PRO ces FO LIO
2013 2014
CHRISTOPHER FUCHS
Inhoud Groepsopdracht
p.6 E-publicatie p.50 Datavisualisatie
fonts
p.52 Klassiek lettertype
Bachelor proef
p.70 Onderzoek
Groepsopdracht E-publicatie Het gekozen onderwerp waarrond ik met mijn groepje heel het eerste semester rond werkte was ‘herhaling’. In dit hoofdstuk kan je heel mijn opzoek werk in verband met dit thema bekijken.
6
Onderzoek naar harhaling
Vi Hart Vi Hart’s “Doodle Music” video is a beautiful combination of art, math and music, illustrating parallels between symmetries in curves and symmetries in sound.
7
Ugo Rondinone’s – Clockwork for oracles Although brightly coloured, Ugo Rondinone’s materially diverse works have a melancholy undertone and present viewers with the inevitable passing of time. The site-specific installation ‘clockwork for oracles’ invokes the latter in both its title and in the 52 pieces that make up the work, corresponding to the number of weeks in the year. The newsprint papering this wall also invokes a specific time – namely the date on which the newspaper was printed – while the reflective surfaces of each opaque window-like form reflect the viewer back to themselves. Collectively, these references to time’s passing and personal reflection engage themes of mortality and finitude.
8
9
Christo & Jeanne-Claude The indoor installation was completed on April 6, 1999 in the Gasometer Oberhausen and remained until midOctober 1999. The Gasometer, one of the largest gas tanks in the world, 384 feet (117 meters) high by 223 feet (68 meters) in diameter, was built in 1928/29 to store the blast furnace gas (a by-product of the industrial processing of iron ore). Christo and Jeanne-Claude were invited by IBA Emscher Park Organization (founded by the state of North RhineWestphalia in 1989 to improve the infrastructure of the Ruhrregion), to exhibit in the Gasometer in Oberhausen. The 13,000 oil barrels wall was 85 feet (26 meters) tall and 223 feet (68 meters) wide with a depth of 23.7 feet (7.23 meters), and spanned the distance from wall to wall of the Gasometer. The barrels (208 liter capacity each) were connected to a structural core made of steel scaffolding structure to which they were bolted. The entire wall of barrels was supported by steel pillars resting on the foundation of the Gasometer, and not connected to the steel structure of the Gasometer. The barrels had been specially painted in bright industrial yellow, deep orange, ultramarine blue, sky blue, rock gray, light ivory, and grass green. The barrels were stacked following a predetermined pattern. 45% of the barrels were yellow, 30% deep orange, and between 2% and 6.6% for the other colors. The total weight of the wall was 300 tons. After the exhibition, The Wall was removed and all materials went back to their usual industrial uses. The artists’ friend and exclusive photographer, Wolfgang Volz, was the project director in charge of the planning and construction of The Wall. Within the dark enclosure of the gas container the multicolored mosaic of the 13,000 oil barrels wall stood out with luminosity. 10
11
Roman Verostko Roman Verostko was born in Tarrs, Pennsylvania, a coalmining town fifty miles east of Pittsburgh.[2] A painter in his early life, he also studied as a Benedictine monk at Saint Vincent Seminary in Latrobe, Pa from 1952 to 1968, joining the faculty there in 1963. His monastic travels took him to places such as New York, Washington, and Paris. After leaving religious life in 1968, he redirected his artistic practices toward algorithmic art. He now resides in Minneapolis, Minnesota, where he is a Professor Emeritus at the Minneapolis College of Art and Design.
12
Deborah Luster Luster is best known for the series, One Big Self: Prisoners of Louisiana, which she undertook in 1998 with poet C. D. Wright. This collection of photographic portraits portrays prisoners from three Louisiana prisons including the infamous Louisiana State Penitentiary at Angola. In her 2003 monograph (One Big Self, Twin Palms Publishing), she writes, “I chose to photograph each person as they presented their very own selves before my camera on the chance that I might be fortunate enough to contact, as poet Jack Gilbert writes ‘their hearts in their marvelous cases.’ These portraits—painstakingly printed on 5 x 4 inch sheets of black aluminum—are individualistic, diverse and emotionally compelling. 13
John Patrick McKenzie John McKenzie was born in 1962 in the Philippines. McKenzie moved to the United States with his family in 1964. He currently lives in San Francisco’s Mission District and has been working at Creativity Explored since 1989.
and objects from pop culture, current events, and his immediate surroundings. Swirling, multi-angled, and disorienting, the placement of his language comments on the contradictory, sometimes overwhelming, nature of media attention and celebrity.
Text functions as the basis of McKenzie’s practice, and is used for both its visual and scriptural qualities. The crowding and shape of the closed and filled intricacies of his calligraphy add depth and material to the work, and allow it to serve simultaneously as a visual image and as poetry. McKenzie’s original script and arrangement of text are tactile examples of his interpretation of the world, and can be both hilarious and poignant.
He is tirelessly engaged with sorting through the cyclical likes and dislikes of Hollywood, fashion, marketing, and the geo-political. And, like his artwork, the true nature of our information saturated world can be difficult to decode; but, ultimately, what McKenzie’s work reveals is that we are all people, we are all aging, we all like some things and dislike others, we all need to communicate, and isn’t that funny.
McKenzie’s process is based on a complex and mysterious repetitive sequencing that methodically adds layers of nuance to his chosen subjects, which are most often people
McKenzie’s work was featured in Create, a traveling exhibition that first opened at University Of California Berkeley Art Museum and Pacific Film Archive in 2011.
14
Victor Enrich
Taking a building in Munich, Germany, photographer Victor Enrich gave himself the task of trying to come up with 88 separate variations of the structure using only what already existed. The result is a fantastic exercise in creativity and imagination, not to mention a few rather brilliant new building designs that we think should be explored... 15
Sarah Moris Morris was born in Britain in 1967. She attended Brown University, Cambridge University, and the Whitney Museum of American Art Independent Study Program.[1] In 19992000, she was a Berlin Prize Fellow at the American Academy in Berlin. In 2001, she received a Joan Mitchell Foundation painting award.
16
Sol Lewitt Wall Drawing #1084 bestaat uit vier vierkanten met zwarte contouren en wordt direct op de muur geschilderd. De vier vlakken beslaan de hoogte van de muur. Elk deel is opgebouwd uit parallelle lijnen die verticaal, horizontaal en diagonaal, in beide richtingen, lopen. Het beeld is afgeleid van het raster dat gebruik maakt van de basisstructuren van lijnen. Sol LeWitt ziet zijn wandschilderingen als de meest heldere methode om tweedimensionaliteit te bereiken. Hij gebruikt de muur als drager. LeWitt zocht naar niet herleidbare elementen en vond deze door eindeloos veel permutaties. Dit was zijn eerste doel toen hij met wandschilderingen begon. Als conceptueel kunstenaar is LeWitt ge誰nteresseerd in de openeenvolgende handelingen tijdens het uitvoeringsproces van een wandschildering; vanaf het ontstaan van het idee tot de voltooiing. Voor LeWitt is het idee of concept het belangrijkste aspect van de kunst.
17
Jan Van Der Ploeg Jan van der Ploeg (1959) maakt muurschilderingen waar je gek van kunt worden. Soms zelfs letterlijk vanwege de psychedelische patronen en kleuren. Die doen het in deze overweldigend witte ruimte opvallend goed. Het blijft bij dergelijk ruimtegebonden werk toch altijd lastig om het goed in de ruimte te laten functioneren, maar dat gaat hier dus prima. Zijn werk is tot in de puntjes verzorgd en ziet er ontzettend strak uit. De inwerkingen op het menselijk zijn is alleen uit te leggen als je er eens voor hebt gestaan, het brandt niet in je netvlies, maar erachter. Dankzij Jan van der Ploeg heb ik toch wel even 5 minuten rust moeten nemen toen ik het museum weer verliet om even mijn hoofd weer in orde te krijgen. 18
19
Sarah Keighery In the current series of works Sarah Keighery uses spices, vegetable die, or natural substances as paint material. This relationship to the natural follows on from earlier ’line drawings’ (since 1999), in which segmental, circular objects carrying her designed organic paint, trace the surfaces of architecture. These dottype, linear interventions, also fold into a second category, that of the ’wall drawing’. The current object or painting works remain modest and low-fi, with the artist’s use of organic materials extending her own ’painting’ technique into a finely crafted contemporary art style. Concrete concerns like colour and form are developed in diverse ways. Having trained as a jeweler, a sense of intimacy is expressed through Keighery’s particular crafting of materials – a considered approach to pure abstraction and related processes underscores an intricacy of means. What emerges in these delicate works is a sense of the personal act of making. A process the artist claims is available for anyone to access.
20
Kazimir Malevitsj Kazimir Malevich (1878-1935) studeerde enkele jaren aan de kunstschool in Kiev en van 1904 tot 1910 aan de kunstacademie van Moskou. Aanvankelijk combineerde hij elementen van Russische volkskunst, symbolisme, impressionisme en fauvisme in zijn werk. Via de Russische avant-gardekunstenaars die in Parijs hadden gewerkt, maakte hij kennis met deze Franse stromingen en later ook met het kubisme, dat in Rusland veel invloed had. Malevich ontleedde zijn onderwerpen in die jaren in geometrische vormen, met een machineachtige uitstraling, vergelijkbaar met het werk van Fernand Léger. Daarna liet hij zich een tijdje inspireren door de kubistische schilderijen en collages van Picasso en Braque. Vanaf ongeveer 1915 maakte Malevich echter een totaal ander type kunst, dat hij zelf ‘suprematisme’ doopte, van het Latijnse supremus (voortreffelijk). Daarbij wees hij alle sensualiteit en natuurlijke weergave af. Met uitsluitend abstracte, geometrische patronen probeerde hij ‘de zuivere ervaring’ te bereiken. Het beroemde Zwarte vierkant was daarvan het ultieme resultaat: de maximale abstractie, het eindpunt én het nieuwe begin van de schilderkunst. Op de Laatste futuristische tentoonstelling ‘0.10’ lokte dit radicale schilderij, opgehangen op een plek waar
normaal de iconen hingen, hevige protesten uit. In de daarop volgende jaren ontwikkelde Malevich uiteindelijk een heel ‘suprematistisch systeem’ van eenvoudige geometrische objecten op een witte ondergrond, gevolgd door combinaties van vormen en nog later door wit-op-witcomposities. Na de Revolutie van 1917 raakte Malevich betrokken bij het Volkscommissariaat voor Verlichting (Narkompros). Vanaf 1919 gaf hij les aan de kunstschool in Vitebsk en vervolgens aan de kunstacademies in Petrograd (St.-Petersburg), Moskou en Kiev. In 1927 reisde hij naar Polen en Duitsland voor een overzichtstentoonstelling die hem internationale erkenning zou brengen. Intussen veranderde na 1928 de officiële kunstpolitiek in de Sovjet-Unie, toen het stalinistische regime de abstractie afkeurde en het werk van Malevich en anderen als ‘decadent’ bestempelde. De kunstenaar kon niet meer in zijn eigen stijl blijven werken en exposeren en keerde noodgedwongen terug naar min of meer figuratieve schilderijen van het boerenleven, opgebouwd uit elementaire vormen. Rond 1933 maakte hij uitgebalanceerde portretten van onder andere hemzelf en zijn vrouw, geïnspireerd op portretten uit de renaissance.
21
22
Donald Judd One of the foremost practitioners of Minimal Art, Donald Judd is best known for his sleek, boxlike constructions made of industrial materials such as aluminum, plywood, sheet metal, and plexiglass. Through these works, he sought to create a depersonalized art in which the exploration of space, scale, and materials served as an end, rather than as a metaphor for human experience. Emphatically concerned with pure forms, Judd’s works become statements about proportion and rhythm as well as three-dimensional space. His stacked boxes seem to come directly out of the wall rather than projecting from a backing surface. This creates the impression that the artwork shares the observer’s space instead of being set apart like a sculpture on a pedestal.
23
Aakash Nihalani Per ongeluk eindigde street artist Aakash Nihalani met tape als zijn medium. Zijn eerst werk maakte hij dan ook met schilder tape. De in New York geboren, en in Brooklyn geves- tigde kunstenaar vond zijn roeping nadat hij tevergeefs onder andere een studie poli- tieke wetenschappen geprobeerd had. In eerste instantie lijkt zijn werk, van kubussen, rechthoe- ken en andere vormen van veelal tape, eenvoudig. Maar als je verder kijkt zie je de opge- bouwde complexiteit door een speels perspectief. Veel werk vind je trouwens in zijn thuis- stad maar ook in het buitenland zoals India, en Frankrijk. 24
25
Walter d’Silva Volkswagen Golf Design Op New York Auto Show 2013 markeerde men de lancering van de Golf 7. Hoewel niet altijd een belangrijke beurs is voor het inleidingen van een nieuw model, toch bood de aanwezigheid van de Golf’s ons een zeldzame kans om de Volkswagen Group designer Walter de Silva een praatje te hebben over de nieuwe design en nog een paar andere onderwerpen.
26
U noemde in uw presentatie dat Golf 1 en Golf 4 de belan- grijke mijlpalen waren in de geschiedenis van de Golf. Kunt u dit eens uitleggen en ook waar dit past bij de Golf 7?
Wat van de Golf 1 en de Golf 4 heb je als inspiratie gebruiken in uw ontwerp?
de Silva: Golf 1 is logisch, omdat Giugiaro gedefinieerd deze architecde Silva: Vanuit een oogpunt van tuur in 1974 dat het echt formatieve ontwerp, de Golf en de 911 is de eni- was. De Golf 4 van Warkuss was ge auto die na 40 jaar die nog steeds de perfecte synthese tussen de Golf dezelfde filosofie hebben. De 911 1, de Golf 2 en Golf 3. Hij introduviert 50 jaar dit jaar en met de Golf is ceerde de sterke C-stijl, het venster 40 jaar.De Golf 1 en 4 zijn voor mij schimmel balans. De Golf 1 introdude best ontworpen Golfs in het verceerde de ene schouder lijn die zeer leden. De eerste was van Giorgetto schone en grote hoeken had tussen Giugfiaro en de Golf 4 van Hartmut de voor en zijkant. Als u deze dingen Warkuss. De 7 is van mezelf. samen zou stellen, zouden deze twee auto’s u een perfecte analyse kunnen geven. En dit is dan de Golf 7 geworden. Dit zijn de meer zuivere auto’s in de zeven generaties van de Golf. Meer Champfer rond de ramen, dit element kwam van de Golf 1. We gebruiken veel inspiratie, maar de auto is nieuw en modern. U kunt de kwaliteit en de perfectie van deze auto zien.
27
28
John McCracken McCracken begon de productie van zijn levendige monochrome “planken” in 1966. De gepoli- jste harsoppervlak toont de esthetiek van surf cultuur die uniek zijn voor ZuidCalifornië in de jaren 1960. De titel werd ontleend aan reclameslo- gans in modebladen. Interactie van het werk met zowel de vloer en wand is bedoeld om aandacht te vragen voor de ruimte dat bezet is in de galerie door zowel kijker en object. “Ik zie de plank als bestaande tussen twee werelden,” McCracken heeft gezegd: “de vloer is de fysieke wereld van staande objecten, bomen, auto’s, gebouwen, menselijke lichamen, en alles.
29
Yue Minjun The roots of Yue Minjun’s style can be traced back to the work of Geng Jianyi, which had first inspired Yue with his work of his own laughing face. Apart from that, Yue had also studied oil painting in the Hebei Normal University from 1985 to 1989. [5] Over the years, Yue Minjun’s style has also rapidly developed. Yue often challenges social and cultural conventions by depicting objects and even political issues in a radical and abstract manner. He has also shifted his focus from the technical aspects to the “whole concept of creation”. His self-portraits have been described by theorist Li Xianting as “a self-ironic response to the spiritual vacuum and folly of modern-day China.”[6] Art critics have often associated Yue with the Cynical Realism art movement in contemporary Chinese art. Yue is currently residing with fifty other Chinese artists in the Songzhuang Village. Since his debut, the work of Yue Minjun has been featured in numerous galleries in Singapore, Hong Kong and Beijing.[7] His piece Execution became the most expensive work ever by a Chinese contemporary artist, when sold in 2007 for £2.9 million pounds (US $5.9 million) at London’s Sotheby’s.[8] Until its sale at Sotheby’s Hong Kong in 2007, this painting had been owned by Trevor Simon, a junior investment banker who bought it with about a third of his salary while working in the region. Simon kept this painting in storage for 10 years as required by the conditions of sale.[9] The record sale took place week after his painting Massacre of Chios sold at the Hong Kong Sotheby’s for nearly $4.1 million.[10] ‘Massacre of Chios’ shares its name with a painting of the same name, 30
by Eugène Delacroix, depicting the 1822 event in Greek history. As of 2007 thirteen of his paintings had sold for over a million dollars. One of his most popuar series was his “Hat” collection. This series, pictures Yue’s grinning head wearing a variety of hats–a chef’s hat, a Special Forces beret, the helmet of a British policeman, Catwoman’s mask, and so on. The artist tells us that the series is about a “sense of the absurdity of the ideas that govern the sociopolitical protocol surrounding hats.” The series nicely illustrates the way that Yue’s character is universally adaptable, a sort of logo that can be attached to any setting to add value. When asked to participate in the Venice Biennale in 1999, Yue opted to begin fabricating bronze sculptural versions of his signature self-portrait paintings, playing off China’s famous Qin Dynasty army of terracotta warriors. While the ancient sculptures are known for the subtle individuality of each of the warriors, his cackling modern-day version are relentlessly identical, cast from the same mold. In Noah’s Ark, six of Yue’s self-portraits sit in a small rowboat on a blue sea, squatting together, gripping their knees and screaming in silent laughter. In Solar System, three identical Yues are cackling at the bottom of the canvas, each clad only in underwear, giant plants wheeling behind them in outer space. During the “Year of China” in France in 2003/2004, he participated to the exhibition “China, the body everywhere?” including 39 Chinese contemporary artists such as Zhang Xiaogang, Wang Guangyi, Fang Lijun, Yang Shaobin at the Museum of Contemporary Art of Marseille (fr).[11]
Yue Minjun’s first museum show in the United States took place at the Queens Museum of Art, Queens, New York. The show, Yue Minjun and the Symbolic Smile, featured bronze and polychrome sculptures, paintings and drawings and ran from October 2007 to January 2008.[12] Yue Minjun, L’Ombre du fou rire The first major exhibition in Europe
dedicated to the artist from November 14, 2012 to March 17, 2013. The Fondation Cartier pour l’Art Contemporain presented the first major European exhibition dedicated to the Chinese artist Yue Minjun, a unique opportunity to discover the work of an artist who, in spite of his international renown, continues to maintain a relatively low profile. 31
32
Takashi Murakami Takashi Murakami (Itabashi, 1 februari 1963) is een Japanse kunstenaar die zowel in traditionele media zoals schilderkunst, als in nieuwe, digitale en commerciële media werkt. Hij poogt de grenzen tussen hogere en lagere kunst te vervagen en wordt gezien als één van de grondleggers van de Superflat stijl. Deze stijl wordt gekenmerkt door grote egale kleurvlakken en door anime en manga geïnspireerde figuren. Murakami’s werk vertoont overeenkomsten met pop-art in zoverre dat hij elementen uit lagere kunst haalt en deze verwerkt in hogere kunst. Men brengt zijn werk dan ook onder in de categorie Neo Pop-art. Murakami verkoopt veel van zijn werk echter ook als producten voor de consumentenmarkt. In 2008 werd Takashi Murakami genoemd in de lijst van 100 Meest Invloedrijke Mensen door het tijdschrijft Time. Hij was de enige visuele kunstenaar die daarin voorkwam.
33
34
Lisa Uhl Recently, I was asked to write a catalog essay for a forthcoming exhibition featuring nine senior men from north Western Australia. In the essay, I note that one of the things that made these artists great (sadly eight of the nine are deceased), was their ability to constantly shift their practice, which I argue is symptomatic of a kind of “transformational ontology.� 35
Gabey Tjon a Tham Gabey Tjon a Tham is an installation artist working with a variety of media and art forms. She creates site-specific installations and aims to engage the audience. “))))) repetition at my distance� is a kinetic/light/ sound installation based on a subjective interpretation of sound traveling through space. A field of 16 rotating vertical blue light wires that oscillate in spreading patterns. The wires behave like living entities that respond to different forces. The flickering of light produces after-images on the retina that become an integral part of the experience, as they blend with the light produced by the installation. 36
37
Nathan Sawaya Nathan Sawaya is a New York-based artist who creates awe-inspiring works of art out of some of the most unlikely things. His recent global museum exhibitions feature largescale sculptures using only toy building blocks. LEGO® bricks to be exact. A full-time independent artist, Sawaya accepts commission requests and shows his art in galleries in New York, Miami and Maui. He’s available to design and build custom creations for private collectors, events, photo shoots and conventions. In addition, he occasionally makes himself available for speaking requests and is the author of two best-selling books.Sawaya was the first artist to ever take LEGO into the art world. His unique sculptures and touring exhibition, THE ART OF THE BRICK, continues to inspire creativity as well as break attendance records around the global. Born in Colville, Washington and raised in Veneta, Oregon, Sawaya’s childhood dreams were always fun. He drew cartoons, wrote stories, perfected magic tricks and also played with LEGO. Sawaya attended NYU. After college he rediscovered
38
LEGO but not as a toy, but rather as a medium. Today Sawaya has more than 2.5 million colored bricks in his New York and Los Angeles art studios. His work is obsessively and painstakingly crafted and is both beautiful and playful. Sawaya’s ability to transform LEGO bricks into something new, his devotion to scale and color perfection, the way he conceptualizes the action of the subject matter, enables him to elevate an ordinary toy to the status of fine art. According to journalist Scott Jones,”Sawaya is a surrealist mashup of forms and artists. Imagine Frank Lloyd Wright crossed with Ray Harryhausen, or Auguste Rodin crossed with Shigeru Miyamoto, and you start to get a sense of where Sawaya is coming from.” Sawaya’s art form takes shape primarily in 3-dimensional sculptures and oversized portraits. He continues to create daily while accepting commission work from around the world.
39
40
Allan McCollum Sinds eind jaren zestig produceert Allan McCollum series unieke kunstvoorwerpen, die elk de filosofie van massaproductie verkennen. Elke reeks wordt doorheen de tijd steeds verder uitgebreid met ogenschijnlijk gelijke, maar bij nader inzien verschillende en unieke objecten. Cultureel geladen veronderstellingen over kunst vinden we in zijn werk vaak terug in de vorm van tegenstellingen: uniek versus reproductie, handenarbeid versus machinale productie. McCollum stelt het probleem van de originaliteit in het licht van de huidige massaproductie, wat hij ziet als een krachtige taal om onze gevoelens over onszelf in de maatschappij uit te drukken. “Ik denk dat mensen in hun objecten uniciteit en zeldzaamheid verlangen voor heel eenvoudige, evidente psychologische redenen: omdat ze zichzelf ook willen omringen met voorwerpen die even zeldzaam en bijzonder en uniek zijn als ze zelf denken te zijn.� Via zijn series gipsen schilderijen of betonnen vazen ontleedt McCollum de rol die een kunstwerk in onze cultuur
speelt. Door de plaatsing in museum of galerij [dikwijls van plafond tot plint], het grote aantal voorwerpen per serie en de wijze van verkoop [en masse] wordt er veel duidelijk gemaakt over de functie, betekenis en waarde die het kunstwerk volgens hem heeft in de huidige maatschappij. Het schilderij blijft ondergeschikt aan het maatschappelijk gebeuren van kunst maken, aankopen en verkopen en van het bezitten van of kijken naar kunst. Zo krijgt het ook een economische waarde, als product met een ruilwaarde. Vanaf begin jaren negentig wil McCollum de toeschouwer nog sterker confronteren met het gegeven kunst en beeldcultuur door ons te laten nadenken over de overlevering van objecten en beelden in onze cultuur. De natuur zal nu als uitgangspunt dienen voor een indrukwekkende presentatie, waarin de nadruk ligt op opeenstapeling en herhaling. Gipsafdrukken van fossielen en prehistorische dieren moeten het publiek aanzetten tot meditatie over ondergang en dood. 41
Regine Schumann German artist Regine Schumann lives and works in Cologne. Her most recently exhibited installation was Dreamteam last month at Art Santa Fe 2011. In this collaboration with Alberto Frei, Schumann combined fluorescent acrylic spheres with a grid of compelling black & white photographic portraits in a black box environment (top four photos.) In all of her installations and works, Regine Schumann plays with color, transparency and light. Most of her work — from translucent acrylic or glass pieces to flexible plastic woven works — is typically displayed under black light creating an aura or glow around each piece and onto the nearby surfaces. In some cases where fluorescent works are involved, they emit enough of a radiant quality that allows them to be displayed in normal daylight.
42
43
44
Rene Eicke Het werk van iedere kunstenaar is opgebouwd uit zich herhalende elementen. Bij de 4 kunstenaars heeft het beeldvlak geen centrum. De waarnemer is hierdoor vrij in zijn aanschouwing. De werken laten goed zien hoe de indeling is, de opbouw van het werk en hoe de onderdelen met elkaar werken. Hiermee vertonen de werken leesbaarheid en opening tot reflectie. Het is niet het verhaal buiten het werk maar het verhaal wat de bestanddelen met elkaar doen. De kunstenaars werken voornamelijk met zwart wit. Contrast en wat er tussen de contrasten ligt speelt een grote rol. Dit laat ieder van de vier op zijn eigen manier zien.
45
Voorbeelden van de e-publicatie
46
47
48
49
DATAvisualisatie
50
51
fonts klassiek lettertype Aangezien ik bezig ben met graffiti heb ik gekozen om een lettertype te ontwerpen dat daarmee temaken heeft. Wat heeft dat nu met het thema ‘herhaling’ temaken? Tags worden meestal met eenzelfde, herkenbare handstijl op verschillende plaatsten meermaals gezet. En dat is dus mijn link mer herhaling.
52
53
54
55
Enkele pagina’s uit het Street Fonts boek.
56
57
Dit waren zowat mijn eerste ideeĂŤn.
58
59
60
61
Hier zie je dan mijn verdere ideeĂŤn die al dichterbij het taggen komen.
62
63
64
66
66
68
68
69
Bachelor proef Onderzoek Aangezien ik later in een wrap bedrijf zou willen werken heb ik besloten om dit semester mijn eigen volledig op dit aspect te concentreren. Wat het is. Wat de mogelijk heden zijn. Hoe men bij het wrappen tewerk gaat. Enzovoort.
70
Vroeger werd alles op de voertuigen handmatig geschilderd.
71
Autobelettering Enkel het logo of uigesnede letters worden op het voertuig geplakt
Autobestickering Hier wordt het voertuig gedeeltelijk beplakt.
carwrapping Bij carwrapping wordt de auto volledig beplakt. Dit kan door middel van bv. een zwarte folie of je kan voor een full print gaan. Waardoor er een hele print wordt afgedrukt op die folie.
72
Wrap looks Full print
Mat
Chroom
73
Wrap folies -een zelfklevende folie
-heel flexibel
-kan iedere vorm aannemen
-UV-werend
-krasbestendig
- f u l l- c o l o u r p r i n t
-of ĂŠĂŠn effen kleur
-gemakkelijk te verwijderen
-beschermt de lak.
74
Texturen
Tegenwoordig zijn er heel veel mogelijkheden als het gaat om texturen. Slangenvel, vilt, alluminium, carbon mat en nog veel meer.
75
Software
De software die men vooral gebruikt zijn Illustrator en Photoshop. Daarom wou ik eens iets uitproberen met een 3D programma. Om van dat 2D af te stappen. Maar uiteindelijk vond ik mij hierbij niet terug.
76
Bezoek aan BOLD De eerste keer dat ik het Bold-team ontmoete was op het autosalon. Zo kon ik al eens zien hoe dat wrappen tewerk gaat en kon ik die mensen spreken om af te spreken voor naar hun bedrijf af te komen.
> Deinze 77
WRAP PROCES
1= kuisen en ontvetten
78
2= Beschermlaag plakken
3= Snijdraad plakken
4= Recht Hangen
5= Folie plakken
6= Folie aanspannen
79
7= Glad strijken
8= OPwarmen voor de rekbaarheid
9= Onnodige stukken verwijderen
80
10= Snijden
11= Terug een beschermlaag aanbrengen
12= Sticker opplakken
13= Afwerking
81
wrappen bij Bold
-> 82
Eerst wou ik voor mijn bachelorproef zelf een auto wrappen. Ik heb altijd ontwerpen gemaakt maar ze nooit zelf uitgevoerd. Daarom wou ik het eens zelf uitproberen. Dat was mogelijk om dit bij Bold te doen. Maar wegens de te dure prijs van de folie ben ik hiervan afgestapt.
in het m at r o o d wrappen
83
ontwerpen door kunstenaars gemaakt
> Romero Britto (BraziliĂŤ)
84
> Jeff Koons (VS)
85
Zelf ontwerp maken
Aangezien ik veel met het tekenen van auto’s in opdracht bezig ben. Had ik als volgt een idee om een wrap te maken zodat het lijkt alsof de auto ingekleurd is door mij.
86
87
-> 88
Om een beetje af te stappen van de auto’s en vrachtwagens, ben ik het wat ruimer beginnen zien. Transport in het algemeen. Na wat opzoekwerk ben ik dingen tegen gekomen die mij vrij sober, saai, niet speciaal, enzovoort leken. Het zou leuk zijn om via een wrap hen een leuke opfrissing te geven. Want daarvoor dient het ook. Zo ben ik bijvoorbeeld bij goederetreinen gekomen. Die sobere, lelijke wagons die het landschapbeeld verprutsen. Als we die nu eens in een leuke wrap inpakken met beelden van de natuur? Daarop kan gewoon het logo van de firma geplaatst worden en al de nodige tekens.
89
Niet alleen bij goederetreinen ben ik stil blijven staan, maar ook onderandere bij vliegtuigen. Als we deze nu eens in een wrap met wolken print inpakken? Als je dan in je tuin ligt te zonnen en van de prachtige hemel geniet, hoef je je niet meer te ergeren aan die lelijke metale machines die voorbij komen gevlogen.
90
91
We rappen Verder denkend dan enkel bijvoorbeeld een trein te wrappen met natuur beelden, dacht ik om een wrap campagne uit te vinden die saaie en lelijke transportvoertuigen gaat wrappen met leuke beelden met daarop rijm teksten. Dit heb ik afgelijd van de naam W-rappen. Rappen is een muziekstijl waarbij de laatste woorden op elkaar rijmen.
En zo het idee van ‘We rappen’. Als we dan een treinwagon zien staan op het station, gaat iedereen het zien en de teksten beginnen lezen. En zo gaan WE samen RAPPEN. Gaan de mensen er samen over praten, ermee bezig zijn.
92
93