แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย

บันทึกหลักการและเหตุผล ประกอบข้ อบัญญัตอิ งค์การบริหารส่ วนตาบลพระแท่ น เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ.2554 ************************

หลักการ ให้มีขอ้ บัญญัติองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ ยุงลาย

เหตุผล ด้วยปรากฏว่ามีการเจ็บป่ วยเป็ นโรคไข้เลือดออกของประชาชนในเขตองค์การบริ หาร ส่ วนตาบลพระแท่น ซึ่ งอาจแพร่ ระบาดได้ โดยมียุงลายเป็ นพาหะของโรคติดต่อนี้ องค์การบริ หารส่ วน ตาบลพระแท่น จึงเห็นเป็ นการจาเป็ นที่ตอ้ งควบคุ มแหล่งเพาะพันธุ์ของยุงลาย อันได้แก่ มูลฝอยที่มี สภาพขังน้ าได้ เช่น เศษกระป๋ อง กะลามะพร้าว ยางรถยนต์ และเศษภาชนะอื่น ๆ เป็ นต้น รวมทั้ง แหล่งน้ า ที่อาบน้ า ตุ่มน้ า โอ่งน้ า แจกัน กระถางต้นไม้ และภาชนะรองรับน้ าอื่น ๆ ในอาคารหรื อ บริ เวณบ้านเรื อน ซึ่ งหากไม่มีการดูแลเปลี่ยนน้ าเป็ นประจาทุก 7 วัน หรื อใส่ สารเคมีก็จะเป็ นแหล่ง เพาะพันธุ์ของยุงลายจึงตราข้อบัญญัติน้ ี

ข้ อบัญญัติองค์ การบริหารส่ วนตาบลพระแท่น เรื่อง การควบคุมแหล่ งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ.2554 ********************* โดยที่เป็ นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น ว่าด้วยการควบคุ ม แหล่งเพาะพันธุ์ยงุ ลายในเขตองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น อาศัยอานาจตามความในมาตรา 71 แห่งพระราชบัญญัติสภาตาบลและองค์การบริ หารส่ วน ตาบล พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม และมาตรา 20 แห่ งพระราชบัญญัติการสาธารณสุ ข พ.ศ.2535 อันเป็ นพระราชบัญญัติที่มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจากัดสิ ทธิ และเสรี ภาพของบุคคลซึ่ งมาตรา 29 ประกอบกับมาตรา 32 มาตรา 33 มาตรา 34 มาตรา 41 และมาตรา 43 ของรัฐธรรมนูญแห่ ง ราชอาณาจักรไทย บัญญัติให้กระทาได้โดยอาศัยอานาจตามบทบัญญัติแห่ งกฎหมาย องค์การบริ หาร ส่ วนตาบลพระแท่น โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น และนายอาเภอท่า มะกา จึงตราข้อบัญญัติไว้ดงั ต่อไปนี้ ข้อ 1 ข้อบัญญัติน้ ี เรี ยกว่า “ข้อบัญญัติองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น เรื่ อง การ ควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยงุ ลาย พ.ศ.2554” ข้อ 2 ข้อบัญญัติน้ ี ให้ใช้บงั คับในเขตองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น นับแต่วนั ถัดจาก วันประกาศในราชกิจจานุเบกษา ข้อ 3 บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ และคาสั่งอื่นใดในส่ วนที่ได้ตราไว้แล้วใน ข้อบัญญัติน้ ี หรื อซึ่ งขัดหรื อแย้งกับข้อบัญญัติน้ ีให้ใช้ขอ้ บัญญัติน้ ี แทน ข้อ 4 ในข้อบัญญัติน้ ี “มูลฝอย” หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร เศษสิ นค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติกภาชนะที่ใส่ อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรื อสิ่ งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยง สัตว์ หรื อที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็ นพิษหรื ออันตรายจากชุมชน “อาคาร” หมายความว่า ตึก บ้าน เรื อน โรง ร้าน แพ คลังสิ นค้า สานักงาน หรื อสิ่ ง ที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่ งบุคคลอาจเข้าอยูห่ รื อเข้าใช้สอยได้ “ที่หรื อทางสาธารณะ” หมายความว่า สถานที่ หรื อทางซึ่ งมิ ใช่ เป็ นของเอกชนและ ประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรื อใช้สัญจรได้ “แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย” หมายความว่า สภาวะที่มีน้ าขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่า 7 วัน ซึ่ งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็ นลูกน้ าได้ “เจ้าพนักงานท้องถิ่น” หมายความว่า นายกองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น

-2“เจ้าพนัก งานสาธารณสุ ข ” หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่ งได้รับการแต่ งตั้งจาก รัฐมนตรี วา่ การกระทรวงสาธารณสุ ขให้ปฏิบตั ิการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุ ข พ.ศ.2535 “เจ้าพนักงานท้องถิ่น” หมายความว่า นายกองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น “เจ้าพนัก งานสาธารณสุ ข ” หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่ งได้รับการแต่ งตั้งจาก รัฐมนตรี วา่ การกระทรวงสาธารณสุ ขให้ปฏิบตั ิการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุ ข พ.ศ.2535 ข้อ 5 ห้ามมิให้ผใู ้ ดทิ้งหรื อทาให้มีข้ ึนซึ่ งมูลฝอยที่อาจเป็ นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย อาทิ กระป๋ อง กะลา ยางรถยนต์ หรื อมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขงั น้ าได้ในที่หรื อทางสาธารณะ เว้นแต่ในที่รองรับมูล ฝอยที่องค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่นจัดไว้ให้ ข้อ 6 เจ้าของหรื อผูค้ รอบครองอาคารหรื อเคหะสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่ อาจเป็ นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย อาทิ กระป๋ อง กะลา ยางรถยนต์ หรื อมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขงั น้ าได้ใน บริ เวณอาคารหรื อเคหะสถาน รวมทั้งบริ เวณรอบ ๆ ทั้งนี้ โดยเก็บลงที่รองรับที่มีฝาปิ ดหรื อบรรจุ ถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุงหรื อวิธีการอื่นใดที่ เจ้าพนักงานท้องถิ่ นประกาศกาหนดโดยคาแนะนา ของเจ้าพนักงานสาธารณสุ ข ข้อ 7 ในเขตพื้นที่องค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น ที่ยงั ไม่สามารถให้บริ การเก็บขน และกาจัดมูลฝอยได้ ให้เจ้าของหรื อผูค้ รอบครองอาคาร เคหะสถาน กาจัดเองโดยวิธีการเผา หรื อฝัง หรื อ วิธี ก ารอื่ นใด ทั้ง นี้ ตามที่ เ จ้า พนัก งานท้อ งถิ่ น ประกาศก าหนดโดยค าแนะน าของเจ้า พนัก งาน สาธารณสุ ข ข้อ 8 เจ้าของหรื อผูค้ รอบครอง อาคาร เคหะสถาน หรื อสถานที่ใด ๆ ที่มีแหล่งน้ าที่อาจ เป็ นแหล่งเพาะพันธุ์ยงุ ลายจะต้องดูแลมิให้เป็ นแหล่งเพาะพันธุ์ยงุ ลาย ข้อ 9 เจ้าของหรื อผูค้ รอบครอง อาคาร เคหะสถาน ต้องดูแลทาความสะอาดและเปลี่ยนน้ า ในแจกัน ถ้วยรองขาตูก้ บั ข้าว ภาชนะอื่น ๆ ที่มีน้ าขัง อย่างน้อยทุก 7 วัน หรื อใส่ สารที่ป้องกันการ วางไข่ของยุงได้ และจัดให้มีฝาปิ ดตุ่มน้ าที่มีอยูใ่ นอาคารและเคหะสถาน รวมทั้งข้อปฏิบตั ิอื่น ๆ ที่เจ้า พนักงานท้องถิ่นประกาศกาหนดโดยคาแนะนาของเจ้าพนักงานสาธารณสุ ข ข้อ 10 ในกรณี ที่องค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น ได้จดั เจ้าหน้าที่ไปทาการฉี ดพ่นกาจัด ยุงในอาคาร หรื อเคหะสถาน หรื อสถานที่ใด ๆ เจ้าของหรื อผูค้ รอบครองอาคาร เคหะสถาน หรื อ สถานที่น้ นั จะต้องให้ความร่ วมมือและอานายความสะดวกตามสมควร ข้อ 11 ผูใ้ ดฝ่ าฝื นข้อ 5 ข้อ 6 และข้อ 7 ต้องระวางโทษตามที่กาหนดไว้ในบทกาหนด โทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุ ข พ.ศ.2535 ข้อ 12 ผูใ้ ดฝ่ าฝื นข้อ 8 ข้อ 9 และข้อ 10 ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 1,000 บาท

-3ข้อ 13 ให้นายกองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น รักษาการให้เป็ นไปตามข้อบัญญัติน้ ี และให้มีอานาจออกระเบียบ ประกาศ หรื อคาสั่ง เพื่อปฏิบตั ิการให้เป็ นไปตามข้อบัญญัติน้ ี ประกาศ ณ วันที่

เดือน

พ.ศ.2554

(นายสมปอง คาเที่ยง) นายกองค์การบริ หารส่ วนตาบลพระแท่น

เห็นชอบ

(นายสมชาติ ธีรสุ วรรณจักร) นายอาเภอท่ามะกา