AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
4
AndoriĂąa
5
nÂş 56 decembro 2012
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
6
AndoriĂąa
7
nÂş 56 decembro 2012
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
8
AndoriĂąa
9
nÂş 56 decembro 2012
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
10
Andoriña
nº 56 decembro 2012
OS NENOS E NENAS DE 4 ANOS CONVERTÉMONOS EN DISTINTOS MEDIOS DE TRANSPORTE
11
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
12
AndoriĂąa
13
nÂş 56 decembro 2012
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
14
AndoriĂąa
15
nÂş 56 decembro 2012
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
16
AndoriĂąa
17
nÂş 56 decembro 2012
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
18
AndoriĂąa
19
nÂş 56 decembro 2012
AndoriĂąa
nÂş 56 decembro 2012
20
AndoriĂąa
21
nÂş 56 decembro 2012
Andoriña
nº 56 decembro 2012
O programa de debuxo Tux Paint dá moito xogo. Velaquí algunhas mostras.
Noé Reboreda
Adrián Pintos
Lorena Castro
Raúl Fernández
David Fletcher
Xacobo Pereira
22
Andoriña
nº 56 decembro 2012
Os nenos e nenas de cuarto preséntanvos algo interesante: Neste curso estudamos o tema dos vertebrados. Foi moi guai! Aprendemos como se agrupan e as súas características. Sabiades que nós pertencemos ao grupo dos primates? É dicir, somos un pouco monos... Pero de guapos, non de animais! Para que estudalos se nos fixese máis fácil realizamos esquemas, xogos de preguntas e respostas e máis dunha persoa gañou o gran premio: CANICAS DE CHOCOLATE!!! (mmm... que ricas) Pensamos que sería boa idea facer un mural sobre os vertebrados. Cando estea rematado pegarémolo no corredor para que todos o poidades ver, e se cadra, aínda aprendedes algo (gha,gha,gha...) Aquí tendes algunhas fotos do mural. A ver se vos gustan:
23
Lingua proletaria do meu pobo, eu fáloa porque si, porque me gosta, porque me peta e quero e dáme a gana; porque me sai de dentro, alá do fondo dunha tristura aceda que me abrangue ao ver tantos patufos desleigados, pequenos mequetrefes sen raíces que ao pór a garabata xa non saben afirmarse no amor dos devanceiros, falar a fala nai, a fala dos avós que temos mortos, e ser, co rostro erguido, mariñeiros, labregos da linguaxe, remo i arado, proa e rella sempre. Eu fáloa porque si, porque me gosta e quero estar cos meus, coa xente miña, perto dos homes bos que sofren longo unha historia contada noutra lingua.
Non falo pra os soberbios, non falo pra os ruíns e poderosos, non falo pra os finchados, non falo pra os baleiros, non falo pra os estúpidos, que falo pra os que aguantan rexamente mentiras e inxustizas decotío; pra os que súan e choran un pranto cotián de bolboretas, de lume e vento sobre os ollos núos. Eu non podo arredar as miñas verbas de tódolos que sofren neste mundo. E ti vives no mundo, terra miña, berce da miña estirpe, Galicia, doce mágoa das Españas, deitada rente ao mar, ise camiño...