Vader en dochter delen molenaarsvirus

In het molenaarshuisje naast de aloude korenmolen De Fortuin vertellen vader en dochter honderduit over molens. Hoewel de karakters van beiden heel verschillend zijn, delen ze samen één grote liefde: de molen. Of zoals ze het zelf gekscherend zeggen: “We zijn malende, want we hebben een harde klap van de molen gehad”.

Theo (76) is bijna veertig jaar actief als molenaar. Hij noemt zichzelf een rustige student. Na jarenlang meubelmaker te zijn geweest, lonkte het onderwijs. Aan de avondschool werd het diploma Bouwkunde behaald. Geboren in Leiden en getogen in Limburg, werd in 1974 naar Hattem verhuisd.

Met het onderwijsdiploma op zak zocht Friesema na zijn studie een nieuwe uitdaging. Postzegels verzamelen werd hem niet. Zijn echtgenoot die dacht dat hij eindelijk zou gaan klussen in de berging kwam bedrogen uit nadat molen De Fortuin in zicht kwam. Een historische machine vol hout trok zijn aandacht. “Dan krijg je de klap van de molen en wil je meer weten. Hoe zit dat in elkaar en werkt het”, vertelt Theo met Limburgse tongval. Het molenaarsdiploma werd behaald. Het certificaat hangt nog altijd vol trots boven zijn bed. Theo is inmiddels al jaren één van de vaste teamleden die verantwoordelijk is voor het onderhoud en het operationeel houden van De Fortuin. Inmiddels is Theo zelf examinator voor de vereniging Hollandse molens en instructeur van het Gilde van Molenaars.

Paplepel

Dochter Ingrid kreeg de liefde voor molens met de paplepel ingegoten. Zus Edith voelde deze liefde niet. Al geeft Ingrid toe dat ook zij een haat– liefde verhouding met molens heeft.

“Wanneer we vroeger op stap gingen en molens bezochten, duurde het uren voordat onze vader klaar was en we verder konden. Aan het einde van mijn studie, toen ik nog in de studiemodus zat, heb ik de knoop doorgehakt en ben gaan leren voor het molenaarsdiploma.

Daar komt een flinke dosis theorie en praktijk aan te pas. De opleiding duurt minimaal een jaar omdat je al de vier seizoenen op de molen moet meemaken. Het is een groot werktuig, dat vergeten de mensen nog wel eens. Wanneer ik niet met de molen was opgegroeid weet ik niet of ik de opleiding wel was gaan volgen”.

Molenaar

Ingrid is inmiddels ruim 22 jaar actief als molenaar bij Stichting de Utrechtse Molens/Utrechts Landschap. Al baalt ze wel dat ‘haar’ molen de Geesina in Groenekan momenteel stil staat.

Net als bij zestien andere molens in de provincie Utrecht is na onderzoek gebleken dat de lasnaden van enkele roeden zwak zijn, waardoor er een risico is op breuk. De molens moeten eerst voorzien worden van nieuwe roeden waar dat nodig is vóór ze weer mogen draaien. Eigenaar Stichting de Utrechtse Molens is druk bezig om de financiering rond te krijgen. Vader en dochter vinden het mooi om hun hobby samen te delen, al verschilt de achtergrond en het doel om als molenaar actief te zijn.