In bed met

IN BED MET… Ingeborg Dijkstra

TEKST Vivianne Rijnders FOTO'S Jean-Pierre Geusens

Op een koude regenachtige dag als deze is het comfortabel vertoeven in een Hästens Boxspring van GASSE SLAAPCOMFORT. Onder twee dekens en zachte kussens in de rug besluiten mijn bedgenoot en ik er de rest van de dag te blijven. INGEBORG heeft zoveel te vertellen over haar drukke leven dat dat geen onmogelijke opgave is.

Ingeborg Dijkstra is een enorm veelzijdige vrouw. Ze is getrouwd en moeder van drie volwassen kinderen, werkt als leerkracht op een basisschool, heeft haar bedrijf Stepping Stones waarin zij kinderen en volwassenen coacht, is werkzaam bij Serve the City Maastricht, zit in de lokale politiek, vervult een rol in Ondernemende Vrouwen Maastricht en is actief in de Protestant-Christelijke kerk. Hoe krijgt ze dit voor elkaar? "Als tiener, en zeker na het doen van mijn Belijdenis, heb ik er bewust voor gekozen dat God een cruciale rol zou gaan spelen in de belangrijke beslissingen in mijn leven. Ik hoopte daarom ook een Christelijke man te vinden, en dat is gelukt. Na de PABO begon ik aan een studie pedagogiek terwijl Siebe voor zijn werk in Amerika zat. Op mijn verjaardag op 1 december heeft hij me telefonisch ten huwelijk gevraagd. Met Kerstmis kwam hij naar huis en zijn we getrouwd zodat ik met hem mee terug naar Amerika kon. Daar, in Californië, is onze dochter gebo-

IK geloof DAT GOD ME STEEDS NAAR nieuwe plekken LEIDT

ren. Ik vond de rol van moeder zo belangrijk dat ik die fulltime wilde vervullen. Wel was ik actief in het onderling verbinden van andere jonge moeders, die behoefte was groot. Siebes contract liep af en we moesten het land verlaten. Omdat ik inmiddels zwanger was van een tweeling had Siebe dringend een nieuwe baan nodig. We vestigden ons in Oost Duitsland want daar was veel werkgelegenheid. Een groot verschil met Californië en het beviel ons minder goed. Amerika lonkte maar door de aanslagen op 11 september 2001 voelden we ons daar niet meer prettig. En toen kreeg Siebe een telefoontje uit Australië, of hij daar wilde komen werken. Wij geloven dat timing ook van God kan komen, dit was geen toeval. We verhuisden naar Adelaide en hebben daar fijne jaren gehad."

Eén van jouw favoriete uitspraken is ‘Bloom where you are planted’. Ingeborg legt uit: "Ik geloof dat God me steeds naar nieuwe plekken leidt. En waar ik terecht kom, daar wil ik aanpakken, daar wil ik mijn best doen om mensen te verbinden. Na zeven jaar Australië kregen we het gevoel dat God ons riep ergens anders heen te gaan. Siebes werk was daar niet meer leidend in, maar we keken naar wat wij als gezin wilden. We hebben God gevraagd waar we heen moesten en we kregen dromen en visioenen waarvan we geloven dat ze van God afkomstig waren. Hierdoor gingen we naar Zuid-Limburg. Aanvankelijk ging ik werken op de school van mijn kinderen maar ik wilde toch liever de gezinnen in, het breder aanpakken. Zo ben ik ‘Stepping Stones’ begonnen. Een kracht van mij is om mezelf kwetsbaar op te stellen, dan durven andere mensen dat ook waardoor we veel meer bereiken."

Een overstapje. Je bent oprichter van het Scheidingscafé Zuid-Limburg. "Dat klopt. Het idee is echter niet van mij afkomstig maar van Stefan Willems en Yolanda de Boer. Zij zochten nog iemand die kinderen kan begeleiden. De impact van een scheiding kan op kinderen enorm zijn. Samen hebben we toen het Scheidingscafé opgezet om scheiden uit de taboesfeer te halen en om alle gezinsleden te kunnen ondersteunen en gelegenheid te bieden met lotgenoten maar tevens met professionals in contact te komen."

Je hebt een enorme drive om mensen te ondersteunen op sociaal-maatschappelijk gebied en je bent altijd op zoek naar verbinding. Je bent met zoveel bezig maar je komt heel relaxed over. Hoe krijg je dat voor elkaar? "Zonder God had ik het niet gekund," verklaart Ingeborg. "Die energie en die drive komen echt

niet alleen uit mezelf. De Bijbelspreuk die ik in mijn hart draag: ‘Bidt tot de Heer voor de stad waarheen ik jullie heb gevoerd en zet je in voor haar bloei want de bloei van de stad is ook jullie bloei’ geeft me kracht. Ik bid heel veel. Zelfs op de fiets als ik iemand zie die mijn gebed nodig heeft, of als er een ambulance voorbij komt. God leidt me in alles. Als God me roept ga ik naar waar ik op dat moment heen gevoerd word. Die roep is sterker dan het gevoel te willen blijven in de stad waar ik van houd of waar mijn familie woont." Eigenlijk ben ik een beetje jaloers op het feit dat Ingeborg zoveel kracht en energie haalt uit haar rotsvaste geloof. Het ontmoeten, hulp verlenen, verbinden, alles is voor Ingeborg gelinkt aan God. "Omdat ik geloof dat God wil dat het goed gaat met de mensen. Ook al is dat lang niet altijd zichtbaar. Maar elk geholpen mens is er weer eentje." En zo is het. Want iemand kan niet iedereen helpen, maar iedereen kan wel iemand helpen.