Art. 141 (119) Traktatu Amsterdamskiego 1. KaŜde państwo członkowskie powinno zapewnić stosowanie zasady jednakowego wynagrodzenia męŜczyzn i kobiet za jednakową pracę. 2. Za wynagrodzenie w rozumieniu niniejszego artykułu naleŜy uwaŜać zwykłe uposaŜenie podstawowe lub minimalne i wszelkie inne korzyści świadczone bezpośrednio lub pośrednio, w gotówce lub w naturze, przez pracodawcę pracownikowi z tytułu zatrudnienia. Równość wynagrodzenia, bez dyskryminacji ze względu na płeć, oznacza: a) Ŝe wynagrodzenie za tę samą pracę wykonywaną w systemie akordowym, będzie ustalone w oparciu o tę samą jednostkę miary; b) Ŝe wynagrodzenie za pracę, obliczane na podstawie czasu pracy, będzie jednakowe za jednakową prace. 3. Rada działając w trybie określonej w art. 189b, po konsultacji z Komitetem Ekonomicznymi Społecznym, podejmie stosowne środki, które zapewnią stosowanie zasady równych szans i równego traktowania męŜczyzn i kobiet w sferze związanej z zatrudnieniem i wykonywaniem zawodu, w tym takŜe zasady równego wynagrodzenia za równą pracę lub prace równej wartości. 4. Przez wzgląd na potrzebę zapewnienia w praktyce pełnej równości kobiet i męŜczyzn w Ŝyciu zawodowym zasada równego traktowania nie wyklucza utrzymywania lub wprowadzania przez państwa członkowskie rozwiązań i środków prawnych przewidujących specjalne prerogatywy dla nieproporcjonalnie nisko reprezentowanej płci w celu ułatwienia jej przedstawicielom wykonywania pracy zawodowej lub w celu zapobieŜenia albo zrekompensowania utrudnień w przebiegu kariery zawodowej.