ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Τάκις Αλεξίου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 5 Ιανουαρίου του 1942. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Γερμανία (Δίπλωμα Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού, Τεχνικό Πανεπιστήμιο, Δρέσδη, 1964). Το 1967 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Γενική και Αντιληπτική Ψυχολογία και το 1968 τη πρωτοποριακή διδακτορική διατριβή του, συνδέοντας τον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό με την Ψυχολογία. Έχει εργαστεί ως Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος, σε διάφορα
έργα στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ελβετία, τις ΗΠΑ, την Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, τη Ζάμπια και το Ιράν. Είναι μέλος Αρχιτεκτονικών και Τεχνικών Ενώσεων και έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια, συμπόσια και συνέδρια. Έδωσε επίσης διαλέξεις στη Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία και Ελλάδα. Ήταν επισκέπτης Καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Offenbach/M. και στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο Darmstadt της Γερμανίας καθώς και Καθηγητής στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο AUA και στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Αγίας Παρασκευής - Αττική. Το American Biographical Institute / ABI τον επέλεξε το 1997 ως μία από τις 5.000 Προσωπικότητες του Κόσμου, για τη σημαντική προσφορά του στην Παιδεία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Είναι μέλος του Συμβουλίου Έρευνας του ABI και Ιδρυτής και Πρόεδρος του Ανθρωποκεντρικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής. Το International Biographical Center τον επέλεξε ως έναν από τους 2000 κορυφαίους διανοούμενους του 20ου αιώνα και το IBC του Cambridge της Αγγλίας ως “International Intellectual of the year 2001” για τη σημαντική προσφορά του σε μια Ανθρωποκεντρική Παιδεία στην Αρχιτεκτονική. Ως καλλιτέχνης έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον Κόσμο και έχει γράψει και σκηνοθετήσει δύο πολυθεάματα: “Οι Τέσσερις Εποχές” και “Το Ανδρόγυνο του Αριστοφάνη”. Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιστορικής και Φιλοσοφικής Εταιρείας και του Κέντρου Τεχνών 4 Εποχές οργανώνοντας Διεθνή Συμπόσια και Συνέδρια για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Στο χώρο της μουσικής ο Τάκις Αλεξίου έχει εκδώσει μια σειρά από μουσικές συνθέσεις: “ Under one’s Breath”, “The Song of the Birds”, “Voices without a Face”, “Red Wind”, “Αγάπης Χάδι”, “From Heart to Heart”. Έχει βραβευθεί μεταξύ άλλων με το “Διεθνές Βραβείο Καβάφη”, με το 1ο Δίπλωμα στην Διεθνή Έκθεση Εικαστικών Τεχνών της Στοκχόλμης και το όνομά του αναφέρεται σε ελληνικές και διεθνείς εγκυκλοπαίδειες. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και βιβλία αρχιτεκτονικού, εκπαιδευτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Ως πρόεδρος του Κέντρου Τεχνών 4 Εποχές - CA4S-AthensArt, δημιούργησε και διαχειρίζεται μέχρι σήμερα την καλλιτεχνική ιστοσελίδα www.athensart-2010.ning.com Το 2010 διοργάνωσε το Διεθνές Φεστιβάλ Τεχνών AthensArt στην Τεχνόπολη / Αθήνα και από τότε έχει οργανώσει πολλές ομαδικές και φιλανθρωπικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό προωθώντας τη Φιλία μέσα από την Τέχνη που μπορεί να αλλάξει τον Κόσμο Ειρηνικά. Από το 2017 μέχρι σήμερα παρακολουθεί διάφορα επιμορφωτικά σεμινάρια, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο πεδίο της Φιλοσοφίας, της Ψυχολογίας και της Ψυχοθεραπείας.
Το βιβλίο “2025 - Το κρίσιμο Έτος Αλλαγής & Οι 10 Αλήθειες του Σοφού - Από τον παραλογισμό των αγορών στην λογική των συναισθημάτων” του Τάκι Αλεξίου εκδόθηκε αρχικά ως e-book τον Ιανουάριο του 2023. Διεύθυνση παραγωγής, καλλιτεχνική επιμέλεια και εξώφυλλο: Τάκις Αλεξίου. Επιμέλεια ελληνικού κειμένου: Κική Μπαρδάνη, Πάνος Αρβανίτης. Layout: Λίτσα Μαράντη Διανομή: Γιούλη Τσαγκαράκη COPYRIGHT: Εκδόσεις 4 Εποχές, Τηλ:0030-6944128460, Fax: 0030-210-6011904, e-mail: profalex@otenet.gr ISBN 978-960-7453-22-8
Η ψυχή είναι βαμμένη στο χρώμα των σκέψεων της. Ηράκλειτος
Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη, είμαι αυτό που επιλέγω να γίνω.
Carl Jung
Δεν είμαι τίποτα, αλλά θα γίνω τα πάντα.
Karl Marx
Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να δεις στον Κόσμο.
Mahatma Gandhi
Πάντα φαίνεται αδύνατο έως ότου γίνει.
Nelson Mandela
Είμαστε αστρόσκονη, καταγεγραμμένη στο DNA μας. Διονύσης Π. Σιμόπουλος
Μήτε ποτέ γεννήθηκε κανείς, μήτε ποτέ κανείς πεθαίνει.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Μπορεί να κάνεις πολλά και διάφορα, εάν δεν κάνεις όμως
αυτό για το οποίο δημιουργήθηκες δεν έχεις κάνει τίποτα, απολύτως τίποτα. Ρούμι
Ο κύριος σκοπός της Εκπαίδευσης είναι να παρέχει εργαλεία
που μας επιτρέπουν να διακρίνουμε τι είναι Αλήθεια και τι όχι, τι είναι Ωραίο και τι άσχημο και να προσανατολίζουμε την κρίση και τη δράση μας με ηθικά κριτήρια.
Gardner Αγαπητέ φίλε Τάκι, το έργο σου «2025 Το κρίσιμο έτος Αλλαγής και οι 10 Αλήθειες του Σοφού» είναι σημαντικό. Λόγος λιτός, απλός, με ανθρωποκεντρικό βάθος και εύρος. Λόγος οικουμενικός. Γι αυτό και λόγος σοφός. Με τιμή και αγάπη, Φώτης Κουβέλης
Howard
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο συγγραφέας του βιβλίου επιδιώκει να αποκαλύψει την πραγματική ουσία των όσων συμβαίνουν σήμερα γύρω μας. Ο Τάκις Αλεξίου, Αρχιτέκτων-Χωροτάκτης, Συνθέτης και Συγγραφεύς φαίνεται να συμφωνεί με τον Noam Chomsky που θεωρεί ότι οι βασικοί στόχοι στη νέα τάξη πραγμάτων και
οι επιδιώξεις της παραμένουν οι ίδιοι, όπως τους καθορίζει
η πειθαρχημένη πνευματική και οικονομική κατεστημένη τάξη, στηριγμένη στην άγνοια των μεγάλων μαζών, άγνοια που τους επιβάλλεται από τα συστήματα …παιδείας, και στην αναδιατύπωση της ιστορίας.
Το βιβλίο του Τάκι Αλεξίου, όπως και όλη του η ζωή, αποτελεί υπόδειγμα συνδυασμού καθαρότητας της γλώσσας έλλειψης υποκρισίας αλλά και ασκήσεων συνείδησης και θα ασκήσει, πιστεύω, έντονη γοητεία σε πολλούς κυρίως νέους στην ηλικία ή στη σκέψη, όχι μόνο δηλαδή λόγω της ευθύτητας του λόγου του αλλά εξαιτίας της αντιπάθειάς του ενάντια στη διγλωσσία
και την υποκρισία, πολιτική και θρησκευτική, αντιπάθειας σε
ότι πιο απωθητικό υπάρχει διεθνώς στην πολιτική, θρησκευτική
και κοινωνική ζωή (παρατηρείστε ,για παράδειγμα, το χειρισμό
της έννοιας του Εθνους στο πρόλογο).
Όλες οι ενότητες που συμπεριλαμβάνονται σ’αυτό το βιβλίο
είναι εύκολα αναγνώσιμες, γραμμένες σε ζεστή και ρέουσα δημοτική γλώσσα.
Ο συγγραφέας αγωνιά και νοιάζεται για την κατάσταση του ανθρώπου και την υποβάθμιση της ανθρωπιάς που συντελείται
γύρω μας και προωθείται αδιάκοπα από εξουσίες
να ταυτίζουμε την Πρόοδο του ανθρώπου με την πρόοδο της μηχανής» μας λέει στον πρόλογό του, και καταλήγει ότι « στην Πολιτική δεν αρκεί η διαφάνεια χωρίς την αρωγή μιας σθεναρής ηθικής» .
Δεν ξέρω αν το 2025 είναι το κρίσιμο έτος αλλαγής,
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Η Νέα Εποχή γεννιέται για όλο τον κόσμο μέσα από τις κακουχίες μιας τεχνοκρατούμενης Ανθρωπότητας. Το τίμημα που πληρώσαμε και πληρώνουμε μεγάλο. Τίποτα όμως δεν θα μπορέσει ν’ αναχαιτίσει την Πορεία της Αλλαγής. Η εποχή του βιομηχανικού και μεταβιομηχανικού πολιτισμού βρίσκεται ήδη στο τέλος της. Είναι καιρός να πάψουμε να ταυτίζουμε την Πρόοδο του Ανθρώπου με την πρόοδο της μηχανής. (Τάκι Αλεξίου “Για μια Ενωτική Κίνηση και Πολιτική στην Ελλάδα”, Εκδόσεις ΠΑΝ.Ι.Φ.Ε., Αθήνα
να καταστρέφουμε ή να το βάζουμε στα πόδια Hundertwasser. (Τάκι Αλεξίου “Η Αισθητική της Αγάπης”, Εκδόσεις 4 Εποχές, Αθήνα 2008)
Το δημιούργημα είναι κυρίαρχο Hermann Hesse και όχι ο δημιουργός. Γιατί τότε και μόνο τότε… λάμπει η εικόνα σου μπροστά μου… Τότε αιχμαλωτίζομαι και τότε καθαρίζουν
τα χρώματα
Αισθήσεις”, Εκδόσεις 4 Εποχές, Αθήνα 2008)
Στους καταπιεστικούς μηχανισμούς υπάγεται πρώτ’ απ’
όλα η οικογένεια όταν δεν λειτουργεί με γνώμονα τον ισότιμο διάλογο μεταξύ όλων των μελών της. Υπάγεται το σχολείο
όταν βασίζεται σε εξωτερικά και όχι εσωτερικά κίνητρα.
Υπάγεται το κράτος όταν αντί να εξυπηρετεί τον πολίτη, τον
καταδυναστεύει. Υπάγεται η θρησκεία όταν επιδιώκει, άμεσα ή έμμεσα, να επιβάλει το δόγμα της. Υπάγεται η δικαιοσύνη όταν αντί να αναζητά την Αλήθεια, διαπλέκεται. Υπάγονται οι πάντες όταν δεν σέβονται τα δικαιώματα του ανθρώπου, αγνοούν τη φύση του και δεν συμβάλλουν κυρίως στην καλλιέργεια των αισθήσεων και των θετικών συναισθημάτων. ( Τάκι Αλεξίου “Ο Κύκλος της Αρμονίας”, Εκδόσεις 4 Εποχές, Αθήνα 2008)
Στην Πολιτική δεν αρκεί η διαφάνεια χωρίς την αρωγή
μιας σθεναρής ηθικής. Μιας ακέραιης εντιμότητας που
θα καθοδηγεί τις πολιτικές επιλογές, υπογραμμίζει η
ακαδημαϊκός Jacqueline de Romilly γνωρίζοντας, είμαι
βέβαιος, ότι στη σύγχρονη πολιτική δεν απουσιάζει μόνο η
εντιμότητα και η ηθική, αλλά και αυτή ακόμη η διαφάνεια. Η σκέψη των πολιτικών δεν είναι μόνο ασαφής και κομματικά
περιχαρακωμένη, αλλά και ιδιοτελής.
Ερώτηση
Απάντηση
Ερώτηση
, και ο Αριστοτέλης αργότερα, που πρόσθεσε την Καρδιά... Αντιλαμβανόμαστε πόσο κοντά είναι οι τοποθετήσεις αυτές των αρχαίων Ελλήνων, και άλλων Σοφών, ανά τον κόσμο, με την σύγχρονη νευροβιολογία και τα ευρήματα των πρόσφατων ερευνών του ανθρώπινου εγκέφαλου, αναφορικά με τον συναισθηματικό νου και την μεγάλη σημασία του στην εξέλιξη του ανθρώπου
και της Κοινωνίας...
Ερώτηση: Και ποιος ο ρόλος, το καθήκον των ανθρώπων του
πολιτισμού???
Απάντηση: Γνωρίσαμε και στην Ελλάδα το ποιόν των
αποκαλούμενων “ιερών τεράτων”, και θεωρώ ότι οι αληθινοί
Άνθρωποι του Πολιτισμού, σε όλο τον κόσμο δεν ανήκουν στη
κατηγορία του “σωρού” και δεν θα δέχονταν ποτέ τον όρο “ιερό
τέρας”, διότι στο τέλος φεύγει το “ιερό” και μένει το “τέρας”...
Ο ρόλος τους είναι, πέρα από την καταγραφή της υπάρχουσας
κατάστασης και ανάλυσης των δεδομένων, να προτείνουν
τρόπους επίλυσης των προβλημάτων που εντοπίστηκαν...
Αυτό λοιπόν που θεωρώ αναγκαίο είναι κάθε έργο αληθινής
Τέχνης να περιλαμβάνει αυτόν τον προβληματισμό, να τον
μοιράζεται και να τον συζητά με το κοινό, που είναι πιο έτοιμο από ποτέ να ακούσει...
Ερώτηση: Γιατί χρειάζεται, και μάλιστα άμεσα, ριζική
αναθεώρηση η εκπαίδευση και η κοινωνική πολιτική???
Απάντηση: Για να νοικοκυρέψουμε, επιτέλους, το Συναισθηματικό μας Σπιτικό, που ισοπέδωσαν οι
“τέλεια” Δικτατορία του Haxley... Πρέπει να κατανοήσουμε ότι χωρίς νοικοκυρεμένο το Συναισθηματικό μας Σπιτικό δεν υπάρχουν Ηθικές Αρχές και Αξίες και θα συνεχίσει να κυριαρχεί η λογική του ερπετού... Διαλέγουμε και παίρνουμε...
Ερώτηση: Ο μέχρι πρόσφατα ισχύων πολιτικός διαχωρισμός (δεξιά-κέντρο-αριστερά-πράσινοι-κόκκινοι-μπλε), έχει στις
και Ελεύθερη Βούληση αυξάνεται γεωμετρικά, ίδωμεν...
Ερώτηση: Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι η απλή
αναλογική το καταλληλότερο εκλογικό σύστημα???
Απάντηση: Είναι, και όχι μόνο δεν πρέπει να καταργηθεί αλλά
πρέπει να ενισχυθεί, με την έννοια της ισότιμης συμμετοχής
όλων των μικρότερων
τα χειρότερα...
Ερώτηση: Από πότε εκδηλώνεται ιστορικά η ανάγκη του
ανθρώπου για Ειρήνη και Ευημερία???
Απάντηση: Από όσο γνωρίζω, ιστορικά τουλάχιστον, από
την εποχή του Φαραώ Ακενατόν (1372-1336 π.Χ.) και
της βασίλισσας Νεφερτίτης (1370-1330 π.Χ.) της αρχαίας
Αιγύπτου οι οποίοι σταμάτησαν τους πολέμους, εδραίωσαν
την Ειρήνη και έχτισαν την πόλη
της εποχής από την απέραντη χώρα τους, η αφαίρεση της
ναζιστικής σημαίας των Γερμανών από τον Μανώλη Γλέζο και
τον Απόστολο Σάντα το 1941 από την Ακρόπολη, και άλλες
αξιοσημείωτες πράξεις, προγενέστερων ή μεταγενέστερων
ανθρώπων, από ανατολή και δύση...
Ερώτηση: Θεωρείτε άρα αδικαιολόγητη τη χρήση κάθε μορφή
βίας και πολέμου???
Απάντηση: Αν θέλουμε να ονομαζόμαστε και να είμαστε
σκεπτόμενοι άνθρωποι Ναι!
Göttingen: “Ήσασταν της άποψης ότι το μυαλό σας λειτουργεί έτσι κι αλλιώς από μόνο του όπως πρέπει? Τότε δυστυχώς γελαστήκατε.”!!!
Ερώτηση: Αναρωτιέμαι τι θα έκανε ο Gandhi, αν εισέβαλε
η Ρωσία, στις μέρες μας, στη χώρα του??? Θα ήταν λύση η παθητική αντίσταση??? Απάντηση: Προσωπικά θεωρώ πως Ναι… Η ιστορία μας διδάσκει πολλά και με τον Nelson Mandela, αναφορικά με την Συμφιλίωση…
κυβερνήτη, να χαρακτηρίζεται αυθαίρετα προδότης και να φυλακίζεται…
Ερώτηση: Άρα πού καταλήγουμε??? Από τι πρέπει να απελευθερώσουμε το μυαλό μας???
Απάντηση: Το μυαλό κανενός ανθρώπου δεν είναι δυνατόν να απελευθερωθεί, εάν πρώτα δεν διαχειριστεί αποτελεσματικά
τα τραυματικά του βιώματα, την κακοποίηση δηλαδή που
υπέστη ως έμβρυο, μωρό, παιδί και έφηβος στο οικογενειακόσυγγενικό περιβάλλον
κάνοντας και την ενήλικη ζωή του, όπως και την ζωή των διπλανών του, μαρτύριο για να μην πω κόλαση…
Ερώτηση: Και γιατί είναι οδυνηρό αυτό το ταξίδι??? Και ο
πόνος από που προέρχεται???
Απάντηση: Με απλά λόγια, από τον εγωισμό, την εγωκεντρική τύφλωση και μνήμη όπως αποκαλείται στην Ψυχολογία, την αποκλειστική ευθύνη της οποίας φέρουν, επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, οι γονείς-συγγενείς και αργότερα οι δάσκαλοι
και καθηγητές, και σε καμία περίπτωση τα παιδιά, οι έφηβοι και οι μαθητές… Εάν αυτό δεν το αναγνωρίσουμε και δεν το αποδεχτούμε, και συνεχίσουμε να
ξανά, την κόλαση, όπως φαίνεται στο συγγραφικό έργο των
Orwell και Huxley???
Απάντηση: Όχι, σε καμία περίπτωση, αλλά με οδηγό τις επιστήμες, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τον Άνθρωπο, πρέπει να σταματήσουμε άμεσα αυτόν τον παραλογισμό μια
για πάντα, αναγνωρίζοντας την ανάγκη απελευθέρωσης του μυαλού μας από τα δεινά του παρελθόντος…
Ερώτηση: Το δικαιολογημένο ερώτημα που τέθηκε πρόσφατα, με αφορμή την κακοποίηση ενός παιδιού είναι, αν η κότα γέννησε το αυγό ή το αυγό την κότα???
Απάντηση: Αν καταλαβαίνω τον συμβολισμό, το κοινωνικό
να απελευθερώσουμε το μυαλό μας... Είναι δηλαδή απαραίτητο να αποκτήσουμε το “γνώθι σαυτόν”, που σημαίνει να καλλιεργήσουμε μια ουσιαστική σχέση με τον Εαυτό μας (Αυτογνωσία), μια ουσιαστική σχέση με τον Διπλανό μας
άνθρωπο (Φιλία) και στη συνέχεια μια ουσιαστική σχέση με την Κοινωνία (Συμμετοχή)... Αυτά είναι που αγνοήσαμε στο παρελθόν και αποτύχαμε τραγικά... Ο κάτοικος δεν γίνεται πολίτης ούτε ο πολίτης σύντροφος με το έτσι θέλω... Ούτε επειδή έχουμε μάτια κι αυτιά σημαίνει ότι βλέπουμε κι ακούμε, ούτε η παρουσία του εγκέφαλου μας κάνει σκεπτόμενους ανθρώπους... Σίγουρα, δεν είμαστε ό,τι δηλώσουμε, “ζούμε”
σε μία αυταπάτη κι αυτό το ονομάζουμε πραγματικότητα... Κάτω από αυτές τις συνθήκες ψυχολογίας όχλου μόνο ζημιά και καταστροφή προκαλούμε, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, τα αξιώματα και την εξουσία που μπορεί να διαθέτουμε...
Αυτό εκτιμώ είναι που εννοεί και ο Jose Saramago όταν
υπογραμμίζει: “Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει, αλλά οι
πολιτικές δυνάμεις που διαθέτουμε σήμερα δεν αρκούν για
να κάνουν αυτή την αλλαγή. Το δημοκρατικό σύστημα στο
σύνολό του θα πρέπει να επανασχεδιαστεί.”… Η οποιαδήποτε
πολιτική παράταξη που θέλει να ονομάζεται προοδευτική θα
έπρεπε, εδώ και χρόνια, να έχει προωθήσει την Συναισθηματική
Αγωγή στην Εκπαίδευση, γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στο άτομο και κατ’ επέκταση στην Κοινωνία... Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ Ή ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ???
Όταν πριν από 30 χρόνια έκανα γνωστές τις σκέψεις μου, στο δοκίμιο “Για μια Ενωτική Κίνηση και Πολιτική στην Ελλάδα”, περιοριζόμουν στα κοινωνικά θέματα των προκαταλήψεων, του
εθνικισμού, του θρησκευτικού σωβινισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Η καίρια ερώτηση, από που προέρχονται όλα
αυτά τα θλιβερά φαινόμενα, τέθηκε αργότερα όταν διαπίστωσα
το αυτονόητο, τον παραλογισμό να θέλουμε να φτιάξουμε
αναγκάζονται να ξεπερνούν τον φόβο προσδιορίζοντας με θυμό τα όρια τους… Αναφέρομαι στην λεκτική, συναισθηματική, σωματική και ενίοτε σεξουαλική κακοποίηση που δέχονται στο οικογενειακό κι αργότερα στο σχολικό τους περιβάλλον... Ας σταματήσουμε λοιπόν να
αποδίδουμε ευθύνες εκεί που δεν υπάρχουν, κι ας αναλάβουμε
εμείς -οι γονείς, συγγενείς, δάσκαλοι και καθηγητές- επιτέλους τις ευθύνες μας, συμμαζεύοντας πρώτοι το Συναισθηματικό μας
Σπιτικό!!!
Με την αποδοχή της κατάστασής μας και την ανάληψη των ευθυνών που συνεπάγονται απέναντι στον ίδιο μας τον Εαυτό, αρχίζει το ταξίδι της Αυτογνωσίας ή αλλιώς το συμμάζεμα του ρημαγμένου Συναισθηματικού μας Σπιτικού και το μίζερο ανθρωπάκι μεταμορφώνεται σταδιακά σε Άνθρωπο σκεπτόμενο με Καρδιά... Παύουμε να “ζούμε” με ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, απελευθερώνοντας το μυαλό μας από
άνθρωπο προσεχτικά, μαθαίνουμε να ρωτάμε καλοπροαίρετα και μαθαίνουμε να συζητάμε εποικοδομητικά χωρίς την
παραμικρή διάθεση πειθούς και επιβολής των απόψεών μας...
Μαθαίνουμε, μαθαίνουμε, μαθαίνουμε, και στο “Γνώρισε τον Εαυτό σου” προστίθεται “και θα γνωρίσεις τον Κόσμο”. Η
ζωή αποκτά, βήμα-βήμα, Νόημα, ευγενή Σκοπό, ουσιαστική Γνώση και επίμονο Πνεύμα... Οικοδομούμε σχέσεις Φιλίας, και η συμμετοχή μας στα κοινά, απαλλαγμένη από φόβο και θυμό, είναι θεραπευτική και αποτελεσματική για μας και τους διπλανούς
για να αποφύγει τη χρήση βίας και τα καταστροφικά επακόλουθά της, όπως και γω, θεωρώ υποχρέωση μου να επισημάνω την έλλειψη ενός καθοριστικού χαρακτήρα, εννοώ τον Σοφό, ο οποίος, πέρα από τον παραλογισμό των αγορών, υποδεικνύει συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει άμεσα να παρθούν, αναφορικά με την συναισθηματική εξυγίανση
του ανθρώπου, απαραίτητη προϋπόθεση για μια όντως προοδευτική κοινωνική πολιτική… Είναι επιεικώς απαράδεκτο να ισχυρίζεται ο οποιοσδήποτε ότι “όλοι οι άνθρωποι είναι σοφοί” Karl Popper . Είναι εξίσου εξωφρενικό να ισχυρίζεται ο ίδιος πάντα συγγραφέας ότι “οι απαισιόδοξοι έχουν δίκιο” αν και χρωστάμε τα πάντα στους “αισιόδοξους”, που ουσιαστικά κατέστρεψαν
πανικού... Κάτι που μας καθιστά ανίκανους
αποκτήσουμε μια ουσιαστική σχέση με τον Εαυτό μας, τον Διπλανό μας άνθρωπο και την Κοινωνία!!!
Πού πήγε η παράδοση του κριτικού διαλόγου που γνώρισε
αυτός ο Τόπος από τη Αρχαιότητα, με τον Θαλή, τον Πλάτωνα
και τους νέο-Πλατωνικούς??? Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε
ότι ζούμε σε μια βίαιη κοινωνία όπου λείπει εντελώς ο κριτικός
διάλογος... Τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή???
Αναρωτιέμαι γιατί όταν οι γονείς, συγγενείς, δάσκαλοι και καθηγητές κακοποιούν, ποικιλοτρόπως, τα παιδιά
και μαθητές τους, το ονομάζουμε συμμόρφωση και όχι κακοποίηση... Και τα αναφαίρετα δικαιώματα των παιδιών
και μαθητών πού πήγαν??? Το παιδί που κακοποιείται
στο ίδιο του το σπίτι και αντιδρά αργότερα στο σχολείο, προσπαθώντας να προσδιορίσει τα όριά του, ο αληθινός
Δάσκαλος οφείλει να το αγαπήσει με όλο του το Είναι, γιατί
είναι ο γονιός που δεν είχε!!!
“Πώς πρέπει ν’ αγαπούμε το Θεό? / Αγαπώντας τους ανθρώπους. / Πώς πρέπει ν’ αγαπούμε τους ανθρώπους? / Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο. / Ποιος
είναι ο σωστός δρόμος? / Ο Ανήφορος.” Νίκος Καζαντζάκης
Τι συμβολίζει ο ανήφορος? Τον Γολγοθά? Την Σταύρωση?
“Μηδέν κακόν αμιγές καλού” (Μέγιστο ρητό της Αρχαιοελληνικής Γραμματείας). Συχνά δεν κατανοούμε κάποιες σκέψεις
και πράξεις συνανθρώπων μας... Ας μην βιαστούμε να τις κρίνουμε, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις αντιλαμβανόμαστε, πολύ αργότερα, τη μεγάλη σημασία τους για την ζωή μας...
Και μια ερώτηση: Ποιος άνθρωπος απέκτησε ποτέ τη Λευτεριά του με Βία??? Η ουσιαστική
Ελευθερία του σκεπτόμενου
ανθρώπου είναι εσωτερική υπόθεση... Είναι η διαχείριση και απελευθέρωση του μυαλού του από τα αδιαχείριστα τραυματικά παιδικά και εφηβικά του βιώματα... Ο φόβος αποκλείει
Αγάπη όπως και η Αγάπη αποκλείει τον φόβο, ακόμα και τον φόβο
και στη συνέχεια φτιάξαμε μηχανήματα καθαρισμού αέρα για να αναπνέουμε στα κατάκλειστα σπίτια μας... Τα ίδια με τις λίμνες, τα ποτάμια, τη θάλασσα… Το σύστημα φτιάχνει τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι το σύστημα??? Είναι γεγονός ότι
ότι για να αναρρώσει η Γη από την ρύπανση και μόλυνση που τόσο απερίσκεπτα κι απλόχερα προσέφερε το ανθρώπινο
γένος, κυρίως τα τελευταία 250 χρόνια, θα χρειαστούν
πολλές χιλιάδες χρόνια μιας σώφρονος περιβαλλοντικής και
κοινωνικής πολιτικής, που είναι παντελώς απούσα ακόμα
σήμερα!!! Κανένας σκεπτόμενος άνθρωπος με κριτικό νου
δεν θα επέτρεπε ποτέ οι όποιες διαφορές να επιλύονται με
βία και πόλεμο και όχι με
την τέως Σοβιετική Ένωση... Εκτός και εάν, τα επόμενα χρόνια αναλάβουν την πολιτική άτομα με νοικοκυρεμένο το συναισθηματικό τους σπιτικό, ψυχολογικά ώριμα, και θέσουν τις βάσεις για μια ουσιαστικά Προοδευτική Περιβαλλοντική και Κοινωνική Πολιτική, πέρα από τις υποσχέσεις, τα γνωστά “θα”, τους δρόμους και τα γεφύρια και πιο πρόσφατα τα επιδόματα και τα κουπόνια… Ας απελευθερώσουμε λοιπόν
το μυαλό μας και ας γίνουμε επιτέλους αυτό που οφείλαμε να είμαστε εξαρχής, σκεπτόμενοι άνθρωποι με καρδιά, και όχι καταστροφικές μηχανές απληστίας, βίας και πολέμου... Χωρίς αυτό το κβαντικό άλμα στον άνθρωπο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ζήσουμε σε μία κοινωνία Αγάπης, Διαλόγου, Ειρήνης και Ευημερίας...
διάγνωση, καλύτερα από τους μετεωρολόγους στο να προβλέπουν τον καιρό και ικανότερα
από τους διαχειριστές των αμοιβαίων κεφαλαίων στην επιλογή
κερδοφόρων μετοχών.”
Η Αγάπη δεν είναι μία κούφια λέξη που ξεστομίζεται χωρίς
περιεχόμενο... Είναι το πιο σημαντικό, εν δυνάμει, νευρωνικό κύκλωμα του Συναισθηματικού Νου του ανθρώπου, που όπως όλα τα νευρωνικά κυκλώματα του εγκέφαλου έχει ανάγκη από την δική του καλλιέργεια.... Και είναι απαραίτητο οι άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να συνδεθούν ουσιαστικά μεταξύ τους
να έχουν τον ίδιο ηθικό κώδικα επικοινωνίας... Καιρός λοιπόν να ειπωθούν συνοπτικά ορισμένα πράγματα με το όνομά τους, αν θέλουμε να ξεβαλτώσουμε και να ζήσουμε σαν Άνθρωποι:
1. Το Κοινωνικό Σύστημα, είτε μας αρέσει είτε όχι, αλλάζει
κάθε 500 χρόνια και η Ανθρωπότητα βρίσκεται για άλλη μία φορά σ’ αυτό το σημείο καμπής, αλλαγής του κοινωνικού συστήματος...
2. Τα τελευταία 250 χρόνια, με τις τρεις βιομηχανικές επαναστάσεις καταστράφηκε ανεπανόρθωτα το περιβάλλον και ισοπεδώθηκε συναισθηματικά ο άνθρωπος...
3. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, η υλοποίηση της οποίας θα σημάνει την πλήρη ρομποτοποίηση των ανθρώπων, επιφέροντας την τέλεια δικτατορία, και το τέλος των πάντων...
4. Το αδιέξοδο που ήδη βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι αποκλειστικό δημιούργημα των σύγχρονων, συναισθηματικά ισοπεδωμένων, ανθρώπων του σωρού και όχι του Θεού...
5. Η κόλαση, ολοφάνερα πια έχει ανοίξει τις πύλες της, χωρίς να έχουμε αναγνωρίσει τα πραγματικά αίτια του Κακού, που είναι πρώτα ψυχολογικά-συναισθηματικά και μετά κοινωνικάπολιτικά...
6. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι όσο θα συνεχίζουμε
Πολιτική!!!
7. Είναι σημαντικό οι προοδευτικοί πολιτικοί ανεξαρτήτως
χρώματος να εξασκηθούν στον κριτικό και ουσιαστικό Διάλογο με επίκεντρο την Οικουμενικότητα, για το καλό ολόκληρης
της Ανθρωπότητας...
8. Μπορεί να καθυστέρησε η έρευνα του ανθρώπινου εγκέφαλου, αλλά σήμερα γνωρίζουμε ότι το παραμελημένο συναίσθημα είναι αυτό που καθορίζει όχι μόνο την ποιότητα των Ενστίκτων αλλά και τη Σκέψη μας...
9. Με οδηγό την επιστήμη της Νευροβιολογίας και το αναγκαίο νοικοκύρεμα του Συναισθηματικού μας Σπιτικού, η Συναισθηματική Αγωγή και Θεραπεία πρέπει να πάρει άμεσα τη θέση που της αρμόζει στην Εκπαίδευση...
10. Ο σχολικός Ψυχολόγος, που θα υπερασπίζεται, κυρίως, τα δικαιώματα του Μαθητή, οφείλει να είναι παρών ,σε επαρκή αριθμό, σε όλα τα σχολεία της Επικράτειας, δημόσια και ιδιωτικά, θεσμοθετώντας παράλληλα Σχολές Οικογενείας σε όλους τους Δήμους και Κοινότητες της Χώρας... Κι ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε ότι το να κυοφορείς ένα έμβρυο δεν σε κάνει μητέρα. Το ίδιο ισχύει και με τον άνδρα, που δεν γίνεται αυτόματα πατέρας...
Σοφίας που θεμελιώνουν βήμα-βήμα, ένα Κόσμο Διαλόγου και Ειρήνης… Ο Κόσμος δεν θα καταστραφεί από τους κακούς
Τέλεια Δικτατορία, όπως μας την περιγράφει ο Aldous Huxley, εδώ και έναν αιώνα, και εμείς παραμυθιαζόμαστε ότι “ζούμε” ευτυχισμένοι σε ένα παράλληλο σύμπαν δυτικότροπης “ελευθερίας”... Προτιμώ τη σκέψη του Νίκου Καζαντζάκη: “Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι Λεύτερος”. Με τα λόγια του Επίκτητου “Να μη φοβάσαι τις αρρώστιες και τον θάνατο, να φοβάσαι τον φόβο.” Ας πάψουμε λοιπόν πρώτα να φοβόμαστε και η πραγματική Ελευθερία έρχεται… “Όλοι οι πολιτισμοί που γνωρίζουμε δεν έχουν δημιουργηθεί ποτέ από ανθρώπους του σωρού, η δύναμη του οποίου είναι μόνο να καταστρέφει” Gustave Le Bon. Και το άμεσο
ερώτημα: Από πού προέρχεται αυτή η καταστροφική μανία του ανθρώπου???
Η δεύτερη Αλήθεια του Σοφού αναφέρεται στο γεγονός ότι το κοινωνικό σύστημα, είτε μας αρέσει είτε όχι, αλλάζει κάθε 500 χρόνια, χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε αν θα κυριαρχήσει ο απόλυτος παραλογισμός των αγορών ή αν θα θεμελιώσουμε, για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, μία Κοινωνία συναισθηματικά ώριμων Πολιτών…
Έχει μεγάλη σημασία να συνειδητοποιήσουμε, με τα λόγια του Νομπελίστα Konrad Lorenz, ότι δεν είμαστε παρά “το μεταβατικό στάδιο από τον πίθηκο στον άνθρωπο”… Και το ερώτημα: Γιατί κολλήσαμε σ’ αυτό το μεταβατικό
“Αμαρτίαι γονέων Παιδεύουσι Τέκνα”. Το ρήμα “παιδεύω” εδώ σημαίνει τιμωρώ, κολάζω, ταλαιπωρώ, βασανίζω, κακοποιώ, τυραννώ…
Με άλλα λόγια οι απάνθρωπες συνθήκες στις οποίες εκτέθηκαν
οι άνθρωποι και ειδικότερα τα παιδιά τα τελευταία 250 χρόνια
των βιομηχανικών επαναστάσεων, είχαν ως αποτέλεσμα την συναισθηματική μας ισοπέδωση και την καταστροφική μανία του ανθρώπινου γένους. Ας αποδεχτούμε λοιπόν πρώτα απ’
όλα ότι το πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουμε άμεσα δεν βρίσκεται στα παιδιά και μαθητές που υπήρξαν θύματα αλλά στους εκάστοτε θύτες, γονείς, συγγενείς, δασκάλους και καθηγητές…
Η τέταρτη Αλήθεια του Σοφού δηλώνει ότι ο άνθρωπος αποκτά Κριτικό Νου και Ελεύθερη Βούληση από τη στιγμή
που αρχίσει να καλλιεργεί μια Ουσιαστική Σχέση πρώτα με τον Εαυτό του [Αυτογνωσία], στη συνέχεια με τον Διπλανό του [Φιλία] και τέλος με την Κοινωνία [Συμμετοχή στα Κοινά], με αυτή την σειρά!!!
Δηλώνει επίσης πως οι παραπάνω ιδιότητες προϋποθέτουν αντίστοιχα ότι ο άνθρωπος έχει μάθει α) να Ακούει πραγματικά, εννοείται ανεξάρτητα από
τον γνωστό πανεπιστημιακό, ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα Irvin Yalom ), β) να βάζει ουσιαστικές Ερωτήσεις, γ) να επεξεργάζεται
Αποσαφηνίζεται επίσης ότι οι τρεις Αλήθειες που ήδη αναφέρθηκαν αποσκοπούν στην “απελευθέρωση του μυαλού” του ανθρώπου από την κακοποίηση στην οποία εκτεθήκαμε στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια (τον όρο “απελευθέρωση του μυαλού” χρησιμοποιεί ο Σωκράτης) …
πρόσφατα προστέθηκαν και οι σχολικοί ψυχολόγοι…
Αναφέρεται στη βάρβαρη κακοποίηση στην οποία εκτέθηκαν
Η έκτη Αλήθεια του Σοφού μας θυμίζει ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης
οποία τυφλά ακολουθούμε, χωρίς να έχουμε αξιολογήσεισυνειδητοποιήσει την ανεπανόρθωτη ζημιά που διέπραξαν
οι τρεις προγενέστερες, με την οποία θα ολοκληρωθεί
καταστροφή της Γης και μαζί της κάθε μορφή ζωής που την κατοικεί, συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, και του ανθρώπου…
Και όλα αυτά ονομάζονταν και ονομάζονται “ανάπτυξη”
όχι, όπως ψευδώς ισχυρίζονται, στην κλιματική αλλαγή... Διότι αυτή η “αλλαγή” είναι αποτέλεσμα μιας καταστροφικής κοινωνικής
Η έβδομη Αλήθεια του Σοφού μιλάει για την άπειρη α-νοησία της ανθρώπινης ύπαρξης η οποία κορυφώνεται και η οποία, πέρα από κάθε αμφιβολία, προέρχεται από το ερειπωμένο Συναισθηματικό Σπιτικό που κουβαλάμε στις πλάτες μας, ανίκανοι να ξεχωρίσουμε το παρελθόν από το παρόν και τις
αφορμές από τα αίτια…
“Το μυαλό σου είναι το αδιέξοδό σου, δεν χρειάζεται αλλαγή, χρειάζεται να απελευθερωθεί.” Σωκράτης
Εκπαίδευση... Έτσι η Παιδεία που παραμένει καθηλωμένη στον παπαγαλισμό και ανταγωνισμό, στην επιφάνεια και όχι στην Ουσία, είναι ανίκανη να αλλάξει τον άνθρωπο και κατ’ επέκταση την κοινωνία…
Η όγδοη Αλήθεια του Σοφού μας θυμίζει τα λόγια του
Albert Einstein: “Είναι παράλογο να κάνουμε κάθε μέρα τα
ίδια πράγματα και να περιμένουμε διαφορετικό αποτέλεσμα.”
Ορθά διαπιστώνει και ο Jean-Claude Carriere, συγγραφέας, σεναριογράφος και ηθοποιός, ότι “η μεγαλύτερη βλακεία είναι
να νομίζεις ότι είσαι έξυπνος”...
“Ο Spielberg, όπως πολλοί άλλοι, θέλει να πείσει πριν συζητήσει. Σε αυτό, υπάρχει κάτι πολύ ολοκληρωτικό.” Jean-
Η ένατη Αλήθεια του Σοφού ξεκινά με τον Mario de Andrade,
ο οποίος δηλώνει ότι: “Θέλω την ουσία, δίπλα σε πρόσωπα που
δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους... Το ουσιώδες είναι αυτό
που αξίζει, να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να
αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…”
Και ποιος δεν θέλει την Ουσία,
θα ‘ναι αργά / δεύτερη ζωή δεν έχει.”
Ο Ελύτης υποστηρίζει κάτι που η νευροβιολογία και η έρευνα
του ανθρώπινου εγκέφαλου απορρίπτει κατηγορηματικά...
Ποτέ δεν είναι αργά και πάντα υπάρχει “δεύτερη ζωή” και αυτή
είναι το “πέθανε (από άνθρωπος του σωρού) για να ζήσεις”
(ως άνθρωπος με Εαυτό ανώτερο και Ψυχή αθάνατη)…
“Ε κακομοίρη άνθρωπε … Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις…
Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε ας σύρουμε, μπορεί να μας ακούσουν!!!” Νίκος Καζαντζάκης “Μπορεί
να κάνεις πολλά και διάφορα, εάν δεν κάνεις όμως αυτό για
το οποίο δημιουργήθηκες, δεν έχεις κάνει τίποτε, απολύτως
τίποτε.” Ρούμι Για τι άλλο έχει δημιουργηθεί ο άνθρωπος, από
το να είναι Άνθρωπος??? “Γίνε Αθάνατος και μετά πέθανε”
ο Jean-Luc Godard... Αρκεί να “θάψουμε” το
μας παρελθόν, να απελευθερώσουμε το μυαλό μας
να “αναστηθούμε” αναγεννημένοι σε ένα φωτεινό Παρόν!
Η δέκατη Αλήθεια του Σοφού θεωρεί ότι το ζητούμενο
σήμερα, δεν είναι μία τάχατε “πράσινη” ανάπτυξη και
“προοδευτική” κοινωνική πολιτική, γενικώς και αορίστως.
Αυτό που άμεσα χρειαζόμαστε είναι μια Πολιτική που
θα θέσει, επιτέλους, στο επίκεντρο της τον Άνθρωπο, την
Συναισθηματική Υγεία και Αποκατάστασή του!!!
Εξηγεί ότι χωρίς το νοικοκύρεμα της συναισθηματικής
μας υπόστασης δεν υπάρχει περίπτωση να επικρατήσει μια προοδευτική κοινωνική πολιτική, ούτε φυσικά ο Διάλογος,
και η Ευημερία στον Κόσμο.
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΚΙ ΑΛΕΞΙΟΥ
Για τον Τάκι Αλεξίου έχουν αναφερθεί μ.α. οι: Κωνσταντίνος
Στεφανόπουλος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος
Τούντας και Γεώργιος Πεσματζόγλου, Ακαδημαϊκοί και Θουκυδίδης Βαλεντής και Κωνσταντίνος Κιτσίκης, Καθηγητές Ε.Μ.Π.
Ειδικότερα για τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, σημειώνει ο Ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος: “Πραγματικά θα άλλαζε η
όψη του κόσμου αν όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι ενστερνίζοντο
την έννοια της οικουμενικότητας, στην επικράτηση της οποίας αποβλέπει η Ενωτική σας Κίνηση”.
Ο πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στέφανος Ματθίας τον συγχαίρει, όπως ο ίδιος γράφει “… για την προσπάθεια που καταβάλλετε και για το έργο, μελέτης και συνειδητοποίησης των θεσμικών προβλημάτων μας, το οποίο επιτελείτε”.
Ο Βουλευτής, Αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής και Συγγραφέας
Κώστας Νικολάου αναφέρεται στις “βαθύτατα ανθρωπιστικές καταβολές” του Αλεξίου “που τον ωθούν εξακολουθητικά σε μια ασυμβίβαστη κοινωνική και πολιτική στράτευση υπέρ των αδικημένων και κατατρεγμένων της ζωής…”, τονίζοντας “… την στράτευσή του σε πανανθρώπινες αξίες που εκφράζουν ταυτόχρονα και κατασταλαγμένα φιλοσοφικά του πιστεύω”. Για το συγγραφικό του έργο και ειδικότερα τις εντυπώσεις του από τα ταξίδια του στην Ανατολή ο Καβαφολόγος και Καθηγητής του Πανεπιστημίου Harvard Γιώργος Π.
Σαββίδης υπογραμμίζει: “Πιστεύω ακράδαντα ότι μια τέτοια
έκδοση μπορεί τώρα να αποδειχθεί και από πνευματικής και από πολιτιστικής πλευράς, τόσο σημαντική όσο τουλάχιστον
υπήρξαν και οι προπολεμικές εντυπώσεις του Καζαντζάκη”.
Για το βιβλίο του “Ναζισμός και Παραθρησκεία στα
εγκαρδίως.
Για τη ζωγραφική του δουλειά, από την Ιαπωνία, ο Ζωγράφος
και Ακαδημαϊκός Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας πιστεύει πως
ο Αλεξίου ακολουθεί αυθόρμητα τους κανόνες της αρχαίας
κινεζικής ζωγραφικής και διαβεβαιώνει πως τα έργα του “είναι
τόσο φανερά “Ζεν” στο πνεύμα ώστε είναι σχεδόν πρότυπα του είδους”.
“Είσαι ανθρωποκεντρικός… Ποιητής ωραίων προσώπων
γεμάτων οδύνη και αγωνία που ξεπροβάλουν κοιτώντας μας
κατάματα για συμπαράσταση μέσα από τα τετράγωνα κλουβιά
των κοινωνικών συμβάσεων” επισημαίνει ο Καθηγητής της
Θεολογίας και Κοινωνιολογίας Γιώργος Μουστάκης.
Ο Καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής
Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτριος
Δεληγιάννης σημειώνει: “Είναι ένας καλλιτέχνης αυτόνομος
και ταυτόχρονα κοσμοπολίτης. Μοναχός από τη μία και απ’ την άλλη μποέμ της αισθητικής. Είναι ένας καλλιτέχνης που
πραγματικά σέβομαι το έργο του, το οποίο είναι σοβαρό, επίσης σέβομαι την ποιητική διάσταση που αποπνέει και ως
καλλιτέχνης και ως έργο.”.
Ο Καθηγητής Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Σάββας Κονταράτος σημειώνει: “Ο κ. Αλεξίου είναι μια ιδιαίτερα
ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που συνδυάζει τα χαρίσματα του πολύπλευρου δημιουργού και του ανήσυχου διανοούμενου… Η δημιουργικότητά του όμως έχει επεκταθεί και σε άλλους τομείς, όπως η ζωγραφική και η μουσική σύνθεση, στους
οποίους και πάλι έχει διακριθεί. Θα ήθελα, τέλος, να τονίσω ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με εξαίρετο ήθος και εράσμιο χαρακτήρα, αφοσιωμένο στη δουλειά του, αλλά και ικανό να επικοινωνεί άμεσα και να συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους”.
Ο διεθνής κορυφαίος χορογράφος Morris Bejart χαρακτηρίζει τη μουσική του “πολύ ενδιαφέρουσα” και η γνωστή Ελληνίδα
Ποιήτρια και Ακαδημαϊκός Κική Δημουλά εκφράζει τη “σφοδρή” της εκτίμηση, όπως η ίδια σημειώνει “στην αληθινά μεγάλη απόλαυση” που της προσέφερε “η συναρπαστική Μουσική” του. Ο γνωστός διπλωμάτης Mario Calderon Rivera σ’ επιστολή του προς τον συνθέτη Τάκι Αλεξίου γράφει: “Ειλικρινά σας ευχαριστώ και εκτιμώ την ευγενική και γενναιόδωρη χάρη των δύο θαυμαστών αυτών δίσκων με την υπέροχη και εμπνευσμένη συμφωνική μουσική σας. Την απόλαυσα πραγματικά και θα απολαύσω πολλές φορές στο μέλλον την πνευματική ανάταση
που προσφέρουν αυτές οι θεσπέσιες συνθέσεις”.
Ο Καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αποστόλης Παπαϊωάννου στέκεται “… περισσότερο στον Αλεξίου άνθρωπο, στοχαστή, ψυχολόγο και παιδαγωγό που με το ήθος, τις έρευνες και γνώσεις του έχει ανοίξει νέους δρόμους για μια ουσιαστικά δημοκρατική παιδεία δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην ευαίσθητη σχέση μεταξύ διδάσκοντα και διδασκόμενου, από
φιλοσοφικό προβληματισμό που άπτεται του ανθρώπου και της σχέσης του με το φυσικό και δομημένο περιβάλλον και
στην παιδαγωγική θεωρητική και εφαρμοσμένη έρευνα”, υπογραμμίζοντας ότι “… το σύνολο του έργου του κ. Αλεξίου
έχει μια βαθιά ανθρωποκεντρική θεώρηση, επιστημονικά
τεκμηριωμένη, που αντιμετωπίζει σφαιρικά τον άνθρωπο
αποκλείοντας μια στείρα μηχανιστική αρχιτεκτονική και
πολεοδομική αντίληψη κάθε κλίμακας”.
Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην
Πρύτανης ΔΠΘ Γιάννης Πανούσης διαβεβαιώνει “…για την σοβαρότητα και τη συνέπειά του, καθώς και την αναγνώριση της οποίας τυγχάνει σε ευρύ κύκλο επιστημόνων”, καθώς και για τον “…πανεπιστημιακό χαρακτήρα του έργου και των ενασχολήσεών του…”. Ο Καθηγητής και πρώην Πρύτανης του ΕΜΠ Νίκος Μαρκάτος επισημαίνει: “…είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον κ. Αλεξίου και ως σκεπτόμενο άνθρωπο και να αξιολογήσω
θετικά τις βαθιά ριζωμένες ανθρωπιστικές και δημοκρατικές
του ευαισθησίες”. “Tο δυνατό σημείο του έργου του Αλεξίου
είναι ότι επικοινωνεί άμεσα μαζί μας, χωρίς βερμπαλισμούς
και δυσνόητες φιλοσοφικές δολοπλοκίες, και το κείμενο είναι
διαρκώς ζωντανό ώστε να το ζει και ο αναγνώστης. Ο Αλεξίου
ενώνει αισθήσεις, αισθητική και αρμονία, καθώς και πνεύμα
και ύλη, και χώρο και χρόνο μέσα στην ενέργεια του σύμπαντος, σε μια απειροελάχιστη γωνιά του οποίου ο άνθρωπος βιώνει
την τραγική του μοίρα, χαμένος μέσα στα άστρα, που όμως
εξακολουθεί, όπως και ο Τάκις, να τα κοιτάζει.” Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Παρθένιος τον συγχαίρει με πολλή αγάπη, όπως ο ίδιος γράφει “για την πορεία Σας στον αγώνα σας της ελευθερίας του Πνεύματος”. Για την περίοδο προεδρίας του στην Πανελλήνια Ιστορική και
Φιλοσοφική Εταιρεία και συντονισμού της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Προστασία του Συντάγματος, των Δημοκρατικών Θεσμών καιΑνθρωπίνωνΔικαιωμάτων ο Καθηγητής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Μπαμπινιώτης σημειώνει: “…σας συγχαίρω για την Εταιρεία σας. Μπορείτε να προσφέρετε πολλά”. Ο ομότιμος Καθηγητή ΕΜΠ Νικόλαος Κουμάντος υπογραμμίζει τους “...υψηλόφρονες πνευματικούς στόχους της Εταιρείας”. Ο τ. Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Μιλτιάδης Παπαϊωάννου σημειώνει πως “… τέτοιες πρωτοβουλίες συμβάλλουν στον προβληματισμό και την ευαισθητοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας”. Και ο τ. Υπουργός Πολιτισμού Σταύρος Μπένος εκφράζει τη βεβαιότητα “…ότι τα συμπεράσματά σας θα αποτελέσουν πηγή προβληματισμού και έμπνευσης στο κατώφλι του 21ου αιώνα”. Ο γνωστός φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης ευχαριστεί “…για την τιμητική πρόσκληση”, όπως γράφει ο ίδιος “να γίνω επίτιμο μέλος της Εταιρείας και αποδέχομαι
με ευχαρίστηση”. Το ίδιο και ο Καθηγητής Συνταγματικού
Δικαίου και τ. Ευρωβουλευτής Δημήτριος Τσάτσος.
Ο Πρέσβης ε.τ. Κώστας Φωτήλας θεωρεί ότι “ο Τάκις Αλεξίου,
ο ζωγράφος, ο ποιητής, ο πεζογράφος, ο εκφραστής του
λόγου και της σκέψης στη δημιουργική πολυμορφία τους…”
είναι “…ένας άνθρωπος χωρίς σύνορα, χωρίς “εθνικισμούς”
με περιορισμένη έννοια του όρου, χωρίς προκαταλήψεις, αλλά με μια παγκοσμιότητα στην έκφραση που πηγάζει από
ποικιλόμορφες καταβολές στο χώρο και στο χρόνο”.
Ο ξεχωριστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Βασίλης
Ραφαηλίδης σημειώνει:
ότι: “Το κοινό που παρακολούθησε τις παραδόσεις σας, πυκνό και ενθουσιώδες, μιλά με ανυπόκριτο θαυμασμό για το γλαφυρό τρόπο ανάπτυξης των θεμάτων σας και για την αδιαμφισβήτητη επιστημονική ενημέρωσή τους”. O Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος, σε επιστολή του τον αποκαλεί “τέκνον της Μετριότητος Ημών”, επιθυμεί να εκφράσει “την ευχαριστίαν δια τε την ενημέρωσίν
και την εκφρασθείσαν μέριμναν της υμετέρας ελλογιμότητος, περί της επιστημονικής μελέτης αυτής, σχετικώς με τον
χρωματισμό του ανακαινισθέντος Πατριαρχικού Μεγάρου…”
και εύχεται “δια τον κόπον και την συνδρομήν” του “την παρά Θεού ενίσχυσιν και το άπειρον Αυτού έλεος εις υμάς και τους
συνεργάτες υμών».
Η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου σε επιστολή της αναφέρει: “Η
Διαχειριστική Επιτροπή της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου
σε πρόσφατη συνεδρίασή της, αναγνωρίζοντας την ευγενική
χειρονομία σας να διαθέσετε σημαντικό μέρος του αξιόλογου
έργου σας προς πώληση, διαθέτοντας τα έσοδα για την
ενίσχυση του Ελληνικού Νοσοκομείου Καΐρου, αποφάσισε
όπως σας απονείμει … τον τίτλο του δωρητή-ευεργέτη. Η
λεπτότητα των συναισθημάτων σας που σαφώς εκδηλώνεται
και με το υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικό σας έργο δεν μας
αφήνει περιθώρια κολακείας, αλλά τα όσα εκφράζουμε
αποτελούν ειλικρίνεια συναισθήματα. Εκφράζοντας τις θερμές μας ευχαριστίες.”
Ο Πρέσβης ε.τ. Παναγιώτης Βλασσόπουλος αναφέρει για τον
Τάκι Αλεξίου: “Πρόκειται για πολυτάλαντο άνθρωπο, θερμό
θιασώτη του διαλογισμού, με πολλές ευαισθησίες και έντονη
επιθυμία ανίχνευσης των διαφόρων πολιτισμών. Ο έρωτας του με το ωραίο αναδύεται μέσα από την αρχιτεκτονική, ζωγραφική, μουσική και συγγραφή. Η άδολη αγάπη του προς την Ελλάδα, υπό την ευρεία πολιτιστική έννοια, αντικατοπτρίζεται στα έργα του. Υπήρξε για μένα ένας πολύτιμος και θερμός συμπαραστάτης στην καθιέρωση του θεσμού των Καβαφείων στην γενέθλια πόλη του ποιητή, το 1983, με την προσωπική αμέριστη συνδρομή της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη.”
O Βουλευτής Λεωνίδας Κύρκος έγραψε: “Φίλε μου Τάκι, ξέρεις πόσο εκτιμώ τη δουλειά σου… Με πολλήν αγάπη.”
Ο Βουλευτής Σωτήρης Παπαπολίτης αναφέρει σε επιστολή του: “Οι ευαισθησίες και η προσφορά του Τάκι Αλεξίου αποδεικνύουν τον κόσμο του και το είναι του. Κλάσμα του ανθρώπινου με μόνιμο κοινό παρανομαστή σε όλα του τα έργα και την πράξη την ανθρωπιά… Στο έργο του … δεσπόζει η κατάργηση της μονοδιάστασης. Ο Τάκις Αλεξίου και η δουλειά του είναι η σάρκωση της διάγνωσης του Μενάνδρου: Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος όταν άνθρωπος η.”
Τέλος, η επίτιμη Σύμβουλος Επικρατείας και Πρόεδρος της Προγεννητικής Αγωγής Ιωάννα Μαρή στον πρόλογο του δοκιμίου του Τάκι Αλεξίου “Οι 12 Λέξεις” αναφέρει: “Τι χαρά, πρώτα
