DYREKTYWA RADY z 10 lutego 1975 r. w sprawie zbli¿enia ustawodawstw pañstw cz³onkowskich w zakresie stosowania zasady równego wynagradzania kobiet i mê¿czyzn (75/117/ EWG) RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH, uwzglêdniaj¹c Traktat ustanawiaj¹cy Europejsk¹ Wspólnotê Gospodarcz¹, a w szczególno ci jego art.100, uwzglêdniaj¹c wniosek Komisji, 1 uwzglêdniaj¹c opiniê Parlamentu Europejskiego , 2 oraz opiniê Komitetu Ekonomiczno-Spo³ecznego , a tak¿e maj¹c na uwadze, ¿e: realizacja zasady równego wynagradzania kobiet i mê¿czyzn, zawarta w art. 119. Traktatu, stanowi integraln¹ czê æ procesu ustanowienia i funkcjonowania wspólnego rynku; odpowiedzialno æ za zapewnienie stosowania tej zasady poprzez odpowiednie ustawodawstwo, akty wykonawcze i administracyjne nale¿y przede wszystkim do pañstw cz³onkowskich; 3
w uchwale Rady z 21 stycznia 1974 roku w sprawie programu dzia³añ w sferze spo³ecznej, której celem by³o wyrównanie warunków ¿ycia i pracy przy utrzymaniu osi¹gniêtej poprawy oraz zapewnienie zrównowa¿onego rozwoju gospodarczego i spo³ecznego Wspólnoty, uznano priorytetowy charakter dzia³añ na rzecz kobiet w zakresie dostêpu do zatrudnienia, szkoleñ zawodowych i awansów, oraz w zakresie warunków pracy i wynagrodzenia; jest po¿¹dane, by wa¿ne ustawy mog³y mieæ wsparcie w normach u³atwiaj¹cych praktyczne stosowanie zasady równo ci w taki sposób, by wszyscy pracownicy we Wspólnocie mogli korzystaæ z ochrony w tym zakresie; w dalszym ci¹gu utrzymuje siê zró¿nicowanie miêdzy pañstwami cz³onkowskimi, mimo wysi³ków podejmowanych na rzecz wykonania uchwa³y konferencji pañstw cz³onkowskich z 30 grudnia 1961 r., dotycz¹cej wyrównania wynagrodzenia kobiet i mê¿czyzn, i ¿e wynika st¹d potrzeba zbli¿enia miêdzy obowi¹zuj¹cymi w pañstwach cz³onkowskich przepisami dotycz¹cymi stosowania zasady równego wynagradzania; PRZYJMUJE NINIEJSZ¥ DYREKTYWÊ Artyku³ 1 Zasada równego wynagradzenia kobiet i mê¿czyzn, przedstawiona w zarysie w art. 199 Traktatu, nazywana dalej zasad¹ równego wynagrodzenia , oznacza eliminacjê jakiejkolwiek dyskryminacji ze wzglêdu na p³eæ w odniesieniu do wszystkich sk³adników i warunków wynagrodzenia w przypadku wykonywania takiej samej pracy lub pracy o tej samej warto ci. W szczególno ci, w przypadku, w którym system klasyfikacji zawodowej jest wykorzystywany w celu okre lenia wysoko ci wynagrodzenia, system ten musi byæ oparty na kryteriach wspólnych dla pracuj¹cych kobiet i mê¿czyzn oraz skonstruowany w sposób wykluczaj¹cy dyskryminacjê ze wzglêdu na p³eæ. Artyku³ 2 Pañstwa cz³onkowskie wprowadzaj¹ do krajowych porz¹dków prawnych rozwi¹zania niezbêdne dla umo¿liwienia ka¿demu pracownikowi, który czuje siê poszkodowany z powodu niezastosowania w stosunku do niego zasady równego wynagrodzenia, dochodzenia swoich praw przed s¹dem po ewentualnym zwróceniu siê do innych w³a ciwych w³adz. Artyku³ 3 Pañstwa cz³onkowskie znosz¹ wszelk¹ dyskryminacjê miêdzy kobietami i mê¿czyznami, która wynika z postanowieñ ustaw, aktów wykonawczych i administracyjnych sprzecznych z zasad¹ równego wynagrodzenia. Artyku³ 4
58
Pañstwa cz³onkowskie podejmuj¹ kroki niezbêdne do uniewa¿nienia, og³oszenia za niewa¿ne lub zmiany postanowieñ zawartych w uk³adach zbiorowych, siatkach p³ac, umowach p³acowych lub indywidualnych umowach o pracê, które s¹ sprzeczne z zasad¹ równego wynagrodzenia. Artyku³ 5 Pañstwa cz³onkowskie podejm¹ dzia³ania i wprowadz¹ rodki prawne niezbêdne do uchronienia pracowników przed wypowiedzeniem przez pracodawcê pracy w reakcji na skargê z³o¿on¹ na szczeblu przedsiêbiorstwa lub na skargê s¹dow¹ zmierzaj¹c¹ do wymuszenia przestrzegania zasady równego wynagrodzenia. Artyku³ 6 Pañstwa cz³onkowskie, w zale¿no ci od ich sytuacji wewnêtrznej i systemu prawnego, bêd¹ podejmowaæ dzia³ania i stosowaæ rodki prawne niezbêdne dla zagwarantowania stosowania zasady równego wynagrodzenia. Do pañstw nale¿y zapewnienie dostêpnych i skutecznych rodków zapewniaj¹cych przestrzeganie tej zasady. Artyku³ 7 Pañstwa cz³onkowskie do³o¿¹ starañ, by przepisy wydane w zgodzie z niniejsz¹ dyrektyw¹ i odpowiednie ju¿ obowi¹zuj¹ce przepisy by³y podawane do wiadomo ci pracowników z wykorzystaniem wszelkich odpowiednich rodków, na przyk³ad w miejscu ich pracy. Artyku³ 8 2. 3.
Pañstwa cz³onkowskie wprowadz¹ w ¿ycie ustawy, akty wykonawcze i administracyjne niezbêdne dla osi¹gniêcia zgodno ci z niniejsz¹ dyrektyw¹ w ci¹gu jednego roku od jej notyfikacji i poinformuj¹ o tym niezw³ocznie Komisjê. Pañstwa cz³onkowskie przeka¿¹ Komisji teksty ustaw, aktów wykonawczych i administracyjnych przyjmowane w zakresie objêtym niniejsz¹ dyrektyw¹. Artyku³ 9
W ci¹gu dwóch lat od up³ywu jednego roku, o którym mowa w art. 8., pañstwa cz³onkowskie przeka¿¹ Komisji wszelkie niezbêdne informacje umo¿liwiaj¹ce jej przygotowanie raportu na temat stosowania niniejszej dyrektywy w celu przedstawienia go Radzie. Artyku³ 10 Niniejsza dyrektywa skierowana jest do pañstw cz³onkowskich. Sporz¹dzono w Brukseli, 10 lutego 1975 r. W imieniu Rady G. FITZGERALD Przewodnicz¹cy Dz.U. WE nr C 55, z 13.05.1974, str. 43. Dz.U. WE nr C 88, z 26.07.1974, str. 7. 3 Dz.U. WE nr C 13, z 12.02.1974, str. 1. 1 2
59