Een lach met tranen

from City Magazine Maatricht / regio

TIPSBoeken

We ontmoeten GLENN WIJNTJENS in Boekhandel Dominicanen, naar aanleiding van het uitkomen van zijn boek 'Een lach met tranen'. Glenn heeft de progressieve spierziekte FRIEDREICH ATAXIE . Hij neemt vanuit zijn rolstoel regelmatig deel aan sportevenementen en koppelt daar inzamelacties aan vast voor zijn STICHTING 'ROLLEN VOOR SPIEREN', waar hij oprichter en voorzitter van is. Alle donaties zijn bedoeld voor

ONDERZOEK NAAR SPIERZIEKTEN, in het bijzonder Friedreich Ataxie. Ook de opbrengst van zijn boek gaat volledig naar deze stichting.

"In september 2021 ben ik met het boek begonnen," vertelt Glenn. "Ik wilde al heel lang mijn levensverhaal schrijven maar het kwam er steeds niet van. Na het lezen van het boek van een Belgische man met Friedreich Ataxie, hakte ik de knoop door en begon. Zelf typen kan ik niet meer, maar een vriendin, Fleur, bood aan om dat voor mij te doen. We brengen heel wat uren samen door en ik had vanaf het begin een klik met haar. Ik vertelde en zij typte. We hebben veel gelachen want er staan ontzettend veel leuke dingen in. Natuurlijk sla ik de minder leuke episodes niet over en dat zorgde voor bijzonder heftige momenten. Het maken ervan was dus al een lach met tranen. Het boek gaat over mijn leven, vanaf mijn geboorte tot heden."

Vader Willie: "Glenn heeft een fotografisch geheugen en kan zich enorm veel herinneren uit zijn jeugd. Dankzij Fleur is het gelukt om al zijn verhalen om te zetten naar een prettig leesbare tekst."

Ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen Ondanks zijn ziekte woont Glenn zelfstandig. Met zijn ouders, familie en vrienden in de buurt en zijn verzorgsters is dat goed te doen en heeft hij een druk sociaal leven. "Rond mijn tiende openbaarde zich de spierziekte en begon ik moeilijker te lopen. Na vele jaren van onderzoek bleek ik Friedreich Ataxie te hebben. Mijn ouders zijn drager van de ziekte en volkomen gezond. Zowel mijn zusje als ik hebben van ieder de slechte helft geërfd. Toen ik twintig was belandde ik in een rolstoel. Familie en goede vrienden hebben mij door die moeilijke periode heen geholpen. Ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen zoals reizen en ook met carnaval ben ik van de partij. Samen met mijn vriendengroep 'Super-Maan' zijn we in 2017 Vastelaovendsvierders van Maastricht geworden. In 2018 ben ik op sleeptouw genomen in IRONMAN Maastricht, een onvergetelijke ervaring. 3,8 Kilometer voortgetrokken in een bootje over de Maas, 180 kilometer zittend in een bakfiets door het Limburgse Heuvelland en vervolgens 42,1 kilometer hardlopen in de marathonrolstoel. Na ruim vijftien uur bereikten we de finish en hebben daarmee tachtigduizend euro aan donaties opgehaald. Vanwege het enorme bedrag hebben we besloten 'Stichting ROLLEN VOOR SPIEREN' op te richten. Vervolgens heb ik aan meerdere wedstrijden meegedaan om nog meer geld in te zamelen en in 2022 heb ik een kledinginzamelingsactie gehouden. Ik hoop met het boek wederom donaties binnen te halen.

Glenn Zijn Positiviteit Is Ongelooflijk

Glenn ziet zichzelf niet als voorbeeld voor anderen maar hoort dat wel regelmatig. "Glenn is enorm sterk, pakt steeds de draad weer op en haalt alles uit het leven," zegt moeder Jeanny trots. "Dat is bewonderenswaardig." "Zijn hechte vriendengroep neemt hem overal mee naar toe, dat is iets om erg dankbaar voor te zijn," vult Glenns vader aan. "Wat ik ook wil benoemen, is dat Glenn zoveel inzamelacties houdt ten behoeve van onderzoek terwijl hij weet dat hij daar zelf niets meer aan zal hebben, hij doet dat puur voor anderen. Zijn positiviteit is ongelofelijk." "Ik maak veel mooie dingen mee," vertelt Glenn. "Mijn spierziekte beperkt me niet altijd in het beleven van avonturen. Ik hoop dan ook nog heel wat reizen te kunnen maken."

Het boek 'Een lach met tranen' is te koop bij Boekhandel Dominicanen en bij de Plus in Amby, of te bestellen via www.rollenvoorspieren.nl

Daar vindt u meer informatie over de stichting van Glenn Wijntjens.

10% extra

Op Onze Plantenafdeling

Als je op een maandagochtend om zeven uur 's ochtends gebeld wordt, weet je dat er iets aan de hand is. En dat was het geval. De wereld van mijn vriendin was ingestort, haar man had zijn laatste fietstocht gemaakt om het aardse voor het hemelse te verruilen. Ik zat aan tafel met een beker thee. Buiten was het nog donker. Aan beide kanten van de telefoon tranen. Van schrik, ongeloof en verdriet. De hele dag door belemmeren flarden van in elkaar overvloeiende herinneringen mijn normale handelen. Zoveel lol samen gehad, zoveel gelachen. Hoe kan dit nu? Waarom? Op school bij mijn kleuters vergeet ik altijd mijn zorgen, maar dit is te groot.

's Avonds ga ik naar haar toe, ze is kalm en dapper. Ze vertelt. We drinken een glas wijn, proosten op haar man.

In de daarop volgende weken zijn we veel samen. We konden altijd al eindeloos kletsen, verbazingwekkend vond haar man dat. Nu kan al ons gepraat de stilte van zijn afwezigheid niet opvullen. Emoties zijn een wonderlijk iets, tranen en schaterlach wisselen elkaar af. Onze gesprekken variëren van "Weet je nog toen…" tot "Ik heb zo'n mooie laarzen gekocht!" Alsof dat belangrijk is, als je leven in brokstukken gevallen is. Als je nooit meer antwoorden op prangende vragen zult krijgen.

Als die stoel aan tafel leeg blijft, die kant van het bed onbeslapen. Toch draait de wereld door, de tijd gaat verder alsof er niets gebeurd is. We wandelen samen en lunchen ergens. We gaan naar de TEFAF. Eten bij mij en kijken samen naar 'Flikken Maastricht'. Ze fietst door het donker naar huis. Ze is moe en gaat slapen, wat haar wonderbaarlijk genoeg steeds goed lukt. Om de volgende dag naar de sportschool te gaan. Ze ontvangt bezoek en houdt haar huis keurig op orde. Draait een wasje en gaat naar de winkel. Fietst regelmatig naar school om feeling met haar leerlingen en haar collega's te houden. Mensen vragen of ze niet beter thuis kan blijven. Maar zij wil door. Hoe moeilijk het ook is. Het gemis wordt steeds groter en er moet nog van alles geregeld worden. Maar het ontneemt haar niet haar levenslust. De liefde voor haar zoon, de mensen om haar heen, haar werk en leuke dingen ondernemen houden haar op de been en geven haar kracht.

Je weet van te voren niet hoe je zult reageren als er iets verschrikkelijks met een dierbare gebeurt. Stort je in of ga je door? Slaap je niet meer of vallen je ogen al dicht zodra je je kussen voelt? Eet je je verdriet weg of krijg je niks doorgeslikt? Huil je elke dag of heb je ook goede dagen? Pak je de draad op of hoeft het allemaal niet meer? Mijn vriendin gaat door. Ongelofelijk dapper en ongelofelijk optimistisch. Wat het gemis en het verdriet niet minder maakt maar ze draagt het op haar smalle schouders. Neemt het met zich mee, de ene dag weegt het zwaarder dan de andere. Soms lijkt ze hem om haar heen te voelen, soms is er alleen een loodzware stilte. Een stilte, gelardeerd met vragen.

Mabp 2023

Van vrijdag 10 t/m zondag 12 Maart vond er in de Sint Janskerk de 15e editie plaats van de Maastricht Antiquarian Book & Print Fair.

Dit jaar namen een 30tal antiquaren deel aan deze gevestigde beurs. Een ruim aanbod van antieke boeken, prenten, landkaarten en zeldzaam uitgaven werden er gepresenteerd.

2023 was het thema van de beurs "d'Artagnan". Dit jaar is het namelijk 350 jaar geleden dat d'Artagnan in 1673 sneuvelde tijdens de belegering van Maastricht.