4 minute read
Meekijken door de lens van fotograaf Mark Uyl
FOTOGRAAF MARK UYL
Fototoestel als toegangs sleutel
De Haagse fotograaf Mark Uyl ziet zijn fotocamera als sleutel tot het leven van anderen. Vroeger spotte hij mensen op straat, tegenwoordig is hij veelgevraagd door platenlabels, uitgevers en media. Talloze bekende Nederlanders verschenen voor zijn lens. Onder wie stadgenoten als Paul Verhoeven, Paul van Vliet, Sanne Hans en Camiel Meiresonne.
Zangeres Sanne Hans (Miss Montreal) woont net als fotograaf Mark Uyl (links) op Scheveningen
“Ik hoopte al langer dat deze mannen op mijn pad zouden komen,” zegt fotograaf Mark Uyl over de twee markante stadsgenoten Paul Verhoeven en Paul van Vliet. “Deze portretten maakte ik dit voorjaar als vrij werk. Ik ken Edwin Bijlstra van restaurant Oscars op Scheveningen en wist dat zowel de filmmaker als de cabaretier huisvrienden zijn. Paul van Vliet vind ik heel inspirerend. Met mijn ouders ging ik naar iedere nieuwe show, dan stond hij te springen alsof hij achttien was. Het was nooit gedateerd, echt heel goed. Voor Paul Verhoeven geldt hetzelfde, ook hij is opmerkelijk energiek. Ik houd van selfmade mensen die doorzetten tot ze hun doel bereikt hebben. De portretten waren snel gemaakt, daarna hebben we nog de hele ochtend zitten praten. Dan ga ik opgeladen naar huis. Eerder was ik van plan om ze gewoon een keer op te bellen en te vragen of ik een portret mocht maken. Ik heb nog nooit nee gekregen.”
Van linksboven naar rechtsonder: Camiel Meiresonne, zanger van de Haagse band Son Mieux, cabaretier Paul van Vliet, acteur Antonie Kamerling en regisseur Paul Verhoeven. Aanspreken op straat
Ook Mark Uyl (1972) zelf is een selfmade man. Een opleiding volgen aan de Fotoacademie zag hij als tijdverspilling; zijn snelle succes was een steun in de rug. Hij was zestien, zeventien jaar oud toen zijn werk al werd gepubliceerd. Zijn beelden van onder meer skaters en surfers werden wereldwijd afgedrukt in populaire schoolagenda’s. “Dat maakte me eigenwijs, ik dacht dat ik het zelf kon. Later heeft dat me wel een beetje opgebroken. Ik heb lang aan mijn portfolio en techniek gewerkt; ik was niet snel tevreden. Het duurde zeven jaar voor ik van de fotografie kon leven.” Zijn aanpak is intuïtief, zo benadert hij sinds 1993 onbekenden die hem intrigeren. Gewoon op straat - eerst in Rotterdam, de stad waar hij toen woonde, later in Den Haag. “Dan zie ik iets in iemand waar ik niet bij kom. Dat wil ik ook niet ontdekken, want dan is de foto weg. Waar ik op aansla? Charisma, een mooie kaaklijn. Vaak weet ik meteen als ik een gezicht zie wat ik ermee kan. Ook herken ik altijd iets van mezelf in die mensen. Hun donkere kant intrigeert me.”
Zangeres Davina Michelle Verbinding
De schaduwzijde zag hij ook bij Antonie Kamerling. Hij liep op een dag de acteur in Scheveningen tegen het lijf en vroeg of hij een portret mocht maken. De twee raakten bevriend en zagen elkaar tot de zelfverkozen dood van Antonie. “Hij was direct enthousiast over mijn werk en introduceerde me bij allerlei nieuwe mensen. Ik werkte al voor landelijke media, via hem maakte ik kennis met bekende Nederlanders en platenlabels. Onbedoeld ben ik erin gerold.” Mark groeide uit tot een geliefd portretfotograaf. Tegenwoordig hoeft hij zijn modellen niet meer op straat te spotten, maar worden ze hem aangereikt. Zijn beelden sieren onder meer albumhoezen, boekomslagen en magazines. Zijn aanpak is in die jaren niet veel veranderd. “In een foto leg ik de tijd vast. Alles is vergankelijk, je creëert een moment dat nooit meer terugkomt. Ook zie ik iedere shoot als een moment van verbinding. Mijn toestel is de sleutel tot iemands leven.”
Midlife
Met Camiel Meiresonne, de zanger van de Haagse band Son Mieux, had hij gelijk een klik. “Ik zag hem een keer spelen en wist meteen: dit is een enorm talent. Ik heb hem geportretteerd en een clip gemaakt.” Op een terras aan het Haagse Anna Paulownaplein toont Mark zich - zeker voor een fotograaf - opvallend spraakzaam. Collega Anton Corbijn heeft hij hoog zitten. Hij wijst naar verderop in de straat: “Daar woonde hij. Ik heb hem ontmoet en een portret van hem gemaakt. Door sommige van zijn beelden ben ik betoverd. Ook ik groeide op in een besloten gemeenschap. Ik ben geboren in Gorinchem, later verhuisden we naar Werkendam. Met behulp van de plaatselijke fotograaf bouwde ik een donkere kamer op zolder.”
Vijftien jaar geleden kwam hij in Den Haag wonen. “Ik vind het leuk om te verhuizen, gemiddeld verkas ik iedere vijf jaar. Na het centrum woon ik nu vlakbij het Kurhaus. Ik denk niet dat ik ooit uit Den Haag wegga.” In de documentaire Midlife, die hij een paar jaar geleden maakte over zijn werk en leven, zie je hem fietsen door Meyendel. Daar schoot hij de dromerige serie Story in a frame. “In de natuur kom ik tot rust. In de documentaire zeg ik dat ik misschien eindig als natuurfotograaf. Maar daar ben ik van teruggekomen, ik blijf bij portretten.”
