Terug naar Wachtebeke

Terug naar Wa’beke

Tamara die vogelt achter het schietkraam op Kattekermis in Zelzate, Fata Morgana met een gegijzelde Luc Devos in de parochiezaal van Wippelgem, drugscontroles aan de grens met ‘Olland’, enz. De herkenbare plaatsnamen in ‘Willy’s en Marjetten’ gaven het programma nog dat extraatje aan genialiteit voor iemand als onze redactrice ‘van de streke’. Maar als je ziet dat een Facebookgroep als ‘Willy’s en Marjetten Dinkposting’ op korte tijd een gigantisch succes is geworden, dan weet je dat het programma een fenomeen is onder jongeren in héél België. Hoog tijd om even terug te gaan naar Wa’beke.

Door Saskia

Ik stap op m’n fiets richting het beroemde en beruchte Wachtebeke. Iets wat ik al jaren niet meer gedaan heb en al zeker niet op klaarlichte dag. Als leiding van Chiro Samjolé in het naburige Zelzate hebben we de fietstocht naar Wachtebeke maar al te vaak afgelegd. Met de hele ploeg na onze leidingskring, om te gaan dansen op de fuiven van Chiro Pollyanna of de schuimfuif in Jeugdhuis ‘t Kasseiken.

Occasioneel zagen we Wachtebeke ook weleens in het daglicht, tijdens een Megaspeldag van gewest Grenskant of een uitstap naar de Wachtebeekse bossen of het Provinciaal Domein Puyenbroeck. De rest van m’n kennis over Wachtebeke komt net als bij zovele mensen uit ‘Willy’s en Marjetten’.

Toen ‘Willy’s en Marjetten’ in 2006 op tv kwam, kreeg ik een algemeen verbod van mijn ouders om naar het programma te kijken wegens ‘te vulgair’ en ‘niet geschikt voor 12-jarigen’. Het laatste argument dacht ik onmiddellijk onderuit te halen, gezien mijn neef wél elke zondag mocht kijken en die was maar 11 jaar oud. De ouders hielden, helaas, voet bij stuk en pas in mijn studentenjaren waagde ik me aan het dolkomische programma.

Intussen moet ik de ouders toch gelijk geven over de ietwat verborgen vulgaire mopjes die inderdaad minder geschikt zijn voor een 12-jarige. Als student daarentegen stond voor mij de genialiteit van het programma buiten kijf. Ik was na één aflevering meteen fan van de droge en licht absurde humor. Nu nóg halen we meermaals per week in gesprekken en discussies oneliners boven als ‘het is meer lachen jegens’ of ‘ik zeg niet ja, ik zeg niet nee, integendeel’.

Bij het binnenrijden van het dorp Wa’beke passeer ik meteen langs een van de sleutelfiguren: slager Geert. Aan de lange rij mensen die buiten staat aan te schuiven te zien, is er van het chihuahua/chipolata-incident geen sprake meer. Zowel de gevel als het interieur zitten in een splinternieuw jasje, wat me doet vermoeden dat de media-aandacht juist voor méér inkomsten heeft gezorgd bij onze louche slager.

Aangezien de grens met ‘Olland’ sinds weken afgesloten is met containers en wegversperringen was drugs smokkelen de afgelopen weken zo goed als onmogelijk. Dat betekent rustige dagen dus voor ons favoriete agentenduo D’haese en Walput. Precies wat ze graag hebben!

Van Café Sport is op het eerste gezicht geen sprake in Wachtebeke, maar het zou weleens goed kunnen dat het fictieve café gebaseerd is op het bestaande Café Rembrandt op het dorpsplein. Helaas waren de deuren wegens de coronacrisis gesloten en kon ik dus niet op zoek naar de échte Madeleine. Wordt ongetwijfeld nog vervolgd!

Ook leidster Ruth van Chiro Pollyanna in Wachtebeke bekeek het programma een aantal jaar geleden en zij vond het HILARISCH. “Mijn papa was grote fan en gebruikte een aantal typische ‘Willy’s en Marjetten’-mopjes nog voor ik zelf het programma had gezien. Omdat het over mijn dorp Wachtebeke gaat, wist ik dat ik dat gezien MOEST hebben.”

Ruths favoriete oneliner is sindsdien ‘Da’s volk dat op ons neerkijkt’ en ze drinkt al eens graag een Orvalleken. “Toen het gewest een aantal jaar geleden aankondigde dat het thema van de jaarlijkse gewestfuif ‘Willy’s en Marjetten’ zou zijn, telden we letterlijk de dagen af. Zo hard keken we daar met de leiding naar uit. Er waren zelfs toastjes met zalm. We praten nu soms nog over die fuif!”

De strijd met ‘die van Zaffelare’ is intussen wel gaan liggen. “Veel van mijn medeleidsters hebben nu een lief uit de KSA van Zaffelare, dus je kan wel stellen dat de banden met ons naburig dorp redelijk goed zijn, momenteel.”

Als we vragen naar het debacle met slager Geert geeft Ruth eerlijk toe dat ze niet objectief kan oordelen over de situatie. “Ik werk als student bij Slagerij Cocquyt, de grootste rivaal van Slagerij Geert. Maar ik moet toch toegeven dat ik voor een potje gebakken beenhamsalade speciaal naar slager Geert ga, want dat is het beste van de hele streek.”