaming που να μη γνωρίζει τη σειρά beat ‘em up με την ονομασία Street Fighter. Το τελευταίο μέρος της σειράς που έκαψε καρδιές σε PlayStation 3 και Xbox 360 πριν από μερικούς μήνες, ήρθε επιτέλους και για την αγορά του PC και οι φίλοι της σειράς θα πρέπει να είναι αρκετά ενθουσιασμένοι, καθώς η δουλειά που έχει γίνει είναι ακόμη καλύτερη, χάρη στην ελευθερία που δίνει το αρκετά πιο εξελιγμένο hardware των σημερινών ηλεκτρονικών υπολογιστών. Κάθε ήρωας έρχεται με τη δική του ξεχωριστή ιστορία και το κλασικό story mode μας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουμε από τους 16 διαθέσιμους χαρακτήρες και να δώσουμε μάχη για την κατάκτηση της κορυφής. Οι τέσσερις νέοι μαχητές έχουν το δικό τους στιλ, ενώ το βλέμμα θα κερδίσει σίγουρα ο οπτικός τομέας που καταφέρνει να αποδώσει στο μέγιστο την επιθυμητή ατμόσφαιρα. Ένας τίτλος που πρέπει να αποκτήσετε!

Η μανία των περισσότερων εταιριών να ασχοληθούν με νέους τομείς στην αγορά των videogames έχει ως αποτέλεσμα να έχει εμφανιστεί ένα κοινό που θέλει και ζητάει να ασχοληθεί με τη γυμναστική. Μετά την πολύ καλή πορεία του Wii Fit, ήταν φυσικό η ΕΑ να καταθέσει τη δική της πρόταση που ακούει στο όνομα EA Sports Active. Ο τίτλος έρχεται στην αγορά με ένα ειδικό περιφερειακό που βοηθάει στην πολύ πλούσια γκάμα ασκήσεων που προσφέρει το παιχνίδι με τη βοήθεια ενός προσωπικού γυμναστή που δίνει κάθε φορά τις σωστές οδηγίες. Σε αντίθεση με το Wii Fit, το EA Sports Active είναι αρκετά πιο διασκεδαστικό και σίγουρα καταφέρνει να κρατήσει τον παίκτη αρκετά περισσότερο, αφού τόσο η γκάμα των ασκήσεών του είναι μεγαλύτερη, όσο και η φύση των ίδιων των ασκήσεων είναι πιο κοντά στον μέσο άνθρωπο που σκέφτεται αλλά δε θέλει να πάει σε γυμναστήριο.

H Codemasters αποτελεί μία από τις ισχυρές εταιρίες στο χώρο των racing παιχνιδιών και λίγο πριν την κυκλοφορία του Colin McRae DiRT 2 αποφάσισε να ρίξει στην αγορά μία ακόμη πρότασή της με την ονομασία FUEL. Ο τίτλος αναπτύχθηκε από την Asobo Studio και χρησιμοποιεί μία νέα μηχανή γραφικών που είναι ικανή να προσφέρει αρκετά υψηλό επίπεδο λεπτομέρειας σε κάθε δευτερόλεπτο του αγώνα. Ο παίκτης καλείται να αγωνιστεί με διάφορα οχήματα σε μία σειρά από πίστες (με και χωρίς άσφαλτο) και να κυνηγήσει την πρώτη θέση με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Ο ανταγωνισμός εκτοξεύεται στα ύψη, ενώ η αρκετά έντονη δράση και τα εντυπωσιακά γραφικά, θα σας καθηλώσουν στο τιμόνι ή το χειριστήριό σας.

Τιμή: €39,90 (CD Media)

Τιμή: €59,90 (Dionic)

αφιέρωμ α

Τιμή: €49,90 (EA Greece)

Sacred 2: Fallen Angel (Xbox 360, PS3)

Wii Sports Resort (Wii) Μετά την εντυπωσιακή πορεία του Wii, το οποίο στο πακέτο αγοράς του περιελάμβανε και το Wii Sports, ήρθε η ώρα για τη Nintendo να κάνει το επόμενο βήμα και να επεκτείνει ακόμη περισσότερο το franchise, ευελπιστώντας να σπείρει όσα θέρισε. Το γεγονός ότι ο πρώτος τίτλος έγινε άμεσα γνωστός διευκολύνει αρκετά τα πράγματα για το Wii Sports Resort, όπου ο

παίκτης καλείται, ευρισκόμενος σε ένα νησί, να απολαύσει όλες τις διαθέσιμες δραστηριότητες, χρησιμοποιώντας παράλληλα το περιφερειακό Wii Motion Plus. Το εν λόγω αξεσουάρ, συνδέεται στο Wii Remote και προσφέρει αρκετά μεγαλύτερο επίπεδο καταγραφής των κινήσεων του χρήστη και μεταφορά αυτών στο παιχνίδι. Από ξιφομαχία, μέχρι κωπηλασία, από μπάσκετ μέχρι και τοξοβολία, το Wii Sports Resort περιλαμβάνει όλα όσα επιθυμούσατε από ένα απλό και διασκεδαστικό παιχνίδι για το σύστημα της Nintendo. Τιμή: €49.90 (Nortec Multimedia)

Μπορεί τα RPGs στην αγορά των οικιακών συστημάτων ψυχαγωγίας να έχουν αποκτήσει το δικό τους κοινό, ωστόσο είναι λίγες οι ευκαιρίες που έχουν οι gamers του σήμερα να απολαύσουν ένα διασκεδαστικό παιχνίδι της κατηγορίας με αρκετά action στοιχεία. Το Sacred 2: Fallen Angel έρχεται στα PlayStation 3 και Xbox 360 μετά την επιτυχημένη πορεία στο PC και μας στέλνει 2000 χρόνια πίσω από τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού όπου ο κόσμος της Ancaria είναι γεμάτος από μία ενέργεια που ελέγχεται από τα High Elves. Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει από μία μεγάλη γκάμα χαρακτήρων και να προχωρήσει την ιστορία όπως το επιθυμεί, σκοτώνοντας αντιπάλους και ολοκληρώνοντας quests. Η μεγάλη ποικιλία αντικειμένων και ο πολύ μεγάλος κόσμος είναι από τα πολλά στοιχεία που κάνουν το παιχνίδι να ξεχωρίζει και να αξίζει της προσοχής σας. Τιμή: €49.90 (Beacon)

Μέχρι και μερικούς μήνες πριν μπει το καλοκαίρι, είχε αρχίσει να διαρρέει έντονα μία φημολογία περί κυκλοφορίας ενός νέου μοντέλου PS3 από τη Sony, ωστόσο μέχρι τα τέλη Αυγούστου δεν είχε επιβεβαιωθεί τίποτα επίσημα. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης GamesCom που έλαβε χώρα το καλοκαίρι στην Κολονία της Γερμανίας, η ιαπωνική εταιρία παρουσίασε στους δημοσιογράφους και το κοινό το PS3 Slim, το οποίο έρχεται να αντικαταστήσει τις σημερινές εκδόσεις του συστήματος που υπάρχουν στα καταστήματα. Από άποψης hardware, δεν υπάρχουν αλλαγές που να μας προδιαθέτουν και για αλλαγές στα μελλοντικά παιχνίδια. Αρκετά μέρη του συστήματος μίκρυναν, το Blu-ray drive παραμένει στη θέση του και ένα από τα σημεία που δείχνει τη διαφορά είναι ο ενσωματωμένος σκληρός δίσκος που πλέον προσφέρει χωρητικότητα 120GB. Τα μικρότερα parts έχουν ως αποτέλεσμα το PS3 Slim να είναι 36% πιο ελαφρύ, 32% πιο μικρό και να καταναλώνει 34% λιγότερο ρεύμα από την αρχική έκδοση. Στο εξωτερικό τμήμα που πλέον είναι πιο τετραγωνισμένο υπάρχει ματ φινίρισμα, ενώ στο επάνω μέρος αναγράφεται το όνομα του συστήματος με τη συντομογραφία PS3 (και όχι PlayStation 3 όπως παλαιότερα). Το εντυπωσιακό με τη νέα ανακοίνωση της Sony είναι πως το PS3 Slim ξεκίνησε να πωλείται στα καταστήματα από την 1η Σεπτεμβρίου, παρόλο που η ανακοίνωσή του έγινε στα τέλη Αυγούστου. Στα θετικά επίσης συμπεριλαμβάνεται και το γεγονός πως τόσο η νέα όσο και οι παλαιότερες εκδόσεις του συστήματος θα πωλούνται πλέον προς €299, ρίχνοντας αρκετά την τιμή λιανικής. Στα μοναδικά αρνητικά στοιχεία της νέας έκδοσης είναι ότι με την έλευση του 3.0 λειτουργικού δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση άλλου λειτουργικού (πχ. Linux) που μέχρι σήμερα είχε αφήσει πολλούς «ψαγμένους» χρήστες να πειραματιστούν με διάφορα θέματα στο σύστημά τους. Λίγο μετά την ανακοίνωση της Sony ήρθε και η ώρα της φημολογίας, όπου ακούστηκε πως θα ακολουθήσει και μία δεύτερη έκδοση του νέου συστήματος με σκληρό δίσκο 250GB. Το θετικό της υπόθεσης είναι πως η Sony έσπευσε να διαψεύσει κάτι τέτοιο και είναι εμφανές ότι θέλει να εστιάσει στο ένα και μοναδικό 120GB PS3 Slim, έτσι ώστε να μην μπερδέψει κι αυτή με τη σειρά της το καταναλωτικό κοινό. Όπως δείχνουν τα πράγματα, η αγορά των εορτών θα είναι και φέτος «καυτή», όχι μόνο γιατί οι εταιρίες έχουν ετοιμάσει τις προτάσεις τους σε επίπεδο software (παιχνιδιών και προγραμμάτων), αλλά και γιατί η Sony –τουλάχιστον- με τα δύο νέα hardware που προσθέτει στη γκάμα της μέσα στο φετινό φθινόπωρο (PSP Go και PS3 Slim), ανεβάζει ακόμη περισσότερο της μετοχές της στο gaming χρηματιστήριο.

PLATFORM _14

shopping

! e l y st

new cult

DJ BAG BURTON

JACKET BURTON

BAG BURTON

T SHIRT MODERN AMUSEMENT

SHIRT MODERN AMUSEMENT

JACKET BURTON

DJ BAG BURTON

T SHIRT MODERN AMUSEMENT

boardsports

PLATFORM _14

shopping

shopping Από τον XS

! w e n

FRESH SPOT

Το Switch που έγινε Sublime! Το Switch της Κηφισιάς, στην Κυριαζή, πολλοί από εσάς το γνωρίζετε... Από τον περασμένο Μάρτιο άλλαξε όνομα και εμφάνιση, παραμένει ακόμα όμως ένα απ τα πιο έμπειρα skate shop της Αθήνας, αλλά και στέκι των riders των βορείων προαστίων.Το όνομα αυτού, πλέον... Sublime(3).

sport

k g ‘Tric

New

Blind

ernal eat’ Et

Οι εταιρείες που μπορείτε να βρείτε είναι: ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΚΑΙ ΡΟΥΧΑ: VOLCOM, CARHARTT, ETNIES, DC, ES, FALLEN, RVCA, EMERICA, GIO GOI, ANALOG, BURTON, STUSSY, GRAVIS, GLOBE, ALTAMONT κ.α. SKATEBOARDS: PLAN B, BAKER, ENJOI, SPEED DEMONSALIEN, HABITAT κ.α.

board Life,

or Tr

Sublime: Κυριαζη 8, Κηφισιά, τηλ.:210 8086061

s Crai Jame

swell New Enjoi Ca

Enjoi “stapl

e’ s/s tees

in stock

(Panda lo g

os) in gr

eat colo

urways &

Berry Wino

full size

sports

Panda, board

breaks,

boardsport

PLATFORM _14

shopping

Sports Fashion Η γυναικεία φθινοπωρινή/χειμωνιάτικη collection της Adidas συνδυάζει look, κορυφαίες τεχνολογίες της adidas και σχεδιαστικές καινοτομίες. Have a look!

shopping

PLATFORM _14

PLATFORM _14 64

Ten Things… 10 λόγοι για τους οποίους ΜΙΣΕΙΣ τον μήνα Σεπτέμβριο. Οι διακοπές τελείωσαν, οι υποχρεώσεις άρχισαν να σου τιτιβίζουν πάλι το κεφάλι και η επιστροφή στην πόλη σου είναι κάθε άλλο παρά ευχάριστη… Μιας και όλα αυτά είναι συμπτώματα και facts για όλους μας, σου γράφω σε μια λίστα με τους δέκα χειρότερους λόγους που μας κάνουν να αντιπαθούμε τον 9ο μήνα του χρόνου….

Αρχικά μας τη δίνει στα νεύρα ο καιρός και η θερμοκρασία που μένει σταθερή στους 30 και πάνω βαθμούς κελσίου! Που έχουν πάει οι παλιοί καιροί που υπήρχαν οι 4 εποχές του χρόνου, που ο Σεπτέμβριος προμήνυε το φθινόπωρο; Η επέκταση της καλοκαιρινής ζέστης μέσα στο κλεινόν άστυ είναι κάθε άλλο παρά υποφερτή.

Βαριέσαι να βγεις γιατί απλά δεν συγκρίνεται το απόμερο μέρος που πήγαινες να αράξεις τα καλοκαιρινά σου βράδια στις διακοπές και μένεις μέσα βλέποντας τηλεόραση. Έλα όμως που και αυτό σε εκνευρίζει γιατί όλα τα κανάλια σε πρήζουν με το νέο πρόγραμμα που ετοιμάζουν δηλαδή τις νέες ετοιματζίδικες σειρές από το εξωτερικό, διασκευασμένες σε πολύ κακές ελληνικές εκδόσεις.

Το ότι το βιολογικό σου ρολόι μπαίνει στους κανονικούς του ρυθμούς και κάθε μέρα ξυπνάς πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι είναι σημάδι του ότι ξαναρχίζει να ρέει το άγχος στον οργανισμό σου… Και φυσικά σου την σπάει!

Ξυπνάς λοιπόν, ξεκινάς για τη δουλειά σου και αρχίζει το πανηγύρι της κίνησης! Συνειδητοποιείς ότι όλοι γύρισαν από τις διακοπές τους κάθε άλλο παρά ξεκούραστοι και ξαμολιούνται στους δρόμους σαν μυρμήγκια! Η μόνη σου παρηγοριά βέβαια είναι κάποιες καλές πρωινές ραδιοφωνικές εκπομπές γιατί χωρίς αυτές η κίνηση ΔΕΝ παλεύεται!

Το αποτέλεσμα της κίνησης σου θυμίζει την ρύπανση της ατμόσφαιρας και τον καθαρό αέρα που δεν αναπνέεις πια. Και λέω πια γιατί είχες μόνο λίγες μέρες να τον απολαύσεις στις λιγοστές και πολύτιμες καλοκαιρινές σου διακοπές…

Μπαίνεις στο mood των υποχρεώσεων και αντί να σκέφτεσαι «προβλήματα» τύπου σε ποια παραλία θα πάω σήμερα για μπάνιο και σε ποια ταβέρνα θα φάω το βραδινό μου, σε κατακρεουργούν αυτοί οι ύπουλοι φάκελοι που φτάνουν στο γραμματοκιβώτιό σου λέγοντας σου ότι πρέπει να πληρώσεις! Οι καλές μέρες που οι μόνοι λογαριασμοί που πλήρωνες ήταν αυτοί των δροσερών cocktail και αυτοί των μεζεδοπωλείων έχουν περάσει για τα καλά!

Κάθεσαι και σκέφτεσαι ήδη τα Χριστούγεννα γιατί είναι το επόμενο big break. Σε χαλάει όμως η αμέσως επόμενη σκέψη… Το ότι δηλαδή πρέπει να κάνεις 3,5 μήνες υπομονή μέχρι να πας την χειμερινή σου εκδρομή.

Βγαίνεις αργά το απόγευμα στο μπαλκόνι σου και συνειδητοποιείς ότι ο ήλιος δύει νωρίτερα και ότι η μέρα μικραίνει, κάνοντάς σε να νιώθεις ότι δεν προλαβαίνεις να κάνεις όσα ήθελες μέσα σε μια ημέρα.

Όλα τα παραπάνω σου συμβαίνουν γιατί από την παιδική και εφηβική σου ηλικία ο μήνας Σεπτέμβριος είναι ο χειρότερός σου εφιάλτης. Το γεγονός ότι πρέπει να γυρίσεις πίσω στα θρανία και στα μαθήματα σε στιγματίζει τόσο που όσο και να μεγαλώνεις ο Σεπτέμβριος θα είναι πάντα ένα μελανό κομμάτι του χρόνου.

Όλο αυτό φυσικά μετατρέπεται καθώς μεγαλώνεις και ναι μεν δεν γυρίζεις πίσω στα θρανία αλλά γυρίζεις πίσω στο γραφείο σου, κάτι δηλαδή εξίσου επίπονο. Καλό χειμώνα! C u next month. Ice Queen aka Steph._

PLATFORM _14

DISTRIBUTION POINTS

Το Platform διανέμεται δωρεάν σε 40.000 αντίτυπα, στα ακόλουθα σημεία, σε όλα τα urban/street events, καθώς και στα καταστήματα της αλυσίδας Videorama. Έρχεται επίσης στην πόρτα σας ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ. Απλά στείλτε μας ένα e-mail στο platform@avopolis.gr, με τίτλο «Συνδρομή» (στο κύριο μέρος μην ξεχάσετε να μας γράψετε τα στοιχεία σας). Μετράμε ήδη πάνω από 5.000 συνδρομητές!

ΑΤΤΙΚΗ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Secret Spot (Ομήρου 70 & Υψηλάντου). ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ Clinic (Village Park), Studio Papagalo (Παλαιολόγου Κωνσταντίνου 16). ΑΓ. ΜΕΛΕΤΙΟΥ Video Seven (Αχαρνών 157). ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Black Sheep (Αγ.Ιωάννου 24Β), Neighborhood (Αγίου Ιωαννου 18-20 & Κοντοπουλου), Nine Eleven (Αγίου Ιωάννου 76), Sins (Ελευθεριας 2). ΑΙΓΑΛΕΩ King Kong Skate Shop (Ιερα οδός και Μοσχονησίων 1-Αιγαλεω), Tattoo by Savas (Ηρακλείτου 61). ΑΛΙΜΟΣ Impact (Ιωνίας 166). ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ House Tattoo Studios (Κηφισίας & Αρκαδίας 2, απέναντι του President), Lizard Tattoo Studios (Βασ. Γεωργίου Β’ 43), Video Seven (Πανόρμου 8). ΑΧΑΡΝΑΙ Athlorama Sports (Οδυσσέως 27). ΒΙΚΤΩΡΙΑ For my people (Φερρών 6), Eightball Tattoo (Εμπορικό Κέντρο ‘Soto’, Πατησίων 128). ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ Video Seven (Λεωφόρος Πεντέλης 112-114). ΒΥΡΩΝΑΣ Το Θέμα (Π. Τσαλδάρη 30, Κύπρου 6 & Φρύνης). ΒΟΥΛΑ Water Action - Boυλιαγμένης 2 ΓΑΛΑΤΣΙ G-Spot (Τραλλέων 137), Frozen Wave (Συρου 13-15), Video Seven (Λεωφόρος Γαλατσίου 9799). ΓΚΑΖΙ-ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ Bios (Πειραιως 84), Hoxton (Βουτάδων 42), Κ44 (Κωνσταντινουπόλεως 44), Nixon (Αγησιλάου 61β), Νηπιαγωγείο (Κλεάνθους 8, π Ευπατριδών 7), Glam Bar (Δεκελέων 40), Γκαζάκι (Τριπτολέμου 31), Urban (Βουτάδων 50). ΓΛΥΦΑΔΑ KRD (Μεταξα & Μαραγκου 8), Converse (Βουλιαγμένης 96), Slickbitch (Μποτσαρη 11), Generation - X (Ανδρέα Παπανδρέου 130Α), New Cult Extreme (Μεταξά 9), New Cult Fashion (Μεταξά 11), New Cult Underground (Μεταξά 19), S.ex House (Γιαννιτσοπούλου 6), Super Hero Planet (Kονδύλη 12), Super Hero

Planet (Ανθέων 21). ΔΑΦΝΗ X Method (Μιλτιαδου 5). ΕΞΑΡΧΕΙΑ Cafeina (Κιάφας 6), Funklab (Τσαμαδού 15), Ginger ale (Θεμιστοκλέους 74), Guestlist (Θεμιστοκλέους 48), Ζογκλέρ (Τζαβέλα 3), Manifactura Art Shop (Ζωοδόχου Πηγής 29), Medusa Tattoo Studios, Playhouse (Βαλτετσίου 49), Underground (Μεταξά 21), Κόκκοι καφέ (Ασκληπιού 39 & Διδότου), Koukoutsi (Ασκληπιού & Σκουφά 61), Το Ποδήλατο (Θεμιστοκλέους 48), Tilt (Ασκληπιού 37), Τραλαλα (Ασκληπιού 45), Χάρτες (Βαλτετσίου 35), Υποβρύχιο (Ασκληπιού 53 & Αραχώβης), Yesterday’s Bread (Καλλιδρομίου 87-89, Εξάρχεια). ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ Sins (Αγ. Σοφίας 6). ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ Pro-Rad (Σοφοκλή Βενιζέλου 129). ΚΑΛΛΙΘΕΑ Jemma Books (Αραπάκη 52), Chrystal Method Tattoos (Λασκαρίδου 100) ΚΕΝΤΡΟΣΥΝΤΑΓΜΑ Animal Stores (Σταδίου & Κοραή), Eleven Souls (Κολοκοτρώνη 11), Booze (Κολοκοτρώνη 57), Bartesera (Κολοκοτρώνη 25), Converse (Πανεπιστημίου 9), Converse (Αιόλου & Λυκούργου) Fair trade (Νίκης 30), Impact (Ερμού & Φωκίωνος 11), Pop Art (Νίκης 13), Second Skin, Solaris (Μπόταση 6 Πολυτεχνείο), Relax Your Soul Comix (Σολωμού 5Α), Comicon (Σόλωνος 128), Βαβέλ (Λόντου 1 & Ζωοδόχου Πηγής). Βάλης Κ. - Βαλη Α. & Σια ΟΕ (Πατησίων 282, Πατησίων 368) ΚΗΦΙΣΙΑ 21 Kifisia (Κηφισίας 265), Dark Riders (Κυριαζή 6-8), Melcore (Κηφισίας 228), Peanut Butter (Κυριαζή 6-8), Sins (Κολοκοτρωνη 12), Strano (Χαριλάου Τρικούπη 174), Switch (Κυριαζή 6-8), Κλαουδάτος (Κυριαζή 24). ΚΟΛΩΝΑΚΙ Circus (Ναυαρίνου 11), Lillipute (Μαρασλή 37), Μommy (Δελφών 4), Rosebud (Σκουφά 40 & Ομήρου), Εν Δελφοις (Δελφών 5), Σκουφακι (Σκουφά 4749). Saints & Sinners (Αλωπέκης 44, Στάση Μετρό Ευαγγελισμός) ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ Comicworld (Αγίας Βαρβάρας 1 & Ξενοφώντος), Snowboard (Σπετσών 53 & Ταξιαρχών), Dermagraphics Tattoo & Body Piercing Studio (Ηλείας 40). ΚΟΥΚΑΚΙ Tiki (Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη). ΚΥΨΕΛΗ In The Skin (Νάξου 10-12), Paroxysm Tattoos (Λέσβου 5). ΜΑΡΟΥΣΙ HipHop Shop (Διονύσου 6, Μαρούσι), Element (Πλαστήρα 5), Live in Color (Μητροπόλεως 43, Μαρούσι), Piranha (Διονύσου 5), Secret Room (Μητροπόλεως & Ν. Χαϊμαντά 3-5). ΜΑΡΟΥΣΙ - THE MALL Frozen Wave, Animal Stores, Quicksilver, Foot

Locker, Paul Frank, New Balance. ΜΕΛΙΣΣΙΑ HoneyPot (Ανδρέα Παπανδρέου 9-11). ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ Barcode Tattoo (Μεσογείων 225, Όπισθεν Βάρδα). ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ - ΨΥΡΡΗ - ΘΗΣΕΙΟ Ασήμι 365 (Μελανθίου 2), Booze (Κολοκοτρώνη 57), Cantina Social (Λεωκορίου 6-8), Carnaby Street (Ερμού 99 & Νορμανού), Clipart (Ερμού 100), Dub (Ερμού 101) - Epidemic (Αγ.Αναργύρων 16), Earth Bar (Αριστοφάνους 1), Guru (Πλ. Θεάτρου 12), Inotheka (Πλ. Αβησσυνίας 3), Jimmy’s Tattoo Studios (Κυρρήστου 13), Lazy Days (Θέμιδος 1), Loop (Πλ. Ασωμάτων 3), MG Plus (Ηφαιστου 7), Red light district (Ερμού 109), Revolt (Ηφαίστου 37), Revolt (Κυνετου 2), Color Skate (Πρωτογένους 5), Stratigos (Ηφαίστου 2), Stratigos (Ηφαίστου 1-3), Stratigos (Ηφαίστου 14), Sublime (Ερμού 112114), The House of Tattoo (Μιαούλη 6), Track seven (Ερμού 82), Urban (Αβραμιώτου 6-8), Yoga Bala (Ρήγα Παλαμίδου 5-7), Occhi (Σαρρή 35), Λεμόνο (Ηρακλειδών 22), Μαύρη Γατα (Αβραμιώτου 6-8), Trova (Βλαχάβα 9 & Αθηνάς), Πλαστελίνη (Αβραμιώτου 6-8). MΟΣΧΑΤΟ Hood - Γκατζέλη Παγωνα (Σολωμου 49) Video Seven (Μακρυγιάννη 46). Ν. ΙΩΝΙΑ FreeRiders (Λ.Ηρακλείου 269 - Ionian Center 1ος Όροφος). Ν. ΚΟΣΜΟΣ Microextreme (Καλιρρόης 13), KRD (Καλιρρόης 20). Ν. ΣΜΥΡΝΗ Deck Aid (Ομήρου 19), Videorama (Ν.Πλαστήρα 115). Video Seven (Ελευθερίου Βενιζέλου 122). Ν. ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ Video Seven (Δεκελείας 38-40) NIKAIA Stampahouse (Μυλασσών 7), Αθλοπαιδιά (Μουρούζη 5), Video Seven (Πέτρου Ράλλη 190). ΠΑΓΚΡΑΤΙ Animal Store (Millenium Shopping Center, Υμηττού 110 & Χρεμονίδου), Frozen Wave @ Village Center (Υμηττού 110), Video Seven (Ερατοσθένους 30 - Πλατεία Πλαστήρα). Κ. ΠΑΤΗΣΙΑ Video Seven (Αχαρνών 335). ΠΕΙΡΑΙΑΣ Escape (Μπουμπουλίνας 32), Jemma Books & Comics (Αλκιβιάδου 138-140), Slut Volume 2 (Αγιου Κων/νου 15), Underground (Καραολή & Δημητρίου 56). ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ BeBop (Δελφών 33), Ozlock (Αιμίλιου Βεάκη 37), Dragon Tattoo (Εθν. Αντιστάσεως 31 - 1ος Όροφος). ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ Συναυλιακός χώρος Gagarin 205 (Λιοσίων 205). ΦΑΛΗΡΟ Quicksilver (Τουριστικος Λιμενας Μαρινα Φλοισβου), Video Seven (Αγ. Αλεξάνδρου 28). ΧΑΛΑΝΔΡΙ B.Bluez cafe (Ιφικράτους 4), Boarding Pass (Ηρακλείου 2), Cabnine (Χαϊμαντά

& Αριστοτέλους 42), Comicworld (Σόλωνος 29 & Αν. Παπανδρέου), Forward (Παπανικολή 150, Χαλάνδρι), Monas (Ηρακλείου & Σωκράτους 5), Nodus (Βασ.Γεωργίου 2), Playground (Σωκρατους 5), Sake Tattoo (Χαϊμαντά 17), Sitilop (Α. Παπανδρέου 28), Slut Extreme (Πλάτωνος 7), The Empire Video Store (Πούμελης 32), Zoo (Ζωοδόχου Πηγής 45), Αχαιοί cafe (Ηρακλείου 8), Ερατεινος (Αγ. Παρασκευής 17). Ν. ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ Δημητριάδης Action Stores (Δεκελείας 23-25). ΧΟΛΑΡΓΟΣ Syndicate (Λ. Μεσογειων, Εμπ.Κεντρο «Ερμης» Jumbo), Irka (Βεντούρη 5). ΨΥΧΙΚΟ “Board Generation (Λ. Κηφισίας & Σικελιανού 4, 11525 Νέο Ψυχικό, Τηλ.: 210 6713879). ΕΛΛΗΝΙΚΟ Master SA (Διγενή Γρίβα 1 & Λεωφορος Βουλιαγμένης 336) RedBull (Αλίμου 68). ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ultra (Αλεξάνδρου Σβώλου 37), Deep (Λ. Δημοκρατίας 27 - Ωραιόκαστρο), Mbikes (Π. Συνδίκα 59), Slalom (Πασαλίδη 77), ΑβραμίδηςMicroextreme (Αιμ. Γρεβενών 5 και Νικηφόρου Φωκά 22), Zero Gravity (Τσιμισκή 115), Dodjy Urban Speedwear (Ναβαρίνου 3), Propaganda Rollin Co (Μοναστηρίου 163), A-Sport (Κρήτης 30, Ελευθέριο Κορδελιό). ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ ΒΟΛΟΣ Andreou Tech (Ιάσωνος 105), Extreme Shop (Ερμού 35), Fun Action Shop (Δημητριάδος 150). ΙΩΑΝΝΙΝΑ Extreme Shop (Ν. Ζέρβα 23), RATTI (Μιχαηλ Αγγελου 34-36) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 3Sixty (στην Είσοδο των Καλαβρύτων), Snowshop (Αγ. Αλεξίου 3). ΚΙΑΤΟ Κουβαρντάς Απόστολος (Εθν. Αντιστάσεως 24). ΚΩΣ Αθλομανια (Αγ. Υψηλάντου 6). ΛΑΡΙΣΑ Converse (7ο χλμ. Λάρισας Βόλου), Fat Royal (Ασκληπιού 9-11), Playhouse (Παναγούλη 16 - 1ος οροφος), Teens (Βενιζέλου 7). ΝΑΥΠΛΙΟ Λέντζος Βασίλης (Β. Κωνσταντίνου 9). ΞΑΝΘΗ Sousouro (Μπρωκουμη 30Β). ΠΑΤΡΑ Episode (Μαιζώνος 107), Fifty Fifty (Αγ. Νικολάου 99), Κουρκούλης Ιωάννης (Αγ. Νικολάου 95Α), Συμεωνίδης Μιχάλης (Μεσολογγίου 30). ΧΑΝΙΑ Extreme (Κτιστάκη 14).

PLATFORM _14 68